புறநானூறு 201- 400  

Vaidehi Herbert

Copyright ©  All Rights Reserved 

தமிழ் உரை நூல்கள்: 
புறநானூறு – ஔவை துரைசாமி – தமிழ் மண் பதிப்பகம், சென்னை (தொலைபேசி எண்: 44-24339030, அலைபேசி எண்: 9444410654)

புறநானூறு 201, பாடியவர்: கபிலர், பாடப்பட்டோன்: இருங்கோவேள், திணை: பாடாண், துறை: பரிசில்

இவர் யார் என்குவை ஆயின், இவரே,
ஊருடன் இரவலர்க்கு அருளித் தேருடன்
முல்லைக்கு ஈத்த செல்லா நல்லிசை
படுமணி யானைப் பறம்பின் கோமான்,
நெடுமாப் பாரி மகளிர், யானே,  5
தந்தை தோழன், இவர் என் மகளிர்,
அந்தணன் புலவன் கொண்டு வந்தனனே,
நீயே வடபால் முனிவன் தடவினுள் தோன்றிச்
செம்பு புனைந்து இயற்றிய சேண் நெடும் புரிசை
உவரா ஈகைத் துவரை யாண்டு  10
நாற்பத்தொன்பது வழிமுறை வந்த
வேளிருள் வேளே விறல் போர் அண்ணல்,
தார் அணி யானைச் சேட்டு இருங்கோவே!
ஆண்கடன் உடைமையின் பாண்கடன் ஆற்றிய
ஒலியற் கண்ணிப் புலிகடிமாஅல்!  15
யான் தர இவரைக் கொண்மதி, வான் கவித்து
இருங்கடல் உடுத்த இவ் வையகத்து அருந்திறல்
பொன்படு மால் வரைக் கிழவ! வென்வேல்
உடலுநர் உட்கும் தானைக்
கெடல் அருங்குரைய நாடு கிழவோயே.  20

Puranānūru 201, Poet Kapilar sang to King Irungōvēl, Thinai: Pādān, Thurai: Parisil
If you ask who they are, they are his daughters,
he who granted towns to those who came in need
and earned great fame for gifting a chariot to a
jasmine vine to climb,
he who owned elephants with jingling bells, the
lord of Parampu, the great king Pāri.  They are
my daughters now.
As for me, I am their father’s friend, a Brahmin,
a poet who has brought them here.

You are the best Vēlir of the Vēlir clan,
with a heritage of forty-nine generations of Vēlirs
who gave with love to those in need,
who ruled Thuvarai with a fort with tall, huge walls
that were made of copper, whose ancestors appeared
in the sacrificial pit of a northern sage,
O king who is victorious in battles!

O great king with garlanded elephants!
O Pulikatimāl wearing a thick garland, who knows
what a man’s responsibility is, and what your duty is
to bards!  I am offering them.  Please accept them.
Lord of the sky-high mountain that yields gold!
You whose strength cannot be equaled on the earth
that is covered by an arched sky and surrounded
by the ocean, you whose army puts fear into
enemies with victorious spears!
O ruler of a land that can never be ruined!

Notes:  Puranānūru 201 and 202 were written for this king. After the Chozha, Chera and Pandiya kings treacherously killed King Pāri, the great vallal and owner of Parampu Mountains and surrounding villages, his friend, the poet Kapilar, took custody of Pāri’s two daughters – see poems 105-120.   He then goes to the small-region King Vichi Kō and asks him to marry them.  The king refuses.  He also goes to another small-region king Irungōvel, requesting him to marry them.  Legend has it that he entrusted them to a Brahmin and sat facing north and died.  Kapilar wrote Puranānūru 8, 14, 105-111, 113-124, 143, 200-202, 236, 337 and 347.  செம்புச் சுவர்: புறநானூறு 201 – செம்பு புனைந்து இயற்றிய சேண் நெடும் புரிசை, அகநானூறு 375, புறநானூறு 37 – செம்பு உறழ் புரிசை, மதுரைக்காஞ்சி 485 – செம்பு இயன்றன்ன செஞ்சுவர், நெடுநல்வாடை 112 – செம்பு இயன்றன்ன செய்வுறு நெடுஞ் சுவர்.  மதி – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26).  வடபால் முனிவன் (8) – ஒளவை துரைசாமி உரை – மைசூர் நாட்டுத் துவரை.  இப்புறப்பாட்டில் முனிவன் என்றும், துவரை என்றும் புலிகடிமால் என்றும் வருவனவற்றைக் கொண்டு, இது ஹொய்சளக் கதை என நினைக்கப்படுகிறது.  வடபால் முனிவன் சம்பு முனிவனாக இருக்கலாமென உ. வேசா ஐயரவர்கள் ஊகிக்கின்றார்கள்.  துவரை என்றது, வடநாட்டில் ‘நிலங்கடந்த நெடுமுடியண்ணல்’ இருந்து ஆட்சிபுரிந்த துவரையென்னும் அவன் பாலிருந்து மலயமாதவனான குறுமுனிவன் கொணர்ந்த வேளிர்கள் என்றும் பதினெண்குடியினர் என்றும் நச்சினார்க்கினியர் குறிக்கின்றார், ஐராவதம் மகாதேவன் – வடபால் முனிவன் என்பது அகத்தியரைக் குறிக்கின்றது.  தடவினுள் (8) – ஒளவை துரைசாமி உரை – ஓமகுண்டத்தின்கண், உ. வே. சாமிநாதையர் உரை – ஓமகுண்டத்தின்கண்.   Iravatham Mahadevan who traces Akathiyar from the Dravidian Indus Valley Civilization to the South, quotes M. Raghava Iyengar’s interpretation of the word தடவு as ‘sacrificial vessel’ in the latter’s book வேளிர் வரலாறு.  He adds, “Even he missed the obvious connection between Akathiyar and his inseparable water pitcher.  He adds further, “The word tadavu (variant taṭa, தட) means a ‘big clay pot’ (DEDR 3027) etymologically related to taṭa (தட) ‘thick, large’ (DEDR 3020).  The matter has now been put beyond doubt as the word tada occurs in a Thamizh -Brahmi inscription (ca.2^nd cen l. BCE) incised on a broken storage jar excavated at Kodumanal, Thamizh Nadu.  The fragmentary inscription reads ‘earthen jar storing (?) cold (and) hot water’.  The word tatavu ‘jar’ is also attested in Thamizh literature. It occurs twice in a poem in Nācciyār Tirumoḻi; (9:6), assigned to ca. 8^th cent. CE: nūru taṭāvil veṇṇey (நூறு தடாவில் வெண்ணெய்) – ‘a hundred jars of butter’; nūru taṭā niṟaintha akkāra adicil (நூறு தடா நிறைந்த அக்கார அடிசில்) – ‘a hundred jars of sweet morsel’”.

Meanings:  இவர் யார் என்குவை ஆயின் – if you ask who they are, இவரே – these young women are, ஊருடன் இரவலர்க்கு அருளி – gave generously with towns, தேருடன் முல்லைக்கு ஈத்த – gave his chariot to a jasmine (vine), செல்லா – not ruined, perfect, நல் இசை – good fame, படு மணி யானை – elephants with jingling bells, பறம்பின் கோமான் – lord of Parampu country, நெடுமாப் பாரி மகளிர் – daughters of the great Pāri, யானே தந்தை தோழன் – I am their father’s friend, இவர் என் மகளிர் – they are my daughters (now), அந்தணன் – a Brahmin, புலவன் – a poet,  கொண்டு வந்தனனே – I brought them here (வந்தனனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), நீயே – you (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), வடபால் முனிவன் – northern sage, தடவின் உள் தோன்றி – appeared in his sacrificial fire burning pit, செம்பு புனைந்து இயற்றிய – created with copper, சேண் நெடும் புரிசை – tall huge fort walls, உவரா ஈகை – charity without hatred, charity with love, துவரை யாண்டு நாற்பத்து ஒன்பது வழிமுறை வந்த வேளிருள் வேளே – you come from 49 generations of Vēlir who ruled Thuvarai (வேளே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), விறல் போர் – brave battles, அண்ணல் – noble/esteemed leader, தார் அணி யானைச் சேட்டு இருங்கோவே – O great king Irunkōvel who has elephants wearing garlands (சேடு – great), ஆண்கடன் உடைமையின் – you have manly responsibilities, பாண் கடன் ஆற்றிய – performed duties to bards, ஒலியற் கண்ணிப் புலிகடிமாஅல் – O Pulikadimāl  wearing a thick/flourishing garland (புலிகடிமாஅல் – அளபெடை), யான் தர இவரைக் கொண்மதி – take them as I give them to you (மதி – முன்னிலையசை, an expletive of the second person), வான் கவித்து – covered by the sky, இருங்கடல் உடுத்த – surrounded by the oceans, இவ் வையகத்து – in this world, அருந்திறல் – difficult to scale, பொன்படு மால் வரைக் கிழவ – O lord of the sky-high mountain with gems, வென்வேல் – victorious spears, உடலுநர் உட்கும் தானை – army that causes enemies to fear, கெடல் அருங்குரைய நாடு கிழவோயே – O lord of the land that is difficult to be ruined (அருங்குரைய – குரை என்னும் இடைச்சொல் குறிப்பு வினைமுற்றாக ஆயிற்று, கிழவோயே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 202, பாடியவர்: கபிலர், பாடப்பட்டோன்: இருங்கோவேள், திணை: பாடாண், துறை: பரிசில்
வெட்சிக் கானத்து வேட்டுவர் ஆட்டக்
கட்சி காணாக் கடமா நல் ஏறு
கடறு மணி கிளரச் சிதறு பொன் மிளிரக்,
கடிய கதழும் நெடுவரைப் படப்பை
வென்றி நிலைஇய விழுப் புகழ் ஒன்றி,  5
இரு பால் பெயரிய உருகெழு மூதூர்க்
கோடி பல அடுக்கிய பொருள் நுமக்கு உதவிய
நீடு நிலை அரையத்துக் கேடும் கேள் இனி,
நுந்தை தாயம் நிறைவுற எய்திய
ஒலியற் கண்ணிப் புலிகடிமாஅல்!  10
நும் போல் அறிவின் நுமருள் ஒருவன்
புகழ்ந்த செய்யுள் கழாஅத்தலையை
இகழ்ந்ததன் பயனே; இயல் தேர் அண்ணல்
எவ்வி தொல் குடிப் படீஇயர் மற்று இவர்
கைவண் பாரி மகளிர் என்ற என்  15
தேற்றாப் புன் சொல் நோற்றிசின் பெரும!
விடுத்தனென் வெலீஇயர் நின் வேலே அடுக்கத்து,
அரும்பு அற மலர்ந்த கருங்கால் வேங்கை
மாத்தகட்டு ஒள் வீ தாய துறுகல்
இரும்புலி வரிப் புறம் கடுக்கும்  20
பெருங்கல் வைப்பின் நாடு கிழவோயே.

Puranānūru 202, Poet Kapilar sang to King Irunkōvēl, Thinai: Pādān, Thurai: Parisil
Listen to me,
O Pulikatimāl with a bright garland,
who inherited fully wealth and great rights
from your father!  Araiyam was destroyed,
the city belonging to your ancestors,
long standing ancient place with two names,
victorious, and of faultless fame,
that helped your family with millions of stacked
pieces of gold, and on its tall mountain vetchi
forest, a fine forest bull pursued by hunters
runs rapidly, not finding shelter, as sapphire
gems rise up on his path, along with scattered
glitterings of gold.

The reason for destruction was that is that one of
your ancestors showed disrespect to Kazhāthalaiyār,
poet who composed poetry of fame.
O King owning a finely made chariot!
Kindly tolerate my muddled and mean words,
when I said “These daughters of Pāri who
gave generously are from the Evvi clan”.

Greatness!  I take leave of you!  May your spear be
victorious!  You are the ruler of the mountain
country with towns, where sturdy-trunked vēngai
trees have strewn their bright flowers with big
petals on the rocks below, making them appear like
the striped backs of huge tigers.

Notes:  Puranānūru 201 and 202 were written for this king.  Kapilar sings this when King Irungōvel refuses to marry Pari’s daughters.  Kapilar wrote Puranānūru 8, 14, 105-111, 113-124, 143, 200-202, 236, 337 and 347.  Purananuru 233 and 234 were written for Vēl Evvi.  சின் – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26, சின் என்பது இசின் என்பதன் முதற்குறை – ச. பாலசுந்தரம் உரை).  விழு (விழுமம்) – விழுமம் சீர்மையும் சிறப்பும் இடும்பையும் (தொல்காப்பியம் உரியியல் 57).

Meanings:  வெட்சிக் கானத்து வேட்டுவர் ஆட்ட – as the hunters in the vetchi forest terrorize, Scarlet Ixora, Ixora Coccinea, கட்சி காணா – not finding shelter/hiding place, கடமா நல் ஏறு – fine forest bull, கடறு – forest, மணி கிளர – gems rising up, சிதறு பொன் – scattered gold, மிளிர – shining, கடிய கதழும் – runs fast, நெடுவரைப் படப்பை – sides of the tall mountains, வென்றி நிலைஇய – with stable victory (நிலைஇய – அளபெடை), விழுப்புகழ் ஒன்றி – with great fame, இரு பால் பெயரிய – place with two names – Sitraraiyam and Perairayam, உருகெழு மூதூர் – splendid ancient town, கோடி பல அடுக்கிய பொருள் நுமக்கு உதவிய – helped you with many millions worth wealth (gold) stacked up, நீடு நிலை அரையத்து – of Araiyam that lasted for a long time, கேடும் – bad situation (உம்மை இழிவு சிறப்பு), கேள் இனி – listen now, நுந்தை தாயம் நிறைவுற எய்திய – attained fully the great rights from your father, attained the wealth earned by your father, ஒலியற் கண்ணிப் புலிகடிமாஅல் – O Pulikadimāl wearing a bright/flourishing garland (புலிகடிமாஅல் – அளபெடை), நும் போல் அறிவின் – like you in intelligence, நுமருள் ஒருவன் – one of you, புகழ்ந்த செய்யுள் – poetry of fame, கழாஅத்தலையை – Kazhāthalaiyār, இகழ்ந்ததன் பயனே – result of insulting him (பயனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), இயல் தேர் அண்ணல் – O king with fine chariot, எவ்வி தொல் குடி படீஇயர் – they are from – Evvi’s ancient clan (படீஇயர் – அளபெடை), மற்று – also, இவர் கைவண் பாரி மகளிர் – they are charitable Pāri’s daughters, என்ற என் தேற்றாப் புன் சொல் – muddied mean words, நோற்றிசின் – you please tolerate (சின் – முன்னிலை அசை, an expletive of the second person), பெரும – O greatness, விடுத்தனென் – let me take leave, வெலீஇயர் நின் வேலே – may your spear be victorious (வெலீஇயர் – அளபெடை, வியங்கோள் வினைமுற்று விகுதி, verb ending with a command, வேலே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), அடுக்கத்து – in the mountain ranges, அரும்பு அற மலர்ந்த – buds opened and blossomed fully, கருங்கால் வேங்கை – vēngai trees with big/sturdy/dark-colored trunks, Pterocarpus marsupium, மாத் தகட்டு – with big outer petals, ஒள் வீ தாய – bright flowers spread, துறுகல் – boulders, இரும்புலி வரிப்புறம் கடுக்கும் – like the stripes on the back of a big tiger (கடுக்கும் – உவம உருபு, a comparison word), பெருங்கல் வைப்பின் நாடு கிழவோயே – O lord with the country with big mountains (கிழவோயே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 203, பாடியவர்: ஊன்பொதி பசுங்குடையார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் பாமுளூரெறிந்த நெய்தலங்கானல் இளஞ்சேட் சென்னி, திணை: பாடாண், துறை: பரிசில்
‘கழிந்தது பொழிந்து’ என வான் கண் மாறினும்,
‘தொல்லது விளைந்து’ என நிலம் வளம் கரப்பினும்,
எல்லா உயிர்க்கும் இல்லால் வாழ்க்கை,
‘இன்னும் தம்’ என எம்மனோர் இரப்பின்,
முன்னும் கொண்டிர் என நும்மனோர் மறுத்தல்  5
இன்னாது அம்ம, இயல் தேர் அண்ணல்!
இல்லது நிரப்பல் ஆற்றாதோரினும்,
உள்ளி வருநர் நசை இழப்போரே,
அனையையும் அல்லை நீயே, ஒன்னார்
ஆர் எயில் அவர்கட்கு ஆகவும் நுமது எனப்  10
பாண் கடன் இறுக்கும் வள்ளியோய்!
பூண் கடன் எந்தை நீ இரவலர் புரவே.

Puranānūru 203, Poet Oonpothi Pasunkudaiyār sang to Chozhan Pāmulūr Erintha Neythalankānal Ilanchētchenni, Thinai: Pādān, Thurai: Parisil
If the clouds thought, “We’ve rained in the past”
and stopped raining, and if the fields thought,
“We’ve produced harvests before” and stopped growing,
there would no life.
If people like me request and say, “Give me something
again,” it is cruel for a person like you to refuse and say,
“You’ve received gifts before.”
O King with well-made chariots!
Those approached with confidence that they will give,
disappoint when they don’t give, more than those who
do not have anything to give to those in need.  You are
not that kind of person.  You are a generous man.
You perform your duty to bards even when your enemy
forts are still not yours.  My lord! Do your duty
and shelter bards!

Notes:  Puranānūru 10, 203, 370 and 378 were written by this poet.  This king goes by the names சோழன் பாமுளூரெறிந்த நெய்தலங்கானல் இளஞ்சேட் சென்னி, சோழன் நெய்தலங்கானல் இளஞ்சேட் சென்னி and சோழன் செருப்பாழி எறிந்த இளஞ்சேட் சென்னி.  அம்ம – அம்ம கேட்பிக்கும்  (தொல்காப்பியம் இடையியல் 28).

Meanings:  கழிந்தது பொழிந்து என வான் கண் மாறினும் – if the clouds thought ‘we have rained in the past’ and stopped raining, தொல்லது விளைந்து என – since they grew plants in the past, நிலம் வளம் கரப்பினும் – if the land hides growing, if the land stops growing, எல்லா உயிர்க்கும் இல்லால் வாழ்க்கை – there is no life for all beings (இல்லால் – ஆல் அசைநிலை, an expletive), இன்னும் தம் என எம்மனோர் இரப்பின் – yet if we make requests, முன்னும் கொண்டிர் – you have already received, என நும்மனோர் மறுத்தல் – if people like you refuse saying that, இன்னாது – it is cruel, அம்ம – கேட்பித்தல் பொருட்டு, அசை, an expletive, இயல் தேர் அண்ணல் – O lord with well-made chariots, இல்லது நிரப்பல் ஆற்றாதோரினும் – more than those who are unable to give to those who come in need, உள்ளி வருநர் – those who come thinking they will get, நசை இழப்போரே – they (those who have and do not give) will lose the love (இழப்போரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), அனையையும் அல்லை – you are not like that, நீயே ஒன்னார் ஆர் எயில் அவர்கட்கு ஆகவும் நுமது என – even when enemies had their forts you considered them yours, பாண் கடன் இறுக்கும் வள்ளியோய் – you are a generous man who did your duty to bards, பூண் கடன் எந்தை நீ இரவலர் புரவே – O lord! do your duty of protecting bards (புரவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 204, பாடியவர்: கழைதின் யானையார், பாடப்பட்டோன்: வல்வில் ஓரி, திணை: பாடாண், துறை: பரிசில்
ஈ என இரத்தல் இழிந்தன்று, அதன் எதிர்
ஈயேன் என்றல் அதனினும் இழிந்தன்று,
கொள் எனக் கொடுத்தல் உயர்ந்தன்று, அதன் எதிர்
கொள்ளேன் என்றல் அதனினும் உயர்ந்தன்று,
தெண்ணீர்ப் பரப்பின் இமிழ் திரைப் பெருங்கடல்  5
உண்ணார் ஆகுப நீர் வேட்டோரே,
ஆவும் மாவும் சென்று உணக் கலங்கிச்
சேறோடு பட்ட சிறுமைத்து ஆயினும்,
உண்ணீர் மருங்கின் அதர் பல ஆகும்
புள்ளும் பொழுதும் பழித்தல் அல்லதை  10
உள்ளிச் சென்றோர் பழியலர், அதனால்
புலவேன், வாழியர் ஓரி, விசும்பின்
கருவி வானம் போல
வரையாது சுரக்கும் வள்ளியோய் நின்னே.

Puranānūru 204, Poet Kalaithin Yānaiyār sang to Valvil Ōri, Thinai: Pādān, Thurai: Parisil
It is a dishonor to say, “Give me something.”
On the other hand, it is a greater dishonor to reply,
“I will give nothing.”  It is superior to say, “Take
this”.  Better than that is to say, “I do not want it”.
People with thirst will not drink the clear water of
the large ocean with roaring waves.  But when a site
has potable water, even if it is not good, mixed with
mud, roiled by cows and horses, there will be many
paths leading to it.

If those in need go to kings and are not given
gifts, times and omens are to be blamed, and not the
kings.   So I do not hate you.   May you live long, Ōri!
You are a generous man who gives gifts without any
limits, like clouds with thunder and lightning in the sky!

Notes:  This is the only poem written by this poet.  Puranānūru poems 152, 153 and 204 were written for Ōri, who ruled Kolli Mountain.  Malaiyamān Kāri of Mullūr desired that mountain.  Ōri learned that from his spies and a war ensued.  Kāri killed He Ōri and usurped his mountain.  Ōri was one of the seven great donors, who were small-region kings.   The seven are Kāri, Ori, Pēkan, Āy, Nalli, Pāri and Athikan – Athikan is Athiyamān, who is mentioned as Ezhini (his clan name) in Puranānūru 158.  கருவி வானம் (13) – இடி மின்னல் முதலிய தொகுதிகளையுடைய முகில்கள்.  கருவி – கருவி தொகுதி (தொல்காப்பியம், உரியியல் 58).

Meanings:  ஈ என இரத்தல் இழிந்தன்று – it is a dishonor to beg, அதன் எதிர் ஈயேன் என்றல் அதனினும் இழிந்தன்று – on the other hand it is even more of a dishonor to say “I won’t give”, கொள் எனக் கொடுத்தல் உயர்ந்தன்று – it is superior to say, “Take this” and give, அதன் எதிர் கொள்ளேன் என்றல் அதனினும் உயர்ந்தன்று – it is even much better than that to say “I will not accept it”, தெண்ணீர் – clear water,  பரப்பின் – spread ocean’s, இமிழ் திரை – roaring waves, பெருங்கடல் – huge ocean, உண்ணார் ஆகுப – they cannot drink, நீர் வேட்டோரே – those who desire water, ஆவும் மாவும் சென்று உண – cows and horses/animals go to drink (உண உண்ண என்பதன் விகாரம்), கலங்கிச் சேறோடு பட்ட – mixed with mud and muddied, சிறுமைத்து ஆயினும் – even if it is bad, உண்ணீர் மருங்கின் – to the place with drinking water, அதர் பல ஆகும் – there are many paths, புள்ளும் பொழுதும் பழித்தல் – omens and times are to be blamed, அல்லதை – other than that (அல்லதை – அல்லது, ஈறு திரிந்தது), உள்ளிச் சென்றோர் – those who think of kings and go, பழியலர் – they do not blame, அதனால் – so, புலவேன் – I do not hate, I am not upset, வாழியர் ஓரி – may you live long O Ōri, விசும்பின் கருவி வானம் போல – like rain with thunder and lightning in the sky, வரையாது சுரக்கும் வள்ளியோய் நின்னே – you who is  generous man who donates without limits

புறநானூறு 205, பாடியவர்: பெருந்தலைச் சாத்தனார், பாடப்பட்டோன்: கடிய நெடுவேட்டுவன், திணை: பாடாண், துறை: பரிசில்
முற்றிய திருவின் மூவராயினும்,
பெட்பு இன்றி ஈதல் யாம் வேண்டலமே,
விறல் சினம் தணிந்த விரை பரிப் புரவி
உறுவர் செல் சார்வு ஆகிச், செறுவர்
தாள் உளம் தபுத்த வாள் மிகு தானை,  5
வெள் வீ வேலிக் கோடைப் பொருந!
சிறியவும் பெரியவும் புழை கெட விலங்கிய
மான் கணம் தொலைச்சிய கடு விசைக் கத நாய்
நோன் சிலை வேட்டுவ! நோய் இலை ஆகுக!
ஆர்கலி யாணர்த் தரீஇய கால் வீழ்த்துக்  10
கடல் வயின் குழீஇய அண்ணலங் கொண்மூ
நீரின்று பெயராங்குத், தேரொடு
ஒளிறு மருப்பு ஏந்திய செம்மல்
களிறின்று பெயரல பரிசிலர் கடும்பே.

Puranānūru 205, Poet Perunthalai Sāthanār to Kadiya Neduvēttuvan, Thinai: Pādān, Thurai: Parisil
Even from the three great kings with immense wealth,
we do not want anything if it’s offered without love.
Enemies with swift horses, their victory rage subsided,
come to you for refuge.  Your army with swords fights
with great strength!

O lord of Kōdai Mountain surrounded by white flower
fences!  O hunter with a sturdy bow with swift, fierce
dogs that destroy herds of deer that block their small
and big paths!  May you be free from disease!

Like the noble clouds, to shower uproarious heavy rains,
plunge into the ocean to collect and do not leave without
water, the families that come to you do not leave without
chariots and fine elephants with bright lifted tusks!

Notes:  Kodai Mountain is Kodaikanal.  This king hailing from Kadiyam town ruled Kodaikanal Mountain area.   This is the only Puranānūru poem written for him.  This poet wrote Puranānūru 151, 164, 165, 205, 209 and 294.  யாணர் – புதிதுபடற் பொருட்டே யாணர்க் கிளவி (தொல்காப்பியம், உரியியல் 83).

Meanings:  முற்றிய திருவின் மூவராயினும் – even from the three abundantly rich kings (மூவராயினும் – உம்மை சிறப்பும்மை), பெட்பு இன்றி – without care, without love, ஈதல் – giving, யாம் வேண்டலமே – we do not want (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), விறல் சினம் தணிந்த – victory rage reduced, விரை பரிப் புரவி உறுவர் – those who ride fast horses come to you, செல் சார்வு ஆகி – become refuge for those who came, செறுவர் – enemies, தாள் உளம் – mind with effort (உளம் – உள்ளம் என்பதன் இடைக்குறை), தபுத்த – ruined, வாள் மிகு தானை – army with swords, வெள் வீ வேலிக் கோடைப் பொருந – O lord of Kōdai mountains surrounded by white flower fences, சிறியவும் பெரியவும் – small and large, புழை கெட விலங்கிய – blocked their small path, மான் கணம் – deer herds, தொலைச்சிய – killed, கடு விசை – rapidly moving, கத நாய் – fierce dogs, நோன் சிலை வேட்டுவ – O hunter with sturdy bows, நோய் இலை ஆகுக – may you be free from disease (இலை – இல்லை என்பதன் விகாரம்), ஆர்கலி யாணர்த் தரீஇய – to give uproarious prosperous rains (தரீஇய – அளபெடை), கால் வீழ்த்து – plunge down, கடல் வயின் – into the ocean, குழீஇய – gathered (அளபெடை), அண்ணலங் கொண்மூ நீரின்று – esteemed clouds without water, பெயரா ஆங்கு – in the manner of not leaving, தேரொடு – with chariots, ஒளிறு மருப்பு ஏந்திய – bright tusks that are lifted, செம்மல் களிறின்று பெயரல – they do not leave without noble elephants, பரிசிலர் கடும்பே – the families of those who come for gifts (கடும்பே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 206, பாடியவர்: ஔவையார், பாடப்பட்டோன்: அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி, திணை: பாடாண், துறை: பரிசில்
வாயிலோயே! வாயிலோயே!
வள்ளியோர் செவி முதல் வயங்கு மொழி வித்தித் தாம்
உள்ளியது முடிக்கும் உரனுடை உள்ளத்து
வரிசைக்கு வருந்தும் இப் பரிசில் வாழ்க்கைப்
பரிசிலர்க்கு அடையா வாயிலோயே!  5
கடுமான் தோன்றல் நெடுமான் அஞ்சி
தன் அறியலன் கொல்? என் அறியலன் கொல்?
அறிவும் புகழும் உடையோர் மாய்ந்தென
வறுந்தலை உலகமும் அன்றே; அதனால்
காவினெம் கலனே, சுருக்கினெம் கலப்பை,  10
மரங்கொல் தச்சன் கை வல் சிறாஅர்
மழுவுடைக் காட்டகத்து அற்றே,
எத்திசைச் செலினும் அத்திசைச் சோறே.

Puranānūru 206, Poet Avvaiyār sang for Athiyamān Nedumān Anji, Thinai: Pādān: Thurai: Parisil
O gatekeeper!  O gatekeeper!
O gatekeeper who never closes the gate against
those who come in need leading lives of pleading,
to sow shining words in the ears of the generous
and gain what they wish for, with their strong
hearts!

Does the lord Nedumān Anji with swift horses not know
himself, or know me?  This is not an empty world where
those with intelligence and fame have died.  So we have
packed our drums in drawstring bags to carry them on
poles.  This world is like the forest where the children of
carpenters go with their axes.  Whether they go this way
or that way, there is rice in all directions!    

Notes:  உ. வே. சாமிநாதையர் உரை (குறுந்தொகை உரையில் ஒளவையார் பற்றின குறிப்பு) – தம்முடைய கூற்றாக அன்றி பாடி இரத்தற்குரிய விறலி முதலியவர்களின் கூற்றுக்களாகவும் புறநானூற்றிலும் பிற நூல்களிலும் காணப்படும்.  ஆராய்வோர் அதனைக் கொண்டு இவரை விறலி முதலியவர்களாக நினைந்து விரைந்து முடிவு செய்து விடுதல் மரபன்று.  அங்ஙனம் பாடுதல் கவிமதமெனக் கொள்ளுதல் முறை.  பிற புலவர்கள் பாடல்களிலும் இம்முறை காணப்படும்.  Puranānūru 87-95, 97-101, 103, 104, 206, 208, 230 (his name is this poem is from his defeat in Thakadur), 231, 232, 235, 315 and 390 were written for this king.  Except for 208, which was written by Perunchithiranār, and 230 by Arisil Kizhār, the rest were written by the poet Avvaiyār.  Avvaiyār and King Athiyamān Nedumān Anji were great friends.   Avvaiyār wrote Puranānūru poems 87-104, 140, 187, 206, 231, 232, 235, 269, 286, 290, 295, 311, 315, 367, 390 and 392.   There was only one Avvaiyār in the entire Sangam literature.  புறநானூறு 371 – பறையொடு தகைத்த கலப்பையென் முரவுவாய்,  மலைபடுகடாம் 13 – காய கலப்பையிர்.  சுருக்கினெம் கலப்பை (10) – ஒளவை துரைசாமி உரை – கட்டினேம் முட்டுக்களை (முரசுகளை), கலம் – யாழுமாம்.

Meanings:  வாயிலோயே – O gatekeeper (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), வாயிலோயே – O gate keeper (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), வள்ளியோர் செவி முதல் – in the ears of the generous, வயங்கு மொழி வித்தி – sow bright words, தாம் உள்ளியது முடிக்கும் – desiring what they want, உரனுடை உள்ளத்து – with hearts with strength, வரிசைக்கு – for respect, for praises, வருந்தும் – are sad, இப் பரிசில் வாழ்க்கை – this life with pleading, பரிசிலர்க்கு – to those who come in need, அடையா வாயிலோயே – O gatekeeper who does not close the gate (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), கடுமான் தோன்றல் நெடுமான் அஞ்சி – Nedumān Anji with swift horses (கடுமான் – பண்புத்தொகை), தன் அறியலன் கொல் – does he not know himself, என் அறியலன் கொல் – does he not know me, அறிவும் புகழும் உடையோர் மாய்ந்தென வறுந்தலை உலகமும் அன்றே – this is not an empty world where those with intelligence and fame have died (அன்றே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), அதனால் – so, காவினெம் கலனே – we will carry our drums/yāzh in bags placed on the ends of balancing poles (கலனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), சுருக்கினெம் கலப்பை – we have packed our drums in drawstring bags, we have packed our yāzh in drawstring bags, மரம் கொல் தச்சன் – carpenters who cut down trees, கை வல் சிறாஅர் – able children, able youngsters (சிறாஅர் – அளபெடை), மழுவுடை – with axes, காட்டு அகத்து – in the forest, அற்றே – it is like that (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), எத்திசைச் செலினும் – no matter which direction we go, அத்திசைச் சோறே – there is food there (சோறே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 207, பாடியவர்: பெருஞ்சித்திரனார், பாடப்பட்டோன்: இளவெளிமான், திணை: பாடாண், துறை: பரிசில்
எழு இனி நெஞ்சம், செல்கம்! யாரோ
பருகுவன்ன வேட்கை இல்வழி,
அருகில் கண்டும் அறியார் போல
அகன் நகவாரா முகன் அழி பரிசில்
தாள் இலாளர் வேளார் அல்லர்,  5
வருகென வேண்டும் வரிசையோர்க்கே
பெரிதே உலகம், பேணுநர் பலரே,
மீளி முன்பின் ஆளி போல
உள்ளம் உள் அவிந்து அடங்காது, வெள்ளென
நோவாதோன் வயின் திரங்கி,  10
வாயா வன் கனிக்கு உலமருவோரே.

Puranānūru 207, Poet Perunchithiranār sang for Ilavelimān, Thinai: Pādān, Thurai: Parisil
Rise up now my heart!  Let us go!
They do desire, those without effort,
who receive gifts from donors who have
no desire in their hearts to give, who turn
their faces away and pretend they don’t know
them even when they see them nearby.

This world is huge for those who seek gifts
and there are many to welcome and protect.
Like a strong and fierce āli, the force within
one will not be contained.  Who would desire
to be ignored for all to see, and stand pitifully
awaiting an unripe, shriveled fruit?

Notes:    This poet wrote Puranānūru 158-163, 207, 208, 237 and 238.  When Velimān was on his death bed, he asked Ilavelimān to take care of poet Perunchithiranār who went in need.  Ilavelimān who was not generous, gave very little to the poet.  The poet went to Kumanan, got abundant gifts and came back to donate a fine elephant to Ilavelimān, thus shaming him (Poem 162).  His frustration with Ilavelimān is revealed in this poem as well.  Puranānūru 162, 207 and 237 were written for this king.  He was the younger brother of Velimān in poem 238.  There are references to Āli in Akanānūru 78, 252, 381, Kurinjippāttu 252, Natrinai 205, Puranānūru 207, Perumpānātruppadai 258 and Porunarātruppadai 139.  Natrinai 205 – ஆளி நன்மான் வேட்டு எழு கோள் உகிர்ப் பூம்பொறி உழுவை தொலைச்சிய வைந் நுதி ஏந்து வெண்கோட்டு வயக் களிறு இழுக்கும்.  ஆளி (பொருநராற்றுப்படை 139) – பொ. வே. சோமசுந்தரனார் உரை – அரிமா, அரிமாப் போன்ற வேறொரு விலங்கென எண்ணவும் இடமுள்ளது.

Meanings:  எழு இனி நெஞ்சம் – rise up my heart, செல்கம் – let us go, யாரோ – who is there, பருகுவன்ன – like they are looking (பருகுவன்ன – கண்களால் பருகுவது போல்), வேட்கை இல்வழி – when there is no desire அருகில் கண்டும் – even when they see near them, அறியார் போல – like they do not know, அகன் நகவாரா – without happiness in their minds, without inner happiness (அகன் – அகம் என்பதன் போலி), முகன் அழி – turning their faces, changing their face expressions (முகன் – முகம் என்பதன் போலி), பரிசில் – gifts, தாள் இலாளர் – those without effort, வேளார் – they do not desire, அல்லர் – they are not, (வேளார் அல்லர் – they do desire), வருகென வேண்டும் – welcoming them, வரிசையோர்க்கே பெரிதே உலகம் – the world is huge for those who seek gifts (வரிசையோர்க்கே, பெரிதே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), பேணுநர் பலரே – there are many who protect us (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), மீளி – strong, முன்பின் ஆளி போல – like a powerful āli, it is probably a lion, உள்ளம் உள் அவிந்து அடங்காது – feelings not  suppressed and contained, வெள்ளென – clearly/for all to see, நோவாதோன் வயின் திரங்கி – standing sad in front of a person without any sympathy, வாயா – unripe, வன் கனிக்கு உலமருவோரே – who will agonize over a fruit that is not ripe enough (உலமருவோரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 208, பாடியவர்: பெருஞ்சித்திரனார், பாடப்பட்டோன்: அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி, திணை: பாடாண், துறை: பரிசில்
குன்றும் மலையும் பல பின் ஒழிய
வந்தனென் பரிசில் கொண்டனென் செலற்கு என,
நின்ற என் நயந்து அருளி ஈது கொண்டு
ஈங்கனம் செல்க தான் என, என்னை
யாங்கு அறிந்தனனோ, தாங்கரும் காவலன்? 5
காணாது ஈத்த இப்பொருட்கு யானோர்
வாணிகப் பரிசிலன் அல்லேன், பேணித்
தினை அனைத்து ஆயினும், இனிது அவர்
துணை அளவு அறிந்து நல்கினர் விடினே.

Puranānūru 208, Poet: Perunchitharanār sang for Athiyamān Nedumān Anji, Thinai: Pādān, Thurai: Parisil
When I stood there and said that I have crossed many
hills and mountains to come to him for a reward, he
showed me great kindness and asked me to take what
I wanted, this king who is difficult to withstand
by his enemies.  What did he know of me?

I am not like a merchant who considers these gifts
as merchandise, to take gifts given without being seen.
It would be sweet if he knows my worth and gives me
a gift with desire, even if it were tiny like millet!

Notes:  Puranānūru 87-95, 97-101, 103, 104, 206, 208, 230 (his name is this poem is from his defeat in Thakadur), 231, 232, 235, 315 and 390 were written for this king.  Except for 208, which was written by Perunchithiranār, and 230 by Arisil Kizhār, the rest were written by the poet Avvaiyār.  Avvaiyār and King Athiyamān Nedumān Anji were great friends.

Meanings:  குன்றும் மலையும் பல பின் ஒழிய வந்தனென் – I came leaving hills and mountains behind, I came passing hills and mountains,  பரிசில் கொண்டனென் செலற்கு என – when I said that I have come to get gifts and leave, நின்ற என் நயந்து அருளி – he showed loving kindness to me who stood there, ஈது கொண்டு – with this (இது, ஈது எனச் சுட்டு நீண்டது), ஈங்கனம் செல்க – take these and go, தான் என என்னை யாங்கு அறிந்தனனோ – what did he know of me, தாங்கு அரும் காவலன் – this king who is difficult to withstand by his enemies (தாங்கு அரும் – தடுத்தற்கு அரிய), காணாது ஈத்த – given without seeing, இப்பொருட்கு – for these things, யானோர் வாணிகப் பரிசிலன் அல்லேன் – I am not one who treats gifts like merchandise, பேணி – with desire, with care, தினை அனைத்து ஆயினும் – even if it were just like a millet, இனிது அவர் துணை அளவு அறிந்து நல்கினர் விடினே – it will be sweet if he knows my suitable capacity and gives (விடினே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 209, பாடியவர்: பெருந்தலைச் சாத்தனார், பாடப்பட்டோன்: மூவன், திணை: பாடாண்: துறை: பரிசில் கடாநிலை
பொய்கை நாரை போர்வில் சேக்கும்
நெய்தல் அம் கழனி நெல் அரி தொழுவர்
கூம்புவிடு மென் பிணி அவிழ்ந்த ஆம்பல்
அகல் அடை அரியல் மாந்திக், தெண் கடல்
படுதிரை இன் சீர்ப் பாணி தூங்கும்  5
மென்புல வைப்பின் நன்னாட்டுப் பொருந!
பல் கனி நசைஇ அல்கு விசும்பு உகந்து,
பெருமலை விடர் அகம் சிலம்ப முன்னிப்,
பழனுடைப் பெருமரம் தீர்ந்தெனக் கையற்றுப்
பெறாது பெயரும் புள்ளினம் போல, நின்  10
நசைதர வந்து நின் இசை நுவல் பரிசிலென்
வறுவியேன் பெயர்கோ? வாள் மேம்படுந!
ஈயாய் ஆயினும் இரங்குவென் அல்லேன்,
நோய் இலை ஆகுமதி பெரும! நம்முள்
குறு நணி காண்குவதாக நாளும்,  15
நறும் பல் ஒலிவரும் கதுப்பின் தேமொழித்
தெரி இழை மகளிர் பாணி பார்க்கும்
பெருவரை அன்ன மார்பின்,
செரு வெஞ்சேய், நின் மகிழ் இருக்கையே.

Puranānūru 209, Poet Perunthalai Sāthanār sang to Moovan, Thinai: Pādān, Thurai: Parisil Kadā Nilai
Lord of a fine country with towns,
where storks from lakes rest on haystacks
in the beautiful fields with neythal flowers,
pointed buds of white waterlilies loosen
their tightness to bloom, and paddy reapers
sway to the sweet rhythmic beat of the clear
ocean’s roaring waves as they drink liquor
on the wide white waterlily leaves!

Must I go back with empty hands, like flocks of birds
that desire to eat abundant fruits, fly high in the sky
as their sounds reverberate in mountain caves, and get
disappointed when the huge tree has no fruit?

I came here with the desire to sing your fame.  Even
if you don’t give me anything, I will not grieve, O
Greatness who is a master of the sword!
May you live without any disease!   Your women with
fragrant thick hair, sweet words and chosen jewels
wait for your chest.   You are like Murukan who loves
wars.  May those in your court realize how close we are!

Notes:  This poet wrote Puranānūru 151, 164, 165, 205, 209 and 294. This is the only Puranānūru poem written for this leader.  There was a Moovan who was killed by Cheraman Kanaikkāl Irumporai who plucked his teeth and embedded them on his fortress gate. ஒளவை துரைசாமி உரை – இவன் அந்த மூவனோ வேறோ தெரிந்திலது.  நற்றிணை 378 – முழங்கு திரை முழவின் பாணியின் பைபய பழம் புண் உறுநரின் பரவையின் ஆலும்.   மதி – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26).

Meanings:  பொய்கை நாரை – storks from the lakes, போர்வில் சேக்கும் – rest on haystacks, நெய்தல் அம் கழனி – beautiful fields with neythal flowers, நெல் அரி தொழுவர் – laborers who reap paddy, கூம்புவிடு மென் பிணி அவிழ்ந்த ஆம்பல் – closed/pointed buds of white waterlilies have loosened their delicate ties and blossomed, அகல் அடை அரியல் மாந்தி – drink alcohol on its wide leaves, தெண் கடல் – clear ocean, படுதிரை – roaring waves, pounding waves, இன் சீர்ப் பாணி – with sweet rhythm, தூங்கும் – swaying, மென்புல – wet land, வைப்பின் – with towns, நன்னாட்டுப் பொருந – O lord of the fine country, பல் கனி நசைஇ – desiring many fruits, அல்கு விசும்பு உகந்து – flying high in the sky, பெருமலை விடர் அகம் சிலம்ப – their sounds resounding in mountain caves, முன்னிப் பழனுடைப் பெருமரம் – go toward the huge tree with fruits (பழன் – பழம் என்பதன் போலி), தீர்ந்தெனக் கையற்று – helpless that it ended, பெறாது பெயரும் – leave without getting, புள்ளினம் போல – like the flocks of birds, நின் நசை தர வந்து – came to you with desire, நின் இசை நுவல் – to sing your fame, பரிசிலென் வறுவியேன் பெயர்கோ – should I who came to get gifts leave empty handed, வாள் மேம்படுந – O greatness who is master of the sword, ஈயாய் ஆயினும் – even if you do not give, இரங்குவென் அல்லேன் – I will not grieve, நோய் இலை ஆகுமதி – may you live without disease (இலை – இல்லை என்பதன் விகாரம், ஆகுமதி – மதி முன்னிலையசை, an expletive of the second person), பெரும – O lord, நம்முள் குறுநணி காண்குவதாக – let them see us close, நாளும் – daily, நறும் பல் ஒலிவரும் கதுப்பின் – with fragrant thick hair, தேமொழி – sweet words, தெரி இழை மகளிர் – women with chosen jewels, பாணி பார்க்கும் – look for the proper time, பெருவரை அன்ன மார்பின் – on the huge mountain-like chest, செரு வெஞ்சேய் – Murukan who likes battles, நின் மகிழ் இருக்கையே – your happy court (இருக்கையே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 210, பாடியவர்: பெருங்குன்றூர் கிழார், பாடப்பட்டோன்: சேரமான் குடக்கோச் சேரல் இரும்பொறை, திணை: பாடாண், துறை: பரிசில் கடாநிலை
மன்பதை காக்கும் நின் புரைமை நோக்காது
அன்பு கண் மாறிய அறன் இல் காட்சியொடு,
நும்மனோரும் மற்று இனையர் ஆயின்,
எம்மனோர் இவண் பிறவலர் மாதோ;
செயிர் தீர் கொள்கை எம் வெங்காதலி  5
உயிர் சிறிது உடையள் ஆயின், எம் வயின்
உள்ளாது இருத்தலோ அரிதே; அதனால்
“அறன் இல் கூற்றம் திறனின்று துணியப்
பிறன் ஆயினன் கொல்? இறீஇயர் என் உயிர்!” என
நுவல்வுறு சிறுமையள் பல புலந்து உறையும்  10
இடுக்கண் மனையோள் தீரிய இந்நிலை
விடுத்தேன், வாழியர் குருசில்! உதுக்காண்!
அவல நெஞ்சமொடு செல்வல், நின் கறுத்தோர்
அருங்கடி முனை அரண் போலப்
பெருங் கையற்ற என் புலம்பு முந்துறுத்தே.  15

Puranānūru 210, Poet Perunkundrur Kizhār sang for Cheraman Kudakko Cheral Irumporai, Thinai: Pādān, Thurai: Parisil Kadā Nilai
People like me should not be born here,
if great men like you lose kindness, appear without
justice, do not protect people, nor consider charity.

My loving wife with faultless principles, her life frail,
rare that she does not think about me, worries that
unfair Kootruvan has got me boldly without discretion.
She lives with distress and hatred and wishes that her
life be gone.  Because of this, I am leaving, to reduce
the burden of my wife.   O Lord!  May you have a long
life!  Look there!  Letting my helpless poverty precede
me, I am leaving now in despair, like the well-guarded
forts of your enemies that are assaulted by you!

Notes:  Puranānūru poems 210 and 211 were written for this king.   This poet wrote Puranānūru 147, 210, 211, 266 and 318.

Meanings:  மன்பதை காக்கும் – protecting people, நின் புரைமை நோக்காது – not considering your greatness, அன்பு கண் மாறிய – losing kindness, அறன் இல் காட்சியொடு நும்மனோரும் – people like you appearing without justice (அறன் – அறம் என்பதன் போலி), மற்று இனையர் ஆயின் எம்மனோர் இவண் பிறவலர் – people like me should not be born here, மாதோ – மாது, ஓ அசைநிலைகள், expletives, செயிர் தீர் கொள்கை – faultless principles, எம் வெங்காதலி – my beloved wife, உயிர் சிறிது உடையள் ஆயின் – since her life is frail, எம் வயின் உள்ளாது இருத்தலோ அரிதே – it is rare that she would not be thinking of me (அறன் – அறம் என்பதன் போலி), அதனால் – so, அறன் இல் கூற்றம் – Kootruvan who is unfair, திறனின்று துணிய – that he got me without discretion boldly, பிறன் ஆயினன் கொல் – has he died, இறீஇயர் என் உயிர் – may my life be ruined (இறீஇயர் – அளபெடை, வியங்கோள் வினைமுற்று விகுதி, verb ending with a command, இகழ்ச்சிப் பொருளில் வந்தது, used to show ill will), என – thus, நுவல்வுறு – to say, சிறுமையள் பல புலந்து உறையும் – she lives with distress and much hatred, இடுக்கண் மனையோள் தீரிய இந்நிலை விடுத்தேன் – to end my sad wife’s suffering I am leaving now, வாழியர் குருசில் – may you live long O king, உதுக்காண் – look there, அவல நெஞ்சமொடு செல்வல் – I am leaving with a distressed heart, நின் கறுத்தோர் அருங்கடி முனை அரண் போல – like the well protected forts of your enemies, பெரும் கையற்ற – very helpless, என் புலம்பு முந்துறுத்தே – I am letting my poverty go before me (முந்துறுத்தே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 211, பாடியவர்: பெருங்குன்றூர் கிழார், பாடப்பட்டோன்: சேரமான் குடக்கோச் சேரல் இரும்பொறை, திணை: பாடாண்: துறை: பரிசில் கடாநிலை
அஞ்சுவரு மரபின் வெஞ்சினப் புயல் ஏறு
அணங்குடை அரவின் அருந்தலை துமிய
நின்று காண்பன்ன நீள் மலை மிளிரக்
குன்று தூவ எறியும் அரவம் போல,
முரசு எழுந்து இரங்கும் தானையோடு தலைச்சென்று  5
அரைசு படக் கடக்கும் உரை சால் தோன்றல்! நின்
உள்ளி வந்த ஓங்கு நிலைப் பரிசிலென்,
“வள்ளியை ஆதலின் வணங்குவன் இவன்” எனக்
கொள்ளா மாந்தர் கொடுமை கூற, நின்
உள்ளியது முடித்தோய் மன்ற, முன்னாள்  10
கை உள்ளது போல் காட்டி வழிநாள்
பொய்யொடு நின்ற புற நிலை வருத்தம்
நாணாய் ஆயினும், நாணக் கூறி என்
நுணங்கு செந்நா அணங்க ஏத்திப்,
பாடப் பாடப் பாடு புகழ் கொண்ட நின்  15
ஆடு கொள் வியன் மார்பு தொழுதனென் பழிச்சிச்
செல்வல் அத்தை, யானே வைகலும்
வல்சி இன்மையின் வயின் வயின் மாறி,
இல் எலி மடிந்த தொல் சுவர் வரைப்பின்
பாஅல் இன்மையின் பல் பாடு சுவைத்து,  20
முலைக்கோள் மறந்த புதல்வனொடு
மனைத் தொலைந்திருந்த என் வாணுதல் படர்ந்தே.

Puranānūru 211, Poet Perunkundrur Kizhār sang to Cheraman Kudakko Cheral, Thinai: Pādān, Thurai: Parisil Kadā Nilai
O Greatness with fame, whose loud army attacks and
wins wars with enemy kings whose armies advance,
as your drums surge and roar like fierce thunder that
chops off the fierce heads of fearing snakes and breaks
tall mountains that stand and appear like they are
watching the earth, and shatters hills!

I, a man of honor, came here thinking about your
generosity.  I thought you will respect me.  I told
you about the cruelties of those who don’t give.
You did what you had planned.  On the previous
day you showed that you had gifts, but on the next
day when it was not true, you were not embarassed.
Yet, with my small eloquent tongue, I sang humbly your
praises until my tongue hurt, causing embarrassment.
I will bow humbly to your victorious wide chest, praise
you and leave for my house with no food, its old walls
wrecked by rats, where my wife with bright forehead
holds our son who sucks without getting milk.

Notes:  Puranānūru poems 210 and 211 were written for this king.  This poet wrote Puranānūru 147, 210, 211, 266 and 318.  There is a convention that thunder ruins and kills snakes.  Akanānūru 68, 92, 119, 182, 202, 274, 323, 328, Kalithokai 45, 113, Kurunthokai 158, 190, 268, 391 and Natrinai 37, 51, 114, 129, 238, 255, 264, 347, 383, Puranānūru 17, 37, 58, 126, 211, 366 and 369 have similar descriptions of thunder ruining or killing snakes.   மன்ற – மன்றவென் கிளவி தேற்றஞ் செய்யும் (தொல்காப்பியம், இடையியல் 17).  வாள் – வாள் ஒளி ஆகும் (தொல்காப்பியம் உரியியல் 71).  பழிச்சும் – பரவும் பழிச்சும் வழுத்தின் பொருள – (தொல்காப்பியம், உரியியல் 86).

Meanings:  அஞ்சுவரு மரபின் – with the nature/tradition of causing fear, வெஞ்சின – with great rage, புயல் ஏறு – thundering clouds (புயல் – ஆகுபெயர் முகிலுக்கு), அணங்குடை அரவின் – of fierce snakes, of fearing snakes, அருந்தலை துமிய – their fierce heads to be chopped, நின்று காண்பன்ன – like standing and watching, நீள் மலை – tall mountains, மிளிர – causing the mountains to roll, causing the mountains to break, குன்று தூவ எறியும் – attacks shattering hills, அரவம் போல – like sounds, முரசு எழுந்து – drums surges, இரங்கும் தானையோடு – with a loud army, தலைச்சென்று அரைசு படக் கடக்கும் – goes and clashes against and wins over enemy kings, உரை சால் – with great fame, தோன்றல் – O greatness, நின் உள்ளி வந்த ஓங்கு நிலைப் பரிசிலென் – I am a man of honor who came thinking about you for gifts, வள்ளியை ஆதலின் – since you are a generous donor, வணங்குவன் இவன் என – that he will be humble and charitable, that he will respect, கொள்ளா மாந்தர் கொடுமை கூற – to tell you about the cruelties of those who do not accept, நின் உள்ளியது – what you thought, முடித்தோய் மன்ற – you did it for sure, முன்னாள் கை உள்ளது போல் காட்டி – on the previous day you showed that you have gifts, வழிநாள் – next day, பொய்யொடு – with a lie, நின்ற புற நிலை வருத்தம் நாணாய் – you were not embarrassed when I stood humbly, you were not embarrassed that I stood at your back door, ஆயினும் – yet, நாணக் கூறி – said causing embarrassment, என் நுணங்கு செந்நா – my small elegant tongue, அணங்க – to be hurt, to soften, ஏத்திப் பாடப் பாடப் பாடு – I sing humbly praising, புகழ் கொண்ட – with fame, நின் ஆடு கொள் வியன் மார்பு – your victorious wide chest, தொழுதனென் பழிச்சிச் செல்வல் – I will bow humbly and praise and leave, அத்தை – அசைநிலை, an expletive, யானே – me (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), வைகலும் வல்சி இன்மையின் – being without food every day, வயின் வயின் மாறி – moved from place to place, இல் எலி மடிந்த – ruined by house rats, தொல் சுவர் வரைப்பின் – between old walls, பாஅல் இன்மையின் பல் பாடு – struggling greatly without milk (பாஅல் – அளபெடை), சுவைத்து முலைக்கோள் மறந்த புதல்வனொடு – with my son who forgot to suckle from the breasts, மனைத் தொலைந்திருந்த – staying at home, என் வாள் நுதல் படர்ந்தே – go to my wife with a victorious bright forehead, go to my wife with a beautiful bright forehead (வாள் நுதல் – அன்மொழித்தொகை, படர்ந்தே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 212, பாடியவர்: பிசிராந்தையார், பாடப்பட்டோன்: கோப்பெருஞ்சோழன், திணை: பாடாண், துறை: இயன் மொழி
நுங்கோ யார் என வினவின், எங்கோக்
களமர்க்கு அரித்த விளையல் வெங்கள்
யாமைப் புழுக்கின் காமம் வீட ஆரா,
ஆரல் கொழுஞ் சூடு அம் கவுள் அடாஅ,
வைகு தொழில் மடியும் மடியா விழவின்  5
யாணர் நல் நாட்டுள்ளும், பாணர்
பைதல் சுற்றத்துப் பசிப் பகை ஆகிக்
கோழியோனே கோப்பெருஞ்சோழன்,
பொத்தில் நண்பின் பொத்தியொடு கெழீஇ,
வாய் ஆர் பெருநகை வைகலும் நக்கே.  10

Puranānūru 212, Poet Pisirānthaiyār sang for Kōperunchozhan, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi
If you ask me who my king is, my king rules
a prosperous fine country where laborers drink
filtered, aged, desirable liquor and eat cooked
tortoises, their cheeks bulging with roasted
eels, as they forget their occupation and
celebrate perpetual festivals.
He is enemy to the hunger of bards and their
suffering relatives.  He is Kōperunchozhan of
Uraiyur, friend of Pothi, with whom he has a
perfect friendship filled with laughter every day.

Notes:  Pothi mentioned in the poem is poet Pothiyār, a friend of Kōperunchozhan (poems 217, 220, 221 and 222).  Pothiyār joined gave up his life after the birth of his son.  Puranānūru poems 67, 212, 213, 217, 218, 219, 220, 221, 222, and 223 were written for this king.   The king wrote poems 214, 215 and 216.  The poet Pisirānthaiyār wrote Puranānūru 67, 184, 191 and 212.  King Kōperunchozhan sat facing the north and killed himself since he had problems with his sons.  The poet Pisirānthaiyār who was his friend, joined him in death.  Also, there were other poets who sat near the king and starved to death along with him, facing the north.  கோழி – உறையூர்.  யாணர் – புதிதுபடற் பொருட்டே யாணர்க் கிளவி (தொல்காப்பியம், உரியியல் 83).  அடாஅ – செய்யா என்னும் வாய்பாட்டு வினையெச்சம்.  எதிர்மறைச் சொல்போல் காணப்படினும் உடன்பாட்டுப் பொருள் தருவது.  அடாஅ – அடக்கி என்பது பொருள்.  செய்யா என்னும் வாய்பாட்டு வினையெச்சம்.  எதிர்மறைச் சொல்போல் காணப்படினும் உடன்பாட்டுப் பொருள் தருவது.  ஆரா – ஆர்ந்து, செய்யா என்னும் வாய்பாட்டு வினையெச்சம்.  எதிர்மறைச் சொல்போல் காணப்படினும் உடன்பாட்டுப் பொருள் தருவது.

Meanings:  நுங்கோ யார் என வினவின் – if you ask me who my king is, எங்கோ – my king, களமர்க்கு – to the field laborers, அரித்த – filtered, விளையல் வெங்கள் – aged desirable liquor, யாமைப் புழுக்கின் – with cooked tortoises, காமம் வீட – for their desire to end, ஆரா – they eat, ஆர்ந்து,  ஆரல் – eels, கொழுஞ்சூடு – roasted big meat pieces, அங்கவுள் அடாஅ – contained in the lovely cheeks, filled the lovely cheeks (அடாஅ – அளபெடை), வைகு தொழில் மடியும் – forgetting their jobs they do, மடியா விழவின் – with perpetual festivals, யாணர் – prosperity, நல் நாட்டுள்ளும் – in (his) good country, பாணர் – bards, பைதல் சுற்றத்து – to the suffering relatives, பசிப் பகையாகி – became the enemy of hunger, கோழியோனே – he is the king in Uraiyur (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), கோப்பெருஞ்சோழன் – Kōperunchozhan, பொத்து இல் – without blemish, perfect, நண்பின் பொத்தியொடு கெழீஇ – with close friendship with poet Pothi (கெழீஇ – அளபெடை), வாயார் பெருநகை – truthful great joy, வைகலும் நக்கே – happiness every day (நக்கே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 213, பாடியவர்: புல்லாற்றூர் எயிற்றியனார், பாடப்பட்டோன்: கோப்பெருஞ்சோழன், திணை: வஞ்சி, துறை: துணை வஞ்சி
மண்டு அமர் அட்ட மதனுடை நோன் தாள்,
வெண்குடை விளக்கும் விறல் கெழு வேந்தே!
பொங்கு நீர் உடுத்த இம் மலர்தலை உலகத்து,
நின் தலைவந்த இருவரை நினைப்பின்,
தொன்றுறை துப்பின் நின் பகைஞரும் அல்லர்,  5
அமர் வெங்காட்சியொடு மாறு எதிர்பு எழுந்தவர்
நினையுங் காலை, நீயும் மற்று அவர்க்கு
அனையை அல்லை, அடு மான் தோன்றல்!
பரந்துபடு நல்லிசை எய்தி, மற்று நீ
உயர்ந்தோர் உலகம் எய்திப் பின்னும்  10
ஒழித்த தாயம் அவர்க்கு உரித்து அன்றே;
அதனால் அன்னது ஆதலும் அறிவோய்! நன்றும்
இன்னும் கேண்மதி, இசை வெய்யோயே!
நின்ற துப்பொடு நின் குறித்து எழுந்த
எண்ணில் காட்சி இளையோர் தோற்பின்,  15
நின் பெரும் செல்வம் யார்க்கும் எஞ்சுவையே?
அமர் வெஞ்செல்வ! நீ அவர்க்கு உலையின்,
இகழுநர் உவப்பப் பழி எஞ்சுவையே!
அதனால் ஒழிக தில் அத்தை நின் மறனே! வல் விரைந்து
எழுமதி! வாழ்க நின் உள்ளம்! அழிந்தோர்க்கு  20
ஏமம் ஆகும் நின் தாள் நிழல் மயங்காது
செய்தல் வேண்டுமால், நன்றே வானோர்
அரும் பெறல் உலகத்து ஆன்றவர்
விதும்புறு விருப்பொடு விருந்து எதிர்கொளற்கே.

Puranānūru 213, Pullātrūr Eyitriyanār sang to Kōperunchozhan – when his two sons fought with him
O victorious king with great
strength and effort
who kills in ferocious battles!
You with a bright white umbrella
that protects!
If you think about the two men who
are advancing against you in this wide
world that is surrounded by overflowing
oceans, they are not ancient enemies of
yours with strength.
If your sons who have risen up against
you think, they will know that you are not
their enemy,
O lord owning murderous elephants!

You have earned wide-ranging reputation,
and when you go to the higher world
the rights that you would relinquish
will be theirs by inheritance.
So understand this well, and listen to me,
O King who desires glory!

If these youngsters who have risen up
against you with strength and thoughtless
ideas lose, to whom will you leave your
great wealth, O king who desires battles?
If you lose to them,
people who despise you will be joyous
and you will earn blame!

Destroy your martial courage!
Rise up fast.  May your heart live long!
If the shade afforded by your feet
which is a refuge to those in distress
not lose respect,
and for those in the hard-to-attain world
where celestials live to receive you as
a guest among them, you must act well!

Notes:  This is the only poem written by this poet, who came from a town called Pullatrūr.  Puranānūru poems 67, 212, 213, 217, 218, 219, 220, 221, 222, and 223 were written for this king.   The king wrote poems 214, 215 and 216.   The poet approached the King Kōperunchozhan when he was getting ready to wage a war against his sons who were fighting with him, and sang this.  This caused the king to change his mind.  He sat facing north, starved and killed himself.  The poet Pisirānthaiyār, who was his friend, joined him in death.  Also, there were other poets who sat near the king and starved to death along with him, facing the north.  மதி – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26).

Meanings:  மண்டு அமர் அட்ட – killing in close battles, மதனுடை நோன் தாள் – great strength and effort, வெண்குடை விளக்கும் – umbrella that brightens (the world), விறல் கெழு வேந்தே – O victorious brave king, பொங்கு நீர் உடுத்த – surrounded by the ocean with overflowing water, இம் மலர்தலை – this big place, this wide place, உலகத்து – in the world, நின் தலைவந்த இருவரை நினைப்பின் – if you think about these two men coming to attacking you, தொன்றுறை துப்பின் நின் பகைஞரும் அல்லர் – they are not your ancient enemies with strength, அமர் வெங்காட்சியொடு மாறு எதிர்பு எழுந்தவர் – those who have risen up against you in enmity in a desired battle, நினையுங் காலை – when they think about it, நீயும் மற்று அவர்க்கு அனையை அல்லை – that you are not an enemy of that nature to them (மற்று – அசைநிலை, an expletive), அடு மான் தோன்றல் – O lord of murderous elephants, பரந்துபடு நல்லிசை எய்தி – you have gained wide-ranging reputation, மற்று நீ உயர்ந்தோர் உலகம் எய்தி – when you go the world of the superior ones (மற்று – அசைநிலை, an expletive), பின்னும் – after that, ஒழித்த தாயம் அவர்க்கு உரித்து அன்றே – your right that you relinquish would be theirs (அன்றே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), அதனால் – so, அன்னது ஆதலும் அறிவோய் – O you who understands what will happen, நன்றும் – greatly, இன்னும் கேண்மதி – listen to me further (மதி – முன்னிலையசை, an expletive of the second person), இசை வெய்யோயே – O you who longs for fame, நின்ற துப்பொடு – with strength, நின் குறித்து – targeting you, marking you,  எழுந்த எண் இல் காட்சி இளையோர் தோற்பின் – if the youngsters who rise up to you with thoughtless ideas lose, நின் பெரும் செல்வம் யார்க்கும் எஞ்சுவையே – to whom will leave your great wealth (எஞ்சுவையே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), அமர் வெஞ்செல்வ – O ruler desiring battles, நீ அவர்க்கு உலையின் – if you should lose to them, இகழுநர் உவப்ப – those who dislike you will rejoice, பழி எஞ்சுவையே – you will end up with blame (எஞ்சுவையே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), அதனால் – so, ஒழிக தில் அத்தை நின் மறனே – destroy your martial courage (தில் – விழைவின்கண் வந்த இடைச்சொல், a particle which implies desire, அத்தை – அசைநிலை, an expletive), வல் விரைந்து எழுமதி – rise up with strength (மதி – முன்னிலையசை, an expletive of the second person), வாழ்க நின் உள்ளம் – may your mind live for long, அழிந்தோர்க்கு ஏமம் ஆகும் நின் தாள் நிழல் – your feet which is refuge to those who suffer, மயங்காது செய்தல் வேண்டுமால் – you should do without confusion (வேண்டுமால் – ஆல் – அசைநிலை, an expletive), நன்றே – good act (ஏகாரம் அசைநிலை), வானோர் – the celestials, those in heaven, அரும் பெறல் உலகத்து ஆன்றவர் – those in the world that is difficult to attain (அரும் பெறல் – பெறல் அரும் – பெறுவதற்கு அரிய, ஆன்றவர் – பொருந்தியவர்), விதும்புறு விருப்பொடு விருந்து எதிர்கொளற்கே – they will receive you among them rapidly as a desired guest (கொளற்கே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 214, பாடியவர்: கோப்பெருஞ்சோழன், திணை: பொதுவியல், துறை: பொருண்மொழிக் காஞ்சி
செய்குவம் கொல்லோ நல்வினை எனவே
ஐயம் அறாஅர், கசடு ஈண்டு காட்சி
நீங்கா நெஞ்சத்துத் துணிவு இல்லோரே;
யானை வேட்டுவன் யானையும் பெறுமே,
குறும்பூழ் வேட்டுவன் வறுங்கையும் வருமே;  5
அதனால் உயர்ந்த வேட்டத்து உயர்ந்திசினோர்க்குச்
செய்வினை மருங்கின் எய்தல் உண்டு எனின்,
தொய்யா உலகத்து நுகர்ச்சியும் கூடும்;
தொய்யா உலகத்து நுகர்ச்சி இல் எனின்,
மாறிப் பிறப்பின் இன்மையும் கூடும்; 10
மாறிப் பிறவார் ஆயினும் இமயத்துக்
கோடுயர்ந்தன்ன தம்மிசை நட்டுத்
தீதில் யாக்கையொடு மாய்தல் தவத்தலையே.

Puranānūru 214, Poet: King Kōperunchozhan, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Porunmozhi Kānji
Those who have no strength, whose views are
greatly flawed, will have doubts about their
actions.  A hunter who hunts for an elephant will
find it.  A hunter who hunts for a quail will return
with empty hands.

So for noble men with high aspirations,
who because of their own actions, achieve what
they want, there will be pleasures in the upper
world.  Even if they do not attain the pleasures
of the upper world, they might not have to be born
again and attain sorrow.  If they are never to be born
again, it would be great to die with a faultless body,
with one’s fame as high as the tall Himalayas

Notes:  சின் – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26, சின் என்பது இசின் என்பதன் முதற்குறை – ச. பாலசுந்தரம் உரை), அவற்றுள், இகுமும் சின்னும் ஏனை இடத்தொடும் தகு நிலை உடைய என்மனார் புலவர் (தொல்காப்பியம், இடையியல் 27).

Meanings:  செய்குவம் கொல்லோ – will we do, நல்வினை – good acts, எனவே – so, ஐயம் அறாஅர் – they do not remove their doubts (அறாஅர் – அளபெடை), கசடு ஈண்டு காட்சி – views with abundant flaws, நீங்கா – not removed, நெஞ்சத்து – with hearts, துணிவு இல்லோரே – those who have no strength, யானை வேட்டுவன் – an elephant hunter, யானையும் பெறுமே – he will get an elephant, குறும்பூழ் – quail, காடை, வேட்டுவன் – hunter, வறுங்கையும் வருமே – he will return with empty hands (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), அதனால் – so, உயர்ந்த வேட்டத்து – those will high aspirations, உயர்ந்திசினோர்க்கு – to the noble men (இசின் படர்க்கையின்கண் வந்தது, an expletive of the third person), செய்வினை மருங்கின் – because of good deeds, எய்தல் உண்டெனின் – if they achieve that, தொய்யா உலகத்து – in the upper world, நுகர்ச்சியும் கூடும் – pleasures will accumulate, தொய்யா உலகத்து – in the upper world , நுகர்ச்சி இல்லெனின் – even if there are no pleasures, மாறிப் பிறப்பின் இன்மையும் கூடும் – possible to be born again and achieve sorrow, மாறிப் பிறவார் ஆயினும் – if they never have to be born again, இமயத்துக் கோடு உயர்ந்தன்ன – like the tall peaks of the Himalayas, தம்மிசை நட்டு – establishing one’s fame, தீது இல் யாக்கையொடு – with a pure body, மாய்தல் – to die, தவத்தலையே – it  is very special, ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive

புறநானூறு 215, பாடியவர்: கோப்பெருஞ்சோழன், திணை: பாடாண், துறை: இயன் மொழி
கவைக் கதிர் வரகின் அவைப்புறுவாக்கல்
தாதெரு மறுகின் போதொடு பொதுளிய
வேளை வெண்பூ வெண்தயிர்க் கொளீஇ,
ஆய் மகள் அட்ட அம் புளி மிதவை
அவரை கொய்யுநர் ஆர மாந்தும்  5
தென்னம் பொருப்பன் நன்னாட்டு உள்ளும்
பிசிரோன் என்ப, என் உயிர் ஓம்புநனே,
செல்வக் காலை நிற்பினும்
அல்லல் காலை நில்லலன் மன்னே.

Puranānūru 215, Poet:  King Kōperunchozhan, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi
They say Ānthai lives in Pisir town in the
southern king’s fine country with Pothikai
Mountain, where a herder woman cooks a
meal with fork-eared pounded millet,
pours on it white curds and white velai
flowers that grow in profusion on the streets
with cow dung dust, and serves with gravy
with lovely tamarind, for avarai bean pickers
to eat to their full.

He is one who nurtures my life!  Even though
he stayed away from me when I was wealthy,
he will not stay away in my time of pain!

Notes:  Puranānūru poems 67, 212, 213, 217, 218, 219, 220, 221, 222, and 223 were written for this king.   The king wrote poems 214, 215 and 216.  King Kōperunchozhan utters these words to the wise men who say that poet Pisiranthaiyār will not come to join him in death.  King Kōperunchozhan sat facing the north and killed himself since he had problems with his sons.  The poet Pisirānthaiyār, who was his friend, came from far away Pandiya Nadu and joined him in death.  Also, there were other poets who sat near the king and starved to death along with him, facing the north.  தாது எரு – அகநானூறு 165 – தாது எரு மறுகின் மூதூர், குறுந்தொகை 46 – மன்றத்து எருவின் நுண் தாது, நற்றிணை – 271 பைந்தாது எருவின் வைகு, கலித்தொகை 103 – தாது எரு மன்றத்து, கலித்தொகை 108 – தாது உக்கன்ன தாது எரு மன்றத்து, புறநானூறு 33 – தாது எரு மறுகின், புறநானூறு 215 – தாது எரு மறுகின், புறநானூறு 311 – தாது எரு மறுகின், பதிற்றுப்பத்து 13-17 – தாது எரு மறுத்த கலி அழி மன்றத்து மலைபடுகடாம் 531 – தாது எருத் ததைந்த முற்றம்.

Meanings:  கவைக் கதிர் – forked grain spears, வரகின் – of milllet, அவைப்புறு – pounded,  ஆக்கல் – cooked, தாது எரு மறுகின் – on the streets with cow dung dust, on the streets with pollen dust, on the streets with dust, போதொடு – with flowers, பொதுளிய – filled, வேளை – vēlai flowers, Sida rhombifolia, Rhomb-leaved morning mallow, வெண்பூ – white flowers, வெண்தயிர்க் கொளீஇ – with white curds, poured white curds (கொளீஇ – அளபெடை), ஆய் மகள் – herder woman, அட்ட – cooked, அம் புளி – lovely tamarind, fine tamarind, மிதவை – porridge, gruel, அவரை – avarai beans, field beans, கொய்யுநர் – those who pluck, ஆர மாந்தும் – they eat abundantly, தென்னம் பொருப்பன் – the southern king who owns a mountain (Pothikai), நன்னாட்டு உள்ளும் – inside his good land, பிசிரோன் –  the poet Ānthai from Pisir town, Pisirānthai, என்ப – they say, என் உயிர் ஓம்புநனே – my friend who protects my life (ஓம்புநனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), செல்வக் காலை – when I was rich, when I was ruling and had wealth, நிற்பினும் – even though he stayed away, அல்லல் காலை – in times of pain, நில்லலன் – he will not stay away from me, மன்னே – மன், ஏ அசைநிலைகள், expletives

புறநானூறு 216, பாடியவர்: கோப்பெருஞ்சோழன், திணை: பாடாண், துறை: இயன் மொழி
“கேட்டல் மாத்திரை அல்லது யாவதும்
காண்டல் இல்லாது யாண்டு பல கழிய,
வழு இன்று பழகிய கிழமையர் ஆயினும்,
அரிதே தோன்றல், அதற்பட ஒழுகல்” என்று
ஐயம் கொள்ளன்மின், ஆர் அறிவாளீர்!  5
இகழ்வு இலன் இனியன் யாத்த நண்பினன்
புகழ் கெட வரூஉம் பொய் வேண்டலனே;
தன் பெயர் கிளக்கும் காலை “என் பெயர்
பேதைச் சோழன்” என்னும் சிறந்த
காதற் கிழமையும் உடையன், அதன்தலை 10
இன்னது ஓர் காலை நில்லலன்,
இன்னே வருகுவன் ஒழிக்க அவற்கு இடமே.

Puranānūru 216, Poet:  King Kōperunchozhan, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi
O wise men! Do not doubt him!
You say, “O lord!  You have heard
of him, but have not seen him though
many years have passed.  It is rare
that he will come, despite your faultless,
close friendship with him.  He will not
act on that friendship now.”

He has never hurt me.  He is a sweet man.
He is my intimate friend.  He respects me.
will not ruin his renown by deception.
Whenever he offers his name, he says, “My
name is that of a naïve Chozhan.” He has
great love for me.  He has the right.  And so,
he will not stay away from me at a time like this.
He will come soon!  Keep a place for him!

Notes:  Puranānūru poems 67, 212, 213, 217, 218, 219, 220, 221, 222, and 223 were written for this king.   The king wrote poems 214, 215 and 216.  King Kōperunchozhan sat facing the north and killed himself since he had problems with his sons.  The poet Pisirānthaiyār, who was his friend, came from far away Pandiya Nadu and joined him in death.  Also, there were other poets who sat near the king and starved to death along with him, facing the north.  According to the traditional interpretation, the king and poet Pisirānthaiyār had never met in person, but had a deep friendship.  பேதைச் சோழன் (9) –  ஒளவை துரைசாமி உரை –  பேதைச் சோழன் என்றது தான் தன்னை இழித்துக் கூறியது.

Meanings:  கேட்டல் மாத்திரை – to the extent of hearing about him, அல்லது – other than that, not, யாவதும் – even a little bit, காண்டல் இல்லாது – without seeing, யாண்டு பல கழிய – many years have passed, வழுவின்று பழகிய கிழமையர் ஆயினும் – even though you have a faultless close rightful friendship with him, அரிதே – it is rare (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), தோன்றல் – O lord, அதற்பட ஒழுகல் – acting on that, என்று ஐயம் கொள்ளன்மின் – do not doubt that (மின் – முன்னிலைப் பன்மை வினைமுற்று விகுதி, a verbal plural suffix of the second person), ஆர் அறிவாளீர் – O people with great intelligence, இகழ்வு இலன் – he has no negative traits, he has not disrespected me, இனியன் – he is a sweet man, யாத்த நண்பினன் – he is a close friend, புகழ் கெட வரூஉம் – ruining fame (வரூஉம் – அளபெடை), பொய் வேண்டலனே – he does not lie (வேண்டலனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), தன் பெயர் கிளக்கும் காலை – whenever he utters my name as his name, என் பெயர் – my name, பேதைச் சோழன் – naive Chozhan, என்னும் – he says, சிறந்த – is special, காதற் கிழமையும் உடையன் – he has flawless love for me (கிழமையும் – உம்மை உயர்வு சிறப்பு), அதன்தலை – more than that, இன்னது ஓர் காலை நில்லலன் – he will not stay away from me now in this situation, இன்னே வருகுவன் – he will come soon, ஒழிக்க அவற்கு இடமே – reserve a  space for him (இடமே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 217, பாடியவர்: பொத்தியார் – பிசிராந்தையார் பற்றியும் கோப்பெருஞ்சோழன் பற்றியும், திணை: பொதுவியல், துறை: கையறு நிலை
நினைக்கும் காலை மருட்கை உடைத்தே,
எனைப் பெரும் சிறப்பினோடு ஈங்கு இது துணிதல்
அதனினும் மருட்கை உடைத்தே பிறன் நாட்டுத்
தோற்றம் சான்ற சான்றோன் போற்றி,
இசை மரபு ஆக, நட்புக் கந்தாக,  5
இனையதோர் காலை ஈங்கு வருதல்;
“வருவன்” என்ற கோனது பெருமையும்,
அது பழுது இன்றி வந்தவன் அறிவும்,
வியத்தொறும் வியத்தொறும் வியப்பு இறந்தன்றே;
அதனால் தன் கோல் இயங்காத் தேயத்து உறையும்  10
சான்றோன் நெஞ்சுறப் பெற்ற தொன்று இசை
அன்னோனை இழந்த இவ் உலகம்,
என் ஆவது கொல்? அளியது தானே.

Puranānūru 217, Poet Pothiyār sang for Pisiranthaiyār and Kōperunchozhan, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Kaiyaru Nilai
It is amazing, when thinking about the
king who decided to give up his life.
Even more amazing is that a wise man
who lives in another country, a man of
renown, with friendship as his support,
should come here at this sorrowful time.

The pride of the king who said that his friend
would come, and the wisdom of the faultless
one who came, is a wonder of wonders!

What will become of this world when it loses
a king of long-standing glory who owned the
heart of a noble man living in a land where the
king’s justice rod did not reach?  It is pitiable!

Notes:  This poet wrote Puranānūru 217, 220, 221, 222 and 223.  Puranānūru poems 67, 212, 213, 217, 218, 219, 220, 221, 222, and 223 were written for this king.   The king wrote poems 214, 215 and 216.   King Kōperunchozhan sat facing the north and killed himself since he had problems with his sons.  The poet Pisirānthaiyār who was his friend, came from far away Pandiya Nadu and joined him in death.  The poet Pothiyār, along with other poets wanted to sit with him and die.  The king bade Pothiyār to attend to his pregnant wife and come later, after his son was born.  Pothiyār came after the birth of his son and sat next to the king’s memorial stone and died.

Meanings:  நினைக்கும் காலை – when thinking about it (about the king who sat facing the north to give up his life), மருட்கை உடைத்தே – it is amazing (உடைத்தே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), எனைப் பெரும் சிறப்பினோடு – even with greatness, ஈங்கு – here, இது துணிதல் – with strength for this, அதனினும் மருட்கை உடைத்தே – more amazing than that (உடைத்தே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), பிறன் நாட்டுத் தோற்றம் சான்ற சான்றோன் – the wise man who lives in another country, Pisirānthaiyār, போற்றி இசை மரபு ஆக – a man with great renown, நட்புக் கந்தாக – friendship as a staff, friendship as a support, இனையதோர் காலை ஈங்கு வருதல் – that he should come here at this sorrowful/difficult time, வருவன் என்ற கோனது பெருமையும் – the pride of the king who said that he will come, அது பழுது இன்றி வந்தவன் அறிவும் – the wisdom of the faultless man who came, வியத்தொறும் வியத்தொறும் வியப்பு இறந்தன்றே – it is very much a wonder of wonders (இறந்தன்றே – இறந்தன்று – கைமிக்கது, ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), it is a surprise of surprises, அதனால் – so, தன் கோல் இயங்காத் தேயத்து – in the land where he does not rule with his justice rod, in the land where he does not rule with his scepter, உறையும் சான்றோன் – the wise man who lives there, நெஞ்சுறப் பெற்ற தொன்று இசை அன்னோனை இழந்த – to lose that man with ancient fame who had Pisirānthaiyār in his heart, இவ் உலகம் என் ஆவது கொல் – what will happen to this world, அளியது தானே – it is pitiable, it is pitiful (தானே – தான், ஏ அசைநிலைகள், expletives)

புறநானூறு 218, பாடியவர்: கண்ணகனார், பாடப்பட்டோர்:  பிசிராந்தையார், கோப்பெருஞ்சோழன், திணை: பொதுவியல், துறை: கையறு நிலை
பொன்னும், துகிரும், முத்தும், மன்னிய
மா மலை பயந்த காமரு மணியும்,
இடை படச் சேய ஆயினும், தொடை புணர்ந்து
அருவிலை நன்கலம் அமைக்கும் காலை
ஒருவழித் தோன்றியாங்கு, என்றும் சான்றோர்  5
சான்றோர் பாலர் ஆப,
சாலார் சாலார் பாலர் ஆகுபவே.

Puranānūru 218, Poet Kannakanār sang for Kōperunchozhan and Pisiranthaiyār, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Kaiyaru Nilai
Though they arise far from one another, lovely
gems yielded by immovable mountains, gold,
coral and pearls fastened together, make a fine
ornament of immense value.  So are the noble
people who are found in the company of noble
people and vile people who are with vile people!

Notes:   This is the only poem written by this poet.  This was written by the poet, when he saw King Pisiranthaiyār starving to death, facing north.  Puranānūru poems 67, 212, 213, 217, 218, 219, 220, 221, 222, and 223 were written for this king.   The king wrote poems 214, 215 and 216.

