புறநானூறு 1-200

Copyright ©  All Rights Reserved

உரை நூல்: 
புறநானூறு – ஔவை துரைசாமி – தமிழ் மண் பதிப்பகம், சென்னை (தொலைபேசி எண்: 44-24339030, அலைபேசி எண்: 9444410654)

புறநானூறு

புறநானூறு 1, பாடியவர்: பெருந்தேவனார், பாடப்பட்டோன்: இறைவன் – இது சங்கப் பாடல் இல்லை.  பல நூற்றாண்டுகளுக்குப் பின் எழுதப்பட்ட கடவுள் வாழ்த்து.    
கண்ணி கார் நறுங்கொன்றை, காமர்
வண்ண மார்பின் தாருங் கொன்றை;
ஊர்தி வால் வெள் ஏறே, சிறந்த
சீர் கெழு கொடியும் அவ்வேறு என்ப;
கறை மிடறு அணியலும் அணிந்தன்று, அக்கறை  5
மறை நவில் அந்தணர் நுவலவும் படுமே;
பெண்ணுரு ஒரு திறன் ஆகின்று, அவ்வுருத்
தன்னுள் அடக்கிக் கரக்கினும் கரக்கும்;
பிறை நுதல் வண்ணம் ஆகின்று, அப் பிறை
பதினெண் கணனும் ஏத்தவும் படுமே;  10
எல்லா உயிர்க்கும் ஏமம் ஆகிய
நீரறவு அறியாக் கரகத்துத்
தாழ் சடைப் பொலிந்த அருந்தவத்தோற்கே.

Puranānūru 1, Poet Perunthēvanār wrote this many centuries after the Sangam poems 

His kondrai flower strand has rain fragrance.  He wears a
kondrai garland on his pretty colored chest.  He rides on a
pure white bull and his splendid flag also has the bull.  Poison
has made his throat lovely.  For that poison, the Brahmins
who recite Vedas praise him.  Part of him is in female form
and he can hide that within himself.  The crescent moon
shines bright near his forehead.  For that crescent moon, the
eighteen ganas sing his praises.  He is a shelter for living
beings, and his water pot is never empty.  His bright hair
flowing down, he performs rare rituals.

Notes:   This poet also wrote the invocation poems for Natrinai, Ainkurunūru, Akanānūru, and Kurunthokai.  However, in those anthologies, his poems are not included in the total number of poems.  Puranānūru is the only anthology where it has been included as the first poem.

Meanings:  கண்ணி கார் நறும் கொன்றை – fragrant rainy season laburnum flower strand, காமர் வண்ண மார்பின் – on the beautiful colored chest, தாருங் கொன்றை – laburnum garland, ஊர்தி – vehicle, வால் வெள் ஏறே – a white bull, சிறந்த சீர் கெழு கொடியும் அவ் ஏறு என்ப – they say that his splendid flag is the same, கறை மிடறு – stained throat, stained neck, அணியலும் அணிந்தன்று –  appeared beautiful, அக் கறை – that stain, மறை நவில் அந்தணர் – Brahmins who chant the Vedas, நுவலவும் படுமே – also chanted, பெண்ணுரு ஒரு திறன் ஆகின்று – one side is female part, அவ்வுருத் தன்னுள் அடக்கிக் கரக்கினும் – he can contain and hide that into his self, கரக்கும் – gets hidden, பிறை நுதல் வண்ணம் ஆகின்று – crescent moon shines near his forehead, அப் பிறை பதினெண் கணனும் ஏத்தவும் படுமே – is praised by all the eighteen kanams, எல்லா உயிர்க்கும் ஏமம் ஆகிய – protection to all lives, நீர் அறவு அறியாக் கரகத்து – with a water pot where the level does not go down, தாழ் சடைப் பொலிந்த – with splendid flowing hair, அருந்தவத்தோற்கே – for the one who performs precious rituals (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 2, பாடியவர்: முரஞ்சியூர் முடிநாகனார், பாடப்பட்டோன்: சேரமான் பெருஞ்சோற்று உதியன் சேரலாதன், திணை: பாடாண், துறை: செவியறிவுறூஉ, வாழ்த்தியல்
மண் திணிந்த நிலனும்,
நிலம் ஏந்திய விசும்பும்,
விசும்பு தைவரு வளியும்,
வளித் தலைஇய தீயும்,
தீ முரணிய நீரும் என்றாங்கு  5
ஐம்பெரும் பூதத்து இயற்கை போலப்,
போற்றார்ப் பொறுத்தலும் சூழ்ச்சியது அகலமும்,
வலியும் தெறலும் அளியும் உடையோய்!
நின் கடல் பிறந்த ஞாயிறு பெயர்த்து நின்
வெண்தலைப் புணரிக் குட கடல் குளிக்கும்  10
யாணர் வைப்பின் நன்னாட்டுப் பொருந!
வானவரம்பனை! நீயோ பெரும!
அலங்கு உளைப் புரவி ஐவரோடு சினைஇ
நிலந்தலைக் கொண்ட பொலம் பூந்தும்பை
ஈரைம்பதின்மரும் பொருது களத்து ஒழியப்,  15
பெருஞ்சோற்று மிகுபதம் வரையாது கொடுத்தோய்!
பாஅல் புளிப்பினும், பகல் இருளினும்,
நாஅல் வேத நெறி திரியினும்,
திரியாச் சுற்றமொடு முழுது சேண் விளங்கி
நடுக்கின்றி நிலியரோ அத்தை; அடுக்கத்துச்  20
சிறுதலை நவ்விப் பெருங்கண் மாப்பிணை
அந்தி அந்தணர் அருங்கடன் இறுக்கும்
முத்தீ விளக்கில் துஞ்சும்,
பொன் கோட்டு இமயமும் பொதியமும் போன்றே.

Puranānūru 2, Poet Muranjiyur Mudinākanār sang to Cheraman Perunchōtru Uthiyan Cheralathan, Thinai: Pādān, Thurai: Seviyarivurūu, Vālthiyal
Your nature is like the five elements – the earth filled with sand,
the sky raised above the earth, wind that blows in the sky, fire that
sweeps up the wind, and water that differs from that fire.
You tolerate your enemies and your deliberation is broad.  You are
strong, destructive and merciful.  The sun rises from your ocean
and descends into your ocean in the west with waves topped with
white surf.

You are king of a country with prosperous towns!  The sky is your limit!
O Greatness who gave unlimited food, until those hundred men wearing
golden thumpai flower garlands had seized the land and perished in the
field fighting furiously against the five whose horses wore swaying plumes!

Even if milk turns sour, the sun darkens, or the four Vedas swerve from
the truth, may you totally glow, with your unswerving ministers!
May you never be shaken like Mount Pothiyam, like the Himalayas with its
golden summits, where long-eyed does sleep on the slopes near their fawns
with tiny heads, at dusk, in the light of three fires lit by the Brahmins
who perform difficult rituals!

Notes:  This is the only poem written for this king.  This is the only poem written by this poet.  ஐவரோடு (13) – பாண்டவர்களுடன், ஈரைம்பதின்மரும் (15) – நூறு கௌரவர்களும்.  முத்தீ (23) – ஒளவை துரைசாமி உரை – ஆகவனீயம், காருகபத்தியம், தென்றிசையங்கி.  பரிபாடல் பாடல் 5 பொ. வே. சோமசுந்தரனார் உரை – ஆகவநீயம், காருகபத்தியம், தக்கணாக்கினி என்பன.  யாணர் – புதிதுபடற் பொருட்டே யாணர்க் கிளவி (தொல்காப்பியம், உரியியல் 83).

Meanings:  மண் திணிந்த நிலனும் – the earth dense with sand, the earth filled with sand (நிலன் – நிலம் என்பதன் போலி), நிலம் ஏந்திய விசும்பும் – the sky raised above the earth, விசும்பு தைவரு வளியும் – the wind that blows in the sky, வளித் தலைஇய தீயும் – the fire with the wind, the fire sweeping up the wind (தலைஇய – அளபெடை), தீ முரணிய நீரும் – the water that differs from fire, என்று ஆங்கு – என ஆங்கு, in this manner (ஆங்கு – அசைநிலை, an expletive), ஐம் பெரும் பூதத்து இயற்கை போல – like the five great elements of nature, போற்றார்ப் பொறுத்தலும் – tolerating enemies,  சூழ்ச்சியது அகலமும் – broad thinking, வலியும் தெறலும் அளியும் உடையோய் – you have strength, destructive power and pity, நின் கடல் பிறந்த ஞாயிறு – the sun that rises from your ocean, பெயர்த்து – moving, நின் வெண்தலைப் புணரிக் குட கடல் குளிக்கும் – it enters on the west your ocean with waves with white tops (குளிக்கும் – பெயரெச்ச வினை, ஞாயிற்றின் வினை), யாணர் வைப்பின் நன்னாட்டுப் பொருந – O king of a fine country with prosperous towns, வானவரம்பனை நீயோ – O Chera king whose limit is the sky (வானவரம்பனை- ஐகாரம் முன்னிலை விளக்கி நின்றது), நீயோ – you (ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive), பெரும – O lord, அலங்கு உளைப் புரவி ஐவரோடு – with the five with horses with swaying plumes, the Pāndavars, சினைஇ – with rage (சினைஇ – அளபெடை), நிலந்தலைக் கொண்ட – took to the land, பொலம் பூந்தும்பை – golden thumpai flowers, White dead nettle, Leucas aspera, ஈரைம்பதின்மரும் – and the hundred people (50×2),  Thuriyothanan and others, Kauravas, பொருது களத்து ஒழிய – ruined in the battlefield, பெருஞ்சோற்று மிகுபதம் வரையாது கொடுத்தோய் – you gave abundant rice without limits, you gave abundant food without limits, பாஅல் புளிப்பினும் – if milk turns sour (பாஅல் – அளபெடை), பகல் இருளினும் – even if daytime becomes dark, நாஅல் வேத நெறி திரியினும் – even if the four Vedas swerve from truth (நாஅல் – அளபெடை), திரியாச் சுற்றமொடு – with unswerving relatives, with unswerving ministers, முழுது சேண் விளங்கி – totally shine greatly, நடுக்கின்றி நிலியரோ – may you stand without trembling (ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive), அத்தை – அசைநிலை, an expletive, அடுக்கத்து – on the mountain ranges, சிறுதலை நவ்வி – young deer with small heads, பெருங்கண் மாப் பிணை – female deer with large eyes, அந்தி அந்தணர் அருங்கடன் இறுக்கும் முத்தீ விளக்கில் துஞ்சும் – they sleep in the light of three fires of the Brahmins who perform difficult/rare/precious twilight rituals, பொன் கோட்டு – with golden peaks, இமயமும் பொதியமும் போன்றே – like Mount Himalayas and Pothiyam Mountain (போன்றே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 3, பாடியவர்: இரும்பிடர்த்தலையார், பாடப்பட்டோன்: பாண்டியன் கருங்கை ஒள்வாள் பெரும்பெயர் வழுதி, திணை: பாடாண், துறை: செவியறிவுறூஉ  வாழ்த்தியல்
உவவுமதி உருவின் ஓங்கல் வெண்குடை
நிலவுக் கடல் வரைப்பின் மண்ணகம் நிழற்ற,
ஏம முரசம் இழுமென முழங்க,
நேமி உய்த்த நேஎ நெஞ்சின்,
தவிரா ஈகைக் கவுரியர் மருக!  5
செயிர் தீர் கற்பின் சேயிழை கணவ!
பொன்னோடைப் புகர் அணி நுதல்
துன்னருந்திறல் கமழ் கடாஅத்து,
எயிறு படையாக எயிற் கதவு இடாஅக்
கயிறு பிணிக் கொண்ட கவிழ் மணி மருங்கில்,  10
பெருங்கை யானை இரும் பிடர்த் தலையிருந்து,
மருந்தில் கூற்றத்து அருந்தொழில் சாயாக்
கருங்கை ஒள் வாள் பெரும் பெயர் வழுதி!
நிலம் பெயரினும் நின் சொல் பெயரல்,
பொலங்கழல் கால் புலர் சாந்தின்  15
விலங்கு அகன்ற வியன் மார்ப!
ஊர் இல்ல உயவு அரிய
நீர் இல்ல நீள் இடைய,
பார்வல் இருக்கைக் கவி கண் நோக்கின்,
செந்தொடை பிழையா வன்கண் ஆடவர், 20
அம்பு விட வீழ்ந்தோர் வம்பப் பதுக்கைத்,
திருந்து சிறை வளைவாய்ப் பருந்து இருந்து உயவும்
உன்ன மரத்த துன்னருங் கவலை,
நின் நசை வேட்கையின் இரவலர் வருவர் அது
முன்னம் முகத்தின் உணர்ந்து, அவர்  25
இன்மை தீர்த்தல் வன்மையானே.

Puranānūru 3, Poet Irumpidarthalaiyār sang to Pandiyan Karunkai Olvāl Perumpeyar Vazhuthi, Thinai: Pādān, Thurai:  Seviyarivurūu, Vālthiyal
Your towering white umbrella, in the shape of the lovely
full moon, gives shade to the earth with the stable oceans
as its limits.  Your royal drum, which protects, roars loudly.

O heir to Pandiyars with unlimited generosity, who ruled
the wheel of law with kind hearts!  Husband to a woman of
faultless purity, whose ornaments are lovely!  O Vazhuthi of
great fame with a gleaming sword in your strong hand!
You do not tire at the difficult work of Kootruvan for whom
there is no medicine, as you ride the huge neck of your elephant
that is fierce to approach, who batters fortress gates of
enemies with his tusks as weapons, who has a massive trunk,
a spotted forehead with gold ornaments, fragrant liquid of
musth, and on each flank, dangling bells tied to ropes.

The earth might move, but may your words be immovable,
O king with a broad chest smeared with sandal paste and
feet adorned with golden anklets!

You have the ability to remove the poverty of those who come
desiring you, through difficult forked paths with unnam trees,
passing through the wasteland with long paths without cities
and water, where harsh-eyed marksmen with unfailing arrows
cover their eyes with bent hands and shoot, killing travelers
who then lie under fresh piles of stones where kites with
perfect wings and curved beaks sit and yearn.  You are capable
of knowing what those in need want, by just looking at their faces.

Notes:  This is the only poem written for this king.  This is the only poem written by this poet.  He was Chozha king Karikālan’s uncle, who tutored him when he was young.  He is also the one who helped Karikālan get back his throne that was usurped after his father’s death, while he was a young child.  Pattinappālai describes how he regained his throne.  அகநானூறு 5 – முன்னம் காட்டி முகத்தின் உரையா.  பெயரல் (14) – ஒளவை துரைசாமி உரை – பெயரல் என்பது அல் ஈற்று எதிர்மறை வியங்கோளாயினும் வேண்டும் என ஒரு சொல் பெய்துரைக்கப்பட்டது.  இடாஅ – இட்டு, குத்தி, செய்யா என்னும் வாய்பாட்டு வினையெச்சம்.  எதிர்மறைச் சொல்போல் காணப்படினும் உடன்பாட்டுப் பொருள் தருவது.

Meanings:  உவவுமதி உருவின் – like the shape of a full moon (உவவு – உவா, முழு நிலவு, குறியதின் இறுதிச் சினை கெட்டு உகரம் பெற்று முடிந்தது, உருவின் – ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு, ஒப்புப் பொருளில் வந்தது), ஓங்கல் வெண்குடை – towering white umbrella, நிலவுக் கடல் வரைப்பின் – in the land with the stable ocean as its limits, மண்ணகம் நிழற்ற – gives shade to the earth, gives protection to the earth, ஏம முரசம் இழுமென முழங்க – the protection drum roars, நேமி உய்த்த – rode the wheel of law, நேஎ நெஞ்சின் – with kind hearts (நேஎ – நேயம், நேசம் என்பன இதனடியாகப் பிறந்தன), தவிரா ஈகைக் கவுரியர் மருக – O heir of Pandiyars with unlimited generosity, செயிர் தீர் கற்பின் – with faultless virtue, with faultless virtue, சேயிழை கணவ – O husband of woman wearing fine jewels, O husband of woman wearing red jewels (அன்மொழித்தொகை), பொன் ஓடைப் புகர் அணி நுதல் – spotted beautiful forehead with golden ornaments, துன் அரும் – difficult to approach, திறல் – strength, கமழ் கடாஅத்து – with fragrant musth (கடாஅத்து – அளபெடை, அத்து சாரியை), எயிறு படையாக – using the tusks as weapons, எயில் கதவு இடாஅக் கயிறு –  elephants that attacked the fortress gates (இடாஅ – இடந்து, அளபெடை), பிணிக் கொண்ட கவிழ் மணி மருங்கில் – sides where bells tied to ropes are hanging, பெருங்கை யானை – elephant with large trunk, இரும் பிடர்த் தலையிருந்து – from the dark/huge neck, மருந்தில் கூற்றத்து – Kootruvan without a solution, அரும் தொழில் – difficult work, harsh work, சாயா – not bending, கருங்கை ஒள் வாள் பெரும் பெயர் வழுதி – O greatly famous Vazhuthi with bright sword in his strong hands, நிலம் பெயரினும் நின் சொல் பெயரல் – your words should not falter even if the earth moves, பொலங்கழல் கால் – feet with golden anklets, புலர் சாந்தின் விலங்கு அகன்ற வியன் மார்ப – O king with a wide chest with dried sandal paste (விலங்கு = குறுக்கு அகன்ற), ஊர் இல்ல – without towns, உயவு அரிய நீர் இல்ல – very painful without water, நீள் இடைய – on the long path, பார்வல் இருக்கைக் கவி கண் நோக்கின் – looked at them with their hands curved over their eyes, செந்தொடை – perfect arrows, arrows that don’t miss their mark, பிழையா – without fault (பிழையா – ஈறுகெட்ட எதிர்மறை வினையெச்சம்), வன்கண் ஆடவர் அம்பு விட வீழ்ந்தோர் – those who fell as ruthless men shot arrows, வம்பப் பதுக்கை – new shallow burials, திருந்து சிறை வளைவாய்ப் பருந்து இருந்து உயவும் – kites with perfect wings and curved beaks become sad, உன்ன மரத்த – with unnam trees, துன்னருங் கவலை – forked paths that are difficult to approach, நின் நசை வேட்கையின் இரவலர் வருவர் – those who are in need will desire you and come, அது முன்னம் முகத்தின் உணர்ந்து அவர் இன்மை தீர்த்தல் வன்மையானே – you are capable to removing their poverty just by understanding the situation from their faces (வன்மையானே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 4, பாடியவர்: பரணர், பாடப்பட்டோன்: சோழன் உருவப்பஃறேர் இளஞ்சேட் சென்னி, திணை: வஞ்சி, துறை: கொற்ற வள்ளை
வாள் வலந்தர மறுப்பட்டன,
செவ்வானத்து வனப்புப் போன்றன,
தாள் களங்கொளக் கழல் பறைந்தன,
கொல் ஏற்றின் மருப்புப் போன்றன,
தோல் துவைத்து அம்பின் துளை தோன்றுவ,  5
நிலைக்கு ஒராஅ இலக்கம் போன்றன;
மாவே, எறி பதத்தான் இடங் காட்டக்
கறுழ் பொருத செவ்வாயான்
எருத்து வவ்விய புலி போன்றன,
களிறே, கதவு எறியாச் சிவந்து உராஅய்,  10
நுதி மழுங்கிய வெண்கோட்டான்
உயிர் உண்ணும் கூற்றுப் போன்றன;
நீயே, அலங்கு உளைப் பரீஇ இவுளிப்
பொலந்தேர் மிசைப் பொலிவு தோன்றி,
மாக்கடல் நிவந்து எழுதரும்  15
செஞ்ஞாயிற்றுக் கவினை மாதோ;
அனையை ஆகன்மாறே,
தாயில் தூவாக் குழவி போல
ஓவாது கூஉம், நின் உடற்றியோர் நாடே.

Puranānūru 4, Poet Paranar sang to Chozhan Uravappaharēr Ilanchētchenni, Thinai: Vanji, Thurai: Kotra Vallai
The swords that have brought victory are stained like
the beautiful red sky, war anklets on feet are worn
down in the battlefield looking like horns of killer
bulls, shields are riddled with holes caused by loud
arrows and they appear like targets, mouths of horses
are red with blood, chafed by the bridles that direct them,
and looking like the necks of prey gripped by tigers, and
elephants assaulting gates in rage, have blunted the tips
of their white tusks, and are like Kootruvan who kills.

You in your golden chariot drawn by fast horses with
waving plumes are splendid like the red sun that rises
up high into the sky from the huge ocean.  Because of
you being who you are, the people in the countries of your
enemies wail without end, like hungry, motherless infants!

Notes:  Puranānūru 4 and 266 were written for this king.  He was the father of King Karikālan. Poet Parananar wrote Puranānūru poems 4, 63, 141, 142, 144, 145, 336, 341, 343, 348, 352, 354 and 369.  எறியா – எறிந்து என்பது பொருள். செய்யா என்னும் வாய்பாட்டு வினையெச்சம்.  எதிர்மறைச் சொல்போல் காணப்படினும் உடன்பாட்டுப் பொருள் தருவது.

Meanings:  வாள் வலந்தர – swords brought victory, மறுப்பட்டன – they have become stained, செவ் வானத்து வனப்புப் போன்றன – like the beauty of the red sky, தாள் – feet, களங்கொள – in the battlefield, கழல் – warrior anklets, பறைந்தன – they are worn down, கொல் ஏற்றின் மருப்புப் போன்றன – they are like the horns of killer bulls, தோல் துவைத்து – shields pierced with sounds, அம்பின் – by arrows, துளை தோன்றுவ – holes have appeared, நிலைக்கு ஒராஅ – not escaping the situation (ஒராஅ – அளபெடை), இலக்கம் போன்றன – they appear like targets, மாவே – the horses (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), எறி பதத்தான் – when attacking, இடங் காட்ட – directing them, கறுழ் பொருத – bridles chafing on the sides, செவ் வாயான் – with red mouths, எருத்து வவ்விய புலி போன்றன – like tigers gripping their necks, களிறே – the elephants (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), கதவு எறியாச் சிவந்து உராஅய் – hit against the gates in rage and move around (உராஅய் – அளபெடை), நுதி மழுங்கிய வெண்கோட்டான் – with blunted tips of white tusks, உயிர் உண்ணும் கூற்றுப் போன்றன – they are like Kootruvan who eats lives, like the god of death who eats lives, நீயே – you, அலங்கு உளை – waving plumes, பரீஇ இவுளி – galloping horses (பரீஇ – குதிரையின் ஓட்டம், அளபெடை), பொலந்தேர் மிசை – on your golden chariot, பொலிவு தோன்றி – appearing beautifully, appearing splendidly, மாக் கடல் நிவந்து எழுதரும் – rising above the huge/dark ocean, செஞ்ஞாயிற்றுக் கவினை – you are beautiful like the red sun, மாதோ – மாது, ஓ அசைநிலைகள், expletives, அனையை ஆகன்மாறே – because of such trait, because of who you are (ஆகன்மாறே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive, மாறு ஏதுப்பொருள் (காரணப் பொருள்) தரும் இடைச்சொல்), தாய் இல் – without mother, தூவா – not drinking (துவ்வாமை தூவாமை என விகாரம்), குழவி போல – like an infant, ஓவாது கூஉம் – they wail without stopping (கூஉம் – அளபெடை), நின் உடற்றியோர் நாடே – the people in the countries of your enemies (நாடே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive, நாடு – ஆகுபெயர் நாட்டில் உள்ள மக்களுக்கு)

புறநானூறு 5, பாடியவர்: நரிவெரூஉத்தலையார், பாடப்பட்டோன்: சேரமான் கருவூரேறிய ஒள்வாட் கோப்பெருஞ்சேரல், திணை: பாடாண், துறை: செவியறிவுறூஉ, பொருண் மொழிக் காஞ்சி
எருமை அன்ன கருங்கல் இடைதோறு
ஆனின் பரக்கும், யானைய முன்பின்
கானக நாடனை நீயோ பெரும!
நீயோர் ஆகலின், நின் ஒன்று மொழிவல்!
அருளும் அன்பும் நீக்கி, நீங்கா  5
நிரயங் கொள்பவரொடு ஒன்றாது, காவல்
குழவி கொள்பவரின் ஓம்புமதி,
அளிதோ தானே, அது பெறல் அருங்குரைத்தே.

Puranānūru 5, Poet Nariverūuthalaiyār sang to Cheraman Karuvūrēriya Olvāl Koperuncheral, Thinai: Pādān, Thurai: Seviyarivurūu, Porunmozhi Kānji
Greatness!  You own a country with fierce
forests where elephants are spread like
cows and boulders appear like buffaloes.

You being who you are, I have to tell you
something!  Protect your country like you
would guard a child, without being in the
company of those who will go to unending
hell without any grace or kindness.  It
needs to be protected.
It is rare to have this opportunity to rule!

Notes:  This is the only poem written for this king, who was from the Irumporai clan.  Puranānūru 5 and 195 were written by this poet.  He also wrote Kurunthokai 5 and 236.  ஒளவை துரைசாமி உரை – அருளும் அன்பும் நீக்கி, நீங்கா நிரயங் கொள்பவரொடு ஒன்றாது என்றமையால் பொருண்மொழிக் காஞ்சி ஆயிற்று.  மதி – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26).  அளிதோ தானே (8) – ஒளவை துரைசாமி உரை – அளிக்கத்தக்கது ஒன்று அதன் காவல், உ. வே. சாமிநாதையர் உரை – அளிக்கத்தக்கது ஒன்று அதன் காவல்.  அளிதோ தானே என்ற சொற்கள் வரும் பாடல்கள் (புறநானூறு 109-1, 111-1, 243-11) பிறவற்றில் இவ்விரு அறிஞர்களும் ‘இரங்கத்தக்கது அது’ என பொருள் கூறியுள்ளனர்.  குரை – ஏயும் குரையும் இசைநிறை அசைநிலை ஆயிரண்டு ஆகும் இயற்கைய என்ப (தொல்காப்பியம், இடையியல் 24).

Meanings:  எருமை அன்ன கருங்கல் – black rocks looking like buffaloes, granite rocks looking like buffaloes, இடை தோறு ஆனின் பரக்கும் யானைய – with elephants that are spread like cows in all the places (ஆனின்- இன் ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு, ஒப்புப் பொருளில் வந்தது), முன்பின் கானக நாடனை நீயோ – you own a country with fierce forests (நாடனை – ஐகாரம் முன்னிலைக்கண் வந்தது, நீயோ – ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive), பெரும – O greatness, நீயோர் ஆகலின் – since you are such (நீயோர் – ஓர் அசைநிலை,  an expletive), நின் ஒன்று மொழிவல் – I will tell you one thing (மொழிவல் – தன்மை ஒருமை வினைமுற்று), அருளும் அன்பும் நீக்கி – removing grace and kindness, நீங்கா நிரயம் – unending hell, கொள்பவரொடு ஒன்றாது – not being with those who accept it, காவல் குழவி கொள்பவரின் ஓம்புமதி – protect the country like you are guarding a child, protect like you are raising a child (காவல் – ஆகுபெயர் காக்கப்படும் நாட்டிற்கு, கொள்பவரின் – இன் ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு, ஒப்புப் பொருளில் வந்தது, ஓம்புமதி – மதி முன்னிலையசை, an expletive of the second person), அளிதோ தானே அது – it needs your graces, it should be afforded that protection (அளிதோ – ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive, தானே – தான், ஏ அசைநிலைகள், expletives), பெறல் அருங்குரைத்தே – it is rare to obtain (அருங்குரைத்தே – குரை என்னும் இடைச்சொல் குறிப்பு வினைமுற்றாக ஆயிற்று, ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 6, பாடியவர்: காரிகிழார், பாடப்பட்டோன்: பாண்டியன் பல்யாகசாலை முதுகுடுமிப் பெருவழுதி, திணை: பாடாண், துறை: செவியறிவுறூஉ, வாழ்த்தியல்
வடாஅது பனிபடு நெடுவரை வடக்கும்,
தெனாஅது உருகெழு குமரியின் தெற்கும்,
குணாஅது கரை பொரு தொடு கடல் குணக்கும்,
குடாஅது தொன்று முதிர் பௌவத்தின் குடக்கும்,
கீழது முப்புணர் அடுக்கிய முறை முதற் கட்டின்  5
நீர்நிலை நிவப்பின் கீழும், மேலது
ஆனிலை உலகத்தானும், ஆனாது
உருவும் புகழும் ஆகி, விரி சீர்த்
தெரிகோல் ஞமன் போல, ஒரு திறம்
பற்றல் இலியரோ நின் திறம் சிறக்க!  10
செய்வினைக்கு எதிர்ந்த தெவ்வர் தேஎத்துக்
கடற்படை குளிப்ப மண்டி, அடர்ப் புகர்ச்
சிறுகண் யானை செவ்விதின் ஏவிப்,
பாசவல் படப்பை ஆர் எயில் பல தந்து,
அவ் எயில் கொண்ட செய்வுறு நன்கலம் 15
பரிசின் மாக்கட்கு வரிசையின் நல்கிப்,
பணியியர் அத்தை நின் குடையே முனிவர்
முக்கண் செல்வர் நகர் வலஞ் செயற்கே,
இறைஞ்சுக பெரும நின் சென்னி! சிறந்த
நான்மறை முனிவர் ஏந்து கை எதிரே,  20
வாடுக இறைவ நின் கண்ணி! ஒன்னார்
நாடு சுடு கமழ் புகை எறித்தலானே,
செலியர் அத்தை நின் வெகுளி! வால் இழை
மங்கையர் துனித்த வாள் முகத்து எதிரே,
ஆங்க வென்றி எல்லாம் வென்று அகத்து அடக்கிய 25
தண்டா ஈகைத் தகைமாண் குடுமி,
தண்கதிர் மதியம் போலவும், தெறு சுடர்
ஒண்கதிர் ஞாயிறு போலவும்,
மன்னிய பெரும, நீ நிலமிசையானே!

Puranānūru 6, Poet Kari Kizhār sang to Pandiyan Palyākasālai Muthukudumi Peruvazhuthi, Thinai: Pādān, Thurai: Seviyarivurūu, Vālthiyal
May your great glory and endless fame spread to the north
of the lofty northern Himalayas with snow, south of the fierce
Kumari river of the south, east of the eastern ocean dug out of
the earth that has waves that attack the shores, west of the very
ancient western ocean, in the earth, the lowest tier that rose out
of the ocean, below the land and in the upper world with cows!

May you be without bias, like the perfect pointer of a balance
that measures large quantities!  May your abilities flourish!
You entered the countries of those who opposed you
in battles, goaded your elephants with dense spots and small
eyes to charge, took many guarded forts with green fields, and
distributed the fine ornaments you seized, according to rank.

May your umbrella bow down when it circumambulates
the temple of Sivan with three eyes who is praised by sages!
May your head bend down when the Brahmins of the four
Vedas praise you!  May your garland wilt, assaulted by
the smoke of flames you lit in the lands of your enemies!

May your anger vanish when you see your women wearing
pure jewels, their faces bright with the anger of lovers’ quarrels!
O Great Kudumi who gives without limits!  You who have won
everything and never boasts about your victories!
May you live long on this earth forever, like the moon with
cool rays and the glowing sun with bright rays!

Notes:  Puranānūru poems 6, 9, 12, 15 and 64 were written for this king.   This is the only poem written by this poet who came from a town named Kāriyāru.

Meanings:  வடாஅது – in the north, வடக்கின்கண் (அளபெடை, ஏழாம் உருபின் பொருள்பட வந்தது), பனிபடு நெடுவரை வடக்கும் – and north of the tall Himalayas with snow, தெனாஅது – in the south, தெற்கின்கண் (அளபெடை, ஏழாம் உருபின் பொருள்பட வந்தது), உருகெழு குமரியின் தெற்கும் – and south of fierce Kumari river in the south, குணாஅது – on the east side (அளபெடை, ஏழாம் உருபின் பொருள்பட வந்தது), கரை பொரு தொடு கடல் – dug ocean whose waves attack its shores (dug up by the mythological Sakarars – சகரர்), குணக்கும் – also in the east, குடாஅது – in the west, மேற்கில் (அளபெடை, ஏழாம் உருபின் பொருள்பட வந்தது), தொன்று முதிர் பௌவத்தின் குடக்கும் – and in the west of the ancient ocean, கீழது – கீழதாகிய, what is below, முப்புணர் அடுக்கிய – three arranged levels of earth, sky and heaven, முறை முதற் கட்டின் – the first one in the levels, நீர்நிலை நிவப்பின் கீழும் – and below the earth rising out of a body of water, மேலது – above, ஆனிலை உலகத்தானும் – and to the upper world with cows, ஆனாது – not satisfied, உருவும் – causing others to fear, புகழும் ஆகி – and attaining great fame, விரி சீர் – large amounts of material, தெரிகோல் ஞமன் போல – like the perfect pointer stick of a balance (துலாக்கோலின் நாக்கு), ஒரு திறம் பற்றல் இலியரோ – may you not lean on one side (இலியரோ – ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive), நிற்றிறம் (நின் திறம், நின்றிறம் நிற்றிறம் என வலிந்து நின்றது) சிறக்க – may your abilities flourish (சிறக்க – வியங்கோள் வினைமுற்று), செய் வினைக்கு எதிர்ந்த தெவ்வர் தேஎத்து – in the nations of enemies who opposed you in campaigns (தேஎத்து – அளபெடை), கடற்படை குளிப்ப மண்டி – entered rapidly with your ocean-like army, அடர்ப் புகர் – dense spots, சிறுகண் யானை – small-eyed elephants, செவ்விதின் ஏவி – ordered them perfectly to attack, ordered them to attack at the right time, பாசவல் படப்பை – fields with green leaves (பாசவல் – பசிய விளைநிலம்), ஆர் எயில் பல தந்து – took many difficult forts, அவ் எயில் கொண்ட செய்வுறு நன்கலம் பரிசின் – the beautifully created precious ornaments that you seized from those forts, மாக்கட்கு வரிசையின் நல்கி – gave to people according to rank, பணியியர் அத்தை நின் குடையே – may you royal umbrella bow down (அத்தை – அசைநிலை, an expletive), முனிவர் முக்கண் செல்வர் நகர் வலஞ்செயற்கே – to go around the temple of god with three eyes who is praised by the sages – Sivan, இறைஞ்சுக பெரும – may it bend down O lord, நின் சென்னி – your head, சிறந்த – great, நான்மறை முனிவர் – Brahmins with their four Vedas, ஏந்து கை எதிரே – in front of their lifted hands, வாடுக இறைவ நின் கண்ணி – may your garland wilt O my lord, ஒன்னார் நாடு சுடு கமழ் புகை எறித்தலானே – due to burning the land of your enemies and causing smoke to spread (எறித்தலானே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), செலியர் அத்தை – may it leave (அத்தை – அசைநிலை, an expletive), நின் வெகுளி – your rage, வால் இழை மங்கையர் – women with pure jewels, women with white pearls, துனித்த – with anger, வாள் முகத்து எதிரே – on seeing their bright faces, ஆங்க – அசைநிலை, an expletive, வென்றி எல்லாம் வென்று – won everything, அகத்து அடக்கிய – kept inside, தண்டா ஈகைத் தகை மாண் குடுமி – great Kudumi who gives without limits, தண் கதிர் மதியம் போலவும் – like the moon with cool rays, தெறு சுடர் – hot rays, ஒண் கதிர் ஞாயிறு போலவும் – like the sun with bright rays, மன்னிய – stable, பெரும – O lord, நீ – you, நிலமிசையானே – on this earth (நிலமிசையானே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 7, பாடியவர்: கருங்குழல் ஆதனார், பாடப்பட்டோன்:  சோழன் கரிகால் பெருவளத்தான் (கரிகாலன்), திணை: வஞ்சி, துறை: கொற்ற வள்ளை, மழபுல வஞ்சி
களிறு கடைஇய தாள்,
கழல் உரீஇய திருந்து அடிக்,
கணை பொருது கவி வண்கையால்,
கண் ஒளிர் வரூஉம் கவின் சாபத்து,
மா மறுத்த மலர் மார்பின்,  5
தோல் பெயரிய எறுழ் முன்பின்,
எல்லையும் இரவும் எண்ணாய், பகைவர்
ஊர் சுடு விளக்கத்து அழு விளிக் கம்பலைக்
கொள்ளை மேவலை; ஆகலின், நல்ல
இல்ல ஆகுபவால் இயல் தேர் வளவ!  10
தண் புனல் பரந்த பூசல் மண் மறுத்து
மீனின் செறுக்கும் யாணர்ப்
பயன் திகழ் வைப்பின் பிறர் அகன்றலை நாடே.

Puranānūru 7, Poet Karunkulal Āthanār sang to Chozhan Karikāl Peruvalathān (Karikālan), Thinai: Vanji, Thurai: Kotra Vallai, Malapula Vanji
Your legs press and command elephants and
your perfect feet are rubbed by your warrior anklets.
Your bow that dazzles the eyes rests in your charitable
hands, to release arrows in battles.
Your chest is so broad, and Thirumakal forsakes others
for it.  You have the strength to drive back elephants.

You do not consider whether it is day or night to plunder
enemy towns, blazing them as their citizens cry loudly.

O Valavan riding your elegant chariot!  There is nothing
good remaining in your enemy countries where there were
prosperous towns, where, instead of mud, they used fish
to block holes of dams with sounds of cool flowing water!

Notes:  Puranānūru poems 7, 66 and 224 were written for Karikālan.  Karunkulal Āthanār wrote Puranānūru poems 7 and 224, both for King Karikālan.   The Pathuppāttu song Pattinappālai was also written for King Karikālan, who brought prosperity to his Chozha kingdom.  He was tutored by his uncle, poet Irumpidarthalaiyār from an early age.  யாணர் – புதிதுபடற் பொருட்டே யாணர்க் கிளவி (தொல்காப்பியம், உரியியல் 83).  கம்பலை – கம்பலை சும்மை கலியே அழுங்கல் என்று இவை நான்கும் அரவப் பொருள (தொல்காப்பியம், உரியியல் 53).

Meanings:  களிறு கடைஇய தாள் – legs that pressed/commanded a male elephant (கடைஇய – அளபெடை, கடவிய என்பது கடைஇய என நின்றது), கழல் உரீஇய – chafed/rubbed by warrior anklets (உரீஇய – அளபெடை), திருந்து அடி – perfect feet, கணை பொருது – attacking with arrows, shooting arrows in battle, கவி – bent, வண் கையால் – with your charitable hands, கண் ஒளிர் வரூஉம் – bright to sight (வரூஉம் – அளபெடை), கவின் சாபத்து – with a beautiful bow, மா மறுத்த மலர் மார்பின் – with a wide chest that makes Thirumakal refuse others, தோல் பெயரிய எறுழ் முன்பின் – with great strength to chase elephants (எறுழ் முன்பு – ஒரு பொருட் பன்மொழி), எல்லையும் இரவும் எண்ணாய் – you do not consider whether it is day or night, பகைவர் ஊர் சுடு விளக்கத்து – in the lights that are lit in the towns of enemies that are burning, அழு விளிக் கம்பலை – loud crying sounds, கொள்ளை மேவலை – since you desire to plunder, ஆகலின் – so, நல்ல இல்ல, there is nothing good left, ஆகுபவால் – this is how it is in those countries, this is how those countries have become, (ஆகுபவால் = ஆகுப +ஆல், ஆல் – அசைநிலை, an expletive), இயல் தேர் வளவ – O Valavan riding your created chariot, தண் புனல் பரந்த – cool water flowing, பூசல் – sounds, மண் மறுத்து – refusing sand, not using sand, மீனின் செறுக்கும் – blocking holes with fish, யாணர்ப் பயன் திகழ் வைப்பின் – with prosperous and beneficial towns, பிறர் அகன்றலை நாடே – the vast lands of others (நாடே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 8, பாடியவர்: கபிலர், பாடப்பட்டோன்: சேரமான் செல்வக்கடுங்கோ வாழியாதன், திணை: பாடாண், துறை: இயன் மொழி, பூவை நிலை
வையம் காவலர் வழிமொழிந்து ஒழுகப்,
போகம் வேண்டிப் பொதுச் சொல் பொறாஅது,
இடம் சிறிது என்னும் ஊக்கம் துரப்ப,
ஒடுங்கா உள்ளத்து ஓம்பா ஈகைக்,
கடந்து அடு தானைச் சேரலாதனை 5
யாங்கனம் ஒத்தியோ, வீங்கு செலல் மண்டிலம்?
பொழுது என வரைதி; புறக்கொடுத்து இறத்தி
மாறி வருதி மலை மறைந்து ஒளித்தி;
அகல் இரு விசும்பினானும்
பகல் விளங்குதியால், பல் கதிர் விரித்தே. 10

Puranānūru 8, Poet Kapilar sang for Cheraman Selva Kadunkō Vāzhiyāthan, Thinai: Pādān, Thurai Iyan Mozhi, Poovai Nilai
Kings who protect the earth praise him.
Desiring pleasure, he’ll not share land with
others.  Goaded by the thought that he rules too
little land, his motivated mind is uncontrollable.
He is greatly generous.

O sun which goes rapidly in circles!  How can you
compare yourself to Cheralathan with a murderous
army that fights battles?
You shine only during the day.  You leave, showing
your back.  You come from different directions and
hide behind the mountains.  You spread your many
rays and glow during the day in the wide, vast sky.

Notes:  Puranānūru 8 and 14 were written by poet Kapilar for King Selvakkadunkō Vāzhiyāthan.  He also goes by the name Cheraman Chikkarpalli Thunjiya Selvakkadunkō Vāzhiyāthan in poem 387.  Kapilar also wrote Pathitruppathu poems 61-70 for this king.  Kapilar wrote Puranānūru 8, 14, 105-111, 113-124, 143, 200-202, 236, 337 and 347.  பொழுது என வரைதி (7) – ஒளவை துரைசாமி உரை – என்பதற்கு காலத்தை பல பொழுதுகளாக (சிறுபொழுது பெரும்பொழுதுகளாக) வகுத்தற்கு ஏதுவாகுவை என்று உரைப்பினும் அமையும் உரை கிடந்தவாறே கொள்ளுமிடத்து.  பகற்பொழுது நினக்கென கூறுபடுக்கும் நீ அப்பகல் போதில்தான் பல் கதிர்களையும் பரப்பி விளங்குவை என்றதாகக் கொள்க.

Meanings:  வையம் காவலர் – the kings who protect the earth, வழிமொழிந்து ஒழுக – praised by them, போகம் வேண்டி – desiring pleasure, பொதுச் சொல் பொறாஅது – not tolerating the word that the land is common (பொறாஅது – அளபெடை), இடம் சிறிது என்னும் ஊக்கம் துரப்ப – goaded by the thought that his land is small, ஒடுங்கா உள்ளத்து – with a mind that cannot be controlled, ஓம்பா ஈகை – charity to others without protecting oneself, giving to others without keeping for oneself, கடந்து அடு தானைச் சேரலாதனை யாங்கனம் ஒத்தியோ – how are you equal to Cheralathan with murderous armies that attack (ஒத்தியோ – ஓகாரம் வினா), வீங்கு செலல் மண்டிலம் – O sun who goes fast in circles, பொழுது என வரைதி – you create limits in days, you shine only during the day (வரைதி – முன்னிலை வினைமுற்று), புறம் கொடுத்து இறத்தி – you show your back and leave (இறத்தி – முன்னிலை வினைமுற்று), மாறி வருதி – you come from various directions, மலை மறைந்து ஒளித்தி – you hide behind mountains, அகல் இரு விசும்பினானும் பகல் விளங்குதியால் – you shine during the day in the wide vast sky (விளங்குதியால் – ஆல் அசைநிலை, an expletive), பல் கதிர் விரித்தே – spreading your many rays (விரித்தே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 9, பாடியவர்: நெட்டிமையார், பாடப்பட்டோன்: பாண்டியன் பல்யாகசாலை முதுகுடுமிப் பெருவழுதி, திணை: பாடாண், துறை: இயன் மொழி
“ஆவும், ஆன் இயல் பார்ப்பன மாக்களும்,
பெண்டிரும், பிணியுடையீரும் பேணித்
தென்புல வாழ்நர்க்கு அருங்கடன் இறுக்கும்
பொன் போல் புதல்வர்ப் பெறாஅதீரும்,
எம் அம்பு கடி விடுதும், நும் அரண் சேர்மின்” என  5
அறத்து ஆறு நுவலும் பூட்கை மறத்தின்,
கொல்களிற்று மீமிசைக் கொடி விசும்பு நிழற்றும்
எங்கோ வாழிய, குடுமி, தங்கோச்
செந்நீர்ப் பசும்பொன் வயிரியர்க்கு ஈத்த,
முந்நீர் விழவின் நெடியோன்  10
நன்னீர்ப் பஃறுளி மணலினும் பலவே!

Puranānūru 9, Poet Nettimaiyār sang for Pandiyan Palyākasālai Muthukudumi Peruvazhuthi, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi
He announces in a righteous manner, “Cows,
Brahmins with the nature of cows, women, those
who are sick, and those living in the southern
land with no gold-like sons to perform precious
last rites, take refuge!   We are ready to shoot
volleys of arrows!”

May he with martial courage, whose flags flying
on his murderous elephants throwing shadows on the
sky, our king Kudumi, live for long, more days
than the number of sands on the banks of Pakruli River
with fine water,
where his ancestor Nediyōn celebrated ocean festivals,
and gave musicians fresh, reddish gold gifts!

Notes:   Puranānūru poems 6, 9, 12, 15 and 64 were written for this king.   This poet wrote Puranānūru poems 9, 12 and 15 for this king.  ஒளவை துரைசாமி உரை – பிணியுடையீரும், புதல்வர்ப் பெறாஅதீரும் என்னும் முன்னிலைப் பெயரோடு, ஆவும், பார்ப்பன மாக்களும், பெண்டிரும் என்னும் படர்க்கைப் பெயர்கள் விராய் வந்து, ‘நும் அரண் சேர்மினே’, என்னும் முன்னிலை வினையான் முடிதல், ‘செய்யுள் மருங்கினும் வழக்கியல் மருங்கினும்’ (தோல். சொல். எச்ச 67) என்னும் அதிகாரப் புறனடையாற் கொள்ளப்படும்.   முந்நீர் – தமிழகம் கிழக்கு தெற்கு மேற்கு ஆகிய மூன்று திசையானும் நீர்வளைவுண்டது.  முந்நீர் என்னும் தமிழ்க்கிளவி இம்முப்புறக் கடலமைப்பைச் சுட்டுவது – வ. சுப. மாணிக்கனாரின் ‘தமிழ்க்காதல்’ நூல், ஆற்று நீரும், ஊற்று நீரும் மழை நீரும் உடைமையான் முந்நீர் – ஒளவை துரைசாமி புறநானூறு 9 உரை, நிலத்தைப் படைத்தலும் காத்தலும் அழித்தலுமாகிய நீர் – நச்சினார்க்கினியர் மதுரைக்காஞ்சி 75 உரை.  மணலினும் பலவே:  அகநானூறு 93 – தண் ஆன்பொருநை மணலினும் பலவே, புறநானூறு 9- நன்னீர்ப் பஃறுளி மணலினும் பலவே, புறநானூறு 43 – எக்கர் இட்ட மணலினும் பலவே, புறநானூறு 55 – வடு ஆழ் எக்கர் மணலினும் பலவே, புறநானூறு 136 – நுண் பல மணலினும் ஏத்தி, புறநானூறு 363 – இடு திரை மணலினும் பலரே, புறநானூறு 387 – கல்லென் பொருநை மணலினும், மதுரைக்காஞ்சி 236 – திரை இடு மணலினும் பலரே, மலைபடுகடாம் 556 – வடு வாழ் எக்கர் மணலினும் பலரே.

Meanings:  ஆவும் – and cows, ஆன் இயல் பார்ப்பன மாக்களும் – and Brahmins who have the nature of cows, பெண்டிரும் – and women, பிணி உடையீரும் – and those of you with diseases, பேணி – protecting, தென்புல வாழ்நர்க்கு – to those who live in the south, அருங்கடன் இறுக்கும் –  performing final rites, பொன் போல் புதல்வர்ப் பெறாஅதீரும் – and those of you who have not given birth to gold-like sons (பெறாஅதீரும் – அளபெடை), எம் அம்பு கடி விடுதும் – we are going to shoot our arrows rapidly (கடி – விரைவுப்பொருள் தரும் இடைச்சொல்), நும் அரண் சேர்மின் – you reach a safe place (மின் – முன்னிலைப் பன்மை வினைமுற்று விகுதி, a verbal plural suffix of the second person), என அறத்து ஆறு நுவலும் – he utters words with righteous path, பூட்கை மறத்தின் – with martial courage, with the principle of courage, கொல் களிற்று மீமிசைக் கொடி – flags on murderous male elephants (மீமிசை – ஒருபொருட் பன்மொழி), விசும்பு நிழற்றும் – shades the skies, எங்கோ – my king, வாழிய குடுமி – O Kudumi! may you live long, எங்கோ – our king, செந்நீர்ப் பசும் பொன் – fresh reddish gold, வயிரியர்க்கு ஈத்த – gave to artists, முந்நீர் விழவின் – at the ocean festivals, நெடியோன் – your ancestor Nediyōn, நன்னீர்ப் பஃறுளி மணலினும் பலவே – many more days than the number of sands on the banks of Pahruli river with good water (பலவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 10, பாடியோர்: ஊன்பொதி பசுங்குடையார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் நெய்தலங்கானல் இளஞ்சேட் சென்னி, திணை: பாடாண், துறை: இயன் மொழி
வழிபடுவோரை வல் அறிதீயே;
பிறர் பழி கூறுவோர் மொழி தேறலையே;
நீ மெய் கண்ட தீமை காணின்,
ஒப்ப நாடி அத் தக ஒறுத்தி;
வந்து அடி பொருந்தி முந்தை நிற்பின்  5
தண்டமும் தணிதி, நீ  பண்டையின் பெரிதே,
அமிழ்து அட்டு ஆனாக் கமழ் குய் அடிசில்
வருநர்க்கு வரையா வசை இல் வாழ்க்கை
மகளிர் மலைத்தல் அல்லது, மள்ளர்
மலைத்தல் போகிய சிலைத் தார் மார்ப!  10
செய்து இரங்கா வினைச் சேண் விளங்கும் புகழ்,
நெய்தலங்கானல் நெடியோய்!
எய்த வந்தனம் யாம்; ஏத்துகம் பலவே.

Puranānūru 10, Poet Oonpothi Pasunkudaiyār sang to Chozhan Neythalankānal Ilanchētchenni, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi
You know those who worship you.  You do not
accept the words of those who malign others.
If you see real evil, and if you are convinced
that it is evil, you punish them aptly.  If
they repent at your feet and stand in front
of you, you lighten their punishments that you
imposed in the past.

O King donning a rainbow-like garland on your chest!
You are not confronted by warriors, but only by
your women who lead faultless lives, giving endlessly
to guests without a break, food, fragrant with
seasonings and cooked with nectar.

O Leader of Neythalankānam with fame that shines in
distances!  You do not hurt others through your actions!
I have come to you to praise you greatly!

Notes:  Puranānūru 10, 203, 370 and 378 were written by this poet.  This king is from the town Neythalankānal.  This king goes by the names சோழன் பாமுளூரெறிந்த நெய்தலங்கானல் இளஞ்சேட் சென்னி, சோழன் நெய்தலங்கானல் இளஞ்சேட் சென்னி and சோழன் செருப்பாழி எறிந்த இளஞ்சேட் சென்னி.   He won battles at Pāmalūr and Cherupāli.

Meanings:  வழிபடுவோரை வல் அறிதீயே – you know those who worship you (அறிதீயே – அறிதி என்பதன் நீட்டல் விகாரம், ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), பிறர் பழி கூறுவோர் மொழி தேறலையே – you do not understand those who talk ill of others (தேறலையே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), நீ மெய் கண்ட தீமை காணின் – if you see real harm, ஒப்ப நாடி – analyzing well, அத் தக ஒறுத்தி – you punish them accordingly, வந்து அடி பொருந்தி முந்தை நிற்பின் – if those who made mistakes in the past come and fall at your feet, தண்டமும் தணிதி – you reduce their punishments, நீ பண்டையின் பெரிதே – the punishment that you gave in the past (பெரிதே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), அமிழ்து அட்டு – cooked with nectar, ஆனா – non-stopping, கமழ் குய் அடிசில் – fragrant rice/food with seasoning, வருநர்க்கு – to those who come, வரையா – unlimited, வசை இல் வாழ்க்கை மகளிர் – women with faultless lives, மலைத்தல் – to fight, அல்லது – other than that, மள்ளர் மலைத்தல் போகிய – you do not fight with warriors, சிலைத் தார் மார்ப – O lord with a bow like garland on your chest, செய்து இரங்கா வினை – not hurting others by actions, சேண் விளங்கும் புகழ் – greatly shining fame, நெய்தலங்கானல் நெடியோய் – O leader of Neythalankānam, எய்த வந்தனம் யாம் – we came to reach you (வந்தனம் – தன்மைப் பன்மை, first person plural, யாம் – தன்மைப் பன்மை, first person plural), ஏத்துகம் பலவே – we praise you greatly (ஏத்துகம் – தன்மைப் பன்மை, first person plural, பலவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 11, பாடியவர்: பேய்மகள் இளவெயினியார், பாடப்பட்டோன்: சேரமான் பாலை பாடிய பெருங்கடுங்கோ, திணை: பாடாண், துறை: பரிசில் கடாநிலை
அரிமயிர்த் திரள் முன்கை,
வால் இழை, மட மங்கையர்
வரி மணல் புனை பாவைக்குக்
குலவுச்சினைப் பூக் கொய்து,
தண் பொருநைப் புனல் பாயும்,  5
விண் பொரு புகழ் விறல் வஞ்சிப்
பாடல் சான்ற விறல் வேந்தனும்மே,
வெப்புடைய அரண் கடந்து
துப்பு உறுவர் புறம்பெற்றிசினே;
புறம்பெற்ற வய வேந்தன்  10
மறம் பாடிய பாடினியும்மே,
ஏர் உடைய விழுக் கழஞ்சின்
சீர் உடைய இழை பெற்றிசினே;
இழை பெற்ற பாடினிக்குக்
குரல் புணர் சீர்க் கொளை வல் பாண்மகனும்மே,  15
என ஆங்கு,
ஒள் அழல் புரிந்த தாமரை
வெள்ளி நாரால் பூப் பெற்றிசினே.

Puranānūru 11, Poet Pēymakal Ilaveyiniyār sang for Cheraman Pālai Pādiya Perunkadunkō, Thinai: Pādān, Thurai: Parisil Kadā Nilai
The king of Vanji, victorious city with sky-high fame,
where young women with fine hair on their rounded
forearms wear pure jewels and play on the rippled
sand, decorating the sand dolls they made with flowers
they pluck from bent branches, and plunge into the
cool waters of Porunai River,
his victories sung in verses, has captured guarded forts
of enemies and made them run, showing their backs,
and the female singer who sang the bravery of the mighty
king won splendid, heavy, pretty jewels, and the bard
who sang along with her with perfect rhythm, won a lotus
flower formed in glowing fire, strung on a silver strand.

Notes:  Puranānūru 11 was written for this king.   He wrote poem 282.  He has written many poems in Natrinai, Kurunthokai and Akanānūru.  Pālai thinai was his specialty.  This is the only poem written by Pēymakal Ilaveyiniyār.  சின் – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26, சின் என்பது இசின் என்பதன் முதற்குறை – ச. பாலசுந்தரம் உரை), அவற்றுள், இகுமும் சின்னும் ஏனை இடத்தொடும் தகு நிலை உடைய என்மனார் புலவர் (தொல்காப்பியம், இடையியல் 27).  ஆன் பொருநை ஆறு – வஞ்சி நகரின் அருகில் உள்ள ஆறு, வஞ்சி – இன்றைய கரூர், ஆன் பொருநை – இன்றைய அமராவதி.  விழு (விழுமம்) – விழுமம் சீர்மையும் சிறப்பும் இடும்பையும் (தொல்காப்பியம் உரியியல் 57).

Meanings:  அரி மயிர்த் திரள் முன்கை – thick/rounded forearms with delicate hair, வால் இழை – pure jewels, மட மங்கையர் – delicate young women, வரி மணல் – rippled sand, decorated sand, streaked sand, புனை பாவைக்கு – for the dolls they created, குலவுச் சினை – bent branches, பூக் கொய்து – plucked flowers, தண் பொருநைப் புனல் பாயும் – they jump into the cool Porunai river (ஆன் பொருநை ஆறு), விண் பொரு புகழ் – sky high fame, விறல் வஞ்சி – victorious Vanji city, பாடல் சான்ற – praised in verses, விறல் வேந்தனும்மே – the victorious king (வேந்தனும்மே – விகாரம், செய்யுளோசை நோக்கி மகர ஒற்று விரிந்தது), வெப்புடைய அரண் கடந்து – captured guarded forts of enemies, துப்பு உறுவர் – those who came with strength, the enemies, புறம் பெற்றிசினே புறம் பெற்ற – he had them run with their backs showing (பெற்றிசினே – இசின் படர்க்கையின்கண் வந்தது, ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), வய – strong, வேந்தன் மறம் பாடிய பாடினியும்மே – a female musician who sang about his bravery (பாடினியும்மே – விகாரம், செய்யுளோசை நோக்கி மகர ஒற்று விரிந்தது), ஏர் உடைய – beautiful, splendid, விழு – fine, splendid, கழஞ்சின் – of the weight of 12 coins/heavy, சீர் உடைய இழை பெற்றிசினே – she received beautiful jewels (பெற்றிசினே – இசின் படர்க்கையின்கண் வந்தது, ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), இழை பெற்ற பாடினிக்கு – for the female musician who got jewels (குவ்வுருபு சிறப்புப்பொருட்டு), குரல் புணர் சீர்க் கொளை வல் பாண்மகனும்மே – for the bard who sang with perfect voice and rhythm (பாண்மகனும்மே – விகாரம், செய்யுளோசை நோக்கி மகர ஒற்று விரிந்தது), என ஆங்கு – அசைநிலைகள், expletives, ஒள் அழல் புரிந்த தாமரை – lotus formed in glowing fire, a gold lotus, வெள்ளி நாரால் பூப் பெற்றிசினே – he received strung on a silver strand (பெற்றிசினே – இசின் படர்க்கையின்கண் வந்தது, ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 12, பாடியவர்: நெட்டிமையார், பாடப்பட்டோன்: பாண்டியன் பல்யாகசாலை முதுகுடுமிப் பெருவழுதி, திணை: பாடாண், துறை: இயன் மொழி
பாணர் தாமரை மலையவும், புலவர்
பூ நுதல் யானையொடு புனை தேர் பண்ணவும்,
அறனோ மற்று இது, விறல் மாண் குடுமி,
இன்னா ஆகப் பிறர் மண் கொண்டு,
இனிய செய்தி, நின் ஆர்வலர் முகத்தே?  5

Puranānūru 12, Poet Nettimaiyār sang to Pandiyan Palyākasālai Muthukudumi Peruvazhuthi, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi
O victorious noble Kudumi!  Is this fair?
You seize land from others causing them pain
but do sweet things for those who receive gifts.
You give gold lotus blossoms for bards to wear,
and elephants with foreheads with ornaments
and decorated chariots for poets to mount.

Notes:  இது பழித்தது போல் புகழ்ந்தது.  Puranānūru poems 6, 9, 12, 15 and 64 were written for this king.   Nettimaiyār wrote Puranānūru poems 9, 12 and 15 for this king.   

Meanings:  பாணர் தாமரை மலையவும் – gifting bards gold lotus flowers, புலவர் பூ நுதல் யானையோடு புனை தேர் பண்ணவும் – gifting poets decorated chariots along with elephants with ornaments on their foreheads, அறனோ மற்று இது – is this fair (மற்று – அசைநிலை, an expletive), விறல் மாண் குடுமி – O victorious noble Kudumi, இன்னா ஆக – causing distress, பிறர் மண் கொண்டு – seizing land from others, இனிய செய்தி – you do sweet things (முன்னிலை வினைமுற்று), நின் ஆர்வலர் முகத்தே – for those who receive gifts from you (முகத்தே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 13, பாடியவர்: உறையூர் ஏணிச்சேரி முடமோசியார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் முடித்தலைக் கோப்பெருநற்கிள்ளி, திணை: பாடாண், துறை: வாழ்த்தியல்
“இவன் யார்?” என்குவை ஆயின், இவனே
புலி நிறக் கவசம் பூம்பொறி சிதைய,
எய் கணை கிழித்த பகட்டு எழில் மார்பின்
மறலி அன்ன களிற்று மிசையோனே;
களிறே முந்நீர் வழங்கு நாவாய் போலவும்,  5
பன் மீன் நாப்பண் திங்கள் போலவும்,
சுறவு இனத்து அன்ன வாளோர் மொய்ப்ப
மரீஇயோர் அறியாது மைந்து பட்டன்றே;
நோயிலன் ஆகிப் பெயர்க தில் அம்ம,
பழன மஞ்ஞை உகுத்த பீலி  10
கழனி உழவர் சூட்டொடு தொகுக்கும்,
கொழுமீன் விளைந்த கள்ளின்,
விழு நீர் வேலி நாடு கிழவோனே.

Puranānūru 13, Poet Uraiyur Ēnichēri Mudamōsiyār sang for Chozhan Mudithalai Kōperunarkilli, Thinai: Pādān, Thurai: Vālthiyal
If you ask me who he is, he is the one
riding an elephant, appearing like Kootruvan,
wearing on his handsome chest an armor made with
tiger skin with beautiful joints, ruined by arrows,
moving like a boat plying on the ocean and like the moon
amidst many stars, swarmed by shark-like swordsmen.
The elephant has gone into rut and cannot recognize its
keepers.

May he return safely without ill health, the lord of the
country surrounded by oceans as fences, a land with fatty
fish and aged liquor, where farmers collect dropped
feathers of peacocks when they gather sheaves of paddy!

Notes:   This is the only poem written for this king.  It is addressed to Chera king Anthuvan Cheral Irumporai.  Uraiyur Ēnichēri Mudamōsiyār wrote Puranānūru 13, 127-135, 241, 374 and 375.  The poet wrote this when this Chozha king laid siege to Karuvur town, belonging to Chera king Anthuvan Cheral Irumporai.  The poet was a friend of the Chera king.  K.N. Sivaraja Pillai in his book, ‘The Chronology of Early Tamils’, mentioned that this was a friendly visit, and that both kings were related.  Chozhan Mudithalai Kōperunarkilli was seated on a rutting elephant, trying to control it.  சுறா சுறவு என வந்தது. ‘குறியதன் இறுதிச் சினை கெட உகரம் அறிய வருதல் செய்யுளுள் உரித்தே’ (தொல்காப்பியம், உயிர் மயங்கியல் 32).   முந்நீர் – தமிழகம் கிழக்கு தெற்கு மேற்கு ஆகிய மூன்று திசையானும் நீர்வளைவுண்டது.  முந்நீர் என்னும் தமிழ்க்கிளவி இம்முப்புறக் கடலமைப்பைச் சுட்டுவது – வ. சுப. மாணிக்கனாரின் ‘தமிழ்க்காதல்’ நூல், ஆற்று நீரும், ஊற்று நீரும் மழை நீரும் உடைமையான் முந்நீர் – ஒளவை துரைசாமி புறநானூறு 9 உரை, நிலத்தைப் படைத்தலும் காத்தலும் அழித்தலுமாகிய நீர் – நச்சினார்க்கினியர் மதுரைக்காஞ்சி 75 உரை.

Meanings:  இவன் யார் என்குவை ஆயின் – if you ask who he has, இவனே – he is, புலி நிறக் கவசம் – shield made with tiger skin, பூம்பொறி – beautiful joints, சிதைய – ruined, எய் கணை கிழித்த – torn by shot arrows, பகட்டு எழில் மார்பின் – with a handsome beautiful chest, மறலி அன்ன – like the god of death Kootruvan, களிற்று மிசையோனே – he rides on a male elephant (மிசையோனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), களிறே – the elephant (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), முந்நீர் வழங்கு நாவாய் போலவும் – like a boat plying on the ocean, பன் மீன் நாப்பண் திங்கள் போலவும் – like moon amidst many stars, சுறவு இனத்து அன்ன – like sharks (சுறவு – சுறா சுற என்றாகி உகரம் ஏற்றது, இனத்து – இனம், அத்து சாரியை), வாளோர் – those with swords, மொய்ப்ப – they surrounded, மரீஇயோர் – those who are close – the elephant keepers (மரீஇயோர் – அளபெடை), அறியாது – not knowing, மைந்து பட்டன்றே – it has gone into rut (பட்டன்றே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), நோயிலன் ஆகிப் பெயர்க – may he return safe without disease, தில் – விழைவின்கண் வந்த இடைச்சொல், a particle which implies desire, அம்ம – அசைநிலை, an expletive, பழன மஞ்ஞை உகுத்த பீலி – feathers dropped by peacocks in the fields, கழனி உழவர் சூட்டொடு தொகுக்கும் – farmers collect with sheaves, கொழு மீன் – big/fatty fish, விளைந்த கள்ளின் – with aged liquor, விழு நீர் வேலி நாடு கிழவோனே – the leader of the country with the huge oceans as fences (கிழவோனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 14, பாடியவர்: கபிலர், பாடப்பட்டோன்: சேரமான் செல்வக்கடுங்கோ வாழியாதன், திணை: பாடாண், துறை: இயன் மொழி
கடுங்கண்ண கொல் களிற்றால்
காப்புடைய எழு முருக்கிப்,
பொன் இயல் புனை தோட்டியால்
முன்பு துரந்து சமந்தாங்கவும்;
பார் உடைத்த குண்டு அகழி  5
நீர் அழுவம் நிவப்புக் குறித்து
நிமிர் பரிய மா தாங்கவும்;
ஆவம் சேர்ந்த புறத்தை தேர் மிசைச்
சாப நோன் ஞாண் வடுக் கொள வழங்கவும்;
பரிசிலர்க்கு அருங்கலம் நல்கவும், குரிசில்! 10
வலிய ஆகும் நின் தாள் தோய் தடக்கை
புலவு நாற்றத்த பைந்தடி
பூ நாற்றத்த புகை கொளீஇ, ஊன் துவை
கறி சோறு உண்டு வருந்து தொழில் அல்லது,
பிறிது தொழில் அறியா ஆகலின், நன்றும் 15
மெல்லிய பெரும! தாமே நல்லவர்க்கு
ஆர் அணங்கு ஆகிய மார்பின், பொருநர்க்கு
இரு நிலத்து அன்ன நோன்மை,
செருமிகு சேஎய் நின் பாடுநர் கையே.

Puranānūru 14, Poet Kapilar sang to Cheraman Selva Kadunkō Vāzhiyāthan, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi
O Greatness!
With your large hands that reach to your legs,
you impel your murderous, harsh elephant
to ruin cross bars of protected gates, and control it
with a decorated iron goad, as needed, and you rein
your fast galloping horse, judging the depths of
moats and staying away from them.

You wear a quiver on your back. You shoot volleys of
arrows from your chariot, scarring your hands with
tight bow strings.  You give precious jewels to those
who come in need.

In battles, your strength is like that of the vast earth.
You are like Murukan in battles. Your chest distresses
women. The hands of those who sing to you are soft
since they know no stress, other than that of eating
rice cooked with pepper, meat thuvaiyal and chunks
of fresh meat roasted in fire with flower-fragrant smoke.

Notes:  உ. வே. சாமிநாதையர் உரை – பாடுநர் எனத் தம்மை படர்க்கையாகக் கூறினார்.  தம் கையின் மென்மையது இயல்பு கூறுவார், அரசன் கையின் வலிய இயல்புங் கூறியமையான் இஃது இயன்மொழி ஆயிற்று.  பாடுநர் கையே (19) – உ. வே. சாமிநாதையர் உரை – பாடுநர் எனத் தம்மைப் படர்க்கையாகக் கூறினார், ஒளவை துரைசாமி உரை – “நும் கை மெல்லியவால்” என்ற சேரமான் வாழியாதனுக்கு, கபிலர் தம் கையின் மென்மைக்குக் காரணம் கூறுமாற்றால் “என் கை” என்று கூறாமல் “பாடுநர் கை” என்றது படர்க்கையாகக் கூறுவது.  எம் கை உண்டு வருந்துதொழில் அல்லது பிரித்து தொழிலறியாது என்றது, வேந்தனின் பெருமையை விளக்கிற்று.  Puranānūru 8 and 14 were written by poet Kapilar for King Selvakkadunkō Vāzhiyāthan.  He also goes by the name Cheraman Chikkarpalli Thunjiya Selvakkadunkō Vāzhiyāthan in poem 387.  Kapilar also wrote Pathitruppathu poems 61-70 for this king.  He wrote Puranānūru 8, 14, 105-111, 113-124, 143, 200-202, 236, 337 and 347.  தட – தடவும் கயவும் நளியும் பெருமை (தொல்காப்பியம், உரியியல் 24).

Meanings:  கடுங்கண்ண கொல் களிற்றால் – with the harsh murderous elephant, காப்புடைய எழு முருக்கி – breaks protected cross bars (of gates), பொன் இயல் புனை தோட்டியால் – with a decorated goad made with iron, முன்பு – strength, துரந்து – urging, சமம் தாங்கவும் – controlling it to the necessary extent, பார் உடைத்த – breaking the ground, குண்டு அகழி – deep moat, நீர் அழுவம் நிவப்புக் குறித்து – considering the depth of the water, நிமிர் பரிய மா தாங்கவும் – controlling rapidly galloping horses, controlling horses with lifted heads, ஆவம் சேர்ந்த புறத்தை – you are with a back with a quiver (புறத்தை – முதுகை உடையயாய்), தேர் மிசைச் சாப நோன் ஞாண் வடுக் கொள வழங்கவும் – send arrows from your chariot scarring your hands from the strong bow string, பரிசிலர்க்கு அருங்கலம் நல்கவும் – to give precious jewels to those who come in need, குரிசில் – O king, வலிய ஆகும் – they are mighty, நின் தாள் தோய் தடக்கை – large hands that reach to your legs, புலவு நாற்றத்த – with meat smell, பைந்தடி – fresh meat, பூ நாற்றத்த புகை – flower-fragrant smoke, கொளீஇ – burned, cooked (அளபெடை), ஊன் துவை – meat thuvaiyal, கறி சோறு உண்டு – eat rice cooked with black pepper, வருந்து தொழில் – worrying business, அல்லது – other than that, பிறிது தொழில் அறியா – not knowing any other business, ஆகலின் – so, நன்றும் மெல்லிய – they are very soft, பெரும – O greatness, தாமே நல்லவர்க்கு ஆர் அணங்கு ஆகிய மார்பின் – with a chest that causes great distress to women, பொருநர்க்கு – to enemies, இரு நிலத்து அன்ன – like the large land (நிலத்து – நிலம், அத்து சாரியை), நோன்மை – strength, செருமிகு சேஎய் – Murukan who is victorious in battles, warring Murukan (சேஎய் – அளபெடை), நின் பாடுநர் கையே – the hands of those who sing to you (கையே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 15, பாடியவர்: நெட்டிமையார், பாடப்பட்டோன்: பாண்டியன் பல்யாகசாலை முதுகுடுமிப் பெருவழுதி, திணை: பாடாண், துறை: இயன் மொழி
கடுந்தேர் குழித்த ஞெள்ளல் ஆங்கண்,
வெள்வாய்க் கழுதைப் புல் இனப் பூட்டிப்
பாழ் செய்தனை, அவர் நனந்தலை நல் எயில்
புள் இனம் இமிழும் புகழ் சால் விளை வயல்
வெள் உளைக் கலி மான் கவி குளம்பு உகளத்  5
தேர் வழங்கினை, நின் தெவ்வர் தேஎத்துத்,
துளங்கு இயலால் பணை எருத்தின்
பா அடியால் செறல் நோக்கின்,
ஒளிறு மருப்பின் களிறு அவர
காப்புடைய கயம் படியினை,  10
அன்ன சீற்றத்து அனையை ஆகலின்,
விளங்கு பொன் எறிந்த நலங்கிளர் பலகையொடு
நிழல்படு நெடுவேல் ஏந்தி, ஒன்னார்
ஒண் படைக் கடுந்தார் முன்பு தலைக்கொண்மார்
நசைதர வந்தோர் நசை பிறக்கு ஒழிய,  15
வசைபட வாழ்ந்தோர் பலர் கொல்? புரையில்
நற்பனுவல் நால் வேதத்து,
அருஞ் சீர்த்திப் பெரும் கண்ணுறை
நெய்ம்மலி ஆவுதி பொங்கப் பன் மாண்
வீயாச் சிறப்பின் வேள்வி முற்றி,  20
யூபம் நட்ட வியன் களம் பல கொல்?
யா பல கொல்லோ பெரும? வார் உற்று
விசி பிணிக் கொண்ட மண் கனை முழவின்
பாடினி பாடும் வஞ்சிக்கு
நாடல் சான்ற மைந்தினோய், நினக்கே.  25

Puranānūru 15, Poet Nettimaiyār sang to Pandiyan Palyākasālai Muthukudumi Peruvazhuthi, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi
On the streets of your enemy countries dug up by your
fast chariots, you yoked dull colored donkeys with
white mouths, and plowed their protected vast spaces.
You rode your chariot across their land, and the curved
hooves of your horses galloping with their white plumes
furrowed their famed, fertile fields where flocks of birds
sing.  You ruined their guarded ponds with your elephants
with enraged looks, huge swaying necks, wide feet, and
gleaming tusks.

Given your rage, which one of these is greater in number
– the eager enemy foot soldiers who retreated in shame
and live with blame, after they came with a desire to
ruin your strength, brandishing their tall spears that
throw shadows and beautiful shields made with bright iron,
to fight against your army with shining weapons, or
the number of huge fields where you have planted columns
after performing faultless rituals prescribed by the four good
Vedas, with precious sacrificial elements and abundant ghee?

O Greatness, your valor is the proper theme for songs that
celebrate invasions, performed by women singers to the beats
of drums smeared with clay and tied tightly with leather strips!

Notes:  Puranānūru poems 6, 9, 12, 15 and 64 were written for this king.   This poet wrote Puranānūru poems 9, 12 and 15 for this king.   நனந்தலை – அகன்ற இடம், நனம் – நனவே களனும் அகலமும் செய்யும் (தொல்காப்பியம் உரியியல் 80).

Meanings:  கடுந்தேர் குழித்த – dug up by your fast chariots, ஞெள்ளல் – streets, ஆங்கண் – there, வெள்வாய்க் கழுதை – donkeys with white mouths, புல் இன – dull colored herd, பூட்டி – yoked, பாழ் செய்தனை – you ruined, அவர் நனந்தலை – their wide spaces (நன – அகலம் என்ற பொருளில் வரும் உரிச்சொல்), நல் எயில் – fine forts/protection, புள் இனம் இமிழும் – birds call, புகழ் சால் விளை வயல் – productive fields with great fame, வெள் உளை – white mane, கலி மான் – proud horses, கவி குளம்பு உகள – trotting with curved/bent hooves, தேர் வழங்கினை – you rode your chariot, நின் தெவ்வர் தேஎத்து – in your enemy lands (தேஎத்து – அளபெடை), துளங்கு இயலால் – with moving trait, பணை எருத்தின் – with thick necks, பா அடியால் – with wide feet, செறல் நோக்கின் – with angry looks, ஒளிறு மருப்பின் களிறு – male elephants with bright tusks, அவர காப்புடைய கயம் – their protected ponds, படியினை – you ruined, அன்ன சீற்றத்து அனையை – you are with that kind of anger, ஆகலின் – so, விளங்கு பொன் எறிந்த – made by hitting bright iron, நலங்கிளர் பலகையொடு – with beautiful shields, நிழல்படு நெடுவேல் – tall spear that gives shade, ஏந்தி – carrying, ஒன்னார் – enemies, ஒண் படை – bright weapons, கடுந்தார் – rapid foot soldiers, rapid vanguard of the army, முன்பு – strength, தலைக்கொண்மார் – to ruin them, நசை தர வந்தோர் – those who came with desire, நசை பிறக்கு ஒழிய – after their desire ended, வசைபட வாழ்ந்தோர் – those who lived with blame, பலர் கொல் – were there many (கொல் – ஐயப்பொருட்டு வந்த இடைச்சொல், a particle implying doubt), புரை இல் – faultless, நற் பனுவல் நால் வேதத்து – four Vedas according to the good books, அருஞ் சீர்த்தி – great fame, பெரும் கண்ணுறை – huge amounts of other material thrown on the top – it is puffed rice and twigs according to Avvai Duraisamy’s urai,  நெய்ம் மலி ஆவுதி பொங்க – overflowing ritual smoke with abundant ghee, பன் மாண் – great esteem, வீயாச் சிறப்பின் வேள்வி முற்றி – perform rituals with faultless splendor, யூபம் நட்ட – planted columns, வியன் களம் – wide field, பல கொல் – are there many (கொல் – ஐயப்பொருட்டு வந்த இடைச்சொல், a particle implying doubt), யா பல கொல்லோ – are there many among these (கொல்லோ – ஐயப்பொருட்டு வந்த இடைச்சொல், a particle implying doubt, ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive), பெரும – O greatness, வார் உற்று – with leather straps, விசி பிணிக் கொண்ட – tightly tied, மண் கனை முழவின் – with drums with tightly packed clay, பாடினி பாடும் வஞ்சிக்கு நாடல் சான்ற மைந்தினோய் நினக்கே – your strength is apt for the female singer to sing invasion songs (நினக்கே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 16, பாடியவர்: பாண்டரங்கண்ணனார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் இராசசூயம் வேட்ட பெருநற்கிள்ளி, திணை: வஞ்சி, துறை: மழபுல வஞ்சி
வினை மாட்சிய விரை புரவியொடு
மழை உருவின தோல் பரப்பி,
முனை முருங்கத் தலைச்சென்று அவர்
விளை வயல் கவர்பு ஊட்டி,
மனை மரம் விறகு ஆகக்  5
கடி துறை நீர்க் களிறு படீஇ,
எல்லுப்பட இட்ட சுடு தீ விளக்கம்
செல் சுடர் ஞாயிற்றுச் செக்கரின் தோன்றப்,
புலம் கெட இறுக்கும் வரம்பில் தானைத்
துணை வேண்டாச் செரு வென்றிப்,  10
புலவு வாள் புலர் சாந்தின்
முருகன் சீற்றத்து உருகெழு குருசில்!
மயங்கு வள்ளை மலர் ஆம்பல்,
பனிப் பகன்றைக் கனிப் பாகல்,
கரும்பு அல்லது காடு அறியாப்  15
பெருந்தண் பணை பாழ் ஆக,
ஏம நன்னாடு ஒள் எரி ஊட்டினை,
நாம நல் அமர் செய்ய
ஓராங்கு மலைந்தன பெரும, நின் களிறே.

Puranānūru 16, Poet Pāndarankannanār sang to Chozhan Rāsasooyam Vētta Perunarkilli, Thinai: Vanji, Thurai: Malapula Vanji
With swift horses peerless in battle and shields that are
dark like clouds, your limitless army advances in the field,
plunders rich fields, bathes elephants in their guarded
reservoirs and destroys enemy lands.  The light from the
fires lit with the wood in houses, appears like the red
sun with rays.  You win battles without the help of
allied armies.  Your sword reeks of flesh and your chest
is donned with dried sandal paste, O Lord who is as fierce
as Murukan!

You lit bright flames in their protected lands, devastating
huge, lovely fields that knew nothing of forest but sugarcane,
tangled vallai vines, white waterlilies, cool pakandrai and
fruiting bittermelon vines.  O Lord!  Your elephants unite
and fight as one, in fierce, fine battles!

Notes:  This is the only poem written by this poet.  Puranānūru were 16, 367 and 377 were written for this king.  This king’s name is derived from the fact that he performed rituals.   Chozhan Rāsasooyam Vētta Perunarkilli, Cheraman Māvenkō and Pandiyan Kānapēreyil Kadantha Ukkira Peruvazhuthi were great friends.  Avvaiyār sang to the three of them in poem 367.  The word பாகல் in this poem could mean jackfruit or bittermelon, according to the University of Madras Lexicon, Avvai Duraiswamy’s commentary and U. Ve. Swaminatha Iyer’s commentary.  It is used for bittermelon in Akanānūru 15, 156, 177, 255, Ainkurunūru 99, Porunaratruppadai 191 and Puranānūru 399.  In Natrinai 180, the word has been interpreted as jackfruit tree by Avvai Duraisamy and Pinnathur Narayanasami Iyer.  நாம் – பேம் நாம் உரும் என வரூஉம் கிளவி ஆ முறை மூன்றும் அச்சப் பொருள (தொல்காப்பியம், உரியியல் 69).

Meanings:  வினை மாட்சிய விரை புரவியொடு – with swift horses peerless in their work (war), மழை உருவின தோல் பரப்பி – spreading protective shields that have the color of clouds, முனை முருங்கத் தலைச்சென்று – going there and ruining the vanguard in the field, அவர் விளை வயல் கவர்பு ஊட்டி – plundering their growing fields (கவர்பு – கொள்ளை), மனை மரம் – house trees, wooden items in the houses, விறகு ஆக – as firewood, as burning wood, கடி துறை நீர்க் களிறு படீஇ – washing elephants in their protected reservoirs (படீஇ – அளபெடை), எல்லுப்பட – causing brightness, இட்ட – lit, சுடு தீ விளக்கம் – light from the hot flames, செல் சுடர் ஞாயிற்றுச் செக்கரின் தோன்ற – appears like the red in the sun with moving rays (செக்கரின் – இன் ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு, ஒப்புப் பொருளில் வந்தது), புலம் கெட இறுக்கும் – no space and so they leave, வரம்பில் – limitless, தானைத் துணை வேண்டாச் செரு வென்றி – you win battles without the assistance of other armies, புலவு வாள் – sword with flesh stink, புலர் சாந்தின் – with dried sandal paste, முருகன் சீற்றத்து – with the rage of Murukan, உருகெழு குருசில் – O fierce lord, மயங்கு வள்ளை – tangled vallai vines, Creeping bindweed, Ipomaea aquatica, மலர் ஆம்பல் – white waterlilies, பனிப் பகன்றை – cool pakandrai flowers, Operculina turpethum, Indian jalap, கனிப் பாகல் – ripe jackfruits, ripe bittermelon, கரும்பு – sugarcane, அல்லது – other than that, காடு அறியா – do not know forest, பெருந்தண் பணை – very cool agricultural lands, large cool agricultural lands, பாழ் ஆக – to be ruined, ஏம நன்னாடு – protected fine countries, ஒள் எரி ஊட்டினை – you lit bright flames, நாம நல் அமர் செய்ய – to wage fierce fine battles (நாம – நாம் என்னும் உரிச்சொல் ஈறு திரிந்தது), ஓராங்கு – together (ஓராங்கு – ஒருசேர), மலைந்தன – they fought, பெரும – O lord (விளி, an address), நின் களிறே – your elephants (களிறே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 17, பாடியவர்: குறுங்கோழியூர் கிழார், பாடப்பட்டோன்: சேரமான் யானைக்கட்சேய் மாந்தரஞ்சேரல் இரும்பொறை, திணை: வாகை, துறை: அரச வாகை, இயன் மொழி
தென்குமரி, வட பெருங்கல்,
குண குட கடலா வெல்லை,
குன்று மலை காடு நாடு
ஒன்றுபட்டு வழிமொழியக்,
கொடிது கடிந்து, கோல் திருத்திப்,  5
படுவது உண்டு பகல் ஆற்றி
இனிது உருண்ட சுடர் நேமி
முழுது ஆண்டோர் வழி காவல!
குலை இறைஞ்சிய கோள் தாழை
அகல் வயல் மலை வேலி  10
நிலவு மணல் வியன் கானல்,
தெண் கழி மிசைச் சுடர்ப் பூவின்,
தண் தொண்டியோர் அடு பொருந!
மாப் பயம்பின் பொறை போற்றாது
நீடு குழி அகப்பட்ட  15
பீடு உடைய எறுழ் முன்பின்,
கோடு முற்றிய கொல் களிறு
நிலை கலங்கக் குழி கொன்று
கிளை புகலத் தலைக்கூடியாங்கு,
நீ பட்ட அரு முன்பின்  20
பெருந்தளர்ச்சி பலர் உவப்பப்
பிறிது சென்று, மலர் தாயத்துப்
பலர் நாப்பண் மீக்கூறலின்
உண்டாகிய உயர் மண்ணும்
சென்று பட்ட விழுக் கலனும்  25
பெறல் கூடும் இவன் நெஞ்சு உறப்பெறின் எனவும்,
ஏந்து கொடி இறைப் புரிசை
வீங்கு சிறை வியல் அருப்பம்
இழந்து வைகுதும், இனி நாம் இவன்
உடன்று நோக்கினன் பெரிது எனவும்,  30
வேற்று அரசு பணி தொடங்கு நின்
ஆற்றலொடு புகழ் ஏத்திக்
காண்கு வந்திசின் பெரும! ஈண்டிய
மழையென மருளும் பஃறோல், மலையெனத்
தேன் இறைகொள்ளும் இரும் பல் யானை,  35
உடலுநர் உட்க வீங்கிக் கடலென
வான் நீர்க்கு ஊக்கும் தானை, ஆனாது
கடு ஒடுங்கு எயிற்ற அரவுத் தலை பனிப்ப,
இடியென முழங்கு முரசின்,
வரையா ஈகைக் குடவர் கோவே.  40

Puranānūru 17, Poet Kurunkozhiyur Kizhār sang to Cheraman Yānaikatchēy Māntharancheral Irumporai, Thinai: Vākai, Thurai: Arasa Vākai, Iyan Mozhi
From southern Kumari to the huge mountain in the
north, from the oceans on the east to those on the west,
the hills, the mountains, and the forests and the land,
they sing your praises in unison!  You upheld the tradition
of those who ruled this entire world as their bright wheels
rolled sweetly!  You avoid cruelty, holding your rod
erect, taking proper taxes and ruling with righteousness!

O ferocious lord who rules those who live in cool
Thondi with low-hanging clusters of coconuts, wide
fields, mountain boundaries, and broad seashore groves
where the sand is white like the moon, and backwaters
where flowers are like flame, are clear!
Like a killer elephant with long tusks, large and mighty,
that might have disdain for the trap cover, fall into a
deep pit, ruin it, free himself and join his herd,
you with great strength, have escaped, overcoming your
hurdles, and many who were despaired, rejoiced.

Your relatives praised you, while your enemy kings served you
thinking that they might gain back their land and their fine
jewels, if they were agreeable to you.  Enemy kings who did not
expect you to be back thought that if you glanced at them, they
would lose their forts with tall walls bearing raised flags,
and they served you because of your glory.

I have come here to see you and to praise you, your greatness!
Your army has shields that awe like masses of clouds, and
huge elephants that bees take for mountains and swarm,
and an army that is swollen and huge as an ocean that clouds
draw water from.  O King who rules Kudanādu!  Your generosity
is without limits!  Your royal drum roars like thunder that
causes the heads of snakes with venomous fangs to tremble!

Notes:   Puranānūru 17, 20 and 22 were written by this poet for this king.  He belonged to the Irumporai clan.  He lost in battle to Pandiyan Thalaiyālankānathu Cheruvendra Nedunchezhiyan and was imprisoned.  He overcame the prison guard and returned to his kingdom to rule.  His acquired name is because of his looks which were like that of an elephant.  Poet Kurunkōzhiyur Kizhār describes him as ‘one with elephant looks’ – வேழ நோக்கின், in Purananuru 22.  There is a convention that thunder ruins and kills snakes.  Akanānūru 68, 92, 119, 182, 202, 274, 323, 328, Kalithokai 45, 113, Kurunthokai 158, 190, 268, 391 and Natrinai 37, 51, 114, 129, 238, 255, 264, 347, 383, Puranānūru 17, 37, 58, 126, 211, 366 and 369 have similar descriptions of thunder ruining or killing snakes.  பதிற்றுப்பத்து 62  – மழை என மருளும் மா இரும் பஃறோல்.  மேற்கோள்:  புறநானூறு 22 – தேன் சிதைந்த வரை போல மிஞிறு ஆர்க்கும் கமழ் கடாஅத்து, அயறு சோரும் இருஞ் சென்னிய, மைந்து மலிந்த மழ களிறு. நிலவு மணல் – அகநானூறு 20 – நிலவு மணல், அகநானூறு 200 – நிலாவின் இலங்கு மணல் மலி மறுகில், நற்றிணை 31 – நிலவு மணல், நற்றிணை 140 – நிலவு மணல், நற்றிணை 159 – நிலவுக் குவித்தன்ன மோட்டு மணல், நற்றிணை 183 – நிலவு மணல், குறுந்தொகை 123 – நிலவுக் குவித்தன்ன வெண்மணல், கலித்தொகை 13 – வாள் நிலா ஏய்க்கும் வயங்கு ஒளி எக்கர், புறநானூறு 17 – நிலவு மணல் வியன் கானல், பொருநராற்றுப்படை 213 – நிலவு எக்கர், மதுரைக்காஞ்சி 114 – நிலவுக் கானல்.  பொருநர் – ஒளவை துரைசாமி உரை – ‘பொருநர்’ வேந்தர்க்கும் போர்க்களம் ஏர்க்களம் என்ற இருவகைக் களம் பாடுவோர்க்கும் பொதுப்பெயர்.  சின் – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26, சின் என்பது இசின் என்பதன் முதற்குறை – ச. பாலசுந்தரம் உரை), அவற்றுள், இகுமும் சின்னும் ஏனை இடத்தொடும் தகு நிலை உடைய என்மனார் புலவர் (தொல்காப்பியம், இடையியல் 27).  விழு (விழுமம்) – விழுமம் சீர்மையும் சிறப்பும் இடும்பையும் (தொல்காப்பியம் உரியியல் 57).  மதுரைக்காஞ்சி 71 – குணகுட கடலா எல்லை. பொ. வே. சோமசுந்தரனார் உரை – கடலாக என்னும் சொல் ஈறுகெட்டுக் கடலா என நின்றது. அதன் பின் உள்ள ஆக்கச் சொல்லை எல்லை என்பதன் பின்னாக மாறிக் கொள்க.

Meanings:  தென்குமரி – southern Kumari, வட பெருங்கல் – huge mountain in the north, குண குட கடல் எல்லையா – eastern and western oceans as limits, குன்று – hills, மலை – mountains, காடு நாடு – forest, land, ஒன்றுபட்டு – united, வழிமொழிய – to praise, கொடிது கடிந்து – removing evil, கோல் திருத்தி – making your scepter perfect, படுவது உண்டு –  take the perfect amount of taxes, பகல் ஆற்றி – was fair (நடுவுநிலைமைச் செய்து) , இனிது உருண்ட சுடர் நேமி – bright wheels that rolled sweetly, முழுது ஆண்டோர் – those who ruled entirely, வழி காவல – O king who protected that tradition, குலை இறைஞ்சிய – bent clusters, கோள் தாழை – clusters of coconuts, அகல் வயல் – wide/vast fields, மலை வேலி – mountains as fence, நிலவு மணல் வியன் கானல் – wide seashore groves with sand like the moon, தெண் கழி மிசைச் சுடர்ப் பூவின் – like the flame-like flowers in the clear backwaters (பூவின் – இன் ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு, ஒப்புப் பொருளில் வந்தது), தண் தொண்டியோர் அடு பொருந – O murderous lord who rules those in cool Thondi, மா – elephant, பயம்பின் – in the pit, பொறை போற்றாது – not caring about the ground, not caring about the burden, நீடு குழி அகப்பட்ட – caught in a deep pit, பீடு உடைய எறுழ் முன்பின் – with arrogance and great might, கோடு முற்றிய கொல் களிறு – ferocious male elephant with mature tusks, நிலை கலங்கக் குழி கொன்று – ruined the pit, கிளை புகலத் தலைக்கூடியாங்கு – like how it went and united with desire with its herd, நீ பட்ட அரு முன்பின் – your great strength, பெருந்தளர்ச்சி – the great despair, பலர் உவப்ப – many were happy, பிறிது சென்று – went after that, மலர் தாயத்துப் பலர் நாப்பண் மீக்கூறலின் – since it is praised amidst your wide circle of many relatives (தாயத்து – உரிமையுடைய), உண்டு ஆகிய உயர் மண்ணும் – and elevated lands that you took before losing to Pandiyan, சென்று பட்ட விழுக் கலனும் – and fine ornaments that were lost, பெறல் கூடும் – might get that back, இவன் நெஞ்சு உறப்பெறின் எனவும் – if we are agreeable to his heart, ஏந்து கொடி – lifted flags, இறைப் புரிசை – tall walls, வீங்கு சிறை – huge protection, வியல் அருப்பம் – huge forts, இழந்து – losing, வைகுதும் இனி நாம் – we will stay, இவன் உடன்று நோக்கினன் – he looked at us with anger, பெரிது எனவும் – that it is great, வேற்று அரசு – enemy kings, பணி தொடங்கு – they start to be submissive, நின் ஆற்றலொடு புகழ் ஏத்திக் காண்கு வந்திசின் I came here to see you and praise your abilities and fame (சின் – தன்மை அசைச் சொல், an expletive of the first person), பெரும – O lord (விளி, an address), ஈண்டிய மழையென மருளும் பஃறோல் – many protective shields are like clouds here (பஃறோல் – பல்தோல், குறியின் கீழ் லகரம் தகரம் வர ஆய்தமாகத் திரிந்து புணர்ந்தது), மலையெனத் தேன் இறைகொள்ளும் – honeybees take them for mountains and linger there, இரும் பல் யானை – many huge/dark elephants, உடலுநர் உட்க வீங்கி – swollen making enemies fear, கடலென வான் நீர்க்கு ஊக்கும் தானை – rising army that is as huge as the ocean from which clouds draw water, ஆனாது – without a break, கடு ஒடுங்கு – poison hidden, எயிற்ற –  having fangs, அரவுத் தலை பனிப்ப இடியென முழங்கு முரசின் – with a drum that roars like thunder that causes the heads of snakes to tremble, வரையா ஈகை – generosity without limits, குடவர் கோவே – O king of the country of the Kudavars  (கோவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 18, பாடியவர்:  குடபுலவியனார், பாடப்பட்டோன்: பாண்டியன் தலையாலங்கானத்துச் செருவென்ற நெடுஞ்செழியன், திணை: பொதுவியல், துறை: முதுமொழிக் காஞ்சி
முழங்கு முந்நீர் முழுவதும் வளைஇப்
பரந்துபட்ட வியன் ஞாலம்
தாளின் தந்து தம் புகழ் நிறீஇ,
ஒரு தாம் ஆகிய உரவோர் உம்பல்!
ஒன்று பத்து அடுக்கிய கோடி கடை இரீஇய  5
பெருமைத்து ஆக நின் ஆயுள் தானே,
நீர்த் தாழ்ந்த குறுங்காஞ்சிப்
பூக் கதூஉம் இன வாளை,
நுண் ஆரல், பரு வரால்,
குரூஉக் கெடிற்ற குண்டு அகழி,  10
வான் உட்கும் வடி நீண் மதில்,
மல்லல் மூதூர் வய வேந்தே!
செல்லும் உலகத்துச் செல்வம் வேண்டினும்,
ஞாலங்காவலர் தோள் வலி முருக்கி
ஒரு நீ ஆகல் வேண்டினும், சிறந்த  15
நல் இசை நிறுத்தல் வேண்டினும், மற்றதன்
தகுதி கேள், இனி மிகுதியாள!
நீர் இன்று அமையா யாக்கைக்கு எல்லாம்
உண்டி கொடுத்தோர் உயிர் கொடுத்தோரே,
உண்டி முதற்றே உணவின் பிண்டம்,  20
உணவு எனப்படுவது நிலத்தொடு நீரே
நீரும் நிலனும் புணரியோர் ஈண்டு
உடம்பும் உயிரும் படைத்திசினோரே,
வித்தி வான் நோக்கும் புன்புலம் கண்ணகன்
வைப்பிற்று ஆயினும் நண்ணி ஆளும்  25
இறைவன் தாட்கு உதவாதே, அதனால்
அடு போர்ச் செழிய! இகழாது வல்லே
நிலன் நெளி மருங்கின் நீர்நிலை பெருகத்
தட்டோர் அம்ம, இவண் தட்டோரே
தள்ளாதோர் இவண் தள்ளாதோரே.  30

Puranānūru 18, Poet Kudapulaviyanār sang to Pandiyan Thalaiyālankānathu Cheruvendra Nedunchezhiyan, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Muthumozhikkānji
You are heir of strong men who seized through their efforts
and ruled solely this land surrounded with roaring oceans,
establishing their fame!  May you live for a million years, the
last number starting with one and ten!

O mighty king of ancient, prosperous Muthūr town where
well-constructed, tall walls cause fear to the sky and schools
of vālai fish in the deep moats snap up the flowers of the
short-trunked portia trees that are near the water with tiny
eels, large murrels and lustrous keliru fish!

If you desire wealth in the next world where you will go, or ruin
the strengths of other kings who rule in this world and desire to
rule alone by yourself, let me tell you what you should do.  Listen!
To bodies that cannot survive without water, those who give food
give them life.  Food is foremost to this body built of food.
Food comes from water mingled with the earth. Those who unite
the earth and water, create the means for bodies to live in this
world.  Barren fields which are sown, which look to the skies for
water, are of no use to an able king, even if they are huge.

O Chezhiyan of murderous battles!  You should not disdain my advice,
but act quickly!  Those who harnessed the flowing waters and built
dams on land with depressions have established their glory!
Those who have built none will have no enduring fame in this world!

Notes:  Puranānūru 18, 19, 23, 24, 25, 26, 76, 77, 78, 79, 371 and 372 were written for this king, who wrote poem 72.  Puranānūru 18 and 19 were written by this poet.  He defeated the Chera and Chozha kings along with five Vēlir kings in a battle at Thalaiyālankānam in the Chozha country.  சின் – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26, சின் என்பது இசின் என்பதன் முதற்குறை – ச. பாலசுந்தரம் உரை), அவற்றுள், இகுமும் சின்னும் ஏனை இடத்தொடும் தகு நிலை உடைய என்மனார் புலவர் (தொல்காப்பியம், இடையியல் 27).  முந்நீர் – தமிழகம் கிழக்கு தெற்கு மேற்கு ஆகிய மூன்று திசையானும் நீர்வளைவுண்டது.  முந்நீர் என்னும் தமிழ்க்கிளவி இம்முப்புறக் கடலமைப்பைச் சுட்டுவது – வ. சுப. மாணிக்கனாரின் ‘தமிழ்க்காதல்’ நூல், ஆற்று நீரும், ஊற்று நீரும் மழை நீரும் உடைமையான் முந்நீர் – ஒளவை துரைசாமி புறநானூறு 9 உரை, நிலத்தைப் படைத்தலும் காத்தலும் அழித்தலுமாகிய நீர் – நச்சினார்க்கினியர் மதுரைக்காஞ்சி 75 உரை.  மல்லல் – மல்லல் வளனே (தொல்காப்பியம், உரியியல் 7).

Meanings:  முழங்கு முந்நீர் முழுவதும் வளைஇ – surrounding the roaring oceans fully (வளைஇ – அளபெடை), பரந்துபட்ட வியன் ஞாலம் தாளின் தந்து – winning the wide world through effort, தம் புகழ் நிறீஇ ஒரு தாம் ஆகிய உரவோர் உம்பல் – the heir of those who ruled solely with strength and established their fame (நிறீஇ – அளபெடை), ஒன்று பத்து அடுக்கிய கோடி கடை இரீஇய பெருமைத்து ஆக நின் ஆயுள் – may you live for a millions years which is the last of number starting with one ten and so on (இரீஇய – அளபெடை), தானே – தான், ஏ அசைநிலைகள், expletives, நீர்த் தாழ்ந்த குறுங்காஞ்சிப் பூக் கதூஉம் இன வாளை – schools of scabbard fish that bite the flowers of black-trunked portia trees that have blossomed low near the water, scabbard fish, Trichiurus haumela, Portia trees – Thespesia populnea (கதூஉம் – அளபெடை), நுண் ஆரல் – small eel, பரு வரால் – huge murrel fish, Slacate nigra, Ophiocephalus punctatus, Ophiocephalus marulius, குரூஉக் கெடிற்ற – with colorful keliru fish, Marones cavasius (குரூஉ – அளபெடை), குண்டு அகழி – deep moat, வான் உட்கும் – the sky fears, வடி நீண் மதில் – perfect tall fortress wall, மல்லல் மூதூர் – prosperous ancient town, வய வேந்தே – O mighty king, செல்லும் உலகத்துச் செல்வம் வேண்டினும் – even if you desire wealth in the world that you go to, ஞாலம் காவலர் தோள் வலி முருக்கி ஒரு நீ ஆகல் வேண்டினும் – even if you desire to ruin the strength of other kings who protect the earth and rule all alone by yourself, சிறந்த நல் இசை நிறுத்தல் வேண்டினும் – even if you desire to establish great fame, மற்று அதன் தகுதி கேள் இனி மிகுதியாள – let me tell you now what is fitting O great leader (மற்று – அசைநிலை, an expletive), நீர் இன்று அமையா யாக்கைக்கு – to the body which cannot survive without water, எல்லாம் உண்டி கொடுத்தோர் உயிர் கொடுத்தோரே – those who give food give life (கொடுத்தோரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), உண்டி முதற்றே உணவின் பிண்டம் – food is the most important for this body which is made of food, உணவு எனப்படுவது நிலத்தொடு நீரே – what is said as food is land and water, நீரும் நிலனும் புணரியோர் – those who united land with water (நிலன் – நிலம் என்பதன் போலி), ஈண்டு – here, in this world, உடம்பும் உயிரும் படைத்திசினோரே – are the ones who create life and body (இசின் – படர்க்கையின் கண் வந்தது, an expletive of the third person, ஏ – அசைநிலை, an expletive), வித்தி வான் நோக்கும் புன்புலம் கண்ணகன் வைப்பிற்று ஆயினும் – even if they are huge arid lands which have been seeded if they look up to the sky, நண்ணி ஆளும் இறைவன் தாட்கு உதவாதே – they will be of no use to the effort of the king who rules very well (நண்ணி ஆளும் – பொருந்தி ஆளும், உதவாதே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), அதனால் – so, அடு போர்ச் செழிய – O Pandiyan of murderous battles, இகழாது – without putting me down, வல்லே – quickly, நிலன் நெளி மருங்கின் – on the curved land, on the land with depressions (நிலன் – நிலம் என்பதன் போலி), நீர்நிலை பெருகத் தட்டோர் – those who blocked abundant water, those who created water reservoirs, அம்ம – அசைநிலை, an expletive, இவண் – here, தட்டோரே – those who have blocked, those who have controlled (what they want), தள்ளாதோர் இவண் தள்ளாதோரே – those who don’t control (that water) have not controlled this world (தள்ளாதோரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 19, பாடியவர்: குடபுலவியனார், பாடப்பட்டோன்: பாண்டியன் தலையாலங்கானத்துச் செருவென்ற நெடுஞ்செழியன், திணை: வாகை, துறை: அரச வாகை
இமிழ் கடல் வளைஇய ஈண்டு அகல் கிடக்கைத்,
தமிழ் தலைமயங்கிய தலையாலங்கானத்து,
மன் உயிர்ப் பன்மையும் கூற்றத்து ஒருமையும்,
நின்னொடு தூக்கிய வென்வேல் செழிய!
‘இரும்புலி வேட்டுவன் பொறி அறிந்து மாட்டிய 5
பெருங்கல் அடாரும் போன்ம்’ என விரும்பி
முயங்கினேன் அல்லனோ யானே, மயங்கிக்
குன்றத்து இறுத்த குரீஇ இனம் போல,
அம்பு சென்று இறுத்த அறும் புண் யானைத்
தூம்புடைத் தடக்கை வாயொடு துமிந்து, 10
நாஞ்சில் ஒப்ப, நில மிசைப் புரள,
எறிந்து களம் படுத்த ஏந்து வாள் வலத்தர்
எந்தையொடு கிடந்தோர் எம் புன்தலைப் புதல்வர்,
இன்ன விறலும் உள கொல் நமக்கு என
மூதில் பெண்டிர் கசிந்து அழ, நாணிக்  15
கூற்றுக் கண்ணோடிய வெருவரு பறந்தலை
எழுவர் நல் வலம் கடந்தோய், நின்
கழூஉ விளங்கு ஆரம் கவைஇய மார்பே?

Puranānūru 19, Poet Kudapulaviyanār sang to Pandiyan Thalaiyālankānathu Cheruvendra Nedunchezhiyan, Thinai: Vākai, Thurai: Arasa Vākai
O Chezhiyan with a victorious spear, who took many lives
yourself, and appeared like Kootruvan, the god of death,
at Thalaiyālankānam where Thamizh armies battled each
other on this earth surrounded by roaring oceans!

Like flocks of confused birds that fly away and rest on
mountains, shot arrows have lodged on elephants that are
brought down, their large, hollow trunks chopped and
dropped on the ground by warriors, appearing like plows.
Women from ancient clans shed tears, on seeing their victorious
warrior sons with parched heads lie in the field with their fathers.
Kootruvan, embarrassed, pities the seven enemies you ruined.
I embraced, did I not, your washed chest with a shining pearl
necklace, that is like a trap that a hunter sets to catch a large tiger?

Notes:  Puranānūru 18, 19, 23, 24, 25, 26, 76, 77, 78, 79, 371 and 372 were written for this king, who wrote poem 72.  Puranānūru 18 and 19 were written by this poet. Pandiyan Thalaiyālankānathu Cheruvendra Nedunchezhiyan defeated the Chera and Chozha kings along with five Vēlirs in Thalaiyālankānam in the Chozha country.  There are references to this battle in Puranānūru 19, 23, 25, 76, Natrinai 387, Mathuraikkānji 55, 127, and Akanānūru 36, 175 and 209.  நெடுநல்வாடை 169-170 – ஓடையொடு பொலிந்த வினை நவில் யானை நீள் திரள் தடக்கை நில மிசைப் புரள.   விலங்கைப் பிடிக்கும் பொறி: மலைபடுகடாம் 193-194 – கேழல் அஞ்சிப் புழைதொறும் மாட்டிய இருங்கல் அடாஅர், நற்றிணை 119 – தினை உண் கேழல் இரிய புனவன் சிறு பொறி மாட்டிய பெருங்கல் அடாஅர், புறநானூறு 19 – இரும்புலி வேட்டுவன் பொறி அறிந்து மாட்டிய பெருங்கல் அடாரும்.  தட – தடவும் கயவும் நளியும் பெருமை (தொல்காப்பியம், உரியியல் 24), அவற்றுள், தட என் கிளவி கோட்டமும் செய்யும் (தொல்காப்பியம், உரியியல் 25).

Meanings:  இமிழ் கடல் வளைஇய ஈண்டு அகல் கிடக்கை – wide world surrounded by roaring oceans (வளைஇய – அளபெடை), தமிழ் தலைமயங்கிய தலையாலங்கானத்து – at Thalaiyālankānam where Thamizh armies battled against each other (தமிழ் – ஆகுபெயர், தமிழ்ப் படைக்கு, தலைமயங்கிய – தலை அசைநிலை, இடமுமாம்), மன் உயிர்ப் பன்மையும் – and many stable lives, கூற்றத்து ஒருமையும் – and of no equal like Kootruvan who is the god of death, நின்னொடு – with you, தூக்கிய – if analyzed, வென்வேல் செழிய – O Chezhiyan with a victorious spear, இரும்புலி வேட்டுவன் – a hunter who hunts large/dark tigers, பொறி அறிந்து – knowing the equipment, மாட்டிய – placed, பெருங்கல் அடாரும் போன்ம் என – it is like that trap in the huge mountain (அடாரும் – எச்ச உம்மை, சிறப்பு உம்மையுமாம், போன்ம் – போலும் என்பது இடை உகரம் கெட்டு லகரம் னகரமாய்த் திரிந்து நின்றது), விரும்பி முயங்கினேன் – I desired and embraced, அல்லனோ யானே – did I not, மயங்கிக் குன்றத்து இறுத்த குரீஇ இனம் போல – like confused flocks of birds/sparrows that went to the mountains and stayed (குரீஇ – அளபெடை), அம்பு சென்று இறுத்த – arrows went and pierced, அறும் புண் யானை – elephant with wounds, தூம்பு உடைத் தடக்கை – large/curved trunk that is hollow, வாயொடு துமிந்து – chopped in the mouth, நாஞ்சில் ஒப்ப – like plows, நில மிசைப் புரள – rolling on the earth, எறிந்து களம் படுத்த – chopped and killed in the battlefield, ஏந்து வாள் வலத்தர் – victorious warriors with lifted swords, எந்தையொடு கிடந்தோர் – they lie with our husbands, they lie with their fathers, எம் புன்தலைப் புதல்வர் – our sons with parched heads, our sons with scanty hair on their heads, இன்ன விறலும் உள கொல் நமக்கு என – did we get this victory, மூதில் பெண்டிர் கசிந்து அழ – women from ancient clans cry in sorrow, நாணி – embarrassed,  கூற்றுக் கண்ணோடிய – Kootruvan pities, the god of death pities, வெருவரு பறந்தலை – fierce battlefield, எழுவர் நல் வலம் கடந்தோய் – you won victory over seven – five Vēlirs, Cheran and Chozhan, நின் – your, கழூஉ – washed (அளபெடை), விளங்கு – shining, ஆரம் கவைஇய மார்பே – chest wearing a pearl strand, (கவைஇய – அளபெடை,  மார்பே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 20, பாடியவர்: குறுங்கோழியூர் கிழார், பாடப்பட்டோன்: சேரமான் யானைக்கட்சேய் மாந்தரஞ்சேரல் இரும்பொறை, திணை: வாகை, துறை: அரச வாகை
இரு முந்நீர்க் குட்டமும்,
வியன் ஞாலத்து அகலமும்,
வளி வழங்கு திசையும்,
வறிது நிலைஇய காயமும் என்றாங்கு
அவை அளந்து அறியினும், அளத்தற்கு அரியை,  5
அறிவும் ஈரமும் பெருங்கண்ணோட்டமும்,
சோறு படுக்கும் தீயோடு,
செஞ்ஞாயிற்றுத் தெறல் அல்லது
பிறிது தெறல் அறியார் நின் நிழல் வாழ்வோரே,
திரு வில் அல்லது கொலை வில் அறியார்,  10
நாஞ்சில் அல்லது படையும் அறியார்,
திறன் அறி வயவரொடு தெவ்வர் தேய அப்
பிறர் மண் உண்ணும் செம்மல்! நின் நாட்டு
வயவுறு மகளிர் வேட்டு உணின் அல்லது
பகைவர் உண்ணா அரு மண்ணினையே,  15
அம்பு துஞ்சும் கடி அரணால்
அறம் துஞ்சும் செங்கோலையே,
புதுப் புள் வரினும் பழம் புள் போகினும்,
விதுப்புற அறியா ஏமக் காப்பினை,
அனையை ஆகன்மாறே,  20
மன்னுயிர் எல்லாம் நின் அஞ்சும்மே.

Puranānūru 20, Poet: Kurunkōzhiyur Kizhār to King Cheraman Yānaikatchēy Māntharancheral Irumporai, Thinai: Vākai, Thurai: Arasa Vākai
The depth of the vast ocean, the width of the wide world,
the directions of wind, and the emptiness of space –
one might be able to measure these, but your knowledge,
kindness and liberal outlook are beyond measures.

In your country, heat from fire that cooks rice, and
that from the red, hot sun are the only heat that people
who live in your shadow know.  They know only the pretty
rainbows and not the murderous bows.  They know only
plows and not murderous weapons.

O Lord who seizes the land of others with your capable
warriors!   Pregnant women in your country, when they
crave, will eat only your soil that enemies cannot seize.
You rule your country well with protected forts on which
arrows rest.  You are vigilant and firm without thinking
about omens when old birds move away and new birds come.
Since you are like this, all life on earth fears for you!

Notes:  Puranānūru 17, 20 and 22 were written by this poet for this king from the Irumporai clan. முந்நீர் – தமிழகம் கிழக்கு தெற்கு மேற்கு ஆகிய மூன்று திசையானும் நீர்வளைவுண்டது.  முந்நீர் என்னும் தமிழ்க்கிளவி இம்முப்புறக் கடலமைப்பைச் சுட்டுவது – வ. சுப. மாணிக்கனாரின் ‘தமிழ்க்காதல்’ நூல், ஆற்று நீரும், ஊற்று நீரும் மழை நீரும் உடைமையான் முந்நீர் – ஒளவை துரைசாமி புறநானூறு 9 உரை, நிலத்தைப் படைத்தலும் காத்தலும் அழித்தலுமாகிய நீர் – நச்சினார்க்கினியர் மதுரைக்காஞ்சி 75 உரை.

Meanings:  இரு முந்நீர்க் குட்டமும் – and the depth of the vast ocean, வியன் ஞாலத்து அகலமும் – and the width of the vast world, வளி வழங்கு திசையும் – and the directions of the blowing wind, வறிது நிலைஇய காயமும் – and the stable space without form, and the stable space without evidence (காயம் – ஆகாயம், முதற்குறை, நிலைஇய – அளபெடை), என்று ஆங்கு – என ஆங்கு, in this manner (ஆங்கு – அசைநிலை, an expletive), அவை அளந்து அறியினும் – even if one can measure them, அளத்தற்கு அரியை – you are beyond measure, you are difficult to measure, அறிவும் ஈரமும் பெருங்கணோட்டமும் – your knowledge kindness and wide outlook, சோறு படுக்கும் தீயோடு – with fire that cooks rice, செஞ்ஞாயிற்றுத் தெறல் – the heat of the sun, அல்லது – other than that, பிறிது தெறல் அறியார் – they do not know other heat, நின் நிழல் வாழ்வோரே – those who live in your shadow, திரு வில் அல்லது கொலை வில் அறியார் – they know only the beautiful rainbow and not the murderous bow, நாஞ்சில் அல்லது படையும் அறியார் – they know the plows but not other weapons, திறன் அறி வயவரொடு – with your smart warriors, தெவ்வர் தேய – causing enemies to suffer, அப் பிறர் மண் உண்ணும் செம்மல் – O Lord who takes the land of others, நின் நாட்டு வயவுறு மகளிர் – the pregnant women in your country who crave (வயவு உறு, வயா என்பது வயவு ஆயிற்று), வேட்டு உணின் – if they crave and eat, அல்லது – other than that, பகைவர் உண்ணா அரு மண்ணினையே – you have land that your enemies cannot seize (மண்ணினையே – முன்னிலை ஒருமைக் குறிப்பு வினைமுற்று, ஏகாரம் அசை), அம்பு துஞ்சும் – where arrows reside, where arrows rest, கடி அரணால் – with protected forts, அறம் துஞ்சும் – justice resides, justice rests, செங்கோலையே – you are with a just scepter (முன்னிலை ஒருமைக் குறிப்பு வினைமுற்று, ஓகாரம் அசை), புதுப் புள் வரினும் – even if new birds come, பழம் புள் போகினும் – even when old birds leave, விதுப்புற அறியா ஏமக் காப்பினை – your vigilant protection will be firm (காப்பினை – முன்னிலை ஒருமைக் குறிப்பு வினைமுற்று), அனையை ஆகன்மாறே – since you are like that (ஆகன்மாறே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive, மாறு ஏதுப்பொருள் (காரணப் பொருள்) தரும் இடைச்சொல்), மன்னுயிர் எல்லாம் நின் அஞ்சும்மே – all stable lives on earth fear for you (அஞ்சும்மே – விகாரம், செய்யுளோசை நோக்கி மகர ஒற்று விரிந்தது)

புறநானூறு 21, பாடியவர்: ஐயூர் மூலங்கிழார், பாடப்பட்டோன்: கானப்பேரெயில் கடந்த உக்கிரப் பெருவழுதி, திணை: வாகை, துறை: அரச வாகை
புலவரை இறந்த புகழ் சால் தோன்றல்!
நில வரை இறந்த குண்டு கண் அகழி,
வான் தோய்வு அன்ன புரிசை, விசும்பின்
மீன் பூத்தன்ன உருவ ஞாயில்,
கதிர் நுழைகல்லா மரம் பயில் கடி மிளை,  5
அருங்குறும்பு உடுத்த கானப்பேர் எயில்,
கருங்கைக் கொல்லன் செந்தீ மாட்டிய
இரும்பு உண் நீரினும் மீட்டற்கு அரிது, என
வேங்கைமார்பன் இரங்க வைகலும்
ஆடு கொளக் குழைந்த தும்பைப், புலவர்  10
பாடு துறை முற்றிய கொற்ற வேந்தே!
இகழுநர் இசையொடு மாயப்,
புகழொடு விளங்கிப் பூக்க நின் வேலே.

Puranānūru 21, Poet: Aiyur Moolankizhār to King Kānapēreyil Kadantha Ukkira Peruvazhuthi, Thinai: Vākai: Thurai: Arasa Vākai
O Lord whose renown extends beyond the ability of poets!
Vēnkaimārpan is grieving and thinking, “With deep moats
deeper than the limits of the earth, walls that seem to
touch the sky, well-guarded protective forests dense with
trees where even a ray of sun cannot enter, battlements
with arrow holes that appear like stars in the sky, the
fort at Kānapēr is protected, and to take it back from
him is impossible, like trying to recapture water in
liquid iron melted by red flame lit by a metalsmith with
strong hands.”

O Victorious king who wears a thumpai blossom garland each
day, as you triumph in battles!  Poets have exhausted themes
to sing about you.  May your spear flourish, gleaming with
glory, and may those who scorn you perish with their fame!

Notes:  Vēnkaimārpan was a small-region king whose fort was seized by the Pandiyan king.  This is the only poem written by this poet.  This poem and Puranānūru 367 were written for this king.  Chozhan Rāsasooyam Vētta Perunarkilli, Cheraman Māvenkō and Pandiyan Kānapēreyil Kadantha Ukkira Peruvazhuthi were great friends.  Avvaiyār sang to the three of them in poem 367.  குழைந்த (10) – உ. வே. சாமிநாதையர் உரை – குழைத்த என்பது குழைந்த என மெலிந்து நின்றது.  புலவர் பாடு துறை முற்றிய (11) – ஒளவை துரைசாமி உரை – புலவர் பாடுதற்குரிய புறத் திணை துறைகளை முடித்த, உ. வே. சாமிநாதையர் உரை – புலவர் பாடப்படும் துறைகளை முடித்த.  கானப்பேர் – ஒளவை துரைசாமி உரை – கானப்பேர் என்பது இப்பொழுது காளையார் கோவில் என வழங்குகின்றது.

Meanings:  புலவரை இறந்த புகழ் சால் தோன்றல் – O lord whose renown extends is beyond the ability of poets, நில வரை இறந்த – beyond the limit of the earth, குண்டு கண் அகழி – deep moat, வான் தோய்வு அன்ன புரிசை – fort walls that appear like they are touching the sky, விசும்பின் மீன் பூத்தன்ன உருவ ஞாயில் – battlements (with arrow shooting holes) that look like stars in the sky, கதிர் நுழைகல்லா – sun’s rays are unable to enter, மரம் பயில் கடி மிளை – protective forests dense with trees, அருங்குறும்பு – well-guarded forest forts, உடுத்த – surrounded, கானப்பேர் எயில் – the fortress at Kānapēr, கருங்கைக் கொல்லன் செந்தீ மாட்டிய – red flame lit by a metal smith with strong hands, இரும்பு உண் நீரினும் மீட்டற்கு அரிது – it will be more difficult to take it back from you than to take the water in melted iron, என வேங்கைமார்பன் இரங்க – Vēnkaimārpan is grieving as he thinks, வைகலும் – daily, ஆடு கொள – as you win, குழைந்த தும்பை – wearing a blossoming thumpai garland, Leucas aspera, புலவர் பாடு துறை முற்றிய – poets have finished all the Puram themes, கொற்ற வேந்தே – O victorious king, இகழுநர் இசையொடு மாய – let those who disrespect you perish with their fame, புகழொடு விளங்கிப் பூக்க நின் வேலே – may your spear flourish (வேலே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 22, பாடியவர்: குறுங்கோழியூர் கிழார், பாடப்பட்டோன்: சேரமான் யானைக்கட்சேய் மாந்தரஞ்சேரல் இரும்பொறை, திணை: வாகை, துறை: அரச வாகை
தூங்கு கையான் ஓங்கு நடைய,
உறழ் மணியான் உயர் மருப்பின,
பிறை நுதலான் செறல் நோக்கின,
பா அடியால் பணை எருத்தின,
தேன் சிதைந்த வரை போல  5
மிஞிறு ஆர்க்கும் கமழ் கடாஅத்து,
அயறு சோரும் இருஞ் சென்னிய,
மைந்து மலிந்த மழ களிறு
கந்து சேர்பு நிலைஇ வழங்கப்,
பாஅல் நின்று கதிர் சோரும்  10
வான உறையும் மதி போலும்
மாலை வெண்குடை நீழலான்,
வாள் மருங்கு இலோர் காப்பு உறங்க,
அலங்கு செந்நெல் கதிர் வேய்ந்த
ஆய் கரும்பின் கொடிக் கூரை,  15
சாறு கொண்ட களம் போல,
வேறு வேறு பொலிவு தோன்றக்,
குற்று ஆனா உலக்கையால்
கலிச் சும்மை வியல் ஆங்கண்,
பொலந்தோட்டுப் பைந்தும்பை  20
மிசை அலங்கு உளைய பனைப்போழ் செரீஇச்,
சின மாந்தர் வெறிக் குரவை
ஓத நீரின் பெயர்பு பொங்க,
வாய் காவாது பரந்து பட்ட
வியன் பாசறைக் காப்பாள!  25
வேந்து தந்த பணி திறையால்
சேர்ந்தவர் கடும்பு ஆர்த்தும்,
ஓங்கு கொல்லியோர் அடு பொருந!
வேழ நோக்கின் விறல் வெஞ்சேஎய்!
வாழிய பெரும, நின் வரம்பு இல் படைப்பே! 30
நின் பாடிய அலங்கு செந்நாப்
பிற் பிறர் இசை நுவலாமை,
ஓம்பாது ஈயும் ஆற்றல் என் கோ!
“மாந்தரஞ்சேரல் இரும்பொறை ஓம்பிய நாடே
புத்தேள் உலகத்து அற்று” எனக் கேட்டு வந்து 35
இனிது கண்டிசின் பெரும! முனிவு இலை,
வேறு புலத்து இறுக்கும் தானையொடு
சோறுபட நடத்தி, நீ துஞ்சாய்மாறே.

Puranānūru 22, Poet Kurunkozhiyur Kizhār sang to Cheraman Yānaikat Chēy Māntharancheral Irumporai, Thinai: Vākai, Thurai: Arasa Vākai
You protect your vast battle camp feared by your enemies,
where young elephants stand tied to their posts, their trunks
swaying, with high-stepping strides and ripples of bells,
lifted tusks, foreheads like crescent moons, enraged stares,
wide feet, huge necks, fragrant musth swarmed by humming
bees as though they are mountains with honey flowing from
broken honeycombs, their big heads oozing pus as men with
no swords sleep beside them in the shade of a white umbrella
hung with garlands like the moon in the sky that emits rays.

Roofs are thatched with beautiful sugarcanes and spears of
red paddy, splendid as if it were a festival field, a huge, noisy
place, where the sounds of pestles are heard and angry
warriors perform kuravai dances, wearing fresh thumpai
garlands, their golden petals braided with the fronds of tall
and swaying palmyra, the uproar as loud as the ocean.

O killer king!  O ruler of Kolli Mountain! O protector of
warriors!  You satisfy families of those who come to you,
with the tributes that enemy kings bring to you.
O king Chēy who desires victorious!  Your glances are like that
of an elephant!  May you live long, O greatness!
O strong king!  You have endless wealth and you give without
keeping it for yourself so that the eloquent tongues that sang
your praises do not have to go to others and sing their praises.
I heard that the country protected by Māntharancheral Irumporai
is like the world of celestials, and I have come happily to see it.
Without tiring, your army stays in other countries.  Because you
never rest, there is abundant rice in your country!

Notes:  Puranānūru 17, 20 and 22 were written by this poet for this king.  புறநானூறு 17 – மலையெனத் தேன் இறை கொள்ளும் இரும் பல் யானை.  சின் – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26, சின் என்பது இசின் என்பதன் முதற்குறை – ச. பாலசுந்தரம் உரை), அவற்றுள், இகுமும் சின்னும் ஏனை இடத்தொடும் தகு நிலை உடைய என்மனார் புலவர் (தொல்காப்பியம், இடையியல் 27).  மழ – மழவும் குழவும் இளமைப் பொருள – (தொல்காப்பியம், உரியியல் 15).

Meanings:  தூங்கு கையான் – with swaying trunks, ஓங்கு நடைய – with high-stepping gait, உறழ் மணியான் – with bells ringing matching (the walk), உயர் மருப்பின – with lifted tusks, பிறை நுதலான் – with foreheads like crescent moons, செறல் நோக்கின – with enraged looks, பா அடியால் – with wide feet, பணை எருத்தின – with thick necks, with huge necks, தேன் சிதைந்த வரை போல – like the mountains where honeycombs are broken, மிஞிறு ஆர்க்கும் – bees hum, கமழ் கடாஅத்து – with the fragrant liquid of musth (கடாஅத்து – அளபெடை, அத்து சாரியை), அயறு சோரும் – pus flowing, இருஞ் சென்னிய – with big heads, மைந்து மலிந்த – strength-filled, மழ களிறு – young elephants, கந்து சேர்பு நிலைஇ வழங்க – tied to their posts and moving where they stood (நிலைஇ – அளபெடை), பாஅல் நின்று – standing nearby (பாஅல் – அளபெடை), கதிர் சோரும் – emitting rays, வான உறையும் மதி போலும் மாலை வெண்குடை – white umbrella like the moon in the sky, நீழலான் – in the shade (நீழல் – நிழல் என்பதன் நீட்டல் விகாரம்), வாள் மருங்கு இலோர் – without their swords on their sides, காப்பு உறங்க – those who protect sleep, அலங்கு செந்நெல் – swaying fine paddy, swaying red paddy, கதிர் வேய்ந்த – woven with spears, tied together with spears, ஆய் கரும்பின் கொடிக் கூரை – roofs that are woven with beautiful sugarcane, சாறு கொண்ட களம் போல – like a festival field, வேறு வேறு பொலிவு தோன்ற – appearing with many different splendors, குற்று ஆனா உலக்கையால் கலிச் சும்மை – loud sounds of constant pounding with pestles are heard, வியல் ஆங்கண் – in the wide place there, பொலந்தோட்டுப் பைந்தும்பை – fresh thumpai with golden petals, Leucas aspera, மிசை அலங்கு உளைய – tall and swaying top, பனைப்போழ் – palmyra fronds, Borassus flabellifer, செரீஇ – thrust (அளபெடை), சின மாந்தர் வெறிக் குரவை – kuravai dances performed by enraged warriors, ஓத நீரின் பெயர்பு பொங்க – loud like the overflowing waters of the ocean, வாய் காவாது – place not protected, பரந்து பட்ட வியன் பாசறை – very huge battle camp that enemies fear, காப்பாள – O protector, வேந்து தந்த பணி திறையால் – because of the tributes given humbly by kings, சேர்ந்தவர் கடும்பு ஆர்த்தும் – taking care of the relatives of those who are around you, ஓங்கு கொல்லியோர் அடு பொருந – O killer king of the tall Kolli Mountain, வேழ நோக்கின் – with the glances of an elephant, விறல் வெஞ்சேஎய் – O king Chēy who desires victories, வாழிய பெரும – may you live long O greatness, நின் வரம்பு இல் படைப்பே – your limitless wealth (படைப்பே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), நின் பாடிய அலங்கு செந்நா – eloquent tongues that sang to you, பிற் பிறர் இசை நுவலாமை – without singing and praising the fame of others after that, ஓம்பாது ஈயும் – giving without keeping for himself, giving without protecting, ஆற்றல் என் கோ – my king with strength, மாந்தரஞ்சேரல் இரும்பொறை ஓம்பிய நாடே – the land protected by Māntharancheral Irumporai (நாடே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), புத்தேள் உலகத்து அற்று எனக் கேட்டு – hearing that it was like the world of the gods, hearing that it was like the world of the celestials (உலகத்து – அத்து சாரியை), வந்து இனிது கண்டிசின் – I saw sweetly (கண்டிசின் – இசின் தன்மைக்கண் வந்தது), பெரும – O lord, முனிவு இலை – without hatred (இலை – இல்லை என்பதன் விகாரம்), வேறு புலத்து இறுக்கும் – staying in other countries, தானையொடு – with your armies, சோறுபட நடத்தி – you provide rice, you provide prosperity, நீ துஞ்சாய்மாறே – since you do not rest (துஞ்சாய்மாறே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive, மாறு ஏதுப்பொருள் (காரணப் பொருள்) தரும் இடைச்சொல்)

புறநானூறு 23, பாடியவர்: கல்லாடனார், பாடப்பட்டோன்: பாண்டியன் தலையாலங்கானத்துச் செருவென்ற நெடுஞ்செழியன், திணை: வாகை, துறை: அரச வாகை, நல்லிசை வஞ்சி
வெளிறில் நோன் காழ்ப் பணை நிலை முனைஇக்
களிறு படிந்து உண்டெனக் கலங்கிய துறையும்,
கார் நறுங்கடம்பின் பாசிலைத் தெரியல்
சூர் நவை முருகன் சுற்றத்து அன்ன நின்
கூர் நல் அம்பின் கொடு வில் கூளியர்  5
கொள்வது கொண்டு, கொள்ளா மிச்சில்
கொள் பதம் ஒழிய வீசிய புலனும்,
வடி நவில் நவியம் பாய்தலின், ஊர்தொறும்
கடி மரம் துளங்கிய காவும், நெடுநகர்
வினை புனை நல் இல் வெவ்வெரி நைப்பக்  10
கனை எரி உரறிய மருங்கும், நோக்கி
நண்ணார் நாண நாள்தொறும் தலைச்சென்று,
இன்னும் இன்ன பல செய்குவன், யாவரும்
துன்னல் போகிய துணிவினோன் என,
ஞாலம் நெளிய ஈண்டிய வியன் படை  15
ஆலங்கானத்து அமர் கடந்து அட்ட
கால முன்ப நின் கண்டனென் வருவல்,
அறு மருப்பு எழிற் கலை புலிப்பால் பட்டெனச்
சிறுமறி தழீஇய தெறி நடை மடப்பிணை
பூளை நீடிய வெருவரு பறந்தலை  20
வேளை வெண்பூக் கறிக்கும்
ஆள் இல் அத்தம் ஆகிய காடே.

Puranānūru 23, Poet Kallādanār sang to Pandiyan Thalaiyālankānathu Cheruvendra Nedunchezhiyan, Thinai: Vākai, Thurai: Arasa Vākai, Nallisai Vanji
Your elephants, hating to be tied to their strong posts
in the stables were washed in the watering places which
are muddied now.  Like the warriors of Murukan who killed
Soor, who wear garlands with green kadampam leaves with
the fragrance of the monsoon, your warriors with their
fine, sharp arrows and curved bows have taken whatever they
could, and they have destroyed everything else, so that no
one can cook now.  Protected trees in the groves have been
chopped with sharp axes in every town.  Fires have been set
and beautiful homes in large cities are consumed by flames.
They say that you shame your enemies who see this, you are
unapproachable, and that you do more than any other man.

You have a huge army that dents the earth.  You stood like
the god of death and ruined your enemies at Thalaiyālankānam.
I came to see you, walking on the forest path with no human
traffic, filled with poolai flowers, where a naïve doe embraces
her small fawn and munches on white velai flowers after her
mate with antlers was killed by a male tiger.

Notes:  Puranānūru 18, 19, 23, 24, 25, 26, 76, 77, 78, 79, 371 and 372 were written for this king, who wrote poem 72.  பாண்டியன் தலையாலங்கானத்துச் செருவென்ற நெடுஞ்செழியன் சேரனையும் சோழனையும் (சேரமான் யானைக்கட்சேய் மாந்தரஞ்சேரல் இரும்பொறை, சோழன் கிள்ளிவளவன்), ஐந்து வேளிர் குறுநில மன்னர்களையும் (திதியன், எழினி, எருமையூரன், இருங்கோ வேண்மான், பொருநன்) சோழ நாட்டில் உள்ள தலையாலங்கானத்தில் தோற்கடித்தான்.  There are references to Thalaiyālangam battle in Puranānūru 19, 23, 25, 76, Natrinai 387, Mathuraikkānji 55, 127, and Akanānūru 36, 175 and 209.  Puranānūru 23, 25, 371, 385 and 391 were written by this poet.

Meanings:  வெளிறில் – without soft core in the wood, with hard core (வெளிறு – வைரம் இல்லாத, soft core), நோன் காழ்ப் பணை நிலை முனைஇ – hating the stables with strong posts (முனைஇ – அளபெடை), களிறு படிந்து உண்டெனக் கலங்கிய துறையும் – the shores muddied by the bathing male elephants, கார் நறுங் கடம்பின் – with monsoon-fragrant kadampam blossoms, Anthocephalus cadamba, Kadampa Oak, பாசிலைத் தெரியல் – garlands with green leaves, சூர் நவை முருகன் சுற்றத்து அன்ன – like those around Murukan who killed Soor (சுற்றத்து – சுற்றம், அத்து சாரியை), நின் – your, கூர் நல் அம்பின் – with sharp fine arrows, கொடு வில் கூளியர் – warriors with curved/harsh bows, கொள்வது கொண்டு – took what they could, கொள்ளா மிச்சில் – what is left over, கொள் பதம் ஒழிய – spoiled unable to cook, வீசிய புலனும் – ruined lands, வடி நவில் நவியம் பாய்தலின் – since sharp axes had leapt and attacked, ஊர்தொறும் – in each town, கடி மரம் துளங்கிய காவும் – and the groves where protected trees were ruined, நெடுநகர் வினை புனை நல் இல் – well-built beautiful houses in large cities, வெவ்வெரி நைப்ப – setting fires with desire, கனை எரி உரறிய மருங்கும் – in the places where intense fire roars, நோக்கி – on seeing, நண்ணார் நாண – enemies to be embarrassed, நாள்தொறும் – every day, தலைச்சென்று இன்னும் இன்ன பல செய்குவன் – that he will go there and do more like this, யாவரும் துன்னல் போகிய துணிவினோன் என – that he is a brave man who cannot be approached by any one, ஞாலம் நெளிய – making the earth to be bent, ஈண்டிய வியன் படை ஆலங்கானத்து அமர் கடந்து – won in Ālankānam battle with your vast army, அட்ட – killed, கால முன்ப – O strong man who is like the god of death, நின் கண்டனென் வருவல் – I came to see you, அறு மருப்பு எழிற் கலை புலிப்பால் பட்டென – since her handsome male (stag) without antlers was caught by a tiger, சிறு மறி தழீஇய – embracing its tiny fawn (தழீஇய – அளபெடை), தெறி நடை மடப் பிணை – delicate female of leaping walk, பூளை நீடிய – where poolai plants have grown, where poolai flowers are abundant, Aerva lanata, வெருவரு பறந்தலை – fearful wasteland, வேளை வெண்பூக் கறிக்கும் – it eats the white vēlai flowers, Sida rhombifolia, Rhomb-leaved morning mallow, ஆள் இல் அத்தம் ஆகிய காடே – the forest that has become wasteland with no humans (காடே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 24, பாடியவர்: மாங்குடி கிழார், பாடப்பட்டோன்: பாண்டியன் தலையாலங்கானத்துச் செருவென்ற நெடுஞ்செழியன், திணை: பொதுவியல், துறை: பொருண்மொழிக் காஞ்சி
நெல் அரியும் இருந்தொழுவர்
செஞ்ஞாயிற்று வெயில் முனையின்,
தெண்கடல் திரை மிசைப் பாயுந்து,
திண் திமில் வன் பரதவர்
வெப்புடைய மட்டுண்டு  5
தண் குரவைச் சீர் தூங்குந்து,
தூவற் கலித்த தேம் பாய் புன்னை
மெல்லிணர்க் கண்ணி மிலைந்த மைந்தர்
எல் வளை மகளிர்த் தலைக்கை தரூஉந்து,
வண்டுபட மலர்ந்த தண்ணறுங் கானல்  10
முண்டகக் கோதை ஒண்தொடி மகளிர்
இரும் பனையின் குரும்பை நீரும்,
பூங்கரும்பின் தீஞ்சாறும்,
ஓங்கு மணல் குவவுத் தாழைத்
தீ நீரோடு உடன் விராஅய்,  15
முந்நீர் உண்டு முந்நீர்ப் பாயும்,
தாங்கா உறையுள் நல்லூர் கெழீஇய
ஒம்பா ஈகை மாவேள் எவ்வி
புனலம் புதவின் மிழலையொடு கழனிக்
கயல் ஆர் நாரை போர்வில் சேக்கும்,  20
பொன்னணி யானைத் தொன் முதிர் வேளிர்
குப்பை நெல்லின் முத்தூறு தந்த
கொற்ற நீள் குடைக் கொடித்தேர்ச் செழிய!
நின்று நிலைஇயர் நின் நாள்மீன்! நில்லாது
படாஅச் செலீஇயர் நின் பகைவர் மீனே!  25
நின்னொடு தொன்று மூத்த உயிரினும் உயிரொடு
நின்று மூத்த யாக்கையன்ன, நின்
ஆடு குடி மூத்த விழுத்திணைச் சிறந்த
வாளின் வாழ்நர் தாள் வலம் வாழ்த்த,
இரவன்மாக்கள் ஈகை நுவல 30
ஒண்தொடி மகளிர் பொலங்கலத்து ஏந்திய
தண் கமழ் தேறல் மடுப்ப மகிழ் சிறந்து,
ஆங்கு இனிது ஒழுகுமதி பெரும, ஆங்கது
வல்லுநர் வாழ்ந்தோர் என்ப, தொல் இசை
மலர்தலை உலகத்துத் தோன்றிப் 35
பலர் செலச் செல்லாது, நின்று விளிந்தோரே.

Puranānūru 24, Poet Mānkudi Kizhār sang to Thalaiyālankānathu Cheruvendra Nedunchezhiyan, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Porunmozhi Kānji
You have seized Milalai with sluices where waters flow,
which was ruled by great Vēl Evvi whose generosity was
limitless, and you have taken his crowded cities, where
robust reapers who grow tired of cutting paddy in the heat
of the raging sun, plunge into the waves of the clear ocean,
and robust fishermen, whose boats are sturdy, drink strong
liquor and perform kuravai dances to perfect rhythm, men
wearing strands of punnai clusters, with honey-filled
flowers from trees with ocean sprays, embrace women donning
bright bangles, and in the cool, fragrant seashore groves
where bees swarm around flowers, women wearing shining bangles
and mundakam flower garlands mix the juices from young fruits
of black palmyra trees, sweet juices of fine sugarcanes and sweet
water from coconuts growing on the sand dunes, drink that and
plunge into the water.

You have captured Muthūru of the ancient, long-established
Vēlirs whose elephants don gold ornaments, where rice is heaped
and storks catch carp in the fields and rest on piles of grain.
O Chezhiyan with your tall umbrella of victory and chariot with
flags!  May your stars remain and flourish!  May the stars of
your enemies not endure!  Your efforts are praised by your
warriors who live by the sword and are long linked to your clan
as your long life is linked to your body.  Those who come to you
in need praise your generosity, and you drink cool, fragrant
liquor served in golden bowls by women with glittering bangles.
May you live with joy!  Scholars say that only those who have
lived like you have truly lived.  There are many in this ancient,
wide world who have not lived like you, and they are considered
as not living, but dead!

Notes:  Puranānūru 18, 19, 23, 24, 25, 26, 76, 77, 78, 79, 371 and 372 were written for this king, who wrote poem 72.  He defeated the Chera and Chozha kings along with five Vēlir kings in a battle at Thalaiyālankānam in the Chozha country.  Puranānūru 24, 26, 313, 335, 372 and 396 were written by this poet, who goes by the names Mānkudi Maruthanār, Mathurai Kānchi Pulavar and Mānkudi Kizhār.   Vēl Evvi (also known as Evvi) is the king for whom Purananuru 233 and 234 were written. புறநானூறு 129 – குறி இறைக் குரம்பைக் குறவர் மாக்கள் வாங்கு அமைப் பழுனிய தேறல் மகிழ்ந்து வேங்கை முன்றில் குரவை அயரும், மலைபடுகடாம் 320-322 – நறவு நாட் செய்த குறவர் தம் பெண்டிரொடு மான்தோற் சிறு பறை கறங்கக் கல்லென வான் தோய் மீமிசை அயரும் குரவை.  மதி – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26).  விழு (விழுமம்) – விழுமம் சீர்மையும் சிறப்பும் இடும்பையும் (தொல்காப்பியம் உரியியல் 57).  உந்து (பாயுந்து, தூங்குந்து, தரூஉந்து) – உம் உந்தாகும் இடனுமார் உண்டே (தொல்காப்பியம், இடையியல் 44).  முந்நீர் – தமிழகம் கிழக்கு தெற்கு மேற்கு ஆகிய மூன்று திசையானும் நீர்வளைவுண்டது.  முந்நீர் என்னும் தமிழ்க்கிளவி இம்முப்புறக் கடலமைப்பைச் சுட்டுவது – வ. சுப. மாணிக்கனாரின் ‘தமிழ்க்காதல்’ நூல், ஆற்று நீரும், ஊற்று நீரும் மழை நீரும் உடைமையான் முந்நீர் – ஒளவை துரைசாமி புறநானூறு 9 உரை, நிலத்தைப் படைத்தலும் காத்தலும் அழித்தலுமாகிய நீர் – நச்சினார்க்கினியர் மதுரைக்காஞ்சி 75 உரை.  எல் – எல்லே இலக்கம் – (தொல்காப்பியம், இடையியல் 21).

Meanings:  நெல் அரியும் இருந்தொழுவர் – robust men who cut paddy, செஞ் ஞாயிற்று வெயில் முனையின் – hating the heat of the hot sun, தெண் கடல் திரை மிசைப் பாயுந்து – diving into the clear ocean waves (பாயுந்து – பாய்ந்து, உம் ஈற்றுப் பெயரெச்சம் உந்து ஆயிற்று), திண் திமில் – sturdy boats, வன் பரதவர் – strong fishermen, வெப்புடைய மட்டு உண்டு – drink hot liquor, தண் குரவை – cool kuravai dances, சீர் தூங்குந்து – they dance to rhythm (தூங்குந்து, தூங்கும், ஆடும் – உம் ஈற்றுப் பெயரெச்சம் உந்து ஆயிற்று), தூவல் கலித்த – ocean spray filled, தேம் பாய் புன்னை மெல்லிணர் – delicate clusters of punnai flowers with honey, நாகம் – Laurel Tree, Mast wood Tree, Calophyllum inophyllum (தேம் தேன் என்றதன் திரிபு), கண்ணி மிலைந்த மைந்தர் – young men wearing strands, எல் வளை மகளிர் – women wearing bright bangles, தலைக்கை தரூஉந்து – put out their hands first (தரூஉந்து – தரும், கொடுக்கும், அளபெடை, உம் ஈற்றுப் பெயரெச்சம் உந்து ஆயிற்று), வண்டு பட மலர்ந்த – blossomed as bees swarmed, தண்ணறுங் கானல் – cool fragrant grove, முண்டகக் கோதை – garland made with the flowers of mundakam plants, நீர் முள்ளி, Hygrophila spinosa, ஒண்தொடி மகளிர் – women with bright bangles, இரும் பனையின் குரும்பை நீரும் – the water of the tender dark palm’s seeds, nungu water, பூங்கரும்பின் தீஞ்சாறும் – and the sweet juice from sugarcane with lovely sugarcanes, ஓங்கு மணல் குவவுத் தாழைத் தீ நீரோடு – along with the sweet water of coconut trees that flourish on the sand mounds, உடன் விராஅய் முந்நீர் உண்டு – mixing and drinking the three waters (விராஅய் – அளபெடை), முந்நீர்ப் பாயும் – they jump into the ocean, தாங்கா உறையுள் – where limitless people live, நல்லூர் கெழீஇய – with many fine towns (கெழீஇய – அளபெடை), ஒம்பா ஈகை – charity to others without protecting oneself, giving to others without keeping, மாவேள் எவ்வி – great Vēlir king Evvi, புனலம் புதவின் மிழலையொடு – Milalai with floodgates where water flow, கழனிக் கயல் ஆர் நாரை போர்வில் சேக்கும் – storks/cranes/pelicans eat the carp fish (Cyprinus fimbriatus) in the fields and rest/sleep on haystacks, பொன்னணி யானை – elephants wearing gold, தொன் முதிர் வேளிர் – very ancient Vēlirs, குப்பை நெல்லின் – with heaps of paddy, முத்தூறு – Muthūru town, தந்த – seized, கொற்ற நீள் குடை – victorious tall umbrella, கொடித் தேர்ச் செழிய – O Pandiyan with flags on your chariots, நின்று நிலைஇயர் – may it stay and flourish (நிலைஇயர் – அளபெடை), நின் நாள்மீன் – your stars, நில்லாது படாஅச் செலீஇயர் – may they go away not staying (படாஅ – அளபெடை, செலீஇயர் – அளபெடை), நின் பகைவர் மீனே – the stars of your enemies (மீனே – ஏகாரம் அசைநிலை), நின்னொடு – with you, தொன்று மூத்த உயிரினும் – more than the very old lives, உயிரொடு நின்று மூத்த யாக்கையன்ன – like old bodies which are with lives, நின் ஆடு குடி – your warriors who fought in your battles, மூத்த விழுத்திணைச் சிறந்த வாளின் வாழ்நர் – those from great old clans who live by their great swords, தாள் வலம் வாழ்த்த – praise your efforts, இரவன் மாக்கள் ஈகை நுவல – those who have received from you sing your praises, ஒண்தொடி மகளிர் – women wearing bright bangles, பொலங்கலத்து ஏந்திய – carrying in golden bowls, தண் கமழ் தேறல் – cool fragrant liquor, மடுப்ப – give to drink, மகிழ் சிறந்து ஆங்கு இனிது ஒழுகுமதி – be very happy and in joy (மதி – முன்னிலையசை, an expletive of the second person), பெரும – O lord, ஆங்கது – that (ஒருசொல், ஆங்கு அசையுமாம்), வல்லுநர் வாழ்ந்தோர் என்ப – those with wisdom say only those people have lived so, தொல் இசை – ancient fame, மலர்தலை உலகத்து – in this wide world, தோன்றி – appeared, born, பலர் – many, செலச் செல்லாது – their fame not spreading (செல – இடைக்குறை), நின்று விளிந்தோரே – those who stayed and died (விளிந்தோரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 25, பாடியவர்: கல்லாடனார், பாடப்பட்டோன்: பாண்டியன் தலையாலங்கானத்துச் செருவென்ற நெடுஞ்செழியன், திணை: வாகை, துறை: அரச வாகை
மீன் திகழ் விசும்பின் பாய் இருள் அகல
ஈண்டு செலல் மரபின் தன் இயல் வழாஅது,
உரவுச் சினம் திருகிய உருகெழு ஞாயிறு,
நிலவுத் திகழ் மதியமொடு நிலஞ் சேர்ந்தாஅங்கு,
உடலருந்துப்பின் ஒன்றுமொழி வேந்தரை  5
அணங்கரும் பறந்தலை உணங்கப் பண்ணிப்,
பிணியுறு முரசம் கொண்ட காலை
நிலை திரிபு எறியத் திண் மடை கலங்கிச்
சிதைதல் உய்ந்தன்றோ, நின் வேல் செழிய!
முலை பொலி ஆகம் உருப்ப நூறி,  10
மெய்ம் மறந்து பட்ட வரையாப் பூசல்
ஒண்ணுதல் மகளிர் கைம்மை கூர,
அவிர் அறல் கடுக்கும் அம் மென்
குவை இருங்கூந்தல் கொய்தல் கண்டே.

Puranānūru 25, Poet Kallādanār to Pandiyan Thalaiyālankānathu Cheruvendra Nedunchezhiyan, Thinai: Vākai, Thurai: Arasa Vākai
They came and landed together, like the fierce sun
that dispels darkness in the sky with bright stars,
moving on its course according to tradition, and the
moon with soft light, the two kings with great might
who vowed to beat you.  In that fearless battlefield,
you crushed them and took their drums tied with straps.

But O Chezhiyan!  The joints of your spear were saved
from breaking and shattering being hurled at
enemies around you, when you saw the women with bright
brows, anguished widows, losing their senses and beating
their full breasts and making them warm, wailing endlessly,
cutting off their pretty, thick, dark hair as bright as sand!

Notes:  Puranānūru 18, 19, 23, 24, 25, 26, 76, 77, 78, 79, 371 and 372 were written for this king, who wrote poem 72.  பாண்டியன் தலையாலங்கானத்துச் செருவென்ற நெடுஞ்செழியன் சேரனையும் சோழனையும் (சேரமான் யானைக்கட்சேய் மாந்தரஞ்சேரல் இரும்பொறை, சோழன் கிள்ளிவளவன்), ஐந்து வேளிர் குறுநில மன்னர்களையும் (திதியன், எழினி, எருமையூரன், இருங்கோ வேண்மான், பொருநன்) சோழ நாட்டில் உள்ள தலையாலங்கானத்தில் தோற்கடித்தான்.  There are references to Thalaiyālangam battle in Puranānūru 19, 23, 25, 76, Natrinai 387, Mathuraikkānji 55, 127, and Akanānūru 36, 175 and 209.  அணங்கரும் பறந்தலை (6) – ஒளவை துரைசாமி உரை – போர்க்களத்துப் பொரும் வீரர் உயிர் இழத்தற்கும் புண்ணுற்று வருந்துவதற்கும் அஞ்சார் ஆகலின் ‘அணங்கரும் பறந்தலை’ எனப்பட்டது, புலியூர் கேசிகன் உரை – கொடிய போர்க்களத்தினிடத்தே.

Meanings:  மீன் திகழ் விசும்பின் பாய் இருள் அகல – darkness spread in the sky with stars ended, ஈண்டு செலல் மரபின் தன் இயல் வழாஅது – not failing its tradition of moving fast (வழாஅது – அளபெடை), உரவுச் சினம் திருகிய உருகெழு ஞாயிறு – mighty fierce sun that scorches with rage, நிலவுத் திகழ் மதியமொடு – along with moon which gives light, நிலஞ் சேர்ந்தாஅங்கு – like they landed on the ground (சேர்ந்தாஅங்கு – அளபெடை), உடலருந்துப்பின் ஒன்றுமொழி வேந்தரை – the kings with great might who swore an oath challenging you, அணங்கரும் பறந்தலை – fearless battlefield, harsh battlefield, உணங்கப் பண்ணி – ruined them, பிணியுறு முரசம் கொண்ட காலை – when you took their drums tied with straps, நிலை திரிபு எறிய – stood and attacked with enmity, திண் மடை கலங்கிச் சிதைதல் உய்ந்தன்றோ – the firm joints escaped without becoming shattered (ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive), நின் வேல் – your spear, செழிய – O Pandiyan king, முலை பொலி ஆகம் உருப்ப நூறி – beating their chests with full breasts making them warm, மெய்ம் மறந்து பட்ட வரையாப் பூசல் – limitless lamenting loudly forgetting their bodies, ஒண்ணுதல் மகளிர் – bright-browed women, கைம்மை – widowhood, கூர – greatly, அவிர் அறல் கடுக்கும் – bright like fine sand, அம் மென் குவை இருங்கூந்தல் கொய்தல் கண்டே – on seeing them chop off their pretty thick dark hair (கண்டே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 26, பாடியவர்: மாங்குடி மருதனார், பாடப்பட்டோன்: பாண்டியன் தலையாலங்கானத்துச் செருவென்ற நெடுஞ்செழியன், திணை: வாகை, துறை: அரச வாகை
நளி கடல் இருங்குட்டத்து
வளி புடைத்த கலம் போலக்,
களிறு சென்று களன் அகற்றவும்,
களன் அகற்றிய வியல் ஆங்கண்
ஒளிறு இலைய எஃகு ஏந்தி,  5
அரைசு பட அமர் உழக்கி,
உரை செல முரசு வெளவி
முடித்தலை அடுப்பாகப்,
புனல் குருதி உலைக் கொளீஇத்,
தொடித் தோள் துடுப்பின் துழந்த வல்சியின்  10
அடு களம் வேட்ட அடு போர்ச் செழிய!
ஆன்ற கேள்வி அடங்கிய கொள்கை
நான்மறை முதல்வர் சுற்றமாக,
மன்னர் ஏவல் செய்ய மன்னிய
வேள்வி முற்றிய வாய்வாள் வேந்தே!  15
நோற்றோர் மன்ற நின் பகைவர் நின்னொடு
மாற்றார் என்னும் பெயர் பெற்று
ஆற்றார் ஆயினும் ஆண்டு வாழ்வோரே.

Puranānūru 26, Poet Mānkudi Maruthanār sang to Thalaiyālankānathu Cheruvendra Nedunchezhiyan, Thinai: Vākai, Thurai: Arasa Vākai
Lifting your spear with a  shining blade, you went on
your elephant into the wide battlefield, splitting the
enemy army like a ship a ship driven by the wind in the
huge, ocean with great depths, attacked and killed your
enemy kings, and with fame, seized their royal drums.

Using crowned heads as stoves, you boiled their blood,
stirring it with their braceleted hands you used as ladles.
O Chezhiyan of murderous battles!  You did perfect ritual
offerings in battlefields, surrounded by Brahmins of
the four Vedas, calm with the breadth of their knowledge.

O Ruler whose sword never fails!  Your enemies have
certainly performed penances, for once they have won the
fame of being your enemies, even though they are not
victorious, they will live forever.

Notes:  Puranānūru 18, 19, 23, 24, 25, 26, 76, 77, 78, 79, 371 and 372 were written for this king, who wrote poem 72.  He defeated the Chera and Chozha kings along with five Vēlir kings in a battle at Thalaiyālankānam in the Chozha country.  Puranānūru 24, 26, 313, 335, 372 and 396 were written by this poet, who goes by the names Mānkudi Maruthanār, Mathurai Kānchi Pulavar and Mānkudi Kizhār.  மேற்கோள்:  புறநானூறு 372 – அருந்தலை அடுப்பின் கூவிள விறகின் ஆக்கு வரி நுடங்க ஆனா மண்டை வன்னியந் துடுப்பின், மதுரைக்காஞ்சி 26-32 – அஞ்சு வந்த போர்க் களத்தான் ஆண்தலை அணங்கு அடுப்பின் வயவேந்தர் ஒண் குருதி சினத்தீயின் பெயர்பு பொங்க தெறல் அருங் கடுந்துப்பின் விறல் விளங்கிய விழுச்சூர்ப்பின் தொடித் தோட்கை துடுப்பு ஆக.  களவேள்வி – புறநானூறு 26 – மன்னிய வேள்வி முற்றிய வாய்வாள் வேந்தே, புறநானூறு 372 – புலவுக் களம் பொலிய வேட்டோய், மதுரைக்காஞ்சி 128-130 – களம்வேட்ட அடு திறல் உயர் புகழ் வேந்தே, திருமுருகாற்றுப்படை 100 – களம் வேட்டன்றே ஒரு முகம்.  மன்ற – மன்றவென் கிளவி தேற்றஞ் செய்யும் (தொல்காப்பியம், இடையியல் 17).  நளி – தடவும் கயவும் நளியும் பெருமை (தொல்காப்பியம், உரியியல் 24).

Meanings:  நளி கடல் இருங்குட்டத்து – in the huge ocean with great depths, வளி புடைத்த கலம் போல – like a ship that is driven by the wind, களிறு சென்று – elephant went, களன் அகற்றவும் – widening the battlefield, creating a path (களன் – களம் என்பதன் போலி, அகற்றவும் – உம்மை அசைநிலை), களன் அகற்றிய வியல் ஆங்கண் – in that widened battlefield (களன் – களம் என்பதன் போலி), ஒளிறு இலைய எஃகு ஏந்தி – carrying spears with bright blades, அரைசு பட அமர் உழக்கி – ruined your enemy kings, உரை செல – for fame to spread V, முரசு வெளவி – seized their drums, முடித்தலை அடுப்பாக – their heads with crowns as stoves, புனல் குருதி உலைக் கொளீஇ – boiled their flowing blood (அளபெடை), தொடித் தோள் துடுப்பின் –  with their arms with bracelets as ladles, துழந்த – stirred, வல்சியின் – with food, அடு களம் வேட்ட – performed rituals in the battlefield, அடு போர்ச் செழிய – O Chezhiyan of murderous battles, ஆன்ற கேள்வி – esteemed Vedas, அடங்கிய கொள்கை – controlled principles, contained principles, நான்மறை முதல்வர் சுற்றமாக – surrounded by Brahmins who know the four Vedas, மன்னர் ஏவல் செய்ய – enemy kings work at your command, மன்னிய வேள்வி முற்றிய – performing stable rituals, வாய்வாள் வேந்தே – O king whose sword never fails, நோற்றோர் மன்ற நின் பகைவர் – certainly your enemies have done penances, clearly your enemies have done penances, நின்னொடு மாற்றார் என்னும் – that they are your enemies, பெயர் பெற்று – attained the name, ஆற்றார் ஆயினும் ஆண்டு வாழ்வோரே – even though they were not able to fight with you they will live forever (வாழ்வோரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 27, பாடியவர்: உறையூர் முதுகண்ணன் சாத்தனார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் நலங்கிள்ளி, திணை: பொதுவியல், துறை: முதுமொழிக் காஞ்சி
சேற்று வளர் தாமரை பயந்த, ஒண் கேழ்
நூற்றிதழ் அலரின் நிறை கண்டன்ன,
வேற்றுமை இல்லா விழுத்திணைப் பிறந்து,
வீற்றிருந்தோரை எண்ணுங்காலை
உரையும் பாட்டும் உடையோர் சிலரே,  5
மரை இலை போல மாய்ந்திசினோர் பலரே,
புலவர் பாடும் புகழுடையோர் விசும்பின்
வலவன் ஏவா வான ஊர்தி
எய்துப என்ப தம் செய் வினை முடித்து எனக்
கேட்பல், எந்தை சேட்சென்னி நலங்கிள்ளி!  10
தேய்தல் உண்மையும், பெருகல் உண்மையும்,
மாய்தல் உண்மையும், பிறத்தல் உண்மையும்,
அறியாதோரையும் அறியக் காட்டித்,
திங்கட் புத்தேள் திரிதரும் உலகத்து
வல்லார் ஆயினும் வல்லுநர் ஆயினும்,  15
வருந்தி வந்தோர் மருங்கு நோக்கி
அருள வல்லை ஆகுமதி, அருளிலர்
கொடாஅமை வல்லர் ஆகுக
கெடாஅத் துப்பின் நின் பகை எதிர்ந்தோரே.

Puranānūru 27, Poet Uraiyur Muthukannan Sāthanār sang to Chozhan Nalankilli, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Muthumozhikkānji
When one counts those born in fine, noble families,
only a few have gained fame and songs by poets,
like a row of flowers with many petals, shining
brightly, yielded by lotus plants that grow in mud.
Many have vanished like the leaves of lotus plants.

I have heard that those whose fame is sung by poets
gain chariots that fly in the sky without charioteers.
My Lord!  O Chētchenni Nalankilli!   The moon god
that roams above shows clearly even to those
who don’t understand that waning is true, waxing
is true, dying is true and being born is true.

Even if they have talents or not, please shower your
graces rapidly on those who come with sorrow,
looking at their thin waists.  May those who oppose
your unspoiled strength, remain without generosity!

Notes:  Puranānūru 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 45, 68, 225, 382 and 400 were written for Chozhan Nalankilli.  This king wrote Puranānūru 73 and 75.  Puranānūru 43 was written for his younger brother Māvalathan.  This poet wrote Puranānūru 27, 28, 29, 30 and 325.  நூற்றிதழ் (2) – ஒளவை துரைசாமி உரை – நூறாகிய இதழ் என்றவிடத்து நூறென்பது அப்பொருள் உணர்த்தும் எண்ணைக் குறியாது பல என்னும் பொருள் குறித்து நின்றது.  மதி – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26).  சின் – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26, சின் என்பது இசின் என்பதன் முதற்குறை – ச. பாலசுந்தரம் உரை), அவற்றுள், இகுமும் சின்னும் ஏனை இடத்தொடும் தகு நிலை உடைய என்மனார் புலவர் (தொல்காப்பியம், இடையியல் 27).  விழு (விழுமம்) – விழுமம் சீர்மையும் சிறப்பும் இடும்பையும் (தொல்காப்பியம் உரியியல் 57).

Meanings:  சேற்று வளர் தாமரை பயந்த – yielded by lotus plant that grows in mud, ஒண் கேழ் – bright colored, நூற்றிதழ் அலரின் நிறை கண்டன்ன – like seeing rows of flowers with many petals, வேற்றுமை இல்லா – without difference, விழுத்திணைப் பிறந்து வீற்றிருந்தோரை எண்ணுங் காலை – when one counts those born in noble families who ruled, உரையும் பாட்டும் உடையோர் சிலரே – only a few have gained fame/verses and songs, மரை இலை போல மாய்ந்திசினோர் பலரே – many have vanished like lotus leaves (மாய்ந்திசினோர் – இசின் படர்க்கையின்கண் வந்தது, an expletive of the third person), புலவர் பாடும் புகழுடையோர் – those with renown sung by poets, விசும்பின் வலவன் ஏவா வான ஊர்தி எய்துப என்ப – they say that they attain chariots that fly in the sky without charioteers, தம் செய் வினை முடித்து – finishing the good work, எனக் கேட்பல் – I have heard, எந்தை சேட்சென்னி நலங்கிள்ளி – my lord Chētchenni Nalankilli, தேய்தல் உண்மையும் – waning is true, waning occurs, பெருகல் உண்மையும் – waxing is true, waxing occurs, மாய்தல் உண்மையும் – dying is true, dying occurs, பிறத்தல் உண்மையும் – birth is true, birth occurs, அறியாதோரையும் – those who don’t know, அறியக் காட்டி – show it to them clearly, திங்கள் – moon, புத்தேள் – god, திரிதரும் – roams, உலகத்து வல்லார் ஆயினும் – even if they are not capable on earth, வல்லுநர் ஆயினும் – or capable, வருந்தி வந்தோர் – those who came in sorrow, மருங்கு நோக்கி – looking at their waists, அருள வல்லை ஆகுமதி – shower your graces soon (மதி – முன்னிலையசை, an expletive of the second person), அருளிலர் – those who are without kindness, கொடாஅமை வல்லர் ஆகுக – may they not be capable of being generous (கொடாஅமை – அளபெடை), கெடாஅத் துப்பின் – with unspoiled strength (கெடாஅ – அளபெடை), நின் பகை எதிர்ந்தோரே – those who oppose you (எதிர்ந்தோரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 28, பாடியவர்: உறையூர் முதுகண்ணன் சாத்தனார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் நலங்கிள்ளி, திணை: பொதுவியல், துறை: முதுமொழிக் காஞ்சி
‘சிறப்பு இல் சிதடும், உறுப்பில் பிண்டமும்,
கூனும், குறளும், ஊமும், செவிடும்,
மாவும் மருளும் உளப்பட வாழ்நர்க்கு
எண் பேர் எச்சம் என்றிவை எல்லாம்
பேதைமை அல்லது ஊதியம் இல்’ என  5
முன்னும் அறிந்தோர் கூறினர், இன்னும்
அதன் திறம் அத்தை யான் உரைக்க வந்தது,
வட்ட வரிய செம்பொறிச் சேவல்
ஏனல் காப்போர் உணர்த்திய கூஉம்
கானத்தோர், நின் தெவ்வர், நீயே  10
புறஞ் சிறை மாக்கட்கு அறங்குறித்து, அகத்தோர்
புய்த்தெறி கரும்பின் விடு கழை தாமரைப்
பூம் போது சிதைய வீழ்ந்தெனக், கூத்தர்
ஆடுகளம் கடுக்கும் அக நாட்டையே,
அதனால் அறனும் பொருளும் இன்பமும் மூன்றும்  15
ஆற்றும் பெரும நின் செல்வம்,
ஆற்றாமை நின் போற்றாமையே.

Puranānūru 28, Poet Uraiyur Muthukannan Sāthanār sang to Chozhan Nalankilli, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Muthumozhikkānji
The wise say that these eight births are not of worth –
the blind with no splendor, the shapeless mass of flesh,
the hunchback, the dwarf, the deaf, the dumb, one who
looks like an animal and an imbecile.

I have come here to tell you that there is something
which may be of more worth.
Your enemies live in forests where wild roosters with
round, red spots crow to wake up the guards of the millet
fields.  But you own a prosperous land where sugarcanes
are plucked and tossed over fences and they fall on the other
side breaking flourishing lotus blossoms, and the place looks
like the arena where dancers perform dances.

May your wealth nourish righteousness, prosperity and
pleasure!  Greatness!   If it does not do that, you neglect
your own welfare!

Notes:  Puranānūru 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 45, 68, 225, 382 and 400 were written for Chozhan Nalankilli.   This king wrote Puranānūru 73 and 75.  Puranānūru 43 was written for his younger brother Māvalathan.  This poet wrote Puranānūru 27, 28, 29, 30 and 325.  உறுப்பில் பிண்டமும் (1) – ஒளவை துரைசாமி உரை – . கை கால் முதலிய உறுப்புகள் தோன்றுவதற்கு முன்பே கருச் சிதைதலால் பிறக்கும் ஊன் பிண்டமும்.

Meanings:  சிறப்பு இல் சிதடும் – blindness that has nothing good, உறுப்பு இல் பிண்டமும் – and shapeless flesh without body parts, aborted fetus, கூனும் – and hunchback, குறளும் – and dwarfism, ஊமும் செவிடும் – and dumb and the deaf, மாவும் – and animal-like, மருளும் – and imbecile, உளப்பட வாழ்நர்க்கு எண் பேர் எச்சம் என்றிவை எல்லாம் – those who live with all these eight great faults, பேதைமை அல்லது ஊதியம் இல் என முன்னும் அறிந்தோர் கூறினர் – the wise said that these were useless and of no benefit, இன்னும் அதன் திறம் அத்தை யான் உரைக்க வந்தது – I have come here to say what is more worthy (அத்தை – அசைநிலை, an expletive), வட்ட வரிய செம் பொறிச் சேவல் – roosters with red round spots, ஏனல் காப்போர் உணர்த்திய கூஉம் – crow to wake up those who protect the millet/millet fields (கூஉம் – அளபெடை), கானத்தோர் – the people who live in the forests, நின் தெவ்வர் – your enemies, நீயே – you, புறஞ் சிறை மாக்கட்கு – to those on the other side of a fences/walls, அறங்குறித்து – considering fairness, அகத்தோர் புய்த்து எறி – those from inside pluck and throw, கரும்பின் விடு கழை – thrown sugarcanes/sugarcane sticks, தாமரைப் பூம் போது சிதைய – crushing the lotus flowers, வீழ்ந்தென – since they fell down, கூத்தர் ஆடுகளம் கடுக்கும் – looking like the dancing grounds of dancers, அக நாட்டையே – you are with the interior country (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), அதனால் அறனும் பொருளும் இன்பமும் மூன்றும் – so the three that are righteousness and wealth and pleasure, ஆற்றும் பெரும நின் செல்வம் – let your wealth help O greatness, ஆற்றாமை – without not helping, நின் போற்றாமையே – you neglect yourself (போற்றாமையே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 29, பாடியவர்: உறையூர் முதுகண்ணன் சாத்தனார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் நலங்கிள்ளி, திணை: பொதுவியல், துறை: முதுமொழிக் காஞ்சி
அழல் புரிந்த அடர் தாமரை
ஐது அடர்ந்த நூல் பெய்து,
புனை வினைப் பொலிந்த பொலன் நறுந்தெரியல்
பாறு மயிர் இருந்தலை பொலியச் சூடிப்,
பாண் முற்றுக, நின் நாள் மகிழ் இருக்கை!  5
பாண் முற்று ஒழிந்த பின்றை, மகளிர்
தோள் முற்றுக நின் சாந்து புலர் அகலம்! ஆங்க
முனிவு இல் முற்றத்து இனிது முரசு இயம்பக்,
கொடியோர்த் தெறுதலும், செவ்வியோர்க்கு அளித்தலும்,
ஒடியா முறையின் மடிவு இலை ஆகி, 10
நல்லதன் நலனும் தீயதன் தீமையும்
இல்லை என்போர்க்கு இனன் ஆகிலியர்!
நெல்விளை கழனிப் படுபுள் ஓப்புநர்
ஒழி மடல் விறகின் கழி மீன் சுட்டு
வெங்கள் தொலைச்சியும் அமையார், தெங்கின்  15
இள நீர் உதிர்க்கும் வள மிகு நன்னாடு
பெற்றனர் உவக்கும் நின் படை கொள் மாக்கள்,
பற்றா மாக்களின் பரிவு முந்துறுத்துக்
கூவை துற்ற நாற்கால் பந்தர்ச்
சிறு மனை வாழ்க்கையின் ஒரீஇ வருநர்க்கு  20
உதவி ஆற்றும் நண்பின் பண்புடை
ஊழிற்று ஆக நின் செய்கை! விழவின்
கோடியர் நீர்மை போல முறை முறை
ஆடுநர் கழியும் இவ் உலகத்துக் கூடிய
நகைப்புறனாக நின் சுற்றம்!  25
இசைப்புறனாக நீ ஓம்பிய பொருளே.

Puranānūru 29, Poet Uraiyur Muthukannan Sāthanār sang to Chozhan Nalankilli, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Muthumozhikkānji
May they surround you in your happy court, bards with dark,
parched heads wearing fine gold garlands of lotuses well made
from sheets tempered in fire, strung on pounded thin wires!
After they leave, may your women embrace with their arms your
chest with sandal paste!  May sweet drums that never tire roar
in your courtyard!  May the evil ones be punished and those who
are good rewarded, without slack without you listening to those
who say, “There is no good in doing good, nor any evil in evil
deeds!”

Your warriors have received fine lands where paddy field laborers
chase marauding birds, roast fish in fires lit with the fallen frond
stems of palmyra palms, drink desirable liquor, and not satisfied
with that, drop tender coconuts with water from coconut palms.
May you be compassionate to those who live in houses with four
stilts, their roofs thatched with koovai leaves, who come to you
in need, like how you are compassionate to your enemies.

May your actions be of friendship and character!
In this world where everything appears and disappears like
actors who act various roles in festival, may you be happy with
your relatives!  May the wealth that you protect bring you fame!

Notes:  Puranānūru 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 45, 68, 225, 382 and 400 were written for Chozhan Nalankilli.   This king wrote Puranānūru 73 and 75.  Puranānūru 43 was written for his younger brother Māvalathan.  This poet wrote Puranānūru 27, 28, 29, 30 and 325.

Meanings:  அழல் புரிந்த அடர் தாமரை – lotus made from sheets tempered in fire, ஐது அடர்ந்த நூல் பெய்து – braided tightly with pounded/dense fine thread/wire, புனை வினை – well made, பொலிந்த பொலன் – bright gold (பொலன் – பொன் என்பதன் போலி), நறுந் தெரியல் – fine garlands, பாறு மயிர் – ruined hair, disorderly hair, parched hair, disheveled hair, இருந்தலை – dark heads, big heads, பொலியச் சூடி – wearing splendidly, wearing beautifully, பாண் முற்றுக – may bards surround you, நின் நாள் மகிழ் இருக்கை – your happy day court, பாண் முற்று ஒழிந்த பின்றை – after the bards go away not surrounding you, மகளிர் தோள் முற்றுக – may women embrace your shoulders, நின் சாந்து புலர் அகலம் – your chest with dried sandal paste, ஆங்க – அசைநிலை, an expletive, முனிவு இல் – without hating/getting tired, முற்றத்து – in the courtyard, இனிது முரசு இயம்ப – drums roar sweetly, கொடியோர்த் தெறுதலும் – punishing the evil people, செவ்வியோர்க்கு அளித்தலும் – gifting to the good people, gifting to the perfect people, ஒடியா முறையின் மடிவு இலை ஆகி – with continued justice and without laziness (இலை – இல்லை என்பதன் விகாரம்), நல்லதன் நலனும் தீயதன் தீமையும் இல்லை என்போர்க்கு – those who say that there is no good in doing good and no evil in doing evil things, இனன் ஆகிலியர் – may you not become like that group of people (இனன் – இனம் என்பதன் போலி), நெல் விளை கழனிப் படுபுள் ஓப்புநர் – those who chase birds that come to seize paddy from their mature fields, ஒழி மடல் விறகின் கழி மீன் சுட்டு – roasting salt pond fish with stems of fallen palm leaves (பனங்கருக்காகிய விறகினால் கழிக்கண் மீனைச் சுட்டு), வெங்கள் தொலைச்சியும் – drinking desirable liquor, அமையார் – those who are not satisfied, தெங்கின் இள நீர் உதிர்க்கும் – they drop tender coconuts with water from coconut palms, வள மிகு நன்னாடு பெற்றனர் – they received fine lands (பெற்றனர் – முற்றெச்சம்), உவக்கும் நின் படை கொள் மாக்கள் – your warriors with weapons who are happy, பற்றா மாக்களின் – like your enemies (மாக்களின் – இன் ஒப்புப்பொருளில் வந்தது), பரிவு முந்துறுத்து – having pity, கூவை துற்ற – heaped with koovai leaves, thatched with koovai leaves, arrowroot leaves, நாற்கால் – four legs, பந்தர் – roof (பந்தர் – பந்தல் என்பதன் போலி), சிறு மனை – small houses, வாழ்க்கையின் – from their lives, ஒரீஇ – நீங்கி, moving away, வருநர்க்கு உதவி ஆற்றும் நண்பின் – with the nature of being friendly to those who come with needs (ஒரீஇ – அளபெடை), பண்புடை ஊழிற்று ஆக நின் செய்கை – may your actions be with character, விழவின் கோடியர் நீர்மை போல முறை முறை ஆடுநர் கழியும் இவ் உலகத்து – in this world where everything comes and goes like the nature of actors who play/dance different roles in the festivals, கூடிய நகைப் புறனாக நின் சுற்றம் – happily together with your relatives, இசைப் புறனாக நீ ஓம்பிய பொருளே – may the wealth that you protect sustain your fame (பொருளே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 30, பாடியவர்: உறையூர் முதுகண்ணன் சாத்தனார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் நலங்கிள்ளி, திணை: பாடாண், துறை: இயன் மொழி
செஞ்ஞாயிற்றுச் செலவும் அஞ்ஞாயிற்றுப்
பரிப்பும், பரிப்புச் சூழ்ந்த மண்டிலமும்,
வளி திரிதரு திசையும்,
வறிது நிலைஇய காயமும் என்றிவை
சென்று அளந்து அறிந்தார் போல, என்றும்  5
இனைத்து என்போரும் உளரே, அனைத்தும்
அறிவு அறிவாகச் செறிவினையாகிக்
களிறு கவுள் அடுத்த எறி கல் போல
ஒளித்த துப்பினை ஆதலின், வெளிப்பட
யாங்ஙனம் பாடுவர் புலவர்? கூம்பொடு  10
மீப் பாய் களையாது மிசைப் பரம் தோண்டாது,
புகாஅர்ப் புகுந்த பெருங்கலந் தகாஅர்
இடைப் புலப் பெருவழிச் சொரியும்
கடல் பல் தாரத்த நாடு கிழவோயே.

Puranānūru 30, Poet Uraiyur Muthukannan Sāthanār sang to Chozhan Nalankilli, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi
The path of the red sun, its movement, the spheres
around the movement, directions of changing winds,
and existing empty spaces without evidence – all
these are known to intelligent people who can
explain them.  Yet the knowledge that knows all this
is unable to know you, since your strength is hidden
like a stone missile hidden in the cheek of an elephant.

How can poets reveal who you are?
You are lord of the land where precious things come
by sea through ships which enter ports without
lowering their masts or sails and lightening their
cargo that untrained men unload on the wide paths.

Notes:  Puranānūru 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 45, 68, 225, 382 and 400 were written for Chozhan Nalankilli.   This king wrote Puranānūru 73 and 75.  Puranānūru 43 was written for his younger brother Māvalathan.  This poet wrote Puranānūru 27, 28, 29, 30 and 325.

Meanings:  செஞ்ஞாயிற்றுச் செலவும் – the path of the red sun, அஞ்ஞாயிற்றுப் பரிப்பும் – and the sun’s movement, பரிப்புச் சூழ்ந்த மண்டிலமும் – and the spheres around that movement, the circle around that movement, வளி திரிதரு திசையும் – and the directions of moving winds, வறிது நிலைஇய காயமும் – and the stable empty space without any form, and the stable empty space without any evidence (காயம் – ஆகாயம், முதற்குறை, நிலைஇய – அளபெடை), என்றிவை சென்று அளந்து அறிந்தார் போல – like people who know these very well, என்றும் – always, இனைத்து என்போரும் உளரே – there are those who tell about all these (உளரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), அனைத்தும் அறிவு அறிவாகச் செறிவினையாகி – you are humble and unable to fathom by intelligent people, களிறு கவுள் அடுத்த எறி கல் போல – like a throwing stone hid in an elephant’s cheeks, ஒளித்த துப்பினை – you are with hidden strength, ஆதலின் – so, வெளிப்பட – for it to be exposed, யாங்ஙனம் பாடுவர் புலவர் – how can those poets sing, கூம்பொடு மீப் பாய் களையாது – not lowering the masts or removing the sails that are above, மிசை – on top, பரம் தோண்டாது – without reducing the load, without removing the load (பாரம் என்பதன் குறுக்கல் விகாரம்), புகாஅர் – where the river meets the sea, estuary (அளபெடை), புகுந்த – entered, பெருங்கலம் – the huge vessels, the huge ships, தகாஅர் – those who are not capable (தகாஅர் – அளபெடை), இடைப் புலப் பெருவழி – on the wide path, சொரியும் – they drop, கடல் – ocean, பல் தாரத்த – many things, நாடு கிழவோயே – O lord of the country (கிழவோயே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 31, பாடியவர்: கோவூர் கிழார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் நலங்கிள்ளி, திணை: வாகை, துறை: அரச வாகை, மழபுல வஞ்சி
சிறப்புடை மரபின் பொருளும் இன்பமும்
அறத்து வழிப்படூஉம் தோற்றம் போல,
இரு குடை பின்பட ஓங்கி ஒரு குடை,
உருகெழு மதியின் நிவந்து சேண் விளங்க,
நல் இசை வேட்டம் வேண்டி, வெல் போர்ப் 5
பாசறையல்லது நீ ஒல்லாயே,
நுதி முகம் மழுங்க மண்டி ஒன்னார்
கடி மதில் பாயும் நின் களிறு அடங்கலவே,
போர் எனில் புகலும் புனை கழல் மறவர்,
“காடிடைக் கிடந்த நாடு நனி சேஎய  10
செல்வேம் அல்லேம்” என்னார், கல்லென்
விழவுடை ஆங்கண் வேற்றுப் புலத்து இறுத்துக்
குணகடல் பின்னதாகக், குடகடல்
வெண்தலைப் புணரி நின் மான் குளம்பு அலைப்ப,
வலமுறை வருதலும் உண்டு என்று அலமந்து  15
நெஞ்சு நடுங்கு அவலம் பாயத்,
துஞ்சாக் கண்ண வட புலத்து அரசே.

Puranānūru 31, Poet Kōvūr Kizhār sang to Chozhan Nalankilli, Thinai: Vākai, Thurai: Arasa Vākai
Like the great tradition where wealth and pleasure
follow righteousness, your tall umbrella shines alone,
bright like the moon, followed by two umbrellas.
Craving for great fame, you will not rest anywhere
but in your camps, where battle victories are won.

Your elephants attack enemy fort walls, their
tusk tips get blunted, and they are out of control.
Your warriors wearing anklets, who desire battles,
enter countries with forests and very distant places,
without complaining.

You linger in your enemy country celebrating
loud festivals, and leave the eastern ocean behind
you as the white-topped waves of the western
ocean laps the hooves of your horses.

Afraid of you circling the earth, the kings of the
northern countries are distressed, their hearts
trembling, and their eyes unable to sleep!

Notes:  Puranānūru 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 45, 68, 225, 382 and 400 were written for Chozhan Nalankilli.   This king wrote Puranānūru 73 and 75.  Puranānūru 43 was written for his younger brother Māvalathan.  Kōvūr Kizhār wrote Puranānūru 31-33, 41, 44-47, 68, 70, 308, 373, 382, 386 and 400.  He hailed from Kōvūr town in Thondai Nadu.  It is presently in Chengalpattu district.   நனி – உறு தவ நனி என வரூஉம் மூன்றும் மிகுதி செய்யும் பொருள என்ப (தொல்காப்பியம், உரியியல் 3).

Meanings:  சிறப்புடை மரபின் – due to great tradition, பொருளும் இன்பமும் அறத்து வழிப்படூஉம் தோற்றம் போல – like the appearance of materialism and pleasure that follow righteousness (வழிப்படூஉம் – அளபெடை), இரு குடை பின்பட – two umbrellas follow (those of the other 2 great Thamizh kings), ஓங்கி – high above, ஒரு குடை – one umbrella, உருகெழு – bright, splendid, மதியின் – like the moon, நிவந்து – is high, சேண் விளங்க – shines far, நல் இசை வேட்டம் வேண்டி – desiring good fame, வெல் போர்ப் பாசறையல்லது – other than victorious battle camps, நீ ஒல்லாயே – you are not agreeable (ஒல்லாயே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), நுதி முகம் மழுங்க – sharp tips to get blunted, மண்டி – approaching rapidly, ஒன்னார் கடி மதில் பாயும் நின் களிறு – your elephants attack protected enemy forts, அடங்கலவே – they cannot be controlled (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), போர் எனில் – if it is war, புகலும் புனை கழல் மறவர் – your warriors wearing beautiful bravery anklets desire (battles), காடிடைக் கிடந்த நாடு – countries with forests, நனி சேஎய செல்வேம் அல்லேம் என்னார் – they do not complain that they have to go to very distant lands (சேஎய – அளபெடை), கல்லென் விழவுடை ஆங்கண் – celebrating loud festivals there, வேற்றுப் புலத்து – in the enemy countries, இறுத்து – staying, குணகடல் பின்னதாக – eastern ocean behind you, குட கடல் வெண்தலைப் புணரி – white-topped waves of the western ocean, நின் மான் குளம்பு அலைப்ப – hitting the hooves of your horses, வலமுறை வருதலும் உண்டு என்று – that you may circle the earth with strength, that you may circle the earth victoriously, அலமந்து – distressed, நெஞ்சு நடுங்கு – trembling hearts, அவலம் பாய – sorrow spreading, துஞ்சாக் கண்ண – with eyes that do not sleep, வட புலத்து அரசே – the kings of the northern countries (அரசே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 32, பாடியவர்: கோவூர் கிழார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் நலங்கிள்ளி, திணை: பாடாண், துறை: இயன் மொழி
கடும்பின் அடு கலம் நிறையாக நெடுங்கொடிப்
பூவா வஞ்சியும் தருகுவன் ஒன்றோ,
“வண்ணம் நீவிய வணங்கு இறைப் பணைத்தோள்
ஒண்ணுதல் விறலியர் பூ விலை பெறுக” என,
மாட மதுரையும் தருகுவன், எல்லாம்  5
பாடுகம் வம்மினோ, பரிசில் மாக்கள்!
தொன்னிலக் கிழமை சுட்டின் நன் மதி
வேட்கோச் சிறாஅர் தேர்க்கால் வைத்த
பசு மண் குரூஉத்திரள் போல, அவன்
கொண்ட குடுமித்தும் இத் தண் பணை நாடே.   10

Puranānūru 32, Poet Kōvūr Kizhār sang for Chozhan Nalankilli, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi
People who seek gifts!  Come!  Let’s all sing his praises!
For cooking pots of your clan to be full, he will give Vanji
city, the one with the name of the vanji vine,
and gift Madurai with storied mansions for the price of
flowers to bright-browed viralis with bamboo-like
curved arms that are painted.

It would be good if we think about his ancient land rights.
Like a fresh ball of clay placed on a potter’s wheel by very
skilled children of potters, it is his to do what he likes in
this cool fertile land!

Notes:  கோவே (1) – ஒளவை துரைசாமி உரை (புறநானூறு 256 உரை) – கலஞ் செய்யும் எனச் சிறப்பிக்கவே கோ வேட்கோ என்பதாயிற்று.  வேட்கோ (University of Madras Lexicon, கழக அகராதி) – குயவன்.  கோ – (கழக அகராதி) – குயவன்.  Puranānūru 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 45, 68, 225, 382 and 400 were written for Chozhan Nalankilli.   This king wrote Puranānūru 73 and 75.  Puranānūru 43 was written for his younger brother Māvalathan.  Kōvūr Kizhār wrote Puranānūru 31-33, 41, 44-47, 68, 70, 308, 373, 382, 386 and 400.  He hailed from Kōvūr town in Thondai Nadu.  It is presently in Chengalpattu district.  நெடுங்கொடிப் பூவா வஞ்சி (1-2) – நீளக்கொடியில் பூக்காத வஞ்சியான வஞ்சி என்ற ஊர் (இன்றைய கரூர்), வெளிப்படை.

Meanings:  கடும்பின் அடு கலம் நிறையாக – for the cooking pots of relatives to be full, நெடுங்கொடிப் பூவா வஞ்சியும் தருகுவன் – he will give Vanji city which is not the flowering vanji vine (ஒன்றோ – எண் இடைச்சொல்), வண்ணம் நீவிய – painted with colors, வணங்கு இறைப் பணைத்தோள் – curved bamboo-like arms, ஒண்ணுதல் விறலியர் – bright-browed female artists who dance and sing, பூ விலை பெறுக – as a price for their flowers, என மாட மதுரையும் தருகுவன் – he will give Madurai city with tall mansions, எல்லாம் பாடுகம் வம்மினோ – let us go and sing (மின்- முன்னிலைப் பன்மை ஏவல் வினைமுற்று விகுதி, a verbal command plural suffix, ஓ – அசைநிலை, an expletive), பரிசில் மாக்கள் – people who are in need and expect gifts, தொன்னிலக் கிழமை – ancient rights to the land, ancient rights to his country, சுட்டின் – if we think, if we indicate, நன் – good, மதி வேட்கோச் சிறாஅர் – very intelligent children of potters with skills (சிறாஅர் – அளபெடை), தேர்க்கால் வைத்த – placed on a potter’s wheel, பசுமண் குரூஉத்திரள் போல – like a heavy round fresh ball of clay (குரூஉ – அளபெடை), அவன் கொண்ட குடுமித்தும் – it is his decision to do what he desires (குடுமித்து – முடிவை உடையது), இத் தண் பணை நாடே – in this cool fertile land (நாடே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 33, பாடியவர்: கோவூர் கிழார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் நலங்கிள்ளி, திணை: வாகை, துறை: அரச வாகை
கான் உறை வாழ்க்கைக் கத நாய் வேட்டுவன்
மான் தசை சொரிந்த வட்டியும், ஆய் மகள்
தயிர் கொடு வந்த தசும்பும் நிறைய,
ஏரின் வாழ்நர் பேர் இல் அரிவையர்
குளக் கீழ் விளைந்த களக்கொள் வெண்ணெல்  5
முகந்தனர் கொடுப்ப, உகந்தனர் பெயரும்
தென்னம் பொருப்பன் நன்னாட்டுள்ளும்,
ஏழெயில் கதவம் எறிந்து கைக்கொண்டு நின்
பேழ்வாய் உழுவை பொறிக்கும் ஆற்றலை,
பாடுநர் வஞ்சி பாடப், படையோர்  10
தாது எரு மறுகின் பாசறை பொலியப்,
புலராப் பச்சிலை இடை இடுபு தொடுத்த
மலரா மாலைப் பந்து கண்டன்ன
ஊன் சோற்று அமலை பாண் கடும்பு அருத்தும்
செம்மற்று அம்ம, நின் வெம்முனை இருக்கை,  15
வல்லோன் தைஇய வரி வனப்பு உற்ற
அல்லிப்பாவை ஆடு வனப்பு ஏய்ப்பக்,
காம இருவர் அல்லது யாமத்துத்
தனி மகன் வழங்காப் பனி மலர்க் காவின்,
ஒதுக்கு இன் திணி மணல் புதுப் பூம் பள்ளி  20
வாயின் மாடந்தொறும் மை விடை வீழ்ப்ப
நீ ஆங்குக் கொண்ட விழவினும் பலவே.

Puranānūru 33, Poet Kōvūr Kizhār sang to Chozhan Nalankilli, Thinai: Vākai, Thurai: Arasa Vākai
You assaulted gates in seven forts, captured them
and inscribed your symbol of a tiger with gaping
mouth, in the fine mountain country of the Pandiyan
king where wives of farmers who live in huge houses fill
white rice paddy harvested in fields near ponds, in the
baskets in which a hunter with fierce dogs presents venison,
and in the pots in which a cowherd woman bring curds!

Musicians sing praising your invasions, and camp streets
with cow dung dust are splendid with your warriors.  The
families of bards are well nourished with balls of rice mixed
with meat, looking like flower garlands on which flower
buds and fresh green leaves are strung together.
Your battle camp is lovelier than the festival you celebrated,
sacrificing rams in every mansion near the entrance with
flowers and thick sand on which it is sweet to walk, where there
are groves with cool flowers where no one walks alone at night,
other than pairs of lovers, who are like dancing alli puppets,
painted beautifully, created by a skilled expert.

Notes:  Puranānūru 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 45, 68, 225, 382 and 400 were written for Chozhan Nalankilli.   This king wrote Puranānūru 73 and 75.  Puranānūru 43 was written for his younger brother Māvalathan. Kōvūr Kizhār wrote Puranānūru 31-33, 41, 44-47, 68, 70, 308, 373, 382, 386 and 400.   He hailed from Kōvūr town in Thondai Nadu.  It is presently in Chengalpattu district.   ஏழெயில் (8) – பாண்டிய நாட்டில் உள்ள ஒரு கோட்டை.  சிவகங்கை அருகில் உள்ளது.  அல்லிப்பாவை (17) – உ. வே. சாமிநாதையர் உரை – ஆண் கோலமும் பெண் கோலமுமாய அவ்விருவரும் ஆடுங்கூத்து.  தாது எரு – அகநானூறு 165 – தாது எரு மறுகின் மூதூர், குறுந்தொகை 46 – மன்றத்து எருவின் நுண் தாது, நற்றிணை – 271 பைந்தாது எருவின் வைகு, கலித்தொகை 103 – தாது எரு மன்றத்து, கலித்தொகை 108 – தாது உக்கன்ன தாது எரு மன்றத்து, புறநானூறு 33 – தாது எரு மறுகின், புறநானூறு 215 – தாது எரு மறுகின், புறநானூறு 311 – தாது எரு மறுகின், பதிற்றுப்பத்து 13-17 – தாது எரு மறுத்த கலி அழி மன்றத்து மலைபடுகடாம் 531 – தாது எருத் ததைந்த முற்றம்.  அம்ம – அம்ம கேட்பிக்கும்  (தொல்காப்பியம் இடையியல் 28).

Meanings:  கான் உறை வாழ்க்கைக் கத நாய் வேட்டுவன் – a hunter who is a forest dweller with fierce dogs, மான் தசை – venison, deer meat, சொரிந்த – poured, வட்டியும் – in the bowl, ஆய் மகள் தயிர் கொடு வந்த தசும்பும் – in the pots in which a cattle herder woman brought curds, நிறைய – filled, ஏரின் வாழ்நர் – those who live by the plow, பேர் இல் அரிவையர் – young women who live in large houses, குளக் கீழ் விளைந்த – that grew in the field near the ponds, களக்கொள் வெண்ணெல் – white rice paddy that they took from the fields, முகந்தனர் கொடுப்ப – they filled it up and gave, உகந்தனர் பெயரும் – those who are happy move, தென்னம் பொருப்பன் நன்னாட்டுள்ளும் – in the fine mountain (Pothiyai) country of the southern king, Pandiyan king (நன்னாட்டுள்ளும் – உம்மை சிறப்பு உம்மை), ஏழெயில் கதவம் எறிந்து கைக்கொண்டு – you assaulted and took over seven fort gates, நின் பேழ்வாய் உழுவை பொறிக்கும் ஆற்றலை – you have the ability to inscribe your big-mouthed tiger’s symbol, you have the ability to inscribed your symbol with a tiger with a gaping mouth (ஆற்றலை – ஐகாரம் முன்னிலை அசை, an expletive of the second person), பாடுநர் வஞ்சி பாட – musicians sing vanji songs about your invasions, படையோர் – army men, warriors, தாது எரு மறுகின் – with streets with dust of cow dung, with streets with pollen dust, on the streets with dust, பாசறை பொலிய – in the battle camp that is splendid, புலராப் பச்சிலை – green leaves that have not dried, இடை இடுபு தொடுத்த – placed in between and tied (இடுபு – இட்டு, செய்பு என்னெச்சம்), மலரா மாலை – garland with buds, பந்து கண்டன்ன – like seeing balls, ஊன் சோற்று அமலை – rice balls with meat, பாண் கடும்பு அருத்தும் – making the families of bards eat, செம்மற்று – great, அம்ம – கேட்பித்தல் பொருட்டு, அசை, an expletive, நின் வெம்முனை இருக்கை – your place in the fierce battlefield, வல்லோன் தைஇய – created by an expert (தைஇய – அளபெடை), வரி வனப்பு உற்ற – drawn and pretty, அல்லிப் பாவை ஆடு வனப்பு ஏய்ப்ப – like the dancing of alli dolls, காம இருவர் – two lovers, அல்லது – other than that, யாமத்துத் தனி மகன் வழங்கா – where a single man does not walk at night, பனி மலர்க் காவின் – in a grove with wet flowers, ஒதுக்கு இன் – sweet to walk, திணி மணல் – thick sand, புதுப் பூம் பள்ளி வாயில் – in the entrance with new flowers, மாடந்தொறும் மை விடை வீழ்ப்ப – male sheep were killed in all the mansions, நீ ஆங்குக் கொண்ட விழவினும் பலவே – it is more lovelier than the festivals you celebrated (பலவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 34, பாடியவர்: ஆலத்தூர் கிழார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் குளமுற்றத்துத் துஞ்சிய கிள்ளிவளவன், திணை: பாடாண், துறை: இயன் மொழி
‘ஆன் முலை அறுத்த அறனிலோர்க்கும்,
மாண் இழை மகளிர் கருச் சிதைத்தோர்க்கும்,
குரவர்த் தப்பிய கொடுமையோர்க்கும்,
வழுவாய் மருங்கின் கழுவாயும் உள’ என,
‘நிலம் புடை பெயர்வதாயினும், ஒருவன்  5
செய்தி கொன்றோர்க்கு உய்தி இல்’ என,
அறம் பாடிற்றே, ஆயிழை கணவ!
‘காலை அந்தியும், மாலை அந்தியும்,
புறவுக் கருவன்ன புன்புல வரகின்
பால் பெய் புன்கம் தேனொடு மயக்கிக்,  10
குறுமுயல் கொழுஞ் சூடு கிழித்த ஒக்கலொடு,
இரத்தி நீடிய அகன்தலை மன்றத்துக்,
கரப்பு இல் உள்ளமொடு வேண்டு மொழி பயிற்றி,
அமலைக் கொழுஞ்சோறு ஆர்ந்த பாணர்க்கு
அகலாச் செல்வம் முழுவதும் செய்தோன்,  15
எங்கோன் வளவன் வாழ்க என்று, நின்
பீடுகெழு நோன் தாள் பாடேன் ஆயின்,
படுபு அறியலனே பல் கதிர்ச் செல்வன்
யானோ தஞ்சம் பெரும இவ்வுலகத்துச்
சான்றோர் செய்த நன்றுண்டாயின்,  20
இமயத்து ஈண்டி இன் குரல் பயிற்றிக்
கொண்டல் மா மழை பொழிந்த
நுண் பல் துளியினும் வாழிய, பலவே.

Puranānūru 34, Poet Ālathūr Kizhār sang to Chozhan Kulamutrathu Thunjiya Killivalavan, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi
They say that even those who are not righteous
and chop off the udders of cows, or abort the
fetuses of women wearing fine ornaments or
who harm their parents, may atone for their evil
deeds.  But if someone ruined the kindness done
to them even if the earth moved, there is no
forgiveness for that, say the righteous books.

O husband of a woman with fine jewels!  May the
many rays of the sun no longer rise for me, unless
I sing of your proud, strong effort, every morning
and evening, singing, “May he live long, our king
Valavan, who gives with an open mind abundant
wealth to bards who utter sweet words and eat
huge balls of rich, cooked rice mixed with honey and
millet grown in dry fields, that are as large as the eggs
of pigeons, with cooked hare meat.”

O Greatness, I am a humble man!  May you live for more
years than the many raindrops showered by large clouds
that that come with the eastern wind and rumble sweetly
in the Himalayas, because of the good deeds that noble
people have done in this world!

Notes:  Puranānūru poems 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 46, 69, 70, 226, 227, 228, 373, 386, 393 and 397 were written for this Chozha king.  He wrote Puranānūru 173.  Ālathūr Kizhār who came from a town called Ālathūr, wrote Puranānūru 34, 36, 69, 225 and 324.  There is another version with line 3 being பாப்பார்த் தப்பிய கொடுமையோர்க்கும்.  புறவு – புறா புற என்றாகி உகரம் ஏற்றது.  குறியதன் இறுதிச் சினை கெட உகரம் அறிய வருதல் செய்யுளுள் உரித்தே (தொல்காப்பியம், உயிர் மயங்கியல் 32).

Meanings:  ஆன் முலை அறுத்த அறனிலோர்க்கும் – those people who are not righteous who cut off the udders of cows, மாண் இழை மகளிர் கருச் சிதைத்தோர்க்கும் – for those who aborted fetus of women wearing lovely jewels, குரவர்த் தப்பிய கொடுமையோர்க்கும் – for those who erred and abused their parents, வழுவாய் மருங்கின் கழுவாயும் உள என – if analyzed there are ways to get purified from their evil deeds, நிலம் புடை பெயர்வதாயினும் – even if the earth moves, ஒருவன் செய்தி கொன்றோர்க்கு – for those who kill acts of kindness of a person, உய்தி இல் என அறம் பாடிற்றே – righteous books says that there is no salvation, ஆயிழை கணவ – O husband of a woman with beautiful jewels, O husband of woman with chosen jewels (ஆயிழை – அன்மொழித்தொகை), காலை அந்தியும் – morning at dawn, மாலை அந்தியும் – evening at twilight, புறவுக் கருவன்ன – like eggs of pigeons, புன்புல வரகின் – with millet from dry fields, பால் பெய் புன்கம் தேனொடு – boiled rice with milk and honey, மயக்கி – mixed, குறுமுயல் கொழுஞ் சூடு – cooked fatty meat of small hares (குறுமுயல் – பண்புத்தொகை), கிழித்த – torn and eaten, ஒக்கலொடு – with my relatives, இரத்தி நீடிய – tall ithi, fig/banyan trees, அகன்தலை மன்றத்து – in the vast public grounds, கரப்பு இல் உள்ளமொடு – with a mind that does not hide, வேண்டு மொழி பயிற்றி – uttering desirable words, அமலைக் கொழுஞ் சோறு ஆர்ந்த பாணர்க்கு – for bards who ate huge balls of rice, அகலாச் செல்வம் முழுவதும் செய்தோன் – he who gave abundant wealth that does not diminish/leave, எங்கோன் வளவன் – my king Valavan, வாழ்க – may he live long, என்று – thus, நின் பீடு கெழு நோன் தாள் பாடேன் ஆயின் – if I don’t sing about your proud strong effort, if I don’t sing about your proud strong feet, படுபு அறியலனே பல் கதிர்ச் செல்வன் – may the sun with many rays not rise for me, யானோ தஞ்சம் – I am a humble man, பெரும – O greatness, இவ்வுலகத்துச் சான்றோர் செய்த நன்றுண்டாயின் – because of the good that noble men have done, இமயத்து ஈண்டி – gathering together in the Himalayas, இன் குரல் பயிற்றி – clouds with sweet rumbling sounds, கொண்டல் மா மழை பொழிந்த நுண் பல் துளியினும் வாழிய பலவே – may you live longer in years than the many fine droplets of rain that come with the eastern wind (பலவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 35, பாடியவர்: வெள்ளைக்குடி நாகனார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் குளமுற்றத்துத் துஞ்சிய கிள்ளிவளவன், திணை: பாடாண், துறை: செவியறிவுறூஉ
நளி இரு முந்நீர் ஏணியாக,
வளி இடை வழங்கா வானம் சூடிய
மண் திணி கிடக்கைத் தண் தமிழ்க் கிழவர்
முரசு முழங்கு தானை மூவர் உள்ளும்,
அரசு எனப்படுவது நினதே பெரும!  5
அலங்கு கதிர்க் கனலி நால்வயின் தோன்றினும்,
இலங்கு கதிர் வெள்ளி தென்புலம் படரினும்,
அம் தண் காவிரி வந்து கவர்பு ஊட்டத்,
தோடு கொள் வேலின் தோற்றம் போல
ஆடு கண் கரும்பின் வெண்பூ நுடங்கும்  10
நாடு எனப்படுவது நினதே அத்தை, ஆங்க
நாடு கெழு செல்வத்துப் பீடு கெழு வேந்தே!
நினவ கூறுவல் எனவ கேண்மதி!
அறம் புரிந்தன்ன செங்கோல் நாட்டத்து
முறை வேண்டு பொழுதின் பதன் எளியோர் ஈண்டு  15
உறை வேண்டு பொழுதில் பெயல் பெற்றோரே,
ஞாயிறு சுமந்த கோடு திரள் கொண்மூ
மாக விசும்பின் நடுவு நின்றாங்குக்
கண்பொர விளங்கும் நின் விண் பொரு வியன் குடை
வெயில் மறைக் கொண்டன்றோ அன்றே, வருந்திய  20
குடி மறைப்பதுவே கூர்வேல் வளவ!
வெளிற்றுப் பனந் துணியின் வீற்று வீற்றுக் கிடப்பக்
களிற்றுக் கணம் பொருத கண் அகன் பறந்தலை,
வருபடை தாங்கிப் பெயர் புறத்து ஆர்த்துப்,
பொருபடை தரூஉங் கொற்றமும் உழுபடை  25
ஊன்று சால் மருங்கின் ஈன்றதன் பயனே,
மாரி பொய்ப்பினும், வாரி குன்றினும்,
இயற்கை அல்லன செயற்கையில் தோன்றினும்,
காவலர்ப் பழிக்கும் இக்கண் அகன் ஞாலம்
அது நற்கு அறிந்தனையாயின், நீயும்  30
நொதுமலாளர் பொதுமொழி கொள்ளாது
பகடு புறந்தருநர் பாரம் ஓம்பிக
குடி புறந்தருகுவை ஆயின், நின்
அடி புறந்தருகுவர் அடங்காதோரே.

Puranānūru 35, Poet Vellaikudi Nākanār sang to Chozhan Kulamutrathu Thunjiya Killivalavan, Thinai: Pādān, Thurai: Seviyarivurūu
In this dense world where winds cannot penetrate,
decorated with the sky, with huge ocean as its limits,
among the three who rule over the cool Thamizh land with
roaring drums and armies, your royalty alone is true royalty!
O greatness!  Even if the moving sun’s rays appear on four sides,
even if Venus moves to the south, your country alone is truly
a country where lovely, cool Kāviri flows through many canals
and feeds the land, and appearing like spears, flowers of the
sugarcanes with swaying nodes sway!

O very proud king of a greatly prosperous country!  I will
tell you something that concerns you!  Listen to me!  When one
rules with a perfect scepter like righteousness itself is ruling,
the poor receive showers when they ask for drops of rain.
Is your wide umbrella, which touches the sky and blinds the eyes
with its brightness, a shield against the sun, like a huge, round cloud
in the sky?  No!  O Valavan with sharp spears!  It is a shield
for the suffering citizens!

On the wide battlefield where elephants lie scattered like pieces
of young palmyra tree trunks,
your army withstands the onslaught of attacking forces,
and cheers as it retreats, its victories rising from what grows in
the furrows dug by plows.  If the rains should fail, if harvests shrink,
and if people do deeds that are not natural, those in this vast world
blame the kings.  If you really understand this, you will not listen to
uselesswords that are uttered by slanderers!  If you take care of farmers
who work with their oxen and all the other communities, even your
enemies will praise your feet!

Notes:  Pattinappālai 1-7 – வசையில் புகழ் வயங்கு வெண்மீன் திசை திரிந்து தெற்கு ஏகினும் தற்பாடிய தளி உணவின் புள் தேம்பப் புயல் மாறி வான் பொய்ப்பினும் தான் பொய்யா மலைத் தலைய கடல் காவிரி புனல் பரந்து பொன் கொழிக்கும் In this poem, poet Vellaikudi Nākanār urges the king to rule with a just scepter.  Puranānūru poems 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 46, 69, 70, 226, 227, 228, 373, 386, 393 and 397 were written for this Chozha king.  He wrote Puranānūru 173.  This is the only poem written by this poet.  வெள்ளி திசை மாறினும்: புறநானூறு 35 – இலங்கு கதிர் வெள்ளி தென்புலம் படரினும், புறநானூறு 117 – தென் திசை மருங்கின் வெள்ளி ஓடினும், புறநானூறு 388 – வெள்ளி தென் புலத்து உறைய, புறநானூறு 389 – வெண்பொன் போகுறு காலை, மதுரைக்காஞ்சி 108 – வரும் வைகல் மீன் பிறழினும், பட்டினப்பாலை 1- வயங்கு வெண்மீன் திசை திரிந்து தெற்கு ஏகினும்.  மதி – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26). முந்நீர் – தமிழகம் கிழக்கு தெற்கு மேற்கு ஆகிய மூன்று திசையானும் நீர்வளைவுண்டது.  முந்நீர் என்னும் தமிழ்க்கிளவி இம்முப்புறக் கடலமைப்பைச் சுட்டுவது – வ. சுப. மாணிக்கனாரின் ‘தமிழ்க்காதல்’ நூல், ஆற்று நீரும், ஊற்று நீரும் மழை நீரும் உடைமையான் முந்நீர் – ஒளவை துரைசாமி புறநானூறு 9 உரை, நிலத்தைப் படைத்தலும் காத்தலும் அழித்தலுமாகிய நீர் – நச்சினார்க்கினியர் மதுரைக்காஞ்சி 75 உரை.

Meanings:  நளி இரு முந்நீர் ஏணியாக – the dense large/dark oceans as limits, வளி இடை வழங்கா – where wind cannot penetrate, வானம் சூடிய – decorated by the sky, மண் திணி கிடக்கை – earth with sand, தண் தமிழ்க் கிழவர் – cool kings of the Thamizh country, cool kings who had rights to the Thamizh country (தமிழ் – தமிழ் நாட்டிற்கு ஆகுபெயர்), முரசு முழங்கு தானை மூவர் உள்ளும் – among the three with roaring drums and armies, அரசு எனப்படுவது நினதே – yours is spoken of as true royalty, yours alone is considered as royalty (நினதே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)), பெரும – O lord, அலங்கு கதிர்க் கனலி நால் வயின் தோன்றினும் – even if the sun’s moving rays appear on four sides, இலங்கு கதிர் வெள்ளி தென்புலம் படரினும் – even if the bright Venus goes to the southern side, அம் தண் காவிரி வந்து கவர்பு ஊட்ட – lovely cool Kāviri river flows through many canals and feeds the land (கவர்பு ஊட்ட – பல காலாய் ஓடி ஊட்ட), தோடு கொள் – group of, வேலின் தோற்றம் போல – like the appearance of spears, ஆடு கண் கரும்பின் வெண்பூ நுடங்கும் – dancing white flowers of the sugarcane which sway, நாடு எனப்படுவது நினதே – yours is spoken of as the country, yours alone is considered as the country, அத்தை – அசைநிலை, an expletive, ஆங்க – அசைநிலை, an expletive, நாடு கெழு செல்வத்து – of a country with great wealth, பீடு கெழு வேந்தே – O king with pride, நினவ கூறுவல் – I will tell you about your affairs, எனவ கேண்மதி –  listen to what I have to say (எனவ – அ விரித்தல் விகாரம், பலவறி சொல், மதி – முன்னிலையசை, an expletive of the second person), அறம் புரிந்தன்ன செங்கோல் நாட்டத்து முறை வேண்டு பொழுதின் – when one rules with a perfect scepter and righteousness after analyzing like justice itself is ruling, பதன் எளியோர் – poor people, ஈண்டு உறை வேண்டு பொழுதில் பெயல் பெற்றோரே – they receive rains here whenever they ask for drops of rain (பெற்றோரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), ஞாயிறு சுமந்த – bearing the sun’s light, கோடு திரள் – rounded on the sides, கொண்மூ மாக விசும்பின் நடுவு நின்றாங்கு – like a cloud standing in the middle of the sky that is above (மாக விசும்பு – இருபெயரொட்டு), கண் பொர – attacking the eyes, blinding the eyes, விளங்கும் – shining bright, நின் விண் பொரு வியன் குடை – your sky touching wide umbrella, வெயில் மறைக் கொண்டன்றோ அன்றே – is it a shield from the sun? no it is not (அன்றே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), வருந்திய குடி மறைப்பதுவே – it shields the citizens who are sad, கூர் வேல் வளவ – O Valavan with sharp spears, வெளிற்றுப் பனந்துணியின் வீற்று வீற்றுக் கிடப்பக் களிற்றுக் கணம் பொருத – male elephant divisions are lying like pieces of young palmyra trunks, Borassus flabellifer, கண் அகன் பறந்தலை – wide battlefield, வருபடை தாங்கி – withstanding attacking armies, பெயர் புறத்து ஆர்த்து – shouting as the enemies retreat, பொரு படை தரூஉம் கொற்றமும் – the victory achieved by your fighting army (தரூஉம் – அளபெடை), உழுபடை ஊன்று சால் மருங்கின் ஈன்றதன் பயனே – the benefit of furrowing with plows in the land, the benefit of farming the land, மாரி பொய்ப்பினும் – even if the rains fail, வாரி குன்றினும் – even if harvest is reduced, இயற்கை அல்லன – not natural, செயற்கையில் தோன்றினும் – even if actions appear, காவலர்ப் பழிக்கும் இக் கண் அகன் ஞாலம் – those in this wide world will blame the protectors (kings), (ஞாலம் –ஆகுபெயர் உலகில் வாழும் மக்களுக்கு), அது நற்கு அறிந்தனை ஆயின் – if you understand that (நற்கு – நன்கு விகாரம்), நீயும் நொதுமலாளர் பொதுமொழி கொள்ளாது – you will not listen to the words of strangers who slander, பகடு புறந்தருநர் பாரம் ஓம்பி – taking care of the communities that protect oxen, குடி புறந்தருகுவை ஆயின் – if you protect other communities, நின் அடி புறந்தருகுவர் அடங்காதோரே – your enemies will praise your feet (அடங்காதோரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 36, பாடியவர்: ஆலத்தூர் கிழார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் குளமுற்றத்துத் துஞ்சிய கிள்ளிவளவன், திணை: வஞ்சி, துறை: துணை வஞ்சி
அடுநை ஆயினும், விடுநை ஆயினும்,
நீ அளந்து அறிதி, நின் புரைமை, வார் கோல்
செறி அரிச் சிலம்பின் குறுந்தொடி மகளிர்
பொலஞ்செய் கழங்கின் தெற்றி ஆடும்
தண் ஆன்பொருநை வெண்மணல் சிதையக்,  5
கருங்கைக் கொல்லன் அரஞ்செய் அவ்வாய்
நெடுங்கை நவியம் பாய்தலின் நிலையழிந்து,
வீ கமழ் நெடுஞ் சினை புலம்பக், காவுதொறும்
கடி மரம் தடியும் ஓசை தன் ஊர்
நெடுமதில் வரைப்பின் கடி மனை இயம்ப,  10
ஆங்கு இனிது இருந்த வேந்தனொடு, ஈங்கு, நின்
சிலைத் தார் முரசும் கறங்க,
மலைத்தனை என்பது நாணுத் தகவு உடைத்தே.

Puranānūru 36, Poet Ālathūr Kizhār sang to Chozhan Kulamutrathuu Thunjiya Killivalavan, Thinai: Vanji, Thurai: Thunai Vanji
Whether you want to kill him, or whether you want to
let him go, you yourself should judge and understand
what will bring you renown.

Young girls wearing small bangles and long, rounded
anklets filled with pebbles, are playing with gold
kalangu beans on the high mounds, crushing the white
sands on the banks of the cool Ānporunai River.
In his guarded palace within tall fort walls, the sounds
of protected trees chopped in his groves with axes with
long handles and blades filed sharp by a blacksmith with
strong hands, are heard.  The long branches of the trees
with fragrant flowers lie around, their former glory lost.
The king is resting sweetly inside despite the sounds.
Your drum decorated with a garland resembling a rainbow,
roars!  It would be shameful if you battled with him!

Notes:  The background for this poem is Karuvur town which was besieged by Chozhan Kulamutrathuu Thunjiya Killivalavan.  The king of Karuvūr was hiding in his palace.  Poet Ālathūr Kizhār request the Chozha king to decide whether to attack or retreat.  Puranānūru poems 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 46, 69, 70, 226, 227, 228, 373, 386, 393 and 397 were written for this Chozha king.   He wrote Puranānūru 173.  The poet sang this when the king besieged Karuvūr.  Ālathūr Kizhār who came from a town called Ālathūr, wrote Puranānūru 34, 36, 69, 225 and 324.  ஆன் பொருநை ஆறு – வஞ்சி நகரின் அருகில் உள்ள ஆறு, வஞ்சி – இன்றைய கரூர், ஆன் பொருநை – இன்றைய அமராவதி.  வார்தல் போகல் ஒழுகல் மூன்றும் நேர்பும் நெடுமையும் செய்யும் பொருள – (தொல்காப்பியம், உரியியல் 21).

Meanings:  அடுநை ஆயினும் – whether you want him killed (அடுநை – முற்றுவினைத் திரிசொல்), விடுநை ஆயினும் – of whether you want him to be set free (விடுநை – முற்றுவினைத் திரிசொல்), நீ அளந்து அறிதி – you yourself should judge and know, நின் புரைமை – your pride, வார் – long, கோல் – rounded, செறி அரிச் சிலம்பின் – with tight anklets with pebbles, குறுந்தொடி மகளிர் – young women with small bangles, பொலஞ்செய் கழங்கின் – with molucca beans made with gold, caesalpinia crista seeds, தெற்றி ஆடும் – play on the raised land, play on the sand mounds, தண் ஆன்பொருநை – cool Ānporunai river, வெண்மணல் – white sands, சிதைய – crushed, கருங்கைக் கொல்லன் – blacksmith with strong hands, அரஞ்செய் அவ்வாய் – beautiful edges that are sharpened by a saw, நெடுங்கை நவியம் – axes with long hands, பாய்தலின் – since they leapt and attacked, நிலையழிந்து – beauty ruined, வீ கமழ் நெடுஞ் சினை – flower-fragrant long branches, புலம்ப – distressed, காவுதொறும் – in all the groves, கடி மரம் தடியும் – cutting protected trees, ஓசை – sounds, தன் ஊர் நெடுமதில் வரைப்பின் கடி மனை இயம்ப – sounds roar in the protected palace within the limits of the tall fort walls, ஆங்கு இனிது இருந்த வேந்தனொடு – with the king who is sweet there, ஈங்கு – here, நின் சிலைத் தார் முரசும் கறங்க – your drum with garland that is like a rainbow roars, மலைத்தனை – that you battled, என்பது நாணுத் தகவு உடைத்தே – it would be of a shameful nature (உடைத்தே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 37, பாடியவர்: மாறோக்கத்து நப்பசலையார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் குளமுற்றத்துத் துஞ்சிய கிள்ளிவளவன், திணை: வாகை, துறை: அரச வாகை, முதல் வஞ்சி
நஞ்சுடை வால் எயிற்று, ஐந்தலை சுமந்த
வேக வெந்திறல் நாகம் புக்கென,
விசும்பு தீப் பிறப்பத் திருகிப் பசுங்கொடிப்
பெருமலை விடரகத்து உரும் எறிந்தாங்குப்,
புள்ளுறு புன்கண் தீர்த்த வெள் வேல்,  5
சினங்கெழு தானைச் செம்பியன் மருக!
கராஅம் கலித்த குண்டு கண் அகழி,
இடம் கருங்குட்டத்து உடந்தொக்கு ஓடி,
யாமம் கொள்பவர் சுடர் நிழல் கதூஉம்
கடு முரண் முதலைய நெடுநீர் இலஞ்சிச்  10
செம்பு உறழ் புரிசைச் செம்மல் மூதூர்,
வம்பு அணி யானை வேந்து அகத்து உண்மையின்,
நல்ல என்னாது, சிதைத்தல்
வல்லையால் நெடுந்தகை செருவத்தானே.

Puranānūru 37, Poet Mārōkkathu Nappasalaiyār sang to Chozhan Kulamutrathu Thunjiya Killivalavan, Thinai: Vākai, Thurai: Arasa Vākai, Muthal Vanji
O heir of Chempiyan who removed the anguish of a
dove and owned a rage-filled army with bright spears!

You attacked like roaring thunder with flashing fire
that rose in the sky, that entered a cave with green vines,
and attacked a five-headed poisonous snake with white
fangs that had gone in.
You have the skill to ruin this ancient great city with
copper walls, where many vicious crocodiles gather
in the darkness of the huge, deep moats and rush up and
snap the light reflections of the night guards, in a fort
where the king stays with his elephant with girdled cloth
decorations.

Great leader!  Without considering this as wondrous,
you are able to destroy with great strength in battle!

Notes:  The Sibi Chakravarthi story appears to have adopted by the Chozha kings as theirs.  It is referred to in Puranānūru 37, 39, 43 and 46.  Puranānūru poems 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 46, 69, 70, 226, 227, 228, 373, 386, 393 and 397 were written for this Chozha king.   He wrote Puranānūru 173.  This female poet from Mārōkam town which is near Korkai, wrote Puranānūru 37, 39, 126, 174, 226, 280 and 383.   There is a convention that thunder ruins and kills snakes.  Akanānūru 68, 92, 119, 182, 202, 274, 323, 328, Kalithokai 45, 113, Kurunthokai 158, 190, 268, 391 and Natrinai 37, 51, 114, 129, 238, 255, 264, 347, 383, Puranānūru 17, 37, 58, 126, 211, 366 and 369 have similar descriptions of thunder ruining or killing snakes.  செம்புச் சுவர்: புறநானூறு 201 – செம்பு புனைந்து இயற்றிய சேண் நெடும் புரிசை, அகநானூறு 375, புறநானூறு 37 – செம்பு உறழ் புரிசை, மதுரைக்காஞ்சி 485 – செம்பு இயன்றன்ன செஞ்சுவர், நெடுநல்வாடை112 – செம்பு இயன்றன்ன செய்வுறு நெடுஞ் சுவர்.

Meanings:  நஞ்சுடை – with poison, வால் எயிற்று – with white fangs, ஐந்தலை சுமந்த – with five heads, வேக வெந்திறல் நாகம் – cobra with great rage, புக்கென – since it entered, விசும்பு தீப் பிறப்ப – lightning/fire arose in the sky, திருகி – rapidly, பசுங்கொடி – verdant vines, பெருமலை விடர் அகத்து – in the caves of a large mountain, உரும் எறிந்தாங்கு – like how thunder ruined it/killed it, புள் உறு புன்கண் – sorrow that a bird (dove) attained, தீர்த்த – ended, வெள் வேல் – bright spears, சினங்கெழு தானை – army filled with rage, செம்பியன் மருக – heir of Chempiyan, Chozha  king, கராஅம் கலித்த குண்டு கண் அகழி – deep moat filled with crocodiles – kind of crocodiles which are mistkendly called alligators (கராஅம் – அளபெடை), இடம் கருங்குட்டத்து – dark deep waters, உடந்தொக்கு ஓடி – run together, யாமம் கொள்பவர் சுடர் நிழல் கதூஉம் – bites the shadow of the night guards in the light (கதூஉம் – அளபெடை), கடு முரண் முதலைய – with very hostile crocodiles, நெடுநீர் இலஞ்சி – huge ponds, செம்பு உறழ் புரிசை – walls covered with copper, walls made with copper, செம்மல் மூதூர் – esteemed ancient capital, வம்பு அணி யானை வேந்து – king with elephants wearing cloth decorations, அகத்து உண்மையின் – since he is inside, நல்ல என்னாது – not thinking that it is good, சிதைத்தல் வல்லையால் – you are able to crush (வல்லையால் – ஆல் அசைநிலை, an expletive), நெடுந்தகை – O great leader, செருவத்தானே – in battle (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 38, பாடியவர்: ஆவூர் மூலங்கிழார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் குளமுற்றத்துத் துஞ்சிய கிள்ளிவளவன், திணை: பாடாண், துறை: இயன் மொழி
வரை புரையும் மழ களிற்றின் மிசை
வான் துடைக்கும் வகைய போல,
விரவு உருவின கொடி நுடங்கும்
வியன் தானை விறல் வேந்தே!
நீ உடன்று நோக்கும்வாய் எரி தவழ,  5
நீ நயந்து நோக்கும்வாய் பொன் பூப்பச்,
செஞ் ஞாயிற்று நிலவு வேண்டினும்,
வெண்திங்களுள் வெயில் வேண்டினும்,
வேண்டியது விளைக்கும் ஆற்றலை ஆகலின்,
நின் நிழல் பிறந்து நின் நிழல் வளர்ந்த  10
எம் அளவு எவனோ மற்றே? இன் நிலைப்
பொலம் பூங்காவின் நன்னாட்டோரும்
செய் வினை மருங்கின் எய்தல் அல்லதை.
உடையோர் ஈதலும் இல்லோர் இரத்தலும்
கடவது அன்மையின் கையறவு உடைத்து என,  15
ஆண்டுச் செய் நுகர்ச்சி ஈண்டும் கூடலின்
நின் நாடு உள்ளுவர், பரிசிலர்
ஒன்னார் தேஎத்தும், நின்னுடைத்தெனவே.

Puranānūru 38, Poet Avūr Moolankizhār sang to Chozhan Kulamutrathu Thunjiya Killivalavan, Thinai: Pādān, Thurai, Iyan Mozhi
O Victorious king who rides a young male elephant that is
like a mountain, and owns a large army with flags of many
colors that sway high like they are wiping the sky clean!

If you look with rage, fire spreads.  If you look with
kindness, gold springs up.  You have the power to make
the hot sun have the moon, and the white moon to be hot.
I was born and raised in your shadow.  How far can I go?

Those in need believe that even for those who live in the
upper world where groves have golden flowers, there is
something that is missing, for there is no rich to give, or
poor to request.  Those in your enemy countries come here
since pleasures can be found here in your country.

Notes:  Puranānūru poems 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 46, 69, 70, 226, 227, 228, 373, 386, 393 and 397 were written for this Chozha king.   He wrote Puranānūru 173.  This poet wrote Puranānūru 38, 40, 166, 177, 178, 196, 261 and 301.  மழ – மழவும் குழவும் இளமைப் பொருள – (தொல்காப்பியம், உரியியல் 15).

Meanings:  வரை புரையும் மழ களிற்றின் மிசை – on top of a young male elephant that is like a mountain, வான் துடைக்கும் வகைய போல – like they wipe the sky, விரவு உருவின கொடி நுடங்கும் – flags with many shapes sway, flags with many colors sway, வியன் தானை விறல் வேந்தே – O victorious king with a huge army, நீ உடன்று நோக்கும்வாய் எரி தவழ – if you look with rage fire spreads in places, நீ நயந்து நோக்கும்வாய் பொன் பூப்ப – if you look kindly gold  rises up in places, if you look wealth will rise, செஞ்ஞாயிற்று நிலவு வேண்டினும் – if you want the red sun to have the moon, வெண்திங்களுள் வெயில் வேண்டினும் – if you want the white moon to have heat, வேண்டியது விளைக்கும் ஆற்றலை ஆகலின் – since you have the ability to get what you desire (ஆற்றலை – ஐகாரம் முன்னிலை அசை, an expletive of the second person), நின் நிழல் பிறந்து – born in your shadow, நின் நிழல் வளர்ந்த – raised in your shadow, எம் அளவு எவனோ – how far can I go, மற்றே – மற்று, ஏ அசைநிலைகள், expletives, இன் நிலை – sweet situation, பொலம் பூங்காவின் நன்னாட்டோரும் – those in the fine world with golden flowers in their groves, செய் வினை மருங்கின் எய்தல் அல்லதை – other than being happy able to do what they want (அல்லதை – அல்லது, ஈறு திரிந்தது), உடையோர் ஈதலும் – giving by those who have wealth, இல்லோர் இரத்தலும் – and those who don’t have anything to plead, கடவது அன்மையின் – since what needs to be done is not there (கடவது – செய்யத்தக்கது), கையறவு உடைத்து என – thinking that the situation is helpless, thinking that it is not possible, ஆண்டுச் செய் நுகர்ச்சி ஈண்டும் கூடலின் – since those pleasures can be found here as well, நின் நாடு உள்ளுவர் – they will think about your country, பரிசிலர் ஒன்னார் தேஎத்தும் நின்னுடைத்து எனவே – those in need even in enemy countries will think of your land (தேஎத்தும் – அளபெடை, எனவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 39, பாடியவர்: மாறோக்கத்து நப்பசலையார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் குளமுற்றத்துத் துஞ்சிய கிள்ளிவளவன், திணை: பாடாண், துறை: இயன் மொழி
புறவின் அல்லல் சொல்லிய கறையடி
யானை வான் மருப்பு எறிந்த வெண்கடைக்
கோல் நிறை துலாஅம் புக்கோன் மருக!
ஈதல் நின் புகழும் அன்றே; சார்தல்
ஒன்னார் உட்கும் துன்னரும் கடுந்திறல்  5
தூங்கு எயில் எறிந்த நின் ஊங்கணோர் நினைப்பின்,
அடுதல் நின் புகழும் அன்றே; கெடுவின்று
மறங்கெழு சோழர் உறந்தை அவையத்து,
அறம் நின்று நிலையிற்று ஆகலின், அதனால்
முறைமை நின் புகழும் அன்றே; மறம் மிக்கு  10
எழு சமம் கடந்த எழு உறழ் திணி தோள்,
கண்ணார் கண்ணிக் கலிமான் வளவ!
யாங்கனம் மொழிகோ யானே, ஓங்கிய
வரை அளந்து அறியாப் பொன்படு நெடுங்கோட்டு
இமையம் சூட்டிய ஏம விற்பொறி,  15
மாண் வினை நெடுந்தேர் வானவன் தொலைய,
வாடா வஞ்சி வாட்டும் நின்
பீடுகெழு நோன் தாள் பாடுங்காலே.

Puranānūru 39, Poet Mārōkkathu Nappasalaiyār sang to Chozhan Kulamutrathu Thunjiya Killivalavan, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi
O heir of Chempiyan who removed the pain of a dove by climbing
on a scale with a pointer made of white tusk of an elephant with
dark legs!  Generosity is not the reason for your fame!  If we
think about your ancestors who ruined forts that are hanging high
that are strong and difficult to approach, killing in battles is
not the reason for your fame!  Righteousness has been established
in the court of Uranthai of the Chozhas with martial courage, and
reigning with justice cannot increase your fame!

O Valavan who wins battles with great might, whose arms are like
the crossbars of forts, whose garland is blinding, who owns proud
horses!  How can I describe you, since you have made strong Vanji
wither, and destroyed the Chera king owning tall, well-built
chariots, who had placed his protective bow symbol on the Himalayas
with many towering summits with gold?  How can I sing of your great acts?

Notes:  The Sibi Chakravarthi story appears to have adopted by the Chozha kings as theirs.  It is referred to in Puranānūru 37, 39, 43 and 46.  Puranānūru poems 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 46, 69, 70, 226, 227, 228, 373, 386, 393 and 397 were written for this Chozha king.   He wrote Puranānūru 173.  This female poet from Mārōkam town which is near Korkai, wrote Puranānūru 37, 39, 126, 174, 226, 280 and 383.  கறையடி யானை – அகநானூறு 83-3,142-9, புறநானூறு 39-1, 135-12, 323-6, பெரும்பாணாற்றுப்படை 351.