Meaning:  பொன்னும் – gold, துகிரும் – and coral, முத்தும் – and pearls, மன்னிய – immovable, stable, மாமலை – huge mountains, பயந்த – yielded, காமரு மணியும் – and beautiful gems, sapphire (காமர் + மருவும்: காமர் – கா எனக் கடைக்குறைந்து நின்றது, மருவும் – மவ்வீறு சந்தியால் கெட்டு ஈற்றுமிசை உகரம் மெய்யொடுங்கெட்டது), இடைபட – having land between, சேய ஆயினும் – even though they come far away from each other, தொடை புணர்ந்து – fastened together, அருவிலை நன்கலம் – expensive fine jewels, precious fine jewels, அமைக்கும் காலை – when they are fixed like that, ஒருவழித் தோன்றியாங்கு – like they arose in one single place, என்றும் – always, சான்றோர் சான்றோர் பாலர் ஆப – wise people are found in the company of wise, சாலார் சாலார் பாலர் ஆகுபவே – those without wisdom will be found with those without wisdom, vile people are found in the company of the vile (ஆகுபவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 219, பாடியவர்: கருவூர்ப் பெருஞ்சதுக்கத்துப் பூதநாதனார், பாடப்பட்டோன்: கோப்பெருஞ்சோழன், திணை: பொதுவியல், துறை: கையறு நிலை
உள் ஆற்றுக் கவலைப் புள்ளி நீழல்
முழூஉ வள்ளூரம் உணக்கும் மள்ள
புலவுதி மாதோ நீயே
பலரால் அத்தை நின் குறி இருந்தோரே.

Puranānūru 219, Poet Karuvūr Perunchathukkathu Poothanākanār sang to Kōperunchozhan, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Kaiyaru Nilai
O warrior who is wasting away your body flesh
under the dappled shade on this islet in the river!
You seem to be angry with me.  There are many
who have complied with your wishes and sat with you!

Notes:  The poet Perumkaruvūr Sathukkathu Poothanākanār sang this when he saw king Kōperunchozhan facing north and starving himself to death.  The king was dying and unable to talk.  The poet takes it as the king being angry with him.  Puranānūru poems 67, 212, 213, 217, 218, 219, 220, 221, 222, and 223 were written for this king.   The king wrote poems 214, 215 and 216.   This is the only poem written by this poet.  மள்ள (2) – ஒளவை துரைசாமி உரை – அரசு துறந்து வடக்கிருந்து உயிர் நீத்த மிகுதியான் ‘மள்ள’ என்றார்.

Meanings:  உள் ஆற்று – inside the river, கவலை – splitting way, river islet (ஆற்றிடைக் குறை, அரங்கம்), புள்ளி நீழல் – dotted shade, dappled shade (நீழல் – நிழல் என்பதன் நீட்டல் விகாரம்), முழூஉ வள்ளூரம் உணக்கும் – wasting away all your body flesh (முழூஉ – அளபெடை), மள்ள – O warrior, புலவுதி மாதோ நீயே – you appear to hate me, you appear to be angry with me (மாதோ – மாது, ஓ அசைநிலைகள், expletives), பலரால் – many (ஆல் – அசைநிலை),  அத்தை – அசைநிலை, an expletive, நின் குறி இருந்தோரே – those who complied to your wish (இருந்தோரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 220, பாடியவர்: பொத்தியார், பாடப்பட்டோன்: கோப்பெருஞ்சோழன், திணை: பொதுவியல், துறை: கையறு நிலை
பெருஞ்சோறு பயந்து பல் யாண்டு புரந்த
பெருங்களிறு இழந்த பைதல் பாகன்,
அது சேர்ந்து அல்கிய அழுங்கல் ஆலை
வெளில் பாழாகக் கண்டு கலுழ்ந்தாங்குக்
கலங்கினேன் அல்லனோ யானே, பொலந்தார்த்  5
தேர் வண் கிள்ளி போகிய
பேர் இசை மூதூர் மன்றம் கண்டே?

Puranānūru 220, Poet Pothiyār sang for Kōperunchozhan on seeing Uraiyur city, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Kaiyaru Nilai
Like an elephant keeper
who protected his huge elephant
for many years, providing it great
balls of rice, grieving on seeing its
pitiable stall and the post ruined,
was I not distressed when I looked at the
public square of the renowned ancient
city which Killi wearing a gold garland
and donating chariots, had left?

Notes:  This poet wrote Puranānūru 217, 220, 221, 222 and 223.  Puranānūru poems 67, 212, 213, 217, 218, 219, 220, 221, 222, and 223 were written for this king.   The king wrote poems 214, 215 and 216.  After Pothiyār saw Kōperunchozhan facing north and starving himself to death, he returned to Uraiyur, the Chozha capital, wept and sang this song.  Kōperunchozhan sat facing the north and died, when he had problems with his sons.  The poet Pothiyār, along with other poets wanted to sit with him and die.  The king bade Pothiyār to attend to his pregnant wife and come later.  Pothiyār came after the birth of his son and sat next to the king’s memorial stone and died.   John Ralston Marr does not agree with the ancient colophon (which was written a few centuries after the poems – possibly around the 4th century) where the word ‘போகிய’ is interpreted as dead.  He thinks it could be just that the king left the city.

Meanings:  பெரும் சோறு பயந்து – gave big balls of rice, பல் யாண்டு புரந்த – protected for many years, பெரும் களிறு இழந்த பைதல் பாகன் – sad elephant keeper who lost his big male elephant, அது சேர்ந்து – where it used to be, அல்கிய – stayed, அழுங்கல் ஆலை – pitiable/loud shed/stall/pavilion, வெளில் பாழாகக் கண்டு – on seeing the post ruined, கலுழ்ந்தாங்கு – like how he cried, கலங்கினேன் அல்லனோ யானே – was I not distressed, did I not cry (யானே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), பொலந்தார் – golden garland, தேர் வண் – donated chariots, கிள்ளி போகிய – Killi (Chozhan) left/passed on, பேர் இசை மூதூர் மன்றம் கண்டே – on seeing the public grounds of the very famous town (கண்டே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 221, பாடியவர்: பொத்தியார், பாடப்பட்டோன்: கோப்பெருஞ்சோழன், திணை: பொதுவியல், துறை: கையறு நிலை
பாடுநர்க்கு ஈத்த பல் புகழன்னே,
ஆடுநர்க்கு ஈத்த பேர் அன்பினனே,
அறவோர் புகழ்ந்த ஆய் கோலன்னே,
திறவோர் புகழ்ந்த திண் நண்பினனே,
மகளிர் சாயன் மைந்தர்க்கு மைந்து,  5
துகள் அறு கேள்வி உயர்ந்தோர் புக்கில்
அனையன் என்னாது அத் தக்கோனை
நினையாக் கூற்றம் இன் உயிர் உய்த்தன்று,
பைதல் ஒக்கல் தழீஇ அதனை
வைகம் வம்மோ வாய்மொழிப் புலவீர்,  10
நனந்தலை உலகம் அரந்தை தூங்கக்
கெடுவில் நல்லிசை சூடி,
நடுகல் ஆயினன் புரவலன் எனவே.

Puranānūru 221, Poet Pothiyār sang for Kōperunchozhan, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Kaiyaru Nilai
He was well-renowned for giving gifts to singers!
He was a greatly kind to dancers he gifted!
He was praised by the righteous for his just scepter!
His friendship was praised by the discerning!
He was gentle with women and powerful to strong
men!  He sheltered the great ones of faultless Vedas!

Not considering all this, Kootruvan, without thinking,
seized his sweet life, the man with distinction.
Embrace your grieving families and come!
Let us berate Kootruvan, O poets of honest words,
for causing this wide world to suffer,
making the man who sheltered us and took on fine,
faultless fame, to become a memorial stone!

Notes:   This poet wrote Puranānūru 217, 220, 221, 222 and 223.  Puranānūru poems 67, 212, 213, 217, 218, 219, 220, 221, 222, and 223 were written for this king.   The king wrote poems 214, 215 and 216.    Memorial stones were erected for warriors and kings.  Puranānūru poems 221, 223, 232, 260, 261, 263, 264, 265, 329, and 335 have references to memorial stones.  King Kōperunchozhan sat facing north and died, when he had problems with his sons.  The poet Pothiyār, along with other poets wanted to sit with him and die.  The king bade Pothiyār to attend to his pregnant wife and come later.  Pothiyār came after the birth of his son and sat next to the king’s memorial stone and died.   In 222, the poet Pothiyār speaks in front of the memorial stone of King Kōperunchozhan.   நனந்தலை – அகன்ற இடம், நனம் – நனவே களனும் அகலமும் செய்யும் (தொல்காப்பியம் உரியியல் 80).

Meanings:  பாடுநர்க்கு ஈத்த பல் புகழன்னே – he was well renowned for giving gifts to singers (புகழன்னே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), ஆடுநர்க்கு ஈத்த பேர் அன்பினனே – he showed great kindness to dancers he gifted to (அன்பினனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), அறவோர் புகழ்ந்த ஆய் கோலன்னே – he was praised by the righteous for his just scepter (analyzed and fair), திறவோர் புகழ்ந்த திண் நண்பினனே – his firm friendship was praised by the discerning (நண்பினனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), மகளிர் சாயன் – he was gentle to women (சாயன் – ஆகுபெயர்), மைந்தர்க்கு மைந்து – he was powerful to powerful men (மைந்து – ஆகுபெயர்), துகள் அறு கேள்வி உயர்ந்தோர் புக்கில் – he sheltered the great ones of the faultless Vedas (புக்கில் – ஆகுபெயர், வினைத்தொகை, elliptical compound in which a verbal root forms the first component), அனையன் என்னாது – not considering that he was such a person, அத் தக்கோனை – that man with distinction, நினையாக் கூற்றம் – Kootruvan who did not think, இன் உயிர் உய்த்தன்று – seized his sweet life, பைதல் ஒக்கல் தழீஇ – embrace your grieving families, அதனை வைகம் வம்மோ – you come! let us berate it (மோ – முன்னிலையசை, an expletive of the second person), வாய்மொழிப் புலவீர் – O poets whose words are honest, நனந்தலை உலகம் – the world with wide spaces, அரந்தை தூங்க – suffer in sorrow, sway in sorrow, கெடு இல் – without fault (கேடு என்பது கெடு எனக் குறைந்து நின்றது), நல்லிசை – fine fame, சூடி – wore, took on, நடுகல் ஆயினன் – he became a memorial stone, புரவலன் – the man who protected us, our patron, எனவே – for that, ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive

புறநானூறு 222, பாடியவர்: பொத்தியார், பாடப்பட்டோன்: கோப்பெருஞ்சோழன், திணை: பொதுவியல், துறை: கையறு நிலை
“அழல் அவிர் வயங்கிழைப் பொலிந்த மேனி,
நிழலினும் போகா நின் வெய்யோள் பயந்த
புகழ் சால் புதல்வன் பிறந்த பின் வா” என
என் இவண் ஒழித்த அன்பிலாள!
எண்ணாது இருக்குவை அல்லை,  5
என் இடம் யாது மற்று இசை வெய்யோயே?

Puranānūru 222, Poet Pothiyār sang for Kōperunchozhan, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Kaiyaru Nilai
O king without kindness!  You chased me away
saying, “Come here after your famed son is born
to your beloved wife who does not leave your
shade, her body glowing with bright jewels
burnished in fire.”
It is not that you don’t think about it, you who
desire fame!  Where is my place?

Notes:  This poet wrote Puranānūru 217, 220, 221, 222 and 223.  Puranānūru poems 67, 212, 213, 217, 218, 219, 220, 221, 222, and 223 were written for this king.   The king wrote poems 214, 215 and 216.   Pothiyār returned after his son was born, and sang this song to the memorial stone of the Kōperunchozhan.   Memorial stones were erected for warriors and kings.  Puranānūru poems 221, 223, 232, 260, 261, 263, 264, 265, 329, and 335 have references to memorial stones.  King Kōperunchozhan sat facing north and died, when he had problems with his sons.  The poet Pothiyār, along with other poets wanted to sit with him and die.  The king bade Pothiyār to attend to his pregnant wife and come later.  Pothiyār came after the birth of his son and sat next to the king’s memorial stone and died.  In this poem, he talks to the memorial stone of Kōperunchozhan.

Meanings:  அழல் – flame, அவிர் – gleaming, வயங்கிழை – bright ornaments, பொலிந்த மேனி – glowing body, beautiful body, நிழலினும் போகா – she does not leave your shade, நின் வெய்யோள் – the one desired by you, பயந்த – yielded, புகழ் சால் புதல்வன் – son with great fame, பிறந்த பின் வா – come after he is born, என – thus, என் இவண் ஒழித்த – you chased me away from here, you dismissed me from here, அன்பிலாள – O one without love, எண்ணாது இருக்குவை அல்லை – it is not that you don’t think about it (my feelings), என் இடம் யாது – where is my space, மற்று – அசைநிலை, an expletive, இசை வெய்யோயே – you who desire fame (வெய்யோயே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 223, பாடியவர்: பொத்தியார், பாடப்பட்டோன்: கோப்பெருஞ்சோழன், திணை: பொதுவியல், துறை: கையறு நிலை
பலர்க்கு நிழலாகி, உலகம் மீக்கூறித்,
தலைப்போகன்மையின் சிறுவழி மடங்கி,
நிலைபெறு நடுகல் ஆகியக் கண்ணும்,
இடங்கொடுத்து அளிப்ப மன்ற, உடம்போடு
இன்னுயிர் விரும்பும் கிழமைத்  5
தொல் நட்புடையார் தம் உழைச் செலினே.

Puranānūru 223, Poet Pothiyār sang for Kōperunchozhan, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Kaiyaru Nilai
They became shade to many and were
praised by the world.  When they could
not achieve their goals, they sat down
in tiny spaces and became eternal
memorial stones.

If those with ancient friendship,
with closeness that sweet life desires to
have with the body, come to them,
they will certainly make space for them!

Notes:  This poet wrote Puranānūru 217, 220, 221, 222 and 223.  Puranānūru poems 67, 212, 213, 217, 218, 219, 220, 221, 222, and 223 were written for this king.   The king wrote poems 214, 215 and 216.  Kōperunchozhan gave Pothiyār a place, even though he was a memorial stone. As the poet sat facing north to starve himself to death, he sang this song.  Memorial stones were erected for warriors and kings.  Puranānūru poems 221, 223, 232, 260, 261, 263, 264, 265, 329, and 335 have references to memorial stones.  In 222, the poet Pothiyār speaks to the memorial stone of king Kōperunchozhan.   Kōperunchozhan sat facing north and died, when he had problems with his sons.  The poet Pothiyār, along with other poets wanted to sit with him and die.  The king bade Pothiyār to attend to his pregnant wife and come later.  Pothiyār came after the birth of his son and sat next to the king’s memorial stone and died.  மன்ற – மன்றவென் கிளவி தேற்றஞ் செய்யும் (தொல்காப்பியம், இடையியல் 17).

Meanings:  பலர்க்கு நிழலாகி – becoming shade to many, உலகம் மீக்கூறி – being praised by the world, தலைப்போகன்மையின் – since they could not go to the end of ruling, since they could not achieve their ruling goals, சிறுவழி மடங்கி – contained in small places, நிலைபெறு நடுகல் ஆகியக் கண்ணும் – even when they became eternal memorial stones, even when they became memorial stones with their fame etched, இடங்கொடுத்து அளிப்ப – they offer them space, மன்ற – certainly, for sure, உடம்போடு இன்னுயிர் விரும்பும் கிழமைத் தொல் நட்புடையார் – those with rightful long-standing friendships that are like sweet life’s desire for a body, தம் – their, உழை – side, செலினே – if they come, ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive

புறநானூறு 224, பாடியவர்: கருங்குழல் ஆதனார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் கரிகால் பெருவளத்தான் (கரிகாலன்), திணை: பொதுவியல், துறை: கையறு நிலை
அருப்பம் பேணாது அமர் கடந்ததூஉம்;
துணை புணர் ஆயமொடு தசும்புடன் தொலைச்சி,
இரும் பாண் ஒக்கல் கடும்பு புரந்ததூஉம்;
அறம் அறக் கண்ட நெறி மாண் அவையத்து,
முறைநற்கு அறியுநர் முன்னுறப் புகழ்ந்த  5
தூ இயற் கொள்கைத் துகள் அறு மகளிரொடு,
பருதி உருவின் பல் படைப் புரிசை
எருவை நுகர்ச்சி யூப நெடுந்தூண்
வேத வேள்வித் தொழில் முடித்ததூஉம்;
அறிந்தோன் மன்ற அறிவுடையாளன்;  10
இறந்தோன் தானே அளித்து இவ்வுலகம்;
அருவி மாறி அஞ்சுவரக் கருகிப்.
பெருவறம் கூர்ந்த வேனில் காலைப்
பசித்த ஆயத்துப் பயன் நிரை தருமார்,
பூ வாள் கோவலர் பூவுடன் உதிரக்  15
கொய்து கட்டு அழித்த வேங்கையின்,
மெல்லியல் மகளிரும் இழை களைந்தனரே.

Puranānūru 224, Poet Karunkulal Āthanār sang for Chozhan Karikāl Peruvalathān (Karikālan), Thinai: Pothuviyal, Thurai: Kaiyaru Nilai
He was victorious in battles, not sparing enemy
fortresses.  He drank pots of liquor with friends, and
took care of bards and relatives.
Surrounded by his faultless women with pure principles,
he performed Vedic rituals in the court of righteousness
where justice is practiced, where those with knowledge
stand and praise, within the many circular walls where
a post rises next to where vultures are fed.
He with all that knowledge and wisdom died and now
this world needs to be pitied.

Like vēngai trees that cattle herders strip with their
sharp swords to feed their hungry cattle in the fierce
heat of summer when waterfalls dry up, cutting
the branches as the flowers drop,
his delicate natured women discarded their jewels.

Notes:  Puranānūru poems 7, 66 and 224 were written for Karikālan.   This poet wrote Puranānūru poems 7 and 224, both for king Karikālan.   The Pathuppāttu song Pattinappālai was also written for King Karikālan, who brought prosperity to his Chozha kingdom.  He was tutored by his uncle, poet Irumpidarthalaiyār from an early age.  மதுரைக்காஞ்சி 352 – பல் படைப் புரிசை.  மன்ற – மன்றவென் கிளவி தேற்றஞ் செய்யும் (தொல்காப்பியம், இடையியல் 17).

Meanings:  அருப்பம் பேணாது – not respecting enemy fortresses, அமர் கடந்ததூஉம் – winning battles (கடந்ததூஉம் – அளபெடை), துணை புணர் ஆயமொடு – with close friends, தசும்புடன் தொலைச்சி – reduced pots of liquor, drank pots of liquor, இரும் பாண் ஒக்கல் – large families of bards, கடும்பு புரந்ததூஉம் – taking care of relatives (புரந்ததூஉம் – அளபெடை), அறம் அற கண்ட – just ways seen, நெறி மாண் அவையத்து – in the court of righteousness, முறை நற்கு அறியுநர் – those who know the proper methods, முன்னுறப் புகழ்ந்த – stand in front and praise, தூ இயற் கொள்கை – principles of pure nature, துகள் அறு மகளிரொடு – with his faultless women, பருதி உருவின் – in the shape of the sun, in circular shape, பல் படைப் புரிசை – many rows of walls, many levels of walls, எருவை நுகர்ச்சி யூப – posts for vultures to eat, பிணம் தின்னும் கழுகு, Indian black vulture, Pondicherry vulture, red-headed vulture, நெடுந்தூண் – tall pillars, வேத வேள்வித் தொழில் முடித்ததூஉம் – finished the Vedic rituals (முடித்ததூஉம் – அளபெடை), அறிந்தோன் மன்ற அறிவுடையாளன் இறந்தோன் – the intelligent man who certainly knew well died, தானே – தான், ஏ அசைநிலைகள், expletives, அளித்து இவ்வுலகம் – this world is pitiful, அருவி மாறி – waterfalls change, அஞ்சுவர – fierce, கருகிப் பெருவறம் கூர்ந்த வேனில் – dried up very much in very hot summer, காலை – at that time, பசித்த ஆயத்துப் பயன் நிரை தருமார் – to feed their hungry cattle herds, பூ வாள் – swords to cut flowers, கோவலர் – cattle herders, பூவுடன் உதிரக் கொய்து – plucked as flowers fall, கட்டு அழித்த வேங்கையின் மெல்லியல் மகளிரும் இழை களைந்தனரே – delicate natured women removed their jewels like kino trees which are ruined, Pterocarpus marsupium (களைந்தனரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 225, பாடியவர்: ஆலத்தூர் கிழார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் நலங்கிள்ளி, திணை: பொதுவியல், துறை: கையறு நிலை
தலையோர் நுங்கின் தீங்சோறு மிசைய,
இடையோர் பழத்தின் பைங்கனி மாந்தக்,
கடையோர் விடுவாய்ப் பிசிரொடு சுடு கிழங்கு நுகர,
நிலமலர் வையத்து வலமுறை வளைஇ,
வேந்து பீடழித்த ஏந்து வேல் தானையொடு,  5
ஆற்றல் என்பதன் தோற்றம் கேள் இனிக்,
கள்ளி போகிய களரி அம் பறந்தலை,
முள்ளுடை வியன் காட்டதுவே, நன்றும்
சேட்சென்னி நலங்கிள்ளி கேட்குவன் கொல் என
இன்னிசைப் பறையொடு வென்றி நுவலத்,  10
தூக்கணங்குரீஇத் தூங்கு கூடு ஏய்ப்ப
ஒருசிறைக் கொளீஇய திரிவாய் வலம்புரி
ஞாலங் காவலர் கடைத்தலைக்,
காலைத் தோன்றினும் நோகோ யானே.

Puranānūru 225, Poet Ālathur Kizhār sang for Chozhan Nalankilli, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Kaiyaru Nilai
Listen O heart!  Those in the front ate sweet
palmyra seeds, those in the middle eat sweet
palmyra fruits, those at the end split and ate roasted
tubers with sticky skins, in his vast army with raised
spears, that destroyed the pride of kings and circled
the wide world with land with might.  Look now!
His land has become wasteland forest where kalli
and thorn bushes thrive.

The right-whorled conch shells with twisted mouths,
used to hang like the dangling nests of weaver birds,
in the palaces of kings, unused, for fear that Chētchenni
Nalankilli might think that they were proclaiming
victory along with drums if blown, and attack them,
ruining their strengths.  Now, even when I hear the
conch shell sounds at the gates of these kings who
protect the earth, to wake them up, I suffer in pain.

Notes:  The poet sang this poem after the death of Chozhan Nalankilli.  Puranānūru 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 45, 68, 225, 382 and 460 were written for this Chozha king.   This king wrote Puranānūru 73 and 75.  Ālathur Kizhār who came from a town called Ālathūr, wrote Puranānūru 34, 36, 69, 225 and 324.  கேள் இனி (6) – உ. வே. சாமிநாதையர் உரை- கேள் இனி என்பது நெஞ்சினை.  காலைத் தோன்றினும் (14) – ஒளவை துரைசாமி உரை – பள்ளியெழுச்சிக் காலத்தே தோன்றினும்.

Meanings:  தலையோர் – those in front, நுங்கின் தீங்சோறு மிசைய – eat the sweet flesh of palm seeds, இடையோர் பழத்தின் பைங்கனி மாந்த – those in the middle eat the fresh palm fruits, கடையோர் விடுவாய்ப் பிசிரொடு சுடு கிழங்கு நுகர – those in the back eat the split roasted roots with sticky skins after their ends were removed – panankilangu, நிலம் மலர் வையத்து வலமுறை வளைஇ – circled the earth with wide land with strength (வளைஇ – அளபெடை), வேந்து பீடழித்த ஏந்து வேல் தானையொடு – with his army which ruined the pride of kings by lifting its spears, ஆற்றல் என்பதன் தோற்றம் – because it was considered as strong, கேள் இனி – listen now my heart, கள்ளி போகிய – with cactus, களரி அம் பறந்தலை – the dry wasteland, the saline wasteland (அம் – அம் சாரியை), முள்ளுடை வியன் காட்டதுவே – in the vast forest with thorns (காட்டதுவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), நன்றும் – greatly, சேட்சென்னி நலங்கிள்ளி கேட்குவன் கொல் – will Chētchenni Nalankilli listen, இன்னிசைப் பறையொடு வென்றி நுவல – victory sounds of sweet parai drums struck, தூக்கணங்குரீஇத் தூங்கு கூடு ஏய்ப்ப – like the hanging nests of weaver birds (குரீஇ – அளபெடை), ஒரு சிறைக் கொளீஇய – were on one side (கொளீஇய – அளபெடை), திரிவாய் – twisted mouths, twisted ends, வலம்புரி – right whorled conch shells, ஞாலங் காவலர் கடைத்தலை – at the gates of kings who protects the world, காலைத் தோன்றினும் – even when the conch sounds appear in the mornings to wake up the kings, நோகோ யானே – I am in pain (நோகோ – நோகு செய்கென்னும் தன்மை வினை, ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive, இரக்கக் குறிப்பு, implying pity, யானே- ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 226, பாடியவர்: மாறோக்கத்து நப்பசலையார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் குளமுற்றத்துத் துஞ்சிய கிள்ளிவளவன், திணை: பொதுவியல், துறை: கையறு நிலை
செற்றன்று ஆயினும், செயிர்த்தன்று ஆயினும்,
உற்றன்று ஆயினும், உய்வின்று மாதோ;
பாடுநர் போலக் கைதொழுது ஏத்தி,
இரந்தன்று ஆகல் வேண்டும், பொலந்தார்
மண்டு அமர் கடக்கும் தானைத்  5
திண் தேர் வளவன் கொண்ட கூற்றே.

Puranānūru 226, Poet Mārōkkathu Nappasalaiyār sang for Chozhan Kulamuttrathu Thunjiya Killivalavan, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Kaiyaru Nilai – the poet sang this after the death of the king
If Kootruvan had come burning with
inner rage or revealing his rage openly,
or just touched him, he would have
been unable to escape.  He must have
come with his palms pressed together
and praised with respect, like a singer,
to take Valavan who wore a gold garland,
whose chariots were sturdy, and whose
army won victories in harsh battles!

Notes:  Puranānūru poems 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 46, 69, 70, 173, 226, 227, 228, 373, 386, 393 and 397 were written for this Chozha king.   This female poet from Mārōkam town which is near Korkai, wrote Puranānūru 37, 39, 126, 174, 226, 280 and 383.

Meanings:  செற்றன்று ஆயினும் – even if he came burning with inner rage, செயிர்த்தன்று ஆயினும் – even if he came with revealed anger, உற்றன்று ஆயினும் – even if he had just touched, உய்வின்று – unable to escape, மாதோ – மாது, ஓ அசைநிலைகள், expletives, பாடுநர் போல – like singers, கைதொழுது ஏத்தி – with palms pressed together and praising, இரந்தன்று ஆகல் வேண்டும் – he must have begged, பொலந்தார் – gold garland, மண்டு அமர் கடக்கும் தானை – advancing army which won wars, திண் தேர் வளவன் கொண்ட கூற்றே – Kootruvan who took Valavan with sturdy chariots, the god of death who took Valavan with sturdy chariots (கூற்றே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 227, பாடியவர்: ஆவடுதுறை மாசாத்தனார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் குளமுற்றத்துத் துஞ்சிய கிள்ளிவளவன், திணை: பொதுவியல், துறை: கையறு நிலை
நனி பேதையே, நயன் இல் கூற்றம்!
விரகு இன்மையின் வித்து அட்டு உண்டனை,
இன்னும் காண்குவை நன்வாய் ஆகுதல்,
ஒளிறு வாள் மறவரும் களிறும் மாவும்
குருதியங் குரூஉப் புனல் பொரு களத்து ஒழிய,  5
நாளும் ஆனான் கடந்து அட்டு, என்றும் நின்
வாடு பசி அருத்திய பழி தீர் ஆற்றல்
நின்னோர் அன்ன பொன் இயல் பெரும்பூண்
வளவன் என்னும் வண்டு மூசு கண்ணி
இனையோன் கொண்டனை ஆயின்,  10
இனி யார் மற்று நின் பசி தீர்ப்போரே?

Puranānūru 227, Poet Āvaduthurai Māsāthanār sang for Chozhan Kulamuttrathu Thunjiya Killivalavan, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Kaiyaru Nilai – the poet sang this after the death of the king
O Kootruvan without mercy!  O great fool!
Since you have no intelligence, you killed and ate
a seed!  You will know the truth in these words!
Not satisfied with killing daily warriors with
gleaming swords, elephants, and horses whose
red blood flows in streams, you killed Valavan
wearing gold ornaments and bee-swarming
garlands, who was strong like you in killing.
Who do you have now to end your hunger?

Notes:  This is the only poem written by this poet.  Puranānūru poems 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 46, 69, 70, 173, 226, 227, 228, 373, 386, 393 and 397 were written for this Chozha king.  நனி – உறு தவ நனி என வரூஉம் மூன்றும் மிகுதி செய்யும் பொருள என்ப (தொல்காப்பியம், உரியியல் 3).

Meaning:   நனி பேதையே – O great fool, நயன் இல் கூற்றம் – O Kootruvan who is without mercy, Kootruvan without justice, விரகு இன்மையின் – since you have no intelligence, வித்து அட்டு உண்டனை – you killed and ate the seed, இன்னும் காண்குவை – you will still see it well, நன்வாய் ஆகுதல் – that it is true, ஒளிறு வாள் மறவரும் – warriors with bright swords, களிறும் மாவும் – and elephants and horses, குருதி அம் குரூஉப் புனல் பொரு களத்து – in the battlefield where streams of beautiful red blood flow (குரூஉ – அளபெடை), ஒழிய – ruined, நாளும் – daily, ஆனான் – not satisfied, கடந்து அட்டு – killed enemies in wars, என்றும் – always, நின் வாடு பசி அருத்திய – to satisfy your great hunger you ate (your killed), பழி தீர் ஆற்றல் – faultless strength to kill, நின்னோர் அன்ன – like you, பொன் இயல் – golden, பெரும்பூண் வளவன் – Valavan wearing huge gold ornaments, என்னும் – mentioned as, வண்டு மூசு கண்ணி – garland with bees swarming, இனையோன் – the man with this trait, கொண்டனை ஆயின் – since you have taken him, இனி யார் மற்று நின் பசி தீர்ப்போரே – who will end your hunger now (தீர்ப்போரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 228, பாடியவர்: ஐயூர் முடவனார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் குளமுற்றத்துத் துஞ்சிய கிள்ளிவளவன், திணை: பொதுவியல், துறை: ஆனந்தப் பையுள்
கலம் செய்கோவே! கலம் செய்கோவே!
இருள் திணிந்தன்ன குரூஉத்திரள் பருஉப் புகை
அகல் இரு விசும்பின் ஊன்றுஞ் சூளை,
நனந்தலை மூதூர்க் கலம் செய்கோவே!
அளியை நீயே! யாங்கு ஆகுவை கொல்?  5
நில வரை சூட்டிய நீள் நெடுந்தானைப்
புலவர் புகழ்ந்த பொய்யா நல்லிசை,
விரி கதிர் ஞாயிறு விசும்பு இவர்ந்தன்ன
சேண் விளங்கு சிறப்பின் செம்பியர் மருகன்,
கொடி நுடங்கு யானை நெடுமாவளவன் 10
தேவர் உலகம் எய்தினன் ஆதலின்,
அன்னோன் கவிக்கும் கண் அகன் தாழி
வனைதல் வேட்டனை ஆயின், எனையதூஉம்,
இரு நிலம் திகிரியாப் பெரு மலை
மண்ணா, வனைதல் ஒல்லுமோ நினக்கே?  15

Puranānūru 228, Poet Aiyur Mudavanār sang for Chozhan Kulamuttrathu Thunjiya Killivalavan, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Ānantha Paiyul
O potter who makes pots!  O potter who
makes pots in a kiln that darkens the big sky
with thick black smoke in this vast ancient town!
You are pitiable!  What will happen to you?

Chempiyan heir Valavan with a massive army
and elephants with swaying flags, whose shining
glory and fame without blemish that spread like
the sun’s rays in the sky, who was praised by poets,
has reached the world of gods.
If you desire to make a wide-mouthed urn to enclose
him, will you be able to make that vessel with a huge
mountain as your clay and the big land as your wheel?

Notes:  கோவே (1) – ஒளவை துரைசாமி உரை (புறநானூறு 256 உரை) – கலஞ் செய்யும் எனச் சிறப்பிக்கவே கோ வேட்கோ என்பதாயிற்று.  வேட்கோ (University of Madras Lexicon, கழக அகராதி) – குயவன்.  கோ – (கழக அகராதி) – குயவன்.  Puranānūru poems 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 46, 69, 70, 173, 226, 227, 228, 373, 386, 393 and 397 were written for this Chozha king.   Aiyur Mudavanār wrote Puranānūru 51, 228, 314 and 399.  Natrinai 200, 293 and Puranānūru 228 and 256 have references to potters.  செம்பியர் – சோழர். நனந்தலை – அகன்ற இடம், நனம் – நனவே களனும் அகலமும் செய்யும் (தொல்காப்பியம் உரியியல் 80).  கலம் செய்கோவே! கலம் செய்கோவே (1) – ஒளவை துரைசாமி உரை – அடுக்கு விரைவின்கண் வந்தது.

Meanings:  கலம் செய்கோவே – O potter who makes pots, கலம் செய்கோவே – O potter who makes pots, இருள் திணிந்தன்ன – like darkness filled, குரூஉ – color (அளபெடை), திரள் – thick, பருஉ  – thick, புகை – smoke, அகல் இரு விசும்பின் – in the wide big sky, ஊன்றும் – stays, சூளை – kiln, நனந்தலை மூதூர் – vast ancient town, கலம் செய்கோவே – O potter who makes pots, அளியை நீயே – you are to be pitied (நீயே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), யாங்கு ஆகுவை கொல் – what will happen to you (கொல் – pஅசைநிலை, an expletive), நிலவரை – land boundaries, சூட்டிய – spread, நீள் நெடுந்தானை – very large army, புலவர் புகழ்ந்த – poets praised, பொய்யா – unfailing, truthful, நல் இசை – fine fame, விரி கதிர் – spreading rays, ஞாயிறு – sun, விசும்பு – sky, இவர்ந்தன்ன – like it spread, சேண் – distant, விளங்கு – flourishing, சிறப்பின் – with greatness, செம்பியர் மருகன் – Chempiyan heir, Chozhan’s heir, கொடி – flags, நுடங்கு – moving, யானை – elephants, நெடுமாவளவன் – the great king Valavan, தேவர் உலகம் எய்தினன் – he has reached the world of the gods, he has attained the world of the celestials, ஆதலின் – hence, அன்னோன் கவிக்கும் – to enclose him, கண் அகன் தாழி – wide mouthed burial urn, வனைதல் – to create, வேட்டனை ஆயின் – if you desire, எனையதூஉம் – however (அளபெடை), இரு நிலம் திகிரியா – the large land as a wheel, பெருமலை – a huge mountain, மண்ணா – as clay, வனைதல் ஒல்லுமோ நினக்கே – will you be able to make that vessel (நினக்கே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 229, பாடியவர்: கூடலூர் கிழார், பாடப்பட்டோன்: கோச்சேரமான் யானைக்கட்சேய் மாந்தரஞ்சேரல் இரும்பொறை, திணை: பொதுவியல், துறை: ஆனந்தப் பையுள்
ஆடு இயல் அழற்குட்டத்து
ஆர் இருள் அரை இரவில்,
முடப் பனையத்து வேர் முதலாக்
கடைக் குளத்துக் கயம் காயப்,
பங்குனி உயர் அழுவத்துத்  5
தலை நாள் மீன் நிலை திரிய,
நிலை நாள் மீன் அதன் எதிர் ஏர்தரத்,
தொல் நாள்மீன் துறை படியப்,
பாசிச் செல்லாது ஊசி முன்னாது,
அளக்கர்த் திணை விளக்காகக்  10
கனை எரி பரப்பக் கால் எதிர்பு பொங்கி
ஒரு மீன் விழுந்தன்றால் விசும்பினானே;
அது கண்டு யாமும் பிறரும் பல் வேறு இரவலர்
பறை இசை அருவி நல் நாட்டுப் பொருநன்
நோயிலன் ஆயின் நன்று மன் தில்லென  15
அழிந்த நெஞ்சம் மடி உளம் பரப்ப
அஞ்சினம்; எழு நாள் வந்தன்று இன்றே;
மைந்துடை யானை கை வைத்து உறங்கவும்
திண் பிணி முரசும் கண் கிழிந்து உருளவும்,
காவல் வெண்குடை கால் பரிந்து உலறவும்,  20
கால் இயல் கலி மாக் கதி இன்றி வைகவும்,
மேலோர் உலகம் எய்தினன்; ஆகலின்
ஒண்தொடி மகளிர்க்கு உறு துணை ஆகித்
தன் துணை ஆயம் மறந்தனன் கொல்லோ,
பகைவர்ப் பிணிக்கும் ஆற்றல் நசைவர்க்கு  25
அளந்து கொடை அறியா ஈகை,
மணி வரை அன்ன மாஅயோனே?

Puranānūru 229, Poet Koodalur Kizhār sang for Kocheraman Yānaikatchēy Māntharancheral Irumporai, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Ānantha Paiyul
At the pitch darkness of midnight when the flame constellation
Kārthikai was there with the goat constellation mēdam, in the
first half of Panguni month when Venus appeared at the foot of
Anudam shaped like that of a bent palmyra tree, to being at the
end of glittering Punarpūsam which has the shape of a pond,
when Uthiram which was at the zenith, descended, and Moolam
that is the eighth constellation rose opposite to it, and,
Mirukaseeridam constellation that does not go before Uthiram
goes down toward the shore, not going north or south, like a light
to this earth surrounded by water,
a star fell roaring and fiery, moved by heavy winds.

On seeing that, I like many others who had come to him in need,
felt despair in our hearts, and hoped that the lord of a country
where waterfalls roar down like parai drums should live without
disease.  The seventh day has come.  As mighty elephants sleep
on their trunks, the royal drum tightly tied has burst its eye and
rolls on the ground, the protective white umbrella has snapped
at the base, horses as swift as the wind stay still, he has gone
to the upper world.

He was a great partner to women with bright bangles.  Did he forget his
companions?  He bound up his enemies and gave unlimited charity to
those who liked him, the dark man who was like a sapphire mountain!

Notes:  This is the only poem written by this poet.  Also, this is the only poem written for this king.  He is different from King Cheraman Yānaikatchēy Māntharancheral Irumporai for whom poems 17, 20 and 22 were written.  This Sangam poem has the most astrological information.  புறநானூறு 126 – பறை இசை அருவி முள்ளூர்ப் பொருநர், புறநானூறு 229 – பறை இசை அருவி நல் நாட்டுப் பொருநன், புறநானூறு 398 – பறை இசை அருவிப் பாயல் கோவே, பதிற்றுப்பத்து 70 – இழும் என இழிதரும் பறைக் குரல் அருவி. அழற்குட்டம் (1) –  ஒளவை துரைசாமி உரை – அழல் சேர் குட்டம் என்பது கார்த்திகை நாள்.  உறு – உறு தவ நனி என வரூஉம் மூன்றும் மிகுதி செய்யும் பொருள என்ப (தொல்காப்பியம், உரியியல் 3).

Meanings:  ஆடு இயல் – goat shaped, mēdam constellation, அழல் குட்டத்து – with the flame constellation, Kārthikai, ஆர் இருள் அரை இரவில் – in the pitch darkness at midnight, முடப் பனையத்து – in the Anudam constellation which is in the shape of a bent palmyra tree, Borassus flabellifer, வேர் முதலா – Venus appeared at the foot, கடைக் குளத்துக் கயம் காய – glittering pond shaped constellation as the limit, Punarpoosam (‘கயம் குளத்துக் கடை காய’ எனக் கொள்ளவும்), பங்குனி உயர் அழுவத்து – during the first half of Pankuni, தலை நாள் மீன் நிலை திரிய – the northern constellation Uthiram was descending, நிலை நாள் மீன் அதன் எதிர் ஏர்தர – the eighth constellation Moolam was rising, தொல் நாள்மீன் துறை படிய – the eighth star before Moolam (Mirukaseeridam) going down, பாசிச் செல்லாது – not going toward the east, ஊசி முன்னாது – not going toward the north, அளக்கர்த் திணை விளக்காக – as a lamp for the earth surrounded by water, கனை எரி பரப்ப – spreading fire, கால் எதிர்பு பொங்கி – scattered by the winds, ஒரு மீன் விழுந்தன்றால் விசும்பினானே – a star fell from the sky (விழுந்தன்றால் – ஆல் அசைநிலை), அது கண்டு யாமும் பிறரும் – on seeing that us and others, பல் வேறு இரவலர் – others who came in need, பறை இசை அருவி நல் நாட்டுப் பொருநன் – lord of the country where waterfalls roar like parai drums, நோயிலன் ஆயின் நன்று மன் தில் என- that it would be good if he lives without disease (மன் தில் – அசைநிலைகள், expletives), அழிந்த நெஞ்சம் மடி உளம் – distressed heart and ruined mind (உளம் – உள்ளம் என்பதன் இடைக்குறை), பரப்ப அஞ்சினம் – fear spread among us, எழு நாள் வந்தன்று இன்றே – since the seventh day came today (இன்றே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), மைந்துடை யானை கை வைத்து உறங்கவும் – mighty elephant sleeps on its trunk, திண் பிணி முரசும் – drum tied with straps, கண் கிழிந்து உருளவும் – eye is torn and it rolls, காவல் வெண்குடை கால் பரிந்து உலறவும் – protective white umbrella is broken off at the base, கால் இயல் கலி மாக் கதி இன்றி வைகவும் – proud horses that are as swift as the wind stand still without trotting, மேலோர் உலகம் எய்தினன் ஆகலின் – since he has reached the upper world, ஒண்தொடி மகளிர்க்கு உறு துணை ஆகி – he was a great partner to women with bright bangles (உறு – பெரிய), தன் துணை ஆயம் மறந்தனன் கொல்லோ – has he forgotten his group of women (ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive), பகைவர்ப் பிணிக்கும் ஆற்றல் – he had strength to bind up his enemies, நசைவர்க்கு அளந்து கொடை அறியா ஈகை – he did not know limited charity to those who came with desire, he was a generous man of unlimited charity to those who came with desire, மணி வரை அன்ன மாஅயோனே – the dark colored man who was like a sapphire mountain (மாஅயோனே – அளபெடை, ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 230, பாடியவர்: அரிசில் கிழார், பாடப்பட்டோன்: அதியமான் தகடூர் பொருது வீழ்ந்த எழினி, திணை: பொதுவியல், துறை: கையுறு நிலை
கன்று அமர் ஆயம் கானத்து அல்கவும்,
வெங்கால் வம்பலர் வேண்டு புலத்து உறையவும்,
களம் மலி குப்பை காப்பு இல வைகவும்,
விலங்கு பகை கடிந்த கலங்காச் செங்கோல்,
வையகம் புகழ்ந்த வயங்கு வினை ஒள் வாள்,  5
பொய்யா எழினி பொருது களம் சேர,
ஈன்றோள் நீத்த குழவி போலத்
தன் அமர் சுற்றம் தலைத்தலை இனையக்
கடும் பசி கலக்கிய இடும்பை கூர் நெஞ்சமொடு
நோய் உழந்து வைகிய உலகினும், மிக நனி  10
நீ இழந்தனையே அறன் இல் கூற்றம்!
வாழ்தலின் வரூஉம் வயல் வளன் அறியான்,
வீழ் குடி உழவன் வித்து உண்டாஅங்கு
ஒருவன் ஆருயிர் உண்ணாய் ஆயின்,
நேரார் பல் உயிர் பருகி  15
ஆர்குவை மன்னோ, அவன் அமர் அடு களத்தே.

Puranānūru 230, Poet Arisil Kizhār sang for Athiyamān Thakadur Poruthu Veezhntha Ezhini, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Kaiyaru Nilai – the poet sang this after the king’s death
Honest Ezhini with a gleaming sword, praised
by the world, ruled with an unwavering rod
of justice, and repelled enemy attacks!
The forests were safe for cows with calves
and travelers who walked on the hot paths.
Heaps of grains lay unguarded in the fields.

Now that he has fallen in the battlefield,
like an infant abandoned by its mother,
with distressed hearts and great hunger, the
people he loved are suffering.

O Kootruvan without virtues!  You have lost
much more than the world plunged in sorrow.
Had you not taken this man like a farmer who fell
on hard times and ate the seeds which would have
brought him a prosperous life with flourishing,
fields, you would have many lives to take from
his battlefields and fulfill your hunger!

Notes:  This poet who came from a town called Arisil, wrote Puranānūru 146, 230, 281, 285, 300, 304 and 342. There is controversy among scholars over the king in this poem.  There has been confusion whether Ezhini in the poem is Athiyamān or another king from his clan.  Poet Perunchithiranar in Puranānūru 158, refers to Athiyaman as Ezhini. Thakadur is modern Dharmapuri where Athiyamān was defeated by Cheraman Thakadur Erintha Peruncheral Irumporai.   Avvai Duraiswamy in his commentary of Pura 87 and 230 describes Athiyamān’s battle with the Chera king in which Athiyamān was defeated.  It must be the same Athiyamān.  There could not have been two kings with the name Athiyamān ruling in Thakadur at the same time.  ‘Thakadur Yathirai’ of which we have only pieces, describes this cruel battle.  In addition to this poem, Puranānūru 87-95-101, 103, 104, 206, 208, 230 (his name in poem 230 reveals his downfall at Thakadur, his capital), 231, 232, 235, 315 and 390 were written for Athiyamān Nedumān Anji.  The poet Arisil Kizhār who wrote for the Chera king Peruncheral Irumporai in Pathitrupathu (poems 71-80), try to mediate and avert the war.  He failed in his efforts and Athiyamān was killed subsequently.  There is a mention of the battle in Thakadur in Pathitruppathu 78, written by Arisil Kizhār.  The 8^th epilog also mentions the victory of King Perumcheral Irumporai in the Thakadur battle.  நனி – உறு தவ நனி என வரூஉம் மூன்றும் மிகுதி செய்யும் பொருள என்ப (தொல்காப்பியம், உரியியல் 3).

Meanings:  கன்று அமர் ஆயம் கானத்து அல்கவும் – for cows with calves to stay in the forests, வெங்கால் வம்பலர் வேண்டு புலத்து உறையவும் – for travelers with hot feet to rest where they desire, களம் மலி குப்பை காப்பு இல வைகவும் – abundant heaps of grains on fields to be lying around without protection, விலங்கு பகை கடிந்த – chased away blocking enemies, repelled blocking enemies, கலங்காச் செங்கோல் – unwavering rod of justice, வையகம் புகழ்ந்த – praised by the world, வயங்கு வினை – shining in war, ஒள் வாள் பொய்யா எழினி – truthful Ezhini with glittering sword, Athiyamān Nedumān Anji, பொருது களம் சேர – falling in the battlefield, ஈன்றோள் நீத்த குழவி போல – like an infant that was abandoned by its mother, தன் அமர் சுற்றம் தலைத்தலை இனைய – his desired relatives are all sad again and again, those he loved are all sad everywhere, கடும் பசி கலக்கிய – hurt by great hunger, இடும்பை கூர் நெஞ்சமொடு – with distressed hearts, நோய் உழந்து வைகிய உலகினும் – more than the world that is suffering, மிக நனி நீ இழந்தனையே – you have lost very greatly (மிக நனி – ஒருபொருட் பன்மொழி), அறன் இல் கூற்றம் – O Kootruvan without justice, O god of death without justice (அறன் – அறம் என்பதன் போலி), வாழ்தலின் வரூஉம் வயல் வளன் அறியான் வீழ் குடி உழவன் வித்து உண்டாஅங்கு – like an ignorant farmer from a struggling family that fell on bad times and ate the seeds that bring his fields great yield and give him a prosperous life (வரூஉம் – அளபெடை, வளன் – வளம் என்பதன் போலி, உண்டாஅங்கு – அளபெடை), ஒருவன் ஆருயிர் உண்ணாய் ஆயின் – if you had not eaten a precious life, நேரார் பல் உயிர் பருகி ஆர்குவை மன்னோ – would you not have more lives of his enemies to take and be satisfied (ஆர்குவை – நிறைவை, மன்னோ – மன் கழிவின்கண் வந்தது, ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive), அவன் அமர் அடு களத்தே – in the battle that he kills (களத்தே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 231, பாடியவர்: ஔவையார், பாடப்பட்டோன்: அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி, திணை: பொதுவியல், துறை: கையறு நிலை
எறி புனக் குறவன் குறையல் அன்ன
கரி புற விறகின் ஈம ஒள் அழல்
குறுகினும் குறுகுக, குறுகாது சென்று
விசும்புற நீளினும் நீள்க, பசுங்கதிர்த்
திங்கள் அன்ன வெண்குடை  5
ஒண் ஞாயிறு அன்னோன் புகழ் மாயலவே.

Puranānūru 231, Poet Avvaiyār sang for Athiyamān Nedumān Anji, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Kaiyaru Nilai – the poet sang this after the king’s death
Let it approach his body, the bright flame,
from the charred wood pieces with black sides
that resemble the wood pieces chopped and
burned by a mountain dweller from a land
where trees are burned to clear.  If the flame does
not wish to do that, let it rise and touch the sky.

He was like the glowing sun and his white
umbrella was like the moon with cool rays.
His fame will never die!  

Notes:  Puranānūru 87-95, 97-101, 103, 104, 206, 208, 231, 232, 235, 315 and 390 were written for this king.  Except for 208, which was written by Perunchithiranār, the rest were written by the poet Avvaiyār.  Avvaiyār and King Athiyamān Nedumān Anji were great friends.  Avvaiyār wrote Puranānūru poems 87-104, 140, 187, 206, 231, 232, 235, 269, 286, 290, 295, 311, 315, 367, 390 and 392.  There was only one Avvaiyār in the entire Sangam literature.  ஒளவை துரைசாமி உரை – ‘எரி புனக்குறவன்’ என்று பாடமோதுவாரும் உளர்.  எறி புனம் – இறந்தகாலந்தொக்க வினைத்தொகை.  குறைபட வெட்டிய கட்டைத் துண்டு ‘குறையல்’ எனப்பட்டது.

Meanings:  எறி புனக் குறவன் – a mountain dweller from the land where trees are chopped and burned to clear, குறையல் அன்ன – like wood that is chopped, கரி புற விறகின் – with wood with charred sides, ஈம ஒள் அழல் – the bright fire of the funeral pyre, குறுகினும் – if it approaches, குறுகுக – let it approach, குறுகாது – not approaching, சென்று – if it goes, விசும்பு உற – touching the sky, நீளினும் – even if it rises, நீள்க – let it rise, பசுங்கதிர் – cool rays, திங்கள் அன்ன வெண்குடை – moon-like white umbrella, ஒண் ஞாயிறு அன்னோன் –  the man who was like the shining sun, புகழ் மாயலவே – his fame will never die (மாயலவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 232, பாடியவர்: ஔவையார், பாடப்பட்டோன்: அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி, திணை: பொதுவியல், துறை: கையறு நிலை
இல்லாகியரோ காலை மாலை,
அல்லாகியர் யான் வாழும் நாளே,
நடுகல் பீலி சூட்டி நார் அரி
சிறு கலத்து உகுப்பவும் கொள்வன் கொல்லோ,
கோடு உயர் பிறங்கு மலை கெழீஇய  5
நாடு உடன் கொடுப்பவும் கொள்ளாதோனே?

Puranānūru 232, Poet Avvaiyār sang for Athiyamān Nedumān Anji, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Kaiyaru Nilai – the poet sang this after the king’s death
Let there be no mornings or evenings!
Let it be meaningless, the days that I will live!
His memorial stone is adorned with peacock
feathers and filtered liquor is poured on it.
Will he accept them, the man who would not
accept a mountain country with soaring peaks?

Notes:  Puranānūru 87-95, 97-101, 103, 104, 206, 208, 231, 232, 235, 315 and 390 were written for this king.  Except for 208, which was written by Perunchithiranār, the rest were written by the poet Avvaiyār.  Avvaiyār and King Athiyamān Nedumān Anji were great friends.  Memorial stones were erected for warriors and kings.  Puranānūru poems 221, 223, 232, 260, 261, 263, 264, 265, 329, and 335 have references to memorial stones.  In 222, the poet Pothiyār speaks to the memorial stone of King Kōperunchozhan.   Avvaiyār wrote Puranānūru poems 87-104, 140, 187, 206, 231, 232, 235, 269, 286, 290, 295, 311, 315, 367, 390 and 392.  There was only one Avvaiyār in the entire Sangam literature.

Meanings:  இல்லாகியரோ காலை மாலை – may there be no mornings or evenings any more (இல்லாகியரோ – ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive), அல்லாகியர் – let it be meaningless, யான் வாழும் நாளே – the days that I will live (நாளே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), நடுகல் பீலி சூட்டி – adorning his memorial stone with peacock feather, நார் அரி சிறு கலத்து உகுப்பவும் – and pouring small vessels of filtered liquor (fiber – பன்னாடை, the cloth-like fibrous piece covering the base of coconut leaf stems), கொள்வன் கொல்லோ – will he accept (கொல்லோ – கொல் ஐயப்பொருட்டு வந்த இடைச்சொல், a particle implying doubt, ஓகாரம் அசைநிலை – an expletive), கோடு உயர் பிறங்கு மலை கெழீஇய நாடு உடன் கொடுப்பவும் கொள்ளாதோனே – the man who would not accept even when an entire country filled with bright mountains with soaring peaks was given (கெழீஇய – அளபெடை, கொள்ளாதோனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 233, பாடியவர்: வெள்ளெருக்கிலையார், பாடப்பட்டோன்: வேள் எவ்வி, திணை: பொதுவியல், துறை: கையறு நிலை
பொய்யாகியரோ! பொய்யாகியரோ!
பாவடி யானை பரிசிலர்க்கு அருகாச்
சீர் கெழு நோன் தாள் அகுதை கண் தோன்றிய
பொன் புனை திகிரியின் பொய்யாகியரோ,
இரும் பாண் ஒக்கல் தலைவன் பெரும் பூண்  5
போர் அடு தானை எவ்வி மார்பின்
எஃகு உறு விழுப்புண் பல என
வைகறு விடியல், இயம்பிய குரலே.

Puranānūru 233, Poet Vellerukkilaiyār sang about Vēl Evvi, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Kaiyaru Nilai – the poet sang this after the death of Vēl Evvi
Let it be a lie!  Let it be a Lie!
Let it be a lie like the story about
the golden wheel supposedly owned by
Akuthai wearing huge ornaments,
victorious in deadly battles, leader of
bards who come with their many relatives,
who gives without limits to those in need,
elephants with wide feet.

Let it be a lie, that on the chest of Evvi, on
which a big pendant hangs, whose weapons
were murderous in war, lord of the bards and
their families, there are many good spear
wounds, as the voice of dawn proclaims!

Notes:  This poet wrote poems Puranānūru 233 and 234.  Puranānūru poems 233 and 234 are the only 2 poems written for this king who was very generous to bards (Kurunthokai 19).  Evvi was also a friend of Anni (Akanānūru 126).  He owned Neelal town (Akanānūru 366).  விழுமம் – விழுமம் சீர்மையும் சிறப்பும் இடும்பையும் (தொல்காப்பியம் உரியியல் 57).  விழுப்புண் – புறநானூறு 93, ஒளவை துரைசாமி உரை – சீரிய புண். சீரிய = சிறந்த.  பொன் புனை திகிரியின் பொய்யாகியரோ (4) – உ. வே. சாமிநாதையர் உரை, ஒளவை துரைசாமி உரை – பொன்னால் செய்யப்பட்ட ஆழிபோலப் பொய்யாகுக.

Meanings:  பொய்யாகியரோ – let it be a lie, பொய்யாகியரோ – let it be a lie, பாவடி யானை – elephants with wide feet, பரிசிலர்க்கு – to those in need, அருகா – without stinting, without limits, சீர் கெழு – with greatness, with wealth, நோன் தாள் அகுதை – Akuthai with great efforts, கண் தோன்றிய – supposed to have appeared, பொன் புனை திகிரியின் – like the wheel made of gold (திகிரியின் – இன் ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு, ஒப்புப் பொருளில் வந்தது), பொய்யாகியரோ – let it be a lie, இரும் பாண் ஒக்கல் தலைவன் – leader – lord of big groups of bards and their relatives, பெரும் பூண் – huge ornaments, போர் – battle, அடு தானை எவ்வி – Evvi with a murderous army, மார்பின் – on his chest, எஃகு உறு விழுப்புண் பல என – that there are many good spear wounds, many deep spear wounds, வைகறு விடியல் இயம்பிய குரலே – sounds of early morning (குரலே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 234, பாடியவர்: வெள்ளெருக்கிலையார், பாடப்பட்டோன்: வேள் எவ்வி, திணை: பொதுவியல், துறை: கையறு நிலை
நோகோ யானே, தேய்கமா காலை!
பிடி அடி அன்ன சிறுவழி மெழுகித்
தன் அமர் காதலி புன் மேல் வைத்த
இன் சிறு பிண்டம் யாங்கு உண்டனன் கொல்,
உலகு புகத் திறந்த வாயில்  5
பலரோடு உண்டல் மரீஇயோனே?

Puranānūru 234, Poet Vellerukkilaiyār sang about Vēl Evvi, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Kaiyaru Nilai – the poet sang this after the death of Vēl Evvi
I am grieving!  May my life fade away!
Did he accept a small offering of rice
set down on the grass by his beloved wife,
after she smeared cow dung water on a tiny
spot, the size of a female elephant’s feet,
he who ate his meal with many, his door
open for the whole world to enter?

Notes:  This poet wrote poems Puranānūru 233 and 234.  Puranānūru poems 233 and 234 are the only 2 poems written for this king who was very generous to bards (Kurunthokai 19).  Evvi was also a friend of Anni (Akanānūru 126).  He owned Neelal town (Akanānūru 366).  இன் சிறு பிண்டம் – உ. வே. சாமிநாதையர் உரை – இகழ்ச்சிக்குறிப்பு.

Meanings:  நோகோ யானே – I am grieving (நோகோ – நோகு செய்கென்னும் தன்மை வினை, ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive, இரக்கக் குறிப்பு, implying pity), தேய்கமா காலை – may my long living days fade away (மா – அசைநிலை, an expletive), பிடி அடி அன்ன – like a female elephant’s feet, சிறுவழி மெழுகி – small place smeared with cowdung water, தன் அமர் காதலி – his beloved wife/lover, புல் மேல் வைத்த – placed on the grass, இன் சிறு பிண்டம் – sweet little balls of rice, யாங்கு உண்டனன் கொல் – how did he eat, உலகு புகத் திறந்த வாயில் – his open gate for the whole world to enter, பலரோடு உண்டல் மரீஇயோனே – the one who and ate together with others (மரீஇயோனே – அளபெடை, ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 235, பாடியவர்: ஔவையார், பாடப்பட்டோன்: அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி, திணை: பொதுவியல், துறை: கையறு நிலை
சிறிய கள் பெறினே எமக்கு ஈயும் மன்னே,
பெரிய கள் பெறினே
யாம் பாடத் தான் மகிழ்ந்து உண்ணும் மன்னே,
சிறு சோற்றானும் நனி பல கலத்தன் மன்னே,
பெருஞ் சோற்றானும் நனி பல கலத்தன் மன்னே,  5
என்பொடு தடிபடு வழி எல்லாம் எமக்கு ஈயும் மன்னே,
அம்பொடு வேல் நுழை வழி எல்லாம் தான் நிற்கும் மன்னே,
நரந்தம் நாறும் தன் கையால்
புலவு நாறும் என் தலை தைவரும் மன்னே,
அருங்கலை இரும் பாணர் அகன் மண்டைத் துளை உரீஇ, 10
இரப்போர் கையுளும் போகி,
புரப்போர் புன்கண் பாவை சோர,
அம் சொல் நுண் தேர்ச்சிப் புலவர் நாவில்
சென்று வீழ்ந்தன்று, அவன்
அரு நிறத்து இயங்கிய வேலே!  15
ஆசு ஆகு எந்தை யாண்டு உளன் கொல்லோ?
இனிப் பாடுநரும் இல்லை, பாடுநர்க்கு ஒன்று ஈகுநரும் இல்லை,
பனித் துறைப் பகன்றை நறைக் கொள் மா மலர்
சூடாது வைகியாங்குப் பிறர்க்கு ஒன்று
ஈயாது வீயும் உயிர்தவப் பலவே.  20

Puranānūru 235, Poet Avvaiyār sang about Athiyamān Nedumān Anji, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Kaiyaru Nilai
In the past, if he had a little liquor, he would give it to us.
Not any longer.  If he had abundant liquor, he would
give it to us and happily drink the leftover as we sang to
him.  Not any longer.  If he had a little rice, he would set
it abundantly on many dishes.  Not any longer.  If he had
heaps of rice, he would set it out abundantly on many dishes.
Not any longer.  Whenever he came upon bones full of meat,
he would give it to us.  Not any longer.  Whenever arrows
and lances crossed the battlefield, he stood there.
Not any longer.  With his hands with orange fragrance, he
would stroke my hair with its stench of meat.  Not any longer.

The spear, before it pierced his precious chest, pierced the
wide bowls of the great bards with precious arts,
the hands of those who came to him in need,
the tongues of poets who were well trained with fine words,
dimming the pupils in the eyes of dependents,
and then fell to the earth.

Where is our father who was support to us?
There are no singers now and there is nobody to gift to singers.
Like the huge pakandrai flowers with honey that grow
near cold water, but are never worn by anyone, very many lives
pass away without having given anything to others!

Notes:  Puranānūru 87-95, 97-101, 103, 104, 206, 208, 231, 232, 235, 315 and 390 were written for this king.  Except for 208, which was written by Perunchithiranār, the rest were written by the poet Avvaiyār.  Avvaiyār and King Athiyamān Nedumān Anji were great friends.   Avvaiyār wrote Puranānūru poems 87-104, 140, 187, 206, 231, 232, 235, 269, 286, 290, 295, 311, 315, 367, 390 and 392.  There was only one Avvaiyār in the entire Sangam literature.  ஆசு ஆகு எந்தை ஆண்டு உளன் கொல்லோ – குறுந்தொகை 176-5, 325-4, புறநானூறு 235, 307.  நனி – உறு தவ நனி என வரூஉம் மூன்றும் மிகுதி செய்யும் பொருள என்ப (தொல்காப்பியம், உரியியல் 3).  அருங்கலை (10) – இச்சொல் அருந்தலை என உள்ளது உரை நூல்களில்.  ஆனால் உ.வே.சா உரையில் பாட வேறுபாடு என ‘அருங்கலை’ என்னும் சொல்லைக் குறிப்பிட்டுள்ளார், அவர் கண்டுபிடித்த ஏடு ஒன்றில் ‘அருங்கலை’ என இருந்ததால்.  பாணர்களைக் குறிப்பதற்கு இச்சொல்லே மிகவும் பொருத்தமானது – அருங்கலை இரும் பாணர்.  பாணரின் குடும்பம் இசையிலும் நடனத்திலும் தேர்ச்சியுடைய  கலைக் குடும்பம் என நாம் பல பாடல்கள் மூலம் நாம் அறிகின்றோம்.

Meanings:  சிறிய கள் பெறினே எமக்கு ஈயும் – if he got little liquor he would give to us, மன் – கழிவுக் குறிப்பு, what was in the past, ஏ – அசைநிலை, பெரிய கள் பெறினே – if he got abundant amounts of liquor, யாம் பாடத் தான் மகிழ்ந்து உண்ணும் – after we sang he would drink what was leftover, மன் – கழிவுக் குறிப்பு, what was in the past, ஏ – அசைநிலை, சிறு சோற்றானும் நனி பல கலத்தன் – even when he had little rice he would place them on many bowls abundantly, மன் – கழிவுக் குறிப்பு, what was in the past, ஏ – அசைநிலை, பெருஞ் சோற்றானும் நனி பல கலத்தன் – when he had lots of rice he would put them in many bowls abundantly, மன் – கழிவுக் குறிப்பு, what was in the past, ஏ – அசைநிலை, என்பொடு தடிபடு வழி எல்லாம் எமக்கு ஈயும் – he would give us the meat with bones, மன் – கழிவுக் குறிப்பு, what was in the past, ஏ – அசைநிலை, அம்பொடு வேல் நுழை வழி எல்லாம் தான் நிற்கும் – he was wherever arrows and spears crossed the battlefield, மன் – கழிவுக் குறிப்பு, what was in the past, ஏ – அசைநிலை, நரந்தம் நாறும் தன் கையால் – with his hands with orange scent, bitter orange flowers, நாரத்தை, Citrus aurantium, புலவு நாறும் என் தலை தைவரும் – he stroked my hair with the stench of meat, மன் – கழிவுக் குறிப்பு, what was in the past, ஏ – அசைநிலை, அருங்கலை இரும் பாணர் அகன் மண்டைத் துளை உரீஇ – piercing holes through the wide bowls of great bards with great/precious artistic talents (உரீஇ – அளபெடை), இரப்போர் கையுளும்  போகி –  going through the hands of those who came in need, புரப்போர் புன்கண் பாவை சோர – dimming the pupils in the eyes of the dependents, அம் சொல் நுண் தேர்ச்சிப் புலவர் நாவில் சென்று – going through the tongues of well-trained poets with beautiful words, வீழ்ந்தன்று – it fell, அவன் அரு நிறத்து இயங்கிய வேலே – the spear that pierced his chest, ஆசு ஆகு எந்தை யாண்டு உளன் கொல்லோ – where is our lord who had been our support (கொல்லோ – கொல் ஐயப்பொருட்டு வந்த இடைச்சொல், a particle implying doubt, ஓகாரம் அசைநிலை – an expletive), இனிப் பாடுநரும் இல்லை – there are no singers now, பாடுநர்க்கு ஒன்று ஈகுநரும் இல்லை – there is nobody to give to singers, பனித் துறைப் பகன்றை – flowers of pakandrai that grow near the cold ports, jalap flower, Operculina turpethum, நறைக் கொள் மா மலர் – huge flowers with honey, சூடாது – not worn, வைகியாங்கு – like how they stayed, like how they were wasted, பிறர்க்கு ஒன்று ஈயாது வீயும் உயிர்தவப் பலவே – very many lives pass away without giving anything to others (பலவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 236, பாடியவர்: கபிலர்,  பாடப்பட்டோன்:  வேள் பாரி, திணை: பொதுவியல் துறை: கையறு நிலை
கலை உணக் கிழிந்த முழவு மருள் பெரும்பழம்,
சிலை கெழு குறவர்க்கு அல்கு மிசைவாகும்
மலை கெழு நாட! மா வண் பாரி!
கலந்த கேண்மைக்கு ஒவ்வாய் நீ என்
புலந்தனை ஆகுவை, புரந்த யாண்டே  5
பெருந்தகு சிறப்பின் நட்பிற்கு ஒல்லாது,
ஒருங்குவரல் விடாஅது “ஒழிக” எனக் கூறி,
இனையை ஆதலின், நினக்கு மற்று யான்
மேயினேன் அன்மையானே; ஆயினும்
இம்மை போலக் காட்டி உம்மை  10
இடை இல் காட்சி நின்னோடு
உடன் உறைவு ஆக்குக உயர்ந்த பாலே.

Puranānūru 236, Poet Kapilar sang to Vēl Pāri, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Kaiyaru Nilai
O lord of the mountain where huge
jackfruits torn by monkeys are food
for many days to mountain men with
strong bows!  O most generous Pāri!
Not fitting our close friendship and
the many years that you have cared,
you did not allow me to go with you,
and bade me to stay here.  You must
have hated me.  I was not able to be
close to you.

May I be with you,
without a moment apart from you,
in my next life, just as in this life!  May
great destiny grant me that privilege!

Notes:  Puranānūru poems 105, 106, 107, 108, 111, 113, 114, 115, 116, 117, 118, 119, 120, and 236 were written for Pāri.  In poems 109 and 110, Kapilar appeals to the Chozha, Chera and Pandiya kings not to invade and attack Pāri’s Parampu Mountain and country.  Despite that, they killed him by treacherous means and took his country. Poem 112 was written by the two daughters of Pāri.  Pāri was one of the seven great donors, who were small-region kings.   The seven are Kāri, Ori, Pēkan, Āy, Nalli, Pāri and Athikan – Athikan is Athiyamān, who is mentioned as Ezhini (his clan name) in Puranānūru 158.  Kapilar wrote Puranānūru 8, 14, 105-111, 113-124, 143, 200-202, 236, 337 and 347.

Meanings:  கலை உணக் கிழிந்த – torn by male monkeys for food (உண உண்ண என்பதன் விகாரம்), முழவு மருள் பெரும்பழம் – drum like big fruits, jackfruits (மருள் – உவம உருபு, a comparison word), சிலை கெழு குறவர்க்கு – to the mountain dwellers with bows, அல்கு மிசை ஆகும் – they will become food that will be kept and eaten for a few days, இட்டு வைத்து உண்ணும் உணவாகும், மலை கெழு நாட – O lord of the country with mountains, மா வண் பாரி – O great generous Pāri, கலந்த கேண்மைக்கு ஒவ்வாய் நீ – you denied our close friendship, என் புலந்தனை ஆகுவை – you hated me, you were angry with me, புரந்த யாண்டே – when you supported me, பெருந்தகு சிறப்பின் நட்பிற்கு ஒல்லாது – not fitting our great friendship, ஒருங்குவரல் விடாஅது ஒழிக எனக்கூறி – did not allow me to come together with you (விடாஅது – அளபெடை), இனையை ஆதலின் – since you are of such nature, நினக்கு மற்று யான் மேயினேன் அன்மையானே – since I was not able to be close to you (அன்மையானே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), மேயினேன் அன்மையான் – பொருந்தினேன் அல்லன்), ஆயினும் – yet, இம்மை போலக் காட்டி – showing how it is in this birth, உம்மை – next birth, இடை இல் காட்சி – to see without a break, நின்னோடு உடன் உறைவு ஆக்குக – may it help me to be close to you, உயர்ந்த பாலே – great destiny (பாலே  – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 237, பாடியவர்: பெருஞ்சித்திரனார், பாடப்பட்டோன்: இளவெளிமான், திணை: பொதுவியல், துறை: கையறு நிலை
“நீடு வாழ்க!” என்று யான் நெடுங்கடை குறுகிப்
பாடி நின்ற பசி நாள் கண்ணே,
கோடைக் காலத்துக் கொழு நிழல் ஆகிப்,
பொய்த்தல் அறியா உரவோன் செவி முதல்
வித்திய பனுவல் விளைந்தன்று நன்று என  5
நச்சி இருந்த நசை பழுது ஆக,
அட்ட குழிசி அழற் பயந்தாஅங்கு,
அளியர் தாமே ஆர்க என்னா
அறன் இல் கூற்றம் திறனின்று துணிய,
ஊழின் உருப்ப எருக்கிய மகளிர்  10
வாழைப் பூவின் வளை முறி சிதற,
முதுவாய் ஒக்கல் பரிசிலர் இரங்கக்
கள்ளி போகிய களரி அம் பறந்தலை,
வெள் வேல் விடலை சென்று மாய்ந்தனனே;
ஆங்கு அது நோயின்றாக ஓங்கு வரைப்  15
புலி பார்த்து ஒற்றிய களிற்று இரை பிழைப்பின்,
எலி பார்த்து ஒற்றாது ஆகும்; மலி திரைக்
கடல் மண்டு புனலின் இழுமெனச் சென்று
நனியுடைப் பரிசில் தருகம்,
எழுமதி நெஞ்சே, துணிபு முந்துறுத்தே.  20

Puranānūru 237, Poet Perunchithiranār sang for Ilavelimān, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Kaiyaru Nilai
I went to his large courtyard and sang, wishing
him a long life, on a day when I was hungry.
He was a strong man who could never lie, who was
like heavy shade on a hot summer day.  When verses
were planted in his ears, they were beneficial.  Now
that desire of mine is ruined and pitiful.  It is like an
empty pot left on flame!

Kootruvan with no sense of fairness, has been brazen
and taken him, without caring if those in need are fed.
His women beat on their chests and cry according to
tradition, their broken bangles scattered like banana
flowers.  Men with eloquent tongues and their kin grieve.
The young warrior with a bright spear has gone to the
parched cremation ground.  May Kootruvan fall ill!

If a tiger stalks and attacks an elephant that escapes,
the tiger will not search for a rat to catch.  Let us go fast
like muddied river water that rushes into the ocean with
huge waves, and win abundant gifts from other kings.
Rise up my heart with a clear understanding!

Notes:    The poet wrote this after the death of Velimān.  His younger brother who was not generous gave very little.  Poems 162 and 207 reveal the frustration and anger of the poet.  This poet wrote Puranānūru 158-163, 207, 208, 237 and 238.  This king was the younger brother of Velimān in poem 238.  Puranānūru 162, 207 and 237 were written for this king.  A woman’s bangles were removed and broken after the death of her husband.  Puranānūru 237, 238, 250, 253 and 254 have references to widows removing their bangles.  மதி – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26).  நனி – உறு தவ நனி என வரூஉம் மூன்றும் மிகுதி செய்யும் பொருள என்ப (தொல்காப்பியம், உரியியல் 3).

Meanings:  நீடு வாழ்க என்று யான் நெடுங்கடை குறுகிப் பாடி – as I sang ‘may you live long’ and came to his large courtyard, நின்ற – stood, பசி நாள் கண்ணே கோடைக் காலத்து – in summer when I was hungry, கொழு நிழல் ஆகி – in the dense shade, பொய்த்தல் அறியா உரவோன் – the strong man who does not lie, செவி முதல் வித்திய பனுவல் விளைந்தன்று – verses planted in his ears grew, நன்று என – that it is good, நச்சி இருந்த நசை பழுது ஆக – desire to win gifts ruined, அட்ட குழிசி அழற் பயந்தாஅங்கு – like a pot burning without food (பயந்தாஅங்கு – அளபெடை), அளியர் தாமே – they are pitiful, ஆர்க என்னா – not asking them to eat, அறன் இல் கூற்றம் – Kootruvan without justice, the god of death without fairness (அறன் – அறம் என்பதன் போலி), திறனின்று துணிய – became bold without discretion, ஊழின் – according to tradition, உருப்ப எருக்கிய மகளிர் – women who beat their chest and making it warm,  வாழைப் பூவின் – like the flowers of plantain trees (பூவின் – இன் ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு, ஒப்புப் பொருளில் வந்தது), வளை முறி சிதற – bangles broke and pieces scattered, முதுவாய் ஒக்கல் பரிசிலர் இரங்க – wise men with their relatives are grieving, கள்ளி போகிய – with cactus, Prickly pear cactus or Euphorbia Tirucalli, களரி அம் பறந்தலை – forest cremation ground, wasteland cremation ground (அம் – அம் சாரியை), வெள் வேல் விடலை – young man with victorious spear, சென்று மாய்ந்தனனே – since he died (மாய்ந்தனனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), ஆங்கு – there, அது நோயின்றாக – may it be diseased, ஓங்கு வரைப் புலி – tiger on a tall mountain, பார்த்து ஒற்றிய களிற்று இரை பிழைப்பின் – if the male elephant it stalked and attacked survived and ran away, எலி பார்த்து ஒற்றாது ஆகும் – it will not search for a rat, மலி திரைக் கடல் – ocean with abundant waves, மண்டு புனலின் – like muddied flowing water (புனலின் – இன் ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு, ஒப்புப் பொருளில் வந்தது), இழுமெனச் சென்று – going fast (இழுமென – விரைவுக்குறிப்பு), நனியுடைப் பரிசில் தருகம் – let us get abundant gifts (from other kings), எழுமதி நெஞ்சே – you wake up O heart (மதி – முன்னிலையசை, an expletive of the second person), துணிபு முந்துறுத்தே – understanding clearly in the first place (முந்துறுத்தே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 238, பாடியவர்: பெருஞ்சித்திரனார், பாடப்பட்டோன்: வெளிமான், திணை: பொதுவியல், துறை: கையறு நிலை
கவி செந்தாழிக் குவி புறத்து இருந்த
செவி செஞ்சேவலும் பொகுவலும் வெருவா
வாய் வன் காக்கையும் கூகையும் கூடிப்,
பேஎய் ஆயமொடு பெட்டாங்கு வழங்கும்
காடு முன்னினனே, கள் காமுறுநன்;  5
தொடி கழி மகளிரின் தொல் கவின் வாடிப்
பாடுநர் கடும்பும் பையென்றனவே;
தோடு கொள் முரசும் கிழிந்தன கண்ணே;
ஆள் இல் வரை போல் யானையும் மருப்பு இழந்தனவே;
வெந்திறல் கூற்றம் பெரும் பேதுறுப்ப  10
எந்தை ஆகுதல் அதற்படல் அறியேன்;
அந்தோ அளியேன் வந்தனென் மன்ற,
என் ஆகுவர் கொல் என் துன்னியோரே?
மாரி இரவின் மரம் கவிழ் பொழுதின்
ஆர் அஞர் உற்ற நெஞ்சமொடு, ஒராங்குக்  15
கண் இல் ஊமன் கடல் பட்டாங்கு,
வரை அளந்து அறியாத் திரையரு நீத்தத்து,
அவல மறு சுழி மறுகலின்,
தவலே நன்று மன், தகுதியும் அதுவே.

Puranānūru 238, Poet Perunchithiranār sang for Velimān, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Kaiyaru Nilai – the poet sang this after the death of the king
He has gone to the burial ground, where
a red-eared male vulture and a pokuval bird along with
crows with strong beaks and an owl, have gathered
without fear on the pointed side of the red burial urn,
set down into the earth.  Ghouls with their clans move
around freely as they please.

He who desired to drink liquor has died.  Bards and
their families have lost luster like his women whose
bangles have gone.  The eyes on his royal drums have
been torn.  Without any one to attend, elephants have lost
their tusks.  I came here not aware that angry Kootruvan
had taken him, causing this great loss.  Alas, I am pitiful!

What will happen to those who depend on me?  I am struggling
with a distressed heart like a dumb and blind man whose boat
has capsized on a rainy night as he drowns in the large ocean.
It would be best if I die in this whirlpool of pain, in this
unfathomable flood with waves!  That would be fitting thing!

Notes:    This poet wrote Puranānūru 158-163, 207, 208, 237 and 238.  This is the only poem written for this king.  His younger brother is Ilavelimān for whom Puranānūru 162, 207 and 237 were written. A woman’s bangles were removed and broken after the death of her husband.  Puranānūru 237, 238, 250, 253 and 254 have references to widows removing their bangles.  மன்ற – மன்றவென் கிளவி தேற்றஞ் செய்யும் (தொல்காப்பியம், இடையியல் 17).

Meanings:  கவி செந்தாழிக் குவி புறத்து இருந்த – were on a pointed side of a buried red urn with a corpse that was closed, செவி செஞ்சேவலும் – male vulture with red ears, Pondicherry vulture, Indian black vulture, red-headed vulture, பொகுவலும் – and a pokuval bird or a female of the vulture, வெருவா – not fearing, வாய் வன் காக்கையும் கூகையும் கூடி – crows with strong mouths and owls gather, பேஎய் ஆயமொடு பெட்டாங்கு வழங்கும் – ghouls with their clan move around according to their desire (பேஎய் – அளபெடை), காடு முன்னினனே கள் காமுறுநன் – he who desired liquor has gone to the burial ground, தொடி கழி மகளிரின் தொல் கவின் வாடி- like the prior beauty of his women who removed their bangles got ruined (மகளிரின் – இன் ஒப்புப்பொருளில் வந்தது, ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு), பாடுநர் கடும்பும் பையென்றனவே – the families of bards have lost their luster (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), தோடு கொள் முரசும் கிழிந்தன கண்ணே – eyes of many drums have been torn (கண்ணே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), ஆள் இல் – nobody to take care, வரை போல் யானையும் மருப்பு இழந்தனவே – the elephants that are like mountains have lost their tusks (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), வெந்திறல் கூற்றம் பெரும் பேது உறுப்ப – the enraged god of death Kootruvan has caused this great distress, எந்தை ஆகுதல் அதற்படல் அறியேன் – I did not know that my lord died, அந்தோ – ஐயோ, alas, அளியேன் – I am pitiful, வந்தனென் – I came, மன்ற – for sure, certainly, என் ஆகுவர் கொல் என் துன்னியோரே – what will happen to those who are close to me, what will happen to those who depend on me (கொல் – அசைநிலை, an expletive), மாரி இரவின் – on a rainy night, மரம் கவிழ் பொழுதின் – when a wooden ship capsizes, ஆர் அஞர் உற்ற நெஞ்சமொடு – with a distressed heart, ஒராங்குக் கண் இல் ஊமன் கடல் பட்டாங்கு – like how a dumb person who is blind who is caught in the sea, வரை அளந்து அறியா – limits have not been measured and known, without any limits, திரையரு நீத்தத்து – in a flood with waves, அவல மறு சுழி மறுகலின் – in the whirlpool of sorrow, தவலே நன்று – it is best to die, மன் – அசைநிலை, an expletive, தகுதியும் அதுவே – that would be the fitting thing (அதுவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 239, பாடியவர்: பேரெயில் முறுவலார், பாடப்பட்டோன்: நம்பி நெடுஞ்செழியன், திணை: பொதுவியல், துறை: கையறு நிலை
தொடியுடைய தோள் மணந்தனன்,
கடி காவில் பூச் சூடினன்,
தண் கமழும் சாந்து நீவினன்,
செற்றோரை வழிதபுத்தனன்,
நட்டோரை உயர்பு கூறினன்,  5
வலியரென வழிமொழியலன்,
மெலியரென மீக்கூறலன்,
பிறரைத் தான் இரப்பு அறியலன்,
இரந்தோர்க்கு மறுப்பு அறியலன்,
வேந்துடை அவையத்து ஓங்கு புகழ் தோற்றினன், 10
வருபடை எதிர் தாங்கினன்,
பெயர் படை புறங்கண்டனன்,
கடும் பரிய மாக் கடவினன்,
நெடுந் தெருவில் தேர் வழங்கினன்,
ஓங்கு இயல் களிறு ஊர்ந்தனன்  15
தீஞ் செறி தசும்பு தொலைச்சினன்,
பாண் உவப்பப் பசி தீர்த்தனன்,
மயக்குடைய மொழி விடுத்தனன்; ஆங்குச்
செய்ப எல்லாம் செய்தனன் ஆகலின்
இடுக ஒன்றோ! சுடுக ஒன்றோ!  20
படுவழிப் படுக, இப் புகழ் வெய்யோன் தலையே.

Puranānūru 239, Poet Periyil Muruvalar sang for Nampi Nedunchezhiyan, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Kaiyaru Nilai
He embraced women wearing bangles on their arms
and adorned them with flowers in a protected
forest.  He smeared himself with cool, fragrant
sandal paste.  He destroyed his enemies and their
families and praised highly his friends.  He never
flattered someone because they were strong.  He did
not talk highly of himself to the weak.  He did not
beg from others and he did not deny when asked for
help.  He revealed his great fame in the courts
of kings.  He repelled invading armies and saw his
enemies retreating.  He rode his fast horses,
rode chariots along long streets, and rode on noble
elephants.  He emptied pots of sweet liquor and ended
the hunger of bards, making them happy.  He did not
use confusing words.  He did all that should be done.

So bury or burn the head of this man who desired great
fame!  Let whatever happens happen!