Meanings:  புறவின் அல்லல் சொல்லிய – to remove the sorrow of a dove/pigeon, கறையடி யானை – an elephant with dark feet, an elephant with feet like pounding stones, an elephant with stained feet, வான் மருப்பு எறிந்த – cut and made with white tusk, வெண்கடைக் கோல் – white side pointer, நிறை துலாஅம் – full scale (துலாஅம் – அளபெடை), புக்கோன் மருக – heir of the one who entered the scale (Chempiyan), ஈதல் நின் புகழும் அன்றே – generosity is not what brings you fame, சார்தல் – to approach, ஒன்னார் உட்கும் – enemies fear, துன்னரும் – difficult to approach, கடுந்திறல் தூங்கு எயில் எறிந்த – ruined their strong forts that are hanging high, நின் ஊங்கணோர் நினைப்பின் – if we think about your ancestors, அடுதல் நின் புகழும் அன்றே – killing is not what brings you fame, கெடுவின்று – without fault, மறங்கெழு – very brave, சோழர் உறந்தை அவையத்து – in the Uranthai court of the Chozhas, அறம் நின்று நிலையிற்று ஆகலின் – since righteousness is established, அதனால் – so, முறைமை – traditional manner, நின் புகழும் அன்றே – it is not your fame, மறம் மிக்கு எழு சமம் கடந்த – won rising battles with great strength, எழு உறழ் திணி தோள் – shoulders/arms as strong as crossbars (உறழ் – உவம உருபு, a comparison word), கண்ணார் கண்ணி – garlands attractive to the eyes, கலிமான் வளவ – O Valavan with proud horses, Chozha king, யாங்கனம் மொழிகோ யானே – how can I say this (மொழிகு – தன்மை ஒருமை, first person singular, + ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive, யானே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), ஓங்கிய வரை – tall mountain, அளந்து அறியாப் பொன்படு நெடுங்கோட்டு இமையம் சூட்டிய ஏம விற்பொறி – the protective bow symbol etched/carved on the Himalayas with immeasurable tall peaks with gold, மாண் வினை நெடுந்தேர் வானவன் தொலைய – ruined Cheran with tall chariots that are well made, வாடா வஞ்சி வாட்டும் – you hurt strong Vanji city which is not the vanji flower that fades (வாடா வஞ்சி – வஞ்சிநகருக்கு வெளிப்படை,  வஞ்சி – இன்றைய கரூர்), நின் பீடு கெழு நோன் தாள் பாடுங் காலே – when I sing of your proud strong efforts (காலே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 40, பாடியவர்: ஆவூர் மூலங்கிழார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் குளமுற்றத்துத் துஞ்சிய கிள்ளிவளவன், திணை: பாடாண், துறை: செவியறிவுறூஉ
நீயே பிறர் ஓம்புறு மறமன் எயில்
ஓம்பாது கடந்து அட்டு, அவர்
முடி புனைந்த பசும் பொன்னின்
அடி பொலியக் கழல் தைஇய
வல்லாளனை, வய வேந்தே!  5
யாமே நின் இகழ் பாடுவோர் எருத்து அடங்கப்,
புகழ் பாடுவோர் பொலிவு தோன்ற,
இன்று கண்டாங்குக் காண்குவம், என்றும்
இன் சொல் எண் பதத்தை ஆகுமதி பெரும!
ஒரு பிடி படியுஞ் சீறிடம்  10
எழு களிறு புரக்கும் நாடு கிழவோயே!

Puranānūru 40, Poet Āvūr Moolankizhār sang to Chozhan Kulamutrathu Thunjiya Killivalavan, Thinai: Pādān, Thurai: Seviyarivurūu
You do not respect the fortresses of your enemies who protect
them with martial courage.  You wage wars with them and ruin
them.  You have made glittering warrior anklets with the
fine gold crowns of your enemies that you wear on your legs.

O Mighty King!  We have seen you today and we wish we can
see you always.  May those who sing ill of you bow their necks
and those who sing your praises flourish!   O greatness!
May you, with sweet words be easy to approach, O lord of the
country where a small space fit for a female elephant produces
food for seven male elephants!

Notes:  Puranānūru poems 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 46, 69, 70, 226, 227, 228, 373, 386, 393 and 397 were written for this Chozha king.  He wrote Puranānūru 173.  This poet wrote Puranānūru 38, 40, 166, 177, 178, 196, 261 and 301.  மதி – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26).

Meanings:  நீயே பிறர் ஓம்புறு மறமன் எயில் ஓம்பாது – not respecting the forts protected by enemies with martial courage, கடந்து அட்டு – attacked and ruined, அவர் முடி புனைந்த பசும் பொன்னின் – with their crowns made of gold, அடி பொலிய – feet to be beautiful, feet to glow, கழல் தைஇய – made war anklets out of them (தைஇய – அளபெடை), வல்லாளனை வய வேந்தே – O manly king who is strong (வல்லாளனை – ஐகாரம் முன்னிலைக்கண் வந்தது, அசைநிலையுமாம்), யாமே – we, நின் இகழ் பாடுவோர் – those who speak ill of you, those who sing ill of you, எருத்து அடங்க – may their necks bow, புகழ் பாடுவோர் பொலிவு தோன்ற – may those who sing your glory flourish, இன்று கண்டாங்குக் காண்குவம் என்றும் – we will see you forever like we see you today, இன் சொல் எண் பதத்தை ஆகுமதி – may you with sweet words be easy to approach (எண் – எளிய, மதி – முன்னிலையசை, an expletive of the second person), பெரும – O Greatness, ஒரு பிடி படியும் சீறிடம் எழு களிறு புரக்கும் நாடு கிழவோயே – O lord of the country where a small space necessary for a female elephant protects (grows food for) seven male elephants (கிழவோயே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 41, பாடியவர்: கோவூர் கிழார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் குளமுற்றத்துத் துஞ்சிய கிள்ளிவளவன், திணை: வஞ்சி, துறை: கொற்ற வள்ளை
காலனும் காலம் பார்க்கும், பாராது
வேல் ஈண்டு தானை விழுமியோர் தொலைய,
வேண்டிடத்து அடூஉம் வெல் போர் வேந்தே!
திசை இரு நான்கும் உற்கம் உற்கவும்,
பெரு மரத்து இலையில் நெடுங்கோடு வற்றல் பற்றவும்,  5
வெங்கதிர்க் கனலி துற்றவும் பிறவும்,
அஞ்சுவரத் தகுந புள்ளுக் குரல் இயம்பவும்,
எயிறு நிலத்து வீழவும், எண்ணெய் ஆடவும்,
களிறு மேல் கொள்ளவும், காழகம் நீப்பவும்,
வெள்ளி நோன்படை கட்டிலொடு கவிழவும்,  10
கனவின் அரியன காணா நனவின்
செருச்செய் முன்ப நின் வருதிறன் நோக்கி,
மையல் கொண்ட ஏமம் இல் இருக்கையர்
புதல்வர் பூங்கண் முத்தி, மனையோட்கு
எவ்வம் கரக்கும் பைதல் மாக்களொடு  15
பெருங்கலக்குற்றன்றால் தானே, காற்றோடு
எரி நிகழ்ந்தன்ன செலவின்
செரு மிகு வளவ நிற் சினைஇயோர் நாடே.

Puranānūru 41, Kōvūr Kizhār sang to Chozhan Kulamutrathu Thunjiya Killivalavan, Thinai: Vanji, Thurai: Kotra Vallai
O king who triumphs in battles!  Even Kootruvan, the
god of death, will wait for the due time.  You do not wait,
but kill, when you want, destroying fine men owing armies
with many spears!

You invade the lands of enemies causing distress.
In dreams and in reality, men see sights that are rare:
shooting stars falling in all the eight directions, long
branches of huge trees parched without any leaves, sun with
its scorching rays burning, bird calls heard as terrifying sounds,
teeth falling on the ground, pouring oil on hair, men riding on
boars, people removing their clothes and silver hued mighty
weapons falling from an overturned cot.

O King who is mighty in battles!  You advance like fire combined
with wind.  When they see you, your enemies who enraged you,
who do not have protection, kiss the flower-like eyes
of their children, and hide their sorrow from their wives!

Notes:  Puranānūru poems 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 46, 69, 70, 226, 227, 228, 373, 386, 393 and 397 were written for this Chozha king.  He wrote Puranānūru 173.  Kōvūr Kizhār wrote Puranānūru 31-33, 41, 44-47, 68, 70, 308, 373, 382, 386 and 400.  He hailed from Kōvūr town in Thondai Nadu.  It is presently in Chengalpattu district.  விழுமம் – விழுமம் சீர்மையும் சிறப்பும் இடும்பையும் (தொல்காப்பியம் உரியியல் 57).  காணா – கண்டு, (செய்யா என்னும் வாய்பாட்டு வினையெச்சம்.  எதிர்மறைச் சொல்போல் காணப்படினும் உடன்பாட்டுப் பொருள் தருவது

Meanings:  காலனும் காலம் பார்க்கும் – the god of death Kootruvan will look for the right time, பாராது – not looking for the right time, வேல் ஈண்டு தானை விழுமியோர் தொலைய வேண்டிடத்து – you ruin when you want the finest men who have many spears, அடூஉம் – you kill (அளபெடை), வெல் போர் வேந்தே – O king of victorious battles, திசை இரு நான்கும் உற்கம் உற்கவும் – and shooting stars falling in eight directions, பெரு மரத்து இலை இல் நெடுங்கோடு வற்றல் பற்றவும் – and long branches of large trees appear parched without leaves, வெங்கதிர்க் கனலி துற்றவும் – and the sun with its hot rays is burning and appearing dense, பிறவும் – and others, அஞ்சுவரத் தகுந புள்ளுக் குரல் இயம்பவும் – and birds calling with terrifying sounds, எயிறு நிலத்து வீழவும் – and teeth falling on the ground, எண்ணெய் ஆடவும் – and pouring oil on the hair, and slipping on oil, களிறு மேல் கொள்ளவும் – and climbing on boars, காழகம் நீப்பவும் – and removing clothes, வெள்ளி நோன்படை – silver colored strong weapons, கட்டிலொடு கவிழவும் – and overturning on a cot, கனவின் – in dreams, அரியன – are rare, காணா – seeing, நனவின் – in reality, செருச்செய் முன்ப – O strong man who engages in battles, நின் வருதிறன் நோக்கி – on seeing the manner in which you came, மையல் கொண்ட – with confusion, ஏமம் இல் இருக்கையர் – warriors without protection, புதல்வர் பூங்கண் முத்தி – kissing the flower-like eyes of their sons, மனையோட்கு எவ்வம் கரக்கும் – hiding their sorrows from their wives, பைதல் மாக்களொடு – with sad men, பெருங் கலக்குற்றன்றால் – they became very distressed (ஆல் – அசைநிலை, an expletive), தானே – தான், ஏ அசைநிலைகள், expletives, காற்றோடு எரி நிகழ்ந்தன்ன செலவின் – you invade like fire with wind, செரு மிகு வளவ – O Valavan of many battles, நிற் சினைஇயோர் நாடே – the countries of those who angered you (சினைஇயோர் – அளபெடை, நாடே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 42, பாடியவர்: இடைக்காடனார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் குளமுற்றத்துத் துஞ்சிய கிள்ளிவளவன், திணை: வாகை, துறை: அரச வாகை
ஆனா ஈகை அடு போர் அண்ணல்! நின்
யானையும் மலையின் தோன்றும் பெரும! நின்
தானையும் கடலென முழங்கும், கூர் நுனை
வேலும் மின்னின் விளங்கும், உலகத்து
அரைசு தலை பனிக்கும் ஆற்றலை ஆதலின்,  5
புரை தீர்ந்தன்று, அது புதுவதோ அன்றே,
தண் புனல் பூசல் அல்லது நொந்து,
களைக வாழி வளவ என்று நின்
முனைதரு பூசல் கனவினும் அறியாது,
புலி புறங்காக்கும் குருளை போல  10
மெலிவு இல் செங்கோல் நீ புறங்காப்பப்,
பெருவிறல் யாணர்த்து ஆகி அரிநர்
கீழ் மடைக் கொண்ட வாளையும், உழவர்
படை மிளிர்ந்திட்ட யாமையும், அறைநர்
கரும்பிற் கொண்ட தேனும், பெருந்துறை  15
நீர்தரு மகளிர் குற்ற குவளையும்,
வன்புலக் கேளிர்க்கு வருவிருந்து அயரும்
மென்புல வைப்பின் நன்னாட்டுப் பொருந!
மலையின் இழிந்து மாக் கடல் நோக்கி
நிலவரை இழிதரும் பல் யாறு போலப்  20
புலவரெல்லாம் நின் நோக்கினரே,
நீயே மருந்து இல் கணிச்சி வருந்த வட்டித்துக்
கூற்று வெகுண்டன்ன முன்பொடு,
மாற்று இரு வேந்தர் மண் நோக்கினையே.

Puranānūru 42, Poet Idaikkādanār sang to Chozhan Kulamutrathu Thunjiya Killivalavan, Thinai: Vākai, Thurai: Arasa Vākai
You are endless in charity and a leader of murderous battles!
Lord, your elephants appear like mountains!  Your army roars like
the ocean!  Your spears gleam like lightning!  You have the ability
to make the kings of the world tremble!  What you do is never wrong
and this is not new to you!
With your righteousness and faultless scepter, you afford protection
as a tiger protects its cub, and your citizens listen only to the
sounds of cool water even in dreams, and not those of warriors in your
battlefields crying, “May you live long, Valavan!  Remove our sorrows!”

You are the ruler of a fine and greatly prosperous country with rich
towns with fields.  Your citizens are hospitable to their relatives
from arid lands, and give them vālai fish that rice reapers remove
from the lower sluices, tortoises overturned by the plow blades
of those who plow, sweet juice that harvesters take from sugarcanes,
and waterlilies plucked by women on the huge shores.  Like the rivers
that descend from the mountains, run on the land, and flow toward the
ocean, all the poets come to you.  When you glance at the countries of
the two other kings, you are like Kootruvan with great might who is
enraged, as he whirls his axe, for which there just suffering and no cure!

Notes:  Puranānūru poems 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 46, 69, 70, 226, 227, 228, 373, 386, 393 and 397 were written for this Chozha king.  He wrote Puranānūru 173.  This is the only Puranānūru poem written by this poet.  உ. வே. சாமிநாதையர் உரை – வன்புலம் குறிஞ்சியும் முல்லையும், மென்புலம் மருதமும் நெய்தலும்.  யாணர் – புதிதுபடற் பொருட்டே யாணர்க் கிளவி (தொல்காப்பியம், உரியியல் 83).

Meanings:  ஆனா ஈகை – unlimited charity, endless charity, அடு போர் அண்ணல் – O leader of murderous battles, நின் யானையும் மலையின் தோன்றும் –  your elephants are like mountains (மலையின்- இன் ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு, ஒப்புப் பொருளில் வந்தது), பெரும – O lord, நின் தானையும் கடலென முழங்கும் – your army roars like the ocean, கூர் நுனை வேலும் மின்னின் விளங்கும் – your spears gleam like lightning, உலகத்து அரைசு தலை பனிக்கும் ஆற்றலை ஆதலின் – you have the ability to make the heads of the kings of the world tremble (ஆற்றலை – ஐகாரம் முன்னிலை அசை, an expletive of the second person), புரை தீர்ந்தன்று – faults have ended, there are no faults, அது புதுவதோ அன்றே – this is not new to you (அன்றே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), தண் புனல் பூசல் – sounds from cool waters, அல்லது – other than that, நொந்து களைக – remove our sorrows, வாழி வளவ – May you live long O Valavan,  என்று நின் முனைதரு பூசல் – sounds of your advancing army, sounds in your fields of battle, கனவினும் அறியாது – not knowing even in dreams, புலி புறங்காக்கும் குருளை போல – like a tiger that protects its cubs, மெலிவு இல் செங்கோல் நீ புறங்காப்ப- you offer protection with your faultless scepter, பெருவிறல் யாணர்த்து ஆகி – being greatly victorious and prosperous, அரிநர் கீழ் மடைக் கொண்ட வாளையும் – scabbard fish caught by reapers in the lower sluice, Trichiurus haumela, உழவர் படை மிளிர்ந்திட்ட யாமையும் – and tortoises overturned by the plows of farmers, tortoises that are caught by the plows of farmers, அறைநர் கரும்பில் கொண்ட தேனும் – and the sweet sap from sugarcane taken by those who cut the canes, பெருந்துறை நீர்தரு மகளிர் குற்ற குவளையும் – and the blue waterlilies plucked by women who draw water from the huge shores, வன்புலக் கேளிர்க்கு – to relatives from arid lands, வருவிருந்து அயரும் – are hospitable to guests, மென்புல வைப்பின் – with towns with rich fields, நன்னாட்டுப் பொருந – O lord of a fine country, மலையின் இழிந்து மாக் கடல் நோக்கி நில வரை இழிதரும் பல் யாறு போல – like rivers that flow from the mountains and run on the limits of the land toward the oceans, புலவரெல்லாம் நின் நோக்கினரே – all the poets glance at your (நோக்கினரே – அசைநிலை, an expletive), நீயே – you, மருந்து இல் – no cure, கணிச்சி வருந்த – causing sorrow with his axe, வட்டித்து – whirling, கூற்று வெகுண்டன்ன முன்பொடு – like Kootruvan with anger and might, like the god of death with anger and might, மாற்று இரு வேந்தர் மண் நோக்கினையே – you looking at the lands of the other two kings (நோக்கினையே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 43, பாடியவர்: தாமற்பல் கண்ணனார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் நலங்கிள்ளி தம்பி மாவளத்தான், திணை: வாகை, துறை: அரச வாகை
நில மிசை வாழ்நர் அலமரல் தீரத்,
தெறு கதிர்க் கனலி வெம்மை தாங்கிக்,
கால் உணவாகச் சுடரொடு கொட்கும்,
அவிர் சடை முனிவரும் மருளக், கொடுஞ் சிறைக்
கூர் உகிர்ப் பருந்தின் ஏறு குறித்து ஒரீஇத்,  5
தன்னகம் புக்க குறுநடைப் புறவின்
தபுதி அஞ்சிச் சீரை புக்க
வரையா ஈகை உரவோன் மருக!
நேரார்க் கடந்த முரண் மிகு திருவின்
தேர் வண் கிள்ளி தம்பி வார் கோல்  10
கொடுமர மறவர் பெரும! கடுமான்
கை வண் தோன்றல்! ஐயம் உடையேன்,
“ஆர் புனை தெரியல் நின் முன்னோர் எல்லாம்
பார்ப்பார் நோவன செய்யலர் மற்று இது
நீர்த்தோ நினக்கு?” என வெறுப்பக் கூறி,  15
நின் யான் பிழைத்தது நோவாய் என்னினும்,
நீ பிழைத்தாய் போல் நனி நாணினையே,
தம்மைப் பிழைத்தோர்ப் பொறுக்குஞ் செம்மல்
இக்குடிப் பிறந்தோர்க்கு எண்மை காணும் எனக்
காண்தகு மொய்ம்ப! காட்டினை ஆகலின்  20
யானே பிழைத்தனென் சிறக்க நின் ஆயுள்,
மிக்கு வரும் இன்னீர்க் காவிரி
எக்கர் இட்ட மணலினும் பலவே!

Puranānūru 43, Poet Thāmarpal Kannanār sang for Māvalathān, the younger brother of Chozhan Nalankilli, Thinai: Vākai, Thurai: Arasa Vākai
O heir of a powerful man with endless generosity who saved
a dove with small strides that came to him for protection,
afraid that it might be killed by a kite with curved wings
and sharp claws, and entered a scale, to the amazement
of sages with glowing hair who live with air as food and roam
around absorbing the heat of the scorching rays of the sun,
to end the sorrow of those who live on the land!

O younger brother of Killivalavan with chariots and great wealth!
O Lord of warriors with long arrows and curved bows!  O leader
with strong hands and swift horses!  I said this making you hate me,
“I have doubts about your ancestry.  Your ancestors who wore
mountain ebony garlands did not hurt Brahmins. How can you?”
I had wronged you and was mistaken, but you did not take offense.
You were very embarrassed as if the fault was entirely yours.  O Lord
who tolerates mistakes of those who have hurt you!  O Lord who has
admirable strength worthy of your clan!  I survived because of you!
May your life be splendid for more days than the number of sands
heaped in the dunes by River Kāviri with sweet abundant waters!

Notes:  This is the only poem written by this poet who was from a town called Thāmal, which is a town west of Kancheepuram.  This is the only poem written for this king who was the younger brother of King Chozhan Nakankilli.  The poet Thāmarpal Kannanār was playing a dice game with Māvalathān who hit the poet with his dice in anger.  The poet was upset and questioned him.  Māvalathān was embarrassed and apologized to the poet, instead of punishing him.  The Sibi Chakravarthi story appears to have adopted by the Chozha kings as theirs.  It is referred to in Puranānūru 37, 39, 43 and 46.  புறநானூறு 9 – நன்னீர்ப் பஃறுளி மணலினும் பலவே.  அலமரல் – அலமரல் தெருமரல் ஆயிரண்டும் சுழற்சி (தொல்காப்பியம், சொல் 310).  மணலினும் பலவே:  அகநானூறு 93 – தண் ஆன்பொருநை மணலினும் பலவே, புறநானூறு 9- நன்னீர்ப் பஃறுளி மணலினும் பலவே, புறநானூறு 43 – எக்கர் இட்ட மணலினும் பலவே, புறநானூறு 55 – வடு ஆழ் எக்கர் மணலினும் பலவே, புறநானூறு 136 – நுண் பல மணலினும் ஏத்தி, புறநானூறு 363 – இடு திரை மணலினும் பலரே, புறநானூறு 387 – கல்லென் பொருநை மணலினும், மதுரைக்காஞ்சி 236 – திரை இடு மணலினும் பலரே, மலைபடுகடாம் 556 – வடு வாழ் எக்கர் மணலினும் பலரே.  நனி – உறு தவ நனி என வரூஉம் மூன்றும் மிகுதி செய்யும் பொருள என்ப (தொல்காப்பியம், உரியியல் 3).  வார்தல் போகல் ஒழுகல் மூன்றும் நேர்பும் நெடுமையும் செய்யும் பொருள – (தொல்காப்பியம், உரியியல் 21).

Meanings:  நில மிசை வாழ்நர் அலமரல் தீர – to end the sorrow of those who live on the land, தெறு கதிர்க் கனலி வெம்மை தாங்கி – bearing the heat of the scorching rays of the sun, கால் உணவாக – air as food, சுடரொடு – with the rays, கொட்கும் – they roam around, அவிர் சடை முனிவரும் மருள – causing the sages with bright hair to be baffled, கொடுஞ் சிறை – curved wings, கூர் உகிர்ப் பருந்தின் – kite/eagle’s sharp claws, ஏறு குறித்து ஒரீஇத் தன்னகம் புக்க – escaped considering that it was going to be attacked and came for protection (ஒரீஇ – அளபெடை), குறு நடைப் புறவின் தபுதி அஞ்சி – fearing the ruining of a dove with short strides, சீரை புக்க – got on the plate of a scale, entered a scale, வரையா ஈகை – endless charity, உரவோன் மருக – O heir of strong man, நேரார்க் கடந்த – won over enemies, முரண் மிகு திருவின் – with strength and great wealth, தேர் வண் கிள்ளி தம்பி – the younger brother of great Killi with many chariots, வார் கோல் கொடுமர மறவர் பெரும – O lord of warriors with long arrows and curved bows, கடுமான் கை வண் தோன்றல் – O leader with strong hands and swift horses (கடுமான் – பண்புத்தொகை), ஐயம் உடையேன் – I have a doubt, ஆர் புனை தெரியல் நின் முன்னோர் எல்லாம் – all your ancestors who wore bauhinia garlands, mountain ebony, பார்ப்பார் நோவன செய்யலர் – they did not hurt Brahmins, மற்று இது நீர்த்தோ நினக்கு என வெறுப்பக் கூறி – I said making you hating me “does this suit you?”, நின் யான் பிழைத்தது – for my mistake done to you, நோவாய் – you were not hurt, you did not hate me, என்னினும் நீ பிழைத்தாய் போல் நனி நாணினையே – you were embarrassed greatly as though the fault was yours (நாணினையே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), தம்மைப் பிழைத்தோர்ப் பொறுக்குஞ் செம்மல் – O lord who tolerates mistakes done to you, இக்குடிப் பிறந்தோர்க்கு – to those born in your clan, எண்மை காணும் என – that it is easy, காண்தகு – worthy of seeing, மொய்ம்ப காட்டினை – O lord who showed your strength, ஆகலின் – so, யானே பிழைத்தனென் – I survived, சிறக்க நின் ஆயுள் மிக்கு வரும் இன்னீர்க் காவிரி எக்கர் இட்ட மணலினும் பலவே – may your life flourish for more days than the sands brought and heaped by Kāviri with sweet waters (சிறக்க – வியங்கோள் வினைமுற்று, பலவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 44, பாடியவர்: கோவூர் கிழார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் நெடுங்கிள்ளி, திணை: வாகை, துறை: அரச வாகை
இரும் பிடித் தொழுதியொடு பெருங்கயம் படியா,
நெல்லுடைக் கவளமொடு நெய்ம்மிதி பெறாஅ,
திருந்தரை நோன் வெளில் வருந்த ஒற்றி,
நில மிசைப் புரளும் கைய வெய்து உயிர்த்து,
அலமரல் யானை உருமென முழங்கவும்,  5
பால் இல் குழவி அலறவும் மகளிர்
பூ இல் வறுந்தலை முடிப்பவும், நீர் இல்
வினை புனை நல் இல் இனைகூஉக் கேட்பவும்,
இன்னாது அம்ம ஈங்கு இனிது இருத்தல்
துன்னரும் துப்பின் வயமான் தோன்றல்!  10
அறவை ஆயின் நினது எனத் திறத்தல்!
மறவை ஆயின் போரொடு திறத்தல்!
அறவையும் மறவையும் அல்லையாகத்,
திறவாது அடைத்த திண்ணிலைக் கதவின்
நீள் மதில் ஒரு சிறை ஒடுங்குதல்  15
நாணுத் தகவுடைத்து இது காணுங்காலே.

Puranānūru 44, Poet Kōvūr Kizhār sang to Chozhan Nedunkilli, Thinai: Vākai, Thurai: Arasa Vākai
The male elephants cannot go to the huge reservoirs
to bathe with their females, nor have they been fed
mashed rice mixed with ghee, and so they lean on
their strong posts with perfect bases, bending them,
distressed, their trunks rolling on the ground as they
sigh with hot breaths and trumpet like thunder.

Babies scream without milk, women tie their bare
hair without flowers and wailing sounds are heard
from fine, well-constructed houses that have no water.
It is cruel for you to linger here, O Greatness with
powerful horses whose strengths are hard to measure!
If you are righteous, open the gates and tell him
that it is his.  If you live by martial laws, open and fight!
If you are without righteousness or martial courage
and just hide on one side within your high walls,
your door with sturdy headers closed, it is cause for shame!

Notes:  Two Chozha kings were feuding.  The poet sang this to Chozhan Nedunkilli who was not politically astute, when Chozhan Nalankilli besieged Āvūr and Chozhan Nedunkilli was hiding inside his palace.  Puranānūru 44, 45 and 47 were written for this king.   Puranānūru 45 was an address to both Chozhan Nedunkilli and Chozhan Nalankilli.   Kōvūr Kizhār wrote Puranānūru 31-33, 41, 44-47, 68, 70, 308, 373, 382, 386 and 400.  He hailed from Kōvūr town in Thondai Nadu.  It is presently in Chengalpattu district.  அலமரல் – அலமரல் தெருமரல் ஆயிரண்டும் சுழற்சி (தொல்காப்பியம், சொல் 310).

Meanings:  இரும் பிடித் தொழுதியொடு – they cannot go with their dark herds of female elephants, பெருங்கயம் படியா – they do not enter huge ponds, நெல்லுடைக் கவளமொடு நெய்ம்மிதி பெறாஅ – they do not receive mashed (mashed with the feet) rice mixed with ghee/oil (பெறாஅ – அளபெடை), திருந்தரை – perfect bases, நோன் வெளில் – strong posts, வருந்த – ruined, ஒற்றி – leaning, நில மிசைப் புரளும் கைய – with trunks rolling on the ground, வெய்து உயிர்த்து – they sighed hot breaths, அலமரல் யானை உருமென முழங்கவும் – and elephants with distress roaring like thunder, பால் இல் குழவி அலறவும் – and babies without milk crying, மகளிர் – women, பூ இல் – without flowers, வறுந்தலை முடிப்பவும் – and tying hair without oil, நீர் இல் வினை புனை நல் இல் இனைகூஉக் கேட்பவும் – and hearing the sad sounds of women in finely made houses without water (இனைகூஉ – அளபெடை), இன்னாது – this is pathetic, அம்ம – அசைநிலை, ஈங்கு இனிது இருத்தல் – for you to stay here, துன்னரும் துப்பின் – with no equal in strength, வயமான் தோன்றல் – O greatness with strong horses, அறவை ஆயின் – if you are just, நினது என திறத்தல் – open that it is yours, மறவை ஆயின் போரொடு – if you want to be a warrior go to war with him, திறத்தல் – open, அறவையும் மறவையும் அல்லையாக – to go without the just way or the martial way, திறவாது அடைத்த – closed without opening, திண்ணிலைக் கதவின் – with a door with sturdy header, with a gate with a sturdy header, நீள் மதில் ஒரு சிறை ஒடுங்குதல் நாணுத் தகவுடைத்து இது காணுங்காலே – it is a shame to see you hiding on one side of the tall wall (காணுங்காலே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 45, பாடியவர்: கோவூர் கிழார், பாடப்பட்டோர்: சோழன் நலங்கிள்ளியும், நெடுங்கிள்ளியும், திணை: வஞ்சி, துறை: துணை வஞ்சி
இரும்பனை வெண்தோடு மலைந்தோன் அல்லன்,
கருஞ்சினை வேம்பின் தெரியலோன் அல்லன்,
நின்ன கண்ணியும் ஆர் மிடைந்தன்றே, நின்னொடு
பொருவோன் கண்ணியும் ஆர் மிடைந்தன்றே,
ஒருவீர் தோற்பினும் தோற்ப நும் குடியே,  5
இருவீர் வேறல் இயற்கையும் அன்றே, அதனால்,
குடிப் பொருள் அன்று நும் செய்தி, கொடித் தேர்
நும்மோர் அன்ன வேந்தர்க்கு
மெய்ம்மலி உவகை செய்யும், இவ் இகலே.

Puranānūru 45, Poet Kōvūr Kizhār sang to Chozhan Nalankilli and Chozhan Nedunkilli, Thinai: Vanji, Thurai: Thunai Vanji
You are not wearing garland made with
white fronds of palm trees, or a garland
from a neem tree with black branches.
You are wearing a garland dense with āthi
flowers, and the one fighting with you also
wears a garland dense with āthi flowers.

Should one of you lose, your clan will lose.
It is not possible for both of you to win.
So, your enmity is not good for your clan.
It will give joy and elate the bodies of enemies,
kings like you who own chariots with flags.

Notes:  Puranānūru 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 45, 68, 73, 75, 225, 382 and 400 were written Chozhan Nalankilli.  Puranānūru 44, 45 and 47 were written for Chozhan Nedunkilli.  Kōvūr Kizhār wrote Puranānūru 31-33, 41, 44-47, 68, 70, 308, 373, 382, 386 and 400.  He hailed from Kōvūr town in Thondai Nadu.  It is presently in Chengalpattu district.  நின்ன (3) – ஒளவை துரைசாமி உரை – நின கண்ணியுமென்பது நின்ன கண்ணியுமென விகாரமாயிற்று.

Meaning:  இரும் பனை வெண்தோடு மலைந்தோன் அல்லன் – you are not wearing a white frond garland from a black palmyra tree, Borassus flabellifer, கருஞ்சினை வேம்பின் தெரியலோன் அல்லன் – you are not wearing a garland from a neem tree with black branches, Azadirachta indica, நின்ன கண்ணியும் – also your garland, ஆர் மிடைந்தன்றே – it is dense with bauhinia flowers (மிடைந்தன்றே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), ஆத்தி, நின்னொடு பொருவோன் கண்ணியும் ஆர் மிடைந்தன்றே – also the man who fights with you wears a garland dense with bauhinia flowers (மிடைந்தன்றே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), ஒருவீர் தோற்பினும் – if one of you loses, தோற்ப நும் குடியே – your clan will lose, இருவீர் வேறல் இயற்கையும் அன்றே – it is not in nature for both of you to win (அன்றே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), அதனால் – so, குடிப்பொருள் அன்று நும் செய்தி – your actions are not suitable for your clan, கொடித்தேர் – flags on their chariots, நும்மோர் அன்ன வேந்தர்க்கு – to kings like you, மெய்ம்மலி உவகை செய்யும் – it will bring them great happiness to their bodies, இவ் இகலே – this enmity between the two of you (இகலே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 46, பாடியவர்: கோவூர் கிழார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் குளமுற்றத்துத் துஞ்சிய கிள்ளிவளவன், திணை: வஞ்சி, துறை: துணை வஞ்சி
நீயே புறவின் அல்லல் அன்றியும் பிறவும்
இடுக்கண் பலவும் விடுத்தோன் மருகனை,
இவரே புலன் உழுது உண்மார் புன்கண் அஞ்சித்
தமது பகுத்து உண்ணும் தண்ணிழல் வாழ்நர்,
களிறு கண்டு அழூஉம் அழாஅல் மறந்த  5
புன்தலைச் சிறாஅர், மன்று மருண்டு நோக்கி,
விருந்திற் புன்கண் நோவுடையர்,
கேட்டனையாயின், நீ வேட்டது செய்ம்மே.

Puranānūru 46, Poet Kōvūr Kizhār sang to Chozhan Kulamutrathu Thunjiya Killivalavan, Thinai: Vanji, Thurai: Thunai Vanji 
You are the heir of him who removed not just
the anguish of a dove, but also wiped away many
other sorrows.
They descend from men who shared with others
and ate, who, fearing the poverty of wise men,
gave cool shade to them.

These children with parched heads who cried looking
at the elephant have forgotten to cry now, and eye
the new crowds with bewildered looks.  They have
this new distress.
You have heard what I had to say!  Do what you may!

Notes:  Chozhan Kulamutrathu Thunjiya Killivalavan crushed King Malaiyamān in battle and was getting ready to have his children crushed by an elephant.  Poet Kōvūr Kizhār intercedes in a timely manner and saves the children.  Puranānūru poems 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 46, 69, 70, 226, 227, 228, 373, 386, 393 and 397 were written for this Chozha king.  He wrote Puranānūru 173.   Kōvūr Kizhār wrote Puranānūru 31-33, 41, 44-47, 68, 70, 308, 373, 382, 386 and 400.  He hailed from Kōvūr town in Thondai Nadu.  It is presently in Chengalpattu district.   The Sibi Chakravarthi story has been adopted by the Chozha kings as theirs.  It is referred to in Puranānūru 37, 39, 43 and 46.  உ. வே. சா உரை, ஒளவை துரைசாமி உரை – இவரைக் கொல்லாமல் சந்து செய்வித்தலின் வஞ்சித் திணை ஆயிற்று.

Meanings:  நீயே புறவின் அல்லல் அன்றியும் பிறவும் இடுக்கண் பலவும் விடுத்தோன் மருகனை – you are the heir of a man who not only removed the sorrow of a dove but also removed many other sorrows, இவரே – these children, புலன் உழுது உண்மார் புன்கண் அஞ்சித் தமது பகுத்து உண்ணும் – fearing the poverty of wise men (who live plowing the field of knowledge) they shared and ate, தண்ணிழல் வாழ்நர் – those who lived in their cool shade, களிறு கண்டு அழூஉம் – they cried looking at the male elephant (அழூஉம் – அளபெடை), அழாஅல் மறந்த – they have forgotten to cry (அழாஅல் – அளபெடை), புன்தலைச் சிறாஅர் –  the children with parched heads, the children with sparse hair on their heads, children with small heads (சிறாஅர் – அளபெடை), மன்று மருண்டு நோக்கி – look bewildered at the crowd in the common grounds, விருந்தின் – newly, புன்கண் நோவுடையர் – they are deeply distressed, கேட்டனை ஆயின் – if you have heard what I have said, நீ வேட்டது செய்ம்மே – you do what you desire (செய்ம்மே – ஈற்று மிசை உகரம் கெட்ட செய்யுமென் முற்றன்று, ஏவற் பொருட்டு வந்தது)

புறநானூறு 47, பாடியவர்: கோவூர் கிழார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் நெடுங்கிள்ளி, திணை: வஞ்சி, துறை: துணை வஞ்சி
வள்ளியோர்ப் படர்ந்து புள்ளின் போகி,
நெடிய என்னாது சுரம் பல கடந்து,
வடியா நாவின் வல்லாங்குப் பாடிப்,
பெற்றது மகிழ்ந்தும் சுற்றம் அருத்தி,
ஓம்பாது உண்டு கூம்பாது வீசி,  5
வரிசைக்கு வருந்தும் இப்பரிசில் வாழ்க்கை,
பிறர்க்குத் தீது அறிந்தன்றோ இன்றே, திறப்பட
நண்ணார் நாண அண்ணாந்து ஏகி,
ஆங்கு இனிது ஒழுகின் அல்லது, ஓங்கு புகழ்
மண்ணாள் செல்வம் எய்திய  10
நும்மோர் அன்ன செம்மலும் உடைத்தே.

Puranānūru 47, Poet Kōvūr Kizhār sang to Chozhan Nedunkilli, Thinai: Vanji, Thurai: Thunai Vanji
Going to patrons like birds going to fruit trees
without thinking that they is far, passing many
wastelands and singing what they can sing with
their imperfect tongues, being happy for what is
given to them, eating without saving and giving
to others without holding back, is the sad life
of those in need.  Is this life harmful to others?

Other than causing shame to rivals who sing,
when they walk off with their heads held high,
they are happy.  Their lives are great like that of
men like you with soaring fame,
who rule the land and have attained great wealth!

Notes:  A poet named Ilanthathan came from Chozhan Nalankilli who was besieging Uraiyur.  Chozhan Nedunkilli thought he was a spy and was going to kill him.  Poet Kovūr Kizhār sang this and saved him.  Puranānūru 44, 45 and 47 were written for this king.  Puranānūru 45 was an address to both Chozhan Nedunkilli and Chozhan Nalankilli.  Kōvūr Kizhār wrote Puranānūru 31-33, 41, 44-47, 68, 70, 308, 373, 382, 386 and 400.  He hailed from Kōvūr town in Thondai Nadu.  It is presently in Chengalpattu district.

Meanings:  வள்ளியோர்ப் படர்ந்து – thinking about patrons who give abundantly, going to patrons who give abundantly, புள்ளின் போகி – going like birds that go toward fruit trees (புள்ளின் – இன் ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு, ஒப்புப் பொருளில் வந்தது), நெடிய என்னாது – not thinking that they are far, சுரம் பல கடந்து – passing many wastelands, வடியா நாவின் – with a not-perfect tongue, with an imperfect tongue, வல்லாங்குப் பாடி – singing according to their capacity, பெற்றது மகிழ்ந்தும் – happy for what has been given, சுற்றம் அருத்தி – feeding relatives, feeding those around, ஓம்பாது உண்டு – eating without saving, கூம்பாது வீசி – giving with an open mind, giving with enthusiasm, வரிசைக்கு – getting respect, getting praises, வருந்தும் இப் பரிசில் வாழ்க்கை – this sad life of those who are in need, பிறர்க்குத் தீது அறிந்தன்றோ இன்றே – it will not harm others (இன்றே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), திறப்பட – efficiently, நண்ணார் நாண – making rival poets feel embarrassed, அண்ணாந்து ஏகி – walking holding their heads high, ஆங்கு – there, இனிது ஒழுகின் – behaving sweetly, அல்லது – other than that, ஓங்கு புகழ் – soaring fame, மண் ஆள் – ruling the land, செல்வம் எய்திய – attained wealth, நும்மோர் அன்ன – those like you, செம்மலும் உடைத்தே – their lives are great (உடைத்தே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 48, பாடியவர்: பொய்கையார், பாடப்பட்டோன்: சேரமான் கோக்கோதை மார்பன், திணை: பாடாண், துறை: புலவராற்றுப்படை
கோதை மார்பின் கோதையானும்,
கோதையைப் புணர்ந்தோர் கோதையானும்,
மாக்கழி மலர்ந்த நெய்தலானும்,
கள் நாறும்மே கானல் அம் தொண்டி
அஃது எம் ஊரே, அவன் எம் இறைவன்,  5
அன்னோன் படர்தி ஆயின், நீயும்
எம்மும் உள்ளுமோ முதுவாய் இரவல!
அமர் மேம்படூஉம் காலை நின்,
புகழ் மேம்படுநனைக் கண்டனம் எனவே.

Puranānūru 48, Poet Poykaiyār sang for Cheraman Kōkōthai Mārpan, Thinai: Pādān: Thurai: Pulavar Ātruppadai
Thondi with groves has honey fragrance from the
garlands worn by Kōthai, those worn by his wives,
and the waterlilies blooming in the vast backwaters.

That is my town.  He is my king.  Think of me,
O man of ancient wisdom who seeks patrons.
If you go to him, tell him “I saw the man who sang
your praises when you were victorious in battle”.

Notes:  Puranānūru poems 48 and 49 were written for this Chera king by this poet.  These are the only 2 Puranānūru poems written by poet Poykaiyār.

Meanings:  கோதை மார்பின் கோதையானும் – from the garlands worn on the chest of Kōthai, கோதையைப் புணர்ந்தோர் கோதையானும் – from the garland worn by his wives, மாக்கழி மலர்ந்த நெய்தலானும் – in the waterlilies growing in the dark colored backwaters, in the waterlilies growing in the vast backwaters, கள் நாறும்மே – there is the smell of nectar/honey (நாறும்மே – செய்யுளோசை நோக்கி மகர ஒற்று விரிந்தது), கானல் அம் தொண்டி – in  Thondi with seashore groves (அம் – சாரியை), அஃது எம் ஊரே – that is my town (ஊரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), அவன் எம் இறைவன் – he is my king, அன்னோன் படர்தி ஆயின் – if you go to him, நீயும் எம்மும் உள்ளுமோ – you think of me (மோ – முன்னிலையசை, an expletive of the second person), முதுவாய் – with ancient wisdom, இரவல – O man in need, O man who seeks patrons, அமர் மேம்படூஉம் காலை – when you won in war (மேம்படூஉம் – அளபெடை), நின் புகழ் மேம்படுநனைக் கண்டனம் – I saw the one who sang your high praises, எனவே – thus, ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive

புறநானூறு 49, பாடியவர்: பொய்கையார், பாடப்பட்டோன்: சேரமான் கோக்கோதை மார்பன், திணை: பாடாண், துறை: புலவராற்றுப்படை, இயன் மொழி
நாடன் என் கோ, ஊரன் என் கோ,
பாடிமிழ் பனிக் கடல் சேர்ப்பன் என் கோ,
யாங்கனம் மொழிகோ, ஓங்கு வாள் கோதையை?
புனவர் தட்டை புடைப்பின் அயலது.
இறங்கு கதிர் அலமரு கழனியும்  5
பிறங்கு நீர்ச் சேர்ப்பினும் புள் ஒருங்கு எழுமே.

Puranānūru 49, Poet Poykaiyār sang for Cheraman Kōkōthai Mārpan, Thinai: Pādān, Thurai: Pulavar Ātruppadai, Iyan Mozhi
My king is lord of the mountain land!  My king is lord
of the land with fields!  My king is lord of the seashore
where waves roar on the cool ocean!  How will I describe
him, King Kōthai with a tall sword?
If mountain farmers create noises with their rattles,
flocks of birds rise up and fly from nearby fields with
bent spears where the wind swirls, and from the
seashore brimming with water.

Notes:  Puranānūru poems 48 and 49 were written for this Chera king by this poet.  These are the only 2 Puranānūru poems written by poet Poykaiyār.  He has written 1 poem in Natrinai.  ஒளவை துரைசாமி உரை – புனவர் தட்டை புடைப்பின் எனக் குறிஞ்சிக்கும் முல்லைக்கும் ஏற்பக் கூறினமையான் நாடன் என்பதூஉம் இவ்விரண்டு நிலத்திற்கும் கொள்ளப்படும்.

Meanings:  நாடன் என் கோ – My king is lord of the Kurinji land, ஊரன் என் கோ – my king is lord of the marutham land with fields, பாடிமிழ் பனிக் கடல் சேர்ப்பன் என் கோ – my king is lord of the neythal seashore where the cool ocean waves roar, யாங்கனம் மொழிகோ – how will I describe him (மொழிகு – தன்மை ஒருமை, first person singular, + ஓ – அசைநிலை, an expletive), ஓங்கு வாள் கோதையை – king Kōthai with a tall sword, புனவர் தட்டை புடைப்பின் – if mountain farmers strike their rattles, அயலது – nearby, இறங்கு கதிர் – bent grain spears, bent due to the weight (இறங்கு – வளைந்த), அலமரு கழனியும் – from the swirling wind in the fields, பிறங்கு நீர்ச் சேர்ப்பினும் – from the seashore with loud water, from the seashore with abundant water,  புள் ஒருங்கு எழுமே – the birds rise up and fly together (எழுமே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 50, பாடியவர்: மோசி கீரனார், பாடப்பட்டோன்: சேரமான் தகடூர் எறிந்த பெருஞ்சேரல் இரும்பொறை, திணை: பாடாண், துறை: இயன் மொழி
மாசற விசித்த வார்புறு வள்பின்
மைபடு மருங்குல் பொலிய, மஞ்ஞை
ஒலி நெடும் பீலி ஒண் பொறி மணித் தார்
பொலங்குழை உழிஞையொடு பொலியச் சூட்டிக்,
குருதி வேட்கை உருகெழு முரசம்  5
மண்ணி வாரா அளவை, எண்ணெய்
நுரை முகந்தன்ன மென் பூஞ்சேக்கை
அறியாது ஏறிய என்னைத் தெறுவர,
இருபால் படுக்கு நின் வாள்வாய் ஒழித்ததை
அதூஉம் சாலும் நற்றமிழ் முழுது அறிதல்,  10
அதனொடும் அமையாது அணுக வந்து நின்
மதனுடை முழவுத் தோள் ஓச்சித் தண்ணென
வீசியோயே, வியல் இடம் கமழ,
இவன் இசை உடையோர்க்கு அல்லது அவணது
உயர்நிலை உலகத்து உறையுள் இன்மை  15
விளங்கக் கேட்டமாறு கொல்,
வலம்படு குருசில் நீ ஈங்கு இது செயலே?

Puranānūru 50, Poet Mōsi Keeranār sang to Cheraman Thakadur Erintha Peruncheral Irumporai, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi
Before it was brought back from washing, the fierce, dark
wood drum, tightly tied with long leather straps, that hungers
for blood, decorated with dense, long feathers with bright spots
belonging to peacocks, sapphire strands, and flowers of
ulignai vines that have gold colored tender leaves,
I climbed on its delicate flower bed, as soft as the foam on oil,
in ignorance.
You did not chop me into pieces in anger, because of your
great knowledge of fine Thamizh.  Not satisfied with that,
you came close to me and fanned me with your strong arms
that are like drums, to keep me cool.

What is the reason for this, O victorious king?  Is it because
you knew that in the upper world there is room only for those
who lived in this earth with soaring fame?

Notes:  This is the only Puranānūru poem written for this king.  When poet Mōsi Keeranār climbed unknowingly on the bed of the royal drum, he woke up only to find the king fanning him.  This king is the son of the Chera king Selvakkadunkō Valiyāthan for whom Kapilar wrote Pathitruppathu 61-70 and Puranānūru 8 and 14.  Pathitruppathu poems 71-80 were written by the poet Arisil Kizhār for this king.  Thakadur is modern Dharmapuri, and that is where the king defeated Athiyan Ezhini (Athiyamān Nedumān Anji).   Mōsi Keeranār wrote Puranānūru 50, 154, 155, 156 and 186.  நற்றமிழ் முழுது அறிதல் (10) – ஒளவை துரைசாமி உரை – நல்ல தமிழ் முழுவதும் அறிந்தமைக்கு.  தமிழ் முழுவதும் என்றது இயல், இசை, நாடகம் என்ற முத்தமிழையும் குறித்து நின்றது.  தமிழ் என்பதற்கு தமிழ்நாடு முழுவதும் என்று கூறலும் பொருந்தும்.

Meanings:  மாசு அற – without fault, விசித்த – pulled and tied, வார்புறு வள்பின் – with long leather straps, மைபடு – with dark wood, with hard core wood, மருங்குல் – sides,  பொலிய – splendid, மஞ்ஞை – peacock, ஒலி நெடும் பீலி – flourishing long feathers, ஒண் பொறி – bright spots, மணித் தார் – garland with sapphire, பொலங்குழை உழிஞையொடு பொலியச் சூட்டி – decorated beautifully with golden flowers of balloon vines that have golden tender leaves, Cardiospermum halicacabum, குருதி வேட்கை – desiring blood, உருகெழு முரசம் – fierce drum, மண்ணி வாரா அளவை – before it was washed and brought back, எண்ணெய் நுரை முகந்தன்ன – like foam oil that has been placed, மென் பூஞ்சேக்கை – delicate flower bed, அறியாது – ignorantly, ஏறிய என்னை – me who climbed, தெறுவர – in anger, இரு பால் படுக்கு நின் வாள்வாய் ஒழித்ததை – that you set aside your sharp sword that can cut into two, that you did not chop me into two pieces with your sharp sword, அதூஉம் சாலும் – that would have been fitting,  that is proof (அதூஉம் – அளபெடை), நற்றமிழ் முழுது அறிதல் – all the fine Thamizh people to know well, knowing fine Thamizh very well, knowing all the three facets of Thamizh,  அதனொடும் அமையாது – not satisfied with just that, அணுக வந்து – you came close to me, நின் மதனுடை முழவுத் தோள் ஓச்சித் தண்ணென வீசியோயே – you fanned me lifting your strong drum-like arms to cool me, வியல் இடம் கமழ – spreading far and wide, இவன் இசை உடையோர்க்கு அல்லது – other than those who lived with fame here, அவணது உயர்நிலை உலகத்து உறையுள் இன்மை – the upper world is not for others to reside, விளங்கக் கேட்டமாறு கொல் – is it because you heard clearly (மாறு ஏதுப்பொருள் (காரணப் பொருள்) தரும் இடைச்சொல், கொல் – ஐயப்பொருட்டு வந்தது), வலம்படு குருசில் – O victorious king, நீ ஈங்கு இது செயலே – the action you did here (செயலே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 51, பாடியவர்: ஐயூர் முடவனார், பாடப்பட்டோன்: பாண்டியன் கூடகாரத்துத் துஞ்சிய மாறன் வழுதி, திணை: வாகை, துறை: அரச வாகை
நீர் மிகின் சிறையும் இல்லை, தீ மிகின்
மன்னுயிர் நிழற்றும் நிழலும் இல்லை,
வளி மிகின் வலியும் இல்லை, ஒளி மிக்கு
அவற்றோர் அன்ன சினப்போர் வழுதி!
தண் தமிழ் பொது எனப் பொறாஅன், போர் எதிர்ந்து  5
கொண்டி வேண்டுவன் ஆயின், கொள்க எனக்
கொடுத்த மன்னர் நடுக்கற்றனரே,
அளியரோ அளியர் அவன் அளி இழந்தோரே,
நுண் பல் சிதலை அரிது முயன்று எடுத்த
செம்புற்று ஈயல் போல,  10
ஒரு பகல் வாழ்க்கைக்கு உலமருவோரே.

Puranānūru 51, Poet Aiyur Mudavanār sang for Pandiyan Koodakārathu Thunjiya Māran Vazhuthi, Thinai: Vākai, Thurai: Arasa Vākai
When water overflows, there is no dam to contain it!
When fire exceeds, there is no shadow that can shade
the living!  When there is too much wind, no strength
can resist it!  Vazhuthi, radiant and fierce in battle
is like all these.  He will not tolerate if they say that
cool Thamizh Nadu is common, and undertakes wars.
If he requests tributes, kings who say, “take it” and
give willingly, do not tremble.

Those who are very pitiable are those who have lost his
graces.  Like the termites from red mounds built with
difficulty by tiny termites, they whirl around just for a day.

Notes:  Puranānūru poems 51 and 52 were written for this king.   He hailed from a town called Koodakāram.   He was a contemporary of Chozhan Kulamutrathu Thunjiya Killivalavan.  His successor was Pandiyan Ilavanthikai Palli Thunjiya Nanmāran.  Aiyur Mudavanār wrote Puranānūru 51, 228, 314 and 399.

Meanings:  நீர் மிகின் சிறையும் இல்லை – when there is too much water there is no dam to contain it, தீ மிகின் மன்னுயிர் நிழற்றும் நிழலும் இல்லை – when there is too much fire there is no shadow that can shade lives of beings, வளி மிகின் – when there is too much wind, வலியும் இல்லை – there is no strength to resist it, ஒளி மிக்கு அவற்றோர் அன்ன – with radiance like those, சினப் போர் வழுதி – Vazhuthi who is fierce in battles, தண் தமிழ் பொது எனப் பொறாஅன் – he is unable to tolerate that cool Thamizh Nadu is common (தமிழ் – தமிழ் நாட்டிற்கு ஆகுபெயர், பொறாஅன் – அளபெடை), போர் எதிர்ந்து – undertaking war, கொண்டி வேண்டுவன் ஆயின் – if he asks for tributes, கொள்க எனக் கொடுத்த மன்னர் நடுக்கு அற்றனரே – kings who say to him ‘take this’ do not tremble (அற்றனரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), அளியரோ அளியர் – they are very pitiable, அவன் அளி இழந்தோரே – those who have lost his grace (இழந்தோரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), நுண் பல் சிதலை – many tiny termites, white-winged ants, அரிது முயன்று எடுத்த – raised with great difficulty, செம்புற்று ஈயல் போல – like the termites in red mounds, ஒரு பகல் வாழ்க்கைக்கு உலமருவோரே – they whirl around just for a day (உலமருவோரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 52, பாடியவர்: மருதன் இளநாகனார், பாடப்பட்டோன்: பாண்டியன் கூடகாரத்துத் துஞ்சிய மாறன் வழுதி, திணை: வாகை, துறை: அரச வாகை
அணங்குடை நெடுங்கோட்டு அளையகம் முனைஇ,
முணங்கு நிமிர் வயமான் முழு வலி ஒருத்தல்,
ஊன் நசை உள்ளம் துரப்ப இரை குறித்துத்
தான் வேண்டு மருங்கின் வேட்டு எழுந்தாங்கு,
வட புல மன்னர் வாட, அடல் குறித்து,  5
இன்னா வெம்போர் இயல் தேர் வழுதி!
இது நீ கண்ணியது ஆயின், இரு நிலத்து
யார் கொல் அளியர் தாமே,  ஊர்தொறும்
மீன் சுடு புகையின் புலவு நாறு நெடுங்கொடி
வயல் உழை மருதின் வாங்கு சினை வலக்கும்  10
பெரு நல் யாணரின் ஒரீஇ, இனியே
கலிகெழு கடவுள் கந்தம் கைவிடப்
பலி கண் மாறிய பாழ்படு பொதியில்,
நரை மூதாளர் நாய் இடக் குழிந்த
வல்லின் நல்லகம் நிறையப் பல் பொறிக்  15
கான வாரணம் ஈனும்
காடாகி விளியும் நாடுடையோரே.

Puranānūru 52, Poet Maruthan Ilanākanār sang to Pandiyan Koodakārathu Thunjiya Māran Vazhuthi, Thinai: Vākai, Thurai: Arasa Vākai
A male tiger in a cave on a terrifying, tall peak,
hating to stay in, rises and stretches, full of strength,
and goaded by desire for meat, takes whatever direction
he may wish.

You are like him with your intent to kill the kings of the
north, O Vazhuthi with a well fashioned chariot, who fights
ferocious battles.  Since you have willed war, the kings in
this wide world are to be pitied, in whose lands long streamers
of smoke that smelled of flesh rose once from roasting fish
in every town near fields and surrounded the curved branches
of marutham trees.  They used to be prosperous towns.

That has changed.  Now, they are ruined, and turned to forests
where forest hens with spots lay eggs in the depressions
caused by the gambling gadgets of white-haired old men in
public places, where offerings with uproar are not given to
the gods who have abandoned their pillars.

Notes:  Puranānūru poems 51 and 52 were written for this king.  He hailed from a town called Koodakāram.   He was a contemporary of Chozhan Kulamutrathu Thunjiya Killivalavan.  His successor was Pandiyan Ilavanthikai Palli Thunjiya Nanmāran.    This poet wrote Puranānūru 52, 138 and 139.  Akanānūru 377 has a reference of gambling equipment used by elders in the town square.  மேற்கோள்:  சோம்பல் போக்குதல், மூரி நிமிர்ந்தல் – அகநானூறு 357 – முணங்கு நிமிர்ந்து புலவுப் புலி, புறநானூறு 52 – முணங்கு நிமிர் வயமான் முழு வலி ஒருத்தல், புறநானூறு 78 – முணங்கு நிமிர்ந்து அளைச் செறி உழுவை இரைக்கு வந்தன்ன.   முணங்கு நிமிர்ந்து (புறநானூறு 78) – ஒளவை துரைசாமி உரை – சோம்பலைப் போக்கி.  கந்தம் (12) – பொ. வே. சோமசுந்தரனார் உரை, திருமுருகாற்றுப்படை 226 – கந்துடை நிலை என்றது, இறைவன் அருட்குறியாகக் கல் தறி நட்டியிருக்கும் இடத்தை, பண்டைக் காலத்தே இறைவணக்கம் செய்தற்பொருட்டுக் கல்தறி நட்டு அதனை வணங்கி வந்தனர்.  அக்கல்தறியே பிற்றை நாள் சிவலிங்க உருவமாகக் கொள்ளப்பட்டதென்று அறிக.  வல்லு:  அகநானூறு 377 –  நரை மூதாளர் அதிர்தலை இறக்கிக் கவை மனத்து இருத்தும் வல்லு வனப்பு அழிய, வரி நிறச் சிதலை அரித்தலின் புல்லென்று பெரு நலம் சிதைந்த பேஎம் முதிர் பொதியில்.

Meanings:  அணங்கு உடை நெடுங்கோட்டு – in the fearful tall peak, in the tall peak with gods, அளையகம் முனைஇ – hating the inside of the cave (முனைஇ – அளபெடை), முணங்கு – stretches, நிமிர் – lifting, வயமான் – a strong tiger, முழு வலி ஒருத்தல் – a male with great strength, ஊன் நசை உள்ளம் துரப்ப – goaded by its desire for meat, இரை குறித்து – targeting food, தான் வேண்டு மருங்கின் – in the direction he wishes, வேட்டு எழுந்தாங்கு – like he rose up with desire, வட புல மன்னர் வாட – the kings of northern lands to fear, அடல் குறித்து – consider killing, இன்னா வெம்போர் – ferocious in battle, இயல் தேர் வழுதி – Vazhuthi with a well-made chariot, Vazhuthi with a moving chariot, இது நீ கண்ணியது ஆயின் – if you consider war, இரு நிலத்து – in the big land, யார் கொல் – who are they, அளியர் தாமே – they are pitiful (தாமே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), ஊர்தொறும் மீன் சுடு புகையின் புலவு நாறு – there used to be stinking smell of smoke from fish being roasted in all the towns, நெடுங்கொடி- long streamers, வயல் உழை – near the paddy fields, மருதின் வாங்கு சினை வலக்கும் – surrounding the curved branches of marutham trees, பெரு நல் யாணரின் – of the places which were greatly prosperous, ஒரீஇ இனியே – they have changed now (ஒரீஇ – அளபெடை), கலி கெழு – with uproar, கடவுள் கந்தம் கைவிட – since gods have abandoned the pillars, பலி கண் மாறிய – without any offerings, பாழ்படு பொதியில் – in the ruined common place, நரை மூதாளர் – white haired elders, நாய் இடக் குழிந்த – pits caused by placing the gambling gadgets, வல்லின் நல்லகம் நிறைய – the gambling tool’s fine place, பல் பொறிக் கான வாரணம் – forest fowl with many spots, ஈனும் – lay eggs, காடாகி விளியும் – becomes ruined as forests, நாடுடையோரே – those with countries (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 53, பாடியவர்: பொருந்தில் இளங்கீரனார், பாடப்பட்டோன்: சேரமான் மாந்தரஞ்சேரல் இரும்பொறை, திணை: வாகை, துறை: அரச வாகை
முதிர் வார் இப்பி முத்த வார் மணல்,
கதிர் விடு மணியின் கண் பொரு மாடத்து,
இலங்கு வளை மகளிர் தெற்றி ஆடும்
விளங்கு சீர் விளங்கில் விழுமம் கொன்ற
களங்கொள் யானைக் கடுமான் பொறைய!  5
விரிப்பின் அகலும் தொகுப்பின் எஞ்சும்,
மம்மர் நெஞ்சத்து எம்மனோர்க்கு ஒருதலை
கைம்முற்றல நின் புகழே என்றும்
ஒளியோர் பிறந்த இம் மலர்தலை உலகத்து
வாழேம் என்றலும் அரிதே, தாழாது  10
செறுத்த செய்யுள் செய் செந்நாவின்
வெறுத்த கேள்வி விளங்கு புகழ்க் கபிலன்
இன்று உளன் ஆயின் நன்று மன், என்ற நின்
ஆடு கொள் வரிசைக்கு ஒப்பப்
பாடுவன் மன்னால், பகைவரைக் கடப்பே.  15

Puranānūru 53, Poet Porunthil Ilankeeranār sang to Cheraman Māntharancheral Irumporai, Thinai: Vākai, Thurai: Arasa Vākai
To remove the anguish to Vilangil town,
……….where women wearing bright bangles play on
……….verandas of mansions with glittering gems
……….that awe eyes, that are on the long stretches
……….of sand spread like pearls from mature shells,
you took to battle with your fast horses and elephants.

O Poraiyan!  If I sing your praises in full, it will be too long.
If I sing in short, I will miss much.  Those like me with
bewildered hearts cannot sing your glory in full.  This is
the huge world in which we are born, and we cannot live
hating it.
We heard you say, “If only Kapilan were alive today, he whose
fame was radiant and knowledge immense, he with eloquent
tongue, could produce perfect verses in an instant and
how wonderful that would be!”  Yet, I will sing suitably of
your might in battle and how you overwhelmed your enemies.

Notes:  Puranānūru 53 is the only poem written by this poet.  This is the only poem written for this king.  He battled with Chozhan Rāsasooyam Perunarkilli with the help of Malaiyan.  மேற்கோள்:  முத்தைப் போன்ற மணல்:  புறநானூறு 53, முத்த வார் மணல், பெரும்பாணாற்றுப்படை 335 – முத்த வார் மணல், கலித்தொகை 136 – முத்து உறழ் மணல்.  விழுமம் – விழுமம் சீர்மையும் சிறப்பும் இடும்பையும் (தொல்காப்பியம் உரியியல் 57).  வார்தல் போகல் ஒழுகல் மூன்றும் நேர்பும் நெடுமையும் செய்யும் பொருள – (தொல்காப்பியம், உரியியல் 21).

Meanings:  முதிர் வார் இப்பி – mature long shells, முத்த – like pearls, வார் மணல் – long stretches of sand, கதிர் விடு மணியின் – with glittering gems shooting rays, கண் பொரு மாடத்து – from the mansions that awe eyes, இலங்கு வளை மகளிர் – women wearing bright bangles, தெற்றி ஆடும் – play on the veranda, விளங்கு சீர் விளங்கில் – in flourishing Vilangil, in prosperous Vilangil, விழுமம் – anguish, கொன்ற – destroyed, களங்கொள் யானை – elephants that took the battlefield, கடுமான் பொறைய – O Poraiyan with fast horses (கடுமான் – பண்புத்தொகை), விரிப்பின் அகலும் – if expanded it will become too long, தொகுப்பின் எஞ்சும் – if I summarized information will be lost, மம்மர் நெஞ்சத்து எம்மனோர்க்கு – to us who are with confused hearts, ஒருதலை கைம்முற்றல நின் புகழே – we will be unable to sing your praise entirely (புகழே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), என்றும் – always, ஒளியோர் பிறந்த – bright people who were born, இம் மலர்தலை உலகத்து – in this wide world, வாழேம் என்றலும் அரிதே – it is difficult to say that we will not live (அரிதே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), தாழாது செறுத்த செய்யுள் செய் – created meaningful verses without delay, செந்நாவின் – with an eloquent tongue, வெறுத்த கேள்வி – dense learning, abundant learning (வெறுத்த – செறிந்த), விளங்கு புகழ்க் கபிலன் இன்று உளன் ஆயின் – if poet Kapilan with bright renown were alive today, நன்று  – it would be good, மன் – அசைநிலை கழிவின்கண் வந்தது, expletive implying the past, என்ற – said so, நின் ஆடு கொள் வரிசைக்கு ஒப்ப – to suit your victories, பாடுவன் மன்னால் பகைவரைக் கடப்பே – I will sing about your victories over your enemies (மன்னால் – மன், ஆல் அசைநிலைகள், expletives, கடப்பே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 54, பாடியவர்: கோனாட்டு எறிச்சலூர் மாடலன் மதுரைக் குமரனார், பாடப்பட்டோன்: சேரமான் குட்டுவன் கோதை, திணை: வாகை, துறை: அரச வாகை
எங்கோன் இருந்த கம்பலை மூதூர்
உடையோர் போல இடையின்று குறுகிச்,
செம்மல் நாள் அவை அண்ணாந்து புகுதல்
எம்மன வாழ்க்கை இரவலர்க்கு எளிதே,
இரவலர்க்கு எண்மை அல்லது புரவு எதிர்ந்து,  5
வானம் நாண, வரையாது சென்றோர்க்கு
ஆனாது ஈயும் கவிகை வண்மைக்
கடுமான் கோதை துப்பு எதிர்ந்து எழுந்த
நெடுமொழி மன்னர் நினைக்குங் காலைப்,
பாசிலைத் தொடுத்த உவலைக் கண்ணி  10
மாசுண் உடுக்கை மடிவாய் இடையன்,
சிறுதலை ஆயமொடு குறுகல் செல்லாப்
புலி துஞ்சு வியன் புலத்து அற்றே,
வலி துஞ்சு தடக்கை அவனுடை நாடே.

Puranānūru 54, Poet Kōnāttu Erichalūr Mādalan Mathurai Kumaranār sang for Cheraman Kuttuvan Kōthai, Thinai: Vākai, Thurai: Arasa Vākai
In the ancient, uproarious town where my king is, those
like me can enter his great day assembly with our heads
held high!  It is easy for those like me to approach him.
Not just that.  He gives to everybody who comes to him,
without limits and without stopping, shaming the generosity
of clouds, Kōthai with charitable hands and fast horses.

The mighty kings who have risen up against our lord with
great strength, are like a whistling goat herder who wears
soiled clothes and a dirty garland, who is unable to go near a
vast place where a tiger lives, with his goats with small heads.
His country is not approachable by enemy kings.

Notes:  This is the only poem written for this king.  He was a contemporary of Chozhan Ilavanthikai Palli Thunjiya Nalankilli and Chozhan Kurāpalli Thunjiya Perunthirumāvalavan.  This poet wrote Puranānūru poems 54, 61, 167, 180, 197 and 394.  கம்பலை – கம்பலை சும்மை கலியே அழுங்கல் என்று இவை நான்கும் அரவப் பொருள (தொல்காப்பியம், உரியியல் 53).  தட – தடவும் கயவும் நளியும் பெருமை (தொல்காப்பியம், உரியியல் 24).

Meanings:  எங்கோன் இருந்த கம்பலை மூதூர் உடையோர் போல – like those in an ancient town with uproar where my king was (கம்பலை – உரிச்சொல்), இடையின்று குறுகி – go close without considering time, செம்மல் நாள் அவை – esteemed day assembly, அண்ணாந்து புகுதல் – entering with lifted heads, எம் அன வாழ்க்கை – those who live like me (அன – இடைக்குறை, உவம உருபு, a comparison word), இரவலர்க்கு எளிதே – it is easy for those in need (எளிதே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), இரவலர்க்கு எண்மை அல்லது – other than being easy for those in need, புரவு எதிர்ந்து – taking on responsibility for protecting, வானம் நாண – for clouds to be embarrassed, வரையாது – without limits, சென்றோர்க்கு – to those who go to him, ஆனாது ஈயும் – gifting without stopping, கவிகை வண்மைக் கடுமான் கோதை – Kōthai with fast horses and charitable hands (கடுமான் – பண்புத்தொகை, கவிகை – வினைத்தொகை, elliptical compound in which a verbal root forms the first component), துப்பு எதிர்ந்து எழுந்த நெடுமொழி மன்னர் – great kings who have risen against his strength swearing, நினைக்கும் காலை – when thinking about it, பாசிலைத் தொடுத்த உவலைக் கண்ணி –  garland braided with green leaves and sprouts, மாசுண் உடுக்கை – dirty clothes, மடிவாய் இடையன் – a cattle herder who whistles with folded lips, சிறு தலை ஆயமொடு – along with his herd with small heads, குறுகல் செல்லா – unable to approach, புலி துஞ்சு வியன் புலத்து அற்றே – it is like a vast space where a tiger is sleeping (அற்றே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), வலி துஞ்சு தடக்கை – large hands where bravery resides, அவனுடை நாடே – his country (நாடே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 55, பாடியவர்: மதுரை மருதன் இளநாகனார், பாடப்பட்டோன்: பாண்டியன் இலவந்திகைப்பள்ளித் துஞ்சிய நன்மாறன், திணை: பாடாண், துறை: செவியறிவுறூஉ
ஓங்கு மலைப் பெருவில் பாம்புஞாண் கொளீஇ,
ஒரு கணை கொண்டு மூவெயில் உடற்றிப்
பெரு விறல் அமரர்க்கு வெற்றி தந்த
கறை மிடற்று அண்ணல் காமர் சென்னிப்
பிறை நுதல் விளங்கும் ஒருகண் போல, 5
வேந்து மேம்பட்ட பூந்தார் மாற!
கடுஞ் சினத்த கொல் களிறும்; கதழ் பரிய கலி மாவும்,
நெடுங் கொடிய நிமிர் தேரும், நெஞ் சுடைய புகல் மறவரும், என
நான்குடன் மாண்ட தாயினும், மாண்ட
அறநெறி முதற்றே, அரசின் கொற்றம்; 10
அதனால், நமரெனக் கோல்கோ டாது,
‘பிறர்’ எனக் குணங் கொல்லாது,,
ஞாயிற் றன்ன வெந்திறல் ஆண்மையும்,
திங்கள் அன்ன தண்பெருஞ் சாயலும்,
வானத்து அன்ன வண்மையும், மூன்றும், 15
உடையை ஆகி, இல்லோர் கையற,
நீநீடு வாழிய நெடுந்தகை! தாழ்நீர்!
வெண் தலைப் புணரி அலைக்கும் செந்தில்
நெடுவேள் நிலைஇய காமர் வியந்துறைக்
கடுவளி தொகுப்ப ஈண்டிய 20
வடுஆழ் எக்கர் மணலினும் பலவே!

Puranānūru 55, Poet Mathurai Maruthan Ilanākanār sang to Pandiyan Ilavanthikaipalli Thunjiya Nanmāran, Thinai: Pādān, Thurai: Seviyarivurūu
O Māran donning a flower garland!  You are like the god
with a blue throat, a glowing eye, and a crescent moon
on his head, who used the soaring mountain as a large bow,
and a snake as a string, and with one arrow ruined three forts
and brought victory to the celestials.  You are superior
to all the other kings!

Even though you own an army with these four divisions –
murderous elephants with fierce rage, proud swift horses,
tall chariots with rising flags, and foot soldiers with
strength in their hearts and desire for battles, esteemed
righteousness is the foremost cause for real victory.  So,
not thinking that they are ‘ours’ and being unjust to favor
them, and not hurting others because they are ‘not ours’,
with bravery and manliness like the sun, coolness and
tenderness like the moon and charity like the sky,
possessing these three great virtues, may you live a long life,
so that there will not be people in need without anything!

Greatness!  May your life be long with more days than the number
of sands brought and heaped by powerful winds, with deep scars,
on the lovely vast shores of the ocean where white-crested waves
roll from the deep waters in Senthil where Murukan rules!

Notes:  Puranānūru 55, 56, 57, 196 and 198 were written for this king.  His acquired name is because he died at Ilavanthikaippalli.  This poet wrote Puranānūru 55 and 349.  கதழ் – கதழ்வும் துனைவும் விரைவின் பொருள் (தொல்காப்பியம், உரியியல் 19).  மணலினும் பலவே:  அகநானூறு 93 – தண் ஆன்பொருநை மணலினும் பலவே, புறநானூறு 9- நன்னீர்ப் பஃறுளி மணலினும் பலவே, புறநானூறு 43 – எக்கர் இட்ட மணலினும் பலவே, புறநானூறு 55 – வடு ஆழ் எக்கர் மணலினும் பலவே, புறநானூறு 136 – நுண் பல மணலினும் ஏத்தி, புறநானூறு 363 – இடு திரை மணலினும் பலரே, புறநானூறு 387 – கல்லென் பொருநை மணலினும், மதுரைக்காஞ்சி 236 – திரை இடு மணலினும் பலரே, மலைபடுகடாம் 556 – வடு வாழ் எக்கர் மணலினும் பலரே.

Meanings:  ஓங்கு மலை – lofty mountain, பெரு வில் – large bow, பாம்பு ஞாண் கொளீஇ – tied a snake as a string (கொளீஇ – அளபெடை), ஒரு கணை கொண்டு – with one arrow, மூ எயில் உடற்றி – ruined three forts, பெருவிறல் அமரர்க்கு வெற்றி தந்த – brought victory to the greatly victorious celestials, கறை மிடற்று அண்ணல் – the lord with stained/dark blue neck, காமர் சென்னி – handsome head, பிறை நுதல் விளங்கும் – crescent moon glows near the forehead, ஒரு கண் போல – like the god with one eyes, வேந்து மேம்பட்ட – better than the other kings – Chozha and Chera, பூந்தார் மாற – O Māran wearing a flower garland, கடுஞ் சினத்த கொல் களிறும் – and murderous elephants with great rage, கதழ் பரிய கலி மாவும் – and proud fast horses, நெடுங்கொடிய நிமிர் தேரும் – and tall chariots with tall flags, நெஞ்சுடைய புகல் மறவரும் – and brave warriors with desire, என நான்குடன் – with these four, மாண்டது ஆயினும் – even if the army is esteemed, மாண்ட அற நெறி முதற்றே அரசின் கொற்றம் – esteemed justice is most important for the victory of a king, அதனால் – so, நமர் என – not thinking that they are our people, கோல் கோடாது – scepter not bending, பிறர் எனக் குணம் கொல்லாது – not hurting the nature of others, ஞாயிற்றன்ன – like the sun, வெந்திறல் ஆண்மையும் – and manliness with bravery, திங்கள் அன்ன தண் பெருஞ் சாயலும் – and coolness and tenderness like the moon, வானத்து அன்ன வண்மையும் – charity like that of the sky (வானத்து – வானம், அத்து சாரியை), மூன்றும் உடையை ஆகி – and you having these three, இல்லோர் கையற – for those in need not to feel helpless, நீ நீடு வாழிய – may you live long, நெடுந்தகை – O greatness, தாழ் நீர் – deep waters, வெண்தலைப் புணரி அலைக்கும் செந்தில் – Thiruchendur washed by white-crested waves, நெடுவேள் நிலைஇய – where Murukan rules (நிலைஇய – அளபெடை), காமர் வியன் துறை – beautiful long shores, கடு வளி தொகுப்ப – collected by strong winds, ஈண்டிய – collected,  heaped, வடு ஆழ் – deep marks, deep scars, எக்கர் மணலினும் பலவே – more days than the number of sands on the heaps (பலவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 56, பாடியவர்: மதுரைக் கணக்காயனார் மகனார் நக்கீரனார், பாடப்பட்டோன்: பாண்டியன் இலவந்திகைப்பள்ளித் துஞ்சிய நன்மாறன், திணை: பாடாண், துறை: பூவை நிலை
ஏற்று வலன் உயரிய எரி மருள் அவிர் சடை,
மாற்று அருங் கணிச்சி மணி மிடற்றோனும்,
கடல் வளர் புரி வளை புரையும் மேனி,
அடல் வெந்நாஞ்சில் பனைக்கொடியோனும்,
மண்ணுறு திருமணி புரையும் மேனி,  5
விண் உயர் புள் கொடி விறல் வெய்யோனும்,
மணி மயில் உயரிய மாறா வென்றிப்
பிணிமுக ஊர்தி ஒண் செய்யோனும், என
ஞாலங் காக்கும் கால முன்பின்,
தோலா நல் இசை நால்வர் உள்ளும்,  10
கூற்று ஒத்தீயே மாற்று அருஞ் சீற்றம்,
வலி ஒத்தீயே வாலியோனைப்,
புகழ் ஒத்தீயே இகழுநர் அடுநனை,
முருகு ஒத்தீயே முன்னியது முடித்தலின்,
ஆங்கு ஆங்கு அவரவர் ஒத்தலின் யாங்கும்  15
அரியவும் உளவோ நினக்கே அதனால்,
இரவலர்க்கு அருங்கலம் அருகாது ஈயா
யவனர் நன்கலம் தந்த தண் கமழ் தேறல்
பொன் செய் புனை கலத்து ஏந்தி நாளும்
ஒண்தொடி மகளிர் மடுப்ப, மகிழ் சிறந்து,  20
ஆங்கு இனிது ஒழுகுமதி ஓங்கு வாள் மாற
அங்கண் விசும்பின் ஆரிருள் அகற்றும்
வெங்கதிர்ச் செல்வன் போலவும், குடதிசைத்
தண் கதிர் மதியம் போலவும்
நின்று நிலைஇயர், உலகமோடு உடனே!  25

Puranānūru 56, Poet Mathurai Kanakkāyanār Makanār Nakkeeranār sang to Pandiyan Ilavanthikaipalli Thunjiya Nanmāran, Thinai: Pādān, Thurai: Poovai Nilai
Sivan has a victory flag with a bull, flame-like bright matted braids,
axe that is hard to avoid and a sapphire blue neck.  Balarāman has
a white body as white as whorled conch growing in the ocean, kills
with his murderous plow and carries a palmyra palm on his flag.
Thirumāl who is the color of lovely, blue, washed sapphire, longs for
triumph, and has a bird is on his flag which towers high into the sky.
Murukan who has never been defeated, glows, has a peacock on his
flag and rides a peacock.

You are to be placed among these four gods who protect the earth and
bring on destruction, whose fame cannot be ruined.  With your anger
that cannot be opposed, you are like Kootruvan in his killing.  You are
like Balarāman in might.  In your great fame, you are like Thirumāl
who kills enemies.  You are like Murukan who has the might to create
the end of time, because you finish tasks that you set out to do.  There is
nothing that you cannot perform, since you resemble these gods.

May you live sweetly, giving away precious ornaments to those who come
in need and never run out of them, while you enjoy life every day as women
wearing bright bangles serve you fragrant and cool wine brought in fine ships
by the Yavanas, pouring from finely made pitchers made of gold.  O Māran
whose sword is raised high!  May you live in this earth for long, like the sun
with hot rays that drives away darkness in the sky, and like the cool moon
that spreads its rays from the west!

Notes:  Puranānūru 55, 56, 57, 196 and 198 were written for this king.  His acquired name is because he died at Ilavanthikaippalli.   This poet wrote Puranānūru 56 and 189.  பிணிமுக ஊர்தி (8) – ஒளவை துரைசாமி உரை – பிணிமுகம் யானை என்றும் சொல்லுப.  மதி – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26).  ஈயா – ஈந்து என்பது பொருள். செய்யா என்னும் வாய்பாட்டு வினையெச்சம்.  எதிர்மறைச் சொல்போல் காணப்படினும் உடன்பாட்டுப் பொருள் தருவது.

Meanings:  ஏற்று வலன் உயரிய – bull with a raised victory flag, எரி மருள் அவிர் சடை – flame-like bright braids (மருள் – உவம உருபு, a comparison word), மாற்று அரும் கணிச்சி – axe that is difficult to avoid, மணி மிடற்றோனும் – and the one with sapphire neck, Sivan, கடல் வளர் புரி வளை புரையும் மேனி – body like the twisted conch shells growing in the sea, Balaraman, அடல் வெந்நாஞ்சில் – harsh plow that desires murders, பனைக்கொடியோனும் – and one with a palm flag, Balaraman who is the elder brother of Thirumal, மண்ணுறு திருமணி புரையும் மேனி – body like washed beautiful sapphire, Thirumal, விண் உயர் – sky high, புள் கொடி – bird flag, Garudan, விறல் வெய்யோனும் – and one who desires victory, Thirumal, மணி மயில் உயரிய – raised sapphire-colored peacock flag, மாறா வென்றி – unfailing victory, பிணிமுக ஊர்தி – riding on that peacock, ஒண் செய்யோனும் – and glowing Murukan, and great Murukan, என – thus, ஞாலம் காக்கும் – protecting the world, கால முன்பின் – with strength to create the end of time, தோலா – without failing, unspoilt, நல் இசை நால்வர் உள்ளும் – among the four gods with great renown, கூற்று ஒத்தீயே மாற்று அரும் சீற்றம் – you are like the Kootruvan who is the god of death with rage that is impossible to be blocked (ஒத்தீயே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), வலி ஒத்தீயே வாலியோனை- you are strong like Balarāman (ஒத்தீயே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), புகழ் ஒத்தீயே இகழுநர் அடுநனை – in fame you are like Thirumal who kills his enemies (ஒத்தீயே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), முருகு ஒத்தீயே முன்னியது முடித்தலின் – you are like Murukan in doing what you desire (ஒத்தீயே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), ஆங்கு ஆங்கு அவரவர் ஒத்தலின் – since you are like them in all those, யாங்கும் அரியவும் உளவோ நினக்கே – you have all those precious things and is there anything you cannot do, அதனால் – and so, இரவலர்க்கு அருங்கலம் அருகாது ஈயா – giving greatly precious ornaments to those who come in need, யவனர் நன்கலம் தந்த – brought by the Ionian Greeks in their fine ships, brought by Ionian Greeks in fine pots (even though the word stems from Ionians, some scholars have indicated that the word could have been used for others like the Romans, Turks, Egyptians and others), தண் கமழ் தேறல் – cool fragrant wine, பொன் செய் புனை கலத்து ஏந்தி – brought in golden bowls, நாளும் – daily, ஒண்தொடி மகளிர் மடுப்ப – given to drink by women with bright bangles, மகிழ் சிறந்து ஆங்கு இனிது ஒழுகுமதி – enjoy  sweetly and happily (மதி – முன்னிலையசை, an expletive of the second person), ஓங்கு வாள் மாற – O Māran with lifted spear, அங்கண் – there, விசும்பின் ஆரிருள் அகற்றும் – removing pitch darkness in the sky, வெங்கதிர்ச் செல்வன் போலவும் – like the sun with hot rays, குடதிசைத் தண் கதிர் மதியம் போலவும் – like the west side moon with cool rays, நின்று நிலைஇயர் உலகமோடு உடனே – may you live long in this world (நிலைஇயர் – அளபெடை, உடனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 57, பாடியவர்: காவிரிப்பூம்பட்டினத்துக் காரிக்கண்ணனார், பாடப்பட்டோர்: பாண்டியன் இலவந்திகைப்பள்ளித் துஞ்சிய நன்மாறன், திணை: வஞ்சி, துறை: துணை வஞ்சி
வல்லார் ஆயினும், வல்லுநர் ஆயினும்,
புகழ்தல் உற்றோர்க்கு மாயோன் அன்ன,
உரை சால் சிறப்பின் புகழ் சால் மாற!
நின்னொன்று கூறுவது உடையேன், என் எனின்,
நீயே பிறர் நாடு கொள்ளுங் காலை, அவர் நாட்டு  5
இறங்கு கதிர் கழனி நின் இளையரும் கவர்க,
நனந்தலைப் பேரூர் எரியும் நைக்க,
மின்னு நிமிர்ந்தன்ன நின் ஒளிறு இலங்கு நெடுவேல்
ஒன்னார்ச் செகுப்பினும் செகுக்க, என்னதூஉம்
கடிமரம் தடிதல் ஓம்பு, நின்  10
நெடுநல் யானைக்குக் கந்து ஆற்றாவே.

Puranānūru 57, Poet Kāviripoompattinathu Kārikannanār sang to Pandiyan Ilavanthikaipalli Thunjiya Nanmāran, Thinai: Vanji, Thurai: Thunai Vanji
Whether they have talent or not, you give gifts
to them like Thirumāl, O King Māran with fame
and greatness fit for words!  Let me tell you
something!

When you seize lands of others,
let your young warriors plunder fields where
stalks are bent with heavy grains, let fires eat
large towns, and let your tall spear, bright like
lightning flashes, kill enemies.  But do not cut
down their protected trees, for they will serve
as posts to tie your tall, fine elephant!

Notes:  It was customary for invading kings to tie their elephants to prized tutelary trees belonging to enemy kings.  Puranānūru 55, 56, 57, 196 and 198 were written for this king.   His acquired name is because he died at Ilavanthikaippalli.  This poet wrote Puranānūru 57, 58, 169, 171 and 353.  நெடுநல் யானைக்குக் கந்து ஆற்றாவே (11) – உ. வே. சாமிநாதையர் உரை – நின்னுடைய நெடிய நல்ல யானைகட்கு முன்பு நட்டு நிற்கின்ற தறிகள் ஆற்றமாட்டா ஆகலான்.  அவை இளமரமாதலால், நின் நெடுநல்யானைகட்குத் தறியாதற்குப் பொறை ஆற்றாவென்று உரைப்பாருமுளர், ச. வே. சுப்பிரமணியன் உரை – காவல் மரத்தை வெட்டுவதை மட்டும் கைவிடுக.  உன் நெடிய யானைக்கு கட்டு தறி போன்று ஆகும் தகுதி உடைய து, ஒளவை துரைசாமி உரை – நின்னுடைய நெடிய நல்ல யானைகட்கு முன்பு நட்டு நிற்கின்ற தறிகள் ஆற்றமாட்டாவாதலான்.  மின்னல் நிமிர்ந்தாற்போல்:  மின்னு நிமிர்ந்தன்ன – அகநானூறு 124, 158, நற்றிணை 51, புறநானூறு 57, மின்னு நிமிர்ந்தாங்கு – பெரும்பாணாற்றுப்படை 484,  மின்னு நிமிர்ந்தனைய – மதுரைக்காஞ்சி 679.  நனந்தலை – அகன்ற இடம், நனம் – நனவே களனும் அகலமும் செய்யும் (தொல்காப்பியம் உரியியல். 80).

Meanings:  வல்லார் ஆயினும் – even if they are persons without ability, வல்லுநர் ஆயினும் – even if they persons with ability, புகழ்தல் உற்றோர்க்கு – to those who praise, மாயோன் அன்ன – like Thirumāl, உரை சால் சிறப்பின் – with great fame, with greatness fit for verses, புகழ் சால் மாற – O King Māran with fame, நின்னொன்று கூறுவது உடையேன் – I will tell you something, என் எனின் – what it is, நீயே பிறர் நாடு கொள்ளும் காலை – when you seize lands of others, அவர் நாட்டு இறங்கு கதிர் கழனி – the heavy bent grains in their country (இறங்கு – வளைந்த), நின் இளையரும் கவர்க – may your young warriors take, நனந்தலைப் பேரூர் – large towns, எரியும் நைக்க – may the flames burn them, மின்னு நிமிர்ந்தன்ன – like spreading lightning, like raised lightning, நின் ஒளிறு இலங்கு நெடுவேல் – your bright tall spear, ஒன்னார்ச் செகுப்பினும் – even if it kills your enemies, செகுக்க – let it kill,  என்னதூஉம் – even a little (அளபெடை), கடி மரம் தடிதல் ஓம்பு – avoid cutting the protected trees, நின் நெடுநல் யானைக்குக் கந்து ஆற்றாவே- let them be poles for your tall fine elephant since what you had before will not be useful (ஆற்றாவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 58, பாடியவர்: காவிரிப்பூம்பட்டினத்துக் காரிக்கண்ணனார், பாடப்பட்டோர்: சோழன் குராப்பள்ளித் துஞ்சிய பெருந்திருமாவளவனும் பாண்டியன் வெள்ளியம்பலத்துத் துஞ்சிய பெருவழுதியும், திணை: பாடாண், துறை: உட ன் நிலை
நீயே தண் புனல் காவிரிக் கிழவனை, இவனே,
முழு முதல் தொலைந்த கோளி ஆலத்துக்
கொழு நிழல் நெடுஞ்சினை வீழ் பொறுத்தாங்குத்,
தொல்லோர் மாய்ந்தெனத் துளங்கல் செல்லாது,
நல்லிசை முதுகுடி நடுக்குஅறத் தழீஇ,  5
இளையது ஆயினும் கிளை அரா எறியும்
அரு நரை உருமின் பொருநரைப் பொறாஅச்
செரு மாண் பஞ்சவர் ஏறே, நீயே,
அறந்துஞ்சு உறந்தைப் பொருநனை, இவனே,
நெல்லும் நீரும் எல்லார்க்கும் எளியவென  10
வரைய சாந்தமும் திரைய முத்தமும்,
இமிழ் குரல் முரசம் மூன்றுடன் ஆளும்
தமிழ் கெழு கூடல் தண் கோல் வேந்தே,
பால் நிற உருவின் பனைக்கொடியோனும்,
நீல் நிற உருவின் நேமியோனும், என்று  15
இரு பெருந்தெய்வமும் உடன் நின்றாஅங்கு,
உருகெழு தோற்றமொடு உட்குவர விளங்கி,
இந்நீர் ஆகலின் இனியவும் உளவோ?
இன்னும் கேண்மின்! நும் இசை வாழியவே!
ஒருவீர் ஒருவீர்க்கு ஆற்றுதிர், இருவீரும்  20
உடனிலை திரியீர் ஆயின், இமிழ் திரைப்
பெளவம் உடுத்தஇப் பயங்கெழு மாநிலம்
கையகப்படுவது பொய்யாகாதே,
அதனால் நல்ல போலவும் நயவ போலவும்,
தொல்லோர் சென்ற நெறிய போலவும்  25
காதல் நெஞ்சின் நும் இடை புகற்கு அலமரும்
ஏதில் மாக்கள் பொதுமொழி கொள்ளாது,
இன்றே போல்க நும் புணர்ச்சி வென்று வென்று
அடு களத்து உயர்க நும் வேலே, கொடுவரிக்
கோள் மாக் குயின்ற சேண் விளங்கு தொடு பொறி  30
நெடுநீர்க் கெண்டையொடு பொறித்த
குடுமிய ஆக, பிறர் குன்று கெழு நாடே.

Puranānūru 58, Poet Kāviripoompattinathu Kāri Kannanār sang to Chozhan Kurāpalli Thunjiya Perunthirumāvalavan and Pandiyan Velliampalathu Thunjiya Peruvazhuthi, Thinai: Pādān, Thurai: Udan Nilai
You are the ruler of Kāviri River with cool waters!
He is born of great lineage of an ancient Pandiyan
clan, and because his ancestors have vanished, he is
the support, like a hanging root from a non-flowering
banyan tree that supports a long branch that offers dense
shade, after the thick trunk has died.  Even though he
is young, he is a bull among Pandiyars with war wisdom.
Like white lightning and thunder that attacks snakes and
their families, he will not tolerate his enemies.

You are lord of Uranthai where justice resides.  He is the
king of Koodal where Thamizh flourishes, where he rules with
his cool, just scepter and he commands three royal drums
with resounding voices, in a city that gets sandalwood from
the mountains, pearls from the ocean waves, and water and
paddy is easily available for all.

You two are like the great gods – Balaraman with a palmyra
flag whose skin is white as milk and Thirumal who is blue,
and wields a discus, glowing together and causing terror.
Is there anything sweeter?  Listen to more!  May your fame
flourish forever!  If you help each other and do not ruin
this unity, you will win this beneficial world that is
surrounded by oceans.  So, be good and fair to each other.

Paying attention to the path that your ancestors took, may
your unity continue with caring hearts like it is today,
while paying no attention to strangers who come between you!
May your spears see victory after victory in murderous
battlefields!  In the lands of others, where mountains rise high,
may the peaks be incised with the signs of the tiger with
curved stripes and of the carp from the deep waters!

Notes:  The poet sings to both kings when they were allies, comparing them to Balaraman and Thirumāl.  Puranānūru poems 58, 60 and 197 were written for Chozhan Kurāppalli Thunjiya Perunthirumāvalavan.  This poet wrote Puranānūru 57, 58, 169, 171 and 353.  There is a convention that thunder ruins and kills snakes.  Akanānūru 68, 92, 119, 182, 202, 274, 323, 328, Kalithokai 45, 113, Kurunthokai 158, 190, 268, 391 and Natrinai 37, 51, 114, 129, 238, 255, 264, 347, 383, Puranānūru 17, 37, 58, 126, 211, 366 and 369 have similar descriptions of thunder ruining or killing snakes.

Meanings:  நீயே தண் புனல் காவிரிக் கிழவனை – you are the lord of Kāviri River with cool waters (கிழவனை – ஐகாரம் முன்னிலைக்கண் வந்தது), இவனே – he, முழு முதல் தொலைந்த – thick trunk ruined, கோளி ஆலத்துக் கொழு நிழல் – thick shade of non-flowering banyan tree (கோளி – a tree that fruits without flowering), நெடுஞ்சினை – huge/long branches, வீழ் பொறுத்தாங்கு – like an aerial root that supports, தொல்லோர் மாய்ந்தென – since his ancestor’s died, துளங்கல் செல்லாது – without relaxing, நல்லிசை – great fame, முதுகுடி – ancient clan, நடுக்குஅறத் தழீஇ – embracing without them trembling, இளையது ஆயினும் – even if he is young, கிளை அரா எறியும் அரு நரை உருமின் – like proud harsh white/silver colored lightning with thunder that attacks families of snakes (உருமின் – இன் ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு, ஒப்புப் பொருளில் வந்தது), பொருநரைப் பொறாஅ – not tolerable to your warrior enemies (பொறாஅ – அளபெடை), செரு மாண் பஞ்சவர் ஏறே – he is like a bull born of war-wise Pandiyan lineage, நீயே அறந்துஞ்சு உறந்தைப் பொருநனை – you are the ruler of Uranthai where justice resides (பொருநனை – ஐகாரம் முன்னிலைக்கண் வந்தது), இவனே – he,  நெல்லும் நீரும் எல்லார்க்கும் எளியவென – that paddy and water are easy for everyone, வரைய சாந்தமும் – sandal from the mountains, திரைய முத்தமும் – pearls from the ocean, இமிழ் குரல் முரசம் – drums with roaring sounds, மூன்றுடன் ஆளும் – ruling with these three, தமிழ் கெழு கூடல் – Koodal/Madurai where Thamizh flourishes, தண் கோல் வேந்தே – the king with a cool justice rod, king with a fine scepter, பால் நிற உருவின் – in the color of milk, பனைக்கொடியோனும் – and Balaraman, one with palmyra flag, Borassus flabellifer, நீல் நிற உருவின் நேமியோனும் – and Thirumal, the blue colored one with a wheel (நீல் – கடைக்குறை, poetical license which consists in the shortening of a word by elision of one or more letters in the end), என்று இரு பெருந்தெய்வமும் – the two great gods, உடன் நின்றாஅங்கு – like they stood together (நின்றாஅங்கு – அளபெடை), உருகெழு தோற்றமொடு – with fierce looks, உட்குவர விளங்கி – shining with terror, இந்நீர் ஆகலின் – of this nature, இனியவும் உளவோ – is it sweeter, இன்னும் கேண்மின் – you listen to more (மின் – முன்னிலைப் பன்மை வினைமுற்று விகுதி, a verbal plural suffix of the second person), நும் இசை வாழியவே – may your fame live for long (வாழியவே- ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), ஒருவீர் ஒருவீர்க்கு ஆற்றுதிர் – may you help each other, இருவீரும் உடனிலை – unity between both of you, திரியீர் ஆயின் – if you both do not change, இமிழ் திரைப் பெளவம் உடுத்தஇப் பயங்கெழு மாநிலம் – this beneficial land surrounded by the ocean with waves, கையகப்படுவது – to be controlled, பொய்யாகாதே – it will not fail (பொய்யாகாதே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), அதனால் – so, நல்ல போலவும் – like being good, நயவ போலவும் – like being with fairness, தொல்லோர் சென்ற நெறிய போலவும் – like going on the right path your ancestors went, காதல் நெஞ்சின் – with caring hearts, with loving hearts, நும் இடை புகற்கு அலமரும் ஏதில் மாக்கள் பொதுமொழி கொள்ளாது – not listening to others who come between the two of you, இன்றே போல்க நும் புணர்ச்சி – let your unity be like that of today, வென்று வென்று அடு களத்து உயர்க நும் வேலே – may your spear win and win in murderous battles (வேலே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), கொடுவரிக் கோள் மாக் குயின்ற – etched with the sign of the killer tiger with curved stripes (கொடுவரி – பண்புத்தொகைப் புறத்துப் பிறந்த அன்மொழித்தொகை, ஆகுபெயருமாம்), சேண் விளங்கு – shining at a distance, தொடு – dug (into the mountain), etched,  பொறி – symbol, sign, நெடுநீர்க் கெண்டையொடு – with carp fish in the deep sea, cyprinus fimbriatus, பொறித்த குடுமிய ஆக – with peaks with the signs, பிறர் குன்று கெழு நாடே – the countries of others with mountains (நாடே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 59, பாடியவர்: மதுரைக் கூலவாணிகன் சீத்தலைச் சாத்தனார், பாடப்பட்டோன்: பாண்டியன் சித்திரமாடத்துத் துஞ்சிய நன்மாறன், திணை: பாடாண், துறை: பூவை நிலை
ஆரம் தாழ்ந்த அணி கிளர் மார்பின்,
தாள் தோய் தடக்கைத் தகை மாண் வழுதி!
வல்லை மன்ற நீ நயந்து அளித்தல்,
தேற்றாய் பெரும பொய்யே, என்றும்
காய் சினம் தவிராது கடல் ஊர்பு எழுதரும்  5
ஞாயிறு அனையை நின் பகைவர்க்குத்,
திங்கள் அனையை எம்மனோர்க்கே.

Puranānūru 59, Poet Mathurai Koolavānikan Cheethalai Sāthanār sang to Pandiyan Chithiramādathu Thunjiya Nanmāran, Thinai: Pādān, Thurai: Poovai Nilai
O greatly esteemed Vazhuthi wearing garlands on your
handsome chest, with large hands that touch your legs!
You certainly give with love, Lord!
You do not accept lies.  You are like the sun that rises
from the ocean, never relenting in your fierce rage toward
your enemies, but like the moon to people like me!

Notes:  This is the only poem written for this king, who died in a town called Chithiramādam.  This is the only Puranānūru poem written by this poet.  மன்ற – மன்றவென் கிளவி தேற்றஞ் செய்யும் (தொல்காப்பியம், இடையியல் 17).  தட – தடவும் கயவும் நளியும் பெருமை (தொல்காப்பியம், உரியியல் 24).

Meanings:  ஆரம் தாழ்ந்த அணி கிளர் மார்பின் – with a very handsome chest with garlands/pearl strands hanging, தாள் தோய் தடக்கை – large hands that touch your legs, தகை மாண் வழுதி – O greatly esteemed Vazhuthi, வல்லை – you are capable, மன்ற – certainly, clearly, நீ நயந்து அளித்தல் – you give with love, தேற்றாய் – do not trust, you do not accept, பெரும – O greatness,  பொய்யே – lies, என்றும் – always, காய் சினம் தவிராது – not stopping intense heat, not removing intense rage, கடல் ஊர்பு எழுதரும் ஞாயிறு அனையை – you are like the sun that rises from the ocean, நின் பகைவர்க்கு – to your enemies, திங்கள் அனையை எம்மனோர்க்கே – to people like me you are like the moon

புறநானூறு 60, பாடியவர்: உறையூர் மருத்துவன் தாமோதரனார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் குராப்பள்ளித் துஞ்சிய பெருந்திருமாவளவன், திணை: பாடாண், துறை: குடை மங்கலம்
முந்நீர் நாப்பண் திமில் சுடர் போலச்
செம்மீன் இமைக்கும் மாக விசும்பின்
உச்சி நின்ற உவவுமதி கண்டு,
கட்சி மஞ்ஞையின் சுர முதல் சேர்ந்த,
சில் வளை விறலியும் யானும் வல் விரைந்து,  5
தொழுதனம் அல்லமோ, பலவே, கானல்
கழி உப்பு முகந்து கல் நாடு மடுக்கும்
ஆரைச் சாகாட்டு ஆழ்ச்சி போக்கும்
உரனுடை நோன் பகட்டு அன்ன எங்கோன்,
வலன் இரங்கு முரசின் வாய்வாள் வளவன்,  10
வெயில் மறைக் கொண்ட உருகெழு சிறப்பின்
மாலை வெண்குடை ஒக்குமால் எனவே?

Puranānūru 60, Poet Uraiyur Maruthuvan Thāmōtharanār sang for Chozhan Kurāpalli Thunjiya Perunthirumāvalavan, Thinai: Pādān, Thurai: Kudai Mangalam
Like a lantern on a boat in the middle of the ocean,
there was the Red Planet high above us in the sky,
and we saw the full moon that was high above.  On seeing
it, did I not, along with my dancer with few bangles,
like a peacock in the wasteland, bow to it many times?

It was because it resembled the white umbrella that protects us,
pretty and fearsome, hiding the sun, decorated with garlands,
belonging to my king Valavan with a victory drum and a sword
that never fails, his strength like that of a bull that pulls a wagon
with salt from salt pans near the ocean, up toward the mountain,
pulling it from the deep pit into which its axles have sunk.

Notes:  Puranānūru poems 58, 60 and 197 were written for this king.  This poet wrote Puranānūru 60, 170 and 321. முந்நீர் – தமிழகம் கிழக்கு தெற்கு மேற்கு ஆகிய மூன்று திசையானும் நீர்வளைவுண்டது.  முந்நீர் என்னும் தமிழ்க்கிளவி இம்முப்புறக் கடலமைப்பைச் சுட்டுவது – வ. சுப. மாணிக்கனாரின் ‘தமிழ்க்காதல்’ நூல், ஆற்று நீரும், ஊற்று நீரும் மழை நீரும் உடைமையான் முந்நீர் – ஒளவை துரைசாமி புறநானூறு 9 உரை, நிலத்தைப் படைத்தலும் காத்தலும் அழித்தலுமாகிய நீர் – நச்சினார்க்கினியர் மதுரைக்காஞ்சி 75 உரை.

Meanings:  முந்நீர் நாப்பண் திமில் சுடர் போல – like the lantern in a boat in the middle of the ocean, செம்மீன் இமைக்கும் – Red Planet/Mars flickering, மாக விசும்பின் – in the sky that is above (மாக விசும்பு – இருபெயரொட்டு), உச்சி நின்ற – was high above, உவவு மதி கண்டு – on seeing the full moon (உவவு – உவா, முழு நிலவு, குறியதின் இறுதிச் சினை கெட்டு உகரம் பெற்று முடிந்தது), கட்சி மஞ்ஞையின் – like a peacock in the forest (மஞ்ஞையின் – இன் ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு, ஒப்புப் பொருளில் வந்தது), சுர முதல் சேர்ந்த – in the wasteland, சில் வளை விறலியும் யானும் – the singer with few bangles and I, வல் விரைந்து தொழுதனம் அல்லமோ – did we not bow down, did we not worship, பலவே – many times, கானல் கழி உப்பு – salt from the salt pans near the seashore grove, முகந்து – taking it, கல் நாடு மடுக்கும் – taking it up toward the mountain, ஆரைச் சாகாட்டு – of a wagon with axles, ஆழ்ச்சி போக்கும் – pulling out of deep holes, உரனுடை – with strength, நோன் பகட்டு அன்ன – like the strong bulls, எங்கோன் – my king, வலன் இரங்கு முரசின் – with a victorious drum, வாய்வாள் வளவன் – Valavan with sword that never fails, வெயில் மறைக் கொண்ட – hiding the sun, உருகெழு சிறப்பின் – fierce and splendid, மாலை வெண்குடை – white umbrella with garlands, ஒக்குமால் – it is similar (ஒக்கும் + ஆல், ஆல் – ஓர் அசைச்சொல், an expletive), எனவே – so, ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive

புறநானூறு 61, பாடியவர்: கோனாட்டு எறிச்சலூர் மாடலன் மதுரைக் குமரனார், பாடப்பட்டோன்:  சோழன் இலவந்திகைப்பள்ளித் துஞ்சிய நலங்கிள்ளி சேட்சென்னி, திணை: வாகை, துறை: அரச வாகை
கொண்டைக் கூழைத் தண்டழைக் கடைசியர்
சிறு மாண் நெய்தல் ஆம்பலொடு கட்கும்,
மலங்கு மிளிர் செறுவின் தளம்பு தடிந்திட்ட
பழன வாளைப் பரூஉக்கண் துணியல்
புது நெல் வெண்சோற்றுக் கண்ணுறை ஆக,  5
விலாப் புடை மருங்கு விசிப்ப மாந்தி
நீடு கதிர்க் கழனிச் சூடு தடுமாறும்
வன் கை வினைஞர் புன்தலைச் சிறாஅர்
தெங்குபடு வியன் பழம் முனையின், தந்தையர்
குறைக்கண் நெடுபோர் ஏறி விசைத்து எழுந்து  10
செழுங்கோட் பெண்ணைப் பழந்தொட முயலும்,
வைகல் யாணர் நன்னாட்டுப் பொருநன்,
எஃகு விளங்கு தடக்கை இயல் தேர்ச் சென்னி,
சிலைத் தார் அகலம் மலைக்குநர் உளர் எனின்
தாம் அறிகுவர் தமக்கு உறுதி, யாம் அவன்  15
எழு உறழ் திணி தோள் வழுவின்றி மலைந்தோர்
வாழக் கண்டன்றும் இலமே தாழாது,
திருந்து அடி பொருந்த வல்லோர்
வருந்தக் காண்டல் அதனினும் இலமே.

Puranānūru 61, Erichalūr Mādalan Mathurai Kumaranār sang for Chozhan Ilavanthikaippalli Thunjiya Nalankilli Chētchenni, Thinai: Vākai, Thurai: Arasa Vākai
In the land of Chenni carrying a gleaming spear in his powerful
hand and owning elegant chariots,
in the fields where eels roll, women donning hair knots and cool
leaves remove small patches of blue and white waterlilies where
the harrows have passed and cut up vālai fish, and laborers
with strong arms take the fat pieces and eat with white rice from
new paddy to their full as their ribs stick out, become confused,
and are unable to leave the long sheaves with grains, and their
youngsters with parched heads who hate large coconuts,
climb on the tall haystacks of their fathers to pluck the fruits
of palmyra palms.  There is abundant prosperity every day.

If there are men who oppose the king wearing a bow-like garland
on his chest, they should know what will happen to them.  We have
not seen anybody succeed against his shoulders that are like
fortress gate bolts!   More than that, we have not seen sorrow in
those who take refuge in his handsome feet without delay!

Notes:  This is the only Puranānūru poem written for this king, who was the son of Chozhan Nalankilli.   This poet wrote Puranānūru poems 54, 61, 167, 180, 197 and 394.  யாணர் – புதிதுபடற் பொருட்டே யாணர்க் கிளவி (தொல்காப்பியம், உரியியல் 83).  தட – தடவும் கயவும் நளியும் பெருமை (தொல்காப்பியம், உரியியல் 24).

Meanings:  கொண்டைக் கூழை – hair knot, தண் தழை – cool leaves, கடைசியர் – women who farm (உழத்தியர், மருத நிலப் பெண்கள்), சிறு மாண் நெய்தல் – blue waterlilies with some esteem, ஆம்பலொடு கட்கும் – they pull out with white waterlilies, மலங்கு மிளிர் செறுவின் – in the fields where eels roll, where eels glow, Anguilla, தளம்பு தடிந்து இட்ட – chopped by the harrows, பழன வாளை – scabbard fish in the field, Trichiurus haumela, பரூஉக்கண் துணியல் – big pieces (பரூஉ – அளபெடை), புது நெல் வெண்சோற்று – with white rice from new paddy, கண்ணுறை ஆக – pouring on the top, விலாப் புடை மருங்கு விசிப்ப மாந்தி – eat to their full and their sides stick out, நீடு கதிர்க் கழனிச் சூடு தடுமாறும் – confused where to place the long sheaves with grains, வன் கை வினைஞர் – laborers with strong arms, புன்தலைச் சிறாஅர் – young children with parched hair on their heads, children with sparse hair on their heads (சிறாஅர் – அளபெடை), தெங்குபடு வியன் பழம் முனையின் – hating the large coconuts yielded by the coconut trees, தந்தையர் – belonging to their fathers, குறைக்கண் நெடுபோர் ஏறி – climbing on the reduced tall stacks of hay, விசைத்து எழுந்து – kicking and rising rapidly, செழுங் கோட் பெண்ணைப் பழந்தொட முயலும் – they try to pluck the mature clusters of fruits of the palmyra palm, Borassus flabellifer, வைகல் யாணர் – daily prosperity, நன்னாட்டுப் பொருநன் – the lord of a fine country, எஃகு விளங்கு தடக்கை – large/mighty hand with shining spear, இயல் தேர்ச் சென்னி – Chenni with fine chariots, சிலைத் தார் அகலம் – chest with bow-like garlands, மலைக்குநர் உளர் எனின் – if there are those who differ, தாம் அறிகுவர் தமக்கு உறுதி – they should know what will happen to them (உறுதி – தமக்குற்ற காரியம்), யாம் – we, அவன் எழு உறழ் திணி தோள் வழுவின்றி மலைந்தோர் – those who opposed his strong shoulders/arms that are like fortress gate bolts (உறழ் – உவம உருபு, a comparison word), வாழக் கண்டன்றும் இலமே – we have not seen them live, தாழாது – without delay, திருந்து அடி பொருந்த வல்லோர் வருந்தக் காண்டல் அதனினும் இலமே – more than that we do not see sorrow in those who are capable of taking refuge at his feet (இலமே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 62, பாடியவர்: கழாத்தலையார், பாடப்பட்டோர்: சேரமான் குடக்கோ நெடுஞ்சேரலாதன்,  சோழன் வேற்பஃறடக் கைப் பெருவிறற் கிள்ளி, திணை: தும்பை, துறை: தொகை நிலை
வருதார் தாங்கி அமர் மிகல் யாவது?
பொருது ஆண்டு ஒழிந்த மைந்தர் புண் தொட்டுக்,
குருதிச் செங்கைக் கூந்தல் தீட்டி,
நிறம் கிளர் உருவின் பேஎய்ப் பெண்டிர்
எடுத்து எறி அனந்தல் பறைச் சீர் தூங்கப்,  5
பருந்து அருந்துற்ற தானையொடு செரு முனிந்து
அறத்தின் மண்டிய மறப்போர் வேந்தர்
தாம் மாய்ந்தனரே, குடை துளங்கினவே,
உரை சால் சிறப்பின் முரைசு ஒழிந்தனவே
பன் நூறு அடுக்கிய வேறுபடு பைஞ்ஞிலம்  10
இடம் கெட ஈண்டிய வியன் கண் பாசறைக்,
களம் கொளற்கு உரியோர் இன்றித் தெறுவர
உடன் வீழ்ந்தன்றால் அமரே, பெண்டிரும்
பாசடகு மிசையார் பனி நீர் மூழ்கார்
மார்பகம் பொருந்தி ஆங்கு அமைந்தன்றே,   15
வாடாப் பூவின் இமையா நாட்டத்து
நாற்ற உணவினோரும் ஆற்ற
அரும் பெறல் உலகம் நிறைய
விருந்து பெற்றனரால், பொலிக நும் புகழே!

Puranānūru 62, Poet Kazhāthalaiyār sang for Cheraman Kudakkō Neduncheralathan and Chozhan Verpahradakkai Peruviral Killi, Thinai: Thumpai, Thurai: Thokai Nilai
How can they be victorious over the advancing foot soldiers?
Female ghouls in bright colored forms, plunge their hands
into the wounds of dead warriors, smear their hair red with
blood and dance to the soft, rhythmic beat of parai drums.
Kites are feasting on the army, and the two kings have also
perished along with their soldiers, kings with righteousness
on their sides who fought a valiant war.  Their royal umbrellas
have drooped and their drums of renown stand ruined.

In that vast battle camp, hundreds of men from different lands
have gathered together with no space left, and there is nobody
with strength to take the field, and the combat has stopped
suddenly causing fear.

Widows of warriors do not eat keerai or bathe in cold ponds.
They are there, embracing the chests of their fallen husbands.
Celestials who get food offerings, wear flowers that don’t fade,
do not blink, guide the new arrivals in the other world that is so
hard to obtain.  May the glory of both of you glow!

Notes:  The poet wrote this after watching the two kings and their armies perish in battle. Puranānūru poems 62, 63 and 368 were written for Cheraman Kudakkō Neduncheralathan.   Puranānūru poems 62 and 63 were written for Chozhan Verpahradakkai Peruviral Killi.  Poet Kazhāthalaiyār wrote Puranānūru 62, 65, 270, 288, 289 and 368.  இமையா நாட்டத்து (16) – இமைக்காத பார்வையையுடைய, இமையவர் – பெரும்பாணாற்றுப்படை 429 – பொ. வே. சோமசுந்தரனார் உரை – இமைத்தல் இல்லாத இமையினையுடைய தேவர்கள்.  இமய மலையின் உச்சியில் தேவர்கள் உறைவர் என்பது மரபு.  மதுரைக்காஞ்சி 457-458 – வாடாப் பூவின் இமையா நாட்டத்து நாற்ற உணவின் உருகெழு பெரியோர்க்கு.  அனந்தல் (5) – ஒளவை துரைசாமி உரை – பறை கொட்டுவார் கை புண்படுதலின் மந்தமாக ஒலித்தல்.