Notes:  This is the only poem written for this small-region king, who was under the control of Pandiyan Nedunchezhiyan.   This is the only poem written by this poet, who came from a town named Pēreyil.  ஒளவை துரைசாமி உரை – முடியுடைய வேந்தராகிய பாண்டியர்க்கு வினை வேண்டியவிடத்து அறிவும் படை வேண்டுமிடத்து வெல் படையும் தந்து புகழ் மேம்படுவித்த குறுநிலத் தலைவர்கள் பலருண்டு.  அவருள் வினை வகையில் வீறு எய்தியோர்க்குப் பாண்டிய வேந்தர் தம்முடைய பெயர்களையே பட்டமாக வழங்குவர். இவ்வழக்கு சேரர்பாலும் சோழர்பாலும் காணப்படும்.  இவ்வகையில் பாண்டிய நாட்டு குறுநிலத் தலைவன் அரிய வினையைச் செய்து பாண்டியன் நெடுஞ்செழியன் பெயரைத் தனக்குப் பட்டமாகப் பெற்றான்.

Meanings:  தொடியுடைய தோள் மணந்தனன் – he embraced the arms with bangles of women, women with bangles on their arms (தோள் – தோளை), கடி காவில் – in the protected forest, பூச் சூடினன் – he wore flowers on them, தண் கமழும் சாந்து நீவினன் – he smeared himself with cool fragrant sandal paste, செற்றோரை வழி தபுத்தனன் – he destroyed his enemies and their families, நட்டோரை உயர்பு கூறினன் – he praised his friends, வலியர் என வழிமொழியலன் – he never flattered just because of their might, மெலியர் என மீக்கூறலன் – he did not talk highly of himself to the weak, பிறரைத் தான் இரப்பு அறியலன் – he did not beg from others (பிறரை – பிறரிடம்), இரந்தோர்க்கு மறுப்பு அறியலன் – he did not deny to those who asked, வேந்துடை அவையத்து – in the courts of kings, ஓங்கு புகழ் தோற்றினன் – he revealed his great fame (தோற்றினன் – வெளிப்படுத்தினான்), வருபடை எதிர் தாங்கினன் – he blocked invading armies, he repelled invading armies, பெயர் படை புறங்கண்டனன் – he saw his enemies retreating, கடும் பரிய மாக் கடவினன் – he rode his fast horses, நெடுந்தெருவில் தேர் வழங்கினன் – he rode chariots along long roads, ஓங்கு இயல் களிறு ஊர்ந்தனன் – he rode on noble elephants, தீஞ் செறி தசும்பு தொலைச்சினன் – he emptied pots of sweet liquor, பாண் உவப்ப – making the bards happy, பசி தீர்த்தனன் – he ended their hunger, மயக்குடைய மொழி விடுத்தனன் – he uttered words that did not cause confusion to others, ஆங்குச் செய்ப எல்லாம் செய்தனன் – he did all that should be done, ஆகலின் – so, இடுக ஒன்றோ சுடுக ஒன்றோ – bury it or burn it, படுவழிப் படுக – let whatever happens happen, இப் புகழ் வெய்யோன் தலையே – the head of this man who desired fame (தலையே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 240, பாடியவர்: குட்டுவன் கீரனார், பாடப்பட்டோன்: ஆய் அண்டிரன், திணை: பொதுவியல், துறை: கையறு நிலை
ஆடு நடைப் புரவியும் களிறும் தேரும்,
வாடா யாணர் நாடும் ஊரும்,
பாடுநர்க்கு அருகா ஆஅய் அண்டிரன்
கோடு ஏந்து அல்குல் குறுந்தொடி மகளிரொடு,
காலன் என்னும் கண்ணிலி உய்ப்ப,  5
மேலோர் உலகம் எய்தினன் எனாஅப்
பொத்த அறையுள் போழ்வாய்க் கூகை,
சுட்டுக் குவி எனச் செத்தோர்ப் பயிரும்
கள்ளியம் பறந்தலை ஒரு சிறை அல்கி,
ஒள் எரி நைப்ப உடம்பு மாய்ந்தது  10
புல்லென் கண்ணர் புரவலர்க் காணாது
கல்லென் சுற்றமொடு கையழிந்து, புலவர்
வாடிய பசியர் ஆகிப் பிறர்
நாடுபடு செலவினர் ஆயினர் இனியே.

Puranānūru 240, Poet Kuttuvan Keeranār sang for Āy Andiran, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Kaiyaru Nilai – the poet sang this after the death of the king
Āy Andiran gave away to singers, horses that gallop
to rhythm, male elephants, chariots, prosperous
lands and towns.  He has gone to the upper world
accompanied by his women with tiny bangles
and lifted loins with lines.
The god of death, the cruel one, has taken him!

Flames with bright light burned his body one one
side of the wasteland with kalli,
where a wide-mouthed owl hoots from the hollow
of a tree like it is calling out to the dead.
The eyes of poets have become dull.  Their families
feel helpless and sad.  Distressed with hunger, they
go away to the countries of other kings.

Notes:  This is the only poem written by this poet.  Puranānūru 127, 128, 129, 130, 131, 132, 133, 134, 135, 136, 240, 241, 374and 375 were written for this king, who was born in the Vēlir clan.  Āy was one of the seven great donors, who were small-region kings.   The seven are Kāri, Ori, Pēkan, Āy, Nalli, Pāri and Athikan – Athikan is Athiyamān, who is mentioned as Ezhini (his clan name) in Puranānūru 158.   கடை ஏழு வள்ளல்கள் –  பேகன் (வையாவிக் கோப்பெரும் பேகன்), பாரி (வேள் பாரி) , காரி (மலையன் திருமுடி காரி),   ஆய் (ஆய் அண்டிரன்), அதிகன் (அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி, எழினி), நள்ளி (கண்டீரக் கோப் பெருநள்ளி), ஓரி (வல்வில் ஓரி).  யாணர் – புதிதுபடற் பொருட்டே யாணர்க் கிளவி (தொல்காப்பியம், உரியியல் 83).  கூகை சுட்டுக் குவி எனச் செத்தோர்ப் பயிரும் (7-8) – ஒளவை துரைசாமி உரை – பேராந்தை செத்தவர்களை விரையத் தன்பால் வருமாறு அழைப்பது போலிருத்தலின் ‘சுட்டுக் குவி எனச் செத்தோர்ப் பயிரும்’ என்று உரைத்தார்.

Meanings:  ஆடு நடைப் புரவியும் – and horses which trot to rhythm, களிறும் – and male elephants, தேரும் – and chariots, வாடா யாணர் நாடும் – and lands with unending prosperity, ஊரும் – and towns, பாடுநர்க்கு – to singers, அருகா – without limits, ஆஅய் அண்டிரன் – Āy Andiran (ஆஅய் – அளபெடை), கோடு – lines, ஏந்து அல்குல் – lifted loins, குறுந்தொடி மகளிரொடு – with women with small bangles, காலன் என்னும் கண்ணிலி உய்ப்ப – the god of death who is cruel took him, மேலோர் உலகம் எய்தினன் எனாஅ – that he attained the world of the higher ones (எனாஅ – அளபெடை), பொத்த அறையுள் – from a hollow of a tree, போழ்வாய்க் கூகை – owl with gaping mouth, சுட்டுக் குவி எனச் செத்தோர்ப் பயிரும் – calls out to the dead, calls out to those who have been burned and their ashes heaped, கள்ளியம் பறந்தலை – the wasteland filled with Prickly pear cactus or Euphorbia Tirucalli, ஒரு சிறை அல்கி – staying on one side, ஒள் எரி நைப்ப – bright flame burning, உடம்பு மாய்ந்தது – his body was burned, புல்லென் கண்ணர் – those with dull eyes, புரவலர்க் காணாது – not seeing their benefactor, கல்லென் சுற்றமொடு – along with their loud relatives (கல்லென் – ஒலிக்குறிப்பு), கையழிந்து புலவர் வாடிய – poets are helpless and sad, பசியர் ஆகி – they became hungry people, பிறர் நாடுபடு செலவினர் ஆயினர் இனியே – now they are leaving for countries of others (இனியே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 241, பாடியவர்: உறையூர் ஏணிச்சேரி முடமோசியார், பாடப்பட்டோன்: ஆய் அண்டிரன், திணை: பொதுவியல், துறை: கையறு நிலை
திண் தேர் இரவலர்க்கு ஈத்த தண் தார்
அண்டிரன் வரூஉம் என்ன, ஒண்தொடி
வச்சிரத் தடக்கை நெடியோன் கோயிலுள்
போர்ப்புறு முரசும் கறங்க,
ஆர்ப்பு எழுந்தன்றால், விசும்பினானே.  5

Puranānūru 241, Poet Uraiyur Ēnichēri Mudamōsiyār sang about Āy Andiran, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Kaiyaru Nilai – the poet sang this after the death of Āy
Indiran, with his vachiram and glowing
bracelets, awaits Āy Andiran wearing cool
garlands, who gave sturdy chariots to those
in need in his palace.  Drums covered with
skins roar and sound rises up to the sky!

Notes:  Puranānūru 127, 128, 129, 130, 131, 132, 133, 134, 135, 136, 240, 241, 374and 375 were written for this king, who was born in the Vēlir clan.  Āy was one of the seven great donors, who were small-region kings.   The seven are Kāri, Ori, Pēkan, Āy, Nalli, Pāri and Athikan – Athikan is Athiyamān, who is mentioned as Ezhini (his clan name) in Puranānūru 158.  This poet wrote Puranānūru 13, 127-135, 241, 374 and 375.  தட – தடவும் கயவும் நளியும் பெருமை (தொல்காப்பியம், உரியியல் 24)

Meanings:  திண் தேர் இரவலர்க்கு ஈத்த – who gave sturdy chariots to those who came in need, தண் தார் அண்டிரன் வரூஉம் என்ன – that Āy Andiran with cool garlands (வரூஉம் – அளபெடை), ஒண்தொடி – bright bracelets, வச்சிர – weapon called vachiram, lightning bolt, தடக்கை நெடியோன் கோயிலுள் – in the palace of Indiran with large hands, போர்ப்புறு முரசும் கறங்க – drums covered with skins (leather) roar, ஆர்ப்பு எழுந்தன்றால் விசும்பினானே – sound rises up to the sky (எழுந்தன்றால் – ஆல் அசைநிலை, an expletive,  விசும்பினானே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 242, பாடியவர்: குடவாயில் கீரத்தனார், பாடப்பட்டோன்: ஒல்லையூர் கிழான் மகன் பெருஞ்சாத்தன், திணை: பொதுவியல், துறை: கையறு நிலை
இளையோர் சூடார்; வளையோர் கொய்யார்;
நல் யாழ் மருப்பின் மெல்ல வாங்கிப்
பாணன் சூடான், பாடினி அணியாள்;
ஆண்மை தோன்ற ஆடவர்க் கடந்த
வல் வேல் சாத்தன் மாய்ந்த பின்றை  5
முல்லையும் பூத்தியோ ஒல்லையூர் நாட்டே?

Puranānūru 242, Poet Kudavāyil Keerathanār sang for Ollaiyur Kizhān Makan Perunchāthan, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Kaiyaru Nilai – the poet sang this after the death of the king
Young men do not wear them!  Women wearing bangles
do not pluck them!  The bard does not bend gently with
the stem of his yāzh to pluck them to wear!  The singer does
not adorn herself with them! O jasmine vine!  Do you
still bloom in Ollaiyur, after Sāthan with a strong spear,
who prevailed over warriors with his manly strength, died?

Notes:  Puranānūru 242 and 243 were written for this king, who helped the Pandiyan king in battles against the Chozha king.   This is the only poem Puranānūru written by this poet.  Ollaiyur is currently known as Oliyamangalam.  It is near Puthukottai.   

Meanings:  இளையோர் சூடார் – the young men do not wear them, the young warriors do not wear them, வளையோர் கொய்யார் – the women wearing bangles do not pluck them, நல் யாழ் மருப்பின் மெல்ல வாங்கி – bending gently with the stem of his lute (to pluck), பாணன் சூடான் – the bard does not wear, பாடினி அணியாள் – the female singer does not wear them, ஆண்மை – manliness, bravery, தோன்ற – appearing, ஆடவர்க் கடந்த – who beat warriors, வல் வேல் சாத்தன் மாய்ந்த பின்றை – after Sāthan with a strong spear died, முல்லையும் பூத்தியோ ஒல்லையூர் நாட்டே – are you still putting out flowers in Ollaiyur O jasmine vine – a rhetorical question (முல்லையும் – முல்லையாகிய நீயும், நாட்டே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 243, பாடியவர்: தொடித்தலை விழுத்தண்டினார்,  பாடப்பட்டோன்:  ஒல்லையூர் கிழான் மகன் பெருஞ்சாத்தன், திணை: பொதுவியல், துறை: கையறு நிலை
இனி நினைந்து இரக்கம் ஆகின்று; திணி மணல்
செய்வுறு பாவைக்கு கொய்பூத் தைஇத்
தண் கயம் ஆடும் மகளிரொடு கை பிணைந்து,
தழுவுவழித் தழீஇத் தூங்குவழித் தூங்கி,
மறை எனல் அறியா மாயமில் ஆயமொடு  5
உயர் சினை மருதத் துறையுறத் தாழ்ந்து,
நீர் நணிப் படிகோடு ஏறிச் சீர் மிகக்
கரையவர் மருளத் திரையகம் பிதிர,
நெடுநீர்க் குட்டத்துத் துடுமெனப் பாய்ந்து,
குளித்து மணற் கொண்ட கல்லா இளமை  10
அளிதோ தானே; யாண்டுண்டு கொல்லோ,
தொடித்தலை விழுத்தண்டு ஊன்றி நடுக்குற்று,
இருமிடை மிடைந்த சில சொல்
பெரு மூதாளரேம் ஆகிய எமக்கே?

Puranānūru 243, Poet Thodithalai Vizhuthandinār sang for Ollaiyur Kizhān Makan Perunchāthan, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Kaiyaru Nilai
Sadness is what it will be if I think about it now.
When I was young, I used to play with girls
near the cool pond as they made sand dolls
and decorated them with the flowers they plucked.
We held hands, hugged each other, I swayed when
they swayed, and we played with innocence with
nothing to hide.  I would climb on a low branch
of a marutham tree with tall branches, close to the
water, and dive into the huge pond with a splash
as those on the shore would look in amazement
as I brought out a handful of sand from the bottom.

That was being an ignorant youth.  Where did
that go?  It’s pitiable now that I have a thick,
metal-capped walking stick and a trembling gait.
I have become too old and can just utter a few
close words between coughs.  This is pathetic.

Notes:  Puranānūru 242 and 243 were written for this king, who helped the Pandiyan king in battles against the Chozha king.   This is the only poem written by this poet.  Ollaiyur is currently known as Oliyamangalam.  It is near Puthukottai.  விழு (விழுமம்) – விழுமம் சீர்மையும் சிறப்பும் இடும்பையும் (தொல்காப்பியம் உரியியல் 57).

Meanings:  இனி நினைந்து இரக்கம் ஆகின்று – it is pitiable to think about it now, திணி மணல் – dense sand, செய்வுறு பாவைக்கு – to the dolls that they made, கொய்பூத் தைஇ – decorating with plucked flowers (தைஇ – அளபெடை), தண் கயம் – cool pond, ஆடும் மகளிரொடு – with the girls who were playing, கை பிணைந்து – holding hands, தழுவுவழித் தழீஇ – they hugged and I hugged them, தூங்குவழித் தூங்கி – they swayed and I swayed, மறை எனல் அறியா – not knowing to hide, மாயம் இல் ஆயமொடு – with friends with no cunning, உயர் சினை மருத – of marutham trees with tall branches, Arjuna Tree, Terminalia arjuna,  துறையுற – touching the shore, தாழ்ந்து – going down, lowered, நீர் நணி – close to the water, படி கோடு ஏறி – climbed on the tree branches that were there, சீர் மிக – very beautifully, கரையவர் மருள – those on the shore were amazed, திரையகம் பிதிர – the waves splashing, நெடுநீர்க் குட்டத்து – in a huge pond, in a long pond, துடுமெனப் பாய்ந்து – dived in with a splash, குளித்து – bathed, மணற் கொண்ட – brought out sand, கல்லா இளமை – ignorant youth, அளிதோ தானே – it is pitiable (அளிதோ – ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive, தானே – தான், ஏ அசைநிலைகள், expletives), யாண்டுண்டு கொல்லோ – where did it go (கொல்லோ – கொல் – ஐயப்பொருட்டு வந்த இடைச்சொல், a particle implying doubt), ஓ – அசைநிலை, an expletive), தொடித்தலை – top capped with a metal ring, விழுத்தண்டு – thick walking stick, ஊன்றி – pressing it down, நடுக்குற்று – trembling, இரும் இடை – between coughing, மிடைந்த சில சொல் – uttering a few close words, பெரு மூதாளரேம் ஆகிய எமக்கே – to me who has become an old man (எமக்கே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 244, பாடினோர் பாடபபட்டடோர் யாவரெனத் தெரியாதவாறு இது அழிந்தது
பாணர் சென்னியும் வண்டு சென்று ஊதா,
விறலியர் முன் கையும் தொடியின் பொலியா,
இரவல் மாக்களும் .. .. .. .. .. .. .. .

Puranānūru 244, Poet is Unknown, and only parts of the song are available
Bees do not buzz around the heads of bards.
Bangles do not glow on the forearms of dancing
women.  People in need,……………………………..

Notes:  The Puranānūru poems written by poets whose names we do not know are 244, 256, 257, 263, 297, 307, 323, 327, 328, 333, 339 and 355.

Meanings:  பாணர் சென்னியும் – on heads of bards, வண்டு சென்று ஊதா – bees do not buzz, விறலியர் முன் கையும் – forearms of dancing women, தொடியின் பொலியா – bangles do not glow, இரவல் மாக்களும் – people in need, .. .. .. .. .. .. .. .

புறநானூறு 245, பாடியவர்: சேரமான் கோட்டம்பலத்துத் துஞ்சிய மாக்கோதை, திணை: பொதுவியல், துறை: கையறு நிலை
யாங்குப் பெரிது ஆயினும் நோய் அளவு எனைத்தே?
உயிர் செகுக்கல்லா மதுகைத்து அன்மையின்,
கள்ளி போகிய களரி அம் பறந்தலை
வெள்ளிடைப் பொத்திய விளை விறகு ஈமத்து,
ஒள் அழல் பள்ளிப் பாயல் சேர்த்தி,  5
ஞாங்கர் மாய்ந்தனள் மடந்தை;
இன்னும் வாழ்வல்; என் இதன் பண்பே?

Puranānūru 245, Cheraman Kōttampalathu Thunjiya Mākōthai sang this after the death of his wife Perunkōppendu, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Kaiyaru Nilai
Even though it is immense, to what level
has this distress disease of mine gone?
it does not have the strength to end my life.

I still live, even after my wife who went to the
upper world was placed in a bright flame bed,
and lit by dry wood,
in the cremation ground’s open space in the
parched forest with kalli.  Is this how life is?

Notes:  This is the only poem written by this king.  His young wife died and the king wrote this poem.   Kōttampalam town is now called Ampalapulai.   உ. வே. சாமிநாதையர் உரை – எனைத்தென்றது உயிரைப் போக்கமாட்டாமையின் நோயை இகழ்ந்து கூறியவாறு.

Meanings:  யாங்குப் பெரிது ஆயினும் – even though it is immense, நோய் அளவு எனைத்தே – to what level has my distress disease gone (எனைத்து – சிறியது, எனைத்தே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), உயிர் செகுக்கல்லா மதுகைத்து அன்மையின் – since it does not have the strength to end my life, கள்ளி போகிய களரி அம் பறந்தலை – in the forest with cactus or milkweeds, in the wasteland with cactus or milkweeds, Prickly pear cactus or Euphorbia Tirucalli (அம் – அம் சாரியை வெள்ளிடை – in the cremation ground’s open space, பொத்திய விளை விறகு ஈமத்து – on the funeral pyre lit with mature/dried wood, ஒள் அழல் பள்ளிப் பாயல் சேர்த்தி – placing on a bright flame bed, ஞாங்கர் மாய்ந்தனள் மடந்தை – the naïve woman died and went there, the young woman died and went there (to the upper world), இன்னும் வாழ்வல் – I still live, என் இதன் பண்பே – why is the nature of this such (பண்பே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 246, பாடியவர்: பூதப் பாண்டியன் தேவி பெருங்கோப்பெண்டு, திணை: பொதுவியல், துறை: ஆனந்தப் பையுள்
பல்சான்றீரே! பல்சான்றீரே!
செல்க எனச் சொல்லாது ஒழிக என விலக்கும்,
பொல்லாச் சூழ்ச்சிப் பல்சான்றீரே!
அணில் வரிக் கொடுங்காய் வாள் போழ்ந்திட்ட
காழ் போல் நல் விளர் நறு நெய் தீண்டாது,  5
அடை இடைக் கிடந்த கை பிழி பிண்டம்,
வெள் எள் சாந்தொடு புளிப் பெய்து அட்ட
வேளை வெந்தை வல்சி ஆகப்,
பரல் பெய் பள்ளிப் பாயின்று வதியும்
உயவல் பெண்டிரேம் அல்லேம் மாதோ; 10
பெருங்காட்டுப் பண்ணிய கருங்கோட்டு ஈமம்
நுமக்கு அரிது ஆகுக தில்ல; எமக்கு எம்
பெருந்தோள் கணவன் மாய்ந்தென அரும்பு அற
வள் இதழ் அவிழ்ந்த தாமரை
நள் இரும் பொய்கையும் தீயும் ஓரற்றே.  15

Puranānūru 246, Queen Perunkōppendu, wife of Ollaiyur Thantha Pandiyan Poothappandiyan sang this after the death of her husband, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Ānantha Paiyul
You noble men!  You noble men!
You don’t let me go, you don’t let me die,
you scheming noble men!
I am not a woman who desires to eat old rice with
water squeezed out and placed on leaves,
without fragrant ghee as pale as the seeds of a curved
cucumber striped like a squirrel and split open with a
sword, along with vēlai leaves cooked with tamarind,
and white sesame seed thuvaiyal.
I am not one who wants to sleep on a bed of gravel,
without a mat.

The funeral pyre of black twigs might be fearful to you.
It is not fearful to me
who has lost my broad-shouldered husband.
A pond with thick-petaled, blooming lotus blossoms
and a fire are both same to me!

Notes:  This queen, the wife of Ollaiyur Thantha Pandiyan Poothappandiyan did not desire widowhood, even though she was requested by elders to rule the country.  She came from an ancient clan and was politically astute.  She decided that the funeral pyre was better than living as a widow.  Her husband, Ollaiyur Thantha Pandiyan Poothappandiyan, wrote Puranānūru 71.   This king acquired the name Ollaiyur Thantha Poothappandiyan since he got back the Pandiyan town Ollaiyur from the Chozhas who had seized it. 

Meanings:  பல்சான்றீரே – O you few wise men, பல்சான்றீரே – O you few wise men, செல்க எனச் சொல்லாது – not telling me to go, not letting me go, ஒழிக என விலக்கும் – blocking me stating ‘avoid doing it’, பொல்லாச் சூழ்ச்சி – cunning and scheming, பல்சான்றீரே – O you few wise men, அணில் – squirrel, வரி – stripes, கொடுங்காய் – curved vegetable, cucumber (ஆகுபெயர்), வாள் – sword, knife, போழ்ந்து – split, இட்ட – placed, காழ் போல் – like the seeds, நல் விளர் – fine white, நறு நெய் – fragrant ghee, தீண்டாது – without touching, அடை இடை கிடந்த – that was placed on leaves, கை பிழி பிண்டம் – rice squeezed with the hand,  வெள் எள் சாந்தொடு – with white sesame seed thuvaiyal, புளிப் பெய்து – poured tamarind, அட்ட – cooked, வேளை வெந்தை – boiled velai greens, Sida rhombifolia, Rhomb-leaved morning mallow, வல்சி ஆக – as food, பரல் பெய் பள்ளி – bed of pebbles, பாயின்று வதியும் – living without a sleeping mat, உயவல் – sad, பெண்டிரேம் அல்லேம் – I am not like those women (பெண்டிரேம், அல்லேம் – தன்மைப் பன்மை, first person plural), மாதோ – மாது, ஓ அசைநிலைகள், expletives, பெருங்காட்டு பண்ணிய கருங்கோட்டு ஈமம் – funeral pyre with black sticks in the big forest, நுமக்கு அரிது ஆகுக –  it might be difficult for you, தில்ல – தில் விழைவின்கண் (விருப்பத்தின்கண்) வந்த இடைச்சொல், ஈறு திரிந்தது வந்தது, a particle that implies desire, எமக்கு – for me, எம் பெருந்தோள் கணவன் மாய்ந்தென – since my wide-shouldered husband died (எம் – தன்மைப் பன்மை, first person plural), அரும்பு அற வள் இதழ் அவிழ்ந்த தாமரை – fresh lotus flowers with open petals, நள் இரும் பொய்கையும் – water filled pond, தீயும் ஓரற்றே – and fire are same (ஓரற்றே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 247, பாடியவர்: மதுரைப் பேராலவாயர், பாடப்பட்டோர்:  பூதப் பாண்டியன் தேவி பெருங்கோப்பெண்டு, திணை: பொதுவியல், துறை: ஆனந்தப் பையுள்
யானை தந்த முளி மர விறகின்
கானவர் பொத்திய ஞெலி தீ விளக்கத்து,
மட மான் பெருநிரை வைகு துயில் எடுப்பி,
மந்தி சீக்கும் அணங்குடை முன்றிலில்,
நீர் வார் கூந்தல் இரும் புறம் தாழப்  5
பேர் அஞர்க் கண்ணள் பெருங்காடு நோக்கித்,
தெருமரும் அம்ம தானே, தன் கொழுநன்
முழுவு கண் துயிலாக் கடியுடை வியன் நகர்ச்
சிறு நனி தமியள் ஆயினும்
இன்னுயிர் நடுங்கும் தன் இளமை புறங்கொடுத்தே.  10

Puranānūru 247, Poet Mathurai Pērālavāyar sang when he saw Perunkōppendu enter the fire, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Anantha Paiyul – see previous song
In the terrifying front yard,
by the light of the fire kindled by
hunters, and lit with dried wood brought by
elephants, a female monkey scratches the
ground and wakes up large herds of delicate deer.

With water dripping from the hair on her back,
abandoning her youth,
she with large, distressed eyes, walks toward the
burning pyre in the vast ground, she whose sweet
life would tremble if she were to be away from her
husband even for a little bit long, in their
well-guarded, huge palace where drums never stop.

Notes:  Puranānūru Poems 247 and 262 were written by this poet.  Perunkōppendu, the widow of king Ollaiyur Thantha Pandiyan Poothappandiyan, entered the funeral pyre despite requests to rule the country.  She came from an ancient clan and was politically astute. சிறு நனி – அணி மாண் சிறுபுறம் காண்கம், அகநானூறு 261 – சிறு நனி ஏகு, அகநானூறு 301 – பிரிந்தோர் உள்ளுபு நினைதல் சிறு நனி ஆன்றிகம், ஐங்குறுநூறு 180 – சிறு நனி வரைந்தனை கொண்மோ, கலித்தொகை 12 – சிறு நனி நீ துஞ்சி ஏற்பினும், புறநானூறு 247 – சிறு நனி தமியள் ஆயினும் இன்னுயிர் நடுங்கும், புறநானூறு 376 – அந்தி சிறு நனி பிறந்த பின்றை, புறநானூறு 381 – சிறு நனி ஒருவழிப் படர்க என்றோனே.   நனி – உறு தவ நனி என வரூஉம் மூன்றும் மிகுதி செய்யும் பொருள என்ப (தொல்காப்பியம், உரியியல் 3).  பெரும்பாணாற்றுப்படை 497 – மந்தி சீக்கும் மா துஞ்சு முன்றில்.

Meanings:  யானை தந்த முளி மர விறகின் – with dried wood brought by elephants, கானவர் பொத்திய ஞெலி தீ – the fire kindled by the hunters/forest dwellers, விளக்கத்து – in the light, மட மான் பெருநிரை வைகு துயில் எடுப்பி – wakes up a huge herd of naive sleeping deer, மந்தி சீக்கும் – a female monkey sweeps, அணங்குடை – fearsome/with gods/with spirits, முன்றிலில் – in the front yard, நீர் வார் கூந்தல் – water dripping hair, இரும் புறம் தாழ – falling on her back, பேர் அஞர்க் கண்ணள் – the woman with huge distressed eyes, பெருங்காடு நோக்கி – looking toward the huge burning ground, தெருமரும் – mentally confused, distressed, அம்ம – அசைநிலை, an expletive, தானே – தான், ஏ அசைநிலைகள், expletives, தன் கொழுநன் – her husband, முழுவு கண் துயிலா – where drums never stop, கடியுடை வியன் நகர் – well-guarded huge palace, சிறு நனி தமியள் ஆயினும் – even if she is alone from him a little bit more, இன்னுயிர் நடுங்கும் – her sweet life trembling, தன் இளமை புறங்கொடுத்தே – abandoning her youth (புறங்கொடுத்தே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 248, பாடியவர்: ஒக்கூர் மாசாத்தனார், திணை: பொதுவியல், துறை: தாபத நிலை
அளிய தாமே சிறு வெள்ளாம்பல்,
இளையம் ஆகத் தழையாயினவே, இனியே
பெருவளக் கொழுநன் மாய்ந்தெனப் பொழுது மறுத்து,
இன்னா வைகல் உண்ணும்
அல்லிப்படூஉம் புல் ஆயினவே.  5

Puranānūru 248, Poet: Okkur Masāthanār, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Thāpatha Nilai
These small white waterlilies are pitiful!
When I was young, I wore them!
Now that my prosperous husband has died,
their seeds are the miserable food that I have
to eat at wrong hours daily, with suffering!

Notes:  This is the only Puranānūru poem written by this poet, who hailed from Okkur.  The female poet Okkur Māsāthiyār who wrote poem 279, was also from the same town.  There are towns with the name Okkur in both the Pandiya country and the Chozha country.  We do not know whether the poet’s town was in the Pandiya country or in the Chozha country.  அல்லிப் படுஉம் புல் ஆயினவே (5) – உ. வே. சாமிநாதையர் உரை – அல்லியிடத்துண்டாம் புல்லரிசியாய் உதவின.  நெல் அல்லா உணவெல்லாம் புல்லென்றால் மரபு.  புல்லரிசி – சென்னைப் பல்கலைக்கழக அகராதி – பஞ்சகாலத்தில் ஏழைகள் உண்ணும் அரிசி போன்ற தானியம்.

Meanings:  அளிய – they are pitiful, தாமே – தாம், ஏ அசைநிலைகள், expletives, சிறு வெள்ளாம்பல் – the small white waterlilies, இளையம் ஆகத் தழை ஆயினவே – when I was young they were garments for me (இளையம் – தன்மைப் பன்மை, first person plural, தழையாயினவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), இனியே – now, பெருவளக் கொழுநன் மாய்ந்தென – since my very wealthy husband died, பொழுது மறுத்து – eating times have changed, இன்னா – suffering, வைகல் உண்ணும் – eating daily, அல்லிப்படூஉம் – the seeds in the white waterlilies (அல்லிப்படூஉம் – அளபெடை), புல் ஆயினவே – they have become food like grass seeds (ஆயினவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 249, பாடியவர்:  தும்பைச் சொகினனார், திணை: பொதுவியல், துறை: தாபத நிலை
கதிர் மூக்கு ஆரல் கீழ்ச் சேற்று ஒளிப்பக்,
கணைக் கோட்டு வாளை மீ நீர்ப் பிறழ,
எரிப் பூம் பழனம் நெரித்து உடன் வலைஞர்
அரிக்குரல் தடாரியின் யாமை மிளிரச்,
பனை நுகும்பு அன்ன சினை முதிர் வராலொடு  5
உறழ் வேல் அன்ன ஒண் கயல் முகக்கும்,
அகல் நாட்டு அண்ணல் புகாவே, நெருநைப்
பகல் இடம் கண்ணிப் பலரொடுங் கூடி,
ஒருவழிப்பட்டன்று மன்னே; இன்றே
அடங்கிய கற்பின் ஆய் நுதல் மடந்தை  10
உயர்நிலை உலகம் அவன் புகவு ஆர,
நீறாடு சுளகின் சீறிடம் நீக்கி,
அழுதல் ஆனாக் கண்ணள்
மெழுகும் ஆப்பி கண் கலுழ் நீரானே.

Puranānūru 249, Poet: Thumpai Sokinanār, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Thāpatha Nilai – the poet sang this after the death of a king
The lord of the vast country,
……….where fishermen enter lakes with flame-like flowers,
……….where eels with spindle-like noses burrow into
……….mud, vālai fish with thick spines leap above water,
……….tortoises that look like thadāri drums
……….with soft tones, roll, pregnant varāl fish look
……….like the folded tender leaves of palmyra palm,
……….and catch spear-like, bright kendai fish with their nets,
ate yesterday with many, sharing his food in a bright place.

That has ended.  Today, his virtuous wife has cleaned
a space the size of a winnowing tray to feed him, who has
gone to the higher world.   Her eyes shed tears without
stopping.  She washes the place with cow dung water
mixed with her falling tears.

Notes:  This is the only poem written by this poet, and he hailed from the town Thumpai.  However, according to Avvai Duraisamy, there is a possibility that he is Thumpisēr Keeranār who wrote Natrinai 277 and Kurunthokai 61, 316, 320, 392.

Meanings:  கதிர் மூக்கு ஆரல் – eels with spindle-like (pointed) noses, கீழ்ச் சேற்று ஒளிப்ப – hide under the mud, கணைக் கோட்டு வாளை – scabbard fish with thick spine, Trichiurus haumela, மீ நீர்ப் பிறழ – rolls/leaps above water, எரிப் பூம் பழனம் – pond with flame-like flowers, நெரித்து உடன் வலைஞர் – fishermen with nets enter, அரிக்குரல் தடாரியின் – like thadāri drums with soft tones, like thadāri drums with rhythmic sounds (தடாரியின் – இன் ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு, ஒப்புப் பொருளில் வந்தது), யாமை மிளிர – tortoises roll, பனை நுகும்பு அன்ன – like the folded tender palm leaves, சினை முதிர் வராலொடு – with pregnant murrel fish, murrel fish, Slacate nigra, Ophiocephalus punctatus, Ophiocephalus marulius, உறழ் – differing, வேல் அன்ன – like spears, ஒண் கயல் முகக்கும் – catch bright kendai, carp, Cyprinus fimbriatus, அகல் நாட்டு அண்ணல் – the  lord of the wide country, புகாவே – food (ஏகாரம் அசை), நெருநை – yesterday, பகல் இடம் – sharing place, கண்ணி – considered, பலரொடும் கூடி – gathered with many people, ஒருவழிப்பட்டன்று – was together, மன் – கழிவுப்பொருளில் வந்த இடைச்சொல், a particle signifying past, ஏ – அசைநிலை, an expletive, இன்றே – today (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), அடங்கிய – retrained, கற்பின் – with virtue, ஆய் நுதல் மடந்தை – the young woman with pretty forehead, உயர்நிலை உலகம் – the higher world, அவன் புகவு ஆர – for him to eat food, நீறாடு – washed, சுளகின் சீறிடம் நீக்கி – cleans a small space the size of a winnowing tray, அழுதல் ஆனாக் கண்ணள் – she with eyes crying without stopping, மெழுகும் ஆப்பி கண் கலுழ் நீரானே – she washes with cow dung water mixed with her cloudy tears (கலுழ் – கலங்கிய, நீரானே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 250, பாடியவர்: தாயங்கண்ணியார், திணை: பொதுவியல், துறை: தாபத நிலை
குய் குரல் மலிந்த கொழுந் துவை அடிசில்
இரவலர்த் தடுத்த வாயில் புரவலர்
கண்ணீர்த் தடுத்த தண் நறும் பந்தர்க்,
கூந்தல் கொய்து, குறுந்தொடி நீக்கி,
அல்லி உணவின் மனைவியொடு, இனியே  5
புல்லென்றனையால், வளங் கெழு திரு நகர்
வான் சோறு கொண்டு தீம் பால் வேண்டும்
முனித்தலைப் புதல்வர் தந்தை
தனித்தலைப் பெருங்காடு முன்னிய பின்னே.

Puranānūru 250, Poet: Thāyankanniyār, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Thāpatha Nilai
O prosperous rich mansion!  You have become dull,
along with his wife!  The sounds of cooking abundant
rich food with spices used to stop those who came for
alms at the door, preventing their leaving.  Your cool
fragrant pavilion ended the tears of those who got
protection.

After the father of sons who desire to eat white rice with
sweet milk, who have tufts on their heads, went to the
cremation ground, his wife chopped off her hair, removed
her small bangles and now eats just waterlily seeds.

Notes:   This is the only poem written by this poet whose father’s name was Thāyan and her given name was Kanniyār.  A woman’s bangles were removed and broken after the death of her husband.  Puranānūru 237, 238, 250, 253 and 254 have references to widows removing their bangles.

Meanings:  குய் குரல் – roasting sounds, மலிந்த கொழுந் துவை அடிசில் – abundant rich food cooked with spices, abundant rich meat cooked with spices, இரவலர்  – those who came in need, தடுத்த வாயில் – the gate that prevented, புரவலர் கண்ணீர்த் தடுத்த – prevented the tears of those being protected, தண் நறும் பந்தர் – cool fragrant pavilion (பந்தர் – பந்தல் என்பதன் போலி), கூந்தல் கொய்து – cutting off her hair, குறுந்தொடி நீக்கி – removing her small bangles, அல்லி உணவின் – with the food of waterlily seeds, மனைவியொடு – with the wife, இனியே புல்லென்றனையால் – you have become dull now (புல்லென்றனையால் – ஆல் அசைநிலை, an expletive), வளங்கெழு திரு நகர் – rich huge mansion, வான் சோறு கொண்டு – with white rice, தீம் பால் வேண்டும் – asking for sweet milk, முனித்தலைப் புதல்வர் தந்தை – the father of sons with hair tufts, the father of sons who had hatred, தனித்தலை – lonely place, பெருங்காடு முன்னிய பின்னே – after he went to the cremation ground (பின்னே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 251, பாடியவர்: மாரிப்பித்தியார், திணை: வாகை, துறை: தாபத வாகை
ஓவத்து அன்ன இடனுடை வரைப்பில்,
பாவை அன்ன குறுந்தொடி மகளிர்
இழை நிலை நெகிழ்த்த மள்ளன் கண்டிகும்,
கழைக் கண் நெடுவரை அருவியாடிக்
கான யானை தந்த விறகின்,  5
கடுந்தெறல் செந்தீ வேட்டுப்
புறம் தாழ் புரிசடை புலர்த்துவோனே.

Puranānūru 251, Poet: Māripithiyār, Thinai: Vākai, Thurai: Thāpatha Vākai
We have seen this warrior play in
the waterfalls that flow from the tall
mountains with bamboo forests.

He dries his long, hanging, matted hair
in the red-hot fire he lit with the wood
brought by forest elephants, and makes
women wearing small bangles who are
as pretty as Kolli goddess in a mansion
as elegant as in a painting, lose their
jewels which slip off their wasting arms.

Notes:  Puranānūru 251 and 252 were written by this poet.  Her name means, ‘Rainy season’s jasmine’ and she might have acquired it from a poem she wrote about it.  However, we don’t have that poem.   The name of the hero of this poem was not legible in the original palm manuscript.

Meanings:  ஓவத்து அன்ன – like a painting (ஓவம், அத்து சாரியை), இடனுடை- in the wide space, வரைப்பில் – within the limits, in the temple/mansion/space, பாவை அன்ன – like dolls/Kolli Hills goddess statue, குறுந்தொடி மகளிர் – small-bangled women, இழை நிலை நெகிழ்த்த மள்ளன் – the warrior who caused jewels to slip down, கண்டிகும் – we have seen, கழைக்கண் நெடுவரை – tall mountains with bamboo, அருவியாடி – played in the waterfalls, கான யானை – forest elephants, தந்த விறகின் – with brought wood, கடுந்தெறல் – very hot, செந்தீ – red hot flame, வேட்டு – performed rituals, புறம் தாழ் – hanging on the back, புரிசடை – matted/twisted braid, புலர்த்துவோனே – the one who dries (புலர்த்துவோனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 252, பாடியவர்: மாரிப்பித்தியார், திணை: வாகை, துறை: தாபத வாகை
கறங்கு வெள் அருவி ஏற்றலின் நிறம் பெயர்ந்து
தில்லை அன்ன புல்லென் சடையோடு
அள் இலைத் தாளி கொய்யுமோனே,
இல் வழங்கு மட மயில் பிணிக்கும்
சொல் வலை வேட்டுவன் ஆயினன் முன்னே.  5

Puranānūru 252, Poet: Māripithiyār, Thinai: Vākai, Thurai: Thāpatha Vākai
The roaring white waterfalls dulled
his braided hair to the color of thillai
leaves.  He plucks leaves from the dense
thāli bushes.  He had gone hunting
with a net of words in the past, to get
the woman who is as lovely as a delicate
peacock, the one who lives in his house now.

Notes:  Puranānūru 251 and 252 were written by this poet.   Her name means, ‘Rainy season’s jasmine’ and she might have acquired it from a poem she wrote about it.  However, we don’t have that poem.   The name of the hero of this poem was not legible in the original palm manuscript.

Meanings:  கறங்கு வெள் அருவி ஏற்றலின் – due to accepting the white roaring waterfalls, நிறம் பெயர்ந்து – changed color, தில்லை அன்ன புல்லென் சடையோடு – with his dull braided hair like thillai leaves, Excoecaria agallocha, Blinding tree, அள் இலைத் தாளி கொய்யுமோனே – the one who plucks thāli leaves that are dense, Caryota urens, கூந்தற்பனை (கொய்யுமோனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), கூந்தற்பனை, இல் வழங்கு மட மயில் பிணிக்கும் – tying his naïve/young wife at home to him, சொல் வலை வேட்டுவன் ஆயினன் – he used to be a hunter with words as his net, முன்னே  – before (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 253, பாடியவர்: குளம்பந்தாயனார், திணை: பொதுவியல், துறை: முதுபாலை
என் திறத்து அவலம் கொள்ளல், இனியே
வல் வார் கண்ணி இளையர் திளைப்ப
நகாஅல் என வந்தமாறே, எழா நெல்
பைங்கழை பொதி களைந்து அன்ன விளர்ப்பின்,
வளை இல் வறுங்கை ஓச்சிக்  5
கிளையுள் ஒய்வலோ? கூறு நின் உரையே.

Puranānūru 253, Poet: Kulampanthāyanār, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Muthupālai
You don’t need to feel sorry for me.  Young warriors
wearing garlands with strong cords are playing,
and you are not able to laugh with them, since death
has come to you.  Should I tell your relatives,
lifting my hand empty of bangles, pale like the peeled
bark of a new bamboo without seeds?  You must tell
me what I should do!

Notes:  This is the only poem written by this poet.  Thāyanār was the given name.  His father’s name was Kulampan.  A woman whose husband had died on the battlefield uttered these words.   A woman’s bangles were removed and broken after the death of her husband.  Puranānūru 237, 238, 250, 253 and 254 have references to widows removing their bangles.  Puranānūru 253, 254, 255 and 256 are pitiful cries of women who lost their husbands.

Meanings:  என் திறத்து அவலம் கொள்ளல் – do not feel sorry for me, இனியே – now (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), வல் வார் கண்ணி இளையர் திளைப்ப – young warriors wearing garlands with strong cords are playing, நகாஅல் என வந்தமாறே – since death came for you not to be able to laugh with them (நகாஅல் – அளபெடை, வந்தமாறே – ஏ அசைநிலை, மாறு ஏதுப்பொருள் (காரணப் பொருள்) தரும் இடைச்சொல்), எழா நெல் – with no bamboo seeds (எழா நெல் – மூங்கிலுக்கு வெளிப்படை), பைங்கழை – new bamboo, green bamboo, பொதி களைந்து அன்ன – like the barks with the covering sheaths removed, விளர்ப்பின் – paled, வளை இல் – without bangles, வறுங்கை – empty hands, ஓச்சி – raising, கிளையுள் ஒய்வலோ – will I go and give the news to your relatives, கூறு நின் உரையே – tell me your words (உரையே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 254, பாடியவர்: கயமனார், திணை: பொதுவியல், துறை: முதுபாலை
இளையரும் முதியரும் வேறு புலம் படர,
எடுப்ப எழாஅய் மார்பம் மண் புல்ல
இடைச் சுரத்து இறுத்த மள்ள! விளர்த்த
வளை இல் வறுங்கை ஓச்சிக் கிளையுள்,
“இன்னன் ஆயினன் இளையோன்” என்று  5
நின் உரை செல்லும் ஆயின், மற்று
“முன் ஊர்ப் பழுனிய கோளி ஆலத்துப்
புள் ஆர் யாணர்த்து அற்றே என் மகன்
வளனும் செம்மலும் எமக்கு” என நாளும்
ஆனாது புகழும் அன்னை  10
யாங்கு ஆகுவள் கொல்? அளியள் தானே.

Puranānūru 254, Poet: Kayamanār, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Muthupālai
The young and old men have gone to another land.
When I lift you, you do not rise, O Warrior who has
fallen in the wasteland, your chest hitting the ground!
If I place my pale, bare hands with no bangles on my
head, and tell your family, “This is what has happened
to the young man”, what will happen to your mother
who praises you every day, repeating without a break,
“To me, the strength and nobility of my son are like
those of the banyan tree in town which is frequented by
birds for its abundant fruits”?   She is pitiable!

Notes:  Kayamanār, this poet from the Chozha country, wrote Puranānūru 254 and 361.   A woman whose husband had died on the battlefield uttered these words.   A woman’s bangles were removed and broken after the death of her husband.  Puranānūru 237, 238, 250, 253 and 254 have references to widows removing their bangles.  Puranānūru 253, 254, 255 and 256 are pitiful cries of women who lost their husbands.  கோளி – பூக்காமல் பழுக்கும் மரம்.  யாணர் – புதிதுபடற் பொருட்டே யாணர்க் கிளவி (தொல்காப்பியம், உரியியல் 83).  இடைச்சுரத்து (3) – ஒளவை துரைசாமி உரை – சுரத்து இடை என்பது இடைச்சுரமென முன் பின்னாகத் தொக்கது.

Meanings:  இளையரும் முதியரும் – the young and the old, வேறு புலம் படர – they have left for another land, எடுப்ப – when I lift you, எழாஅய் – you do not rise (அளபெடை), மார்பம் – chest, மண் புல்ல – hugging the ground, touching the earth, இடைச் சுரத்து (சுரத்து இடை) இறுத்த மள்ள – O warrior who has fallen in the wasteland, விளர்த்த – pale, வளை இல் – without bangles, வறுங்கை ஓச்சி – raising my bare hands to my head, கிளையுள் – to your relatives, இன்னன் ஆயினன் இளையோன் – this is what happened to the young man, என்று – thus, நின் உரை – me telling this about you, செல்லும் ஆயின் – if the news reaches them, மற்று –  அசைநிலை, an expletive, முன் ஊர் (ஊர்  முன், முன்மொழி நிலையல்) பழுனிய – with fruits, கோளி ஆலத்து – a banyan tree, புள் ஆர் – birds eating, யாணர்த்து அற்றே – like the prosperity, like the abundance, like the generosity (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), என் மகன் – my son, வளனும் செம்மலும் எமக்கு – to me his prosperity and nobility, வளன் – வளம் என்பதன் போலி), என – thus, நாளும் – every day, ஆனாது – endlessly, without a break, புகழும் அன்னை – praising mother, யாங்கு ஆகுவள் கொல் – what will happen to her, அளியள் தானே – she is pitiable (தானே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 255, பாடியவர்: வன்பரணர், திணை: பொதுவியல் துறை: முதுபாலை
“ஐயோ!” எனின் யான் புலி அஞ்சுவலே;
அணைத்தனன் கொளினே அகன் மார்பு எடுக்கல்லேன்;
என் போல் பெரு விதிர்ப்புறுக நின்னை
இன்னாது உற்ற அறன் இல் கூற்றே,
நிரை வளை முன் கை பற்றி  5
வரை நிழல் சேர்கம், நடத்திசின் சிறிதே.

Puranānūru 255, Poet: Vanparanar, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Muthupālai
If I scream, I fear that tigers will come.
If I want to embrace and carry you, I am
unable to lift you with your wide chest.
May the merciless Kootruvan who killed
you, tremble greatly like I do!
Hold my forearms with rows of bangles
and walk a little.
Let us reach the mountain’s shade!

Notes:  Vanparanar wrote Puranānūru poems 148, 149, 150, 152, 153 and 255.  According to Avvai Duraisamy, this might be the same poet with the name Nedunkaluthu Paranar who wrote 291.  Puranānūru 253, 254, 255 and 256 are pitiful cries of women who lost their husbands.  சின் – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26, சின் என்பது இசின் என்பதன் முதற்குறை – ச. பாலசுந்தரம் உரை).  விதிர்ப்பு – அதிர்வும் விதிர்ப்பும் நடுக்கம் செய்யும் (தொல்காப்பியம், உரியியல் 20).  இன்னாது (4) – ஒளவை துரைசாமி உரை – இன்னாது இறந்துபாடு, சாக்காடு ஈண்டு இன்னாது எனப்பட்டது.

Meaning:   ஐயோ எனின் – if I scream ‘aiyo’, யான் புலி அஞ்சுவலே – I’m afraid of the tigers (அஞ்சுவல் – தன்மையொருமை வினைமுற்று, ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), அணைத்தனன் கொளினே – if I want to embrace and carry you, அகன் மார்பு எடுக்கல்லேன் – I’m unable to lift you with your wide chest, என் போல் – like me, பெரு விதிர்ப்புறுக – may he tremble greatly, may he attain great sorrow, நின்னை இன்னாது உற்ற – caused death to you, அறன் இல் கூற்றே – the merciless Kootruvan, the god of death with no sense of justice (அறன் – அறம் என்பதன் போலி), நிரை வளை முன்கை பற்றி – holding my forearms with rows of bangles, holding my wrists with rows of bangles, வரை நிழல் சேர்கம் – let us go to the mountain’s shade, நடத்திசின் – you please walk (சின் – முன்னிலை அசைச் சொல், an expletive of the second person), சிறிதே – a little (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 256, பாடியவர்: பெயர் தெரிந்திலது, திணை: பொதுவியல், துறை: முதுபாலை
கலம் செய்கோவே! கலம் செய்கோவே!
அச்சுடைச் சாகாட்டு ஆரம் பொருந்திய
சிறு வெண்பல்லி போலத் தன்னொடு
சுரம் பல வந்த எமக்கும் அருளி,
வியன் மலர் அகன் பொழில் ஈமத் தாழி  5
அகலிது ஆக வனைமோ
நனந்தலை மூதூர்க் கலம் செய்கோவே!

Puranānūru 256, Unknown poet, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Muthupālai
O potter who makes pots!
O potter who makes pots!
I’ve come with him past many
wastelands like a small white
lizard hanging on to a spoke of
a cart wheel.  O Potter who makes
pots in this vast ancient town!
Please take pity on me and create
a big burial urn that is big enough
for the two of us!

Notes:  கோவே (1) – ஒளவை துரைசாமி உரை – கலஞ் செய்யும் எனச் சிறப்பிக்கவே கோ வேட்கோ என்பதாயிற்று.  University of Madras Lexicon – குயவன்.  வேட்கோ (University of Madras Lexicon, கழக அகராதி) – குயவன்.  கோ – (கழக அகராதி) – குயவன்.  வியன் மலர் அகன் பொழில் ஈமத் தாழி (5) – ஒளவை துரைசாமி உரை – யானும் அவனோடு கூடியிருக்கும்படி பெரிய பரப்பினையுடைய அகலிய பூமியிடத்துக் காட்டின்கண் முதுமக்கள் தாழியை.  The Puranānūru poems written by poets whose names we do not know are 244, 256, 257, 263, 297, 307, 323, 327, 328, 333, 339 and 355. Puranānūru 253, 254, 255 and 256 are pitiful cries of women who lost their husbands.  Natrinai 200, 293 and Puranānūru 228 and 256 have references to potters.  வேட்கோ = குயவன்.  நனந்தலை – அகன்ற இடம், நனம் – நனவே களனும் அகலமும் செய்யும் (தொல்காப்பியம் உரியியல் 80).  கலம் செய்கோவே! கலம் செய்கோவே (1) – உ. வே. சாமிநாதையர் உரை – அடுக்கு விரைவின்கண் வந்தது.

Meaning:   கலம் செய் கோவே – O potter who makes pots, கலம் செய் கோவே – O potter who makes pots, அச்சு உடை – with a wheel axle, சாகாட்டு – of a wagon, ஆரம் – spokes, பொருந்திய – staying, hanging on, சிறு வெண்பல்லி – small white lizard, போல – like, தன்னொடு – with him, சுரம் பல வந்த – crossed many wasteland paths, எமக்கும் அருளி – show me pity, வியன் மலர் – widespread, அகன் பொழில் – large land, ஈமத் தாழி – a burial urn, அகலிது ஆக வனைமோ – you make it bigger (மோ – முன்னிலையசை, an expletive of the second person), நனந்தலை மூதூர் – widespread ancient town, கலம் செய் கோவே – O potter who makes pots (கோவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 257, பாடியவர்: பெயர் தெரிந்திலது, திணை: வெட்சி துறை: உண்டாட்டு

செருப்பு இடைச் சிறு பரல் அன்னன், கணைக் கால்
அவ்வயிற்று அகன்ற மார்பின் பைங்கண்,
குச்சின் நிரைத்த குரூஉ மயிர் மோவாய்ச்
செவி இறந்து தாழ்தரும் கவுளன், வில்லொடு
யார் கொலோ அளியன் தானே? தேரின்  5
ஊர் பெரிது இகந்தன்றும் இலனே; அரண் எனக்
காடு கைக்கொண்டன்றும் இலனே; காலைப்
புல்லார் இன நிரை செல்புறம் நோக்கிக்
கையின் சுட்டிப் பையென எண்ணிச்
சிலையின் மாற்றியோனே; அவை தாம்  10
மிகப் பல ஆயினும் என்னாம், எனைத்தும்
வெண்கோள் தோன்றாக் குழிசியொடு
நாள் உறை மத்து ஒலி கேளாதோனே.

Puranānūru 257, Poet: Unknown, Thinai: Vetchi, Thurai: Undāttu
He is like an irritating tiny pebble in slippers to enemies.
He carries a bow.  With his strong legs, pretty abdomen,
wide chest, cool eyes, beard as thick as fresh kuchu grass,
and sideburns growing down from his ears to his cheeks,
he is pitiable.

If you analyze, he does not leave the town.  He has not
seized the forest as protection for him.  In the mornings,
he looks at the direction of herds of cattle belonging
to enemies, points to them, counts them slowly, and seizes
them, using his bow.  Even with that huge herd, milk does
not appear in the pots in his house.  There are no sounds
of the buttermilk churning rod in his house, during the day.

Notes:  The man in this poem uses his bow and seizes cattle from those who pass through his town, but gives them away immediately and there is no milk in his house.  The Puranānūru poems written by poets whose names we do not know are 244, 256, 257, 263, 297, 307, 323, 327, 328, 333, 339 and 355.

Meanings:   செருப்பு இடை – in the slippers, சிறு பரல் அன்னன் – he is like a small pebble that irritates, கணைக் கால் – thick/strong legs, அவ்வயிற்று – with a pretty /abdomen stomach, அகன்ற மார்பின் – with a wide chest, பைங்கண் – cool eyes, குச்சின் – like fresh kuchu grass, like green kuchu grass, நிரைத்த – in rows, thick, குரூஉ மயிர் – colored hair (குரூஉ – அளபெடை), மோவாய்ச் செவி இறந்து தாழ்தரும் கவுளன் – man with a sideburns growing down from under his ears to his cheeks, வில்லொடு – with a bow, யார் கொலோ – who is he (கொலோ – ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive), அளியன் – he is pitiable, தானே – தான், ஏ அசைநிலைகள், expletives, தேரின் – if you analyze, ஊர் பெரிது இகந்தன்றும் இலனே – he does not leave town much, அரண் என – as protection, காடு கைக்கொண்டன்றும் இலனே – he has not seized the forest (இலனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), காலை – in the mornings, புல்லார் – enemies, இன நிரை – herds of cattle, செல்புறம் நோக்கி – looking at the direction they go, கையின் சுட்டி – points with his hands, பையென எண்ணிச் சிலையின் மாற்றியோனே – counts them slowly and seizes them using his bow and ruins his enemies (மாற்றியோனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), அவை தாம் மிகப் பல ஆயினும் – even when they are many, என்னாம் எனைத்தும் – what is the use with all this (எனைத்தும் – எத்தன்மைத்தும்), வெண்கோள் தோன்றா குழிசியொடு – along with pots with white marks of milk that do not appear (கோள் – தன்மை), நாள் உறை மத்து ஒலி கேளாதோனே – he does not hear the sounds of the butter churning rod during the day (கேளாதோனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 258, பாடியவர்: உலோச்சனார், திணை: வெட்சி துறை: உண்டாட்டு
முள் கால் காரை முது பழன் ஏய்ப்பத்
தெறிப்ப விளைந்த தேங் கந்தாரம்
நிறுத்த ஆயம் தலைச்சென்று உண்டு,
பச்சூன் தின்று பைந்நிணப் பெருத்த
எச்சில் ஈர்ங் கை வில் புறம் திமிரிப்,  5
புலம் புக்கனனே புல் அணல் காளை
ஒரு முறை உண்ணா அளவைப் பெரு நிரை
ஊர்ப் புறம் நிறையத் தருகுவன், யார்க்கும்
தொடுதல் ஓம்புமதி முது கள் சாடி
ஆ தரக் கழுமிய துகளன்,  10
காய்தலும் உண்டு அக் கள் வெய்யோனே.

Puranānūru 258, Poet: Ulōchanār, Thinai: Vetchi, Thurai: Undāttu
He seized cows from Kanthāram city with aged, sweet
liquor like the ripe fruits of kārai bushes with thorns on
their stems, traded them for liquor, ate fresh fatty meat,
wiped his hands, still moist with spit, on his bow string,
and went to the battlefield, the young man with a small
beard.

Before people here drink once, he’ll bring back huge herds
of cattle and fill the city with them.  Protect the
sweetly aged liquor, and don’t let anybody touch the jars,
because he will be dusty and tired from raiding cattle,
and will desire that liquor!

Notes:  Ulōchanār, a poet from the Chozha country, wrote Puranānūru 258, 274 and 377.  Neythal songs are his specialty.  He wrote poems in Kurunthokai, Natrinai and Akanānūru.  He praised Periyan, a small-region king who ruled in Poraiyar in Akanānūru 100 and Natrinai 131.  There is speculation that he hailed from that coastal area of Chozha country and that is the reason for his Neythal landscape poems.  மதி – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26).  காய்தலும் உண்டு (11) –  உ. வே. சாமிநாதையர் உரை, ஒளவை துரைசாமி உரை – விடாய்த்தலும் உண்டு (களைப்படைதல், தாகம் அடைதல்).  ‘காய்தலும் உண்டு’ என்பதற்குக் கள் வெய்யோன் ஆகலின், நின்னை வெகுளவுங்கூடும் என்பாரும் உளர்.

Meanings:  முள் கால் காரை – kārai shrubs with thorns on their stems, Canthium parviflorum, முது பழன் ஏய்ப்ப – like ripe fruits (பழன் – பழம் என்பதன் போலி), தெறிப்ப விளைந்த – fully aged, தேம் – sweet (liquor) (தேம் தேன் என்றதன் திரிபு), கந்தாரம் நிறுத்த – brought from Kanthāram city, ஆயம் – cattle herds, தலைச்சென்று உண்டு – bartered and ate, பச்சூன் தின்று – ate fresh flesh (பச்சூன் = பசுமை + ஊன்), பைந்நிணப் பெருத்த – with abundant fresh fat, எச்சில் – spit, ஈர்ங் கை – wet hands, வில் புறம் திமிரி – rubbed on his bow’s strings, புலம் புக்கனனே – he went to the battlefield (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), புல் அணல் காளை – the young man with a small beard, the young man with a thin beard, ஒரு முறை உண்ணா அளவை – before they eat, பெரு நிரை ஊர்ப் புறம் நிறையத் தருகுவன் – he will bring back huge cattle herds and fill the city with them, யார்க்கும் தொடுதல் ஓம்புமதி – protect it from anybody touching it (மதி – முன்னிலையசை, an expletive of the second person), முது கள் – aged liquor, சாடி – jar, ஆ தரக் கழுமிய துகளன் காய்தலும் உண்டு – he will be dusty and tired after bringing the cattle, he will be dusty and thirsty after bringing the cattle, he will be dusty and angry (கழுமிய – கலந்த), அக் கள் வெய்யோனே – he who desires that liquor (வெய்யோனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 259, பாடியவர்: கோடை பாடிய பெரும்பூதனார், திணை: கரந்தை, துறை: செரு மலைதல், பிள்ளைப் பெயர்ச்சி
ஏறு உடைப் பெரு நிரை பெயர்தரப் பெயராது
இலை புதை பெருங்காட்டுத் தலைகரந்து இருந்த
வல் வில் மறவர் ஒடுக்கம் காணாய்;
செல்லல், செல்லல், சிறக்க நின் உள்ளம்,
முருகு மெய்ப்பட்ட புலைத்தி போலத்  5
தாவுபு தெறிக்கும் ஆன் மேல்,
புடை இலங்கு ஒள் வாள் புனை கழலோயே.

Puranānūru 259, Poet: Kōdai Pādiya Perumpoothanār, Thinai: Karanthai, Thurai: Seru Malaiythal, Pillai Peyarchi
You with a very bright sword hanging from
your waist and wearing warrior anklets, who is
going to retrieve your cows that leap like a
washerwoman possessed by Murukan!

May your mind flourish!  You are not considering
that enemy warriors with strong bows are hiding
in the huge forest filled with leaves,
not following the huge herd with bulls they seized.
Do not go!  Do not go!

Notes:  This is the only poem written by this poet.  Kōdai is Kodaikanal Mountain.  புலைத்தி – அகநானூறு 34 – பசை கொல் மெல் விரல் பெருந்தோள் புலைத்தி, அகநானூறு 387 – பசை விரல் புலைத்தி நெடிது பிசைந்து ஊட்டிய பூந்துகில், நற்றிணை 90 – வறன் இல் புலைத்தி எல்லித் தோய்த்த புகாப் புகர் கொண்ட புன் பூங்கலிங்கமொடு, குறுந்தொகை 330 – நலத்தகைப் புலைத்தி பசை தோய்த்து, கலித்தொகை 72 – ஆடை கொண்டு ஒலிக்கும் நின் புலைத்தி, புறநானூறு 311 – புலைத்தி கழீஇய தூ வெள் அறுவை, புறநானூறு 259 முருகு மெய்ப்பட்ட புலைத்தி போல, கலித்தொகை 117 மாதர்ப் புலைத்தி விலை ஆகச் செய்தது ஓர் போழில் புனைந்த வரிப் புட்டில்.  ஏறு உடைப் பெரு நிரை பெயர்தர (1) – ஒளவை துரைசாமி உரை – தாம் கொள்ளப்பட்ட ஏற்றையுடைய பெரிய ஆனிரை முன்னே போக.  பெயராது (1) – ஒளவை துரைசாமி உரை – அந்நிரையோடு தாம் போகாது.

Meanings:  ஏறு உடைப் பெரு நிரை – huge herds with bulls that they seized, பெயர்தர – going ahead, பெயராது – not going with the herd, இலை புதை பெருங்காட்டு – in the huge forest hidden with leaves, தலைகரந்து இருந்த வல் வில் மறவர் ஒடுக்கம் – warriors with strong bows are hiding their bodies there, காணாய் – you are not considering, செல்லல் – do not go, செல்லல் – do not go, சிறக்க நின் உள்ளம் – may your mind flourish (சிறக்க – வியங்கோள் வினைமுற்று), முருகு மெய்ப்பட்ட புலைத்தி போல – like a washerwoman who is possessed by Murukan (ஒளவை துரைசாமி உரை, உ. வே. சாமிநாதையர் உரை – தெய்வம் மெய்யின்கண் ஏறிய புலைமகளை ஒப்ப), தாவுபு தெறிக்கும் – jumping and leaping, ஆன் மேல் – toward the cows, புடை இலங்கு ஒள் வாள் புனை கழலோயே – O one who wears war anklets and has a very bright sword hanging from your waist (இலங்கு, ஒள் – ஒருபொருட் பன்மொழி, கழலோயே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 260, பாடியவர்: வடமோதங்கிழார், திணை: கரந்தை, பாடாண், துறை: கையறு நிலை, பாண்பாட்டு
வளரத் தொடினும் வெளவுபு திரிந்து
விளரி உறுதரும் தீந்தொடை நினையாத்
தளரும் நெஞ்சம் தலைஇ, மனையோள்
உளரும் கூந்தல் நோக்கி, களர
கள்ளி நீழற் கடவுள் வாழ்த்திப்,  5
பசிபடு மருங்குலை கசிபு கைதொழாஅக்
காணலென் கொல் என வினவினை வரூஉம்
பாண! கேண்மதி யாணரது நிலையே!
புரவுத்தொடுத்து உண்குவை ஆயினும், இரவு எழுந்து
எவ்வம் கொள்குவை ஆயினும், இரண்டும்  10
கையுள போலும் கடிது அண்மையவே;
முன் ஊர்ப் பூசலின் தோன்றித் தன்னூர்
நெடுநிரை தழீஇய மீளியாளர்
விடு கணை நீத்தம் துடி புணையாக,
வென்றி தந்து கொன்று கோள் விடுத்து  15
வையகம் புலம்ப வளைஇய பாம்பின்
வை எயிற்று உய்ந்த மதியின் மறவர்
கையகத்து உய்ந்த கன்றுடைப் பல் ஆன்
நிரையொடு வந்த உரையனாகி,
உரி களை அரவ மானத் தானே  20
அரிது செல் உலகில் சென்றனன்; உடம்பே
கானச் சிற்றியாற்று அருங்கரைக் கால் உற்றுக்
கம்பமொடு துளங்கிய இலக்கம் போல,
அம்பொடு துளங்க ஆண்டு ஒழிந்தன்றே;
உயர் இசை வெறுப்பத் தோன்றிய பெயரே,  25
மடஞ் சால் மஞ்ஞை அணி மயிர் சூட்டி
இடம் பிறர் கொள்ளாச் சிறுவழிப்
படஞ்செய் பந்தர்க் கல் மிசையதுவே.

Puranānūru 260, Poet: Vadamothankizhār, Thinai: Karanthai, Thurai: Kaiyaru Nilai, Pānpāttu – the poet’s benefactor is unknown
You tried to pluck the strings forcefully, but the melody
is ruined and the notes come out in sorrowful vilari tune,
and your heart trembles in fear on hearing that.
On seeing the omen of a housewife drying her hair, you
prayed to the god in the shade of a kalli tree in the saline
land.  You have come here with hunger in your stomach.
You join your palms together in sorrow and ask whether
you can see him.

Listen, bard!   This is the situation.   Accept the gifts that
he has given you and eat your fill or wake up at night and
feel distressed.   These are both possible and very easy to do.

He defeated warriors who appeared in his town to seize herds
of cattle to take back to their town.  He crossed the flood
of arrows with his thudi drum as his raft and brought victory.
He killed his enemies and freed his herds.  Like the moon
that escapes the sharp fangs of the devouring snake as the
world grieves, he returned with fame after wresting his herds
of cattle with calves.   Like a snake that sheds its skin, he
has gone to a world that is difficult to attain.  On a rough
shore of a forest stream, his body has fallen, struck by arrows
as if it were a target pillar that trembled and broke at the base.

The name of that hero is inscribed on a memorial stone under
a cloth canopy on a small site that no one can take, and it is
adorned with the beautiful feathers of a delicate peacock.

Notes:   This is the only poem written by this poet who hailed from a town called Vadamōtham.  To see a housewife dry her hair appears to have been a bad omen.  The snake devouring the moon is the description of the lunar eclipse.  அரவு நுங்கு மதி:  குறுந்தொகை 395 – அரவு நுங்கு மதியினுக்கு, அகநானூறு 114 – அரவு நுங்கு மதியின், அகநானூறு 313 – அரவு நுங்கு மதியின், நற்றிணை 377 – அரவுக் குறைபடுத்த பசுங்கதிர் மதியத்து, புறநானூறு 260 – பாம்பின் வை எயிற்று உய்ந்த மதியின், கலித்தொகை 15 – பாம்பு சேர் மதி போல, கலித்தொகை 104 – பால் மதி சேர்ந்த அரவினை, பரிபாடல் 10-76 – அரவு செறி உவவு மதியென, சிறுபாணாற்றுப்படை 84 – மதி சேர் அரவின்.  மதி – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26).  தொழாஅ – தொழுது என்பது பொருள்.  செய்யா என்னும் வாய்பாட்டு வினையெச்சம்.  எதிர்மறைச் சொல்போல் காணப்படினும் உடன்பாட்டுப் பொருள் தருவது.  நினையா – நினைத்து என்பது பொருள்.  செய்யா என்னும் வாய்பாட்டு வினையெச்சம்.  எதிர்மறைச் சொல்போல் காணப்படினும் உடன்பாட்டுப் பொருள் தருவது.  இலக்கம் (24) – ஒளவை துரைசாமி உரை – விற்பயிற்சி பெறுவார் அம்பு எய்து பயிறற்கு நிறுத்தும் கம்பம்.  வை – வையே கூர்மை (தொல்காப்பியம், உரியியல் 91).

Meanings:  வளரத் தொடினும் – even though you plucked forcefully for sound, வெளவுபு திரிந்து – seizing and ruining melody, விளரி உறுதரும் – playing the vilari tune, தீந்தொடை – sweet strings, நினையாத் தளரும் நெஞ்சம் தலைஇ – your heart trembles thinking, மனையோள் உளரும் கூந்தல் நோக்கி – on seeing a housewife dry her hair, களர கள்ளி நீழற் கடவுள் வாழ்த்தி – you prayed to a god who lives in the shade of a cactus tree or milkweed in the saline land, Prickly pear cactus or Euphorbia Tirucalli (நீழல் – நிழல் என்பதன் நீட்டல் விகாரம்), பசிபடு மருங்குலை – you are with hunger in your stomach (மருங்குலை – வயிற்றை உடையை, முன்னிலை ஒருமைக் குறிப்பு வினைமுற்று), கசிபு – saddened, கைதொழாஅ – with palms together, தொழுது (தொழாஅ – அளபெடை), காணலென் கொல் என வினவினை வரூஉம் – you have come here asking whether you can see him (வரூஉம் – அளபெடை), பாண – O bard, கேண்மதி – listen (மதி – முன்னிலையசை, an expletive of the second person), யாணரது நிலையே – the situation of prosperity, புரவுத் தொடுத்து உண்குவை ஆயினும் – if you seize and eat the food that he has given, இரவு எழுந்து எவ்வம் கொள்குவை ஆயினும் – if you wake up at night and feel distressed, இரண்டும் கையுள போலும் – they are both possible, கடிது அண்மையவே – they are very close (அண்மையவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), முன் ஊர்ப் பூசலின் தோன்றி – those who appeared and fought in his town, தன்னூர் நெடுநிரை தழீஇய மீளியாளர் – strong warriors who seized his herds of cattle (தழீஇய – அளபெடை), விடு கணை நீத்தம் – flood of arrows shot, துடி புணையாக – thudi drum as raft, வென்றி தந்து – brought victory, கொன்று – killed, கோள் விடுத்து – freed what they seized, வையகம் புலம்ப – for those on earth to grieve, வளைஇய – surrounded (அளபெடை), பாம்பின் வை எயிற்று – from the snake’s sharp teeth, உய்ந்த மதியின் – like the escaped moon (மதியின் – இன் ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு, ஒப்புப் பொருளில் வந்தது), மறவர் கை அகத்து – from the hands of warriors, உய்ந்த – escaped, கன்றுடைப் பல் ஆன் நிரையொடு வந்த உரையனாகி – he came back with his many herds with calves and fame, உரி களை அரவ மான – like a snake which sheds his skin (மான – உவம உருபு, a comparison word), தானே அரிது செல் உலகில் சென்றனன் – he alone went to a world that is difficult to attain, உடம்பே – body, கானச் சிற்றியாற்று அருங்கரை – on the harsh shores of a small forest stream, கால் உற்றுக் கம்பமொடு துளங்கிய இலக்கம் போல – like a flourishing target pillar that trembled and collapsed at its base (கம்பமொடு – அசைவுடன், இலக்கம் – இலக்கமாகிய கம்பம்), அம்பொடு துளங்க – attacked by arrows, ஆண்டு ஒழிந்தன்றே – fell there, ruined there (ஒழிந்தன்றே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), உயர் இசை வெறுப்பத் தோன்றிய பெயரே – the name of that man with great renown (பெயரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), மடஞ் சால் மஞ்ஞை அணி மயிர் சூட்டி – decorated with the feathers of a greatly naive peacock, இடம் பிறர் கொள்ளா – place that nobody can fill, சிறுவழி – small place, படஞ் செய் பந்தர்க் கல் மிசையதுவே – on a memorial stone under a pavilion made with fabric (பந்தர் – பந்தல் என்பதன் போலி, மிசையதுவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 261, பாடியவர்: ஆவூர் மூலங்கிழார், திணை: கரந்தை, துறை: கையறு நிலை, பாண்பாட்டு – மல்லி கிழான் காரியாதியின் மரணத்திற்குப் பின் எழுதப்பட்டது
அந்தோ எந்தை அடையாப் பேரில்
வண்டுபடு நறவின் தண்டா மண்டையொடு
வரையாப் பெருஞ்சோற்று முரிவாய் முற்றம்,
வெற்று யாற்று அம்பியின் எற்று அற்று ஆகக்
கண்டனென் மன்ற; சோர்க என் கண்ணே!  5
வையம் காவலர் வளங்கெழு திரு நகர்,
மையல் யானை அயா உயிர்த்தன்ன
நெய் உலை சொரிந்த மை ஊன் ஓசை
புதுக் கண் மாக்கள் செதுக்கண் ஆரப்
பயந்தனை மன்னால் முன்னே; இனியே  10
பல் ஆ தழீஇய கல்லா வல் வில்
உழைக் குரல் கூகை அழைப்ப ஆட்டி,
நாகு முலை அன்ன நறும் பூங்கரந்தை
விரகு அறியாளர் மரபில் சூட்ட,
நிரை இவண் தந்து நடுகல் ஆகிய  15
வென் வேல் விடலை இன்மையின் புலம்பிக்
கொய்ம் மழித் தலையொடு கைம்மையுறக் கலங்கிய
கழி கலம் மகடூஉப் போலப்,
புல்லென்றனையால், பல் அணி இழந்தே.

Puranānūru 261, Poet: Āvūr Mūlankizhār, Thinai: Karanthai, Thurai: Kaiyaru Nilai, Pānpāttu – the poet wrote this after the death of his benefactor Malli Kizhān Kāriyāthi
Alas!  O mansion of my lord where doors were never closed,
unlimited liquor that was buzzed by bees was served with
never an empty bowl, and huge servings of rice was served on
the worn-down veranda!  I certainly see now that you are like
a boat on a dried riverbed.  May my eyes be ruined!

There were sizzling sounds of goat meat cooking with ghee,
like the sighing sounds of a sad rutting elephant in the
lovely, wealthy palace of a king who protects this world.
Then, tired strangers with dull eyes would arrive and be awed.
Now, you have lost your beauty and become sad, like his widow
who has shaved and suffers in loneliness, now that he has become
a memorial stone, that young hero with a victorious spear, who
defeated the cattle raiders who were unrefined powerful archers
and an owl called his kin, causing sorrow, as he retrieved the cattle
and returned wearing a fragrant karanthai garland, according to
tradition, that hangs down like the udders of cows.

Notes:   Āvūr Mūlankizhār wrote this poem after the death of Malli Kizhān Kāriyāthi.  Puranānūru 177 was written by him for Malli Kizhān Kāriyāthi, who had generously given him gifts.  The poet went back to visit the king and found out that he was killed when he fought with warriors who seized his cattle herd. It was the custom to wear to wear vetchi garlands when going off on a raid and karanthai garlands when returning.   This poet wrote Puranānūru 38, 40, 166, 177, 178, 196, 261 and 301.  மன்ற – மன்றவென் கிளவி தேற்றஞ் செய்யும் (தொல்காப்பியம், இடையியல் 17).  நாகு – பேடையும் பெடையும் பெட்டையும் பெண்ணும் மூடும் நாகும் கடமையும் அளகும் மந்தியும் பாட்டியும் பிணையும் பிணவும் அந்தம் சான்ற பிடியொடு பெண்ணே (தொல்காப்பியம், மரபியல் 3).

Meanings:  அந்தோ – ஐயோ, alas, எந்தை – my lord’s, அடையாப் பேரில் – O huge mansion that was never closed, வண்டுபடு நறவின் – with liquor buzzed by bees, liquor swarmed by bees, தண்டா மண்டையொடு – with never-empty bowls, வரையா – without limits, பெருஞ்சோற்று – with huge servings of rice, முரிவாய் முற்றம் – front veranda with cracked floor, வெற்று யாற்று அம்பியின் – like a boat in a dry riverbed (அம்பியின் – இன் அசைநிலை) எற்று – of that nature, அற்று ஆகக் கண்டனென் – I have seen you become like this, மன்ற – clearly, certainly, சோர்க என் கண்ணே – may my eyes pale, may my eyes tire (கண்ணே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), வையம் காவலர் – protector of the earth, வளம் கெழு – richness filled, திரு நகர் – wealthy palace, மையல் யானை அயா உயிர்த்தன்ன – like a confused rutting elephant that sighs in sorrow, நெய் உலை சொரிந்த மை ஊன் ஓசை – the sounds of food cooked with goat meat and poured ghee, புதுக் கண் மாக்கள் – new visitors (கண் – அசைநிலை, an expletive), செதுக்கண் ஆர – dull eyes were awed, பயந்தனை மன்னால் முன்னே – you gave benefits in the past (மன்னால் – மன் கழிவுப்பொருளில் வந்த இடைச்சொல், a particle implying the past, ஆல் அசைநிலை, an expletive), இனியே – now, பல் ஆ தழீஇய – seized many herds (தழீஇய – அளபெடை), கல்லா – not refined, வல் வில் – strong bows, உழைக் குரல் கூகை அழைப்ப – owls hoot with their voices, ஆட்டி – causing sorrow, நாகு முலை அன்ன – like the udders of young cows, நறும் பூங்கரந்தை – fragrant basil flowers, விரகு அறியாளர் – the wise, மரபில் சூட்ட – wearing according to tradition, நிரை இவண் தந்து – brought back the cattle here, நடுகல் ஆகிய – became a memorial stone, வென் வேல் விடலை – the young hero with victorious spear, இன்மையின் – since he is no more, புலம்பிக் கொய்ம் மழித் தலையொடு – distressed with a shaved head, alone with a shaved head, கைம்மையுற – being widowed, கலங்கிய – crying, கழி கலம் மகடூஉப் போல – like his wife who lost her jewels to widowhood (மகடூஉ- அளபெடை), புல்லென்றனையால் – you have become sad (புல்லென்றனையால் – ஆல் அசைநிலை, an expletive), பல் அணி இழந்தே – losing your beauty (இழந்தே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 262, பாடியவர்: மதுரைப் பேராலவாயர், திணை: வெட்சி, துறை: உண்டாட்டு, தலை தோற்றம்
நறவும் தொடுமின்! விடையும் வீழ்மின்!
பாசுவல் இட்ட புன்கால் பந்தர்ப்
புனல்தரும் இளமணல் நிறையப் பெய்ம்மின்!
ஒன்னார் முன்னிலை முருக்கிப் பின் நின்று
நிரையொடு வரூஉம் என் ஐக்கு,  5
உழையோர் தன்னினும் பெருஞ்சாயலரே.

Puranānūru 262, Poet: Mathurai Perālavāyar, Thinai: Vetchi, Thurai: Undāttu, Thalai thotram
Filter the liquor!  Slaughter a male goat!
Spread lots of fresh sand brought by streams
in the pavilion, erected with thin pillars and
decorated with fresh leaves!
My lord is arriving with cattle herds.  The
men beside him standing behind the cattle,
who ruined the enemy vanguard, are even
more tired than he.

Notes:  This poet wrote Puranānūru 247 and 262.   There is no information on the leader described in this poem.

Meanings:  நறவும் தொடுமின் – filter the liquor (நறவு – நறா நற என்றாகி உகரம் ஏற்றது, மின் – முன்னிலைப் பன்மை வினைமுற்று விகுதி, a verbal plural suffix of the second person), squeeze the liquor, விடையும் வீழ்மின் – slaughter a male goat (மின் – முன்னிலைப் பன்மை வினைமுற்று விகுதி, a verbal plural suffix of the second person), பாசு உவல் இட்ட – where fresh leaves are laid, புன் கால் பந்தர் – in the pavilion with thin/dull pillars (பந்தர் – பந்தல் என்பதன் போலி), புனல் தரும் இளமணல் நிறையப் பெய்ம்மின் – spread lots of soft/new sand brought by streams (மின் – முன்னிலைப் பன்மை வினைமுற்று விகுதி, a verbal plural suffix of the second person), ஒன்னார் முன்னிலை முருக்கி – ruining the enemy vanguard, பின் நின்று – standing behind, நிரையொடு வரூஉம் – coming with herds (வரூஉம் – அளபெடை), என் ஐக்கு – for my lord, உழையோர் தன்னினும் பெருஞ்சாயலரே – they are more tired than those near him (பெருஞ்சாயலரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 263, பாடியவர்: பெயர் கிடைக்கவில்லை, பாடப்பாட்டோர்: பெயர் கிடைக்கவில்லை, திணை: கரந்தை, துறை: கையறு நிலை
பெருங்களிற்று அடியின் தோன்றும் ஒரு கண்
இரும் பறை இரவல! சேறி ஆயின்
தொழாதனை கழிதல் ஓம்புமதி, வழாது
வண்டு மேம்படூஉம் இவ் வற நிலை யாறே!
பல் ஆத் திரள் நிரை பெயர்தரப் பெயர்தந்து  5
கல்லா இளையர் நீங்க நீங்கான்,
வில் உமிழ் கடுங்கணை மூழ்கக்
கொல் புனல் சிறையின் விலங்கியோன் கல்லே.

Puranānūru 263, Poet: Unknown, King: Unknown, Thinai: Karanthai, Thurai: Kaiyaru Nilai
You who has come in need carrying a large
parai drum with an eye like the foot of a huge
male elephant!

If you go that way, do not fail to worship the
memorial stone on the parched path where bees
flourish.  It was erected for the man who brought
back herds of cattle that were seized, who did not
abandon, when his untrained young men fled.
He blocked the enemies, like a bank of a flooding
river, and rapid arrows shot from bows sank him.

Notes:   வண்டு மேம்படூஉம் (4) – ஒளவை துரைசாமி உரை – வண்டுகள் மேம்பட்டு வாழும் இக் கொடிய வழி.  குட்டநாட்டுக்குக் கிழக்கில் வண்டர் என மறவருள் ஒரு வகையினர் வாழ்ந்தனர்.  ‘வண்டென்பது மறவருள் ஒரு சாதி’ என்பாருமுளர் என்று பழைய உரைக்காரர் கூறுகின்றார்.  I have translated the phrase வண்டு மேம்படூஉம் இவ் வற நிலை யாறே according to the interpretation of Avvai Duraisamy.  Thamizh scholar Dr. V. S. Rajam interprets it as ‘the dry riverbed where sand comes up on the surface’.  The word வண்டு could imply வண்டல் மண்.  Memorial stones were erected for warriors and kings.  Puranānūru poems 221, 223, 232, 260, 261, 263, 264, 265, 329, and 335 have references to memorial stones.   The Puranānūru poems written by poets whose names we do not know are 244, 256, 257, 263, 297, 307, 323, 327, 328, 333, 339 and 355.  மதி – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26).

Meanings:  பெருங்களிற்று அடியின் தோன்றும் – appearing like a foot of a large male elephant (அடியின் – இன் ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு, ஒப்புப் பொருளில் வந்தது), ஒரு கண் இரும் பறை – large parai drum with one eye, இரவல – O one who asks for help, சேறி ஆயின் – if you go there, தொழாதனை கழிதல் ஓம்புமதி – make sure that you do not go away without worshipping (மதி – முன்னிலையசை, an expletive of the second person), வழாது – without fail, வண்டு மேம்படூஉம் – where the sand (வண்டல்) is dry and comes up on the surface,  where bees flourish, where a tribe called Vandars thrive (மேம்படூஉம் – அளபெடை), இவ்வற நிலை யாறே – this path which is parched, this riverbed which is parched (யாறே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), பல் ஆத் திரள் நிரை – many cattle herds, பெயர்தர – removed them, பெயர் தந்து – brought back the herds, கல்லா இளையர் – untrained youngsters, நீங்க – as they left, நீங்கான் – he did not leave, வில் உமிழ் கடுங்கணை மூழ்க – surrounded by rapid arrows shot with fast bows, was sunk by rapid arrows shot with fast bows, கொல் புனல் சிறையின் – like the bank of a flooding river (சிறையின்- இன் ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு, ஒப்புப் பொருளில் வந்தது), விலங்கியோன் கல்லே – the memorial stone of the man who blocked (கல்லே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 264, பாடியவர்: உறையூர் இளம்பொன் வாணிகனார், திணை: கரந்தை துறை: கையறு நிலை
பரலுடை மருங்கில் பதுக்கை சேர்த்தி,
மரல் வகுந்து தொடுத்த செம்பூங் கண்ணியொடு,
அணி மயில் பீலி சூட்டிப் பெயர் பொறித்து,
இனி நட்டனரே கல்லும் கன்றொடு
கறவை தந்து பகைவர் ஓட்டிய  5
நெடுந்தகை கழிந்தமை அறியாது,
இன்றும் வருங்கொல் பாணரது கடும்பே?

Puranānūru 264, Poet: Uraiyur Ilampon Vānikanār, Thinai: Karanthai, Thurai: Kaiyaru Nilai
They planted a memorial stone with the name
etched, on a mound with pebbles, and decorated
it with the feathers of pretty peacocks and flower
garlands woven with hemp fibers.

Will the families of bards, who do not know
of his passing, the great man who brought cows
with calves and chased away enemies, still come?

Notes:  This is the only poem written by this poet.  We do not have the name of the leader in the poem.  Memorial stones were erected for warriors and kings.  Puranānūru poems 221, 223, 232, 260, 261, 263, 264, 265, 329, and 335 have references to memorial stones.  In 222, the poet Pothiyār speaks to the memorial stone of King Kōperunchozhan.  பெரும்பாணாற்றுப்படை 181-182 – மரல் புரி நரம்பின் வில் யாழ் இசைக்கும், மலைபடுகடாம் 430-431 – தளிரொடு மிடைந்த காமரு கண்ணி திரங்கு மரல் நாரில் பொலியச் சூடி, புறநானூறு 264 – மரல் வகுந்து தொடுத்த செம்பூங் கண்ணியொடு.

Meanings:  பரலுடை மருங்கில் – in a place with pebbles, in a place with gravel, பதுக்கை சேர்த்தி – placed on a mound, மரல் வகுந்து தொடுத்த – braided with fiber got from splitting hemp leaves, Sansevieria trifasciata, செம்பூங் கண்ணியொடு – along with a red flower garland, அணி மயில் பீலி சூட்டி – decorated with pretty peacock feathers, பெயர் பொறித்து – carved the name, etched the name, இனி நட்டனரே கல்லும் – after that they planted the memorial stone (நட்டனரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), கன்றொடு கறவை தந்து – bringing calves with cows, பகைவர் ஓட்டிய நெடுந்தகை – the great man who chased away enemies, கழிந்தமை அறியாது – not knowing that he passed away, இன்றும் வருங்கொல் பாணரது கடும்பே – will the relatives of bards still come (கடும்பே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 265, பாடியவர்: சோணாட்டு முகையலூர்ச் சிறுகருந்தும்பியார், திணை: கரந்தை, துறை: கையறு நிலை – பண்ணனின் மறைவிற்குப்பின் எழுதப்பட்டது
ஊர் நனி இறந்த பார் முதிர் பறந்தலை,
ஓங்கு நிலை வேங்கை ஒள் இணர் நறு வீப்
போந்தை அம் தோட்டின் புனைந்தனர் தொடுத்துப்
பல் ஆன் கோவலர் படலை சூட்டக்,
கல் ஆயினையே கடுமான் தோன்றல்!  5
வான் ஏறு புரையும் நின் தாள் நிழல் வாழ்க்கைப்
பரிசிலர் செல்வம் அன்றியும், விரி தார்க்
கடும் பகட்டு யானை வேந்தர்
ஒடுங்கா வென்றியும், நின்னொடு செலவே.

Puranānūru 265, Poet: Chōnāttu Mukaiyalūr Sirukarunthumpiyār, Thinai: Karanthai, Thurai: Kaiyaru Nilai, the king is unknown – the poet sang this after the death of Vallār Kizhār Pannan
O Lord of fast horses!  You have turned into a stone,
far away from town, on an ancient wasteland
with rocks, adorned by cattle herders who tend many
cattle, with garlands braided with bright clusters of
fragrant vēngai flowers from tall trees and beautiful
fronds of palmyra trees.

Not only the wealth that you gave to those who came
to you in need and lived their lives in the shadow
of your feet when you were like thunder in the sky,
but also the decisive victories of kings with swift, proud
elephants with flower garlands, has vanished with you!

Notes:  This poem was written after the death of Vallār Kizhār Pannan.  This poet wrote Puranānūru 181 and 265 for Vallār Kizhār Pannan.  Memorial stones were erected for warriors and kings.  Puranānūru poems 221, 223, 232, 260, 261, 263, 264, 265, 329, and 335 have references to memorial stones.  In 222, the poet Pothiyār speaks to the memorial stone of King Kōperunchozhan.  நனி – உறு தவ நனி என வரூஉம் மூன்றும் மிகுதி செய்யும் பொருள என்ப (தொல்காப்பியம், உரியியல் 3).

Meanings:  ஊர் நனி இறந்த – far distance past town, பார் – wide land, rocks, முதிர் பறந்தலை – ancient wasteland, ஓங்கு நிலை – tall, வேங்கை – kino trees, Pterocarpus marsupium, ஒள் இணர் நறு வீ – bright clusters of fragrant flowers, போந்தை – palmyra, Borassus flabellifer, அம் தோட்டின் – with beautiful fronds, புனைந்தனர் – they decorated, they created, தொடுத்து – tied, braided, பல் ஆன் கோவலர் – cattle herders with many cows, படலை சூட்ட – adorned with garlands, கல் ஆயினையே – you have become a memorial stone (ஆயினையே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), கடுமான் தோன்றல் – O lord of fast horses (கடுமான் – பண்புத்தொகை), வான் ஏறு புரையும் – like thunder in the sky, like thunder in the clouds, நின் தாள் நிழல் – in the shadow of your feet, வாழ்க்கை – lives, பரிசிலர் – those who come in need, செல்வம் அன்றியும் – not only their wealth, விரி தார் – flower garlands, wide garlands, கடும் பகட்டு யானை வேந்தர் ஒடுங்கா வென்றியும் – the strong victories of kings with fast proud elephants (ஒடுங்கா – தளராத), நின்னொடு செலவே – they went with you (செலவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 266, பாடியவர்: பெருங்குன்றூர் கிழார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் உருவப்பஃறேர் இளஞ்சேட் சென்னி, திணை: பாடாண், துறை: பரிசில் கடாநிலை
பயங்கெழு மா மழை பெய்யாது மாறிக்
கயம் களி முளியும் கோடை ஆயினும்,
புழல் கால் ஆம்பல் அகல் அடை நீழல்
கதிர் கோட்டு நந்தின் சுரி முக ஏற்றை
நாகு இள வளையொடு பகல் மணம் புகூஉம்  5
நீர் திகழ் கழனி நாடு கெழு பெருவிறல்!
வான்தோய் நீள் குடை வயமான் சென்னி!
சான்றோர் இருந்த அவையத்து உற்றோன்
ஆசு ஆகு என்னும் பூசல் போல,
வல்லே களைமதி அத்தை, உள்ளிய  10
விருந்து கண்டு ஒளிக்கும் திருந்தா வாழ்க்கைப்
பொறிப் புணர் உடம்பில் தோன்றி என்
அறிவு கெட நின்ற நல்கூர்மையே.

Puranānūru 266, Poet Perunkundrur Kizhār sang for Chozhan Uruvappaharēr Ilanchētchenni, Thinai: Pādān, Thurai:  Parisil Kadā Nilai
O Lord of great victories!  Leader of a land, where
fields shine with water even when beneficial rains
do not fall, mud in ponds are dry, and in the day,
under the shade of a wide waterlily leaf with its
hollow stalk, a male snail with ray-like horns and
a curled face mates with a young female conch!
O Lord with a tall umbrella that touches the sky!

O Chenni with strong horses!  Please grant me
rapid relief from this poverty, like you are listening
to a request for help in an assembly of noble men.
My thoughts are muddied within my body with all
the senses, my life is twisted, and I hide myself
whenever I see my guests!

Notes:  Puranānūru 4 and 266 were written for this king.  He was the father of King Karikālan.  This poet wrote Puranānūru 147, 210, 211, 266 and 318.  நந்தின் சுரி முக ஏற்றை நாகு இள வளையொடு பகல் மணம் புகூஉம் (4-5) – ஒளவை துரைசாமி உரை – அவை தம் செருக்கினால் சாதி அறியாது மயங்கிப் புணரும் என்று நாட்டின் மிகுதி கூறியதனால் அவன் செல்வ மிகுதி கூறியவாறு.  மதி – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26).  நாகு – பேடையும் பெடையும் பெட்டையும் பெண்ணும் மூடும் நாகும் கடமையும் அளகும் மந்தியும் பாட்டியும் பிணையும் பிணவும் அந்தம் சான்ற பிடியொடு பெண்ணே (தொல்காப்பியம், மரபியல் 3).

Meanings:  பயங்கெழு மா மழை பெய்யாது – when the beneficial huge rains don’t fall, மாறி – changes, கயம் களி – pond mud, முளியும் – dries up, கோடை ஆயினும் – even when it is summer, புழல் கால் – hollow stalk, ஆம்பல் அகல் அடை நீழல் – in the shade of a wide leaf of white waterlilies (நீழல் – நிழல் என்பதன் நீட்டல் விகாரம்), கதிர் கோட்டு – with horns that are like rays, நந்தின் – snail’s,  சுரி முக ஏற்றை – a male with a spiral face, a male with a curled face, நாகு – young, இள –  young, வளையொடு பகல் மணம் புகூஉம் – unites with a conch during the day (புகூஉம் – அளபெடை), நீர் திகழ் கழனி நாடு கெழு பெருவிறல் – O greatly victorious lord with a country with fields with water (பெருவிறல் – அன்மொழித்தொகை), வான் தோய் – sky high, நீள் குடை – tall umbrella, வயமான் சென்னி – O Chenni with strong horses, சான்றோர் இருந்த அவையத்து – in the assembly with noble men, உற்றோன் ஆசு ஆகு என்னும் பூசல் போல – like a man who enters and raises sounds for support, வல்லே களைமதி – please remove it soon (மதி – முன்னிலையசை, an expletive of the second person), அத்தை – அசைநிலை, an expletive, உள்ளிய – thinking, விருந்து கண்டு ஒளிக்கும் – I hide from my guests, திருந்தா வாழ்க்கை – twisted life, imperfect life, பொறிப் புணர் – even though my five senses are there, உடம்பில் தோன்றி – appearing in my body, என் அறிவு கெட நின்ற நல்கூர்மையே – poverty which ruins my thinking, poverty which ruins my intelligence (நல்கூர்மையே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 267- 268 கிடைக்கவில்லை

Puranānūru 267- 268 have been lost

புறநானூறு 269, பாடியவர்: ஔவையார், திணை: வெட்சி துறை: உண்டாட்டு
குயில் வாய் அன்ன கூர் முகை அதிரல்
பயிலாது அல்கிய பல் காழ் மாலை
மை இரும் பித்தை பொலியச் சூட்டிப்,
புத்தகல் கொண்ட புலிக் கண் வெப்பர்
ஒன்று இரு முறையிருந்து உண்ட பின்றை,  5
உவலைக் கண்ணித் துடியன் வந்தெனப்,
பிழி மகிழ் வல்சி வேண்ட, மற்றிது
கொள்ளாய் என்ப கள்ளின் வாழ்த்திக்
கரந்தை நீடிய அறிந்துமாறு செருவில்
பல் ஆன் இன நிரை தழீஇய வில்லோர்க்,  10
கொடுஞ்சிறைக் குரூஉப் பருந்து ஆர்ப்பத்
தடிந்துமாறு பெயர்த்தது, இக் கருங்கை வாளே.

Puranānūru 269, Poet: Avvaiyār, Thinai: Vetchi, Thurai: Undāttu
Wearing splendidly on your dark hair, a garland with
many seeds and flowers of athiral vines with buds as sharp
as beaks of cuckoos, you drank once and then again, warm,
clear liquor the color of a tiger’s eyes, and then because
a thudi drummer wearing a leaf garland came and
announced the vetchi battle, you did not drink the liquor
offered to you, praised it, they say, and aware that they were
there to rescue their herds of cattle in battle where colored
kites with curved feathers screeched, you chopped the warriors
carrying bows with your sword held by your strong hand.

Notes:  It was the tradition to drink alcohol before proceeding to battle.  Avvaiyār wrote Puranānūru poems 87-104, 140, 187, 206, 231, 232, 235, 269, 286, 290, 295, 311, 315, 367, 390 and 392.  There was only one Avvaiyār in the entire Sangam literature.  புலிக் கண் வெப்பர் (4) – ஒளவை துரைசாமி உரை – தெளிந்த நறவு புலியின் கண்போலும் நிறமும் ஒளியுமுடையது என்றதற்குப் ‘புலிக்கண் வெப்பர்’ என்றார்.  கருங்கை வாள் (12) – ஒளவை துரைசாமி உரை – பெரிய கை வாள், ச. வே. சுப்பிரமணியன் உரை – வலிய கையில் உள்ள வாள், புலவர் இரா. இளங்குமரன் – வலிய கையில் உள்ள வாள்.

Meanings:  குயில் வாய் அன்ன கூர் முகை அதிரல் – wild jasmine vines with cuckoo-beak-like sharp buds, பயிலாது – not dense, அல்கிய – stayed, பல் காழ் – many seeds, மாலை – garland, மை இரும் பித்தை – dark big hair, பொலியச் சூட்டி – wearing splendidly, புத்தகல் கொண்ட – in a new large bowl, புலிக் கண் வெப்பர் – warm clear liquor the color of tiger eyes, ஒன்று இரு முறையிருந்து உண்ட பின்றை – once and then again drinking it twice, உவலைக் கண்ணித் துடியன் வந்தென – since the thudi drummer with a leaf garland had come and announced the vetchi battle, பிழி மகிழ் வல்சி வேண்ட மற்று இது கொள்ளாய் – you do not drink liquor even when requested (மற்று – வினை மாற்றில் வந்தது), என்ப – அசைநிலை, an expletive, கள்ளின் வாழ்த்தி – praised the liquor, கரந்தை நீடிய அறிந்துமாறு – knowing that many warriors were there to rescue their cattle, karanthai battle, செருவில் – in the battle, பல் ஆன் இன நிரை தழீஇய வில்லோர் – bowmen who seized many herds of cattle (தழீஇய – அளபெடை), கொடுஞ்சிறை – curved feathers, குரூஉப் பருந்து ஆர்ப்ப – as kites with color screeched (குரூஉ – அளபெடை), தடிந்துமாறு பெயர்த்தது – killed and eliminated them, இக் கருங்கை வாளே – this sword in your strong hand, this big sword in your hand (வாளே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 270, பாடியவர்: கழாத்தலையார், திணை: கரந்தை, துறை: கையறு நிலை
பன் மீன் இமைக்கும் மாக விசும்பின்
இரங்கு முரசின் இனஞ் சால் யானை,
நிலந்தவ உருட்டிய நேமியோரும்
சமங்கண் கூடித் தாம் வேட்பவ்வே,
நறு விரை துறந்த நாறா நரைத்தலைச்  5
சிறுவர் தாயே பேர் இல் பெண்டே!
நோகோ யானே, நோக்குமதி நீயே!
மறப் படை நுவலும் அரிக்குரல் தண்ணுமை
இன்னிசை கேட்ட துன்னரும் மறவர்
வென்றிதரு வேட்கையர், மன்றம் கொண்மார்,  10
பேர் அமர் உழந்த வெருவரு பறந்தலை
விழு நவி பாய்ந்த மரத்தின்,
வாள் மிசைக் கிடந்த ஆண்மையோன் திறத்தே.

Puranānūru 270, Poet: Kazhāthalaiyār, Thinai: Karanthai, Thurai: Kaiyaru Nilai
O woman from a big house with white hair on your
head that lacks fragrance and is unscented!  O mother
of young warriors!  I too am hurting!  You must look!

Those who roll their wheels of law on this earth for a
long time, whose royal drums roar like clouds in the sky
with glittering stars, and those with herds of elephants
have gathered in the battlefield are all grieving with love.

On the fearful battlefield, where unapproachable warriors
who desire victory listened to sweet, sharp sounds of the
summoning thannumai drum, and met in a great battle to
dominate the center of the field, they mourn the valor of
your son who fell on his sword like a tree cut by a big axe!

Notes:  These words were uttered to the mother of a warrior who fell in battle.  Poet Kazhāthalaiyār wrote Puranānūru 62, 65, 270, 288, 289 and 368.  Thanummai drums were beat for warriors to get ready for battle.  மதி – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26).  விழு (விழுமம்) – விழுமம் சீர்மையும் சிறப்பும் இடும்பையும் (தொல்காப்பியம் உரியியல் 57).  தவ – உறு தவ நனி என வரூஉம் மூன்றும் மிகுதி செய்யும் பொருள என்ப (தொல்காப்பியம், உரியியல் 3).

Meanings:  பன் மீன் இமைக்கும் – many stars glitter, many starts twinkle, மாக விசும்பின் – like the clouds in the sky (மாக விசும்பு – இருபெயரொட்டு), இரங்கு முரசின் – with roaring drums, இனம் சால் யானை – herds of elephants, நிலந்தவ – on the land for a long time, உருட்டிய நேமியோரும் – those who have rolled their wheels of command, those who have rolled their wheels of justice, சமங்கண் கூடி – gathered in the battlefield, தாம் வேட்பவ்வே – they are grieving with love, நறு விரை துறந்த – abandoned fragrant pastes, நாறா நரைத்தலை – head with white hair without fragrance, சிறுவர் தாயே – O mother of sons, பேர் இல் பெண்டே – O woman from a large house, நோகோ யானே – I am hurting (நோகோ – நோகு செய்கென்னும் தன்மை வினை, ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive, இரக்கக் குறிப்பு, implying pity), நோக்குமதி நீயே – you must look (மதி – முன்னிலையசை, an expletive of the second person), மறப்படை – army of brave warriors, நுவலும் – it sounds, அரிக்குரல் தண்ணுமை – the thannumai drum with sharp tones, the thannumai drum with rhythmic sounds, இன்னிசை – sweet sounds, கேட்ட துன்னரும் மறவர் – brave warriors who are hard to approach, வென்றிதரு வேட்கையர் – warriors who desire victory, மன்றம் கொண்மார் – to take the common areas, பேர் அமர் உழந்த – fighting in a huge battle, வெருவரு பறந்தலை – fierce battlefield, விழு நவி பாய்ந்த மரத்தின் – like a tree cut by a big axe (மரத்தின் – இன் ஒப்புப்பொருளில் வந்தது, ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு), வாள் மிசைக் கிடந்த – he was lying on his sword, he had fallen on his sword, ஆண்மையோன் திறத்தே – for the one who was brave (திறத்தே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 271, பாடியவர்: வெறி பாடிய காமக்கண்ணியார், திணை: நொச்சி, துறை: செருவிடை வீழ்தல்
நீர் அறவு அறியா நில முதல் கலந்த
கருங்குரல் நொச்சிக் கண்ணார் குரூஉத்தழை,
மெல் இழை மகளிர் ஐது அகல் அல்குல்,
தொடலை ஆகவும் கண்டனம்; இனியே
வெருவரு குருதியொடு மயங்கி உருவு கரந்து,  5
ஒறுவாய்ப் பட்ட தெரியல் ஊன் செத்துப்
பருந்து கொண்டு உகப்ப யாம் கண்டனம்,
மறம் புகல் மைந்தன் மலைந்தமாறே.

Puranānūru 271, Poet: Veri Pādiya Kāmakanniyār, Thinai: Nochi, Thurai: Seruvidai Veelthal
I have seen women wear delicate jewels
and beautiful, lovely colored strands on
their wide, beautiful loins, woven with
colored leaves from nochi trees that put
out clusters of pretty flowers, growing in
places where water flow never stops.

Now I see a nochi garland mixed with
blood, gory and shapeless.   A kite,
thinking it is flesh, lifts it and soars high,
the garland once worn by a young warrior.

Notes:  ஒளவை துரைசாமி உரை – நொச்சி முதலிய கருப்பொருட்கு நிலம் முதல் ஆதலின் ‘நிலமுதல்’ என்றார்.  ‘நிலமுதல் கலந்த நொச்சி’ என்றதற்கு நிலத்தின்கண் நின்ற அடி மரத்தில் தழைத்த நொச்சி என்று உரைப்பினும் அமையும்.  அகநானூறு 397 –   கடும் பகட்டு ஒருத்தல் நடுங்கக் குத்திப் போழ் புண் படுத்த பொரி அரை ஓமைப் பெரும் பொளிச் சேயரை நோக்கி ஊன் செத்துச் கருங்கால் யாத்துப் பருந்து வந்து இறுக்கும். This poet wrote Puranānūru 271 and 302.

Meanings:  நீர் அறவு அறியா – not knowing water flow stopping, நில முதல் கலந்த – mixed with the soil, கருங்குரல் – dark clusters, நொச்சிக் கண் ஆர் – nochi flowers that are delightful to the eyes, Vitex leucoxylon, Chaste tree, குரூஉத்தழை – colored leaves, colored sprouts (குரூஉ – அளபெடை), மெல் இழை மகளிர் – women wearing delicate jewels, ஐது அகல் – delicate and wide, pretty and wide, அல்குல் – loins, தொடலை ஆகவும் கண்டனம் – I saw the flower garland (தன்மைப் பன்மை, first person plural), இனியே – now (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), வெருவரு குருதியொடு மயங்கி – mixed with fearful blood, உருவு கரந்து – changed form, ஒறுவாய்ப் பட்ட தெரியல் – crushed flower garland, ஊன் செத்து – thinking that it was flesh, பருந்து கொண்டு உகப்ப யாம் கண்டனம் – I saw a kite carrying it and flying high, மறம் புகல் மைந்தன் – the young man who is brave, மலைந்தமாறே – since he was wearing (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive, மாறு ஏதுப்பொருள் (காரணப் பொருள்) தரும் இடைச்சொல்)

புறநானூறு 272, பாடியவர்: மோசி சாத்தனார், திணை: நொச்சி, துறை: செருவிடை வீழ்தல்

மணி துணர்ந்தன்ன மாக்குரல் நொச்சி!
போது விரி பன் மரன் உள்ளும் சிறந்த
காதல் நன் மரம் நீ! மற்றிசினே
கடி உடை வியன் நகர்க் காண்வரப் பொலிந்த
தொடி உடை மகளிர் அல்குலும் கிடத்தி; 5
காப்புடைப் புரிசை புக்குமாறு அழித்தலின்,
ஊர்ப் புறங்கொடாஅ நெடுந்தகை
பீடு கெழு சென்னிக் கிழமையும் நினதே.

Puranānūru 272, Poet: Mōsi Sāthanār, Thinai: Nochi, Thurai: Seruvidai Veelthal
O Nochi tree with bunches of dark
flowers that look like sapphire clusters!
You are the most loved among flowering
trees.  Your flowers drape the loins of
beautiful women wearing bangles, who
live in protected, large houses.

You alone have the privilege of adorning
the heads of esteemed men who protect
their well-guarded, towns and forts
and ruin their enemies who invade!

Notes:  This is the only poem written by this poet.  Mōsi was a town in the Pandiya country.  A few poets have hailed from this town.  ஊர்ப் புறங்கொடாஅ நெடுந்தகை (4) – ஒளவை துரைசாமி உரை – நகர்ப்புறத்தைக் கை விடாது காக்கும் நெடுந்தகை, ஊர்ந்து பொரும் போரின்கண் புறங்கொடாத நெடுந்தகை எனினுமாம்.  சின் – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26), அவற்றுள், இகுமும் சின்னும் ஏனை இடத்தொடும் தகு நிலை உடைய என்மனார் புலவர் (தொல்காப்பியம், இடையியல் 27).  சின் என்பது இசின் என்பதன் முதற்குறை – ச. பாலசுந்தரம் உரை.

Meanings:  மணி துணர்ந்தன்ன – like sapphire bunches, மாக்குரல் நொச்சி – O nochi with dark clusters, Vitex leucoxylon, Chaste tree, போது விரி – blooming buds, பன் மரன் உள்ளும் சிறந்த – best among many trees (மரன் – மரம் என்பதன் போலி), காதல் நன் மரம் – loving fine tree, நீ – you, மற்று – அசைநிலை, an expletive, சின் – அசைநிலை, an expletive, ஏ – அசைநிலை, an expletive, கடி உடை – with protection, வியன் நகர் – large towns, large houses, காண்வர பொலிந்த தொடி உடை மகளிர் – women with bangles who are beautiful, அல்குலும் கிடத்தி – you cover their loins, you cover their waists, காப்புடைப் புரிசை – protected fortress walls, புக்குமாறு அழித்தலின் – since you ruin them when they enter, ஊர்ப்புறம் கொடாஅ – protecting the cities from getting ruined, not running away from battles showing their backs (கொடாஅ – அளபெடை), நெடுந்தகை – great men, பீடு கெழு – with pride, சென்னி – heads, கிழமையும் நினதே – that right is also yours, that privilege is also yours (நினதே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 273, பாடியவர்: எருமை வெளியனார், திணை: தும்பை, துறை: குதிரை மறம்
மா வாராதே! மா வாராதே!
எல்லார் மாவும் வந்தன; எம் இல்
புல் உளைக் குடுமிப் புதல்வன் தந்த
செல்வன் ஊரும் மா வாராதே!
இரு பேர் யாற்ற ஒரு பெருங்கூடல்  5
விலங்கிடு பெருமரம் போல,
உலந்தன்று கொல், அவன் மலைந்த மாவே?

Puranānūru 273, Poet: Erumai Veliyanār, Thinai: Thumpai, Thurai: Kuthirai Maram
His horse has not come back!
His horse has not come back!
Everyone else’s horses have come back!
The horse he is riding, the man who gave
a son with a dull hair knot to our house,
has not come back!
Has the horse that he was riding, fallen like
a fallen tree that blocks two huge merging rivers?

Notes:  These are the words of a wife whose husband has not returned from battle.  This poet who came from a town called Eruamai, wrote Puranānūru 273 and 303.

Meanings:  மா வாராதே – (his) horse has not come back (வாராதே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), மா வாராதே – (his) horse has not come  back (வாராதே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), எல்லார் மாவும் வந்தன – everyone else’s horses came back, எம் இல் – our house, புல் உளைக் குடுமிப் புதல்வன் தந்த செல்வன் – the man who gave a son with dull/thin/small hair knot, ஊரும் மா வாராதே – the horse that he rides has not come back (வாராதே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), இரு பேர் யாற்ற ஒரு பெருங்கூடல் – where two huge rivers meet, விலங்கிடு – blocking, பெருமரம் போல – like a huge tree, உலந்தன்று கொல் அவன் மலைந்த மாவே – has the horse that he was on battling fallen? (மாவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 274, பாடியவர்: உலோச்சனார், திணை: தும்பை, துறை: எருமை மறம்
நீலக் கச்சைப் பூ ஆர் ஆடைப்
பீலிக் கண்ணிப் பெருந்தகை மறவன்
மேல்வரும் களிற்றொடு வேல் துரந்து, இனியே,
தன்னும் துரக்குவன் போலும், ஒன்னலர்
எஃகுடை வலத்தர் மாவொடு பரத்தரக்  5
கையின் வாங்கித் தழீஇ,
மொய்ம்பின் ஊக்கி, மெய்க் கொண்டனனே.

Puranānūru 274, Poet: Ulōchanār, Thinai: Thumpai, Thurai: Erumai Maram
The esteemed warrior, who wears a blue waist band,
clothing with flower designs, and a chaplet with peacock
feathers, threw his spear at a charging male elephant, and
now it appears that he is fighting and might give up his life,
the man who caught in his hands spears thrown at him by
enemy warriors from an elephant and then seized their
leader with strength, killed him and lifted his body.

Notes:  Ulōchanār, a poet from the Chozha country, wrote Puranānūru 258, 274 and 377.  Neythal songs are his specialty.  He wrote poems in Kurunthokai, Natrinai and Akanānūru.  He praised Periyan, a small-region king who ruled in Poraiyar in Akanānūru 100 and Natrinai 131.  There is speculation that he hailed from that coastal area of Chozha country and that is the reason for his Neythal landscape poems.  தழீஇ (6) – ஒளவை துரைசாமி உரை – அவர்தம் தலைவனைத் தோளுறத் தழுவி.

Meanings:  நீலக் கச்சை – blue waist band, பூ ஆர் ஆடை – garment covered with flower designs, பீலிக் கண்ணி – peacock feather chaplet, பெருந்தகை மறவன் – warrior with great esteem, மேல்வரும் களிற்றொடு – at an attacking male elephant, வேல் துரந்து – threw his spear, இனியே – now, தன்னும் துரக்குவன் போலும் – it appears that he is fighting now and might give up his life, ஒன்னலர் எஃகுடை வலத்தர் – enemy warriors with spears on their right hands, மாவொடு பரத்தர – came riding on their horses, கையின் வாங்கி – caught in his hands, தழீஇ – embraced, மொய்ம்பின் – with strength, ஊக்கி – lifted, மெய்க் கொண்டனனே – took his body – leader of enemy warriors (கொண்டனனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 275, பாடியவர்: ஒரூஉத்தனார், திணை: தும்பை, துறை: எருமை மறம்
கோட்டம் கண்ணியும், கொடுந்திரை ஆடையும்,
வேட்டது சொல்லி வேந்தனைத் தொடுத்தலும்,
ஒத்தன்று மாதோ இவற்கே; செற்றிய
திணி நிலை அலறக் கூழை போழ்ந்து தன்
வடி மாண் எஃகம் கடிமுகத்து ஏந்தி,  5
“ஓம்புமின்! ஓம்புமின் இவண்” என ஓம்பாது,
தொடர் கொள் யானையின் குடர் கால் தட்பக்
கன்று அமர் கறவை மான
முன் சமத்து எதிர்ந்த தன் தோழற்கு வருமே.

Puranānūru 275, Poet: Orūuthanār, Thinai: Thumpai, Thurai: Erumai Maram
He has a curved flower strand on his head,
curved, folded clothes draping him,
and a king who bends to whatever he says.
He has pierced the rear guard, holding his
well-made, esteemed spear high amidst
the cries of battling brave enemy warriors,
“Stop him!  Stop him!”   But he does not care
about that.  Like a cow that desires her calf,
he advances toward his friend who is fighting
against the front ranks, even though he is
like a chained elephant, his feet entangled
in the intestines of those who fell.

Notes:  This is the only poem written by this poet.  கடிமுகம் – வில்லும், வேலும், வாளும் ஏந்தி அணிநிலை பெற்றுக் காண்பார்க்கு அச்சமுண்டாக நிற்கும் படை வரிசையின் முன்னணி கடிமுகம் எனப்பட்டது.  இனித் தான் செல்லும் திசை நோக்கி வேலின் இலைமுகத்தை ஏந்திச் செல்கின்றான் எனினுமாம்.  கடிமுகம் வேலின் இலைமுகம்.

Meanings:  கோட்டம் கண்ணியும் – curved hair flower strand on the head, கொடுந்திரை ஆடையும் – and his curved folded garments, வேட்டது சொல்லி – telling what he desires, வேந்தனைத் தொடுத்தலும் – and controlling the king, ஒத்தன்று – fitting, மாதோ – மாது, ஓ அசைநிலைகள், expletives, இவற்கே – இவன்கண், with him (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), செற்றிய – enraged, with hostility, திணி நிலை – tight, அலற – as they screamed, கூழை போழ்ந்து – split through the rear ranks, தன் வடி மாண் எஃகம் கடிமுகத்து ஏந்தி – holding his well-made esteemed spear with a sharp blade, lifting his well made esteemed spear and facing the fierce front line of enemies (கடி – கூர்மை, அச்சம்), ஓம்புமின் ஓம்புமின் இவண் – stop him here, stop him here (மின் – முன்னிலைப் பன்மை வினைமுற்று விகுதி, a verbal plural suffix of the second person), என – thus, ஓம்பாது – not caring, தொடர் கொள் யானையின் – like an elephant that is chained (யானையின் – இன் ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு, ஒப்புப் பொருளில் வந்தது), குடர் கால் தட்ப – intestines blocking his legs (குடர் – குடல் என்பதன் போலி), கன்று அமர் கறவை மான – like a mother cow desiring her calf, முன் சமத்து எதிர்ந்த – fought in the front line in the battle, தன் தோழற்கு வருமே – goes to his friend (வருமே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 276, பாடியவர்: மதுரைப் பூதன் இளநாகனார், திணை: தும்பை, துறை: தானை நிலை
நறு விரை துறந்த நரை வெண்கூந்தல்,
இரங்காழ் அன்ன திரங்கு கண் வறுமுலைச்
செம்முது பெண்டின் காதலஞ் சிறாஅன்,
மடப்பால் ஆய்மகள் வள் உகிர்த் தெறித்த
குடப்பால் சில் உறை போலப்,  5
படைக்கு நோய் எல்லாம் தான் ஆயினனே.

Puranānūru 276, Poet: Mathurai Poothan Ilanākanār, Thinai: Thumpai, Thurai: Thānai Nilai
He is the beloved son of a fine old lady with
white hair without fragrant oils, her breasts
dried and nipples shriveled like ilavam seeds.

Like the few drops of curds that a herder woman
flicks with her sharp finger nails into a pot of milk,
he spreads among enemies, causing them distress!

Notes:  This is the only poem written by this poet.

Meanings:  நறு விரை துறந்த – abandoned aromatic substances, நரை வெண்கூந்தல் – grey white hair, இரங்காழ் அன்ன – like an ilavam seed, திரங்கு கண் வறுமுலை – dried breasts and nipples, செம்முது பெண்டின் காதலஞ் சிறாஅன் – loving son of a fine old lady (சிறாஅன்- அளபெடை), மடப்பால் ஆய்மகள் – young herder woman, வள் உகிர்த் தெறித்த – flicked with sharp nails, குடப் பால் – pot of milk, சில் உறை போல – like a few drops of curds, படைக்கு நோய் எல்லாம் தான் ஆயினனே – he became a disease (caused pain) to the enemy army (ஆயினனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 277, பாடியவர்: பூங்கணுத்திரையார், திணை: தும்பை, துறை: உவகைக் கலுழ்ச்சி
மீன் உண் கொக்கின் தூவி அன்ன
வால் நரைக் கூந்தல் முதியோள், சிறுவன்
களிறு எறிந்து பட்டனன் என்னும் உவகை,
ஈன்ற ஞான்றினும் பெரிதே, கண்ணீர்
நோன் கழை துயல்வரும் வெதிரத்து  5
வான் பெயத் தூங்கிய சிதரினும் பலவே.

Puranānūru 277, Poonkanuthiraiyār, Thinai: Thumpai, Thurai: Uvakai Kaluzhchi
When the old woman with white hair,
like the feathers of fish-eating storks,
heard that her son was killed slaying an
elephant, she felt more joy than on the
day when she gave birth to him.

Her tears were more than the drops of
water, that hang on the sturdy, swaying
bamboos after the rain and drop.

Notes:  This is the only Puranānūru poem written by this poet.   Poonkan was a town on the Kaviri bank.  The present name is Thōrur.

Meaning:  மீன் உண் கொக்கின் தூவி அன்ன – like the feathers of a fish eating stork/heron/crane, வால் நரைக் கூந்தல் – white hair, முதியோள் – an older lady, சிறுவன் களிறு எறிந்து பட்டனன் என்னும் – when she heard that her son was killed by an elephant, உவகை – joy, ஈன்ற ஞான்றினும் பெரிதே – was greater than the day she bore him (பெரிதே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), கண்ணீர் – the tears, நோன் கழை – strong bamboo, துயல்வரும் வெதிரத்து – on swaying bamboos, வான் பெய – as it rained, தூங்கிய – hanging, சிதரினும் – falling drops பலவே – many more (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 278, பாடியவர்: காக்கை பாடினியார் நச்செள்ளையார், திணை: தும்பை, துறை: உவகைக் கலுழ்ச்சி
நரம்பு எழுந்து உலறிய நிரம்பா மென்தோள்
முளரி மருங்கின் முதியோள், சிறுவன்
படை அழிந்து மாறினன் என்று பலர் கூற,
“மண்டு அமர்க்கு உடைந்தனன் ஆயின், உண்ட என்
முலை அறுத்திடுவென் யான்” எனச் சினைஇக்,  5
கொண்ட வாளொடு படுபிணம் பெயராச்
செங்களம் துழவுவோள், சிதைந்து வேறாகிய
படுமகன் கிடக்கை காணூஉ,
ஈன்ற ஞான்றினும் பெரிது உவந்தனளே.

Puranānūru 278, Poet: Kākkai Pādiniyār Nachellaiyār, Thinai: Thumpai, Thurai: Uvakai Kaluzhchi
When she heard many say, “The son
of that old woman, her veins
showing, dried, delicate arms with
loose skin, and shrunk stomach like
a lotus leaf, showed his back and ran
from a ferocious battle in fear and got
killed,” she was enraged, and said, “I will
cut off these breasts that fed him”.
With a sword in her hand, she turned over
every body lying on the bloody battlefield.
She finally found her son who was chopped
to pieces, and felt happier than the
day she had borne him!

Notes:  This is the only Puranānūru poem written by this female poet.   Nachellaiyār was her given name.  Her acquired name is because she wrote Kurunthokai 210 where she describes a crow omen.   பெயரா (6) – பெயர்த்து, செய்யா என்னும் வாய்பாட்டு வினையெச்சம்.  எதிர்மறைச் சொல்போல் காணப்படினும் உடன்பாட்டுப் பொருள் தருவது.

Meanings:  நரம்பு எழுந்து – veins rising, உலறிய – dried, நிரம்பா மென்தோள் – thin arms which are not full, முளரி மருங்கின் – with a stomach like a lotus leaf, முதியோள் – the old woman,  சிறுவன் – the son, படை அழிந்து மாறினன் – he showed his back and ran away from battle in fear and got killed, என்று பலர் கூற – thus many ignorant people said, மண்டு அமர்க்கு உடைந்தனன் ஆயின் – if he fled from battle where fighting happens with warriors close to each other, உண்ட என் முலை அறுத்திடுவென் யான் – I will cut off the breasts that fed him, என – thus, சினைஇ – she became angry, கொண்ட வாளொடு – with a sword in her hand, படுபிணம் பெயராச் செங்களம் துழவுவோள் – she searched in the bloody battlefield turning the dead bodies, சிதைந்து வேறாகிய படுமகன் கிடக்கை காணூஉ – when she saw her son who was dead and cut up into pieces (காணூஉ – அளபெடை), ஈன்ற ஞான்றினும் பெரிது உவந்தனளே – she was happier than the day that she had given birth to him (உவந்தனளே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 279, பாடியவர்: ஒக்கூர் மாசாத்தியார், திணை: வாகை, துறை: மூதின் முல்லை
கெடுக சிந்தை; கடிது இவள் துணிவே;
மூதின் மகளிர் ஆதல் தகுமே;
மேல் நாள் உற்ற செருவிற்கு இவள் தன் ஐ
யானை எறிந்து களத்து ஒழிந்தனனே;
நெருநல் உற்ற செருவிற்கு இவள் கொழுநன்  5
பெரு நிரை விலங்கி ஆண்டுப் பட்டனனே;
இன்றும் செருப்பறை கேட்டு விருப்புற்று மயங்கி
வேல் கைக் கொடுத்து வெளிது விரித்து உடீஇப்
பாறு மயிர்க் குடுமி எண்ணெய் நீவி,
ஒரு மகன் அல்லது இல்லோள்  10
“செருமுக நோக்கிச் செல்க” என விடுமே.

Puranānūru 279, Poet: Okkur Māsāthiyār, Thinai: Vākai, Thurai: Moothin Mullai
May her thoughts be ruined!  Her will is fierce!
She is from an ancient line, and this is fitting!
Her father, day before yesterday, killed an
elephant and then fell in the battlefield. Yesterday,
her husband blocked and drove off warriors who
came for huge cattle herds, and was killed in battle.

Today, when she heard the parai drum, desire rose
in her.  Overwhelmed, she who had nobody other
than her only young son, placed a spear in his hands,
smeared oil in his dry hair tuft, covered him with
white cloth, and bade him to march toward the
battlefield.

Notes:  Drums announce battle.  This is the only Puranānūru poem written by this female poet.   She was from Okkur town.  There are towns with the name Okkur in both the Pandiya country and the Chozha country.  We do not know whether the poet’s town was in the Pandiya country or in the Chozha country.  There was another poet from her town by the name Okkur Māsāthanār who wrote Puranānūru 248.   ஒளவை துரைசாமி உரை – ‘கெடுக சிந்தை’ ‘கடிது இவள் துணிவே’ என்றும் கூறியது இகழ்வு போலப் புகழ்ந்தவாறு.

Meaning:   கெடுக சிந்தை – may her thoughts be ruined (கெடுக – வியங்கோள் வினைமுற்று), கடிது இவள் துணிவே – her will is fierce (துணிவே – ஏகாரம் அசைநிலை), மூதில் மகளிர் ஆதல் தகுமே – she is from an ancient line and this is fitting (மூதில் – முதுகுடி, தகுமே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), மேல் நாள் உற்ற செருவிற்கு – the day before yesterday in battle, இவள் தன் ஐ யானை எறிந்து – her father killed an elephant  (ஐ = தந்தை/தமையன்/ தலைவன்), களத்து ஒழிந்தனனே – he fell in the field (ஒழிந்தனனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), நெருநல் – yesterday, உற்ற செருவிற்கு இவள் கொழுநன் பெரு நிரை விலங்கி ஆண்டுப் பட்டனனே – her husband blocked drove off the warriors who came for huge cattle herds and fell (பட்டனனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), இன்றும் செருப் பறை கேட்டு – and today when she heard the battle parai drum, விருப்புற்று – desiring, மயங்கி – emotionally overwhelmed, வேல் கைக் கொடுத்து – she placed a spear in his hand, வெளிது விரித்து உடீஇ – she spread and wore a white garment on him (உடீஇ – அளபெடை), பாறு மயிர்க் குடுமி எண்ணெய் நீவி – she smeared oil on his dry hair knot, ஒரு மகன் அல்லது இல்லோள் – she has nobody other than this son, செரு முக நோக்கிச் செல்க என விடுமே – she ordered him to go toward the battlefield (விடுமே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 280, பாடியவர்: மாறோக்கத்து நப்பசலையார், திணை: பொதுவியல், துறை: ஆனந்தப் பையுள்
என் ஐ மார்பில் புண்ணும் வெய்ய,
நடுநாள் வந்து தும்பியும் துவைக்கும்,
நெடுநகர் வரைப்பின் விளக்கு நில்லா,
துஞ்சாக் கண்ணே துயிலும் வேட்கும்,
அஞ்சுவரு குராஅல் குரலும் தூற்றும்,  5
நெல் நீர் எறிந்து விரிச்சி ஓர்க்கும்
செம்முது பெண்டின் சொல்லும் நிரம்பா,
துடிய! பாண! பாடுவல் விறலி!
என் ஆகுவிர் கொல்? அளியிர்! நுமக்கும்
இவண் உறை வாழ்க்கையோ அரிதே! யானும்  10
மண்ணுறு மழித் தலைத் தெண்ணீர் வாரத்
தொன்று தாம் உடுத்த அம் பகைத் தெரியல்
சிறு வெள் ஆம்பல் அல்லி உண்ணும்
கழி கல மகளிர் போல,
வழி நினைந்து இருத்தல் அதனினும் அரிதே.  15

Puranānūru 280, Poet: Mārōkkathu Nappasalaiyār, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Anantha Paiyul
There are deep wounds in the chest of my lord,
bees are buzzing in the middle of the day,
lights are flickering in our huge house,
and my eyes that long for sleep, are unable to
sleep.  The fearful hooting of an owl is heard.
The words of a beautiful old woman who listens to
the oracle scattering rice and water, have failed.

O thudi drummer!  O bard!  O virali
who sings well!  What will happen to you?  You are
pitiful!  It will be difficult for you to live here!

It is harder for me to think of living like women
who have abandoned their jewels, water dripping
from their shaved heads, eating the tiny seeds of
āmpal from beautiful garlands they used to wear.

Notes:  Viralis were female artists who sang and danced.  This female poet from Mārōkam town which is near Korkai, wrote Puranānūru 37, 39, 126, 174, 226, 280 and 383.  நடுநாள்  – The word has been used 43 times in the literature.  It has been interpreted as ‘midnight’ in all the places except in this poem and in Akanānūru 134-14 where it has been interpreted as ‘midday’.  நெடுநல்வாடை 43 – நெல்லும் மலரும் தூஉய்க்கை தொழுது, முல்லைப்பாட்டு 8-10 – நெல்லொடு நாழி கொண்ட நறு வீ முல்லை அரும்பு அவிழ் அலரி தூஉய்க் கைதொழுது, புறநானூறு 280 – நெல் நீர் எறிந்து விரிச்சி ஓர்க்கும் செம்முது பெண்டின் சொல்லும்.

Meanings:  என் ஐ மார்பிற் புண்ணும் வெய்ய – there are harsh (deep) wounds in the chest of my lord, நடுநாள் வந்து தும்பியும் துவைக்கும் – bees are swarming in the middle of the day, நெடுநகர் வரைப்பின் விளக்கு நில்லா – lights are not stable within the limits of the huge house, lights flicker within the limits of the huge house, துஞ்சாக் கண்ணே – my eyes do not sleep (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), துயிலும் வேட்கும் – they long for sleep, they desire sleep, அஞ்சுவரு குராஅல் குரலும் தூற்றும் – fearful hooting sounds of an owl are heard (குராஅல் – அளபெடை), நெல் நீர் எறிந்து – scattering rice paddy and water, விரிச்சி ஓர்க்கும் – waiting for good words, waiting for a good omen, செம்முது பெண்டின் சொல்லும் – the words of a fine old woman, நிரம்பா – not fulfilled, untrue, துடிய – O drummer who plays the thudi drum, பாண – O bard, பாடுவல் விறலி – O female musician who sings well, என் ஆகுவிர் கொல் – what will happen to you, அளியிர் – you are pitiful, நுமக்கும் இவண் உறை வாழ்க்கையோ அரிதே – for you to live here is hard (அரிதே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), யானும் – and I, மண்ணுறு மழித் தலைத் தெண்ணீர் வார – clear water dripping on my shaven head, தொன்று தாம் உடுத்த அம் பகைத் தெரியல் – the beautiful flower garlands that they wore in the past, சிறு வெள் ஆம்பல் அல்லி உண்ணும் – eating the seeds of small white water lilies, கழி கல மகளிர் போல – like widows who have removed their ornaments, வழி நினைந்து இருத்தல் – to think about living after his death, அதனினும் அரிதே – it is harder than that (அரிதே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 281, பாடியவர்: அரிசில் கிழார், திணை: காஞ்சி, துறை: தொடாக் காஞ்சி, பேய்க் காஞ்சி
தீங்கனி இரவமொடு வேம்பு மனைச் செரீஇ,
வாங்கு மருப்பு யாழொடு பல் இயம் கறங்கக்,
கை பயப் பெயர்த்து மை இழுது இழுகி,
ஐயவி சிதறி, ஆம்பல் ஊதி,
இசை மணி எறிந்து காஞ்சி பாடி,  5
நெடுநகர் வரைப்பில் கடி நறை புகைஇக்,
காக்கம் வம்மோ காதலம் தோழீ,
வேந்து உறு விழுமம் தாங்கிய
பூம்பொறிக் கழல் கால் நெடுந்தகை புண்ணே.

Puranānūru 281, Poet: Arisil Kizhār, Thinai: Kānji, Thurai: Thodā Kānji, Pēy Kānji
Come, my beloved beautiful friend!
Placing leaves of iravam trees with
sweet fruits and neem leaves in our huge
house, playing the yāzh  with curving stem
and other musical instruments, spreading
slowly with our hands ink-dark pastes,
scattering white mustard seeds, playing
āmpal tunes on flutes, spreading
fragrant smoke, ringing musical bells and
singing kānji songs, let us guard
the wounds of the noble man wearing
warrior anklets with etched flower designs,
who protected the king against great danger!

Notes:  This poet who came from a town called Arisil, wrote Puranānūru 146, 230, 281, 285, 300, 304 and 342.  துறை – ஒளவை துரைசாமி உரை – தொடாக்காஞ்சி, உ. வே. சாமிநாதையர் உரை –  பேய்க்காஞ்சி.  ஒளவை துரைசாமி உரை – இப்பாட்டு பேய்க்காஞ்சியென ஏடுகளில் துறை வகுக்கப்பட்டுள்ளது.  பேய்க்காஞ்சியாவது “பிணம் பிறங்கிய களத்து வீழ்ந்தார்க்கு அணங்காற்ற வச்சுறீயன்று” (புறப்பொருள் வெண்பா மாலை 4:17) என வரும்.  இப்பாட்டு அதற்குப் பொருந்தாது.  “அடலஞ்சா நெடுந்தகை புண், தொடலஞ்சித் துடித்து நீங்கின்று” (புறப்பொருள் வெண்பா மாலை 4:19) என வரும்.  தொடாக்காஞ்சிக்கண் அடங்கும்.  எங்ஙனமெனின், பேய் தொடுதற்கஞ்சி நீங்குமாறு புண்ணுற்று வீழ்ந்த மறவனுடைய மனைவி காப்பது இதன்கண் கூறப்படுகின்றது. (தொல்காப்பியம், புறத்திணை 24) என ஆசிரியர் கூறுவது காண்க.  நச்சினார்க்கினியரும் இப்பாட்டைத் தொடாக்காஞ்சித் துறை என்றே கொள்வர். விழுமம் – விழுமம் சீர்மையும் சிறப்பும் இடும்பையும் (தொல்காப்பியம் உரியியல் 57).

Meanings:  தீங்கனி இரவமொடு – along with leaves of iravam trees with sweet fruits, Mesua ferrea, Ironwood of Ceylon, இருள்மரம், வேம்பு மனைச் செரீஇ – placing neem leaves in our house, Azadirachta indica (செரீஇ – அளபெடை), வாங்கு மருப்பு யாழொடு – with a lute with curved stem, பல் இயம் கறங்க – as many instruments are played, கை பயப் பெயர்த்து – spreading slowly with our hands, மை இழுது இழுகி – smearing ink colored paste, ஐயவி சிதறி – scattering white mustard seeds, Brassica alba, ஆம்பல் ஊதி – playing āmpal tunes on a flute, இசை மணி எறிந்து – ringing musical bells, காஞ்சி பாடி – singing kānji songs, நெடுநகர் வரைப்பில் – within the limits of our huge house, கடி நறை புகைஇ- creating fragrant smoke with aromatic material like akil wood (புகைஇ – அளபெடை), காக்கம் – let us guard, வம்மோ – you come (மோ – முன்னிலையசை, an expletive of the second person), காதல் அம் தோழீ – O beloved friend, O loving beautiful friend, வேந்து உறு விழுமம் தாங்கிய – who protected the king against great danger, பூம்பொறிக் கழல் கால் – wearing beautifully etched warrior anklets on his legs, wearing flower-design etched warrior anklets on his feet, நெடுந்தகை புண்ணே – the wounds of the noble man (புண்ணே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 282, பாடியவர்:  சேரமான் பாலை பாடிய பெருங்கடுங்கோ, திணையும் துறையும் தெரிந்தில – பாடலின் சில பகுதிகள் கிடைக்கவில்லை
எஃகு உளம் கழிய இரு நில மருங்கின்,
அருங்கடன் இறுத்த பெருஞ் செயாளனை
யாண்டு உளனோ என வினவுதி ஆயின்,  3
………………………………………………………………..

வருபடை தாங்கிக் கிளர் தார் அகலம்
அருங்கடன் இறுமார் வயவர் எறிய,
உடம்பும் தோன்றா உயிர் கெட்டன்றே;
மலையுநர் மடங்கி மாறு எதிர் கழியத்

…………………………………………………………………
அலகை போகிச் சிதைந்து வேறு ஆகிய
பலகை அல்லது களத்து ஒழியாதே,
சேண் விளங்கு நல்லிசை நிறீஇ
நா நவில் புலவர் வாய் உளானே.

Puranānūru 282, Poet: Cheramān Pālai Pādiya Perunkadunkō, Unknown Thurai and Thinai – Parts of this poem are missing
If you ask me where the man of great deeds is,
he did his difficult duty and spears thrust into
his chest in the vast battlefield…………..
………………………………………..
His chest adorned with a bright garland, he bore
the onslaught of an advancing army.  His body is
not there, and his life has gone.  His enemies who
fought have calmed down, their rage ended………
…………………………………………
except for his broken shield, which lies on the
battlefield after losing its power to protect.
It has not been destroyed.
His fine fame shines bright into distances, and
lives in the mouths of poets who utter good words.

Notes:  Puranānūru 11 was written for this Chera king.  He wrote poem 282.  He wrote many poems in Natrinai, Kurunthokai and Akanānūru.  Pālai thinai was his specialty.   There are 33 poems in which lines are missing.

Meanings:  எஃகு உளம் கழிய – spears thrusting his chest (உளம் – உள்ளம் என்பதன் இடைக்குறை), இரு நில மருங்கின் – in the vast battlefield, அருங்கடன் இறுத்த – did his difficult duty, பெருஞ் செயாளனை – about the man of great actions, யாண்டு உளனோ என வினவுதி ஆயின் – if you ask me where he is (வினவுதி – முன்னிலை வினைமுற்று), . . . . – missing words, வருபடை தாங்கி – bore the onslaught of an advancing army, கிளர் தார் அகலம் – his chest with bright garland, அருங்கடன் – difficult duty, இறுமார் – to perform, வயவர் – warriors, எறிய – attacked, உடம்பும் தோன்றா – his body is not there, உயிர் கெட்டன்றே – his life is ruined (கெட்டன்றே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), மலையுநர் மடங்கி – battling enemies have calmed down, மாறு எதிர் கழிய – their rage down, ….. missing, அலகை போகி – power lost, சிதைந்து – ruined, வேறு ஆகிய பலகை அல்லது – other than his broken shield, களத்து – in the battlefield, ஒழியாதே – it has not been destroyed, சேண் விளங்கு – shining in distances, நல்லிசை – fine fame, நிறீஇ – established, நா நவில் புலவர் வாய் உளானே – he lives in the mouths of poets who utter good words with their tongues (உளானே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 283, பாடியவர்: அண்டர் நடும் கல்லினார், திணை: தும்பை, துறை: பாண்பாட்டு – பாடலின் சில பகுதிகள் கிடைக்கவில்லை
ஒண் செங்குரலித் தண் கயம் கலங்கி,
வாளை நீர்நாய் நாள் இரை பெறூஉப்
பெறாஅ உறை அரா வராஅலின் மயங்கி,
மாறு கொள் முதலையொடு ஊழ் மாறு பெயரும்
அழும்பிலன் அடங்கான் தகையும் என்னும்,  5
வலம்புரி கோசர் அவைக்களத்தானும்,
மன்றுள் என்பது கெட .. .. .. தானே பாங்கற்கு
ஆர் சூழ் குறடின் வேல் நிறத்து இங்க
உயிர் புறப்படாஅ அளவைத் தெறுவரத்,
தெற்றிப் பாவை திணி மணல் அயரும்  10
மென்தோள் மகளிர் நன்று புரப்ப,
இமிழ்ப்புற நீண்ட பாசிலைக்
கமழ் பூந்தும்பை நுதல் அசைத்தோனே.

Puranānūru 283, Poet: Andar Nadum Kallinār, Thinai: Thumpai, Thurai: Pānpāttu – Parts of this poem are missing
He cannot be controlled, the man from Alumpil,
where an otter gets vālai fish for his daily food,
stirring the cool pond with bright red kurali
vines, gets confused that a snake is a varāl fish,
fights with a crocodile, and moves away.

There was no place in the common assembly of the
victory-desiring Kōsars……The spears on the chest
of his friend were like spokes radiating from the hub
of a chariot wheel.  Young girls with delicate arms,
playing on the dense sand with their veranda dolls,
take good care of him, before his life ends.
On seeing that, he with fury, tied around his forehead a
strand with flourishing, fresh leaves and thumpai flowers.

Notes:  This poet wrote Puranānūru poems 283, 344 and 345.  He acquired this name since he wrote about a memorial stone that were erected by cattle herders, for a warrior who fought and died protecting their cattle.  The word அண்டர் means cattle herder or shepherd.  There are 33 poems in which lines are missing.  தெற்றிப் பாவை திணி மணல் அயரும் (10) – ஒளவை துரைசாமி உரை – தெற்றியிடத்தே வைத்து ஆடுதற்குரிய பாவையை மணலிடத்தே வைத்தாடும் இளமைப் பருவத்து மகளிர் என்பதற்கு ‘தெற்றிப் பாவை திணி மணல் அயரும் மென்தோள் மகளிர்’ என்றார்.

Meanings:  ஒண் செங்குரலி – bright red kurali vines, Trapa bispinosa Roxb (P.L. Sami), Pentapetes phoenicea (R. Panchavarnam), தண் கயம் கலங்கி – stirring the cool pond, வாளை – scabbard fish, Trichiurus haumela, நீர்நாய் நாள் இரை பெறூஉ – an otter gets its daily food (பெறூஉ – அளபெடை), பெறாஅ – not getting that (அளபெடை), உறை அரா வராஅலின் மயங்கி – confused that a snake that lives there was a varāl fish, மாறு கொள் முதலையொடு ஊழ் – fights regularly with a crocodile, மாறு பெயரும் – moves away, அழும்பிலன் – man from Alumpil, அடங்கான் – he cannot be controlled, தகையும் – resisting, என்னும் – considering,  வலம்புரி கோசர் – victory-desiring Kōsars, அவைக்களத்தானும் மன்றுள் – in the common assembly, என்பது கெட – ruined, .. .. .. தானே – he himself, பாங்கற்கு ஆர் சூழ் குறடின் வேல் நிறத்து இங்க – the spears on his friend’s chest were like spokes on a wheel, உயிர் புறப்படாஅ அளவை – before his life departed (புறப்படாஅ – அளபெடை), தெறுவர – with anger, தெற்றி – raised land, veranda, பாவை – dolls, திணி மணல் அயரும் – play on the thick sand, மென்தோள் மகளிர் – women with delicate arms, நன்று புரப்ப – take good care, இமிழ்ப்புற நீண்ட பாசிலை – flourishing long green leaves, கமழ் பூந்தும்பை – fragrant thumpai flowers, White dead nettle, Leucas aspera, நுதல் அசைத்தோனே – tied to his brow (அசைத்தோனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 284, பாடியவர்: ஓரம்போகியார், திணை: தும்பை, துறை: பாண்பாட்டு
“வருக தில் வல்லே! வருக தில் வல்’ என
வேந்து விடு விழுத்தூது ஆங்காங்கு இசைப்ப,
நூல் அரி மாலை சூடிக் காலின்
தமியன் வந்த மூதிலாளன்
அருஞ்சமம் தாங்கி, முன்னின்று எறிந்த   5
ஒரு கை இரும் பிணத்து எயிறு மிறையாகத்
திரிந்த வாய் வாள் திருத்தாத்
தனக்கு இரிந்தானைப் பெயர் புறம் நகுமே.

Puranānūru 284, Poet Ōrampōkiyār, Thinai: Thumpai, Thurai: Pānpāttu
“Come at once!  Come at once!”,
the important message from the king
is announced here and there, a warrior
from an ancient heritage, wearing a
garland strung on cut threads,
walks alone, he who had blocked enemies
in a difficult battle, fighting on the front
line.  He straightens the sharp bent blade
of his sword on the tusks of an elephant
he had cut down.  He laughs at the man
who showed his back to him and ran away.

Notes:  மூதிலாளன் (4) – ஒளவை துரைசாமி உரை – மறக்குடி மறவன்.  This is the only Puranānūru poem written by this poet.  His specialty in Akam is marutham thinai.  பாண்பாட்டு – ஒளவை துரைசாமி உரை – புலவர் ஆக்கித்தரும் இதனைப் பாணன் தன் யாழிலிட்டுப் பாடுதலின், துறை அவன் மேலாயிற்று.  திருத்தா – திருத்தி என்பது பொருள்.  செய்யா என்னும் வாய்பாட்டு வினையெச்சம்.  எதிர்மறைச் சொல்போல் காணப்படினும் உடன்பாட்டுப் பொருள் தருவது.  விழு (விழுமம்) – விழுமம் சீர்மையும் சிறப்பும் இடும்பையும் (தொல்காப்பியம் உரியியல் 57).

Meanings:  வருக தில் வல்லே வருக தில் வல் – come soon, come soon (தில் – காலம் பற்றி வந்த இடைச்சொல், a particle signifying time, வல்லே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), என வேந்து விடு விழுத்தூது – thus the supreme message given by the king, ஆங்காங்கு இசைப்ப – it was announced here and there, நூல் அரி மாலை சூடி – wearing a garland strung with threads that were cut, காலின் தமியன் வந்த மூதிலாளன் – a warrior with ancient lineage who walked alone, அருஞ்சமம் தாங்கி முன்னின்று எறிந்த – fought in a harsh battle blocking in the front and killed, ஒரு கை இரும் பிணத்து எயிறு – on the tusk of a dead huge elephant with a trunk, மிறையாக – twisted, திரிந்த வாய் வாள் திருத்தா – straightening his twisted sharp sword, straightening his ruined sharp sword, தனக்கு இரிந்தானைப் பெயர் புறம் நகுமே – he laughs at the man who ran away from him showing his back (நகுமே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 285, பாடியவர்: அரிசில் கிழார், திணை: வாகை, துறை: சால்பு முல்லை – பாடலின் சில பகுதிகள் கிடைக்கவில்லை
பாசறையீரே! பாசறையீரே!
துடியன் கையது வேலே; அடி புணர்
வாங்கு இரு மருப்பின் தீந்தொடைச் சீறியாழ்ப்
பாணன் கையது தோலே காண்வரக்
கடுந் தெற்று மூடையின் .. .. ..  5
வாடிய மாலை மலைந்த சென்னியன்;
வேந்து தொழில் அயரும் அருந்தலைச் சுற்றமொடு
நெடுநகர் வந்தென விடு கணை மொசித்த
மூரி வேண்டோள் .. .. .. .. ..
சேறுபடு குருதிச் செம்மல் உக்கு ஓ 10
மாறு செறு நெடுவேல் மார்பு உளம் போக
நிணம் பொதி கழலொடு நிலம் சேர்ந்தனனெ;
அது கண்டு பரந்தோர் எல்லாம் புகழத் தலை பணிந்து
இறைஞ்சியோனே குருசில், பிணங்கு கதிர்
அலமரும் கழனித் தண்ணடை ஒழிய,  15
இலம்பாடு ஒக்கல் தலைவற்கு ஓர்
கரம்பைச் சீறூர் நல்கினன் எனவே.

Puranānūru 285, Poet: Arisil Kizhār, Thinai: Vākai, Thurai: Sālpu Mullai – Parts of this poem are missing
O those in the battle camp!  O those in the battle camp!
In the hand of the drummer is a spear!  In the hand
of the bard who carries a small yāzh with its body
curving downward and sweet strings on its large
stem is a shield!

It is a sight to behold, like densely packed sacks……
The hero is wearing a wilted garland on his head
because the king has come with his entourage to his
huge palace.  Enemy arrows attacked him, and
aiyo, his blood made the land muddy.  A long spear
hurled with fury pierced his chest and fell
on the ground with flesh and fat on his warrior anklet.
The wise men there praised him saying, “The hero gifted
fields with tangled, swaying grains to those in need.
He gave the leftover barren land to the chief of those
who came in need.”   He bowed down his head.

Notes:  This poet who came from a town called Arisil, wrote Puranānūru 146, 230, 281, 285, 300, 304 and 342.  There are 33 poems in which lines are missing.  பொருநராற்றுப்படை 245 – கடுந்தெற்று மூடையின்.  இலம்பாடு – இலம்பாடு ஒற்கம் ஆயிரண்டும் வறுமை (தொல்காப்பியம், உரியியல் 64).

Meanings:  பாசறையீரே பாசறையீரே – O those in the battle camp! O those in the battle camp!, துடியன் கையது வேலே – a spear is in the hands of a thudi drummer, அடி புணர் வாங்கு – curved downward, இரு மருப்பின் தீந்தொடைச் சீறியாழ்ப் பாணன் கையது தோலே – a shield in the hands of a bard who carries a small lute with black/thick stem and sweet strings, காண்வர – to behold, கடுந் தெற்று மூடையின் – like densely packed sacks (தெற்று – அடைப்பு).. .. .. வாடிய மாலை மலைந்த சென்னியன் – the hero is wearing a wilted garland on his head, வேந்து தொழில் அயரும் அருந்தலைச் சுற்றமொடு – along with his great entourage with leadership that does the king’s business, நெடுநகர் வந்தென – since he has come to the huge palace, விடு கணை மொசித்த – shooting arrows swarmed, மூரி – strength, வேண்டோள் .. .. .. .. .. சேறுபடு குருதி – blood made the land muddy, செம்மல் – the hero, உக்கு – pouring, ஓ – aiyo, மாறு செறு – with rage, நெடுவேல் மார்பு உளம் போக – tall spears went into his chest, நிணம் பொதி – flesh with fat, கழலொடு – with his anklets, நிலம் சேர்ந்தனனெ – fell on the ground, அது கண்டு – on seeing that, பரந்தோர் எல்லாம் – those who had wide knowledge, புகழ – praised, தலை பணிந்து – bent his head humbly, இறைஞ்சியோனே – he bent down his head, குருசில் – the leader, the hero, பிணங்கு கதிர் – tangled grain spears, அலமரும் கழனி – swaying fields, தண்ணடை ஒழிய – since he gave away the rest of the agricultural lands/towns, இலம்பாடு ஒக்கல் தலைவற்கு – to the chief of those who came in need, ஓர் கரம்பை – a piece of barren land, சீறூர் நல்கினன் எனவே – since he gave away a small town (எனவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 286, பாடியவர்: ஔவையார், திணை: கரந்தை, துறை: வேத்தியல்
வெள்ளை வெள் யாட்டுச் செச்சை போலத்
தன்னோர் அன்ன இளையர் இருப்பப்,
பலர் மீது நீட்டிய மண்டை என் சிறுவனைக்
கால் கழி கட்டிலில் கிடப்பித்,
தூ வெள் அறுவை போர்ப்பித்திலதே.  5

Puranānūru 286, Poet: Avvaiyār, Thinai: Karanthai, Thurai: Vēthiyal
Like white male goats,
youngsters who were like relatives
surrounded him.  But a bowl with
liquor was raised above many to
my son, but it did not lead to him
being laid on a legless cot and
covered with a pure white cloth.

Notes:  The mother in this poem laments that her son did not die a hero’s death, despite being respected greatly by the king.  Avvaiyār wrote Puranānūru poems 87-104, 140, 187, 206, 231, 232, 235, 269, 286, 290, 295, 311, 315, 367, 390 and 392.   There was only one Avvaiyār in the entire Sangam literature.  ஒளவை துரைசாமி உரை – கால் கழி கட்டில் – பாடைக்கு வெளிப்படை.  வேந்தன் பொருட்டுச் சாவும் சாக்காட்டின் மேன்மை வற்புறுத்துவது கருத்தாதலின் ‘அறுவை போர்ப்பித்திலதே’ என்றது.

Meanings:  வெள்ளை வெள் யாட்டுச் செச்சை போல – like a white male goat, தன்னோர் அன்ன இளையர் இருப்ப – youngsters who were like relatives were there, பலர் மீது நீட்டிய மண்டை – bowl with liquor was extended and raised over many (மண்டை கள்ளிற்கு ஆகுபெயர்) by the king during special events, என் சிறுவனைக் கால் கழி கட்டிலில் கிடப்பி – lay my son (a young man) on a legless cot (பாடை), (கால் கழி – கால் இல்லாத) தூ வெள் அறுவை போர்ப்பித்திலதே – it did not lead to being covered with a pure white cloth (போர்ப்பித்திலதே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 287, பாடியவர்: சாத்தந்தையார், திணை: கரந்தை, துறை: நீண்மொழி
துடி எறியும் புலைய!
எறி கோல் கொள்ளும் இழிசின!
கால மாரியின் அம்பு தைப்பினும்,
வயல் கெண்டையின் வேல் பிறழினும்,
பொலம் புனை ஓடை அண்ணல் யானை  5
இலங்கு வாள் மருப்பின் நுதி மடுத்து ஊன்றினும்,
ஓடல் செல்லாப் பீடு உடையாளர்
நெடுநீர்ப் பொய்கைப் பிறழிய வாளை
நெல்லுடை நெடுநகர்க் கூட்டு முதல் புரளும்,
தண்ணடை பெறுதல் யாவது? படினே,  10
மாசில் மகளிர் மன்றல் நன்றும்
உயர்நிலை உலகத்து நுகர்ப, அதனால்
வம்ப வேந்தன் தானை
இம்பர் நின்றும் காண்டிரோ, வரவே.

Puranānūru 287, Poet: Sāthanthaiyār, Thinai: Karanthai, Thurai: Neenmozhi
O drummer who beats a thudi drum!
O drummer who beats with drumsticks!
Even if arrows pierce like season’s
rains, even if spears leap like kendai
fish in fields, even if gored by the
tips of splendid, bright tusks of noble
elephants donning gold ornaments,
proud warriors do not run away.  Of what
use are arable lands to them where vālai
fish leap from the vast ponds to the bases
of the silos in huge mansions?  If they
die, they will marry and enjoy faultless
women in the upper world.  So, stand here
and see the enemy king’s advancing army!

Notes:  This poet has written Pura 80, 81, 82, and 287.  This poem was written in praise of Chozhan Poravaikko Perunarkilli after he won a battle with the leader of Āmur.  அகநானூறு 96 – கூட்டு முதல் தெறிக்கும்.  இழிசின (2) – ஒளவை துரைசாமி உரை – எறிகோலை விதந்தமையின் இழிசினன்.  விதந்தல் = புகழ்தல், சிறப்பிப்பது.

Meanings:  துடி எறியும் புலைய – O drummer who beats the thudi drum, எறி கோல் கொள்ளும் இழிசின – ஒளவை துரைசாமி உரை – பறையை முழக்கும் குறுந்தடியைக் கைக்கொண்டு நிற்கும் புலையனே, உ. வே. சாமிநாதையர் உரை – புலையா, O drummer who beats the drum with drumsticks, கால மாரியின் அம்பு தைப்பினும் – even if arrows pierce like season’s rain (மாரியின் – இன் ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு, ஒப்புப் பொருளில் வந்தது), வயல் கெண்டையின் வேல் பிறழினும் – even if spears leap like carp in the fields, Cyprinus fimbriatus, பொலம் புனை – made with gold, ஓடை – face ornament, அண்ணல் யானை – noble elephants, இலங்கு வாள் மருப்பின் – with splendid bright tusks, நுதி மடுத்து ஊன்றினும் – even if the tips press and gore, ஓடல் செல்லாப் பீடு உடையாளர் – proud men who do not run away, நெடுநீர்ப் பொய்கைப் பிறழிய வாளை – scabbard fish rolling in the long water ponds, scabbard fish leaping in the long water ponds, Trichiurus haumela, Scabbard fish, நெல் உடை – with paddy fields, நெடுநகர் – huge mansions, கூட்டு முதல் புரளும் – roll on the base of grain silos, தண்ணடை பெறுதல் யாவது – what is the use in getting the agricultural lands, படினே – if they die (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), மாசு இல் மகளிர் மன்றல் நன்றும் உயர்நிலை உலகத்து நுகர்ப – they will marry and enjoy greatly the faultless women in the upper world, அதனால் – so, வம்ப வேந்தன் தானை இம்பர் நின்றும் காண்டிரோ வரவே – stand here and see the new (enemy) king’s warriors come here (காண்டிரோ – காண்டிர் + ஓ, ஓகாரம் அசை, வரவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 288, பாடியவர்: கழாத்தலையார், திணை: தும்பை, துறை: மூதின் முல்லை – பாடலின் சில பகுதிகள் கிடைக்கவில்லை
மண் கொள வரிந்த வைந்நுதி மருப்பின்
அண்ணல் நல் ஏறு இரண்டு உடன் மடுத்து,
வென்றதன் பச்சை சீவாது போர்த்த
திண் பிணி முரசம் இடைப் புலத்து இரங்க,
ஆர் அமர் மயங்கிய ஞாட்பின் தெறுவர  5
நெடுவேல் பாய்ந்த நாணுடை நெஞ்சத்து,
அருகுகை .. .. .. .. .. .. மன்ற
குருதியொடு துயல்வரு மார்பின்
முயக்கிடை ஈயாது மொய்த்தன பருந்தே.

Puranānūru 288, Poet: Kazhathalaiyar, Thinai: Thumpai, Thurai: Moothin Mullai – Parts of this poem are missing
A drum roars in the middle of the battlefield, covered
with unfinished leather of a victor after a fight among
two noble bulls, their horns with tips streaked with mud,
and in that fierce battlefield, a long spear was thrust
into a heart with shame, difficult to approach,………
…………………..blood was oozing from the moving chest,
surrounded by kites, which did not give room to embrace.

Notes:  Poet Kazhāthalaiyār wrote Puranānūru 62, 65, 270, 288, 289 and 368.  There are 33 poems in which lines are missing.  முயக்கிடை ஈயாது (9) – ஒளவை துரைசாமி உரை – வீழ்ந்த மறவன் மனையோள் அவன் மார்பைத் தான் தழுவுதற்குப் பருந்துகள் இடந் தந்திலவாக, அவற்றை விலக்கிக் தழீஇக் கொண்டாள் என்பதுபடக் கூறுதலின், இது மூதின் முல்லைத் துறை ஆயிற்று.  மன்ற – மன்றவென் கிளவி தேற்றஞ் செய்யும் (தொல்காப்பியம், இடையியல் 17).  வை – வையே கூர்மை (தொல்காப்பியம், உரியியல் 91).

Meanings:  மண் கொள வரிந்த – streaked with mud, வைந்நுதி மருப்பின் – with horns with sharp tips, அண்ணல் நல் ஏறு இரண்டு உடன் – with two noble fine bulls, மடுத்து – caused them to fight, வென்றதன் – the one that won, பச்சை சீவாது – skin with hair not removed, போர்த்த – covered, திண் பிணி முரசம் – drum tightly bound with leather straps, இடைப் புலத்து இரங்க – roaring in the middle of the battlefield, ஆர் அமர் மயங்கிய ஞாட்பின் – in that difficult battle, தெறுவர – with anger, நெடுவேல் பாய்ந்த – long spear thrust, நாணுடை நெஞ்சத்து – with a heart with shame, அருகுகை – to approach.. .. .. .. .. .. மன்ற – certainly, குருதியொடு துயல்வரு மார்பின் – where blood was oozing in his moving chest, முயக்கிடை – for embracing, ஈயாது – not yielding space, மொய்த்தன பருந்தே – kites were swarming him, kites were around him (பருந்தே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 289, பாடியவர்: கழாத்தலையார், திணையும் துறையும் தெரிந்தில
ஈரச் செவ்வி உதவின ஆயினும்
பல் எருத்து உள்ளும் நல் எருது நோக்கி,
வீறு வீறு ஆயும் உழவன் போலப்
பீடு பெறு தொல் குடிப் பாடு பல தாங்கிய
மூதிலாளர் உள்ளும், காதலின்  5
தனக்கு முகந்து ஏந்திய பசும் பொன் மண்டை,
“இவற்கு ஈக” என்னும் அதுவும் அன்றிசினே;
கேட்டியோ வாழி பாண, பாசறைப்
பூக்கோள் இன்று என்று அறையும்
மடி வாய்த் தண்ணுமை இழிசினன் குரலே?  10

Puranānūru 289, Poet: Kazhāthalaiyār, Thinai and Thurai: Unknown
May you live long O bard!  Like a farmer,
who, even when the field is wet, and even
when all of them will help, will look at all
his many bulls, and carefully choose the
best one, when the king chooses the best
warrior from an ancient clan of warriors
who performed brave acts, lifts a gold bowl
with liquor that was brought to him and says,
“Give it to him”, do not be surprised.

Don’t you hear the sounds from the battle
camp, that it is time for warriors to receive
flowers,
announced by the beats of a thannumai
drum with leather cover beat by a drummer?

Notes:  மூதிலாளர் உள்ளும் (5) – ஒளவை துரைசாமி உரை – முதுகுடி மறவருள்ளும், உ. வே. சாமிநாதையர் உரை – மறக்குடியில் பிறந்தவருள்ளும். The king honors warriors and offers them liquor in gold bowls.  Poet Kazhāthalaiyār wrote Puranānūru 62, 65, 270, 288, 289 and 368.  பூக்கோள் (9) – ஒளவை துரைசாமி உரை – போர்க்குரிய மறவர்க்கு போர்ப் பூவைத் தருவது.  அகநானூறு 174 – படை பெயர்க்கும் செல்வம் உடையோர்க்கு நின்றன்று விறல் எனப் பூக்கோள் ஏய தண்ணுமை.  சின் – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26, சின் என்பது இசின் என்பதன் முதற்குறை – ச. பாலசுந்தரம் உரை).

Meanings:  ஈரச் செவ்வி – when it is perfectly wet, உதவின ஆயினும் – even if they will all help, பல் எருத்து உள்ளும் – among many bulls (எருத்து – எருது, அத்து சாரியை), நல் எருது நோக்கி – looking at the fine bull, வீறு வீறு ஆயும் உழவன் போல – like a farmer who analyzes in different ways, பீடு பெறு தொல் குடி – proud ancient warrior clan, பாடு பல தாங்கிய – protecting many fine traits, மூதிலாளர் உள்ளும் – among the many great warriors in the ancient warrior clans, காதலின் – with love, தனக்கு முகந்து ஏந்திய பசும் பொன் மண்டை – new gold bowl filled with liquor and brought to him, இவற்கு ஈக என்னும் – ‘give it to him’, he said, அதுவும் அன்றிசினே – do not deny that, do not be surprised about that, (அன்றிசினே – சின் முன்னிலை அசை, ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive, அன்றுதல் – மறுத்தல்), கேட்டியோ – did you hear, வாழி பாண – may you live long O bard, பாசறை – battle camp, பூக்கோள் இன்று – today is the time to receive flowers, என்று – thus, அறையும் –  announcing, மடி வாய்த் தண்ணுமை – thannumai drum with folded leather cover, இழிசினன் குரலே – the sounds created by a drummer, the sounds created by a man of low status, ஒளவை துரைசாமி உரை – புலையன் இசைக்கும் குரல் (குரலே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 290, பாடியவர்: ஔவையார், திணை: கரந்தை, துறை: குடி நிலை உரைத்தல்
இவற்கு ஈத்து உண்மதி கள்ளே; சினப்போர்
இனக் களிற்று யானை இயல் தேர்க் குருசில்!
நுந்தை தந்தைக்கு இவன் தந்தை தந்தை
எடுத்து எறி ஞாட்பின் இமையான், தச்சன்
அடுத்து எறி குறட்டின் நின்று மாய்ந்தனனே;  5
மறப் புகழ் நிறைந்த மைந்தினோன் இவனும்
உறைப்புழி ஓலை போல,
மறைக்குவன் பெரும, நிற் குறித்து வருவேலே.

Puranānūru 290, Poet: Avvaiyār, Thinai: Karanthai, Thurai: Kudi Nilai Uraithal
O Lord of raging battles, fine chariots and herds
of battle elephants!  Give him liquor and then drink yours!
His father’s father stood there without blinking, taking
spears for your father’s father and died, appearing like a
wheel hub with spokes set by a carpenter.  He is a young man
of great strength and fame.  He will protect you from spears
that come your way,like a palmyra frond umbrella that protects
against rain, my Greatness!

Notes:  Avvaiyār wrote Puranānūru poems 87-104, 140, 187, 206, 231, 232, 235, 269, 286, 290, 295, 311, 315, 367, 390 and 392.   There was only one Avvaiyār in the entire Sangam literature.  மதி – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26).

Meanings:  இவற்கு ஈத்து உண்மதி கள்ளே – give him liquor and then drink yours (மதி – முன்னிலையசை, an expletive of the second person, கள்ளே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), சினப்போர் இனக் களிற்று யானை இயல் தேர்க் குருசில் – lord of fine chariots and herds of male elephants with battle rage, நுந்தை தந்தைக்கு – for your father’s father, இவன் தந்தை தந்தை – his father’s father, எடுத்து எறி ஞாட்பின் – when lifted spears were lifted and thrown in battle, இமையான் –  he did not blink, தச்சன் அடுத்து எறி குறட்டின் – like a wheel hub with spokes attached by a carpenter, நின்று மாய்ந்தனனே – he stood there and perished (மாய்ந்தனனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), மறப் புகழ் நிறைந்த மைந்தினோன் – he is a young man of great strength and fame, இவனும் உறைப்புழி ஓலை போல மறைக்குவன் – he will protect like a palm frond umbrella that protects where it rains (உறைப்புழி = உறைப்பு + உழி, உழி = ஏழாம் வேற்றுமை உருபு), பெரும – O greatness, நிற் குறித்து வருவேலே – the spears that come toward you (வருவேலே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 291, பாடியவர்: நெடுங்களத்துப் பரணர், திணை: கரந்தை, துறை: வேத்தியல்
சிறாஅஅர்! துடியர்! பாடுவல் மகாஅஅர்!
தூவெள் அறுவை மாயோற் குறுகி,
இரும்புள் பூசல் ஓம்புமின்; யானும்
விளரிக் கொட்பின் வெண் நரி கடிகுவென்;
என் போல் பெரு விதுப்பு உறுக வேந்தே,  5
கொன்னும் சாதல் வெய்யோற்குத் தன்தலை
மணி மருள் மாலை சூட்டி, அவன்தலை
ஒரு காழ் மாலை தான் மலைந்தனனே.