Meanings:  வருதார் தாங்கி அமர் மிகல் யாவது – how can they block and be victorious in battle over advancing foot soldiers, பொருது ஆண்டு ஒழிந்த – fought and ruined there, மைந்தர் புண் தொட்டு – digging into the wounds of warriors, குருதிச் செங்கை – hands red with blood, கூந்தல் தீட்டி – putting their fingers through their hair, combing their hair with their fingers, நிறம் கிளர் உருவின் – being colorful and bright in appearance, பேஎய்ப் பெண்டிர் – female ghouls (பேஎய் – அளபெடை), எடுத்து எறி அனந்தல் பறைச் சீர் தூங்க – with the rhythmic beats of the parai drums which were beat softly, பருந்து அருந்துற்ற – for kites to eat, தானையொடு – along with their soldiers, செரு முனிந்து – with rage in battle, அறத்தின் மண்டிய – with righteousness, மறப்போர் வேந்தர் – the kings who fought bravely, தாம் மாய்ந்தனரே – they died (மாய்ந்தனரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), குடை துளங்கினவே – their umbrellas drooped (துளங்கினவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), உரை சால் சிறப்பின் முரைசு ஒழிந்தனவே – their well renowned drums were ruined (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), பன் நூறு அடுக்கிய – arranged in hundreds, வேறுபடு பைஞ்ஞிலம் – different groups of warriors, இடம் கெட ஈண்டிய – gathered together with no space left, வியன் கண் பாசறை – huge battle camp, களம் கொளற்கு உரியோர் இன்றி – without any one left to triumph in the battlefield, தெறுவர – causing fear, உடன் வீழ்ந்தன்றால் அமரே – battle stopped suddenly (வீழ்ந்தன்றால் – ஆல் அசைநிலை, அமரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), பெண்டிரும் பாசடகு மிசையார் – the women do not eat green leaves, keerai, பனி நீர் மூழ்கார் – they do not bathe in the cold waters, மார்பகம் பொருந்தி – hugging their chests, ஆங்கு அமைந்தன்றே – it was the situation there (அமைந்தன்றே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), வாடாப் பூவின் – with flowers that don’t fade, இமையா நாட்டத்து – with eyes that do not blink, நாற்ற உணவினோரும் – those who get food offerings (நாற்ற – அவியாகிய உணவினையும், வேள்விப் பொருட்களையும்), ஆற்ற அரும் பெறல் உலகம் – the world that is greatly difficult to obtain (அரும் பெறல் – பெறல் அரும் – பெறுவதற்கு அரிய), நிறைய விருந்து பெற்றனரால் – those who receive a lot of special food (ஆல் அசைநிலை), பொலிக நும் புகழே – may your renown shine (புகழே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 63, பாடியவர்: பரணர், பாடப்பட்டோர்: சோழன் வேற்பஃறடக்கைப் பெருவிறற் கிள்ளி, சேரமான் குடக்கோ நெடுஞ்சேரலாதன், திணை: தும்பை, துறை: தொகை நிலை
எனைப் பல் யானையும் அம்பொடு துளங்கி,
விளைக்கும் வினையின்றிப் படை ஒழிந்தனவே,
விறல் புகழ் மாண்ட புரவி எல்லாம்
மறத் தகை மைந்தரொடு ஆண்டுப் பட்டனவே,
தேர் தர வந்த சான்றோர் எல்லாம்  5
தோல் கண் மறைப்ப ஒருங்கு மாய்ந்தனரே,
விசித்து வினை மாண்ட மயிர்க் கண் முரசம்
பொறுக்குநர் இன்மையின் இருந்து விளிந்தனவே,
சாந்தமை மார்பின் நெடுவேல் பாய்ந்தென
வேந்தரும் பொருது களத்து ஒழிந்தனர், இனியே  10
என்னாவது கொல் தானே, கழனி
ஆம்பல் வள்ளித் தொடிக் கை மகளிர்
பாசவல் முக்கித் தண் புனல் பாயும்,
யாணர் அறாஅ வைப்பின்
காமர் கிடக்கை அவர் அகன்றலை நாடே?  15

Puranānūru 63, Poet Paranar sang for Cheraman Kudakkō Neduncheralathan and Chozhan Verpahratakkai Peruviral Killi, Thinai: Thumpai, Thurai: Thokai Nilai
Many elephants died attacked by arrows, unable to perform
their war duties!  Many fine horses of renown have died
along with warriors of martial courage.  All the wise warriors
who came in chariots have died, shields covering their eyes.
The respected drums of kings, tied tightly with straps,
hair on the eyes, lay ruined with no one to carry them.
Chests of kings smeared with sandal paste have been pierced
by long spears as they fought and died in the battlefield.

What will happen to their vast countries with beautiful
settlements and rich towns which used to have endless
prosperity, where women pluck white waterlilies and wear
them as bracelets, and eat fresh flattened rice and plunge
into cool streams?

Notes:  Paranar sang this on seeing both kings and their armies perish in battle.  Puranānūru poems 62, 63 and 368 were written for Cheraman Kudakkō Neduncheralathan.   Puranānūru poems 62 and 63 were written for Chozhan Verpahradakkai Peruviral Killi.  Poet Parananar wrote Puranānūru poems 4, 63, 141, 142, 144, 145, 336, 341, 343, 348, 352, 354 and 369.  யாணர் – புதிதுபடற் பொருட்டே யாணர்க் கிளவி (தொல்காப்பியம், உரியியல் 83).

Meanings:  எனைப் பல் யானையும் அம்பொடு துளங்கி விளைக்கும் வினையின்றிப் படை ஒழிந்தனவே – how many elephants got attacked by arrows and died unable to do their battle work (ஒழிந்தனவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), விறல் புகழ் மாண்ட புரவி எல்லாம் – all the victorious famous horses, மறத் தகை மைந்தரொடு – with warriors with martial courage, ஆண்டுப் பட்டனவே – they died there (பட்டனவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), தேர் தர வந்த சான்றோர் எல்லாம் – all the wise warriors who came in chariots, தோல் கண் மறைப்ப – their eyes covered with shields, ஒருங்கு மாய்ந்தனரே – they have all died (மாய்ந்தனரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), விசித்து – tied tightly, வினை மாண்ட – esteemed in its word, மயிர்க் கண் முரசம் – drums made with leather eyes with hair, பொறுக்குநர் இன்மையின் – without anybody to carry them, இருந்து விளிந்தனவே – they have been abandoned and are ruined (விளிந்தனவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), சாந்தமை மார்பின் நெடுவேல் பாய்ந்தென – since long spears thrust into the chests with sandal paste, வேந்தரும் பொருது களத்து ஒழிந்தனர் – kings also died in the battlefield, இனியே என் ஆவது கொல் தானே – what will happen now to them (இனியே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive, கொல் – அசைநிலை, an expletive, தானே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), கழனி ஆம்பல் வள்ளித் தொடிக் கை மகளிர் – women wearing bracelets of twining waterlilies plucked in the fields, பாசவல் முக்கி – eating fresh flattened rice (பாசவல் – பசிய அவல், பசு அவல், முக்கி – உண்டு), தண் புனல் பாயும் – they dive into cool streams, யாணர் அறாஅ – endless prosperity (அறாஅ – அளபெடை), வைப்பின் – with towns, காமர் கிடக்கை – beautiful settlements/communities, அவர் அகன்தலை நாடே – their vast lands (நாடே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 64, பாடியவர்: நெடும்பல்லியத்தனார், பாடப்பட்டோன்: பாண்டியன் பல்யாகசாலை முதுகுடுமிப் பெருவழுதி, திணை: பாடாண், துறை: விறலியாற்றுப்படை
நல் யாழ், ஆகுளி, பதலையொடு சுருக்கிச்,
செல்லாமோ தில் சில் வளை விறலி,
களிற்றுக் கணம் பொருத கண் அகன் பறந்தலை
விசும்பு ஆடு எருவை பசுந்தடி தடுப்பப்,
பகைப் புலம் மரீஇய தகைப் பெருஞ்சிறப்பின்  5
குடுமிக் கோமான் கண்டு,
நெடுநீர்ப் புற்கை நீத்தனம் வரற்கே?

Puranānūru 64, Poet Nedumpalliyathanār sang for Pandiyan Palyākasalai Muthukudumi Peruvazhuthi, Thinai: Pādān, Thurai: Virali Ātruppadai
O virali wearing sparse bangles!  Shall we pack our
good yāzh, ākuli and pathalai drums and visit him
who spends time on the lands of his enemies,
after his herds of elephants have waged battles and
vultures in the sky hover over fresh flesh?  If we go
to see our king Kudumi who invades enemy lands,
we can eliminate our life of poverty eating watery gruel.

Notes:  Viralis were female artists who danced and sang.  Puranānūru poems 6, 9, 12, 15 and 64 were written for this king.   This is the only poem written by this poet.  புறநானூறு 64 – செல்லாமோ தில் சில் வளை விறலி, பதிற்றுப்பத்து 57 – செல்லாமோ தில் சில் வளை விறலி, பதிற்றுப்பத்து 60 – செல்லாமோ தில் பாண்மகள்.

Meanings:  நல் யாழ் – fine lute, ஆகுளி பதலையொடு சுருக்கி – tie the  ākuli drum and pathalai drum (in bags),  pack the  ākuli drum and pathalai drum, செல்லாமோ – shall we go (மோ முன்னிலை அசை, an expletive of the second person), தில் – விழைவின்கண் வந்த இடைச்சொல், a particle implying desire, சில் வளை விறலி – O artist with a few bangles, களிற்றுக் கணம் பொருத – herds of male elephants fight, கண் அகன் பறந்தலை – in the vast battlefields, விசும்பு ஆடு எருவை – vultures flying in the sky, பிணம் தின்னும் கழுகு, Indian black vulture, Pondicherry vulture, red-headed vulture, பசுந்தடி – fresh meat, தடுப்ப – prevent, பகைப் புலம் மரீஇய – stayed in enemy lands (மரீஇய – அளபெடை), தகைப் பெருஞ் சிறப்பின் குடுமிக் கோமான் கண்டு – to see the greatly esteemed King Kudumi, நெடுநீர்ப் புற்கை நீத்தனம் வரற்கே – for us to abandon eating gruel with lots of water (புற்கை – கஞ்சி, கூழ், வரற்கே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 65, பாடியவர்: கழாத்தலையார், பாடப்பட்டோன்: சேரமான் பெருஞ்சேரலாதன்,  திணை: பொதுவியல், துறை: கையறு நிலை
மண் முழா மறப்பப் பண் யாழ் மறப்ப,
இருங்கண் குழிசி கவிழ்ந்து இழுது மறப்பச்,
சுரும்பு ஆர் தேறல் சுற்றம் மறப்ப,
உழவர் ஓதை மறப்ப விழவும்
அகலுள் ஆங்கண் சீறூர் மறப்ப,  5
உவவுத் தலைவந்த பெருநாள் அமையத்து
இரு சுடர் தம்முள் நோக்கி, ஒரு சுடர்
புன்கண் மாலை மலை மறைந்தாங்குத்,
தன் போல் வேந்தன் முன்பு குறித்து எறிந்த
புறப்புண் நாணி மறத்தகை மன்னன்  10
வாள் வடக்கிருந்தனன், ஈங்கு
நாள் போல் கழியல ஞாயிற்றுப் பகலே.

Puranānūru 65, Poet Kazhāthalaiyār sang for Cheraman Peruncheralathan, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Kaiyaru Nilai
Clay drums have been forgotten, yāzhs that play music
have been forgotten, huge pots are placed upside down
and butter churning has been forgotten, farmers have
forgotten their work, relatives have forgotten to drink
bee-swarming liquor, and small towns with
broad streets have forgotten to celebrate festivals,

since the ruler with martial courage is sitting facing north
with his sword, to die, embarrassed that he took a wound
on this back from a spear thrown to his front by a king,
like the sun which hides behind the mountains in the
evening time when the full moon appears, after both orbs
in the sky look at each other.
Day time with the sun will not be the same as before for me!

Notes:  This is the only poem written for this king, who also goes by the name ‘Perumtholāthan’.  He was beaten by Karikālan at the Venni battlefield.  Poet Kazhāthalaiyār wrote Puranānūru 62, 65, 270, 288, 289 and 368.  This poet wrote poems for both this king and for his ancestor Kudako Neduncheralathan, who lived for only a short time since he died battling Chozhan Verpahradakkai Peruviral Killi.  Both kings died in battle (Puranānūru poem 62).  வடக்கிருத்தல் – வடதிசை நோக்கி அமர்ந்தவண்ணம் உண்ணாது உயிர் துறப்பது.  புறநானூறு 65 – புறப்புண் நாணி மறத்தகை மன்னன் வாள் வடக்கிருந்தனன், புறநானூறு 66 – வெண்ணிப் பறந்தலை மிகப் புகழ் உலகம் எய்திப் புறப் புண் நாணி வடக்கிருந்தோனே, அகநானூறு 55 – வெண்ணிப் பறந்தலைப் பொருது புண் நாணிய சேரலாதன் அழி கள மருங்கின் வாள் வடக்கிருந்தென.  Chozha king Karikālan beat a Pandiyan king, Cheraman Peruncheralathan and 11 Vēlirs at the Venni battlefield in the Chozha country.  There are references to this battle in Akanānūru 55, 246, Puranānūru 65, 66 and Porunarātruppadai 147.

Meanings:  மண் முழா மறப்ப – drums with clay have been forgotten, பண் யாழ் மறப்ப – lutes that play music have been forgotten, இருங்கண் குழிசி கவிழ்ந்து – huge pots have are placed upside down, இழுது மறப்ப – butter has been forgotten, சுரும்பு ஆர் தேறல் – bee swarming liquor, சுற்றம் மறப்ப – relatives have forgotten, உழவர் ஓதை மறப்ப – farmers have forgotten to raise sounds in their fields, விழவும் அகலுள் ஆங்கண் சீறூர் மறப்ப – small towns with broad streets have forgotten festivals, உவவுத் தலைவந்த பெரு நாள் அமையத்து – on the day when the full moon appears (உவவு – உவா, முழு நிலவு, குறியதின் இறுதிச் சினை கெட்டு உகரம் பெற்று முடிந்தது), இரு சுடர் தம்முள் நோக்கி – both lights stare at each other, ஒரு சுடர் புன்கண் மாலை – one light went down in the evening, மலை மறைந்தாங்கு – like how it hid behind the mountain, தன் போல் – like him, வேந்தன் – the king, முன்பு – in the front, குறித்து எறிந்த – aimed and thrown, புறப்புண் நாணி – ashamed for the wound in the back, மறத் தகை மன்னன் – ruler with martial courage, வாள் வடக்கிருந்தனன் ஈங்கு – is sitting facing north near his sword to die, நாள் போல் கழியல ஞாயிற்றுப் பகலே – time will not go by like before when the sun is shining (பகலே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 66, பாடியவர்: வெண்ணிக் குயத்தியார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் கரிகால் பெருவளத்தான் (கரிகாலன்), திணை: வாகை, துறை: அரச வாகை
நளி இரு முந்நீர் நாவாய் ஓட்டி,
வளி தொழில் ஆண்ட உரவோன் மருக!
களி இயல் யானைக் கரிகால் வளவ!
சென்று அமர்க் கடந்த நின் ஆற்றல் தோன்ற
வென்றோய்! நின்னினும் நல்லன் அன்றே,   5
கலி கொள் யாணர் வெண்ணிப் பறந்தலை
மிகப் புகழ் உலகம் எய்திப்
புறப் புண் நாணி வடக்கிருந்தோனே.

Puranānūru 66, Poet VennikKuyathiyār sang to Chozhan Karikāl Peruvalathān (Karikālan), Thinai: Vākai, Thurai: Arasa Vākai
O heir of a mighty man who mastered the movement
of the wind and had his ships sail on the huge, full
ocean!  O Karikalan who owns rutting elephants!
You who won displaying your strength in the
battlefield near prosperous Venni town!

He is a better person than you, the king who sat
facing north to die, ashamed of the battle wound on
his back, who attained great fame in this world.

Notes:  This is the only poem written by this poet.  Puranānūru poems 7, 66 and 224 were written for Chozhan Karikālan.  The Pathuppāttu songs Pattinappālai and Porunarātruppadai were written for King Karikālan, who brought prosperity to his Chozha kingdom.  He was tutored by his uncle, poet Irumpidarthalaiyār from an early age.  Chozha king Karikālan beat a Pandiyan king, Cheraman Peruncheralathan and 11 Vēlirs at the Venni battlefield in the Chozha country.  There are references to this battle in Akanānūru 55, 246, Puranānūru 65, 66 and Porunarātruppadai 147.  In that battle, a spear that was thrust into the chest of beat Cheraman Peruncheralathan came out on the other side through his back and wounded him.  He was embarrassed that he was attacked in the back.  He sat facing north and died on the battlefield.  வடக்கிருத்தல் – வடதிசை நோக்கி அமர்ந்தவண்ணம் உண்ணாது உயிர் துறப்பது.  புறநானூறு 65 – புறப்புண் நாணி மறத்தகை மன்னன் வாள் வடக்கிருந்தனன், புறநானூறு 66 – வெண்ணிப் பறந்தலை மிகப் புகழ் உலகம் எய்திப் புறப் புண் நாணி வடக்கிருந்தோனே, அகநானூறு 55 – வெண்ணிப் பறந்தலைப் பொருது புண் நாணிய சேரலாதன் அழி கள மருங்கின் வாள் வடக்கிருந்தென.  வெண்ணி – ஒளவை துரைசாமி உரை – தஞ்சை மாவட்டத்தில் உள்ள ஓர் ஊர்.  வெண்ணில் என்றும் வழங்கப்படும்.  யாணர் – புதிதுபடற் பொருட்டே யாணர்க் கிளவி (தொல்காப்பியம், உரியியல் 83). முந்நீர் – தமிழகம் கிழக்கு தெற்கு மேற்கு ஆகிய மூன்று திசையானும் நீர்வளைவுண்டது.  முந்நீர் என்னும் தமிழ்க்கிளவி இம்முப்புறக் கடலமைப்பைச் சுட்டுவது – வ. சுப. மாணிக்கனாரின் ‘தமிழ்க்காதல்’ நூல், ஆற்று நீரும், ஊற்று நீரும் மழை நீரும் உடைமையான் முந்நீர் – ஒளவை துரைசாமி புறநானூறு 9 உரை, நிலத்தைப் படைத்தலும் காத்தலும் அழித்தலுமாகிய நீர் – நச்சினார்க்கினியர் மதுரைக்காஞ்சி 75 உரை.

Meanings:  நளி இரு – full and huge, முந்நீர் – ocean, நாவாய் ஓட்டி – riding ships (ஓட்டி என்பதனை ஓட்ட எனத் திரிக்க), வளி தொழில் ஆண்ட உரவோன் மருக – heir of a powerful man who mastered the wind, களி இயல் யானைக் கரிகால் வளவ – Karikāl Valavan with arrogant elephants, சென்று அமர்க் கடந்த நின் ஆற்றல் தோன்ற வென்றோய் – you who won displaying your ability/strength in war, நின்னினும் நல்லன் அன்றே – is he not better than you, he is better than you, கலி கொள் யாணர் – with great prosperity, வெண்ணிப் பறந்தலை – Venni battlefield, மிகப் புகழ் உலகம் எய்தி –  attaining great fame in the world (எய்தி – எய்த என்னும் திரிப்பினும் அமையும்), புறப் புண் நாணி வடக்கிருந்தோனே – ashamed of the wound on his back he starved himself to death sitting facing the north (வடக்கிருந்தோனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 67, பாடியவர்: பிசிராந்தையார், பாடப்பட்டோன்: கோப்பெருஞ்சோழன், திணை: பாடாண், துறை: இயன் மொழி
அன்னச் சேவல்! அன்னச் சேவல்!
ஆடு கொள் வென்றி அடு போர் அண்ணல்
நாடு தலையளிக்கும் ஒள் முகம் போலக்,
கோடு கூடு மதியம் முகிழ் நிலா விளங்கும்,
மையல் மாலை யாம் கையறுபு இனையக்  5
குமரி அம் பெருந்துறை அயிரை மாந்தி,
வட மலைப் பெயர்குவை ஆயின், இடையது
சோழ நன்னாட்டுப் படினே, கோழி
உயர்நிலை மாடத்துக் குறும்பறை அசைஇ,
வாயில் விடாது கோயில் புக்கு எம்  10
பெருங்கோக் கிள்ளி கேட்க “இரும் பிசிர்
ஆந்தை அடியுறை” எனினே, மாண்ட நின்
இன்புறு பேடை அணியத் தன்
நன்புறு நன்கலம் நல்குவன் நினக்கே.

Puranānūru 67, Poet Pisirānthaiyār sang for Kōperunchozhan, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi
O gander!  O gander!
Like the bright face of the
noble hero of battles who bestows
grace upon his land, the bright light
of the blossoming moon shines when
its two horns unite and it becomes
full at this confusing evening time
when I am helpless and sad.

If you, after feeding on ayirai fish
in the beautiful, huge shores of
Kumari, should fly off to the mountains
of the far north,
and stop on your way in the
land of the Chozha king,
go to the towering mansion at Kōzhi
with your young partner and without
stopping at the gate,
enter the palace of the great King Killi
and utter words so that the king hears
you say, “Ānthai of Pisir is your humble
servant.”
He will give desirable gifts of fine jewels
for your beloved mate to wear!

Notes:  Puranānūru poems 67, 212, 213, 217, 218, 219, 220, 221, 222, and 223 were written for this king.   The king wrote poems 214, 215 and 216.   The poet Pisirānthaiyār wrote Puranānūru 67, 184, 191 and 212.  King Kōperunchozhan sat facing the north and killed himself since he had problems with his sons.  The poet Pisirānthaiyār who was his friend joined him in death.  Also, there were other poets who sat near the king and starved to death along with him, facing the north.  The word அன்னம், which is now used for swan, was probably used for geese since swans were not in Thamizh Nadu and they did not migrate there either.  ஆந்தை அடியுறை (12) – ஒளவை துரைசாமி உரை – ஆந்தை நின் அடிக்கண் உறைவான் என்று அல்லது நீ ஆந்தையுடைய அடிக்கீழ் என்று.  கோடு கூடு மதியம் (4) –  ஒளவை துரைசாமி உரை – இரண்டு பங்கும் வந்து பொருந்திய மதியம்.  பதிற்றுப்பத்து 31ம் பாடலில் ‘கோடு கூடு மதியம்’ என்ற சொற்களுக்கு ஒளவை துரைசாமி உரை – பக்கம் நிரம்பிய முழு மதியம்.  பிறை மதியின் இருகோடும் கூடியவழி முழுமதியமாதலின் ‘கோடு கூடு மதியம்’ என்றார்.  கலித்தொகை 142 – கோடுவாய் கூடாப் பிறை.

Meanings:  அன்னச் சேவல் – O gander, a male goose/drake, male duck, ஆடு கொள் வென்றி – greatly victorious, அடு போர் – murderous battle, அண்ணல் – leader, நாடு தலையளிக்கும் – bestows grace on the land, ஒள் முகம் போல – like a glowing face, கோடு – horns, ends, கூடு – together, மதியம் – moon, முகிழ் நிலா – blossoming moon, விளங்கும் – shining, மையல் மாலை – unclear evening, யாம் கையறுபு இனைய – when I am helpless and sad (யாம் – தன்மைப் பன்மை, first person plural), குமரி அம் பெருந்துறை – Kumari’s big river shores, Kumari’s big ocean shore, அயிரை – ayirai fish, loach, Cobitis thermalis, மாந்தி – to eat, வடமலை – northern mountains, Himalayas, பெயர்குவை ஆயின் – if you go there, இடையது – in between, சோழ நன்னாட்டுப் படினே – when you reach the Chozha country, கோழி – Kōzhi town, உயர்நிலை மாடத்து – at the towering big mansion, குறும் பறை – young bird (partner), அசைஇ – going (அளபெடை), வாயில் விடாது – not allowing the guards to stop you, கோயில் – king’s residence, palace, புக்கு – entering, எம் – our, பெருங்கோக்கிள்ளி – King Kōpperunkilli, கேட்க – to hear, இரும்பிசிர் ஆந்தை – Ānthai of the big town Pisir, அடியுறை எனினே- if you say ‘he is your humble servant’, மாண்ட நின் – your honored, இன்புறு பேடை – pleasurable partner, அணிய – to wear, தன் – his, நன்புறு – desirable, நன்கலம் – fine jewels, நல்குவன் நினக்கே – he will give you (நினக்கே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 68, பாடியவர்: கோவூர் கிழார், பாடப்பட்டோன், சோழன் நலங்கிள்ளி, திணை: பாடாண், துறை: பாணாற்றுப்படை
உடும்பு உரித்து அன்ன என்பு எழு மருங்கின்
கடும்பின் கடும் பசி களையுநர்க் காணாது,
சில் செவித்து ஆகிய கேள்வி நொந்து நொந்து
ஈங்கு எவன் செய்தியோ பாண, பூண் சுமந்து,
அம் பகட்டு எழிலிய செம் பொறி ஆகத்து  5
மென்மையின் மகளிர்க்கு வணங்கி வன்மையின்
ஆடவர்ப் பிணிக்கும் பீடு கெழு நெடுந்தகை,
புனிறு தீர் குழவிக்கு இலிற்று முலை போலச்
சுரந்த காவிரி மரங்கொல் மலி நீர்
மன்பதை புரக்கும் நன்னாட்டுப் பொருநன்,  10
உள் பகை ஒரு திறம் பட்டெனப் புள் பகைக்கு
ஏவான் ஆகலின் சாவேம் யாம் என,
நீங்கா மறவர் வீங்கு தோள் புடைப்பத்,
தணி பறை அறையும் அணி கொள் தேர்வழிக்,
கடுங்கள் பருகுநர் நடுங்கு கை உகுத்த 15
நறுஞ்சேறு ஆடிய வறுந்தலை யானை
நெடுநகர் வரைப்பில் படுமுழா ஓர்க்கும்
உறந்தையோனே குருசில்,
பிறன் கடை மறப்ப நல்குவன் செலினே.

Puranānūru 68, Poet Kōvūr Kizhār sang for Chozhan Nalankilli, Thinai: Pādān, Thurai: Pānattruppadai
Their ribs are sticking out like monitor lizards
that have been skinned, your family with great
hunger, unable to find someone who’ll remove it.
O bard who mourns that there are so few ears that
can hear you!  Why do you linger here?

In the fine country where citizens are nourished
by the overflowing water of Kāviri River that
uproots trees and flows like milk offered from
the breast of a new mother to an infant, there is
a lord, a great man who bows to gentle women
wearing ornaments on their proud, pretty chests
with red spots, and imprisons fierce men.

When there is a fight within his army or when there
are bad omens, he does not command his army to fight.
His valiant warriors who say they want to die, tap their
bulging shoulders, strike parai drums on the lovely
streets where chariots ride, to reduce their frustration
of not going to war, drink strong liquor which spills from
their trembling hands and creates mud on the ground,
and elephants without mounted keepers play in that
fragrant mud and listen to the roar of the drums in
Uranthai, where the great king reigns.

If you go to him, he will shower gifts abundantly,
making you forget going to the doors of others.

Notes:  Puranānūru 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 45, 68, 225, 382 and 400 were written for this Chozha king.   This king wrote Puranānūru 73 and 75.  Kōvūr Kizhār wrote Puranānūru 31-33, 41, 44-47, 68, 70, 308, 373, 382, 386 and 400.   He hailed from Kōvūr town in Thondai Nadu.  It is presently in Chengalpattu district.    புனிறு – புனிறு என் கிளவி ஈன்றணிமைப் பொருட்டே, தொல்காப்பியம் உரியியல் 79.  வறுந்தலை யானை (16) – ஒளவை துரைசாமி உரை – பாகர் ஏறா யானை, வறுந்தலைப் பெருங்களிறு (நற்றிணை 182) – பொ. வே. சோமசுந்தரனார் உரை – சிறிய தலையையுடைய பெரிய களிற்று யானை.

Meanings:  உடும்பு உரித்து அன்ன – like monitor lizards that have been skinned, என்பு எழு மருங்கின் – with sides of the body where the ribs stick out, கடும்பின் கடும் பசி – immense hunger of relatives, களையுநர்க் காணாது – not seeing those who can remove it, சில் செவித்து ஆகிய கேள்வி – there are only a few to listen, நொந்து நொந்து ஈங்கு எவன் செய்தியோ what are you doing here worrying about it again and again, பாண – O bard, பூண் சுமந்து – bearing ornaments, அம் – pretty, பகட்டு எழிலிய – proud and beautiful, செம்பொறி ஆகத்து – with chests with red spots, மென்மையின் மகளிர்க்கு வணங்கி – bows to gentle women, வன்மையின் ஆடவர்ப் பிணிக்கும் – imprisons fierce men, பீடு கெழு நெடுந்தகை – great king with great pride, புனிறு – new birth, தீர் – ended, குழவிக்கு – to a baby, இலிற்று முலை போல – like a breast that secretes, சுரந்த – secreted, காவிரி மரங்கொல் மலி நீர் – Kāviri overflows and uproots and  kills trees, மன்பதை புரக்கும் – protects all his citizens, நன்னாட்டுப் பொருநன் – the king of a fine country, உள் பகை ஒரு திறம் பட்டென – since there is in-fight in his army, புள் பகைக்கு ஏவான் ஆகலின் – he will not order fights because of bad omens, சாவேம் யாம் – we will die, என – they say, நீங்கா மறவர் – warriors with bravery that does not leave, warriors who do not leave, வீங்கு தோள் புடைப்ப – slapping on their bulging shoulders, தணி – to reduce, பறை அறையும் – striking parai drums, அணி கொள் தேர் வழி – in the beautiful chariot roads, கடுங்கள் – strong liquor, பருகுநர் – those who drink, நடுங்கு கை உகுத்த – their shaking hands spilled, நறுஞ்சேறு ஆடிய – playing in the fragrant mud, வறுந்தலை யானை – elephants with scanty-haired heads, elephants with no keepers on them, elephants with small heads, நெடுநகர் வரைப்பில் – within the limits of the huge mansion, படுமுழா ஓர்க்கும் – it listens to the drum sounds, உறந்தையோனே – the king who lives in Uranthai (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), குருசில் – king, பிறன் கடை மறப்ப – making you forget going to doors of others, நல்குவன் செலினே – he will give if you go (செலினே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 69, பாடியவர்: ஆலத்தூர் கிழார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் குளமுற்றத்துத் துஞ்சிய கிள்ளிவளவன், திணை: பாடாண், துறை: பாணாற்றுப்படை
கையது கடன் நிறை யாழே, மெய்யது
புரவலர் இன்மையின் பசியே, அரையது
வேற்றிழை நுழைந்த வேர் நனை சிதாஅர்
ஓம்பி உடுத்த உயவற் பாண!
பூட்கை இல்லோன் யாக்கை போலப்  5
பெரும் புல்லென்ற இரும்பேர் ஒக்கலை
வையகம் முழுதுடன் வளைஇப் பையென
என்னை வினவுதி ஆயின், மன்னர்
அடு களிறு உயவும் கொடி கொள் பாசறைக்
குருதிப் பரப்பின் கோட்டுமா தொலைச்சிப்,  10
புலாக் களம் செய்த கலாஅத் தானையன்
பிறங்கு நிலை மாடத்து உறந்தையோனே
பொருநர்க்கு ஓக்கிய வேலன், ஒரு நிலைப்
பகைப் புலம் படர்தலும் உரியன், தகைத் தார்
ஒள் எரி புரையும் உருகெழு பசும்பூண்  15
கிள்ளி வளவற் படர்குவை ஆயின்,
நெடுங்கடை நிற்றலும் இலையே கடும் பகல்
தேர் வீசு இருக்கை ஆர நோக்கி,
நீ அவற்கண்ட பின்றைப் பூவின்
ஆடு வண்டு இமிராத் தாமரை  20
சூடாய் ஆதல் அதனினும் இலையே.

Puranānuru 69, Poet: Ālathūr Kizhār sang for Chozhan Kulamutrathu Thunjiya Killivalavan, Thinai: Pādān, Thurai: Pānātruppadai
O bard who is sad!  You carry a yāzh used to playing perfect music.
Your body is hungry, since you do not have a patron.  The clothes
around your waist are darned and soaked in sweat.  You protect and
wear them.  You have a large family that is depressed like the body
of a man with no will.  Since you have traveled around the world
and you ask me gently, I will tell you.

The battle elephants of kings are in pain in a camp with flags,
while other elephants have been cut down and they lie in pools of
blood, his army has caused flesh to stink, the King of Uranthai with
shining mansions, who raises his spear against advancing warriors
and he is ready to march into the lands of his enemies!

If you go and see Killivalavan who wears a fine garland and lovely
gold ornaments that flash like fire, you will not have to wait at
his tall gate without seeing him donate chariots at harsh noon time
in his court.  You will not fail to gain a golden lotus flower upon
which bees that swarm on flowers do not buzz!

Notes:  Puranānūru poems 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 46, 69, 70, 226, 227, 228, 373, 386, 393 and 397 were written for this Chozha king who wrote Puranānūru 173.  Ālathūr Kizhār who came from a town called Ālathūr, wrote Puranānūru 34, 36, 69, 225 and 324.  வேற்று இழை நுழைந்த துன்னல் சிதாஅர் – பொருநராற்றுப்படை 80.  வண்டு இமிரா அழல் அவிர் தாமரை –  பெரும்பாணாற்றுப்படை  481.  இரும்பேர் ஒக்கல் – நச்சினார்க்கினியர் உரை, பொ. வே. சோமசுந்தரனார் உரை – பொருநராற்றுப்படை 61, சிறுபாணாற்றுப்படை 139, 144, பெரும்பாணாற்றுப்படை 25, 470, மலைபடுகடாம் 157 – கரிய பெரிய சுற்றம், ஒளவை துரைசாமி உரை – புறநானூறு பாடல்கள் 69, 150, 370, 378, 390, 391, 393, 394, 396 – மிக்க பெரிய சுற்றத்தார், மிகப் பெரிய சுற்றம், புறநானூறு 320 – கரிய பெரிய சுற்றத்தார், பொ. வே. சோமசுந்தரனார் உரை, இரா. வேங்கடாசலம் பிள்ளை, ந. மு. வேங்கடசாமி நாட்டார் உரை – அகநானூறு 301 – மிகப் பெரிய சுற்றத்தார்.  பூவின் ஆடு வண்டு இமிராத் தாமரை (20) – பறக்கும் வண்டு ஊதாத் தாமரையான பொற்தாமரை, வெளிப்படை.

Meanings:  கையது கடன் நிறை யாழே – in your hand you have a lute used to play in a proper manner (யாழே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), மெய்யது புரவலர் இன்மையின் பசியே – your body is hungry without patrons (பசியே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), அரையது – on your waist, வேற்றிழை நுழைந்த வேர் நனை சிதாஅர் – you wear old clothes which have been sewn together with other threads and soaked in sweat, you wear old clothes darned and soaked in sweat (சிதாஅர் – அளபெடை), ஓம்பி உடுத்த – wearing carefully, உயவற் பாண – O bard who is sad, பூட்கை இல்லோன் யாக்கை போல – like the body of man with no will, like the body of a man with no principle, பெரும் புல்லென்ற இரும்பேர் ஒக்கலை – you are with a  very large family which is depressed (இரும்பேர் – ஒருபொருட்பன்மொழி), வையகம் முழுதுடன் வளைஇ – gone around the world (வளைஇ – அளபெடை), பையென என்னை வினவுதி ஆயின் – since you ask me slowly (வினவுதி – முன்னிலை வினைமுற்று), மன்னர் அடு களிறு உயவும் – king’s battle elephants are in pain, கொடி கொள் பாசறை – battle camp with flags, குருதிப் பரப்பின் கோட்டுமா தொலைச்சி – killed tusked elephants making them lie in blood, புலாக் களம் செய்த கலாஅத் தானையன் – one who owns an army that battles and causes flesh stink in battlefields (கலாஅம் – போர்), பிறங்கு நிலை மாடத்து உறந்தையோனே – the lord of Uranthai with gleaming mansions, பொருநர்க்கு ஓக்கிய வேலன் – he raises his spear against those who fight, ஒரு நிலைப் பகைப் புலம் படர்தலும் உரியன் – he is ready to advance into his enemy lands, தகைத் தார் – fine garland, ஒள் எரி புரையும் – like flame, உருகெழு பசும்பூண் – splendid new ornaments, கிள்ளி வளவன் படர்குவை ஆயின் – if you go to Killivalavan, நெடுங்கடை நிற்றலும் இலையே – you do not have to wait at his tall gate (இலையே – இலை இல்லை என்பதன் விகாரம், ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), கடும் பகல் தேர் வீசு இருக்கை ஆர நோக்கி – you will see with joy him giving chariots at the harsh noon time in his day court (ஆர – கண்ணார), நீ அவற் கண்ட பின்றை – after you have seen that, பூவின் ஆடு வண்டு இமிராத் தாமரை – lotus blossoms on which flower-swarming bees do not buzz, gold lotus flowers, சூடாய் ஆதல் – you not wearing, அதனினும் இலையே – it will not happen (இலையே – இலை இல்லை என்பதன்  விகாரம், ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 70, பாடியவர்: கோவூர் கிழார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் குளமுற்றத்துத் துஞ்சிய கிள்ளிவளவன், திணை: பாடாண், துறை: பாணாற்றுப்படை
தேஎம் தீந்தொடைச் சீறியாழ்ப் பாண!
கயத்து வாழ் யாமை காழ் கோத்தன்ன
நுண் கோல் தகைத்த தெண் கண் மாக் கிணை
இனிய காண்க இவண் தணிக எனக் கூறி,
வினவல் ஆனா முதுவாய் இரவல!  5
தைத் திங்கள் தண் கயம் போலக்,
கொளக் கொளக் குறைபடாக் கூழுடை வியன் நகர்,
அடு தீ அல்லது சுடு தீ அறியாது,
இரு மருந்து விளைக்கும் நன்னாட்டுப் பொருநன்,
கிள்ளிவளவன் நல் இசை உள்ளி,  10
நாற்ற நாட்டத்து அறு கால் பறவை
சிறு வெள் ஆம்பல் ஞாங்கர் ஊதும்
கைவள் ஈகைப் பண்ணன் சிறு குடிப்
பாதிரி கமழும் ஓதி ஒண்ணுதல்,
இன்னகை விறலியொடு மென்மெல இயலிச்  15
செல்வை ஆயின் செல்வை ஆகுவை
விறகு ஒய் மாக்கள் பொன் பெற்றன்னதோர்
தலைப்பாடு அன்று அவன் ஈகை,
நினைக்க வேண்டா, வாழ்க அவன் தாளே.

Puranānuru 70, Poet: Kōvūr Kizhār sang for Chozhan Kulamutrathu Thunjiya Killivalavan, Thinai: Pādān, Thurai: Pānātruppadai
O bard with ancient wisdom carrying a small yāzh with
honey-sweet music!  You show me sweetly your clear-eyed
kinai drum tied with sticks like a pond tortoise strung
on an iron rod, and urge me strongly to rest here a little.

Killivalavan is the lord of a fine country with abundant
rice and water.  His huge city is filled with food
and there is constant abundance like a Thai month pond whose
level never goes down despite taking.  There are only kitchen
fires and no war fires.  Go to him thinking of his renown.

If you travel leisurely and quietly with your female dancer,
her forehead glowing, her smile sweet, adorned with pāthiri
flowers from Sirukudi of Pannan who gives very generously,
where six-legged bees buzz on small white waterlilies desiring
fragrance, you will become rich.  Do not think that his
generosity is not a rare matter, like woodcutters going to the
forest to cut wood finding gold.   May his efforts prosper!

Notes:  Puranānūru poems 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 46, 69, 70, 173, 226, 227, 228, 373, 386, 393 and 397 were written for this Chozha king.   Kōvūr Kizhār wrote Puranānūru 31-33, 41, 44-47, 68, 70, 308, 373, 382, 386 and 400.  He hailed from Kōvūr town in Thondai Nadu.  It is presently in Chengalpattu district.  அகநானூறு 54 – தனக்கென வாழாப் பிறர்க்கு உரியாளன் பண்ணன் சிறுகுடி, புறநானூறு 388 – சிறுகுடி கிழான் பண்ணன்.

Meanings:  தேஎம் – sweet, honey (தேன் என்றதன் திரிபு, அளபெடை), தீந்தொடைச் சீறியாழ்ப் பாண – O bard with a small lute with sweet strings, கயத்து வாழ் யாமை – tortoise that lives in a pond, காழ் கோத்தன்ன – like impaled/strung on an iron rod, நுண் கோல் – fine sticks, தகைத்த – tied, தெண் – clear, கண் மாக் கிணை – large kinai drum with an eye, இனிய – sweetly, காண்க – may you see, இவண் தணிக எனக் கூறி – you tell me to rest here a little bit, வினவல் ஆனா – questioning without a break, முதுவாய் இரவல – O man with ancient wisdom who seeks help, தைத் திங்கள் தண் கயம் போல – like a cool pond in the month of Thai, கொளக் கொளக் குறைபடா – does not go down as more is given, கூழுடை வியன் நகர் – huge city with food, அடு தீ அல்லது சுடு தீ அறியாது – it does not know fire from wars but knows kitchen fires, இரு மருந்து – two medicines which are water and rice, விளைக்கும் நன்னாட்டுப் பொருநன் – he is the lord of a fine country with abundant yield, கிள்ளிவளவன் – Killivalavan, நல் இசை உள்ளி – desiring good name, நாற்ற நாட்டத்து – desiring fragrance, analyzing fragrance, அறு கால் பறவை – six-legged bees, சிறு வெள் ஆம்பல் ஞாங்கர் ஊதும் – buzz on small white waterlilies there, கைவள் ஈகைப் பண்ணன் – Pannan who gives very generously with his hands, சிறு குடிப் பாதிரி கமழும் ஓதி – hair with the fragrance of trumpet flowers from Sirukudi,  Stereospermum chelonoides, ஒண்ணுதல் இன் நகை விறலியொடு – with your dancer with bright forehead and sweet smile, மென்மெல இயலிச் செல்வை ஆயின் – if you move very slowly and go, செல்வை ஆகுவை – you will become rich, விறகு ஒய் மாக்கள் பொன் பெற்றன்னது ஓர் தலைப்பாடு அன்று – it is not a rare matter like woodcutters  going for wood finding gold, it is not a rare matter like woodcutters going to cut wood finding wealth, அவன் ஈகை – his charity, நினைக்க வேண்டா – do not think, வாழ்க அவன் தாளே – may his efforts live forever, long live his feet (தாளே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 71, பாடியவர்: ஒல்லையூர் தந்த பூதப்பாண்டியன், திணை: காஞ்சி, துறை: வஞ்சினக் காஞ்சி
மடங்கலின் சினைஇ மடங்கா உள்ளத்து
அடங்காத் தானை வேந்தர் உடங்கு இயைந்து,
என்னொடு பொருதும் என்ப, அவரை
ஆரமர் அலறத் தாக்கித் தேரொடு
அவர்ப் புறங்காணேன் ஆயின், சிறந்த  5
பேரமர் உண்கண் இவளினும் பிரிக,
அறன் நிலை திரியா அன்பின் அவையத்துத்
திறன் இல் ஒருவனை நாட்டி, முறை திரிந்து
மெலி கோல் செய்தேன் ஆகுக, மலி புகழ்
வையை சூழ்ந்த வளங்கெழு வைப்பின்  10
பொய்யா யாணர் மையல் கோமான்
மாவனும் மன் எயில் ஆந்தையும், உரை சால்
அந்துவஞ்சாத்தனும் ஆதன் அழிசியும்,
வெஞ்சின இயக்கனும் உளப்படப் பிறரும்,
கண் போல் நண்பிற் கேளிரொடு கலந்த  15
இன் களி மகிழ்நகை இழுக்கி யான் ஒன்றோ,
மன்பதை காக்கும் நீள்குடிச் சிறந்த
தென் புலம் காவலின் ஒரீஇப், பிறர்
வன்புலம் காவலின் மாறி யான் பிறக்கே.

Puranānūru 71, Poet: King Ollaiyur Thantha Poothappandiyan, Thinai: Kānji, Thurai: Vanjina Kānji
They say that kings enraged like lions and owning
armies that do not succumb have formed a federation,
and announced that they will go into battle against me.

If I do not assault them so that I can hear their scream
in harsh battles as they show their backs and flee in their
chariots, may I separate from my wife with large, calm
kohl-lined eyes!  And in my kind court that does not sway
from justice, let me install someone unworthy and rule with
a weak scepter, moving away from righteousness!

May I lose the great joy in the company of my friends who
are as precious to me as my own eyes – Māvan who is the ruler
of Maiyal town and cities surrounded by the famous Vaiyai
River with abundant riches and unending prosperity, Ānthai
of long established Eyil town, Anthuvan Sāthan of great
renown, famous Āthan Azhisi, Iyakkan with intense rage
and others!

May I no longer reign as king of this southern land, known
for its ancient lineage and protection to its citizens!  May
I be born into a family that protects the dry lands of others!

Notes:  This is the only Puranānūru poem written by this king.   This king acquired the name Ollaiyur Thantha Poothappandiyan n since he got back the Pandiyan town Ollaiyur from the Chozhas who had seized it.  His wife’s name was Perunkōpendu who wrote poem 246.  Poem 247 was written for her.  Pothiyin Mountain’s king Thithiyan was a friend of this king.  யாணர் – புதிதுபடற் பொருட்டே யாணர்க் கிளவி (தொல்காப்பியம், உரியியல் 83).

Meanings:  மடங்கலின் சினைஇ – enraged like lions, மடங்கா உள்ளத்து – with hearts that do not succumb, அடங்காத் தானை வேந்தர் – the kings with unrestrained armies, உடங்கு இயைந்து – joining together, என்னொடு பொருதும் –  “we will fight”, என்ப – they say, அவரை ஆர் அமர் அலறத் தாக்கி – I will attack them in harsh battles as they scream, தேரொடு – with chariots, அவர்ப் புறம் காணேன் ஆயின் – if I don’t see their fleeing backs (புறமுதுகிட்டு ஓடுதல்), சிறந்த பேரமர் உண்கண் இவளினும் பிரிக – let me separate from my wife with large calm kohl-lined eyes, அறன் நிலை திரியா – justice not ruined (அறன் – அறம் என்பதன் போலி), அன்பின் அவையத்து – in a kind court, திறன் இல் ஒருவனை நாட்டி – placing someone who has no ability, முறை திரிந்து மெலிகோல் செய்தேன் ஆகுக – may it be said that I rule with a weak scepter, மலி புகழ் வையை சூழ்ந்த – surrounded by the greatly famed Vaiyai River, வளங்கெழு – wealth-filled, prosperous, வைப்பின் பொய்யா யாணர் – with a town with unfailing prosperity, மையல் கோமான் மாவனும் – Māvan, the ruler of Maiyal, மன் எயில் ஆந்தையும் – and Ānthai of established Eyil town, உரை சால் அந்துவஞ்சாத்தனும் – and well renowned Anthuvan Sāthan, ஆதன் அழிசியும் – and Āthan Azhisi, வெஞ்சின இயக்கனும் உளப்படப் பிறரும் – Iyakkan with great rage and others, கண் போல் நண்பிற் கேளிரொடு – with my friends and relatives who are like eyes, கலந்த இன் களி மகிழ் நகை இழுக்கி யான் ஒன்றோ – may I become one to lose great joy and happiness (ஒன்றோ – எண்ணின்கண் வந்ததோர் இடைச்சொல்), மன்பதை காக்கும் – protecting all the citizens, நீள்குடிச் சிறந்த – splendid ancient heritage, தென் புலம் காவலின் ஒரீஇ – removed as king of the southern land (ஒரீஇ – அளபெடை), பிறர் வன்புலம் காவலின் மாறி யான் பிறக்கே – may I be born to take care of the dry lands of others (பிறக்கே – பிறக்கு செய்கென்னும் வாய்பாட்டுத்தன்மை வினைமுற்று, ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 72, பாடியவர்: பாண்டியன் தலையாலங்கானத்துச் செருவென்ற நெடுஞ்செழியன், திணை: காஞ்சி, துறை: வஞ்சினக் காஞ்சி
“நகு தக்கனரே, நாடு மீக்கூறுநர்,
இளையன் இவன்” என உளையக் கூறிப்,
“படுமணி இரட்டும் பாவடிப் பணைத் தாள்
நெடுநல் யானையும் தேரும் மாவும்
படை அமை மறவரும் உடையம் யாம்” என்று   5
உறு துப்பு அஞ்சாது, உடல் சினம் செருக்கிச்
சிறுசொல் சொல்லிய சினங்கெழு வேந்தரை
அருஞ்சமம் சிதையத் தாக்கி, முரசமொடு
ஒருங்கு அகப்படேஎன் ஆயின் பொருந்திய
என் நிழல் வாழ்நர் சென்னிழல் காணாது,  10
“கொடியன் எம் இறை” எனக் கண்ணீர் பரப்பிக்
குடி பழி தூற்றும் கோலேன் ஆகுக,
ஓங்கிய சிறப்பின் உயர்ந்த கேள்வி
மாங்குடி மருதன் தலைவன் ஆக,
உலகமொடு நிலைஇய பலர் புகழ் சிறப்பின்  15
புலவர் பாடாது வரைக என் நிலவரை
புரப்போர் புன்கண் கூர,
இரப்போர்க்கு ஈயா இன்மை யான் உறவே.

Puranānūru 72, Poet: King Pandiyan Thalaiyālankānathu Cheruvendra Nedunchezhiyan, Thinai: Kānji, Thurai: Vanjina Kānji
They cause me anger, those who say, “They are laughable
who praise his land.  He is too young.”  They also say,
“We have fine, tall elephants with wide feet and huge legs
that wear tinkling bells, chariots, horses and able warriors.”
They have no fear and they are filled with fury as they
utter disparaging words.

If I do not attack those enraged kings, who don’t fear my strength,
in harsh battles and ruin their drums, may my citizens who live under
the protection of my shadow no longer see any shade!  Let them cry and
and blame me as a cruel king and insult my office!  Poets with great skill,
their leader Mānkudi Maruthan with his vast and great learning, as well
as others firmly established in this earth, let them leave my
country and sing no more about it!  May I lose wealth and become
unable to help those who come to me in need, and remove their sorrow!

Notes:  This is the only poem written by this king.  Puranānūru 18, 19, 23, 24, 25, 26, 76, 77, 78, 79, 371 and 372 were written for this king.   He defeated the Chera and Chozha kings along with five Vēlir kings in a battle at Thalaiyālankānam in the Chozha country.   உறு – உறு தவ நனி என வரூஉம் மூன்றும் மிகுதி செய்யும் பொருள என்ப (தொல்காப்பியம், உரியியல் 3).

Meanings:  நகு தக்கனரே – they are suitable for laughter, நாடு மீக்கூறுநர் – those who praise this land, இளையன் இவன் என – that he is a youngster, உளையக் கூறி – say that causing me to get angry/hate, படுமணி இரட்டும் – ringing bells ringing, பாவடி – wide feet, பணைத் தாள் – thick legs, huge legs, நெடுநல் யானையும் – tall fine elephants, தேரும் மாவும் – and chariots and horses, படை அமை மறவரும் – and warriors in the army, உடையம் யாம் என்று – saying “we have”, உறு துப்பு அஞ்சாது – without fear for my great strength (உறு – மிக்க), உடல் சினம் செருக்கி – with increased body fury, சிறு சொல் சொல்லிய – uttered condescending words, uttered petty words, சினங்கெழு வேந்தரை – the kings with rage, அரும் சமம் சிதையத் தாக்கி – attacking in harsh battles, முரசமொடு ஒருங்கு அகப்படேஎன் ஆயின் – if I do not seize them along with their drums, பொருந்திய என் நிழல் வாழ்நர் – those who live in my established shade, சென்னிழல் காணாது – not seeing my protection, கொடியன் எம் இறை எனக் கண்ணீர் பரப்பிக் குடி பழி தூற்றும் கோலேன் ஆகுக – may I be blamed that I am a cruel king who lets my citizens cry, ஓங்கிய சிறப்பின் உயர்ந்த கேள்வி மாங்குடி மருதன் தலைவன் ஆக – including Mānkudi Maruthan with splendid and great learning, உலகமொடு நிலைஇய – established in this earth நிலைஇய – அளபெடை, பலர் புகழ் சிறப்பின் புலவர் – great poets who are praised by many, பாடாது – not singing, வரைக என் நில வரை – let them leave the boundaries of my land, புரப்போர் – those who are taken care of, புன்கண் – suffering, கூர – to increase, இரப்போர்க்கு ஈயா இன்மை யான் உறவே – may I be unable to give to those who come in need (உறவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 73, பாடியவர்: சோழன் நலங்கிள்ளி, திணை: காஞ்சி, துறை: வஞ்சினக் காஞ்சி
மெல்ல வந்து என் நல்லடி பொருந்தி,
ஈயென இரக்குவர் ஆயின், சீருடை
முரசு கெழு தாயத்து அரசோ தஞ்சம்,
இன் உயிர் ஆயினும் கொடுக்குவென், இந் நிலத்து
ஆற்றல் உடையோர் ஆற்றல் போற்றாது, என்  5
உள்ளம் எள்ளிய மடவோன், தெள்ளிதின்
துஞ்சு புலி இடறிய சிதடன் போல,
உய்ந்தனன் பெயர்தலோ அரிதே, மைந்துடைக்
கழை தின் யானைக் கால் அகப்பட்ட
வன் திணி நீண் முளை போலச் சென்று அவண்  10
வருந்தப் பொரேஎன் ஆயின், பொருந்திய
தீது இல் நெஞ்சத்துக் காதல் கொள்ளாப்
பல் இருங்கூந்தல் மகளிர்
ஒல்லா முயக்கிடைக் குழைக என் தாரே.

Puranānūru 73, Poet: King Chozhan Nalankilli, Thinai: Kānji, Thurai: Vanjina Kānji
If they walk gently and bow down before my fine feet, and plead
with me to grant them gifts, then I will give the rights to my
kingdom embodied by this renowned royal drum.  If they were
to ask me for my sweet life, I would give it to them.  But that fool
who does not praise those with strength in this land and disrespects
me, like a blind man stumbling on a tiger that is clearly seen by
others, will not be able to escape me!

If I do not advance and assault him and cause him distress like
that caused by a thick, long thorn stuck in a foot of a mighty,
bamboo-eating elephant, may my garland be crushed in
the embraces of many women with thick, dark hair who do not
care for me and have no love for me in their faultless hearts!

Notes:  Chozhan Nedunkilli came to fight with Chozhan Nalankilli, when Nalankilli sang this.  These two Chola kings were fighting with each other, as seen in poem 45.  Puranānūru 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 45, 68, 225, 382 and 400 were written for this Chozha king.   This king wrote Puranānūru 73 and 75.  குழைக என் தாரே (14) – ஒளவை துரைசாமி உரை – பொது மகளிரை உயர்ந்தோர் கூடாராகலின் ‘குழைக என் தாரே’ என்றான்.

Meanings:  மெல்ல வந்து என் நல்லடி பொருந்தி ஈ என இரக்குவர் ஆயின் – if they come to me slowly and bow before my fine feet and ask, சீருடை முரசு கெழு தாயத்து அரசோ தஞ்சம் – it is easy to get rights to rule with my renowned drum, இன் உயிர் ஆயினும் கொடுக்குவென் – I will even give my sweet life, இந் நிலத்து ஆற்றல் உடையோர் ஆற்றல் போற்றாது – not respecting the strengths of the strong people in this land, என் உள்ளம் எள்ளிய மடவோன் – the idiot who teased me, the ignorant man who teased me, தெள்ளிதின் – clearly, துஞ்சு புலி இடறிய சிதடன் போல – like a blind man who stumbled on a tiger sleeping in a cave, உய்ந்தனன் பெயர்தலோ அரிதே – it is difficult for him to get away, மைந்துடை – with strength, mighty, கழை தின் – eating bamboo, யானைக் கால் அகப்பட்ட வன் திணி நீண் முளை போல – like a long strong thorn that is thrust on an elephant’s feet, சென்று அவண் வருந்தப் பொரேஎன் ஆயின் – if I do not go and attack him causing him distress (அளபெடை), பொருந்திய – together, தீது இல் நெஞ்சத்து – with faultless hearts, காதல் கொள்ளா – without having love, பல் இருங்கூந்தல் – thick dark hair, மகளிர் ஒல்லா முயக்கிடைக் குழைக என் தாரே – may my garland be crushed by the embraces of women (பொதுப்பெண்டிர்) who are not agreeable (தாரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 74, பாடியவன்: சேரமான் கணைக்கால் இரும்பொறை, திணை: பொதுவியல், துறை: முதுமொழிக் காஞ்சி
குழவி இறப்பினும், ஊன் தடி பிறப்பினும்,
ஆள் அன்று என்று வாளின் தப்பார்,
தொடர்ப்படு ஞமலியின் இடர்ப்படுத்து இரீஇய,
கேள் அல் கேளிர் வேளாண் சிறு பதம்,
மதுகை இன்றி வயிற்றுத் தீத் தணியத்  5
தாம் இரந்து உண்ணும் அளவை,
ஈன்மரோ இவ் உலகத்தானே?

Puranānūru 74, Poet: King Cheraman Kanaikkāl Irumporai, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Muthumozhikkānji
If an infant died or if a fetus was born as a mass of flesh,
even though they were not adults, my ancestors
treated them as such and cut them with swords.  It has
now come to this, and I’m sitting here suffering like a
dog in chains, not cut up like a hero, without any mental
strength, and having to plead for water to enemies without
generosity, to calm down the fire in my stomach.  Do parents
in royal families bear children in this world for this?  No!

Notes:  அரசர்க்கு மானத்தின்மிக்க அறனும் பொருளும் இன்பமுமில்லை என்று கூறினமையின் இது முதுமொழிக்காஞ்சி ஆயிற்று.  புறநானூறு 93 – பீடு இல் மன்னர் நோய்ப்பால் விளிந்த யாக்கை தழீஇக் காதல் மறந்து அவர் தீது மருங்கு அறுமார் அறம் புரி கொள்கை நான்மறை முதல்வர் திறம் புரி பசும் புல் பரப்பினர் கிடப்பி மறம் கந்து ஆக நல் அமர் வீழ்ந்த நீள் கழல் மறவர் செல்வுழிச் செல்க என வாள் போழ்ந்து அடக்கலும் உய்ந்தனர்.  This is the only poem written by this king.  He wrote this after he was defeated by Chozhan Chenkanān at Kazhumalam.   Legend says that ‘Kalavali Nārpathu’ was written for him after he lost the battle and was imprisoned.  His friend Poykaiyār apparently wrote it as a way to free him from the Chozha king.  There is no mention of this in any of the Sangam poems. Poet Poykaiyār in Natrinai 18 describes the king Cheran Kanaikkāl Irumporai as having plucked the teeth of Moovan, a small-region king and had it embedded on his fortress gate.

Meaning:  குழவி இறப்பினும் – even if an infant died, ஊன் தடி பிறப்பினும் – if a fetus was born as a mass of flesh, ஆள் அன்று என்று – that they are not human, வாளின் தப்பார் – they will not escape the swords, தொடர்ப்படு – chained, ஞமலியின் இடர்ப்படுத்து இரீஇய – placed here and made to suffer like a dog (ஞமலியின் – இன் ஒப்புப்பொருளில் வந்தது, இரீஇய – அளபெடை), கேளல் கேளிர் – those around me who are without friendship (the prison guards), வேளாண் – charity, சிறு பதம் – water, மதுகை இன்றி – without strength, வயிற்றுத் தீத் தணிய – for the thirst to end, for the hunger to end, தாம் இரந்து – to plead to others, உண்ணும் அளவை – to have to drink like that, to have to eat like that, ஈன்மரோ – do kings bear children to face this situation, did my parents bear me to face this situation, இவ் உலகத்தானே – in this world (உலகத்தானே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 75, பாடியவன்: சோழன் நலங்கிள்ளி, திணை: பொதுவியல், துறை: முதுமொழிக் காஞ்சி
மூத்தோர் மூத்தோர்க் கூற்றம் உய்த்தெனப்
பால் தர வந்த பழ விறல் தாயம்
எய்தினம் ஆயின், எய்தினம் சிறப்பு என
குடி புரவு இரக்கும் கூரில் ஆண்மைச்
சிறியோன் பெறின், அது சிறந்தன்று மன்னே,  5
மண்டு அமர்ப் பரிக்கும் மதனுடை நோன் தாள்
விழுமியோன் பெறுகுவன் ஆயின், தாழ் நீர்
அறு கய மருங்கின் சிறு கோல் வெண்கிடை
என்றூழ் வாடு வறல் போல, நன்றும்
நொய்தால் அம்ம தானே, மையற்று  10
விசும்புற ஓங்கிய வெண்குடை
முரசு கெழு வேந்தர் அரசு கெழு திருவே.

Puranānūru 75, Poet: King Chozhan Nalankilli, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Muthumozhikkānji
If a small-minded man who has received sovereignty
since Kootruvan took his ancestors and destiny passed
to him the benefits of ancient victories,
lacks manliness and implores his subjects to pay heavy
taxes, his kingship is a very burdensome one.

But kingship is light as a small piece of delicate netti
twig, that dried in the hot sun, that floats in a pond with
scant water,
for a superior man who faces battles with bravery and puts
in great effort with strength.
That is the wealth of kings who own drums and faultless
white umbrellas that rise up to the sky.

Notes:  Puranānūru 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 45, 68, 225, 382 and 460 were written for this Chozha king.   This king wrote Puranānūru 73 and 75. விழுமம் – விழுமம் சீர்மையும் சிறப்பும் இடும்பையும் (தொல்காப்பியம் உரியியல் 57).  சிறு கோல் வெண்கிடை என்றூழ் வாடு வறல் போல (8-9) –  ஒளவை துரைசாமி உரை, உ. வே. சாமிநாதையர் உரை –  சிறிய தண்டாகிய வெளிய கிடேச்சியினது கோடைக்கண் உலர்ந்த சுள்ளியைப் போல.  மையற்று விசும்புற ஓங்கிய வெண்குடை (10-11) – ஒளவை துரைசாமி உரை, உ. வே. சாமிநாதையர் உரை – குற்றமற்று விண்ணின்கண் பொருந்த உயர்ந்த வெண்குடை.

Meanings:  மூத்தோர் மூத்தோர்க் கூற்றம் உய்த்தென – since all the elders in the family have have been taken by the god of death Kootruvan, பால் தர வந்த – what destiny gave, பழ விறல் – ancient victories, தாயம் எய்தினம் ஆயின் – if I achieve rightful kingship, எய்தினம் சிறப்பு என – thinking that it is great that I achieved, குடி புரவு இரக்கும் – asking the citizens to pay tax, கூரில் ஆண்மை – manliness without intelligence, சிறியோன் பெறின் – if a small minded man gets, அது சிறந்தன்று மன்னே – it is not good, it is very burdensome (சிறந்தன்று – சிறந்ததன்று, தகரம் செய்யுள் விகாரத்தாற் கெட்டுச் சிறந்தன்று என நின்றது, மன்- ஆக்கத்தின்கண் வந்த இடைச்சொல், a particle which implies abundance, ஏ – அசைநிலை, an expletive), மண்டு – close, அமர்ப் பரிக்கும் – handling battles, மதனுடை – with strength, நோன் தாள் – strong effort, விழுமியோன் பெறுகுவன் ஆயின் – if a great man receives, தாழ் நீர் – low water level, அறு கய மருங்கின் – in a waterless pond, சிறு கோல் – small twig, வெண்கிடை – sola pith plant, netti plant, கிடேச்சி, Aeschynomene aspera, என்றூழ் வாடு வறல் போல – like a dry twig in hot sun, like a dry twig in summer, நன்றும் நொய்து ஆல் – it is very light, it is very delicate, (ஆல் அசைநிலை, an expletive), அம்ம – அசைநிலை, an expletive, an expletive, தானே – தான், ஏ அசைநிலைகள், expletives, மையற்று – without fault, விசும்பு உற – sky touching, ஓங்கிய வெண்குடை – tall umbrella, முரசு கெழு வேந்தர் – kings with drums, அரசு கெழு திருவே – the wealth of the kings (திருவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 76, பாடியவர்: இடைக்குன்றூர் கிழார், பாடப்பட்டோன்: பாண்டியன் தலையாலங்கானத்துச் செருவென்ற நெடுஞ்செழியன், திணை: வாகை, துறை: அரச வாகை
ஒருவனை ஒருவன் அடுதலும் தொலைதலும்
புதுவது அன்று, இவ் உலகத்து இயற்கை,
இன்றின் ஊங்கோ கேளலம், திரள் அரை
மன்ற வேம்பின் மாச் சினை ஒண் தளிர்
நெடுங்கொடி உழிஞைப் பவரொடு மிடைந்து,  5
செறியத் தொடுத்த தேம் பாய் கண்ணி
ஒலியல் மாலையொடு பொலியச் சூடிப்,
பாடு இன் தெண் கிணை கறங்கக் காண்தக,
நாடு கெழு திருவிற் பசும்பூண் செழியன்
பீடும் செம்மலும் அறியார் கூடிப்,  10
பொருதும் என்று தன் தலைவந்த
புனை கழல் எழுவர் நல் வலம் அடங்க,
ஒரு தான் ஆகிப் பொருது களத்து அடலே.

Puranānūru 76, Poet Idaikundrūr Kizhār sang for Pandiyan Thalaiyālankānathu Cheruvendra Nedunchezhiyan, Thinai: Vākai, Thurai: Arasa Vākai
For a man to be defeated or slain by another man
is the nature of this world.

Not knowing the majesty and greatness of King
Chezhiyan who wears a garland braided with the
bright tender leaves from the large branches of
a thick-trunked neem tree in the courtyard, and
long strands of ulignai vine, and another
thickly woven garland flowing with honey,
who has a sweet sounding kinai drum, wears
gold ornaments, owns wealth and a rich country,
the seven who came with warrior anklets, united,
to fight with him, got defeated, their strengths
ruined, as he felled them himself on the battlefield.

We have not heard about this before today.

Notes:  Puranānūru 76, 77, 78 and 79 were written by this poet.  Puranānūru 18, 19, 23, 24, 25, 26, 76, 77, 78, 79, 371 and 372 were written for this king, who wrote poem 72.  Pandiyan Thalaiyālankānathu Cheruvendra Nedunchezhiyan defeated the Chera and Chozha kings along with five Vēlirs in Thalaiyālankānam in the Chozha country.  There are references to this battle in Puranānūru 19, 23, 25, 76, Natrinai 387, Mathuraikkānji 55, 127, and Akanānūru 36, 175 and 209.

Meanings:  ஒருவனை ஒருவன் அடுதலும் தொலைதலும் – for a man to be slain or defeated by another man, புதுவது அன்று இவ் உலகத்து – this is not new in this world, இயற்கை – it is natural, இன்றின்  ஊங்கோ கேளலம் – we haven’t heard about it before today, திரள் அரை – thick trunk, மன்ற வேம்பின் மாச் சினை – big branches of the neem tree in the common ground, ஒண் தளிர் – bright tender leaves, நெடுங்கொடி உழிஞை – long balloon vine, Cardiospermum halicacabum, பவரொடு – with vines, மிடைந்து – tied together, woven together, செறியத் தொடுத்த – tightly tied, தேம் பாய் கண்ணி – honey flowing flower strand (தேம் தேன் என்றதன் திரிபு), ஒலியல் மாலையொடு – with a thick garland, with a flourishing garland, பொலியச் சூடி – wearing splendidly, wearing beautifully, பாடு இன் – sweet sounds, தெண் கிணை கறங்க – sounds of the clear kinai drums roar, காண்தக – handsome, lovely, நாடு கெழு திருவிற் பசும்பூண் செழியன் – Pandiyan wearing new/fine jewels who rules a country, பீடும் செம்மலும் அறியார் – not knowing his majesty and greatness, கூடிப் பொருதும் என்று தன் தலைவந்த புனை கழல் எழுவர் – the seven who came together to him wearing war anklets saying “we will fight”, நல் வலம் அடங்க – their fine strength to be contained, their fine strength to be controlled, ஒரு தான் ஆகி – alone all by himself, பொருது களத்து அடலே – he slew them on the battlefield (அடலே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 77, பாடியவர்: இடைக்குன்றூர் கிழார், பாடப்பட்டோன்: பாண்டியன் தலையாலங்கானத்துச் செருவென்ற நெடுஞ்செழியன், திணை: வாகை, துறை: அரச வாகை
கிண்கிணி களைந்த கால் ஓண் கழல் தொட்டுக்,
குடுமி களைந்த நுதல் வேம்பின் ஒண் தளிர்
நெடுங்கொடி உழிஞைப் பவரொடு மிலைந்து,
குறுந்தொடி கழித்த கைச் சாபம் பற்றி,
நெடுந் தேர்க் கொடிஞ்சி பொலிய நின்றோன்  5
யார் கொல்? வாழ்க அவன் கண்ணி! தார் பூண்டு,
தாலி களைந்தன்றும் இலனே, பால் விட்டு
அயினியும் இன்று அயின்றனனே, வயின் வயின்
உடன்று மேல்வந்த வம்ப மள்ளரை
வியந்தன்றும் இழிந்தன்றும் இலனே, அவரை  10
அழுந்த பற்றி அகல் விசும்பு ஆர்ப்பு எழக்,
கவிழ்ந்து நிலம் சேர அட்டதை
மகிழ்ந்தன்றும் மலிந்தன்றும் அதனினும் இலனே.

Puranānūru 77, Poet Idaikundrur Kizhār sang for Pandiyan Thalaiyālankānathu Cheruvendra Nedunchezhiyan, Thinai: Vākai, Thurai: Arasa Vākai
Who is he, standing splendidly, holding on
to the ornamental staff of his tall chariot,
holding a bow in his hand that has barely lost
its tiny bracelets, his legs adorned with bright war
anklets having shed the childhood anklets, wearing
a strand of bright neem sprouts braided with strands
of ulignai vine on his hair, tied as a tuft to
prevent it from falling on his forehead?  Long live
his garland!

Wearing a garland, he has not removed his boyhood
chain yet.  Only today he is weaned from milk and begun
on solid food.  As new warriors come at him with rage,
he is not awed.  He does not put them down either.
Holding them tight, he brings them down to the earth
and kills them causing uproar in the vast sky.
He neither rejoices nor thinks that it is a great thing!

Notes:  Puranānūru 76, 77, 78 and 79 were written by this poet.  Puranānūru 18, 19, 23, 24, 25, 26, 76, 77, 78, 79, 371 and 372 were written for this king, who wrote poem 72.  பாண்டியன் தலையாலங்கானத்துச் செருவென்ற நெடுஞ்செழியன் சேரனையும் சோழனையும் (சேரமான் யானைக்கட்சேய் மாந்தரஞ்சேரல் இரும்பொறை, சோழன் கிள்ளிவளவன்), ஐந்து வேளிர் குறுநில மன்னர்களையும் (திதியன், எழினி, எருமையூரன், இருங்கோ வேண்மான், பொருநன்) சோழ நாட்டில் உள்ள தலையாலங்கானத்தில் தோற்கடித்தான்.  There are references to Thalaiyālangam battle in Puranānūru 19, 23, 25, 76, Natrinai 387, Mathuraikkānji 55, 127, and Akanānūru 36, 175 and 209.  தாலி: அகநானூறு 7 – புலிப்பல் கோத்த புலம்பு மணித் தாலி, அகநானூறு 54 – பொன்னுடைத் தாலி என் மகன், குறுந்தொகை 161 – புலிப்பல் தாலிப் புதல்வர், புறநானூறு 77 – தாலி களைந்தன்றும் இலனே, புறநானூறு 374 – புலிப் பல் தாலிப் புன்தலைச் சிறாஅர்.

Meanings:  கிண்கிணி களைந்த கால் – legs from which anklets (worn in childhood) have been removed, ஓண் கழல் தொட்டு – wore bright anklets, குடுமி களைந்த நுதல் – forehead on which hair tufts have not fallen, வேம்பின் ஒண் தளிர் – bright sprouts of neem trees, நெடுங்கொடி உழிஞை – ulignai creepers with long strands, balloon vine, Cardiospermum halicacabum, பவரொடு – with vines, மிலைந்து – wearing, குறுந்தொடி கழித்த கை – with hands that have removed small bangles, சாபம் பற்றி – holding a bow, நெடுந்தேர்க் கொடிஞ்சி – the ornamental staff of the tall chariot, பொலிய – splendidly, நின்றோன் யார் கொல் – who is he who stands (யார் கொல் – வியப்புக்குறிப்பு), வாழ்க அவன் கண்ணி – long live his garland, தார் பூண்டு – wearing a garland, தாலி களைந்தன்றும் இலனே – he has not removed the chain (இலனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), பால் விட்டு – letting go of milk, அயினியும் இன்று அயின்றனனே – he has started to eat solid food (அயின்றனனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), வயின் வயின் – in an orderly manner, உடன்று – with anger, மேல்வந்த வம்ப மள்ளரை – the new warriors who kept coming, வியந்தன்றும் இழிந்தன்றும் இலனே அவரை – is not awed by them or puts them down (இலனே- ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), அழுந்த பற்றி – holding tightly, அகல் விசும்பு – wide sky, ஆர்ப்பு எழ – uproar rises, கவிழ்ந்து நிலம் சேர அட்டதை – for killing them their bodies falling facing the ground, மகிழ்ந்தன்றும் மலிந்தன்றும் அதனினும் இலனே – he does not rejoice or think great of himself (இலனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 78, பாடியவர்: இடைக்குன்றூர் கிழார், பாடப்பட்டோன்: பாண்டியன் தலையாலங்கானத்துச் செருவென்ற நெடுஞ்செழியன், திணை: வாகை, துறை: அரச வாகை
வணங்கு தொடைப் பொலிந்த வலி கெழு நோன் தாள்,
அணங்கு அருங்கடுந்திறல் என் ஐ முணங்கு நிமிர்ந்து,
அளைச் செறி உழுவை இரைக்கு வந்தன்ன
மலைப்பு அரும் அகலம் மதியார் சிலைத்து எழுந்து,
“விழுமியம் பெரியம் யாமே! நம்மிற்  5
பொருநனும் இளையன் கொண்டியும் பெரிது” என,
எள்ளி வந்த வம்ப மள்ளர்
புல்லென் கண்ணர் புறத்திற் பெயர
ஈண்டு அவர் அடுதலும் ஒல்லான், ஆண்டு அவர்
மாண் இழை மகளிர் நாணினர் கழியத்  10
தந்தை தம்மூர் ஆங்கண்,
தெண் கிணை கறங்கச் சென்று ஆண்டு அட்டனனே.

Puranānūru 78, Poet Idaikundrur Kizhār sang for Pandiyan Thalaiyālankānathu Cheruvendra Nedunchezhiyan, Thinai: Vākai, Thurai, Arasa Vākai
My lord with ferocious might and curved joints, rose up
like a powerful tiger living in a cave that stretches and
rises as it prepares to hunt.  They showed no respect for
his chest, which is hard to fight.  They rose up roaring,
“We are great!  We are superior.   He wants to fight with
us.   He’s younger than us.  The spoils will be rich!”

They came thus disrespecting him.  On seeing them run
away from the battlefield showing their backs, their eyes dull,
he did not desire to kill them there.  He followed them to their
father’s land and killed them there to the clear beat of kinai
drums, before their women with fine jewels, who died of shame.

Notes:  Puranānūru 76, 77, 78 and 79 were written by this poet.  Puranānūru 18, 19, 23, 24, 25, 26, 76, 77, 78, 79, 371 and 372 were written for this king, who wrote poem 72.  Pandiyan Thalaiyālankānathu Cheruvendra Nedunchezhiyan defeated the Chera and Chozha kings along with five Vēlirs in Thalaiyālankānam in the Chozha country.  There are references to this battle in Puranānūru 19, 23, 25, 76, Natrinai 387, Mathuraikkānji 55, 127, and Akanānūru 36, 175 and 209.  முணங்கு நிமிர்ந்து (2) – ஒளவை துரைசாமி உரை – சோம்பலைப் போக்குதல்.  சோம்பல் போக்குதல், மூரி நிமிர்ந்தல் – அகநானூறு 357 – முணங்கு நிமிர்ந்து புலவுப் புலி, புறநானூறு 52 – முணங்கு நிமிர் வயமான் முழு வலி ஒருத்தல், புறநானூறு 78 – முணங்கு நிமிர்ந்து அளைச் செறி உழுவை இரைக்கு வந்தன்ன.  விழுமம் – விழுமம் சீர்மையும் சிறப்பும் இடும்பையும் (தொல்காப்பியம் உரியியல் 57).

Meanings:  வணங்கு தொடை – curved joints, பொலிந்த – splendid, வலி கெழு – great strength, நோன் தாள் – strong legs, அணங்கு – terrorizing, அருங்கடுந்திறல் – he is greatly ferocious, என் ஐ – my lord, முணங்கு நிமிர்ந்து – stretching and rising, stretching and spreading, அளைச் செறி உழுவை இரைக்கு வந்தன்ன – like a tiger from a cave that comes out with hunger for food, மலைப்பு – enmity, battling, அரும் – difficult, அகலம் மதியார் – those who did not respect his chest, சிலைத்து எழுந்து – rising up with uproar, விழுமியம் – we are special, பெரியம் யாமே – we are great, நம்மின் பொருநனும் இளையன் – the man who wants to fight with us is younger than us, கொண்டியும் பெரிது – lot to take, என – thus, எள்ளி வந்த வம்ப மள்ளர் – the new warriors who came who were contemptuous of him, புல்லென் கண்ணர் – those with dull eyes, புறத்திற் பெயர ஈண்டு – on seeing them run away showing their backs here, அவர் அடுதலும் ஒல்லான் ஆண்டு – not wanting to kill them there, அவர் மாண் இழை மகளிர் நாணினர் – their women wearing fine jewels were ashamed, கழிய – to die, தந்தை தம்மூர் – their towns with their fathers, ஆங்கண் – there, தெண் கிணை கறங்க – his clear eyed kinai drums roaring, சென்று ஆண்டு அட்டனனே – he went there and killed them (அட்டனனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 79, பாடியவர்: இடைக்குன்றூர் கிழார், பாடப்பட்டோன்: பாண்டியன் தலையாலங்கானத்துச் செருவென்ற நெடுஞ்செழியன், திணை: வாகை, துறை: அரச வாகை
மூதூர் வாயில் பனிக் கயம் மண்ணி,
மன்ற வேம்பின் ஒண் குழை மலைந்து,
தெண் கிணை முன்னர்க் களிற்றின் இயலி,
வெம்போர்ச் செழியனும் வந்தனன், எதிர்ந்த
வம்ப மள்ளரோ பலரே,  5
எஞ்சுவர் கொல்லோ, பகல் தவச் சிறிதே?

Puranānūru 79, Poet Idaikundrūr Kizhār sang for Pandiyan Thalaiyālankānathu Cheruvendra Nedunchezhiyan, Thinai: Vākai, Thurai: Arasa Vākai
He bathed in the cool pond at the gate of his
ancient city, adorned himself with bright
sprouts of neem trees from the common ground,
and walked like an elephant behind the roaring
kinai drum, Chezhiyan who is ferocious in wars.

Many new warriors are against him.  Will some
of them survive, given there is very little time
left in the day?

Notes:  Puranānūru 76, 77, 78 and 79 were written by this poet.  Puranānūru 18, 19, 23, 24, 25, 26, 76, 77, 78, 79, 371 and 372 were written for this king, who wrote poem 72.  Pandiyan Thalaiyālankānathu Cheruvendra Nedunchezhiyan defeated the Chera and Chozha kings along with five Vēlirs in Thalaiyālankānam in the Chozha country.  There are references to this battle in Puranānūru 19, 23, 25, 76, Natrinai 387, Mathuraikkānji 55, 127, and Akanānūru 36, 175 and 209.

Meanings:  மூதூர் வாயில் – gate of his ancient city, பனிக் கயம் மண்ணி – bathed in the cool pond, மன்ற வேம்பின் ஒண் குழை மலைந்து – adorned himself with the bright neem sprouts from the trees in the common ground, தெண் கிணை முன்னர் – clear kinai drums leading, களிற்றின் இயலி – walking like a male elephant (களிற்றின் – இன் ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு, ஒப்புப் பொருளில் வந்தது), வெம்போர்ச் செழியனும் வந்தனன் – Nedunchezhiyan who is ferocious in battle came, எதிர்ந்த வம்ப மள்ளரோ பலரே – there are many new warriors who oppose him (மள்ளரோ – ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive, பலரே- அசைநிலை, an expletive), எஞ்சுவர் கொல்லோ – will they survive (கொல்லோ – ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive), பகல் தவச் சிறிதே – there is very little daytime left (சிறிதே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 80, பாடியவர்: சாத்தந்தையார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் போரவைக்கோப் பெருநற்கிள்ளி, திணை: தும்பை, துறை: எருமை மறம்
இன் கடுங்கள்ளின் ஆமூர் ஆங்கண்,
மைந்துடை மல்லன் மத வலி முருக்கி,
ஒரு கால் மார்பு ஒதுங்கின்றே ஒரு கால்
வருதார் தாங்கிப் பின் ஒதுங்கின்றே,
நல்கினும் நல்கான் ஆயினும், வெல் போர்ப்  5
போர் அருந் தித்தன் காண்க தில் அம்ம,
பசித்துப் பணை முயலும் யானை போல,
இருதலை ஒசிய எற்றிக்
களம் புகும் மல்லன் கடந்து அடு நிலையே.

Puranānūru 80, Poet Sāthanthaiyār sang for Chozhan Poravaikko Perunarkilli, Thinai: Thumpai, Thurai: Erumai Maram
In Āmūr where liquor is sweet and potent,
one leg of his squeezes a powerful warrior,
and the other one wraps around his back
blocking him from escaping.  I wish that
Thithan who is victorious in ferocious battles
could see this, whether it pleases him or not.
Like a hungry elephant trying to eat bamboo,
he twists and snaps the body of the warrior
on both ends, as he attacks and kills him in combat.

Notes:  This poet has written Puranānūru 80, 81, 82, and 287.  Puranānūru 80, 81, 82, 83, 84 and 85 were written for this warrior king, whose father’s name was Thithan. Thithan was a small-region king. He ruled from Uranthai.  ஒளவை  துரைசாமி உரை – ‘பின்னர் இவன் எப்பொழுது முடி வேந்தர் ஆயினான் என்று தெரிந்தில’.  மதவு – மதவே மடனும் வலியும் ஆகும் (தொல்காப்பியம், உரியியல் 81).

Meanings:  இன் கடுங்கள்ளின் ஆமூர் – in Āmūr with sweet potent liquor, ஆங்கண் – there, மைந்துடை மல்லன் – warrior with might, மத வலி – great strength, முருக்கி – ruined, ஒரு கால் மார்பு ஒதுங்கின்றே – one leg is placed on the chest of his enemy (ஒதுங்கின்றே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive, ஒதுங்கின்று – மடித்து வைத்து), ஒரு கால் வருதார் தாங்கிப் பின் ஒதுங்கின்றே – another leg is blocking his enemy’s back preventing him from escaping cunningly (ஒதுங்கின்றே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive, ஒதுங்கின்று – வளைத்து), நல்கினும் நல்கான் ஆயினும் – whether he likes it or does not like it, வெல்போர்ப் போர் அருந் தித்தன் – Thithan who is victorious in ferocious battles, father of Chozhan Pōrvaikkō Perunarkilli, காண்க – let him see, தில் –   விழைவின்கண் (விருப்பத்தின்கண்) வந்த இடைச்சொல், a particle signifying desire, அம்ம – அசைநிலை, an expletive, பசித்துப் பணை முயலும் யானை போல – like a hungry elephant that tries to eat bamboo (பணை முயலும் – பணைக்கு முயலும், மூங்கிலுக்கு முயலும்), இருதலை ஒசிய – snaps on both sides, எற்றி – attacking, களம் புகும் மல்லன் – warrior who came to fight, கடந்து அடு நிலையே – the situation of attacking and killing him in combat (நிலையே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 81, பாடியவர்: சாத்தந்தையார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் போரவைக்கோப் பெருநற்கிள்ளி, திணை: வாகை, துறை: அரச வாகை
ஆர்ப்பு எழு கடலினும் பெரிது, அவன் களிறே
கார்ப் பெயல் உருமின் முழங்கல் ஆனாவே!
யார் கொல் அளியர் தாமே, ஆர் நார்ச்
செறியத் தொடுத்த கண்ணிக்
கவிகை மள்ளன் கைப்பட்டோரே?  5

Puranānūru 81, Poet Sāthanthaiyār sang for Chozhan Poravaikko Perunarkilli, Thinai: Vākai, Thurai: Arasa Vākai
The uproar is louder than the sounds of the rising ocean!
The trumpeting of his male elephants lasts longer than
monsoon’s thunder!  Who are these pitiful men caught
by the warrior wearing a strand of āthi flowers strung
tightly with fiber?

Notes:   The āthi flower is the symbol of Chozhas.  This poet has written Puranānūru 80, 81, 82, and 287.  Puranānūru 80, 81, 82, 83, 84 and 85 were written for this king, whose father’s name was Thithan.  கைப்பட்டோர் – அகப்பட்டோர்.

Meanings:  ஆர்ப்பு எழு கடலினும் பெரிது – the uproar is louder than the sounds of the rising ocean, அவன் களிறே கார்ப் பெயல் உருமின் முழங்கல் ஆனாவே – his male elephants trumpet and those sounds are longer than the monsoon thunder (களிறே, ஆனாவே – ஏகாரம் அசைநிலைகள்,  expletives), யார் கொல் – who are they (கொல் – ஐயப்பொருட்டு வந்த இடைச்சொல், a particle implying doubt), அளியர் தாமே – they are pitiful, ஆர் நார்ச் செறியத் தொடுத்த கண்ணி – garland tightly braided with fiber using bauhinia flowers, tightly braided strand with bauhinia flowers, ஆத்தி மலர்கள், கவிகை மள்ளன் கைப்பட்டோரே – those who are caught by the generous warrior (கவிகை – வினைத்தொகை, elliptical compound in which a verbal root forms the first component, கைப்பட்டோரே  – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 82, பாடியவர்: சாத்தந்தையார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் போரவைக்கோப் பெருநற்கிள்ளி, திணை: வாகை. துறை: அரச வாகை
சாறு தலைக்கொண்டெனப் பெண் ஈற்று உற்றெனப்
பட்ட மாரி ஞான்ற ஞாயிற்றுக்,
கட்டில் நிணக்கும் இழிசினன் கையது
போழ் தூண்டு ஊசியின் விரைந்தன்று மாதோ,
ஊர் கொள வந்த பொருநனொடு  5
ஆர் புனை தெரியல் நெடுந்தகை போரே.

Puranānūru 82, Poet Sāthanthaiyār sang for Chozhan Poravaikko Perunarkilli, Thinai: Vākai, Thurai: Arasa Vākai
The celebrations have started.  His wife
is in labor.  He has to go soon to help.  It is
raining, and the sun has started to go down.

The esteemed king wearing an āthi garland
battled with an invading king.  The enemy
was repelled rapidly, faster than the plying
needle of the ilisinan who is stitching
frantically with a cord, making a cot.

Notes:    This poet has written Puranānūru 80, 81, 82, and 287.  Puranānūru 80, 81, 82, 83, 84 and 85 were written for this king.  ஒளவை துரைசாமி உரை – வாரைச் செலுத்தும் ஊசியினும் விரைந்தது ஊரைக் கொள்ள வந்த வீரனொடு ஆத்தியால் தொடுக்கப்பட்ட கண்ணியையுடைய பெருந்தகையது போர்.

Meanings:  சாறு தலைக்கொண்டென – since the festival has started (the king has won the battle), பெண் ஈற்று உற்றென – and since his wife is about to deliver, பட்ட மாரி ஞான்ற ஞாயிற்று – at twilight when it rained, when the sun was down when it rained, கட்டில் – cot, நிணக்கும் – tying, இழிசினன் – a laborer, ஒளவை துரைசாமி உரை- புலைமகன், உ. வே. சாமிநாதையர் உரை – இழிவையுடையான், the word இழிசினன் is used for a thannumai drummer in Pura 289, கையது – in his hands, போழ் – வார், cord, leather thong, தூண்டு – plying, sewing, ஊசியின் விரைந்தன்று – it is faster than the needle, it is as fast as the needle, மாதோ – மாது, ஓ அசைநிலைகள், expletives, ஊர் கொள வந்த பொருநனொடு – with the warrior enemy king  who came to take the city, invading enemy king who is a warrior, ஆர் புனை தெரியல் நெடுந்தகை போரே – the battle that the lord wearing bauhinia garland was fighting – Chozha kings wore āthi garlands (போரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 83, பாடியவர்: பெருங்கோழி நாய்கண் மகள் நக்கண்ணையார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் போரவைக்கோப் பெருநற்கிள்ளி,
திணை: கைக்கிளை, துறை: பழிச்சுதல்
அடி புனை தொடு கழல் மை அணல் காளைக்கு என்
தொடி கழித்திடுதல் யான் யாய் அஞ்சுவலே;
அடு தோள் முயங்கல் அவை நாணுவலே;
என் போல் பெரு விதுப்புறுக என்றும்
ஒரு பால் படாஅது ஆகி  5
இரு பாற்பட்ட இம் மையல் ஊரே!

Puranānūru 83, Poet Perunkōzhi Nāykan Nakkannaiyār sang for Chozhan Poravaikko Perunarkilli, Thinai: Kaikkilai, Thurai: Palichuthal
My bangles have become loose because of the young man
with black beard, who wears warrior anklets on his feet.
I am afraid of my mother.  I’d be embarrassed to embrace
him in front of the assembly.  May this confused town
tremble as much as I do!   Forever, they are not able to
choose, being of two different minds!

Notes:  The poet Nakkannaiyār fell in love with Chozhan Poravaikko Perunarkilli who was a great warrior.  The background of poems 83, 84 and 85 is the king battling with a warrior in Āmur town.  This poet wrote Puranānūru poems 83, 84 and 85.  Puranānūru 80, 81, 82, 83, 84 and 85 were written for this king.  This poem has been interpreted as ‘those taking the warrior’s side and those taking the king’s side, and also as ‘those taking the mother’s side and those taking the royal assembly’s side’.  அவை நாணுவலே (3) – ஒளவை துரைசாமி உரை – சான்றோர் கூடிய அவையினர் ஒருத்தியை ஒருவனுக்குத் திருமணத்தால் கூட்டி வைப்பர் ஆதலின், அவர் தாம் விரும்பியவாறு தாமே சென்று கூடற்கு அவ்வயையினர் இகழ்வர் என்பதுபற்றி ‘அவை நாணுவர்’ என்றார்.   இரு பாற்பட்ட இம் மையல் ஊரே (6) – ஒளவை துரைசாமி உரை – யாயும் அவையுமாகிய இரு கூற்றிற் பட்ட இம் மயக்கத்தையுடைய ஊர்.   

Meanings:  அடி – feet, புனை – created, made, தொடு கழல் – wearing thick warrior anklets, மை அணல் காளைக்கு – for the young man with black beard, என் தொடி கழித்திடுதல் – since my bangles are slipping down, யான் யாய் அஞ்சுவலே – I am afraid of my mother (அஞ்சுவல் – தன்மையொருமை வினைமுற்று, ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), அடு தோள் முயங்கல் – to embrace his shoulders that kill enemies, அவை நாணுவலே – I am embarrassed in the assembly (நாணுவல் – தன்மை ஒருமை வினைமுற்று, first person singular verb ending, ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), என் போல் பெரு விதுப்புறுக – may it tremble greatly like I do, என்றும் – forever, ஒரு பால் படாஅது ஆகி – not being together of one mind (படாஅது- அளபெடை), இரு பாற்பட்ட – being of two minds, இம் மையல் ஊரே – this confused town (ஊரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 84, பாடியவர்: பெருங்கோழி நாய்கன் மகள் நக்கண்ணையார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் போரவைக்கோப் பெருநற்கிள்ளி, திணை: கைக்கிளை, துறை: பழிச்சுதல்
என் ஐ புற்கை உண்டும் பெருந்தோளன்னே;
யாமே புறஞ்சிறை இருந்தும் பொன் அன்னம்மே;
போர் எதிர்ந்து என் ஐ போர்க்களம் புகினே
கல்லென் பேரூர் விழவுடை ஆங்கண்,
ஏமுற்றுக் கழிந்த மள்ளர்க்கு  5
உமணர் வெரூஉம் துறை அன்னன்னே.

Puranānūru 84, Poet Perunkōzhi Nāykan Makal Nakkannaiyār sang for Chozhan Poravaikko Perunarkilli, Thinai: Kaikkilai, Thurai: Palichuthal
Even though my lord eats gruel, he has broad shoulders,
and I, although I sit outside his house, am the color of
gold.   If my lord accepts martial challenges and enters
the battlefield, to the warriors in this town with huge
festivals who come with joy, he will be like the dreaded path
that salt merchants take.

Notes:  The poet Nakkannaiyār fell in love with Chozhan Poravaikko Perunarkilli who was a great warrior.  The background of poems 83, 84 and 85 is the king battling with a warrior in Āmur town.  This poet wrote Puranānūru poems 83, 84 and 85.  The later Muthollāyiram and ulā poems where young girls fall in love with kings might have been based on these poems.   Puranānūru 80, 81, 82, 83, 84 and 85 were written for this king.  என்னை, என் ஐ – அன்னை என்னை என்றலும் உளவே தொல் நெறி முறைமை சொல்லினும் எழுத்தினும் தோன்றா மரபின என்மனார் புலவர் (தொல்காப்பியம், பொருளியல் 50).

Meanings:  என் ஐ புற்கை உண்டும் – my lord eats just gruel (புற்கை – கஞ்சி, கூழ்), பெருந்தோளன்னே – he has broad shoulders (பெருந்தோளன்னே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), யாமே – me (தன்மைப் பன்மை, first person plural), புறஞ்சிறை இருந்தும் – even though I am on the other side of his fence, even though I am outside of his house, பொன் அன்னம்மே – I am like gold (அன்னம்மே – தன்மைப் பன்மை, first person plural, செய்யுளோசை நோக்கி மகர ஒற்று விரிந்தது), போர் எதிர்ந்து என் ஐ போர்க்களம் புகினே – if my lord enters the battlefield accepting challenges, கல்லென் – with loud sounds (ஒலிக்குறிப்பு மொழி), பேரூர் விழவுடை – huge city with festivals, ஆங்கண் – there, ஏமுற்றுக் கழிந்த மள்ளர்க்கு – to the warriors who come with joy, உமணர் வெரூஉம் துறை அன்னன்னே – it is like the paths that the salt merchants fear (வெரூஉம் – ளபெடை, அன்னன்னே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 85, பாடியவர்: பெருங்கோழி நாய்கன் மகள் நக்கண்ணையார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் போரவைக்கோப் பெருநற்கிள்ளி, திணை: கைக்கிளை, துறை: பழிச்சுதல்
என் ஐக்கு ஊர் இஃது அன்மையானும்,
என் ஐக்கு நாடு இஃது அன்மையானும்,
ஆடு ஆடு என்ப ஒரு சாரோரே,
ஆடன்று என்ப ஒரு சாரோரே,
நல்ல பல்லோர் இரு நன் மொழியே,  5
அம் சிலம்பு ஒலிப்ப ஓடி எம் இல்
முழா அரைப் போந்தை பொருந்தி நின்று,
யான் கண்டனன் அவன் ஆடாகுதலே.

Puranānūru 85, Poet Perunkōzhi Nāykan Makal Nakkannaiyār sang for Chozhan Poravaikko Perunarkilli, Thinai: Kaikkilai, Thurai: Palichuthal
Since this is not the town of my lord,
and since this is not the country of my lord,
one group says, “Victory, Victory!”
Another group says, “No victory for him.”
Two fine voices by many good people!

I ran to my house, my lovely anklets jingling,
leaned on a palmyra tree with trunk like
a drum, and saw that victory was his!

Notes:  The poet Nakkannaiyār fell in love with Chozhan Poravaikko Perunarkilli who was a great warrior.  The background of poems 83, 84 and 85 is the king battling with a warrior in Āmur town.  This poet wrote Puranānūru poems 83, 84 and 85.  The later Muthollāyiram and ulā poems where young girls fall in love with kings might have been based on these poems.   Puranānūru 80, 81, 82, 83, 84 and 85 were written for this king.  நல்ல (5) – உ. வே. சாமிநாதையர் உரை – இகழ்ச்சிக்குறிப்பு.  என்னை, என் ஐ – அன்னை என்னை என்றலும் உளவே தொல் நெறி முறைமை சொல்லினும் எழுத்தினும் தோன்றா மரபின என்மனார் புலவர் (தொல்காப்பியம், பொருளியல் 50).

Meanings:  என் ஐக்கு ஊர் இஃது அன்மையானும் – since this is not the town of my lord, என் ஐக்கு நாடு இஃது அன்மையானும் – since this is not the country of my lord, ஆடு ஆடு என்ப ஒரு சாரோரே – one group says ‘victory, victory’, ஆடன்று என்ப ஒரு சாரோரே – one group says that he will not win (சாரோரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), நல்ல பல்லோர் இரு நன் மொழியே – two fine voices by many good people (மொழியே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), அம் சிலம்பு ஒலிப்ப – as my beautiful anklets jingled, ஓடி எம் இல் முழா அரைப் போந்தை பொருந்தி நின்று – I ran and came to my house and leaned on the palmyra tree with drum-like trunk, Borassus flabellifer, யான் கண்டனன் – I saw, அவன் ஆடாகுதலே – that victory became his (ஆடாகுதலே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 86, பாடியவர்: காவற்பெண்டு, திணை: வாகை, துறை: ஏறாண் முல்லை

சிற்றில் நற்றூண் பற்றி,  “நின் மகன்

யாண்டு உளனோ?” என வினவுதி; என் மகன்

யாண்டு உளன் ஆயினும் அறியேன்; ஓரும்

புலி சேர்ந்து போகிய கல் அளை போல

ஈன்ற வயிறோ இதுவே,  5

தோன்றுவன் மாதோ போர்க்களத்தானே.

Puranānūru 86, Poet Kāvarpendu, Thinai: Vākai, Thurai: Ērān Mullai
You grasp a fine pillar in my small house
you ask me, “Where is your son?”
I do not know where he is.

Like a mountain cave that a tiger
inhabited and abandoned,
is this womb which gave birth to him.
He will appear on the battlefield!

Notes:  This is the only poem written by this female poet.

Meanings:  சிற்றில் நற்றூண் பற்றி – holding onto a fine pillar in a small house, நின் மகன் யாண்டு உளனோ என வினவுதி – you ask me where my son is (வினவுதி – முன்னிலை வினைமுற்று), என் மகன் – my son, யாண்டு உளன் ஆயினும் அறியேன் – I do not know where he is, ஓரும் – அசைநிலை, an expletive, புலி சேர்ந்து போகிய கல் அளை போல – like a rock cave that a tiger inhabited and abandoned, ஈன்ற வயிறோ இதுவே – this is the womb that gave birth to him (இதுவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), தோன்றுவன் – he will appear, மாதோ – மாது, ஓ அசைநிலைகள், expletives, போர்க்களத்தானே – in the battlefield (போர்க்களத்தானே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 87, பாடியவர்: ஔவையார், பாடப்பட்டோன்: அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி, திணை: தும்பை, துறை: தானை மறம்
களம் புகல் ஓம்புமின் தெவ்விர்! போர் எதிர்ந்து
எம்முளும் உளன் ஒரு பொருநன், வைகல்
எண் தேர் செய்யும் தச்சன்
திங்கள் வலித்த கால் அன்னோனே.

Puranānūru 87, Poet Avvaiyār sang for Athiyamān Nedumān Anji, Thinai: Thumpai, Thurai: Thānai Maram
O enemies!  Protect yourselves
before you enter the field!
Among us is a warrior
who will fight you in battle.
He is like a chariot wheel
crafted with care
for over a month, by a carpenter
who creates eight chariots in a day!

Notes:  Puranānūru 87-95, 97-101, 103, 104, 206, 208, 230 (his name is this poem is from his defeat in Thakadur), 231, 232, 235, 315 and 390 were written for this king.  Except for 208, which was written by Perunchithiranār, and 230 by Arisil Kizhār, the rest were written by the poet Avvaiyār.  Avvaiyār and King Athiyamān Nedumān Anji were great friends.  Avvaiyār wrote Puranānūru poems 87-104, 140, 187, 206, 231, 232, 235, 269, 286, 290, 295, 311, 315, 367, 390 and 392.  There was only one Avvaiyār in the entire Sangam literature.  எம்முளும் (2) – ஒளவை துரைசாமி உரை – உம்மை சிறப்பும்மை.

Meanings:  களம் புகல் – entering the battlefield, ஓம்புமின் – you protect, you take care (மின் – முன்னிலைப் பன்மை வினைமுற்று விகுதி, a verbal plural suffix of the second person), தெவ்விர் – O enemies, போர் எதிர்ந்து – accepting battle, differing with enmity, எம்முளும் உளன் ஒரு பொருநன் – among us is a warrior, வைகல் – daily, எண் தேர் செய்யும் தச்சன் – a carpenter who makes 8 chariots, திங்கள் – month, வலித்த – created with care, கால் – chariot wheel, அன்னோனே – he is like that, ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive

புறநானூறு 88, பாடியவர்: ஔவையார், பாடப்பட்டோன்: அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி, திணை: தும்பை, துறை: தானை மறம்
யாவிர் ஆயினும், “கூழை தார் கொண்டு
யாம் பொருதும்” என்றல் ஓம்புமின்! ஓங்கு திறல்
ஒளிறு இலங்கு நெடுவேல் மழவர் பெருமகன்,
கதிர் விடு நுண் பூண் அம் பகட்டு மார்பின்
விழவு மேம்பட்ட நல் போர்  5
முழவுத் தோள் என் ஐயைக் காணா ஊங்கே.

Puranānūru 88, Poet Avvaiyār sang for Athiyamān Nedumān Anji, Thinai: Thumpai, Thurai: Thānai Maram
Whoever you may be,
if you defend your words,
“We will fight with his foot
soldiers and the rest of his army”,
you haven’t seen my lord who
celebrates victories with festivals.
He has drum-like shoulders,
fine, strong chest with elegant
ornaments that shoot rays,
and is chief to young, brave warriors
who bear long and shining spears.

Notes:  Puranānūru 87-95, 97-101, 103, 104, 206, 208, 230 (his name is this poem is from his defeat in Thakadur), 231, 232, 235, 315 and 390 were written for this king.  Except for 208, which was written by Perunchithiranār, and 230 by Arisil Kizhār, the rest were written by the poet Avvaiyār.  Avvaiyār and King Athiyamān Nedumān Anji were great friends.  Avvaiyār wrote Puranānūru poems 87-104, 140, 187, 206, 230, 231, 232, 235, 269, 286, 290, 295, 311, 315, 367, 390 and 392.   There was only one Avvaiyār in the entire Sangam literature.

Meanings:  யாவிர் ஆயினும் – whoever you may be, கூழை – rear of an army, an army brigade, தார் – foot warriors, கொண்டு யாம் – with those we will fight, என்றல் – if you say that, ஓம்புமின் – you protect yourself, you defend yourself (மின் – முன்னிலைப் பன்மை வினைமுற்று விகுதி, a verbal plural suffix of the second person), ஓங்கு திறல் – great valor, ஓளிறு இலங்கு நெடுவேல் – bright and shining tall spears, மழவர் – young warriors, பெருமகன் – lord, leader, கதிர் விடு – rays emitting, நுண் பூண் – fine ornaments, அம் பகட்டு மார்பின் – with his beautiful wide chest, விழவு – festivals, மேம்பட்ட நற்போர் – good battles, victorious battles, முழவுத் தோள் – drum-like shoulders, என் ஐயைக் காணா ஊங்கே – before you have seen my lord (ஊங்கே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 89, பாடியவர்: ஔவையார், பாடப்பட்டோன்: அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி, திணை : தும்பை, துறை: தானை மறம்
“இழையணிப் பொலிந்த ஏந்து கோட்டு அல்குல்,
மடவரல், உண்கண், வாணுதல் விறலி!
பொருநரும் உளரோ நும் அகன்தலை நாட்டு?” என
வினவல் ஆனாப் பொரு படை வேந்தே,
எறி கோல் அஞ்சா அரவின் அன்ன  5
சிறு வன் மள்ளரும் உளரே, அதாஅன்று
பொதுவில் தூங்கும் விசியுறு தண்ணுமை
வளி பொரு தெண் கண் கேட்பின்,
“அது போர்” என்னும் என் ஐயும் உளனே.

Puranānūru 89, Poet Avvaiyār sang for Athiyamān Nedumān Anji, Thinai: Thumpai, Thurai: Thānai Maram
O king with a battling army!  You asked
me again and again, “O virali with a bright
brow, kohl-rimmed eyes, delicate nature,
and lifted, beautiful loins decorated with
jewels!  Is there anyone in your huge
country who can fight?

Yes, there are young, brave warriors who
are fearless like snakes that do not fear
the rods that hit them.
Not only that, there is also my king who is
happy that it is war, whenever the wind
blows against the clear-sounding eyes of the
tightly tied thannumai drum in the courtyard
and it resonates.

Notes:  Puranānūru 87-95, 97-101, 103, 104, 206, 208, 230 (his name is this poem is from his defeat in Thakadur), 231, 232, 235, 315 and 390 were written for this king.  Except for 208, which was written by Perunchithiranār, and 230 by Arisil Kizhār, the rest were written by the poet Avvaiyār.  Avvaiyār and King Athiyamān Nedumān Anji were great friends.  Viralis were female artists who danced and sang.  In this poem, Avvaiyar responds to an enemy king who addresses her as ‘virali’.  Avvaiyār wrote Puranānūru poems 87-104, 140, 187, 206, 231, 232, 235, 269, 286, 290, 295, 311, 315, 367, 390 and 392.  There was only one Avvaiyār in the entire Sangam literature.  எறி கோல் அஞ்சா அரவின் அன்ன (5) – ஒளவை துரைசாமி உரை, உ. வே. சாமிநாதையர் உரை –  அடிக்கும் கோலுக்கு அஞ்சாது எதிர்மண்டும் பாம்பு போன்ற, ச. வே. சுப்பிரமணியன் உரை – அடிக்கும் கம்புக்கு அஞ்சாத பாம்பு போன்ற.   வாள் – வாள் ஒளி ஆகும் (தொல்காப்பியம் உரியியல் 71).  ஒளவை துரைசாமி உரை – இரப்போர்க்கு ஈயும் இசை நலமுடையோரைப் பாடிப் பரிசுபெறும் பாண்மகள் போல் சொல்லுகின்றார் ஒளவையார்.

Meanings:  இழையணி – wearing jewels, பொலிந்த – beautiful, splendid, ஏந்து கோட்டு அல்குல் –  loins lifted on the sides, மடவரல் – being naïve, being delicate, உண்கண் – kohl (கண்மை) decorated, வாள் நுதல் – sharp/bright forehead, விறலி – O female artist who sings and dances, பொருநரும் உளரோ – is there anybody who will fight, நும் அகன்றலை நாட்டு – in your huge country, என வினவல் ஆனா – asking me without a break, பொரு படை வேந்தே – O king with a battling army, எறி கோல் அஞ்சா – not afraid when attacked with sticks, அரவின் அன்ன – like snakes (அரவின் – இன் சாரியை), சிறு வன் மள்ளரும் உளரே – there are young brave warriors, அதாஅன்று – not only that (அது அன்று என்பன அதான்று எனப்புணர்ந்து வருமொழி முதல் அளபெடுத்து அதாஅன்று என்றாயிற்று.  அதாஅன்று அஃதன்றியும் என்னும் பொருட்டு, அளபெடை), பொதுவில் தூங்கும் – resting in the common pavilion, விசியுறு – tied tightly, தண்ணுமை – thannumai drum, வளி பொரு – when the winds blow, தெண் கண் – clear eyes, கேட்பின் – if he hears, அது போர் என்னும் – happy thinking it is battle, என் ஐயும் உளனே – there is my lord (உளனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 90, பாடியவர்: ஔவையார், பாடப்பட்டோன்: அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி, திணை: தும்பை, துறை: தானை மறம்
உடை வளை கடுப்ப மலர்ந்த காந்தள்
அடை மல்கு குளவியொடு கமழும் சாரல்
மறப் புலி உடலின், மான் கணம் உளவோ?
மருளின விசும்பின் மாதிரத்து ஈண்டிய
இருளும் உண்டோ, ஞாயிறு சினவின்?  5
அச்சொடு தாக்கிப் பார் உற்று இயங்கிய
பண்டச் சாகாட்டு ஆழ்ச்சி சொலிய,
அரி மணல் ஞெமரக் கல் பக நடக்கும்
பெருமிதப் பகட்டுக்குத் துறையும் உண்டோ?
எழுமரம் கடுக்கும் தாள் தோய் தடக்கை 10
வழு இல் வன் கை மழவர் பெரும!
இரு நில மண் கொண்டு சிலைக்கும்
பொருநரும் உளரோ, நீ களம் புகினே?

Puranānūru 90, Poet Avvaiyār sang to Athiyamān Nedumān Anji, Thinai: Thumpai, Thurai: Thānai Maram
If a fierce tiger roars in anger on
the fragrant mountain slopes with
white glory lilies resembling broken
conch and wild jasmine flowers with
lush leaves, can a deer herd linger
there?  If the sun burns with rage,
is it possible for darkness to exist
in the expanses of the confused sky?
If a proud ox hauls a cart with goods,
even if the long bar grinds the axle bars
due to the weight, scattering the sand and
breaking stones as it pulls out of a deep
rut, is there a place where it cannot go?

O Lord of young warriors!
Your strong, faultless arms reach down
to your legs that are like crossbars.
Is there any warrior in this vast earth who
can take your land and be jubilant, if you
enter the field?

Notes:  Puranānūru 87-95, 97-101, 103, 104, 206, 208, 230 (his name is this poem is from his defeat in Thakadur), 231, 232, 235, 315 and 390 were written for this king.  Except for 208, which was written by Perunchithiranār, and 230 by Arisil Kizhār, the rest were written by the poet Avvaiyār.  Avvaiyār and King Athiyamān Nedumān Anji were great friends.  Avvaiyār wrote Puranānūru poems 87-104, 140, 187, 206, 231, 232, 235, 269, 286, 290, 295, 311, 315, 367, 390 and 392.  There was only one Avvaiyār in the entire Sangam literature.  உ. வே. சாமிநாதையர் உரை, ஒளவை துரைசாமி உரை –  தடக் கையையுடைய பெரும எனக்கூட்டி வன்கையை மழவரோடு கூட்டியுரைப்பினும் அமையும்.  மலைபடுகடாம்  519 – வளை உடைந்தன்ன வள் இதழ்க் காந்தள்.  தட – தடவும் கயவும் நளியும் பெருமை (தொல்காப்பியம், உரியியல் 24).  மழவும் குழவும் இளமைப் பொருள – (தொல்காப்பியம், உரியியல் 15).   அரி மணல் (7) – ஒளவை துரைசாமி உரை –  புனல் கொழிக்கப்பட்ட மணல், நீரலையால் கொழிக்கப்பட்ட மணல்.  வரிமணல் என்று பாடங்கொள்வார் நச்சினார்க்கினியர்.

Meanings:  உடை வளை கடுப்ப – like broken conch shells (கடுப்ப – உவம உருபு, a comparison word), மலர்ந்த காந்தள் – blossomed white glory lilies, அடை மல்கு – with abundant leaves, குளவியொடு – filled with wild jasmine, Millingtonia hortensis, கமழும் சாரல் – fragrant mountain slope, மறப்புலி உடலின் – if a strong tiger roars in rage, மான் கணம் உளவோ – will the deer herd be there, மருளின விசும்பின் – in the confused skies, மாதிரத்து – in all directions, ஈண்டிய – dense, இருளும் உண்டோ – can there be darkness, ஞாயிறு சினவின் – if the sun gets enraged, அச்சொடு தாக்கிப் பார் உற்று இயங்கிய – operating with the long main bar rubbing against the axle bars (அச்சு = சக்கரத்தின் நடுப்பகுதியை நெடுஞ்சட்டத்தில் இணைக்கும் சட்டப் பலகை, பார் = வண்டியின் அடியிலுள்ள நெடுஞ்சட்டம்), பண்டச் சாகாட்டு – of a cart with goods, ஆழ்ச்சி – falling into ruts, சொலிய – to remove, அரி மணல் ஞெமர – spreading the sand brought to the shore by flowing water, கல் பக – splitting rocks, splitting stones, நடக்கும் பெருமிதப் பகட்டுக்கு – to a walking proud bull, துறையும் உண்டோ – is there a place, எழுமரம் கடுக்கும் – like cross bars (கடுக்கும் – உவம உருபு, a comparison word), தாள் தோய் தடக் கை – big hands that touches the legs, வழு இல் வன் கை – blemish-less strong arms, மழவர் பெரும – O lord of young warriors, இரு நில மண் கொண்டு – to take this vast land, சிலைக்கும் – to be tumultuous, to be uproarious, பொருநரும் உளரோ – is there anybody to fight, நீ களம் புகினே – if you enter the battlefield (புகினே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 91, பாடியவர்: ஔவையார், பாடப்பட்டோன்: அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி, திணை: பாடாண், துறை: வாழ்த்தியல்
வலம்படு வாய்வாள் ஏந்தி ஒன்னார்
களம் படக் கடந்த கழல் தொடி தடக்கை,
ஆர்கலி நறவின் அதியர் கோமான்!
போர் அடு திருவின் பொலந்தார் அஞ்சி!
பால் புரை பிறை நுதல் பொலிந்த சென்னி  5
நீலமணி மிடற்று ஒருவன் போல
மன்னுக பெரும! நீயே தொன் நிலைப்
பெருமலை விடர் அகத்து அரு மிசை கொண்ட
சிறியிலை நெல்லித் தீங்கனி குறியாது,
ஆதல் நின் அகத்து அடக்கிச்  10
சாதல் நீங்க எமக்கு ஈத்தனையே.

Puranānūru 91, Poet Avvaiyār sang to Athiyamān Nedumān Anji, Thinai: Pādān, Thurai: Vālthiyal
O Athiyar king owning uproar-causing alcohol!  O king with a
mighty hand with whirling bracelets that lifts an unfailing,
victorious sword and strikes down enemies in battlefields!
O Anji with a golden garland, who is rich in murderous battles!
May you live as long as he lives, the god who has a milk-like, brow
shaped moon on his lovely head, and a sapphire-like dark neck!

O Greatness!  Without considering how difficult it was to get
the sweet nelli fruit from a tree with small leaves,
plucked from the crevices of an ancient lofty mountain
that was difficult to scale, you gave it to me, knowing its benefits
of removing death, which knowledge you kept within yourself!

Notes:  Puranānūru 87-95, 97-101, 103, 104, 206, 208, 230 (his name is this poem is from his defeat in Thakadur), 231, 232, 235, 315 and 390 were written for this king.  Except for 208, which was written by Perunchithiranār, and 230 by Arisil Kizhār, the rest were written by the poet Avvaiyār.  Avvaiyār and King Athiyamān Nedumān Anji were great friends.  Avvaiyār wrote Puranānūru poems 87-104, 140, 187, 206, 230, 231, 232, 235, 269, 286, 290, 295, 311, 315, 367, 390 and 392.  There was only one Avvaiyār in the entire Sangam literature.  தட – தடவும் கயவும் நளியும் பெருமை (தொல்காப்பியம், உரியியல் 24).  பிறைநுதல் (5) – ஒளவை துரைசாமி உரை –  பிறைத்திங்கள் இறைவன் முடியில் நுதல் போல் விளங்குவதால் ‘பால் புரை பிறை நுதல் பொலிந்த சென்னி’ என்றார்.

Meanings:  வலம்படு வாய்வாள் ஏந்தி – lifting your victorious unfailing sword, ஒன்னார் களம் படக் கடந்த – who went to the battlefield and won over enemies, கழல் தொடி தடக்கை – big hands with whirling bracelets, ஆர்கலி நறவின் – with uproar-causing alcohol, அதியர் கோமான் – Athiyar king, போர் அடு – killing in battle, திருவின் – with wealth, பொலந்தார் அஞ்சி – O Anji who wears a gold garland, பால் புரை – like milk (புரை – உவம உருபு, a comparison word), பிறை நுதல் பொலிந்த சென்னி – head beautiful with a crescent moon that is like the forehead, head with a beautiful/bright crescent moon that is like the forehead, நீல மணி மிடற்று ஒருவன் போல மன்னுக – may you flourish like the one whose neck is like blue sapphire (Sivan), பெரும – O greatness, நீயே – you, தொன் நிலை பெருமலை விடர் அகத்து – from the ancient tall mountain with crevice, அரு மிசை கொண்ட – that was on a difficult altitude, சிறியிலை நெல்லி – small-leaved nelli, Indian gooseberry, Emblica Officinalis (சிறியிலை – சிறிய இலை, தொகுத்தல் விகாரம்), தீங்கனி – sweet fruit, குறியாது – without considering, ஆதல் – the benefits, அகத்து அடக்கி – keeping it to yourself, சாதல் நீங்க – to remove death, எமக்கு ஈத்தனையே – you gave to me (ஈத்தனையே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 92, பாடியவர்: ஔவையார், பாடப்பட்டோன்: அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி, திணை: பாடாண், துறை: இயன் மொழி

யாழொடும் கொள்ளா, பொழுதொடும் புணரா,
பொருள் அறிவாராயினும் தந்தையர்க்கு
அருள் வந்தனவால் புதல்வர் தம் மழலை,
என் வாய்ச் சொல்லும் அன்ன, ஒன்னார்
கடி மதில் அரண் பல கடந்து  5
நெடுமான் அஞ்சி, நீ அருளல்மாறே.

Puranānūru 92, Poet Avvaiyār sang to Athiyamān Nedumān Anji, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi
Little children’s babbling words are
no match for yāzh music.  Their tenses
do not match, and they cannot be
understood.  Yet their fathers shower
their graces on them.

O Nedumān Anji who has seized
many enemy fortresses, their walls
well-guarded!
The words out of my mouth are just
like that, because of your graces.

Notes:  Puranānūru 87-95, 97-101, 103, 104, 206, 208, 230 (his name is this poem is from his defeat in Thakadur), 231, 232, 235, 315 and 390 were written for this king.  Except for 208, which was written by Perunchithiranār, and 230 by Arisil Kizhār, the rest were written by the poet Avvaiyār.  Avvaiyār and King Athiyamān Nedumān Anji were great friends.  Avvaiyār wrote Puranānūru poems 87-104, 140, 187, 206, 231, 232, 235, 269, 286, 290, 295, 311, 315, 367, 390 and 392.   There was only one Avvaiyār in the entire Sangam literature.

Meanings:  யாழொடும் கொள்ளா – they are no match for the music of a yāzh (யாழென்றது யாழிற்பிறந்த ஓசையை), பொழுதொடும் புணரா – their tenses do not match, பொருள் அறிவாரா ஆயினும் – even though they cannot understand the meanings, தந்தையர்க்கு – to their fathers, அருள் வந்தனவால் – the fathers shower their graces (வந்தன + ஆல், ஆல் – ஓர் அசைச் சொல்), புதல்வர் தம் மழலை – the childish prattle of their sons, என் வாய்ச் சொல்லும் அன்ன – my words are like that, ஒன்னார் – enemies, கடி மதில் அரண் – protected forts with walls, பல கடந்து – seized a few, நெடுமான் அஞ்சி – O King Nedumān Anji, நீ அருளல்மாறே – because of your graces (அருளல்மாறே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive, மாறு ஏதுப்பொருள் (காரணப் பொருள்) தரும் இடைச்சொல்)

புறநானூறு 93, பாடியவர்: ஔவையார், பாடப்பட்டோன்: அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி, திணை: வாகை, துறை: அரச வாகை
திண்பிணி முரசம் இழுமென முழங்கச்
சென்று அமர் கடத்தல் யாவது? வந்தோர்
தார் தாங்குதலும் ஆற்றார், வெடிபட்டு,
ஓடல் மரீஇய பீடு இல் மன்னர்
நோய்ப்பால் விளிந்த யாக்கை தழீஇக்,  5
காதல் மறந்து அவர் தீது மருங்கு அறுமார்,
அறம் புரி கொள்கை நான்மறை முதல்வர்
திறம் புரி பசும் புல் பரப்பினர் கிடப்பி,
“மறம் கந்து ஆக நல் அமர் வீழ்ந்த
நீள் கழல் மறவர் செல்வுழிச் செல்க” என  10
வாள் போழ்ந்து அடக்கலும் உய்ந்தனர் மாதோ,
வரி ஞிமிறு ஆர்க்கும் வாய் புகு கடாஅத்து
அண்ணல் யானை அடு களத்து ஒழிய,
அருஞ்சமம் ததைய நூறி, நீ
பெருந்தகை விழுப்புண் பட்டமாறே.  15

Puranānūru 93, Poet Avvaiyār sang to Athiyamān Nedumān Anji, Thinai: Vākai, Thurai: Arasa Vākai
With tightly strapped battle drums roaring,
how can there be more victories to be won?
Enemy kings who came could not stand against
your foot soldiers.  They scattered and ran.

The kings without pride killed by you
avoided what would have been done to
them, had they died naturally of disease,
their bodies laid out on fine green grass
by Brahmins who desire righteousness, who
know the four Vedas, who chant, “Go where
the great warriors with splendid war anklets
go, those who have died in battles with bravery
as their crutch,” and forgetting any love
they had for them,
they would have cut their bodies with swords
to escape the dishonor of being buried.

But you are a great man who fights harsh
battles, shattering the battlefield around you,
as noble elephants fall down, the juices of
their musth flowing into their mouths where
bees hum, and you have good battle wounds!

Notes:  புறநானூறு 74 – குழவி இறப்பினும் ஊன் தடி பிறப்பினும் ஆள் அன்று என்று வாளின் தப்பார்.  Puranānūru 87-95, 97-101, 103, 104, 206, 208, 230 (his name is this poem is from his defeat in Thakadur), 231, 232, 235, 315 and 390 were written for this king.  Except for 208, which was written by Perunchithiranār, and 230 by Arisil Kizhār, the rest were written by the poet Avvaiyār.  Avvaiyār and King Athiyamān Nedumān Anji were great friends.  Avvaiyār wrote Puranānūru poems 87-104, 140, 187, 206, 230, 231, 232, 235, 269, 286, 290, 295, 311, 315, 367, 390 and 392.  There was only one Avvaiyār in the entire Sangam literature.  விழு (விழுமம்) – விழுமம் சீர்மையும் சிறப்பும் இடும்பையும் (தொல்காப்பியம் உரியியல் 57).  விழுப்புண் – ஒளவை துரைசாமி உரை – சீரிய புண். சீரிய = சிறந்த.

Meanings:  திண்பிணி முரசம் இழுமென முழங்க – as drums that are tightly strapped roar, சென்று அமர் கடத்தல் யாவது – how can there be any more battle victories left to be won, வந்தோர் – those who have come to attack, enemy kings, தார் தாங்குதலும் ஆற்றார் – they could not stand against your foot soldiers, வெடிபட்டு ஓடல் மரீஇய பீடு இல் மன்னர் – such kings with no pride who scattered and ran away (மரீஇய – அளபெடை), நோய்ப்பால் விளிந்த யாக்கை – bodies  of those who died due to disease, தழீஇ – holding, embracing, காதல் மறந்து – forgetting love, அவர் தீது மருங்கு அறுமார் – to remove their blemish, to give them a warrior’s death, அறம் புரி கொள்கை – desiring the principle of righteousness, with the principle of righteousness, நான்மறை முதல்வர் – Brahmins who know the four Vedas, திறம் புரி பசும் புல் பரப்பினர் கிடப்பி – laid on fine green grass, மறம் கந்து ஆக – bravery as the support, அமர் வீழ்ந்த – fallen in battle, நீள் கழல் மறவர் செல்வுழிச் செல்க – go to where great warriors with large warrior anklets go (செல்வுழி =  செல் + உழி, உழி = ஏழாம் வேற்றுமை உருபு), என – saying so, thus, வாள் போழ்ந்து – cut them up with swords, அடக்கலும் உய்ந்தனர் – they escape the dishonor of being buried, மாதோ – மாது, ஓ அசைநிலைகள், expletives, வரி ஞிமிறு ஆர்க்கும் – bees with stripes hum, வாய் புகு கடாஅத்து – with musth entering the mouth (கடாஅத்து – அளபெடை, அத்து சாரியை), அண்ணல் யானை அடு களத்து ஒழிய – noble elephants died in the battlefield, அருஞ்சமம் – difficult battle, harsh battle, ததைய – shattered, நூறி – cutting, நீ பெருந்தகை – you are a great person, you are a noble man, விழுப்புண் பட்டமாறே – since you have good/honorable battle wounds, since you have deep battle wounds (விழுப்புண் – சீரிய புண், பட்டமாறே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive, மாறு ஏதுப்பொருள் (காரணப் பொருள்) தரும் இடைச்சொல்)

புறநானூறு 94, பாடியவர்: ஔவையார், பாடப்பட்டோன்: அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி, திணை: வாகை, துறை: அரச வாகை
ஊர்க் குறுமாக்கள் வெண்கோடு கழாஅலின்,
நீர்த் துறை படியும் பெருங்களிறு போல,
இனியை பெரும எமக்கே, மற்று அதன்
துன் அருங்கடாஅம் போல,
இன்னாய் பெரும நின் ஒன்னாதோர்க்கே.  5

Puranānūru 94, Poet Avvaiyār sang to Athiyamān Nedumān Anji, Thinai: Vākai, Thurai: Arasa Vākai
To us, you are sweet, O Greatness,
like a huge bull elephant that relaxes
in the town’s bathing port since
children wash its white tusks!

But to your enemies, you are harsh,
like the harshness of that elephant
which is unapproachable when it is
in rut!

Notes:  Puranānūru 87-95, 97-101, 103, 104, 206, 208, 230 (his name is this poem is from his defeat in Thakadur), 231, 232, 235, 315 and 390 were written for this king.  Except for 208, which was written by Perunchithiranār, and 230 by Arisil Kizhār, the rest were written by the poet Avvaiyār.  Avvaiyār and King Athiyamān Nedumān Anji were great friends.  Avvaiyār wrote Puranānūru poems 87-104, 140, 187, 206, 231, 232, 235, 269, 286, 290, 295, 311, 315, 367, 390 and 392.  There was only one Avvaiyār in the entire Sangam literature.  குறுந்தொகை 75 – வெண்கோட்டு யானை சோணை படியும்.  கடாஅம் – ஆகுபெயராய்க் கடாம் உண்டாகிய நிலைமை குறித்து நின்றது.

Meanings:  ஊர்க் குறுமாக்கள் – the town’s children, வெண்கோடு – white tusks, கழாஅலின் – since they wash (கழாஅலின் – அளபெடை), நீர்த் துறை – shore with water, படியும் – bathes, sits, lies, பெருங்களிறு போல – like a big male elephant, இனியை – you are sweet, பெரும – O greatness, எமக்கே – to us, மற்று அதன் துன் அருங்கடாஅம் போல இன்னாய் – but you are like an unapproachable harsh elephant in rut (மற்று – வினைமாற்றின்கண் வந்தது, கடாஅம் – அளபெடை), பெரும – O greatness, நின் ஒன்னாதோர்க்கே – to your enemies (ஒன்னாதோர்க்கே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 95, பாடியவர்: ஔவையார், பாடப்பட்டோன்: அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி, திணை: பாடாண், துறை: வாள் மங்கலம்
இவ்வே பீலி அணிந்து, மாலை சூட்டிக்,
கண் திரள் நோன் காழ் திருத்தி, நெய் அணிந்து
கடி உடை வியன் நகர், அவ்வே அவ்வே,
பகைவர்க் குத்திக் கோடு நுதி சிதைந்து,
கொல் துறைக் குற்றில மாதோ, என்றும்  5
உண்டாயின் பதம் கொடுத்து,
இல்லாயின் உடன் உண்ணும்,
இல்லோர் ஒக்கல் தலைவன்,
அண்ணல் எம் கோமான், வைந்நுதி வேலே.

Puranānūru 95, Poet Avvaiyār sang to Thondaimān for Athiyamān Nedumān Anji, Thinai: Pādān, Thurai: Vāl Mangalam
Here,
these spears are adorned with peacock
feathers and decorated with garlands,
their strong, thick shafts anointed with
ghee and they are in perfect condition,
in this palace that is guarded.

There,
they are in the small blacksmith’s shed,
his sharp spears, their blade tips
broken by piercing enemies.  When he has
plenty, he gives food.  Even when he does
not have enough, he shares and eats what
he has, our noble king, a leader to those who
do not have.

Notes:  Puranānūru 87-95, 97-101, 103, 104, 206, 208, 230 (his name is this poem is from his defeat in Thakadur), 231, 232, 235, 315 and 390 were written for this king.  Except for 208, which was written by Perunchithiranār, and 230 by Arisil Kizhār, the rest were written by the poet Avvaiyār.  Avvaiyār and King Athiyamān Nedumān Anji were great friends.  Avvaiyār was sent by King Athiyamān Nedumān Anji to Thondaimān.  She sang this song when he showed her his war weapons.  Avvaiyār wrote Puranānūru poems 87-104, 140, 187, 206, 231, 232, 235, 269, 286, 290, 295, 311, 315, 367, 390 and 392.  There was only one Avvaiyār in the entire Sangam literature.  வை – வையே கூர்மை (தொல்காப்பியம், உரியியல் 91).

Meanings:  இவ்வே – these spears, these weapons, பீலி அணிந்து – adorned with peacock feathers, மாலை சூட்டி – decorated with garlands, கண் திரள் நோன் காழ் திருத்தி – thick and strong shafts have been fixed up perfectly, நெய் அணிந்து – anointed with ghee, rubbed with oil, கடியுடை வியன் நகர் – in the protected huge palace, அவ்வே – his weapons, (spears), பகைவர்க் குத்தி – pierced enemies, கோடு – sides, நுதி சிதைந்து – their blades ends broken, கொல் துறைக் குற்றில – they are in the blacksmith’s small shed, மாதோ – மாது, ஓ அசைநிலைகள், expletives, என்றும் – always, உண்டாயின் – if he has, பதம் கொடுத்து – he gives food, இல்லாயின் – if he does not have, உடன் உண்ணும் – he shares and eats, இல்லோர் ஒக்கல் தலைவன் – the lord of those who come in need with relatives, அண்ணல் எம் கோமான் – our great king, வைந்நுதி வேலே – sharp-tipped spears (வேலே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 96, பாடியவர்: ஔவையார், பாடப்பட்டோன்: அதியமான் மகன் பொகுட்டெழினி, திணை: பாடாண், துறை: இயன் மொழி
அலர் பூந்தும்பை அம் பகட்டு மார்பின்,
திரண்டு நீடு தடக்கை என் ஐ இளையோற்கு,
இரண்டு எழுந்தனவால் பகையே, ஒன்றே
பூப் போல் உண்கண் பசந்து தோள் நுணுகி
நோக்கிய மகளிர்ப் பிணித்தன்று, ஒன்றே  5
விழவு இன்று ஆயினும் படுபதம் பிழையாது
மை ஊன் மொசித்த ஒக்கலொடு துறை நீர்க்
கைமான் கொள்ளுமோ என,
உறையுள் முனியும் அவன் செல்லும் ஊரே.

Puranānūru 96, Poet Avvaiyār sang for Athiyamān Nedumān Anji’s son Pokuttu Ezhini, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi
My lord’s son with beautiful, strong
chest wearing blossomed thumpai
garlands and thick, long hands, has
two enemies who have been aroused.

The first enmity is the agony of
women who gaze at him intensely,
their flower-like, kohl-rimmed eyes
becoming pale and their arms
becoming thin.
The other are the towns he visits,
which hate him staying there,
since they think that his elephants
will drink the water in their reservoirs,
and even when there are no festivals,
his retinue will eat the meat of goats
and expect cooked food without fail.

Notes:  Avvaiyār wrote Puranānūru poems 96, 102 and 392 for this king, the son of Athiyamān Nedumān Anji.  In poem 158, Athiyamān has been referred to, as Ezhini, their clan name.   Avvaiyār wrote Puranānūru poems 87-104, 140, 187, 206, 231, 232, 235, 269, 286, 290, 295, 311, 315, 367, 390 and 392.  There was only one Avvaiyār in the entire Sangam literature.  யானை தும்பிக்கையுடையது என்பதை ‘கை’ குறிக்கின்றது:  கைம்மா – கலித்தொகை 23-1, கைம்மாவை – பரிபாடல் 11-52, கைமான் – புறநானூற்று 96-8, கைம்மான் – புறநானூறு 320-3, பரிபாடல் 6-33,  கைமதமா – பரிபாடல் 10-49.  தட – தடவும் கயவும் நளியும் பெருமை (தொல்காப்பியம், உரியியல் 24).

Meanings:  அலர் பூந்தும்பை – wearing blossomed thumpai flower garlands, White dead nettle, Leucas aspera, அம் பகட்டு மார்பின் – with a beautiful strong chest, திரண்டு நீடு தடக்கை – thick long hands, rounded long hands, என் ஐ இளையோற்கு – the son of my lord, இரண்டு எழுந்தனவால் பகையே – two enemies have risen up against him (எழுந்தன + ஆல், ஆல் – ஓர் அசைச் சொல்), ஒன்றே – one is (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), பூப்போல் – flower like, உண்கண் பசந்து – kohl-rimmed eyes becoming pale, தோள் நுணுகி – arms becoming thin, நோக்கிய மகளிர் – the women who gazed at him, பிணித்தன்று – distressed, ஒன்றே – another one is (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), விழவு இன்று ஆயினும் – even if there are no festivals today, படுபதம் பிழையாது – cooked food without fail, மை ஊன் மொசித்த ஒக்கலொடு – along with relatives/retinue who eat the meat of goats, துறை நீர்க் கைமான் கொள்ளுமோ என – thinking that his elephants will drink the water in the reservoirs (கொள்ளுமோ – ஓகாரம் அசைநிலை), உறையுள் முனியும் – they hate him staying there, அவன் செல்லும் ஊரே – the towns he visits (ஊரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 97, பாடியவர்: ஔவையார், பாடப்பட்டோன்: அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி, திணை: பாடாண், துறை: இயன் மொழி
போர்க்கு உரைஇப் புகன்று கழித்த வாள்
உடன்றவர் காப்புடை மதில் அழித்தலின்,
ஊனுற மூழ்கி உரு இழந்தனவே,
வேலே குறும்பு அடைந்த அரண் கடந்தவர்
நறுங்கள்ளின் நாடு நைத்தலின்,  5
சுரை தழீஇய இருங்காழொடு
மடை கலங்கி நிலை திரிந்தனவே,
களிறே எழூஉத் தாங்கிய கதவம் மலைத்து அவர்
குழூஉக் களிற்றுக் குறும்பு உடைத்தலின்,
பரூஉப் பிணிய தொடி கழிந்தனவே,  10
மாவே பரந்து ஒருங்கு மலைந்த மறவர்
பொலம் பைந்தார் கெடப் பரிதலின்,
களன் உழந்து அசைஇய மறுக் குளம்பினவே,
அவன் தானும் நிலம் திரைக்கும் கடல் தானைப்
பொலந்தும்பைக் கழல் பாண்டில்  15
கணை பொருத துளைத் தோலன்னே,
ஆயிடை உடன்றோர் உய்தல் யாவது? தடந்தாள்
பிணிக் கதிர் நெல்லின் செம்மல் மூதூர்
நுமக்கு உரித்து ஆகல் வேண்டின், சென்று அவற்கு
இறுக்கல் வேண்டும் திறையே மறுப்பின்,  20
ஒல்வான் அல்லன் வெல்போரான் எனச்
சொல்லவும் தேறீர் ஆயின், மெல்லியல்,
கழல் கனி வகுத்த துணைச் சில் ஓதிக்,
குறுந்தொடி மகளிர் தோள் விடல்
இறும்பூது அன்று அஃது அறிந்து ஆடுமினே.  25

Puranānūru 97, Poet Avvaiyār sang for Athiyamān Nedumān Anji, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi
His swords that were used with fervor broke through
garrisoned fortress walls, and became twisted and
out of shape thrusting into flesh.  His spears, seizing
enemy forts, have ravaged the country with fragrant
liquor, and bent and ruined the nails on thick shafts.
Assaulting the gates bolstered by huge crossbeams,
his elephants lost the big ornamental rings on their tusks,
and went on a rampage into the fort with enemy elephants.

His horses spread across the battlefield, running over
and ruining the chests of enemy warriors donning new
golden garlands, who fought together, and their hooves
are stained with blood.  He himself, with an army like the
ocean that contains the land, wears a gold thumpai flower
garland and carries a shield pierced by arrows that leave
marks shaped like warrior anklets and round bowls.

How can anyone survive his rage?  If you want to hold on
to your fine, ancient city where ears of thick-stemmed
paddy are tangled, you must pay him the tribute.
He, the victor of battle, will not accept if you refuse to
do that.  If you are still not convinced, it will not be a
surprise if you separate from your delicate natured women
with hair curled with kalangu beans as rollers.  Know this
before you engage in battle!

Notes:  ஒளவை துரைசாமி உரை – அதியமான் நெடுமான் அஞ்சிக்குத் திறை செலுத்துதற்குரிய வேந்தர் சிலர் அதனைச் செலுத்தாது போர்க்குச் சமைந்திருப்பதை ஒளவையார் அறிந்தார்.  அவர்களுக்கு உண்மை அறிவித்தற்கும் அதன் வாயிலாக அதியமானைப் பாராட்டுவதற்கும் எண்ணி இப்பாட்டினைப் பாடியுள்ளார்.  Puranānūru 87-95, 97-101, 103, 104, 206, 208, 230 (his name is this poem is from his defeat in Thakadur), 231, 232, 235, 315 and 390 were written for this king.  Except for 208, which was written by Perunchithiranār, and 230 by Arisil Kizhār, the rest were written by the poet Avvaiyār.  Avvaiyār and King Athiyamān Nedumān Anji were great friends.  Avvaiyār wrote Puranānūru poems 87-104, 140, 187, 206, 231, 232, 235, 269, 286, 290, 295, 311, 315, 367, 390 and 392.   There was only one Avvaiyār in the entire Sangam literature.  தட – தடவும் கயவும் நளியும் பெருமை (தொல்காப்பியம், உரியியல் 24.

Meanings:  போர்க்கு உரைஇப் புகன்று – entered the battle with desire, கழித்த வாள் – ruined swords, உடன்றவர் காப்புடை மதில் அழித்தலின் – due to ruining the protected fort walls of enemies, ஊனுற மூழ்கி – entered their flesh, உரு இழந்தனவே வேலே – spears have lost their shape (இழந்தனவே, வேலே – ஏகாரம் அசைநிலைகள், expletives), குறும்பு அடைந்த அரண் கடந்தவர் – they attacked and seized the forts with enemies (குறும்பு – குறும்பர், பகைவர்), நறுங்கள்ளின் நாடு – country with fragrant liquor, நைத்தலின் – since it was ruined, சுரை தழீஇய – attached to the top of the spears, spears with ferrules (தழீஇய – அளபெடை), இருங்காழொடு – with dark/thick shafts, மடை கலங்கி நிலை திரிந்தனவே – the nails were bent and ruined, களிறே எழூஉத் தாங்கிய கதவம் மலைத்து – the elephants attacked the doors blocked with cross bars/bolts (எழூஉ – அளபெடை), அவர் குழூஉக் களிற்றுக் குறும்பு உடைத்தலின் – since they ruined forts using male elephant herds (குழூஉ – அளபெடை), பரூஉப் பிணிய தொடி கழிந்தனவே – the big rings fastened on their tusks got lost (பரூஉ – அளபெடை), மாவே பரந்து – the horses spread around, ஒருங்கு மலைந்த – fought together, மறவர் பொலம் பைந்தார் கெட – ruined the chests of enemy warriors wearing new gold garlands (தார் ஆகுபெயர் மார்பிற்கு), பரிதலின் களன் உழந்து – due to running around in the battlefield (களன் – களம் என்பதன் போலி), அசைஇய – with sorrow (அளபெடை), மறுக் குளம்பினவே – their hooves got stained (குளம்பினவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), அவன் தானும் – he is himself, நிலம் திரைக்கும் கடல் தானை – with an army that is like the sea that contains the land, பொலந்தும்பை – gold thumpai, White dead nettle, Leucas aspera, கழல் – round anklets worn by men, rings worn on feet, molucca beans, Caesalpinia crista, பாண்டில் – round, round disc, round bowl, கணை பொருத – attacked by arrows, துளைத் தோலன்னே – he has a shield with holes (ஏகாரம் அசை), ஆயிடை – there, உடன்றோர் உய்தல் யாவது – how can anyone survive, தடந்தாள் பிணி – tangled thick stems, கதிர் நெல்லின் செம்மல் மூதூர் – great ancient town with paddy spears, நுமக்கு உரித்து ஆகல் வேண்டின் – if you desire it to be yours, சென்று அவற்கு இறுக்கல் வேண்டும் திறையே – you need to give him the tributes (திறையே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), மறுப்பின் – if refused, ஒல்வான் அல்லன் – he will not agree, he will not tolerate, வெல் போரான் – he is a victor of battles, எனச் சொல்லவும் தேறீர் ஆயின் – if you do not understand despite what I have said, மெல்லியல் – delicate nature, கழல் கனி வகுத்த துணைச் சில் ஓதி – soft hair that was thickly separated into two sections and rolled with molucca beans, Caesalpinia crista seeds, குறுந்தொடி மகளிர் தோள் விடல் – leaving the arms of women with small bangles, இறும்பூது அன்று – it will not be a surprise, அஃது அறிந்து ஆடுமினே – know that before you engage in battle (ஆடுமினே – மின் முன்னிலைப் பன்மை வினைமுற்று விகுதி, a verbal plural suffix of the second person, ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 98, பாடியவர்: ஔவையார், பாடப்பட்டோன்: அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி, திணை: வாகை, வஞ்சியும், துறை: அரச வாகை, கொற்றவள்ளை
முனைத் தெவ்வர் முரண் அவியப்
பொரக் குறுகிய நுதி மருப்பின் நின்
இனக் களிறு செலக் கண்டவர்
மதில் கதவம் எழுச் செல்லவும்,
பிணன் அழுங்கக் களன் உழக்கிச்  5
செலவு அசைஇய மறுக் குளம்பின் நின்
இன நல் மாச் செலக் கண்டவர்
கவை முள்ளின் புழை அடைப்பவும்,
மார்பு உறச் சேர்ந்து ஒல்காத்
தோல் செறிப்பு இல் நின் வேல் கண்டவர்  10
தோல் கழியொடு பிடி செறிப்பவும்,
வாள் வாய்த்த வடுப் பரந்த நின்
மற மைந்தர் மைந்து கண்டவர்
புண்படு குருதி அம்பு ஒடுக்கவும்,
நீயே ஐயவி புகைப்பவும் தாங்காது ஒய்யென  15
உறு முறை மரபின் புறம் நின்று உய்க்கும்
கூற்றத்து அனையை, ஆகலின் போற்றார்
இரங்க விளிவது கொல்லோ வரம்பு அணைந்து
இறங்கு கதிர் அலம்வரு கழனிப்
பெரும் புனல் படப்பை அவர் அகன்தலை நாடே.  20

Puranānūru 98, Poet Avvaiyār sang to Athiyamān Nedumān Anji, Thinai: Vākai, Vanji, Thurai: Arasa Vākai, Kotra Vallai
O lord!  In your enemy lands,
on seeing your elephants battling
and blunting their sharp tusk tips and
ruining the strength of their fort gates,
they installed new ones.
When they saw your fine horse herds
advancing, trampling dead bodies,
their hooves stained,
they blocked paths with forked thorns.
When they saw your spears, never at rest
in their scabbards, but thrusting the chests
of men,
they tightened the handles of the shafts on
their shields.
When they saw the courage of your soldiers
with sword wounds, they put their arrows
into quivers, still bloody.

You who do not protect yourself from white
mustard smoke, are like Kootruvan who
moves swiftly from behind and strikes rapidly
to take away life according to battle tradition.
Those who do not praise you will be subject
to grief, when their vast lands with abundant
flowing water and bent, whirling paddy in fields
with boundaries, turn into wasteland!

Notes:  Puranānūru 87-95, 97-101, 103, 104, 206, 208, 230 (his name is this poem is from his defeat in Thakadur), 231, 232, 235, 315 and 390 were written for this king.  Except for 208, which was written by Perunchithiranār, and 230 by Arisil Kizhār, the rest were written by the poet Avvaiyār.  Avvaiyār and King Athiyamān Nedumān Anji were great friends.   Avvaiyār wrote Puranānūru poems 87-104, 140, 187, 206, 231, 232, 235, 269, 286, 290, 295, 311, 315, 367, 390 and 392.  There was only one Avvaiyār in the entire Sangam literature.  மேற்கோள்:  புறநானூறு 167 – வாஅள் வாய்த்த வடு.

Meanings:  முனைத் தெவ்வர் – battlefield enemies, முரண் அவிய – strengths to be ruined, பொரக் குறுகிய – battled and reduced, நுதி மருப்பின் – with the tips of tusks, நின் இனக் களிறு – your elephant herds, செலக் கண்டவர் – those who saw them moving, மதில் கதவம் எழுச் செல்லவும் – they removed the old gates and set new gates (செல்லவும் – போக்கவும்), பிணன் அழுங்க – dead bodies ruined, களன் – battlefield (களன் – களம் என்பதன் போலி), உழக்கிச் செலவு அசைஇய – trampled as they moved (அசைஇய – அளபெடை), மறுக் குளம்பின் – with stained hooves, நின் இன நல் மா – your fine herd of horses, செலக் கண்டவர் – those who saw them go, கவை முள்ளின் – with forked thorns, புழை அடைப்பவும் – blocked the small paths, மார்பு உறச் சேர்ந்து – thrusting into the chests of enemies, ஒல்கா – not staying, தோல் செறிப்பு இல் நின் வேல் கண்டவர் – when they say your spears were not contained in its case, தோல் கழியொடு பிடி செறிப்பவும் – they tightened the handles on the shafts of their shields, வாள் வாய்த்த வடுப் பரந்த நின் மற மைந்தர் – your young warriors who had sword wounds, மைந்து கண்டவர் – warriors who saw the strength, புண்படு குருதி அம்பு ஒடுக்கவும் – they thrust into quivers their arrows that have blood from wounds, நீயே – you, ஐயவி புகைப்பவும் தாங்காது – unable to tolerate the smoke of white mustard, Brassica alba, ஒய்யென – swiftly (விரைவுக்குறிப்பு), உறு முறை மரபின் – according to the tradition of coming (உறு – பொருந்திய), புறம் நின்று உய்க்கும் கூற்றத்து அனையை – you are like Kootruvan who will attack from the back, ஆகலின் so, போற்றார் – those who do not praise, இரங்க விளிவது கொல்லோ – they will be subject to grief and ruin (கொல்லோ – (கொல், ஓ – அசைநிலைகள்,  expletives), வரம்பு அணைந்து – together with the boundaries, இறங்கு கதிர் – drooping paddy spears, heavy paddy spears (இறங்கு – வளைந்த),  அலம்வரு – whirling, கழனி – fields, பெரும் புனல் படப்பை – groves with running water, அவர் அகன்தலை நாடே – in their vast country (நாடே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 99, பாடியவர்: ஔவையார், பாடப்பட்டோன்: அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி, திணை: வாகை, துறை: அரச வாகை
அமரர்ப் பேணியும், ஆவுதி அருத்தியும்,
அரும் பெறல் மரபின் கரும்பு இவண் தந்தும்,
நீர் அக இருக்கை ஆழி சூட்டிய
தொல் நிலை மரபின் நின் முன்னோர் போல,
ஈகை அம் கழற்கால் இரும் பனம் புடையல்,  5
பூ ஆர் காவின் புனிற்றுப் புலால் நெடுவேல்
எழு பொறி நாட்டத்து எழாஅத் தாயம்
வழு இன்று எய்தியும் அமையாய் செரு வேட்டு,
இமிழ் குரல் முரசின் எழுவரொடு முரணிச்
சென்று அமர் கடந்து நின் ஆற்றல் தோற்றிய  10
அன்றும் பாடுநர்க்கு அரியை, இன்றும்
பரணன் பாடினன் மற்கொல், மற்று நீ
முரண் மிகு கோவலூர் நூறி நின்
அரண் அடு திகிரி ஏந்திய தோளே.

Puranānūru 99, Poet Avvaiyār sang to Athiyamān Nedumān Anji, Thinai: Vākai, Thurai: Arasa Vākai
Like your ancestors of ancient tradition
who served the gods and offered oblations
to secure the gift that is hard to obtain,
sugarcane for this land,
and rolled the wheel of their power around
this world surrounded by ocean,
you inherited by right the beautiful gold
warrior anklets you wear on your legs,
the garland of dark palmyra, gardens with
abundance of flowers, tall spears with fresh
flesh, seven royal symbols,
and your rightful kingship to the land.

Not satisfied with these, you advanced
against seven kings with strength, their
battle drums roaring, and won.
Singers could not sing to you at that time.
Now Paranan has sung of you and about
your strong hands that held the discus that
destroyed forts and strong, hostile Kōvalūr.

Notes:  Puranānūru 87-95, 97-101, 103, 104, 206, 208, 230 (his name is this poem is from his defeat in Thakadur), 231, 232, 235, 315 and 390 were written for this king.  Except for 208, which was written by Perunchithiranār, and 230 by Arisil Kizhār, the rest were written by the poet Avvaiyār.  Avvaiyār and King Athiyamān Nedumān Anji were great friends.  Avvaiyār wrote Puranānūru poems 87-104, 140, 187, 206, 231, 232, 235, 269, 286, 290, 295, 311, 315, 367, 390 and 392.  There was only one Avvaiyār in the entire Sangam literature.  மேற்கோள்:  புறநானூறு 99 – கரும்பு இவண் தந்தும் நீர் அக இருக்கை ஆழி சூட்டிய தொல் நிலை மரபின் நின் முன்னோர் புறநானூறு 392 – கரும்பு இவண் தந்தோன் பெரும் பிறங்கடையே.  புனிறு – புனிறு என் கிளவி ஈன்றணிமைப் பொருட்டே (தொல்காப்பியம் உரியியல் 79).

Meanings:  அமரர்ப் பேணியும் – praying to gods, serving gods, ஆவுதி அருத்தியும் – giving offerings, அரும் பெறல் மரபின் – according to precious tradition (அரும் பெறல் – பெறல் அரும் – பெறுவதற்கு அரிய), கரும்பு இவண் தந்தும் – brought sugarcane here, நீர் அக இருக்கை – world surrounded by water, ஆழி சூட்டிய – rolled the wheel of power, தொல் நிலை மரபின் நின் முன்னோர் போல – like your ancestors with ancient tradition, ஈகை – gold, அம் கழல் கால் – beautiful legs with warrior anklets, இரும்பனம் புடையல் – big palmyra garland, Borassus flabellifer, பூ ஆர் காவின் – flower filled gardens, புனிற்று – fresh, not dried, புலால் நெடுவேல் – tall spears with flesh, எழு பொறி – seven signs, நாட்டத்து எழாஅத் தாயம் – right to kingship which cannot be removed (எழாஅ – நீங்காத), வழு இன்று எய்தியும் – even though you received this in a faultless manner, அமையாய் – you were not satisfied, செரு – war, வேட்டு – desiring, இமிழ் குரல் முரசின் – with sweet music of drums, எழுவரொடு முரணிச் சென்று – you went and fought with seven (kings), அமர் கடந்து – won the wars, நின் ஆற்றல் தோற்றிய அன்றும் – even when you established your strength, பாடுநர்க்கு அரியை – you were difficult to reach for singers, they could not sing for you, இன்றும் பரணன் பாடினன் மன் கொல் – now Paranan has sung of you (மன், கொல் – அசைநிலைகள், expletives), மற்று நீ முரண் மிகு கோவலூர் நூறி – also you destroyed strong Kōvalūr with great enmity/discord (மற்று – வினைமாற்றின்கண் வந்தது), நின் – you, அரண் அடு – ruining forts, திகிரி ஏந்திய தோளே – your arms that carried the discus (தோளே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 100, பாடியவர்: ஔவையார், பாடப்பட்டோன்: அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி, திணை: வாகை, துறை: அரச வாகை
கையது வேலே, காலன புனை கழல்,
மெய்யது வியரே, மிடற்றது பசும்புண்,
வட்கர் போகிய வளர் இளம் போந்தை
உச்சிக் கொண்ட ஊசி வெண்தோட்டு
வெட்சி மா மலர் வேங்கையொடு விரைஇச்,  5
சுரி இரும் பித்தை பொலியச் சூடி,
வரிவயம் பொருத வயக்களிறு போல,
இன்னும் மாறாது சினனே அன்னோ,
உய்ந்தனர் அல்லர் இவன் உடற்றியோரே,
செறுவர் நோக்கிய கண் தன்  10
சிறுவனை நோக்கியும், சிவப்பு ஆனாவே.

Puranānūru 100, Poet Avvaiyār sang for Athiyamān Nedumān Anji, Thinai: Vākai, Thurai: Arasa Vākai
Spear in his hand, beautiful warrior
anklets on his legs, sweat on his body,
fresh wounds on his neck,
his dark, curly hair splendidly adorned
with needle-like fronds from the top
of young palmyra trees, entwined with
huge vetchi blossoms and vēngai flowers,
his enemies flee his sight,
like he were a mighty elephant that had
come back from battling a tiger,
so that the rage he felt has not yet left him.

Alas!  For those who aroused his anger,
there is no escape.
The eyes that saw his enemies are still red
even though they see his young son!

Notes:  Puranānūru 87-95, 97-101, 103, 104, 206, 208, 230 (his name is this poem is from his defeat in Thakadur), 231, 232, 235, 315 and 390 were written for this king.  Except for 208, which was written by Perunchithiranār, and 230 by Arisil Kizhār, the rest were written by the poet Avvaiyār.  Avvaiyār and King Athiyamān Nedumān Anji were great friends.    Avvaiyār sang this song when Athiyamān saw his beloved infant son.  Avvaiyār wrote Puranānūru poems 87-104, 140, 187, 206, 231, 232, 235, 269, 286, 290, 295, 311, 315, 367, 390 and 392.  There was only one Avvaiyār in the entire Sangam literature.

Meanings:  கையது வேலே – spear in the hand (வேலே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), காலன புனை கழல் – beautiful warrior anklets on the legs, மெய்யது வியரே – sweat on the body (வியரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), மிடற்றது – on the neck, பசும் புண் – fresh wound, வட்கர் போகிய – to remove enemies, வளர் இளம் போந்தை உச்சி – growing young palmyra tree top, Borassus flabellifer, கொண்ட ஊசி வெண்தோட்டு – with needle-like fronds, with sharp fronds, வெட்சி மா மலர் – big vetchi flowers, Scarlet Ixora, Ixora Coccinea, வேங்கையொடு விரைஇ – mixed with vēngai flowers, Pterocarpus marsupium (விரைஇய – அளபெடை), சுரி இரும் பித்தை – curly dark hair, பொலியச் சூடி – wearing splendidly, wearing beautifully, வரிவயம் – tiger with stripes (ஆகுபெயர்), பொருத – fought, வயக் களிறு போல – like a strong male elephant, இன்னும் மாறாது சினனே – his rage has not yet left him (சினனே – சினன் சினம் என்பதன் போலி, ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), அன்னோ- alas, ஐயோ, உய்ந்தனர் அல்லர் – they do not survive, இவன் உடற்றியோரே – his enemies who aroused anger, செறுவர் நோக்கிய கண் – his eyes that saw his enemies, தன் சிறுவனை நோக்கியும் சிவப்பு ஆனாவே – they are still red even when he sees his son (ஆனாவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 101, பாடியவர்: ஔவையார், பாடப்பட்டோன் அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி, திணை: பாடாண், துறை:  பரிசில் கடாநிலை
ஒரு நாள் செல்லலம், இரு நாள் செல்லலம்,
பல நாள் பயின்று பலரொடு செல்லினும்,
தலைநாள் போன்ற விருப்பினன் மாதோ,
அணி பூண் அணிந்த யானை இயல் தேர்
அதியமான் பரிசில் பெறூஉங் காலம்  5
நீட்டினும் நீட்டாது ஆயினும், யானை தன்
கோட்டு இடை வைத்த கவளம் போலக்
கையகத்தது, அது பொய் ஆகாதே,
அருந்த ஏமாந்த நெஞ்சம்,
வருந்த வேண்டா, வாழ்க அவன் தாளே.  10

Puranānūru 101, Poet Avvaiyār sang for Athiyamān Nedumān Anji, Thinai: Pādān, Thurai: Parisil Kadā Nilai
We did not go to him just for one day or two days,
but brought along many and went for many days,
and he welcomed us like it was the first day.

When we receive gifts from Athiyamān who owns
fine chariots and elephants adorned with ornaments,
they are there, whether it takes more or less time.
The gifts are in our hands like a ball of food placed
between the tusks of an elephant.

He will not fail us, my heart that desires food!
Do not worry!  May his efforts prosper!

Notes:  Puranānūru 87-95, 97-101, 103, 104, 206, 208, 230 (his name in poem 230 is from his defeat in Thakadur), 231, 232, 235, 315 and 390 were written for this king.  Except for 208, which was written by Perunchithiranār, and 230 by Arisil Kizhār, the rest were written by the poet Avvaiyār.  Avvaiyār and King Athiyamān Nedumān Anji were great friends.   Avvaiyār wrote Puranānūru poems 87-104, 140, 187, 206, 231, 232, 235, 269, 286, 290, 295, 311, 315, 367, 390 and 392.  There was only one Avvaiyār in the entire Sangam literature.  மலைபடுகடாம் 565-566 – தலைநாள் அன்ன புகலொடு வழி சிறந்து பல நாள் நிற்பினும் பெறுகுவிர்.  ஏமாந்த (9) – ஒளவை துரைசாமி உரை – ஏமாத்தல் = ஆசைப்படுதல்.

Meaning:   ஒரு நாள் செல்லலம் – we did not go just for one day, இரு நாள் செல்லலம் – we did not go just for two days, பல நாள் பயின்று – repeatedly for many days, பலரொடு செல்லினும் – even when we went with many, தலைநாள் போன்ற விருப்பினன் – he was sweet to us like he was on the first day, மாதோ – மாது, ஓ அசைநிலைகள், expletives, அணி பூண் அணிந்த யானை – elephants wearing lovely ornaments, இயல் தேர் – moving chariots, well made chariots, அதியமான் – king Athiyamān, பரிசில் பெறூஉங் காலம் நீட்டினும் – if he takes time to give gifts, நீட்டாது ஆயினும் – or if he doesn’t take much time, யானை தன் கோட்டு இடை வைத்த கவளம் போல – like the ball of food that is left between an elephant’s tusks, கையகத்தது – it will be in our hands, அது பொய் ஆகாதே – he will not fail us (ஆகாதே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), அருந்த ஏமாந்த நெஞ்சம் – O my heart desiring to get food, வருந்த வேண்டா – do not feel sad, வாழ்க அவன் தாளே – long live his efforts, long live his feet (தாளே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 102, பாடியவர்: ஔவையார், பாடப்பட்டோன்: அதியமான் நெடுமான் அஞ்சியின் மகன் பொகுட்டெழினி, திணை: பாடாண், துறை:  இயன் மொழி
எருதே இளைய நுகம் உணராவே,
சகடம் பண்டம் பெரிது பெய்தன்றே,
அவல் இழியினும் மிசை ஏறினும்
அவணது அறியுநர் யார் என உமணர்
கீழ்மரத்து யாத்த சேம அச்சு அன்ன,  5
இசை விளங்கு கவிகை நெடியோய், திங்கள்
நாள் நிறை மதியத்து அனையை, இருள்
யாவணதோ நின் நிழல் வாழ்வோர்க்கே?

Puranānūru 102, Poet Avvaiyār sang for Athiyamān Nedumān Anji’s son Pokuttu Ezhini, Thinai: Padan, Thurai: Iyan Mozhi
Not knowing what could happen,
salt merchants tie spare axles to the
lower wooden beams of their wagons,
since the bulls are young and not
acquainted with yokes, and since there
are heavy loads in the wagons which
climb on mounds and go down
through ditches.

O lord!  You are like that spare axle,
a great man with cupped hands
that give.  You are like the full moon.
How can there be darkness for those
who live under your protection?

Notes:  Avvaiyār sang Puranānūru poems 96, 102 and 392 for this king, the son of Athiyamān Nedumān Anji.  In poem 158, Athiyamān has been referred to, as Ezhini, their clan name.   Avvaiyār wrote Puranānūru poems 87-104, 140, 187, 206, 230, 231, 232, 235, 269, 286, 290, 295, 311, 315, 367, 390 and 392.  There was only one Avvaiyār in the entire Sangam literature.  கீழ்மரத்து யாத்த சேம அச்சு அன்ன (5) – ஒளவை துரைசாமி உரை – கீழ் மரத்து அச்சு இருப்பவும் சேம அச்சு கொண்டது கூறியதனால், அதியமான் அஞ்சி இருப்பவும் பொகுட்டெழினி அவற்குத் துணையாய் இருந்தான் என்பது தெள்ளிதாம், உ. வே. சாமிநாதையர் உரை – சேம அச்சு என்றது, ஏற்ற இழிவுடைய வழி அச்சு முறிந்துழிச் சேம அச்சு உதவினாற்போல நீ காக்கின் நாட்டிற்கு ஓர் இடையூறு உற்றால் அது நீக்கிக் காத்தற்குரியை என்பதாம்.

Meanings:  எருதே இளைய – the bulls are young (எருதே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), நுகம் உணராவே – they do not know the yokes (உணராவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), சகடம் – cart, பண்டம் – things, load, பெரிது – huge, பெய்தன்றே – placed (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), அவல் இழியினும் – if they run into ditches, மிசை ஏறினும் – or if they have to climb on mounds, அவணது அறியுநர் யார் – who knows how the path is, என – so, உமணர் – salt merchants, கீழ் மரத்து – to the lower wooden beams, யாத்த – tied, சேம அச்சு அன்ன – like the saved axles, like the spare axles, இசை விளங்கு – fame flourishing, கவிகை நெடியோய் – O great man with charitable hands (கவிகை – வினைத்தொகை, elliptical compound in which a verbal root forms the first component), திங்கள் நாள் நிறை மதியத்து அனையை – you are like the moon that is full, இருள் யாவணதோ – how can there be darkness, நின் நிழல் வாழ்வோர்க்கே – to those who live under your protection (வாழ்வோர்க்கே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 103, பாடியவர்: ஔவையார், பாடப்பட்டோன்: அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி, திணை: பாடாண், துறை: விறலியாற்றுப்படை
ஒரு தலைப் பதலை தூங்க, ஒரு தலைத்
தூம்பு அகச் சிறு முழாத் தூங்கத் தூக்கிக்,
‘கவிழ்ந்த மண்டை மலர்க்குநர் யார்?’ எனச்
சுரன் முதல் இருந்த சில் வளை விறலி!
செல்வை ஆயின் சேணோன் அல்லன்,  5
முனை சுட எழுந்த மங்குல் மாப் புகை
மலை சூழ் மஞ்சின், மழ களிறு அணியும்
பகைப் புலத்தோனே, பல் வேல் அஞ்சி,
பொழுது இடைப்படாஅப் புலரா மண்டை
மெழுகு மெல் அடையின் கொழு நிணம் பெருப்ப,  10
அலத்தற் காலை ஆயினும்,
புரத்தல் வல்லன், வாழ்க அவன் தாளே.

Puranānūru 103, Poet Avvaiyār sang for Athiyamān Nedumān Anji, Thinai: Pādān, Thurai: Virali Ātruppadai
Hanging a pathalai drum on one side, and
a small, hollow mula drum on another side,
O virali in the wasteland with a few bangles,
you wonder who will turn your dish right
side up!

If you go to him, he is not far away.
He is in the land of his enemies, where in
the harsh battlefield, a mass of black smoke
surrounds young male elephants
like clouds that surround mountains.

Ānji of many spears, even in hard times,
keeps the bowls of bards filled with food,
meat with fat that appear like soft adais
made with wax.  May all his efforts prosper!

Notes:  Puranānūru 87-95, 97-101, 103, 104, 206, 208, 230 (his name is this poem is from his defeat in Thakadur), 231, 232, 235, 315 and 390 were written for this king.  Except for 208, which was written by Perunchithiranār, and 230 by Arisil Kizhār, the rest were written by the poet Avvaiyār.  Avvaiyār and King Athiyamān Nedumān Anji were great friends. Viralis were female artists who danced and sang.   Avvaiyār wrote Puranānūru poems 87-104, 140, 187, 206, 231, 232, 235, 269, 286, 290, 295, 311, 315, 367, 390 and 392.  There was only one Avvaiyār in the entire Sangam literature.    மழ – மழவும் குழவும் இளமைப் பொருள – (தொல்காப்பியம், உரியியல் 15).

Meanings:  ஒரு தலைப் பதலை தூங்க – one side the pathalai drum hangs, ஒரு தலைத் தூம்பு அகச் சிறு முழாத் தூங்கத் தூக்கி – on one side carrying a hanging small mulā drum with a hole in the middle, கவிழ்ந்த மண்டை மலர்க்குநர் யார் – who will turn the dish right side up, என – thus, சுரன் முதல் இருந்த – in the wasteland (சுரன் – சுரம் என்பதன் போலி), சில் வளை விறலி – O virali (female artist who sings and dances) with few bangles, செல்வை ஆயின் – if you go, சேணோன் அல்லன் – he is not far away, முனை சுட எழுந்த மங்குல் மாப் புகை – a mass of black smoke rose in the ferocious battlefield, மலை சூழ் மஞ்சின் –  like clouds that surround mountains (மஞ்சின் – இன் ஒப்புப்பொருளில் வந்தது, ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு), மழ களிறு அணியும் – surrounds the young male elephants, பகைப் புலத்தோனே- he is in the enemy land (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), பல் வேல் அஞ்சி – Ānji with many spears, பொழுது இடைப்படாஅ – without time in between (இடைப்படாஅ – அளபெடை), புலரா மண்டை – bowls that do not get dry, bowls that always have food, மெழுகு மெல் அடையின் – wax like soft adai (pancakes), (அடையின் – இன் ஒப்புப்பொருளில் வந்தது.  ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு), கொழு நிணம் பெருப்ப – with abundant fat, அலத்தல் காலை ஆயினும் – even when there is poverty, புரத்தல் வல்லன் – he is capable of donating, வாழ்க அவன் தாளே – long live his efforts (தாளே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 104, பாடியவர்: ஔவையார், பாடப்பட்டோன்: அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி, திணை: வாகை, துறை: அரச வாகை
போற்றுமின் மறவீர்! சாற்றுதும் நும்மை!
ஊர்க் குறுமாக்கள் ஆடக் கலங்கும்
தாள்படு சில் நீர்க் களிறு அட்டு வீழ்க்கும்
ஈர்ப்பு உடைக் கராஅத்து அன்ன, என் ஐ
நுண் பல் கருமம் நினையாது,  5
இளையன் என்று இகழின், பெறல் அரிது ஆடே.

Puranānūru 104, Poet Avvaiyār sang for Athiyamān Nedumān Anji, Thinai: Vākai, Thurai: Arasa Vākai
Protect yourselves warriors!  Let me tell you!
My lord is like a crocodile that can drag in
and slaughter an elephant in knee-deep,
shallow water muddied by the playing feet
of the little children in town.

If you don’t consider his acts, but despise
him by saying “He is just a young man,”
victory will come hard for you!

Notes:  Puranānūru 87-95, 97-101, 103, 104, 206, 208, 230 (his name is this poem is from his defeat in Thakadur), 231, 232, 235, 315 and 390 were written for this king.  Except for 208, which was written by Perunchithiranār, and 230 by Arisil Kizhār, the rest were written by the poet Avvaiyār.  Avvaiyār and King Athiyamān Nedumān Anji were great friends.   Avvaiyār wrote Puranānūru poems 87-104, 140, 187, 206, 231, 232, 235, 269, 286, 290, 295, 311, 315, 367, 390 and 392.  There was only one Avvaiyār in the entire Sangam literature.

Meaning:   போற்றுமின் மறவீர் – protect yourselves O warriors (போற்றுமின் – மின் முன்னிலைப் பன்மை வினைமுற்று விகுதி, a verbal plural suffix of the second person), சாற்றுதும் நும்மை – we are announcing to you, ஊர்க் குறுமாக்கள் – the town’s children, ஆடக் கலங்கும் – gets muddied as they play, தாள் படு சில் நீர் – feet playing in shallow water, களிறு – a bull elephant, அட்டு – killing, வீழ்க்கும் – it brings down, ஈர்ப்புடைக் கராஅத்து அன்ன – like a crocodile that drags (கராஅத்து – கராம், அத்து சாரியை), என் ஐ – my lord, நுண் – fine, பல் – many, கருமம் – actions, நினையாது – not thinking, இளையன் என்று இகழின் – if you despise that he is young, பெறல் அரிது ஆடே – victory is hard to obtain (ஆடே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 105, பாடியவர்: கபிலர், பாடப்பட்டோன்: வேள் பாரி, திணை: பாடாண், துறை: விறலியாற்றுப்படை
சேயிழை பெறுகுவை வாணுதல் விறலி!
தடவுவாய்க் கலித்த மா இதழ்க் குவளை
வண்டுபடு புது மலர்த் தண் சிதர் கலாவப்
பெய்யினும் பெய்யாது ஆயினும், அருவி
கொள் உழு வியன் புலத்து உழை கால் ஆக  5
மால்பு உடை நெடுவரைக் கோடுதொறு இழிதரும்
நீரினும் இனிய சாயல்
பாரி வேள்பால் பாடினை செலினே.

Puranānūru 105, Poet Kapilar sang for Vēl Pāri, Thinai: Pādān, Thurai: Virali Ātruppadai
O virali with a bright forehead!
You’ll get gifts of red gold jewels
if you go and sing to Vēl Pāri,
who is sweeter than the water
that cascades down the sky-high
peaks of his mountain where bamboo
ladders hang, whether it rains or not,
and runs down in canals that wind
through the vast land where horse gram
is farmed, and sprays cool water droplets
on bee-swarming, dark-petaled, fresh
kuvalai flowers that flourish in wide springs.

Notes:  Puranānūru poems 105, 106, 107, 108, 111, 113, 114, 115, 116, 117, 118, 119, 120, and 236 were written for Pāri.  In poems 109 and 110, Kapilar appeals to the Chozha, Chera and Pandiya kings not to invade and attack Pāri’s Parampu Mountain and country.  Despite that, they killed him by treacherous means and took his country. Poem 112 was written by the two daughters of Pāri.  Pāri was one of the seven great donors, who were small-region kings.   The seven are Kāri, Ori, Pēkan, Āy, Nalli, Pāri and Athikan – Athikan is Athiyamān, who is mentioned as Ezhini (his clan name) in Puranānūru 158.  Viralis were female artists who danced and sang.  Kapilar wrote Puranānūru 8, 14, 105-111, 113-124, 143, 200-202, 236, 337 and 347.  There are references of bamboo ladders used in mountains in Kurunthokai 273, Kalithokai 39 and Natrinai 196.  நீரினும் இனிய சாயல் (7) – ஒளவை துரைசாமி உரை – நீரினும் மிக இனிமையுடைய,  உ. வே. சாமிநாதையர் உரை – நீரினும் மிக இனிய மென்மையையுடைய.  வாள் – வாள் ஒளி ஆகும் (தொல்காப்பியம் உரியியல் 71).  சாயல் – சாயல் மென்மை (தொல்காப்பியம்,  உரியியல் 29).  குறுந்தொகை 95 – நீர் ஓரன்ன சாயல், கலித்தொகை 42 – நீரினும் சாயல் உடையன், புறநானூறு 105 – நீரினும் இனிய சாயல், பதிற்றுப்பத்து 86 – நீரினும் தீந்தண் சாயலன், மலைபடுகடாம் 61 – புது நிறை வந்த புனல் அம் சாயல்.  தட – தடவும் கயவும் நளியும் பெருமை (தொல்காப்பியம், உரியியல் 24).

Meaning:   சேயிழை – perfect jewels, red gold jewels, பெறுகுவை – you will get, வாள் – bright, நுதல் – forehead, விறலி – female artist who sings and dances, தடவு வாய் – big springs, big ponds (தடவு வாய் – சுனைக்கு ஆகுபெயர்), கலித்த – blossomed abundantly, மா – big, dark, இதழ் – petals, குவளை – blue water lilies, வண்டுபடு – bees swarming, புது மலர் – fresh flowers, தண் – cool, சிதர் – water spray, கலாவ – get mixed, பெய்யினும் பெய்யாது ஆயினும் – whether rain falls or not, அருவி – waterfalls, cascades, கொள் – horse gram, உழு – farmed, வியன் புலத்து – in the wide land, உழை கால் ஆக – as streams, மால்பு உடை – with bamboo ladders (கண்ணேணி), நெடுவரை – tall mountains, கோடு தொறு – from every peak, இழிதரும் – they cascade down, நீரினும் இனிய சாயல் – sweeter than water, delicate than water, பாரி வேள் பால் – to the Vēlir king Pāri, பாடினை செலினே – if you sing and go (செலினே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 106, பாடியவர்: கபிலர், பாடப்பட்டோன்: வேள் பாரி, திணை: பாடாண், துறை:  இயன் மொழி
நல்லவும் தீயவும் அல்ல குவி இணர்ப்
புல் இலை எருக்கம் ஆயினும், உடையவை
கடவுள் பேணேம் என்னா ஆங்கு
மடவர் மெல்லியர் செல்லினும்,
கடவன் பாரி கைவண்மையே.  5

Puranānūru 106, Poet Kapilar sang for Vēl Pāri, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi
Neither good nor bad, are offerings of pointed
clusters of erukkam flowers with pale leaves,
and gods don’t say that they do not like them.
Even if foolish and soft-natured people go to
him, Pāri will reward them, since he is generous.

Notes:  Puranānūru poems 105, 106, 107, 108, 111, 113, 114, 115, 116, 117, 118, 119, 120, and 236 were written for Pāri.  In poems 109 and 110, Kapilar appeals to the Chozha, Chera and Pandiya kings not to invade and attack Pāri’s Parampu Mountain and country.  Despite that, they killed him by treacherous means and took his country.  Poem 112 was written by the two daughters of Pāri.   Pāri was one of the seven great donors, who were small-region kings.   The seven are Kāri, Ori, Pēkan, Āy, Nalli, Pāri and Athikan – Athikan is Athiyamān, who is mentioned as Ezhini (his clan name) in Puranānūru 158.  Kapilar wrote Puranānūru 8, 14, 105-111, 113-124, 143, 200-202, 236, 337 and 347.

Meanings:  நல்லவும் தீயவும் அல்ல – they are neither good nor bad, குவி – pointed, இணர் – flower clusters, புல் இலை எருக்கம் ஆயினும் – even if they are erukkam flowers with dull/small leaves, Calotropis gigantea, உடையவை – what one has, கடவுள் பேணேம் என்னா – the gods do not say that they do not like them, ஆங்கு – like that, மடவர் மெல்லியர் செல்லினும் – even if foolish people and soft-natured people go, கடவன் பாரி கைவண்மையே – Pāri will give generously, Pāri will be bound by generosity (கைவண்மையே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 107, பாடியவர்:  கபிலர், பாடப்பட்டோன்: வேள் பாரி, திணை: பாடாண், துறை:  இயன் மொழி
“பாரி பாரி” என்று பல ஏத்தி,
ஒருவர்ப் புகழ்வர் செந்நாப் புலவர்,
பாரி ஒருவனும் அல்லன்,
மாரியும் உண்டு, ஈண்டு உலகு புரப்பதுவே.

Puranānūru 107, Poet Kapilar sang for Vēl Pāri, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi
” Pāri! Pāri,” they utter, and poets
with eloquent tongues praise him.
There is not just Pāri!
There is also the rain that gives
and protects this world!

Notes:  பழித்ததுபோல் புகழ்வது.  Puranānūru poems 105, 106, 107, 108, 111, 113, 114, 115, 116, 117, 118, 119, 120, and 236 were written for Pāri.  In poems 109 and 110, Kapilar appeals to the Chozha, Chera and Pandiya kings not to invade and attack Pāri’s Parampu Mountain and country.  Despite that, they killed him by treacherous means and took his country.  Poem 112 was written by the two daughters of Pāri.   Pāri was one of the seven great donors, who were small-region kings.   The seven are Kāri, Ori, Pēkan, Āy, Nalli, Pāri and Athikan – Athikan is Athiyamān, who is mentioned as Ezhini (his clan name) in Puranānūru 158.  Kapilar wrote Puranānūru 8, 14, 105-111, 113-124, 143, 200-202, 236, 337 and 347.

Meaning:  பாரி பாரி என்று பல ஏத்தி – many praise him as ‘ Pāri, Pāri ‘, ஒருவர்ப் புகழ்வர் – they praise him alone, செந்நாப் புலவர் – poets with eloquent tongues, பாரி ஒருவனும் அல்லன் – there is not just king Pāri, மாரியும் உண்டு – there is also the rain, ஈண்டு உலகு புரப்பதுவே – that gives and protects this world (புரப்பதுவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 108, பாடியவர்:  கபிலர், பாடப்பட்டோன்: வேள் பாரி, திணை: பாடாண், துறை:  இயன் மொழி
குறத்தி மாட்டிய வறற்கடைக் கொள்ளி
ஆரம் ஆதலின் அம் புகை அயலது
சாரல் வேங்கைப் பூஞ்சினைத் தவழும்
பறம்பு பாடினரதுவே அறம் பூண்டு
பாரியும் பரிசிலர் இரப்பின்  5
‘வாரேன்’ என்னான் அவர் வரையன்னே.

Puranānūru 108 – Kapilar sang for Vēl Pāri, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi
A mountain woman burns dry sandal
twigs and fragrant smoke spreads through
the branches of nearby vēngai trees
dense with flowers, on the mountain slopes
of Parampu country given to those who sang.
Righteous and generous Pāri yields to
those who request, and goes to their limits.

Notes:  இப்பாட்டு வேள்பாரி இறந்தபின் பாடப்பட்டது.  Puranānūru poems 105, 106, 107, 108, 111, 113, 114, 115, 116, 117, 118, 119, 120, and 236 were written for Pāri.  In poems 109 and 110, Kapilar appeals to the Chozha, Chera and Pandiya kings not to invade and attack Pāri’s Parampu Mountain and country.  Despite that, they killed him by treacherous means and took his country.  Poem 112 was written by the two daughters of Pāri.  Pāri was one of the seven great donors, who were small-region kings.   The seven are Kāri, Ori, Pēkan, Āy, Nalli, Pāri and Athikan – Athikan is Athiyamān, who is mentioned as Ezhini (his clan name) in Puranānūru 158.  Kapilar wrote Puranānūru 8, 14, 105-111, 113-124, 143, 200-202, 236, 337 and 347.

Meanings:  குறத்தி மாட்டிய – lit by a mountain dwelling woman, வறற்கடைக் கொள்ளி – flame of dried twigs, ஆரம் – sandal, ஆதலின் – so, அம் புகை – beautiful smoke, fragrant smoke, அயலது – nearby, சாரல் – mountain slopes, வேங்கைப் பூஞ்சினைத் தவழும் – spreads on the flowering branches of vēngai trees, Pterocarpus marsupium, பறம்பு – Parampu country, பாடினர் அதுவே – became that of those of sang (ஏகாரம் அசைநிலை), அறம் பூண்டு – with justice, பாரியும் – Pāri, பரிசிலர் இரப்பின் – if those who come for gifts plead, வாரேன் – I will not come, என்னான் – he will not say, அவர் வரையன்னே – he will go to their limits (வரையன்னே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 109, பாடியவர்: கபிலர், பாடப்பட்டோன்: வேள் பாரி, திணை: நொச்சி, துறை:  மகள் மறுத்தல்
அளிதோ தானே பாரியது பறம்பே!
நளி கொள் முரசின் மூவிரும் முற்றினும்,
உழவர் உழாதன நான்கு பயன் உடைத்தே,
ஒன்றே சிறியிலை  வெதிரின் நெல் விளையும்மே,
இரண்டே தீஞ்சுளைப் பலவின் பழம் ஊழ்க்கும்மே,  5
மூன்றே கொழுங்கொடி வள்ளிக் கிழங்கு வீழ்க்கும்மே,
நான்கே அணி நிற ஓரி பாய்தலின் மீது அழிந்து
திணி நெடுங்குன்றம் தேன் சொரியும்மே,
வான் கண் அற்று அதன் மலையே வானத்து
மீன் கண் அற்று அதன் சுனையே ஆங்கு  10
மரந்தொறும் பிணித்த களிற்றினிர் ஆயினும்,
புலந்தொறும் பரப்பிய தேரினிர் ஆயினும்,
தாளின் கொள்ளலிர் வாளின் தாரலன்,
யான் அறிகுவென் அது கொள்ளும் ஆறே,
சுகிர் புரி நரம்பின் சீறியாழ் பண்ணி,  15
விரை ஒலி கூந்தல் நும் விறலியர் பின் வர,
ஆடினிர் பாடினிர் செலினே,
நாடும் குன்றும் ஒருங்கு ஈயும்மே.

Puranānūru 109, Poet Kapilar sang for Vēl Pāri, Thinai: Nochi, Thurai: Makal Maruthal
Pāri’s Parampu is a pitiable place!
Even if the three of you with royal drums
surround it, there are four crops that flourish
without plowing and planting by farmers.
First are seeds from bamboos with small leaves,
second are sweet ripe jackfruits, third are valli
yams with thick vines that spread low,
and fourth is bright-colored, mature honey
that flows in his tall, dense mountain.

His towering mountain is as tall as the sky
and its springs are like stars.  Even if your
elephants are tied to each tree, and your chariots
are spread over the land, you will not win anything
for your efforts.  He will not yield to your swords.

I know the path to seize his country.  If you tune
the polished, twisted strings of your small yāzhs tight,
have your female artists with thick, fragrant hair
follow you, and go to him dancing and singing,
he will give you both his country and his mountain!

Notes:  Puranānūru poems 105, 106, 107, 108, 111, 113, 114, 115, 116, 117, 118, 119, 120, and 236 were written for Pāri.  In poems 109 and 110, Kapilar appeals to the Chozha, Chera and Pandiya kings not to invade and attack Pāri’s Parampu Mountain and country.  Despite that, they killed him by treacherous means and took his country.  Poem 112 was written by the two daughters of Pāri.  Kapilar wrote Puranānūru 8, 14, 105-111, 113-124, 143, 200-202, 236, 337 and 347.  மலைபடுகடாம் 524 – நீல் நிற ஓரி பாய்ந்தென – நச்சினார்க்கினியர் உரை – முற்றுகையாலே நீல நிறத்தையுடைய ஓரி நிறம் பரந்ததாக.  மலைபடுகடாம் 23 – சுகிர்புரி நரம்பின்.  பறம்பு மலையின் சுனை:  அகநானூறு 78 –  கடும் பரிப் புரவிக் கைவண் பாரி தீம் பெரும் பைஞ்சுனை, குறுந்தொகை 196 – பாரி பறம்பின் பனிச் சுனைத் தெண்ணீர், புறநானூறு 109 – வானத்து மீன் கண் அற்று அதன் சுனையே, புறநானூறு 116 – தீ நீர்ப் பெருங்குண்டு சுனை, புறநானூறு 176 – பாரி பறம்பின் பனிச் சுனைத் தெண்ணீர், புறநானூறு 337 – பாரி பறம்பின் பனிச் சுனை.

Meanings:  அளிதோ தானே பாரியது பறம்பே – Pāri’s Parampu country is a pitiful place (அளிதோ – ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive, தானே – தான், ஏ அசைநிலைகள், expletives, பறம்பே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), நளி கொள் முரசின் – with esteemed drums, மூவிரும் முற்றினும் – even if the three of your surround, உழவர் உழாதன நான்கு – four that farmers do not have to plow and plant, பயன் உடைத்தே – they give benefits (உடைத்தே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), ஒன்றே – one is (ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive), சிறியிலை – small leaves (சிறியிலை – சிறிய இலை, தொகுத்தல் விகாரம்), வெதிரின் நெல் விளையும்மே – seeds that grow on bamboo (விளையும்மே – செய்யுளோசை நோக்கி மகர ஒற்று விரிந்தது), இரண்டே – secondly (ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive), தீஞ்சுளை – sweet segments, பலவின் பழம் – fruits of jackfruit trees, ஊழ்க்கும்மே – they ripen (ஊழ்க்கும்மே – செய்யுளோசை நோக்கி மகர ஒற்று விரிந்தது), மூன்றே – thirdly (ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive), கொழுங்கொடி – thick vines, fat creepers, வள்ளிக் கிழங்கு – sweet yams, Convolvulus batatas, வீழ்க்கும்மே – they spread low (வீழ்க்கும்மே – செய்யுளோசை நோக்கி மகர ஒற்று விரிந்தது), நான்கே – fourth (ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive), அணி நிற – bright colored, ஓரி பாய்தலின் – since mature blue color has spread in honey (ஓரி = தேன் முதிர்தலால் பிறக்கும் நீல நிறம்), மீது – above, அழிந்து – ruined, திணி – dense, நெடுங்குன்றம் – tall mountain, தேன் சொரியும்மே – showers honey (சொரியும்மே – செய்யுளோசை நோக்கி மகர ஒற்று விரிந்தது), வான் கண் – in the sky, அற்று – like (உவம உருபு, a comparison word), அதன் மலையே – its mountain, வானத்து மீன் கண் அற்று – like the stars in the sky (கண்- அசைநிலை, an expletive, அற்று – உவம உருபு, a comparison word), அதன் சுனையே – its springs (சுனையே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), ஆங்கு – there, மரந்தொறும் பிணித்த களிற்றினிர் ஆயினும் – even if you have elephants tied to each tree, புலந்தொறும் பரப்பிய தேரினிர் ஆயினும் – or if your chariots are spread to every part of the land, தாளின் கொள்ளலிர் – you will not get because of your efforts, வாளின் தாரலன் – he will not give because of your sword strength, யான் அறிகுவென் – I know that, அது கொள்ளும் ஆறே – the path to get it (ஆறே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), சுகிர்புரி நரம்பின் – with polished twisted strings (சுகிர்புரி  – நீட்டி முறுக்கிய), சீறியாழ் பண்ணி – tune your small yāzhs, play with small yāzhs, விரை ஒலி கூந்தல் – fragrant thick hair, நும் விறலியர் பின் வர – with your female musicians behind you, ஆடினிர் பாடினிர் செலினே – if you go dancing and singing (செலினே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), நாடும் குன்றும் ஒருங்கு ஈயும்மே – he will give you his country and his mountain (ஈயும்மே – செய்யுளோசை நோக்கி மகர ஒற்று விரிந்தது)

புறநானூறு 110, பாடியவர்: கபிலர், பாடப்பட்டோர்: மூவேந்தர், திணை: நொச்சி, துறை:  மகள் மறுத்தல்
கடந்து அடு தானை மூவிரும் கூடி
உடன்றனிர் ஆயினும், பறம்பு கொளற்கு அரிதே,
முந்நூறு ஊர்த்தே தண் பறம்பு நல் நாடு
முந்நூறு ஊரும் பரிசிலர் பெற்றனர்,
யாமும் பாரியும் உளமே,  5
குன்றும் உண்டு, நீர் பாடினிர் செலினே.

Puranānūru 110, Poet Kapilar sang to the three great Kings, Thinai: Nochi, Thurai: Makal Maruthal
Even if the three of you
with your murderous armies
unite,
Parampu will be difficult to seize.
There are three hundred villages
in the cool, fine Parampu country.
All the villages were gifted by him
to those who asked.  But if you go
singing, you can win us and Pāri.
You will also get his mountain!

Notes:  Puranānūru poems 105, 106, 107, 108, 111, 113, 114, 115, 116, 117, 118, 119, 120, and 236 were written for Pāri.  In poems 109 and 110, Kapilar appeals to the Chozha, Chera and Pandiya kings not to invade and attack Pāri’s Parampu Mountain and country.  Despite that, they killed him by treacherous means and took his country.  Poem 112 was written by the two daughters of Pāri.  Kapilar wrote Puranānūru 8, 14, 105-111, 113-124, 143, 200-202, 236, 337 and 347.

Meanings:  கடந்து அடு தானை – invading with your murderous armies, மூவிரும் கூடி – the three of you together, உடன்றனிர் ஆயினும் – even if you unite, பறம்பு கொளற்கு அரிதே – it would be difficult to take Parampu, முந்நூறு ஊர்த்தே – with 300 towns, தண் பறம்பு நல்நாடு – cool Parampu fine country, முந்நூறு ஊரும் – all the 300 towns, பரிசிலர் பெற்றனர் – were received as gifts by those who came to him (பெற்றனர் – முற்றெச்சம்), யாமும் பாரியும் உளமே – Pāri and poets like me are here (உளமே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), குன்றும் உண்டு – also his mountain is here, நீர் பாடினிர் செலினே – if you go singing (செலினே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 111, பாடியவர்: கபிலர், பாடப்பட்டோன்: வேள் பாரி,  திணை: நொச்சி, துறை:  மகள் மறுத்தல்
அளிதோ தானே பேர் இருங்குன்றே!
வேலின் வேறல் வேந்தர்க்கோ அரிதே,
நீலத்து இணை மலர் புரையும் உண்கண்
கிணைமகட்கு எளிதால், பாடினள் வரினே.

Puranānūru 111, Poet Kapilar sang for Vēl Pāri, Thinai: Nochi, Thurai: Makal Maruthal
Pitiful is his huge dark mountain!
It would be difficult to conquer it with
spears, even by brave kings,
but easier to win if a female drummer
goes singing with her kohl-lined eyes,
dark like blue waterlily blossoms.

Notes:  Puranānūru poems 105, 106, 107, 108, 111, 113, 114, 115, 116, 117, 118, 119, 120, and 236 were written for Pāri.  In poems 109 and 110, Kapilar appeals to the Chozha, Chera and Pandiya kings not to invade and attack Pāri’s Parampu Mountain and country.  Despite that, they killed him by treacherous means and took his country.  Poem 112 was written by the two daughters of Pāri.  Pāri was one of the seven great donors, who were small-region kings.   The seven are Kāri, Ori, Pēkan, Āy, Nalli, Pāri and Athikan – Athikan is Athiyamān, who is mentioned as Ezhini (his clan name) in Puranānūru 158.  Kapilar wrote Puranānūru 8, 14, 105-111, 113-124, 143, 200-202, 236, 337 and 347.

Meaning:  அளிதோ தானே – it is pitiful (அளிதோ – ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive, தானே – தான், ஏ அசைநிலைகள், expletives), பேர் இரும் குன்றே – the big dark mountain (குன்றே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), வேலின் வேறல் – winning with spears, conquering with spears, வேந்தர்க்கோ அரிதே – it is hard for kings (அரிதே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), நீலத்து இணை மலர் – blue flower-like eyes, waterlily blossoms, புரையும் – like, உண்கண் – eyes with collyrium, eyes with kohl, கிணைமகட்கு – to a woman who plays kinai drums, எளிது ஆல் – it is easy (ஆல் – அசைநிலை, an expletive), பாடினள் வரினே – if she comes singing (வரினே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 112, பாரியின் இரண்டு பெண்களும் பாடியது,  திணை: பொதுவியல்,  துறை:  கையறு நிலை
அற்றைத் திங்கள் அவ் வெண்ணிலவின்,
எந்தையும் உடையேம், எம் குன்றும் பிறர் கொளார்,
இற்றைத் திங்கள் இவ் வெண்ணிலவின்,
வென்று எறி முரசின் வேந்தர் எம்
குன்றும் கொண்டார், யாம் எந்தையும் இலமே.  5

Puranānūru 112, Poets: Vēl Pāri’s daughters, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Kaiyaru Nilai 
Last month, under that white moon,
we had our father,
and nobody had seized our mountain.
This month, under this white moon,
the kings with victory drums have
seized our mountain.  We don’t have
our father!

Notes:  This poem was written by the two daughters of Pāri.   Puranānūru poems 105, 106, 107, 108, 111, 113, 114, 115, 116, 117, 118, 119, 120, and 236 were written for Pāri.  In poems 109 and 110, Kapilar appeals to the Chozha, Chera and Pandiya kings not to invade and attack Pāri’s Parampu Mountain and country.  Despite that, they killed him by treacherous means and took his country.  Kapilar took custody of the girls and tries to arrange their marriages.  He pleads to King Vichikō in poem 200 and to King Irugovēl in 201 and 202. It does not work.  Legend says that he entrusted them to a Brahmin and ended his life by sitting facing the north and starving.  வென்று எறி முரசின் வேந்தர் (4) – உ. வே. சாமிநாதையர் உரை – ஈண்டு இகழ்ச்சிக் குறிப்பாய் நின்றது.

Meaning:   அற்றைத் திங்கள் – last month (அற்றை அன்றை என்பதன் விகாரம்), அவ் வெண்ணிலவில் – under that white moon, எந்தையும் உடையேம் – we had our father, எம் குன்றும் பிறர் கொளார் – nobody had taken our mountain, இற்றைத் திங்கள் – this month (இற்றை இன்றை என்பதன் விகாரம்), இவ் வெண்ணிலவில் – under this moon, வென்று எறி முரசின் வேந்தர் – kings owning victory drums, kings owning drums that were beat after victories (வென்று அறைந்த  முரசினையுடைய வேந்தர்கள்), எம் குன்றும் கொண்டார் – they took our mountain, யாம் எந்தையும் இலமே – and we do not have our father (இலமே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 113, பாடியவர் கபிலர்,  பாடப்பட்டோன்: வேள் பாரி, திணை: பொதுவியல்,  துறை:  கையறு நிலை
மட்டுவாய் திறப்பவும், மை விடை வீழ்ப்பவும்,
அட்டு ஆன்று ஆனாக் கொழுந்துவை ஊன் சோறும்
பெட்டாங்கு ஈயும் பெருவளம் பழுனி,
நட்டனை மன்னோ முன்னே, இனியே,
பாரி மாய்ந்தெனக் கலங்கிக் கையற்று  5
நீர் வார் கண்ணேம், தொழுது நிற் பழிச்சிச்
சேறும், வாழியோ, பெரும் பெயர்ப் பறம்பே,
கோல் திரள் முன் கைக் குறுந்தொடி மகளிர்
நாறு இருங்கூந்தல் கிழவரைப் படர்ந்தே.

Puranānūru 113, Poet Kapilar sang as he left Parampu Mountain, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Kaiyaru Nilai
O Parampu Mountain of great fame!

In the past, wine jars were opened,
male sheep were slaughtered,
unlimited rice and fatty meat were
cooked together and served,
great wealth was bestowed according
to the desires of the receivers,
and you made me your friend.

Now Pāri is dead, I am confused and
helpless, and my tears stream down.
I worship and praise you.

I am leaving in search of men for his
daughters with fragrant, dark hair and
rounded, thick small bangles on their
forearms.

Notes:  Puranānūru poems 105, 106, 107, 108, 111, 113, 114, 115, 116, 117, 118, 119, 120, and 236 were written for Pāri.  In poems 109 and 110, Kapilar appeals to the Chozha, Chera and Pandiya kings not to invade and attack Pāri’s Parampu Mountain and country.  Despite that, they killed him by treacherous means and took his country.  Poem 112 was written by the two daughters of Pāri.  Pāri was one of the seven great donors, who were small-region kings.   The seven are Kāri, Ori, Pēkan, Āy, Nalli, Pāri and Athikan – Athikan is Athiyamān, who is mentioned as Ezhini (his clan name) in Puranānūru 158.  Kapilar wrote Puranānūru 8, 14, 105-111, 113-124, 143, 200-202, 236, 337 and 347.  மட்டு (1) – ஒளவை துரைசாமி உரை – மட்டு = கள், ஆகுபெயரால் அது நிறைந்திருக்கும் சாடிக்காயிற்று.  பழிச்சும் – பரவும் பழிச்சும் வழுத்தின் பொருள – (தொல்காப்பியம், உரியியல் 86).

Meanings:  மட்டு வாய் திறப்பவும் – liquor jars were opened, wine jars were opened, மை விடை வீழ்ப்பவும் – male sheep were slaughtered, அட்டு – cooked, ஆன்று ஆனாக – abundant without reduction, கொழுந் துவை – fatty meat, ஊன் சோறும் – and rice cooked with meat, பெட்டாங்கு ஈயும் – giving away desired gifts, பெருவளம் பழுனி – great wealth in abundance, நட்டனை – you made friendship with me, மன் – கழிவின்கண் வந்தது, indicating the past, ஓ அசைநிலை, an expletive, முன்னே – in the past, இனியே – now, பாரி மாய்ந்தென – since Pāri has died, கலங்கிக் கையற்று – confused and helpless, நீர் வார் கண்ணேம் – I am with tears dripping from my eyes (கண்ணேம் – தன்மைப் பன்மை, first person plural), தொழுது நிற் பழிச்சி – praying and praising, சேறும் – I am leaving, தன்மைப் பன்மை, first person plural, வாழியோ பெரும் பெயர்ப் பறம்பே – O famous Parampu Mountain (வாழியோ – வாழி, ஓகாரம் அசைநிலைகள், expletives), கோல் – rounded, திரள் – thick, முன் கைக் குறுந்தொடி மகளிர் – women with small bangles on their forearms, நாறு இருங்கூந்தல் – fragrant dark hair, கிழவரைப் படர்ந்தே – going and searching for men (for marriage) (படர்ந்தே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 114, பாடியவர் கபிலர், பாடப்பட்டோன்: வேள் பாரி, திணை: பொதுவியல்,  துறை:  கையறு நிலை
ஈண்டு நின்றோர்க்கும் தோன்றும் சிறு வரை,
சென்று நின்றோர்க்கும் தோன்றும் மன்ற,
களிறு மென்று இட்ட கவளம் போல,
நறவுப் பிழிந்து இட்ட கோது உடைச் சிதறல்
வார் அசும்பு ஒழுகும் முன்றில்,  5
தேர் வீசு இருக்கை நெடியோன் குன்றே.

Puranānūru 114, Poet Kapilar sang after the fall of Parampu Mountain, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Kaiyaru Nilai
His Mountain appears close to those who
stand here.  It also appears to those who
move away a little farther, the great man
who donated chariots in his court, whose
courtyard had flowing, fermenting liquor
dregs, appearing like the fibrous refuse
spit by elephants after they chewed food.

Notes:  Puranānūru poems 105, 106, 107, 108, 111, 113, 114, 115, 116, 117, 118, 119, 120, and 236 were written for Pāri.  In poems 109 and 110, Kapilar appeals to the Chozha, Chera and Pandiya kings not to invade and attack Pāri’s Parampu Mountain and country.  Despite that, they killed him by treacherous means and took his country. Poem 112 was written by the two daughters of Pāri.  Pāri was one of the seven great donors, who were small-region kings.   The seven are Kāri, Ori, Pēkan, Āy, Nalli, Pāri and Athikan – Athikan is Athiyamān, who is mentioned as Ezhini (his clan name) in Puranānūru 158.   Kapilar wrote Puranānūru 8, 14, 105-111, 113-124, 143, 200-202, 236, 337 and 347.  மன்ற – மன்றவென் கிளவி தேற்றஞ் செய்யும் (தொல்காப்பியம், இடையியல் 17).  வார்தல் போகல் ஒழுகல் மூன்றும் நேர்பும் நெடுமையும் செய்யும் பொருள – (தொல்காப்பியம், உரியியல் 21).

Meanings:  ஈண்டு நின்றோர்க்கும் – for those standing here, தோன்றும் – it appears, சிறு வரை சென்று நின்றோர்க்கும் – those who go a little bit further to the boundary and stand, தோன்றும் – it appears, மன்ற – for sure, களிறு மென்று இட்ட கவளம் போல – like fiber from the refuse of  courtyard elephants after they chewed and spit food, நறவுப் பிழிந்து இட்ட – wine pressed and discarded (நறவு – நறா நற என்றாகி உகரம் ஏற்றது), கோது உடைச் சிதறல் – fibrous dregs, waste with fiber, வார் – long, அசும்பு – mud, ஒழுகும் – flowing, முன்றில் – front yard (முன்றில் – இல்முன்), தேர் வீசு – donating chariots, இருக்கை – day court, நெடியோன் – esteemed man, குன்றே – mountain, ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive

புறநானூறு 115, பாடியவர் கபிலர்,  பாடப்பட்டோன்: வேள் பாரி, திணை: பொதுவியல்,  துறை:  கையறு நிலை
ஒரு சார் அருவி ஆர்ப்ப, ஒரு சார்
பாணர் மண்டை நிறையப் பெய்ம்மார்,
வாக்க உக்க தேக் கள் தேறல்
கல் அலைத்து ஒழுகும் மன்னே, பல் வேல்
அண்ணல் யானை வேந்தர்க்கு  5
இன்னான் ஆகிய இனியோன் குன்றே.

Puranānūru 115, Poet Kapilar sang this after the death of Vēl Pāri, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Kaiyaru Nilai
On one side waterfalls roared.
On the other side, filtered clear liquor
was poured to fill bowls of bards
as it overflowed and moved pebbles
in the mountain belonging to the sweet man
who was ferocious to kings who commanded
many spears and mighty elephants.

Notes:  Puranānūru poems 105, 106, 107, 108, 111, 113, 114, 115, 116, 117, 118, 119, 120, and 236 were written for Pāri.  In poems 109 and 110, Kapilar appeals to the Chozha, Chera and Pandiya kings not to invade and attack Pāri’s Parampu Mountain and country.  Despite that, they killed him by treacherous means and took his country.  Poem 112 was written by the two daughters of Pāri.  Pāri was one of the seven great donors, who were small-region kings.   The seven are Kāri, Ori, Pēkan, Āy, Nalli, Pāri and Athikan – Athikan is Athiyamān, who is mentioned as Ezhini (his clan name) in Puranānūru 158.  Kapilar wrote Puranānūru 8, 14, 105-111, 113-124, 143, 200-202, 236, 337 and 347.

Meanings:  ஒரு சார் – on one side, அருவி ஆர்ப்ப – waterfall roaring, ஒரு சார் – on one side, பாணர் – bards, மண்டை நிறையப் பெய்ம்மார் – to fill their bowls, வாக்க – filtered, உக்க – poured, தேக் கள் தேறல் – sweet clear liquor, கல் அலைத்து – moving the stones, rolling the stones, ஒழுகும் – flows, மன் – கழிவுக் குறிப்பு, what was in the past, ஏ – அசைநிலை, an expletive, பல் வேல் – many spears, அண்ணல் – noble man, great man, யானை – elephants, வேந்தர்க்கு – to kings, இன்னான் ஆகிய – he was a harsh man, இனியோன் குன்றே – the mountain of the sweet man (குன்றே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 116, பாடியவர்: கபிலர்,  பாடப்பட்டோன்: வேள் பாரி, திணை: பொதுவியல்,  துறை:  கையறு நிலை
தீ நீர்ப் பெருங்குண்டு சுனைப் பூத்த குவளைக்
கூம்பு அவிழ் முழு நெறி புரள்வரும் அல்குல்,
ஏந்து எழில் மழைக் கண் இன்னகை மகளிர்
புல் மூசு கவலைய முள் முடை வேலிப்
பஞ்சி முன்றில் சிற்றில் ஆங்கண்,  5
பீரை நாறிய சுரை இவர் மருங்கின்,
ஈத்து இலைக் குப்பை ஏறி உமணர்
உப்பு ஒய் ஒழுகை எண்ணுப மாதோ,
நோகோ யானே, தேய்கமா காலை,
பயில் பூஞ் சோலை மயில் எழுந்து ஆலவும்,  10
பயில் இருஞ் சிலம்பில் கலை பாய்ந்து உகளவும்,
கலையும் கொள்ளாவாகப் பலவும்
காலம் அன்றியும் மரம் பயம் பகரும்
யாணர் அறாஅ வியன் மலை அற்றே
அண்ணல் நெடுவரை ஏறித், தந்தை  15
பெரிய நறவின் கூர் வேல் பாரியது
அருமை அறியார், போர் எதிர்ந்து வந்த
வலம்படு தானை வேந்தர்
பொலம் படைக் கலி மா எண்ணுவோரே.

Puranānūru 116, Poet Kapilar sang this after the death of Vēl Pāri, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Kaiyaru Nilai
Skirts made of fully opened blue waterlilies
from the large, deep sweet-water springs,
sway on the loins of the young women
with beautiful moist-eyes and sweet smiles.

They climb on heaps of date palm fronds,
……….where surai and peerkkai gourd vines have spread
……….near a small house that has cotton growing in
……….its front yard with a thorn fence surrounding it,
……….near the forked path choked by grass,
and count salt wagons belonging to salt merchants.

I am in pain!  May my life end!

They used to climb the summit
of the wide mountain with unending prosperity,
……….where peacocks rose up and danced in flowering
……….groves, trees yielded fruits even in unseasonal times,
……….and monkeys that leaped and swung in the dense
………slopes couldn’t eat all the fruits,
and count proud horses with gold saddles belonging to
kings with great armies, who were ignorant about how
difficult it would be to defeat their father
Pāri who wielded sharp spears and had abundant liquor.

Notes:  Puranānūru poems 105, 106, 107, 108, 111, 113, 114, 115, 116, 117, 118, 119, 120, and 236 were written for Pāri.  In poems 109 and 110, Kapilar appeals to the Chozha, Chera and Pandiya kings not to invade and attack Pāri’s Parampu Mountain and country.  Despite that, they killed him by treacherous means and took his country.  Poem 112 was written by the two daughters of Pāri.  Pāri was one of the seven great donors, who were small-region kings.   The seven are Kāri, Ori, Pēkan, Āy, Nalli, Pāri and Athikan – Athikan is Athiyamān, who is mentioned as Ezhini (his clan name) in Puranānūru 158.  Kapilar wrote Puranānūru 8, 14, 105-111, 113-124, 143, 200-202, 236, 337 and 347.  மலரின் புறவிதழ் நீக்குதல்:  புறநானூறு 116 – முழு நெறி, கலித்தொகை 143 – நெய்தல் நெறிக்கவும் வல்லன், குறுந்தொகை 80 – முழு நெறி, நற்றிணை 138 – பூவுடன் நெறிதரு தொடலை.  பறம்பு மலையின் சுனை:  அகநானூறு 78 –  கடும் பரிப் புரவிக் கைவண் பாரி தீம் பெரும் பைஞ்சுனை, குறுந்தொகை 196 – பாரி பறம்பின் பனிச் சுனைத் தெண்ணீர், புறநானூறு 109 – வானத்து மீன் கண் அற்று அதன் சுனையே, புறநானூறு 116 – தீ நீர்ப் பெருங்குண்டு சுனை, புறநானூறு 176 – பாரி பறம்பின் பனிச் சுனைத் தெண்ணீர், புறநானூறு 337 – பாரி பறம்பின் பனிச் சுனை.  பொலம் படைக் கலி மா:  அகநானூறு 114 – பொலம்படைக் கலி மா, அகநானூறு 124 – பொன் இயல் புனை படைக் கொய் சுவல் புரவி, நற்றிணை 78 – பொலம் படைக் கலி மா, நற்றிணை 361 – பொலம் படைக் கலி மா, புறநானூறு 116 – பொலம் படைக் கலி மா, புறநானூறு 135 – ஒளிறு படைப் புரவிய தேரும், புறநானூறு 359 – பொலம் படைய மா, மலைபடுகடாம் 574 – பொலம் படைப் பொலிந்த கொய் சுவற் புரவி.  யாணர் – புதிதுபடற் பொருட்டே யாணர்க் கிளவி (தொல்காப்பியம், உரியியல் 83).

Meanings:  தீ நீர் – sweet water, பெருங்குண்டு – huge and deep, சுனைப் பூத்த – bloomed in springs, குவளை – blue waterlilies, கூம்பு அவிழ் – pointed buds that have opened, closed buds that have opened, முழு நெறி – made with full flowers removing the sepals, புரள்வரும் அல்குல் – moving on the loins, moving on the waist, ஏந்து எழில் மழைக் கண் – lifted beautiful moist eyes, very beautiful moist eyes, இன் நகை – sweet smile, மகளிர் – the young girls, புல் மூசு – covered with grass, கவலைய – on the forked path, முள் முடை வேலி – fence made with thorn bushes, பஞ்சி முன்றில் – cotton in the front yard (முன்றில் – இல்முன்), சிற்றில் ஆங்கண் – in a small house there, பீரை நாறிய – ridge gourd has spread, Luffa acutangula, சுரை – bottle gourd, Lagenaria siceraria, Opo squash, இவர் – spread, மருங்கின் – in that place, near that place, ஈத்திலை – date palm leaves, குப்பை ஏறி – climbing on the heap, உமணர் – salt merchants, உப்பு ஒய் ஒழுகை – salt carrying wagons that are going, எண்ணுப – they count, மாதோ – மாது, ஓ அசைநிலைகள், expletives, நோகோ யானே – I am in pain (நோகோ – நோகு செய்கென்னும் தன்மை வினை, ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive, இரக்கக் குறிப்பு, implying pity), தேய்கமா காலை – may my life end, may my life be ruined (தேய்கமா – வியங்கோள் அசைச் சொல், an expletive signifying command), பயில் – dense, பூஞ்சோலை – grove with flowers, மயில் எழுந்து ஆலவும் – peacocks rise and dances, பயில் இருஞ் சிலம்பில் – on the dense huge mountain slopes, கலை பாய்ந்து உகளவும் – male monkeys jump and romp, கலையுங் கொள்ளாவாக – even the male monkeys cannot take all of it, பலவும் – many, காலம் அன்றியும் மரம் பயம் – trees gave benefits even when it is not the season, பகரும் – yield, யாணர் – prosperity, new income, அறாஅ – unstopping (அளபெடை), வியன் மலை – huge mountains, அற்றே – like (அற்று உவம உருபு, a comparison word, ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), அண்ணல் நெடுவரை ஏறி – climbing on the tall mountains, தந்தை – father, பெரிய நறவின் – with abundant liquor, கூர் வேல் பாரியது – of Pāri with sharp spears, அருமை அறியார் – those who did not know his worth, போர் எதிர்ந்து வந்த – came to battle, வலம்படு தானை வேந்தர் – kings with armies that won, பொலம் படை – lovely saddles, golden saddles, கலிமா – proud horses, எண்ணுவோரே – the young women who used to count, ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive

புறநானூறு 117, பாடியவர்: கபிலர், பாடப்பட்டோன்: வேள் பாரி, திணை: பொதுவியல்,  துறை:  கையறு நிலை
மைம்மீன் புகையினும், தூமம் தோன்றினும்,
தென் திசை மருங்கின் வெள்ளி ஓடினும்,
வயல் அகம் நிறையப் புதல் பூ மலர,
மனைத்தலை மகவை ஈன்ற அமர்க்கண்
ஆமா நெடுநிறை நன் புல் ஆரக்,  5
கோஒல் செம்மையின் சான்றோர் பல்கிப்
பெயல் பிழைப்பு அறியாப் புன்புலத்ததுவே,
பிள்ளை வெருகின் முள் எயிறு புரையப்
பாசிலை முல்லை முகைக்கும்,
ஆய் தொடி அரிவையர் தந்தை நாடே.  10

Puranānūru 117, Poet Kapilar sang this remembering Vēl Pāri ‘s Parambu Nadu, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Kaiyaru Nilai
Even if Saturn smoldered, a comet appeared,
or if Venus ran toward the south,
his fields were full, bushes blossomed with
flowers, and rows of large-eyed wild cows calved
in the yards of houses and grazed on good grass.

Because of his just scepter, many wise men came
to him, rains never failed even in the dry lands,
and green-leaved mullai vines have buds looking
like the thorny teeth of young wildcats, in their
father’s land, the young girls with beautiful bangles.

Notes:  Puranānūru poems 105, 106, 107, 108, 111, 113, 114, 115, 116, 117, 118, 119, 120, and 236 were written for Pāri.  In poems 109 and 110, Kapilar appeals to the Chozha, Chera and Pandiya kings not to invade and attack Pāri’s Parampu Mountain and country.  Despite that, they killed him by treacherous means and took his country.  Poem 112 was written by the two daughters of Pāri.  Pāri was one of the seven great donors, who were small-region kings.   The seven are Kāri, Ori, Pēkan, Āy, Nalli, Pāri and Athikan – Athikan is Athiyamān, who is mentioned as Ezhini (his clan name) in Puranānūru 158.  Kapilar wrote Puranānūru 8, 14, 105-111, 113-124, 143, 200-202, 236, 337 and 347.  காட்டுப் பூனையின் பற்களைப் போன்ற முல்லை அரும்பு: அகநானூறு 391 – பார்வல் வெருகின் கூர் எயிற்று அன்ன வரி மென் முகைய, குறுந்தொகை 220 – முல்லை வெருகு சிரித்தன்ன பசு வீ மென் பிணி குறு முகை அவிழ்ந்த, குறுந்தொகை 240 – வெருக்குப்பல் உருவின் முல்லையொடு, புறநானூறு 117 – பிள்ளை வெருகின் முள் எயிறு புரையப் பாசிலை முல்லை முகைக்கும்.    வெள்ளி திசை மாறினும்: புறநானூறு 35 – இலங்கு கதிர் வெள்ளி தென்புலம் படரினும், புறநானூறு 117 – தென் திசை மருங்கின் வெள்ளி ஓடினும், புறநானூறு 388 – வெள்ளி தென் புலத்து உறைய, புறநானூறு 389 – வெண்பொன் போகுறு காலை, மதுரைக்காஞ்சி 108 – வரும் வைகல் மீன் பிறழினும், பட்டினப்பாலை 1- வயங்கு வெண்மீன் திசை திரிந்து தெற்கு ஏகினும்.

Meanings:  மைம்மீன் – Saturn, புகையினும் – even if it smokes, தூமம் தோன்றினும் – even if a comet appears, தென் திசை – south, மருங்கின் – side, வெள்ளி ஓடினும் – even if the silver planet runs, Venus, வயல் அகம் நிறைய – fields were filled, புதல் பூ மலர – flowers had blossomed on bushes, மனைத்தலை – in the houses, மகவை ஈன்ற – gave birth to calves, அமர்க்கண் – huge eyes, calm eyes, ஆமா – wild cow, நெடுநிறை – alongside, நன் புல் ஆர – eating the good grass, கோஒல் செம்மையின் – because of his just rule (கோஒல் – அளபெடை), சான்றோர் – elders, பல்கி – are many (பல்க எனத் திரிக்க), பெயல் – rain, பிழைப்பு அறியா – where rains do not fail, புன்புலத்ததுவே – in the dry land, பிள்ளை வெருகின் – of a young wildcat, முள் எயிறு – sharp teeth, புரைய – like (புரை – உவம உருபு, a comparison word), பாசிலை – (jasmine creepers with) green leaves, முல்லை முகைக்கும் – have put out jasmine buds, ஆய் தொடி – pretty bangles, chosen bangles, அரிவையர் – the young ladies, தந்தை நாடே – father’s land (நாடே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 118, பாடியவர்: கபிலர், பாடப்பட்டோன்: வேள் பாரி, திணை: பொதுவியல்,  துறை:  கையறு நிலை
அறையும் பொறையும் மணந்த தலைய,
எண் நாள் திங்கள் அனைய கொடுங்கரைத்
தெண்ணீர்ச் சிறு குளம் கீள்வது மாதோ,
கூர் வேல் குவைஇய மொய்ம்பின்
தேர் வண் பாரி தண் பறம்பு நாடே.  5

Puranānūru 118, Poet Kapilar sang about Parampu country after its fall, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Kaiyaru Nilai
The small lake with its clear water and its
curved shoreline like the eighth-day moon,
filled with boulders and knolls lying next
to each other, is shattered now in the cool
Parampu country that once belonged
to Pāri carrying a sharp spear on his large
arm, the man who donated chariots.

Notes:  Puranānūru poems 105, 106, 107, 108, 111, 113, 114, 115, 116, 117, 118, 119, 120, and 236 were written for Pāri.  In poems 109 and 110, Kapilar appeals to the Chozha, Chera and Pandiya kings not to invade and attack Pāri’s Parampu Mountain and country.  Despite that, they killed him by treacherous means and took his country.  Poem 112 was written by the two daughters of Pāri.  Pāri was one of the seven great donors, who were small-region kings.   The seven are Kāri, Ori, Pēkan, Āy, Nalli, Pāri and Athikan – Athikan is Athiyamān, who is mentioned as Ezhini (his clan name) in Puranānūru 158.  Kapilar wrote Puranānūru 8, 14, 105-111, 113-124, 143, 200-202, 236, 337 and 347.

Meaning:   அறையும் பொறையும் மணந்த தலைய – with boulders and knolls together on the top, எண் நாள் திங்கள் அனைய – like the 8th day moon, கொடுங்கரை – curved shores, தெண்ணீர்ச் சிறு குளம் – clear water small lake, clear water pond, கீள்வது – broken, shattered, மாதோ – மாது, ஓ அசைநிலைகள், expletives, கூர் வேல் – sharp spear, குவைஇய மொய்ம்பின் – with thick shoulders (குவைஇய – அளபெடை), தேர் வண் பாரி – Pāri who donated chariots, தண் பறம்பு நாடே – the cool Parampu country (நாடே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 119, பாடியவர்: கபிலர், பாடப்பட்டோன்: வேள் பாரி, திணை: பொதுவியல்,  துறை:  கையறு நிலை
கார்ப் பெயல் தலைஇய காண்பு இன் காலைக்,
களிற்று முக வரியின் தெறுழ் வீ பூப்பச்,
செம்புற்று ஈயலின் இன் அளைப் புளித்து,
மென்தினை யாணர்த்து நந்தும் கொல்லோ,
நிழல் இல் நீள் இடைத் தனி மரம் போலப்,  5
பணை கெழு வேந்தரை இறந்தும்,
இரவலர்க்கு ஈயும் வள்ளியோன் நாடே?

Puranānūru 119, Poet Kapilar sang for Vēl Pāri, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Kaiyaru Nilai
There was a sweet time when monsoons poured,
and therul flowers blossomed like the spots
on the faces of elephants,
termites from red mounds were cooked
in sauces with tamarind and sweet buttermilk,
and wealth from soft millet was abundant.
Will all that be ruined?
He was like a single tree on a long, shadowless
path, our generous lord who gave more than other
kings with panai drums, to those who came in need!

Notes:  Puranānūru poems 105, 106, 107, 108, 111, 113, 114, 115, 116, 117, 118, 119, 120, and 236 were written for Pāri.  In poems 109 and 110, Kapilar appeals to the Chozha, Chera and Pandiya kings not to invade and attack Pāri’s Parampu Mountain and country.  Despite that, they killed him by treacherous means and took his country.   Poem 112 was written by the two daughters of Pāri.  Pāri was one of the seven great donors, who were small-region kings.   The seven are Kāri, Ori, Pēkan, Āy, Nalli, Pāri and Athikan – Athikan is Athiyamān, who is mentioned as Ezhini (his clan name) in Puranānūru 158.  Kapilar wrote Puranānūru 8, 14, 105-111, 113-124, 143, 200-202, 236, 337 and 347.  யாணர் – புதிதுபடற் பொருட்டே யாணர்க் கிளவி (தொல்காப்பியம், உரியியல் 83).

Meaning:   கார்ப் பெயல் தலைஇய – monsoon rains had fallen (தலைஇய – அளபெடை), காண்பு இன் – sweet to the eyes, காலை – at the time, களிற்று முக வரியின் – like the face spots of elephants (வரியின் – இன் ஒப்புப்பொருளில் வந்தது, ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு), தெறுழ் வீ பூப்ப – therul flowers bloomed, kind of vine (பூப்ப – வினையெச்சம்), செம்புற்று ஈயலின் – with the termites from red mounds, இன் அளைப் புளித்து – sweet buttermilk with tamarind, மெந்தினை – soft millet, delicate millet, யாணர்த்து – with abundance, flourishing, நந்தும் கொல்லோ – will it be spoiled (கொல்லோ – ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive), நிழல் இல்  – without shade, நீளிடை – long path, தனி மரம் போல – like a lonely tree, பணை கெழு வேந்தரை இறந்தும் – more than that of kings with panai drums, beyond that of kings with panai drums, இரவலர்க்கு ஈயும் – giving to those who ask, giving to those in need, வள்ளியோன் நாடே – the country of the generous man (நாடே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 120, பாடியவர்: கபிலர், பாடப்பட்டோன்: வேள் பாரி, திணை: பொதுவியல்,  துறை:  கையறு நிலை
வெப்புள் விளைந்த வேங்கைச் செஞ்சுவல்
கார்ப் பெயல் கலித்த பெரும்பாட்டு ஈரத்துப்,
பூழி மயங்கப் பல உழுது, வித்திப்
பல்லி ஆடிய பல் கிளைச் செவ்விக்
களை கால் கழாலின் தோடு ஒலிபு நந்தி,  5
மென்மயில் புனிற்றுப் பெடை கடுப்ப நீடிக்,
கருந்தாள் போகி ஒருங்கு பீள் விரிந்து,
கீழும் மேலும் எஞ்சாமைப் பல காய்த்து,
வாலிதின் விளைந்த புது வரகு அரியத்
தினை கொய்யக் கவ்வை கறுப்ப, அவரைக்  10
கொழுங்கொடி விளர்க்காய் கோள் பதம் ஆக,
நிலம் புதைப் பழுனிய மட்டின் தேறல்
புல் வேய்க் குரம்பைக் குடிதொறும் பகர்ந்து,
நறு நெய்க் கடலை விசைப்பச் சோறு அட்டுப்
பெருந்தோள் தாலம் பூசல் மேவர,  15
வருந்தா யாணர்த்து நந்தும் கொல்லோ,
இரும் பல் கூந்தல் மடந்தையர் தந்தை
ஆடு கழை நரலும் சேட் சிமைப் புலவர்
பாடி ஆனாப் பண்பின் பகைவர்
ஓடு கழல் கம்பலை கண்ட  20
செரு வெஞ்சேஎய் பெருவிறல் நாடே.

Puranānūru 120, Poet Kapilar sang for Pāri, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Kaiyaru Nilai
In the fields with intense heat,
where vēngai trees grow on the raised,
red land and heavy rains have poured
and drenched the land, fine soil is
plowed and turned often and seeded,
harrows comb the fields and remove the
weeds with their roots, letting plants grow
with many stems, big with flourishing ears,
and when the black stalks grow tall, to the
color of a peahen that has just hatched eggs,
they cut the new millet that has matured
abundantly above and below,
and then when sesame seed blackens,
it is time to reap the white pods of densely
growing avarai beans, and in every
settlement, in the huts roofed with grass,
they share the clarified liquor that has been
buried and matured in liquor jars, and cook
fragrant lentils in ghee along with rice.

Women with large arms serve food in plates,
in the brave land ruled by a victorious king,
the father of the young women with luxuriant,
black hair.  In his land, swaying bamboos rustle
on tall peaks.  Poets have sung to him without end,
the man who listened to the jingles of the warrior
anklets of enemies running away from him,
a victorious king who longed for war, like Murukan.

Will this prosperity be ruined?

Notes:  Puranānūru poems 105, 106, 107, 108, 111, 113, 114, 115, 116, 117, 118, 119, 120, and 236 were written for Pāri.  In poems 109 and 110, Kapilar appeals to the Chozha, Chera and Pandiya kings not to invade and attack Pāri’s Parampu Mountain and country.  Despite that, they killed him by treacherous means and took his country.  Poem 112 was written by the two daughters of Pāri.  Pāri was one of the seven great donors, who were small-region kings.   The seven are Kāri, Ori, Pēkan, Āy, Nalli, Pāri and Athikan – Athikan is Athiyamān, who is mentioned as Ezhini (his clan name) in Puranānūru 158.   Kapilar wrote Puranānūru 8, 14, 105-111, 113-124, 143, 200-202, 236, 337 and 347.  யாணர் – புதிதுபடற் பொருட்டே யாணர்க் கிளவி (தொல்காப்பியம், உரியியல் 83).  கம்பலை – கம்பலை சும்மை கலியே அழுங்கல் என்று இவை நான்கும் அரவப் பொருள (தொல்காப்பியம், உரியியல் 53).  புனிறு – புனிறு என் கிளவி ஈன்றணிமைப் பொருட்டே (தொல்காப்பியம் உரியியல் 79).

Meanings:  வெப்புள் விளைந்த – growing in intense heat, வேங்கை – vēngai trees, kino trees, Pterocarpus marsupium, செஞ்சுவல் – red high grounds, கார்ப் பெயல் கலித்த – flourishing from the abundant monsoon rains, பெரும்பாட்டு ஈரத்து – on the land that is drenched greatly, பூழி மயங்க – mixing with dust, turning the soil, பல உழுது – plowing many times, வித்தி – seeding, பல்லி ஆடிய – using harrows, பல் கிளை – many stems, செவ்வி – grow well, களை கால் கழாலின் – due to removing weeds with their roots, தோடு ஒலிபு நந்தி – leaves/grain ears flourish and grow, மென் மயில் – delicate peacock, புனிற்றுப் பெடை – female that has hatched eggs recently, female that has laid eggs recently, கடுப்ப – like (உவம உருபு, a comparison word), நீடி – long, கருந்தாள் – black stalks, போகி – growing tall, ஒருங்கு பீள் விரிந்து – tender ears of grain are mature, கீழும் மேலும் – on the tops and bases, எஞ்சாமைப் பல காய்த்து – yielded in abundance, வாலிதின் விளைந்த – grew well, புது வரகு – new millet, அரிய – to cut, தினை கொய்ய – harvest the little millet, கவ்வை கறுப்ப – when sesame seeds blacken, அவரை – avarai bean, Dolichos lablab, கொழுங்கொடி – thick vines, விளர்க் காய் – white bean (விளர் = வெண்மை, மென்மை), கோள் பதம் ஆக – when it is ready to cut, நிலம் புதை – buried in the earth, பழுனிய மட்டின் தேறல் – aged alcohol, புல் வேய் – thatched with grass, குரம்பை – huts, குடிதொறும் பகர்ந்து – sharing with those in every settlement/village, நறு – fragrant, நெய்க் கடலை – kadalai/ lentil fried in oil, விசைப்ப – துள்ள, leaping, சோறு அட்டு – cooked rice, பெருந்தோள் – women with broad shoulders, women with large arms (பண்புத் தொகைப்புறத்துப் பிறந்த அன்மொழித்தொகை), தாலம் – bowls, பூசல் மேவர – wash the bowls before and after eating, mash  the food with hands and eat (பூசுதல் – கழுவுதல், பிசைந்துண்டல்), வருந்தா யாணர்த்து – with prosperity without having to worry, நந்தும் கொல்லோ – will it be ruined (கொல்லோ – ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive), இரும் பல் கூந்தல் – dark thick hair, மடந்தையர் தந்தை – the father of the young women, ஆடு கழை – swaying bamboo, நரலும் – making noises, சேட் சிமை – high peaks, புலவர் பாடி ஆனா – poets have sang about him, பண்பில் பகைவர் – enemies with no character, ஓடு – running away, கழல் – war anklets, கம்பலை கண்ட – hearing that sound, செரு – war, வெஞ்சேஎய் – Murukan who desires battles (சேஎய் – அளபெடை), பெருவிறல் – greatly victorious man (அன்மொழித்தொகை), நாடே – country, ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive

புறநானூறு 121, பாடியவர்: கபிலர், பாடப்பட்டோன்: மலையமான் திருமுடிக்காரி, திணை: பொதுவியல், துறை: முதுமொழிக் காஞ்சி
ஒரு திசை ஒருவனை உள்ளி நாற்றிசைப்
பலரும் வருவர், பரிசில் மாக்கள்
வரிசை அறிதலோ அரிதே, பெரிதும்
ஈதல் எளிதே மாவண் தோன்றல்!
அது நற்கு அறிந்தனை ஆயின்,  5
பொது நோக்கு ஒழிமதி, புலவர் மாட்டே.

Puranānūru 121, Poet Kapilar sang to Malaiyamān Thirumudi Kāri, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Muthumozhikkānji
Thinking of one man, many come from all four directions.
It is easy to give abundantly.  It is difficult to know who
the deserving ones are.  Greatly charitable Lord!
Since you understand, avoid judging all poets the same!

Notes:  Puranānūru 121, 122, 123, 124, 125 and 126 are written for this king.  Kāri was one of the seven great donors, who were small-region kings.   The seven are Kāri, Ori, Pēkan, Āy, Nalli, Pāri and Athikan – Athikan is Athiyamān, who is mentioned as Ezhini (his clan name) in Puranānūru 158.  Kāri was the king of Mullūr.  In Natrinai 170, there is a reference of Kāri repelling attack by the Āryans.   Kapilar wrote Puranānūru 8, 14, 105-111, 113-124, 143, 200-202, 236, 337 and 347.  மதி – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26).