Puranānūru 291, Poet: Nedunkalathu Paranar, Thinai: Karanthai: Thurai: Vēthiyal
O children, thudi drummers and young talented bards!
Approach the dark man wearing pure white clothes and
chase away the big uproarious birds.  I will sing in vilari
tunes and whirl around to keep the white foxes away.

May the king for whom my husband died for no reason
tremble like I do!
He removed the gem strand he was wearing, placed it on
my husband, and took my husband’s single strand garland
and wore it!

Notes:  This is the only poem written by this poet.  This poem is the voice of a woman who has lost her husband in battle.  The king who respected her husband (a warrior) exchanged his own gem garland for the warrior’s single strand garland.  சிறாஅஅர் துடியர் பாடுவல் மகாஅஅர் (1) – உ. வே. சாமிநாதையர் உரை – இவ்வடி ரகார வீற்று அளபெடைப் பெயர் மாத்திரை மிக்கு இயல்பாய் விளியேற்றற்கு மேற்கோள் (தொல்காப்பியம், விளிமரபு 20 – ஆரும் அருவும் ஈரோடு சிவணும்)

Meanings:  சிறாஅஅர் – O youngsters, O children (அளபெடை), துடியர் – O thudi drummers, பாடுவல் மகாஅஅர் – O young bards who sing well (மகாஅஅர் – அளபெடை), தூ வெள் அறுவை மாயோன் குறுகி – approach the dark man with pure white clothes, இரும்புள் பூசல் ஓம்புமின் – chase away the large/dark birds that create uproar (மின் – முன்னிலைப் பன்மை வினைமுற்று விகுதி, a verbal plural suffix of the second person), யானும் விளரிக் கொட்பின் – if I sing in vilari tunes and whirl around, if I sing vilari tunes in distress,  வெண் நரி – white foxes, கடிகுவென் – I will chase them, என் போல் – like me, பெரு விதுப்பு உறுக வேந்தே – may the king tremble (வேந்தே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), கொன்னும் சாதல் வெய்யோற்கு – to the one (my husband) who desired to die for the king for no reason, தன்தலை மணி மருள் மாலை சூட்டி – wore the gem garland that he wore, அவன்தலை ஒரு காழ் மாலை தான் மலைந்தனனே – and placed on himself the single strand garland from my husband (மலைந்தனனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 292, பாடியவர்: விரிச்சியூர் நன்னாகனார், திணை: வஞ்சி, துறை: பெருஞ்சோற்று நிலை
வேந்தற்கு ஏந்திய தீந்தண் நறவம்
யாம் தனக்கு உறு முறை வளாவ விலக்கி,
வாய் வாள் பற்றி நின்றனன் என்று
சினவல் ஓம்புமின், சிறு புல்லாளர்!
ஈண்டே போல வேண்டுவன் ஆயின்  5
என் முறை வருக என்னான், கம்மென
எழுதரு பெரும் படை விலக்கி,
ஆண்டு நிற்கும் ஆண் தகையன்னே.

Puranānūru 292, Poet: Virichiyur Nannākaiyār, Thinai: Vanji, Thurai: Perunchōtru Nilai
Do not get upset with him O petty men,
since he held his sharp sword and stood
up, refusing the cool, sweet liquor we
offered to him in the proper place in an
honorable manner, even though it was
brought for the king.
Like here, if he desires, he does not wait
for his turn to fight.  He has esteemed
manliness to block a rapidly surging huge
army.

Notes:  This is the only poem written by this poet, who came from a Pandiya country town called Virichiyur.

Meanings:  வேந்தற்கு ஏந்திய தீந்தண் நறவம் – sweet cool liquor brought for the king, யாம் தனக்கு உறு முறை வளாவ – we gave in a proper place in a proper manner (உறு – உரிய, வளாவ – கொடுக்க), விலக்கி – refused it, வாய் வாள் பற்றி நின்றனன் என்று – since he held his sword and stood up, சினவல் ஓம்புமின் – do not have anger against him (மின் – முன்னிலைப் பன்மை வினைமுற்று விகுதி, a verbal plural suffix of the second person), சிறு புல்லாளர் – O petty men, ஈண்டே போல – like here, வேண்டுவன் ஆயின் – if he desires, என் முறை வருக என்னான் – he does not say ‘I will be there when it is my turn’, கம்மென – rapidly (விரைவுக்குறிப்பு), எழுதரு பெரும் படை விலக்கி – blocking a huge rising army, ஆண்டு நிற்கும் ஆண் தகையன்னே – he will stand there suitable for esteemed manliness (தகையன்னே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 293, பாடியவர்: நொச்சி நியமங்கிழார், திணை: காஞ்சி, துறை: பூக்கோள் காஞ்சி
நிறப்படைக்கு ஒல்கா யானை மேலோன்
குறும்பர்க்கு எறியும் ஏவல் தண்ணுமை
நாண் உடை மாக்கட்கு இரங்கும் ஆயின்,
எம்மினும் பேர் எழில் இழந்து, வினை எனப்
பிறர் மனை புகுவள் கொல்லோ?  5
அளியள் தானே, பூ விலைப் பெண்டே.

Puranānūru 293, Poet: Nochi Niyamankizhār, Thinai: Kānji, Thurai: Pookōl Kānji
A man sitting on top of an elephant
that cannot be controlled by a goad,
beats a thannumai drum and announces
war with enemies outside a fort,
and it roars, causing shame to men.

More pitiable than us, is the woman
who sells flowers.   She has lost her
great beauty, and has to enter other
homes now.   She deserves compassion.
She is pitiful!

Notes:  The reason the flower girl is pitiable, is because she will not be able to sell flowers once all the men go to war.  This is the only Puranānūru poem written by this poet from a town named Niyamam.  There were a few towns with that name.  His town was surrounded by nochi trees (Water peacock’s foot tree, Vitex leucoxylon) and that is why it became Nochi Niyamam.   Thanummai drums were beat to announce wars.

Meanings:  நிறப்படைக்கு ஒல்கா யானை – an elephant that does not submit to a goad (நிறப்படை – குத்துக்கோல்), மேலோன் – the man sitting on top, குறும்பர்க்கு – to fight with enemies who are outside the fort, எறியும் – beating, ஏவல் தண்ணுமை – a thannumai drum that goads, நாண் உடை மாக்கட்கு – for men who would be embarrassed (if they don’t go to battle), இரங்கும் – it roars, ஆயின் – so, எம்மினும் – more than us, பேர் எழில் இழந்து வினை என – since she has lost her great beauty, பிறர் மனை புகுவள் கொல்லோ – she might have to enter other homes – the homes of people who don’t go to war (கொல், ஓ – அசைநிலைகள்), அளியள் தானே – she is pitiable (தானே – தான், ஏ அசைநிலைகள்), பூ விலைப் பெண்டே – the woman who sells flowers (பெண்டே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 294, பாடியவர்: பெருந்தலைச் சாத்தனார், திணை: தும்பை, துறை: தானை மறம்
வெண்குடை மதியம் மேல் நிலாத் திகழ்தரக்,
கண்கூடு இறுத்த கடல் மருள் பாசறைக்,
குமரிப் படை தழீஇய கூற்று வினை ஆடவர்
தமர் பிறர் அறியா அமர் மயங்கு அழுவத்து
இறையும் பெயரும் தோற்றி, நுமருள்  5
நாள் முறை தபுத்தீர் வம்மின் ஈங்கு எனப்
போர் மலைந்து ஒரு சிறை நிற்ப, யாவரும்
அரவு உமிழ் மணியின் குறுகார்,
நிரை தார் மார்பின் நின் கேள்வனைப் பிறரே.

Puranānūru 294, Poet: Perunthalai Sāthanār sang this to a warrior’s wife, Thinai: Thumpai, Thurai: Thānai Maram
The moon shined like the white umbrella
of the king, in the battle camp for the army
as large as an ocean, and there were new
weapons for men who do the work of Kootruvan,
the god of death.  The battlefield was confusing.
It was difficult to distinguish between the warriors.

Your husband who was victorious in battle stood
on one side and called out, “For the King and for
fame, those among you who are ready to die, come
here.”  Like they were afraid to touch a gem spit by
a snake, nobody dared to go near your husband
who was wearing stacks of garlands.

Notes:  There was this belief that snakes spit gems.  The reason the flower girl is pitiable, is because she will not be able to sell flowers once all the men go to war.  Puranānūru 294, Akananuru 72, 92, 138, 192, 372, Kurunthokai 239 and Natrinai 255, have references to snakes spitting gems.  This poet wrote Puranānūru 151, 164, 165, 205, 209 and 294.  There are descriptions of royal umbrellas in few poems.  They were usually strung with pearls and were white in color.

Meanings:  வெண்குடை மதியம் மேல் நிலாத் திகழ்தர – as the moon shined like the royal white umbrella, கண்கூடு இறுத்த – staying together, கடல் மருள் பாசறை – ocean-like battle camp (மருள் – உவம உருபு, a comparison word), குமரிப் படை தழீஇய – embracing new weapons (தழீஇய – அளபெடை), கூற்று வினை ஆடவர் – warriors doing the work of Kootruvan who is the god of death, தமர் பிறர் அறியா – not knowing who is ours or others, அமர் மயங்கு அழுவத்து – in the confusing battlefield, இறையும் பெயரும் தோற்றி – invoked the king and fame, நுமருள் – among you, நாள் முறை – living days, தபுத்தீர் – those who want it to be ruined, those who want to die, வம்மின் ஈங்கு – come here (மின் – முன்னிலைப் பன்மை வினைமுற்று விகுதி, a verbal plural suffix of the second person), என – thus,  போர் மலைந்து – victorious in battle, ஒரு சிறை நிற்ப – he stood on one side, யாவரும் – everybody, அரவு உமிழ் மணியின் – like the spit gem of a snake (மணியின் – இன் ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு, ஒப்புப் பொருளில் வந்தது), குறுகார் – they did not go near, நிரை தார் மார்பின் நின் கேள்வனை – your husband wearing rows of garlands on his chest, பிறரே – others (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 295, பாடியவர்: ஔவையார், திணை: தும்பை, துறை: உவகைக் கலுழ்ச்சி
கடல் கிளர்ந்தன்ன கட்டூர் நாப்பண்,
வெந்து வாய்வடித்த வேல் தலைப் பெயரித்,
தோடு உகைத்து எழுதரூஉ, துரந்து எறி ஞாட்பின்,
வருபடை போழ்ந்து வாய்ப்பட விலங்கி,
இடைப்படை அழுவத்துச் சிதைந்து வேறாகிய,  5
சிறப்புடையாளன் மாண்பு கண்டருளி,
வாடு முலை ஊறிச் சுரந்தன
ஓடாப் பூட்கை விடலை தாய்க்கே.

Puranānūru 295, Poet: Avvaiyār, Thinai: Thumpai, Thurai: Uvakai Kaluzhchi
In the midst of a battle, like an
ocean that rose up, he turned
his sharp spear forged in fire
toward enemies,
guided his warriors through the
battlefield where spears and
arrows were thrown, split the
advancing forces, blocked them
standing between armies, and got
chopped up, a great man.

On seeing the dead body of her
noble young son whose principle
was not to back off from battles,
his mother felt tender, and her
withered breasts secreted milk!

Notes:  Avvaiyār wrote Puranānūru poems 87-104, 140, 187, 206, 231, 232, 235, 269, 286, 290, 295, 311, 315, 367, 390 and 392.   There was only one Avvaiyār in the entire Sangam literature.

Meanings:  கடல் கிளர்ந்தன்ன – like the ocean rising up, கட்டூர் நாப்பண் – in the midst of a battlefield  with a battle camp, வெந்து – forged in fire, வாய் வடித்த வேல் – end sharpened spear, தலைப் பெயரி – turned it toward them, தோடு உகைத்து – guided his group of warriors, எழுதரூஉ – rose up (அளபெடை), துரந்து எறி ஞாட்பின் – in a battle where there are spears and arrows thrown, வருபடை போழ்ந்து – he split the advancing forces, வாய்ப்பட விலங்கி – he blocked and separated, இடைப்படை – between armies, அழுவத்துச் சிதைந்து வேறாகிய சிறப்புடையாளன் – the great man who was chopped up in the battlefield, மாண்பு கண்டு – on seeing that nobleness, அருளி – with kindness, வாடு முலை ஊறிச் சுரந்தன – her dry breasts secreted, ஓடாப் பூட்கை – principle of not backing off, strength to not back off, விடலை தாய்க்கே – to the young man’s mother (தாய்க்கே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 296, பாடியவர்: வெள்ளை மாறனார், திணை: வாகை, துறை: ஏறாண் முல்லை
வேம்பு சினை ஒடிப்பவும், காஞ்சி பாடவும்,
நெய்யுடைக் கையர் ஐயவி புகைப்பவும்,
எல்லா மனையும் கல்லென்றவ்வே,
வேந்து உடன்று எறிவான் கொல்லோ,
நெடிது வந்தன்றால் நெடுந்தகை தேரே.  5

Puranānūru 296, Poet: Vellai Māranār, Thinai: Vākai, Thurai: Eran Mullai
There is uproar in all the houses,
neem tree branches are broken,
kānji songs are sung, those with
ghee in their hands are burning
white mustard, and smoke rises.
His chariot has delayed its return.
He must be killing the enemy king!

Notes:   These are the words of a mother whose son whose return from battle was delayed.  In this situation, there are wounded warriors who are taken care of by their families, with neem leaves and mustard smoke.  Kānji songs are sung to them.  This is the only poem written by this poet.

Meanings:  வேம்பு சினை ஒடிப்பவும் – branches of neem trees are broken for their leaves, Azadirachta indica, காஞ்சி பாடவும் – kānji songs are sung, நெய்யுடைக் கையர் – those with ghee in their hand, ஐயவி புகைப்பவும் – and burning white mustard, Brassica alba, எல்லா மனையும் – in all the houses, கல்லென்றவ்வே – there are uproars, வேந்து உடன்று எறிவான் கொல்லோ – in anger he must be killing the enemy king, நெடிது வந்தன்றால் நெடுந்தகை தேரே – his chariot was late in returning (நெடித்து நெடிது என வந்தது, வந்தன்றால் – ஆல் அசைநிலை, an expletive, தேரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 297, பாடினோர் பாடப்பட்டோன் பெயர் தெரிந்திலது, திணை: வெட்சி, துறை: உண்டாட்டு
பெரு நீர் மேவல் தண் நடை எருமை
இரு மருப்பு உறழும் நெடுமாண் நெற்றின்
பைம் பயறு உதிர்த்த கோதின் கோல் அணைக்
கன்றுடை மரையாத் துஞ்சும் சீறூர்க்
கோள் இவண் வேண்டேம் புரவே; நார் அரி  5
நனை முதிர் சாடி நறவின் வாழ்த்தித்
துறை நணி கெழீஇக் கம்புள் ஈனும்
தண்ணடை பெறுதலும் உரித்தே, வைந்நுதி
நெடுவேல் பாய்ந்த மார்பின்
மடல்வன் போந்தையின் நிற்குமோர்க்கே.  10

Puranānūru 297, Poet: Unknown, Thinai: Vetchi, Thurai: Undāttu
We do not desire a reward of villages where female marai
deer sleep with their young on thick beds of husks from
the fresh lentils that dropped from long, splendid pods
that look like the big horns of buffaloes with cool walk,
that desire abundant water.
We praise liquor filtered with fiber, aged with flowers
and kept in jars.

It is fitting for us to receive farming villages, where marsh
fowl lay eggs on the river shores,
we who have stood like strong palmyra trees with fronds,
when sharp-tipped spears were thrust into our chests.

Notes:  The Puranānūru poems written by poets whose names we do not know are 244, 256, 257, 263, 297, 307, 323, 327, 328, 333, 339 and 355.  மரை (4) – A kind of deer.  The University of Madras Lexicon defines this as elk.  However, there are no elks in South India.  யானையும் குதிரையும் கழுதையும் கடமையும் மானோடு ஐந்தும் கன்றெனற் குரிய (தொல்காப்பியம், மரபியல் 15).  வை – வையே கூர்மை (தொல்காப்பியம், உரியியல் 91).

Meanings:  பெரு நீர் மேவல் – desiring abundant water, தண் நடை எருமை – buffaloes with cool walk, இரு மருப்பு – large/dark horns, உறழும் – like it, நெடுமாண் நெற்றின் – from the long fine pods, பைம் பயறு – green lentils, fresh lentils , உதிர்த்த – dropped, கோதின் கோல் அணை – thick bed made with husks, கன்றுடை மரையாத் துஞ்சும் சீறூர் – small town where female marai deer  sleep with their calves, கோள் இவண் வேண்டேம் – we do not desire to take these, புரவே – gifts (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), நார் அரி – fiber filtered (fiber – பன்னாடை, the cloth-like fibrous piece covering the base of coconut leaf stems), நனை – buds/flowers, முதிர் சாடி நறவின் வாழ்த்தி – praise the aged liquor in jars, துறை நணி கெழீஇ – staying near the shore (கெழீஇ – அளபெடை), கம்புள் ஈனும் – where marsh hens lay eggs, தண்ணடை பெறுதலும் உரித்தே – it is fitting to receive farming villages/lands, வைந்நுதி நெடுவேல் – sharp tipped long spears, பாய்ந்த – thrust, மார்பின் – with chests, மடல் வன் போந்தையின் நிற்குமோர்க்கே –  for those who stand like a strong palmyra tree with fronds, Borassus flabellifer (போந்தையின் – இன் ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு, ஒப்புப் பொருளில் வந்தது, நிற்குமோர்க்கே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 298, பாடியவர்: ஆவியார், திணை: கரந்தை, துறை: நெடுமொழி
எமக்கே கலங்கல் தருமே; தானே
தேறல் உண்ணும் மன்னே, நன்றும்
இன்னான் மன்ற வேந்தே; இனியே
நேரார் ஆர் எயில் முற்றி
வாய் மடித்து உரறி, “நீ முந்து” என்னானே.  5

Puranānūru 298, Poet: Āviyār, Thinai: Karanthai, Thurai: Nedu Mozhi
He gave us unfiltered liquor,
but drank it clear.  The king is
certainly not a sweet man, since
he does not fold his lips and yell
to us “You go ahead and attack,”
even when surrounding an enemy
fortress that is difficult to conquer.

Notes:  This is the only poem written by this poet, who belonged to the Vēlir clan.    மன் (2) – ஒளவை துரைசாமி உரை – பெருமை, உ. வே. சாமிநாதையர் உரை – கழிவுப் பொருளது, ஒளவை துரைசாமி உரை – மன்னே (2) என்பதற்கு மன்னன் என்று பொருள் கூறுதலுமுண்டு.  மன்ற – மன்றவென் கிளவி தேற்றஞ் செய்யும் (தொல்காப்பியம், இடையியல் 17).

Meanings:  எமக்கே கலங்கல் தருமே – he gives us unfiltered liquor (தருமே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), தானே தேறல் உண்ணும் – he drinks filtered liquor (தானே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), மன் – மிகுதி, கழிவுக் குறிப்பு, what was in the past, ஏ அசைநிலை, நன்றும் – very much, இன்னான் மன்ற வேந்தே – he’s not a kind man for sure (வேந்தே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), இனியே – now (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), நேரார் – enemies, ஆர் எயில் – guarded fortresses, முற்றி – surrounded, வாய் மடித்து – folding his lips, உரறி – yelling, நீ முந்து என்னானே – he does not say ‘you go ahead and attack’ (என்னானே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 299, பாடியவர்: பொன்முடியார், திணை: நொச்சி, துறை: குதிரை மறம்
பருத்தி வேலிச் சீறூர் மன்னன்
உழுத்து அதர் உண்ட ஓய் நடைப் புரவி,
கடல் மண்டு தோணியின் படை முகம் போழ,
நெய்ம் மிதி அருந்திய கொய் சுவல் எருத்தின்,
தண்ணடை மன்னர் தாருடைப் புரவி,  5
அணங்குடை முருகன் கோட்டத்துக்
கலம் தொடா மகளிரின், இகழ்ந்து நின்றவ்வே.

Puranānūru 299, Poet: Ponmudiyār, Thinai: Nochi, Thurai: Kuthirai Maram
The horses of small-town kings
eat husks of ulunthu,
trot slowly the like ocean-plying
fast boats, and split enemy armies.

The garlanded horses, belonging
to rich kings with fertile towns,
the manes on their napes trimmed,
even though they eat food mixed
with ghee, stand in contempt
like women who do not touch bowls
in the temples of fierce Murukan!

Notes:   கலம் தொடா மகளிரின் (7) – ஒளவை துரைசாமி உரை – புழங்கும் கலங்களைத் தொடுதற்கில்லாமல் விலக்குடையராகிய மகளிரைப் போல்.  This poet wrote Puranānūru 299, 310 and 312.  அகநானூறு 400 –  நெய்ம் மிதி முனைஇய கொழுஞ்சோற்று ஆர்கை நிரல் இயைந்து ஒன்றிய செலவின் செந்தினைக் குரல் வார்ந்தன்ன குவவுத்தலை நந்நான்கு.

Meanings:  பருத்தி வேலிச் சீறூர் – small town with cotton plants as hedges, மன்னன் – king, leader, உழுத்து அதர் உண்ட – ate black gram lentil husks, ஓய் நடைப் புரவி – horses that trot in a tired manner, கடல் மண்டு தோணியின் – like the fronts of ocean plying fast boats (தோணியின்- இன் ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு, ஒப்புப் பொருளில் வந்தது), படை முகம் போழ – thrusting int0 the front and splitting enemy armies, நெய்ம் மிதி அருந்திய – ate ghee mixed with food and crushed with the feet, கொய் சுவல் எருத்தின் – with their napes with trimmed manes, தண்ணடை மன்னர் – kings owning fertile towns/lands, தாருடைப் புரவி – horses with garlands, அணங்கு உடை முருகன் கோட்டத்துக் கலம் தொடா மகளிரின் – like women who do not touch the bowls in the temples of fierce Murukan (மகளிரின் – இன் ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு, ஒப்புப் பொருளில் வந்தது), இகழ்ந்து – with disgust, with aversion, with contempt, நின்றவ்வே – they stood (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 300, பாடியவர்: அரிசில் கிழார், திணை: தும்பை, துறை: தானை மறம்
“தோல் தா, தோல் தா” என்றி; தோலொடு
துறுகல் மறையினும் உய்குவை போலாய்;
நெருநல் எல்லை நீ எறிந்தோன் தம்பி,
அகல் பெய் குன்றியின் சுழலும் கண்ணன்,
பேரூர் அட்ட கள்ளிற்கு  5
ஓர் இல் கோயின் தேருமால் நின்னே.

Puranānūru 300, Poet: Arisil Kizhār, Thinai: Thumpai, Thurai, Thānai Maram
You say, “Bring me my shield!  Bring me my shield!”
If you hold your shield and hide behind a boulder,
you might be able to escape the brother of the man
you killed yesterday at daytime, who is searching
for you, his eyes whirling like kundri seeds on an
oil lamp bowl, as if you were a bowl of liquor brewed in
a house in a large city.

Notes:  This poet who came from a town called Arisil, wrote Puranānūru 146, 230, 281, 285, 300, 304 and 342.

Meanings:  தோல் தா தோல் தா – bring my shield, bring my shield, என்றி – you say (என்றி – முன்னிலை ஒருமை), தோலொடு துறுகல் மறையினும் உய்குவை போலாய் – it appears that you will escape if you hide with your shield behind a small boulder, நெருநல் எல்லை – yesterday during the day, நீ எறிந்தோன் – the one you killed, தம்பி – his brother, அகல் பெய் குன்றியின் சுழலும் கண்ணன் – with whirling eyes like that crab’s eye seeds on an oil-lamp bowl (குன்றியின் – இன் ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு, ஒப்புப் பொருளில் வந்தது), பேரூர் அட்ட கள்ளிற்கு ஓர் இல் கோயின் – like looking to get liquor brewed in a house in a large city, you were a bowl of liquor brewed in a house in a large city (கள்ளிற்கு – கள்ளைப் பெரும் பொருட்டு, கோய் – கள் முகக்கும் கலம்), கோயின் – இன் ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு, ஒப்புப் பொருளில் வந்தது) தேருமால் நின்னே – he is looking for you (தேரும் + ஆல், ஆல் – இடைச்சொல், a particle, நின்னே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 301, பாடியவர்: ஆவூர் மூலங்கிழார், திணை: தும்பை துறை: தானை மறம்
பல் சான்றீரே! பல் சான்றீரே!
குமரி மகளிர் கூந்தல் புரைய
அமரின் இட்ட அரு முள் வேலிக்
கல்லென் பாசறைப் பல் சான்றீரே!
முரசு முழங்கு தானை நும் அரசும் ஓம்புமின்!  5
ஒளிறு ஏந்து மருப்பின் நும் களிறும் போற்றுமின்!
எனை நாள் தங்கும் நும் போரே அனை நாள்
எறியார் எறிதல் யாவணது? எறிந்தோர்
எதிர் சென்று எறிதலும் செல்லான் அதனால்
அறிந்தோர் யார் அவன் கண்ணிய பொருளே  10
பலம் என்று இகழ்தல் ஓம்புமின்! உதுக்காண்!
நிலன் அளப்பன்ன நில்லாக் குறு நெறி
வண் பரிப் புரவிப் பண்பு பாராட்டி,
எல் இடைப் படர்தந்தோனே, கல்லென
வேந்து ஊர் யானைக்கு அல்லது  15
ஏந்துவன் போலான், தன் இலங்கு இலை வேலே.

Puranānūru 301, Poet: Āvūr Mūlankizhār, Thinai: Thumpai, Thurai: Thānai Maram
O many noble men!  O many noble men,
who are in a battle camp with uproar,
surrounded by harsh thorn fences which
is like the hair of unmarried women!

All of you noble men protect your king
with a roaring drum in the midst of his army.
Protect your elephants with raised, glowing tusks.
However many days the war will last, how can
we attack, on any day, those who do not attack us?
Our king will not attack those who are not fit
to fight him.  Who knows what he is thinking?
Do not be disrespectful thinking you are many.
Look over there!   He came at night and went to
the battle camp, praising the virtues of his fine
horse that gallops like it measures the earth.
He will not brandish his spear with a bright blade,
except before your king riding his elephant.

Notes:  This poet wrote Puranānūru 38, 40, 166, 177, 178, 196, 261 and 301.  குமரி மகளிர் கூந்தல் புரைய அமரின் இட்ட அரு முள் வேலி – உ. வே. சாமிநாதையர் உரை – மணஞ்செய்யப்பெறாத கன்னியரின் கூந்தல் ஓர் ஆடவராலும் தீண்டவொண்ணாமையால், பகைவரால் தீண்ட முடியாத முள் வேலிக்கு அஃது உவமை கூறப்பெற்றது.

Meanings:  பல் சான்றீரே பல் சான்றீரே – O many noble men, O many noble men, குமரி மகளிர் கூந்தல் புரைய – like the hair of unmarried women (புரை – உவம உருபு, a comparison word), அமரின் – for battle, இட்ட – fixed, அரு முள் வேலி – fence with harsh thorns, கல்லென் பாசறை – battle camp with uproar, பல் சான்றீரே – many noble men, முரசு முழங்கு தானை – army with roaring drums, நும் அரசும் ஓம்புமின் – protect your king (மின் – முன்னிலைப் பன்மை வினைமுற்று விகுதி, a verbal plural suffix of the second person), ஒளிறு ஏந்து மருப்பின் நும் களிறும் போற்றுமின் – protect your elephants with raised bright tusks (மின் – முன்னிலைப் பன்மை வினைமுற்று விகுதி, a verbal plural suffix of the second person), எனை நாள் தங்கும் நும் போரே – however many days your war will last (போரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), அனை நாள் எறியார் எறிதல் யாவணது – how can we attack on any day when they don’t attack us, எறிந்தோர் – those who attack, எதிர் சென்று எறிதலும் செல்லான் – he will not go to attack, அதனால் அறிந்தோர் யார் – who knows that, அவன் கண்ணிய பொருளே – what matter he thinks (பொருளே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), பலம் என்று இகழ்தல் ஓம்புமின் – do not be disrespectful thinking that you are many (மின் – முன்னிலைப் பன்மை வினைமுற்று விகுதி, a verbal plural suffix of the second person), உதுக்காண் – look there, நிலன் அளப்பன்ன – like measuring the earth (நிலன் – நிலம் என்பதன் போலி), நில்லா – not stopping, குறு நெறி – narrow roads, வண் பரிப் புரவிப் பண்பு பாராட்டி – praising the virtues of his fast horse, எல் இடைப் படர்தந்தோனே – he came during the night and went to his battle camp (படர்தந்தோனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), கல்லென – with loud sounds, வேந்து ஊர் யானைக்கு – your king riding an elephant, அல்லது ஏந்துவன் போலான் – he will not lift other than for him, தன் இலங்கு இலை வேலே – his spear with a bright blade (வேலே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 302, பாடியவர்: வெறி பாடிய காமக்கண்ணியார், திணை: தும்பை, துறை: குதிரை மறம்
வெடி வேய் கொள்வது போல ஓடித்
தாவுபு உகளும் மாவே; பூவே
விளங்கு இழை மகளிர் கூந்தல் கொண்ட;
நரந்தப் பல் காழ்க் கோதை சுற்றிய
ஐது அமை பாணி வணர் கோட்டுச் சீறியாழ்க்  5
கை வார் நரம்பின் பாணர்க்கு ஓக்கிய
நிரம்பா இயவின் கரம்பைச் சீறூர்;
நோக்கினர்ச் செகுக்கும் காளை ஊக்கி,
வேலின் அட்ட களிறு பெயர்த்து எண்ணின்,
விண் இவர் விசும்பின் மீனும்,  10
தண் பெயல் உறையும், உறை ஆற்றாவே.

Puranānūru 302, Poet: Veri Pādiya Kāmakanniyār, Thinai: Thumpai, Thurai: Kuthirai Maram
Like bent bamboo that springs up, horses leap fast and jump.
Young women wearing jewels have flowers on their hair, and
garlands with many strands of bitter orange flowers adorn them.
Bards who play small yāzhs with curving stems play music with
delicate rhythm, and receive small towns with arable land and
empty paths.
The young man who kills his enemies who look at him with rage,
lifted his spear and killed many elephants, whose numbers, if one
were to count, the stars in the sky and the cool rain drops would
not suffice.

Notes:  This poet wrote Puranānūru 271 and 302.  குறுந்தொகை 54 – கான யானை கைவிடு பசுங்கழை மீன் எறி தூண்டிலின் நிவக்கும், குறுந்தொகை 74 – விட்ட குதிரை விசைப்பினன்ன விசும்பு தோய் பசுங்கழை, புறநானூறு 302 – வெடி வேய் கொள்வது போல ஓடித் தாவுபு உகளும் மாவே, ஐங்குறுநூறு 278 – கழைக்கோல் குரங்கின் வன் பறழ் பாய்ந்தன இலஞ்சி மீன் எறி தூண்டிலின் நிவக்கும்.

Meanings:  வெடி வேய் கொள்வது போல – like bamboo springing up (வேய் – bamboo), ஓடித் தாவுபு உகளும் மாவே – horses run and leap and jump, பூவே விளங்கு இழை மகளிர் கூந்தல் கொண்ட – brightly-jeweled women with flowers on their hair, நரந்தப் பல் காழ்க் கோதை – garlands with many strands of bitter orange flowers, நாரத்தை, Citrus aurantium, சுற்றிய – surrounded, ஐது அமை – in a delicate manner, பாணி – rhythm, beats, வணர் கோட்டுச் சீறியாழ் – small lute with curved stem, கை வார் நரம்பின் – with strings plucked by fingers, பாணர்க்கு – to bards, ஓக்கிய – they were given, நிரம்பா இயவின் – with narrow roads/empty roads, கரம்பைச் சீறூர் – small town with arable land, dry land where millet and horse gram can be grown (பதிற்றுப்பத்து 75 – வெள் வரகு உழுத கொள் உடைக் கரம்பை), நோக்கினர்ச் செகுக்கும் காளை – young man who kills his enemies who look with anger, ஊக்கி – lifting, with enthusiasm, வேலின் – with his spear, அட்ட களிறு பெயர்த்து எண்ணின் – if one counted the number of elephants killed, விண் இவர் விசும்பின் மீனும் – the stars spread in the sky, தண் பெயல் உறையும் உறை ஆற்றாவே – and the cool drops of rain are not enough (ஆற்றாவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 303, பாடியவர்: எருமை வெளியனார், திணை: தும்பை துறை: குதிரை மறம்
நிலம் பிறக்கிடுவது போலக் குளம்பு கடையூஉ,
உள்ளம் அழிக்கும் கொட்பின் மான் மேல்
எள்ளுநர்ச் செகுக்கும் காளை கூர்த்த
வெந்திறல் எஃகம் நெஞ்சு வடு விளைப்ப
ஆட்டிக் காணிய வருமே, நெருநை  5
உரை சால் சிறப்பின் வேந்தர் முன்னர்க்
கரை பொரு முந்நீர்த் திமிலின் போழ்ந்து, அவர்
கயந்தலை மடப்பிடி புலம்ப,
இலங்கு மருப்பு யானை எறிந்த எற்கே.

Puranānūru 303, Poet: Erumai Veliyanār, Thinai: Thumpai, Thurai: Kuthirai Maram
Yesterday, in front of famous kings,
I split their army like a boat sailing
the ocean that pounds the shores,
and killed their bull elephants
with gleaming tusks and their naive
females with tender heads mourned.

Today, he is coming toward me, the
young warrior who kills enemies who
tease him, riding a swift horse pressing
into the earth, and running as though
it is leaving the land behind, causing
distress to those who see him.
He causes wounds with his sharp,
strong spear that pierces the chests of
those who oppose him.

Notes:  This poet, who came from a town called Erumai, wrote Puranānūru 273 and 303.  முந்நீர் – ஒளவை துரைசாமி உரை புறநானூறு 9 – ஆற்று நீரும், ஊற்று நீரும் மழை நீரும் உடைமையான் முந்நீர் என்று பெயராயிற்று.  நச்சினார்க்கினியர் உரை பெரும்பாணாற்றுப்படை 441 – நிலத்திற்கு முன்னே உண்டாக்கிய நீர், மண்ணை படைத்தலும் காத்தலும் அழித்தலுமாகிய நீர்.

Meanings:  நிலம் பிறக்கிடுவது போல – like leaving the land behind, குளம்பு கடையூஉ – hooves pressing into the earth (குடையூஉ – அளபெடை), உள்ளம் அழிக்கும் – ruins the mind/spirit, கொட்பின் மான் மேல் – riding on a whirling horse, riding on a rapid horse, எள்ளுநர்ச் செகுக்கும் காளை – the young man who kills those who tease him, கூர்த்த வெந்திறல் எஃகம் நெஞ்சு வடு விளைப்ப – causing wounds on chests with his strong and sharp strong spear, ஆட்டி – distressing, காணிய – being able to see, வருமே – he is coming (வருமே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), நெருநை – yesterday, உரை சால் சிறப்பின் வேந்தர் முன்னர் – in front of the greatly famous kings, கரை பொரு – hitting on the shores, attacking the shores, முந்நீர்த் திமிலின் – like a boat on the ocean (திமிலின்- இன் ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு, ஒப்புப் பொருளில் வந்தது), போழ்ந்து – splitting, அவர் கயந்தலை மடப்பிடி புலம்ப – their tender-headed naive female elephants to be distressed, இலங்கு மருப்பு யானை எறிந்த எற்கே – for me who killed their elephants with bright tusks (எற்கே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 304, பாடியவர்: அரிசில் கிழார், திணை: தும்பை, துறை: குதிரை மறம்
கொடுங்குழை மகளிர் கோதை சூட்டி,
நடுங்கு பனிக் களைஇயர் நார் அரி பருகி,
வளி தொழில் ஒழிக்கும் வண் பரிப் புரவி
பண்ணற்கு விரைதி நீயே; நெருநை
எம் முன் தப்பியோன் தம்பியொடு ஒராங்கு  5
நாளைச் செய்குவென் அமர் எனக் கூறிப்,
புன் வயிறு அருத்தலும் செல்லான், பன்மான்
கடவும் என்ப பெரிதே; அது கேட்டு
வலம்படு முரசின் வெல் போர் வேந்தன்
இலங்கு இரும் பாசறை நடுங்கின்று,  10
இரண்டாகாது அவன் கூறியது எனவே.

Puranānūru 304, Poet: Arisil Kizhār, Thinai: Thumpai, Thurai: Kuthirai Maram
Women with curved earrings adorned
you with garlands, you drank filtered liquor
for your shivering cold to vanish, and you are
going rapidly to caparison your horse that runs
faster than the wind.

The spies say that without food in your hungry
stomach, you are going to battle tomorrow,
to kill the warrior who killed your elder brother,
along with his younger brother.  They say that
you are analyzing greatly the horses.
On hearing that, those in the large, splendid
battle camp of the victorious king with a roaring
drum tremble, knowing well that your words and
deeds do not differ.

Notes:  This poet, who came from a town called Arisil, wrote Puranānūru 146, 230, 281, 285, 300, 304 and 342.  என்ப (8) – ஒளவை துரைசாமி உரை – ஒற்றர் கூறுவர்.   வலம்படு முரசின் வெல் போர் வேந்தன் (9) – ஒளவை துரைசாமி உரை – இகழ்ச்சிக்குறிப்பு.  இரண்டாகாது அவன் கூறியது எனவே (11) – ஒளவை துரைசாமி உரை – சொல் ஒன்று செயல் வேறு என.

Meanings:  கொடுங்குழை மகளிர் – women wearing curved earrings, கோதை சூட்டி – wore flower garlands on you (சூட்டி – சூட்ட எனத் திரிக்க), நடுங்கு பனிக் களைஇயர் – for shivering cold to go (களைஇயர் – அளபெடை), நார் அரி பருகி – drinking filtered liquor (fiber – பன்னாடை, the cloth-like fibrous piece covering the base of coconut leaf stems), வளி தொழில் ஒழிக்கும் – it runs faster better than the wind, வண் பரிப் புரவி – horse that runs fast, பண்ணற்கு விரைதி நீயே – you are going fast to caparison/decorate (விரைதி – முன்னிலை வினைமுற்று, நீயே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), நெருநை – yesterday, எம் முன் தப்பியோன் – the one who killed my elder brother (எம் முன் – என் அண்ணன், தப்பியோன் – குற்றம் புரிந்தவன், கொன்றவன்), தம்பியொடு – along with his younger brother, ஒராங்கு – together, நாளைச் செய்குவென் அமர் என கூறி – saying “I will battle tomorrow”, புன் வயிறு அருத்தலும் செல்லான் – not eating even a little food to end his hunger, பன்மான் கடவும் என்ப – the spies say that you are analyzing the horses, பெரிதே – greatly, அது கேட்டு – on hearing that, வலம்படு முரசின் – with a victorious war drum, வெல் போர் வேந்தன் – the king who is victorious in battles, இலங்கு இரும் பாசறை நடுங்கின்று – those in the splendid huge battle camp trembled (பாசறை – ஆகுபெயர், பாசறையில் இருப்பவர்களுக்கு), இரண்டாகாது அவன் கூறியது எனவே – that his words will not become untruths, that his promises will not be two different matters – promising being one and doing being another (எனவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 305, பாடியவர்: மதுரை வேளாசான், திணை: வாகை துறை: பார்ப்பன வாகை
வயலைக் கொடியின் வாடிய மருங்குல்,
உயவல் ஊர்திப் பயலைப் பார்ப்பான்
எல்லி வந்து நில்லாது புக்குச்
சொல்லிய சொல்லோ சிலவே; அதற்கே
ஏணியும் சீப்பும் மாற்றி,  5
மாண் வினை யானையும் மணி களைந்தனவே.

Puranānūru 305, Poet: Mathurai Vēlāsān, Thinai: Vākai, Thurai: Pārpana Vākai
A young Brahmin, with a waist as thin as
a vayalai vine, came slowly with sorrow at
night, entered without stopping, and uttered
just a few words.  After that, the siege
ladders and cross bars on the gates were
removed.  They stripped the bells from
the noble battle elephants.

Notes:  This is the only poem written by this poet.  In this poem, the Brahmin comes as an envoy and his mission is successful.  There will be no war.  ஒளவை துரைசாமி உரை – இது பார்ப்பன வாகையெனத் துறை வகுப்பட்டுள்ளது.  பார்ப்பன வாகையாவது “கேள்வியாற் சிறப்பெய்யானை  வேள்வியான் விறன் மிகுத்தன்று” (புறப்பொருள் வெண்பா மாலை 8:18).  இது பார்ப்பன முல்லை என்றிருப்பின் சீரிதாம்.  பார்ப்பன முல்லையாவது “கான்மலிபு நறுந்தெரியற் கழல் வேந்தர் இகலவிக்கு நான்மறையோனலம் பெருகு நடுவுநிலை உரைத்தன்று” (புறப்பொருள் வெண்பாமாலை 8:18).  உயவல் ஊர்தி (2) – ஒளவை துரைசாமி உரை – வருத்தத்தால் ஊர்ந்து செல்வது போலும் நடை.

Meanings:  வயலைக் கொடியின் வாடிய மருங்குல் – a waist like a vayalai vine that is thin, Purslane creeper, Portulaca quadrifida (கொடியின் – இன் ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு, ஒப்புப் பொருளில் வந்தது), உயவல் ஊர்தி, came sadly with slow walk, பயலைப் பார்ப்பான் எல்லி வந்து – a young Brahmin came at night, நில்லாது – without waiting, புக்கு – entered, சொல்லிய சொல்லோ சிலவே – he said just a few words, அதற்கே ஏணியும் சீப்பும் மாற்றி – after that ladder and cross bars on the gates were removed, மாண் வினை யானையும் மணி களைந்தனவே – bells were removed from their noble war elephants (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 306, பாடியவர்: அள்ளூர் நன்முல்லையார், திணை: வாகை, துறை: மூதின் முல்லை – பாடலின் சில பகுதிகள் கிடைக்கவில்லை
களிறு பொரக் கலங்கு, கழல் முள் வேலி,
அரிது உண் கூவல், அம் குடிச் சீறூர்
ஒலி மென் கூந்தல் ஒண்ணுதல் அரிவை
நடுகல் கைதொழுது பரவும் ஒடியாது,
விருந்து எதிர் பெறுக தில் யானே, என் ஐயும் 5
ஒ .. .. .. .. .. .. வேந்தனொடு,
நாடுதரு விழுப் பகை எய்துக எனவே.

Puranānūru 306, Poet: Allūr Nanmullaiyār, Thinai: Vākai, Thurai: Moothin Mullai – Parts of this poem are missing
The elephants muddied the reservoirs,
and it is hard to get drinking water
in the small town with fine settlements
surrounded by thorny kalal hedges.
The young woman with soft, delicate
hair and a bright forehead prays to the
memorial stone without a break,
and worships it. “I hope I get guests,
and I hope that my lord
………………………….
joins the king to wage great
battles that will attain new land.”

Notes:  Puranānūru 306 and 340 were written by this female poet.  There are 33 poems in which lines are missing.  விழு (விழுமம்) – விழுமம் சீர்மையும் சிறப்பும் இடும்பையும் (தொல்காப்பியம் உரியியல் 57).

Meanings:  களிறு பொரக் கலங்கு – muddied by elephants, கழல் முள் வேலி – hedges of thorny molucca vine, Caesalpinia crista vine, அரிது உண் கூவல் – hard to get drinking water from the reservoirs, அம் குடிச் சீறூர் – beautiful hut filled small town, ஒலி மென் கூந்தல் – soft delicate hair, ஒண்ணுதல் – bright forehead, அரிவை – young woman, நடுகல் கைதொழுது பரவும் – prays to the memorial stone, ஒடியாது – worshipped every day without fail, விருந்து எதிர் பெறுக தில் யானே – I hope I get guests (தில் – தில் விழைவின்கண் (விருப்பத்தின்கண்) வந்த இடைச்சொல், ஈறு திரிந்தது வந்தது, a particle that implies desire, (யானே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), என் ஐயும் – my lord, ஒ .. .. .. .. .. .. வேந்தனொடு – with my king, நாடுதரு விழுப்பகை – struggle in great battles which yield land, எய்துக எனவே – to attain (எனவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 307, பாடியவர்: பெயர் தெரிந்திலது, திணை: தும்பை துறை: களிற்றுடனிலை
ஆசு ஆகு எந்தை யாண்டு உளன் கொல்லோ?
குன்றத்து அன்ன களிற்றொடு பட்டோன்,
வம்பலன் போலத் தோன்றும், உதுக்காண்!
வேனல் வரி அணில் வாலத்து அன்ன,
கான ஊகின் கழன்று உகும் முது வீ  5
அரியல் வான் குழல் சுரியல் தங்க,
நீரும் புல்லும் ஈயாது உமணர்
யாரும் இல் ஒரு சிறை முடத்தொடு துறந்த
வாழா வான் பகடு ஏய்ப்பத் தெறுவர்
பேருயிர் கொள்ளும் மாதோ, அது கண்டு  10
வெஞ்சின யானை வேந்தனும், இக்களத்து
எஞ்சலின் சிறந்தது பிறிதொன்று இல் எனப்
பண் கொளற்கு அருமை நோக்கி,
நெஞ்சற வீழ்ந்த புரைமையோனே.

Puranānūru 307, Poet: Unknown, Thinai: Thumpai, Thurai: Kalitruda Nilai 
Where is the supportive man who is like my
father?  A warrior who fought with an elephant,
as big as an elephant, killed it and got killed by
it?  Look here!  He appears like a stranger.
Ookam plants in the forests have dropped
their old flowers, that look like tails of striped
squirrels in summer, on his head with curly hair.

He attacked and took the lives of his enemies
like a lame bull, abandoned by salt merchants
without food or water, that eats everything.
On seeing that, the king with his angry elephant
decided that there is nothing better but to die in
this battlefield and achieve fame with poets.
He perished in battle, the great man!

Notes:  The Puranānūru poems written by poets whose names we do not know are 244, 256, 257, 263, 297, 307, 323, 327, 328, 333, 339 and 355.  ஆசு ஆகு எந்தை ஆண்டு உளன் கொல்லோ – குறுந்தொகை 176-5, 325-4, புறநானூறு 235, 307.

Meanings:  ஆசு ஆகு எந்தை யாண்டு உளன் கொல்லோ – where is the supportive man who is like my father (கொல்லோ – ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive), குன்றத்து அன்ன – like a mountain (குன்றத்து – குன்றம், அத்து சாரியை), களிற்றொடு பட்டோன் – killed a male elephant and got killed by it, வம்பலன் போலத் தோன்றும் – he appears like a stranger, உதுக்காண் – look here, வேனல் – in summer, வரி அணில் வாலத்து அன்ன – like the tails of striped squirrels (வாலத்து – வால், அத்து சாரியை), கான ஊகின் – of the forest ookam plants, Aristida setacca, Broomstick grass, கழன்று உகும் முது வீ – old flowers that got loose and dropped, அரியல் – heaps of those which were dropped, வான் குழல் – abundant hair, சுரியல் தங்க – rests on hair curls, நீரும் புல்லும் – water and grass, ஈயாது – not giving, உமணர் – salt merchants, யாரும் இல் – without anybody, ஒரு சிறை – in a place, on a side, முடத்தொடு துறந்த – abandoned and lame, வாழா – unable to live, வான் – big, பகடு – bull, ஏய்ப்ப – like, தெறுவர் – enemies, பேருயிர் கொள்ளும் – take many lives, மாதோ – மாது, ஓ அசைநிலைகள், expletives, அது கண்டு – seeing that, வெஞ்சின – enraged, யானை – elephant, வேந்தனும் – and king, இக் களத்து – in this battlefield, எஞ்சலின் சிறந்தது பிறிதொன்று இல் – nothing better than to die, என – hence, பண் கொளற்கு – for poets to sing, அருமை நோக்கி – being aware that it’s precious, நெஞ்சற வீழ்ந்த – perished (in battle) without love for life, புரைமையோனே – great man (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 308, பாடியவர்: கோவூர் கிழார், திணை: வாகை, துறை: மூதின் முல்லை, ஒரு மறவனின் மனைவி பாணனிடம் சொன்னது
பொன் வார்ந்தன்ன புரியடங்கு நரம்பின்,
மின் நேர் பச்சை மிஞிற்றுக் குரல் சீறியாழ்
நன்மை நிறைந்த நயவரு பாண!
சீறூர் மன்னன் சிறியிலை எஃகம்
வேந்து ஊர் யானை ஏந்து முகத்ததுவே;  5
வேந்து உடன்று எறிந்த வேலே என் ஐ
சாந்து ஆர் அகலம் உளம் கழிந்தன்றே;
உளங்கழி சுடர்ப் படை ஏந்தி நம் பெருவிறல்
ஓச்சினன் துரந்த காலை மற்றவன்
புன்தலை மடப்பிடி நாணக்  10
குஞ்சரம் எல்லாம் புறக்கொடுத்தனவே.

Puranānūru 308, Poet: Kōvūr Kizhār, Thinai: Vākai, Thurai: Moothin Mullai, what a hero’s wife said to a bard
O bard who rouses desire in us playing with great skill
your small yāzh with twisted strings that appear like
stretched gold and leather that shines like lightning!
The small-bladed spear of the small-town king pierced
the lifted face of a great king’s elephant.  The spear
thrown by the great king in rage pierced the sandal-smeared
chest of my lord, who plucked the weapon, lifted and threw
it back, the elephants of his enemies showed their
backs and ran away, and their naive females with sparse hair
on their heads were ashamed.

Notes:  The first 3 lines of this poem can also be interpreted as, ‘O greatly virtuous bard who brings good tidings, who plays his small lute with twisted strings cast with gold and leather that shines like lightning’.  Poet Kōvūr Kizhār wrote Puranānūru 31-33, 41, 44-47, 68, 70, 308, 373, 382, 386 and 400.  He hailed from Kōvūr town in Thondai Nadu.  It is presently in Chengalpattu district.  புறநானூறு 135, 308, பெரும்பாணாற்றுப்படை 15, சிறுபாணாற்றுப்படை 34 – பொன் வார்ந்தன்ன புரி அடங்கு நரம்பின்.

Meanings:  பொன் வார்ந்தன்ன – like stretched long with gold, புரியடங்கு நரம்பின் – with tightly twisted strings, மின் நேர் பச்சை – leather that is like lightning, மிஞிற்றுக் குரல் – sounding like the humming of bees, சீறியாழ் – small lute, நன்மை – benefits, good qualities, excellence, virtue, நிறைந்த – filled, having, நயவரு – desire causing, பாண – O bard, சீறூர் மன்னன் – the king of a small town, சிறியிலை எஃகம் – spear with a small blade (சிறியிலை – சிறிய இலை, தொகுத்தல் விகாரம்), வேந்து ஊர் யானை – elephant of the (great) king who was riding ஏந்து முகத்ததுவே – landed on the elephant’s lifted face, landed on the elephant’s forehead, வேந்து உடன்று எறிந்த வேலே – the spear that the great king threw in rage (வேலே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), என் ஐ சாந்து ஆர் அகலம் உளம் கழிந்தன்றே – it pierced my lord’s chest smeared with sandal (உளம் – உள்ளம் என்பதன் இடைக்குறை, கழிந்தன்றே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), உளங் கழி சுடர்ப் படை ஏந்தி – lifting the bright weapon that had gone through his chest (உளம் – உள்ளம் என்பதன் இடைக்குறை), நம் பெருவிறல் – our greatly victorious lord (பெருவிறல் – அன்மொழித்தொகை), ஓச்சினன் – he attacked, he lifted, துரந்த காலை – when he threw, மற்று அவன் – those of his enemies, புன்தலை – scanty-haired heads, parched heads, மடப்பிடி நாண – making the naive female elephants embarrassed, குஞ்சரம் எல்லாம் புறக்கொடுத்தனவே – the male elephants ran away showing their backs (புறக்கொடுத்தனவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 309, பாடியவர்: மதுரை இளங்கண்ணிக் கோசிகனார், திணை: தும்பை, துறை: நூழிலாட்டு
இரும்பு முகம் சிதைய நூறி ஒன்னார்
இருஞ்சமம் கடத்தல் ஏனோர்க்கும் எளிதே;
நல் அரா உறையும் புற்றம் போலவும்,
கொல் ஏறு திரிதரு மன்றம் போலவும்,
மாற்றருந் துப்பின் மாற்றோர் பாசறை  5
உளன் என வெரூஉம் ஓர் ஒளி
வலன் உயர் நெடுவேல் என் ஐ கண்ணதுவே.

Puranānūru 309, Poet: Mathurai Ilankanni Kōsikanār, Thinai: Thumpai, Thurai: Noolilāttu
It is easy for anybody to win, breaking
spear tips and killing enemies in battles.
Enemies with great strength, who are like
holes where cobras live and like the common
grounds where murderous bulls roam, fear
him when he is in the battle camp, my lord
who raises his bright, victorious, tall spear.

Notes:  This is the only poem written by this poet.  We do not know the name of the leader in this poem.

Meanings:  இரும்பு முகம் சிதைய – iron spear ends breaking (இரும்பு – ஆகுபெயர் இரும்பினால் செய்த வேலிற்கு), நூறி ஒன்னார் இருஞ்சமம் கடத்தல் – killing their enemies in huge battles and winning, ஏனோர்க்கும் எளிதே – it is easy for everyone (எளிதே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), நல் அரா உறையும் புற்றம் போலவும் – like holes where cobras live, like termite mounds in which cobras live (புற்றம் – அம் சாரியை), கொல் ஏறு திரிதரு மன்றம் போலவும் – like the common grounds with murderous bulls roaming around, மாற்றருந் துப்பின் மாற்றோர் – enemies with strength that cannot be ruined, பாசறை உளன் என வெரூஉம் – they are afraid that he is in the battle camp (வெரூஉம் – அளபெடை), ஓர் ஒளி – great brightness, வலன் உயர் நெடுவேல் – a bright victorious tall spear, என் ஐ – my lord, கண்ணதுவே – it is with him (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 310, பாடியவர்: பொன்முடியார், திணை: தும்பை, துறை: நூழிலாட்டு
பால் கொண்டு மடுப்பவும் உண்ணான் ஆகலின்,
செறாஅது ஓச்சிய சிறு கோல் அஞ்சியொடு
உயவொடு வருந்தும் மனனே! இனியே
புகர் நிறங் கொண்ட களிறு அட்டு ஆனான்
முன் நாள் வீழ்ந்த உரவோர் மகனே,  5
உன்னிலன் என்னும் புண் ஒன்று அம்பு
மான் உளை அன்ன குடுமித்
தோல் மிசைக் கிடந்த புல் அணலோனே.

Puranānūru 310, Poet: Ponmudiyār, Thinai: Thumpai, Thurai: Noolilattu
O my mind!  You are in pain and distress!

Before,
if I gave him milk to drink, he would not drink.
Without getting angry, I would lift a small stick
and threaten him, and he would be afraid.

Now, the young man with a thin beard and hair
tuft like that of a horse’s mane, who killed
elephants with spots and was not satisfied, the son
of a brave man who fell in battle the previous day,
who said he was not aware of the arrow that had
pierced and wounded him, lays fallen on his shield.

Notes:  This is the voice of a mother whose son was killed in war.  This poet wrote Puranānūru 299, 310 and 312.

Meanings:  பால் கொண்டு மடுப்பவும் உண்ணான் – he would not drink the milk I gave, ஆகலின் – so, செறாஅது – without getting angry (அளபெடை), ஓச்சிய – lifted, சிறு கோல் – small stick, அஞ்சியொடு – with fear, உயவொடு வருந்தும் மனனே – O my mind that is pained and sad (மனன் – மனம் என்பதன் போலி), இனியே – now, புகர் நிறங் கொண்ட களிறு அட்டு ஆனான் – he killed elephants with spots and was not satisfied, முன் நாள் – previous day, வீழ்ந்த உரவோர் மகனே – the son of a strong man who died, உன்னிலன் என்னும் புண் ஒன்று அம்பு – he said he does not know the arrow that has caused wounds, மான் உளை அன்ன குடுமி – hair tuft like that of a horse’s mane, தோல் மிசைக் கிடந்த – was lying on his shield, had fallen on his shield, புல் அணலோனே – the man with a thin/short beard (அணலோனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 311, பாடியவர்: ஔவையார், திணை: தும்பை, துறை: பாண்பாட்டு
களர்ப்படு கூவல் தோண்டி, நாளும்
புலைத்தி கழீஇய தூ வெள் அறுவை
தாது எரு மறுகின் மாசுண இருந்து,
பலர் குறை செய்த மலர்த்தார் அண்ணற்கு
ஒருவரும் இல்லை மாதோ, செருவத்துச்  5
சிறப்புடைச் செங்கண் புகைய, ஓர்
தோல் கொண்டு மறைக்கும் சால்பு உடையோனே.

Puranānūru 311, Poet: Avvaiyār, Thinai: Thumpai, Thurai: Pānpāttu
The noble lord wearing a flower garland,
whose pure white clothes washed by a
washerwoman in water drawn from a well
in a saline land, is soiled now with pollen
dust on the streets.  He helped many in
need but has nobody to help him on the
field of battle.  His fine eyes are smoking
red with rage. He is powerful enough
to block enemies with his single shield.

Notes:  This poem is about a warrior.  Avvaiyār wrote Puranānūru poems 87-104, 140, 187, 206, 231, 232, 235, 269, 286, 290, 295, 311, 315, 367, 390 and 392.   There was only one Avvaiyār in the entire Sangam literature.  மலர்த் தார் (4) –  ஒளவை துரைசாமி உரை – பூக்களால் தொடுக்கப்பட்ட மாலை, தார் என்பதை ஆகுபெயராய் அது கிடந்து விளங்கும் மார்புக்காக்கி மலரென்றது மார்புக்கு அடையென்றாக்கி தாரணிந்து விளங்கும் அகன்ற மார்பு என்ட்ரி உரைப்பினும் அமையும்.  தாது எரு – அகநானூறு 165 – தாது எரு மறுகின் மூதூர், குறுந்தொகை 46 – மன்றத்து எருவின் நுண் தாது, நற்றிணை – 271 பைந்தாது எருவின் வைகு, கலித்தொகை 103 – தாது எரு மன்றத்து, கலித்தொகை 108 – தாது உக்கன்ன தாது எரு மன்றத்து, புறநானூறு 33 – தாது எரு மறுகின், புறநானூறு 215 – தாது எரு மறுகின், புறநானூறு 311 – தாது எரு மறுகின், பதிற்றுப்பத்து 13-17 – தாது எரு மறுத்த கலி அழி மன்றத்து மலைபடுகடாம் 531 – தாது எருத் ததைந்த முற்றம்.  புலைத்தி – அகநானூறு 34 – பசை கொல் மெல் விரல் பெருந்தோள் புலைத்தி, அகநானூறு 387 – பசை விரல் புலைத்தி நெடிது பிசைந்து ஊட்டிய பூந்துகில், நற்றிணை 90 – வறன் இல் புலைத்தி எல்லித் தோய்த்த புகாப் புகர் கொண்ட புன் பூங்கலிங்கமொடு, குறுந்தொகை 330 – நலத்தகைப் புலைத்தி பசை தோய்த்து, கலித்தொகை 72 – ஆடை கொண்டு ஒலிக்கும் நின் புலைத்தி, புறநானூறு 311 – புலைத்தி கழீஇய தூ வெள் அறுவை, புறநானூறு 259 முருகு மெய்ப்பட்ட புலைத்தி போல, கலித்தொகை 117 மாதர்ப் புலைத்தி விலை ஆகச் செய்தது ஓர் போழில் புனைந்த வரிப் புட்டில்.

Meanings:  களர்ப்படு கூவல் – a well in the saline land, தோண்டி – drawing (முகந்து) –  Perumpānātruppadai 98 – நெடுங்கிணற்று வல் ஊற்று உவரி தோண்டி, நாளும் புலைத்தி கழீஇய தூ வெள் அறுவை – pure white clothes washed every day by a washerwoman (கழீஇய – அளபெடை), தாது எரு மறுகின் – on the streets with pollen dust, on the streets with dust of cow dung dust, on the streets with dust, மாசு உண – to get dirty, இருந்து பலர் குறை செய்த – helped many with their needs, மலர்த் தார் – flower garland, அண்ணற்கு ஒருவரும் இல்லை – the noble man has nobody, மாதோ – மாது, ஓ அசைநிலைகள், expletives, செருவத்து – in the battlefield, சிறப்புடைச் செங்கண் – his special red eyes, புகைய – smoking in anger, burning in rage, ஓர் தோல் கொண்டு – with a single shield, மறைக்கும் சால்பு உடையோனே – he has the ability/strength block enemy attacks (உடையோனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 312, பாடியவர்: பொன்முடியார், திணை: வாகை, துறை: மூதின் முல்லை
ஈன்று புறந்தருதல் என் தலைக் கடனே;
சான்றோன் ஆக்குதல் தந்தைக்குக் கடனே;
வேல் வடித்துக் கொடுத்தல் கொல்லற்குக் கடனே;
நன்னடை நல்கல் வேந்தற்குக் கடனே;
ஒளிறு வாள் அருஞ்சமம் முருக்கிக்  5
களிறு எறிந்து பெயர்தல், காளைக்குக் கடனே.

Puranānūru 312, Poet: Ponmudiyār, Thinai: Vākai, Thurai: Moothin Mullai
It is my foremost duty to bear and raise him;
it is his father’s duty to make him a noble man;
it is the duty of the blacksmith to forge and give
him a spear; it is the duty of the king to teach
him good behavior, and it is the duty of the
young man to fight in harsh wars with his bright
sword, killing enemy elephants and coming back.

Notes:  This poet wrote Puranānūru 299, 310 and 312.  கடனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive.

Meaning:   ஈன்று புறந்தருதல் என் தலைக் கடனே – it is my important duty to bear and raise him, சான்றோன் ஆக்குதல் தந்தைக்குக் கடனே – it is his father’s duty to make him a wise man, வேல் வடித்துக் கொடுத்தல் கொல்லற்குக் கடனே – it is the duty of the blacksmith to forge and give him a spear, நன்னடை நல்கல் – teaching good behavior, வேந்தற்குக் கடனே – it is the duty of the king, ஒளிறு வாள் – bright sword, அருஞ்சமம் – harsh battles, முருக்கி – ruining, களிறு எறிந்து – kill elephants, பெயர்தல் – to return, காளைக்குக் கடனே – it is the young man’s duty (கடனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 313, பாடியவர்: மாங்குடி மருதனார், திணை: வாகை, துறை: வல்லான் முல்லை
அத்தம் நண்ணிய நாடு கெழு பெருவிறல்
கைப் பொருள் யாதொன்றும் இலனே, நச்சிக்
காணிய சென்ற இரவன் மாக்கள்
களிறொடு நெடுந்தேர் வேண்டினும், கடவன்,
உப்பு ஒய் சாகாட்டு உமணர் காட்ட  5
கழி முரி குன்றத்து அற்றே,
எள் அமைவு இன்று அவன் உள்ளிய பொருளே.

Puranānūru 313, Poet: Mānkudi Kizhār, Thinai: Vākai, Thurai: Vallān Mullai
The victorious man from a country with
harsh paths gives dutifully, to those who ask for
tall chariots along with elephants, even when he
has nothing to give, like a salt hill in the saline land
from which salt is removed by salt merchants in
wagons, that is pounded by the waves of surrounding
backwaters.  His good acts must not be belittled!

Notes:  Puranānūru 24, 26, 313, 335, 372 and 396 were written by this poet, who goes by the names Mānkudi Maruthanār, Mathurai Kānchi Pulavar and Mānkudi Kizhār.

Meanings:  அத்தம் நண்ணிய நாடு கெழு பெருவிறல் – victorious lord with a country with wasteland/harsh paths (பெருவிறல் – அன்மொழித்தொகை), கைப் பொருள் யாதொன்றும் இலனே – if he does not have anything to give (இலனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), நச்சிக் காணிய சென்ற இரவன் மாக்கள் – to people who go to see him with desire, களிறொடு நெடுந்தேர் வேண்டினும் – if asked for tall chariots along with elephants, கடவன் – he will donate, he will be dutiful, உப்பு ஒய் சாகாட்டு உமணர் – the salt merchants with wagons have taken salt, காட்ட – in the saline land, கழி முரி குன்றத்து அற்றே – like a hill of salt that backwaters lap (அற்றே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), எள் அமைவு இன்று – it is not to be belittled, அவன் உள்ளிய பொருளே – what he considers to donate (பொருளே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 314, பாடியவர்: ஐயூர் முடவனார், திணை: வாகை, துறை: வல்லான் முல்லை
மனைக்கு விளக்காகிய வாணுதல் கணவன்
முனைக்கு வரம்பாகிய வென் வேல் நெடுந்தகை,
நடுகல் பிறங்கிய உவல் இடு பறந்தலைப்
புன் காழ் நெல்லி வன்புலச் சீறூர்க்
குடியும் மன்னுந் தானே, கொடியெடுத்து  5
நிறையழிந்து எழுதரு தானைக்குச்
சிறையும் தானே, தன் இறை விழுமுறினே.

Puranānūru 314, Poet: Aiyur Mudavanār, Thinai: Vākai, Thurai: Vallaan Mullai
He is the husband of a woman with a bright forehead,
who is a light to the house.  He is a great man with
victorious spears, who protects his army in battle.
He comes from a small village community in the
wasteland with memorial stones, where leaves lay
scattered and nelli trees with tiny seeds grow.
If there is danger against his king, he will raise his
flag, and block the formidable advancing army, like
a dam.

Notes:   This poem is about a warrior.  Aiyur Mudavanār wrote Puranānūru 51, 228, 314 and 399.  வாள் – வாள் ஒளி ஆகும் (தொல்காப்பியம் உரியியல் 71).  விழுமம் – விழுமம் சீர்மையும் சிறப்பும் இடும்பையும் (தொல்காப்பியம் உரியியல் 57).

Meanings:  மனைக்கு விளக்காகிய வாள் நுதல் கணவன் – the husband of woman with bright forehead who is light to the house (வாள் நுதல் – அன்மொழித்தொகை), முனைக்கு வரம்பாகிய வென் வேல் நெடுந்தகை – he is a great man with victorious spears who protects his army in battle, நடுகல் – memorial stones, பிறங்கிய – filled, raised, உவல் இடு பறந்தலை – wasteland with leaves scattered, புன் காழ் நெல்லி – gooseberry trees with tiny seeds, Emblica Officinalis, வன்புலச் சீறூர்க் குடியும் மன்னும் தானே – he is from a small town settlement in the wasteland (மன்னும் – மன், உம் அசைநிலைகள், expletives), கொடியெடுத்து நிறையழிந்து எழுதரு தானைக்குச் சிறையும் தானே – he will raise the flag himself and block the uncontrollable advancing army like a dam, தன் இறை விழுமுறினே – if there is danger against his king (விழுமுறினே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 315, பாடியவர்: ஔவையார், பாடப்பட்டோன்: அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி, திணை: வாகை, துறை: வல்லான் முல்லை
உடையன் ஆயின் உண்ணவும் வல்லன்,
கடவர் மீதும் இரப்போர்க்கு ஈயும்
மடவர் மகிழ் துணை நெடுமான் அஞ்சி,
இல் இறைச் செரீஇய ஞெலிகோல் போலத்
தோன்றாது இருக்கவும் வல்லன், மற்றதன்  5
கான்றுபடு கனை எரி போலத்
தோன்றவும் வல்லன், தான் தோன்றுங்காலே.

Puranānūru 315, Poet Avvaiyār sang for Athiyamān Anji, Thinai: Vākai, Thurai: Vallān Mullai
When he has excess food, he gives
to those in need and keeps some for
himself.  He gives to those in need,
more than to those who he is bound
by duty.  He’s happy in the company
of naïve, ordinary people.

Nedumān Anji is capable of not
revealing his strength, like a kindling
stick that is thrust into the eaves of a
house.  However, when he reveals his
strength to others, he is like the abundant
flame caused by that kindling stick.

Notes:  Puranānūru 87-95, 97-101, 103, 104, 206, 208, 231, 232, 235, 315 and 390 were written for this king.  Except for 208, which was written by Perunchithiranār, the rest were written by the poet Avvaiyār.  Avvaiyār and King Athiyamān Nedumān Anji were great friends.  Avvaiyār wrote Puranānūru poems 87-104, 140, 187, 206, 231, 232, 235, 269, 286, 290, 295, 311, 315, 367, 390 and 392.  There was only one Avvaiyār in the entire Sangam literature.

Meanings:  உடையன் ஆயின் – if he has excess, உண்ணவும் வல்லன் – he is capable of eating after he donates to those who come in need, கடவர் மீதும் – more than those he owes bound by duty (warriors for example), இரப்போர்க்கு ஈயும் – giving to those who ask, மடவர் மகிழ் துணை – he enjoys the company of naive ordinary people, நெடுமான் அஞ்சி – king Nedumān Anji, இல் இறை – house eaves, செரீஇய – thrusted, placed (அளபெடை), ஞெலிகோல் போல – like a kindling stick, தோன்றாது இருக்கவும் வல்லன் – he is smart not to reveal himself, மற்றதன் – however, கான்றுபடு கனை எரி போல –  like the abundant fire that it emits after kindling, தோன்றவும் வல்லன் – he is capable of revealing, தான் தோன்றுங்காலே – when he appears (தோன்றுங்காலே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 316, பாடியவர்: மதுரைக் கள்ளிற் கடையத்தன் வெண்ணாகனார், திணை: வாகை, துறை: வல்லாண் முல்லை
கள்ளின் வாழ்த்திக் கள்ளின் வாழ்த்திக்
காட்டொடு மிடைந்த சீயா முன்றில்,
நாள் செருக்கு அனந்தர்த் துஞ்சுவோனே,
அவன் எம் இறைவன், யாம் அவன் பாணர்;
நெருநை வந்த விருந்திற்கு மற்றுத் தன்  5
இரும்புடைப் பழ வாள் வைத்தனன்; இன்று இக்
கருங்கோட்டுச் சீறியாழ் பணையம்; இது கொண்டு
ஈவது இலாளன் என்னாது நீயும்,
வள்ளி மருங்குல் வயங்கு இழை அணியக்
கள்ளுடைக் கலத்தேம் யாம் மகிழ் தூங்கச்  10
சென்று வாய் சிவந்து மேல் வருக,
சிறுகண் யானை வேந்து விழுமுறவே.

Puranānūru 316, Poet: Mathurai Kallil Kadaiyathan Vennākanār, Thinai: Vākai, Thurai: Vallān Mullai
He praised liquor!  He praised liquor!
He sleeps gladly on his unswept front
veranda in the morning, drunk, since he
beat his enemy king owning small-eyed
elephants in battle.
He is our king!  We are his bards!

Yesterday, he pledged his ancient sword,
to give gifts to his guests.  Black-stemmed
yāls will be pledged by us today to prove
the truth.  Do not think he will not give!

For us with liquor to be happy,
go with your wife with a waist like a vine,
and get bright jewels.  Return with your
mouths reddened by drinking!

Notes:  These are the words of one bard to other bards, encouraging them to go to the king and get gifts.  This is the only Puranānūru poem written by this poet who hailed from Kallil, a town in Thondai Nadu.  The name of the king in this poem is not known.   விழுமம் – விழுமம் சீர்மையும் சிறப்பும் இடும்பையும் (தொல்காப்பியம் உரியியல் 57).

Meanings:  கள்ளின் வாழ்த்திக் கள்ளின் வாழ்த்தி – he has praised liquor and he praised liquor, காட்டொடு மிடைந்த – filled with dust and dirt from the forest, சீயா முன்றில் – unswept front yard (முன்றில் – இல்முன்), நாள் செருக்கு அனந்தர்த் துஞ்சுவோனே – he sleeps gladly in the morning intoxicated (துஞ்சுவோனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), அவன் எம் இறைவன் – he is our king, யாம் அவன் பாணர் – we are his bards, நெருநை வந்த விருந்திற்கு – to be hospitable to his guests who came yesterday, மற்றுத் தன் இரும் புடைப் பழ வாள் வைத்தனன் – he pledged his sword with big sides, இன்று – today, இக் கருங்கோட்டுச் சீறியாழ் பணையம் – we are pledging our black-stemmed small lutes, இது கொண்டு – because of this, ஈவது இலாளன் என்னாது – don’t think that he will not give, நீயும் வள்ளி மருங்குல் வயங்கு இழை அணிய – for your wife with a vine-like tender waist to wear bright jewels (receiving jewels from the king), கள்ளுடைக் கலத்தேம் – for us with bowls of liquor, யாம் மகிழ் தூங்க – for us to stay happy, சென்று வாய் சிவந்து மேல் வருக – return with your mouths reddened (by drinking alcohol, by eating too much food), சிறுகண் யானை வேந்து விழுமுறவே – because an enemy king with small-eyed elephants has attained distress, because an enemy king with small-eyed elephants has been ruined (விழுமுறவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 317, பாடியவர்: வேம்பற்றூர்க் குமரனார், திணை: வாகை, துறை: வல்லாண் முல்லை – பாடலின் சில பகுதிகள் கிடைக்கவில்லை

வென் வேல் .. .. .. .. .. .. நது
முன்றில் கிடந்த பெருங்களியாளற்கு
அதள் உண்டாயினும், பாய் உண்டாயினும்,
யாது உண்டாயினும், கொடுமின் வல்லே!
வேட்கை மீளப .. .. .. .. .. ..  5
.. .. .. .. கும் எமக்கும் பிறர்க்கும்
யார்க்கும் ஈய்ந்து, துயில் ஏற்பினனே.

Puranānūru 317, Poet: Vēmpatrūr Kumaranār, Thinai: Vakai, Thurai: Vallān Mullai – Parts of this poem are missing
The man with a victorious spear who is very drunk
is lying on the front veranda.  If you have a piece of
leather, or mat or anything else, give it to him soon.
For our desires to be satisfied, he gave gifts to us,
to others and to everyone else.  He is sleeping now.

Notes:  This is the only Puranānūru poem written by this poet.  There were towns called Vēmpatrūr in the Chozha country as well as in the Pandiya country.  There are 33 poems in which lines are missing.

Meanings:  வென் வேல் – victorious spear.. .. .. .. .. .. நது முன்றில் கிடந்த பெருங்களியாளற்கு – for the one who is very drunk lying on the front yard (முன்றில் – இல்முன்), அதள் உண்டாயினும் பாய் உண்டாயினும் யாது உண்டாயினும் – if you have leather or a mat or anything else, கொடுமின் வல்லே – give quickly (மின் – முன்னிலைப் பன்மை வினைமுற்று விகுதி, a verbal plural suffix of the second person), வேட்கை மீளப – to free us of desire, .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. கும் எமக்கும் பிறர்க்கும் – for me and to others, யார்க்கும் – for everybody, ஈய்ந்து – giving, துயில் ஏற்பினனே – the man who is sleeping now (ஏற்பினனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 318, பாடியவர்: பெருங்குன்றூர் கிழார், திணை: வாகை, துறை: வல்லாண் முல்லை
கொய் அடகு வாடத் தருவிறகு உணங்க,
மயில் அம் சாயல் மாஅயோளொடு
பசித்தன்று அம்ம, பெருந்தகை ஊரே,
மனை உறை குரீஇக் கறை அணல் சேவல்,
பாணர் நரம்பின் சுகிரொடு, வயமான்  5
குரல் செய் பீலியின் இழைத்த குடம்பைப்
பெருஞ்செய் நெல்லின் அரிசி ஆர்ந்து, தன்
புன்புறப் பெடையொடு வதியும்
யாணர்த்து ஆகும், வேந்து விழுமுறினே.

Puranānūru 318, Poet: Perunkundrur Kizhār, Thinai: Vākai, Thurai: Vallān Mullai
Plucked greens will wilt and wood brought in will dry
out.  Along with the wife of the noble leader who is like
a delicate peacock, this town will starve.  If the leader
flourishes, the town thrives.  Male sparrows with dark
throats, living there with their dull colored females in
nests made from pieces of yāzh strings of bards and hair
of lions, eat rice from the huge paddy fields.

Notes:  This poet wrote Puranānūru 147, 210, 211, 266 and 318.  யாணர் – புதிதுபடற் பொருட்டே யாணர்க் கிளவி (தொல்காப்பியம், உரியியல் 83).  விழுமம் – விழுமம் சீர்மையும் சிறப்பும் இடும்பையும் (தொல்காப்பியம் உரியியல் 57).  பீலியின் (6) – ஒளவை துரைசாமி உரை – பீலி போன்ற மயிர்.  நெல்லின் அரிசி (7) – ஒளவை துரைசாமி உரை – நெல்லின் அரிசி, உ. வே. சாமிநாதையர் உரை – நெல்லுடன் கூடிய  அரிசி.  சாயல் – சாயல் மென்மை (தொல்காப்பியம்,  உரியியல் 29).

Meanings:  கொய் அடகு வாட – plucked greens/keerai will wilt, தருவிறகு உணங்க – wood brought in will dry out, மயில் அம் சாயல் மாஅயோளொடு – with the dark woman with the delicate nature of a peacock (மாஅயோளொடு – அளபெடை), பசித்தன்று – will go hungry, அம்ம – அசைநிலை, an expletive, பெருந்தகை – the great man, ஊரே – the town (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), மனை உறை குரீஇ – house-residing sparrow (குரீஇ – அளபெடை), கறை அணல் சேவல் – male with black throat, பாணர் நரம்பின் சுகிரொடு – with pieces of lute strings of bards, வயமான் குரல் செய் பீலியின் – with the thickly growing hair of mighty lions that is like peacock feathers, இழைத்த – made, குடம்பை – nests, பெருஞ்செய் நெல்லின் அரிசி ஆர்ந்து – eating rice from paddy grown in large fields, தன் புன்பறப் பெடையொடு வதியும் – they live with their females with dull backs, they live with their females with small backs, யாணர்த்து – with new wealth, with prosperity, ஆகும் – it will become,  வேந்து விழுமுறினே – if the king falls into despair (விழுமுறினே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 319, பாடியவர்: ஆலங்குடி வங்கனார், திணை: வாகை, துறை: வல்லாண் முல்லை
பூவல் படுவில் கூவல் தோண்டிய
செங்கண் சின்னீர் பெய்த சீறில்
முன்றில் இருந்த முதுவாய்ச் சாடி
ஆங்கு அஃடு உண்டென, வறிது மாசின்று,
படலை முன்றில் சிறு தினை உணங்கல்  5
புறவும் இதலும் அறவும் உண்க எனப்
பெய்தற்கு எல்லின்று பொழுதே; அதனால்
முயல் சுட்டவாயினும் தருகுவேம், புகுதந்து
ஈங்கு இருந்தீமோ முதுவாய்ப் பாண!
கொடுங்கோட்டு ஆமான் நடுங்கு தலைக் குழவி  10
புன்தலைச் சிறாஅர் கன்றெனப் பூட்டும்
சீறூர் மன்னன் நெருநை ஞாங்கர்,
வேந்து விடு தொழிலொடு சென்றனன் வந்து, நின்
பாடினி மாலை அணிய,
வாடாத் தாமரை சூட்டுவன் நினக்கே.  15

Puranānūru 319, Poet: Ālankudi Vankanār, Thinai: Vākai, Thurai: Vallān Mullai
There is an old jar with flared mouth with a little water
at the bottom, in the front yard of our small house,
brought from the well dug in the red earth in the ravine.
It is good to drink.  It is dark now to put out dried tiny
millet for the pigeons and quails, to take as bait.  Even
if it is roasted hare meat, we will give it to you.

Come and stay here, O bard with ancient wisdom, in our
village where children with parched heads hitch a calf
with trembling neck, a child of a wild cow with curved
horns, to their little chariot.
The lord of the small town left yesterday to do the king’s
business.  When he returns, he’ll gift your singer a
garland to wear, and you, an unfading gold lotus.

Notes:  This is the only poem written by this poet. The hero is a warrior, whose name is not known.  புறவு – புறா புற என்றாகி உகரம் ஏற்றது.  குறியதன் இறுதிச் சினை கெட உகரம் அறிய வருதல் செய்யுளுள் உரித்தே (தொல்காப்பியம், உயிர் மயங்கியல் 32).  வாடாத் தாமரை (15) – வாடாத தாமரையாகிய பொற்தாமரை, வெளிப்படை.   செங்கண் (2) – ஒளவை துரைசாமி உரை – செம்மண் நிலத்துக் கூவலில் தோண்டிய சிறிய இடம் சிவந்திருந்தலின் ‘செங்கண்’ எனப்பட்டது.

Meanings:  பூவல் – red soil, படுவில் – in the ravine, in the valley, கூவல் தோண்டிய செங்கண் – well dug in the red earth, சின்னீர் பெய்த சீறில் முன்றில் – in the front yard of a small house with a little water (முன்றில் – இல்முன்), இருந்த – was there, முதுவாய்ச் சாடி – a jar with flared mouth, a jar with an old mouth, jar with a lifted mouth, ஆங்கு – அசைநிலை, an expletive, அஃடு உண்டென – that it is there inside, வறிது – a little bit (of water), மாசின்று – faultless, படலை முன்றில் – wide front yard, front yard under a tree, fenced front yard (படலை = தழை, மரத்தின் தழை நிழல், முன்றில் – இல்முன்), சிறு தினை உணங்கல் – dried tiny millet, புறவும் இதலும் அறவும் – for pigeons and quails totally as bait (அறவும் – முற்றிலும்), உண்க என – to let them eat, பெய்தற்கு எல்லின்று பொழுதே – it is dark now to feed them (பொழுதே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), அதனால் – so, முயல் சுட்டவாயினும் தருகுவேம் – even if it is roasted hare meat we will give it, புகுதந்து ஈங்கு இருந்தீமோ – come and stay here (மோ – முன்னிலையசை, an expletive of the second person), முதுவாய்ப் பாண – O bard with ancient wisdom, கொடுங்கோட்டு ஆமான் – a wild cow with curved horns, நடுங்கு தலைக் குழவி – calf with a trembling head, புன்தலைச் சிறாஅர் – children with parched heads, children with scanty hair on their heads (சிறாஅர் – அளபெடை), கன்றெனப் பூட்டும் – they hitch a calf to their little chariot, சீறூர் மன்னன் – king of the small town, நெருநை – yesterday, ஞாங்கர் – there, வேந்து விடு தொழிலொடு சென்றனன் – he has gone on the king’s business, வந்து – after coming back, நின் பாடினி மாலை அணிய வாடாத் தாமரை சூட்டுவன் நினக்கே – he will give your female singer a garland and you a gold lotus (நினக்கே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 320, பாடியவர்: வீரை வெளியனார், திணை: வாகை, துறை: வல்லாண் முல்லை
முன்றில் முஞ்ஞையொடு முசுண்டை பம்பிப்
பந்தர் வேண்டாப் பலா தூங்கு நீழல்,
கைம்மான் வேட்டுவன் கனை துயில் மடிந்தெனப்,
பார்வை மடப் பிணை தழீஇப் பிறிதோர்
தீர் தொழில் தனிக்கலை திளைத்து விளையாட,  5
இன்புறு புணர் நிலை கண்ட மனையோள்
கணவன் எழுதலும் அஞ்சிக் கலையே
பிணை வயின் தீர்தலும் அஞ்சி, யாவதும்
இவ் வழங்காமையின் கல்லென ஒலித்து,
மான் அதள் பெய்த உணங்கு தினை வல்சி  10
கானக்கோழியொடு இதல் கவர்ந்து உண்டென,
ஆர நெருப்பின் ஆரல் நாறத்
தடிவு ஆர்ந்து இட்ட முழு வள்ளூரம்
இரும்பேர் ஒக்கலொடு ஒருங்கு இனிது அருந்தித்
தங்கினை சென்மோ பாண! தங்காது,  15
வேந்துதரு விழுக் கூழ் பரிசிலர்க்கு என்றும்
அருகாது ஈயும் வண்மை
உரை சால் நெடுந்தகை ஓம்பும் ஊரே.

Puranānūru 320, Poet: Veerai Veliyanār, Thinai: Vākai, Thurai: Vallān Mullai
An elephant hunter sleeps in the front yard of his house
with munnai plants and musundai vines, and there is no
need for a pavilion since a jackfruit tree with fruits provides
shade.  A stag which has nothing else to do plays happily
with a delicate decoy doe.  His wife who sees both in union,
stands motionless, afraid that she might chase the stag
away from the doe, and wake up her husband.

She catches loud forest fowls and quails that come to
eat the dried food set on a deer hide and cooks on
fragrant sandalwood.
O bard with a large family!   You should stay there, eat
sweetly the big pieces of meat that she will cook for you with
eel flavor, before going your way.  This town is protected
by a noble and famous man, who is so generous each day.
He always gives away limitless gifts to those who come in
need, great wealth that was granted to him by the king.

Notes:  This is the only poem written by this poet, who came from a town called Veerai, which is near Puducherry.  இரும்பேர் ஒக்கல் – நச்சினார்க்கினியர் உரை, பொ. வே. சோமசுந்தரனார் உரை – பொருநராற்றுப்படை 61, சிறுபாணாற்றுப்படை 139, 144, பெரும்பாணாற்றுப்படை 25, 470, மலைபடுகடாம் 157 – கரிய பெரிய சுற்றம், ஒளவை துரைசாமி உரை – புறநானூறு பாடல்கள் 69, 150, 370, 378, 390, 391, 393, 394, 396 – மிக்க பெரிய சுற்றத்தார், மிகப் பெரிய சுற்றம், புறநானூறு 320 – கரிய பெரிய சுற்றத்தார், பொ. வே. சோமசுந்தரனார் உரை, இரா. வேங்கடாசலம் பிள்ளை, ந. மு. வேங்கடசாமி நாட்டார் உரை – அகநானூறு 301 – மிகப் பெரிய சுற்றத்தார்.  பார்வை மடப் பிணை (4) – ஒளவை துரைசாமி உரை – பிற மான்களை பிடிப்பதற்காகப் பயிற்சி செய்யப்பட்ட மடப்பிணை.  பார்வை:  பார்வை வேட்டுவன் நற்றிணை 212-1, 312-4, பார்வைப் போர் – கலித்தொகை 95-17, பார்வை யாத்த – பெரும்பாணாற்றுப்படை 95, பார்வை மடப் பிணை 20-4.  விழு (விழுமம்) – விழுமம் சீர்மையும் சிறப்பும் இடும்பையும் (தொல்காப்பியம் உரியியல் 57).  யானை தும்பிக்கையுடையது என்பதை ‘கை’ குறிக்கின்றது:  கைம்மா – கலித்தொகை 23-1, கைம்மாவை – பரிபாடல் 11-52, கைமான் – புறநானூற்று 96-8, கைம்மான் – புறநானூறு 320-3, பரிபாடல் 6-33,  கைமதமா – பரிபாடல் 10-49.

Meanings:  முன்றில் – front yard (இல்முன்), முஞ்ஞையொடு – with mugnai greens/keerai, premna latiforia, முசுண்டை பம்பி – musundai has spread (Rivea ornate, Leather-berried bindweed), பந்தர் வேண்டா – does not need a pavilion (பந்தர் – பந்தல் என்பதன் போலி), பலா தூங்கு – jackfruits hanging, நீழல் – shade (நிழல் என்பதன் நீட்டல் விகாரம்), கைம்மான் வேட்டுவன் – an elephant hunter, கனை துயில் மடிந்தென – since he was sleeping deeply, பார்வை மடப் பிணை தழீஇ – embracing a delicate female that has been kept as a trap animal to catch other animals, பிறிதோர் தீர் தொழில் – with no other business, தனிக்கலை – a single stag, திளைத்து விளையாட – playing happily together, இன்புறு புணர் நிலை கண்ட மனையோள் – the wife who saw their pleasurable union, கணவன் எழுதலும் அஞ்சி – afraid that her husband would wake up, கலையே பிணை வயின் தீர்தலும் அஞ்சி – afraid that the stag might run away from the doe, யாவதும் – even a little bit, இவ் வழங்காமையின் – since she stood there without moving, கல்லென ஒலித்து – with sounds, மான் அதள் பெய்த உணங்கு தினை வல்சி கானக்கோழியொடு இதல் கவர்ந்து உண்டென – caught and cooked the forest fowl and quails that came to eat the dried food set on a deer skin, ஆர நெருப்பின் – with sandal flame, ஆரல் – eels, நாற – smell, தடிவு – pieces, ஆர்ந்து இட்ட – placed fully, முழு வள்ளூரம் – big pieces of meat, இரும்பேர் ஒக்கலொடு – with a very big group of relatives (இரும்பேர் – ஒருபொருட்பன்மொழி), ஒருங்கு இனிது அருந்தித் தங்கினை சென்மோ – you eat well stay and then leave (மோ – முன்னிலையசை, an expletive of the second person), பாண – O bard, தங்காது வேந்துதரு விழுக் கூழ் – great wealth he gets from the king who gives without stinting (தங்காது – குறைக்காது), பரிசிலர்க்கு என்றும் அருகாது ஈயும் – always giving without limits to those who come and ask, வண்மை – charitable, உரை சால் நெடுந்தகை ஓம்பும் ஊரே – this town is protected by a very famous noble man (ஊரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 321, பாடியவர்: உறையூர் மருத்துவன் தாமோதரனார், திணை: வாகை, துறை: வல்லாண் முல்லை – பாடலின் சில பகுதிகள் கிடைக்கவில்லை
பொறிப் புறப் பூழின் போர் வல் சேவல்
மேந்தோல் களைந்த தீங்கொள் வெள் எள்
சுளகிடை உணங்கல் செவ்வி கொண்டு, உடன்
வேனில் கோங்கின் பூம் பொகுட்டன்ன
குடந்தை அம் செவிய கோட்டு எலி ஆட்டக்,  5
கலி ஆர் வரகின் பிறங்கு பீள் ஒளிக்கும்
வன்புல வைப்பினதுவே, சென்று
தின்பழம் பசீஇ.. .. .. ..ன்னோ பாண
வாள் வடு விளங்கிய சென்னிச்
செரு வெங்குருசில் ஓம்பும் ஊரே.  10

Puranānūru 321, Poet: Uraiyur Maruthuvan Thāmōtharanār, Thinai: Vākai, Thurai: Vallān Mullai – Parts of this poem are missing
A male quail with spots on his back, a strong fighter,
waits for the perfect time, and snatches some sweet white
sesame seeds, newly husked, dried on a winnowing pan,
and immediately terrorizes a field rat with lovely ears
curving like the seeds of summer’s kōngam flowers.
The rat hides among the bright, mature abundant millet
spears………………………..fruit that is eaten.

O bard!  This town in the wasteland is protected by a leader
with scars of wounds in his head, who desires battles.

Notes:   This poet wrote Puranānūru 60, 170 and 321.  There are 33 poems in which lines are missing.  அகநானூறு 284- குடந்தை அம் செவிய.

Meanings:  பொறிப் புறப் பூழின் போர் வல் சேவல் – a male quail with spots on his back who can fight well, மேந்தோல் களைந்த – husk/skin removed, தீங்கொள் வெள் எள் – sweet white sesame seeds, சுளகு  இடை உணங்கல் – dried on a winnowing pan (உணங்கல் – உலர்ந்தது), செவ்வி கொண்டு – watching for the perfect time, உடன் – immediately, வேனில் கோங்கின் பூம் பொகுட்டன்ன குடந்தை – curved flower seeds of summer’s kōngam flowers, Cochlospermum gossypium, அம் செவிய – with beautiful ears, கோட்டு எலி ஆட்ட – terrorizing a field rat, கலி ஆர் வரகின் பிறங்கு பீள் ஒளிக்கும் – it hides in the bright flourishing mature millet, வன்புல வைப்பினதுவே – it is in a place in the wasteland (வைப்பினதுவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), சென்று தின் பழம் – fruit that is eaten, பசீஇ – paled,.. .. .. ..ன்னோ, பாண – O bard, வாள் வடு விளங்கிய சென்னி – bright head with scars of swords, செரு வெங்குருசில் – leader who desires battles, ஓம்பும் ஊரே – the town is protected (ஊரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 322, பாடியவர்: ஆவூர் கிழார், திணை: வாகை, துறை: வல்லாண் முல்லை
உழுதூர் காளை ஊழ் கோடு அன்ன
கவை முள் கள்ளிப் பொரி அரைப் பொருந்திப்,
புது வரகு அரிகால் கருப்பை பார்க்கும்
புன்தலைச் சிறாஅர் வில்லெடுத்து ஆர்ப்பின்,
பெருங்கண் குறுமுயல் கருங்கலன் உடைய  5
மன்றில் பாயும் வன்புலத்ததுவே,
கரும்பின் எந்திரம் சிலைப்பின் அயலது
இருஞ்சுவல் வாளை பிறழும் ஆங்கண்,
தண் பணை ஆளும் வேந்தர்க்குக்
கண்படை ஈயா வேலோன் ஊரே.  10

Puranānūru 322, Poet: Avūr Kizhār, Thinai: Vākai, Thurai: Vallān Mullai
In the wasteland town, whose leader is a spearman
who grants no sleep to kings of cool towns with waters,
near a kalli tree with parched trunk and forked thorns
resembling mature horns of plowing oxen that move
slowly, young children with parched heads carry bows and
cause uproar, looking for rats among the new millet stubble,
and a startled small hare with large eyes jumps into the
courtyard breaking the black pots placed there, and the loud
sounds of a sugarcane press in the hard land cause a vālai
fish with a thick neck to leap nearby.

Notes:  This is the only poem written by this poet who came from a town named Avūr.

Meanings:  உழுது ஊர் காளை ஊழ் கோடு அன்ன – like the mature horns of plowing oxen that move slowly, கவை முள் – forked thorns, கள்ளிப் பொரி அரைப் பொருந்தி – near the cactus with rough/parched/cracked trunk, Prickly pear cactus or Euphorbia Tirucalli, புது வரகு அரிகால் – new millet stubble, கருப்பை பார்க்கும் – they look for rats, புன்தலைச் சிறாஅர் – children with parched heads, children with small heads, children with scanty hair on their heads (சிறாஅர் – அளபெடை), வில்லெடுத்து ஆர்ப்பின் – since they take their bows and cause uproars, பெருங்கண் குறுமுயல் – a little hare with large eyes (குறுமுயல் – பண்புத்தொகை), கருங்கலன் உடைய மன்றில் பாயும் – jumps into the courtyard with a black pots and breaks them, வன்புலத்ததுவே – in the hard land (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), கரும்பின் எந்திரம் சிலைப்பின் – when there are sounds from the sugarcane press, அயலது – nearby, இருஞ்சுவல் வாளை – a scabbard fish with thick neck, a scabbard fish with a thick back, Trichiurus haumela, பிறழும் – they leap, they roll, ஆங்கண் – there, தண் பணை ஆளும் வேந்தர்க்குக் கண்படை ஈயா – does not allow sleep to kings with cool towns, வேலோன் ஊரே – the town of the man with a spear (ஊரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 323, பாடியவர் பாடப்பட்டோர்: பெயர் தெரிந்திலது, திணை: வாகை, துறை: வல்லாண் முல்லை – பாடலின் சில பகுதிகள் கிடைக்கவில்லை
புலிப்பால் பட்ட ஆமான் குழவிக்குச்
சினங்கழி மூது ஆக் கன்று மடுத்து ஊட்டும்,
கா .. .. .. .. .. .. .. .. .. க்கு
உள்ளியது சுரக்கும் ஓம்பா ஈகை
வெள்வேல் ஆவம் ஆயின் ஒள் வாள்  5
கறையடி யானைக்கு அல்லது
உறை கழிப்பு அறியா, வேலோன் ஊரே.

Puranānūru 323, Poet: Unknown, Thinai: Vākai, Thurai: Vallān Mullai – Parts of this poem are missing
He is the leader of a town where an old cow with
no anger, feeds a calf of a wild cow killed by a tiger.
He gives without limit to people who come with
need, what they desire.

He owns spears.  He draws his sword from the
scabbard only to kill elephants with legs that
resemble pounding mortars, in battles.

Notes:  The Puranānūru poems written by poets whose names we do not know are 244, 256, 257, 263, 297, 307, 323, 327, 328, 333, 339 and 355.   There are 33 poems in which lines are missing.  கறையடி யானை – அகநானூறு 83-3,142-9, புறநானூறு 39-1, 135-12, 323-6, பெரும்பாணாற்றுப்படை 351.

Meanings:  புலிப்பால் பட்ட ஆமான் குழவிக்கு – for a calf of a wild cow that was killed by a tiger, சினங்கழி மூது ஆ – old cow with no anger, கன்று மடுத்து ஊட்டும் – feeds milk to the calf, கா .. .. .. .. .. .. .. .. .. க்கு உள்ளியது சுரக்கும் – gives what they desire, ஓம்பா ஈகை –  charity to others without protecting oneself, giving to others without keeping for oneself, வெள் வேல் – white/bright spear, ஆவம் ஆயின் – if there is a war, ஒள் வாள் – bright sword, கறையடி யானைக்கு அல்லது உறை கழிப்பு அறியா – he does not know removing from the scabbard except for killing an elephant with legs as large as pounding stones/ural, வேலோன் ஊரே – the town of the man with spears (ஊரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 324, பாடியவர்: ஆலத்தூர் கிழார், திணை: வாகை, துறை: வல்லாண் முல்லை
வெருக்கு விடையன்ன வெருள் நோக்குக் கயந்தலைப்,
புள் ஊன் தின்ற புலவு நாறு கயவாய்,
வெள்வாய் வேட்டுவர் வீழ் துணை மகாஅர்
சிறியிலை உடையின் சுரையுடை வால் முள்
ஊக நுண் கோல் செறித்த அம்பின்,  5
வலாஅர் வல் வில் குலாவரக் கோலிப்
பருத்தி வேலிக் கருப்பை பார்க்கும்
புன்புலம் தழீஇய அம் குடிச் சீறூர்க்,
குமிழ் உண் வெள்ளை மறுவாய் பெயர்த்த
வெண்காழ் தாய வண் கால் பந்தர்,  10
இடையன் பொத்திய சிறு தீ விளக்கத்துப்,
பாணரொடு இருந்த நாணுடை நெடுந்தகை
வலம்படு தானை வேந்தற்கு
உலந்துழி உலக்கும் நெஞ்சு அறி துணையே.

Puranānūru 324, Poet: Ālathur Kizhār, Thinai: Vākai, Thurai: Vallān Mullai
Sons of hunters with large heads,
good friends who desire each other,
with fierce looks of male wild cats,
white, soft mouths smelling of flesh
of birds they ate, use the white
thorns of small-leaved udai trees
with hollow stems, stick them to thin
stems of ookam grass and make
arrows, bend their bows and look for
rats in the cotton plant hedges,
in a village with fine communities,
near the arid land, where white seeds
from the dungs of wide-mouthed white
sheep that have eaten kumilam fruits
are spread, under a pavilion with
strong pillars.

In the light of fire kindled by a cowherd,
the greatly modest man who sits down
with bards, is a heart-felt friend to
the king with a victorious army, whose
sorrow he will share in times of despair.

Notes:  Ālathur Kizhār wrote Puranānūru 34, 36, 69, 225 and 324.  மறுவாய் (9) – ஒளவை துரைசாமி உரை – எருவை வெளியிடும் வாயை மறுவாயென்றது அவையடக்கு.  ஒளவை துரைசாமி உரை – குமிழ் உண் வெள்ளைப் பகுவாய் பெயர்த்த (வரி 9) என்ற பாடங் கொண்டு உரைத்தலும் உண்டு, குமிழின் கொட்டையையும் வெள்ளத்தின் பிழுக்கையும் வேறுபாடறப் பரந்து கிடைக்குமாறு தோன்ற.

Meanings:  வெருக்கு விடையன்ன – like male wild cats, வெருள் நோக்கு – fierce looks, கயந்தலை – large heads, புள் ஊன் தின்ற புலவு நாறு கயவாய் – tender mouths that ate the flesh of birds, வெள்வாய் – white mouths, வேட்டுவர் – hunters, வீழ் துணை – friends who desire each other, மகாஅர் – sons (அளபெடை), சிறியிலை உடையின் – udai/umbrella thorn trees with small leaves (சிறியிலை – சிறிய இலை, தொகுத்தல் விகாரம்), சுரையுடை – with hollow, வால் முள் – white thorns, ஊக நுண் கோல் செறித்த – stick them in the thin stems of Aristida setacca, Broomstick grass, அம்பின் வலாஅர் – arrows with twigs (வலாஅர் – அளவெடை, வலாஅர் – வளார், இளங்கொம்பு), வல் வில் குலாவர – causing the strong bows to bend, கோலி – curved, பருத்தி வேலிக் கருப்பை பார்க்கும் – they look for rats in the cotton plant hedges, புன்புலம் தழீஇய – near the arid land (தழீஇய – அளபெடை), அம் குடி – good community, சீறூர் – small town, குமிழ் உண் வெள்ளை மறுவாய் பெயர்த்த – dropped fecal pellets by white sheep which ate the white kumilam fruits, Gmelina arborea, வெண்காழ் தாய – the white seeds spread, வண் கால் பந்தர் – in a pavilion with strong pillars (பந்தர் – பந்தல் என்பதன் போலி), இடையன் பொத்திய சிறு தீ விளக்கத்து – in the light of a small flame lit by a cow herder, பாணரொடு இருந்த – with the bards, நாணுடை நெடுந்தகை – the modest great man, வலம்படு தானை வேந்தற்கு – for the king with a victorious army, உலந்துழி உலக்கும் – when in sorrow and ruined, நெஞ்சு அறி துணையே – a heart-felt companion (துணையே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 325, பாடியவர்: உறையூர் முதுகண்ணன் சாத்தனார், திணை: வாகை, துறை: வல்லாண் முல்லை
களிறு நீறாடிய விடு நில மருங்கின்,
வம்பப் பெரும் பெயல் வரைந்து சொரிந்து இறந்தெனக்,
குழி கொள் சின்னீர் குராஅல் உண்டலின்,
செறு கிளைத்திட்ட கலுழ்கண் ஊறல்
முறையின் உண்ணும் நிறையா வாழ்க்கை,  5
முளவுமாத் தொலைச்சிய முழுச் சொல் ஆடவர்
உடும்பு இழுது அறுத்த ஒடுங் காழ்ப் படலைச்
சீறில் முன்றில் கூறு செய்திடுமார்,
கொள்ளி வைத்த கொழு நிண நாற்றம்
மறுகுடன் கமழும் மதுகை மன்றத்து  10
அலந்தலை இரத்தி அலங்குபடு நீழல்,
கயந்தலைச் சிறாஅர் கணை விளையாடும்
அரு மிளை இருக்கை அதுவே, வென் வேல்
வேந்து தலைவரினும் தாங்கும்,
தாங்கா ஈகை நெடுந்தகை ஊரே.  15

Puranānūru 325, Poet: Uraiyur Muthukannan Sāthanār, Thinai: Vākai, Thurai: Vallān Mullai
It is a dry place defended by forest, where boars play in
dust, heavy rains fall and leave little puddles of water that
tawny colored cows drink, and people live poor lives,
drinking one after another, the turbid, oozing water from
the ground that was dug up removing surface mud.

They are men of words, who kill porcupines, share monitor
lizard meat that they chop in the front yards of houses with
shutters made with hard odu tree wood, cook them on fire
and the smell of rich fat spreads on the streets.  Children with
tender heads play with arrows in the moving shade of ilanthai
trees with parched tops and sturdy trunks in public grounds.

Even if a king with victorious spears comes there, the
greatly noble man of the town whose generosity never stops,
can stop him!

Notes:  This poet wrote Puranānūru 27, 28, 29, 30 and 325.  கலுழ்கண் ஊறல் (4) – ஒளவை துரைசாமி உரை – கலங்கலாகிய நீர், கலங்கிய இடத்தில் உண்டாகிய நீர்.  முறையின் உண்ணும் (4) – ஒளவை துரைசாமி உரை – நீர் சிறிதே ஊறுதலின், ஒருவன் பின் ஒருவராக முறைகொண்டு சென்று (queue system) முகந்து உண்ணுமாறு தோன்ற ‘முறையின் உண்ணும்’ என்றார்.

Meanings:  களிறு நீறாடிய விடு நில மருங்கின் – on the dry land where boars have played in the dust, வம்பப் பெரும் பெயல் வரைந்து – new heavy rains have fallen there, சொரிந்து இறந்தென – since it poured and moved away, குழி கொள் சின்னீர் – little water in a pit, குராஅல் உண்டலின் – since tawny colored cows drank after eating the grass (குராஅல் – அளபெடை), செறு கிளைத்திட்ட – dug up the ground removing mud, கலுழ்கண் ஊறல் – drinking the turbid oozing water (கலுழ் – கலங்கல்), முறையின் உண்ணும் – drinking one after another, நிறையா வாழ்க்கை – living poor lives, முளவுமாத் தொலைச்சிய – killed porcupines, முழுச் சொல் ஆடவர் – men of their words, உடும்பு இழுது அறுத்த – cut the flesh of monitor lizards, ஒடுங் காழ்ப் படலை – shutters made with the hard wood of odu trees, umbrella thorn tree, குடைவேல மரம், vachellia tortelis (படலை – தடுக்கு), சீறில் முன்றில் – in the front yard of a small house (முன்றில் – இல்முன்), கூறு செய்திடுமார் – in order to cut and share, கொள்ளி வைத்த கொழு நிண நாற்றம் – the smell of the burning fatty meat, மறுகு உடன் கமழும் – smells on the streets, மதுகை – sturdy, மன்றத்து அலந்தலை – in the common grounds with dried tops (அலந்த தலை அலந்தலை என வந்தது), இரத்தி அலங்குபடு நீழல் – in the moving shade of jujube trees, Ziziphus jujube, Malai ilanthai (நீழல் – நிழல் என்பதன் நீட்டல் விகாரம்), கயந்தலைச் சிறாஅர் – children with tender heads (சிறாஅர் – அளபெடை), கணை விளையாடும் – they play with their arrows, அரு மிளை – protective forests, இருக்கை அதுவே – that place (அதுவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), வென் வேல் வேந்து தலைவரினும் – even if the king with victorious spears comes there, தாங்கும் – can handle, தாங்கா ஈகை நெடுந்தகை ஊரே – the town of the man whose generosity never stops (ஊரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 326, பாடியவர்: தங்கால் பொற்கொல்லனார், திணை: வாகை, துறை: மூதின் முல்லை
ஊர் முது வேலிப் பார் நடை வெருகின்
இருள் பகை வெரீஇய நாகு இளம் பேடை
உயிர் நடுக்குற்றுப் புலாவிட்டரற்றச்,
சிறையும் செற்றையும் புடையுநள் எழுந்த
பருத்திப் பெண்டின் சிறு தீ விளக்கத்துக்,  5
கவிர்ப்பூ நெற்றிச் சேவலின் தணியும்
அருமிளை இருக்கை அதுவே, மனைவியும்
வேட்டச் சிறாஅர் சேண் புலம் படராது,
படமடைக் கொண்ட குறுந்தாள் உடும்பின்
விழுக்கு நிணம் பெய்த தயிர்க் கண் மிதவை,  10
யாணர் நல்லவை பாணரொடு ஒராங்கு
வருவிருந்து அயரும் விருப்பினள், கிழவனும்
அருஞ்சமம் ததையத் தாக்கிப் பெருஞ்சமத்து
அண்ணல் யானை அணிந்த
பொன் செய் ஓடைப் பெரும் பரிசிலனே.  15

Puranānūru 326, Poet: Thangāl Porkollanār, Thinai: Vākai, Thurai: Moothin Mullai
As a wild cat with long steps stalks her in pitch
darkness, a young hen fears for her life, clucks loudly
straining her throat, and then she sees her mate
with his comb like a big coral flower, in the light lit by a
woman who spins cotton thread, removing the sides
and dried matter from cotton pods, and she calms down.

The woman desires to share with bards and guests, the dish
cooked with fatty pieces of a short-legged monitor lizard
that the children of hunters caught on a pond shore
only a short distance away, to which curds were added.
Her husband, the lord of this town, gives abundant gifts
and gold face ornaments worn by noble elephants that
attacked and ruined in harsh, huge battles.

Notes:  This is the only poem written by this poet, who came from Thankāl, a town near Virudhunagar.  குறுந்தொகை 139 – மனை உறை கோழிக் குறுங்கால் பேடை வேலி வெருகின மாலை உற்றெனப் புகும் இடம் அறியாது தொகுபுடன் குழீஇய பைதல் பிள்ளைக் கிளை பயிர்ந்தாங்கு.  அகநானூறு 367 – கவிர்ப் பூ அன்ன நெற்றிச் சேவல்.  யாணர் – புதிதுபடற் பொருட்டே யாணர்க் கிளவி (தொல்காப்பியம், உரியியல் 83).  மிதவை – நச்சினார்க்கினியரின் பத்துப்பாட்டு உரையை சரிபார்த்து 1889ல் உ.வே.சா வெளியிட்ட நூலில், மலைபடுகடாம் அடிகள் 417, 435 ஆகியவற்றில் ‘விதவை, விதவையும்’ என்றே மூலத்தில் உள்ளன.  உ.வே.சா 1918, 1931 ஆகிய ஆண்டுகளில் வெளியிட்ட நச்சினார்க்கினியரின் பத்துப்பாட்டு உரை நூல்களில் அவற்றை ‘மிதவை, மிதவையும்’ என மாற்றிவிட்டார்.    மிதவை – கூழ் (அகநானூறு 37–13 – வால் அவிழ் மிதவை, அகநானூறு 340–15 – தயிர் மிதி மிதவை ஆர்த்துவம் நினக்கே, புறநானூறு 215–4 – ஆய் மகள் அட்ட அம் புளி மிதவை, புறநானூறு 326–10 – விழுக்கு நிணம் பெய்த தயிர்க் கண் மிதவை), குழைந்த சோறு (அகநானூறு 86–1 – உழுந்து தலைப்பெய்த கொழுங்களி மிதவை), மூங்கில் அரிசியின் சோறு (மலைபடுகடாம் 435 – வேய் கொள் அரிசி மிதவை), மிதவையும் – சோறும், (மலைபடுகடாம் 417 – எல்லினிர் புகினே பாலும் மிதவையும் பண்ணாது பெறுகுவிர்).

Meanings:  ஊர் முது வேலி – old fence in the town, பார் நடை வெருகின் – for the stalking wild cat with long steps, இருள் பகை வெரீஇய – becoming afraid in the dark (வெரீஇய – அளபெடை), நாகு இளம் பேடை – a very young female – hen (நாகு இளம் – ஒருபொருட் பன்மொழி), உயிர் நடுக்குற்று – trembling and fearing for her life, புலாவிட்டரற்ற – screamed with her throat flesh, சிறையும் செற்றையும் புடையுநள் – a woman who removes the sides and dried matter (of the pods) beating cotton, எழுந்த – rose, பருத்திப் பெண்டின் சிறு தீ விளக்கத்து – in the small flame light of a woman who spins cotton thread, கவிர்ப் பூ நெற்றிச் சேவலின் – due to a rooster with a coral flower like comb, முருக்க மரம், Indian coral tree, Erythrina indica (நெற்றி – ஆகுபெயர் சேவலின் கொண்டைக்கு), தணியும் – it lessens its fear, it removes its fear (தணியும் – தணித்துக்கொள்ளும்), அரு மிளை இருக்கை அதுவே – in that place with protected forests, மனைவியும் – the wife, வேட்டச் சிறாஅர் – young children of hunters (சிறாஅர் – அளபெடை), சேண் புலம் படராது – not going far, படமடைக் கொண்ட – captured on the pond shore, குறுந்தாள் உடும்பின் – of monitor lizards with short legs, விழுக்கு நிணம் பெய்த – poured the fatty meat, தயிர்க் கண் மிதவை – sauce made with curds, யாணர் – abundant, நல்லவை பாணரொடு ஒராங்கு வருவிருந்து அயரும் விருப்பினள் – she desires to share the bountiful food and other good things together with the bards who come there, கிழவனும் – the lord of the town, அருஞ்சமம் ததையத் தாக்கி – ruined in harsh battles, பெருஞ்சமத்து – in a huge battle, அண்ணல் யானை அணிந்த – worn by a noble elephant, பொன் செய் ஓடை – the golden face ornament, பெரும் பரிசிலனே – gives abundant gifts (பரிசிலனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 327, பாடியவர்: பெயர் தெரிந்திலது, திணை: வாகை, துறை: மூதின் முல்லை
எருது கால் உறாஅது இளைஞர் கொன்ற
சில்விளை வரகின் புல்லென் குப்பை,
தொடுத்த கடவர்க்குக் கொடுத்த மிச்சில்
பசித்த பாணர் உண்டு கடை தப்பலின்,
ஒக்கல் ஒற்கம் சொலியத் தன்னூர்ச்  5
சிறு புல்லாளர் முகத்தவை கூறி,
வரகுடன் இரக்கும் நெடுந்தகை
அரசு வரின் தாங்கும் வல்லாளன்னே.

Puranānūru 327, Poet: Unknown, Thinai: Vākai, Thurai: Moothin Mullai
After giving besieging creditors their due share,
the noble man, who had the strength to repel
kings, had a small heap of low-yielding millet,
stomped by youngsters, without bulls touching
them to thresh, that he gave to hungry bards.

Since nobody came to him thinking he did not
have any left over millet to give, he feared, and
in order to remove the poverty of his relatives,
he told petty-minded men what he needed, and
borrowed millet from them.

Notes:  The Puranānūru poems written by poets whose names we do not know are 244, 256, 257, 263, 297, 307, 323, 327, 328, 333, 339 and 355.  ஒற்கம் – இலம்பாடு ஒற்கம் ஆயிரண்டும் வறுமை (தொல்காப்பியம், உரியியல் 64).

Meanings:  எருது – bulls, கால் – feet, உறாஅது – without touching (அளபெடை), இளைஞர் கொன்ற – stomped and crushed by youngsters, சில் விளை வரகின் – of low-yielding millet, புல்லென் குப்பை – pathetic heap, small heap, தொடுத்த கடவர்க்கு – to the creditors who seized, கொடுத்த மிச்சில் – the remains after giving, பசித்த பாணர் உண்டு – ate by hungry bards, கடை தப்பலின் – since his yard was empty, since there was nobody in the yard,  ஒக்கல் – relatives, ஒற்கம் – poverty, சொலிய – to remove, தன்னூர் – his town, சிறு புல்லாளர் – men who are petty minded, முகத்தவை கூறி – told what he wanted, வரகுடன் இரக்கும் – borrowed millet, நெடுந்தகை – the great man, அரசு வரின் தாங்கும் வல்லாளன்னே – the man who has the strength to repel kings (வல்லாளன்னே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 328, பாடியவர்: பெயர் தெரிந்திலது, திணை: வாகை, துறை: மூதின் முல்லை – பாடலின் சில பகுதிகள் கிடைக்கவில்லை
.. .. டைமுதல் புறவு சேர்ந்திருந்த
புன்புலச் சீறூர் நெல் விளையாதே;
வரகும் தினையும் உள்ளவை யெல்லாம்
இரவன் மாக்களுக்கு ஈயத் தொலைந்தன;
.. .. .. .. .. .. டமைந் தனனே  5
அன்னன் ஆயினும் பாண! நன்றும்
வள்ளத்து இடும் பால் உள்ளுறை தொட.. ..
களவுப் புளியன்ன விளை.. .. .. ..
.. .. .. வாடூன் கொழுங்குறை
கொய் குரல் அரிசியொடு நெய் பெய்து அட்டுத்  10
துடுப்பொடு சிவணிய களிக்கொள் வெண்சோறு
உண்டு இனிதிருந்த பின். .. .. ..
.. .. .. தருகுவன் மாதோ,
தாளி முதல் நீடிய சிறு நறு முஞ்ஞை
முயல் வந்து கறிக்கும் முன்றில்,  15
சீறூர் மன்னனைப் பாடினை செலினே.

Puranānūru 328, Poet: Unknown, Thinai: Vākai, Thurai: Moothin Mullai – Parts of this poem are missing
This parched village in the wasteland does not yield rice;
two kinds of millets are the only ones here, and they
have been given away to those who have come in need,
…………………………..he is satisfied.
Yet, it is good if you go to him, bard!  He will give you
liquor, as sour as kalavu fruits, after he gives you dry
pieces of meat cooked together with grains from plucked
spears, and curds poured into a milk pot with ilanthai fruits,
cooked with ghee, stirred with a ladle and served with
white rice, and you are happy there………………..
………………………..the king of the small town
where hares munch on small, fragrant mugnai plants on
the trunks of palmyra palms will give you gifts if you go and
sing to him.

Notes:  The Puranānūru poems written by poets whose names we do not know are 244, 256, 257, 263, 297, 307, 323, 327, 328, 333, 339 and 355.  There are 33 poems in which lines are missing.  புறநானூறு 333 – வரகும் தினையும் உள்ளவை எல்லாம் இரவல் மாக்கள் உணக்கொளத் தீர்ந்தென.

Meanings:  .. .. டைமுதல் புறவு சேர்ந்திருந்த புன்புலச் சீறூர் – parched small town in the wasteland, நெல் விளையாதே – paddy doesn’t grow, வரகும் தினையும் உள்ளவை யெல்லாம் – they only have two kinds of millet, இரவன் மாக்களுக்கு ஈய – given to those who came in need, தொலைந்தன – they have gone, they have been given to those who came in need.. .. .. .. .. .. டமைந் தனனே அன்னன் – he is satisfied, ஆயினும் – yet, ஆயினும் – yet, பாண – O bard, நன்றும் – greatly, வள்ளத்து இடும் பால் உள்ளுறை – after you have eaten curds poured into a milk pot, தொட – touching, .. ..களவுப் புளியன்ன – sour like kalavu fruits, kalākkai, Corinda tree fruits, Bengal Currant fruits, Carissa spinarum, விளை – aged, .. .. .. …. .. .. வாடூன் கொழுங்குறை – dry big pieces of meat, கொய் குரல் – plucked spears/ears, அரிசியொடு – grains cooked, நெய் பெய்து – pouring ghee, அட்டு – cooked, துடுப்பொடு – with ladle, சிவணிய – stirred, களிக் கொள் – happily, வெண்சோறு – white rice, உண்டு – eat, இனிதிருந்த பின் – as you are happy, . .. .. .. .. .. .. தருகுவன் – he will give, மாதோ – மாது, ஓ அசைநிலைகள், expletives, தாளி முதல் நீடிய – growing on palm trunks, Caryota urens, கூந்தற்பனை, சிறு நறு முஞ்ஞை முயல் வந்து கறிக்கும் முன்றில் – front yard where hares come and eat the small and fragrant mugnai plants, keerai, premna latiforia (முன்றில் – இல்முன்), சீறூர் மன்னனைப் பாடினை செலினே – if you sing and go to the small town king (செலினே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 329, பாடியவர்: மதுரை அறுவை வாணிகன் இளவேட்டனார், திணை: வாகை, துறை: மூதின் முல்லை
இல் அடு கள்ளின் சில் குடிச் சீறூர்ப்
புடை நடுகல்லின் நாள் பலியூட்டி,
நன்னீர் ஆட்டி நெய்ந்நறைக் கொளீஇய
மங்குல் மாப்புகை மறுகுடன் கமழும்,
அரு முனை இருக்கைத்து ஆயினும், வரி மிடற்று  5
அரவு உறை புற்றத்து அற்றே, நாளும்
புரவலர் புன்கண் நோக்காது, இரவலர்க்கு
அருகாது ஈயும் வண்மை
உரை சால் நெடுந்தகை ஓம்பும் ஊரே.

Puranānūru 329, Poet: Mathurai Aruvai Vānikan Ilavēttanār, Thinai: Vākai, Thurai: Moothin Mullai
In the small town with a few settlements, where liquor
is brewed in houses, every morning the memorial stones
nearby are given offerings, washed in water, and lamps are
lit with ghee, their cloud-like fragrant smoke spreading on
the streets.  Even though the place is splendid, to enemies,
it is like a hole with snakes with stripes on their necks.

The town is protected by a charitable and famous noble
man who gives to those who need, without any limits,
without looking at the difficulties of the rich.

Notes:  This is the only poem written by this poet who was a cloth merchant.  Memorial stones were erected for warriors and kings.  Puranānūru poems 221, 223, 232, 260, 261, 263, 264, 265, 329, and 335 have references to memorial stones.  In 222, the poet Pothiyār speaks to the memorial stone of King Kōperunchozhan.

Meanings:  இல் அடு கள்ளின் சில் குடிச் சீறூர் – small town with few settlements where people brew liquor in their houses (நடுகல்லைத் தொழும் மறவர்கள்), புடை – nearby, நடுகல்லின் நாள் பலி ஊட்டி – give their mornings/daily offerings to the memorial stones (நடுகல்லின் – நடுகல்லுக்கு, வேற்றுமை மயக்கம்), நன்னீர் ஆட்டி – washed in clean/good water, நெய்ந்நறைக் கொளீஇய – lit with fragrant ghee/oil (நறை – நறுமணம், கொளீஇய – அளபெடை), மங்குல் மாப் புகை மறுகு உடன் கமழும் – cloud-like smoke is fragrant on the streets, அரு முனை இருக்கைத்து ஆயினும் – even though the place is secure from battles, even though it is a splendid place (இருக்கைத்து – இடத்தை உடையது), வரி மிடற்று அரவு – snake with stripes on its neck, உறை புற்றத்து – living in holes, அற்றே – like that for enemies, நாளும் – daily, புரவலர் புன்கண் நோக்காது – not looking at the sorrow of those who are rich (the kings), இரவலர்க்கு அருகாது ஈயும் – giving to those in need without limits, வண்மை – charitable, உரை சால் நெடுந்தகை – the noble man who is very famous, ஓம்பும் ஊரே – the town that he protects (ஊரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 330, பாடியவர்: மதுரைக் கணக்காயனார், திணை: வாகை, துறை: மூதின் முல்லை
வேந்துடைத் தானை முனை கெட நெரிதர,
ஏந்து வாள் வலத்தன் ஒருவன் ஆகித்
தன் இறந்து வாராமை விலக்கலின், பெருங்கடற்கு
ஆழி அனையன் மாதோ, என்றும்
பாடிச் சென்றோர்க்கு அன்றியும், வாரிப்  5
புரவிற்கு ஆற்றாச் சீறூர்த்
தொன்மை சுட்டிய வண்மையோனே.

Puranānūru 330, Poet: Mathurai Kanakkayanār, Thinai: Vākai, Thurai: Moothin Mullai
As the enemy army attacked to ruin and crush
his king’s army, he alone raised his sword with
his right hand and blocked the surge, like the
shore of an ocean.

That brave man of charitable lineage,
not only gifts to those who go to him singing,
but also protects his small town which does not
even have the income to pay the land taxes!

Notes:  This poem is about the leader of a small town.  This is the only poem written by this poet.

Meanings:  வேந்துடைத் தானை – army of the king, முனை கெட – to be ruined in battle, நெரிதர – dense together, ஏந்து வாள் வலத்தன் – a man holding a sword on his right hand, a strong man with lifted sword, ஒருவன் ஆகி – he was all alone, தன் இறந்து வாராமை – not letting them pass him, விலக்கலின் – since he blocks the surge, பெருங்கடற்கு ஆழி அனையன் – he is like the shore of a huge ocean, மாதோ – மாது, ஓ அசைநிலைகள், expletives, என்றும் – always, பாடிச் சென்றோர்க்கு – for those who went singing, அன்றியும் – not just for them, வாரிப் புரவிற்கு ஆற்றா – with incomes that makes it unable to pay land tax (வாரி – வருவாய், புரவிற்கு – புரவு வரிக்கு), சீறூர் – small town, தொன்மை – ancient, lineage, சுட்டிய வண்மையோனே – he is shown to be charitable, he is respected as being charitable (வண்மையோனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 331, பாடியவர்: உறையூர் முதுகூத்தனார், திணை: வாகை, துறை: மூதின் முல்லை
கல் அறுத்து இயற்றிய வல் உவர்க் கூவல்,
வில் ஏர் வாழ்க்கைச், சீறூர் மதவலி
நனி நல்கூர்ந்தனன் ஆயினும், பனி மிகப்
புல்லென் மாலைச் சிறு தீ ஞெலியும்
கல்லா இடையன் போலக் குறிப்பின்  5
இல்லது படைக்கவும் வல்லன்; உள்ளது
தவச் சிறிது ஆயினும் மிகப் பலர் என்னான்,
நீள் நெடும் பந்தர் ஊண் முறை ஊட்டும்
இல் பொலி மகடூஉப் போலச் சிற்சில்
வரிசையின் அளிக்கவும் வல்லன், உரிதினின்  10
காவல் மன்னர் கடை முகத்து உகுக்கும்
போகு பலி வெண்சோறு போலத்
தூவவும் வல்லன், அவன் தூவுங்காலே.

Puranānūru 331, Poet: Uraiyur Muthukoothanār, Thinai: Vākai, Thurai: Moothin Mullai
It is a small town where livelihood of men is with their
bows, and strong wells with brackish water are made by
cutting stones.  He has great strength.  Even though he
is very poor, like the uneducated cattle herder who starts
a small fire by kindling wood, he is able to create even
though he has nothing.

Even though he has very little, he gives what he can, like
a woman in a house who gives food under a pavilion in an
orderly manner.  When he has abundant wealth, he gives
away, like a king’s superior offering of white rice at his door.

Notes:  This is the only Puranānūru poem written by this poet.  நனி, தவ – உறு தவ நனி என வரூஉம் மூன்றும் மிகுதி செய்யும் பொருள என்ப (தொல்காப்பியம், உரியியல் 3).

Meanings:  கல் அறுத்து இயற்றிய வல் உவர்க் கூவல் – strong well created by cutting stones for brackish water, வில் ஏர் வாழ்க்கைச் சீறூர் – small town where men plow with bows, மதவலி – great strength (மதவலி – ஒருபொருட் பன்மொழி), நனி நல்கூர்ந்தனன் ஆயினும் – even though he is very poor, பனி மிகப் புல்லென் மாலை – in the dull evening when it is extremely cold, சிறு தீ ஞெலியும் கல்லா இடையன் போல – like an untrained cattle herder kindling a small fire, குறிப்பின் – understanding from the signs, இல்லது படைக்கவும் வல்லன் – he is able to create even though he has nothing, உள்ளது தவச் சிறிது ஆயினும் – even though he has very little, மிகப் பலர் என்னான் – he does not worry that there are many, நீள் நெடும் பந்தர் – long huge pavilion (பந்தர் – பந்தல் என்பதன் போலி), ஊண் முறை ஊட்டும் – she feeds them food in an orderly manner, இல் பொலி மகடூஉப் போல – like a splendid woman of the house (மகடூஉ- அளபெடை), சிற் சில் வரிசையின் அளிக்கவும் வல்லன் – he is capable of giving little bits suiting the standards of those who come requesting, உரிதினின் – at the right times, rich times with great wealth, காவல் மன்னர் கடை முகத்து உகுக்கும் போகு பலி வெண்சோறு போல – like the superior offering of white rice that protecting kings offer in front of doors, தூவவும் வல்லன் – he is capable of giving, அவன் தூவுங்காலே – when he is able to give (தூவுங்காலே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 332, பாடியவர்: விரியூர் நக்கனார், திணை: வாகை, துறை: மூதின் முல்லை
பிறர் வேல் போலாதாகி, இவ்வூர்
மறவன் வேலோ பெருந்தகை உடைத்தே;
இரும்புறம் நீறும் ஆடிக் கலந்து இடைக்
குரம்பைக் கூரைக் கிடக்கினும் கிடக்கும்;
மங்கல மகளிரொடு மாலை சூட்டி,  5
இன் குரல் இரும்பை யாழொடு ததும்பத்
தெண்ணீர்ப் படுவினும் தெருவினும் திரிந்து,
மண் முழுது அழுங்கச் செல்லினும் செல்லும், ஆங்கு
இருங்கடல் தானை வேந்தர்
பெருங்களிற்று முகத்தினும் செலவு ஆனாதே.  10

Puranānūru 332, Poet: Viriyur Nakkannār, Thinai: Vākai, Thurai: Moothin Mullai
The spear that belongs to the warrior in this city is
not like the spear of others.  It is worthy of esteem.
It might rest under the eaves, with dust on its blades.
It might go in procession, garlanded, around streets
and tanks brimming with clear water, as noble women
sing sweetly with yāzhs carried in large bags, or it
might go all over the land causing distress to enemies.
It does not stop thrusting in the faces of the huge bull
elephants belonging to kings with armies, large as oceans.

Notes:  This is the only poem written by this poet.  Viriyur was a town in Chera Nadu.

Meanings:  பிறர் வேல் போலாது ஆகி – not being like the spears of others, இவ்வூர் மறவன் வேலோ – the spear belonging to the warrior in this town, பெருந்தகை உடைத்தே – it is worthy of great esteem, இரும் புறம் – large side, நீறும் ஆடி – smeared with dust, கலந்து – mixed, இடைக் குரம்பைக் கூரைக் கிடக்கினும் கிடக்கும் – even if it lies in the eaves of a hut, மங்கல மகளிரொடு – along with virtuous women, மாலை சூட்டி – wearing garlands, இன் குரல் – sweet sounds, sweet music, இரும் பை யாழொடு ததும்ப – there are sounds of lutes kept in large bags, தெண்ணீர்ப் படுவினும் – around the ponds full of water, தெருவினும் திரிந்து – moving around on the streets, மண் முழுது அழுங்கச் செல்லினும் செல்லும் – if it goes it will cause pain to enemies all over the land, ஆங்கு – there, இருங்கடல் தானை வேந்தர் – kings with armies huge as an ocean, பெருங்களிற்று முகத்தினும் செலவு ஆனாதே – it never stops thrusting into the faces of huge bull elephants (ஆனாதே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 333, பாடியவர்: பெயர் தெரிந்திலது, திணை: வாகை, துறை: மூதின் முல்லை – பாடலின் சில பகுதிகள் கிடைக்கவில்லை
நீருள் பட்ட மாரிப் பேர் உறை
மொக்குள் அன்ன பொகுட்டு விழிக் கண்ண,
கரும் பிடர்த் தலைய, பெருஞ்செவிக் குறுமுயல்,
உள்ளூர்க் குறும்புதல் துள்ளுவன உகளும்
தொள்ளை மன்றத்து ஆங்கண் படரின்,  5
உண்க என உணரா உயவிற்று ஆயினும்,
தங்கினிர் சென்மோ புலவீர்! நன்றும்
சென்றதற் கொண்டு மனையோள் விரும்பி,
வரகும் தினையும் உள்ளவை எல்லாம்
இரவல் மாக்கள் உணக்கொளத் தீர்ந்தெனக்  10
குறித்துமாறு எதிர்ப்பை பெறாஅமையின்,
குரல் உணங்கு விதைத் தினை உரல்வாய்ப் பெய்து,
சிறிது புறப்பட்டன்றோவிலள், தன்னூர்
வேட்டக் குடி தொறுங் கூட்டு .. .. ..
.. .. .. .. உடும்பு செய்  15
பாணி நெடுந்தேர் வல்லரோடு ஊரா,
வம்பு அணி யானை வேந்து தலைவரினும்
உண்பது மன்னும் அதுவே,
பரிசில் மன்னும் குருசில் கொண்டதுவே.

Puranānūru 333, Poet: Unknown, Thinai: Vākai, Thurai: Moothin Mullai – Parts of this poem are missing
With eyes that appear like seed vessels and bubbles made by heavy
drops of rain falling on water and heads with black necks, small
hares with large ears leap and frolic among small bushes in the town
where the common grounds have tunnels.  If you go there, those
there will be sad that they cannot feed you.  You should still
stay there, O poets, because the housewife, since all her common
millet and little millet have been given to those in need, and unable
to get from others and feed you, will set the clusters of millets that
was set aside for seed on her pounding stone, and feed you, before
she lets you go.

Assembled in every hunter community in town,…………………..
if kings should come, with their elephants girdled with cloth,
ridden by strong warriors wearing gloves made of monitor lizard
skins, the food will be the same.  The leader in that house gives
what he got from his enemies.

Notes:  குறித்துமாறு எதிர்ப்பை (11) – உ. வே. சாமிநாதையர் உரை –  குறியெதிர்ப்பையாவது அளவுகுறித்து வாங்கி அவ்வாங்கியவாறு எதிர்கொடுப்பது என்பர் (குறள் 221, பரிமேலழகர்), ஒளவை துரைசாமி உரை – குறியெதிர்ப்பை, அஃதாவது கைம்மாற்றுக் கடன்.  பாணி (16) – ஆகுபெயராக கைச் சரட்டைக் குறிக்கின்றது.  The Puranānūru poems written by poets whose names we do not know are 244, 256, 257, 263, 297, 307, 323, 327, 328, 333, 339 and 355.  There are 33 poems in which lines are missing.  புறநானூறு 328 – வரகும் தினையும் உள்ளவை யெல்லாம் இரவன் மாக்களுக்கு ஈயத் தொலைந்தன.  ஊரா (16) – ஊர்ந்து, செய்யா என்னும் வாய்பாட்டு வினையெச்சம்.  எதிர்மறைச் சொல்போல் காணப்படினும் உடன்பாட்டுப் பொருள் தருவது.

Meanings:  நீருள் பட்ட மாரி – rain falling on water, பேர் உறை – heavy drops, மொக்குள் அன்ன – like bubbles, பொகுட்டு விழிக் கண்ண – with eyes like the centers of lotus flowers (seed vessels), கரும் பிடர்த் தலைய – with heads with black necks, பெருஞ்செவிக் குறுமுயல் – small hares with large ears (குறுமுயல் – பண்புத்தொகை), உள்ளூர்க் குறும் புதல் – bushes in town, துள்ளுவன உகளும் – they leap and frolic, தொள்ளை – holes, tunnels, மன்றத்து ஆங்கண் – in the common grounds, in the backyard veranda (மன்றம் –  ஒளவை துரைசாமி உரை – புறந்திண்ணை எனக் கொள்க), படரின் – if you go, உண்க என – stating ‘please eat’, உணரா உயவிற்று – they will be sad that they cannot give you food, ஆயினும் – yet, தங்கினிர் சென்மோ – you stay and then go (மோ – முன்னிலையசை, an expletive of the second person), புலவீர் – O poets, நன்றும் – greatly, சென்றதற் கொண்டு – since you go, மனையோள் விரும்பி – the housewife will desire, வரகும் தினையும் உள்ளவை எல்லாம் – all the common millet and little millet, இரவல் மாக்கள் உணக்கொளத் தீர்ந்தென – she gave it to those in need and since it is over (உண உண்ண என்பதன் விகாரம்), குறித்துமாறு எதிர்ப்பை – what she expected to get from others (குறித்துமாறு – மாறு – ஏதுப் பொருள் (காரணப் பொருள்) உணர்த்தும் ஓர் இடைச்சொல், a particle signifying reason, அத்து சாரியை) பெறாஅமையின் – since she was unable to get (பெறாஅமையின் – அளபெடை), குரல் உணங்கு விதைத் தினை – clusters of dried millet that is set for seeding, உரல்வாய்ப் பெய்து – placing in the bowl of the pounding stone, சிறிது – little, புறப்பட்டன்றோவிலள் – she will not let you leave, தன்னூர் வேட்டக் குடிதொறுங் கூட்டு – assembled in every hunter community in town.. .. …. .. .. .. உடும்பு செய் பாணி – with gloves made with monitor lizard skins, நெடுந்தேர் வல்லரோடு ஊரா – riding on tall chariots with able warriors, வம்பு அணி – covered with cloth, யானை வேந்து தலைவரினும் – even if the kings with elephants comes there, உண்பது மன்னும் அதுவே – that is the same food that they will eat, பரிசில் மன்னும் குருசில் கொண்டதுவே – the leader will give gifts he got from his enemies (மன்னும் – மன், உம் இரண்டும் அசை, கொண்டதுவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 334, பாடியவர்: மதுரைத் தமிழ்க் கூத்தனார், திணை: வாகை, துறை: மூதின் முல்லை – பாடலின் சில பகுதிகள் கிடைக்கவில்லை
காமரு பழனக் கண்பின் அன்ன
தூ மயிர்க் குறுந்தாள் நெடுஞ்செவிக் குறுமுயல்,
புன்தலைச் சிறாஅர் மன்றத்து ஆர்ப்பின்
படப்பு ஒடுங்கும்மே.. .. .. .. பின்பு .. .. ..
.. .. .. .. .. .. னூரே மனையோள்  5
பாணர் ஆர்த்தவும் பரிசிலர் ஓம்பவும்
ஊணொலி அரவமொடு கைதூவாளே,
உயர் மருப்பு யானைப் புகர் முகத்து அணிந்த
பொலம் .. .. .. .. .. .. .. ப்
பரிசில் பரிசிலர்க்கு ஈய,   10
உர வேல் காளையும் கைதூவானே.

Puranānūru 334, Poet: Mathurai Thamizh Koothanār, Thinai: Vākai, Thurai: Moothin Mullai – Parts of this poem are missing
Small hares with pure hair like lovely
korai reeds in ponds, short legs, and
long ears, hide in the haystacks when
children with parched heads raise uproars.
After that……………………..town.
The wife feeds the bard and takes care
of those in need.  The noise of eating
food is heard.  She will not abandon her
duty.  The young warrior with a strong
spear will not abandon his responsibilities.
He will give the gold ornaments worn by
elephants with lifted tusks on their spotted
faces, to those in need.

Notes:  This is the only poem written by this poet.  There are 33 poems in which lines are missing.

Meanings:  காமரு பழனக் கண்பின் அன்ன தூ மயிர் – pure hair like the beautiful elephant grass in the ponds/fields, கண்பின் – Arundo donax, சம்பங்கோரை, (காமர் + மருவும்: காமர் – கா எனக் கடைக்குறைந்து நின்றது, மருவும் – மவ்வீறு சந்தியால் கெட்டு ஈற்றுமிசை உகரம் மெய்யொடுங்கெட்டது, கண்பின் – இன் சாரியை), குறுந்தாள் – short legs, நெடுஞ் செவிக் குறுமுயல் – small hares with long ears (குறுமுயல் – பண்புத்தொகை), புன்தலைச் சிறாஅர் மன்றத்து ஆர்ப்பின் – when children with parched/scanty-haired heads caused uproar in the common grounds (சிறாஅர் – அளபெடை), படப்பு ஒடுங்கும்மே – hide in the hay stacks (செய்யுளோசை நோக்கி மகர ஒற்று விரிந்தது), .. .. .. .. – lost lines, பின்பு – After that, .. .. .. .. .. .. .. .. .. – lost lines, னூரே – the town, மனையோள் பாணர் ஆர்த்தவும் – the woman in the house feeds the bard, பரிசிலர் ஓம்பவும் – takes care of those in need, ஊணொலி அரவமொடு – with the noise of eating food, கைதூவாளே – she will not abandon, உயர் மருப்பு யானைப் புகர் முகத்து அணிந்த பொலம் – the gold worn by the elephants with raised tusks on their spotted faces, .. .. .. .. .. .. .. ப் பரிசில் பரிசிலர்க்கு ஈய – to give gifts to the needy, உர வேல் காளையும் கைதூவானே – the brave young man with strong spear will not abandon (கைதூவானே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 335, பாடியவர்: மாங்குடி கிழார், திணை: வாகை, துறை: மூதின் முல்லை – பாடலின் சில பகுதிகள் கிடைக்கவில்லை
அடலருந் துப்பின் .. .. .. ..
… குரவே தளவே குருந்தே முல்லை யென்று
இந் நான்கு அல்லது பூவும் இல்லை;
கருங்கால் வரகே இருங்கதிர்த் தினையே
சிறு கொடிக் கொள்ளே பொறி கிளர் அவரையொடு  5
இந்நான் கல்லது உணாவும் இல்லை;
துடியன் பாணன் பறையன் கடம்பன் என்று
இந் நான்கல்லது குடியும் இல்லை;
ஒன்னாத் தெவ்வர் முன்னின்று விலங்கி
ஒளிறு ஏந்து மருப்பின் களிறு எறிந்து வீழ்ந்தெனக்  10
கல்லே பரவின் அல்லது,
நெல் உகுத்துப் பரவும் கடவுளும் இலவே.

Puranānūru 335, Poet: Māngudi Kizhār, Thinai: Vākai, Thurai: Moothin Mullai – Parts of this poem are missing
Of strength difficult to overcome………
There are no flowers other than these four
– kuravam, thalavam, kuruntham and mullai,
there are no foods other than these four
– varaku with dark stems, large-eared thinai,
kol on small vines, and spotted avarai beans,
and there are no groups other than these four
– thudi drummers, pānars, parai drummers and
Kadampans. There are no gods, other than the
memorial stones of heroes who blocked enemies,
killed their elephants with lifted, bright tusks
and got killed, to be worshiped with rice showerings!

Notes:  Puranānūru 24, 26, 313, 335, 372 and 396 were written by this poet, who goes by the names Mānkudi Maruthanār, Mathurai Kānchi Pulavar and Mānkudi Kizhār.  This poem explains clearly that there are no classifications in Thamizh Nadu other than among flowers, artists and food.  The four groups of society are obviously not like the four castes of northern India, since there are over 40 professions described in Sangam poetry.  There is no mention or even a hint of caste in the entire Sangam corpus.   Memorial stones were erected for warriors and kings.  Puranānūru poems 221, 223, 232, 260, 261, 263, 264, 265, 329, and 335 have references to memorial stones.  In 222, the poet Pothiyār speaks to the memorial stone of King Kōperunchozhan.  There are 33 poems in which lines are missing.

Meanings:  அடல் அரும் துப்பின் – with strength that is difficult to overcome.. .. .. ….. குரவே – Webera Corymbosa, Bottle Flower Tree, தளவே – Jasminum humile, Golden jasmine, செம்முல்லை, குருந்தே –  wild orange, citrus indica, முல்லை – jasmine, யென்று இந் நான்கு அல்லது பூவும் இல்லை – there are no flowers other than these, கருங்கால் வரகே – common millet with dark-colored stems, இருங்கதிர்த் தினையே – large-eared millet, சிறு கொடிக் கொள்ளே – horse gram that grows on small vines, பொறி கிளர் அவரையொடு – along with spotted avarai beans, Dolichos lablab, இந்நான் கல்லது உணாவும் இல்லை – there is no food other than these four (உணா – உணவு, வு என்ற விகுதி கெட்டு அதற்கு முந்தைய குறில் எழுத்து நீண்டு நெடிலாக மாறியது), துடியன் பாணன் பறையன் கடம்பன் என்று இந்நான் கல்லது குடியும் இல்லை – there are no groups other than these four, thudi drummer, bard, parai drummer and Murukan priest who wears kadampam garlands, ஒன்னாத் தெவ்வர் முன்னின்று விலங்கி – standing in front of enemies and blocking, விலங்கி ஒளிறு ஏந்து மருப்பின் களிறு எறிந்து வீழ்ந்தெனக் கல்லே – the memorial stones for those who killed elephants with bright lifted tusks and got killed, பரவின் – worshipping, அல்லது – other than, நெல் உகுத்துப் பரவும் கடவுளும் இலவே – there are no gods who are worshipped with paddy offerings (இலவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 336, பாடியவர்: பரணர், திணை: காஞ்சி, துறை: மகட்பாற் காஞ்சி
வேட்ட வேந்தனும் வெஞ்சினத்தினனே;
கடவன கழிப்பு இவள் தந்தையும் செய்யான்;
ஒளிறு முகத்து ஏந்திய வீங்கு தொடி மருப்பின்
களிறும் கடி மரம் சேரா; சேர்ந்த
ஒளிறு வேல் மறவரும் வாய் மூழ்த்தனரே;  5
இயவரும் அறியாப் பல் இயம் கறங்க,
அன்னோ, பெரும் பேதுற்றன்று இவ்வருங்கடி மூதூர்;
அறன் இலன் மன்ற தானே, விறன் மலை
வேங்கை வெற்பின் விரிந்த கோங்கின்
முகை வனப்பு ஏந்திய முற்றா இள முலைத்  10
தகை வளர்த்து எடுத்த நகையொடு
பகை வளர்த்து இருந்த இப் பண்பு இல் தாயே.

Puranānūru 336, Poet: Paranar, Thinai: Kānji, Thurai: Makatpāl Kānji
The king with desire is burning with rage, her father
is not performing his duty, the bright-faced elephants
with lifted, large rings are not tied to the protected
trees, warriors carrying bright spears have shut their
mouths, many instruments that even musicians do not
know are played, and sadly, this well protected ancient
city has fallen into despair.  It is sad!

She has no character certainly since she caused this
enmity, the mother who is proud of her daughter’s
beauty, who raised the young woman with young, erect,
tender breasts that are lovely like the buds of
the kōngam trees on the victorious Vēnkai mountains.

Notes:  Poet Parananar wrote Puranānūru poems 4, 63, 141, 142, 144, 145, 336, 341, 343, 348, 352, 354 and 369.  Puranānūru poems 336 – 355 describe situations where young women from ancient clans refuse to marry kings.  கோங்க முகைப்போன்ற முலை:  அகநானூறு 99 – மாண் இழை மகளிர் பூணுடை முலையின் முகை பிணி அவிழ்ந்த கோங்கமொடு, அகநானூறு 240 – கோங்கு முகைத்தன்ன குவி முலை ஆகத்து, குறுந்தொகை 254 – முலை ஏர் மென் முகை அவிழ்ந்த கோங்கின் தலை அலர், கலித்தொகை 56 – முதிர் கோங்கின் முகை என முகம் செய்த குரும்பை எனப் பெயல் துளி முகிழ் எனப் பெருத்த நின் இள முலை, கலித்தொகை 117 – கோங்கின் முதிரா இள முகை ஒப்ப, புறநானூறு 336 – கோங்கின் முகை வனப்பு ஏந்திய முற்றா இள முலை, திருமுருகாற்றுப்படை 34 – தேம் கமழ் மருது இணர் கடுப்ப கோங்கின் குவி முகிழ் இளமுலை, சிறுபாணாற்றுப்படை 25-26 – யாணர்க் கோங்கின் அவிர் முகை எள்ளிப் பூண் அகத்து ஒடுங்கிய வெம்முலை.  மன்ற – மன்றவென் கிளவி தேற்றஞ் செய்யும் (தொல்காப்பியம், இடையியல் 17).

Meanings:  வேட்ட வேந்தனும் – the king who desired, வெஞ்சினத்தினனே – he is filled with great rage (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), கடவன கழிப்பு – doing his duties, இவள் தந்தையும் செய்யான் – her father does not do it, ஒளிறு முகத்து – on the bright faces, ஏந்திய – lifted, வீங்கு தொடி மருப்பின் – with tusks with huge rings, களிறும் – male elephants, கடி மரம் சேரா– elephants are not tied to the sacred/tutelary trees, சேர்ந்த – together, ஒளிறு – bright, வேல் மறவரும் வாய் மூழ்த்தனரே – warriors with spears have shut their mouths (மூழ்த்தனரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), இயவரும் அறியா – even musicians don’t understand, பல் இயம் கறங்க – many instruments are played, அன்னோ – alas, பெரும் பேதுற்றன்று இவ்வருங்கடி மூதூர் – this ancient protected city has fallen into great despair, அறன் இலன் – not fair (அறன் – அறம் என்பதன் போலி), மன்ற – for sure, தானே – தான், ஏ அசைநிலைகள், expletives, விறன் மலை – victorious mountain, வேங்கை வெற்பின் – on Vēngai Mountain, விரிந்த கோங்கின் முகை வனப்பு – pretty like a kōngam bud, Cochlospermum gossypium , ஏந்திய முற்றா இளமுலை – her daughter with lifted tender young breasts (முற்றா இளமுலை – அன்மொழித்தொகை), தகை வளர்த்து எடுத்த நகையொடு – with happiness since she raised her to be beautiful, பகை வளர்த்து இருந்த – caused this enmity, இப் பண்பு இல் தாயே – this mother with no principles (தாயே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 337, பாடியவர்: கபிலர், திணை: காஞ்சி, துறை: மகட்பாற் காஞ்சி – பாடலின் சில பகுதிகள் கிடைக்கவில்லை
ஆர்கலியினனே சோணாட்டு அண்ணல்;
கவிகை மண் ஆள் செல்வர் ஆயினும்,
வாள் வலத்து ஒழியப் பாடிச் சென்றாஅர்,
வரல்தோறு அகம் மலர, . .. .. .. ..
ஈதல் ஆனா இலங்கு தொடித் தடக்கைப்  5
பாரி பறம்பின் பனிச் சுனை போலக்,
காண்டற்கு அரியளாகி மாண்ட
பெண்மை நிறைந்த பொலிவொடு, மண்ணிய
துகில் விரி கடுப்ப நுடங்கித் தண்ணென
அகில் ஆர் நறும் புகை ஐது சென்று அடங்கிய  10
கபில நெடுநகர்க் கமழும் நாற்றமொடு,
மனைச் செறிந்தனளே வாணுதல், இனியே
அற்றன்று ஆகலின், தெற்றெனப் போற்றிக்,
காய் நெல் கவளம் தீற்றிக் காவுதொறும்
கடுங்கண் யானை காப்பனர் அன்றி,  15
வருதல் ஆனார் வேந்தர்; தன் ஐயர்
பொரு சமம் கடந்த உருகெழு நெடுவேல்
குருதி பற்றிய வெருவரு தலையர்;
மற்று இவர் மறனும் இற்றால் தெற்றென
யார் ஆகுவர் கொல் தாமே, நேரிழை  20
உருத்த பல் சுணங்கு அணிந்த
மருப்பு இள வன முலை ஞெமுக்குவோரே?

Puranānūru 337, Poet: Kapilar, Thinai: Kānji, Thurai: Makatpāl Kānji – Parts of this poem are missing
The Chozha king is filled with rage.
His hands are charitable.  Even though
he rules the land, he gives unending gifts
with a full heart to those who go to him
without swords held with strength, singing,
……. large hands with glittering bracelets.

The young woman with glowing forehead and
shining feminine esteem, difficult to see like
the cool springs of Pāri’s Parampu mountain,
is hiding in her brown mansion filled with
delicately moving fragrant smoke of akil wood.
She trembles like a fine washed cloth hung to dry.

Kings keep coming, and their harsh elephants
kept in each grove are fed rice balls by their
keepers.  Her fierce brothers with battle victories
lift their long spears, their heads smeared with
blood.  Because of their martial courage, who will
be the one to press the young breasts of the
young woman with fine jewels and a few pallor
spots, pretty like the tusks of elephants?

Notes:  Kapilar wrote Puranānūru 8, 14, 105-111, 113-124, 143, 200-202, 236, 337 and 347.  There are 33 poems in which lines are missing.  பறம்பு மலையின் சுனை:  அகநானூறு 78 –  கடும் பரிப் புரவிக் கைவண் பாரி தீம் பெரும் பைஞ்சுனை, குறுந்தொகை 196 – பாரி பறம்பின் பனிச் சுனைத் தெண்ணீர், புறநானூறு 109 – வானத்து மீன் கண் அற்று அதன் சுனையே, புறநானூறு 116 – தீ நீர்ப் பெருங்குண்டு சுனை, புறநானூறு 176 – பாரி பறம்பின் பனிச் சுனைத் தெண்ணீர், புறநானூறு 337 – பாரி பறம்பின் பனிச் சுனை.  வாள் – வாள் ஒளி ஆகும் (தொல்காப்பியம் உரியியல் 71).  தட – தடவும் கயவும் நளியும் பெருமை (தொல்காப்பியம், உரியியல் 24).

Meanings:  ஆர்கலியினனே சோணாட்டு அண்ணல் – the Chozha king raises his voice in uproar (ஆர்கலியினனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive, சோணாடு – சோழ நாடு என்பதன் மரூஉ), கவிகை – charitable hands (கவிகை – வினைத்தொகை, elliptical compound in which a verbal root forms the first component), மண் ஆள் செல்வர் ஆயினும் – even though wealthy and rule land, வாள் வலத்து ஒழிய – without their swords that are held with strength, பாடிச் சென்றாஅர் – to those who sang and went (சென்றாஅர் – அளபெடை), வரல்தோறு – when they came, அகம் மலர – with a full heart. .. .. .. .. ஈதல் ஆனா – gives unending, இலங்கு தொடித் தடக்கை – large hands with bracelets, பாரி பறம்பின் பனிச் சுனை போல – like the cold springs of Parampu mountain of Pāri, காண்டற்கு அரியளாகி – she has become difficult to see, மாண்ட பெண்மை நிறைந்த பொலிவொடு – with feminine esteem, மண்ணிய துகில் விரி கடுப்ப – like washed spread cloth (கடுப்ப – உவம உருபு, a comparison word), நுடங்கி – tremble/sway, தண்ணென – in a cool manner, அகில் ஆர் நறும் புகை – fragrant smoke filled with akil scent, Eaglewood, ஐது சென்று – went delicately, அடங்கிய – contained, is there, கபில – brown, நெடுநகர்க் கமழும் நாற்றமொடு – with fragrance in the large house, மனைச் செறிந்தனளே – she is hiding inside the house (செறிந்தனளே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), வாள் நுதல் – the woman with bright forehead (அன்மொழித்தொகை), இனியே – now (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), அற்றன்று ஆகலின் – since this not the place, since this is not the opportunity (to attain her), தெற்றெனப் போற்றி – knowing clearly they will come, காய் நெல் கவளம் தீற்றி – fed them rice balls, காவுதொறும் – in the groves, கடுங்கண் யானை காப்பனர் – the keepers of fierce elephants, அன்றி – other than that, வருதல் ஆனார் – they keep coming, they do not stop coming, வேந்தர் – the kings, தன் ஐயர் – her brothers, பொரு சமம் கடந்த – won in harsh battles, உருகெழு நெடுவேல் – holding fierce long spears, குருதி பற்றிய – with blood, வெருவரு தலையர் – her fierce-headed brothers, மற்று இவர் மறனும் – also their bravery, இற்று – is of that nature, ஆல் – அசைநிலை, தெற்றென – clearly, யார் ஆகுவர் கொல் தாமே – who will it be, தாமே – தாம், ஏ அசைநிலைகள், expletives, நேரிழை – the woman with perfect jewels (அன்மொழித்தொகை), உருத்த பல் சுணங்கு அணிந்த with few pallor spots (உருத்த – உருவம் கொண்ட), மருப்பு – tusks of elephants, இள வன முலை ஞெமுக்குவோரே – the man who presses the young beautiful breasts (ஞெமுக்குவோரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 338, பாடியவர்: குன்றூர் கிழார் மகனார், திணை: காஞ்சி துறை: மகட்பாற் காஞ்சி
ஏர் பரந்த வயல், நீர் பரந்த செறுவின்,
நெல் மலிந்த மனைப் பொன் மலிந்த மறுகின்,
படுவண்டு ஆர்க்கும் பன் மலர்க் காவின்,
நெடுவேள் ஆதன் போந்தை அன்ன
பெருஞ் சீர் அருங்கொண்டியளே; கருஞ்சினை  5
வேம்பும் ஆரும் போந்தையும் மூன்றும்
மலைந்த சென்னியர், அணிந்த வில்லர்,
கொற்ற வேந்தர் வரினும், தன் தக
வணங்கார்க்கு ஈகுவன் அல்லன், வண் தோட்டுப்
பிணங்கு கதிர்க் கழனி நாப்பண் ஏமுற்று  10
உணங்கு கலன் ஆழியின் தோன்றும்,
ஓர் எயில் மன்னன் ஒரு மடமகளே.

Puranānūru 338, Poet: Kundrur Kizhār Makanār, Thinai: Kānji, Thurai: Makatpāl Kānji
Like Pōnthai city of Neduvēl Āthan, with wide,
plowed watery fields, houses filled with rice paddy,
streets with gold, and groves with swarming bees buzzing
on many flowers, she has great wealth.

If the three great victorious kings, wearing on their heads
strands of neem, āthi and palm come with bows, but do
not pay homage to him, he will not give his naive daughter,
the king of a city with fields with thick blades of grass
and tangled spears of grains, amidst which is a fort with
a single wall, which appears like a dry ship tied on a seashore.

Notes:  The father of the young girl in this poem is the king of a city.  This is the only poem written by this poet.  However, he could be the same poet with the name Kundrūr Kizhār Makanār Kannathanār, who wrote Natrinai 332.  

Meanings:  ஏர் பரந்த வயல் – plowed wide fields, நீர் பரந்த செறுவின் – with water spread fields, நெல் மலிந்த மனை – houses with abundant rice paddy, பொன் மலிந்த மறுகின் – with streets with abundant gold, படுவண்டு ஆர்க்கும் பன் மலர்க் காவின் – with groves where swarming bees buzz on many flowers, நெடுவேள் ஆதன் போந்தை அன்ன – like Pōnthai city of Neduvēl Āthan, பெருஞ் சீர் அருங்கொண்டியளே – she has great wealth, she possesses great traits (அருங்கொண்டியளே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), கருஞ்சினை வேம்பும் – and neem flowers from black branches, Azadirachta indica, ஆரும் – and Āthi flowers, bauhinia flowers, போந்தையும் – and palmyra palm leaves, Borassus flabellifer, மூன்றும் மலைந்த சென்னியர் அணிந்த வில்லர் – men carrying bows wearing these three on their heads, கொற்ற வேந்தர் வரினும் – even if the victorious kings come, தன் தக – தன் தகுதிக்கு ஏற்ப, according to his status, வணங்கார்க்கு – to those who don’t bow to him, ஈகுவன் அல்லன் – he will not yield, வண் தோட்டு – with thick blades of grass, பிணங்கு கதிர்க் கழனி நாப்பண் – amidst fields with tangled spears of grain, ஏமுற்று – tied, உணங்கு கலன் – dry ship, ஆழியின் – like the ocean, on the seashore (ஆழியின் – இன் ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு, ஒப்புப் பொருளில் வந்தது), தோன்றும் – appearing, ஓர் எயில் மன்னன் ஒரு மடமகளே – the naive daughter of a king with a fort with a single surrounding wall (மடமகளே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 339, பாடியவர்: பெயர் தெரிந்திலது, திணை: காஞ்சி, துறை: மகட்பாற் காஞ்சி – பாடலின் சில பகுதிகள் கிடைக்கவில்லை
வியன் புலம் படர்ந்த பல் ஆ நெடு ஏறு
மடலை மாண் நிழல் அசைவிடக், கோவலர்
வீ ததை முல்லைப் பூப்பறிக்குந்து;
குறுங்கோல் எறிந்த நெடுஞ்செவிக் குறுமுயல்
நெடுநீர்ப் பரப்பின் வாளையொடு உகளுந்து;  5
தொடலை அல்குல் தொடித் தோள் மகளிர்
கடல் ஆடிக் கயம் பாய்ந்து,
கழி நெய்தல் பூக் குறூஉந்து;
பைந்தழை துயல்வருஞ் செறு விறல்
.. .. .. .. .. . . ..கலத்தின்  10
வளர வேண்டும் அவளே என்றும்
ஆரமர் உழப்பதும் அமர் இயளாகி,
முறஞ்செவி யானை வேந்தர்
மறங்கெழு நெஞ்சம் கொண்டு ஒளித்தோளே.

Puranānūru 339, Poet: Unknown, Thinai: Kānji, Thurai: Makatpāl Kānji – Parts of this poem are missing
On the vast spread land, where huge bulls with many cows
chew their cud and rest in the dense shade of flowering trees
and cattle herders pluck mullai flowers that grow densely,
small long-eared hares, when attacked with little sticks,
leap like vālai fish that leap in deep ponds, and women with
strands on their loins and bangles on their arms play in the
ocean,then leap into a reservoir, and gather waterlilies by the
salt pans, their garments of green leaves swaying in the field.
She must grow like a jewel.  Wishing for harsh battles,
she has hid the brave hearts of courageous kings, owners
of elephants with ears as large as winnowing pans.

Notes:  The Puranānūru poems written by poets whose names we do not know are 244, 256, 257, 263, 297, 307, 323, 327, 328, 333, 339 and 355.  There are 33 poems in which lines are missing.  யானையின் முறம் போன்ற செவி – நற்றிணை 376 புறநானூறு 339, நற்றிணை 376, கலித்தொகை 52 – முறஞ்செவி யானை, கலித்தொகை 42 – முறஞ்செவி வாரணம்.   குறுங்கோல் எறிந்த நெடுஞ்செவிக் குறுமுயல் (4) – ஒளவை துரைசாமி உரை – குறுகிய கோலால் எறியப்பட்ட நெடிய காதுகளையுடைய சிறுமுயல், எறியப்பட்ட = அடிக்கப்பட்ட, தாக்கப்பட்ட.  நெடுநீர்ப் பரப்பின் வாளையொடு உகளுந்து (5) – ஒளவை துரைசாமி உரை – ஆழ்ந்த நீர்நிலையில் உள்ள வாளை மீன்களோடு ஒப்பத் துள்ளித் தாவும், குறுமுயல் கரையிடத்துத் தாவியோட நீர் நிலையில் வாளைமீன் உகள.  உந்து (பறிக்குந்து) – உம் உந்தாகும் இடனுமார் உண்டே (தொல்காப்பியம், இடையியல் 44).

Meanings:  வியன் புலம் படர்ந்த – spread on the wide land, பல் ஆ – many cows, நெடு ஏறு – tall bull, மடலை – trees with flowers, மாண் நிழல் அசைவிட – chewing cud in the dense shade, கோவலர் – cow herders, வீ ததை முல்லைப் பூப் பறிக்குந்து – they pluck jasmine flowers that grow densely (பறிக்குந்து – செய்யுமென் வினையிடத்து உம் உந்தாயிற்று), குறுங்கோல் எறிந்த – attacked by small sticks, நெடுஞ்செவிக் குறுமுயல் – small hares with long ears (குறுமுயல் – பண்புத்தொகை), நெடுநீர்ப் பரப்பின் வாளையொடு உகளுந்து – they leap like scabbard fish that leap in deep water, Trichiurus haumela (உகளுந்து – செய்யுமென் வினையிடத்து உம் உந்தாயிற்று), தொடலை அல்குல் – with garland on their loins, தொடித் தோள் மகளிர் – women with bangles on their arms, கடல் ஆடிக் கயம் பாய்ந்து – playing in the ocean and jump into the pond, கழி நெய்தல் பூக்குறூஉந்து – they pluck waterlilies from brackish waters (குறூஉந்து – அளபெடை, செய்யுமென் வினையிடத்து உம் உந்தாயிற்று), பைந்தழை துயல்வரும் – their leaf clothes sway, செறு – field, விறல் – victorious, ……………….. கலத்தின் வளர வேண்டும் அவளே – she must grow like a jewel, என்றும் – always, ஆர் அமர் உழப்பதும் அமர் இயளாகி – desiring harsh battles on her behalf, முறம் செவி யானை வேந்தர் மறங்கெழு நெஞ்சம் கொண்டு ஒளித்தோளே – the one who has hid the hearts of courageous kings with elephants with ears as large as winnowing pans (ஒளித்தோளே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 340, பாடியவர்: அள்ளூர் நன்முல்லையார், திணை: காஞ்சி, துறை: மகட்பாற் காஞ்சி – பாடலின் சில பகுதிகள் கிடைக்கவில்லை
அணித் தழை நுடங்க ஓடி மணிப் பொறிக்
குரலம் குன்றி கொள்ளும் இளையோள்
மாமகள் .. .. .. .. .. ..
.. .. .. ..லென வினவுதி கேள் நீ
எடுப்பவெ .. .. .. .. .. .. ..  5
.. .. .. .. .. மைந்தர் தந்தை
இரும்பனை அன்ன பெருங்கை யானை
கரந்தை அம் செறுவின் பெயர்க்கும்
பெருந்தகை மன்னர்க்கு வரைந்திருந்தனனே.

Puranānūru 340, Poet: Allūr Nanmullaiyār, Thinai: Kānji, Thurai: Makatpāl Kānji – Parts of this poem are missing
Her leaf garments swaying, she runs and collects clusters
of spotted kundri seeds with gem-like spots, the young
woman……..If you ask me who is she, listen, they should
advance for battles……….the father of those warriors has
designs for a king with great esteem, one who brings
down elephants with large trunks like huge palmyra
trunks, in lovely fields with karanthai plants.

Notes:  Puranānūru 306 and 340 were written by this female poet.   There are 33 poems in which lines are missing.

Meanings:  அணித் தழை நுடங்க – her leaf garment swaying, ஓடி – she runs, மணிப் பொறிக் குரலம் குன்றி கொள்ளும் – collects clusters of spotted kundri seeds with gem like eyes, Crab eye seeds, Abrus precatoris, இளையோள் – young woman, மா மகள் – fine daughter of.. .. .. .. .. .. .. .. .. ..லென வினவுதி – if you ask (வினவுதி – முன்னிலை வினைமுற்று), கேள் நீ – you listen, எடுப்பவெ – if they start battles.. .. .. .. .. .. …. .. .. .. .. மைந்தர் தந்தை – father of strong men/sons, இரும் பனை அன்ன பெருங்கை யானை – elephant with big trunks like dark/large palmyra, Borassus flabellifer, கரந்தை அம் செறுவின் – in beautiful fields with karanthai, Globe thistle, or fragrant basil, பெயர்க்கும் – bring down, பெருந்தகை மன்னர்க்கு வரைந்திருந்தனனே – has designs for his daughter’s marriage with a greatly esteemed king (வரைந்திருந்தனனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 341, பாடியவர்: பரணர், திணை: காஞ்சி, துறை: மகட்பாற் காஞ்சி – பாடலின் சில பகுதிகள் கிடைக்கவில்லை
வேந்து குறையுறவுங் கொடாஅன், ஏந்து கோட்டு
அம் பூந் தொடலை அணித் தழை அல்குல்
செம் பொறிச் சிலம்பின் இளையோள் தந்தை,
எழுவிட்டு அமைத்த திண் நிலைக் கதவின்
அனர மண் இஞ்சி நாட் கொடி நுடங்கும்  5
.. .. .. . .. .. … .. .. .. ..
புலிக் கணத்து அன்ன கடுங்கண் சுற்றமொடு,
மாற்றம் மாறான் மறலிய சினத்தன்
பூக்கோள் என ஏஎய்க் கயம் புக்கனனே,
விளங்கு இழைப் பொலிந்த வேளா மெல்லியல்,  10
சுணங்கணி வன முலை அவளொடு நாளை
மணம் புகு வைகல் ஆகுதல் ஒன்றோ,
ஆரமர் உழக்கிய மறம் கிளர் முன்பின்
நீள் இலை எஃகம் மறுத்த உடம்பொடு
வாரா உலகம் புகுதல் ஒன்று எனப்  15
படைதொட்டனனே குருசில், ஆயிடைக்
களிறு பொரக் கலங்கிய தண் கயம் போலப்
பெருங்கவின் இழப்பது கொல்லோ
மென் புனல் வைப்பின் இத்தண் பணை ஊரே.