Meaning:  ஒரு திசை ஒருவனை உள்ளி – thinking about one person, நாற்றிசைப் பலரும் வருவர் – many will come from all the four directions, பரிசில் மாக்கள் – those who come for gifts, வரிசை அறிதலோ அரிதே – it is difficult to know their ability (அறிதலோ – ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive, அரிதே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), பெரிதும் ஈதல் எளிதே – it is easy to give abundantly (எளிதே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), மா வண் தோன்றல் – O greatly charitable king, அது நற்கு அறிந்தனை ஆயின் – if you understand that well (நற்கு – நன்கு விகாரம்), பொது நோக்கு – looking at them as being similar, ஒழிமதி – please get rid of it (மதி – முன்னிலையசை, an expletive of the second person), புலவர் மாட்டே – towards the poets (மாட்டே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 122, பாடியவர்: கபிலர், பாடப்பட்டோன்: மலையமான் திருமுடிக்காரி, திணை: பாடாண், துறை: இயன் மொழி
கடல் கொளப்படாஅது, உடலுநர் ஊக்கார்,
கழல் புனை திருந்து அடிக் காரி! நின் நாடே
அழல் புறந்தரூஉம் அந்தணர் அதுவே,
வீயாத் திருவின் விறல் கெழு தானை
மூவருள் ஒருவன் துப்பு ஆகியர் என,  5
ஏத்தினர் தரூஉங் கூழே நும் குடி
வாழ்த்தினர் வரூஉம் இரவலர் அதுவே,
வடமீன் புரையுங் கற்பின் மட மொழி,
அரிவை தோள் அளவு அல்லதை,
நினது என இலை நீ பெருமிதத்தையே.  10

Puranānūru 122, Poet Kapilar sang to Malaiyamān Thirumudi Kāri, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi
O Kāri wearing warrior anklets on your perfect
feet!
The ocean will not take it and your enemies will
not try to seize it.  Your land belongs to Brahmins
who tend ritual fires.  If one of the three great kings
with victorious armies and faultless wealth desires
your partnership, they will praise you and send gifts,
which belong to those who come in need praising your
clan.  There is nothing you call your own, except the
arms of your wife of soft words and virtue like that
of Arundathi, and you are proud because of that!

Notes:  Puranānūru 121, 122, 123, 124, 125 and 126 are written for this king.  Kāri was one of the seven great donors, who were small-region kings.   The seven are Kāri, Ori, Pēkan, Āy, Nalli, Pāri and Athikan – Athikan is Athiyamān, who is mentioned as Ezhini (his clan name) in Puranānūru 158.  Kāri was the king of Mullūr.  In Natrinai 170, there is a reference of Kāri repelling attack by the Āryans.   Kapilar wrote Puranānūru 8, 14, 105-111, 113-124, 143, 200-202, 236, 337 and 347.  வடமீன், சிறுமீன், சாலினி – அருந்ததி, the star Alcor, புறநானூறு 122 – வடமீன் புரையும் கற்பின் மட மொழி அரிவை, ஐங்குறுநூறு 442 – அருந்ததி அனைய கற்பின், கலித்தொகை 2 – வடமீன் போல் தொழுது ஏத்த வயங்கிய கற்பினாள், பெரும்பாணாற்றுப்படை 303 – சிறுமீன் புரையும் கற்பின் நறுநுதல், பரிபாடல் 5 – கடவுள் ஒரு மீன் சாலினி.

Meanings:  கடல் கொளப்படாஅது – will not be taken by the ocean (கொளப்படாஅது – அளபெடை), உடலுநர் ஊக்கார் – enemies will not try to take it, கழல் புனை திருந்து அடிக் காரி – O Kāri who wears warrior anklets on your perfect feet, நின் நாடே – your country (நாடே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), அழல் புறந்தரூஉம் அந்தணர் அதுவே – it belongs to the Brahmins who tend ritual fires (புறந்தரூஉம் – அளபெடை, அதுவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), வீயாத் திருவின் – with unspoiled wealth, விறல் கெழு தானை – with victorious armies, மூவருள் ஒருவன் – one among the three, துப்பு ஆகியர் என – to become strong, ஏத்தினர் – they praise you, தரூஉம் கூழே – the gifts that they bring (தரூஉம் – அளபெடை, கூழே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), நும் குடி வாழ்த்தினர் வரூஉம் இரவலர் அதுவே – they belong to those who come to you praising your clan (வரூஉம் – அளபெடை, அதுவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), வடமீன் புரையும் கற்பின் மட மொழி அரிவை – the young woman (wife) with soft words and virtue of Arundathi, தோள் அளவு அல்லதை – other than her arms (அல்லதை – அல்லது, ஈறு திரிந்தது), நினது என இலை – there is nothing you think as yours, நீ பெருமிதத்தையே – you are proud, you are great (இலை – இல்லை என்பதன் விகாரம், பெருமிதத்தையே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 123, பாடியவர்: கபிலர், பாடப்பட்டோன்: மலையமான் திருமுடிக்காரி, திணை: பாடாண், துறை: இயன் மொழி
நாள் கள் உண்டு நாள் மகிழ் மகிழின்
யார்க்கும் எளிதே தேர் ஈதல்லே,
தொலையா நல்லிசை விளங்கு மலையன்
மகிழாது ஈத்த இழையணி நெடுந்தேர்
பயங்கெழு முள்ளூர் மீமிசைப்  5
பட்ட மாரி உறையினும் பலவே.

Puranānūru 123, Poet Kapilar sang for Malaiyamān Thirumudi Kāri, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi
It is easy for anybody to be drunk with bliss during
the day in their court and gift away chariots.
But shining Malaiyan with untarnished fame gives
away beautifully decorated chariots without
drinking, their numbers higher than
the rain drops that fall on fertile Mullūr Mountain.

Notes:  Puranānūru 121, 122, 123, 124, 125 and 126 are written for this king.  Kāri was one of the seven great donors, who were small-region kings.   The seven are Kāri, Ori, Pēkan, Āy, Nalli, Pāri and Athikan –  Athikan is Athiyamān, who is mentioned as Ezhini (his clan name) in Puranānūru 158.  Kāri was the king of Mullūr.   In Natrinai 170, there is a reference of Kāri repelling attack by the Āryans.  Kapilar wrote Puranānūru 8, 14, 105-111, 113-124, 143, 200-202, 236, 337 and 347.  Kapilar wrote about Mullūr in Natrinai 291.

Meanings:  நாள் கள் உண்டு – drinking liquor early in the morning, நாள் மகிழ் – in the happy court during the day, மகிழின் – if they are happy, யார்க்கும் எளிதே தேர் ஈதல்லே – to be drunk and gifting chariots is easy for everyone (ஈதல்லே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), தொலையா நல்லிசை – unspoiled fine fame, விளங்கு மலையன் – splendid Malaiyan, flourishing Malaiyan, மகிழாது ஈத்த – given without drinking, இழையணி நெடுந்தேர் – beautifully decorated tall chariots, பயங்கெழு முள்ளூர் – fertile/beneficial Mullūr Mountain, மீமிசைப் பட்ட மாரி உறையினும் பலவே – more than the raindrops that fall on it (மீமிசை – ஒருபொருட் பன்மொழி, பலவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 124, பாடியவர்: கபிலர், பாடப்பட்டோன்: மலையமான் திருமுடிக்காரி, திணை: பாடாண், துறை: இயன் மொழி
நாளன்று போகிப், புள்ளிடைத் தட்பப்,
பதனன்று புக்குத், திறனன்று மொழியினும்,
வறிது பெயர்குநர் அல்லர், நெறி கொளப்
பாடு ஆன்று இரங்கும் அருவிப்
பீடு கெழு மலையன் பாடியோரே.  5

Puranānūru 124, Poet Kapilar sang for Malaiyamān Thirumudi Kāri, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi
Even if they went on wrong days,
even if there were bad omens,
even if they entered at bad times and
even if they talked inappropriately,
they will not return empty handed,
if they praise proud Malaiyan who
owns a mountain that has waterfalls
that roar loudly and flow down evenly.

Notes:  Puranānūru 121, 122, 123, 124, 125 and 126 are written for this king.  Kāri was one of the seven great donors, who were small-region kings.   The seven are Kāri, Ori, Pēkan, Āy, Nalli, Pāri and Athikan –  Athikan is Athiyamān, who is mentioned as Ezhini (his clan name) in Puranānūru 158.  Kāri was the king of Mullūr.   In Natrinai 170, there is a reference of Kāri repelling attack by the Āryans.  Kapilar wrote Puranānūru 8, 14, 105-111, 113-124, 143, 200-202, 236, 337 and 347.

Meanings:  நாளன்று போகி – going on wrong days, புள்ளிடைத் தட்ப – if there are bad omens, பதனன்று புக்கு – entering at bad times, திறனன்று மொழியினும் – even if they talk without smartness, வறிது பெயர்குநர் அல்லர் – those who return will not come back empty handed, நெறி கொளப் பாடு ஆன்று இரங்கும் அருவி – waterfalls that flow down evenly roaring loudly, பீடு கெழு மலையன் பாடியோரே – those who sing to proud Kāri who owns a mountain (பாடியோரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 125, பாடியவர்: வடம வண்ணக்கன் பெருஞ்சாத்தனார், பாடப்பட்டோன்: மலையமான் திருமுடிக்காரி, திணை: வாகை, துறை: அரச வாகை
பருத்திப் பெண்டின் பனுவல் அன்ன,
நெருப்புச் சினந்தணிந்த நிணந்தயங்கு கொழுங்குறை
பரூஉக் கண் மண்டையொடு, ஊழ்மாறு பெயர
உண்கும் எந்தை நின் காண்கு வந்திசினே,
நள்ளாதார் மிடல் சாய்த்த  5
வல்லாள! நின் மகிழ் இருக்கையே,
உழுத நோன் பகடு அழி தின்றாங்கு
நல் அமிழ்து ஆக நீ நயந்து உண்ணும் நறவே,
குன்றத்து அன்ன களிறு பெயரக்
கடந்து அட்டு வென்றோனும் நிற் கூறும்மே,  10
வெலீஇயோன் இவன் எனக்,
கழல் அணிப் பொலிந்த சேவடி நிலங் கவர்பு
விரைந்து வந்து சமந் தாங்கிய
வல் வேல் மலையன் அல்லன் ஆயின்,
நல் அமர் கடத்தல் எளிது மன் நமக்கு எனத்  15
தோற்றோன் தானும் நிற்கூறும்மே,
தொலைஇயோன் அவன் என
ஒரு நீ ஆயினை பெரும, பெருமழைக்கு
இருக்கை சான்ற உயர் மலைத்
திருத்தகு சேஎய், நின் பெற்றிசினோர்க்கே.  20

Puranānūru 125, Poet Vadama Vannakkan Perunchathanār sang to Malaiyamān Thirumudu Kāri, Thinai: Vākai, Thurai: Arasa Vākai
I have come to see you, my lord, to drink again
and again huge bowls of liquor, and eat large
chunks of meat, with fat that drips and calms
hot fire, that resembles cotton spun by a woman!
I have come to your happy court, O strong man
who ruins the strength of enemies!
May the liquor you enjoy and drink become nectar
to you, like hay to a strong ox that plows!

The victor who slayed mountain-like elephants says,
that you gave him victory.  The defeated man thinks
that without Malaiayan with his strong spear who came
swiftly to the field to seize the land, his handsome legs
gleaming with war anklets, he would have won easily.
He praises you when he says that you were the one who
made him lose.  Greatness!  For those who have you,
you are like Murukan on a towering mountain with clouds!

Notes:  பனுவல் அன்ன (1) – ஒளவை துரைசாமி உரை – கோட்டையும் கோதும் நீக்கி நூற்பதற்கேட்பத் தூய்மை செய்யப்பட்ட பஞ்சு போறலின் நிணத்தை ‘பனுவலன்ன நிணம்’ என்றார், உ. வே. சாமிநாதையர் உரை – பஞ்சு போன்ற நிணம். The poet sang this to Kāri after Kāri helped the Chozha king Rasasooyam Vētta Perunarkilli to victory in his battle against the Chera king Cheraman Māntharancheral Irumporai.  This is the only Puranānūru poem written by this poet.  Puranānūru 121, 122, 123, 124, 125 and 126 are written for this king.  Kāri was one of the seven great donors, who were small-region kings.   The seven are Kāri, Ori, Pēkan, Āy, Nalli, Pāri and Athikan – Athikan is Athiyamān, who is mentioned as Ezhini (his clan name) in Puranānūru 158.   Kāri was the king of Mullūr.  In Natrinai 170, there is a reference of Kāri repelling attack by the Āryans.   சின் – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26, சின் என்பது இசின் என்பதன் முதற்குறை – ச. பாலசுந்தரம் உரை), அவற்றுள், இகுமும் சின்னும் ஏனை இடத்தொடும் தகு நிலை உடைய என்மனார் புலவர் (தொல்காப்பியம், இடையியல் 27).

Meanings:  பருத்திப் பெண்டின் பனுவல் அன்ன – like the cotton spun by a woman, நெருப்புச் சினம் தணிந்த – reduced the heat of raging fire, calmed the raging fire, நிணம் தயங்கு கொழுங்குறை – big pieces of meat with dripping fat, பரூஉக் கண் மண்டையொடு ஊழ்மாறு பெயர உண்கும் – I will drink huge bowls full of liquor again and again varying (பரூஉ – அளபெடை), எந்தை – O my lord, நின் காண்கு வந்திசினே – I came to see you (சின் தன்மை அசைச் சொல், an expletive of the first person, ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), நள்ளாதார் மிடல் சாய்த்த வல்லாள – O strong man who ruined the strength of your enemies, நின் மகிழ் இருக்கையே – came to your court, came to your happy place (இருக்கையே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), உழுத நோன் பகடு அழி தின்றாங்கு – like a strong ox that plowed and then ate hay, நல் அமிழ்து ஆக – become fine nectar, நீ நயந்து உண்ணும் நறவே – the liquor you love and drink (நறவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive, நறவு – நறா நற என்றாகி உகரம் ஏற்றது), குன்றத்து அன்ன களிறு பெயரக் கடந்து அட்டு வென்றோனும் நிற் கூறும்மே – the one who wins killing mountain-like elephants says about you (குன்றத்து – குன்றம், அத்து சாரியை, கூறும்மே – செய்யுளோசை நோக்கி மகர ஒற்று விரிந்தது), வெலீஇயோன் இவன் என – he is the one who caused victory (வெலீஇயோன் – அளபெடை), கழல் அணிப் பொலிந்த சேவடி – his handsome legs with warrior anklets, நிலங் கவர்பு விரைந்து வந்து சமம் தாங்கிய – who came swiftly to the battlefield to seize land and blocked (கவர்பு – கைக்கொள்ள வேண்டி), வல் வேல் மலையன் அல்லன் ஆயின் – if it were not for Malaiyan with strong spear, நல் அமர் கடத்தல் எளிது மன் நமக்கு என – that we would have won easily in the fine battle (மன் – கழிவுப்பொருளில் வந்த இடைச்சொல், a particle signifying past), தோற்றோன் தானும் நிற் கூறும்மே – the one who lost tells about you (கூறும்மே – செய்யுளோசை நோக்கி மகர ஒற்று விரிந்தது), தொலைஇயோன் அவன் என – he caused me to lose (தொலைஇயோன் – அளபெடை), ஒரு நீ ஆயினை பெரும பெரு மழைக்கு இருக்கை சான்ற உயர் மலைத் திருத்தகு சேஎய் – O greatness!  You are like Murukan who is on the towering mountains with huge clouds (சேஎய் – அளபெடை), நின் பெற்றிசினோர்க்கே – to those who have you (பெற்றிசினோர்க்கே – இசின் படர்க்கையின்கண் வந்தது, an expletive of the third person, ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 126, பாடியவர்: மாறோக்கத்து நப்பசலையார், பாடப்பட்டோன்: மலையமான் திருமுடிக்காரி, திணை: பாடாண், துறை: பரிசில்
ஒன்னார் யானை ஓடைப் பொன் கொண்டு,
பாணர் சென்னி பொலியத் தைஇ,
வாடாத் தாமரை சூட்டிய விழுச் சீர்
ஓடாப் பூட்கை உரவோன் மருக!
வல்லேம் அல்லேம் ஆயினும், வல்லே  5
நின் வயின் கிளக்குவம் ஆயின், கங்குல்
துயில் மடிந்தன்ன தூங்கிருள் இறும்பின்,
பறை இசை அருவி முள்ளூர்ப் பொருந!
தெறல் அரும் மரபின் நின் கிளையொடும் பொலிய,
நில மிசைப் பரந்த மக்கட்கு எல்லாம்  10
புலன் அழுக்கு அற்ற அந்தணாளன்,
இரந்து சென் மாக்கட்கு இனி இடன் இன்றிப்
பரந்து இசை நிற்கப் பாடினன், அதற்கொண்டு
சின மிகு தானை வானவன் குடகடல்,
பொலந்தரு நாவாய் ஓட்டிய அவ்வழிப்,  15
பிறகலம் செல்கலாது அனையேம் அத்தை
இன்மை துரப்ப இசைதர வந்து, நின்
வண்மையின் தொடுத்தனம் யாமே முள் எயிற்று
அரவு எறி உருமின் முரசெழுந்து இயம்ப,
அண்ணல் யானையொடு வேந்து களத்து ஒழிய,  20
அருஞ்சமம் ததையத் தாக்கி, நன்றும்
நண்ணாத் தெவ்வர்த் தாங்கும்
பெண்ணையம் படப்பை நாடு கிழவோயே. 23

Puranānūru 126, Poet Mārōkkathu Nappasalaiyār sang to Malaiyamān Thiru Mudi Kāri, Thinai: Pādān, Thurai: Parisil
O heir of a strong man with great leadership and principle of
not abandoning battles!  Even if I am not smart, I came here
rapidly to sing your fame.  With the gold from the face ornaments
of elephants belonging to enemies, you made heads of
bards glow, giving them gold lotus flowers that do not fade.

O lord of Mullūr Mountain, where waterfalls roar like parai
drums and the forest is pitch dark like nights that are sleeping.
The Brahmin poet Kapilar, he of purest knowledge of all the
people in this world, has sung about you so that your
wide-spreading fame will endure, and you and your family will
prosper.  There is no room for any more bards to come to you and
sing.

We are like the boats in the Western ocean, which are not allowed
to ply where Cheran brings gold by ships.  Goaded by our poverty
and attracted by your generosity, we have come here and have
started to sing about your virtues.
O lord of the country with the lovely Pennai River!  In harsh battles,
you attack as drums resound, like thunder that destroys snakes with
sharp fangs.  You repel attacks of enemy kings with noble elephants
and ruin them.

Notes:  Puranānūru 121, 122, 123, 124, 125 and 126 are written for this king.  Kāri was one of the seven great donors, who were small-region kings.   The seven are Kāri, Ori, Pēkan, Āy, Nalli, Pāri and Athikan – Athikan is Athiyamān, who is mentioned as Ezhini (his clan name) in Puranānūru 158 Kāri was the king of Mullūr.  There is a convention that thunder ruins and kills snakes.  Akanānūru 68, 92, 119, 182, 202, 274, 323, 328, Kalithokai 45, 113, Kurunthokai 158, 190, 268, 391 and Natrinai 37, 51, 114, 129, 238, 255, 264, 347, 383, Puranānūru 17, 37, 58, 126, 211, 366 and 369 have similar descriptions of thunder ruining or killing snakes.  This female poet from Mārōkam town which is near Korkai, wrote Puranānūru 37, 39, 126, 174, 226, 280 and 383.  புறநானூறு 126 – பறை இசை அருவி முள்ளூர்ப் பொருநர், புறநானூறு 229 – பறை இசை அருவி நல் நாட்டுப் பொருநன், புறநானூறு 398 – பறை இசை அருவிப் பாயல் கோவே, பதிற்றுப்பத்து 70 – இழும் என இழிதரும் பறைக் குரல் அருவி.  வாடாத் தாமரை (3) – வாடாத தாமரையாகிய பொற்தாமரை, வெளிப்படை.  விழு (விழுமம்) – விழுமம் சீர்மையும் சிறப்பும் இடும்பையும் (தொல்காப்பியம் உரியியல் 57).

Meanings:  ஒன்னார் யானை ஓடைப் பொன் கொண்டு – with the gold from the face ornaments of enemy elephants, பாணர் சென்னி பொலிய தைஇ – making the heads of bards glow, making the heads of bards beautiful (தைஇ – அளபெடை), வாடாத் தாமரை சூட்டிய – wore unfading lotus, wore a gold lotus, விழுச் சீர் – great leadership, ஓடாப் பூட்கை உரவோன் மருக – O heir of a lord whose principle was not to run away from battle, O heir of a lord who had the strength not to run away from battle, வல்லேம் அல்லேம் ஆயினும் – even if I am not one with great ability (அல்லேம் – தன்மைப் பன்மை, first person plural), வல்லே நின் வயின் கிளக்குவம் – I came here rapidly to sing your fame (தன்மைப் பன்மை, first person plural), ஆயின் – if, கங்குல் துயில் மடிந்தன்ன – like night is sleeping, தூங்கிருள் இறும்பின் – with small forest with pitch darkness, பறை இசை அருவி முள்ளூர்ப் பொருந – O lord of Mullūr Mountain where waterfalls roar like parai drums, தெறல் அரும் மரபின் – in the tradition of not being ruined, நின் கிளையொடும் பொலிய – may you flourish with your relatives (கிளையொடும் – உம்மை – உயர்வு சிறப்பு), நில மிசைப் பரந்த மக்கட்கு எல்லாம் – among all the people spread in this world, புலன் அழுக்கு அற்ற அந்தணாளன் – the Brahmin poet Kapilar with no blemish in intellect, இரந்து சென் மாக்கட்கு இனி இடன் இன்றி – without any room for others to come to you and sing for gifts, பரந்து இசை நிற்கப் பாடினன் – he sang to establish your widespread fame, அதற்கொண்டு – since then, சின மிகு தானை வானவன் – Cheran with great rage, குடகடல் – western sea, பொலந்தரு நாவாய் ஓட்டிய – riding ships that bring gold/wealth, அவ்வழிப் பிற கலம் செல்கலாது – without letting other ships on that path, அனையேம் – we are like that, அத்தை – அசைநிலை, இன்மை துரப்ப – poverty goading us, இசைதர வந்து நின் வண்மையின் தொடுத்தனம் யாமே – we are starting to sing since your generosity attracted us  (யாமே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), முள் எயிற்று அரவு எறி உருமின் – like thunder that kills snakes with sharp fangs (உருமின்- இன் ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு, ஒப்புப் பொருளில் வந்தது), முரசெழுந்து இயம்ப – drum sounds rise up and roar, அண்ணல் யானையொடு வேந்து களத்து ஒழிய – kings ruined in battles with their noble elephants, அருஞ்சமம் ததையத் தாக்கி – attacked and crushed in harsh battles, நன்றும் – greatly, நண்ணா – not close, தெவ்வர்த் தாங்கும் – able to repel enemies well, பெண்ணை அம் படப்பை நாடு கிழவோயே –  O lord of the land with the lovely Pennai river  (அம் – சாரியை, கிழவோயே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 127, பாடியவர்: உறையூர் ஏணிச்சேரி முடமோசியார், பாடப்பட்டோன்: ஆய் அரண்டின், திணை: பாடாண், துறை: கடை நிலை
களங்கனியன்ன கருங்கோட்டுச் சீறியாழ்ப்
பாடு இன் பனுவல் பாணர் உய்த்தெனக்,
களிறு இல ஆகிய புல் அரை நெடுவெளில்,
கான மஞ்ஞை கணனொடு சேப்ப,
ஈகை அரிய இழையணி மகளிரொடு  5
சாயின்று என்ப ஆஅய் கோயில்,
சுவைக்கு இனிதாகிய குய்யுடை அடிசில்
பிறர்க்கு ஈவு இன்றித் தம் வயிறு அருத்தி,
உரை சால் ஓங்கு புகழ் ஒரிஇய
முரைசு கெழு செல்வர் நகர் போலாதே.  10

Puranānūru 127, Poet Uraiyur Ēnichēri Mudamōsiyār sang for Āy Andiran, Thinai: Pādān, Thurai, Kadai Nilai
Since the trained bards who sang sweet songs with
small yāzh with stems as black as kalam fruits have left
with gift elephants, there are none in the stalls with dull,
tall posts.  Flocks of forest peacocks reside there.

They say that Āy’s women have only the precious gold
jewels that cannot be given away, and the palace has
fallen into disrepair.  It cannot be compared to the palaces
of kings with drums who have lost their great fame,
who eat tasty, sweet foods with spices and fill their
stomachs, unable to give to others!

Notes:  Puranānūru 127, 128, 129, 130, 131, 132, 133, 134, 135, 136, 240, 241, 374and 375 were written for this king, who was born in the Vēlir clan.  Āy was one of the seven great donors, who were small-region kings.   The seven are Kāri, Ori, Pēkan, Āy, Nalli, Pāri and Athikan – Athikan is Athiyamān, who is mentioned as Ezhini (his clan name) in Puranānūru 158.  This poet wrote Puranānūru 13, 127-135, 241, 374 and 375.

Meanings:  களங்கனியன்ன – like kalam fruit, Kalakākkāi, Carissa congesta Wight, Corinda tree, கருங்கோட்டு – black-stemmed, சீறியாழ்ப் பாடு இன் பனுவல் பாணர் – trained bards who sing songs sweetly with small lutes, உய்த்தென – since they have taken (as gifts) and gone, களிறு இல ஆகிய – have become empty without elephants, புல் அரை நெடுவெளில் – dull tall posts, கான மஞ்ஞை கணனொடு சேப்ப – forest peacocks stay there with their flocks, ஈகை அரிய இழையணி மகளிரொடு – with women who have precious gold jewels which they cannot give, சாயின்று என்ப ஆஅய் கோயில் – they say that Ay’s palace  has been ruined (ஆஅய் – அளபெடை), சுவைக்கு இனிதாகிய குய்யுடை அடிசில் – tasty sweet cooked food with spices, பிறர்க்கு ஈவு இன்றி – without giving to others, தம் வயிறு அருத்தி – they just eat, உரை சால் ஓங்கு புகழ் ஒரிஇய – lost their great fame (ஒரிஇய – அளபெடை), முரைசு கெழு – with drums, செல்வர் நகர் போலாதே – the palaces of other kings are not equal (போலாதே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 128, பாடியவர்: உறையூர் ஏணிச்சேரி முடமோசியார், பாடப்பட்டோன்: ஆய் அண்டிரன், திணை: பாடாண், துறை: வாழ்த்து, இயன் மொழி
மன்றப் பலவின் மாச் சினை மந்தி
இரவலர் நாற்றிய விசி கூடு முழவின்
பாடு இன் தெண் கண் கனி செத்து அடிப்பின்,
அன்னச் சேவல் மாறு எழுந்து ஆலும்
கழல் தொடி ஆஅய் மழை தவழ் பொதியில், 5
ஆடுமகள் குறுகின் அல்லது,
பீடு கெழு மன்னர் குறுகலோ அரிதே.

Puranānūru 128, Poet Uraiyur Ēnichēri Mudamōsiyār sang for Āy Andiran, Thinai: Pādān, Thurai: Vālthu, Iyan Mozhi
A female monkey beat on a tightly
tied drum with a clear eye and sweet
sound, hung on a jackfruit tree’s big
branch by drummers who came for
alms, thinking that it was a jackfruit,
and a reacting gander rose up and
called, in Āy’s land where clouds
spread on Pothiyil Mountain.
Āy with warrior’s bracelets and anklets
is easier to approach by a female dancer
than by greatly mighty kings.

Notes:  Puranānūru 127, 128, 129, 130, 131, 132, 133, 134, 135, 136, 240, 241, 374 and 375 were written for this king, who was born in the Vēlir clan.  Āy was one of the seven great donors, who were small-region kings.   The seven are Kāri, Ori, Pēkan, Āy, Nalli, Pāri and Athikan – Athikan is Athiyamān, who is mentioned as Ezhini (his clan name) in Puranānūru 158.   This poet wrote Puranānūru 13, 127-135, 241, 374 and 375.  மன்றப் பலவின் – புறநானூறு 374, நற்றிணை 213.

Meaning:   மன்றப் பலவின் – of a jackfruit tree in the courtyard (public place), மாச்சினை – a huge branch, மந்தி – a female monkey, இரவலர் – those who came for alms (drummers), நாற்றிய – that was hung, விசி கூடு முழவின் – of a tightly tied drum (விசி கூடு – பிணிப்புப் பொருந்திய), பாடு இன் – sweet sound, தெண்கண் – clear eye of the drum, கனி செத்து – thinking that it is a fruit, அடிப்பின் – when it beat on it, அன்னச் சேவல் – a gander, a male goose, மாறு எழுந்து ஆலும் – reacted and rose up and called, reacted and rose up and danced, கழல் – warrior’s anklets, தொடி ஆஅய் – Āy with his bracelets (ஆஅய் – அளபெடை), மழை – clouds, தவழ் – spreading, பொதியில் – Pothiyil Mountain, Pothikai Mountain, ஆடுமகள் குறுகின் அல்லது – unless a female dancer approaches, பீடு கெழு மன்னர் – mighty kings, குறுகலோ அரிதே – it will be unable to approach him (அரிதே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 129, பாடியவர்: உறையூர் ஏணிச்சேரி முடமோசியார், பாடப்பட்டோன்: ஆய் அண்டிரன், திணை: பாடாண், துறை: இயன் மொழி  
குறி இறைக் குரம்பைக் குறவர் மாக்கள்
வாங்கு அமைப் பழுனிய தேறல் மகிழ்ந்து,
வேங்கை முன்றில் குரவை அயரும்,
தீஞ் சுளைப் பலவின் மாமலைக் கிழவன்,
ஆஅய் அண்டிரன், அடு போர் அண்ணல்,  5
இரவலர்க்கு ஈத்த யானையின் கரவு இன்று
வானம் மீன் பல பூப்பின், ஆனாது
ஒருவழிக் கருவழியின்றிப்
பெரு வெள் என்னின் பிழையாது மன்னே.

Puranānūru 129, Poet Uraiyur Ēnichēri Mudamōsiyār sang for Āy Andiran, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi
In Āy’s great mountain country with jackfruits
with sweet pieces,
mountain dwellers living in huts with narrow eaves
drink aged liquor and perform kuravai dances in
the front yards of their houses near vēngai trees.
If clouds don’t hide the stars, they will multiply
endlessly without any black spaces, light up the
sky, and probably equal the number of elephants
granted by Āy Andiran, leader of murderous battles.

Notes:  Puranānūru 127, 128, 129, 130, 131, 132, 133, 134, 135, 136, 240, 241, 374and 375 were written for this king, who was born in the Vēlir clan.  Āy was one of the seven great donors, who were small-region kings.   The seven are Kāri, Ori, Pēkan, Āy, Nalli, Pāri and Athikan – Athikan is Athiyamān, who is mentioned as Ezhini (his clan name) in Puranānūru 158. This poet wrote Puranānūru 13, 127-135, 241, 374 and 375.  புறநானூறு 24 – திண் திமில் வன் பரதவர் வெப்புடைய மட்டுண்டு தண் குரவைச் சீர் தூங்குந்து, மலைபடுகடாம் 320-322 – நறவு நாட் செய்த குறவர் தம் பெண்டிரொடு மான்தோற் சிறு பறை கறங்கக் கல்லென வான் தோய் மீமிசை அயரும் குரவை.

Meanings:  குறி இறைக் குரம்பை – huts with narrow/small eaves, குறவர் மாக்கள் – the mountain dwellers, வாங்கு அமை – curved bamboo tubes, பழுனிய தேறல் மகிழ்ந்து – enjoy aged liquor, வேங்கை முன்றில் – front yards with kino trees, Pterocarpus marsupium (முன்றில் – இல்முன்), குரவை அயரும் – they perform kuravai dances, தீஞ் சுளை – sweet segments, பலவின் – of jackfruit trees, மா மலைக் கிழவன் – the lord of the lofty mountain, ஆஅய் அண்டிரன் – Āy Andiran (ஆஅய் – அளபெடை), அடு போர் அண்ணல் – leader of murderous battles, இரவலர்க்கு ஈத்த யானையின் – like the elephants that he gave to the needy (யானையின் – இன் ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு, ஒப்புப் பொருளில் வந்தது), கரவு இன்று – without hiding, வானம் மீன் பல பூப்பின் – if the sky puts out many stars, ஆனாது – without end, ஒருவழிக் கருவழி இன்றி – without any black spaces in any place, பெரு வெள் என்னின் – if they put out great floods of bright light, பிழையாது – the numbers of stars would not differ, மன், அசை, ஏ – அசைநிலைகள், expletives

புறநானூறு 130, பாடியவர்: உறையூர் ஏணிச்சேரி முடமோசியார், பாடப்பட்டோன்: ஆய் அண்டிரன், திணை: பாடாண், துறை: இயன் மொழி
விளங்கு மணிக் கொடும் பூண் ஆஅய்! நின்னாட்டு
இளம் பிடி ஒரு சூல் பத்து ஈனும்மோ?
நின்னும் நின் மலையும் பாடி வருநர்க்கு,
இன்முகம் கரவாது, உவந்து நீ அளித்த
அண்ணல் யானை எண்ணின், கொங்கர்க்  5
குடகடல் ஓட்டிய ஞான்றைத்
தலைப்பெயர்த்திட்ட வேலினும் பலவே.

Puranānūru 130, Poet Uraiyur Ēnichēri Mudamōsiyār sang to Āy Andiran, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi
Āy wearing gleaming curved sapphire jewels!
In your country, do young female elephants
give birth to ten calves in one pregnancy?

If the number of noble elephants that you gave
away happily with a sweet face were counted,
they would be higher than the spears
abandoned by the Kongars when you chased
them back to the Western ocean.

Notes:  Puranānūru 127, 128, 129, 130, 131, 132, 133, 134, 135, 136, 240, 241, 374and 375 were written for this king, who was born in the Vēlir clan.  Āy was one of the seven great donors, who were small-region kings.   The seven are Kāri, Ori, Pēkan, Āy, Nalli, Pāri and Athikan – Athikan is Athiyamān, who is mentioned as Ezhini (his clan name) in Puranānūru 158. This poet wrote Puranānūru 13, 127-135, 241, 374 and 375.

Meaning:   விளங்கு மணிக் கொடும் பூண் ஆஅய் – O Āy with curved jewels made with bright gems/sapphire gems (ஆஅய் – அளபெடை), நின்னாட்டு – in your country, இளம் பிடி ஒரு சூல் பத்து ஈனும்மோ – will a young female elephant give birth to ten in one pregnancy (ஈனும்மோ – செய்யுளோசை நோக்கி மகர ஒற்று விரிந்தது), நின்னும் நின் மலையும் பாடி வருநர்க்கு – for those who come singing about you and your mountain, இன் முகம் – sweet face, கரவாது – without hiding, உவந்து நீ அளித்த – what you gave happily, அண்ணல் யானை எண்ணின் – if the number of noble elephants were counted, கொங்கர் – the Kongars, குடகடல் ஓட்டிய ஞான்றை – when you chased them to the western ocean,  தலைப்பெயர்த்திட்ட வேலினும் பலவே – more than the spears they left when they ran away (பலவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 131, பாடியவர்: உறையூர் ஏணிச்சேரி முடமோசியார், பாடப்பட்டோன்: ஆய் அண்டிரன், திணை: பாடாண், துறை: இயன் மொழி
மழைக் கணஞ் சேக்கும் மா மலைக் கிழவன்
வழைப் பூங்கண்ணி வாய்வாள் அண்டிரன்,
குன்றம் பாடின கொல்லோ,
களிறு மிக உடைய இக் கவின் பெறு காடே?

Puranānūru 131, Poet Uraiyur Ēnichēri Mudamōsiyār sang for Āy Andiran, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi
Did this with lovely forest, which holds
many elephants, sing praises to Andiran
wearing a valai flower garland,
lord of the great mountain with
masses of clouds, whose sword never fails?

Notes:  Puranānūru 127, 128, 129, 130, 131, 132, 133, 134, 135, 136, 240, 241, 374 and 375 were written for this king, who was born in the Vēlir clan.  Āy was one of the seven great donors, who were small-region kings.   The seven are Kāri, Ori, Pēkan, Āy, Nalli, Pāri and Athikan – Athikan is Athiyamān, who is mentioned as Ezhini (his clan name) in Puranānūru 158. This poet wrote Puranānūru 13, 127-135, 241, 374 and 375.

Meanings:  மழைக் கணஞ் சேக்கும் – where many clouds reside, மா மலைக் கிழவன் – lord of the lofty mountains, வழைப் பூங்கண்ணி – garland with surapunnai flowers, Ochrocarpus Longiflius, Long-leaved two-sepalled gamboge, வாய்வாள் அண்டிரன் – Andiran with unfailing sword, குன்றம் பாடின கொல்லோ – did it sing to the mountain (கொல்லோ – ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive), களிறு மிக உடைய – with many elephants, இக் கவின் பெறு காடே – this beautiful forest (காடே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 132, பாடியவர்: உறையூர் ஏணிச்சேரி முடமோசியார், பாடப்பட்டோன்: ஆய் அண்டிரன், திணை: பாடாண், துறை: இயன் மொழி
முன் உள்ளுவோனைப் பின் உள்ளினேனே!
ஆழ்க என் உள்ளம் போழ்க என் நாவே!
பாழ் ஊர்க் கிணற்றின் தூர்க என் செவியே!
நரந்தை நறும் புல் மேய்ந்த கவரி
குவளைப் பைஞ்சுனை பருகி, அயல  5
தகரத் தண் நிழல் பிணையொடு வதியும்
வட திசையதுவே வான் தோய் இமையம்
தென் திசை ஆஅய் குடி இன்றாயின்,
பிறழ்வது மன்னோ இம் மலர்தலை உலகே.

Puranānūru 132, Poet Uraiyur Ēnichēri Mudamōsiyār sang for Āy Andiran, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi
Who I should have thought of before, I only
thought about later!  May my heart sink in sorrow!
May my tongue split!  May my ears be ruined
like the wells in the abandoned cities!

In the North, on the sky-high Himalayas, a yak
eats oranges and grazes on naranthai grass, drinks
water from a spring with kuvalai flowers and rests
with his mate in the shade of a cool thakaram tree.
If it were not for the lineage of Āy in the South,
this wide world would turn upside down!

Notes:  பதிற்றுப்பத்து 11 – சிலம்பில் துஞ்சும் கவரி பரந்து இலங்கு அருவியொடு நரந்தம் கனவும் ஆரியர் துவன்றிய பேரிசை இமயம், புறநானூறு 132 – நரந்தை நறும் புல் மேய்ந்த கவரி குவளைப் பைஞ்சுனை பருகி அயல தகரத் தண் நிழல் பிணையொடு வதியும் வட திசையதுவே வான் தோய் இமையம்.  Puranānūru 127, 128, 129, 130, 131, 132, 133, 134, 135, 136, 240, 241, 374and 375 were written for this king, who was born in the Vēlir clan.  Āy was one of the seven great donors, who were small-region kings.   The seven are Kāri, Ori, Pēkan, Āy, Nalli, Pāri and Athikan – Athikan is Athiyamān, who is mentioned as Ezhini (his clan name) in Puranānūru 158.  This poet wrote Puranānūru 13, 127-135, 241, 374 and 375.

Meanings:  முன் உள்ளுவோனை – who I should have thought of before, பின் உள்ளினேனே – I thought about him only later (உள்ளினேனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), ஆழ்க என் உள்ளம் – may my heart sink in sorrow, போழ்க என் நாவே – may my tongue split (நாவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), பாழ் ஊர்க் கிணற்றின் தூர்க என் செவியே – may my ears be ruined/filled with mud like wells in ruined cities (கிணற்றின் – இன் ஒப்புப்பொருளில் வந்தது, ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு, செவியே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), நரந்தை – நறுமணப் புல் வகை, Cymbopogon flexuosus, நறும் புல் மேய்ந்த கவரி – a yak grazing on narantham grass, குவளைப் பைஞ்சுனை பருகி – drinking in a fresh spring with blue waterlilies, அயல தகரத் தண் நிழல் பிணையொடு வதியும் – he lives with his female in the cool shade of a nearby thakaram tree, நறுமண மரவகை, Wax- flower dog-bane, Tabernae montana,  வட திசையதுவே வான் தோய் இமையம் – the sky-high Himalayas in the north, தென் திசை ஆஅய் குடி இன்றாயின் – without Āy’s clan from the South (ஆஅய் – அளபெடை), பிறழ்வது மன்னோ இம் மலர்தலை உலகே – this wide world would turn upside down (மன்னோ – மன், ஓ அசைநிலைகள், expletives, உலகே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 133, பாடியவர்: உறையூர் ஏணிச்சேரி முடமோசியார், பாடப்பட்டோன்: ஆய் அண்டிரன், திணை: பாடாண், துறை: விறலியாற்றுப்படை
மெல்லியல் விறலி! நீ நல்லிசை செவியின்
கேட்பின் அல்லது காண்பு அறியலையே!
காண்டல் வேண்டினை ஆயின், மாண்ட நின்
விரை வளர் கூந்தல் வரை வளி உளரக்
கலவ மஞ்ஞையின் காண்வர இயலி,  5
மாரியன்ன வண்மைத்
தேர் வேள் ஆயைக் காணிய சென்மே.

Puranānūru 133, Poet Uraiyur Ēnichēri Mudamōsiyār sang for Āy Andiran, Thinai: Pādān, Thurai: Virali Ātruppadai
O delicate natured virali!  Your ears have
heard of his good fame, but you have not
seen him.

If you wish to see Āy owning chariots,
who is generous like the rainclouds,
walk to him, with the wind on the mountain
blowing through your lovely, fragrant hair,
appearing like a peacock with spread plumes.   

Notes:  Puranānūru 127, 128, 129, 130, 131, 132, 133, 134, 135, 136, 240, 241, 374and 375 were written for this king, who was born in the Vēlir clan.  Āy was one of the seven great donors, who were small-region kings.   The seven are Kāri, Ori, Pēkan, Āy, Nalli, Pāri and Athikan – Athikan is Athiyamān, who is mentioned as Ezhini (his clan name) in Puranānūru 158.  This poet wrote Puranānūru 13, 127-135, 241, 374 and 375.  ஐங்குறுநூறு 300 – கொடிச்சி கூந்தல் போலத் தோகை.

Meaning:   மெல் இயல் விறலி – O delicate natured female artist, நீ – you, நல் இசை செவியின் கேட்பின் – you have heard about his good fame through your ears, அல்லது – but not, காண்பு அறியலையே – you have not seen him (அறியலையே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), காண்டல் வேண்டினை ஆயின் – if you wish to see, மாண்ட – esteemed, splendid, நின் – your,  விரை வளர் – fragrance spreading, கூந்தல் – hair, வரை – mountain, வளி உளர – wind blowing and swaying, கலவ மஞ்ஞையின் காண்வர இயலி – walking like a peacock with plumes (மஞ்ஞையின் இன் ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு, ஒப்புப் பொருளில் வந்தது), மாரி அன்ன வண்மை – generosity like clouds that rain, தேர் வேள் ஆயைக் காணிய சென்மே – may you go and see Āy from the Vēlir clan who has chariots (சென்மே – முன்னிலை ஏவல் வினைமுற்று, a second person command verb ending)

புறநானூறு 134, பாடியவர்: உறையூர் ஏணிச்சேரி முடமோசியார், பாடப்பட்டோன்: ஆய் அண்டிரன், திணை: பாடாண், துறை: இயன் மொழி
இம்மைச் செய்தது மறுமைக்கு ஆம் எனும்
அறவிலை வணிகன் ஆஅய் அல்லன்,
பிறரும் சான்றோர் சென்ற நெறியென
ஆங்குப் பட்டன்று அவன் கைவண்மையே.

Puranānūru 134, Poet Uraiyur Ēnichēri Mudamōsiyār sang for Āy Andiran, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi
Āy is not like a businessman with fair
prices who thinks that the good done in
this birth will help the next one.
His generosity is because of other noble
men before him who followed the right path!

Notes:  Puranānūru 127, 128, 129, 130, 131, 132, 133, 134, 135, 136, 240, 241, 374and 375 were written for this king, who was born in the Vēlir clan.  Āy was one of the seven great donors, who were small-region kings.   The seven are Kāri, Ori, Pēkan, Āy, Nalli, Pāri and Athikan – Athikan is Athiyamān, who is mentioned as Ezhini (his clan name) in Puranānūru 158.  This poet wrote Puranānūru 13, 127-135, 241, 374 and 375.  அறவிலை வணிகன் (2) – ஒளவை துரைசாமி உரை – மறுமைப் பயன் அறப்பயனாதலின் இம்மையில் நலம் செய்து மறுமையில் இன்பம் கருதுவோரை ‘அறவிலை வணிகன்’ என்றார்.  பட்டன்று (4) – ஒளவை துரைசாமி உரை – பட்டது.  ‘அணிந்தன்று’ என்றாற்போல.  பிறரும் சான்றோர் சென்ற நெறியென – சான்றோர் பிறரும் சென்ற நெறியென எனக் கொள்க.

Meaning:   இம்மைச் செய்தது மறுமைக்கு ஆம் எனும் – thinking that what is done (good deeds) in this birth will help the next one (இடைக்குறை, ஆகும் என்பது ஆம் என நின்றது), அறவிலை வணிகன் – a merchant who does good to get benefits later, ஆஅய் அல்லன் – that is not Āy (ஆஅய் – அளபெடை), பிறரும் சான்றோர் சென்ற நெறியென ஆங்குப் பட்டன்று அவன் கைவண்மையே – his charity is because noble men before him who have followed the right path (கைவண்மையே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 135, பாடியவர்: உறையூர் ஏணிச்சேரி முடமோசியார், பாடப்பட்டோன்: ஆய் அண்டிரன், திணை: பாடாண், துறை: பரிசில்
கொடுவரி வழங்கும் கோடு உயர் நெடுவரை
அருவிடர்ச் சிறு நெறி ஏறலின், வருந்தித்
தடவரல் கொண்ட தகை மெல் ஒதிக்கின்
வளைக் கை விறலி என் பின்னள் ஆகப்,
பொன் வார்ந்தன்ன புரி அடங்கு நரம்பின்  5
வரி நவில் பனுவல் புலம் பெயர்ந்து இசைப்பப்,
படுமலை நின்ற பயங்கெழு சீறியாழ்
ஒல்கல் உள்ளமொடு ஒரு புடைத் தழீஇப்,
புகழ் சால் சிறப்பின் நின் நல்லிசை உள்ளி,
வந்தெனன் எந்தை யானே! யென்றும்  10
மன்றுபடு பரிசிலர்க் காணின் கன்றொடு
கறை அடி யானை இரியல் போக்கும்
மலை கெழு நாடன்! மாவேள் ஆஅய்!
களிறும் அன்றே, மாவும் அன்றே,
ஒளிறு படைப் புரவிய தேரும் அன்றே, 15
பாணர் பாடுநர் பரிசிலர் ஆங்கவர்
தமதெனத் தொடுக்குவர் ஆயின் எமதெனப்
பற்றல் தேற்றாப் பயங்கெழு தாயமொடு,
அன்னவாக நின் ஊழி, நின்னைக்
காண்டல் வேண்டிய அளவை வேண்டார்  20
உறுமுரண் கடந்த ஆற்றல்
பொது மீக்கூற்றத்து நாடு கிழவோயே.

Puranānūru 135, Poet Uraiyur Ēnichēri Mudamōsiyār sang to Āy Andiran, Thinai: Pādān, Thurai: Parisil
I came here with my wife who dances and sings,
bangles in her arms, following me with her stooped
body as she walked slowly with sorrow through the
small paths with cracks on this tall mountain with
high peaks where tigers with curved stripes roam.

Lord!  I have heard of your great fame, and have
come here with sorrow, hugging on one side my
small yāzh with tight strings, stretched like gold wires,
to play songs with lines about the various
landscapes and in beneficial padumalai tune.
Great Āy!  Descendant of Vēlirs!  Lord of mountains!
You gave elephants with legs like pounding stones,
along with their calves to those who come to your
court in need.

I do not want an elephant, or a horse, or a chariot
tied to horses bearing bright saddles.
You do not take back wealth that you give to bards,
singers and others in need.  May your life be a long
one with your beneficial relatives!  I have come for
nothing but to see you, O lord who is widely praised,
you with the power to overcome onslaughts of enemies!

Notes:  Puranānūru 127, 128, 129, 130, 131, 132, 133, 134, 135, 136, 240, 241, 374and 375 were written for this king, who was born in the Vēlir clan.  Āy was one of the seven great donors, who were small-region kings.   The seven are Kāri, Ori, Pēkan, Āy, Nalli, Pāri and Athikan – Athikan is Athiyamān, who is mentioned as Ezhini (his clan name) in Puranānūru 158.  This poet wrote Puranānūru 13, 127-135, 241, 374 and 375.  புறநானூறு 135, 308, பெரும்பாணாற்றுப்படை 15, சிறுபாணாற்றுப்படை 34 – பொன் வார்ந்தன்ன புரி அடங்கு நரம்பின்.  பொலம் படை மா:  அகநானூறு 114 – பொலம்படைக் கலி மா, அகநானூறு 124 – பொன் இயல் புனை படைக் கொய் சுவல் புரவி, நற்றிணை 78 – பொலம் படைக் கலி மா, நற்றிணை 361 – பொலம் படைக் கலி மா, புறநானூறு 116 – பொலம் படைக் கலி மா, புறநானூறு 135 – ஒளிறு படைப் புரவிய தேரும், புறநானூறு 359 – பொலம் படைய மா, மலைபடுகடாம் 574 – பொலம் படைப் பொலிந்த கொய் சுவற் புரவி.  கறையடி யானை – அகநானூறு 83-3,142-9, புறநானூறு 39-1, 135-12, 323-6, பெரும்பாணாற்றுப்படை 351.  உறு – உறு தவ நனி என வரூஉம் மூன்றும் மிகுதி செய்யும் பொருள என்ப (தொல்காப்பியம், உரியியல் 3).  தட – தடவும் கயவும் நளியும் பெருமை (தொல்காப்பியம், உரியியல் 24), அவற்றுள், தட என் கிளவி கோட்டமும் செய்யும் (தொல்காப்பியம், உரியியல் 25).

Meanings:  கொடுவரி வழங்கும் – tigers with curved stripes roam (கொடுவரி – பண்புத்தொகைப் புறத்துப் பிறந்த அன்மொழித்தொகை, ஆகுபெயருமாம்), கோடு உயர் நெடுவரை – tall mountains with high peaks, அரு விடர் – difficult crevices, difficult cracks, சிறு நெறி – small paths, ஏறலின் வருந்தி – sad because of climbing, தடவரல் கொண்ட – with a bent body, தகை மெல் ஒதிக்கின் – walking slowly due to tiredness, வளைக் கை – hands with bangles, விறலி என் பின்னள் ஆக – with my wife (the singer/dancer) behind me, பொன் வார்ந்தன்ன – like made with stretched gold, புரி அடங்கு நரம்பின் – with tightly tied strings, வரி நவில் பனுவல் – songs sung with lines, புலம் பெயர்ந்து இசைப்ப – sounding in the different lands, படுமலை நின்ற பயங்கெழு சீறியாழ் – playing padumalai tune on my useful small lute, ஒல்கல் உள்ளமொடு – with a sad heart, ஒரு புடைத் தழீஇ – embracing it on one side, புகழ் சால் சிறப்பின் – with great fame, நின் நல்லிசை உள்ளி வந்தெனன் – I came thinking about your fine fame, எந்தை – my lord, யானே – myself, யென்றும் – always, மன்றுபடு பரிசிலர்க் காணின் – if one sees those who come to your court in need, கன்றொடு கறை அடி யானை இரியல் போக்கும் – you give them many elephants with legs large like pounding stones along with their calves, you give them many elephants with dark legs along with their calves (இரியல் போக்கும் – சாய்த்துக் கொடுக்கும்), மலை கெழு நாடன் – a man with  country with mountains, மா வேள் ஆஅய் – O great Ay of  Vēlir heritage (ஆஅய் – அளபெடை), களிறும் அன்றே மாவும் அன்றே – not an elephant or a horse (அன்றே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), ஒளிறு படைப் புரவிய தேரும் அன்றே – not a chariot which is tied to horses with bright saddles, not a chariot which is tied to horses bearing bright weapons (அன்றே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), பாணர் பாடுநர் பரிசிலர் – bards and singers and those in need, ஆங்கவர் தமது எனத் தொடுக்குவர் ஆயின் – if they take the wealth you give as theirs, எமது எனப் பற்றல் – you don’t take it saying it is yours, தேற்றா – unclear, பயங்கெழு தாயமொடு அன்னவாக நின் ஊழி – may your long life be with your beneficial relatives, நின்னைக் காண்டல் வேண்டிய அளவை – only with the desire to see you, வேண்டார் உறு முரண் கடந்த ஆற்றல் – strength to win wars with very strong enemies (உறு – மிக்க), பொது மீக்கூற்றத்து நாடு கிழவோயே – O lord with a land praised by everybody (கிழவோயே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 136, பாடியவர்: துறையூர் ஓடை கிழார், பாடப்பட்டோன்: ஆய் அண்டிரன், திணை: பாடாண், துறை: பரிசில் கடாநிலை  
யாழ்ப் பத்தர்ப் புறம் கடுப்ப
இழை வலந்த பல் துன்னத்து
இடைப் புரை பற்றிப், பிணி விடாஅ
ஈர்க் குழாத்தோடு இறை கூர்ந்த
பேஎன் பகையென ஒன்று என்கோ?  5
உண்ணாமையின் ஊன் வாடித்
தெண் நீரின் கண் மல்கிக்,
கசிவுற்ற என் பல் கிளையொடு
பசி அலைக்கும் பகை ஒன்று என்கோ?
அன்ன தன்மையும் அறிந்தீயார்  10
‘நின்னது தா’ என நிலை தளர
மரம் பிறங்கிய நளிச் சிலம்பில்,
குரங்கு அன்ன புன்குறுங் கூளியர்
பரந்து அலைக்கும் பகை ஒன்று என்கோ?
‘ஆஅங்கு எனைப் பகையும் அறியுநன் ஆய்’ 15
எனக் கருதிப் பெயர் ஏத்தி
வாயார நின் இசை நம்பிச்
சுடர் சுட்ட சுரத்து ஏறி
இவண் வந்த பெரு நசையேம்,
எமக்கு ஈவோர் பிறர்க்கு ஈவோர்  20
பிறர்க்கு ஈவோர் தமக்கு ஈபவென
அனைத்துரைத்தனன் யான் ஆக,
நினக்கு ஒத்தது நீ நாடி
நல்கினை விடுமதி பரிசில்! அல்கலும்
தண் புனல் வாயில் துறையூர் முன்துறை  25
நுண் பல மணலினும் ஏத்தி,
உண்குவம் பெரும, நீ நல்கிய வளனே.

Puranānūru 136, Thuraiyur Odai Kizhār sang to Āy Andiran, Thinai: Pādān, Thurai: Parisil Kadā Nilai
Will I utter that the dense lice and eggs hiding
between our darned clothes with many stitches
looking like the bowl side of yāzhs are my enemies?
Will I utter that hunger, which has wasted away our
flesh and brought tears to me and my family is an
enemy, or will I utter that the mean, greedy bandits
in the cool mountains, dense with trees, who seized
what I had, like monkeys, not knowing my situation,
are my enemies?

Thinking that Āy knows who our enemies are, we have
come here loving your glory.
We have climbed up through the wasteland with scorching
sun.  Those who give to us will truly give away their
wealth, while giving to others is just giving to themselves.
I have said all I have to say.  You determine what is right.
Give us gifts and send us away.  We will sing every day
songs in praise of you and consume the plenty that you give
us.  May your living years be larger than the fine sands
on the shores of Thuraiyur!

Notes:  Puranānūru 127, 128, 129, 130, 131, 132, 133, 134, 135, 136, 240, 241, 374and 375 were written for this king, who was born in the Vēlir clan.  Āy was one of the seven great donors, who were small-region kings.   The seven are Kāri, Ori, Pēkan, Āy, Nalli, Pāri and Athikan – Athikan is Athiyamān, who is mentioned as Ezhini (his clan name) in Puranānūru 158.  This is the only poem written by this poet.  என்கோ – என்கு தன்மை ஒருமை வினைமுற்று, first person singular verb ending, ஓ அசைநிலை, an expletive.  மதி – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26).  மணலினும் பலவே:  அகநானூறு 93 – தண் ஆன்பொருநை மணலினும் பலவே, புறநானூறு 9- நன்னீர்ப் பஃறுளி மணலினும் பலவே, புறநானூறு 43 – எக்கர் இட்ட மணலினும் பலவே, புறநானூறு 55 – வடு ஆழ் எக்கர் மணலினும் பலவே, புறநானூறு 136 – நுண் பல மணலினும் ஏத்தி, புறநானூறு 363 – இடு திரை மணலினும் பலரே, புறநானூறு 387 – கல்லென் பொருநை மணலினும், மதுரைக்காஞ்சி 236 – திரை இடு மணலினும் பலரே, மலைபடுகடாம் 556 – வடு வாழ் எக்கர் மணலினும் பலரே.  நம்பி – நம்பும் மேவும் நசை ஆகும்மே (தொல்காப்பியம் உரியியல் 33).

Meanings:  யாழ்ப் பத்தர்ப் புறம் கடுப்ப – like the bowl side of the lute (கடுப்ப – உவம உருபு, a comparison word), இழை வலந்த – surrounded with threads, பல் துன்னத்து – with many stitches, இடைப் புரை – in the spaces in between, பற்றி – holding, பிணி விடாஅ – not letting go of tightness (விடாஅ – அளபெடை), ஈர்க் குழாத்தோடு – with many lice eggs, இறை கூர்ந்த – residing abundantly, பேஎன் பகையென ஒன்று – lice is an enemy (பேஎன் – அளபெடை), என்கோ – will I utter, உண்ணாமையின் – not eating, ஊன் வாடி – flesh becoming thin, தெண் நீரின் கண் மல்கிக் கசிவுற்ற என் பல் கிளையொடு – with my many relatives whose eyes are filled with clear tears, பசி அலைக்கும் – with hunger distress, பகை ஒன்று என்கோ – will I utter that it is my enemy, அன்ன தன்மையும் – that nature, அறிந்தீயார் – they do not know, நின்னது தா என – give yours, நிலை தளர – to become unsteady, to tire, to be confused, மரம் பிறங்கிய நளிச் சிலம்பில் – on the cool mountains dense with trees, குரங்கு அன்ன – like monkeys, புன்குறும் கூளியர் – sorrow giving bandits, mean bandits, பரந்து அலைக்கும் – are spread and cause distress, பகை ஒன்று என்கோ – will I utter that it is my enemy, ஆஅங்கு எனைப் பகையும் அறியுநன் ஆய் எனக் கருதி – thinking that Āy knows who our enemies are (ஆஅங்கு – அளபெடை), பெயர் ஏத்தி வாய் ஆர – praising you greatly with our mouths, நின் இசை நம்பி – loving your fame, சுடர் சுட்ட சுரத்து ஏறி – climbing through the wasteland burnt by the sun’s rays, இவண் வந்த – came here, பெரு நசையேம் – we are with great desire, எமக்கு ஈவோர் – those who give to us, பிறர்க்கு ஈவோர் – give to others, பிறர்க்கு ஈவோர் – those who give to others, தமக்கு ஈப – give to themselves, என அனைத்து உரைத்தனன் யான் – I have said all I have to say, ஆக – so, நினக்கு ஒத்தது – what is agreeable to you, நீ நாடி – you analyze, நல்கினை  விடுமதி பரிசில் – give us gifts and send us away (மதி – முன்னிலையசை, an expletive of the second person), அல்கலும் – daily, தண் புனல் வாயில் – the mouth of the cool river, துறையூர் முன்துறை நுண் பல மணலினும் – more than the fine sands on the shores of Thuraiyur (முன்துறை – துறைமுன்), ஏத்தி – praising, உண்குவம் – we will eat, பெரும – O lord, நீ நல்கிய வளனே – the wealth that you give (வளனே – வளன் வளம் என்பதன் போலி, ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive

புறநானூறு 137, பாடியவர்: ஒரு சிறைப் பெரியனார், பாடப்பட்டோன்: நாஞ்சில் வள்ளுவன், திணை: பாடாண், துறை: இயன் மொழி, பரிசில் துறை 
இரங்கு முரசின் இனஞ் சால் யானை
முந்நீர் ஏணி விறல் கெழு மூவரை,
இன்னும் ஓர் யான் அவா அறியேனே,
நீயே முன் யான் அறியுமோனே துவன்றிய
கயத்து இட்ட வித்து வறத்திற் சாவாது,  5
கழைக் கரும்பின் ஒலிக்குந்து
கொண்டல் கொண்ட நீர் கோடை காயினும்,
கண்ணன்ன மலர் பூக்குந்து,
கருங்கால் வேங்கை மலரின், நாளும்
பொன்னன்ன வீ சுமந்து  10
மணியன்ன நீர் கடல் படரும்,
செவ்வரைப் படப்பை நாஞ்சில் பொருந!
சிறு வெள் அருவிப் பெருங்கல் நாடனை!
நீ வாழியர்! நின் தந்தை
தாய் வாழியர், நின் பயந்திசினோரே!  15

Puranānūru 137, Poet Oru Sirai Periyanār sang to Nānjil Valluvan, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi, Parisil
I am the only one without the desire to sing about
the roaring drums, herds of elephants, and the
lands near the oceans, belonging to the three
victorious kings.

You are the same as before.  In your country, seeds
sown in ponds full of water do not die of drought,
but grow like the thick clusters of sugarcane with
stems, rains open flowers as wide as eyes, and even
in dry summer without rain, the rivers carry golden
flowers of vēngai trees with sturdy trunks,
as they flow toward the sapphire-hued ocean.

O lord of a fabulous tall mountain with small white
waterfalls and groves!
May you live long!  May the father and mother who
gave birth to you live long lives!

Notes:  Puranānūru 137, 138, 139, 140 and 380 were written for this small-region king, who was a great friend of the Cheran king.  This is the only poem written by this poet.  சின் – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26, சின் என்பது இசின் என்பதன் முதற்குறை – ச. பாலசுந்தரம் உரை), அவற்றுள், இகுமும் சின்னும் ஏனை இடத்தொடும் தகு நிலை உடைய என்மனார் புலவர் (தொல்காப்பியம், இடையியல் 27). முந்நீர் – தமிழகம் கிழக்கு தெற்கு மேற்கு ஆகிய மூன்று திசையானும் நீர்வளைவுண்டது.  முந்நீர் என்னும் தமிழ்க்கிளவி இம்முப்புறக் கடலமைப்பைச் சுட்டுவது – வ. சுப. மாணிக்கனாரின் ‘தமிழ்க்காதல்’ நூல், ஆற்று நீரும், ஊற்று நீரும் மழை நீரும் உடைமையான் முந்நீர் – ஒளவை துரைசாமி புறநானூறு 9 உரை, நிலத்தைப் படைத்தலும் காத்தலும் அழித்தலுமாகிய நீர் – நச்சினார்க்கினியர் மதுரைக்காஞ்சி 75 உரை.  உந்து (ஒலிக்குந்து, பூக்குந்து) – உம் உந்தாகும் இடனுமார் உண்டே (தொல்காப்பியம், இடையியல் 44).  துவன்று – துவன்று நிறைவு ஆகும் – (தொல்காப்பியம், உரியியல் 36).

Meanings:  இரங்கு முரசின் – with roaring drums, இனம் சால் யானை – elephants with herds, முந்நீர் – ocean, ஏணி – boundaries, விறல் கெழு மூவரை – victorious three (kings), இன்னும் ஓர் யான் அவா அறியேனே – I do not have the desire (அறியேனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), நீயே முன் யான் அறியுமோனே – you are the same one I knew before (அறியுமோனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), துவன்றிய கயத்து இட்ட வித்து வறத்தின் சாவாது – seeds sown in water filled ponds do not dry without water and die, கழைக் கரும்பின் – like sugarcane with stalks (கரும்பின் – இன் ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு, ஒப்புப் பொருளில் வந்தது), ஒலிக்குந்து – there are clusters, கொண்டல் கொண்ட நீர் – water taken by the clouds, கோடை காயினும் – even when summer is dry (ஒலிக்குந்து – உம் ஈற்றுப் பெயரெச்சம் உந்து ஆயிற்று), கண்ணன்ன மலர் பூக்குந்து – flowers bloom like eyes (பூக்குந்து – பூக்கும், உம் ஈற்றுப் பெயரெச்சம் உந்து ஆயிற்று), கருங்கால் வேங்கை மலரின் நாளும் பொன்னன்ன வீ சுமந்து – carrying the gold-like flowers of the kino trees with big/sturdy/dark-colored trunks, Pterocarpus marsupium, மணியன்ன நீர் கடல் படரும் – moving to the sapphire colored ocean, செவ் வரைப் படப்பை நாஞ்சில் பொருந – O lord of Nanjil with fine mountains, சிறு வெள் அருவிப் பெருங்கல் நாடனை – you are the lord of the huge mountains with small white waterfalls (நாடனை – ஐகாரம் முன்னிலைக்கண் வந்தது), நீ வாழியர் – may you live long, நின் தந்தை தாய் வாழியர் – may your father and mother have a long life, நின் பயந்திசினோரே – the parents who gave birth to you (பயந்திசினோரே – இசின் படர்க்கையின் கண் வரும், an expletive of the third person, ஏ – அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 138, பாடியவர்: மருதன் இளநாகனார், பாடப்பட்டோன்: நாஞ்சில் வள்ளுவன், திணை: பாடாண், துறை: பாணாற்றுப் படை
ஆன் இனம் கலித்த அதர் பல கடந்து,
மான் இனம் கலித்த மலை பின் ஒழிய,
மீன் இனம் கலித்த துறை பல நீந்தி
உள்ளி வந்த வள் உயிர்ச் சீறியாழ்
சிதாஅர் உடுக்கை முதாஅரிப் பாண!  5
நீயே பேர் எண்ணலையே நின் இறை
மாறி வா என மொழியலன் மாதோ,
ஒலி இருங்கதுப்பின் ஆயிழை கணவன்
கிளி மரீஇய வியன் புனத்து
மரன் அணி பெருங்குரல் அனையன் ஆதலின், 10
நின்னை வருதல் அறிந்தனர் யாரே?

Puranānūru 138, Poet Maruthan Ilanākanār sang for Nānjil Valluvan, Thinai: Pādān, Thurai: Pānātruppadai
Old bard with torn clothes carrying your small
yāl with resounding voice!  You have come here
with desire, walking through paths dense with
cattle, crossing mountains with deer herds,
and wading through shores filled with fish!

You are going to your king with great desire.
He will not tell you to come later.

He, the husband of a woman with thick dark hair
and fine jewels, is like huge clusters of grain placed
on a tree in the wide grove where parrots reside.
So who will even know if you come back again?

Notes:  Puranānūru 137, 138, 139, 140 and 380 were written for this small-region king, who was a great friend of the Cheran king.  This poet wrote Puranānūru 52, 138 and 139.  அறிந்தனர் யார் (11) – உ. வே. சாமிநாதையர் உரை – அறிவார் யார் என்பது அறிந்தனர் யார் எனக் கால மயக்கமாயிற்று.

Meanings:  ஆன் இனம் கலித்த – dense with cattle herds, அதர் பல கடந்து – passing many paths, மான் இனம் கலித்த மலை பின் ஒழிய – passing mountains with herds of deer, மீன் இனம் கலித்த துறை பல நீந்தி – wading/walking/swimming past shores with abundant fish, உள்ளி வந்த – came here thinking, வள் உயிர்ச் சீறியாழ் – small lute that has a loud sound, சிதாஅர் உடுக்கை – torn clothes (சிதாஅர் – அளபெடை), முதாஅரிப் பாண – O old bard (முதாஅரி- அளபெடை), நீயே – you, பேர் எண்ணலையே – you are with big intentions (எண்ணலையே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive, எண்ணல் – எண்ணம்) நின் இறை – your king Nānjil Valluvan, மாறி வா என மொழியலன் – he will not say come back later, மாதோ – மாது, ஓ அசைநிலைகள், expletives, ஒலி இருங்கதுப்பின் – with thick dark hair, ஆயிழை கணவன் –  husband of a woman with beautiful jewels, husband of woman with chosen jewels  (ஆயிழை – அன்மொழித்தொகை), கிளி மரீஇய – having parrots, parrots residing (மரீஇய – அளபெடை), வியன் புனத்து – in the wide field, மரன் அணி பெருங்குரல் அனையன் – he is like the huge clusters of millet saved in the holes of a tree (மரன் – மரம் என்பதன் போலி), ஆதலின் – so, நின்னை வருதல் – you coming back again, அறிந்தனர் யாரே – who will know about it (யாரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 139, பாடியவர்: மருதன் இளநாகனார், பாடப்பட்டோன்: நாஞ்சில் வள்ளுவன், திணை: பாடாண். துறை: பரிசில் கடாநிலை
சுவல் அழுந்தப் பல காய
சில் ஓதிப் பல் இளைஞருமே,
அடி வருந்த நெடிது ஏறிய
கொடி மருங்குல் விறலியருமே,
வாழ்தல் வேண்டிப்  5
பொய் கூறேன், மெய் கூறுவல்,
ஓடாப் பூட்கை உரவோர் மருக!
உயர் சிமைய உழாஅ நாஞ்சில் பொருந!
மாயா உள்ளமொடு பரிசில் துன்னிக்
கனி பதம் பார்க்கும் காலையன்றே,  10
ஈதல் ஆனான் வேந்தே! வேந்தற்குச்
சாதல் அஞ்சாய் நீயே ஆயிடை,
இரு நிலம் மிளிர்ந்திசினாஅங்கு ஒரு நாள்,
அருஞ்சமம் வருகுவதாயின்
வருந்தலும் உண்டு, என் பைதலம் கடும்பே.  15

Puranānūru 139, Poet Maruthan Ilanākanār sang to Nānjil Valluvan, Thinai: Pādān, Thurai: Parisil Kadā Nilai
To make a living, I have come here
with my youngsters with little hair
who have scars on their shoulders
caused by lifting, and viralis with waists
thin as vines, whose feet hurt climbing
a lot.  I do not lie. I am telling the truth.

O heir to ancestors who never faulted
in their commitments! O lord of Nānjil
country with tall peaks not farmed!
Please do not wait thinking that this is
not the right time. Your Cheran king
gives to you constantly, and you are
not afraid of dying for him.  There might
be a huge battle like it would split the
land into two, and you might leave.  If you
do, my family in despair will be very sad!

Notes:  Puranānūru 137, 138, 139, 140 and 380 were written for this small-region king, who was a great friend of the Cheran king.  Viralis were female artists who danced and sang.   This poet wrote Puranānūru 52, 138 and 139.  உழாஅ நாஞ்சில் (8) – உழுகின்ற கலப்பையின் பெயரையுடைய, நாஞ்சில் மலை,  நாஞ்சில் மலைக்கு வெளிப்படை.

Meanings:  சுவல் அழுந்த – pressing on their shoulders, pressing on their napes, பல காய – few scars, சில் ஓதிப் பல் இளைஞருமே – many youngsters with short hair, many youngsters with soft hair (இளைஞருமே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), அடி வருந்த – feet to hurt, நெடிது ஏறிய – climbed for a long time, கொடி மருங்குல் விறலியருமே – female artists (விறலியருமே – who sing and dance) with waists that are like vines (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), வாழ்தல் வேண்டி – to live, பொய் கூறேன் – I do not lie, மெய் கூறுவல் – I am telling the truth, ஓடாப் பூட்கை உரவோர் மருக – O heir of strong ancestors who had the principle to not run away from battles, உயர் சிமைய உழாஅ நாஞ்சில் பொருந – O lord of Nānjil country with tall peaks that has the same name as the plough/plow used in farming (உழாஅ – அளபெடை), மாயா உள்ளமொடு – with an unfading heart, பரிசில் துன்னி – approached desiring gifts, கனி பதம் பார்க்கும் காலை அன்றே – this is not the right time to wait for the proper moment (அன்றே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), ஈதல் ஆனான் வேந்தே – your king (Cheran) gives you without stopping, வேந்தற்குச் சாதல் அஞ்சாய் நீயே – you are not afraid of death for your Cheran king, ஆயிடை இரு நிலம் மிளிர்ந்திசினாஅங்கு ஒரு நாள் அருஞ்சமம் வருகுவதாயின் – if a huge battle comes one day like it is splitting the land into two (மிளிர்ந்திசினாஅங்கு – அளபெடை), வருந்தலும் உண்டு என் பைதலம் கடும்பே – my sorrowful family with struggle (கடும்பே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 140, பாடியவர்: ஔவையார், பாடப்பட்டோன்: நாஞ்சில் வள்ளுவன், திணை: பாடாண், துறை: பரிசில் விடை
தடவு நிலைப் பலவின் நாஞ்சில் பொருநன்
மடவன் மன்ற செந்நாப் புலவீர்!
வளைக்கை விறலியர் படப்பைக் கொய்த
அடகின் கண்ணுறை ஆக யாம் சில
அரிசி வேண்டினெம் ஆகத் தான் பிற  5
வரிசை அறிதலின் தன்னும் தூக்கி,
இருங்கடறு வளைஇய குன்றத்து அன்னதோர்
பெருங்களிறு நல்கியோனே, அன்னதோர்
தேற்றா ஈகையும் உளது கொல்
போற்றார் அம்ம பெரியோர் தம் கடனே?  10

Puranānūru 140, Poet: Avvaiyār, King: Nānjil Valluvan, Thinai: Pādān, Thurai: Parisil Vidai
O eloquent poets!  The lord of the Nānjil mountain
where jackfruit trees grow with huge trunks is
certainly an ignorant man!  I asked for few thuvarai
lentil to throw on top of the greens that my viralis
plucked in the groves, and he gave us an elephant,
as large as the mountain surrounded by huge forests,
since he knew my value and his situation.
Is there generosity like this without analyzing?
Don’t noble men think before they do their duty?

Notes:  Puranānūru 137, 138, 139, 140 and 380 were written for this small-region king, who was a great friend of the Cheran king.  Viralis were female artists who danced and sang.    Avvaiyār wrote Puranānūru poems 87-104, 140, 187, 206, 231, 232, 235, 269, 286, 290, 295, 311, 315, 367, 390 and 392.  There was only one Avvaiyār in the entire Sangam literature.  மன்ற – மன்றவென் கிளவி தேற்றஞ் செய்யும் (தொல்காப்பியம், இடையியல் 17).  தட – தடவும் கயவும் நளியும் பெருமை (தொல்காப்பியம், உரியியல் 24),  அவற்றுள், தட என் கிளவி கோட்டமும் செய்யும் (தொல்காப்பியம், உரியியல் 25).  அரிசி (5) – ஒளவை துரைசாமி உரை – அரிசி என்றது துவரையின் பருப்பை அதனை துவரை அரிசி என்பதும் வழக்கு.

Meanings:  தடவு நிலை – large trunks, curved trunks, பலவின் – with jackfruit trees, நாஞ்சில் பொருநன் – the lord of Nānjil mountain, மடவன் – he is an idiot, he is a naïve man, மன்ற – certainly, அசைநிலை, an expletive, செந்நாப் புலவீர் – O poets with eloquent tongues, வளைக்கை விறலியர் – female dancers/singers with bangles on their arms, படப்பைக் கொய்த அடகின் – with leaves we plucked in the grove, கண்ணுறை ஆக – to throw on top (கண்ணுறை – துணைக்கறி), யாம் சில அரிசி வேண்டினெம் – I asked for a little bit of thuvarai paruppu (தன்மைப் பன்மை வினைமுற்று – first person plural verb ending), ஆகத் தான் பிற வரிசை அறிதலின் – since he knew my value, since he knew my ability (பிற – அசைநிலை, an expletive), தன்னும் தூக்கி – he analyzed his situation, இருங்கடறு வளைஇய – surrounded by huge forests (வளைஇய – அளபெடை), குன்றத்து அன்னதோர் பெருங்களிறு நல்கியோனே – he gave a huge male elephant that was like a mountain (குன்றத்து – குன்றம், அத்து சாரியை, நல்கியோனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive, அன்னதோர் – போன்றதொரு), அன்னதோர் தேற்றா ஈகையும் உளது கொல் – is there a generosity like this where giving is done without analyzing, போற்றார் அம்ம பெரியோர் தம் கடனே – noble people will not consider before they do their duty (கடனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 141, பாடியவர்: பரணர், பாடப்பட்டோன்: வையாவிக் கோப்பெரும் பேகன், திணை: பாடாண், துறை: பாணாற்றுப்படை, புலவராற்றுப்படை
பாணன் சூடிய பசும் பொன் தாமரை
மாண் இழை விறலி மாலையொடு விளங்கக்,
கடும் பரி நெடுந்தேர் பூட்டு விட்டு அசைஇ,
ஊரீர் போலச் சுரத்திடை இருந்தனிர்,
யாரீரோ என வினவல் ஆனாக்  5
காரென் ஒக்கல் கடும் பசி இரவல!
வென்வேல் அண்ணல் காணா ஊங்கே
நின்னினும் புல்லியேம் மன்னே இனியே
இன்னேம் ஆயினேம் மன்னே என்றும்
உடாஅ போரா ஆகுதல் அறிந்தும்  10
படாஅம் மஞ்ஞைக்கு ஈத்த எம் கோ
கடாஅ யானைக் கலி மான் பேகன்
எத்துணை ஆயினும் ஈதல் நன்று என
மறுமை நோக்கின்றோ அன்றே
பிறர் வறுமை நோக்கின்று அவன் கைவண்மையே.  15

Puranānūru 141, Poet Paranar sang for Vaiyāvi Kōperum Pēkan, Thinai: Pādān, Thurai: Pānātruppadai, Pulavanātruppadai
You in need, with a huge family that is depressed,
ask us endlessly, “Who are you who rests in this wasteland,
like it is your home, unhitching your tall chariots from
swift horses?  The bard is wearing a new gold lotus and the
virali with rich jewels wears a gleaming garland.”

We were worse off than you, before we saw the noble man with
victorious spears.  Now we are like this.  Our king Pēkan who
has proud horses and elephants in musth gave a shawl to a
peacock, when it was raining, even though he knew that they
don’t wear clothes.  He does not give consideration that it is
good for the next birth.  He is greatly generous and does it
because it is virtuous to give when he sees poverty in others.

Notes:  The word ‘Vaiyāvi’ in this king’s name is the Pazhani area which was first called Pothini and then Vaiyāvi, and Vaiyāpuri later.  Puranānūru poems 141, 142, 143, 144, 145, 146 and 147 were written for Pēkan.   Poems 143, 144, 145, 146 and 147 are requests by the poets, to the unfaithful Pēkan, to go back to his wife.  In these poems, the poets express themselves as Pānars since it was the tradition for the Pānars to go between the thalaivan and thalaivi in an oodal situation.  Pēkan was one of the seven great donors, who were small-region kings.   The seven are Kāri, Ori, Pēkan, Āy, Nalli, Pāri and Athikan – Athikan is Athiyamān, who is mentioned as Ezhini (his clan name) in Puranānūru 158.  Viralis were female artists who danced and sang.   Poet Parananar wrote Puranānūru poems 4, 63, 141, 142, 144, 145, 336, 341, 343, 348, 352, 354 and 369.  காரென் ஒக்கல் (6) – பொ. வே. சோமசுந்தரனார் உரை – புல்லென்ற சுற்றம், வறுமையால் வாடி மேனியும் முகமும் கறுத்துத் தோன்றுதலால் ‘காரென் ஒக்கல்’ என வேண்டிற்று, உ. வே. சாமிநாதையர் உரை – புல்லென்ற சுற்றம்.

Meanings:  பாணன் சூடிய – worn by the bard, பசும் பொன் தாமரை – new gold lotus flowers, மாண் இழை – rich jewels, விறலி மாலையொடு விளங்க – female dancer/singer with a bright garland, கடும் பரி நெடுந்தேர் பூட்டு விட்டு – untying your fast horses from tall chariots, அசைஇ ஊரீர் போல – relaxing like it is your town (அசைஇ – அளபெடை), சுரத்திடை இருந்தனிர் யாரீரோ – who are you here on the wasteland path, என வினவல் – you are asking, ஆனா – endlessly, கார் என் ஒக்கல் – relatives who are depressed, relatives who are dark, கடும் பசி – great hunger, இரவல – man in need, வென்வேல் அண்ணல் காணா ஊங்கே நின்னினும் புல்லியேம் – we were poorer than you before we saw the noble man with victorious spears, மன் – ஒழியிசை, ஏ – அசைநிலை, இனியே இன்னேம் ஆயினேம் – now we have become this, மன் – ஒழியிசை, ஏ – அசைநிலை, என்றும் –  always, உடாஅ போரா ஆகுதல் அறிந்தும் – knowing that clothes will not be useful (உடாஅ – அளபெடை, உடாஅ – உடுத்தாது, போரா – போர்த்தாது), படாஅம் மஞ்ஞைக்கு ஈத்த எம் கோ – my king who gave a shawl to a beautiful peacock (படாஅம் – அளபெடை), கடாஅ யானை – elephants in musth, கலி மான் பேகன் – Pēkan with proud horses (கடாஅ – அளபெடை), எத்துணை ஆயினும் – no matter how much, ஈதல் நன்று என மறுமை நோக்கின்றோ அன்றே – he does not give consideration that it is good for the next birth, பிறர் வறுமை நோக்கின்று – it considers the poverty of others,  sees the poverty of others, அவன் கைவண்மையே – his great charity (கைவண்மையே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 142, பாடியவர்: பரணர், பாடப்பட்டோன்: வையாவிக் கோப்பெரும் பேகன், திணை: பாடாண், துறை: இயன் மொழி
அறு குளத்து உகுத்தும், அகல் வயல் பொழிந்தும்,
உறுமிடத்து உதவாது உவர் நிலம் ஊட்டியும்,
வரையா மரபின் மாரி போலக்
கடாஅ யானைக் கழல் கால் பேகன்,
கொடை மடம்படுதல் அல்லது,  5
படை மடம் படான் பிறர் படை மயக்குறினே.

Puranānūru 142, Poet Paranar sang for Vaiyāvi Kōperum Pēkan, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi
Like the rains which fall without limits on dry
ponds and wide fields and soak saline land,
instead of helping where there is need, Pēkan
with elephants in rut and war anklets on his feet,
is ignorant when it comes to giving.  However,
he is not ignorant when it comes to war, and
when attacked by enemy armies.

Notes:   The word ‘Vaiyāvi’ in this king’s name is the Pazhani area which was first called Pothini and then Vaiyāvi, and Vaiyāpuri later.  Puranānūru poems 141, 142, 143, 144, 145, 146 and 147 were written for Pēkan.  Poems 143, 144, 145, 146 and 147 are requests by the poets, to the unfaithful Pēkan, to go back to his wife.  In these poems, the poets express themselves as Pānars since it was the tradition for the Pānars to go between the thalaivan and thalaivi in an oodal situation.  Pēkan was one of the seven great donors, who were small-region kings.   The seven are Kāri, Ori, Pēkan, Āy, Nalli, Pāri and Athikan – Athikan is Athiyamān, who is mentioned as Ezhini (his clan name) in Puranānūru 158.  Poet Parananar wrote Puranānūru poems 4, 63, 141, 142, 144, 145, 336, 341, 343, 348, 352, 354 and 369.

Meanings:  அறு குளத்து உகுத்தும் – raining on dry ponds, அகல் வயல் பொழிந்தும் – falling on wide fields, உறுமிடத்து உதவாது – instead of helping where there is need, உவர் நிலம் ஊட்டியும் – soaking into salty land, வரையா மரபின் மாரி போல – like rain that falls without limits according to tradition, கடாஅ யானை – elephants in rut (கடாஅ – அளபெடை), கழல் கால் பேகன் – Pēkan with warrior anklets, கொடை மடம்படுதல் அல்லது – other than being ignorant when it comes to giving, படை மடம் படான் – he is not ignorant when it comes to war, பிறர் படை மயக்குறினே – when attacked by the armies of enemies (மயக்குறினே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 143, பாடியவர்: கபிலர், பாடப்பட்டோன்: வையாவிக் கோப்பெரும் பேகன், திணை: பெருந்திணை, துறை: குறுங்கலி, தாபத நிலை
“மலைவான் கொள்க!” என உயர் பலி தூஉய்,
“மாரி ஆன்று மழை மேக்கு உயர்க” எனக்
கடவுள் பேணிய குறவர் மாக்கள்,
பெயல் கண் மாறிய உவகையர் சாரல்
புனத் தினை அயிலும் நாட! சினப் போர்க்  5
கைவள் ஈகைக் கடுமான் பேக!
யார் கொல் அளியள் தானே, நெருநல்
சுரன் உழந்து வருந்திய ஒக்கல் பசித்தெனக்
குணில் பாய் முரசின் இரங்கும் அருவி
நளி இருஞ்சிலம்பின் சீறூர் ஆங்கண்,  10
வாயில் தோன்றி வாழ்த்தி நின்று
நின்னும் நின் மலையும் பாட, இன்னாது
இகுத்த கண்ணீர் நிறுத்தல் செல்லாள்,
முலையகம் நனைப்ப விம்மிக்,
குழல் இனைவது போல் அழுதனள் பெரிதே.  15

Puranānūru 143, Poet Kapilar sang to Vaiyāvi Kōperum Pēkan, Thinai: Perunthinai, Thurai: Kurunguli, Thāpatha Nilai
O lord of the land where mountain dwellers give
abundant offerings for rains to fall on their mountains,
and when rain falls too heavily, pray to their gods for
the rains to stop, and happy with the vanishing rain,
eat millet grown on the slopes!
O Pēkan with swift horses, who battles with rage, who
gives very generously!

Who is that pitiful woman?  Yesterday, because of my
struggling, hungry family, we passed the wasteland and
came to your gate in this small town on the dense, cool
mountains where waterfalls flow with sounds of drums struck
with sticks and sang of you and your mountains.   She was
there, unable to hold back her flowing tears, her breasts wet,
and she cried constantly, sounding like a sad flute.

Notes:  The word ‘Vaiyāvi’ in this king’s name is the Pazhani area which was first called Pothini and then Vaiyāvi, and Vaiyāpuri later.  Poems 143, 144, 145, 146 and 147 are requests by the poets, to the unfaithful Pēkan, to go back to his wife.  In these poems, the poets express themselves as Pānars since it was the tradition for the Pānars to go between the thalaivan and thalaivi in an oodal situation.  Pēkan was one of the seven great donors, who were small-region kings.   The seven are Kāri, Ori, Pēkan, Āy, Nalli, Pāri and Athikan – Athikan is Athiyamān, who is mentioned as Ezhini (his clan name) in Puranānūru 158.  Kapilar wrote Puranānūru 8, 14, 105-111, 113-124, 143, 200-202, 236, 337 and 347.  நற்றிணை 113 – பெருங்களத்து இயவர் ஊதும் ஆம்பல் அம் குழலின் ஏங்கி கலங்கு அஞர் உறுவோள் புலம்பு கொள் நோக்கே.  நற்றிணை 165 – அணங்கொடு நின்றது மலை வான் கொள்க எனக் கடவுள் ஓங்கு வரை பேண்மார் வேட்டு எழுந்து கிளையொடு மகிழும் குன்ற நாடன்.  ஒளவை துரைசாமி உரை – பேகனால் துறக்கப்பட்ட கண்ணகியை அவனோடு கூட்டலுறுவார் அருளப்பண்ண வேண்டும் என இரந்துகொண்டு கூறினமையின் குறுங்கலி ஆயிற்று.

Meanings:  மலை வான் கொள்க என – they ask rains to surround the mountains, உயர் பலி தூஉய் – they give abundant offerings (தூஉய் – அளபெடை), மாரி ஆன்று – rains fell heavily, மழை மேக்கு உயர்க – they ask for clouds to rise up, என  – thus, கடவுள் பேணிய குறவர் மாக்கள் – mountain dwellers who pray to gods (குறவர் மாக்கள் – இருபெயரொட்டுப் பண்புத்தொகை), பெயல் கண் மாறிய உவகையர் – they become happy since the rains stop, சாரல் புனத் தினை அயிலும் – they eat the millet grown on the slopes, நாட – O lord of the country, சினப் போர் – enraged battles, கைவள் ஈகை கடுமான் பேக – O Pēkan with fast horses who gives very generously with your hands (கடுமான் – பண்புத்தொகை), யார் கொல் – who is she, அளியள் – she is pitiful, தானே – தான், ஏ அசைநிலைகள், expletives, நெருநல் – yesterday, சுரன் உழந்து வருந்திய ஒக்கல் – family which suffered with sorrow in the wasteland (சுரன் – சுரம் என்பதன் போலி), பசித்தென – since they were hungry, குணில் பாய் முரசின் – like drums beaten with sticks (முரசின் – இன் ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு, ஒப்புப் பொருளில் வந்தது), இரங்கும் அருவி – roaring waterfalls, நளி இருஞ் சிலம்பின் – on the dense large mountain, on the large tall mountain, சீறூர் ஆங்கண் வாயில் தோன்றி – appearing at the gate of a small town, வாழ்த்தி நின்று – praised and stood, நின்னும் நின் மலையும் பாட – sang about you and your mountain, இன்னாது – with sorrow, இகுத்த கண்ணீர் நிறுத்தல் செல்லாள் – she did not stop her dripping tears, முலையகம் நனைப்ப – breasts getting wet, விம்மிக் குழல் இனைவது போல் அழுதனள் – she sobbed and cried sounding like a flute, பெரிதே – greatly, ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive

புறநானூறு 144, பாடியவர்: பரணர், பாடப்பட்டோன்: வையாவிக் கோப்பெரும் பேகன், திணை: பெருந்திணை, துறை: குறுங்கலி, தாபத நிலை
அருளாய் ஆகலோ கொடிதே! இருள் வரச்
சீறியாழ் செவ்வழி பண்ணி, யாழ நின்
கார் எதிர் கானம் பாடினேமாக,
நீல் நறு நெய்தலின் பொலிந்த உண்கண்
கலுழ்ந்து வார் அரிப் பனி பூண் அகம் நனைப்ப,  5
இனைதல் ஆனாளாக, “இளையோய்!
கிளையை மன் எம் கேள் வெய்யோற்கு” என
யாம் தன் தொழுதனம் வினவக், காந்தள்
முகை புரை விரலின் கண்ணீர் துடையா,
“யாம் அவன் கிளைஞரேம் அல்லேம், கேள் இனி! 10
எம் போல் ஒருத்தி நலன் நயந்து, என்றும்
வரூஉம் என்ப வயங்கு புகழ்ப் பேகன்
ஒல்லென ஒலிக்கும் தேரொடு
முல்லை வேலி நல்லூரானே”.

Puranānūru 144, Poet Paranar sang to Vaiyāvi Kōperum Pēkan, Thinai: Perunthinai, Thurai: Kurunguli, Thāpatha Nilai
It would be cruel if you don’t show her any
compassion.

As darkness arrived, I was playing sevvali tunes
in my small yāzh, singing of your forest with
monsoon rains.  I saw a young woman in great
grief, her splendid eyes like kuvalai blossoms were
overflowing with tears that fell to wet her breasts
adorned with jewels.  Bowing to her I asked of her,
“Young woman!  Are you some relation to our lord
who desires to be with us?”
With her fingers like buds of red glory lilies, she
brushed away her tears and said to us, “I am no
relation of his!  Hear me out!  Pēkan whose fame
glows, they say, desires the beauty of a woman
who resembles me, and in his resounding chariot,
pays her regular visits in Nalloor town surrounded
by mullai hedges.”

Notes:   The word ‘Vaiyāvi’ in this king’s name is the Pazhani area which was first called Pothini and then Vaiyāvi, and Vaiyāpuri later.  Puranānūru poems 141, 142, 143, 144, 145, 146 and 147 were written for Pēkan.  Poems 143, 144, 145, 146 and 147 are requests by the poets, to the unfaithful Pēkan, to go back to his wife.  In these poems, the poets express themselves as Pānars since it was the tradition for the Pānars to go between the thalaivan and thalaivi in an oodal situation.  Pēkan was one of the seven great donors, who were small-region kings.   The seven are Kāri, Ori, Pēkan, Āy, Nalli, Pāri and Athikan – Athikan is Athiyamān, who is mentioned as Ezhini (his clan name) in Puranānūru 158.  Poet Parananar wrote Puranānūru poems 4, 63, 141, 142, 144, 145, 336, 341, 343, 348, 352, 354 and 369.  முல்லைப்பாட்டு 95 – கோடல் குவி முகை அங்கை அவிழ, குறுந்தொகை 167 – காந்தள் மெல்விரல், பரிபாடல் 19 – கை போல் பூத்த கமழ் குலைக் காந்தள், பொருநராற்றுப்படை 33 – காந்தள் மெல் விரல், புறநானூறு 144 – காந்தள் முகை புரை விரலின்.  கிளையை (7) – உ. வே. சாமிநாதையர் உரை – கிளையையோ என ஓகாரமும் என்றாள் என்ற ஒருசொல்லும் வருவித்துரைக்கப்பட்டன.   துடையா – துடைத்து என்பது பொருள்.  செய்யா என்னும் வாய்பாட்டு வினையெச்சம்.  எதிர்மறைச் சொல்போல் காணப்படினும் உடன்பாட்டுப் பொருள் தருவது.

Meanings:  அருளாய் ஆகலோ கொடிதே – it would be cruel if  you don’t show compassion towards her (ஆகலோ – ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive, கொடிதே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), இருள் வர – as darkness arrived, சீறியாழ் செவ்வழி பண்ணி – played in sevvali tunes, யாழ – அசைநிலை, an expletive, நின் கார் எதிர் கானம் பாடினேமாக – when we sang about your forest that had received rain (பாடினேம் – தன்மைப் பன்மை, first person plural), நீல் நறு நெய்தலின் பொலிந்த – bright eyes appearing like blue water lilies (நீல் – கடைக்குறை, poetical license which consists in the shortening of a word by elision of one or more letters in the end (நெய்தலின்- இன் ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு, ஒப்புப் பொருளில் வந்தது), உண்கண் – kohl-lined eyes, கலுழ்ந்து வார் அரிப் பனி – dripping tears from her eyes, பூண் அகம் நனைப்ப – got her chest with jewels wet, இனைதல் ஆனாளாக – with sorrow that distressed her, இளையோய் – young woman, கிளையை மன் எம் கேள் வெய்யோற்கு  – are you a relative of our lord who desires our friendship (மன் – ஒழியிசைப் பொருளில் வந்த இடைச்சொல், a particle which implies suggestion), என யாம் தன் தொழுதனம் வினவ – when we asked her bowing humbly (யாம், தொழுதனம் – தன்மைப் பன்மை, first person plural), காந்தள் முகை புரை விரலின் கண்ணீர் துடையா – wiped her tears with her fingers like buds of glory lilies (துடையா – துடைத்து), யாம் அவன் கிளைஞரேம் அல்லேம் – I am not his relative (யாம், அல்லேம் – தன்மைப் பன்மை, first person plural), கேள் – listen , இனி – now, எம் போல் ஒருத்தி – a woman like me, நலன் நயந்து என்றும் வரூஉம் என்ப – they say that he desires her beauty and goes there always (வரூஉம் – அளபெடை), வயங்கு புகழ்ப் பேகன் – the greatly famous Pēkan, ஒல்லென ஒலிக்கும் தேரொடு – with your resounding chariot, முல்லை வேலி நல்லூரானே – to the Nalloor town surrounded by jasmine vines (நல்லூரானே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 145, பாடியவர்: பரணர், பாடப்பட்டோன்: வையாவிக் கோப்பெரும் பேகன், திணை: பெருந்திணை, துறை: குறுங்கலி, தாபத நிலை
‘மடத்தகை மாமயில் பனிக்கும்’ என்று அருளிப்
படாஅம் ஈத்த கெடாஅ நல்லிசைக்
கடாஅ யானைக் கலிமான் பேக!
பசித்தும் வாரேம், பாரமும் இலமே,
களங்கனியன்ன கருங்கோட்டுச் சீறியாழ்  5
நயம் புரிந்து உறையுநர் நடுங்கப் பண்ணி,
அறம் செய்தீமோ அருள் வெய்யோய் என
இஃது யாம் இரந்த பரிசில் அஃது இருளின்,
இன மணி நெடுந்தேர் ஏறி,
இன்னாது உறைவி அரும் படர் களைமே.  10

Puranānūru 145, Poet Paranar sang to Vaiyāvi Kōperum Pēkan, Thinai: Perunthinai, Thurai: Kurungali, Thāpatha Nilai
O Pēkan with proud horses and elephants in rut,
who gave away your shawl to a naive, dark
peacock in compassion thinking it would tremble
in the cold!  I do not come in hunger. I do not have
family burdens.  O Pēkan who loves grace!  The gift
I beg from you as I sing making those who love my
music played with a small yāzh with kalam fruit hued
dark stems to sway, is that you mount your tall
chariot strung with many bells tonight, and remove
the anguish of your wife.  Please show compassion!

Notes:   The word ‘Vaiyāvi’ in this king’s name is the Pazhani area which was first called Pothini and then Vaiyāvi, and Vaiyāpuri later.  Puranānūru poems 141, 142, 143, 144, 145, 146 and 147 were written for Pēkan.  Poems 143, 144, 145, 146 and 147 are requests by the poets, to the unfaithful Pēkan, to go back to his wife.  In these poems, the poets express themselves as Pānars since it was the tradition for the Pānars to go between the thalaivan and thalaivi in an oodal situation.  Pēkan was one of the seven great donors, who were small-region kings.   The seven are Kāri, Ori, Pēkan, Āy, Nalli, Pāri and Athikan – Athikan is Athiyamān, who is mentioned as Ezhini (his clan name) in Puranānūru 158.  Poet Parananar wrote Puranānūru poems 4, 63, 141, 142, 144, 145, 336, 341, 343, 348, 352, 354 and 369.

Meaning:   மடத்தகை – naïve nature, delicate nature, மா மயில் – dark peacock, பனிக்கும் என்று – thinking that it would tremble in the cold, அருளி – you showed compassion, படாஅம் ஈத்த – you gave a shawl (படாஅம் – அளபெடை), கெடாஅ நல்லிசை – unspoiled fame (கெடாஅ – அளபெடை), கடாஅ யானைக் கலிமான் பேக – O Pēkan with elephants in rut and proud horses (கடாஅ – அளபெடை), பசித்தும் வாரேம் – I do not come in hunger (வாரேம் – தன்மைப் பன்மை, first person plural), பாரமும் இலமே – I have no family responsibilities (இலமே – தன்மைப் பன்மை, first person plural, ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), களங்கனியன்ன கருங்கோட்டுச் சீறியாழ் – small lute with stem as dark as the kalam fruit, Carissa congesta Wight, Kalakākkāi,  நயம் புரிந்து உறையுநர் – those who enjoy the sweetness of the music, நடுங்கப் பண்ணி – causing them to tremble, causing them to sway, அறம் செய்தீமோ – please be fair (தீ, மோ – முன்னிலையசைகள், expletives of the second person), அருள் வெய்யோய் – O one who loves compassion, என – thus, இஃது யாம் இரந்த பரிசில் – this is the gift that I request of you (யாம் – தன்மைப் பன்மை, first person plural), அஃது – that, இருளின் – when it is dark, at night, இன மணி – lots of bells, நெடுந்தேர் ஏறி – climbing on your tall chariot, இன்னாது – distressed, suffering, உறைவி – wife, the one who lives with you, அரும் படர் களைமே – please remove the great anguish (களைமே – முன்னிலை எதிர்மறை முற்றுவினைத் திரிசொல்)

புறநானூறு 146, பாடியவர்: அரிசில் கிழார், பாடப்பட்டோன்: வையாவிக் கோப்பெரும் பேகன், திணை: பெருந்திணை, துறை: குறுங்கலி, தாபத நிலை
அன்னவாக நின் அருங்கல வெறுக்கை
அவை பெறல் வேண்டேம் அடு போர்ப் பேக!
சீறியாழ் செவ்வழி பண்ணி நின் வன்புல
நன்னாடு பாட என்னை நயந்து
பரிசில் நல்குவையாயின் குரிசில், நீ  5
நல்காமையின் நைவரச் சாஅய்,
அருந்துயர் உழக்கும், நின் திருந்திழை அரிவை
கலி மயில் கலாவம் கால் குவித்தன்ன
ஒலிமென் கூந்தல் கமழ் புகை கொளீஇத்
தண் கமழ் கோதை புனைய,  10
வண் பரி நெடுந்தேர் பூண்க நின் மாவே.

Puranānūru 146, Poet Arisil Kizhār sang to Vaiyāvi Koperum Pekan, Thinai: Perunthinai, Thurai: Kurungali, Thāpatha Nilai
O Pēkan who kills in battles!  I do not desire your wealth
or precious jewels.  May they stay with you!
If you want to give me a gift for singing in sevvali tune
about your fine country with mountains,
please hitch your fast horses to your tall chariot, and go
to your young wife wearing fine jewels, who is in great
despair, wasting away because of your cruelty, so that
her thick, soft hair that is like the feathers of a proud
peacock that is gathered by the wind, can be scented with
smoke and adorned with cool, fragrant flower strands!

Notes:  The word ‘Vaiyāvi’ in this king’s name is the Pazhani area which was first called Pothini and then Vaiyāvi, and Vaiyāpuri later.  Puranānūru poems 141, 142, 143, 144, 145, 146 and 147 were written for Pēkan.  Poems 143, 144, 145, 146 and 147 are requests by the poets, to the unfaithful Pēkan, to go back to his wife. In these poems, the poets express themselves as Pānars since it was the tradition for the Pānars to go between the thalaivan and thalaivi in an oodal situation.  Pēkan was one of the seven great donors, who were small-region kings.   The seven are Kāri, Ori, Pēkan, Āy, Nalli, Pāri and Athikan – Athikan is Athiyamān, who is mentioned as Ezhini (his clan name) in Puranānūru 158.  This poet who came from a town called Arisil, wrote Puranānūru 146, 230, 281, 285, 300, 304 and 342.

Meanings:  அன்னவாக – may it be of that nature, நின் அருங்கல வெறுக்கை அவை பெறல் வேண்டேம் – I do not desire your wealth and precious ornaments (வேண்டேம் – தன்மைப் பன்மை, first person plural), அடு போர்ப் பேக – O Pēkan who kills in battles, சீறியாழ் செவ்வழி பண்ணி – singing in sevvali tune in my small lute, நின் வன்புல நன்னாடு பாட – singing about your fine country with strong land/mountains, என்னை நயந்து பரிசில் நல்குவை ஆயின் – if you want to be kind to me and give me a gift, குரிசில் – O lord,  நீ நல்காமையின் –  since you didn’t show her compassion, நைவர – with pity, சாஅய் – wasting away in pain (சாஅய் – அளபெடை), அருந்துயர் உழக்கும் – suffers in great sorrow, நின் – your, திருந்திழை அரிவை – the young woman with perfect jewels, கலி மயில் கலாவம் கால் குவித்தன்ன – like the thick feathers of a proud peacock that is gathered by the wind, ஒலி மென் கூந்தல் – thick soft hair, கமழ் புகை கொளீஇ – making her hair fragrant with fragrant smoke (கொளீஇ – அளபெடை), தண் கமழ் கோதை புனைய – to wear cool fragrant flower strands, வண் பரி – running rapidly, நெடுந்தேர் பூண்க நின் மாவே – yoke your horses to your tall chariot (மாவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 147, பாடியவர்: பெருங்குன்றூர் கிழார், பாடப்பட்டோன்: வையாவிக் கோப்பெரும் பேகன், திணை: பெருந்திணை, துறை: குறுங்கலி, தாபத நிலை
கல் முழை அருவிப் பன் மலை நீந்திச்,
சீறியாழ் செவ்வழி பண்ணி வந்ததைக்
கார் வான் இன் உறை தமியள் கேளா,
நெருநல் ஒரு சிறைப் புலம்பு கொண்டு உறையும்
அரி மதர் மழைக் கண் அம் மா அரிவை  5
நெய்யொடு துறந்த மை இருங்கூந்தல்
மண்ணுறு மணியின் மாசு அற மண்ணிப்,
புது மலர் கஞல இன்று பெயரின்,
அது மன் எம் பரிசில் ஆவியர் கோவே.

Puranānūru 147, Poet Perunkundrūr Kizhār sang to Vaiyavi Koperum Pekan, Thinai: Perunthinai, Thurai: Kurungali, Thāpatha Nilai
I have passed many mountains with waterfalls
that come down through caves, singing in sevvali
tune in my small yāzh.

O King of Āviyārs!  Grant me the gift of you going
to your wife today, the beautiful dark woman, who,
yesterday, stood alone in despair listening to the
sweet sounds of rain drops, tears dripping from her
pretty, moist eyes with red lines, her hair without oil,
so that her hair can be adorned with flowers, after
being washed perfectly, to shine like sapphire.

Notes:   The word ‘Vaiyāvi’ in this king’s name is the Pazhani area which was first called Pothini and then Vaiyāvi, and Vaiyāpuri later.  Puranānūru poems 141, 142, 143, 144, 145, 146 and 147 were written for Pēkan.  Poems 143, 144, 145, 146 and 147 are requests by the poets, to the unfaithful Pēkan, to go back to his wife.  In these poems, the poets express themselves as Pānars since it was the tradition for the Pānars to go between the thalaivan and thalaivi in an oodal situation.  Pēkan was one of the seven great donors, who were small-region kings.   The seven are Kāri, Ori, Pēkan, Āy, Nalli, Pāri and Athikan – Athikan is Athiyamān, who is mentioned as Ezhini (his clan name) in Puranānūru 158.  This poet wrote Puranānūru 147, 210, 211, 266 and 318.  கேளா – கேட்டு என்பது பொருள். செய்யா என்னும் வாய்பாட்டு வினையெச்சம்.  எதிர்மறைச் சொல்போல் காணப்படினும் உடன்பாட்டுப் பொருள் தருவது.  உறை – துளி, ஆகுபெயரால் துளி ஓசை.

Meanings:  கல் முழை அருவி – waterfalls that flow through caves, பன் மலை நீந்தி – passing through many mountains, சீறியாழ் செவ்வழி பண்ணி வந்ததை – came singing in sevvali tune in my small lute, கார் வான் இன் உறை – sweet sounds of rain water falling (உறை – துளி, ஆகுபெயரால் துளியோசை), தமியள் – she who is alone, she who is in sorrow, கேளா – கேட்டு, listening, நெருநல் – yesterday, ஒரு சிறை – one one side, புலம்பு கொண்டு – in despair, உறையும் – drops tears, அரி – red lines, மதர் மழைக் கண் – proud moist eyes, pretty moist eyes, அம் மா அரிவை – beautiful dark young woman, நெய்யொடு துறந்த மை இருங்கூந்தல் – dark thick hair which had abandoned ghee/oil/fragrant oil, மண்ணுறு மணியின் – like washed sapphire (மணியின் இன் ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு, ஒப்புப் பொருளில் வந்தது), மாசு அற மண்ணி – wash without blemish, புது மலர் – new flowers, கஞல – flourishing, adorning, இன்று பெயரின் – if you go today, அது மன் எம் பரிசில் – that is my gift (மன் – அசைநிலை, an expletive, எம் – தன்மைப் பன்மை, first person plural), ஆவியர் கோவே – O king of Āviyārs (கோவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 148, பாடியவர்: வன்பரணர், பாடப்பட்டோன்: கண்டீரக் கோப்பெரு நள்ளி, திணை: பாடாண், துறை: பரிசில்
கறங்கு மிசை அருவிய பிறங்கு மலை நள்ளி! நின்
அசைவு இல் நோந்தாள் நசை வளன் ஏத்தி,
நாடொறும் நன்கலம் களிற்றொடு கொணர்ந்து,
கூடு விளங்கு வியன் நகர்ப் பரிசில் முற்று அளிப்பப்,
பீடு இல் மன்னர்ப் புகழ்ச்சி வேண்டிச்  5
செய்யா கூறிக் கிளத்தல்,
எய்யாதாகின்று எம் சிறு செந்நாவே.

Puranānūru 148, Poet Vanparanar sang to Kandeera Kōperu Nalli, Thinai: Pādān, Thurai: Parisil
Nalli owning glowing mountains with
waterfalls roaring down from peaks!
I praise you who have acquired desired wealth
by strong efforts, without any weakness, since
you have been generous to those who come to
your sprawling city with flourishing rice granaries,
giving each day fine ornaments and elephants.
And, I do not sing the praises of kings with no
pride or sing about things that they did not do.
My eloquent, small tongue will not do that!

Notes:  Puranānūru poems 148, 149 and 150 were written for Nalli.  Nalli was one of the seven great donors, who were small-region kings.   The seven are Kāri, Ori, Pēkan, Āy, Nalli, Pāri and Athikan – Athikan is Athiyamān, who is mentioned as Ezhini (his clan name) in Puranānūru 158.  Vanparanar wrote Puranānūru poems 148, 149, 150, 152, 153 and 255.  According to Avvai Duraisamy, this might be the same poet with the name Nedunkaluthu Paranar who wrote 291.

Meaning:   கறங்கு – roaring, மிசை – above, அருவிய – with waterfalls (அருவிய – குறிப்புப் பெயரெச்சம்), பிறங்கு மலை – bright mountains, flourishing mountains, tall mountains, நள்ளி – O Nalli, நின் அசைவு இல் நோந்தாள் – your strong efforts with no weakness, நசை வளன் – desired wealth (வளன் – வளம் என்பதன் போலி), ஏத்தி – praising, நாடொறும் – daily, நன்கலம் களிற்றொடு கொணர்ந்து – bringing fine jewels along with elephants, கூடு விளங்கு வியன் நகர் – sprawling city with splendid rice granaries, huge house with flourishing rice granaries, பரிசில் – gifts, முற்று அளிப்ப – giving them abundant gifts, giving them totally, பீடு இல் மன்னர் – kings without pride, petty kings, புகழ்ச்சி வேண்டி – requiring praise, செய்யா கூறிக் கிளத்தல் – to sing about what they have not done, எய்யாதாகின்று – it does not know, எம் சிறு செந்நாவே – my small eloquent tongue (எம் – தன்மைப் பன்மை, first person plural, செந்நாவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 149, பாடியவர்: வன்பரணர், பாடப்பட்டோன்: கண்டீரக் கோப் பெருநள்ளி, திணை: பாடாண், துறை: இயன் மொழி
நள்ளி வாழியோ நள்ளி! நள்ளென்
மாலை மருதம் பண்ணிக், காலைக்
கைவழி மருங்கில் செவ்வழி பண்ணி,
வரவு எமர் மறந்தனர், அது நீ
புரவுக் கடன் பூண்ட வண்மையானே.

Puranānūru 149, Poet Vanparanar sang to Kandeera Kōperu Nalli, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi
Nalli!  May your life be long, Nalli!
The great wealth that you gave out of
your duty to be generous, has caused
bards to lose music rules and play on their
lutes marutham tunes in the darkness of
evenings, and sevvali tunes in the mornings.

Notes:  Puranānūru poems 148, 149 and 150 were written for Nalli.  Nalli was one of the seven great donors, who were small-region kings.  The seven are Kāri, Ori, Pēkan, Āy, Nalli, Pāri and Athikan – Athikan is Athiyamān, who is mentioned as Ezhini (his clan name) in Puranānūru 158.  Vanparanar wrote Puranānūru poems 148, 149, 150, 152, 153 and 255.  According to Avvai Duraisamy, this might be the same poet with the name Nedunkaluthu Paranar who wrote 291.  கைவழி (3) – உ. வே. சாமிநாதையர் உரை – கையகத்து எப்பொழுதும் இருத்தலால் யாழைக் கைவழி என்றார், ஆகுபெயரால்.

Meaning:   நள்ளி – O Nalli, வாழியோ – may you live long (ஓகாரம் அசைநிலை), நள்ளி – O Nalli, நள்ளென் மாலை மருதம் பண்ணி – playing marutham tunes in the darkness of evenings, காலைக் கைவழி மருங்கில் செவ்வழி பண்ணி – and in the morning mode they play sevvali tunes with their lutes, வரவு – traditional method, எமர் மறந்தனர் – our folks (bards) forgot, அது – that, நீ புரவுக் கடன் பூண்ட – you took on the duty to donate, வண்மையானே – because of your generosity, ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive

புறநானூறு 150, பாடியவர்: வன்பரணர், பாடப்பட்டோன்: கண்டீரக் கோப் பெருநள்ளி, திணை: பாடாண், துறை: இயன் மொழி
கூதிர்ப் பருந்தின் இருஞ் சிறகு அன்ன
பாறிய சிதாரேன், பலவு முதல் பொருந்தித்
தன்னும் உள்ளேன், பிறிது புலம் படர்ந்த என்
உயங்கு படர் வருத்தமும் உலைவும் நோக்கி,
மான் கணம் தொலைச்சிய குருதியங் கழல் கால்,  5
வான் கதிர்த் திருமணி விளங்கும் சென்னிச்
செல்வத் தோன்றல், ஓர் வல் வில் வேட்டுவன்,
தொழுதனென் எழு வேற் கை கவித்து இரீஇ,
இழுதின் அன்ன வால் நிணக் கொழுங்குறை
கான் அதர் மயங்கிய இளையர் வல்லே  10
தாம் வந்து எய்தா அளவை ஒய்யெனத்
தான் ஞெலி தீயின் விரைவனன் சுட்டு, “நின்
இரும்பேர் ஒக்கலொடு தின்ம்” எனத் தருதலின்,
அமிழ்தின் மிசைந்து காய் பசி நீங்கி,
நல் மரன் நளிய நறுந் தண் சாரல்  15
கல் மிசை அருவி தண்ணெனப் பருகி,
விடுத்தல் தொடங்கினேன் ஆக வல்லே
“பெறுதற்கு அரிய வீறு சால் நன்கலம்
பிறிதொன்று இல்லை, காட்டு நாட்டேம்” என,
மார்பிற் பூண்ட வயங்கு காழ் ஆரம்  20
மடை செறி முன் கை கடகமொடு ஈத்தனன்,
“எந்நாடோ?” என நாடும் சொல்லான்,
“யாரீரோ?” எனப் பேரும் சொல்லான்,
பிறர் பிறர் கூற வழிக் கேட்டிசினே,
“இரும்பு புனைந்து இயற்றாப் பெரும் பெயர்த் தோட்டி  25
அம்மலை காக்கும் அணி நெடுங்குன்றின்
பளிங்கு வகுத்தன்ன தீ நீர்,
நளி மலை நாடன் நள்ளி அவன்” எனவே.