Puranānūru 341, Poet: Paranar, Thinai: Kānji, Thurai: Makatpāl Kānji – Parts of this poem are missing
The father of the young woman with pretty flower strands
on her lifted loins, leaves tied on her waist, and red
dots on her anklets, will not give her to the king, even
though he begs for her.  Sturdy gate with cross bars,
compacted clay walls and flags fly……………..

With warriors as fierce as tigers, he will not be false
to his vow.  Filled with rage, he ordered his warriors to
wear flowers entered a pond to bathe. The brave man said,
“Tomorrow I will marry that delicate young woman with fine
jewels, and spots on her pretty breasts, whom no man has
had,  who is yielding by nature, or, I will go to the world from
which no one returns, my body scarred by the long blades
of spears in a harsh battle fought with great strength.”
The cool fertile city by the river will lose its great beauty
like a cool pond ruined by warring bull elephants.

Notes:  Poet Parananar wrote Puranānūru poems 4, 63, 141, 142, 144, 145, 336, 341, 343, 348, 352, 354 and 369.   There are 33 poems in which lines are missing.  There are 33 poems in which lines are missing.  செம்பொறிச் சிலம்பின் (3) – ஒளவை துரைசாமி உரை – செவ்விய பொறிகள் பொறிக்கப்பட்ட சிலம்பினையுமுடைய, பதிற்றுப்பத்து 53-6- ஒளவை துரைசாமி உரை – செவ்விய மூட்டுவாய் அமைந்த சிலம்பும், அருள் அம்பலவாணர் உரை – செவ்விய மூட்டுவாயையுடைய சிலம்பொடு.

Meanings:  வேந்து குறையுறவுங் கொடாஅன் – he will not give even though the king begs (கொடாஅன் – அளபெடை), ஏந்து கோட்டு – lifted sides, அம் பூந் தொடலை – beautiful flower garland, அணித் தழை அல்குல் – loins covered with strands, செம் பொறிச் சிலம்பின் – with anklets with red dots, anklets with perfect clasps, இளையோள் – the young girl, தந்தை – father, எழுவிட்டு அமைத்த திண் நிலைக் கதவின் – with tall strong doors blocked with cross bars, அனர மண் இஞ்சி நாட் கொடி நுடங்கும் – flags fly on the compacted clay walls.. .. .. . .. .. … .. .. .. ..புலிக் கணத்து அன்ன கடுங்கண் சுற்றமொடு – with harsh warriors who are like a group of tigers (கணத்து – கணம், அத்து சாரியை), மாற்றம் மாறான் – he will not change, he will be truthful to his vow, மறலிய – differing, enmity, சினத்தன் – an angry man, பூக்கோள் என ஏஎய் – ordered to them to receive the flowers (ஏஎய் – அளபெடை), கயம் புக்கனனே – he entered a pond to bathe, விளங்கு இழைப் பொலிந்த – splendid with bright jewels, வேளா மெல்லியல் – delicate unmarried young woman, சுணங்கணி வன முலை – pretty breasts with pallor spots, அவளொடு நாளை மணம் புகு வைகல் ஆகுதல் ஒன்றோ – I will marry her certainly tomorrow (ஒன்றோ – ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive), ஆர் அமர் உழக்கிய மறம் கிளர் முன்பின் – with great strength in a harsh battle, நீள் இலை எஃகம் மறுத்த உடம்பொடு – with a body with scars of spears with long blades, வாரா உலகம் புகுதல் ஒன்று – I will enter the world from which I cannot return, என – thus, படை தொட்டனனே- he touched his weapons, he started war (தொட்டனனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), குருசில் – the king, ஆயிடை – there, களிறு பொரக் கலங்கிய தண் கயம் போல – like a pond muddied by warring elephants, பெருங்கவின் இழப்பது கொல்லோ மென் புனல் வைப்பின் இத் தண் பணை ஊரே – it appears that this cool town with fields and river will lose its great beauty (கொல்லோ – ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive, ஊரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 342, பாடியவர்: அரிசில் கிழார், திணை: காஞ்சி, துறை: மகட்பாற் காஞ்சி
கானக் காக்கைக் கலிச்சிறகு ஏய்க்கும்
மயிலைக் கண்ணிப் பெருந்தோள் குறுமகள்,
ஏனோர் மகள் கொல் இவள் என விதுப்புற்று
என்னொடு வினவும் வென் வேல் நெடுந்தகை!
திரு நயத்தக்க பண்பின் இவள் நலனே  5
பொருநர்க்கு அல்லது பிறர்க்கு ஆகாதே;
பைங்கால் கொக்கின் பகுவாய்ப் பிள்ளை
மென் சேற்று அடைகரை மேய்ந்து உண்ட தன்பின்,
ஆரல் ஈன்ற ஐயவி முட்டை,
கூர்நல் இறவின் பிள்ளையொடு பெறூஉம்,  10
தண் பணைக் கிழவன் இவள் தந்தையும்; வேந்தரும்
பெறாஅமையின் பேரமர் செய்தலின்,
கழி பிணம் பிறங்கு போர்பு அழி களிறு எருதா,
வாள் தக வைகலும் உழக்கும்
மாட்சியவர் இவள் தன்னைமாரே.  15

Puranānūru 342, Poet: Arisil Kizhār, Thinai: Kānji, Thurai: Makatpāl Kānji
Noble man with a victorious spear!  You ask me
whether she is the daughter of anyone other than
a warrior, the one with shoulders with jasmine
strands that are elegant like the feathers of forest
crows, her beauty desirable to Thirumakal.

She is for a warrior and no one else.  Her father
is the lord of cool land where a young stork
with a gaping mouth and yellow legs searches
for food on the soft mud on the shores and then
eats eggs of eels, tiny like white mustard, and
the young ones of fine shrimp.

Since they cannot get her, kings have started great
wars.  Her brothers of esteem will pile corpses in
tall heaps and plow them daily with battle
elephants as their bulls.

Notes:  This poet who came from a town called Arisil, wrote Puranānūru 146, 230, 281, 285, 300, 304 and 342.  போர்பு அழி களிறு: புறநானூறு 342 – கழி பிணம் பிறங்கு போர்பு அழி களிறு எருதா வாள் தக வைகலும் உழக்கும் மாட்சியவர், புறநானூறு 370 – படுபிணப் பல் போர்பு அழிய வாங்கி எருது களிறாக வாள் மடல் ஓச்சி அதரி திரித்த ஆள் உகு கடாவின், புறநானூறு 371- குறைத்தலைப் படுபிணன் எதிரப் போர்பு அழித்து யானை எருத்தின் வாள் மடல் ஓச்சி அதரி திரித்த ஆள் உகு கடாவின்.

Meanings:  கானக் காக்கைக் கலிச் சிறகு ஏய்க்கும் – like the flourishing/splendid wings of forest crows, மயிலைக் கண்ணிப் பெருந்தோள் – large shoulders with jasmine strand, இருவாட்சி, Tuscan jasmine, குறுமகள் – the young woman, ஏனோர் மகள் கொல் இவள் என விதுப்புற்று என்னொடு வினவும் – you ask me with desire whether she is the daughter of anyone other than a warrior, வென் வேல் நெடுந்தகை – great man with victorious spear, திரு நயத்தக்க பண்பின் இவள் நலனே – her beauty merits the desire of Thirumakal/Lakshmi, பொருநர்க்கு அல்லது பிறர்க்கு ஆகாதே – she is for no one except warriors (ஆகாதே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), பைங்கால் கொக்கின் பகுவாய்ப் பிள்ளை – young of a stork/crane with yellow legs that has a gaping mouth, மென் சேற்று அடைகரை மேய்ந்து உண்டதன் பின் – after feeding on the shore with soft mud, ஆரல் ஈன்ற ஐயவி முட்டை – mustard-like tiny eggs of eels, Brassica alba, கூர்நல் இறவின் பிள்ளையொடு பெறூஉம் – it gets the young ones of very fine shrimp (பெறூஉம் – அளபெடை), தண் பணைக் கிழவன் – the lord of cool land, இவள் தந்தையும் – her father, வேந்தரும் பெறாஅமையின் பேரமர் செய்தலின் – since the kings start great wars since they cannot get her (பெறாஅமையின் – அளபெடை), கழி பிணம் பிறங்கு போர்பு – corpses in tall heaps (like haystacks), அழி களிறு எருதா வாள் தக வைகலும் உழக்கும் – they plow daily the heap with battle elephants as their bulls (read as களிறு அழி எருதா), மாட்சியவர் இவள் தன் ஐமாரே – her brothers are of esteemed nature (ஐமாரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 343, பாடியவர்: பரணர், திணை: காஞ்சி, துறை: மகட்பாற் காஞ்சி
மீன் நொடுத்து நெல் குவைஇ
மிசை அம்பியின் மனை மறுக்குந்து,
மனைக் குவைஇய கறி மூடையால்
கலிச் சும்மைய கரை கலக்குறுந்து,
கலம் தந்த பொற் பரிசம்  5
கழித் தோணியால் கரை சேர்க்குந்து,
மலைத் தாரமும் கடல் தாரமும்
தலைப் பெய்து வருநர்க்கு ஈயும்,
புனல் அம் கள்ளின் பொலந்தார்க் குட்டுவன்
முழங்கு கடல் முழவின் முசிறி அன்ன,  10
நலஞ் சால் விழுப் பொருள் பணிந்து கொடுப்பினும்,
புரையர் அல்லோர் வரையலள் இவள் எனத்
தந்தையும் கொடாஅன், ஆயின் வந்தோர்
வாய்ப்பட இறுத்த ஏணி ஆயிடை
வருந்தின்று கொல்லோ தானே, பருந்து உயிர்த்து  15
இடை மதில் சேக்கும் புரிசைப்
படை மயங்கு ஆரிடை நெடு நல் ஊரே?

Puranānūru 343, Poet: Paranar, Thinai: Kānji, Thurai: Makatpāl Kānji
She will not agree if someone is unworthy of her,
even if they came humbly with abundant fine gifts,
precious like Musiri of Kuttuvan with a gold garland,
where the ocean roars like drums, paddy traded for
fish is heaped on boats making houses and boats look
the same, and black pepper sacks heaped in houses make
them appear like the uproarious ocean shores, gold wares
from ships are brought to the shore by boats through
backwaters, and the king gives precious things from
the mountain and ocean to those who come, and liquor
is abundant like water.  Also, her father will not give her
in marriage.

Will they suffer thinking about the war, the ladders that
have been placed firmly to force the way in,
as kites rest on the tall wall, and the difficult paths to
the town are protected by warriors with weapons?

Notes:  Poet Parananar wrote Puranānūru poems 4, 63, 141, 142, 144, 145, 336, 341, 343, 348, 352, 354 and 369.  விழு (விழுமம்) – விழுமம் சீர்மையும் சிறப்பும் இடும்பையும் (தொல்காப்பியம் உரியியல் 57).  உந்து (மறுக்குந்து, கலக்குறுந்து, சேர்க்குந்து) – உம் உந்தாகும் இடனுமார் உண்டே (தொல்காப்பியம், இடையியல் 44).

Meanings:  மீன் நொடுத்து – selling fish, நெல் குவைஇ – paddy heaped (குவைஇ – அளபெடை), மிசை அம்பியின் – on boats, மனை மறுக்குந்து – confusing that they are houses (மறுக்குந்து – மறுகச்செய்யும், கலங்கச்செய்யும், உம் ஈற்றுப் பெயரெச்சம் உந்து ஆயிற்று), மனைக் குவைஇய கறி மூடையால் – with the heaps of sacks of black pepper in the houses (குவைஇய – அளபெடை), கலிச் சும்மைய கரை கலக்குறுந்து – confusing like the uproarious ocean shores (கலக்குறுந்து – கலக்கும், உம் ஈற்றுப் பெயரெச்சம் உந்து ஆயிற்று), கலம் தந்த பொற் பரிசம் – the gold wares from the ships, கழித் தோணியால் கரை சேர்க்குந்து – brought them to the shore by small boats from the backwaters (சேர்க்குந்து – சேர்க்கும், உம் ஈற்றுப் பெயரெச்சம் உந்து ஆயிற்று), மலைத் தாரமும் கடல் தாரமும் – precious things from the mountains and ocean, தலைப் பெய்து – mixed, வருநர்க்கு ஈயும் – giving to those who come, புனல் அம் கள்ளின் – with liquor that is in abundance like water, பொலந்தார்க் குட்டுவன் – Chera king with a gold garland, முழங்கு கடல் முழவின் முசிறி அன்ன – like Musiri city where the ocean roars like drums, நலஞ்சால் விழுப் பொருள் பணிந்து கொடுப்பினும் – even if given greatly esteemed gifts were given humbly, புரையர் அல்லோர் – other than great men, வரையலள் இவள் – she will not marry, எனத் தந்தையும் கொடாஅன் – her father will not give her (கொடாஅன் – இசை நிறை அளபெடை), ஆயின் வந்தோர் – so those who came, வாய்ப்பட – to enter, இறுத்த ஏணி – the ladders that are placed tightly (to enter), ஆயிடை வருந்தின்று கொல்லோ – will they  suffer (கொல்லோ – ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive), தானே – தான், ஏ அசைநிலைகள், expletives, பருந்து உயிர்த்து இடை மதில் சேக்கும் புரிசை – kites rest on the tall walls (உயிர்த்து – இளைப்பாறி), படை மயங்கு ஆரிடை – on the harsh paths protected by warriors with weapons, நெடு நல் ஊரே – huge good town (ஊரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 344, பாடியவர்: அண்டர் நடும் கல்லினார், திணை: காஞ்சி, துறை: மகட்பாற் காஞ்சி – பாடலின் சில பகுதிகள் கிடைக்கவில்லை
செந்நெல் உண்ட பைந்தோட்டு மஞ்ஞை,
செறி வளை மகளிர் ஓப்பலின் பறந்தெழுந்து,
துறை நணி மருதத்து இறுக்கும் ஊரொடு,
நிறை சால் விழுப் பொருள் தருதல் ஒன்றோ,
புகைபடு கூர் எரி பரப்பிப் பகை செய்து  5
பண்பு இல் ஆண்மை தருதல் ஒன்றோ
இரண்டினுள் ஒன்று ஆகாமையோ அரிதே,
காஞ்சிப் பனி முறி ஆரங்கண்ணி. . .
கணி மேவந்தவள் அல்குல் அவ்வரியே.

Puranānūru 344, Poet: Andar Nadum Kallinār, Thinai: Kānji, Thurai: Makatpāl Kānji – Parts of this poem are missing
It will be one of the two!

Either they will offer abundant wealth
along with towns where peacocks with
pretty feathers, that ate red paddy, are
chased by women wearing stacked
bangles, and they rise up and fly to
marutham trees on the shores and rest,

or spread hostile fire and smoke
with enmity and fight without principles,
because of the young woman wearing a
garland with cool, tender kānji leaves and
sandalwood……pretty lines on her loins of
the woman who desires vēngai tree pollen.

Notes:  This poet wrote Puranānūru poems 283, 344 and 345.  He acquired this name since he wrote about a memorial stone that were erected by cattle herders, for a warrior who fought and died protecting their cattle.   The word அண்டர் means cattle herder. There are 33 poems in which lines are missing.   விழு (விழுமம்) – விழுமம் சீர்மையும் சிறப்பும் இடும்பையும் (தொல்காப்பியம் உரியியல் 57).   கணி (9) – குறிஞ்சி நிலத்தில் தினையைக் கொய்யும் காலத்தை அறிவிப்பதுபோல அவ்வேளையில் வேங்கை மரங்கள் மலர்களை வெளிப்படுத்துவதால், அவற்றை சோதிடம் கூறவல்ல மரங்கள் எனக் குறித்தனர்.  அரும்பு அவிழ்ந்த கணிவாய் வேங்கை (நற்றிணை – 373).  ஒளவை துரைசாமி உரை – வேங்கையின் நுண்ணிய தாதினை அப்பிக் கொள்வதில் இளமகளிர்க்கு விருப்பு மிகுதியாதல்பற்றி ‘வேங்கை மேவந்தவள்’ என்றார்.

Meanings:  செந்நெல் உண்ட – ate red paddy, ate fine paddy, பைந்தோட்டு மஞ்ஞை – peacock with pretty feathers, peacocks with bright feathers, செறி வளை மகளிர் ஓப்பலின் – since they are chased by women with stacked bangles, பறந்து எழுந்து – rise and fly, துறை நணி மருதத்து இறுக்கும் – go to marutham trees on the shore and stay, Arjuna Tree, Terminalia arjuna, ஊரொடு – along with towns, நிறை சால் விழுப் பொருள் தருதல் ஒன்றோ – one is to give abundant precious things (ஒன்றோ – ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive), புகைபடு கூர் எரி பரப்பிப் பகை செய்து பண்பு இல் ஆண்மை தருதல் ஒன்றோ – one is to spread hostile fire and smoke and fight without principles/character (ஒன்றோ – ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive), இரண்டினுள் ஒன்று ஆகாமையோ அரிதே – it will be rare if it is not one of these two (ஆகாமையோ – ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive, அரிதே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), காஞ்சிப் பனி முறி – cool portia tender leaves, பூவரச மரம், Thespesia populnea ஆரங்கண்ணி – bauhinia garland, sandalwood garland, . . . – missing words, கணி – pollen of vēngai flowers, Pterocarpus marsupium, Kino tree  flowers (ஆகுபெயர் வேங்கைத் தாதிற்கு), மேவந்தவள் – she desires, அல்குல் – loins, அவ்வரியே – pretty lines (வரியே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 345, பாடியவர்: அண்டர் நடும் கல்லினார், திணை: காஞ்சி, துறை: மகட்பாற் காஞ்சி
களிறு அணைப்பக் கலங்கின காஅ;
தேர் ஓடத் துகள் கெழுமின தெருவு;
மா மறுகலின் மயக்குற்றன வழி;
கலம் கழாஅலின் துறை கலக்குற்றன;
தெறல் மறவர் இறை கூர்தலின்,  5
பொறை மலிந்து நிலன் நெளிய,
வந்தோர் பலரே வம்ப வேந்தர்,
பிடி உயிர்ப்பன்ன கை கவர் இரும்பின்
ஓவு உறழ் இரும் புறம் காவல் கண்ணிக்,
கருங்கண் கொண்ட நெருங்கல் வெம்முலை,  10
மையல் நோக்கின் தையலை நயந்தோர்
அளியர் தாமே; இவள் தன் ஐமாரே
செல்வம் வேண்டார், செருப் புகல் வேண்டி,
நிரல் அல்லோர்க்குத் தரலோ இல் எனக்
கழிப்பிணிப் பலகையர், கதுவாய் வாளர்,  15
குழாஅம் கொண்ட குருதி அம் புலவொடு
கழாஅத் தலையர் கருங்கடை நெடுவேல்
இன்ன மறவர்த்தாயினும், அன்னோ!
என்னாவது கொல் தானே,
பன்னல் வேலிஇப் பணை நல்லூரே. 20

Puranānūru 345, Poet: Andar Nadum Kallinār, Thinai: Kānji, Thurai: Makatpāl Kānji
Male elephants have been tied to trees, ruining them, dust from
the chariots are on the streets, the horses have ruined the streets,
warriors who cause devastation are gathered, and the land is bent
with burden.

Many new kings have come.  They are to be pitied, who desire her,
kept in a place with a big path and a double door that is like the iron
mouth of bellows that pants like cow elephants, the young woman
with enchanting looks and desirable close breasts with black tips.

Her brothers do not desire wealth.  They will not give her to any
man who is not their equal.  They desire to enter battles.   They hold
their shields tied with ropes and lift their swords that cause wounds.
With unwashed heads and reeking of blood and flesh, they hold tall
spears with sturdy stems, and get together.  Even with such warriors,
alas, what will happen to this fine farm town surrounded by cotton hedges?

Notes:  This poet wrote Puranānūru poems 283, 344 and 345.  He acquired this name since he wrote about a memorial stone that were erected by cattle herders, for a warrior who fought and died protecting their cattle.   ஓவு உறழ் இரும் புறம் (9) – ஒளவை துரைசாமி உரை – கன்னி மாடத்துச் சுருங்கையாயினும் ஓவிய வேலைப்பாட்டால் மிக்கதென்பார்.  கதவு நின்று இயங்கவும் இரும்புறம் என்றும் அமையும்.  சுருங்கை தூம்பு போறலின், அதன் கதவினை ஓவு என்றார் என கொள்க.

Meanings:  களிறு அணைப்பக் கலங்கின காஅ – groves were ruined by male elephants tied – the trees were ruined (காஅ – அளபெடை), தேர் ஓடத் துகள் கெழுமின தெருவு – running chariots caused dust to be filled up on the streets, மா மறுகலின் மயக்குற்றன வழி – the streets were lost because of the galloping horses, கலம் கழாஅலின் துறை கலக்குற்றன – the shores are muddied by washing weapons (கழாஅலின் – அளபெடை), தெறல் மறவர் – ruining warriors, இறை கூர்தலின் – since they stayed there (இறை – இறுத்தல் இறை என வந்தது), பொறை மலிந்து நிலன் நெளிய – the land is bent because of the burden (நிலன் – நிலம் என்பதன் போலி), வந்தோர் பலரே – there were many who came (பலரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), வம்ப வேந்தர் – new kings, பிடி உயிர்ப்பன்ன – like the sighs of a female elephant, கை கவர் – hand held, இரும்பின் – like the iron tip of the bellows (இன் ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு, ஒப்புப் பொருளில் வந்தது), ஓவு உறழ் இரும் புறம் –  big path with a double door, big path with paintings, காவல் – protection, கண்ணி – considering, கருங்கண் கொண்ட நெருங்கல் வெம்முலை – desirable close breasts with black nipples, மையல் நோக்கின் தையலை நயந்தோர் – those who desired the young woman with enchanting looks, அளியர் – they are pitiful, தாமே – தாம், ஏ அசைநிலைகள், expletives, இவள் தன் ஐமாரே – her brothers (ஐமாரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), செல்வம் வேண்டார் – they do not desire wealth, செருப் புகல் வேண்டி – desiring to enter into battles, நிரல் அல்லோர்க்குத் தரலோ இல் – they will not give her to those who are not equal, என – thus, கழிப் பிணிப் பலகையர் – those holding shields tied with ropes, கதுவாய் வாளர் – those lifting swords that cause scars, குழாஅம் கொண்ட – gathered (குழாஅம் – அளபெடை), குருதி அம் புலவொடு – with blood and flesh stink, கழாஅத் தலையர் – those with unwashed heads, கருங்கடை நெடுவேல் – tall spears with sturdy stems, இன்ன மறவர்த்தாயினும் – even with these warriors, அன்னோ – alas, என்னாவது கொல் தானே பன்னல் வேலி இப் பணை நல்லூரே – what will happen to this fine agricultural town surrounded by cotton fences (நல்லூரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 346, பாடியவர்: அண்டர் மகன் குறுவழுதியார், திணை: காஞ்சி, துறை: மகட்பாற் காஞ்சி
பிறங்கிலை இனி உள பால் என மடுத்தலின்,
ஈன்ற தாயோ வேண்டாள் அல்லள்;
கல்வியென் என்னும் வல்லாண் சிறாஅன்;
ஒள் வேல் நல்லன், அது வாய் ஆகுதல்,
அழிந்தோர் அழிய ஒழிந்தோர் ஒக்கல்  5
பேணுநர்ப் பெறாஅது விளியும்
புன்தலைப் பெரும் பாழ் செயும், இவள் நலனே.

Puranānūru 346, Poet: Andar Makan Kuruvazhuthiyār, Thinai: Kānji, Thurai: Makatpāl Kānji
The mother who bore her is not an uncaring person
since she urged her to drink milk, saying, “You are not
full.”  Her strong brother says he is well educated.  Her
father is capable of fighting with bright spears.  There is
no one to take care of the relatives of those who died.
This place will be barren.  Her beauty will ruin it greatly!

Notes:  This is the only Puranānūru poem written by this poet.  He was a cattle herder.  The word அண்டர் means cattle herder.  ஒள் வேல் நல்லன் (4) – ஒளவை துரைசாமி உரை – ஒள்ளிய வேல் ஏந்திப் பொருதலில் நல்ல வீறுடையன் இவட்குத் தந்தை.

Meanings:  பிறங்கிலை – you are not full, இனி உள பால் என மடுத்தலின் – since she urged her daughter to drink the milk which is there, ஈன்ற தாயோ வேண்டாள் அல்லள் – the mother who bore her is not an undesirable person (தாயோ – ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive), கல்வியென் என்னும் வல்லாண் சிறாஅன் – her brother who says that he is well educated is capable (சிறாஅன்- அளபெடை), ஒள் வேல் நல்லன் – he is capable of fighting with bright spears, அது வாய் ஆகுதல் – it will become true, அழிந்தோர் அழிய – those who died have died, ஒழிந்தோர் ஒக்கல் – the relatives of those who died, பேணுநர்ப் பெறாஅது – not having anybody to take care (பெறாஅது – அளபெடை), விளியும் புன்தலை – the place will become barren, the place will become depressed, பெரும் பாழ் செயும் இவள் நலனே – her beauty will ruin greatly (செயும் – இடைக்குறை, நலனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 347, பாடியவர்: கபிலர், திணை: காஞ்சி, துறை: மகட்பாற் காஞ்சி – பாடலின் சில பகுதிகள் கிடைக்கவில்லை
உண்போன் தான் நறுங்கள்ளின் இடச்சில
நா இடைப் பஃறேர்பு கோலச் சிவந்த
ஒளிறு ஒள் வாள் அடக் குழைந்த பைந்தும்பை,
எறிந்து இலை முறிந்த கதுவாய் வேலின்,
மண நாறு மார்பின் மறப்போர் அகுதை  5
குண்டு நீர் வரைப்பின், கூடல் அன்ன
குவை இருங்கூந்தல் வருமுலை செப்ப,
. . . . . . . . . . . . . ………………………………………………
என்னாவது கொல் தானே . .. . ………………….
விளங்குறு பராரைய ஆயினும் வேந்தர் 10
வினை நவில் யானை பிணிப்ப,
வேர் துளங்கின நம் ஊருள் மரனே.

Puranānūru 347, Poet: Kapilar, Thinai: Kānji, Thurai: Makatpāl Kānji – Parts of this poem are missing
She is like Koodal city surrounded by deep waters,
ruled by Akuthai, courageous in war, his chest fragrant,
the blade tips of his spear ruined from attacks, wearing
a crushed fresh thumpai garland, and his gleaming sword
that kills is red like a tongue of a man who tries to pry bits
of food caught between his teeth, eaten while drinking
fragrant liquor, her hair thick and dark and her growing
breasts red…………………………………….

What will happen to the trees in our town?
Kings have tied their battle-trained elephants to them,
and their roots are moving, even though their trunks are
large and they look splendid.

Notes:  Kapilar wrote Puranānūru 8, 14, 105-111, 113-124, 143, 200-202, 236, 337 and 347.  There are 33 poems in which lines are missing.

Meanings:  உண்போன் – a man who drinks, தான் நறுங்கள்ளின் – ate along with fragrant liquor, இடச் சில – placed some, நா இடைப் பஃறேர்பு கோலச் சிவந்த – red like a tongue that tries to pry out bits of food between teeth (பஃறேர்பு – பல்தேர்பு, லகர மெய் ஆய்தமாய்த்  திரிந்தது), ஒள் வாள் அட – killed by bright spears, குழைந்த பைந்தும்பை – with a crushed fresh thumpai garland, White dead nettle, Leucas aspera, எறிந்து – killed, இலை முறிந்த கதுவாய் வேலின் – with a spear with blade end ruined, மண நாறு மார்பின் – with a chest with fragrance, மறப்போர் – brave battles, அகுதை – Akuthai, குண்டு நீர் வரைப்பின் கூடல் அன்ன – like Koodal/Madurai surrounded by deep waters, குவை இருங்கூந்தல் – the woman with thick dark hair (இருங்கூந்தல் – அன்மொழித்தொகை), வருமுலை செப்ப – her growing breasts redden. . . . . . . . . . . . . . என்னாவது கொல் – what will happen, தானே- தான், ஏ அசைநிலைகள், expletives, . .. . .விளங்குறு பராரைய ஆயினும் – although their thick trunks are splendid (பராரை – பரு அரை பராரை எனப் புணர்ந்தது), வேந்தர் வினை நவில் யானை பிணிப்ப – kings have tied their elephants that are trained to perform battle tasks, வேர் துளங்கின – the roots are moving, நம் ஊருள் மரனே –  the trees in our town (மரன் – மரம் என்பதன் போலி, ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 348, பாடியவர்: பரணர், திணை: காஞ்சி, துறை: மகட்பாற் காஞ்சி
வெண்ணெல் அரிஞர் தண்ணுமை வெரீஇக்,
கண் மடற் கொண்ட தீந்தேன் இரியக்
கள் அரிக்கும் குயம், சிறு சின்
மீன் சீவும் பாண் சேரி,
வாய்மொழித் தழும்பன் ஊணூர் அன்ன,  5
குவளை உண்கண் இவளைத் தாயே
ஈனாளாயினள் ஆயின், ஆனாது
நிழல்தொறும் நெடுந்தேர் நிற்ப, வயின்தொறும்
செந்நுதல் யானை பிணிப்ப,
வருந்தின மன், எம் பெருந்துறை மரனே.  10

Puranānūru 348, Poet: Paranar, Thinai: Kānji, Thurai: Makatpāl Kānji
She is like Oonūr ruled by Thazhumpan of truthful words,
where bards catch a few little fish and live in a settlement,
and potters who filter honey after bees fly away from
their hives hanging on tree nodes fearing the thannumai
drums of white paddy reapers, live in another settlement.
If her mother had not given birth to this young woman with
eyes like blue waterlilies, lined with kohl, none of this would
have happened.  Tall chariots stand wherever there is shade.
The trees on our huge shore are greatly ruined by the
elephants with red brows that are tied to them.

Notes:  My translation is based on Avvai Duraisamy’s interpretation.  However, according to Dr. V. S. Rajam, the first 4 lines should be interpreted as ‘a settlement of bards who scale small fish with sickles that cut hives hanging on tree nodes when honey bees flee in fear on hearing the thannumai drum beats of those who reap white paddy’.  The first 4 lines could also be interpreted as ‘a settlement of bards who scale small fish and filter honey/liquor using sickles (serrated), as honey bees on hives hanging in tree nodes flee in fear on hearing the thannumai drum beats of those who reap white paddy. Poet Parananar wrote Puranānūru poems 4, 63, 141, 142, 144, 145, 336, 341, 343, 348, 352, 354 and 369.  பாணரும் மீனும்:  அகநானூறு 196 – வராஅல் துடிக் கண் கொழுங்குறை நொடுத்து உண்டு ஆடி வேட்டம் மறந்து துஞ்சும் கொழுநர்க்குப் பாட்டி ஆம்பல் அகல் இலை அமலை வெஞ்சோறு தீம் புளிப் பிரம்பின் திரள் கனி பெய்து, அகநானூறு 216 – நாண் கொள் நுண் கோலின் மீன் கொள் பாண்மகள், குறுந்தொகை 169 – பாணர் பசு மீன் சொரிந்த மண்டை போல, ஐங்குறுநூறு 47 – முள் எயிற்றுப் பாண்மகள் இன் கெடிறு சொரிந்த, ஐங்குறுநூறு 48 – வலை வல் பாண்மகன் வால் எயிற்று மடமகள் வராஅல் சொரிந்த, ஐங்குறுநூறு 49 – பாண்மகள் சில் மீன் சொரிந்து,  ஐங்குறுநூறு 111 – பாணன் சூழ் கழி மருங்கின் நாண் இரை கொளீஇச் சினைக் கயல் மாய்க்கும், புறநானூறு 348 – மீன் சீவும் பாண் சேரி, மதுரைக்காஞ்சி 269 – மீன் சீவும் பாண் சேரியொடு, பெரும்பாணாற்றுப்படை 284-285 – கோள்வல் பாண்மகன் தலைவலித்து யாத்த நெடுங்கழைத் தூண்டில் நடுங்க நாண் கொளீஇ.

Meanings:  வெண்ணெல் அரிஞர் தண்ணுமை வெரீஇ – fearing the thannumai drums of those who reap white paddy (வெரீஇ – அளபெடை), கண் மடற் கொண்ட – hanging on the nodes (of trees), தீந்தேன் இரிய – bees that collect sweet honey move, கள் அரிக்கும் – filter honey/filter liquor/cut bee hives, குயம் – sickle, potters’ settlement, சிறு சின் மீன் சீவும் – catch a few fish using small nets, scale a few tiny fish, பாண் சேரி – settlement of bards, வாய்மொழித் தழும்பன் ஊணூர் அன்ன – like Oonūr belonging to Thazhumpan with truthful words, குவளை உண்கண் – kohl-lined eyes that are like blue water lilies, இவளைத் தாயே ஈனாளாயினள் ஆயின் – it would have been good if her mother had not given birth to her, ஆனாது – without a break, நிழல்தொறும் நெடுந்தேர் நிற்ப – tall chariots stand wherever there is shade, வயின்தொறும் செந் நுதல் யானை பிணிப்ப – red faced elephants are tied everywhere, வருந்தின மன் எம் பெருந்துறை மரனே – the trees in our big shore have been ruined greatly (மரன் – மரம் என்பதன் போலி, ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 349, பாடியவர்: மதுரை மருதன் இளநாகனார், திணை: காஞ்சி, துறை: மகட்பாற் காஞ்சி
நுதி வேல் கொண்டு நுதல் வியர் துடையாக்
கடிய கூறும் வேந்தே; தந்தையும்
நெடிய அல்லது பணிந்து மொழியலனே;
இஃது இவர் படிவம் ஆயின், வை எயிற்று
அரி மதர் மழைக்கண் அம் மா அரிவை,  5
மரம்படு சிறு தீப் போல
அணங்காயினள், தான் பிறந்த ஊர்க்கே.

Puranānūru 349, Poet: Mathurai Maruthan Ilanākanār, Thinai: Kānji, Thurai: Makatpāl Kānji
The king wipes the sweat from his forehead with the tip
of his spear and speaks harshly.  Her father just utters
big words without being humble.  This is their policy.
When analyzing, it appears that this dark, pretty, young
woman with sharp teeth and moist, lovely eyes with red
lines has become a terror to this town where she was
born, like a small fire lit by kindling that burns down the
log on which the fire is started!

Notes:  This poet wrote Puranānūru poems 55 and 349.  மரம்படு சிறு தீப் போல – Avvai Duraisamy commentary – விறகில் தோன்றும் தீ விறகையே அழிப்பது போல.  துடையா – துடைத்து என்பது பொருள்.  செய்யா என்னும் வாய்பாட்டு வினையெச்சம்.  எதிர்மறைச் சொல்போல் காணப்படினும் உடன்பாட்டுப் பொருள் தருவது.  வை – வையே கூர்மை (தொல்காப்பியம், உரியியல் 91).

Meanings:  நுதி வேல் கொண்டு நுதல் வியர் துடையாக் கடிய கூறும் வேந்தே – the king who speaks harshly wipes the sweat on his forehead with the leaf/tip of his spear (வேந்தே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), தந்தையும் – and her father, நெடிய அல்லது – other than big words, other than long words, பணிந்து மொழியலனே – he doesn’t say anything humble (மொழியலனே- ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), இஃது இவர் படிவம் – this is their principle, ஆயின்  – when analyzing this, வை எயிற்று – with sharp teeth, அரி – red lines, மதர் மழைக்கண் – beautiful moist eyes, proud moist eyes, அம் மா அரிவை – the pretty and dark young woman, மரம்படு சிறு தீப் போல – like a small fire from wood by kindling, அணங்காயினள் தான் பிறந்த ஊர்க்கே – she has become a terror to this town where she was born (ஊர்க்கே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 350, பாடியவர்: மதுரை மேலைக்கடைக் கண்ணம்புகுத்தார் ஆயத்தனார், திணை: காஞ்சி, துறை: மகட்பாற் காஞ்சி
தூர்ந்த கிடங்கின் சோர்ந்த ஞாயில்,
சிதைந்த இஞ்சிக் கதுவாய் மூதூர்,
யாங்காவது கொல் தானே? தாங்காது
படுமழை உருமின் இரங்கு முரசின்
கடுமான் வேந்தர் காலை வந்து, எம்  5
நெடுநிலை வாயில் கொட்குவர் மாதோ,
பொருதாது அமைகுவர் அல்லர் போர் உழந்து,
அடு முரண் முன்பின் தன்னையர் ஏந்திய
வடி வேல் எஃகின் சிவந்த உண்கண்,
தொடி பிறழ் முன் கை, இளையோள்  10
அணி நல் ஆகத்து அரும்பிய சுணங்கே.

Puranānūru 350, Poet: Mathurai Mēlaikkadai Kannampukuthār Āyathanār, Thinai: Kānji, Thurai: Makatpāl Kānji
The moats are filled, the bastions are tired,
the fort walls are crumbling, and this ancient
town is ruined.  What will happen to it?

Kings with fast horses have come, their drums roaring
like thunder when rain comes are roaming around
our tall fort gate.  Her mighty brothers who confront
and kill with hostility will not be satisfied without battle.
The young woman has kohl-rimmed eyes, red like lifted
spears with blades, and bangles moving on her forearms.
Pallor spots are budding on her pretty, fine chest.

Notes:  This is the only poem written by this poet.

Meanings:  தூர்ந்த கிடங்கின் – with moats that are filled up with sand, with moats that are covered up and shallow, சோர்ந்த ஞாயில் – tired fortress breastworks, ruined fortress bastions, சிதைந்த இஞ்சி – fortress walls are crumbling, கதுவாய் மூதூர் – ancient town that is ruined, யாங்காவது கொல் – what will happen, தானே – தான், ஏ அசைநிலைகள், expletives, தாங்காது –  unable to bear, படுமழை உருமின் இரங்கு முரசின் – with drums that roar like thunder when it rains heavily (உருமின் – இன் ஒப்புப்பொருளில் வந்தது, ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு), கடுமான் வேந்தர் – kings with fast horses (கடுமான் – பண்புத்தொகை), காலை வந்து – came in the morning, எம் நெடுநிலை வாயில் – our tall fort walls, கொட்குவர் – they are roaming around, மாதோ – மாது, ஓ அசைநிலைகள், expletives, பொருதாது அமைகுவர் அல்லர் – they are not going to rest without a battle, போர் உழந்து அடு முரண் – who like to fight and kill with enmity, முன்பின் தன் ஐயர் – her brave brothers, ஏந்திய வடி வேல்  எஃகின் –  like cast spears with blades that are lifted, like beautiful spears with blades that they lifted (எஃகின் – இன் ஒப்புப்பொருளில் வந்தது, ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு), சிவந்த – red, உண்கண் – kohl-rimmed, தொடி பிறழ் முன் கை இளையோள் – the young woman wearing bangles that move back and forth on her forearms, அணி நல் ஆகத்து அரும்பிய சுணங்கே – the pallor spots on her pretty chest (சுணங்கே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 351, பாடியவர்: மதுரைப் படைமங்க மன்னியார், திணை: காஞ்சி, துறை: மகட்பாற் காஞ்சி
படுமணி மருங்கின பணைத் தாள் யானையும்,
கொடி நுடங்கு மிசைய தேரும் மாவும்,
படை அமை மறவரொடு துவன்றிக் கல்லெனக்
கடல் கண்டன்ன கண் அகன் தானை
வென்று எறி முரசின் வேந்தர், என்றும்  5
வண் கை எயினன் வாகை அன்ன
இவள் நலம் தாராது அமைகுவர் அல்லர்,
என் ஆவது கொல் தானே, தெண்ணீர்ப்
பொய்கை மேய்ந்த செவ்வரி நாரை
தேம் கொள் மருதின் பூஞ்சினை முனையின்  10
காமரு காஞ்சித் துஞ்சும்
ஏமஞ் சால் சிறப்பின், இப்பணை நல்லூரே?

Puranānūru 351, Poet: Mathurai Padaimangala Manniyār, Thinai: Kānji, Thurai: Makatpāl Kānji
Her father will not agree to give her in marriage, the
young woman lovely like Vākai town ruled by generous
Eyinan, even if they come asking for her, kings who are
victorious in battles, owning elephants donned with jingling
bells on their flanks and massive feet, tall chariots with
swaying flags, horses and warriors with weapons
crowded together with great uproar, and armies like oceans.

What will happen to this well-defended, fine town with fertile
fields and clear ponds, where a stork with red streaks hunts
for fish, grows tired of the branches of a marutham tree with
flowers and nectar, and sleeps on a beautiful kānji tree?

Notes:  This is the only poem written by this poet.  துவன்று – துவன்று நிறைவு ஆகும் – (தொல்காப்பியம், உரியியல் 36).

Meanings:  படுமணி மருங்கின – with ringing bells on their flanks, பணைத் தாள் யானையும் – and elephants with massive feet, கொடி நுடங்கு மிசைய தேரும் – and tall chariots with swaying flags, மாவும் – and horses, படை அமை மறவரொடு – with warriors with weapons, துவன்றி – being close, கல்லென – with uproar, கடல் கண்டன்ன – like seeing the ocean, கண் அகன் தானை – vast armies, வென்று எறி முரசின் வேந்தர் – victorious kings with victorious drums that were beat, என்றும் – forever, வண் கை எயினன் – generous Eyinan, வாகை அன்ன இவள் நலம் தாராது – not giving her with beauty like Vākai town, அமைகுவர் அல்லர் – he will not be satisfied, என் ஆவது கொல் – what will happen then, தானே – தான், ஏ அசைநிலைகள், expletives, தெண்ணீர்ப் பொய்கை மேய்ந்த – fed in the pond with clear water, செவ்வரி நாரை – pelican/crane/stork with red stripes, தேம் கொள் – with nectar/honey (தேம் தேன் என்றதன் திரிபு), மருதின் பூஞ்சினை முனையின் – hating the flower-filled branches of a marutham tree, Arjuna Tree, Terminalia arjuna, காமரு காஞ்சித் துஞ்சும் – it sleeps on a beautiful portia tree, பூவரச மரம், Thespesia populnea (காமர் + மருவும்: காமர் – கா எனக் கடைக்குறைந்து நின்றது, மருவும் – மவ்வீறு சந்தியால் கெட்டு ஈற்றுமிசை உகரம் மெய்யொடுங்கெட்டது), ஏமம் சால் சிறப்பின் – with great defenses, இப் பணை நல்லூரே – this town with fields, this town with wet lands (நல்லூரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 352, பாடியவர்: பரணர், திணை: காஞ்சி, துறை: மகட்பாற் காஞ்சி – பாடலின் சில பகுதிகள் கிடைக்கவில்லை

தேஎங்கொண்ட வெண்மண்டையான்
வீங்கு முலை . . . . . கறக்குந்து,
அவல் வகுத்த பசுங்குடையால்
புதல் முல்லைப் பூப்பறிக்குந்து,
ஆம்பல் வள்ளித் தொடிக்கை மகளிர்  5
குன்று ஏறிப் புனல் பாயின்,
புறவாயால் புனல் வரையுந்து……..
……………….நொடை நறவின்
மாவண் தித்தன் வெண்ணெல் வேலி
உறந்தை அன்ன உரை சால் நன்கலம்  10
கொடுப்பவும் கொளாஅன் . . .
. . .ர்தந்த நாகிள வேங்கையின்,
கதிர்த்து ஒளி திகழும் நுண் பல் சுணங்கின்
மாக் கண் மலர்ந்த முலையள் தன்னையும்
சிறு கோல் உளையும் புரவியொடு . . . 15
. . . . . . . . . . . . . . யாரே.

Puranānūru 352, Poet: Paranar, Thinai: Kānji, Thurai: Makatpāl Kānji – Parts of this poem are missing
With a white bowl with liquor, full udders,
………….they milk.  They pluck mullai
flowers from bushes and fill their baskets
made with fresh palm fronds.  If young girls who
wear white waterlily stems as bracelets,
climb on a hill and dive into the reservoir, water
will run through the sluices………….

Even if he were given valuable jewels equal to
Uranthai with white rice paddy fields, a town ruled
by Thithan with liquor, her father will not
accept them.

Her breasts with blossomed black nipples and many
glowing, bright yellow spots are like a young vēngai tree
with clusters of flowers on its branches, and her brother
with his horse pained by a small stick………….who?

Notes:  Poet Parananar wrote Puranānūru poems 4, 63, 141, 142, 144, 145, 336, 341, 343, 348, 352, 354 and 369.   There are 33 poems in which lines are missing.  குறுந்தொகை 168 – மாரிப் பித்திகத்து நீர் வார் கொழு முகை இரும் பனம் பசுங்குடைப் பலவுடன் பொதிந்து, பூப்பறிக்குந்து அகநானூறு 37 – பயில் இதழ்ப் பசுங்குடைக் கய மண்டு பகட்டின் பருகி, அகநானூறு 121 – ஆறு செல் மாக்கள் சோறு பொதி வெண்குடை, கலித்தொகை 23 – வேணீர் உண்ட குடை ஓரன்னர்.  உந்து (கறக்குந்து, பறிக்குந்து, வரையுந்து – உம் ஈற்றுப் பெயரெச்சம் உந்து ஆயிற்று) – உம் உந்தாகும் இடனுமார் உண்டே (தொல்காப்பியம், இடையியல் 44).

Meanings:  தேஎம் கொண்ட – with liquor (தேஎம் – அளபெடை), வெண்மண்டையான் – in a white bowl, வீங்கு முலை – large udders, . . . . . கறக்குந்து – பறிக்கும், milks, கறக்கும் (உம் ஈற்றுப் பெயரெச்சம் உந்து ஆயிற்று), அவல் வகுத்த – made by causing depressions (bowls), பசுங்குடையால் – in fresh palm frond bowls (வேற்றுமை மயக்கம்), புதல் முல்லைப் பூப் பறிக்குந்து – plucking jasmine from bushes (பறிக்குந்து, பறிக்கும் – உம் ஈற்றுப் பெயரெச்சம் உந்து ஆயிற்று), ஆம்பல் வள்ளித் தொடிக்கை மகளிர் – young women wearing white waterlilies as bracelets on their wrists, குன்று ஏறி – climbing on mounds, புனல் பாயின் – if they jump into the stream, புற வாயால் புனல் வரையுந்து – water leaves through the sluice. . . . . நொடை – sold, நறவின் – with liquor, மா வண் தித்தன் – greatly charitable Thithan, வெண்ணெல் வேலி உறந்தை அன்ன – like Uranthai city surrounded with fields with white rice paddy, உரை சால் – greatly famed, நன்கலம் – fine jewels, கொடுப்பவும் – even if given, கொளாஅன் – he will not take (இசை நிறை அளபெடை). . . .. . .ர் தந்த – given, நாகிள – delicate, வேங்கையின் கதிர்த்து ஒளி திகழும் – shining and bright like vēngai trees with flower clusters, Pterocarpus marsupium (வேங்கையின் – இன் ஒப்புப்பொருளில் வந்தது, ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு), நுண் பல் சுணங்கின் – with many fine pallor spots, மாக் கண் மலர்ந்த முலையள் – the young woman with breasts with dark nipples, தன் ஐயும் – and her brother, சிறு கோல் – small stick, உளையும் புரவியொடு – horse that is sad. . . . . . . . யாரே – who (யாரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 353, பாடியவர்: காவிரிப்பூம்பட்டினத்துக் காரிக்கண்ணனார், திணை: காஞ்சி, துறை: மகட்பாற் காஞ்சி – பாடலின் சில பகுதிகள் கிடைக்கவில்லை
ஆசு இல் கம்மியன் மாசு அறப் புனைந்த
பொலஞ்செய் பல் காசு அணிந்த அல்குல்,
ஈகைக் கண்ணி இலங்கத் தைஇத்,
தருமணல் இயல்வோள் சாயல் நோக்கித்
தவிர்த்த தேரை, விளர்த்த கண்ணை  5
வினவல் ஆனா வெல்போர் அண்ணல்!
யார் மகள் என்போய், கூறக் கேள் இனிக்
குன்று கண்டன்ன நிலைப்பல் போர்பு
நாள் கடா அழித்த நனந்தலைக் குப்பை
வல் வில் இளையர்க்கு அல்கு பதம் மாற்றாத்  10
தொல் குடி மன்னன் மகளே; முன் நாள்
கூறி வந்த மா முது வேந்தர்க்கு
. . . . . . . . . . . . . . …………………………………………
………………….. . . உழக்குக் குருதி ஓட்டிக்,
கதுவாய் போகிய துதிவாய் எஃகமொடு  15
பஞ்சியும் களையாப் புண்ணர்,
அஞ்சுதகவு உடையர் இவள் தன் ஐமாரே.

Puranānūru 353, Poet: Kāviripoompattinathu Kārikkannanār, Thinai: Kānji, Thurai: Makatpāl Kānji – Parts of this poem are missing.
O lord of victorious battles!  With pale eyes, stopping
your chariot, you ask me without quickly, “Who is she?”
about the young woman with delicate beauty, who wears
on her waist jewels made with gold coins created perfectly
by a skilled goldsmith, in bright strands, and walks on
freshly laid sand.

I will tell you!  Listen!  She’s the daughter of a king of
ancient lineage, who gives food daily to young men with
strong bows, rice from heaps as large as hills, kept in wide
spaces, threshed daily.

To the great kings of ancient heritage who came in the past
and asked…………… with their sharp spears, killed them on
the battlefield where blood flowed, their wounds could not
be stopped with cotton, fearsome are her virtuous brothers.

Notes:  This poet wrote Puranānūru 57, 58, 169, 171 and 353.  There are 33 poems in which lines are missing.  நனந்தலை – அகன்ற இடம், நனம் – நனவே களனும் அகலமும் செய்யும் (தொல்காப்பியம் உரியியல் 80).  சாயல் – சாயல் மென்மை (தொல்காப்பியம்,  உரியியல் 29).

Meanings:  ஆசு இல் கம்மியன் மாசு அறப் புனைந்த – made perfectly by a skilled goldsmith, பொலஞ்செய் பல் காசு – many gold coins, அணிந்த அல்குல் – wearing on the loins, wearing on the waist, ஈகைக் கண்ணி இலங்கத் தைஇ – wearing a bright gold strand (ஈகை – பொன், gold, தைஇ – அளபெடை), தருமணல் இயல்வோள் – young woman who is walking on the freshly spread sand, சாயல் நோக்கி – looking at her delicate looks, தவிர்த்த தேரை – you are one who stopped the chariot (தேரை – தேரையுடையனவாய், முற்றெச்சம்), விளர்த்த கண்ணை – you are with pale eyes (கண்ணை – கண்களையுடையாய், முற்றெச்சம்), வினவல் ஆனா – asking without end, வெல்போர் அண்ணல் – virtuous man who wins wars, யார் மகள் – whose daughter, என்போய் – you who is asking, கூறக் கேள் – listen to what I say, இனி – now, குன்று கண்டன்ன – like seeing mountains, நிலைப்பல் போர்பு – threshed heaps of hay, நாள் கடா அழித்த – reducing the daily (stacks), நனந்தலைக் குப்பை – huge heaps, வல் வில் இளையர்க்கு – to warriors skilled with bows, அல்கு பதம் – food that can be eaten for a few days, மாற்றா – without change, தொல் குடி மன்னன் மகளே – the daughter of a king from an ancient clan (மகளே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), முன் நாள் – in the past, கூறி வந்த மா முது வேந்தர்க்கு – to the big kings of ancient lineage who came asking, . . . . . . . உழக்கு – won, குருதி ஓட்டி – causing blood to flow, கதுவாய் – ruined (கதுவாய் – வடுப்பட்ட), போகிய – went, துதிவாய் எஃகமொடு – spears with sharp tips, பஞ்சியும் களையா – even cotton cannot remove, புண்ணர் – those with wounds, அஞ்சு – fearsome, தகவு உடையர் – they are noble men, இவள் தன் ஐமாரே – her brothers (ஐமாரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 354, பாடியவர்: பரணர், திணை: காஞ்சி, துறை: மகட்பாற் காஞ்சி
அரைசு தலைவரினும் அடங்கல் ஆனா
நிரை காழ் எஃகம் நீரின் மூழ்கப்
புரையோர் சேர்ந்தெனத் தந்தையும் பெயர்க்கும்;
வயல் அமர் கழனி வாயில் பொய்கைக்
கயல் ஆர் நாரை உகைத்த வாளை  5
புனலாடு மகளிர் வள மனை ஒய்யும்
ஊர் கவின் இழப்பவும் வருவது கொல்லோ,
சுணங்கு அணிந்து எழிலிய அணந்து ஏந்து இள முலை,
வீங்கு இறைப் பணைத்தோள் மடந்தை,
மான் பிணையன்ன மகிழ் மட நோக்கே?  10

Puranānūru 354, Poet: Paranar, Thinai: Kānji, Thurai: Makatpāl Kānji
Her father, who cannot be controlled even if kings
advance against him, went with wise warriors and
washed the spears with fine shafts.

Will it be destroyed, the beauty of this town,
……….where women who play in the water in a pond
……….near the paddy fields, carry vālai fish chased
……….by storks that eat kendai fish, to their rich homes,
by the naive young woman with pallor spots, pretty and
lifted young breasts, arms with thick joints resembling
bamboo and joyful, naïve glances of a doe?

Notes:  Poet Parananar wrote Puranānūru poems 4, 63, 141, 142, 144, 145, 336, 341, 343, 348, 352, 354 and 369.

Meanings:  அரைசு தலைவரினும் – even if the kings arrive there to fight, அடங்கல் ஆனா – unable to be controlled (her father), நிரை காழ் எஃகம் நீரின் மூழ்க – to plunge spears with fine shafts into the water, புரையோர் சேர்ந்தென – along with wise warriors, தந்தையும் பெயர்க்கும் – her father orders others to go and goes with them, வயல் அமர் கழனி – agricultural land with fields, வாயில் – entrance, பொய்கை – pond, கயல் ஆர் நாரை – pelicans/storks/cranes that eat carp, Cyprinus fimbriatus, உகைத்த வாளை – scabbard fish that are chased, scabbard fish that leap, Trichiurus haumela, புனலாடு மகளிர் – women playing in the water, வள மனை ஒய்யும் – go to their rich houses, ஊர் கவின் இழப்பவும் வருவது கொல்லோ – will this town lose its beauty (கொல்லோ – ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive, கொல் – ஐயப்பொருட்டு வந்தது), சுணங்கு அணிந்து – with pallor spots, எழிலிய அணந்து – pretty and lifted, ஏந்து இள முலை – lifted young breasts, high young breasts, வீங்கு இறை – thick joints, பணைத்தோள் – bamboo like arms, மடந்தை – young woman, மான் பிணை அன்ன மகிழ் மட நோக்கே – with joyful naïve looks of a female deer (நோக்கே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 355, பாடியவர்: பெயர் தெரிந்திலது, திணை: காஞ்சி, துறை: மகட்பாற் காஞ்சி – பாடலின் சில பகுதிகள் கிடைக்கவில்லை
மதிலும் ஞாயில் இன்றே; கிடங்கும்
நீஇர் இன்மையின் கன்று மேய்ந்து உகளும்,
ஊரது நிலைமையும் இதுவே; மற்றே
எண்ணா மையலன் தந்தை தன் ஐயர்
கண் ஆர் கண்ணிக் கடுமான் கிள்ளி.  5
……………………………..

Puranānūru 355, Poet: Unknown, Thinai: Kānji, Thurai: Makatpāl Kānji – Parts of this poem are missing
The fort walls are without ramparts. Calves
are grazing and frisking in the moats, since
there is no water. This is the situation of
this town.  And her father is confused, not
thinking, and her brothers, Killi of swift horses
who wears a garland that is lovely to the eyes…
………………………………………………………………….

Notes:  Killi mentioned in the poem is a Chozha king.  The Puranānūru poems written by poets whose names we do not know are 244, 256, 257, 263, 297, 307, 323, 327, 328, 333, 339 and 355.  There are 33 poems in which lines are missing.

Meanings:  மதிலும் ஞாயில் இன்றே – the fort walls are without ramparts (இன்றே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), கிடங்கும் – and in the moats, நீஇர் இன்மையின் – since there is no water (நீஇர் – அளபெடை), கன்று மேய்ந்து உகளும் – calves graze and frisk around, ஊரது நிலைமையும் இதுவே – this is the situation of this town (இதுவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), மற்றே – மற்று, ஏ அசைநிலைகள், எண்ணா மையலன் தந்தை – her father is confused and not thinking, தன் ஐயர் – her brothers, கண் ஆர் – lovely to the eyes, கண்ணி – garland, கடுமான் கிள்ளி – Killi with swift horses (கடுமான் – பண்புத்தொகை). . . . . . . . . . . . .

புறநானூறு 356, பாடியவர்: கதையங்கண்ணனார், திணை: காஞ்சி, துறை: பெருங்காஞ்சி
களரி பரந்து கள்ளி போகிப்
பகலும் கூஉம் கூகையொடு, பேழ்வாய்
ஈம விளக்கின் பேஎய் மகளிரொடு,
அஞ்சு வந்தன்று இம் மஞ்சுபடு முதுகாடு;
நெஞ்சு அமர் காதலர் அழுத கண்ணீர்  5
என்புபடு சுடலை வெண்ணீறு அவிப்ப,
எல்லார் புறனும் தான் கண்டு, உலகத்து
மன்பதைக்கு எல்லாம் தானாய்த்
தன் புறம் காண்போர்க் காண்பு அறியாதே.

Puranānūru 356, Poet: Kathaiyankannanār, Thinai: Kānji, Thurai: Perunkānji
The forest is vast and kalli is in abundance.
Even in broad daylight, owls hoot, female
ghouls open their big mouths, cremation fire
glows and the ancient burning ground with
smoke looks fearsome.   Hot white ashes are
strewn with bones, dampened by the tears of
those who weep for the loved ones seated in their
hearts.  The cremation ground has seen the backs
of all the human beings who go away from this
world.   But nobody has seen it go showing its back!

Notes:  This is the only poem written by this poet.  இந்தப் பாடல் ‘மகட்பாற் காஞ்சி’ என்னும் துறையைச் சார்ந்தது என்று ஔவை துரைசாமிப் பிள்ளையின் உரை கூறுகின்றது.  ஆனால் இந்தப் பாடலில் மகளைக் கேட்டு வருவதோ, தர மறுப்பதோ இல்லை.  இது நிலையாமையைக் கூறும் பெருங்காஞ்சியாகத் தான் இருக்கக்கூடும்.  இதை அடுத்து வரும் 8 பாடல்களும் நிலையாமையைக் கூறும் பெருங்காஞ்சித் துறையைச் சார்ந்தவை.

Meanings:  களரி பரந்து – the wasteland has spread, the forest has spread, கள்ளி போகி – cactus has grown abundantly, Prickly pear cactus or Euphorbia Tirucalli, பகலும் கூஉம் கூகையொடு – with owls hooting even during the day (கூஉம் – அளபெடை), பேழ்வாய் – big mouths, gaping mouths, ஈம விளக்கின் – in the cremation fire light, பேஎய் மகளிரொடு – with female ghouls (பேஎய் – அளபெடை), அஞ்சு வந்தன்று இம் மஞ்சுபடு முதுகாடு – this cremation ground with smoke is fearful, நெஞ்சு அமர் காதலர் அழுத கண்ணீர் – tears of those who have their lovers in their hearts, என்புபடு சுடலை – cremation ground with bones (என்பு – எலும்பு), வெண்ணீறு அவிப்ப – hot white ash is dampened, எல்லார் புறனும் தான் கண்டு – seeing the backs of everyone, உலகத்து மன்பதைக்கு எல்லாம் தானாய் – it being the end to all those in the whole world, தன் புறம் காண்போர்க் காண்பு அறியாதே – it does not know those who have seen its back going away (அறியாதே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 357, பாடியவர்: பிரமனார், திணை: காஞ்சி, துறை: மறக்காஞ்சி, பெருங்காஞ்சி
குன்றுதலை மணந்த மலை பிணித்தி யாத்த மண்
பொதுமை சுட்டிய மூவர் உலகமும்
பொதுமை இன்றி ஆண்டிசினோர்க்கும்
மாண்டவன்றே யாண்டுகள்; துணையே
வைத்ததன்றே வெறுக்கை; வித்தும்  5
அறவினையன்றே; விழுத்துணை அத்துணைப்
புணை கைவிட்டோர்க்கு அரிதே; துணை அழத்
தொக்கு உயிர் வெளவுங் காலை,
இக்கரை நின்று இவர்ந்து உக்கரை கொளலே.

Puranānūru 357, Poet: Piramanār, Thinai: Kānji, Thurai: Marakkānji, Perunkānji
Even though this world with its hills and mountains
is held in common by the three great Thamizh kings,
there have been some who ruled thinking that it was
not common, and they have died, their wealth not
accompanying them.

Only good deeds that are sown in this life will bring
happiness in the next birth.  For those who abandon
this raft, it will be difficult to go from this world to
the next world when Kootruvan seizes their lives,
and their loved ones gather together and weep.

Notes:  This is the only poem written by this poet.  சின் – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26, சின் என்பது இசின் என்பதன் முதற்குறை – ச. பாலசுந்தரம் உரை), அவற்றுள், இகுமும் சின்னும் ஏனை இடத்தொடும் தகு நிலை உடைய என்மனார் புலவர் (தொல்காப்பியம், இடையியல் 27).  விழு (விழுமம்) – விழுமம் சீர்மையும் சிறப்பும் இடும்பையும் (தொல்காப்பியம் உரியியல் 57).

Meanings:  குன்றுதலை மணந்த மலை – mountains with adjoining hills, மலை பிணித்தி யாத்த மண் – the earth which has tied the mountains tightly to itself, பொதுமை சுட்டிய மூவர் உலகமும் – the land considered by the three great Thamizh kings as common, பொதுமை இன்றி ஆண்டிசினோர்க்கும் – to those who ruled thinking that it is not common land (ஆண்டிசினோர்க்கும் – இசின் படர்க்கையின்கண் வந்தது, an expletive of the third person), மாண்டவன்றே யாண்டுகள் – their years have ended (மாண்டவன்றே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), துணையே வைத்ததன்றே வெறுக்கை – their wealth did not go together with them (துணையே, வைத்ததன்றே – ஏகாரம் அசைநிலைகள், expletives, வைத்ததன்று – இருந்ததில்லை, has not been), வித்தும் அறவினையன்றே விழுத்துணை – the good deeds that are sown alone will be great partners, the good deeds alone will give happiness in the next birth, அத்துணைப் புணை கைவிட்டோர்க்கு – for those who abandoned that raft, அரிதே – it is difficult, it is rare (அரிதே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), துணை அழத் தொக்கு – when relatives cry together, உயிர் வெளவுங் காலை – with life is seized by Kootruvan, இக்கரை நின்று இவர்ந்து உக்கரை கொளலே – rising from this shore to the next shore to reach the upper world, from this world to the next world (கொளலே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 358, பாடியவர்: வான்மீகியார், திணை: காஞ்சி, துறை: மனையறம் துறவறம்
பருதி சூழ்ந்த இப் பயங்கெழு மாநிலம்
ஒரு பகல் எழுவர் எய்தியற்றே;
வையமும் தவமும் தூக்கின் தவத்துக்கு
ஐயவியனைத்தும் ஆற்றாது ஆகலின்
கைவிட்டனரே காதலர்; அதனால்  5
விட்டோரை விடாஅள் திருவே;
விடாஅதோர் இவள் விடப்பட்டோரே.

Puranānūru 358, Poet: Vānmeekiyār, Thinai: Kānji, Thurai: Manaiyaram Thuravaram
This vast and flourishing earth surrounded by
sunlight might have the nature of being ruled
by seven in a single day.   If one balances the
world against penances, this world is not worth
the weight of a mustard seed.  Lovers of penances
who have renounced earthly desires are not
abandoned by Thirumakal.  She abandons those
who do not renounce earthly desires.

Notes:  This is the only poem written by this poet.

Meanings:  பருதி – sun, sunlight, சூழ்ந்த – surrounded, இ பயங்கெழு மாநிலம் – this huge land which yields benefits, ஒரு பகல் எழுவர் எய்தியற்றே – like it has been ruled by seven in a day (எய்தியற்றே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), வையமும் தவமும் – the earth and penances, தூக்கின் – if analyzed, தவத்துக்கு – for penances, ஐயவியனைத்தும் ஆற்றாது – it (this world) is not worth the weight of mustard seeds, Brassica alba, white mustard, ஆகலின் – so, கைவிட்டனரே காதலர் – the lovers of penances have abandoned earthly desires (கைவிட்டனரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive0, அதனால் – so, விட்டோரை – those who have renounced earthly desires, விடாஅள் திருவே – the goddess of fortune does not abandon, Thirumakal does not abandon (விடாஅள் – அளபெடை), விடாஅதோர் – those who do not abandon earthly desires (அளபெடை), இவள் விடப்பட்டோரே – they are abandoned by her (விடப்பட்டோரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 359, பாடியவர்: காவிட்டனார், பாடப்பட்டோன்: அந்துவன் கீரன், திணை: காஞ்சி, துறை: பெருங்காஞ்சி
பாறுபடப் பறைந்த பன் மாறு மருங்கின்
வேறுபடு குரல வெவ்வாய்க் கூகையொடு,
பிணந்தின் குறுநரி நிணம் திகழ் பல்ல,
பேஎய் மகளிர் பிணம் தழூஉப் பற்றி,
விளர் ஊன் தின்ற வெம் புலால் மெய்யர்  5
களரி மருங்கில் கால் பெயர்த்து ஆடி,
ஈம விளக்கின் வெருவரப் பேரும்
காடு முன்னினரே நாடு கொண்டோரும்,
நினக்கும் வருதல் வைகல் அற்றே,
வசையும் நிற்கும், இசையும் நிற்கும்,  10
அதனால் வசை நீக்கி இசை வேண்டியும்,
நசை வேண்டாது நன்று மொழிந்தும்,
நிலவுக் கோட்டுப் பல களிற்றோடு,
பொலம் படைய மா மயங்கிட,
இழை கிளர் நெடுந்தேர் இரவலர்க்கு அருகாது  15
கொள் என விடுவையாயின், வெள்ளென
ஆண்டு நீ பெயர்ந்த பின்னும்,
ஈண்டு நீடு விளங்கும் நீ எய்திய புகழே.

Puranānūru 359, Poet Kāvittanār sang to Anthuvan Keeran, Thinai: Kānji, Thurai: Perunkānji
Even those who ruled countries go to
the cremation grounds where the land
is totally ruined and filled with thorns,
and harsh-mouthed owls hoot in different
tones, and small foxes, their bright teeth
smeared with fat, eat corpses, and
female ghouls, embracing the dead and
stinking of flesh that they ate, dance,
swaying their legs on the salty wasteland
in the cremation ground lit by funeral
pyres, and move away in fear.

Like that, a day will come for you to go there
when blame and fame will remain.  If you don’t
want blame, but want fame, you should utter
good words and remain impartial.  If you are
greatly generous and give elephants with
bright tusks, horses with gold saddles and tall
chariots that are decorated, your fame will
stand here, even after you go to the next one.

Notes:  This is the only poem written by this poet.  This is the only poem written for this leader.  பொலம் படை மா:  அகநானூறு 114 – பொலம்படைக் கலி மா, அகநானூறு 124 – பொன் இயல் புனை படைக் கொய் சுவல் புரவி, நற்றிணை 78 – பொலம் படைக் கலி மா, நற்றிணை 361 – பொலம் படைக் கலி மா, புறநானூறு 116 – பொலம் படைக் கலி மா, புறநானூறு 135 – ஒளிறு படைப் புரவிய தேரும், புறநானூறு 359 – பொலம் படைய மா, மலைபடுகடாம் 574 – பொலம் படைப் பொலிந்த கொய் சுவற் புரவி.

Meanings:  பாறுபட பறைந்த – totally ruined, பன் மாறு மருங்கின் – where there are lots of thorns, வேறுபடு குரல வெவ்வாய்க் கூகையொடு – with many sounds of owls with harsh mouths, பிணந்தின் குறுநரி – small fox that eats corpses (குறுநரி – பண்புத்தொகை), நிணம் திகழ் பல்ல – with bright teeth with fat, பேஎய் மகளிர் பிணம் தழூஉப் பற்றி – female ghouls hug and eat the dead bodies (பேஎய் – அளபெடை, தழூஉ – அளபெடை), விளர் ஊன் தின்ற – ate the fatty meat (விளர் = வெண்மை, மென்மை), வெம் புலால் மெய்யர் – their bodies stinking of warm flesh, களரி மருங்கில் – in the parched land, கால் பெயர்த்து ஆடி – swaying their legs and dancing, ஈம விளக்கின் – in the cremation light, வெருவரப் பேரும் காடு முன்னினரே – they went taway from the cremation grounds in fear (பேரும் – பெயரும், நீங்கும்), நாடு கொண்டோரும் – even those who seized countries, even those who owned countries, நினக்கும் வருதல் வைகல் – that day will come to you too, அற்றே – like that, வசையும் நிற்கும் இசையும் நிற்கும் – at that time blame will stand and fame will stand, அதனால் – so, வசை நீக்கி இசை வேண்டியும் – removing blame and seeking good name, நசை வேண்டாது – without desiring benefits, நன்று மொழிந்தும் – uttering good words without taking sides, நிலவுக் கோட்டுப் பல களிற்றோடு – along with male elephants with bright tusks, பொலம் படைய மா – horses with gold saddles, மயங்கிட –  together, இழை கிளர் நெடுந்தேர் – tall chariots with decorations, இரவலர்க்கு அருகாது கொள் என – giving to those who need with endless generosity, விடுவை ஆயின் – if you give and send, வெள்ளென – openly, ஆண்டு நீ பெயர்ந்த பின்னும் – even after you go to the upper world, then after you die, ஈண்டு நீடு விளங்கும் நீ எய்திய புகழே – the fame you attained will shine here for long (புகழே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 360, பாடியவர்: சங்கவருணர் என்னும் நாகரையர், பாடப்பட்டோன்:  தந்துமாறன், திணை: காஞ்சி, துறை: பெருங்காஞ்சி
பெரிது ஆராச் சிறு சினத்தர்,
சில சொல்லால் பல கேள்வியர்,
நுண்ணுணர்வினால் பெருங்கொடையர்,
கலுழ் நனையால் தண் தேறலர்,
கனி குய்யாற் கொழுந் துவையர்,  5
தாழ் உவந்து தழூஉ மொழியர்,
பயன் உறுப்பப் பலர்க்கு ஆற்றி
ஏமமாக இந்நிலம் ஆண்டோர்
சிலரே பெரும! கேள் இனி! நாளும்
பலரே தகை அஃது அறியாதோரே;  10
அன்னோர் செல்வமும் மன்னி நில்லாது,
இன்னும் அற்று அதன் பண்பே, அதனால்
நிச்சமும் ஒழுக்கம் முட்டிலை, பரிசில்
நச்சுவர நிரப்பல் ஓம்புமதி; அச்சுவரப்
பாறு இறை கொண்ட பறந்தலை மாறுதகக் 15
கள்ளி போகிய களரி மருங்கின்,
வெள்ளில் நிறுத்த பின்றைக் கள்ளொடு
புல் அகத்து இட்ட சில் அவிழ் வல்சி,
புலையன் ஏவப் புல் மேல் அமர்ந்துண்டு
அழல்வாய்ப் புக்க பின்னும்,  20
பலர் வாய்த்து இராஅர், பகுத்து உண்டோரே.

Puranānūru 360, Poet: Sangavarunār Ennum Nākaraiyar sang to Thanthumāran, Thinai: Kānji, Thurai: Perunkānji
Very few kings who have ruled this land
have not eaten much, had anger rarely,
were of few words, listened attentively,
were sensitive and greatly charitable,
gave filtered and unfiltered liquor along
with meat cooked well with spices,
spoke humbly and embraced and protected
others with joy.

Greatness!  Listen to me!  There are many
who don’t understand this.  The riches don’t
last forever.  This is the nature of wealth.
You should live in a righteous manner!  Fill
the hands of those who come in need and protect
them!

Their fame has not flourished, many who do
not share with others and eat, even after seeing
bodies carried on biers to the fearsome, ruined,
wasteland filled with kalli trees, placed on a
grass bed and fed a little bit of food along with
liquor at the command of the man who performs
funerary rites, and sent to burn in the pyre.

Notes:   This is the only poem written by this poet.  This is the only poem written for this leader, who was under the control of the Pandiyan kings.  He was a very rich man.  மதி – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26).

Meanings:  பெரிது ஆரா – not eating too much, சிறு சினத்தர் – they have very little anger, சில சொல்லால் – are of few words, பல கேள்வியர் – they listen a lot, நுண் உணர்வினால் – are of sensitive natures, பெருங்கொடையர் – they are greatly generous, கலுழ் நனையால் – with cloudy liquor, தண் தேறலர் – those who give cool clear liquor, கனி குய்யால் கொழுந்துவையர் – those who offer fatty meat cooked well with spices, தாழ் உவந்து தழூஉ மொழியர் – they speak humbly and embracing with happiness (தழூஉ – அளபெடை), பயன் உறுப்பப் பலர்க்கு ஆற்றி – serve many usefully, ஏமமாக – protecting, இந்நிலம் ஆண்டோர் – those who have ruled this land, சிலரே – only very few, பெரும – O lord, கேள் இனி – listen now, நாளும் பலரே தகை அஃது அறியாதோரே – there are many who don’t know to live like that every day (அறியாதோரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), அன்னோர் செல்வமும் மன்னி நில்லாது – their wealth does not stay stable forever, இன்னும் – still, அற்று அதன் பண்பே – this is the nature of that wealth (பண்பே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), அதனால் – so, நிச்சமும் ஒழுக்கம் – live with righteousness every day, முட்டிலை – do not reduce, பரிசில் நச்சுவர நிரப்பல் – give them what they desire, ஓம்புமதி – please protect (மதி – முன்னிலையசை, an expletive of the second person), அச்சுவர – causing fear (அச்சு – அச்சம் அச்சு என விகாரமாய் நின்றது), பாறு இறை கொண்ட – since ruining situation that was there, மாறு தக – suiting the change in the place, பறந்தலை – wasteland, மாறுதக – suiting the change, கள்ளி போகிய களரி மருங்கின் – where cactus plants/milkweeds have grown in the saline/parched land, Prickly pear cactus or Euphorbia Tirucalli, வெள்ளில் நிறுத்த பின்றை – after placing on the bier, கள்ளொடு – along with liquor, புல் அகத்து இட்ட – placed on grass, சில் அவிழ் வல்சி – little rice food, புலையன் ஏவ – at the goading of the man who performs the funerary rites, புல் மேல் அமர்ந்துண்டு – eating that lying on a grass bed, அழல்வாய்ப் புக்க – entering the flame, பின்னும் – even after that, பலர் வாய்த்து இராஅர் பகுத்து உண்டோரே – despite the many who share with others and eat there are many who have not learned to share and eat (இராஅர் – இசை நிறை அளபெடை, உண்டோரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 361, பாடியவர்: கயமனார், பாடப்பட்டோர், திணை, துறை தெரிந்தில
கார் எதிர் உருமின் உரறிக் கல்லென
ஆருயிர்க்கு அலமரும் ஆராக் கூற்றம்!
நின் வரவு அஞ்சலன் மாதோ; நன் பல
கேள்வி முற்றிய வேள்வி அந்தணர்க்கு
அருங்கலம் நீரொடு சிதறிப் பெருந்தகைத்  5
தாயின் நன்று பலர்க்கு ஈத்துத்,
தெள் நடை மா களிறொடு தன்
அருள் பாடுநர்க்கு நன்கு அருளியும்,
உருள் நடைப் பஃறேர் ஒன்னார்க் கொன்று தன்
தாள் சேருநர்க்கு இனிது ஈத்தும்,  10
புரி மாலையர் பாடினிக்குப்
பொலந்தாமரைப் பூம்பாணரொடு
கலந்து அளைஇய நீள் இருக்கையால்
பொறையொடு மலிந்த கற்பின் மான் நோக்கின்,
வில் என விலங்கிய புருவத்து வல்லென  15
நல்கின் நாஅஞ்சும் முள் எயிற்று மகளிர்
அல்குல் தாங்கா அசைஇ மெல்லென
கலங்கலந் தேறல் பொலங்கலத்து ஏந்தி,
அமிழ்து என மடுப்ப மாந்தி இகழ்வு இலன்
நில்லா உலகத்து நிலையாமை நீ  20
சொல்ல வேண்டா தோன்றல் முந்து அறிந்த
முழுது உணர் கேள்வியன் ஆகலின்……………….

………………………………………………………………….விரகினானே.

Puranānūru 361, Poet: Kayamanār, Thinai and Thurai are unknown
O Kootruvan!  You roam around for lives,
roaring like loud monsoon thunder,
you who is never sated!
Our lord is not afraid of your arrival.  He
gives to Brahmins who have knowledge
of the Vedas and perform rituals, precious
jewels, pouring water on their hands.  He is
better than a mother.  He has given to many,
elephants and horses with clear gaits.  He has
given with fondness many rolling chariots to
those who sought shelter at his feet, which has
put an end to his enemies.

When he holds lengthy audiences with
bards wearing gold lotus flowers and female
singers with gold garlands, where his women of
great virtue and patience, their eyebrows curved
like bows, tongues that fear teeth sharp, looks like
those of a deer, walking delicately unable to bear
the weight of their waists, pour him clear and
unfiltered liquor from gold vessels, as though
it is divine nectar, he is faultless, and you don’t
have to tell him about the instability of this
world, which does not endure.  He has studied,
……………………… and already knows about it.

Notes:    Kayamanār wrote Puranānūru 254 and 361.   It was the tradition for the donor to pour water when giving alms to Brahmins.  Puranānūru 361, 362, 367 and Pathitruppathu 64 have references to this.

Meanings:  கார் எதிர் – during the monsoons, உருமின் உரறி – roaring like thunder (உருமின் – இன் ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு, ஒப்புப் பொருளில் வந்தது), கல்லென – loudly, ஆருயிர்க்கு அலமரும் – roaming around for precious lives, ஆராக் கூற்றம் – O Kootruvan who is never sated, நின் வரவு அஞ்சலன் – he is not afraid of your arrival, மாதோ – மாது, ஓ அசைநிலைகள், expletives, நன் பல கேள்வி முற்றிய – attained great knowledge of the Vedas, வேள்வி அந்தணர்க்கு – to Brahmins who perform rituals, அருங்கலம் நீரொடு சிதறி – gifted precious jewels with water, பெருந்தகை – esteemed man, தாயின் நன்று – better than a mother, பலர்க்கு ஈத்து – gave to many, தெள் நடை மா – horses with clear gaits, களிறொடு – along with male elephants, தன் அருள் பாடுநர்க்கு நன்கு அருளியும் – gave well to those who sing about his graces, உருள் நடைப் பஃறேர் – many rolling chariots (பஃறேர் – பல்தேர், லகர மெய் ஆய்தமாய்த்  திரிந்தது), ஒன்னார்க் கொன்று – killed enemies, தன் தாள் சேருநர்க்கு – to those who sought his feet, இனிது ஈத்தும் – he gave sweetly, புரி மாலையர் பாடினிக்கு – to the female singers suited to wear garlands, பொலந்தாமரை – gold lotus blossoms, பூம்பாணரொடு – with bards wearing flowers, கலந்து அளைஇய நீள் இருக்கையால் – when he is together with them at his great place (அளைஇய –  அளபெடை), இருக்கையால், இருக்கையின்கண் – வேற்றுமை மயக்கம்), பொறையொடு மலிந்த கற்பின் – with patience with great virtue, மான் நோக்கின் – with looks like that of deer, வில் என விலங்கிய புருவத்து – with eyebrows like bows, வல்லென நல்கின் – uttering rapidly, நா அஞ்சும் – tongues fear, முள் எயிற்று மகளிர் – women with sharp teeth, அல்குல் தாங்கா – unable to bear the weight of their waist, அசைஇ – moving (அளபெடை), மெல்லென – delicately, கலங்கலந் தேறல் – liquor cleared from muddied liquor, பொலங்கலத்து ஏந்தி – holding them in gold bowls, அமிழ்து என மடுப்ப – giving to drink as if it were divine nectar, மாந்தி – drinking, இகழ்வு இலன் – he does not disrespect the truth about instability, he is faultless, நில்லா உலகத்து நிலையாமை நீ சொல்ல வேண்டா – you don’t need to tell him about instability of the world, தோன்றல் – our Lord, முந்து அறிந்த – already knew, முழுது உணர் – fully understanding, கேள்வியன் ஆகலின் விரகினானே – he is learned in knowledge (விரகினானே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 362, பாடியவர்: சிறுவெண்தேரையார், திணை: பொதுவியல், துறை: பெருங்காஞ்சி
ஞாயிற்று அன்ன ஆய் மணி மிடைந்த
மதி உறழ் ஆரம் மார்பில் புரளப்,
பலி பெறு முரசம் பாசறைச் சிலைப்பப்,
பொழிலகம் பரந்த பெருஞ்செய் ஆடவர்
செருப்புகன்று எடுக்கும் விசய வெண்கொடி  5
அணங்கு உருத்தன்ன கணங்கொள் தானை,
கூற்றத்து அன்ன மாற்றரு முன்பின்,
தாக் குரல் காண்பின் அந்தணாளர்
நான்மறை குறித்தன்று அருளாகாமையின்
அறம் குறித்தன்று பொருள் ஆகுதலின்  10
மருள் தீர்ந்து மயக்கு ஒரீஇக்,
கை பெய்த நீர் கடற்பரப்ப
ஆம் இருந்த அடை நல்கிச்
சோறு கொடுத்து மிகப் பெரிதும்
வீறு சால் நன்கலம் வீசி நன்றும்  15
சிறு வெள் என்பின் நெடுவெண்களரின்,
வாய் வன் காக்கை கூகையொடு கூடிப்
பகலும் கூவும் அகலுள் ஆங்கண்,
காடு கண் மறைத்த கல்லென் சுற்றமொடு,
இல் என்று இல் வயின் பெயர, மெல்ல  20
இடஞ் சிறிது ஒதுங்கல் அஞ்சி
உடம்பொடும் சென்மார் உயர்ந்தோர் நாட்டே.