Puranānūru 150, Poet Vanparanar sang for Kandeera Kōperu Nalli, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi
With clothes torn like the ruffled black feathers of an eagle
in the wet cold season, I was resting against the trunk of a
jackfruit tree, tired going from country to country.  I was not
thinking about myself.  He saw my poverty and despair, a rich
noble man who wore on is handsome feet anklets flecked with
blood from slaughtering a herd of deer, and on his head pretty
gems with sparkling rays.

I rose up and bowed to the hunter carrying a strong bow.  He
bade me to sit.  Before his young men who were lost in the path
could catch up with him, he kindled a fire where rapidly he
roasted bit pieces of fatty meat that looked like butter and gave
it all to me, and said, “Eat this, along with your very big family.”
We ate it like it was divine nectar, and removed our extreme
hunger, drank cool water from the waterfalls cascading down
the mountains dense with fine trees.

I started to take leave.  He came to me quick and said, “I am
from the forest.  I don’t have anything precious to give,” and
gave me the shining pearl necklace he wore on his chest, along
with a thick bracelet with clasp that he wore on his forearm.
I asked him for his country and he would not tell.  I asked
him for his name and he would not tell.

I heard from others in the path, that he was Nalli, the protector
of the splendid, greatly famous Thōtti Mountain, with the same
name as the iron goad, with soaring mountain summits
from which sweet water flows down gleaming, like cut marble.

Notes:  Puranānūru poems 148, 149 and 150 were written for Nalli.  Nalli was one of the seven great donors, who were small-region kings.   The seven are Kāri, Ori, Pēkan, Āy, Nalli, Pāri and Athikan – Athikan is Athiyamān, who is mentioned as Ezhini (his clan name) in Puranānūru 158.  Vanparanar wrote Puranānūru poems 148, 149, 150, 152, 153 and 255.  According to Avvai Duraisamy, this might be the same poet with the name Nedunkaluthu Paranar who wrote 291.  இரும்பேர் ஒக்கல் – நச்சினார்க்கினியர் உரை, பொ. வே. சோமசுந்தரனார் உரை – பொருநராற்றுப்படை 61, சிறுபாணாற்றுப்படை 139, 144, பெரும்பாணாற்றுப்படை 25, 470, மலைபடுகடாம் 157 – கரிய பெரிய சுற்றம், ஒளவை துரைசாமி உரை – புறநானூறு பாடல்கள் 69, 150, 370, 378, 390, 391, 393, 394, 396 – மிக்க பெரிய சுற்றத்தார், மிகப் பெரிய சுற்றம், புறநானூறு 320 – கரிய பெரிய சுற்றத்தார், பொ. வே. சோமசுந்தரனார் உரை, இரா. வேங்கடாசலம் பிள்ளை, ந. மு. வேங்கடசாமி நாட்டார் உரை – அகநானூறு 301 – மிகப் பெரிய சுற்றத்தார்.  சின் – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26, சின் என்பது இசின் என்பதன் முதற்குறை – ச. பாலசுந்தரம் உரை), அவற்றுள், இகுமும் சின்னும் ஏனை இடத்தொடும் தகு நிலை உடைய என்மனார் புலவர் (தொல்காப்பியம், இடையியல் 27).  இரும்பு புனைந்து இயற்றாப் பெரும் பெயர்த் தோட்டி – வெளிப்படை, இரும்பினால் செய்யப்படும் குத்துக்கோல் அல்லாத பெரிய புகழையுடைய தோட்டி மலை.  நளி – தடவும் கயவும் நளியும் பெருமை (தொல்காப்பியம், உரியியல் 24), நளி என் கிளவி செறிவும் ஆகும், (தொல்காப்பியம், உரியியல் 24).

Meanings:  கூதிர்ப் பருந்தின் – like a cold season eagle, இருஞ் சிறகு அன்ன – like the black/dark colored feathers/wings, பாறிய சிதாரேன் – my old clothes were torn, my clothes were in rags, பலவு முதல் பொருந்தித் தன்னும் உள்ளேன் – I was resting on the trunk of a jackfruit tree not thinking about myself, Artocarpus heterophyllus, பிறிது புலம் படர்ந்த – moved to other lands, என் உயங்கு படர் வருத்தமும் உலைவும் நோக்கி – looking at my great despair and poverty, மான் கணம் தொலைச்சிய – slaughtered a deer herd, குருதியங் கழல் கால் – bloody handsome feet with anklets, வான் கதிர் – bright rays, திருமணி – beautiful gems, விளங்கும் சென்னி – bright head, செல்வத் தோன்றல் – rich noble man, ஓர் வல் வில் வேட்டுவன் தொழுதனென் – I bowed to the hunter with a strong bow, எழுவேல் கை கவித்து இரீஇ – when I rose up he indicated for me to stay bending his hand (இரீஇ – அளபெடை), இழுதின் அன்ன – like butter (இழுதின் – இன் சாரியை), வால் நிணக் கொழுங்குறை – big pieces of white fatty meat, கான் அதர் மயங்கிய இளையர் – his youngsters who were lost in the forest path, his young servants who were lost in the path, வல்லே – rapidly, தாம் வந்து எய்தா அளவை – before they could come, ஒய்யெனத் தான் ஞெலி தீயின் விரைவனன் சுட்டு – he quickly roasted in the fire he lit (ஒய்யென – விரைவுக்குறிப்பு), நின் இரும்பேர் ஒக்கலொடு தின்ம் எனத் தருதலின் – since he gave saying ‘eat with your very big group of relatives’ (இரும்பேர் – ஒருபொருட்பன்மொழி, தின்ம் – முன்னிலை ஏவல் வினைமுற்று, a second person command verb ending, ஈற்று உயிர் கெட்டது), அமிழ்தின் மிசைந்து காய் பசி நீங்கி – we ate it like it was divine nectar and removed our extreme hunger, நல் மரன் – fine trees (மரன் – மரம் என்பதன் போலி), நளிய நறுந்தண் – dense and fragrant and cool, சாரல் – mountain slopes, கல் மிசை அருவி தண்ணெனப் பருகி – drank cool water from the waterfall cascading down from the mountain above, விடுத்தல் தொடங்கினேன் ஆக – I started to take leave, வல்லே – came fast, பெறுதற்கு அரிய வீறு சால் நன்கலம் பிறிதொன்று இல்லை – I do not have any precious jewels to give, காட்டு நாட்டேம் – I am of the land with forests (நாட்டேம் – தன்மைப் பன்மை, first person plural), என மார்பிற் பூண்ட வயங்கு காழ் ஆரம் – bright pearl necklaces/garlands hanging on his chest, மடை செறி முன் கை கடகமொடு ஈத்தனன் – he gave the bracelet on his hands with tight clasps, எந்நாடோ என நாடும் சொல்லான் யாரீரோ எனப் பேரும் சொல்லான் – I asked him what country he was from and he wouldn’t tell and I asked him what his name was and he wouldn’t tell, பிறர் பிறர் கூற வழிக் கேட்டிசினே – I asked many others on the path (சின் – தன்மை அசை, an expletive of the first person, ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), இரும்பு புனைந்து இயற்றாப் பெரும் பெயர்த் தோட்டி – with the very famous Thōtti and not the name of the goad made with iron (தோட்டி மலையைக் குறிப்பது, வெளிப்படை), அம் மலை காக்கும் – one who protects that mountain, அணி நெடுங்குன்றின் – with tall mountains, with mountain with lovely tall summits, பளிங்கு வகுத்தன்ன – like cut marble, தீ நீர் நளி மலை நாடன் – the lord of the dense mountain with sweet water, நள்ளி அவன் எனவே – that he is Nalli (எனவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 151, பாடியவர்: பெருந்தலைச் சாத்தனார், பாடப்பட்டோன்: இளவிச்சிக்கோ, திணை: பாடாண், துறை: இயன் மொழி
பண்டும் பண்டும் பாடுநர் உவப்ப,
விண்தோய் சிமைய விறல் வரைக் கவாஅன்
கிழவன் சேண் புலம் படரின், இழை அணிந்து,
புன்தலை மடப் பிடி பரிசிலாகப்,
பெண்டிரும் தம் பதம் கொடுக்கும் வண் புகழ்க்  5
கண்டீரக்கோன் ஆகலின், நன்றும்
முயங்கல் ஆன்றிசின் யானே, பொலந்தேர்
நன்னன் மருகன் அன்றியும் நீயும்
முயங்கற்கு ஒத்தனை மன்னே, வயங்கு மொழிப்
பாடுநர்க்கு அடைத்த கதவின் ஆடு மழை  10
அணங்கு சால் அடுக்கம் பொழியும் நும்
மணங்கமழ் மால் வரை வரைந்தனர் எமரே.

Puranānūru 151, Poet Perunthalai Sāthanār sang to Ilavichikō, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi
When Kandeerakōn, the lord of the victorious mountains
with sky high peaks, famed for his generosity was far away,
his women wearing jewels gifted female elephants with
scanty hair on their heads and other gifts fitting their
situation, making singers happy again and again in the past.

That is why I embraced him.

You would merit my embraces if you were not a descendant
of Nannan who owned a golden chariot.  Also, poets have
stopped singing of your soaring, fragrant mountain
where rolling clouds come down as rain on the fierce slopes,
since your doors are closed for men who sing lovely verses!

Notes:  This song sung to Ilavichi Kō when he asked the poet why he did not embrace him, but embraced Ilan Kandeerakō.  Nannan was a cruel king who murdered a young girl who ate a mango from his tree, taking it from a stream on which it floated down.  He refused an offering of 81 elephants and gold in her weight, to free her (Kurunthokai 292).  This poem and poem 200 were written for this small-region king.  Vichi was the name of the mountain which this king ruled.  This poet wrote Puranānūru 151, 164, 165, 205, 209 and 294.  சின் – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26, சின் என்பது இசின் என்பதன் முதற்குறை – ச. பாலசுந்தரம் உரை), அவற்றுள், இகுமும் சின்னும் ஏனை இடத்தொடும் தகு நிலை உடைய என்மனார் புலவர் (தொல்காப்பியம், இடையியல் 27).

Meanings:  பண்டும் பண்டும் பாடுநர் உவப்ப – for singers to be happy again and again in the past, விண் தோய் சிமைய – with peaks as high as the sky, விறல் வரைக் கவாஅன் கிழவன் – the victorious lord of the mountains with slopes (கவாஅன் – அளபெடை), சேண் புலம் படரின் – when he goes far away, இழை அணிந்து – wearing jewels, புன்தலை – heads with sparse hair, parched heads, மடப்பிடி – naïve female elephants, பரிசிலாக – as gifts, பெண்டிரும் தம் பதம் கொடுக்கும் – their women give gifts fitting their situation, வண் புகழ்க் கண்டீரக்கோன் – Kandeerakōn who is famed for his charity, ஆகலின் – so, நன்றும் முயங்கல் ஆன்றிசின் யானே – so I embraced him well (ஆன்றிசின் – தன்மை அசைச் சொல், an expletive of the first person, யானே- ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), பொலந்தேர் நன்னன் மருகன் அன்றியும் – not only are you the heir of Nannan with a gold chariot, நீயும் முயங்கற்கு ஒத்தனை – you are also fit for embrace, மன்னே – மன் ஒழியிசை, suggestion of implied meaning, ஏகாரம் அசைநிலை, வயங்கு மொழிப் பாடுநர்க்கு – to the musicians with eloquent words, அடைத்த கதவின் – with closed doors, ஆடு மழை – moving clouds, அணங்கு சால் அடுக்கம் – very fierce mountain slopes, mountain slopes with gods, பொழியும் – they pour rain, நும் மணங்கமழ் மால் வரை வரைந்தனர் எமரே – bards like me stopped going to your fragrant tall mountain (எமரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 152, பாடியவர்: வன்பரணர், பாடப்பட்டோன்: வல்வில் ஓரி, திணை: பாடாண், துறை: பரிசில் விடை
வேழம் வீழ்த்த விழுத் தொடைப் பகழி
பேழ்வாய் உழுவையைப் பெரும்பிறிது உறீஇப்,
புழல்தலை புகர்க் கலை உருட்டி, உரல் தலைக்
கேழல் பன்றி வீழ, அயலது
ஆழல் புற்றத்து உடும்பில் செற்றும்  5
வல் வில் வேட்டம் வலம்படுத்திருந்தோன்,
புகழ் சால் சிறப்பின் அம்பு மிகத் திளைக்கும்
கொலைவன் யார் கொலோ? கொலைவன் மற்று இவன்
விலைவன் போலான் வெறுக்கை நன்கு உடையன்;
ஆரம் தாழ்ந்த அம் பகட்டு மார்பின்,  10
சாரல் அருவிப் பய மலைக் கிழவன்
ஓரி கொல்லோ? அல்லன் கொல்லோ?
பாடுவல் விறலி! ஓர் வண்ணம் நீரும்
மண் முழா அமைமின்! பண் யாழ் நிறுமின்!
கண் விடு தூம்பின் களிற்று உயிர் தொடுமின்!  15
எல்லரி தொடுமின் ஆகுளி தொடுமின்!
பதலை ஒருகண் பையென இயக்குமின்
மதலை மாக்கோல் கைவலம் தமின்! என்று
இறைவன் ஆகலின், சொல்லுபு குறுகி
மூவேழ் துறையும் ழுறையுளிக் கழிப்பிக்,  20
கோவெனப் பெயரிய காலை, ஆங்கு அது
தன் பெயர் ஆகலின் நாணி மற்று யாம்
நாட்டிடன் நாட்டிடன் வருதும், ஈங்கு ஓர்
வேட்டுவர் இல்லை நின் ஒப்போர் என,
வேட்டது மொழியவும் விடாஅன், வேட்டத்தில்  25
தான் உயிர் செகுத்த மான் நிணப் புழுக்கோடு,
ஆன் உருக்கு அன்ன வேரியை நல்கித்
தன் மலைப் பிறந்த தா இல் நன் பொன்,
பன் மணிக் குவையொடும் விரைஇக் கொண்ம், எனச்
சுரத்து இடை நல்கியோனே, விடர்ச் சிமை  30
ஓங்கு இருங்கொல்லிப் பொருநன்,
ஓம்பா ஈகை விறல் வெய்யோனே.

Puranānūru 152, Poet Vanparanar sang for Valvil Ōri, Thinai: Pādān, Thurai: Parisil Vidai
He was widely famed for his skill in killing, the one
who shoots with his strong bow.  He shot an arrow
that felled an elephant, killed a tiger with a big mouth,
dropped a spotted stag with hollow horns, felled a boar
with a head like mortar, and embedded in a monitor lizard
in a nearby deep hole.  Who is the archer who shoots with
such skill?  He does not look like a murderer.  With a pearl
strand on his proud chest, he looks like a man with
great wealth.

Is it Ōri, lord of the richly yielding mountain with
waterfalls on its slopes, or was it someone else?
I said, ” Talented viralis, I will sing, you spread clay on
mulā drum, pluck the strings of your tuned yāzh, play the
thoompu that is hollow like an elephant’s trunk, and has
holes, beat the ellari drum, strike the ākuli drum, softly hit
the pathalai drum on its single eye, and place in my hand
the black rod that foretells the future,” and I approached him.
We sang twenty one themes of songs before him in the
manner in which they should be sung, and addressed him
as “King!” for which he was embarrassed since it was his title.
We told him sweetly that we go to different countries and have
seen no hunter who can be compared to him.

Without asking us for what we wanted, he gave us boiled fatty
meat of deer that been killed in hunt and liquor that was like
melted ghee.  And right there, in that wasteland, he gave us
jewels made with fine gold mixed with heaps of sapphire from
his mountain, the lord of majestic Kolli Mountain which has caves
in its summits, who desires victories, and gives without
holding anything back.

Notes:  Puranānūru poems 152, 153 and 204 were written for Ōri, who ruled Kolli Mountain.  Malaiyamān Kāri of Mullūr desired that mountain.  Ōri learned that from his spies and a war ensued.  Kāri killed He Ōri and usurped his mountain.   Ōri was one of the seven great donors, who were small-region kings.   The seven are Kāri, Ori, Pēkan, Āy, Nalli, Pāri and Athikan – Athikan is Athiyamān, who is mentioned as Ezhini (his clan name) in Puranānūru 158.  Vanparanar wrote Puranānūru poems 148, 149, 150, 152, 153 and 255.  According to Avvai Duraisamy, this might be the same poet with the name Nedunkaluthu Paranar who wrote 291.  Akanānūru 82 and Malaipadukādam lines 1-13 have descriptions of orchestras with various instruments.  மலைபடுகடாம் 6 – கண் இடை விடுத்த களிற்று உயிர்த் தூம்பின்.  புழல் (3) – உ. வே. சாமிநாதையர் உரை – புழல் என்பது புழலுடைய கோட்டை.  களிற்று உயிர் (15) – உ. வே. சாமிநாதையர் உரை – களிற்று உயிர் என்பது ஆகுபெயரால் களிற்றினது கை போலும் வடிவையுடைய பெருவங்கியத்தை.  விழு (விழுமம்) – விழுமம் சீர்மையும் சிறப்பும் இடும்பையும் (தொல்காப்பியம் உரியியல் 57).

Meanings:  வேழம் வீழ்த்த – killed an elephant, விழுத் தொடை – perfectly shot, பகழி – arrow, பேழ்வாய் உழுவையைப் பெரும்பிறிது உறீஇ – killed a tiger with a big mouth, killed a tiger with a gaping mouth (உறீஇ – அளபெடை), புழல்தலை புகர்க் கலை உருட்டி – rolled the head of a spotted stag with hollow horns, உரல் தலைக் கேழல் பன்றி வீழ – a boar with mortar-like head fell, அயலது ஆழல் புற்றத்து உடும்பில் செற்றும் – plunged into a monitor lizard in a deep hole that is nearby, வல் வில் – strong bow, வேட்டம் வலம்படுத்திருந்தோன் – the one who hunts victoriously, புகழ் சால் சிறப்பின் – with great fame, அம்பு மிகத் திளைக்கும் கொலைவன் யார் கொலோ – who is he who shoots with his arrow and kills (கொலோ – ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive), கொலைவன் மற்று இவன் விலைவன் போலான் – he does not appear to be a killer who kills to sell, வெறுக்கை நன்கு உடையன் – he is a man with great wealth, ஆரம் தாழ்ந்த – hanging sandalwood garland/pearl garland, அம் பகட்டு மார்பின் – with a handsome proud chest, சாரல் அருவிப் பய மலைக் கிழவன் ஓரி கொல்லோ – is it Ōri, the lord of the mountain that yields (கொல்லோ – ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive), அல்லன் கொல்லோ – or is it someone else (கொல்லோ – ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive), பாடுவல் – I will sing (தன்மை ஒருமை வினைமுற்று, first person singular verb ending), விறலி – O female musicians with musical talents, ஓர் வண்ணம் – a trait, a manner, நீரும் மண் முழா அமைமின் – you apply mud to the drums (மின் – முன்னிலைப் பன்மை வினைமுற்று விகுதி, a verbal plural suffix of the second person), பண் யாழ் நிறுமின் – you pluck the strings of your tuned lute, you establish music on your lute (மின் – முன்னிலைப் பன்மை வினைமுற்று விகுதி, a verbal plural suffix of the second person), கண் விடு – holes open, தூம்பின் களிற்று உயிர் தொடுமின் – you play the musical instrument ‘thoompu’ which is hollow like the trunk of a bull elephant (மின் – முன்னிலைப் பன்மை வினைமுற்று விகுதி, a verbal plural suffix of the second person), எல்லரி தொடுமின் – play the ellari drum, ஆகுளி தொடுமின் – you play the ākuli drum (மின் – முன்னிலைப் பன்மை வினைமுற்று விகுதி, a verbal plural suffix of the second person), பதலை ஒரு கண் பையென இயக்குமின் – you beat softly on one eye of the pathalai drum (மின் – முன்னிலைப் பன்மை வினைமுற்று விகுதி, a verbal plural suffix of the second person), மதலை – support to produce music, மாக்கோல் – black rod, கைவலம் தமின் – you place on my hand, you give it to me (தம்மின் என்றது தமின் என குறைந்து நின்றது, மின் முன்னிலைப் பன்மை வினைமுற்று விகுதி, a verbal plural suffix of the second person), என்று – thus, இறைவன் ஆகலின் – since he is the king, சொல்லுபு – said, told, குறுகி – approached, மூ ஏழ் துறையும் ழுறையுளிக் கழிப்பி – we finished singing the 21 songs in a proper manner (கழிப்பி – முடித்து), கோவெனப் பெயரிய காலை – when I addressed him as ‘king’, ஆங்கு அது தன் பெயர் ஆகலின் நாணி – since it was his title he was embarrassed, மற்று யாம் நாட்டிடன் நாட்டிடன் வருதும் – we go to different countries, ஈங்கு ஓர் வேட்டுவர் இல்லை நின் ஒப்போர் என வேட்டது மொழியவும் – when we uttered what we desired that there is not a hunter here equal to him, விடாஅன் – he did not let us talk (விடாஅன் – அளபெடை), வேட்டத்தில் தான் உயிர் செகுத்த – that he killed in hunting, மான் நிணப் புழுக்கோடு – with boiled fatty deer meat, ஆன் உருக்கு அன்ன – like ghee from cows, வேரியை நல்கி – he gave us liquor, தன் மலைப் பிறந்த – born in his mountain, தா இல் – without strength, soft, faultless, நன் பொன் – fine gold, பன் மணி – many gems, குவையொடும் – with the heaps (குவையொடும் – உம்மை சிறப்பு), விரைஇ – mixed (அளபெடை), கொண்ம் என – take these, சுரத்து இடை – in the wasteland, நல்கியோனே – he gave (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), விடர் – caves, சிமை – summit, ஓங்கு இருங்கொல்லிப் பொருநன் – Lord of the Kolli majestic lofty Mountain, ஓம்பா ஈகை – charity to others without protecting oneself, giving to others without keeping, விறல் வெய்யோனே – O one who desires victory (வெய்யோனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 153, பாடியவர்: வன்பரணர், பாடப்பட்டோன்: வல்வில் ஓரி, திணை: பாடாண், துறை: இயன் மொழி
மழை அணி குன்றத்துக் கிழவன், நாளும்
இழை அணி யானை இரப்போர்க்கு ஈயும்,
சுடர்விடு பசும்பூண் சூர்ப்பு அமை முன் கை
அடு போர் ஆனா ஆதன் ஓரி
மாரி வண் கொடை காணிய, நன்றும்  5
சென்றது மன் எம் கண்ணுளங் கடும்பே,
பனி நீர்ப் பூவா மணிமிடை குவளை
வால் நார்த் தொடுத்த கண்ணியும் கலனும்
யானை இனத்தொடு பெற்றனர், நீங்கிப்
பசியார் ஆகன்மாறு கொல், விசி பிணிக்  10
கூடு கொள் இன் இயம் கறங்க,
ஆடலும் ஒல்லார் தம் பாடலும் மறந்தே?

Puranānūru 153, Poet Vanparanar sang for Valvil Ōri, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi
My family of dancers went gladly to see the
rain-like great generosity of Āthan Ōri who
never ceases to wage murderous battles, lord
of mountain decorated by clouds, wearing
curved bracelets that shoot out rays, who
donates each day, elephants with adornments.

He gave them gold waterlilies that do not
bloom in cold water, inset with sapphire
and hung on silver cords, wealth, and herds
of elephants.
Is it because they are not starving any more
that they don’t dance even when sweet music
instruments are played, and have also
forgotten their music?

Notes:  Puranānūru poems 152, 153 and 204 were written for Ōri, who ruled Kolli Mountain.  Malaiyamān Kāri of Mullūr desired that mountain.  Ōri learned that from his spies and a war ensued.  Kāri killed He Ōri and usurped his mountain.   Puranānūru poems 152, 153 and 204 were written for Ōri.  Ōri was one of the seven great donors, who were small-region kings.   The seven are Kāri, Ori, Pēkan, Āy, Nalli, Pāri and Athikan – Athikan is Athiyamān, who is mentioned as Ezhini (his clan name) in Puranānūru 158.  Vanparanar wrote Puranānūru poems 148, 149, 150, 152, 153 and 255.  According to Avvai Duraisamy, this might be the same poet with the name Nedunkaluthu Paranar who wrote 291.  பனி நீர்ப் பூவா குவளை – குளிர்ந்த நீரில் மலராத பொன்னால் ஆன குவளை மலர் (வெளிப்படை).

Meanings:  மழை அணி குன்றத்துக் கிழவன் – the lord of the mountain with clouds, நாளும் – daily, இழை அணி யானை இரப்போர்க்கு ஈயும் – gifting elephants decorated with jewels to those in need, சுடர்விடு பசும்பூண் – glittering bright new ornaments, சூர்ப்பு அமை – curving bracelet (சூர்ப்பு – கடகத்திற்கு ஆகுபெயர்), முன் கை – fore arms, wrists, அடு போர் ஆனா – never ceases to fight murderous battles, ஆதன் ஓரி – Āthan Ōri, மாரி வண் கொடை – greatly generous like the rain, காணிய – to see, நன்றும் – greatly, சென்றது – they went, மன் – அசைநிலை, expletive, எம் கண்ணுளம் கடும்பே – our performing clan/relations (கண்ணுளம் – அம் அல்வழிச் சாரியை, கடும்பே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), பனி நீர்ப் பூவா – not blossomed in cold water (gold), மணி மிடை குவளை – woven with blue water lily flowers (sapphire gems), வால் நார்த் தொடுத்த கண்ணியும் – and strands braided on silver cords (வால் – வெள்ளிக்கு ஆகுபெயர்), கலனும் – and jewels, யானை இனத்தொடு பெற்றனர் – those who received along with elephant herds, நீங்கி – left, பசியார் ஆகன்மாறு கொல் – is it because they satisfied their hunger, is it because they got rid of their hunger (மாறு ஏதுப்பொருள் (காரணப் பொருள்) தரும் இடைச்சொல்), விசி பிணிக் கூடு கொள் – tied together with strings, இன் இயம் கறங்க – sweet instruments to roar, ஆடலும் ஒல்லார் – they do not dance, தம் பாடலும் மறந்தே – they forgot their singing (மறந்தே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 154, பாடியவர்: மோசி கீரனார், பாடப்பட்டோன்:  கொண்கானங்கிழான், திணை: பாடாண், துறை: பரிசில் துறை
திரை பொரு முந்நீர்க் கரை நணிச் செலினும்,
அறியுநர்க் காணின் வேட்கை நீக்கும்
சின்னீர் வினவுவர் மாந்தர், அது போல்
அரசர் உழையராகவும், புரைதபு
வள்ளியோர்ப் படர்குவர் புலவர், அதனால்,  5
“யானும் பெற்றது ஊதியம் பேறு யாது?” என்னேன்,
உற்றனென் ஆதலின் உள்ளி வந்தனனே
ஈயென இரத்தலோ அரிதே நீ அது
நல்கினும் நல்காய் ஆயினும் வெல்போர்
எறி படைக்கு ஓடா ஆண்மை அறுவைத்  10
தூ விரி கடுப்பத் துவன்றி மீமிசைத்
தண் பல இழிதரும் அருவி நின்
கொண்டு பெருங்கானம் பாடல் எனக்கு எளிதே.

Puranānūru 154, Poet Mōsi Keeranār sang to Konkānam Kizhān, ruler of Konkānam Mountain, Thinai: Pādān, Thurai: Parisil
People who go to the seashore with pounding waves,
ask those who know where they can find water
to quench their thirst.
In the same manner, wise men, even though they are
in the company of kings, seek those who are
generous and without flaws.   So, I don’t say, “this
is less,” when I get gifts.   Thinking about you, I
have come here because I am poor.   It is hard for me
to beg for gifts.

Whether you give or not, I can easily sing of your
manhood that is such that you do not run away from
weapons thrown at you in battles, and of your
Konkānam Mountain with many cool, full waterfalls
that flow down closely from its summits, like pure
cloth that drapes down.

Notes:  Puranānūru poems 154, 155 and 156 were written for this leader.  Konkānam is Kongu Nādu which is modern Coimbatore and Salem areas. Mōsi Keeranār wrote Puranānūru 50, 154, 155, 156 and 186. முந்நீர் – தமிழகம் கிழக்கு தெற்கு மேற்கு ஆகிய மூன்று திசையானும் நீர்வளைவுண்டது.  முந்நீர் என்னும் தமிழ்க்கிளவி இம்முப்புறக் கடலமைப்பைச் சுட்டுவது – வ. சுப. மாணிக்கனாரின் ‘தமிழ்க்காதல்’ நூல், ஆற்று நீரும், ஊற்று நீரும் மழை நீரும் உடைமையான் முந்நீர் – ஒளவை துரைசாமி புறநானூறு 9 உரை, நிலத்தைப் படைத்தலும் காத்தலும் அழித்தலுமாகிய நீர் – நச்சினார்க்கினியர் மதுரைக்காஞ்சி 75 உரை.  துவன்று – துவன்று நிறைவு ஆகும் – (தொல்காப்பியம், உரியியல் 36).

Meanings:  திரை பொரு – waves pounding, முந்நீர்க் கரை நணிச் செலினும் – even if they go to the ocean seashore, அறியுநர்க் காணின் – if they see people who know, வேட்கை நீக்கும் சின்னீர் வினவுவர் மாந்தர் – people ask where they can find water to quench their thirst, அது போல் – like that, அரசர் உழையராகவும் – even when there are kings nearby, புரை தபு – faultless, வள்ளியோர்ப் படர்குவர் புலவர் – poets go to those who are generous, அதனால் – so, யானும் பெற்றது ஊதியம்  பேறு யாது என்னேன் – I don’t say what is the benefit for what I got, உற்றனென் ஆதலின் உள்ளி வந்தனனே – because of my poverty, I came to you (வந்தனனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), ஈயென இரத்தலோ – it is hard to ask for charity (அரிதே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), நீ அது நல்கினும் நல்காய் ஆயினும் – whether you gave it or not, வெல்போர் எறி படைக்கு ஓடா – not running away in front of killing armies, ஆண்மை – manliness, அறுவைத் தூ விரி கடுப்ப – like a pure spread cloth (கடுப்ப – உவம உருபு, a comparison word), துவன்றி மீமிசைத் தண் பல இழிதரும் அருவி நின் கொண்டு பெருங்கானம் பாடல் எனக்கு எளிதே – it is easy for me to sing about your Konkānam where cool full waterfalls flow down closely from summits (மீமிசை – ஒருபொருட் பன்மொழி, எளிதே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 155, பாடியவர்: மோசி கீரனார், பாடப்பட்டோன்: கொண்கானங்கிழான், திணை: பாடாண், துறை: பாணாற்றுப்படை
வணர் கோட்டுச் சீறியாழ் வாடு புடைத் தழீஇ
உணர்வோர் யார் என் இடும்பை தீர்க்க எனக்,
கிளக்கும் பாண! கேள் இனி! நயத்தின்
பாழ் ஊர் நெருஞ்சிப் பசலை வான் பூ
ஏர்தரு சுடரின் எதிர் கொண்டாஅங்கு, 5
இலம்படு புலவர் மண்டை விளங்கு புகழ்க்
கொண்பெருங்கானத்துக் கிழவன்
தண் தார் அகலம் நோக்கின மலர்ந்தே.

Puranānūru 155, Poet Mōsi Keeranār sang for Konkānam Kizhān, ruler of Konkānam Mountain, Thinai: Pādān, Thurai: Pānātruppadai
O bard who is hugging on your yāzh with curving stem
on your thin side, and asks whether there is anybody
to understand you and end your sorrow!
Listen well now!

Like the pure yellow flowers of nerunji plants in an
abandoned town, that turn toward the rising sun,
the open bowls of poets in poverty look toward
the lord of Konkānam, man of shining fame with cool
garlands on his chest.

Notes:  நெருஞ்சி ஞாயிற்றை நோக்கி நிற்றல் – அகநானூறு 336 – சுடரொடு திரிதரும் நெருஞ்சி போல, புறநானூறு 155 – நெருஞ்சிப் பசலை வான் பூ ஏர்தரு சுடரின் எதிர் கொண்டாஅங்கு.  Puranānūru poems 154, 155 and 156 were written for this leader.  Konkānam is Kongu Nādu which is modern Coimbatore and Salem areas.   Mōsi Keeranār wrote Puranānūru 50, 154, 155, 156 and 186.

Meanings:  வணர் கோட்டுச் சீறியாழ் – a small lute with curved stem, வாடு புடைத் தழீஇ – hugging on your thin side (தழீஇ – அளபெடை), உணர்வோர் யார் என் இடும்பை தீர்க்க எனக் கிளக்கும் பாண – O bard who asks ‘who is there to understand and end my sorrow’, கேள் இனி நயத்தின் – listen now with desire, பாழ் ஊர் – abandoned town, நெருஞ்சிப் பசலை – yellow nerunji flowers, cow-thorn, Tribulus terrestris, வான் பூ – pure flowers, ஏர்தரு சுடரின் எதிர் கொண்டு – facing the rising sun, (சுடரின் – ஒளவை துரைசாமி உரை – இன் சாரியை, அது தோற்றம் வேண்டாத் தொகுதிக்கண் வந்தது.  அன்றி, ஐகாரம் விகாரத்தால் தொக்கது எனவும் அமையும்), ஆஅங்கு – there (அளபெடை), இலம்படு – poverty ridden, புலவர் மண்டை – bowls of poets, விளங்கு புகழ்க் கொண்பெருங்கானத்துக் கிழவன் – the lord of Konkānam with shining fame, தண் தார் அகலம் – chest with cool garlands, நோக்கின – they look, மலர்ந்தே – wide open, ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive

புறநானூறு 156, பாடியவர்: மோசி கீரனார், பாடப்பட்டோன்: கொண்கானங் கிழான், திணை: பாடாண், துறை: இயன் மொழி
ஒன்று நன்குடைய பிறர் குன்றம்; என்றும்
இரண்டு நன்கு உடைத்தே கொண்பெருங்கானம்;
நச்சிச் சென்ற இரவலர்ச் சுட்டித்
தொடுத்து உணக் கிடப்பினும் கிடக்கும்; அஃதான்று
நிறை அருந் தானை வேந்தரைத்  5
திறை கொண்டு பெயர்க்குஞ் செம்மலும் உடைத்தே.

Puranānūru 156, Poet Mōsi Keeranār sang for Konkānam Kizhān, ruler of Konkānam Mountain, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi
Mountains of others have one good trait.
Konkānam has two good traits.  It has
abundant food for those who come in
need and claim.  Not only that, it also has
the virtue of having a leader who exacts
tributes from kings with formidable,
huge armies, before sending them back.

Notes:  Puranānūru poems 154, 155 and 156 were written for this leader.  Konkānam is Kongu Nādu which is modern Coimbatore and Salem areas.   Mōsi Keeranār wrote Puranānūru 50, 154, 155, 156 and 186.

Meanings:  ஒன்று நன்குடைய பிறர் குன்றம் – mountains of others have one good trait, என்றும் இரண்டு நன்கு உடைத்தே கொண்பெருங்கானம் – Konkānam always has two good traits, நச்சிச் சென்ற இரவலர் சுட்டி – for those who came with desire, தொடுத்து – controlling, உணக் கிடப்பினும் கிடக்கும் – it has abundant food lying around (உண உண்ண என்பதன் விகாரம்), அஃதான்று – not only that, நிறை அரும் தானை வேந்தரை – the kings with huge harsh armies, திறை கொண்டு பெயர்க்கும் செம்மலும் உடைத்தே – it has the virtue of exacting tributes from them and sending them back (உடைத்தே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 157, பாடியவர்: குறமகள் இளவெயினி, பாடப்பட்டோன்: ஏறைக்கோன், திணை: பாடாண், துறை: இயன் மொழி
தமர் தன் தப்பின் அது நோன்றலும்,
பிறர் கையறவு தான் நாணுதலும்,
படைப்பழி தாரா மைந்தினன் ஆகலும்,
வேந்துடை அவையத்து ஓங்குபு நடத்தலும்,
நும்மோர்க்குத் தகுவன அல்ல; எம்மோன்,  5
சிலை செல மலர்ந்த மார்பின், கொலை வேல்
கோடல் கண்ணிக் குறவர் பெருமகன்,
ஆடு மழை தவிர்க்கும் பயங்கெழு மீமிசை,
எல்படு பொழுதின் இனம் தலைமயங்கிக்
கட்சி காணாக் கடமான் நல் ஏறு  10
மட மான் நாகு பிணை பயிரின், விடர் முழை
இரும்புலிப் புகர்ப் போத்து ஓர்க்கும்
பெருங்கல் நாடன் எம் ஏறைக்குத் தகுமே.

Puranānūru 157, Poet Kuramakal Ilaveyini sang for Ēraikkōn, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi
To tolerate when your own people err,
to be ashamed to see poverty of others,
to be powerful not to bring blame to your army,
and to walk with pride in the assembly of kings,
are virtues that do not fit your leaders.

But there is a leader worthy of that.  He is
Ēraikkōn.   He has a chest that opens
when he draws the bow, and a lance that kills.
He wears a garland of glory lilies, king of
mountain dwellers, lord of the fertile mountain
that blocks the moving clouds, where as the
sun descends, in a cave, a huge, tawny tiger
listens to a fine stag trumpeting for his young,
naive doe, as he is separated from his herd and lost.

Notes:  This is the only poem written for this small-region leader.  He was a leader to the mountain dwellers living in the Kurinji landscape.  This is the only poem written by this poet.

Meanings:  தமர் தன் தப்பின் அது நோன்றலும் – to tolerate the mistakes that one’s own people make, பிறர் கையறவு தான் நாணுதலும் – and to be ashamed to see the helplessness of others, and to be ashamed of poverty in others, படைப்பழி தாரா – not causing blame for your army, மைந்தினன் ஆகலும் – and to be a strong man, வேந்துடை அவையத்து – in the assembly of kings, ஓங்குபு நடத்தலும் – and to walk with pride, and to behave with pride, நும்மோர்க்குத் தகுவன அல்ல – they are not traits fit for your leaders, எம்மோன் – our leader, சிலை செல – pulling his bow with strength (செல – இடைக்குறை), மலர்ந்த மார்பின் – with an open chest, கொலை வேல் – murderous spear, கோடல் கண்ணி – garland of glory lilies, குறவர் பெருமகன் – the lord of mountain dwellers, ஆடு மழை தவிர்க்கும் – blocks the moving clouds, பயங்கெழு – beneficial, மீமிசை – above (ஒருபொருட் பன்மொழி), எல்படு பொழுதின் – when light ends, when the sun hides, இனம் தலைமயங்கி – confused and away from its herd (தலை – அசைநிலை, an expletive), கட்சி – his shelter in the forest, காணா – unable to see, கடமான் நல் ஏறு – a handsome stag, மட மான் நாகு பிணை பயிரின் – when it calls its bewildered tender female, விடர் – crevice, முழை – cave, இரும்புலிப் புகர்ப் போத்து ஓர்க்கும் – a huge male tawny colored tiger hides and listens, பெருங்கல் நாடன் – the lord of the lofty mountain, எம் ஏறைக்குத் தகுமே – befitting Ēraikkōn (தகுமே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 158, பாடியவர்: பெருஞ்சித்திரனார், பாடப்பட்டோன்: குமணன், திணை: பாடாண், துறை: வாழ்த்தியல், பரிசில், கடாநிலை
முரசு கடிப்பு இகுப்பவும் வால் வளை துவைப்பவும்,
அரசுடன் பொருத அண்ணல் நெடுவரைக்,
கறங்கு வெள் அருவி கல் அலைத்து ஒழுகும்
பறம்பின் கோமான் பாரியும், பிறங்கு மிசைக்
கொல்லி ஆண்ட வல்வில் ஓரியும்,  5
காரி ஊர்ந்து பேர் அமர்க் கடந்த
மாரி ஈகை மறப்போர் மலையனும்,
ஊராது ஏந்திய குதிரைக் கூர் வேல்
கூவிளங்கண்ணிக் கொடும் பூண் எழினியும்,
ஈர்ந்தண் சிலம்பின் இருள் தூங்கும் நளி முழை  10
அருந்திறல் கடவுள் காக்கும் உயர் சிமைப்
பெருங்கல் நாடன் பேகனும், திருந்து மொழி
மோசி பாடிய ஆயும், ஆர்வமுற்று
உள்ளி வருநர் உலைவு நனி தீரத்,
தள்ளாது ஈயும் தகை சால் வண்மைக்,  15
கொள்ளார் ஓட்டிய நள்ளியும், என ஆங்கு
எழுவர் மாய்ந்த பின்றை, அழிவரப்
பாடி வருநரும் பிறருங் கூடி
இரந்தோர் அற்றம் தீர்க்கு என விரைந்து, இவண்
உள்ளி வந்தனென் யானே, விசும்புறக்  20
கழை வளர் சிலம்பின் வழையொடு நீடி,
ஆசினிக் கவினிய பலவின் ஆர்வுற்று,
முள் புற முது கனி பெற்ற கடுவன்
துய்த்தலை மந்தியைக் கையிடூஉப் பயிரும்,
அதிரா யாணர் முதிரத்துக் கிழவ!  25
இவண் விளங்கு சிறப்பின் இயல் தேர்க் குமண!
இசை மேந் தோன்றிய வண்மையொடு
பகை மேம்படுக, நீ ஏந்திய வேலே.

Puranānūru 158, Poet Perunchithiranār sang to Kumanan, Thinai: Pādān, Thurai: Vālthiyal, Parisil, Kadā Nilai
There was Pāri, the lord who fought combats with kings as
drums were beat and white conch blared, owner of Parampu
Mountain where white waterfalls tumble stones as they thunder
down from the tall summits; and there was Ōri with his mighty
bow who ruled Kolli Mountain with bright peaks; and Malaiyan,
brave in war, who was as charitable as the rain cloud and won
battles riding on his stallion Kāri; and Ezhini Athiyamān carrying a
spear who ruled over Kuthirai Mountain wearing a koovilam
garland and curved necklace; and there was Pēkan who ruled a lofty
mountain with towering peaks watched over by gods with great
might, on its wet cold slopes caves dense and dark; and there
was Āy, whom Mōsi, with honest words has sung; and there was
Nalli who made his enemies flee, whose generosity was famed,
who took it upon himself to remove totally the poverty of those
who came to him with the desire to get gifts.  These seven are dead.

Thinking of you, I have come here swiftly, thinking that you will
remove the poverty of those who come to you singing, stirring the
feeling of pity.
O lord of Muthiram Mountain where there is unending prosperity,
bamboos growing on the slopes touch the sky, and where a male
monkey desiring and getting a ripe jackfruit with thorny skin,
calls his female with fuzzy hair on her head near the tall
surapunnai, beautiful breadfruit and jackfruit trees.
O Kumanan with a fine chariot, whose renown for generosity shines
everywhere!   May your lifted spear be triumphant over enemies!

Notes:  This poet wrote Puranānūru 158-163, 207, 208, 237 and 238.  Puranānūru poems 158, 159, 160, 161, 164 and 165 were written for Kumanan who ruled Muthiram Mountain, which is part of the Pazhani Mountain range.  Kumanan was a generous donor.  His younger brother seized his kingdom and Kumanan went to live in the forest.   When the poet Perunthalai Sāthanār came looking for him, Kumanan handed him a sword and asked him to chop off his head and take it to his brother for a prize.  The poet went to the younger brother and urged him to respect his brother and return his kingdom.  He brought peace to the brothers.   Kumanan’s period is after the seven great vallals.  The seven vallals or great donors of the Sangam age are described in this poem.  All the seven of them are also described in Sirupānātruppadai line 84-111.  யாணர் – புதிதுபடற் பொருட்டே யாணர்க் கிளவி (தொல்காப்பியம், உரியியல் 83).  நனி – உறு தவ நனி என வரூஉம் மூன்றும் மிகுதி செய்யும் பொருள என்ப (தொல்காப்பியம், உரியியல் 3).

Meanings:  முரசு கடிப்பு இகுப்பவும் – as drums are beat with short sticks, வால் வளை துவைப்பவும் – as white conch shells roar, அரசுடன் பொருத அண்ணல் – lord who battles with kings, நெடுவரை – tall mountains, கறங்கு வெள் அருவி – roaring waterfalls, கல் அலைத்து ஒழுகும் – rolling stones and cascading down, பறம்பின் கோமான் பாரியும் – Pāri, lord of Parampu, பிறங்கு மிசைக் கொல்லி ஆண்ட வல் வில் ஓரியும் – and Ōri who ruled Kolli’s bright summits, காரி ஊர்ந்து பேர் அமர்க் கடந்த – riding on his horse Kāri and won great battles, மாரி ஈகை – charity like the rain, மறப்போர் மலையனும் – Malaiyan who fought mighty battles, ஊராது ஏந்திய குதிரை – the tall horse that does not ride, the tall Kuthirai Mountain (ஊர்ந்துச் செல்லாத நெடிய குதிரையாகிய குதிரை மலை, வெளிப்படை), கூர் வேல் – a sharp spear, கூவிளங்கண்ணி – koovilam flower strands, வில்வ மரம், Aegle marmelos, Bael, கொடும் பூண் எழினியும் – Ezhini wearing curved jewels, Athiyamān Nedumān Anji, ஈர்ந்தண் சிலம்பின் – on the wet cool mountains, இருள் தூங்கும் நளி முழை – dense caves that are very dark, dense caves where darkness stays, அருந்திறல் – with great strength, கடவுள் காக்கும் உயர் சிமைப் பெருங்கல் நாடன் பேகனும் – and Pēkan, lord of the huge mountain country with tall summits protected by gods, திருந்து மொழி மோசி பாடிய ஆயும் – and Āy who has been sung by Mōsi – Mōsi Keeranār with perfect words, ஆர்வமுற்று உள்ளி வருநர் – those who come with the desire to get gifts, உலைவு நனி தீரத் தள்ளாது ஈயும் – not avoiding he gave unlimited gifts to remove poverty totally, தகை சால் வண்மை – renowned for his charity, கொள்ளார் ஓட்டிய நள்ளியும் – Nalli who chased away enemies, என ஆங்கு – and there, எழுவர் மாய்ந்த பின்றை – after the seven of them died, அழிவர – causing pity, பாடி வருநரும் – those who come singing, பிறருங் கூடி – and others together, இரந்தோர் அற்றம் – those who come with nothing, those who come in poverty, தீர்க்கு என – I will end, விரைந்து இவண் உள்ளி வந்தனென் யானே – I came here fast thinking about it, விசும்பு உற – touching the skies, கழை வளர் சிலம்பின் – on the mountains with bamboo, வழையொடு நீடி – growing along with surapunnai trees, Ochrocarpus Longiflius, Long-leaved two-sepalled gamboge,  ஆசினிக் கவினிய – breadfruit trees became beautiful, பலவின் – of jackfruit trees, ஆர்வுற்று – desiring, Artocarpus heterophyllus, முள் புற முது கனி பெற்ற கடுவன் – a male monkey that got ripe  fruit with thorny outsides, துய்த்தலை மந்தியைக் கையிடூஉப் பயிரும் – calls his female with fuzzy head hair waving his hands (கையிடூஉ – அளபெடை), அதிரா யாணர் முதிரத்துக் கிழவ – O lord of Muthiram Mountain with unending prosperity, இவண் விளங்கு சிறப்பின் – bright and great here, இயல் தேர்க் குமண – O Kumanan with a fine chariot, இசை – fame, மேந் தோன்றிய – appearing superior, வண்மையொடு – with charity, பகை மேம்படுக நீ ஏந்திய வேலே – may your lifted spear be triumphant over enemies (வேலே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 159, பாடியவர்: பெருஞ்சித்திரனார், பாடப்பட்டோன்: குமணன், திணை: பாடாண், துறை: பரிசில், கடாநிலை
“வாழும் நாளோடு யாண்டு பல உண்மையின்,
தீர்தல் செல்லாது என் உயிர்” எனப் பல புலந்து,
கோல் கால் ஆகக் குறும் பல ஒதுங்கி,
நூல் விரித்தன்ன கதுப்பினள் கண் துயின்று
முன்றில் போகா முதிர்வினள் யாயும்;  5
பசந்த மேனியொடு படர் அட வருந்தி
மருங்கில் கொண்ட பல் குறுமாக்கள்
பிசைந்து தின வாடிய முலையள், பெரிது அழிந்து,
குப்பைக்கீரைக் கொய்கண் அகைத்த
முற்றா இளந்தளிர் கொய்து கொண்டு உப்பு இன்று,  10
நீர் உலையாக ஏற்றி மோர் இன்று,
அவிழ்ப்பதம் மறந்து பாசடகு மிசைந்து,
மாசொடு குறைந்த உடுக்கையள் அறம் பழியாத்
துவ்வாள் ஆகிய என் வெய்யோளும்,
என்றாங்கு இருவர் நெஞ்சமும் உவப்பக் கானவர்  15
கரி புனம் மயக்கிய அகன் கண் கொல்லை
ஐவனம் வித்தி மையுறக் கவினி,
ஈனல் செல்லா ஏனற்கு இழுமெனக்
கருவி வானம் தலைஇயாங்கும்,
ஈத்த நின் புகழ் ஏத்தித் தொக்க என்  20
பசி தினத் திரங்கிய ஒக்கலும் உவப்ப,
உயர்ந்து ஏந்து மருப்பின் கொல் களிறு பெறினும்
தவிர்ந்து விடு பரிசில் கொள்ளலென், உவந்து நீ
இன்புற விடுதியாயின், சிறிது
குன்றியும் கொள்வல் கூர் வேல் குமண!  25
அதற்பட அருளல் வேண்டுவல் விறல் புகழ்
வசையில் விழுத்திணைப் பிறந்த
இசை மேந்தோன்றல், நிற் பாடிய யானே.

Puranānūru 159, Poet Perunchithiranār sang to Kumanan, Thinai: Pādān, Thurai: Parisil, Kadā Nilai
My mother who is old complains about how many years have
passed and she is still alive, and that her life will not end.  She
hobbles with small steps, using a stick as another leg.  Her
hair is like spread threads, her eyesight gone and she cannot
even walk to the front veranda.  Her clothes are old and stained.
Her body is pale and she is filled with sorrow.  Her breasts that
suckled her infants are withered now.  She plucks newly branched
tender leaves of greens from a garbage pile that others have already
plucked and throws it into a pot without salt and lights the fire.
She does not remember when she ate rice and eats the greens
without buttermilk.   She blames the justice of the world.

You should make our two hearts happy, as I have come praising
you for your great fame and generosity that are like the clouds
that come down with lightning and thunder, as they shed rain on
millet plants which have not yet put out millet spikes, planted
between wild rice, after the mountain dwellers burned and cleared
the forest.  You should make my sad, hungry family happy.
If you give me a ferocious elephant with lifted tusks, I will not
accept it, if it is given without goodwill.   But if you should offer
with joy for me to be happy, even a kundri seed, I will accept it
willingly.  O Kumanan who wields a spear with sharp tip!
O greatly glorious lord who is famed for victories, and born into
a noble, flawless family!
I ask you to be gracious and give me gifts, I who sang your praises!

Notes:   This poet wrote Puranānūru 158-163, 207, 208, 237 and 238.  Puranānūru 158, 159, 160, 161, 164 and 165 were written for Kumanan, who was a king of Muthiram Mountain, which is part of the Pazhani Mountain range.   Kumanan was a generous donor.  His younger brother seized his kingdom and Kumanan went to live in the forest.   When the poet Perunthalai Sāthanār came looking for him, Kumanan handed him a sword and asked him to chop off his head and take it to his brother for a prize.  The poet went to the younger brother and urged him to respect his brother and return his kingdom.  He brought peace to the brothers.  கருவி வானம் (19) – இடி மின்னல் முதலிய தொகுதிகளையுடைய மேகங்கள்.  பழியா – பழித்து என்பது பொருள்.  செய்யா என்னும் வாய்பாட்டு வினையெச்சம்.  எதிர்மறைச் சொல்போல் காணப்படினும் உடன்பாட்டுப் பொருள் தருவது.  விழு (விழுமம்) – விழுமம் சீர்மையும் சிறப்பும் இடும்பையும் (தொல்காப்பியம் உரியியல் 57).  கருவி – கருவி தொகுதி (தொல்காப்பியம், உரியியல் 58).

Meanings:  வாழும் நாளோடு யாண்டு பல உண்மையின் – having truly lived for many years, தீர்தல் செல்லாது என் உயிர் என – that my life does not end, பல புலந்து – hated it often, கோல் கால் ஆக – stick becoming a leg, குறும் பல ஒதுங்கி – walking with many small steps, நூல் விரித்தன்ன கதுப்பினள் – she was with hair like spread threads, கண் துயின்று – eyesight has gone, முன்றில் போகா முதிர்வினள் யாயும் – my old mother cannot walk even to the veranda (முன்றில் – இல்முன்), பசந்த மேனியொடு – with a pale body, படர் அட வருந்தி – with spreading sorrow, மருங்கில் கொண்ட பல் குறுமாக்கள் – the young children she bore in the womb/stomach, பிசைந்து தின – squeezed and drank (தின தின்ன என்பதன் விகாரம்), வாடிய முலையள் – woman with withered breasts, பெரிது அழிந்து – greatly saddened, குப்பைக்கீரைக் கொய்கண் அகைத்த முற்றா இளந்தளிர் கொய்து கொண்டு – she plucks the newly branched tender leaves of the kuppai keerai greens where others have already plucked, Amaranthus poly stachyus, L., உப்பு இன்று நீர் உலையாக ஏற்றி – cook it in water without salt, மோர் இன்று – without buttermilk, அவிழ்ப்பதம் மறந்து – forgetting cooked rice (அவிழ்ப்பதம் – சோறு), பாசடகு மிசைந்து – eating green leaves, keerai, மாசொடு குறைந்த உடுக்கையள் – her clothes ruined with stain, அறம் பழியா – blaming justice, துவ்வாள் ஆகிய – she does not eat, என் வெய்யோளும் – the one who desires me, என்று ஆங்கு – என ஆங்கு, in this manner (ஆங்கு – அசைநிலை, an expletive), இருவர் நெஞ்சமும் உவப்ப – for both our hearts to be happy, கானவர் கரி புனம் மயக்கிய அகன் கண் கொல்லை – forest dwellers burned trees and created cultivable land mixing sand and fertilizers and other materials (மயக்கத்து – ஐங்குறுநூறு 260-4) – பொ. வே. சோமசுந்தரனார் உரை – மண்ணும் எருவும் பிறவுங் கலந்த நிலத்தில்), ஐவனம் வித்தி – plant wild mountain rice, Oryza mutica,  மையுறக் கவினி – becoming dark and pretty, ஈனல் செல்லா ஏனற்கு – for the millet plants that have not yielded millet, for the millet plants that have not put out millet spikes, இழுமெனக் கருவி வானம் தலைஇயாங்கும் – like loud rain clouds with thunder and lightning dropping rain (இழுமென – ஒலிக்குறிப்பு), ஈத்த நின் புகழ் ஏத்தி – praising your generosity and fame, தொக்க – together, gathered, என் பசி தினத் திரங்கிய ஒக்கலும் – my group of hungry suffering relatives (தின தின்ன என்பதன் விகாரம்), உவப்ப – to be happy, உயர்ந்து ஏந்து மருப்பின் கொல் களிறு பெறினும் – even if we get murderous elephants with lifted tusks, தவிர்ந்து விடு பரிசில் கொள்ளலென் – I will not accept if it is given without goodwill, உவந்து – with joy, நீ இன்புற விடுதி ஆயின் – if you give for me to be happy and let me leave, சிறிது குன்றியும் கொள்வல் – I will take it even if it is as small as a kundri seed, Crab’s eye seed, Abrus precatoris, குன்றிமணி விதை, கூர் வேல் குமண – O Kumanan with sharp spear, அதற்பட – according to that, அருளல் வேண்டுவல் – I am requesting you to shower your graces, I am desiring for you to shower your graces, விறல் – strength, புகழ் வசையில் விழுத் திணைப் பிறந்த – born in a famous noble family, இசை மேந்தோன்றல் நிற் பாடிய யானே – I who sang your praises O great lord (யானே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 160, பாடியவர்: பெருஞ்சித்திரனார், பாடப்பட்டோன்: குமணன், திணை: பாடாண், துறை: பரிசில், கடாநிலை
“உருகெழு ஞாயிற்று ஒண் கதிர் மிசைந்த
முளி புல் கானம் குழைப்பக் கல்லென
அதிர் குரல் ஏறொடு துளி சொரிந்தாங்குப்,
பசி தினத் திரங்கிய கசிவுடை யாக்கை
அவிழ் புகுவு அறியாதாகலின், வாடிய 5
நெறி கொள் வரிக் குடர் குளிப்பத் தண்ணெனக்,
குய் கொள் கொழுந்துவை நெய்யுடை அடிசில்,
மதி சேர் நாள்மீன் போல, நவின்ற
சிறு பொன் நன் கலஞ் சுற்ற இரீஇக்
கேடு இன்றாக பாடுநர் கடும்பு என, 10
அரிது பெறு பொலங்கலம் எளிதினின் வீசி
நட்டோர் நட்ட நல்லிசைக் குமணன்
மட்டார் மறுகின் முதிரத்தோனே,
செல்குவையாயின் நல்குவன் பெரிது” எனப்
பல் புகழ் நுவலுநர் கூற, வல் விரைந்து 15
உள்ளம் துரப்ப வந்தனென், எள் உற்று
இல் உணாத் துறத்தலின் இல் மறந்து உறையும்
புல் உளைக் குடுமிப் புதல்வன் பன் மாண்
பாலில் வறுமுலை சுவைத்தனன் பெறாஅன்,
கூழும் சோறும் கடைஇ, ஊழின் 20
உள் இல் வருங்கலம் திறந்து அழக் கண்டு,
மறப் புலி உரைத்தும் மதியம் காட்டியும்,
நொந்தனள் ஆகி நுந்தையை உள்ளிப்
பொடிந்த நின் செவ்வி காட்டு எனப் பலவும்
வினவல் ஆனாளாகி, நனவின் 25
அல்லல் உழப்போள் மல்லல் சிறப்பச்
செல்லாச் செல்வம் மிகுத்தனை, வல்லே
விடுதல் வேண்டுவல் அத்தை படுதிரை
நீர் சூழ் நில வரை உயர, நின்
சீர் கெழு விழுப் புகழ் ஏத்துகம் பலவே. 30

Puranānūru 160, Poet Perunchithiranār sang to Kumanan, Thinai: Pādān, Thurai: Parisil, Kadā Nilai
Many famous people who praise you said to me,
“He’ll place fatty meat cooked with spices and ghee on small
gold bowls marked by constant use, like stars that surround
the moon, for our shrunken intestines with lines to be granted
coolness, and to our bodies seeping sweat and famished,
because no rice has entered them like raindrops that come with
roaring thunder as they eat the blazing rays of the fearsome
sun and the dried out grass in the forest begins to flourish.
He’s more friendly to us than to his own family, and grants us
freely precious gold ornaments, Kumanan with great glory,
lord of Muthiram Mountain, whose streets are filled with liquor.
If you go to him, he’ll give you abundant gifts.”  I came here
rapidly, goaded by my mind.

In our house which has nothing, our son with a thin hair tuft
who hates our house, tries to suckle from my wife’s dried breasts
and there is no milk.  Craving gruel and rice, he opens all the empty
jars and bursts out crying.  My wife comforts him with stories about
a mighty tiger and shows him the moon to distract him.  She who is
very sad asks him again and again to think about his father with
hatred, while she grieves during the day.

I plead that she may become rich, through you giving us now wealth
that cannot go away.  I will sing your praises and your great vast fame
will rise everywhere across the earth surrounded by ocean with
roaring waves.  I desire for you to give me gifts and send me quickly.

Notes:    This poet wrote Puranānūru 158-163, 207, 208, 237 and 238.  Puranānūru 158, 159, 160, 161, 164 and 165 were written for Kumanan, who was a king of Muthiram Mountain, which is part of the Pazhani Mountain range.   Kumanan was a generous donor.  His younger brother seized his kingdom and Kumanan went to live in the forest.   When the poet Perunthalai Sāthanār came looking for him, Kumanan handed him a sword and asked him to chop off his head and take it to his brother for a prize.  The poet went to the younger brother and urged him to respect his brother and return his kingdom.  He brought peace to the brothers.  விழு (விழுமம்) – விழுமம் சீர்மையும் சிறப்பும் இடும்பையும் (தொல்காப்பியம் உரியியல் 57).  குழைப்ப (2) – ஒளவை துரைசாமி நற்றிணை 5ம் பாடலின் உரையில் – குழை இளந்தளிர், குழைப்ப என்றது பெயரடியாகப் பிறந்த வினை.

Meanings:  உருகெழு ஞாயிற்று ஒண் கதிர் – the blazing rays of the fierce sun, மிசைந்த – eaten, முளி புல் கானம் குழைப்ப – dried grass in the forest begins to flourish, கல்லென அதிர் குரல் ஏறொடு – with loud roaring thunder, துளி சொரிந்தாங்கு – like raindrops pouring, பசி தினத் திரங்கிய கசிவுடை யாக்கை – suffering hungry bodies with sweat (தின தின்ன என்பதன் விகாரம்), அவிழ் புகுவு அறியாதாகலின் – do not know cooked food, வாடிய நெறி கொள் வரிக் குடர் குளிப்ப – famished shrunken intestines with lines to become cool (குடர் – குடல் என்பதன் போலி), தண்ணென – cool, குய் கொள் கொழுந்துவை – fatty meat cooked with spices, நெய்யுடை அடிசில் – food with ghee, மதி சேர் நாள்மீன் போல – like stars circling the moon, நவின்ற – used regularly, created, சிறு பொன் நன்கலம் சுற்ற – surrounded by small gold bowls, இரீஇ – placed, fed them (அளபெடை), கேடு இன்றாக பாடுநர் கடும்பு என – relatives of bards without fault, அரிது பெறு பொலங்கலம் எளிதினின் வீசி – offer easily rare-to-obtain gold gifts, நட்டோர் நட்ட – friendly more than to his own people, நல்லிசைக் குமணன் – Kumanan with great renown, Kumanan of good name, மட்டு ஆர் மறுகின் – with the streets filled with liquor, முதிரத்தோனே – lord of Muthiram Mountain, செல்குவை ஆயின் – if you go to him, நல்குவன் பெரிது என – that he’ll give a lot, பல் புகழ் – lot of fame, great fame, நுவலுநர் – those who uttered, கூற – said, வல் விரைந்து உள்ளம் துரப்ப வந்தனென் – I came rapidly goaded by my mind, எள் உற்று – not respecting, இல் உணாத் துறத்தலின் – since there is nothing to eat in our house (உணா – உணவு, வு என்ற விகுதி கெட்டு அதற்கு முந்தைய குறில் எழுத்து நீண்டு நெடிலாக மாறியது), இல் மறந்து – not thinking about the house, உறையும் – living, புல் உளைக் குடுமிப் புதல்வன் – son with a thin tuft of hair on his head, பன் மாண் – many times, பாலில் வறுமுலை சுவைத்தனன் – he tried to drink from his mother’s dried breasts, பெறாஅன் – him not getting anything (அளபெடை), கூழும் சோறும் கடைஇ – craving for gruel and rice (கடைஇ – அளபெடை), ஊழின் – by habit, again and again, உள் இல் வருங்கலம் திறந்து – he opens the empty containers, அழக் கண்டு – on seeing him cry, மறப் புலி உரைத்தும் – telling him stories of mighty tigers, மதியம் காட்டியும் – showing him the moon, நொந்தனள் ஆகி – she has become sad, நுந்தையை உள்ளி – reminding him of his father, பொடிந்த நின் செவ்வி காட்டு – show your hatred for him well,  என – thus, பலவும் வினவல் ஆனாளாகி – she asks him again and again, நனவின் அல்லல் உழப்போள் – she with great sorrow during the day, மல்லல் சிறப்ப – to be splendid, செல்லாச் செல்வம் மிகுத்தனை – with your abundant wealth that does not go away, வல்லே விடுதல் வேண்டுவல் அத்தை – I desire for you to please give me gifts and send us quickly, I am requesting to please give me gifts and send us quickly (அத்தை – அசைநிலை, an expletive), படுதிரை நீர் சூழ் நில வரை உயர – to rise above the boundaries of the land surrounded by loud waves, நின் சீர் கெழு விழுப் புகழ் – your splendid great fame, ஏத்துகம் பலவே – I will sing often, I will praise many times  (பலவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 161, பாடியவர்: பெருஞ்சித்திரனார், பாடப்பட்டோன்: குமணன், திணை: பாடாண், துறை: பரிசில்
நீண்டொலி அழுவம் குறைய முகந்துகொண்டு
ஈண்டு செலல் கொண்மூ வேண்டு வயின் குழீஇப்,
பெரு மலையன்ன தோன்றல சூன் முதிர்பு,
உரும் உரறு கருவியொடு, பெயல் கடன் இறுத்து,
வள மழை மாறிய என்றூழ்க் காலை,  5
மன்பதை யெல்லாம் சென்று உண கங்கைக்
கரை பொரு மலி நீர் நிறைந்து தோன்றியாங்கு
எமக்கும் பிறர்க்கும் செம்மலையாகலின்
அன்பு இல் ஆடவர் கொன்று, ஆறு கவரச்,
சென்று தலைவருந அல்ல அன்பின்று  10
வன் கலை தெவிட்டும், அருஞ்சுரம் இறந்தோர்க்கு,
இற்றை நாளொடும் யாண்டு தலைப்பெயர எனக்
கண் பொறி போகிய கசிவொடு உரன் அழிந்து,
அருந்துயர் உழக்கும் என் பெருந் துன்புறுவி நின்
தாள்படு செல்வம் காண்தொறு மருளப்,  15
பனை மருள் தடக் கையொடு முத்துப்படு முற்றிய
உயர் மருப்பு ஏந்திய வரை மருள் நோன் பகடு
ஒளி திகழ் ஓடை பொலிய, மருங்கில்
படுமணி இரட்ட ஏறிச் செம்மாந்து,
செலல் நசைஇ உற்றனென் விறல் மிகு குருசில்!  20
இன்மை துரப்ப இசைதர வந்து, நின்
வண்மையில் தொடுத்த என் நயந்தனை கேண்மதி!
வல்லினும் வல்லேன் ஆயினும், வல்லே,
என் அளந்து அறிந்தனை நோக்காது, சிறந்த
நின் அளந்து அறிமதி பெரும! என்றும்  25
வேந்தர் நாணப் பெயர்வேன் சாந்து அருந்திப்
பல் பொறிக் கொண்ட ஏந்து எழில் அகலம்
மாண் இழை மகளிர் புல்லுதொறும் புகல,
நாள் முரசு இரங்கும் இடனுடை வரைப்பில் நின்
தாள் நிழல் வாழ்நர் நன்கலம் மிகுப்ப,  30
வாள் அமர் உயர்ந்த நின் தானையும்
சீர் மிகு செல்வமும் ஏத்துகம் பலவே.

Puranānūru 161, Poet Perunchithiranār sang to Kumanan, Thinai: Pādān, Thurai: Parisil
At summer time when rains that create prosperity do not
fall, there are no clouds to absorb and reduce the water
in the ocean with loud waves, to gather together wherever
they might like to complete their duty of coming down
with roaring thunder and lightning.

The Ganges River is flowing with abundance and all beings
come there to drink.  You are like that to me and to others.

My wife who is in great distress has lost her strength and her
eyesight has dimmed.  She has been thinking, “A year has
gone away without him who has no love, who has gone on the
wasteland path where bandits kill and seize and strong stags
chew cud.”

For her to be awed, I would like to return with pride, seated
high on an elephant large like a mountain, glowing ornaments
on its forehead and bells hanging down on its flanks chiming
in rhythm, its mature raised tusks with pearls and its trunk
like a palmyra tree.

O lord with many victories!   I have come to you goaded by need
and attracted by your fame.   Kindly listen to the verses that I created
in honor of your generosity.  Whether I have ability or not, do not
analyze and measure my skills.  Analyze your great self.  Lord!
Let me leave here endowed so that other kings will feel ashamed.
I will sing your praises again and again.   I will sing of your great
wealth and your army which has won battles with swords.  I will sing
of your lifted handsome chest smeared with sandal paste and many
spots, and how they delight your women wearing fine ornaments
when they embrace you.   I will sing of those who live in your cool
shadow and get precious jewels as your drum roars out in the morning!

Notes:   This poet wrote Puranānūru 158-163, 207, 208, 237 and 238.  Puranānūru 158, 159, 160, 161, 164 and 165 were written for Kumanan, who was a king of Muthiram Mountain, which is part of the Pazhani Mountain range.   Kumanan was a generous donor.  His younger brother seized his kingdom and Kumanan went to live in the forest.   When the poet Perunthalai Sāthanār came looking for him, Kumanan handed him a sword and asked him to chop off his head and take it to his brother for a prize.  The poet went to the younger brother and urged him to respect his brother and return his kingdom.  He brought peace to the brothers.   யானையின் தந்தத்தில் முத்து:  நற்றிணை 202 – புலி பொரச் சிவந்த புலால் அம் செங்கோட்டு ஒலி பல் முத்தம், அகநானூறு 282 – வால் மருப்பு ஒடிய உக்க தெண் நீர் ஆலி கடுக்கும் முத்தமொடு, புறநானூறு 161 – முத்துப்படு முற்றிய உயர் மருப்பு ஏந்திய வரை மருள் நோன் பகடு, புறநானூறு 170 –  வெண்கோடு பயந்த ஒளி திகழ் முத்தம், கலித்தொகை 40 – முத்து ஆர் மருப்பின், திருமுருகாற்றுப்படை 304 – பெருங்களிற்று முத்துடை வான்கோடு தழீஇ,  குறிஞ்சிப்பாட்டு 36 – முத்து ஆர் மருப்பின், மலைபடுகடாம் 518 – முத்துடை மருப்பின்.  கருவியொடு (4) – இடி மின்னல் முதலிய தொகுதிகளையுடைய மேகங்களுடன்.  மதி – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26).  கருவி – கருவி தொகுதி (தொல்காப்பியம், உரியியல் 58).  தட – தடவும் கயவும் நளியும் பெருமை (தொல்காப்பியம், உரியியல் 24).

Meanings:  நீண்டு ஒலி அழுவம் குறைய – causing the ocean with loud sounds to be reduced, முகந்துகொண்டு – taking, absorbing, ஈண்டு செலல் கொண்மூ – clouds that go swiftly, வேண்டு வயின் குழீஇ – gather where they want (குழீஇ – அளபெடை), பெரு மலையன்ன தோன்றல – appearing like huge mountains, சூன் முதிர்பு – full, pregnant, உரும் உரறு கருவியொடு பெயல் – clouds with roaring thunder and lightning, கடன் இறுத்து – do their pouring duty, வள மழை மாறிய – prosperity bringing rains ended, என்றூழ்க் காலை – at summer time, மன்பதை யெல்லாம் சென்று உண – all life to go and drink (உண உண்ண என்பதன் விகாரம்), கங்கைக் கரை பொரு மலி நீர் நிறைந்து தோன்றியாங்கு – like the shore-attacking flood which flows in Gangai river, எமக்கும் பிறர்க்கும் – to me and to others, செம்மலையாகலின் – since you are great, since you are generous, அன்பு இல் ஆடவர் – men without kindness/wasteland bandits, கொன்று ஆறு கவர – kill and take on the path, சென்று – going, தலைவருந அல்ல – it does not end, அன்பின்று – without kindness, வன் கலை தெவிட்டும் – strong stags chew, அருஞ்சுரம் இறந்தோர்க்கு – to the man who went on the wasteland paths, இற்றை நாளொடும் – along with this day (இற்றை இன்றை என்பதன் விகாரம்), யாண்டு – year,  தலைப்பெயர – has gone,  என – thus, கண் பொறி போகிய – lost the spark in her eyes, lost the luster in her eyes, கசிவொடு உரன் அழிந்து – with sorrow and strength ruined, அருந் துயர் உழக்கும் என் பெருந் துன்புறுவி – my wife who is in great sorrow and distress, நின் தாள்படு செல்வம் காண்தொறு – on seeing the wealth got by your effort, மருள – to be awed, பனை மருள் தடக் கையொடு – with a large trunk like a palmyra tree, Borassus flabellifer (மருள் – உவம உருபு, a comparison word), முத்துப்படு முற்றிய – mature and with pearls, உயர் மருப்பு ஏந்திய – lifted tusks, வரை மருள் – mountain-like (மருள் – உவம உருபு, a comparison word), நோன் பகடு – strong bull elephant, ஒளி திகழ் ஓடை – bright face ornaments, பொலிய – to glow, மருங்கில் படுமணி இரட்ட – bells to ring on its sides, ஏறிச் செம்மாந்து செலல் நசைஇ உற்றனென் – I came desiring to climb and ride proudly on it, விறல் மிகு குருசில் – O king with great victories, இன்மை துரப்ப – goaded by poverty, இசைதர வந்து – attracted by your fame, நின் வண்மையில் தொடுத்த – created by your generosity, என் நயந்தனை – with love for me, கேண்மதி – please listen (மதி – முன்னிலையசை, an expletive of the second person), வல்லினும் வல்லேன் ஆயினும் – even if I have the ability or do not have the ability, வல்லே – quickly, என் அளந்து – analyzing my skills, அறிந்தனை – you knowing, you being aware, நோக்காது – without analyzing, சிறந்த நின் அளந்து அறிமதி – analyze and understand your great self (மதி – முன்னிலையசை, an expletive of the second person), பெரும – O greatness, என்றும் – always, வேந்தர் நாணப் பெயர்வேன் – I will leave making kings feel ashamed, சாந்து அருந்திப் பல் பொறிக் கொண்ட – sandal paste smeared and with many spots, ஏந்து எழில் அகலம் – lifted lovely chest, மாண் இழை மகளிர் – women wearing gorgeous jewels, புல்லுதொறும் – whenever they embrace, புகல – desiring, நாள் முரசு இரங்கும் இடனுடை வரைப்பில் – within the limits of the place where drums roar during the day, நின் தாள் நிழல் வாழ்நர் – those who live in your shade, நன்கலம் – fine jewels, மிகுப்ப – in abundance, வாள் – swords, அமர் – battles, உயர்ந்த நின் தானையும் – your powerful army, சீர் மிகு செல்வமும் – your great prosperity, ஏத்துகம் பலவே – will praise many times (பலவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 162, பாடியவர்: பெருஞ்சித்திரனார், பாடப்பட்டோன்: இளவெளிமான், திணை: பாடாண், துறை: பரிசில் விடை
இரவலர் புரவலை நீயும் அல்லை;
புரவலர் இரவலர்க்கு இல்லையும் அல்லர்;
இரவலர் உண்மையும் காண் இனி! இரவலர்க்கு
ஈவோர் உண்மையும் காண் இனி! நின் ஊர்க்
கடி மரம் வருந்தத் தந்து யாம் பிணித்த  5
நெடுநல் யானை எம் பரிசில்,
கடுமான் தோன்றல்! செல்வல் யானே.

Puranānūru 162, Poet Perunchithiranār sang to Ilavelimān, Thinai: Pādān, Thurai: Parisil Vidai
You do not care for those who come in need!
Look here!   It’s not that there are no benefactors
who care for those in need.
Look here!   There are those who give to people
who come in need.
I have tied my towering fine elephant to the
sacred tree in your town, burdening it, as my
gift to you.  O lord of swift horses!   I am leaving!

Notes:   Ilavelimān was the younger brother of the generous leader Velimān.  When Velimān was on his death bed, he asked Ilavelimān to take care of poet Perunchithiranār who went in need.  Ilavelimān who was not generous, gave very little to the poet.  The poet went to Kumanan, got abundant gifts and came back to donate a fine elephant to Ilavelimān, thus shaming him.  This poet wrote Puranānūru 158-163, 207, 208, 237 and 238.  Puranānūru 162, 207 and 237 were written for this small-region king.  He was the younger brother of Velimān in poem 238.  The poet was refused gifts by Ilavelimān, and so he went to Kumanan and got gifts.  He came back to Ilavelimān and sang this.

Meanings:  இரவலர் புரவலை நீயும் அல்லை – you do not care for those who come to you in need, புரவலர் இரவலர்க்கு இல்லையும் அல்லர் – it is not that there are no benefactors to give to those in need, இரவலர் உண்மையும் காண் இனி – see that there are those in need , இரவலர்க்கு ஈவோர் உண்மையும் காண் இனி – see now that there are those who give to people in need, நின் ஊர்க் கடி மரம் வருந்தத் தந்து யாம் பிணித்த நெடுநல் யானை எம் பரிசில் – the tall elephant that I have tied to your town’s protected tree causing it agony is my gift, கடுமான் தோன்றல் – O king with swift horses (கடுமான் – பண்புத்தொகை), செல்வல் யானே – I am leaving (யானே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 163, பாடியவர்: பெருஞ்சித்திரனார், பாடப்பட்டோர்: புலவரின் மனைவி, திணை: பாடாண், துறை: பரிசில்
நின் நயந்து உறைநர்க்கும், நீ நயந்து உறைநர்க்கும்,
பன் மாண் கற்பின் நின் கிளை முதலோர்க்கும்,
கடும்பின் கடும் பசி தீர யாழ நின்
நெடுங்குறி எதிர்ப்பை நல்கியோர்க்கும்
இன்னோர்க்கு என்னாது என்னொடும் சூழாது,  5
வல்லாங்கு வாழ்தும் என்னாது, நீயும்
எல்லோர்க்கும் கொடுமதி மனை கிழவோயே!
பழந்தூங்கு முதிரத்துக் கிழவன்
திருந்து வேல் குமணன் நல்கிய வளனே.

Puranānūru 163, Poet Perunchithiranār sang to his wife, Thinai: Pādān, Thurai: Parisil
My wife!   Give the wealth that Kumanan of perfect spear,
lord of Muthiram Mountain where fruits hang, granted us,
to those who love you, to those you love, to the greatly
virtuous older women in your family, to those who gave to
you so that the fierce hunger of our family could end,
expecting repayment only when we could, without any
thought of who they may be, and without asking me.  Give to
everybody without the thought of us living well with wealth!

Notes:  This poet wrote Puranānūru 158-163, 207, 208, 237 and 238.  There are few Sangam poems which reveal that bards shared the gifts that they got from kings, with their poor relatives and friends.  மதி – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26).

Meanings:  நின் நயந்து உறைநர்க்கும் – to those who live loving you, நீ நயந்து உறைநர்க்கும் – to those you love, பன் மாண் கற்பின் நின் கிளை முதலோர்க்கும் – to the older women in your family with great virtue, கடும்பின் கடும் பசி தீர – for the great hunger of our relatives to end, யாழ – அசை, an expletive, நின் நெடுங்குறி எதிர்ப்பை நல்கியோர்க்கும் – those who gave to you expecting repayment only when we could give, இன்னோர்க்கு என்னாது – not considering the nature of others, என்னொடும் சூழாது – without analyzing with me, வல்லாங்கு வாழ்தும் என்னாது – not thinking that we will live well, நீயும் எல்லோர்க்கும் கொடுமதி – you give to everybody (மதி – முன்னிலையசை, an expletive of the second person), மனை கிழவோயே – O my wife, பழந்தூங்கு முதிரத்துக் கிழவன் – lord of Muthiram Mountain where fruits hang, திருந்து வேல் குமணன் நல்கிய வளனே – the wealth that Kumanan with a perfect spear gave (வளனே – வளன் வளம் என்பதன் போலி, ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 164, பாடியவர்: பெருந்தலைச் சாத்தனார், பாடப்பட்டோன்: குமணன், திணை: பாடாண், துறை: பரிசில் கடாநிலை
ஆடு நனி மறந்த கோடு உயர் அடுப்பின்
ஆம்பி பூப்பத், தேம்பு பசி உழவாப்
பாஅல் இன்மையின் தோலொடு திரங்கி,
இல்லி தூர்ந்த பொல்லா வறுமுலை
சுவைத்தொறும் அழூஉம் தன் மகத்து முகம் நோக்கி,  5
நீரொடு நிறைந்த ஈர் இதழ் மழைக் கண் என்
மனையோள் எவ்வம் நோக்கி, நினைஇ
நிற் படர்ந்திசினே நற்போர்க் குமண!
என் நிலை அறிந்தனை ஆயின் இந்நிலைத்
தொடுத்தும் கொள்ளாது அமையலென் அடுக்கிய  10
பண் அமை நரம்பின் பச்சை நல் யாழ்,
மண் அமை முழவின், வயிரியர்
இன்மை தீர்க்கும் குடிப் பிறந்தோயே.

Puranānūru 164, Poet Perunthalai Sāthanār sang to Kumanan, Thinai: Pādān, Thurai: Parisil Kadā Nilai
O Kumanan of victorious battles!  Mushroom has
grown in our tall stove which has totally forgotten
cooking.  My wife suffers, her eyes teary and moist
whenever she sees the face of our infant son who
cries when he tries to suckle her breasts that are
dried like leather without milk, her teats closed.

I have considered all this and come to you.  If you
understand my situation, I will not leave without
getting something from you.  You were born in a clan
that removed the poverty of artists who carry fine
yāls with strings that create fine tunes, and drums
with clay that are covered with leather.

Notes:  Puranānūru 158, 159, 160, 161, 164 and 165 were written for Kumanan, who was a king of Muthiram Mountain, which is part of the Pazhani Mountain range.   This poet wrote Puranānūru 151, 164, 165, 205, 209 and 294.  Kumanan was a generous donor.  His younger brother seized his kingdom and Kumanan went to live in the forest.   When the poet Perunthalai Sāthanār came looking for him, Kumanan handed him a sword and asked him to chop off his head and take it to his brother for a prize.  The poet went to the younger brother and urged him to respect his brother and return his kingdom.  He brought peace to the brothers.   சின் – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26, சின் என்பது இசின் என்பதன் முதற்குறை – ச. பாலசுந்தரம் உரை), அவற்றுள், இகுமும் சின்னும் ஏனை இடத்தொடும் தகு நிலை உடைய என்மனார் புலவர் (தொல்காப்பியம், இடையியல் 27).  உழவா – உழந்து என்பது பொருள். செய்யா என்னும் வாய்பாட்டு வினையெச்சம்.  எதிர்மறைச் சொல்போல் காணப்படினும் உடன்பாட்டுப் பொருள் தருவது.  நனி – உறு தவ நனி என வரூஉம் மூன்றும் மிகுதி செய்யும் பொருள என்ப (தொல்காப்பியம், உரியியல் 3).

Meanings:  ஆடு நனி மறந்த கோடு உயர் அடுப்பின் – in the tall stove which has totally  forgotten cooking, ஆம்பி பூப்ப – mushrooms gave grown, தேம்பு – reducing, ruining, பசி – hunger, உழவா – with sorrow, பாஅல் இன்மையின் – without milk (பாஅல் – அளபெடை), தோலொடு திரங்கி – dried with just the skin, இல்லி தூர்ந்த – holes blocked, பொல்லா வறுமுலை – dried up breasts that is ugly, சுவைத்தொறும் அழூஉம் – our infant who cries whenever it tries to suckle (அழூஉம் – அளபெடை), தன் மகத்து முகம் நோக்கி – looking at the face of the child, நீரொடு நிறைந்த ஈர் இதழ் மழைக் கண் என் மனையோள் – my wife is with her wet teary eyes, எவ்வம் நோக்கி – on seeing her sorrow, நினைஇ – thinking (அளபெடை), நிற் படர்ந்திசினே – I have come to you (படர்ந்திசினே – சின் தன்மை அசை, an expletive of the single person, ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), நற் போர்க் குமண – O Kumanan of victorious battles, என் நிலை அறிந்தனை ஆயின் – if you understand my situation, இந்நிலை – this situation, தொடுத்தும் – controlling, கொள்ளாது அமையலென் – I will not leave without you giving me something, அடுக்கிய – arrangements, பண் அமை – creating tunes, நரம்பின் – with strings, பச்சை – leather, நல் யாழ் – fine lutes, மண் அமை முழவின் – with drums with clay, வயிரியர் இன்மை தீர்க்கும் குடிப் பிறந்தோயே – you were born in a clan that removes the sorrow of performers (பிறந்தோயே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 165, பாடியவர்: பெருந்தலைச் சாத்தனார், பாடப்பட்டோன்: குமணன், திணை: பாடாண், துறை: பரிசில் விடை
மன்னா உலகத்து மன்னுதல் குறித்தோர்
தம் புகழ் நிறீஇத்தா மாய்ந்தனரே;
துன் அருஞ் சிறப்பின் உயர்ந்த செல்வர்
இன்மையின் இரப்போர்க்கு ஈஇயாமையின்
தொன்மை மாக்களின் தொடர்பு அறியலரே;  5
தாள் தாழ் படுமணி இரட்டும் பூ நுதல்
ஆடியல் யானை பாடுநர்க்கு அருகாக்
கேடு இல் நல்லிசை வயமான் தோன்றலைப்
பாடி நின்றனென் ஆகக் கொன்னே,
பாடு பெறு பரிசிலன் வாடினன் பெயர்தல் என்  10
நாடு இழந்ததனினும் நனி இன்னாது என,
வாள் தந்தனனே தலை எனக்கு ஈயத்
தன்னின் சிறந்தது பிறிது ஒன்று இன்மையின்,
ஆடு மலி உவகையோடு வருவல்,
ஓடாப் பூட்கை நின் கிழமையோன் கண்டே.  15

Puranānūru 165, Poet Perunthalai Sāthanār sang about Kumanan to his younger brother, Thinai: Pādān, Thurai: Parisil Vidai
In this world that does not last forever, those who
sought to last forever, died leaving their fame to
last.   Men of great wealth, difficult to approach, have
failed to create an everlasting connection like their
ancestors, and gave nothing to those in need.  I stood
singing to the leader with strong horses and flawless
reputation, who gives unlimited gifts to singers,
ferocious elephants with lovely foreheads, bells tied
on their feet chiming intermittently in low tones.
He said, “I feel useless.  Letting a proud man go away
without anything is worse than losing my land,”
and gave me his sword and offered his head, for he
had nothing better to give than himself.

I have come to you with overwhelming happiness like
in victory, for I have seen your elder brother with
unfaltering determination.

Notes:  Puranānūru 158, 159, 160, 161, 164 and 165 were written for Kumanan, who was a king of Muthiram Mountain, which is part of the Pazhani Mountain range.   The poet sang this to Kumanan’s younger brother who seized his brother’s country.  Kumanan had gone into the forest where the poet went to see him.  Kumanan gave him his sword, which the poet brought and showed to his younger brother.  This poet wrote Puranānūru 151, 164, 165, 205, 209 and 294.  Kumanan was a generous donor.  His younger brother seized his kingdom and Kumanan went to live in the forest.   When the poet Perunthalai Sāthanār came looking for him, Kumanan handed him a sword and asked him to chop off his head and take it to his brother for a prize.  The poet went to the younger brother and urged him to respect his brother and return his kingdom.  He brought peace to the brothers.  நனி – உறு தவ நனி என வரூஉம் மூன்றும் மிகுதி செய்யும் பொருள என்ப (தொல்காப்பியம், உரியியல் 3).

Meanings:  மன்னா உலகத்து – in this unstable world, in the world that does not endure, மன்னுதல் குறித்தோர் – those who considered endurance, தம் புகழ் நிறீஇத் தாம் மாய்ந்தனரே – they died after establishing their fame (நிறீஇ – அளபெடை, மாய்ந்தனரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), துன் அரும் – difficult to approach, சிறப்பின் உயர்ந்த செல்வர் – men of immense wealth with leadership, இன்மையின் – not being, இரப்போர்க்கு ஈஇயாமையின் – due to not giving anything to those in need (ஈஇயாமையின் – அளபெடை), தொன்மை மாக்களின் தொடர்பு அறியலரே – they don’t know to create everlasting connection like their ancestors (மாக்களின் – இன் ஒப்புப்பொருளில் வந்தது. ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு, அறியலரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), தாள் தாழ் படுமணி இரட்டும் – bells tied on legs chiming intermittently in low tones, பூ நுதல் – beautiful foreheads, ஆடியல் யானை – murderous elephants, பாடுநர்க்கு அருகா – gives abundantly to those who sing, gives without stinting to those who sing, கேடு இல் நல்லிசை – fine fame without blame, வயமான் தோன்றலைப் பாடி நின்றனென் ஆக – when I stood singing to the great leader with strong horses, கொன்னே – without use, பாடு பெறு பரிசிலன் வாடினன் – when I see a proud man in need suffering, பெயர்தல் – going away, என் நாடு இழந்ததனினும் நனி இன்னாது – it is more painful than losing my country, என வாள் தந்தனனே தலை எனக்கு ஈய – and so he gave his sword to give his head, தன்னின் சிறந்தது பிறிது ஒன்று இன்மையின் – since there was nothing better than him, ஆடு மலி உவகையோடு வருவல் – I am coming with great happiness like in victory, ஓடாப் பூட்கை நின் கிழமையோன் கண்டே – after seeing your elder brother with unfaltering determination (கண்டே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 166, பாடியவர்: ஆவூர் மூலங்கிழார், பாடப்பட்டோன்: சோணாட்டுப் பூஞ்சாற்றூர்ப் பார்ப்பான் கௌணியன் விண்ணந்தாயன், திணை: வாகை. துறை: பார்ப்பன வாகை
நன்று ஆய்ந்த நீள் நிமிர் சடை
முது முதல்வன் வாய் போகாது,
ஒன்று புரிந்த ஈர் இரண்டின்,
ஆறுணர்ந்த ஒரு முதுநூல்
இகல் கண்டோர் மிகல் சாய்மார், 5
மெய் அன்ன பொய் உணர்ந்து,
பொய் ஓராது மெய் கொளீஇ,
மூவேழ் துறையும் முட்டின்று போகிய
உரை சால் சிறப்பின் உரவோர் மருக!
வினைக்கு வேண்டி நீ பூண்ட  10
புலப் புல்வாய்க் கலைப் பச்சை
சுவல் பூண் ஞாண் மிசைப் பொலிய,
மறங்கடிந்த அருங்கற்பின்,
அறம் புகழ்ந்த வலை சூடிச்,
சிறு நுதல் பேர் அகல் அல்குல்,  15
சில சொல்லின், பல கூந்தல் நின்
நிலைக்கு ஒத்த நின் துணைத் துணைவியர்
தமக்கு அமைந்த தொழில் கேட்பக்,
காடு என்றா நாடு என்று ஆங்கு
ஈர் ஏழின் இடம் முட்டாது  20
நீர் நாண நெய் வழங்கியும்,
எண் நாணப் பல வேட்டும்,
மண் நாணப் புகழ் பரப்பியும்,
அருங்கடிப் பெருங்காலை,
விருந்துற்ற நின் திருந்து ஏந்து நிலை,  25
என்றும் காண்க தில் அம்ம யாமே! குடாஅது
பொன்படு நெடுவரைப் புயல் ஏறு சிலைப்பின்,
பூ விரி புது நீர்க் காவிரி புரக்கும்
தண் புனல் படப்பை எம் ஊர் ஆங்கண்,
உண்டும் தின்றும் ஊர்ந்தும் ஆடுகம்;  30
செல்வல் அத்தை யானே, செல்லாது
மழை அண்ணாப்ப நீடிய நெடுவரைக்
கழை வளர் இமயம் போல,
நிலீஇயர் அத்தை நீ நில மிசையானே.

Puranānūru 166, Poet Āvūr Mulankizhār sang to Chōnāttu Poonchātrūr Pārpān Kouniyan Vinnanthāyan, Thinai: Vākai, Thurai: Pārpana Vākai
You who is an heir of learned men who performed
the twenty-one rituals without fault, who understood
those who disrespected and spoke truth-like lies,
defeating those who would contend with the ancient
work of four divisions and six sections, focused on
righteousness, never swerving from the well chosen
words of the ancient Being with long matted hair!

You glow in the deer skin that you are wearing over
the thread on your shoulder.  Your beloved wives
worthy of your high station, precious and virtuous
with no harshness, wearing sacred jewels, their
foreheads small, their loins wide, of few words and
thick hair, perform the requested duties.

Whether it is in the forest or land with citizens,
without omitting the fourteen ritual sites, you pour out
more ghee than water, sacrifice more times than there
are numbers, spread your fame wider than the earth,
and at the moment when a precious ritual is completed,
may we always see you, who offers your hospitality!

Once I have eaten the food, I will ride and go to our town
with cool streams and fields, protected by the Kāviri River
spread with flowers when thunder from clouds roar in the tall
gold-bearing mountain in the west.  May you last on earth like
the tall Himalayas which clouds look up, where bamboos grow!

Notes:  This poet wrote Puranānūru 38, 40, 166, 177, 178, 196, 261 and 301.  This is the only song written for this man.  பதிற்றுப்பத்து 74 –  புள்ளி இரலைத் தோல் ஊன் உதிர்த்துத் தீது களைந்து எஞ்சிய திகழ் விடு பாண்டில் பருதி போகிய புடை கிளை கட்டி எஃகு உடை இரும்பின் உள் அமைத்து வல்லோன் சூடு நிலை உற்றுச் சுடர்விடு தோற்றம் விசும்பு ஆடு மரபின் பருந்து ஊறு அளப்ப நலம் பெறு திருமணி கூட்டு நல் தோள்.  புறநானூறு 374 – நீர் நாண நெய் வழங்கி.  அம்ம – அம்ம கேட்பிக்கும்  (தொல்காப்பியம் இடையியல் 28).

Meanings:  நன்று ஆய்ந்த – analyzed carefully, நீள் நிமிர் சடை – very long hair, முது முதல்வன் – ancient god, வாய் போகாது – never swerving from truth, ஒன்று புரிந்த – desired just one thing (righteousness), ஈர் இரண்டின் – two times two, four divisions, ஆறு உணர்ந்த – understood by six sections, ஒரு முதுநூல் – an ancient book, the Vedas, இகல் கண்டோர் – those who disrespected, மிகல் – greatly, சாய்மார் – to ruin, மெய் அன்ன பொய் உணர்ந்து – understanding their truth-like lies, பொய் ஓராது மெய் கொளீஇ – not taking their lies as truths (கொளீஇ – அளபெடை), மூ ஏழ் துறையும் முட்டின்று போகிய – performed the twenty one rituals with perfection, உரை சால் சிறப்பின் – with great fame,  உரவோர் மருக – O heir of learned men, வினைக்கு வேண்டி – desiring for your rituals, நீ பூண்ட – what you are wearing, புலப் புல்வாய்க் கலைப் பச்சை – the leather of a male deer/antelope of the forest, சுவல் பூண் ஞாண் – worn over the thread on your shoulders, மிசைப் பொலிய – glowing above, மறம் கடிந்த – removed harshness, meaning ‘without harshness’, அரும் கற்பின் – precious and virtuous, அறம் புகழ்ந்த வலை சூடி – wearing sacred jewels, சிறு நுதல் – tiny forehead, பேர் அகல் அல்குல் – big wide loins, சில சொல்லின் – of few words, பல கூந்தல் – thick hair, நின் நிலைக்கு ஒத்த நின் துணைத் துணைவியர் – your wives fitting your status, தமக்கு அமைந்த தொழில் கேட்ப – they perform the requested duties, காடு என்றா நாடு என்று – whether it is the jungle or the land, ஆங்கு – there, ஈரேழின் இடம் – the 14 sites, முட்டாது – not reducing, நீர் நாண நெய் வழங்கியும் – and pouring ghee more than water (water is embarrassed), எண் நாணப் பல வேட்டும் – and doing many rituals that embarrass numbers, மண் நாணப் புகழ் பரப்பியும் – and spreading fame that the earth embarrassing the earth, அருங்கடிப் பெருங்காலை – at a time when a hard-to-obtain (precious) ritual is performed, விருந்து உற்ற – being hospitable to guests, நின் திருந்து ஏந்து நிலை – your perfect situation, என்றும் – always, காண்க – we will see, தில் – விழைவின்கண் வந்த இடைச்சொல், a particle which implies desire, அம்ம – கேட்பித்தல் பொருட்டு, அசைநிலை, an expletive, யாமே – me, குடாஅது – in the west, மேற்கில் (அளபெடை, ஏழாம் உருபின் பொருள்பட வந்தது), பொன்படு நெடுவரை – tall mountains with gold, புயல் ஏறு சிலைப்பின் – if there are sounds of thunder from clouds (புயல் – ஆகுபெயர் முகிலுக்கு), பூ விரி – spread with flowers, புது நீர்க் காவிரி புரக்கும் – Kāviri with fresh water protects, தண் புனல் படப்பை – cool streams and fields, எம் ஊர் – my town, ஆங்கண் – there, உண்டும் – eating, தின்றும் – devouring, ஊர்ந்தும் – riding, ஆடுகம் செல்வல் – I will celebrate and leave, அத்தை – அசைநிலை, an expletive, யானே – me (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), செல்லாது – not going, மழை அண்ணாப்ப – clouds look up, நீடிய நெடுவரை – very tall mountains, கழை வளர் இமயம் – Imayam where bamboo grows, போல – like, நிலீஇயர் அத்தை நீ – may you last (நிலீஇயர் – அளபெடை, இயர் வியங்கோள் வினைமுற்று விகுதி, verb ending with a command, அத்தை – அசைநிலை, an expletive) நில மிசையானே – on this earth (மிசையானே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 167, பாடியவர்: கோனாட்டு எறிச்சலூர் மாடலன் மதுரைக் குமரனார், பாடப்பட்டோன்: ஏனாதி திருக்கிள்ளி, திணை: வாகை, துறை: அரச வாகை
நீயே அமர் காணின் அமர் கடந்து, அவர்
படை விலக்கி எதிர் நிற்றலின்,
வாஅள் வாய்த்த வடு வாழ் யாக்கையொடு,
கேள்விக்கு இனியை, கட்கு இன்னாயே;
அவரே நிற் காணின் புறங்கொடுத்தலின்,  5
ஊறு அறியா மெய் யாக்கையொடு,
கண்ணுக்கு இனியர் செவிக்கு இன்னாரே;
அதனால் நீயும் ஒன்று இனியை அவரும் ஒன்று இனியர்;
ஒவ்வா யாவுள மற்றே வெல் போர்க்
கழல் புனை திருந்தடிக் கடுமான் கிள்ளி!  10
நின்னை வியக்கும் இவ்வுலகம்; அஃது
என்னோ பெரும? உரைத்திசின் எமக்கே.

Puranānūru 167, Poet Kōnattu Erichalūr Mādalan Mathurai Kumaranār sang to Ēnāthi Thirukkilli, Thinai: Vākai, Thurai: Arasa Vākai
When you confront war, you win that war, and block
the armies of your enemies!  Since your body is slashed
by swords it has scars of wounds and you do not look
sweet to the eyes.  Your actions are sweet to the ears.
Your enemies who run away from you showing their backs,
have no wounds on their bodies and are sweet looking.
Their actions are harsh to the ears.  So, you are sweet in
one respect, and they are sweet in another.  Where is the
difference then, O Killi with war anklets on your handsome
feet, master of swift horses?  This world has great respect
for you.  Why is it, O greatness?  Now tell me why!

Notes:  இது வஞ்சப்புகழ்ச்சி என்னும் அணி.  This poet wrote Puranānūru poems 54, 61, 167, 180, 197 and 394.  This is the only poem written for this king who ruled a small region in the Chozha country.  The Chozha king Ilavanthikai Palli Thunjiya Nalankilli Chētchenni, Cheraman Kuttvan Kōthai and Kurapalli were contemporaries.  Ēnāthi is a title given by the great kings.  புறநானூறு 98 – வாள் வாய்த்த வடு.  சின் – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26, சின் என்பது இசின் என்பதன் முதற்குறை – ச. பாலசுந்தரம் உரை).  மெய் யாக்கையொடு (6) – ஒளவை துரைசாமி உரை – உடம்பாகிய வடிவு, மெய்யும் யாக்கையும் உடம்பையே சுட்டி நின்றனவாயினும், வேறுபடுத்தற்கு பழைய உரைகாரர் யாக்கையை வடிவாக்கி ‘மெய்யாகிய வடிவு’ என்று உரைத்தார்.

Meanings:  நீயே அமர் காணின் – when you confront a war, அமர் கடந்து – winning the war, அவர் படை விலக்கி எதிர் நிற்றலின் – since you stood blocking their army, வாஅள் வாய்த்த – cut by swords, வடு வாழ் யாக்கையொடு – with a body with scars, கேள்விக்கு இனியை – your actions are sweet to the ears, கட்கு இன்னாயே – you are harsh to the eyes (இன்னாயே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), அவரே நிற் காணின் புறங்கொடுத்தலின் – those who ran away showing their backs on seeing you, ஊறு அறியா மெய் யாக்கையொடு கண்ணுக்கு இனியர் – their bodies without wounds are sweet to the eyes, செவிக்கு இன்னாரே – their actions are harsh to the ears, அதனால் நீயும் – so you, ஒன்று இனியை – you are sweet in a way, அவரும் ஒன்று இனியர் – they are also sweet in a way, ஒவ்வா யாவுள – where are the differences, மற்றே – மற்று, ஏ அசைநிலைகள், expletives, வெல்போர் – victorious wars, கழல் புனை திருந்தடி – perfect feet with war anklets, கடுமான் கிள்ளி – O Killi with swift horses (கடுமான் – பண்புத்தொகை), நின்னை வியக்கும் இவ்வுலகம் – this world is awed by you, this world respects you, அஃது என்னோ பெரும – how is it O lord, உரைத்திசின் எமக்கே – tell it to me (உரைத்திசின் – சின் முன்னிலை அசை, an expletive of the second person, எமக்கே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 168, பாடியவர்: கருவூர்க் கதப்பிள்ளைச் சாத்தனார், பாடப்பட்டோன்: பிட்டங்கொற்றன், திணை: பாடாண், துறை: பரிசில், இயன் மொழி, அரச வாகை
அருவி ஆர்க்கும் கழை பயில் நனந்தலைக்
கறி வளர் அடுக்கத்து மலர்ந்த காந்தள்
கொழுங்கிழங்கு மிளிரக் கிண்டிக் கிளையொடு
கடுங்கண் கேழல் உழுத பூழி,
நன்னாள் வருபதம் நோக்கிக், குறவர்  5
உழாஅது வித்திய பரூஉக்குரற் சிறு தினை
முந்து விளை யாணர் நாள் புதிது உண்மார்
மரையான் கறந்த நுரை கொள் தீம் பால்,
மான் தடி புழுக்கிய புலவு நாறு குழிசி,
வான் கேழ் இரும் புடை கழாஅது, ஏற்றிச்,  10
சாந்த விறகின் உவித்த புன்கம்
கூதளங் கவினிய குளவி முன்றில்,
செழுங்கோள் வாழை அகல் இலைப் பகுக்கும்
ஊராக் குதிரைக் கிழவ! கூர் வேல்
நறை நார்த் தொடுத்த வேங்கை அம் கண்ணி,  15
வடி நவில் அம்பின் வில்லோர் பெரும!
கைவள் ஈகைக் கடுமான் கொற்ற!
வையக வரைப்பில் தமிழகம் கேட்பப்
பொய்யாச் செந்நா நெளிய ஏத்திப்
பாடுப என்ப பரிசிலர், நாளும்,  20
ஈயா மன்னர் நாண,
வீயாது பரந்த நின் வசை இல் வான் புகழே.

Puranānūru 168, Poet Karuvūr Kathapillai Sāthanār sang to Pittankotran, Thinai: Pādān, Thurai: Parisil, Iyan Mozhi, Arasa Vākai
O lord of the Kuthirai Mountain, where waterfalls roar,
vast slopes have dense bamboo groves and pepper vines,
and mountain dwellers seed tiny millet at the right time
without plowing, on the dusty ground that is dug up by herds
of harsh boars for thick tubers of kānthal plants with flowers,
and get yields of huge clusters of grain, so that they may eat well!

They pour sweet marai deer milk with foam into an unwashed pot
that smells of boiled deer, its large sides white, and they set it on
fire burning sandalwood pieces and cook rice in their front yard
where lovely wild jasmine flowers blossom along with koothalam.
They share their food on wide leaves of plantain trees that put out
large clusters of fruits.

O leader of archers who carry sharp arrows and wear pretty strands
of vēngai flowers that are strung on narai fiber!  O lord who owns
swift horses and is very generous!  They say that those who came to
you in need singing and praising you with their eloquent tongues
spread your flawless fame to the farthest limits of Thamizh Nadu in
this world, and kings who are not generous will be ashamed every day!

Notes:  This is the only poem written by this poet.  There is another poet with a similar name – Karuvūr Kathapillai, who wrote Puranānūru 380.  Puranānūru 168, 169, 170, 171 and 172 were written for    Pittankotran.  Pittankotran was a small-region king who owned Kuthirai Mountain.  He was under the control of Cheraman Kōthai in whose army he was a commander.  He wore a vēngai flower garland.  He was very generous and charitable.  யாணர் – புதிதுபடற் பொருட்டே யாணர்க் கிளவி (தொல்காப்பியம், உரியியல் 83).  மரை (8) – A kind of deer.  The University of Madras Lexicon defines this as elk.  However, there are no elks in South India.  நனந்தலை – அகன்ற இடம், நனம் – நனவே களனும் அகலமும் செய்யும் (தொல்காப்பியம் உரியியல் 80).

Meanings:  அருவி ஆர்க்கும் – waterfalls roar, கழை பயில் – dense with bamboo, நனந்தலை – vast space, கறி வளர் அடுக்கத்து – on the mountains where black pepper grows, மலர்ந்த காந்தள் – glory lily plants with blossoms, கொழுங்கிழங்கு மிளிரக் கிண்டி – digging up thick tubers causing them to turn upside down (மிளிர – பிறழ), கிளையொடு கடுங்கண் கேழல் – harsh boar with its relatives, உழுத – plowed, dug up, பூழி – dust, நன்னாள் – good day, வருபதம் நோக்கி – looking for the right time, குறவர் உழாஅது வித்திய – that the mountain dwellers seeded without plowing (உழாஅது – அளபெடை), பரூஉக்குரற் சிறு தினை – thick clusters of tiny millet, large clusters of millet (பரூஉ – அளபெடை), முந்து விளை யாணர் நாள் புதிது உண்மார் – to eat their abundantly growing new harvest, மரையான் கறந்த நுரை கொள் தீம் பால் – sweet milk with foam from female marai deer, மான் தடி புழுக்கிய – cooked deer meat, புலவு நாறு குழிசி – flesh stinking pot, வான் கேழ் – white colored, இரும் புடை – large sides, கழாஅது – without washing, ஏற்றிச் சாந்த விறகின் உவித்த – cooked burning sandalwood, புன்கம் – boiled rice, கூதளம் – Convolvulus, three-lobed nightshade, கவினிய குளவி முன்றில் – in the front yard where wild jasmine grows beautifully, Millingtonia hortensis, Wild jasmine (முன்றில் – இல்முன்), செழுங்கோள் வாழை – banana trees with mature clusters, banana trees with large clusters, அகல் இலைப் பகுக்கும் – they share on large banana leaves, ஊராக் குதிரைக் கிழவ – O lord of Kuthirai Mountain – a horse that does not ride (ஊர்ந்துச் செல்லாத குதிரையாகிய குதிரை மலை, வெளிப்படை), கூர் வேல் – sharp-tipped spear, நறை நார்த் தொடுத்த – strung with fragrant narai vine fibers, வேங்கை அம் கண்ணி – garland made with kino flowers, Pterocarpus marsupium, வடி – sharp, நவில் – created, அம்பின் வில்லோர் பெரும – O lord of archers who shoot arrows , கைவள் ஈகை கடுமான் கொற்ற – O victorious king with fast horses who is greatly generous (கடுமான் – பண்புத்தொகை), வையக வரைப்பில் – in the confines of this world, தமிழகம் கேட்ப – for the people in Thamizh Nadu to hear, பொய்யாச் செந்நா – eloquent tongues that do not lie, நெளிய – bending, ஏத்திப் பாடுப – they sing praising you, என்ப – they say, பரிசிலர் – those who come in need, நாளும் – daily, ஈயா மன்னர் நாண – kings who don’t give charity to be embarrassed, வீயாது – unspoiled, பரந்த – spread, நின் வசை இல் வான் புகழே – your faultless fine fame (புகழே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 169, பாடியவர்: காவிரிபூம்பட்டினத்துக் காரிக்கண்ணனார், பாடப்பட்டோன்: பிட்டங்கொற்றன், திணை: பாடாண், துறை: பரிசில் கடாநிலை
நும் படை செல்லுங்காலை, அவர் படை
எறித்தெறி தானை முன்னரை எனாஅ,
அவர் படை வருஉங் காலை நும் படைக்
கூழை தாங்கிய அகல் யாற்றுக்
குன்று விலங்கு சிறையின் நின்றனை எனாஅ,  5
அரிதால் பெரும, நின் செவ்வி என்றும்,
பெரிதால் அத்தை என் கடும்பினது இடும்பை,
இன்னே விடுமதி பரிசில், வென்வேல்
இளம் பல் கோசர் விளங்கு படை கன்மார்
இகலினர் எறிந்த அகல் இலை முருக்கின்  10
பெருமரக் கம்பம் போலப்,
பொருநர்க்கு உலையா நின் வலன் வாழியவே.

Puranānūru 169, Poet Kāviripoompattinathu Kāri Kannanār sang to Pittankotran, Thinai: Pādān, Thurai: Parisil Kadā Nilai
When your army advances, you are in the front
facing enemies who brandish arms and throw
their weapons at you.  When your enemy army
advances, you move to the rear of your army,
supporting it.  You are standing there like a
mountain that blocks a river.  So, it is hard to
catch sight of you my lord.  Please give me a gift
now and let me go!

May your strength of not fearing your enemies,
one that is like a large wooden pole made from
a murukkam tree with wide leaves, that
withstands the target practice of young Kōsars
with victorious spears, flourish!

Notes:   முன்னரை (2) – ஒளவை துரைசாமி உரை – முன்னர் என்பது முன்னிலைக்குறிப்பு வினையாய் முன்னரை என வந்தது.  முன்னே நிற்பாய் என்பது பொருள். This poet wrote Puranānūru 57, 58, 169, 171 and 353.  Puranānūru 168, 169, 170, 171 and 172 were written for Pittankotran.  Pittankotran was a small-region king who owned Kuthirai Mountain.  He was under the control of Cheraman Kōthai in whose army he was a commander.  He wore a vēngai flower garland.  He was very generous and charitable.  மதி – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26).

Meanings:  நும் படை செல்லுங்காலை – when your army advances, அவர் படை எறித்தெறி தானை முன்னரை எனாஅ – because you are in the front facing their army weapons (முன்னரை – முன்னர் என்பது முன்னிலைக்குறிப்பு வினையாய் முன்னரை என வந்தது, முன்னே நிற்பாய் என்பது பொருள்), எனாஅ – எனா எண்ணிடைச்சொல், அளபெடை), அவர் படை வருஉங் காலை – when their army advances, நும் படைக் கூழை தாங்கிய – to support your brigades in the back, அகல் யாற்று – in a wide river, குன்று – mountain, விலங்கு சிறையின் நின்றனை எனாஅ – since you stood like a blocking wall (எனாஅ – எனா எண்ணிடைச்சொல், அளபெடை, ஆல் – அசைநிலை, an expletive), அரிது ஆல் பெரும – it is difficult O lord, நின் செவ்வி – for the perfect time to see you, என்றும் – always, பெரிது ஆல் – since it is huge (ஆல் – அசைநிலை, an expletive), அத்தை – அசைநிலை, an expletive, என் கடும்பினது இடும்பை – the sorrow of my relatives, இன்னே விடுமதி பரிசில் – give me a gift now and let me go (மதி – முன்னிலையசை, an expletive of the second person), வென்வேல் – victorious spears, இளம் பல் கோசர் – few young Kōsars, விளங்கு படை – bright weapons, கன்மார் – those who learn, இகலினர் – enemies, எறிந்த – thrown, அகல் இலை முருக்கின் – of murukkam trees with wide leaves, Coral trees, Erythrina variegate, பெருமரக் கம்பம் போல – like a large wooden post, பொருநர்க்கு உலையா – not ruined before those who fight with you, நின் வலன் வாழியவே – may your victory flourish, may your strength flourish (வாழியவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 170, பாடியவர்: உறையூர் மருத்துவன் தாமோதரனார், பாடப்பட்டோன்: பிட்டங்கொற்றன், திணை: வாகை, துறை: வல்லாண் முல்லை, தானை மறம்  
மரை பிரித்து உண்ட நெல்லி வேலிப்
பரல் உடை முன்றில், அம் குடிச் சீறூர்,
எல் அடிப்படுத்த கல்லாக் காட்சி
வில் உழுது உண்மார் நாப்பண், ஒல்லென
இழிபிறப்பாளன் கருங்கை சிவப்ப,  5
வலி துரந்து சிலைக்கும் வன்கண் கடுந்துடி
புலி துஞ்சு நெடுவரைக் குடிஞையோடு இரட்டும்
மலை கெழு நாடன் கூர் வேல் பிட்டன்,
குறுகல் ஓம்புமின், தெவ்விர்! அவனே
சிறுகண் யானை வெண்கோடு பயந்த 10
ஒளி திகழ் முத்தம் விறலியர்க்கு ஈத்து,
நார் பிழிக் கொண்ட வெங்கள் தேறல்
பண் அமை நல் யாழ்ப் பாண் கடும்பு அருத்தி,
நசைவர்க்கு மென்மை அல்லது பகைவர்க்கு
இரும்பு பயன்படுக்குங் கருங்கைக் கொல்லன்  15
விசைத்து எறி கூடமொடு பொரூஉம்
உலைக்கல் அன்ன வல்லாளன்னே.

Puranānūru 170, Poet Uraiyur Maruthuvan Thāmōtharanār sang for Pittankotran, Thinai: Vākai, Thurai: Vallān Mullai, Thānai Maram
O enemies of Pittan with a sharp spear and a mountain country!
Avoid his mountain where marai deer separate from seeds and eat
the flesh of gooseberries from fence trees and drop the seeds that
are like pebbles, in the front yards of houses in beautiful settlements
of a little town, where during the day, a fierce thudi drum with clear
eyes is beaten by a drummer with strength,
his powerful hands turning red, among uneducated men who hunt
during the day and use their bows for livelihood, the sounds of the
drum merging with the screeches of an owl, high in the mountain
where tigers sleep.

To dancing women, he gives shining pearls from white tusks of
small-eyed elephants, and to families of bards who play tunes on
their fine yāzhs, he gives desirable liquor filtered with fiber.
He is gentle toward those who desire him.  To his enemies,
he is potent as an anvil that is hit with a hammer with force by
the strong hands of a blacksmith who molds iron.

Notes:   This poet wrote Puranānūru 60, 170 and 321.  Puranānūru 168, 169, 170, 171 and 172 were written for Pittankotran.  Pittankotran was a small-region king who owned Kuthirai Mountain.  He was under the control of Cheraman Kothai in whose army he was a commander.  He wore a vēngai flower garland.  He was very generous and charitable.  யானையின் தந்தத்தில் முத்து:  நற்றிணை 202 – புலி பொரச் சிவந்த புலால் அம் செங்கோட்டு ஒலி பல் முத்தம், அகநானூறு 282 – வால் மருப்பு ஒடிய உக்க தெண் நீர் ஆலி கடுக்கும் முத்தமொடு, புறநானூறு 161 – முத்துப்படு முற்றிய உயர் மருப்பு ஏந்திய வரை மருள் நோன் பகடு, புறநானூறு 170 –  வெண்கோடு பயந்த ஒளி திகழ் முத்தம், கலித்தொகை 40 – முத்து ஆர் மருப்பின், திருமுருகாற்றுப்படை 304 – பெருங்களிற்று முத்துடை வான்கோடு தழீஇ,  குறிஞ்சிப்பாட்டு 36 – முத்து ஆர் மருப்பின், மலைபடுகடாம் 518 – முத்துடை மருப்பின்.  மரை (1) – A kind of deer.  The University of Madras Lexicon defines this as elk.  However, there are no elks in South India.  மரை நெல்லி உண்ணுதல்: அகநானூறு 69 – புல் இலைப் பராரை நெல்லியம் புளித் திரள் காய் கான மடமரைக் கண நிரை கவரும்.  அகநானூறு 399 – மையில் பளிங்கின் அன்ன தோற்றப் பல் கோள் நெல்லிப் பைங்காய் அருந்தி, மெல்கிடு மட மரை ஓர்க்கும் அத்தம், குறுந்தொகை 235 – நெல்லி மரை இனம் ஆரும் முன்றில், புறநானூறு 170 – மரை பிரித்து உண்ட நெல்லி வேலி.

Meanings:  மரை பிரித்து உண்ட நெல்லி – gooseberries are eaten by marai deer which separate the flesh from the seeds, gooseberries – Emblica Officinalis, வேலிப் பரல் உடை முன்றில் – front yard with fence and seeds that are like pebbles (முன்றில் – இல்முன்), அம் குடிச் சீறூர் – beautiful little town, எல் அடிப்படுத்த – hunted during the day, hunted during the night (ஒளவை துரைசாமி உரை – பகற் பொழுதெல்லாம் வேட்டையாடித் திரிந்த, இரவுப் பொழுது முற்றும் வேட்டையாடித் திரிந்த), கல்லாக் காட்சி – uneducated intelligence, வில் உழுது உண்மார் – those who eat with bows for their livelihood, நாப்பண் – in the middle, ஒல்லென – loudly, இழிபிறப்பாளன் – a drummer, a man of low status, a man of low birth (ஒளவை துரைசாமி உரை, உ. வே. சாமிநாதையர் உரை – இழிந்த பிறப்பினையுடைய புலையன்), கருங்கை சிவப்ப – his strong arms to be red, வலி துரந்து – beats with strength, சிலைக்கும் வன்கண் கடுந்துடி – harsh thudi drum with clear eye that is beaten, புலி துஞ்சு – tigers sleeping, நெடுவரை – tall mountains, குடிஞையோடு இரட்டும் – sounds merge with owl hoots, மலை கெழு நாடன் – the lord of a country with mountains, கூர் வேல் பிட்டன் – Pittan with sharp spear, குறுகல் ஓம்புமின் – avoid his mountain (மின் – முன்னிலைப் பன்மை வினைமுற்று விகுதி, a verbal plural suffix of the second person), தெவ்விர் – O enemies, அவனே – he, சிறுகண் யானை – elephants with small eyes, வெண்கோடு பயந்த ஒளி திகழ் முத்தம் – bright pearls from white tusks, விறலியர்க்கு ஈத்து – gives to dancers, நார் பிழிக் கொண்ட – filtered through fiber (fiber – பன்னாடை, the cloth-like fibrous piece covering the base of coconut leaf stems), வெங்கள் தேறல் – desirable liquor, strong liquor, பண் அமை நல் யாழ்ப் பாண் – bards who sing fine tunes with their good lutes, கடும்பு – relatives, அருத்தி – feeding them, நசைவர்க்கு மென்மை – delicate to those who came with desire, அல்லது பகைவர்க்கு – but not to his enemies, இரும்பு – iron, பயன்படுக்கும் – uses, கருங்கைக் கொல்லன் – a blacksmith with strong hands, விசைத்து எறி கூடமொடு – with a hammer that is hit rapidly, பொரூஉம் – differing, attacking (அளபெடை), உலைக்கல் அன்ன வல்லாளன்னே – he is strong like the anvil (உலைக்கல் – பட்டறைக் கல், வல்லாளன்னே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 171, பாடியவர்: காவிரிப்பூம்பட்டினத்துக் காரிக்கண்ணனார், பாடப்பட்டோன்: பிட்டங்கொற்றன், திணை: பாடாண், துறை: இயன் மொழி
இன்று செலினும் தருமே, சிறு வரை
நின்று செலினும் தருமே, பின்னும்
முன்னே தந்தனென் என்னாது, துன்னி
வைகலும் செலினும், பொய்யலன் ஆகி
யாம் வேண்டியாங்கு எம் வறுங்கலம் நிறைப்போன்,  5
தான் வேண்டியாங்குத் தன் இறை உவப்ப
அருந்தொழில் முடியரோ திருந்து வேல் கொற்றன்,
இன மலி கதச் சேக் களனொடு வேண்டினும்,
கள மலி நெல்லின் குப்பை வேண்டினும்,
அருங்கலம் களிற்றொடு வேண்டினும் பெருந்தகை  10
பிறர்க்கும் அன்ன அறத் தகையன்னே
அன்னன் ஆகலின், எந்தை உள்ளடி
முள்ளும் நோவ உறாற்க தில்ல,
ஈவோர் அரிய இவ்உலகத்து,
வாழ்வோர் வாழ அவன் தாள் வாழியவே.  15

Puranānūru 171, Poet Kāviripoompattinathu Kāri Kannanār sang for Pittankotran, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi
Should we go today, he will give us gifts.  Should we
wait a little while and then go, he will give us gifts.
Even if we go every day without a break, he will fill
our empty bowls with gifts without thinking that he
has given before.
May Kotran with a perfect spear finish the difficult
work, making his king happy!

If we request huge herds of fierce bulls with stables, he will
give.  If we request huge heaps of paddy piled up in fields,
he will give.  If we request precious ornaments and bull
elephants, he will give, this great man who is generous.
His charity is not just for us, but also extends to others.
Because of who he is, may my lord not suffer even the pain
of a thorn on the sole of his feet!  May his efforts prosper
so that people may live on this earth, where donors are rare!

Notes:   This poet wrote Puranānūru 57, 58, 169, 171 and 353.  Puranānūru 168, 169, 170, 171 and 172 were written for Pittankotran. Pittankotran was a small-region king who owned Kuthirai Mountain.  He was under the control of Cheraman Kothai in whose army he was a commander.  He wore a vēngai flower garland.  He was very generous and charitable.

Meanings:  இன்று செலினும் தருமே – should we go today he will give (தருமே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), சிறு வரை நின்று செலினும் தருமே – if we wait for a little and go he will still give (தருமே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), பின்னும் முன்னே தந்தனென் என்னாது – not thinking that he gave before or after, துன்னி வைகலும் செலினும் – even if we go often each day, பொய்யலன் ஆகி – without failing, யாம் வேண்டியாங்கு எம் வறுங்கலம் நிறைப்போன் – he will fill our empty vessels when we ask, தான் வேண்டியாங்கு – to his desire, தன் இறை உவப்ப – for his king to be happy, அருந்தொழில் முடியரோ – may he finish the difficult work, திருந்து வேல் கொற்றன் – Pittankotran with a perfect spear, இன மலி கதச் சேக் களனொடு வேண்டினும் – if you ask for huge herds of fierce bulls with sheds (சே – காளை), கள மலி நெல்லின் குப்பை வேண்டினும் – if you request huge heaps of paddy piled up in fields, அருங்கலம் களிற்றொடு வேண்டினும் – if you request precious jewels and male elephants, பெருந்தகை – the great man, பிறர்க்கும் அன்ன அறத் தகையன்னே- his nature is to be generous to others (தகையன்னே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), அன்னன் ஆகலின் – because of who he is, எந்தை – my father, உள்ளடி – sole of his feet, முள்ளும் நோவ உறாற்க – may thorns not prick and hurt him, தில்ல – தில் விழைவுப் பொருட்டு வந்த ஓர் இடைச்சொல், ஈறு திரிந்தது வந்தது, a particle signifying desire, ஈவோர் அரிய –  donors are rare, இவ் உலகத்து வாழ்வோர் வாழ – for those in this world to live, அவன் தாள் வாழியவே – may his efforts prosper, may his feet prosper (வாழியவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 172, பாடியவர்: வடம வண்ணக்கன் தாமோதரனார், பாடப்பட்டோன்: பிட்டங்கொற்றன், திணை: பாடாண், துறை: இயன் மொழி
ஏற்றுக உலையே! ஆக்குக சோறே!
கள்ளும் குறைபடல் ஓம்புக! ஒள்ளிழைப்
பாடுவல் விறலியர் கோதையும் புனைக!
அன்னவை பலவும் செய்க என்னதூஉம்
பரியல் வேண்டா, வருபதம் நாடி  5
ஐவனங் காவல் பெய் தீ நந்தின்,
ஒளி திகழ் திருந்து மணி நளி இருள் அகற்றும்
வன்புல நாடன் வயமான் பிட்டன்,
ஆர் அமர் கடக்கும் வேலும் அவன் இறை
மா வள் ஈகைக் கோதையும்,  10
மாறு கொள் மன்னரும் வாழியர் நெடிதே.

Puranānūru 172, Poet Vadama Vannakkan Thamōtharanār sang for Pittankotran, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi
Set the pot on the stove!  Cook the rice!
Do not stint on liquor!  May you viralis
with gleaming jewels who are skilled in
singing, don your garlands!  Do all that!
Do not worry even a little about food that
will come!

Pittan with strong horses is lord of a mountain
country, where, should a fire kindled by guards
in a wild-rice field go out, the light from bright
gems will dispel darkness.  May his spear that
wins harsh battles, his generous King Kōthai,
and even his enemy kings, live for a long time!

Notes:  Puranānūru 168, 169, 170, 171 and 172 were written for this leader.   This is the only Puranānūru poem written by this poet.  Pittankotran was a small-region king who owned Kuthirai Mountain.  He was under the control of Cheraman Kothai in whose army he was a commander.  He wore a vēngai flower garland.  He was very generous and charitable.

Meanings:  ஏற்றுக உலையே – place the cooking pot on fire (உலையே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), ஆக்குக சோறே – cook the rice (சோறே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), கள்ளும் குறைபடல் ஓம்புக – have abundant liquor without reduction, ஒள் இழைப் பாடுவல் விறலியர் கோதையும் புனைக – may you female artists with gleaming jewels who have musical talents wear garlands (விறலியர் – முன்னிலை அசை, an expletive of the second person), அன்னவை – similar things, பலவும் செய்க – do many, என்னதூஉம் – even a little bit (அளபெடை), பரியல் வேண்டா வருபதம் நாடி – do not worry about the food that will come, ஐவனம் காவல் பெய் தீ நந்தின் – if the fire that is set to protect mountain paddy fields goes out, Oryza mutica,  ஒளி திகழ் திருந்து மணி – bright perfect gems, நளி இருள் அகற்றும் – removes pitch darkness, வன்புல நாடன் – the lord of a hilly land, வயமான் பிட்டன் – Pittan with strong horses, ஆர் அமர் கடக்கும் – wins difficult battles, வேலும் – also, அவன் இறை – his king, மா வள் ஈகைக் கோதையும் – also the generous Kōthai (Cheran king), மாறு கொள் மன்னரும் – the kings who oppose, வாழியர் நெடிதே – may they live for a long time (நெடிதே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 173, பாடியவர்: சோழன் குளமுற்றத்துத் துஞ்சிய கிள்ளிவளவன், பாடப்பட்டோன்: சிறுகுடி கிழான் பண்ணன், திணை: பாடாண், துறை: இயன் மொழி
யான் வாழும் நாளும் பண்ணன் வாழிய!
பாணர் காண்கிவன் கடும்பினது இடும்பை!
யாணர்ப் பழுமரம் புள் இமிழ்ந்தன்ன
ஊண் ஒலி அரவம் தானும் கேட்கும்,
பொய்யா எழிலி பெய்விடம் நோக்கி,  5
முட்டை கொண்டு வன்புலம் சேரும்
சிறு நுண் எறும்பின் சில் ஒழுக்கு ஏய்ப்பச்,
சோறுடைக் கையர் வீறு வீறு இயங்கும்
இருங்கிளைச் சிறாஅர்க் காண்டும் கண்டும்,
மற்றும் மற்றும் வினவுதும், தெற்றெனப்,  10
பசிப் பிணி மருத்துவன் இல்லம்
அணித்தோ? சேய்த்தோ?, கூறுமின் எமக்கே!

Puranānūru 173, Chozhan Kulamutrathu Thunjiya Killivalavan sang for Sirukudi Kizhān Pannan, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi
May Pannan live long for the days that I am alive!
Bards!  Look at how this man’s family suffers!
The sound of those eating can be heard like the
chirps of birds on a fruit tree with abundance.
Like the very tiny ants that walk in rows
toward a hill carrying their eggs, watching the
unfailing clouds, children with their large families
go here and there carrying rice in their hands.
We see them again and again and we ask over and
over again, “Is the house of that physician who
heals hunger disease nearby or far away?”

Notes:  This is the only poem written by Chozhan Kulamutrathu Thunjiya Killivalavan.  Puranānūru poems 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 46, 69, 70, 226, 227, 228, 373, 386, 393 and 397 were written for Chozhan Kulamutrathu Thunjiya Killivalavan.  Pannan was a small region leader who was under the control of this Chozha king.  Puranānūru poems 173 and 388 were written for Pannan.  Sirukudi was a town in the Chozha country, situated on the shore of Kaviri.  This poem is the voice of a bard who goes to Pannan for gifts.  பெய்விடம் (5) – ஒளவை துரைசாமி உரை – பெய்விடம் என்றவிடத்து இடம் காலம் குறித்து நின்றது.  பழ மரமும் புள்ளும்:  புறநானூறு 173 – பழுமரம் புள் இமிழ்ந்தன்ன, புறநானூறு 370 – பழுமரம் உள்ளிய பறவை போல, பெரும்பாணாற்றுப்படை 20 – பழுமரம் தேரும் பறவை போல, பொருநராற்றுப்படை 64 – பழுமரம் உள்ளிய பறவையின், மதுரைக்காஞ்சி 576 – பழம் தேர் வாழ்க்கைப் பறவை போல.  யாணர் – புதிதுபடற் பொருட்டே யாணர்க் கிளவி (தொல்காப்பியம், உரியியல் 83).

Meanings:  யான் வாழும் நாளும் பண்ணன் வாழிய – may Pannan live for the days that I live, பாணர் – O bards, காண்கிவன் கடும்பினது இடும்பை – look at the sorrow of his relatives (காண்கிவன் – காண்க இவன் என்பது காண்கிவன் எனக் கடைக்குறைந்ததை நின்றது), யாணர்ப் பழுமரம் புள் இமிழ்ந்தன்ன – like birds chirping on a tree loaded with fruits, ஊண் ஒலி அரவம் தானும் கேட்கும் – sounds of eating food are heard (தானும் – தான், உம் அசைநிலைகள், expletives), பொய்யா எழிலி – clouds that do not fail, பெய்விடம் நோக்கி – looking at the place when rain falls, looking at the time when rain falls, முட்டை கொண்டு வன்புலம் சேரும் – carrying their eggs and going uphill, சிறு நுண் எறும்பின் சில் ஒழுக்கு ஏய்ப்ப – like the few rows very of tiny ants, like the not too perfect rows of very tiny ants (ஏய்ப்ப – உவம உருபு), சோறுடைக் கையர் – those with rice in their hands, வீறு வீறு இயங்கும் – moving in different groups, இருங்கிளைச் சிறாஅர் – children with their large families (சிறாஅர் – அளபெடை), காண்டும் கண்டும் மற்றும் மற்றும் வினவுதும் – we see them again and again and ask, தெற்றென – clearly, பசிப் பிணி மருத்துவன் இல்லம் அணித்தோ சேய்த்தோ – is the residence of a physician who heals hunger disease nearby or far away, கூறுமின் எமக்கே – tell me (கூறுமின் – மின் முன்னிலைப் பன்மை வினைமுற்று விகுதி, a verbal plural suffix of the second person, எமக்கே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 174, பாடியவர்: மாறோக்கத்து நப்பசலையார், பாடப்பட்டோன்: மலையமான் சோழிய வேனாதி திருக்கண்ணன், திணை: வாகை, துறை: அரச வாகை
அணங்குடை அவுணர் கணம் கொண்டு ஒளித்தெனச்
சேண் விளங்கு சிறப்பின் ஞாயிறு காணாது,
இருள் கண் கெடுத்த பருதி ஞாலத்து
இடும்பை கொள் பருவரல் தீரக், கடுந்திறல்
அஞ்சன உருவன் தந்து நிறுத்தாங்கு,  5
அரசு இழந்து இருந்த அல்லல் காலை
முரசு எழுந்து இரங்கும் முற்றமொடு, கரை பொருது
இரங்கு புனல் நெரிதரு மிகு பெருங்காவிரி
மல்லல் நன்னாட்டு அல்லல் தீரப்,
பொய்யா நாவிற் கபிலன் பாடிய  10
மையணி நெடுவரை ஆங்கண், ஒய்யெனச்
செருப் புகல் மறவர் செல் புறங்கண்ட
எள் அறு சிறப்பின் முள்ளூர் மீமிசை,
அருவழி இருந்த பெருவிறல் வளவன்
மதி மருள் வெண்குடை காட்டி, அக்குடை  15
புதுமையின் நிறுத்த புகழ் மேம்படுந!
விடர்ப்புலி பொறித்த கோட்டைச் சுடர்ப் பூண்,
சுரும்பு ஆர் கண்ணிப், பெரும் பெயர் நும் முன்
ஈண்டுச் செய் நல்வினை யாண்டுச் சென்று உணீஇயர்,
உயர்ந்தோர் உலகத்துப் பெயர்ந்தனன் ஆகலின்,  20
ஆறு கொள் மருங்கின் மாதிரம் துழவும்
கவலை நெஞ்சத்து அவலந்தீர,
நீ தோன்றினையே, நிரைத்தார் அண்ணல்!
கல் கண் பொடியக் கானம் வெம்ப,
மல்கு நீர் வரைப்பில் கயம் பல உணங்கக்  25
கோடை நீடிய பைதறு காலை,
இரு நிலம் நெளிய ஈண்டி,
உரும் உரறு கருவிய மழை பொழிந்தாங்கே.

Puranānūru 174, Poet Mārōkkathu Nappasalaiyār sang to Malaiyamān Chōzhiya Vēnāthi Thirukkannan, Thinai: Vākai, Thurai: Arasa Vākai
When the fierce demons massed together and hid away the distant
splendid sun, darkness ruined the ability to see and Thirumal who is
of fierce form and as dark as collyrium came and put it back,
ending the sorrow of those in despair in this round world.

Like that, at a difficult time when the Chozha kingdom was lost,
your ancestor with drums roaring in his front yard, ended the sorrow
of the fine, rich country where Kāviri flows with roaring, abundant water
crashing on its banks, set the moon-like white umbrella in its place,
of Valavan who was in hiding firmly on the tall Mullūr Mountain decorated
with clouds, sung by poet Kapilar whose tongue never lied, as brave enemy
warriors ran away rapidly showing their backs.

You of great fame!  Your famous ancestor whose fortress was carved with
the symbol of the tiger that lives in caves, he who wore gleaming jewels and
a garland humming with bees, has gone to the higher world to enjoy the
benefits of his good deeds here, and so you have come here to relieve the
misery of those in all directions whose hearts are in pain.

O leader wearing a stack of garlands!  Your appearance is like seeing clouds
gather together and come down as rain with loud thunder and lightning and
bending the land, during a long summer when mountains crumbled, forests
burned and reservoirs filled with water had dried up!

Notes:  This female poet from Mārōkam town which is near Korkai, wrote Puranānūru 37, 39, 126, 174, 226, 280 and 383.  This is the only poem written for this Mullūr king, who was a descendant of Malaiyamān Thirumudi Kāri.  He might have been his son.  He ruled the country after Malaiyamān Thirumudi Kāri’s death.  He was given the title ‘Ēnathi’ by the Chozha kings.  கருவிய மழை (28) –  மின்னல் முதலிய தொகுதியை உடைய கரிய முகில்கள்.  மல்லல் – மல்லல் வளனே (தொல்காப்பியம், உரியியல் 7).  கருவி – கருவி தொகுதி (தொல்காப்பியம், உரியியல் 58).

Meanings:  அணங்குடை அவுணர் – fierce demons, powerful demons, Asurars, கணம் கொண்டு ஒளித்தென – since they went in a group and hid, சேண் விளங்கு சிறப்பின் ஞாயிறு – the distant splendid sun, the greatly splendid sun, காணாது – not seeing it, இருள் கண் கெடுத்த – darkness ruined the ability to see, பருதி ஞாலத்து இடும்பை – the sorrow of those in this round earth, கொள் பருவரல் தீர – to end their sorrow, கடுந்திறல் அஞ்சன உருவன் தந்து நிறுத்தாங்கு – like how a greatly strong dark-colored (color of kohl) Thirumal came and put back the sun, அரசு இழந்து இருந்த அல்லல் காலை – at a difficult time when the kingdom was lost, முரசு எழுந்து இரங்கும் முற்றமொடு – with drums roaring in the front yard, கரை பொருது – crashing against the banks, hitting on the shores, இரங்கு புனல் நெரிதரு மிகு பெருங்காவிரி மல்லல் நன்னாட்டு அல்லல் தீர – for the sorrow of those who live in the prosperous country with great Kāviri with loud abundant water that breaks its banks to end, பொய்யா நாவிற் கபிலன் – poet Kapilan with an unfailing tongue, poet Kapilan with a truthful tongue, பாடிய – sang, மையணி – clouds decorating, நெடுவரை – tall mountains, ஆங்கண் – there, ஒய்யெனச் செருப் புகல் மறவர் செல் புறம் கண்ட – has seen enemy warriors loving war run away rapidly showing their backs (ஒய்யென – விரைவுக்குறிப்பு), எள் அறு சிறப்பின் – with faultless greatness, முள்ளூர் மீமிசை – on top of Mullūr Mountain (மீமிசை – ஒருபொருட் பன்மொழி), அருவழி இருந்த – in the difficult path, பெருவிறல் வளவன் – greatly victorious Valavan, மதி மருள் வெண்குடை காட்டி – showed the moon-like white umbrella (மருள் – உவம உருபு, a comparison word), அக்குடை புதுமையின் நிறுத்த – established that umbrella to be special, புகழ் மேம்படுந – O you of great fame, விடர்ப் புலி பொறித்த கோட்டை – forts with symbols of tigers that live in caves, சுடர்ப் பூண் – bright ornaments, சுரும்பு ஆர் கண்ணி – flower strands swarmed by bees, பெரும் பெயர் – greatly famous, நும் முன் ஈண்டுச் செய் நல்வினை யாண்டுச் சென்று உணீஇயர் – to enjoy the benefits of the good deeds that your ancestor did here (உணீஇயர் – அளபெடை), உயர்ந்தோர் உலகத்துப் பெயர்ந்தனன் – he went away to the world of the higher ones, ஆகலின் – so, ஆறு கொள் மருங்கின் – in the good path, மாதிரம் துழவும் – surrounding in all directions, கவலை நெஞ்சத்து அவலந் தீர நீ தோன்றினையே – you appeared after that to remove the sorrow in the hearts (தோன்றினையே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), நிரைத் தார் அண்ணல் – O greatness with rows of garlands, கல் கண் பொடிய – rocks/mountains to break into pieces, கானம் வெம்ப – forest getting hot, மல்கு நீர் வரைப்பில் கயம் பல உணங்க – ponds filled with water dried up, கோடை நீடிய – summer was long, பைதறு காலை – during struggling times, when there was no greenery, இரு நிலம் நெளிய – causing the land to bend, ஈண்டி – gathering together, உரும் உரறு கருவிய மழை பொழிந்தாங்கே – like clouds with roaring thunder and lightning coming down as rains (பொழிந்தாங்கே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 175, பாடியவர்: கள்ளில் ஆத்திரையனார், பாடப்பட்டோன்: ஆதனுங்கன், திணை: பாடாண், துறை: இயன் மொழி
எந்தை வாழி ஆதனுங்க! என்
நெஞ்சம் திறப்போர் நின் காண்குவரே!
நின் யான் மறப்பின், மறக்குங் காலை,
என் உயிர் யாக்கையின் பிரியும் பொழுதும்,
என் யான் மறப்பின், மறக்குவென், வென்வேல்  5
விண் பொரு நெடுங்குடைக் கொடித்தேர் மோரியர்
திண் கதிர்த் திகிரி திரிதரக் குறைத்த
உலக இடைகழி அறைவாய் நிலைஇய
மலர்வாய் மண்டிலத்து அன்ன, நாளும்
பலர் புரவு எதிர்ந்த அறத்துறை நின்னே.  10

Puranānūru 175, Poet Kallil Āthiraiyanār sang to Āthanungan, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi
Āthanungan, my lord!  May you live long!
Those who open my heart will see you there!
Should I forget you it will be only when my
life leaves my body!   I would have to forget
myself, to forget you who protect others in a
righteous way.

You are like the huge, round sun when it
settled behind the mountain cleft
cut as a path to the world by the Mauryas
with sky-high umbrellas, chariots with
tall flags and wheels with sturdy spokes.

Notes:  This poet wrote Puranānūru 175 and 389.  This is the only poem written for this small-region king, who was greatly generous.  He ruled a country in the Vēnkatam area. Some scholars speculate that he was a descendant of Pulli.  மோரியர் – அகநானூறு 69-10, 251-12, 281-8, புறநானூறு 175-6.

Meanings:  எந்தை வாழி ஆதனுங்க – O Āthanungan!  my lord! May you live long, என் நெஞ்சம் திறப்போர் – those who open my heart, நின் காண்குவரே – they will see you, நின் யான் மறப்பின் – if I forget you, மறக்குங் காலை – when I forget you, என் உயிர் யாக்கையின் பிரியும் பொழுதும் – when my life leaves my body, என் யான் மறப்பின் – if I forget myself, மறக்குவென் – I will forget you, வென்வேல் – victorious spears, விண் பொரு நெடுங்குடை – sky-touching tall umbrellas, கொடித்தேர் – chariots with flags, மோரியர் – Mauryas, திண் கதிர்த் திகிரி – wheels with strong spokes, திரிதர – to go, to pass, குறைத்த – cut, reduced, உலக இடைகழி – the area before the end in this world (இடைகழி – இறுதி எல்லைக்கு முன் உள்ளே உள்ள இடம்), அறைவாய் – paths that are made by cutting rocks, rocky place, நிலைஇய – settled (அளபெடை), மலர்வாய் மண்டிலத்து அன்ன – like the round wide sun which is huge (மண்டிலத்து – மண்டிலம், அத்து சாரியை), நாளும் – daily, பலர் புரவு எதிர்ந்த – protecting many, அறத்துறை – righteous path, நின்னே – you, ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive

புறநானூறு 176, பாடியவர்: புறத்திணை நன்னாகனார், பாடப்பட்டோன்: ஓய்மான் நல்லியக்கோடன், திணை: பாடாண், துறை: இயன் மொழி
ஓரை ஆயத்து ஒண்தொடி மகளிர்
கேழல் உழுத இருஞ்சேறு கிளைப்பின்,
யாமை ஈன்ற புலவு நாறு முட்டையைத்
தேன் நாறு ஆம்பல் கிழங்கொடு பெறூஉம்,
இழுமென ஒலிக்கும் புனலம் புதவின்,  5
பெரு மாவிலங்கைத் தலைவன், சீறியாழ்
இல்லோர் சொன்மலை நல்லியக்கோடனை
உடையை வாழி என் புணர்ந்த பாலே!
பாரி பறம்பின் பனிச் சுனைத் தெண்ணீர்
ஓரூர் உண்மையின் இகழ்ந்தோர் போலக்  10
காணாது கழிந்த வைகல், காணா
வழிநாட்கு இரங்கும் என் நெஞ்சம் அவன்
கழிமென் சாயல் காண்தொறும் நினைந்தே.

Puranānūru 176, Poet Purathinai Nannākanār sang for Ōymān Nalliyakōdan, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi
In Nalliyakōdan’s Māvilangai with roaring water
and sluices, if girls, wearing bright bangles and
playing ōrai games with friends, dig up dark mud
in the land plowed by boars, they will find
flesh-stinking eggs of tortoise and honey-fragrant
tubers of waterlilies.  He wears words of praise sung
to him by poor men who play small yāzhs.
My destiny!  May you live long!

When my heart thinks about the days I spent
not seeing him, like those living in Pāri’s city not
seeing his cold springs with clear water even
though they have lived in the same city,
it worries whether it can see him in the days to
come, whenever it thinks about his gentle nature.

Notes:  Puranānūru 176 and 376 were written for this king by this poet.  Ōymā country was near Thindivanam.  Āmur, Kidangil, Māvilangai, Velūr and Eyirpattinam were towns in this country.  Nalliyakōdan is the king in Sirupānātruppadai, the long Pathuppāttu song written by the poet Nallūr Nathathanār.  சிறுபாணாற்றுப்படை 119-122 –  தொல் மா இலங்கைக் கருவொடு பெயரிய நல் மா இலங்கை மன்னருள்ளும் மறு இன்றி விளங்கிய வடு இல் வாய்வாள் உறு புலித் துப்பின் ஓவியர் பெருமகன்.  ஒளவை துரைசாமி உரை – ஓவியர் மா நாடு என்பது ஓய்மா நாடு என மருவியது போலும்.   பறம்பு மலையின் சுனை:  அகநானூறு 78 –  கடும் பரிப் புரவிக் கைவண் பாரி தீம் பெரும் பைஞ்சுனை, குறுந்தொகை 196 – பாரி பறம்பின் பனிச் சுனைத் தெண்ணீர், புறநானூறு 109 – வானத்து மீன் கண் அற்று அதன் சுனையே, புறநானூறு 116 – தீ நீர்ப் பெருங்குண்டு சுனை, புறநானூறு 176 – பாரி பறம்பின் பனிச் சுனைத் தெண்ணீர், புறநானூறு 337 – பாரி பறம்பின் பனிச் சுனை.  சாயல் – சாயல் மென்மை (தொல்காப்பியம்,  உரியியல் 29).

Meanings:  ஓரை ஆயத்து – of friends playing ōrai games, ஒண்தொடி மகளிர் – girls/women with bright bangles, கேழல் உழுத இருஞ்சேறு கிளைப்பின் – when digging up dark mud in the land plowed by boars, யாமை ஈன்ற புலவு நாறு முட்டையை – the flesh stinking eggs of tortoise, தேன் நாறு ஆம்பல் கிழங்கொடு பெறூஉம் – they get honey fragrant tubers of white waterlilies (பெறூஉம் – அளபெடை), இழுமென ஒலிக்கும் புனலம் – running water roars loudly (இழுமென – ஒலிக்குறிப்பு), புதவின் – with sluices, பெரு மாவிலங்கைத் தலைவன் – the lord of great Māvilangai, சீறியாழ் – small lutes, இல்லோர் – those without wealth, those in poverty, சொன்மலை நல்லியக்கோடனை உடையை – you have Nalliyakōdan who was praised by words, வாழி – may you live long, என் புணர்ந்த பாலே – O fate that has united with me, பாரி பறம்பின் பனிச் சுனைத் தெண்ணீர் ஓரூர் உண்மையின் இகழ்ந்தோர் போல – like those who lived in the town with Pāri’s cold clear water springs who did not know its worth, காணாது – without seeing, கழிந்த – spent, வைகல் காணா வழிநாட்கு – will I see every day in the coming days, இரங்கும் – is sad, என் நெஞ்சம் – my heart, அவன் – him, கழி – spent, மென் சாயல் காண்தொறும் – whenever I see his delicate nature, நினைந்தே – thinking, ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive

புறநானூறு 177, பாடியவர்: ஆவூர் மூலங்கிழார், பாடப்பட்டோன்: மல்லிகிழான் காரியாதி, திணை: பாடாண், துறை: இயன் மொழி
ஒளிறு வாள் மன்னர் ஒண் சுடர் நெடுநகர்
வெளிறு கண் போகப் பன்னாள் திரங்கிப்,
பாடிப் பெற்ற பொன் அணி யானை,
தமர் எனின், யாவரும் புகுப, அமர் எனின்
திங்களும் நுழையா எந்திரப்படு புழைக்,  5
கள் மாறு நீட்ட நணி நணி இருந்த
குறும்பல் குறும்பின் ததும்ப வைகிப்,
புளிச் சுவை வேட்ட செங்கண் ஆடவர்
தீம் புளிக் களாவொடு துடரி முனையின்,
மட்டு அறல் நல் யாற்று எக்கர் ஏறிக்,  10
கருங்கனி நாவல் இருந்து கொய்து உண்ணும்
பெரும் பெயர் ஆதி, பிணங்கு அரில் குடநாட்டு
எயினர் தந்த எய்ம்மான் எறிதசைப்
பைஞ்ஞிணம் பெருத்த பசு வெள் அமலை,
வருநர்க்கு வரையாது தருவனர் சொரிய,  15
இரும் பனங் குடையின் மிசையும்
பெரும் புலர் வைகறைச் சீர் சாலாதே.

Puranānūru 177, Poet Āvūr Mulankizhār sang for Malli Kizhān Kāriyāthi, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi
Wasting away and straining our eyes for many days
in bright palaces of kings with gleaming swords
and be gifted an elephant adorned with gold,
means far less to us,
than early mornings in the land of greatly famous
Āthi, where unlimited food is served in frond bowls
made from large palmyra trees to those who come,
white balls of rice is served with huge pieces of fresh,
fatty porcupine meat brought by the hunters from
Kudanādu with tangled bushes, and in the fort
where enemies cannot enter but any friend is allowed,
protected by war equipment, where even the rays of
the moon cannot enter in times of war, men with red
eyes are stationed in the many small forts that are
next to each other, who drink liquor, and desiring sour
taste, eat kalam and ilanthai fruits, and tired of those,
climb and pluck black nāval plums from trees on the
sand dunes along a river where trees drip honey.

Notes:  This is the only poem written for this small-region king.  He ruled a town called Malli.  It is near Srivilliputhur.  This poet wrote Puranānūru 38, 40, 166, 177, 178, 196, 261 and 301.  Puranānūru 261 was written after the death of Malli Kizhān Kāriyāthi.  மலைபடுகடாம் 175-183 – அருவி தந்த பழம் சிதை வெண்காழ், வருவிசை தவிர்த்த கடமான் கொழுங்குறை, முளவுமாத் தொலைச்சிய பைந்நிணப் பிளவை, பிணவு நாய் முடுக்கிய தடியொடு விரைஇ, வெண்புடைக் கொண்ட துய்த்தலைப் பழனின் இன் புளிக் கலந்து மா மோர் ஆக, கழை வளர் நெல்லின் அரி உலை ஊழ்த்து, வழை அமல் சாரல் கமழத் துழைஇ, நறுமலர் அணிந்த நாறு இரு முச்சிக் குறமகள் ஆக்கிய வால் அவிழ் வல்சி, பெரும்பாணாற்றுப்படை 131-133 – நெல்லின் செவ் அவிழ்ச் சொன்றி ஞமலி தந்த மனவுச்சூல் உடும்பின் வறைகால் யாத்தது வயின்தொறும் பெருகுவிர்.

Meanings:  ஒளிறு வாள் மன்னர் – kings with gleaming spear, ஒண் சுடர் நெடுநகர் – huge mansion with bright light, வெளிறு கண் போக – eyes becoming dull, பன்னாள் திரங்கி – getting tired for many days, பாடிப் பெற்ற பொன் அணி யானை – and obtained elephants with gold ornaments, தமர் எனின் – if they are own people, யாவரும் புகுப – then everybody can enter, அமர் எனின் – if there is a war, திங்களும் நுழையா – even the moon’s rays cannot enter, எந்திரப்படு புழை – entry ways protected with battle implements, கள் மாறு நீட்ட – stretching liquor to each other, நணி நணி இருந்த – next to each other, குறும் – small, பல் – many, குறும்பின் – in the forts, ததும்ப வைகி – went and drank to their full and stayed, புளிச் சுவை வேட்ட – desiring sour taste, செங்கண் ஆடவர் – men with rage in their eyes, men with red eyes, தீம் புளிக் களாவொடு – along with sweet sour kalam fruits, Corinda tree, Bengal currant, Carissa spinarum, துடரி – malai ilanthai, mountain jujube fruits, முனையின் – hating, மட்டு அறல் – honey-dripping (from the trees on the shore), நல் யாற்று எக்கர் – sand dunes on the fine river shore, ஏறி – climbing, கருங்கனி நாவல் இருந்து கொய்து உண்ணும் – plucking and eating black fruits from the nāval tree, Eugenia jambolana, பெரும் பெயர் ஆதி – greatly famous Āthi, பிணங்கு அரில் – intertwined bushes, குடநாட்டு எயினர் தந்த – given by hunters from the Kudanādu, எய்ம்மான் எறி தசை – porcupine meat cut, பைஞ்ஞிணம் பெருத்த – huge pieces of fresh fatty meat, பசு வெள் அமலை – fresh white balls of rice, வருநர்க்கு வரையாது தருவனர் – they give without limits to those who come, சொரிய – pouring, இரும் பனங் குடையின் மிசையும் – eating in bowls made with fronds of dark palmyra trees, Borassus flabellifer, பெரும் புலர் வைகறை – in the early morning hours, சீர் – greatness, சாலாதே – it is not equal, ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive

புறநானூறு 178, பாடியவர்: ஆவூர் மூலங்கிழார், பாடப்பட்டோன்: பாண்டியன் கீரஞ்சாத்தன், திணை: வாகை, துறை: வல்லாண் முல்லை
கந்து முனிந்து உயிர்க்கும் யானையொடு, பணை முனிந்து
கால் இயல் புரவி ஆலும் ஆங்கண்,
மணன் மலி முற்றம் புக்க சான்றோர்
உண்ணார் ஆயினும் தன்னொடு சூளுற்று,
உண்மென இரக்கும் பெரும் பெயர்ச் சாத்தன்  5
ஈண்டோர் இன் சாயலனே, வேண்டார்
எறி படை மயங்கிய வெருவரு ஞாட்பின்,
கள்ளுடைக் கலத்தர் உள்ளூர்க் கூறிய
நெடுமொழி மறந்த சிறுபேராளர்
அஞ்சி நீங்கும் காலை,  10
ஏமமாகத் தான் முந்துறுமே.

Puranānūru 178, Poet Āvūr Mulankizhār sang for Pandiyan Keeransāthan, Thinai: Vākai, Thurai: Vallān Mullai
Elephants tied to posts hate it and sigh,
horses swift as wind neigh hating the stable in his
courtyard filled with sand, where even if the wise
men don’t want to eat, he urges them to eat,
promising that he’ll eat when they eat, Sāthan
of immense fame, who is sweet to those like me.

When there is a fierce war with enemies launching
destructive weapons and when men without valor drunk
with liquor forget their oath, he steps in to protect his town.

Notes:  This is the only poem written for this small-region king.  He is not a Pandiyan king, even though his name suggests that.  He was a king who was under the control of the Pandiyan king.  Poet Avūr Mulankizhār wrote Puranānūru 38, 40, 166, 177, 178, 196, 261 and 301.  ஒளவை துரைசாமி உரை – பாண்டியன் கீரஞ்சாத்தன்என்பான் முடிவேந்தன் அல்லன்.  பாண்டிய வேந்தர்க்கு கீழ் இருந்த குறுநிலத் தலைவன்.  கீரன் என்பானுடைய மகனாதலின் கீரஞ்சாத்தன் எனப்பட்டான்.

Meanings:  கந்து முனிந்து – hating their posts, உயிர்க்கும் யானையொடு – along with elephants that sigh, பணை முனிந்து – hating the stable, கால் இயல் புரவி ஆலும் – horses with speed like wind neigh, ஆங்கண் – there, மணல் மலி முற்றம் புக்க சான்றோர் – wise men who entered the courtyard filled with sand, உண்ணார் ஆயினும் – even if they don’t eat, தன்னொடு சூளுற்று உண்ம் என இரக்கும் – he pleads with them with promises that he will eat if they eat, பெரும் பெயர்ச் சாத்தன் – Sāthan of immense fame, ஈண்டோர் இன் சாயலனே – he is sweet to those like me (சாயலனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), வேண்டார் எறி படை – killing weapons/armies of enemies, மயங்கிய வெருவரு ஞாட்பின் – in the confused fierce wars, கள்ளுடைக் கலத்தர் – those who have bowls of liquor, those who are drunk with liquor, உள்ளூர் – in his town, கூறிய நெடுமொழி மறந்த – those who forgot their vows, சிறுபேராளர் – men without manliness, அஞ்சி நீங்கும் காலை – when they fear and move away, ஏமமாகத் தான் முந்துறுமே – he comes ahead as protection (முந்துறுமே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 179, பாடியவர்: வடநெடுந்தத்தனார், பாடப்பட்டோன்: நாலை கிழவன் நாகன், திணை: வாகை, துறை: வல்லாண் முல்லை
“ஞால மீமிசை வள்ளியோர் மாய்ந்தென,
ஏலாது கவிழ்ந்த என் இரவல் மண்டை
மலர்ப்போர் யார்?” என வினவலின், மலைந்தோர்
விசி பிணி முரசமொடு மண் பல தந்த
திரு வீழ் நுண் பூண் பாண்டியன் மறவன்,  5
படை வேண்டுவழி வாள் உதவியும்
வினை வேண்டுவழி அறிவு உதவியும்,
வேண்டுப வேண்டுப வேந்தன் தேஎத்து
அசை நுகம் படாஅ ஆண் தகை உள்ளத்துத்,
தோலா நல்லிசை நாலை கிழவன்  10
பருந்து பசி தீர்க்கும் நற்போர்த்
திருந்து வேல் நாகன் கூறினர் பலரே.

Puranānūru 179, Poet Vadanedunthathanār sang for Nālai Kilavan Nākan, Thinai: Vākai, Thurai: Vallān Mullai
When I asked the question, “All the charitable men in this world
have died.  Who is there to turn my begging bowl right side up?”
Many answered that it is Nākan with a perfect spear who removed
the hunger of kites in good battles, Lord of Nālai who has great
fame that is unspoiled, with a manly heart that is like the yoke
of an ox that does not lean to one side.

He gives to King Pandiyan wearing fine ornaments that Thirumakal
will desire, who has seized many lands, a king with tightly tied drums,
armies with spears whenever he requests, counseling when he wants
that, and anything that the king desires.

Notes:  This is the only poem written for this small-region leader, who ruled in a town named Nālūr, which was near Aruppukottai town.  He was under the control of the Pandiyan king.  This is the only poem written by this poet.  அசை நுகம் படாஅ (9) – ஒளவை துரைசாமி உரை – நுகம் அசை படாஅ – நுகம் ஒரு பாற் கோடித் தளராமல்.

Meanings:  ஞால மீமிசை வள்ளியோர் மாய்ந்தென – since all the charitable men in the world have died (மீமிசை – ஒருபொருட் பன்மொழி), ஏலாது – not giving, கவிழ்ந்த என் இரவல் மண்டை – my begging bowl that has been turned upside down, மலர்ப்போர் யார் – who will make it flourish, என வினவலின் – since I asked, மலைந்தோர் – enemies, விசி பிணி முரசமொடு – with tightly tied drums, மண் பல தந்த – seized many lands, திரு வீழ் – desired by Thirumakal, நுண் பூண் பாண்டியன் மறவன் – warrior of Pandiyan wearing fine jewels, படை வேண்டுவழி வாள் உதவியும் – offering him armies with swords when requested, offering him armies with swords when he desired, வினை வேண்டுவழி அறிவு உதவியும் – offering him advice when he requested, offering him advice when he desired, வேண்டுப வேண்டுப – whatever he desires, whatever he requests, வேந்தன் – king, தேஎத்து – in the country (அளபெடை), அசை நுகம் படாஅ – like a yoke that does not go to one side (படாஅ – அளபெடை), ஆண் தகை உள்ளத்து – with a manly heart, தோலா – unspoiled, not failing, நல்லிசை நாலை கிழவன் – the lord of Nālai with great fame, பருந்து பசி தீர்க்கும் நற்போர் – ends hunger of kites in good battles, திருந்து வேல் நாகன் – Nākan with his perfect spear, கூறினர் பலரே – many said (பலரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 180, பாடியவர்: கோனாட்டு எறிச்சலூர் மாடலன் மதுரைக் குமரனார், பாடப்பட்டோன்: ஈர்ந்தூர் கிழான் தோயன் மாறன், திணை: வாகை, துறை: வல்லாண் முல்லை, பாணாற்றுப்படை
நிரப்பாது கொடுக்கும் செல்வமும் இலனே;
இல்லென மறுக்கும் சிறுமையும் இலனே;
இறையுறு விழுமம் தாங்கி, அமர் அகத்து
இரும்பு சுவைக் கொண்ட விழுப்புண் நோய் தீர்ந்து,
மருந்து கொள் மரத்தின் வாள் வடு மயங்கி,  5
வடுவின்றி வடிந்த யாக்கையன் கொடையெதிர்ந்து,
ஈர்ந்தையோனே, பாண் பசிப் பகைஞன்,
இன்மை தீர வேண்டின் எம்மொடு
நீயும் வம்மோ முதுவாய் இரவல!
யாம் தன் இரக்கும் காலைத், தான் எம்  10
உண்ணா மருங்குல் காட்டித், தன் ஊர்க்
கருங்கைக் கொல்லனை இரக்கும்
திருந்து இலை நெடுவேல் வடித்திசின் எனவே.

Puranānūru 180, Poet Kōnattu Erichalūr Mādalan Mathurai Kumaranār sang for Eernthūr kizhān Thōyan Māran, Thinai:  Vākai, Thurai: Vallān Mullai, Pānātruppadai
O bard of ancient wisdom!  He does not have wealth
to remove the poverty of others.  He also does not
have the pettiness to refuse, saying that he does not
have anything.  Weapons have tasted his flesh in
battles and his deep wounds have healed and scars
have vanished like those on a tree whose bark is stripped
for medicine.  His body is beautiful without the sign of
scars, and he is charitable in Eernthai, his town.

He is enemy to the hunger of bards.  If you desire
your poverty to end, go with me to see him.  When we
request help, he will show our empty stomachs to the
blacksmith with strong hands and ask him to cast long
spears with perfect blades.

Notes:  This is the only poem written for this generous and charitable leader who ruled in Eernthūr.  He was under the control of the Chozha king.  Eernthūr, which is currently known as Eenjūr, is a town in Kongu country.  This poet wrote Puranānūru poems 54, 61, 167, 180, 197 and 394.  சின் – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26, சின் என்பது இசின் என்பதன் முதற்குறை – ச. பாலசுந்தரம் உரை).  விழுமம் – விழுமம் சீர்மையும் சிறப்பும் இடும்பையும் (தொல்காப்பியம் உரியியல் 57).  விழுப்புண் – புறநானூறு 93, ஒளவை துரைசாமி உரை – சீரிய புண். சீரிய = சிறந்த.

Meanings:  நிரப்பாது கொடுக்கும் செல்வமும் இலனே – he does not have wealth to remove the poverty of others (நிரப்பு – இன்மை, நிரப்பாது – இலம் என்னும் எவ்வம் உரையாது, இலனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), இல்லென மறுக்கும் சிறுமையும் இலனே – he does not have the pettiness to refuse saying that he does not have any (இலனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), இறையுறு விழுமம் தாங்கி – bearing the sorrow of his king, அமர் அகத்து – in battles, இரும்பு சுவைக் கொண்ட – iron weapons tasted (his flesh), விழுப்புண் – deep wounds, நோய் – disease, தீர்ந்து – ending, மருந்து கொள் மரத்தின் – like a tree from which medicine is obtained (மரத்தின் – இன் ஒப்புப்பொருளில் வந்தது, ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு), , வாள் வடு மயங்கி – his scars caused by swords have mixed together and faded away, வடுவின்றி வடிந்த யாக்கையன் – he has a beautiful body without any scars, கொடையெதிர்ந்து ஈர்ந்தையோனே – he is charitable in his Eernthai town (ஈர்ந்தையோனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), பாண் பசிப் பகைஞன் – he is enemy to the hunger of bards, இன்மை தீர வேண்டின் – if you desire for your poverty has to end, எம்மொடு நீயும் வம்மோ – you come with me (மோ – முன்னிலையசை, an expletive of the second person), முதுவாய் இரவல – O wise man who seeks help, யாம் தன் இரக்கும் காலை – when we request, தான் – he, எம் உண்ணா மருங்குல் காட்டி – showing our stomachs which have not had food, தன் ஊர் – his town, கருங்கைக் கொல்லனை இரக்கும் – he will request the blacksmith with strong hands, திருந்து இலை நெடுவேல் வடித்திசின் எனவே – he will tell him ‘you make tall spears in the shape of perfect leaves’ (சின் – முன்னிலை அசை, எனவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 181, பாடியவர்: சோணாட்டு முகையலூர்ச் சிறுகருந்தும்பியார், பாடப்பட்டோன்: வல்லார் கிழான் பண்ணன், திணை: வாகை, துறை: வல்லாண் முல்லை
மன்ற விளவின் மனை வீழ் வெள்ளில்,
கருங்கண் எயிற்றி காதல் மகனொடு,
கான இரும் பிடிக் கன்று தலைக்கொள்ளும்
பெருங்குறும்பு உடுத்த வன்புல இருக்கைப்,
புலாஅ அம்பின் போர் அருங்கடி மிளை  5
வலாஅரோனே, வாய்வாள் பண்ணன்,
உண்ணா வறுங்கடும்பு உய்தல் வேண்டின்,
இன்னே சென்மதி நீயே, சென்று அவன்
பகைப்புலம் படரா அளவை நின்
பசிப் பகைப் பரிசில் காட்டினை கொளற்கே.  10

Puranānūru 181, Chōnattu Mukaiyalūr Sirukarunthumpiyār sang for Vallār Kizhān Pannan, Thinai: Vākai: Thurai Vallān Mullai
The calf of a female forest elephant and the beloved
son of a woman from the hunting clan rush together
toward a wood apple fruit that has fallen into a house
yard from a tree from the common grounds in Vallār
town ruled by Pannan with an unfailing sword,
in a harsh place amidst huge forts and protective
forests, where arrows stink of flesh.

If you desire relief from poverty for your family, go to
him now, before he leaves for battle to the enemy land.
Show him your hunger, so that you can gain a gift that
is the enemy of hunger!

Notes:   This poet wrote Puranānūru 181 and 265 for Vallār Kizhār Pannan.   மதி – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26).

Meanings:  மன்ற விளவின் மனை வீழ் வெள்ளில் – wood apples that fell in the yard of a house from a wood apple tree in the common ground tree, விளாம்பழம், Limonia acidissima, கருங்கண் எயிற்றி காதல் மகனொடு – along with the beloved son of a dark-eyed mountain woman from the hunter clan, கான இரும் பிடிக் கன்று – a calf of a forest female elephant, தலைக்கொள்ளும் – comes and gets, பெருங்குறும்பு உடுத்த – surrounded by huge forts, வன்புல இருக்கை – place with harsh land, புலாஅ அம்பின் – with arrows with flesh stink, with arrows with flesh, போர் அருங்கடி மிளை – difficult  to fight protective forests, வலாஅரோனே – the lord of Vallār town (அளவெடை, ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), வாய்வாள் பண்ணன் – Pannan with unfailing sword, உண்ணா வறுங்கடும்பு உய்தல் வேண்டின் – if you desire relief from poverty for your suffering family, இன்னே சென்மதி – go now (மதி – முன்னிலையசை, an expletive of the second person), நீயே சென்று – you go, அவன் பகைப்புலம் படரா அளவை – before he goes to battle, நின் பசிப் பகைப் பரிசில் காட்டினை கொளற்கே – show your hunger and get gifts from him which is enemy of hunger (கொளற்கே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 182, பாடியவர்: கடலுள் மாய்ந்த இளம்பெருவழுதி, திணை: பொதுவியல், துறை: பொருண்மொழிக் காஞ்சி
உண்டால் அம்ம இவ்வுலகம், இந்திரர்
அமிழ்தம் இயைவதாயினும் இனிது, எனத்
தமியர் உண்டலும் இலரே; முனிவிலர்
துஞ்சலும் இலர் பிறர் அஞ்சுவது அஞ்சிப்,
புகழ் எனின் உயிரும் கொடுக்குவர், பழியெனின்  5
உலகுடன் பெறினும் கொள்ளலர், அயர்விலர்,
அன்ன மாட்சி அனையர் ஆகித்,
தமக்கென முயலா நோன் தாள்,
பிறர்க்கென முயலுநர் உண்மையானே.

Puranānūru 182,  Kadalul Māyntha Ilamveruvazhuthi sang this, Thinai, Pothuviyal, Thurai: Porunmozhi Kānji
This world exists because of men who, even if they were
to get the nectar of Indiran, will not drink it alone
knowing that it is sweet, men with no hatred, without
laziness, afraid of what others fear, will give
up their lives for fame, but will not accept fame if it
comes with dishonor, even if they were to gain the world,
men who have no regrets, and with noble virtues,
who exert their power, not for themselves but for others!

Notes:  This Pandiyan king died in the ocean.  There was maritime trade during his reign.  The Thamizh kings owned ships and traded with many countries.  This was the only poem that this king wrote.  அம்ம – அம்ம கேட்பிக்கும்  (தொல்காப்பியம் இடையியல் 28).

Meanings:  உண்டால் அம்ம இவ்வுலகம் – this world exists because of them (உண்டால் – ஆல் அசைநிலை, an expletive, அம்ம – கேட்பித்தல் பொருட்டு, அசைநிலை, an expletive), இந்திரர் அமிழ்தம் இயைவது ஆயினும் – even if they get the nectar of Indiran, இனிது என – since it is sweet, தமியர் உண்டலும் இலரே – they will not drink it alone (இலரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), முனிவு இலர் – they have no hatred, துஞ்சலும் இலர் – they are not idle, they are not lazy, பிறர் அஞ்சுவது அஞ்சி – they are afraid for the fear of others, புகழ் எனின் உயிரும் கொடுக்குவர் – will give up their lives for fame, பழியெனின் உலகுடன் பெறினும் கொள்ளலர் – they won’t accept fame even if the world were given if it comes with blame, அயர்விலர் – they have no regrets, அன்ன மாட்சி – with such exalted virtues, அனையர் ஆகி – becoming like that, தமக்கென முயலா – not using it for themselves, நோன் தாள் – strong efforts, பிறர்க்கென முயலுநர் உண்மையானே – since there are those whose efforts are for others (உண்மையானே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 183, பாடியவர்: ஆரியப்படை கடந்த நெடுஞ்செழியன், திணை: பொதுவியல், துறை: பொருண்மொழிக் காஞ்சி
உற்றுழி உதவியும், உறுபொருள் கொடுத்தும்,
பிற்றை நிலை முனியாது கற்றல் நன்றே,
பிறப்பு ஓரன்ன உடன் வயிற்று உள்ளும்,
சிறப்பின் பாலால் தாயும் மனம் திரியும்,
ஒரு குடிப் பிறந்த பல்லோருள்ளும்,  5
‘மூத்தோன் வருக என்னாது’ அவருள்
அறிவுடையோன் ஆறு அரசும் செல்லும்,
வேற்றுமை தெரிந்த நாற்பால் உள்ளும்,
கீழ்ப்பால் ஒருவன் கற்பின்,
மேற்பால் ஒருவனும் அவன்கண் படுமே.  10

Puranānūru 183, Āriyappadai Kadantha Nedunchezhiyan sang this, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Porunmozhi Kānji
It is good to learn from a teacher,
helping him during his troubles,
giving him substantial wealth and
learning with respect, without malice.

To those born in the same womb,
a mother’s mind will be tender
toward the man who is learned.
The king will follow the path of the
learned man, and not welcome and
follow the path of a man just because
he is first born.

Among the four groups in society,
if a man from a lower group learns,
even one from an upper group will
come to him to learn with reverence.

Notes:  This is the only poem written by this king.  Puram 335 explains emphatically that there are no 4 classifications in the Thamizh country other than among flowers, artists and food. There is no mention or even a hint of caste or any caste issues in Thamizh Nadu in the entire Sangam corpus.  Many professions are mentioned.  நாற்பால் (8) – ஒளவை துரைசாமி உரை – பார்ப்பார், அரசர், வணிகர், வேளாளர் என்ற நால் வகையினையும் நாற்பால் என்றான்.  இது வட ஆரிய பகுப்பு முறை.  தமிழகத்தில் தமிழ் மக்களிடையே இன்றும் இந்த பாகுபாடு கிடையாது.  என்றும் இருந்ததில்லை.  உறு – உறு தவ நனி என வரூஉம் மூன்றும் மிகுதி செய்யும் பொருள என்ப (தொல்காப்பியம், உரியியல் 3).

Meanings:  உற்றுழி உதவியும் – helping (the teacher) when in trouble (உற்றுழி = உற்ற + உழி, உழி = ஏழாம் வேற்றுமை உருபு), உறு பொருள் கொடுத்தும் – and giving substantial wealth to the teacher (உறு – மிக்க), பிற்றை – after that (பிற்றை பின்றை என்பதன் விகாரம்), நிலை முனியாது கற்றல் நன்றே – it is good to respect and learn without hatred (நன்றே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), பிறப்பு ஓரன்ன உடன் வயிற்று உள்ளும் – among those born in the same womb, சிறப்பின் பாலால் – due to his special achievement in education, தாயும் மனம் திரியும் – even a mother’s mind will be different regarding the learned man, even a mother’s mind will be tender to the learned man, ஒரு குடிப் பிறந்த பல்லோருள்ளும் – among those born in the same group, மூத்தோன் வருக என்னாது – not welcoming a man just because he is first-born, அவருள் – among them, அறிவுடையோன் ஆறு அரசும் செல்லும் – the king will follow the path of the intelligent man, வேற்றுமை தெரிந்த நாற்பால் உள்ளும் – among the four different groups of society, கீழ்ப்பால் ஒருவன் கற்பின் – if a man of the lower group learns, மேற்பால் ஒருவனும் அவன்கண் படுமே – even a man of the upper group will come to him to study with respect (படுமே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 184, பாடியவர்: பிசிராந்தையார், பாடப்பட்டோன்: பாண்டியன் அறிவுடைநம்பி, திணை: பாடாண், துறை: செவியறிவுறூஉ
காய் நெல் அறுத்துக் கவளங் கொளினே,
மா நிறைவு இல்லதும் பன் நாட்கு ஆகும்;
நூறு செறு ஆயினும் தமித்துப் புக்கு உணினே,
வாய் புகுவதனினும் கால் பெரிது கெடுக்கும்;
அறிவுடை வேந்தன் நெறி அறிந்து கொளினே,  5
கோடி யாத்து நாடு பெரிது நந்தும்;
மெல்லியன் கிழவன் ஆகி, வைகலும்
வரிசை அறியாக் கல்லென் சுற்றமொடு
பரிவு தப எடுக்கும் பிண்டம் நச்சின்,
யானை புக்க புலம் போலத்,  10
தானும் உண்ணான், உலகமும் கெடுமே.

Puranānūru 184, Poet Pisirānthaiyār sang to Pandiyan Arivudainampi, Thinai: Pādān, Thurai: Seviyarivurūu
If you reap rice paddy and make balls
for feeding elephants,
less than what grows on a mā size land
will last for many days.
But if an elephant enters by itself and
even if the land is the size of a hundred
fields,
what enters its mouth will be less than
what is trampled and ruined by its feet.

If an intelligent king understands justice
and takes as taxes only what is right,
the country will offer him ten million
and the land will flourish.  If he is weak
and surrounded by uproarious advisors who
do not care, has no sense of what fairness,
and takes what he desires each day without
any kindness, then he would be like a field
that an elephant enters.  He will not be able
to feed himself and the world will be ruined!

Notes:  The poet Pisirānthaiyār wrote Puranānūru 67, 184, 191 and 212.  Pandiyan Arivudainampi was a contemporary of the Chozha king Kōperunchozhan.

Meaning:   காய் நெல் அறுத்து – reaping mature rice, கவளங் கொளினே – getting rice balls (to feed an elephant), மா நிறைவு இல்லதும் – less than what’s from a ‘ma’ area land, பன் நாட்கு ஆகும் – it will last for many days, நூறு செறு ஆயினும் – even if it’s 100 ‘seru’ area of land, தமித்துப் புக்கு உணினே – if it enters alone and eats (உணினே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), வாய் புகுவதனினும் – more than what enters the mouth, கால் பெரிது கெடுக்கும் – the legs will ruin more, அறிவுடை வேந்தன் – an intelligent king, நெறி அறிந்து கொளினே – if he is just and takes less from his citizens (கொளினே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), கோடி யாத்து – yielding ten million times, நாடு பெரிது நந்தும் – the country will flourish greatly, மெல்லியன் – a weak person, a man without righteousness, கிழவன் – king/leader, ஆகி – becoming, வைகலும் – every day, வரிசை அறியா கல்லென் சுற்றமொடு – with his uproarious followers who do not offer proper advice, பரிவு தப – ruining kindness, without kindness, எடுக்கும் பிண்டம் – material things that are taken (by force), நச்சின் – if he desires, யானை புக்க புலம் போல – like a field where an elephant has entered, தானும் உண்ணான் – he will not be able to eat, உலகமும் கெடுமே – also the world will be ruined, also his country will be ruined (கெடுமே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 185, பாடியவர்: தொண்டைமான் இளந்திரையன், திணை: பொதுவியல் துறை: பொருண்மொழிக் காஞ்சி
கால் பார் கோத்து ஞாலத்து இயக்கும்
காவல் சாகாடு உகைப்போன் மாணின்,
ஊறு இன்றாகி ஆறு இனிதுபடுமே;
உய்த்தல் தேற்றான் ஆயின், வைகலும்
பகைக் கூழ் அள்ளல் பட்டு,  5
மிகப் பல் தீ நோய் தலைத்தலைத் தருமே.

Puranānūru 185, Poet: King Thondaimān Ilanthiraiyan, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Porunmozhi Kānji
A cart with wheels joined to the main rod
will move sweetly on the path without obstacles
in this world, if it is well protected and has a
good driver.  But if the driver is not skilled,
it will get stuck every day in thick and hostile
mud, causing immense pain and trouble.

Notes:  In this poem, the poet compares driving a wagon efficiently to ruling the kingdom in a great manner. This is the only Puranānūru poem written by this king.  He also wrote Natrinai 106.  Poet Kadiyalūr Uruthirankannanār wrote the Pathuppāttu poem Perumpānātrupadai for Thondaimān Ilanthiraiyan.

Meanings:  கால் – cart wheels, பார் – main rod, long rod (வண்டியின் அடியிலுள்ள நெடுஞ்சட்டம்),  கோத்து – joined, ஞாலத்து இயக்கும் – operating in the world, காவல் – with protection, சாகாடு – wagon, உகைப்போன் – the driver, மாணின் – if he is skilled, if he has greatness, ஊறு இன்றாகி – without hurdles, ஆறு இனிதுபடுமே – the path will be sweet (இனிதுபடுமே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), உய்த்தல் தேற்றான் ஆயின் – if he is not skilled to ride well, வைகலும் – daily, பகைக் கூழ் அள்ளல் பட்டு – caught in hostile mud, மிகப் பல் தீ நோய் தலைத்தலைத் தருமே – it will give more and more suffering, it will give more and more distress (தருமே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 186, பாடியவர்: மோசி கீரனார், திணை: பொதுவியல், துறை: பொருண்மொழிக் காஞ்சி
நெல்லும் உயிர் அன்றே; நீரும் உயிர் அன்றே;
மன்னன் உயிர்த்தே மலர்தலை உலகம்;
அதனால் ‘யான் உயிர்’ என்பது அறிகை,
வேல் மிகு தானை வேந்தற்குக் கடனே.

Puranānūru 186, Poet Mōsi Keeranār, Thinai: Pothuviyal: Thurai: Porunmozhi Kānji
Rice is not life!  Water is not life!
The king is life for this wide world!
So, it is the duty of the king owning an
army with spears to know that he is life.

Notes:  Poet Mōsi Keeranār wrote Puranānūru 50, 154, 155, 156 and 186.

Meanings:  நெல்லும் உயிர் அன்றே – rice/paddy is not life (அன்றே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), நீரும் உயிர் அன்றே – water is not life (அன்றே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), மன்னன் உயிர்த்தே – the king is life (உயிர்த்தே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), மலர்தலை உலகம் – the wide world, அதனால் – so, யான் உயிர் என்பது – that ‘I am life’, அறிகை – to know, வேல் மிகு தானை வேந்தற்குக் கடனே – it is the duty of the king owning armies with spears (கடனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 187, பாடியவர்: ஔவையார், திணை: பொதுவியல், துறை: பொருண்மொழிக் காஞ்சி
நாடாக ஒன்றோ, காடாக ஒன்றோ,
அவலாக ஒன்றோ, மிசையாக ஒன்றோ,
எவ்வழி நல்லவர் ஆடவர்,
அவ்வழி நல்லை வாழிய நிலனே.

Puranānūru 187, Poet Avvaiyār, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Porunmozhi Kānji
May you live long, O land!
Whether you are cleared land,
forests, valleys or mountains,
if men who live there are good,
you will be good O land!

Notes:  Avvaiyār wrote Puranānūru poems 87-104, 140, 187, 206, 231, 232, 235, 269, 286, 290, 295, 311, 315, 367, 390 and 392.  There was only one Avvaiyār in the entire Sangam literature.  ஒன்றோ – எண்ணிடைச்சொல்.

Meanings:  நாடாக ஒன்றோ – whether you are just land, காடாக ஒன்றோ – whether you are forests, அவலாக ஒன்றோ – whether you are valleys, மிசையா ஒன்றோ கொன்றோ – or raised land, or mountains, எவ்வழி நல்லவர் ஆடவர் – where men are good, where human beings are good, அவ்வழி – there, நல்லை – you are good, வாழிய நிலனே – may you live long O land (நிலன் – நிலம் என்பதன் போலி, நிலனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 188, பாடியவர்: பாண்டியன் அறிவுடை நம்பி, திணை: பொதுவியல், துறை: பொருண்மொழிக் காஞ்சி
படைப்புப் பல படைத்துப் பலரோடு உண்ணும்
உடைப் பெருஞ் செல்வர் ஆயினும், இடைப்படக்
குறுகுறு நடந்து, சிறு கை நீட்டி,
இட்டும், தொட்டும், கவ்வியும், துழந்தும்,
நெய்யுடை அடிசில் மெய்பட விதிர்த்தும்,  5
மயக்குறு மக்களை இல்லோர்க்குப்,
பயக்குறை இல்லைத் தாம் வாழு நாளே.

Puranānūru 188, Poet:  Pāndian Arivudai Nampi, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Porunmozhi Kānji
Very rich people who have gained wealth
can dine in festivities with many, but
they have not lived usefully their days,
unless, they have fascinating children who
walk up to them in little steps, stretch out
their tiny hands for food, set it down, touch
and chew it, knead and smear rice and ghee
all over themselves, interrupting their meals.

Notes:  This is the only Puranānūru poem written by King Pāndian Arivudai Nampi.  குறை (7) – உ. வே. சாமிநாதையர் உரை- இன்றியமையாப்பொருள்.

Meaning:    படைப்புப் பல படைத்து – amassing a lot of wealth, பலரோடு உண்ணும் – eating with many, உடைப் பெருஞ் செல்வர் ஆயினும் – even if they are the rich who own a lot of wealth, இடைப்பட – with time in between, குறு குறு நடந்து – walking in tiny little steps, சிறு கை நீட்டி – stretching their small hands, இட்டும் தொட்டும் – setting it down and touching, கவ்வியும் துழந்தும் – chewing and mixing, நெய்யுடை அடிசில் – rice with ghee, மெய் பட – to fall on their bodies, விதிர்த்தும் – scattering, மயக்குறு மக்களை – fascinating little children (மக்களை – இரண்டாம் வேற்றுமை விரி), இல்லோர்க்கு – to those without them, பயக்குறை இல்லை –  there are no benefits, they are useless (இரா. இளங்குமரன் உரை – பயக்குறை – பயக்கு +உறை, பயன் அமைதல்), தாம் வாழு நாளே – their living days, the days that they live (நாளே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 189, பாடியவர்: மதுரைக் கணக்காயனார் மகனார் நக்கீரனார், திணை: பொதுவியல், துறை: பொருண்மொழிக் காஞ்சி
தெண் கடல் வளாகம் பொதுமை இன்றி,
வெண்குடை நிழற்றிய ஒருமையோர்க்கும்,
நடுநாள் யாமத்தும் பகலும் துஞ்சான்
கடு மாப் பார்க்கும் கல்லா ஒருவற்கும்,
உண்பது நாழி, உடுப்பவை இரண்டே,  5
பிறவும் எல்லாம் ஓரொக்குமே,
அதனால் செல்வத்துப் பயனே ஈதல்,
துய்ப்பேம் எனினே, தப்புந பலவே.

Puranānūru 189, Poet Mathurai Kanakkāyanār Makanār Nakkeeranār, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Porunmozhi Kānji
Between those who rule with white umbrellas,
not sharing with others this earth surrounded by
clear oceans, and an uneducated man who stalks
fast animals in the middle of the night and during
the day without sleeping, everything is equal:
the need for a measure of food to eat and two sets
of clothes.

So, the purpose of wealth is charity.  If one thinks
of enjoying wealth by himself, many matters will fail!

Notes:  This poet wrote Puranānūru 56 and 189.  He is the poet who wrote Pathuppāttu songs Thirumurukātruppadai and Nedunalvādai.  பல (9) – உ. வே. சாமிநாதையர் உரை – பல என்பது அறம், பொருள் இன்பங்களை.

Meaning:    தெண் கடல் வளாகம் – earth surrounded by clear oceans, பொதுமை இன்றி – not considering that it is common, வெண்குடை நிழற்றிய ஒருமையோர்க்கும் – and to those who provided shade (to their citizens) with their white umbrellas, and to kings who ruled with their white umbrellas, நடுநாள் யாமத்தும் பகலும் துஞ்சான் – one who does not sleep even in the middle of the night or during the day, கடு மாப் பார்க்கும் – stalking fast animals, கல்லா ஒருவற்கும் – and to the one who is uneducated, உண்பது – what is eaten, நாழி – a measure of food, உடுப்பவை – what is worn, இரண்டே – just two pieces of clothing, பிறவும் எல்லாம் ஓரொக்குமே – and other matters are all equal (ஓரொக்குமே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), அதனால் – so, செல்வத்துப் பயனே ஈதல் –  the benefit of wealth is charity (பயனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), துய்ப்பேம் – I will enjoy (தன்மைப் பன்மை, first person plural), எனினே – if thought in this manner (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), தப்புந பலவே – many matters will fail (பலவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 190, பாடியவர்: சோழன் நல்லுருத்திரன், திணை: பொதுவியல், துறை: பொருண்மொழிக் காஞ்சி
விளை பதச் சீறிடம் நோக்கி, வளை கதிர்
வல்சி கொண்டு அளை மல்க வைக்கும்
எலி முயன்றனையர் ஆகி, உள்ள தம்
வளன் வலி உறுக்கும் உளம் இலாளரோடு
இயைந்த கேண்மை இல்லாகியரோ!  5
கடுங்கண் கேழல் இடம்பட வீழ்ந்தென,
அன்று அவண் உண்ணாதாகி வழிநாள்,
பெருமலை விடரகம் புலம்ப வேட்டெழுந்து,
இருங்களிற்று ஒருத்தல் நல் வலம்படுக்கும்
புலி பசித்தன்ன மெலிவு இல் உள்ளத்து, 10
உரன் உடையாளர் கேண்மையொடு
இயைந்த வைகல் உள ஆகியரோ.

Puranānūru 190, Chozhan Nalluthiran, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Porunmozhi Kānji
May your days be without the friendship of those
who hold on tightly to the wealth they have, like
a rat that collects mature grains from heavy spears
and fill up its hole, with effort!

May your days be with friends who have strength
and firm resolution, like a tiger that does not eat
a brave boar since it fell to its left, but rises up
the following day from its mountain cave, and
brings down to its right side, a large bull elephant,
to satisfy its hunger!

Notes:  This is the only Puranānūru poem written by this king.  There is a strange convention that when a tiger’s prey falls on its left, the tiger will not eat it.  It will abandon it.  It will eat only if the prey falls on its right side. This is repeated in poems Akanānūru 3, 29, 238, 252, 357 and 389, Natrinai 154 and Puranānūru 190.

Meanings:  விளை பத – mature stage, சீறிடம் நோக்கி – looking at its small hole, வளை கதிர் – bent/heavy clusters of grain spears, வல்சி – food, கொண்டு அளை மல்க வைக்கும் – brings and fills its hole with it, எலி – rat, முயன்றனையர் ஆகி – those who have effort like that of a rat, உள்ள தம் வளன் வலி உறுக்கும் – holding on tightly to the wealth that they have (வளன் – வளம் என்பதன் போலி), உளம் இலாளரோடு – those who don’t have the mind (உளம் – உள்ளம் என்பதன் இடைக்குறை), இயைந்த கேண்மை இல்லாகியரோ – may you avoid close friendship with those (இல்லாகியரோ – வியங்கோள் பொருள், ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive), கடுங்கண் கேழல் – harsh boar, brave boar, இடம்பட வீழ்ந்தென – since it fell to its left, அன்று அவண் – then and there, உண்ணாதாகி – does not eat, வழிநாள் – next day, பெருமலை – large mountain, விடரகம் – caves, புலம்ப – to be lonely, வேட்டெழுந்து – rising up desiring to hunt, இருங்களிற்று ஒருத்தல் – a huge male elephant, நல் வலம்படுக்கும் – causes it to fall on its right side, புலி பசித்தன்ன – like a hungry tiger, மெலிவு இல் உள்ளத்து உரன் உடையாளர் கேண்மையொடு – with friendships with those who are strong and have no weakness in their minds, இயைந்த வைகல் உள ஆகியரோ – may your days be those with agreeable friendships (ஆகியரோ – வியங்கோள் பொருள், ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 191, பாடியவர்: பிசிராந்தையார், திணை: பொதுவியல், துறை: பொருண்மொழிக் காஞ்சி
யாண்டு பலவாக நரையில ஆகுதல்
யாங்கு ஆகியர் என வினவுதிர் ஆயின்,
மாண்ட என் மனைவியொடு மக்களும் நிரம்பினர்,
யான் கண்ட அனையர் இளையரும், வேந்தனும்
அல்லவை செய்யான் காக்கும், அதன்தலை 5
ஆன்று அவிந்து அடங்கிய கொள்கைச்
சான்றோர் பலர், யான் வாழும் ஊரே.

Puranānūru 191, Poet Pisirānthaiyār, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Porunmozhi Kānji
If you ask me,
“You have lived for many years.
Why is your hair not white?”,
it is because my wife is virtuous,
my children have gone far in learning,
my servants do what I wish
and my king protects, not doing
what should not be done.

Also, in my town there are many noble
men who are wise and have self-control!

Notes:   The poet Pisirānthaiyār wrote Puranānūru 67, 184, 191 and 212.

Meaning:   யாண்டு பலவாக – many years have gone by, நரை இல ஆகுதல் – if my hair has not become white, யாங்கு ஆகியர் என வினவுதிர் ஆயின் – if you ask me what happened (வினவுதிர் – முன்னிலை வினைமுற்று), மாண்ட – esteemed, என் மனைவியொடு – along with my wife, மக்களும் – and my children, நிரம்பினர் – they are filled with intelligence, யான் கண்ட அனையர் – they consider what I consider, என் – my, இளையரும் – young men, servants, வேந்தனும் – the king, அல்லவை செய்யான் – he does not do harm, காக்கும் – he protects, அதன்தலை – also, more than that, ஆன்று – filled (with learning), அவிந்து அடங்கிய – restrained and humble, கொள்கை – principles, சான்றோர் பலர் – many wise men, யான் வாழும் ஊரே – in the town where I live (ஊரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 192, பாடியவர்:  கணியன் பூங்குன்றனார், திணை: பொதுவியல், துறை: பொருண்மொழிக் காஞ்சி

யாதும் ஊரே, யாவரும் கேளிர்,
தீதும் நன்றும் பிறர் தர வாரா,
நோதலும் தணிதலும் அவற்றோரன்ன,
சாதலும் புதுவது அன்றே, வாழ்தல்
இனிது என மகிழ்ந்தன்றும் இலமே, முனிவின்  5
இன்னாது என்றலும் இலமே, மின்னொடு
வானம் தண் துளி தலைஇ ஆனாது
கல் பொருது இரங்கும் மல்லற் பேர் யாற்று
நீர் வழிப்படூஉம் புணை போல, ஆருயிர்
முறை வழிப்படூஉம் என்பது திறவோர்  10
காட்சியின் தெளிந்தனம் ஆகலின், மாட்சியின்
பெரியோரை வியத்தலும் இலமே,
சிறியோரை இகழ்தல் அதனினும் இலமே.

Puranānūru 192, Poet Kaniyan Poonkundranār, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Porunmozhi Kānji
All towns are ours.  Everyone is our kin.
Evil and goodness do not come to us from
others.
Nor do suffering and the ending of suffering.
Death is nothing new.  We do not rejoice
when living is sweet.  We do not say that living
is miserable in hatred.
Through the vision of those who have understood,
we know that precious life makes its way like a raft
riding a powerful huge river that roars endlessly,
fed by cold rains with bolts of lightning as it crashes
against rocks.
We are not awed by those who are great.  More
than that, we do not despise those who are weak!

Notes:  This is the only Puranānūru poem written by this poet (or 2 poems according to the commentary of Avvai Duraisamy), who came from a town called Poonkundram near Ramanathapuram.  The town goes by the name Makipālanpatti now.  புலவரின் பெயர்:  நற்றிணை 226ம் பாடலுக்கு, பின்னத்தூர் நாராயணசாமி ஐயர் உரையில், புலவரின் பெயர் கணி புன்குன்றனார் என உள்ளது.   ஒளவை துரைசாமி உரையில் புலவரின் பெயர் கணியன் பூங்குன்றனார் என உள்ளது.   தலைஇ (7) – உ. வே. சாமிநாதையர் உரை, ஒளவை துரைசாமி உரை – தலைய எனத்  திரிக்க.

Meaning:   யாதும் ஊரே – every town is our town (ஊரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), யாவரும் கேளிர் – everyone is a relative, தீதும் நன்றும் பிறர் தர வாரா – evil and goodness do not come to us from others, நோதலும் தணிதலும் – suffering and end of suffering, அவற்றோர் அன்ன – like those, சாதலும் புதுவது அன்றே – death is not anything new (அன்றே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), வாழ்தல் இனிது என மகிழ்ந்தன்றும் இலமே – we do not rejoice that living is sweet (இலமே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), முனிவின் – in hatred (ஒளவை துரைசாமி உரை, உ. வே. சாமிநாதையர் உரை – வெறுப்பு வந்தவிடத்து), இன்னாது என்றலும் இலமே – we do not say that living is miserable, மின்னொடு – with lightning, வானம் தண் துளி தலைஇ – the skies pouring cold rain, the clouds pouring cold rain, ஆனாது – without end, கல் பொருது – hitting against the rocks, இரங்கும் – roaring, மல்லல் பேர் யாற்று – in a powerful huge river, நீர் வழிப்படூஉம் புணை போல – like a raft that moves in the water (வழிப்படூஉம் – அளபெடை), ஆர் உயிர் – precious life, முறை வழிப்படூஉம் என்பது – that it makes its way (வழிப்படூஉம் – அளபெடை), திறவோர் காட்சியின் தெளிந்தனம் – we understand through the vision of those who have understood, ஆகலின் – so, மாட்சியின் பெரியோரை வியத்தலும் இலமே – we are not awed by great people (இலமே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), சிறியோரை இகழ்தல் அதனினும் இலமே – more than that we do not despise those who are weak (இலமே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 193, பாடியவர்: ஓர் ஏர் உழவனார், திணை: பொதுவியல், துறை: பொருண்மொழிக் காஞ்சி
அதள் எறிந்தன்ன நெடுவெண்களரின்
ஒருவன் ஆட்டும் புல்வாய் போல,
ஓடி உய்தலும் கூடும் மன்,
ஒக்கல் வாழ்க்கை தட்குமா காலே.

Puranānūru 193, Poet: Ōr Ēr Ulavanār, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Porunmozhi Kānji
It is possible for a deer to flee across
a white salt flat that looks like flayed
skin, when someone is hunting it.
It is not possible to escape relatives
who block one’s feet!

Notes:  This is the only Puranānūru poem written by this poet.  He wrote Kurunthokai 131 from which he got this acquired name.

Meanings:  அதள் எறிந்தன்ன – like flayed skin thrown, நெடுவெண்களரின் – on the long white salt flat, ஒருவன் – a man, ஆட்டும் புல்வாய் போல – like a deer that is running away from being attacked, ஓடி உய்தலும் கூடும் மன் – it is possible run away (மன் – கழிவுப்பொருளில் வந்த இடைச்சொல், a particle implying future), ஒக்கல் வாழ்க்கை – life with relatives, தட்குமா காலே – it blocks the feet (தட்குமா – மா அசைநிலை, an expletive, காலே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 194, பாடியவர்: பக்குடுக்கை நன்கணியார், திணை: பொதுவியல், துறை: பொருண்மொழிக் காஞ்சி
ஓரில் நெய்தல் கறங்க, ஓர் இல்
ஈர்ந் தண் முழவின் பாணி ததும்பப்,
புணர்ந்தோர் பூ அணி அணியப், பிரிந்தோர்
பைதல் உண்கண் பனி வார்பு உறைப்பப்,
படைத்தோன் மன்ற அப் பண்பிலாளன்,  5
இன்னாது அம்ம இவ்வுலகம்,
இனிய காண்கிதன் இயல்பு  உணர்ந்தோரே.

Puranānūru 194, Poet: Pakkudukkai Nankaniyār, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Porunmozhi Kānji
In one house funeral drums rattle.  In one house sweet,
cool wedding drums roar.  Women with husbands
decorate themselves with flowers and ornaments.
Women separated from their husbands are distressed
and tears stream down their eyes lined with kohl.

The god who created this world certainly does not have
any character.  This world is cruel!  May those who
understand its nature find bliss!

Notes:  This is the only Puranānūru poem written by this poet.  ஈர்ந் தண் முழவின் (2) – ஒளவை துரைசாமி உரை – மணவொலி கேட்பார்க்கு இன்பமும் குளிர்ச்சியும் பயப்பதாகலின் ஈர்ந் தண் முழவின் பாணி என்றார்.  மன்ற – மன்றவென் கிளவி தேற்றஞ் செய்யும் (தொல்காப்பியம், இடையியல் 17).  காண்கிதன் (7) – காண்க இதன், காண்கவென்பது காண்கெனக் குறைக்கப்பட்டது.

Meanings:  ஓர் இல் நெய்தல் கறங்க – in one house funeral drums are beat, ஓர் இல் ஈர்ந் தண் முழவின் பாணி ததும்ப – in one house sweet cool drums roar, புணர்ந்தோர் பூ அணி அணிய – those with partners decorate themselves with flowers and ornaments, பிரிந்தோர் பைதல் உண்கண் பனி வார்பு உறைப்ப – those who are separated from their husbands despair and shed drops of tears from their eyes lined with kohl, படைத்தோன் மன்ற அப் பண்பிலாளன் – the god who created does not have character for sure (படைத்தான் என்ற வினைமுற்றின் ஈற்றயலாகாரம் செய்யுள் ஆகலின் ஓகாரமாயிற்று), இன்னாது – it is cruel, அம்ம – அசைநிலை, an expletive,  இவ் வுலகம் – this world, இனிய காண்க இதன் இயல்பு உணர்ந்தோரே – may those who understand its nature find sweetness (உணர்ந்தோரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 195, பாடியவர்: நரிவெரூ உத்தலையார், திணை: பொதுவியல், துறை: பொருண்மொழிக் காஞ்சி
பல் சான்றீரே! பல் சான்றீரே!
கயல் முள் அன்ன நரை முதிர் திரை கவுள்,
பயன் இல் மூப்பின் பல் சான்றீரே!
கணிச்சிக் கூர்ம் படைக் கடுந்திறல் ஒருவன்
பிணிக்கும் காலை இரங்குவிர் மாதோ,  5
நல்லது செய்தல் ஆற்றீர் ஆயினும்,
அல்லது செய்தல் ஓம்புமின், அது தான்
எல்லாரும் உவப்பது அன்றியும்,
நல் ஆற்றுப்படூஉம் நெறியுமார் அதுவே.

Puranānūru 195 – Poet: Nariverūu Thalaiyār, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Porunmozhi Kānji 
O noble men with many fine traits!
O noble men with many fine traits!
Your white hairs are like the bones
of a carp!  Your skin is wrinkled!
Your old age is fruitless, O noble men
with many fine traits!

You will feel sad when Yaman with fierce
power and sharp axe comes to tie you up.
Even if you don’t do good deeds, avoid
doing bad ones!  If you do that, it will bring
joy to all, and also lead you on a good path!

Notes:  Puranānūru 5 and 195 were written by this poet.  சான்றீரே – ஒளவை துரைசாமி உரை – இகழ்ச்சிக்குறிப்பு.

Meanings:  பல் சான்றீரே – O noble men with many fine traits, பல் சான்றீரே – O noble men with many fine traits, கயல் முள் அன்ன – like bones of carp fish, Cyprinus fimbriatus, நரை முதிர் – white hair, திரை கவுள் – wrinkled cheeks, பயன் இல் மூப்பின் பல் சான்றீரே – O noble men with old age that is fruitless, கணிச்சிக் கூர்ம் படைக் கடுந்திறல் ஒருவன் – he who comes with a sharp axe and immense power, Kālan, Yaman, பிணிக்கும் காலை இரங்குவிர் – you will feel sad when he comes to tie you up, மாதோ – மாது, ஓ அசைநிலைகள், expletives, நல்லது செய்தல் ஆற்றீர் ஆயினும் – even if you cannot do good deeds, அல்லது செய்தல் ஓம்புமின் – avoid doing bad deeds (மின் – முன்னிலைப் பன்மை வினைமுற்று விகுதி, a verbal plural suffix of the second person), அது தான் எல்லாரும் உவப்பது அன்றியும் – not just bringing joy to everyone, நல் ஆற்றுப்படூஉம் நெறியும் ஆர் அதுவே – and that is what leads you on a good path (ஆற்றுப்படூஉம் – அளபெடை, ஆர் – அசைநிலை, அதுவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 196, பாடியவர்: ஆவூர் மூலங்கிழார், பாடப்பட்டோன்: பாண்டியன் இலவந்திகைப்பள்ளித் துஞ்சிய நன்மாறன், திணை: பாடாண், துறை: பரிசில் கடாநிலை
ஒல்லுவது ஒல்லும் என்றலும், யாவர்க்கும்
ஒல்லாது இல்லென மறுத்தலும், இரண்டும்
ஆள் வினை மருங்கின் கேண்மைப் பாலே;
ஒல்லாது ஒல்லும் என்றலும், ஒல்லுவது
இல்லென மறுத்தலும், இரண்டும் வல்லே;  5
இரப்போர் வாட்டல் அன்றியும், புரப்போர்
புகழ் குறைபடூஉம் வாயில் அத்தை,
அனைத்து ஆகியர் இனி; இதுவே எனைத்தும்
சேய்த்துக் காணாது கண்டனம், அதனால்,
நோயிலர் ஆக நின் புதல்வர், யானும்  10
வெயிலென முனியேன், பனியென மடியேன்,
கல் குயின்றன்ன என் நல்கூர் வளி மறை
நாணலது இல்லாக் கற்பின் வாணுதல்
மெல்லியல் குறுமகள் உள்ளிச்
செல்வல் அத்தை; சிறக்க நின் நாளே!  15

Puranānūru 196, Poet Āvūrmūlankizhār sang to Pandiyan Ilavanthikaippalli Thunjiya Nanmāran, Thinai: Pādān, Thurai: Parisil Kadā Nilai
To give to others what one is capable of, and to
deny when one is unable to give, are both
related traits of manhood.
Saying that one will give when one cannot, or
denying helping saying that there is nothing
to give, are both traits that will hurt those
in need and destroy the good name of benefactors.
This is what it is, and let it be as it is.

I have not seen anything like this before.  Now
I have seen.  May your sons stay without disease!
I don’t hate the sun or get lazy when it is cold.
Thinking about my bright-foreheaded, shy,
virtuous wife in our house that blocks winds,
due to my poverty which seems to be made of rock,
I will move on.  May you have a great day!

Notes:  Puranānūru 55, 56, 57, 196 and 198 were written for this king, who was a contemporary of Chozhan Kulamutrathu Thunjiya Killivalavan.  This poet wrote Puranānūru 38, 40, 166, 177, 178, 196, 261 and 301.  வாள் – வாள் ஒளி ஆகும் (தொல்காப்பியம் உரியியல் 71).  நோயிலர் ஆக நின் புதல்வர் (10) – ஒளவை துரைசாமி உரை – குடிப்பிறப்புக்கு மாறாக சான்றோர் நோவன செய்த குற்றத்தால் நின் புதல்வர் நோயுற்று வருந்துவர் என்பார், “அதனால் நோயிலராக நின் புதல்வர்” என்று குறிப்பு மொழியாற் கூறினார்.  குறிப்பு மொழியாவது, ‘எழுத்தொடும் சொல்லொடும் புணராதாகிப் பொருட் புறத்ததுவே (தொல்காப்பியம் செய்யுளியல் 177) என்பதனால் அறிக.

Meanings:  ஒல்லுவது – what is possible, ஒல்லும் என்றலும் – to say and give what one is able to give and, யாவர்க்கும் – to everyone, ஒல்லாது இல்லென மறுத்தலும் – and to deny when one is unable to give saying there is nothing, இரண்டும் ஆள் வினை மருங்கின் கேண்மைப் பாலே – both are manly efforts with related traits (பாலே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), ஒல்லாது ஒல்லும் என்றலும் – and saying that one will give when one is unable to give, ஒல்லுவது இல்லென மறுத்தலும் –  or denying saying that it is not possible to give, இரண்டும் வல்லே இரப்போர் வாட்டல் – both these will hurt those who come in need, அன்றியும் புரப்போர் புகழ் குறைபடூஉம் வாயில் – also they will destroy the good name of benefactors in this way (குறைபடூஉம் – அளபெடை), அத்தை – அசைநிலை, an expletive, அனைத்து ஆகியர் இனி இதுவே – let it be as it is (இதுவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), எனைத்தும் சேய்த்துக் காணாது – we have not seen anything like this before even a little bit (எனைத்தும் – சிறிதும்), கண்டனம்  – now we have seen (தன்மைப் பன்மை, first person plural), அதனால் – so, நோயிலர் ஆக நின் புதல்வர் – may your sons stay without disease, யானும் வெயிலென முனியேன் – I do not hate the sun, பனியென மடியேன் – I do not get lazy when it is cold, கல் குயின்றன்ன – like made with stone, என் நல்கூர் – my sorrow, வளி – wind, மறை – blocking, நாண் அலது இல்லாக் கற்பின் – with virtue with just shyness, வாள் நுதல் – bright forehead, மெல்லியல் குறுமகள் – the delicate-natured young woman, உள்ளிச் செல்வல் – thinking and going, அத்தை – அசைநிலை, an expletive, சிறக்க நின் நாளே – may you have a good day (சிறக்க – வியங்கோள் வினைமுற்று, நாளே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 197, பாடியவர்: கோனாட்டு எறிச்சலூர் மாடலன் மதுரைக் குமரனார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் குராப்பள்ளித் துஞ்சிய பெருந்திருமாவளவன், திணை: பாடாண், துறை: பரிசில் கடாநிலை
வளி நடந்தன்ன வாச் செலல் இவுளியொடு
கொடி நுடங்கு மிசைய தேரினர் எனாஅக்,
கடல் கண்டன்ன ஒண் படைத் தானையொடு
மலைமாறு மலைக்கும் களிற்றினர் எனாஅ,
உரும் உடன்றன்ன உட்குவரு முரசமொடு 5
செரு மேம்படூஉம் வென்றியர் எனாஅ,
மண் கெழு தானை ஒண் பூண் வேந்தர்
வெண்குடைச் செல்வம் வியத்தலோ இலமே,
எம்மால் வியக்கப்படூஉமோரே,
இடு முள் படப்பை மறி மேய்ந்து ஒழிந்த  10
குறு நறு முஞ்ஞைக் கொழுங்கண் குற்றடகு
புன்புல வரகின் சொன்றியொடு பெறூஉம்,
சீறூர் மன்னர் ஆயினும் எம் வயின்
பாடறிந்து ஒழுகும் பண்பினோரே,
மிகப் பேர் எவ்வம் உறினும் எனைத்தும்  15
உணர்ச்சி இல்லோர் உடைமை உள்ளேம்,
நல்லறிவு உடையோர் நல்குரவு
உள்ளுதும் பெரும, யாம் உவந்து நனி பெரிதே.

Puranānūru 197, Poet Kōnattu Erichalūr Madalan Mathurai Kumaranār sang to Chozhan Kurāpalli Thunjiya Perunthirumāvalavan, Thinai: Pādān, Thurai: Parisil Kadā Nilai
We are not awed by kings with white
umbrellas and wealth, donning bright
ornaments, who have horses that leap like
the rush of the wind, chariots with flags
flying on the top, ocean-like huge armies with
glowing weapons, warriors riding elephants
that can attack mountains, drums that
roar like thunder and armies which rule lands.

We are awed by the man who knows our nature
and treats us well, even if he is the king of
a small town which grows no more than millet
in its dry fields surrounded by thorn fences,
where young goats graze and reduce thick,
fragrant leaves of mugnai greens which are
eaten with grain meals.

Even if we suffer greatly, we do not desire the
wealth of those who are not aware.  We think
of the poverty of those who are truly aware,
O greatness, and we are very greatly happy!

Notes:  Puranānūru poems 58, 60 and 197 were written for this king who was a contemporary of Cheraman Kuttuvan Kothai and Pandiyan Velliyampalathu Thunjiya Peruvazhuthi.  This poet wrote Puranānūru poems 54, 61, 167, 180, 197 and 394.  நனி – உறு தவ நனி என வரூஉம் மூன்றும் மிகுதி செய்யும் பொருள என்ப (தொல்காப்பியம், உரியியல் 3).

Meanings:  வளி நடந்தன்ன – like the moving wind, வாச் செலல் – leaping and going, இவுளியொடு – with horses, கொடி நுடங்கு மிசைய தேரினர் எனாஅ – not considering about the kings with chariots who have flags flying on the top of their chariots (எனாஅ – எனா எண்ணிடைச்சொல்), கடல் கண்டன்ன – like seeing the ocean, ஒண் படைத் தானையொடு – with armies with bright weapons, மலை மாறு மலைக்கும் களிற்றினர் எனாஅ – and that those with elephants that appear like they could fight mountains (எனாஅ – எனா எண்ணிடைச்சொல்), உரும் உடன்றன்ன – thunder-like roaring drums, உட்குவரு முரசமொடு செரு மேம்படூஉம் வென்றியர் எனாஅ – and not considering that with fear-causing drums they won battles (மேம்படூஉம் – அளபெடை, எனாஅ – எனா எண்ணிடைச்சொல்), மண் கெழு தானை – ruling land with armies, ஒண் பூண் – bright ornaments, வேந்தர் வெண்குடைச் செல்வம் வியத்தலோ இலமே – we are not awed by the wealth of the kings with white umbrellas (வியத்தலோ – ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive இலமே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), எம்மால் வியக்கப்படூஉமோரே – those who awe us, those who are respected by us, இடு முள் படப்பை – fields surrounded by thorn fences, மறி மேய்ந்து ஒழிந்த – left over after young goats ate, குறு நறு முஞ்ஞை – small fragrant Mugnai greens/keerai, premna latiforia, கொழுங்கண் – thick, குற்று அடகு – plucked leaves, புன்புல வரகின் – from the millet from dry fields, சொன்றியொடு பெறூஉம் – will get with the meal – millet (பெறூஉம் – அளபெடை), சீறூர் மன்னர் ஆயினும் – even if he is the king of a small town, எம் வயின் பாடறிந்து – he knows our nature, ஒழுகும் பண்பினோரே – and he knows how to treat us well (பண்பினோரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), மிகப் பேர் எவ்வம் உறினும் – even if we suffer greatly, எனைத்தும் உணர்ச்சி இல்லோர் உடைமை உள்ளேம் – we do not desire and think about the wealth of those who are not aware even a little bit (எனைத்தும் – சிறிதும்), நல்லறிவு உடையோர் நல்குரவு உள்ளுதும் – we think of the poverty of those who are truly aware, பெரும – Greatness, யாம் we – உவந்து நனி பெரிதே – with very great happiness (பெரிதே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 198, பாடியவர்: வடம வண்ணக்கன் பேரிசாத்தனார், பாடப்பட்டோன்: பாண்டியன் இலவந்திகைப்பள்ளித் துஞ்சிய நன்மாறன், திணை: பாடாண், துறை: பரிசில் கடாநிலை
“அருவி தாழ்ந்த பெருவரை போல
ஆரமொடு பொலிந்த மார்பின் தண்டாக்,
கடவுள் சான்ற கற்பின், சேயிழை
மடவோள் பயந்த மணி மருள் அவ்வாய்க்
கிண்கிணிப் புதல்வர் பொலிக” என்று ஏத்தித்,  5
திண் தேர் அண்ணல் நின் பாராட்டிக்,
காதல் பெருமையின் கனவினும் அரற்றும் என்
காமர் நெஞ்சம் ஏமாந்து உவப்ப,
ஆல் அமர் கடவுள் அன்ன நின் செல்வம்,
வேல் கெழு குருசில் கண்டேன்; ஆதலின்  10
விடுத்தனென், வாழ்க நின் கண்ணி! தொடுத்த
தண் தமிழ் வரைப்பு அகம் கொண்டியாகப்,
பனித்துக் கூட்டுண்ணும் தணிப்பு அருங் கடுந்திறல்
நின்னோரன்ன நின் புதல்வர், என்றும்
ஒன்னார் வாட அருங்கலம் தந்து, நும்  15
பொன்னுடை நெடுநகர் நிறைய வைத்த நின்
முன்னோர் போல்க, இவர் பெருங்கண்ணோட்டம்!
யாண்டும் நாளும் பெருகி ஈண்டு திரைப்
பெருங்கடல் நீரினும் அக்கடல் மணலினும்,
நீண்டு உயர் வானத்து உறையினும், நன்றும்,  20
இவர் பெறும் புதல்வர்க் காண்தொறும் நீயும்
புகன்ற செல்வமொடு புகழ் இனிது விளங்கி,
நீடு வாழிய நெடுந்தகை! யானும்
கேள் இல் சேஎய் நாட்டின் எந்நாளும்,
துளி நசைப் புள்ளின் நின் அளி நசைக்கு இரங்கி நின்  25
அடி நிழல் பழகிய அடியுறை
கடுமான் மாற மறவாதீமே.

Puranānūru 198, Poet Vadama Vannakkan Pēri Sāthanār sang to Pandiyan Ilavanthikaippalli Thunjiya Nanmāran, Thinai: Pādān, Thurai: Parisil, Kadā Nilai
My lord with sturdy chariots!  I have praised you with the words,
“May your sons live long who wear anklets, whose pretty mouths
are like gems, who are born of a woman with fine ornaments, with
divine purity, on whose lovely chest lies a pearl necklace like a
waterfall cascading down a lofty mountain, your wife who desires
you!”  Because of my great love for you, I speak of you even in
my dreams.  I am overjoyed for you with riches like those of the god
who sits under a banyan tree!

O lord with an army of spears!  I say my farewell!  Long live your
garland!  Throughout the linked, cool Thamizh country, you make your
enemies bow and take tributes and enjoy them, you whose fierce
strength is hard to subdue.  Your sons are just like you whose enemies
tremble and give tributes.  May they possess the generosity of their
ancestors who defeated their enemies and filled their cities with gold!

May you live long, your years more than the waters of the vast ocean
with abundant waves, more than the sand in the ocean and more than
the drops of rain that fall from the very tall sky!  May you prosper
sweetly with renown and desired wealth with the sons of your sons!
I am like a skylark that craves for drops of water, living in a distant
country where I have no relatives.  I am used to the shade of your
feet here every day.  O Pandiyan with swift horses!  Do not forget me!

Notes:  Puranānūru 55, 56, 57, 196 and 198 were written for this king.  This is the only Puranānūru poem written by this poet. Kalithokai 46 – துளி நசை வேட்கையான் மிசை பாடும் புள்ளின், Pattinappālai 3 – தற்பாடிய தளி உணவின் புள் தேம்பப் புயல் மாறி, Akanānūru 67 – வானம் வாழ்த்தி பாடவும் அருளாது உறை துறந்து எழிலி, Ainkurunūru 418 – வானம்பாடி வறம் களைந்து ஆனாது அழிதுளி தலைஇய.  ஆல் அமர் கடவுள் (9) – உ. வே. சாமிநாதையர் உரை – ஆலிலையின்கண் மேவிய திருமால், ஆலின் கீழ் அமர்ந்த முக்கட்செல்வன் (சிவன்) என்பதுமாம்.  சிறுபாணாற்றுப்படை – மணி மலைப் பணைத்தோள் மாநில மடந்தை அணி முலைத் துயல்வரூஉம் ஆரம் போல.

Meanings:  அருவி தாழ்ந்த பெருவரை போல – like a large mountain from which waterfalls flow down, ஆரமொடு பொலிந்த மார்பின் – a chest that was splendid with a pearl strand, தண்டா – not reduced, கடவுள் சான்ற கற்பின் சேயிழை மடவோள் – the divine delicate woman wearing perfect/ruddy/lovely jewels is virtuous, பயந்த – gave, மணி மருள் அவ்வாய்க் கிண்கிணிப் புதல்வர் – sons with anklets and gem-like beautiful mouths (மருள் – உவம உருபு, a comparison word), பொலிக என்று ஏத்தி – I praised that they should flourish, திண் தேர் அண்ணல் – O lord with sturdy chariots, நின் பாராட்டி – I have praised you, காதல் பெருமையின் – due to great love, கனவினும் அரற்றும் – uttering even in my dreams, என் காமர் நெஞ்சம் ஏமாந்து உவப்ப – for my desiring heart to be joyous and happy, ஆல் அமர் கடவுள் அன்ன நின் செல்வம் – your wealth like that of the god who sits under a banyan tree (Sivan), your wealth like that of the god who lies on a banyan leaf (Thirumal), வேல் கெழு குருசில் – O king with many spears, கண்டேன் ஆதலின் – since I have seen, விடுத்தனென் – I am taking leave, வாழ்க நின் கண்ணி – may your chaplet live for long, தொடுத்த தண் தமிழ் வரைப்பு அகம் – the linked entire cool Thamizh country (தமிழ் – தமிழ் நாட்டிற்கு ஆகுபெயர்), கொண்டியாகப் பனித்துக் கூட்டுண்ணும் – eating together after taking tributes from your trembling enemies, தணிப்பு அருங் கடுந்திறல் – great strength that cannot be subdued, நின்னோரன்ன நின் புதல்வர் – your sons are like you, என்றும் – forever, ஒன்னார் வாட – enemies to be ruined, அருங்கலம் தந்து – gave precious jewels, நும் பொன்னுடை நெடுநகர் நிறைய வைத்த – who filled your great city with gold, நின் முன்னோர் போல்க – like your ancestors, இவர் பெருங்கண்ணோட்டம் யாண்டும் நாளும் பெருகி – may their outlook (on generosity) increase every day, ஈண்டு திரைப் பெருங்கடல் நீரினும் – more than the waters of the huge ocean with dense waves, more than the waters of the huge ocean with abundant waves, more than the waters of the huge ocean with rapid waves, அக்கடல் மணலினும் – more than the sand in the ocean, நீண்டு உயர் வானத்து உறையினும் – more than the drops of rain that fall from the very tall sky, more than the long tall rain drops, நன்றும் – greatly, இவர் பெறும் புதல்வர்க் காண்தொறும் – whenever you see their sons, நீயும் புகன்ற செல்வமொடு புகழ் இனிது விளங்கி – sweetly shine with desired wealth and renown, நீடு வாழிய நெடுந்தகை – may you live long O greatness, யானும் – I, கேள் இல் – with no relatives, சேஎய் நாட்டின் – in a distant land (சேஎய் – அளபெடை), எந்நாளும் துளி நசைப் புள்ளின் – like a bird that craves for water daily – skylark, நின் அளி நசைக்கு இரங்கி – desiring your kindness, நின் அடி நிழல் பழகிய அடியுறை – living in the shade of your feet, கடுமான் மாற – O Pāndian king with swift horses (கடுமான் – பண்புத்தொகை), மறவாதீமே – please do not forget me, முன்னிலை எதிர்மறை முற்றுவினைத் திரிசொல்

புறநானூறு 199, பாடியவர்: பெரும்பதுமனார், திணை: பாடாண் துறை: பரிசில் கடாநிலை
கடவுள் ஆலத்துத் தடவுச் சினைப் பல் பழம்
நெருநல் உண்டனம் என்னாது, பின்னும்
செலவு ஆனாவே கலிகொள் புள்ளினம்
அனையர் வாழியோ இரவலர், அவரைப்
புரவு எதிர்கொள்ளும் பெருஞ் செய் ஆடவர் 5
உடைமை ஆகும் அவர் உடைமை,
அவர் இன்மை ஆகும் அவர் இன்மையே.

Puranānūru 199, Poet: Perumpathumanār, Thinai: Pādān, Thurai: Parisil Kadā Nilai
Flocks of happy birds that eat fruits on the big
branches of banyan trees with gods do not stay away
saying that they already ate there yesterday.  They go
back again.  Those who come in need are like that.
The generous men, who welcome them, are the
wealth of those who are in need.  If generous donors
suffer in poverty, those seeking help will suffer as well!

Notes:  This is the only Puranānūru poem written by this poet.  தட – தடவும் கயவும் நளியும் பெருமை (தொல்காப்பியம், உரியியல் 24), அவற்றுள், தட என் கிளவி கோட்டமும் செய்யும் (தொல்காப்பியம், உரியியல் 25).

Meaning:   கடவுள் – gods, ஆலத்து – of the banyan trees, தடவுச் சினை – big branches, bent branches, பல் பழம் – many fruits, நெருநல் உண்டனம் என்னாது – not saying that we ate them yesterday, பின்னும் செலவு ஆனாவே – even after that they do not stop going (ஆனாவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), கலி கொள் புள்ளினம் – happy bird flocks, அனையர் – they are like that, வாழி – அசைநிலை, an expletive, ஓ – அசைநிலை, an expletive, இரவலர் –  those who ask for alms, அவரைப் புரவு எதிர்கொள்ளும் – those who receive and give gifts to them, பெருஞ் செய் ஆடவர் உடைமை ஆகும் – it is the wealth of those generous men with manhood, அவர் உடைமை அவர் இன்மை ஆகும் அவர் இன்மையே – if generous donors suffer in poverty recipients will suffer as well (இன்மையே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 200, பாடியவர்: கபிலர், பாடப்பட்டவன்: விச்சிக்கோ, திணை: பாடாண் துறை, துறை: பரிசில்
பனி வரை நிவந்த பாசிலைப் பலவின்
கனி கவர்ந்து உண்ட கருவிரல் கடுவன்
செம்முக மந்தியொடு சிறந்து சேண் விளங்கி,
மழை மிசை அறியா மால் வரை அடுக்கத்துக்
கழை மிசைத் துஞ்சும் கல்லக வெற்ப!  5
நிணந் தின்று செருக்கிய நெருப்புத்தலை நெடுவேல்,
களங் கொண்டு கனலும் கடுங்கண் யானை,
விளங்கு மணி கொடும் பூண் விச்சிக்கோவே!
இவரே, பூத்தலை அறாஅப் புனை கொடி முல்லை
நாத் தழும்பு இருப்பப் பாடாது ஆயினும், 10
“கறங்கு மணி நெடுந்தேர் கொள்க” எனக் கொடுத்த
பரந்து ஓங்கு சிறப்பின் பாரி மகளிர்;
யானே பரிசிலன் மன்னும் அந்தணன்; நீயே
வரிசையில் வணக்கும் வாள் மேம்படுநன்;
நினக்கு யான் கொடுப்பக் கொண்மதி, சினப்போர் 15
அடங்கா மன்னரை அடக்கும்
மடங்கா விளையுள் நாடு கிழவோயே.

Puranānūru 200, Poet Kapilar sang to King Vichikkō, Thinai: Pādān, Thurai: Parisil
O lord of the tall, splendid, cold mountains which
rise so high that even clouds cannot touch their tops,
where a male monkey with black fingers plucks
and eats a fruit from a green-leafed, tall jackfruit
tree with his red-faced mate and sleeps on the top
of a bamboo!

O King Vichikkō wearing curved ornaments with
gems, whose spear with a flame-like top is proud
eating human fat, whose fierce, rage-filled elephants
are victorious in battles!

These young women are the daughters of Pāri whose great
fame is widespread, who gave a tall chariot with chiming
bells to a jasmine vine adorned with flowers, so it might
climb, even though the vine had never sung his praises,
putting scars on its tongue.  I am a Brahmin who has come
to you with a request.  You are one who makes your enemies
bow down to you, winning with your sword.   O king who
overcomes belligerent enemies in harsh battles!  O ruler
of a country whose harvests never fail!  Accept them!

Notes:  After the Chozha, Chera and Pandiya kings treacherously killed King Pāri, the great vallal and owner of Parampu Mountains and surrounding villages, his friend, the poet Kapilar, took custody of Pāri’s two daughters – see poems 105-120.   He then goes to the small-region King Vichikkō and asks him to marry them.  The king refuses.  He also goes to another small-region king Irungōvel, requesting him to marry them.  Legend has it that he entrusted them to a Brahmin and sat facing north and died.   Kapilar wrote Puranānūru 8, 14, 105-111, 113-124, 143, 200-202, 236, 337 and 347.  This is the only poem written for this king.  மன்னும் அந்தணன் (13) – ஒளவை துரைசாமி உரை- பெண் பேசுதற்கும், கொடுத்தற்கும், தூது போதலும், காதலர் இருவருள் ஒருவர்க்கொருவரது காம நிலை உரைத்தலும், இவை போல்வன பிறவும் செய்தலும் பார்ப்பனர்க்கு அமையுமெனத் தொல்காப்பியம் முதலிய பண்டைத் தமிழ் நூல்கள் கூறுதலின் ‘மன்னும் அந்தணன்’ என்றார்.  மதி – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26).

Meanings:  பனி வரை – cold mountains, நிவந்த – tall,  பாசிலைப் பலவின் – of the green-leaved jackfruit trees, கனி கவர்ந்து உண்ட – the fruits that he took, கரு விரல் கடுவன் – a male monkey with black fingers, செம்முக மந்தியொடு – with a red-faced female monkey, சிறந்து – fine, சேண் விளங்கி – distant and splendid, tall and flourishing, மழை மிசை – clouds above, அறியா மால் – unable to know the heights, வரை அடுக்கத்து – in the mountain ranges, கழை மிசைத் துஞ்சும் – it sleeps on the top of a bamboo, கல்லக வெற்ப – O lord of the mountains, நிணம் – fat, தின்று – ate, செருக்கிய – proud, arrogant, நெருப்புத்தலை – flame top, நெடுவேல் – long spears, களங்கொண்டு – in the battlefield, கனலும் – become angry, கடுங்கண் யானை – harsh elephants, விளங்கு மணி – bright bells, கொடும் பூண் விச்சிக்கோவே – O King Vichikō who wears, இவரே – these young women (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), பூத்தலை – with flowers like it is carrying on its head, with flowers on the top, அறாஅப் புனை கொடி முல்லை – unchanging decorated jasmine vine  – (அறாஅ – அளபெடை), நாத்தழும்பு இருப்பப் பாடாது ஆயினும் – even though it does not have scars on its tongue by singing, கறங்கு மணி நெடுந்தேர் கொள்க எனக் கொடுத்த – gave his tall chariot with chiming bells saying ‘take this’, பரந்து ஓங்கு சிறப்பின் பாரி மகளிர் – daughters of Pāri whose fame was known far and wide, யானே பரிசிலன் மன்னும் அந்தணன் – I am a Brahmin who is suitable to do this (நிலைபெற்ற அந்தணன்) who has come to you in need of a gift (யானே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), நீயே வரிசையில் வணக்கும் வாள் மேம்படுநன் – you are the master of swords in battles who wins over enemies in a proper manner (நீயே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive, வரிசையில் – முறைமையால்), நினக்கு யான் கொடுப்ப – as I give to you (the girls), கொண்மதி – please accept (மதி – முன்னிலையசை, an expletive of the second person), சினப்போர் அடங்கா மன்னரை அடக்கும் – one who controls uncontrollable kings in harsh battles, மடங்கா விளையுள் நாடு கிழவோயே – O lord of the country where harvest never fails (கிழவோயே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)