Puranānūru 362, Poet: Siruventhēraiyār, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Perunkānji
On his chest sways a garland that looks
like the moon, made with fine gems that resemble
the sun.  Drums that had offerings roar in the war
camp.  Warriors who do great deeds and desire war
have spread around the country, carrying
victorious white flags, looking like fierce gods.

Brahmins!  Listen to the attacking voices, rising
from huge armies, which is like Kootruvan himself,
with strength that cannot be destroyed!
This is not in your four Vedas, since it is not
about righteousness.  It is not in your Vedas since
it is about materialism.  Bewilderment and confusion
ended, he pours water when he hands gifts to Brahmins
and it runs to the sea.  He gave fertile lands, cooked
rice and precious fine gifts.  Since his house is
filled with noisy relatives who hide the existence
of the cremation ground where harsh-mouthed crows
and owls shriek even in broad daylight and small
white bones are spread, he desires to leave from there,
and thinking that there is too little place in this earth,
he fights so that he can reach the world of the higher ones.

Notes:   This is the only poem written by this poet.  It was the tradition for the donor to pour water when giving alms to Brahmins.  Puranānūru 361, 362, 367 and Pathitruppathu 64 have references to this.

Meanings:  ஞாயிற்று அன்ன- like the sun, ஆய் மணி மிடைந்த – set with fine gems, மதி உறழ் – like the moon (உறழ் – உவம உருபு, a comparison word), ஆரம் மார்பில் புரள – a garland swaying/moving on his chest, பலி பெறு முரசம் பாசறைச் சிலைப்ப – drums that have had offerings roar in the war camp, பொழிலகம் பரந்த – spread all over the country, பெருஞ் செய் ஆடவர் – men who do great deeds, செருப் புகன்று எடுக்கும் – carry desiring war, விசய வெண்கொடி – victorious white flags, அணங்கு உருத்தன்ன – like fearsome gods with great rage, கணங்கொள் தானை – huge army, கூற்றத்து அன்ன – like Kootruvan who is the god of death (கூற்றத்து – கூற்றம், அத்து சாரியை), மாற்றரு முன்பின் – with strength that cannot be ruined, தாக் குரல் – the attacking voices (தாக்குதற்குச் செய்யும் முழக்கம்), காண்பின் அந்தணாளர் – see O Brahmins, நான்மறை குறித்தன்று – this is not mentioned in your four Vedas, அருளாகாமையின் – since it is without grace, அறம் குறித்தன்று பொருள் ஆகுதலின் – it is not mentioned since it is about material wealth, மருள் தீர்ந்து – bewilderment ending, மயக்கு ஒரீஇ – confusion ending (ஒரீஇ – அளபெடை), கை பெய்த நீர் – water poured on your hands, கடற் பரப்ப – spread to the sea, ஆம் இருந்த அடை நல்கி – gave fertile agricultural lands with water, சோறு கொடுத்து – gave rice/food, மிகப் பெரிதும் – giving very abundantly, வீறு சால் நன்கலம் நன்றும் வீசி – gave greatly precious fine gifts, சிறு வெள் என்பின் – with small white bones, நெடுவெண்களரின் – in the vast white saline wasteland, வாய் வன் காக்கை – crows with harsh mouths, கூகையொடு – with owls, கூடிப் பகலும் கூவும் – together cry even during the day, அகலுள் ஆங்கண் – there, காடு கண் மறைத்த – hiding the cremation grounds, கல்லென் சுற்றமொடு – with loud relatives, இல் என்று இல் வயின் பெயர – considering leaving since there is no place, மெல்ல – slowly, இடஞ் சிறிது ஒதுங்கல் அஞ்சி – fearing to stay since there is little space, உடம்பொடும் – with his body, சென்மார் உயர்ந்தோர் நாட்டே – he fights to go to the land of those who are superior – brave warriors (நாட்டே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 363, பாடியவர்: ஐயாதிச் சிறுவெண்தேரையார், திணை: பொதுவியல், துறை: பெருங்காஞ்சி
இருங்கடல் உடுத்த இப்பெருங்கண் மாநிலம்
உடை இலை நடுவணது இடை பிறர்க்கு இன்றித்
தாமே ஆண்ட ஏமம் காவலர்
இடு திரை மணலினும் பலரே; சுடு பிணக்
காடு பதியாகப் போகித் தத்தம்  5
நாடு பிறர் கொளச் சென்று மாய்ந்தனரே;
அதனால் நீயும் கேண்மதி அத்தை! வீயாது
உடம்பொடு நின்ற உயிரும் இல்லை
மடங்கல் உண்மை மாயமோ அன்றே;
கள்ளி ஏய்ந்த முள்ளியம் புறங்காட்டு  10
வெள்ளில் போகிய வியலுள் ஆங்கண்,
உப்பு இலாஅ அவிப் புழுக்கல்
கைக் கொண்டு பிறக்கு நோக்காது,
இழிபிறப்பினோன் ஈயப் பெற்று,
நிலம் கலனாக விலங்கு பலி மிசையும்  15
இன்னா வைகல் வாரா முன்னே,
செய்ந்நீ முன்னிய வினையே,
முந்நீர் வரைப்பு அகம் முழுதுடன் துறந்தே.

Puranānūru 363, Poet: Aiyāthi Siruventhēraiyār, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Perunkānji
Kings who have ruled this huge land surrounded
by the large ocean, without giving even an udai
tree leaf size land for others, are many, more in
numbers than the sand brought to the shores by waves.
These kings who ruled have gone to the cremation
grounds, as others took their land.
So you too should listen!  There is no one who has lived
forever.  Death is real!  It is not an illusion!

Do what you intend to do and renounce totally, this world
girded by ocean, before the sad day comes when you will be
carried in a bier to the vast cremation ground filled with
kalli trees with thorns, fed cooked rice without salt that will
be placed on the ground, by a man performing funeral rites,
who, without looking at your corpse, will offer you food.

Notes:  மதி – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26).  முந்நீர் – ஒளவை துரைசாமி உரை புறநானூறு 9 – ஆற்று நீரும், ஊற்று நீரும் மழை நீரும் உடைமையான் முந்நீர் என்று பெயராயிற்று.  நச்சினார்க்கினியர் உரை பெரும்பாணாற்றுப்படை 441 – நிலத்திற்கு முன்னே உண்டாக்கிய நீர், மண்ணை படைத்தலும் காத்தலும் அழித்தலுமாகிய நீர்.  மணலினும் பலவே:  அகநானூறு 93 – தண் ஆன்பொருநை மணலினும் பலவே, புறநானூறு 9- நன்னீர்ப் பஃறுளி மணலினும் பலவே, புறநானூறு 43 – எக்கர் இட்ட மணலினும் பலவே, புறநானூறு 55 – வடு ஆழ் எக்கர் மணலினும் பலவே, புறநானூறு 136 – நுண் பல மணலினும் ஏத்தி, புறநானூறு 363 – இடு திரை மணலினும் பலரே, புறநானூறு 387 – கல்லென் பொருநை மணலினும், மதுரைக்காஞ்சி 236 – திரை இடு மணலினும் பலரே, மலைபடுகடாம் 556 – வடு வாழ் எக்கர் மணலினும் பலரே.

Meanings:  இருங்கடல் உடுத்த இப்பெருங்கண் மாநிலம் – this huge land surrounded by the large/dark ocean, உடை இலை – umbrella thorn tree leaves,  நடுவணது – in the middle,  இடை பிறர்க்கு இன்றி – without space for others, தாமே ஆண்ட – ruled just by themselves, ஏமம் காவலர் – protected and ruled, இடு திரை மணலினும் பலரே – more than the sands brought by the waves (பலரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), சுடு பிணக் காடு பதியாகப் போகி – reached the cremation ground, தத்தம் நாடு பிறர் கொள – others seizing their land, சென்று மாய்ந்தனரே – they died, அதனால் நீயும் கேண்மதி – so you listen (மதி – முன்னிலையசை, an expletive of the second person), அத்தை  – அசைநிலை, an expletive, வீயாது உடம்பொடு நின்ற உயிரும் இல்லை – there is nobody who lived with their bodies forever, மடங்கல் உண்மை – death is certain, மாயமோ அன்றே – that is not a trick, கள்ளி ஏய்ந்த முள்ளியம் புறங்காட்டு – in the cremation ground with cactus with thorns, Prickly pear cactus or Euphorbia Tirucalli, வெள்ளில் போகிய – went on a bier, வியலுள் ஆங்கண் – in the wide place, உப்பு இலாஅ அவிப் புழுக்கல் – food/rice cooked without salt (இலாஅ – அளபெடை), கைக் கொண்டு – holding in his hand, பிறக்கு நோக்காது – not looking behind, not seeing the corpse, இழிபிறப்பினோன் – a man who performs funerary rites (ஒளவை துரைசாமி உரை – இழிசினனாகிய புலையன்), ஈயப் பெற்று – given, நிலம் கலனாக – the land as a bowl, விலங்கு பலி மிசையும் – accepting not-requested food that is offered, இன்னா வைகல் வாரா முன்னே – before the sad day comes, செய்ந் நீ முன்னிய வினையே – do what you have thought about, முந்நீர் வரைப்பு அகம் முழுதுடன் துறந்தே – abandoning this earth covered with the ocean (துறந்தே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 364, பாடியவர்:  கூகைக் கோழியார், திணை: பொதுவியல், துறை: பெருங்காஞ்சி
வாடா மாலை பாடினி அணியப்
பாணன் சென்னிக் கேணி பூவா
எரி மருள் தாமரைப் பெருமலர் தயங்க,
மை விடை இரும் போத்துச் செந்தீச் சேர்த்திக்,
காயங் கனிந்த கண்ணகன் கொழுங்குறை  5
நறவுண் செவ்வாய் நாத் திறம் பெயர்ப்ப,
உண்டும் தின்றும் இரப்போர்க்கு ஈய்ந்தும்,
மகிழ்கம் வம்மோ, மறப்போரோயே!
அரிய ஆகலும் உரிய பெரும!
நிலம் பக வீழ்ந்த அலங்கல் பல் வேர்  10
முதுமரப் பொத்தின் கதுமென இயம்பும்
கூகைக் கோழி ஆனாத்
தாழிய பெரும் காடு எய்திய ஞான்றே.

Puranānūru 364, Poet: Kookai Kōzhiyār, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Perunkānji
Come on!  Let us be happy, O warrior who goes to
fierce battles!  Let us give an unfading gold garland
to the female singer, give a flame-like, large gold lotus
flower that does not grow in a pond for the bard to wear
on his head, kill a black male sheep and roast it in red
flame with spices and serve big pieces of fatty meat
and eat them, turning our tongues on their sides,
and reddening our mouths with liquor.

O Lord, all this will be hard to have on the day we go
to the vast burial ground with urns, where owls hoot
rapidly from the hollows of ancient trees with many
roots that drape down and split the ground and move!

Notes:  This is the only poem written by this poet.  வாடா மாலை (1) – வாடாத மாலையாகிய பொன்னால் செய்த மாலை, வெளிப்படை.  கேணி பூவா எரி மருள் தாமரை (2-3) – குளத்தில் மலராத தீயைப் போன்ற பொற்தாமரை, பொற்தாமரைக்கு வெளிப்படை.

Meanings:  வாடா மாலை – an unfading garland, a gold garland, பாடினி அணிய – for the female musician to wear, பாணன் சென்னி – on the bard’s head, கேணி பூவா – not blossoming in a pond, a gold flower, எரி மருள் தாமரைப் பெரு மலர் – flame-like huge lotus flowers (மருள் – உவம உருபு, a comparison word), தயங்க – bright, splendid, மை விடை இரும் போத்து – dark male sheep, செந்தீச் சேர்த்தி – roast in red flame, காயங் கனிந்த – hot spices were added (காயம் – உறைப்பு, கனிந்த – பெய்து இட்ட), கண்ணகன் கொழுங்குறை – big pieces of fatty meat, நறவுண் செவ்வாய் – red mouth drinking liquor (நறவு – நறா நற என்றாகி உகரம் ஏற்றது), நாத் திறம் பெயர்ப்ப உண்டும் தின்றும் – eating with the tongues that turn the food on the sides, இரப்போர்க்கு ஈய்ந்தும் – giving to those who come in need, மகிழ்கம் வம்மோ – you come! let’s be happy (மோ – முன்னிலையசை, an expletive of the second person), மறப் போரோயே – O you who fights in brave battles, அரிய ஆகலும் உரிய பெரும – it will become hard O Lord, நிலம் பக வீழ்ந்த அலங்கல் பல் வேர் முது மரப் பொத்தின் – from the hollows of banyan trees with roots falling down splitting the earth and moving, கதுமென இயம்பும் கூகைக்கோழி – owls which hoot rapidly (கதுமென – விரைவுக்குறிப்பு), ஆனா – endlessly, continuously, தாழிய பெரும் காடு எய்திய ஞான்றே – when reaching the huge forest with burial urns (ஞான்றே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 365, பாடியவர்: மார்க்கண்டேயனார், திணை: பொதுவியல், துறை: பெருங்காஞ்சி
மயங்கு இருங்கருவிய விசும்பு முகனாக,
இயங்கிய இரு சுடர் கண் எனப் பெயரிய
வளியிடை வழங்கா வழக்கரு நீத்தம்,
வயிரக் குறட்டின் வயங்கு மணி ஆரத்து
பொன்னந் திகிரி முன் சமத்து உருட்டிப்,  5
பொருநர்க் காணாச் செருமிகு முன்பின்
முன்னோர் செல்லவும் செல்லாது, இன்னும்
விலை நலப் பெண்டிரின் பலர் மீக் கூற,
உள்ளேன் வாழியர் யான் எனப் பன் மாண்
நிலமகள் அழுத காஞ்சியும்  10
உண்டென உரைப்பரால் உணர்ந்திசினோரே.

Puranānūru 365, Poet: Mārkandēyanār, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Perunkānji
The virtuous mother earth cries, the dark sky
bearing clouds with thunder and lightning as her
face, the moving bright sun and moon as her eyes,
and her words are,
“I do not pass away like former kings, their power
so immense they had no enemies to fight with,
as they rolled their gold chariot wheels with hubs
of diamond and spokes of bright gems over the
expanse so difficult to cross where even the moving
winds don’t go, and I remain here, praised by many,
like how women who sell their beauty are praised!”
Those aware say there are such kānji melodies.

Notes:  This is the only poem written by this poet.  Kānji melody was used to heal wounds as seen in Puranānūru 296.  மயங்கு இருங்கருவிய (1) – ஒளவை துரைசாமி உரை – தம்மிற் கலந்த மழை மின்னல் முதலியவற்றின் தொகுதிகளையுடைய.  சின் – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26, சின் என்பது இசின் என்பதன் முதற்குறை – ச. பாலசுந்தரம் உரை), அவற்றுள், இகுமும் சின்னும் ஏனை இடத்தொடும் தகு நிலை உடைய என்மனார் புலவர் (தொல்காப்பியம், இடையியல் 27).  கருவி – கருவி தொகுதி (தொல்காப்பியம், உரியியல் 58).

Meanings:  மயங்கு – combined, mixed, இருங் கருவிய – with dark clouds with lightning and thunder, விசும்பு – sky, முகன் ஆக – as the face (முகன் – முகம் என்பதன் போலி), இயங்கிய இரு சுடர் கண் என – eyes like the two bright moving spheres – the sun and the moon, பெயரிய வளியிடை – between the moving winds, வழங்கா வழக்கரு நீத்தம் – over the expanse that is difficult to cross, over the ocean-like expanse that is difficult to cross, வயிரக் குறட்டின் – of diamond hubs, வயங்கு மணி ஆரத்து – with wheel spokes with bright gems, பொன்னந் திகிரி – golden wheels, முன் சமத்து உருட்டி – rolled it to the battlefields, பொருநர்க் காணா – not seeing enemies, செரு – battles, மிகு – very, முன்பின் – strong, முன்னோர் செல்லவும் – despite the death of ancestor kings,  செல்லாது – not going, இன்னும் விலை நலப் பெண்டிரின் பலர் மீக் கூற உள்ளேன் – I am still here like women who sell their virtue and whose beauty is praised, வாழியர் யான் – may I live long (வாழியர் – எதிர்மறைக் குறிப்பு மொழி), என – thus, பன் மாண் – great esteem, நிலமகள் அழுத – the earth goddess weeps, the earth mother weeps, காஞ்சியும் உண்டென – that there are the Kānji odes, உரைப்பரால் உணர்ந்திசினோரே – they who are aware say that (உரைப்பரால் – உரைப்பர், ஆல் அசைநிலை, an expletive, உணர்ந்திசினோரே – இசின் படர்க்கையின் கண் வந்தது, an expletive of the third person, ஏ – அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 366, பாடியவர்: கோதமனார், திணை: பொதுவியல், துறை: பெருங்காஞ்சி – பாடலின் சில பகுதிகள் கிடைக்கவில்லை
விழுக் கடிப்பு அறைந்த முழுக் குரல் முரசம்
ஒழுக்கு உடை மருங்கின் ஒருமொழித்தாக,
அரவு எறி உருமின் உரறுபு சிலைப்ப,
ஒருதாமாகிய பெருமையோரும்
தம் புகழ் நிறீஇச் சென்று மாய்ந்தனரே;  5
அதனால், அறிவோன் மகனே! மறவோர் செம்மால்!
நின்னொன்று உரைப்பக் கேண்மதி!
நின் ஊற்றம் பிறர் அறியாது,
பிறர் கூறிய மொழி தெரியா,
ஞாயிற்று எல்லை ஆள் வினைக்கு உதவி,  10
இரவின் எல்லை வருவது நாடி,
உரைத்திசின் பெரும! நன்றும்
உழவு ஒழி பெரும் பகடு அழி தின்றாங்குச்
செங்கண் மகளிரொடு சிறு துனி அளைஇ,
அம் கள் தேறல் ஆய் கலத்து உகுப்ப  15
கெடல் அருந் திருவ உண்மோ . . . . .
மடை வேண்டுநர்க்கு அடை அருகாது,
அவிழ் வேண்டுநர்க்கு இடை அருளி,
விடை வீழ்த்துச் சூடு கிழிப்ப,
நீர்நிலை பெருத்த வார் மணல் அடைகரைக்  20
காவுதோறு இழைத்த வெறி அயர் களத்தின்
இடங்கெடத் தொகுத்த விடையின்
மடங்கல் உண்மை, மாயமோ அன்றே.

Puranānūru 366, Poet: Kōthamanār, Thinai: Pothuviyal, Thurai: Perunkānji – Parts of this poem are missing
O son of a righteous man!  Leader to warriors!  Listen
to what I have to say!
Great men with pride whose royal drums were struck
with short, thick sticks, creating sounds like that of
thunder that kills snakes, who commanded warriors,
even though they had established their fame, died.

Don’t reveal your strength to others.  Listen to what
others have to say.  Help those who work during the
day in sunlight and counsel your warriors at night.
Just like a massive ox that chews hay after plowing,
play together a little with your women with lovely
red eyes, as they pour fine filtered liquor into a lovely
vessel, O lord of endless wealth!

Killing a male goat and tearing off its roasted meat,
and serving it on leaves, without limits, with boiled
rice to those who desire food, you should eat after
that.  Like goats kept for veriyāttam rituals that fill
all the spaces in the groves along the long, sandy
shores of ponds, death is real, not an illusion!

Notes:    This is the only poem written by this poet.  There is a convention that thunder ruins and kills snakes.  Akanānūru 68, 92, 119, 182, 202, 274, 323, 328, Kalithokai 45, 113, Kurunthokai 158, 190, 268, 391 and Natrinai 37, 51, 114, 129, 238, 255, 264, 347, 383, Puranānūru 17, 37, 58, 126, 211, 366 and 369 have similar descriptions of thunder ruining or killing snakes.  There are 33 poems in which lines are missing.  மதி – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26).  சின் – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26, சின் என்பது இசின் என்பதன் முதற்குறை – ச. பாலசுந்தரம் உரை).  விழு (விழுமம்) – விழுமம் சீர்மையும் சிறப்பும் இடும்பையும் (தொல்காப்பியம் உரியியல் 57).  வார்தல் போகல் ஒழுகல் மூன்றும் நேர்பும் நெடுமையும் செய்யும் பொருள – (தொல்காப்பியம், உரியியல் 21).  தெரியா (9) – தெரிந்து, செய்யா என்னும் வாய்பாட்டு வினையெச்சம்.  எதிர்மறைச் சொல்போல் காணப்படினும் உடன்பாட்டுப் பொருள் தருவது.

Meanings:  விழுக் கடிப்பு – thick short sticks, அறைந்த – hitting, முழுக் குரல் முரசம் – loud sounding drums, ஒழுக்கு உடை மருங்கின் – amidst those who have martial discipline, ஒருமொழித்தாக – commanded, issued commands, அரவு எறி உருமின் – like thunder that attacks snakes (உருமின் – இன் ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு, ஒப்புப் பொருளில் வந்தது), உரறுபு சிலைப்ப – roaring loudly, ஒருதாமாகிய பெருமையோரும் தம் புகழ் நிறீஇச் சென்று மாய்ந்தனரே – even great people with pride who established their fame died (பெருமையோரும் – உம்மை சிறப்பும்மை, நிறீஇ – அளபெடை), அதனால் – so, அறிவோன் மகனே – O son of a just king, மறவோர் செம்மால் – O leader to warriors, நின்னொன்று உரைப்பக் கேண்மதி – listen to what I say (மதி – முன்னிலையசை, an expletive of the second person), நின் ஊற்றம் பிறர் அறியாது – others not knowing your strength, பிறர் கூறிய மொழி தெரியா – understanding what others say, ஞாயிற்று எல்லை ஆள் வினைக்கு உதவி – helping those who work in the day with the sun, இரவின் எல்லை வருவது நாடி – to your warriors at night, உரைத்திசின் பெரும நன்றும் – explain well O lord (சின் – முன்னிலை அசை, an expletive of the second person), உழவு ஒழி பெரும் பகடு அழி தின்றாங்கு – like a huge ox that eats hay after finishing its plowing chores, செங்கண் மகளிரொடு – with women with red eyes, சிறு துனி அளைஇ – playing together with them a little, அம் கள் தேறல் – beautiful clear liquor, ஆய் கலத்து உகுப்ப – pouring into a lovely bowl, கெடல் அருந் திருவ – O wealthy man who is faultless, உண்மோ – you eat (மோ – முன்னிலையசை, an expletive of the second person),. . . . . . .மடை வேண்டுநர்க்கு – to those who desire food that is like offerings, அடை அருகாது – serving on leaves without limits, அவிழ் வேண்டுநர்க்கு இடை அருளி – give to those who desire cooked rice, விடை வீழ்த்து – killed goats, சூடு கிழிப்ப – tearing the roasted meat, நீர்நிலை பெருத்த – ponds full of water, வார் மணல் அடைகரைக் காவுதோறு – in all the groves near the long stretches of sandy shores, இழைத்த வெறி அயர் களத்தின் – places set up for veriyāttam rituals, இடங் கெடத் தொகுத்த விடையின் – filled with goats with no space. . . . . . . . மடங்கல் உண்மை – death is certain, மாயமோ அன்றே – it is not an illusion (அன்றே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 367, பாடியவர்: ஔவையார், பாடப்பட்டோர்: சோழன் இராசசூயம் வேட்ட பெருநற்கிள்ளி, பாண்டியன் கானப்பேரெயில் கடந்த உக்கிரப் பெருவழுதி, சேரமான் மாவெங்கோ, திணை: பாடாண், துறை: வாழ்த்தியல்
நாகத்தன்ன பாகு ஆர் மண்டிலம்
தமவே ஆயினும் தம்மொடு செல்லா;
வேற்றோர் ஆயினும் நோற்றோர்க்கு ஒழியும்;
ஏற்ற பார்ப்பார்க்கு ஈர்ங்கை நிறையப்
பூவும் பொன்னும் புனல் படச் சொரிந்து,  5
பாசிழை மகளிர் பொலங்கலத்து ஏந்திய
நார் அரி தேறல் மாந்தி மகிழ் சிறந்து,
இரவலர்க்கு அருங்கலம் அருகாது வீசி,
வாழ்தல் வேண்டும் இவண் வரைந்த வைகல்,
வாழச் செய்த நல்வினை அல்லது  10
ஆழுங் காலைப் புணை பிறிது இல்லை;
ஒன்று புரிந்து அடங்கிய இருபிறப்பாளர்
முத்தீப் புரையக் காண்தக இருந்த
கொற்ற வெண்குடைக் கொடித் தேர் வேந்திர்!
யான் அறி அளவையோ இதுவே; வானத்து  15
வயங்கித் தோன்றும் மீனினும் இம்மெனப்
பரந்து இயங்கு மா மழை உறையினும்
உயர்ந்து மேந்தோன்றிப் பொலிக நும் நாளே.

Puranānūru 367, Poet: Avvaiyār sang to Chozhan Rāsasooyam Vētta Perunarkilli, Cheraman Māvenkō and Pandiyan Kānapēreyil Kadantha Ukkira Peruvazhuthi, Thinai: Pādān, Thurai: Vālthiyal
Even if the land with divisions is like heaven,
they cannot take it with them.  It will go to
mighty men, even if they are strangers.
To brahmins who come in need with wet hands,
give flowers and gold, pouring water.  Drink
fiber filtered liquor served in golden vessels
by women wearing fine jewels and give precious
jewels to those who come for help.  You should
live through the days allotted for you here.
When you die, the good deeds that you have done
will be the only raft, nothing else!

O kings who ride in chariots with flags and own
victorious white umbrellas, beautiful to behold
like the three flames of the virtuous, twice-born
Brahmins who have subdued their senses through
their will!  This is what I understand!  May your
living days be splendid!  May they be brighter than
the stars in the sky!  May they be more than the
raindrops from the dark thundering clouds!

Notes:  Chozhan Rāsasooyam Vētta Perunarkilli, Cheraman Māvenkō and Pandiyan Kānapēreyil Kadantha Ukkira Peruvazhuthi were great friends.  Avvaiyār sang to the three of them here.  It was the tradition for the donor to pour water when giving alms to Brahmins.  Puranānūru 361, 362, 367 and Pathitruppathu 64 have references to this.   Avvaiyār wrote Puranānūru poems 87-104, 140, 187, 206, 231, 232, 235, 269, 286, 290, 295, 311, 315, 367, 390 and 392.  There was only one Avvaiyār in the entire Sangam literature.  பார்ப்பார்க்கு ஈர்ங்கை (4) – ஒளவை துரைசாமி உரை – வலிய போர்ப்படை ஏந்திப் போருடற்றும் பண்பினரல்லர் ஆகலின், பார்ப்பார் கை உண்டற் தொழில் ஒன்றிற்கே பயன்பட்டமை தோன்ற ஈர்ங்கை என்றார்.  முத்தீ (13) – பரிபாடல் பாடல் 5 – பொ. வே. சோமசுந்தரனார் உரை – ஆகவநீயம், காருகபத்தியம், தக்கணாக்கினி என்பன.

Meanings:  நாகத்து அன்ன – like heaven, நாகம், நாகலோகம் (நாகத்து – நாகம், அத்து சாரியை), பாகு ஆர் மண்டிலம் – the world with divisions, தமவே ஆயினும் – even if it is theirs, தம்மொடு செல்லா – they don’t go with them, வேற்றோர் ஆயினும் – even if they are strangers from another country, நோற்றோர்க்கு ஒழியும் – it will go to mighty men, ஏற்ற பார்ப்பார்க்கு – to Brahmins who requested with lifted hands, ஈர்ங்கை நிறைய – with wet hands full, பூவும் பொன்னும் புனல் படச் சொரிந்து – give flowers and gold pouring water, பாசிழை மகளிர் – women wearing fine jewels, பொலங்கலத்து ஏந்திய நார் அரி தேறல் – fiber filtered liquor in gold bowls (fiber – பன்னாடை, the cloth-like fibrous piece covering the base of coconut leaf stems), மாந்தி மகிழ் சிறந்து – drink and be happy, இரவலர்க்கு அருங்கலம் அருகாது வீசி வாழ்தல் வேண்டும் – give precious jewels to those who come in need and live, இவண் வரைந்த வைகல் வாழச் செய்த நல்வினை – good actions done here with the days given to you, அல்லது ஆழுங் காலை – when you die, புணை பிறிது இல்லை – there is nothing else as a raft, ஒன்று புரிந்து – desiring just one thing (righteous), அடங்கிய இருபிறப்பாளர் முத்தீப் புரைய – like the ritual flames of twice born Brahmins who have controlled their senses (புரை – உவம உருபு, a comparison word), காண்தக இருந்த – beautiful to behold, கொற்ற வெண்குடைக் கொடித் தேர் வேந்திர் – O kings with chariots with victorious white umbrellas and flags, யான் அறி அளவையோ இதுவே – this is what I understand, to the extent of what I understand (அளவையோ – ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive), வானத்து வயங்கித் தோன்றும் மீனினும் – more than the bright stars that appear in the sky, இம்மெனப் பரந்து இயங்கு மா மழை உறையினும் உயர்ந்து – higher in numbers than the loud raindrops that fall from dark thundering clouds (இம்மென – ஒலிக்குறிப்பு), மேந்தோன்றிப் பொலிக நும் நாளே – may your days be splendid (நாளே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 368, பாடியவர்: கழாத்தலையார், பாடப்பட்டோன்: சேரமான் குடக்கோ நெடுஞ்சேரலாதன், திணை: வாகை, துறை: மறக்கள வழி
களிறு முகந்து பெயர்குவம் எனினே,
ஒளிறு மழை தவிர்க்கும் குன்றம் போலக்
கைம்மா எல்லாம் கணையிடத் தொலைந்தன;
கொடுஞ்சி நெடுந்தேர் முகக்குவம் எனினே,
கடும் பரி நன்மான் வாங்கு வயின் ஒல்கி  5
நெடும் பீடு அழிந்து நிலம் சேர்ந்தனவே;
கொய் சுவல் புரவி முகக்குவம் எனினே,
மெய் நிறைந்த வடுவொடு பெரும் பிறிதாகி
வளி வழக்கு அறுத்த வங்கம் போலக்
குருதியம் பெரும் புனல் கூர்ந்தனவே; ஆங்க  10
முகவை இன்மையின் உகவை இன்றி,
இரப்போர் இரங்கும் இன்னா வியன் களத்து,
ஆள் அழிப்படுத்த வாளேர் உழவ!
கடாஅ யானைக் கால்வழியன்ன என்
தடாரித் தெண் கண் தெளிர்ப்ப ஒற்றிப்  15
பாடி வந்தது எல்லாம், கோடியர்
முழவு மருள் திருமணி மிடைந்த நின்
அரவுறழ் ஆரம் முகக்குவம் எனவே.

Puranānūru 368, Poet Kazhāthalaiyār sang to Cheraman Kudakkō Neduncheralathan, Thinai: Vākai, Thurai: Marakkala Vali
If I think that I should get an elephant and leave,
the elephants, as large as mountains that block
clouds, have fallen to arrows.  If I think
that I should get a chariot, pulled by swift horses
through curved paths, they have collapsed on the
ground, their strength ruined.  If I think that I should
get horses with trimmed tufts, they are lying
on streams of blood, like ships that are stuck without
wind.

Since there is nothing to get, those in need struggle with
sorrow in the huge battlefield.  O King whose sword is a
plow to you with which you kill men and heap their bodies
like haystacks, I sang and beat rhythms on the clear eye of
my thadāri drum which is like the footprint of an elephant
in rut, so that I may take the necklace hanging like a snake
on your shoulders, as big as the muzhavu drums of dancers,
which are adorned with beautiful gem ornaments.

Notes:  Puranānūru poems 62, 63 and 368 were written for Cheraman Kudakkō Neduncheralathan.   Poet Kazhāthalaiyār wrote Puranānūru 62, 65, 270, 288, 289 and 368.  எனினே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive.  யானை தும்பிக்கையுடையது என்பதை ‘கை’ குறிக்கின்றது:  கைம்மா – கலித்தொகை 23-1, கைம்மாவை – பரிபாடல் 11-52, கைமான் – புறநானூற்று 96-8, கைம்மான் – புறநானூறு 320-3, பரிபாடல் 6-33,  கைமதமா – பரிபாடல் 10-49.

Meanings:  களிறு முகந்து பெயர்குவம் எனினே – if I think that I should get a male elephant and leave, ஒளிறு மழை தவிர்க்கும் குன்றம் போல – like mountains that block the bright clouds, கைம்மா எல்லாம் கணையிடத் தொலைந்தன – the elephants are all lost to arrows, கொடுஞ்சி நெடுந்தேர் முகக்குவம் எனினே – if I think that I should get a chariot, கடும் பரி நன்மான் வாங்கு வயின் ஒல்கி – since the swift horses went on curved paths and got tired, நெடும் பீடு அழிந்து நிலம் சேர்ந்தனவே – they lost their great strength and fell on the land (சேர்ந்தனவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), கொய் சுவல் புரவி முகக்குவம் எனினே – if I think that I should get horses with trimmed tufts, மெய் நிறைந்த வடுவொடு – with wounds all over their bodies, பெரும் பிறிதாகி – attained death, வளி வழக்கு அறுத்த வங்கம் போல – like ships that are stuck without wind (வழக்கு அறுத்த – இயக்கம் நீக்கிய), குருதியம் பெரும் புனல் கூர்ந்தனவே – lying in great numbers in streams of blood (கூர்ந்தனவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), ஆங்க – அசைநிலை, an expletive, முகவை இன்மையின் – since there is nothing to get, உகவை இன்றி – without happiness, இரப்போர் இரங்கும் இன்னா வியன் களத்து – those in need struggle in the wide battlefield with sorrow, ஆள் அழிப்படுத்த – dead bodies are heaped like haystacks, வாளேர் உழவ – O king who battles using your sword as your plow, கடாஅ யானைக் கால்வழி அன்ன – like the footprints of an elephant in rut (கடாஅ – அளபெடை), என் தடாரித் தெண் கண் தெளிர்ப்ப – my thadāri drums with clear eyes to roar, ஒற்றி – struck, பாடி வந்தது எல்லாம் – and sang and came, கோடியர் முழவு மருள் – like the drums of dancers/drummers (மருள் – உவம உருபு, a comparison word), திருமணி – beautiful gem ornament (ஒளவை துரைசாமி உரை – வாகுவலயம்), மிடைந்த – wearing, நின் அரவுறழ் ஆரம் முகக்குவம் எனவே – to take the pearl stand hanging like a snake (எனவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 369, பாடியவர்: பரணர், பாடப்பட்டோன்: சேரமான் கடலோட்டிய வெல்கெழு குட்டுவன், திணை: வாகை, துறை: மறக்கள வழி, ஏர்க்கள உருவகம்
இருப்பு முகம் செறிந்த ஏந்து எழில் மருப்பின்
கருங்கை யானை கொண்மூவாக,
நீண்மொழி மறவர் எறிவனர் உயர்த்த
வாள் மின் ஆக வயங்கு கடிப்பு அமைந்த
குருதிப் பலிய முரசு முழக்கு ஆக,  5
அரசு அராப் பனிக்கும் அணங்குறு பொழுதின்
வெவ்விசைப் புரவி வீசு வளி ஆக,
விசைப்புறு வல் வில் வீங்கு நாண் உகைத்த
கணைத் துளி பொழிந்த கண்ணகன் கிடக்கை
ஈரச் செறுவயின் தேர் ஏர் ஆக,  10
விடியல் புக்கு நெடிய நீட்டி நின்
செருப்படை மிளிர்ந்த திருத்துறு பைஞ்சால்
பிடித்தெறி வெள் வேல் கணையமொடு வித்தி,
விழுத்தலை சாய்த்த வெருவரு பைங்கூழ்ப்,
பேய் மகள் பற்றிய பிணம் பிறங்கு பல் போர்பு,  15
கண நரியோடு கழுது களம்படுப்பப்
பூதங் காப்பப் பொலி களந் தழீஇப்,
பாடுநர்க்கு இருந்த பீடுடையாள!
தேய்வை வெண்காழ் புரையும் விசி பிணி
வேய்வை காணா விருந்தின் போர்வை  20
அரிக்குரல் தடாரி உருப்ப ஒற்றிப்
பாடி வந்திசின் பெரும! பாடு ஆன்று
எழிலி தோயும் இமிழிசை அருவிப்
பொன்னுடை நெடுங்கோட்டு இமையத்து அன்ன,
ஓடை நுதல, ஒல்குதல் அறியாத்  25
துடியடிக் குழவிய பிடியிடை மிடைந்த,
வேழ முகவை நல்குமதி,
தாழா ஈகைத் தகை வெய்யோயே.

Puranānūru 369, Poet Paranar sang to Cheraman Kadalōttiya Velkelu Kuttuvan, Thinai: Vākai, Thurai: Marakkala Vali, Ērkala Uruvakam
The elephants, with iron tips on their lifted pretty tusks and
big trunks appear like clouds; lifted swords of warriors who
took their oaths appear like lightning; drums that have
received offerings with their flourishing drumsticks that roar
are like thunder that makes kings like snakes to tremble;
fast horses are like wind; arrows released by tightly
tied bows that can deliver swiftly are like rain, and chariots
lying in the blood-drenched field are like plows.

Arriving at dawn, the field has been furrowed and turned
over by your weapons of battle, and white spears and clubs of
enemies were seized and planted.  The fierce crop of big heads
lay, surrounded by female ghouls holding the corpses.
Packs of foxes and ghouls swarm the tall heaps of dead bodies
to eat, while demons take up the task of guarding the place.

O Magnificence who listens to the songs of war bards!
One who desires fame for your endless generosity!  I came to
you with my thadāri drum with sharp tones, as flawless as a
white sandal stick that is reduced.
Lord, give me a gift of bull elephants along with their cows
and calves, with their feet like thudi drums, bulls that will
never tire, that wear gold ornaments on their foreheads,
resembling Himalayas with tall summits of gold which rise
up to touch the clouds, where waterfalls roar.

Notes:   This is the only poem written for this king.  Poet Parananar wrote Puranānūru poems 4, 63, 141, 142, 144, 145, 336, 341, 343, 348, 352, 354 and 369.  There is a convention that thunder ruins and kills snakes.  Akanānūru 68, 92, 119, 182, 202, 274, 323, 328, Kalithokai 45, 113, Kurunthokai 158, 190, 268, 391 and Natrinai 37, 51, 114, 129, 238, 255, 264, 347, 383, Puranānūru 17, 37, 58, 126, 211, 366 and 369 have similar descriptions of thunder ruining or killing snakes.  மதி – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26).  சின் – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26, சின் என்பது இசின் என்பதன் முதற்குறை – ச. பாலசுந்தரம் உரை), அவற்றுள், இகுமும் சின்னும் ஏனை இடத்தொடும் தகு நிலை உடைய என்மனார் புலவர் (தொல்காப்பியம், இடையியல் 27).  கருங்கை யானை (2) – ஒளவை துரைசாமி உரை – பெரிய கையினையுடைய யானை, உ. வே. சாமிநாதையர் உரை – பெரிய கையுடைய யானை, கருமை – பெருமை, ச. வே. சுப்பிரமணியன் உரை – வலிமையுடைய துதிக்கையுடைய யானை.

Meanings:  இருப்பு முகம் செறிந்த – with tight iron tips, ஏந்து எழில் மருப்பின் – with lifted pretty tusks, கருங்கை யானை கொண்மூவாக – elephants with big trunks as clouds, elephants with strong trunks as clouds, நீண்மொழி மறவர் எறிவனர் – warriors who swear oaths as they attack, உயர்த்த வாள் – lifted swords, மின் ஆக – like lightning, வயங்கு கடிப்பு அமைந்த – with flourishing drumsticks, with glowing short sticks, குருதிப் பலிய முரசு முழக்கு ஆக – the royal drums that received blood offerings as thunder, அரசு அராப் பனிக்கும் – makes kings who are like snakes tremble, அணங்குறு பொழுதின் – during fierce times, வெவ்விசை புரவி வீசு வளி ஆக – very fast horses that are like the blowing wind, விசைப்புறு வல் வில் – tightly tied bows, strong bows that shoot rapidly, வீங்கு நாண் உகைத்த கணைத் துளி பொழிந்த – arrows rained from the tight strings, கண்ணகன் கிடக்கை ஈரச் செறு வயின் – in the wet wide battlefield (wet with blood), தேர் ஏர் ஆக – chariots as plows, விடியல் புக்கு – entering at dawn, நெடிய – long, நீட்டி – stretching, நின் செருப்படை – your battle weapons, மிளிர்ந்த திருத்துறு – turned upside down,  பைஞ்சால் – fresh trenches, fresh furrows, பிடித்து எறி – held and thrown, வெள் வேல் – bright spears, கணையமொடு – with clubs, வித்தி – seeded, planted, விழுத்தலை – big heads, சாய்த்த – ruined, வெருவரு – fierce, பைங்கூழ் – green plants (dead bodies), பேய் மகள் – female ghoul, பற்றிய பிணம் – held corpses, பிறங்கு – tall, பல் போர்பு – many heaps (like haystacks), கண நரியோடு – along with packs of foxes, கழுது களம்படுப்ப – evil spirits/ghouls take the battlefield to eat, பூதம் காப்ப – protected by demons, protected by goblins, பொலி களம் தழீஇ – field with heaps of dead bodies (தழீஇ – அளபெடை), பாடுநர்க்கு இருந்த பீடு உடையாள – O proud man who listens to war bards singing, தேய்வை வெண்காழ் புரையும் – like white sandal that has been rubbed and reduced (புரை – உவம உருபு), விசி பிணி – tightly tied, வேய்வை காணா – without fault, விருந்தின் போர்வை – with a new cover, அரிக்குரல் தடாரி உருப்ப ஒற்றி – beating my thadāri drum with sharp tones raising heat, beating my thadāri drum with rhythmic sounds raising heat, பாடி வந்திசின் பெரும – I came here singing your Greatness (சின் – தன்மை அசைச் சொல், an expletive of the first person), பாடு ஆன்று – with uproar (பாடு ஆன்று – ஓசை நிறைந்து), எழிலி தோயும் – clouds rubbing, இமிழிசை அருவி – waterfalls with musical sounds, பொன்னுடை – with gold, நெடுங்கோட்டு இமையத்து அன்ன – like the Himalayas with tall peaks (இமையத்து – இமையம், அத்து சாரியை), ஓடை நுதல – with foreheads with ornaments, ஒல்குதல் அறியா – not knowing tiring, துடி அடி – feet like the thudi drums, குழவிய பிடியிடை – between females and calves, மிடைந்த – dense, filled, வேழ – with bull elephants, முகவை நல்குமதி – please gift me gifts (மதி – முன்னிலையசை, an expletive of the second person), தாழா ஈகைத் தகை வெய்யோயே – O lord you who desires fame because of your endless charity (வெய்யோயே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 370, பாடியவர்: ஊன்பொதி பசுங்குடையார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் செருப்பாழி எறிந்த இளஞ்சேட் சென்னி, திணை: வாகை, துறை: மறக்கள வழி, ஏர்க்கள உருவகம்
வள்ளியோர்க் காணா துய் திறன் உள்ளி
நாரும் போழும் செய்து ஊண் பெறாஅது
பசி தினத் திரங்கிய இரும்பேர் ஒக்கற்கு
ஆர் பதம் கண்ணென மாதிரம் துழைஇ,
வேர் உழந்து உலறி மருங்கு செத்து ஒழிய வந்து,  5
அத்தக் குடிஞைத் துடி மருள் தீங்குரல்,
உழுஞ்சில் அம் கவட்டிடை இருந்த பருந்தின்
பெடை பயிர் குரலோடு இசைக்கும் ஆங்கண்,
கழை காய்ந்து உலறிய வறங்கூர் நீள் இடை,
வரி மரல் திரங்கிய கானம் பிற்படப்,  10
பழுமரம் உள்ளிய பறவை போல,
ஒண் படை மாரி வீழ் கனி பெய்தெனத்
துவைத்து எழு குருதி நில மிசைப் பரப்ப,
விளைந்த செழுங்குரல் அரிந்து கால் குவித்துப்,
படுபிணப் பல் போர்பு அழிய வாங்கி,  15
எருது களிறாக வாள் மடல் ஓச்சி
அதரி திரித்த ஆள் உகு கடாவின்,
அகன் கண் தடாரி தெளிர்ப்ப ஒற்றி,
“வெந்திறல் வியன் களம் பொலிக!” என்று ஏத்தி,
இருப்பு முகம் செறித்த ஏந்து எழில் மருப்பின்  20
வரை மருள் முகவைக்கு வந்தனென் பெரும!
வடி நவில் எஃகம் பாய்ந்தெனக் கிடந்த
தொடியுடைத் தடக்கை ஓச்சி வெருவார்
இனத்து அடி விராய வரிக் குடர் அடைச்சி,
அழுகுரல் பேய்மகள் அயரக் கழுகொடு  25
செஞ்செவி எருவை திரிதரும்,
அஞ்சுவரு கிடக்கைய களங்கிழவோயே.

Puranānūru 370, Poet: Oonpothi Padunkudaiyār sang to Chozhan Cheruppāli Erintha Ilanchētchenni, Thinai: Vākai, Thurai: Ērkala Uruvakam
Not seeing generous donors, I try to think of how
I can escape from poverty.  I carry fiber and soft
shoots of palmyra to eat, and search in all directions,
trying to find a way to feed my large family whose
stomachs are distressed without food.   I have come
sweating and parched.

I have left behind the wilderness where an owl
hoots as harsh as a thudi drum, a kite perched
on a forked vākai tree branch calls out for his
mate, bamboos have dried and withered near the
long paths, and striped hemp plants are parched.

Like bats that seek our fruit trees, I have come
to you.  I have come to the field where blood rises
and spreads on the ground since bright weapons
have rained down.  Lifted swords are like palmyra
stems, and elephants that thresh and reduce the
piles of corpses are like bulls that thresh
clusters of curved grain that are cut and heaped.

Beating out clear rhythms on my large-eyed thadāri
drum and singing praises on the huge field with intense
valor, I have come to you to win a mountain-like elephant
with lifted, lovely tusks with iron tips.
O greatness!  You are lord of a fearful field where
a female ghoul snatches a large braceleted arm chopped
by a sharp axe and cries and dances with her legs tangled
in the ridged intestines of fearless warriors, and eagles
soar in the sky along with red-eared vultures.

Notes:  Puranānūru 10, 203, 370 and 378 were written by this poet.  This king also goes by the names சோழன் பாமுளூரெறிந்த நெய்தலங்கானல் இளஞ்சேட் சென்னி, சோழன் நெய்தலங்கானல் இளஞ்சேட் சென்னி and சோழன் செருப்பாழி எறிந்த இளஞ்சேட் சென்னி.   போர்பு அழி களிறு – புறநானூறு 342 – கழி பிணம் பிறங்கு போர்பு அழி களிறு எருதா வாள் தக வைகலும் உழக்கும் மாட்சியவர், புறநானூறு 370 – படுபிணப் பல் போர்பு அழிய வாங்கி எருது களிறாக வாள் மடல் ஓச்சி அதரி திரித்த ஆள் உகு கடாவின், புறநானூறு 371- குறைத்தலைப் படுபிணன் எதிரப் போர்பு அழித்து யானை எருத்தின் வாள் மடல் ஓச்சி அதரி திரித்த ஆள் உகு கடாவின்.  இரும்பேர் ஒக்கல் – நச்சினார்க்கினியர் உரை, பொ. வே. சோமசுந்தரனார் உரை – பொருநராற்றுப்படை 61, சிறுபாணாற்றுப்படை 139, 144, பெரும்பாணாற்றுப்படை 25, 470, மலைபடுகடாம் 157 – கரிய பெரிய சுற்றம், ஒளவை துரைசாமி உரை – புறநானூறு பாடல்கள் 69, 150, 370, 378, 390, 391, 393, 394, 396 – மிக்க பெரிய சுற்றத்தார், மிகப் பெரிய சுற்றம், புறநானூறு 320 – கரிய பெரிய சுற்றத்தார், பொ. வே. சோமசுந்தரனார் உரை, இரா. வேங்கடாசலம் பிள்ளை, ந. மு. வேங்கடசாமி நாட்டார் உரை – அகநானூறு 301 – மிகப் பெரிய சுற்றத்தார்.  பழுமரமும் பறவையும் – கீழ்க்கண்ட இடங்களில் பொ. வே. சோமசுந்தரனார் உரையில் ‘பறவை’ என்ற சொல்லுக்கு ‘புள்’ என்றே பொருள் உள்ளது – பெரும்பாணாற்றுப்படை 20 – பழுமரம் தேரும் பறவை போல, பொருநராற்றுப்படை 64 – பழுமரம் உள்ளிய பறவையின், மதுரைக்காஞ்சி 576 – பழம் தேர் வாழ்க்கைப் பறவை போல.  பழுமரம் உள்ளிய பறவை போல (11) – ஒளவை துரைசாமி உரை – பழுத்த மரங்களை நினைந்து செல்லும் வௌவால்களைப் போல, உ. வே. சாமிநாதையர் உரை – பழுத்த மரத்தை நினைத்துச் செல்கின்ற வௌவாலைப் போல.  தட – தடவும் கயவும் நளியும் பெருமை (தொல்காப்பியம், உரியியல் 24).

Meanings:  வள்ளியோர்க் காணா – not seeing generous people, not seeing benefactors, துய் திறன் உள்ளி – thinking about it, நாரும் போழும் செய்து – take palmyra fiber and soft shoots, Borassus flabellifer (போழ் – பனங்குருத்து), ஊண் பெறாஅது – not getting food (பெறாஅது – அளபெடை), பசி தினத் திரங்கிய இரும்பேர் ஒக்கற்கு – for my very large group of relatives who are tired and hungry (இரும்பேர் – ஒருபொருட்பன்மொழி, தின தின்ன என்பதன் விகாரம்), ஆர் பதம் கண்ணென – knowing the desire to get abundant food, மாதிரம் துழைஇ – searching in all directions (துழைஇ – அளபெடை), looking in all directions, வேர் உழந்து – walking around and sweating, உலறி – parched, மருங்கு செத்து ஒழிய – stomach flattened and ruined, வந்து – have come, அத்தக் குடிஞை – wasteland owls, துடி மருள் – like thudi drums (மருள் – உவம உருபு, a comparison word), தீங்குரல் – sweet sounds, உழுஞ்சில் அம் கவட்டிடை இருந்த – perched on a forked branch of a vākai tree, Mimosa Flexuosa, sirissa tree, பருந்தின் பெடை பயிர் குரலோடு இசைக்கும் – sounds with the sounds of a kite/eagle calling out his mate, ஆங்கண் – there, கழை காய்ந்து உலறிய – bamboo dry and parched, வறங்கூர் நீள் இடை – on the dry long path, வரி மரல் திரங்கிய – striped hemp has dried, Sansevieria trifasciata, கானம் பிற்பட – leaving the forest behind, பழுமரம் உள்ளிய பறவை போல – like bats that seek trees with fruits, like birds that seek trees with fruits, ஒண் படை – bright weapons, மாரி வீழ் கனி பெய்தென – where it flows heavily like rain, துவைத்து எழு – rises up with sounds, குருதி நில மிசைப் பரப்ப – spread blood on the land, விளைந்த செழுங்குரல் – mature thick grain spears, அரிந்து – cut, கால் குவித்து – stems are heaped, படுபிணப் பல் போர்பு அழிய வாங்கி – surrounding many fields with heaps of dead bodies (like haystacks), எருது களிறாக – elephants as oxen, வாள் மடல் ஓச்சி – attacking swords are like palmyra stems, Borassus flabellifer, அதரி திரித்த – threshing grain (அதரி – நெற்கதிரைக் கடா விட்டு உழக்குதல்), ஆள் உகு – people have fallen, கடாவின் – in the threshing area, அகன் கண் தடாரி தெளிர்ப்ப ஒற்றி – beating clear rhythms on my wide-eyed thadāri drum, வெந்திறல் – intense valor, வியன் களம் பொலிக என்று ஏத்தி – praising that the wide field may flourish, இருப்பு முகம் செறித்த – fitted with iron ends, ஏந்து எழில் மருப்பின் – with lifted pretty tusks (an elephant), வரை மருள் முகவைக்கு வந்தனென் – I came for the mountain-like huge gift (மருள் – உவம உருபு, a comparison word), பெரும – lord, வடி நவில் எஃகம் – an axe that was sharp, an axe that was cast and made, பாய்ந்தென – since it attacked, கிடந்த – lying, தொடியுடைத் தடக்கை – large hands with bracelets, ஓச்சி – lifted, வெருவார் – those who are not afraid, இனத்து – of many warriors, அடி விராய வரிக் குடர் அடைச்சி – legs were surrounded by the intestines with lines, legs were tangled with the intestines with lines (குடர் – குடல் என்பதன் போலி), அழுகுரல் பேய்மகள் அயர – a female ghoul who wails dances, கழுகொடு செஞ்செவி எருவை திரிதரும் – eagles and vultures with red ear flaps fly around, பிணம் தின்னும் கழுகு, Indian black vulture, Pondicherry vulture, red-headed vulture, அஞ்சுவரு கிடக்கைய களங்கிழவோயே – O lord of the fierce battlefield (கிடக்கைய – இடத்தையுடைய, களங்கிழவோயே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 371, பாடியவர்: கல்லாடனார், பாடப்பட்டோன்: பாண்டியன் தலையாலங்கானத்துச் செருவென்ற நெடுஞ்செழியன், திணை: வாகை, துறை: மறக்கள வழி, ஏர்க்கள உருவகம் – பாடலின் சில பகுதிகள் கிடைக்கவில்லை
அகன்தலை வையத்துப் புரவலர்க் காணாது,
மரந்தலைச் சேர்ந்து பட்டினி வைகிப்,
போது அவிழ் அலரி நாரின் தொடுத்துத்,
தயங்கு இரும் பித்தை பொலியச் சூடிப்,
பறையொடு தகைத்த கலப்பையென் முரவுவாய்  5
ஆடுறு குழிசி பாடு இன்று தூக்கி,
மன்ற வேம்பின் ஒண் பூ உறைப்பக்
குறைசெயல் வேண்டா நசைய இருக்கையேன்,
அரிசி இன்மையின் ஆரிடை நீந்திக்
கூர்வாய் இருப் படை நீரின் மிளிர்ப்ப,  10
வருகணை வாளி ………………..அன்பின்று தலைஇ,
இரை முரசு ஆர்க்கும் உரை சால் பாசறை,
வில்லேர் உழவின் நின் நல்லிசை உள்ளிக்,
குறைத்தலைப் படுபிணன் எதிரப் போர்பு அழித்து,
யானை எருத்தின் வாள் மடல் ஓச்சி  15
அதரி திரித்த ஆள் உகு கடாவின்,
மதியத்து அன்ன என் விசியுறு தடாரி
அகன் கண் அதிர ஆகுளி தொடாலின்,
பணை மருள் நெடுந்தாள் பல் பிணர்த் தடக்கைப்
புகர் முக முகவைக்கு வந்திசின் பெரும!  20
களிற்றுக் கோட்டன்ன வால் எயிறு அழுத்தி,
விழுக்கொடு விரைஇய வெள் நிணச் சுவையினள்,
குடர்த் தலை மாலை சூடி “உணத் தின
ஆனாப் பெரு வளம் செய்தோன் வானத்து
வயங்கு பன் மீனினும் வாழியர் பல” என, 25
உருகெழு பேய்மகள் அயரக்
குருதித் துகளாடிய களங்கிழவோயே.

Puranānūru 371, Poet: Kallādanār sang to Pandiyan Thalaiyālankānathu Cheruvendra Nedunchezhiyan, Thinai: Vākai, Thurai: Marakkala Vali, Ērkala Uruvakam – Parts of this poem are missing
Not finding a patron in the vast world,
I sat at the foot of a tree, hungry, when I strung
a garland of blossoming flowers and wore it splendidly
on my head with dark hair.  I had my parai drum and
other things in my bag, and carried carefully my empty
cooking pot chipped at the mouth.  The neem trees in the
courtyard dropped bright flowers and I was there
without any rice.  I desired food, not doing anything else.

I passed difficult paths, thinking about you and your good
name, you who work with your bow as a plow, living in
your battle camp, where drums roar…..attacking without
mercy with sharp weapons of your huge army and rapid
arrows.  I have come to you, greatness, beating my
thadāri drum which resembles the moon, its eye
trembling, and playing my ākuli drum, so that I can gain
a gift with a spotted face, huge coarse trunk and large
feet like panai drums.

I have come to your battlefield where headless corpses
are stacked and elephants are used like plowing bulls
to destroy those heaps, goaded by palmyra stems, so that
they can thresh and dismember the corpses.
You are lord of the battlefield where a female ghoul with
teeth shining like boar’s tusks, chews and eats meat
mixed with white fat and wears a garland of intestines
on her head and sings,
“May he who gave us such abundance to eat, live for more
years than the many shining stars in the sky!”

Notes:  Puranānūru 18, 19, 23, 24, 25, 26, 76, 77, 78, 79, 371 and 372 were written for this king, who wrote poem 72.  Pandiyan Thalaiyālankānathu Cheruvendra Nedunchezhiyan defeated the Chera and Chozha kings along with five Vēlirs in Thalaiyālankānam in the Chozha country.  There are references to this battle in Puranānūru 19, 23, 25, 76, Natrinai 387, Mathuraikkānji 55, 127, and Akanānūru 36, 175 and 209.  There are 33 poems in which lines are missing.  போர்பு அழி களிறு: புறநானூறு 342 – கழி பிணம் பிறங்கு போர்பு அழி களிறு எருதா வாள் தக வைகலும் உழக்கும் மாட்சியவர், புறநானூறு 370 – படுபிணப் பல் போர்பு அழிய வாங்கி எருது களிறாக வாள் மடல் ஓச்சி அதரி திரித்த ஆள் உகு கடாவின், புறநானூறு 371- குறைத்தலைப் படுபிணன் எதிரப் போர்பு அழித்து யானை எருத்தின் வாள் மடல் ஓச்சி அதரி திரித்த ஆள் உகு கடாவின்.  சின் – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26, சின் என்பது இசின் என்பதன் முதற்குறை – ச. பாலசுந்தரம் உரை), அவற்றுள், இகுமும் சின்னும் ஏனை இடத்தொடும் தகு நிலை உடைய என்மனார் புலவர் (தொல்காப்பியம், இடையியல் 27).  தட – தடவும் கயவும் நளியும் பெருமை (தொல்காப்பியம், உரியியல் 24).

Meanings:  அகன்தலை வையத்துப் புரவலர்க் காணாது – not seeing generous people in this huge world, மரந்தலைச் சேர்ந்து – I sat at the foot of a tree, பட்டினி வைகி – I starved and stayed, போது – buds, அவிழ் அலரி நாரின் தொடுத்து – strung opened blossoms with fiber, தயங்கு இரும் பித்தை – swaying dark hair, பொலியச் சூடி – wore it splendidly, wore it beautifully, பறையொடு தகைத்த கலப்பையென் – I was with a parai drum packed in a bag with musical instruments and other things, முரவுவாய் – ruined mouth, ஆடுறு குழிசி பாடு இன்று தூக்கி – carried the cooking pot carefully not to ruin it (அடுதலுறு என்பது ஆடுறு என நின்றது), மன்ற வேம்பின் – from the neem trees in the common grounds, Azadirachta indica, ஒண் பூ உறைப்ப – dropping bright flowers, குறை செயல் வேண்டா நசைய இருக்கையேன் – I am here desiring nothing else, அரிசி இன்மையின் – without rice, ஆரிடை நீந்தி – passed through difficult paths, கூர்வாய் இருப் படை – huge army with weapons with sharp ends, நீரின் – according to their nature, மிளிர்ப்ப – moving up and down, வருகணை வாளி – arrows coming toward. . . . . அன்பின்று – without kindness, தலைஇ – with, இரை முரசு ஆர்க்கும் – beating drums roar, உரை சால் பாசறை – very famous battle camp, வில்லேர் உழவின் – bow used as a plow in battles, நின் நல்லிசை – your fine renown, உள்ளி – thinking about it, குறைத்தலைப் படுபிணன் எதிர – heads chopped off and dead bodies heaping up across, போர்பு அழித்து – ruining the heaps of dead bodies (like haystacks), யானை எருத்தின் வாள் மடல் ஓச்சி – goaded on the elephants hitting them on their necks with palmyra stems, Borassus flabellifer, அதரி திரித்த ஆள் உகு கடாவின் – in the field where human bodies are threshed by bulls (அதரி – நெற்கதிரைக் கடா விட்டு உழக்குதல், to thresh with cattle), மதியத்து அன்ன என் விசியுறு தடாரி அகன் கண் அதிர – my thadāri drum with wide eyes and tight straps that look like the moon to roar (மதியத்து – மதியம், அத்து சாரியை), ஆகுளி தொடாலின் – beating ākuli drum, பணை மருள் நெடுந்தாள் – like legs that are like panai drums (மருள் – உவம உருபு, a comparison word), பல் பிணர்த் தடக்கை – huge trunk that is rough, புகர் முக – spotted face, முகவைக்கு வந்திசின் – I came for the huge gift of an elephant (சின் – தன்மை அசைச் சொல், an expletive of the first person), பெரும – O greatness, களிற்றுக் கோட்டன்ன – like the tusks of male elephants, வால் எயிறு அழுத்தி – biting with white teeth, விழுக்கொடு விரைஇய வெள் நிணச் சுவையினள் – she ate the meat mixed with white fat (விரைஇய – அளபெடை), குடர்த் தலை மாலை சூடி – wore a garland with intestines on the head (குடர் – குடல் என்பதன் போலி), உணத் தின ஆனா – not reducing even after eating without stopping (உண உண்ண என்பதன் விகாரம், தின தின்ன என்பதன் விகாரம்), பெரு வளம் செய்தோன் – the one who caused this huge battlefield, வானத்து வயங்கு பன் மீனினும் வாழியர் – may you live longer than the gleaming stars in the sky, பல என உருகெழு பேய்மகள் அயரக் குருதித் துகளாடிய களங்கிழவோயே – O lord of the battlefield where a fierce female ghoul danced in the blood (கிழவோயே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 372, பாடியவர்: மாங்குடி கிழார், பாடப்பட்டோன்: பாண்டியன் தலையாலங்கானத்துச் செருவென்ற நெடுஞ்செழியன், திணை: வாகை, துறை: மறக்கள வேள்வி
விசிபிணித் தடாரி விம்மென ஒற்றி,
ஏத்தி வந்ததெல்லாம் முழுத்த
இலங்கு வாள் அவிர் ஒளி வலம் பட மின்னிக்,
கணைத் துளி பொழிந்த கண்கூடு பாசறைப்
பொருந்தாத் தெவ்வர் அருந்தலை அடுப்பின்,  5
கூவிள விறகின் ஆக்கு வரி நுடங்கல்
ஆனா மண்டை வன்னியந் துடுப்பின்,
ஈனா வேண்மாள் இடந்துழந்து அட்ட
மா மறி பிண்டம் வாலுவன் ஏந்த,
வதுவை விழவின் புதுவோர்க்கு எல்லாம்  10
வெவ்வாய்ப் பெய்த புது நீர் சால்க எனப்
புலவுக் களம் பொலிய வேட்டோய்! நின்
நிலவுத் திகழ் ஆரம் முகக்குவம் எனவே.

Puranānūru 372, Poet: Mānkudi Kizhār sang to Thalaiyālankānathu Cheruvendra Pandiyan Nedunchezhiyan, Thinai: Vākai, Thurai: Marakkala Vēlvi
I came here to your battlefield praising you,
beating loudly my tightly-tied thadāri drum,
to take your moon-like bright necklace!

You who desire battle rituals!  In your crowded
war camp where glistening flawless swords flashed
like lightning and brought victory, where arrows
rained down, precious heads of enemies who opposed
you became stoves, koovilam wood was fuel, dishes
were cooked with intestines, skulls with handles
of vanni woods were ladles used to stir, cooked by
a barren Vēlir woman, food that even animals refuse
to eat, lifted by a cook as offering, like that offered to
guests in weddings, who utters, “May the fresh water
poured from the pointed mouth of a pot be fitting!”

Notes:  Puranānūru 18, 19, 23, 24, 25, 26, 76, 77, 78, 79, 371 and 372 were written for this king, who wrote poem 72.  Pandiyan Thalaiyālankānathu Cheruvendra Nedunchezhiyan defeated the Chera and Chozha kings along with five Vēlirs in Thalaiyālankānam in the Chozha country.  There are references to this battle in Puranānūru 19, 23, 25, 76, Natrinai 387, Mathuraikkānji 55, 127, and Akanānūru 36, 175 and 209.  Puranānūru 24, 26, 313, 335, 372 and 396 were written by this poet, who goes by the names Mānkudi Maruthanār, Mathurai Kānchi Pulavar and Mānkudi Kizhār.  புறநானூறு 26 – முடித்தலை அடுப்பாகப் புனல் குருதி உலைக் கொளீஇத் தொடித் தோள் துடுப்பின், மதுரைக்காஞ்சி 26-32 –  அஞ்சு வந்த போர்க் களத்தான் ஆண்தலை அணங்கு அடுப்பின் வயவேந்தர் ஒண் குருதி சினத்தீயின் பெயர்பு பொங்க தெறல் அருங் கடுந்துப்பின் விறல் விளங்கிய விழுச்சூர்ப்பின் தொடித் தோட்கை துடுப்பு ஆக.  களவேள்வி – புறநானூறு 26 – மன்னிய வேள்வி முற்றிய வாய்வாள் வேந்தே, புறநானூறு 372 – புலவுக் களம் பொலிய வேட்டோய், மதுரைக்காஞ்சி 128-130 – களம்வேட்ட அடு திறல் உயர் புகழ் வேந்தே, திருமுருகாற்றுப்படை 100 – களம் வேட்டன்றே ஒரு முகம்.  ஆக்கு வரி (6) – ஒளவை துரைசாமி உரை – உலையில் பெய்து அடுங்கால் சூடேறி குடர்கள் வெந்து மென்மை எய்துதலின் ‘ஆக்குவரி நுடங்க’ என்றார்.  வரிகளையுடைய குடர் வரியெனப் பட்டது.

Meanings:  விசி பிணித் தடாரி விம்மென ஒற்றி – beating the thadāri drum that is tied tightly, ஏத்தி வந்ததெல்லாம் – came praising you, முழுத்த – faultless, இலங்கு வாள் – shining swords, அவிர் ஒளி – bright light, வலம் பட – to be victorious, மின்னி – lightning, கணைத் துளி பொழிந்த – arrows rained, கண்கூடு பாசறை – crowded battle camp, battle camp where warriors are together, பொருந்தாத் தெவ்வர் – not-agreeable enemies, enemies with enmity, அருந்தலை அடுப்பின் – in the stoves that are precious heads, கூவிள விறகின் – with koovilam as fuel wood, வில்வ மரம், Aegle marmelos, Bael, ஆக்கு வரி நுடங்க – cooked gruel with intestines that moved (வரி – குடலுக்கு ஆகுபெயர்), ஆனா மண்டை – removed skulls, வன்னியந் துடுப்பின் – with ladles with vanni woods as stems, Prosopis spicigera, Indian mesquite, ஈனா வேண்மாள் – a barren women from the Vēlir clan, ஒளவை துரைசாமி உரை – ஈனா பேய் மகள், barren female ghoul, இடந்துழந்து அட்ட மா மறி பிண்டம் – stirred the food that even animals will refuse to eat, வாலுவன் ஏந்த – lifted by the cook, வதுவை விழவின் – like in wedding festivals (விழவின் – இன் ஒப்புப்பொருளில் வந்தது, ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு), புதுவோர்க்கு எல்லாம் – to new people, வெவ்வாய்ப் பெய்த புது நீர் சால்க – may the fresh water poured from the pointed mouth of a pot be perfect/fitting, என – thus, புலவுக் களம் பொலிய வேட்டோய் – you who did rituals in the flesh-stinking battlefields making them splendid, நின் நிலவுத் திகழ் ஆரம் முகக்குவம் எனவே – to take your moon-like bright necklace (எனவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 373, பாடியவர்: கோவூர் கிழார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் குளமுற்றத்துத் துஞ்சிய கிள்ளிவளவன், திணை: வாகை, துறை: மறக்கள வழி, ஏர்க்கள உருவகம்  – பாடலின் சில பகுதிகள் கிடைக்கவில்லை
உரு மிசை முழக்கென முரசும் இசைப்பச்,
செரு நவில் வேழம் கொண்மூ ஆகத்,
தேர் மா அழிதுளி தலைஇ நாம் உறக்,
கணைக் கால் தொடுத்த கண் அகன் பாசறை,
இழிதரு குருதியொடு ஏந்திய ஒள் வாள்  5
பிழிவது போலப் பிட்டை ஊறு உவப்ப,
மைந்தர் ஆடிய மயங்கு பெருந்தானைக்
கொங்கு புறம்பெற்ற கொற்ற வேந்தே!
. . . . . . தண்டா மாப் பொறி
மடக் கண் மயில் இயன் மறலியாங்கு 10
நெடுஞ்சுவர் நல்லில் புலம்பக் கடை கழிந்து,
மென்தோள் மகளிர் மன்றம் பேணார்
புண் உவந்து. . . . . . . . . . . . .
. . . . .அணியப் புரவி வாழ்கெனச்
சொல் நிழல் இன்மையின் நன்னிழல் சேர, 15
நுண் பூண் மார்பின் புன்தலைச் சிறாஅர்
அம்பழி பொழுதில் தமர் முகம் காணா,
. . . . . . . . . வாளில் தாக்கான்
வேந்து புறங்கொடுத்த வீய்ந்து உகு பறந்தலை,
மாட மயங்கெரி மண்டிக் கோடு இறுபு,  20
உரும் எறி மலையின் இரு நிலம் சேரச்
சென்றோன் மன்ற, கொலைவன் சென்று எறி
வெம்புண் அறிநர் கண்டு கண் அலைப்ப,
வஞ்சி முற்றம் வயக் களன் ஆக,
அஞ்சா மறவர் ஆட் போர்பு அழித்துக்  25
கொண்டனை பெரும குட புலத்து அதரி
பொலிக அத்தை நின் பணை தயங்கு வியன் களம்
விளங்கு திணை வேந்தர் களந்தொறும் சென்று,
“புகர் முக முகவை பொலிக “என்று ஏத்திக்
கொண்டனர் என்ப பெரியோர்; யானும்  30
அங்கண் மாக் கிணை அதிர ஒற்ற
முற்றிலன் ஆயினும் காதலின் ஏத்தி,
நின்னோர் அன்னோர் பிறரி வண் இன்மையின்,
மன்னெயில் முகவைக்கு வந்திசின் பெரும!
பகைவர் புகழ்ந்த அண்மை நகைவர்க்குத்  35
தா இன்று உதவும் பண்பின், பேயொடு
கண நரி திரிதரும் ஆங்கண், நிணன் அருந்து
செஞ்செவி எருவை குழீஇ,
அஞ்சுவரு கிடக்கைய களங்கிழவோயே.

Puranānūru 373, Poet Kōvūr Kizhār sang to Chozhan Kulamutrathu Thunjiya Killivalavan, Thinai: Vākai, Thurai: Marakkala Vali, Ērkala Uruvakam – Parts of this poem are missing
O victorious king who made Kongu warriors run away!
In your vast camps, drums roar with sounds of thunder,
elephants trained in battle are clouds, fierce whirling
winds are arrows, raindrops are chariots and horses, and
your great army of warriors are happy to suffer the anguish
of being wounded, as though they were being squeezed by
lifted bright swords with oozing blood.

Like peacocks with dark spots on their feathers, naive
eyes and delicate walk, women with tender arms wander,
leaving their mansions with tall walls empty, and do not
go to the courtyards, but desire to see the battle wounds
of their husbands.  They praised the horses decorated
with plumes and came to your shade, finding shade of
fame nowhere else.

Children with parched heads and fine chest ornaments,
losing their arrows and not seeing the faces of their
fathers…..On the battlefield where kings fled, dropped
dead, he, the killer, did not charge with his sword, but
attacked like fire that swallows mansions, and felled an
elephant and its tusks shattered like a mountain where
thunder has struck.  The healers saw his wounds, and their
eyes flooded.  Vanji town became a field of victory.
O greatness!  You ruined the land on the west, threshing
heaps of dead warriors who fought without fear.
May your vast battlefields with drums flourish!

The wise ones say that they go to every field where there are
those of noble heritage, great kings, to praise them and win
elephants with spotted faces.  Though my skills are meager,
I beat my black kinai drum with lovely eyes with love.
I sing your praises and there are no others like you in this
world.   I have come to win gifts that you have won from the
forts of your enemies.  Even your enemies praise you.
You have the virtue of helping friends.
You are the lord of the fierce field where packs of foxes and
ghouls wander, joined by red-eared vultures that eat human fat!

Notes:  Kōvūr Kizhār wrote Puranānūru 31-33, 41, 44-47, 68, 70, 308, 373, 382, 386 and 400.  .  He hailed from Kōvūr town in Thondai Nadu.  It is presently in Chengalpattu district.   Puranānūru poems 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 46, 69, 70, 226, 227, 228, 373, 386, 393 and 397 were written for this Chozha king.   He wrote Puranānūru 173.   There are 33 poems in which lines are missing.  மன்ற – மன்றவென் கிளவி தேற்றஞ் செய்யும் (தொல்காப்பியம், இடையியல் 17).  சின் – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26, சின் என்பது இசின் என்பதன் முதற்குறை – ச. பாலசுந்தரம் உரை), அவற்றுள், இகுமும் சின்னும் ஏனை இடத்தொடும் தகு நிலை உடைய என்மனார் புலவர் (தொல்காப்பியம், இடையியல் 27).

Meanings:  உரு மிசை முழக்கென முரசும் இசைப்ப – drums roar with the sounds of thunder, செரு நவில் வேழம் கொண்மூ ஆக –  elephants trained in battles as clouds, தேர் மா அழிதுளி தலைஇ – abundant raindrops as chariots and horses, நாம் உற – causing fear, கணைக் கால் தொடுத்த – the winds as arrows that are shot, கண் அகன் பாசறை – in the vast battle camp, இழிதரு குருதியொடு – with blood flowing down, ஏந்திய ஒள் வாள் – lifted bright swords, பிழிவது போல – like squeezing, பிட்டை ஊறு – cracked wounds, உவப்ப – happy, மைந்தர் ஆடிய மயங்கு பெருந்தானை – huge army where young warriors fight, கொங்கு புறம்பெற்ற கொற்ற வேந்தே – O victorious king who made Kongu country warriors run away. . . . . . தண்டா மாப் பொறி – endless dark/large spots, மடக் கண் மயில் – peacock with delicate eyes, இயன் மறலியாங்கு – like how it differs and walks, நெடுஞ்சுவர் நல் இல் – fine houses with tall walls, புலம்ப – to be lonely/sad, கடை கழிந்து – leaving their gates, மென்தோள் மகளிர் – women with delicate arms, மன்றம் பேணார் – they do not go to the common grounds, புண் உவந்து – happy to see the wounds, . . . . . .- missing text, உளை அணியப் புரவி வாழ்கென – praised the horses with plumes, சொல் நிழல் இன்மையின் – since there is no shade of fame, நன்னிழல் சேர – to join your fine shade, நுண் பூண் மார்பின் – with fine jewels on their chest, புன்தலைச் சிறாஅர் – children with parched heads, children with scanty hair on their heads (சிறாஅர் – அளபெடை), அம்பழி பொழுதில் தமர் முகம் காணா- not seeing their fathers when they lose their arrows, . . . . . . . . . வாளில் தாக்கான் – he does not attack with swords, வேந்து புறங்கொடுத்த – kings showed their backs and ran away, வீய்ந்து உகு – ruined and fell, பறந்தலை – battlefield, மாட மயங்கெரி மண்டி – approach rapidly like fires in mansions, கோடு இறுபு உரும் எறி மலையின் இரு நிலம் சேர – tusks fall on the earth shattering like a mountain struck by thunder (மலையின் – இன் ஒப்புப்பொருளில் வந்தது.  ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு), சென்றோன் – he went, மன்ற – certainly, கொலைவன் – the man who is capable of killing, சென்று எறி வெம்புண் அறிநர் கண்டு – the healers who saw the attack wounds, கண் அலைப்ப – eyes are sad, வஞ்சி முற்றம் வயக் களன் ஆக– with Vanji town as a victorious battlefield (வஞ்சி – இன்றைய கரூர், களன் – களம் என்பதன் போலி), அஞ்சா மறவர் – warriors with no fear, ஆட் போர்பு – heaps of dead bodies (like haystacks), அழித்துக் கொண்டனை – you ruined, பெரும – O lord, குட புலத்து அதரி – threshed the battlefields in the west, பொலிக அத்தை நின் பணை தயங்கு வியன் களம் – may your wide battlefield with panai drums flourish (அத்தை – அசைநிலை), விளங்கு திணை வேந்தர் களந்தொறும் சென்று – went to the battlefields of kings of splendid heritage, புகர் முக முகவை – won elephants with spotted faces as gifts, பொலிக என்று ஏத்தி – may you flourish, கொண்டனர் – they got, என்ப பெரியோர் – the elders say, யானும் அங்கண் மாக் கிணை அதிர ஒற்ற – I have come beating my dark kinai drum with lovely eyes, முற்றிலன் ஆயினும் – even though I am not perfect, even though I am not mature, காதலின் ஏத்தி – praise with love, நின்னோர் அன்னோர் பிறரி வண் இன்மையின் – that there is no one else like you, மன்னெயில் – forts (tributes got from enemy forts), முகவைக்கு – to win abundant gifts, வந்திசின் பெரும – I came here my O lord (சின் – தன்மை அசைச் சொல், an expletive of the first person), பகைவர் புகழ்ந்த அண்மை – in a place praised even by enemies, நகைவர்க்குத் தா இன்று உதவும் பண்பின் – you have the virtue of helping friends without fault, பேயொடு கண நரி திரிதரும் – packs of foxes roam with ghouls, ஆங்கண் – there, நிணன் அருந்து செஞ்செவி எருவை குழீஇ – vultures with red ears that eat fatty meat gather (நிணன் – நிணம் என்பதன் போலி, குழீஇ – அளபெடை, ஆர்ந்து என்பது அருந்து என வந்தது), அஞ்சுவரு கிடக்கைய களங்கிழவோயே – O lord of the fierce battlefield (கிடக்கைய – இடத்தையுடைய, களங்கிழவோயே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 374, பாடியவர்: உறையூர் ஏணிச்சேரி முடமோசியார், பாடப்பட்டோன்: ஆய் அண்டிரன், திணை: பாடாண், துறை: பூவை நிலை
கானல் மேய்ந்து வியன் புலத்து அல்கும்
புல்வாய் இரலை நெற்றியன்ன,
பொலம் இலங்கு சென்னிய பாறு மயிர் அவியத்
தண் பனி உறைக்கும் புலரா ஞாங்கர்
மன்றப் பலவின் மால் அரைப் பொருந்தி, என்  5
தெண் கண் மாக்கிணை தெளிர்ப்ப ஒற்றி,
இருங்கலை ஓர்ப்ப இசைஇக் காண்வரக்
கருங்கோல் குறிஞ்சி அடுக்கம் பாடப்,
புலிப் பல் தாலிப் புன்தலைச் சிறாஅர்
மான் கண் மகளிர்க்கு ஆன்றோர் அகன் துறைச்  10
சிலைப்பாற் பட்ட முளவுமான் கொழுங்குறை
விடர் முகை அடுக்கத்துச் சினை முதிர் சாந்தம்,
புகர் முக வேழத்து மருப்பொடு, மூன்றும்,
இருங்கேழ் வயப் புலி வரி அதள் குவைஇ,
விருந்து இறை நல்கும் நாடன், எங்கோன்  15
கழல் தொடி ஆஅய் அண்டிரன் போல,
வண்மையும் உடையையோ ஞாயிறு,
கொன் விளங்குதியால் விசும்பினானே?

Puranānūru 374, Poet Uraiyur Ēnicheri Mudamōsiyār sang for Āy Andiran, Thinai: Pādān, Thurai: Poovai Nilai
In the early hours of dawn when it was still
dark and cool dew drops fell pressing down my
messy hair glowing with gold ornaments,
that looked like the hair on the forehead of a
stag that grazes in the forest and rests in wide
spaces, leaned on the large trunk of a jackfruit
tree in the courtyard and played with rhythmic
beats my dark kinai drum with a clear eye,
and a large stag listened to the music.

It was a lovely sight on the mountains with black
stems of kurinji plants, where our King Āy Andiran,
wearing whirling bracelets, gives away generously
to visitors thick pieces of meat of porcupine killed
with bows by men whose wives have deer-like looks
and sons with parched heads wearing chains with
tiger-tooth pendants, mature sandalwood growing
in the crevices and cracks of mountains, and tusks
of elephants with spotted faces.

These three, he heaped on bright, striped skins of
mighty tigers.

O sun who shines uselessly in the sky? Are you
generous like my king Āy Andiran??

Notes:  Puranānūru 127, 128, 129, 130, 131, 132, 133, 134, 135, 136, 240, 241, 374and 375 were written for this king, who was born in the Vēlir clan.  Āy was one of the seven great donors, who were small-region kings.   The seven are Kāri, Ori, Pēkan, Āy, Nalli, Pāri and Athikan – Athikan is Athiyamān, who is mentioned as Ezhini (his clan name) in Puranānūru 158.  This poet wrote Puranānūru 13, 127-135, 241, 374 and 375.  மன்றப் பலவின் – புறநானூறு 128, நற்றிணை 213.  தாலி: அகநானூறு 7 – புலிப்பல் கோத்த புலம்பு மணித் தாலி, அகநானூறு 54 – பொன்னுடைத் தாலி என் மகன், குறுந்தொகை 161 – புலிப்பல் தாலிப் புதல்வர், புறநானூறு 77 – தாலி களைந்தன்றும் இலனே, புறநானூறு 374 – புலிப் பல் தாலிப் புன்தலைச் சிறாஅர்.  கருங்கோல் குறிஞ்சி: அகநானூறு 308 – கருங்கோல் குறிஞ்சி நும் உறைவின் ஊர்க்கே, குறுந்தொகை 3 – கருங்கோல் குறிஞ்சிப் பூக் கொண்டு, புறநானூறு 374 – கருங்கோல் குறிஞ்சி அடுக்கம்.  கொன் – அச்சம் பயம் இலி காலம் பெருமை என்று அப் பால் நான்கே கொன்னைச் சொல்லே (தொல்காப்பியம், இடையியல் 6).

Meanings:  கானல் மேய்ந்து – grazing in the forest, வியன் புலத்து அல்கும் – rests in a wide space, புல்வாய் இரலை நெற்றியன்ன – like the hair on the forehead of a stag (நெற்றி – ஆகுபெயர் நெற்றி மயிர்க்கு), பொலம் இலங்கு சென்னிய – on the head with bright gold (flowers), பாறு மயிர் அவிய – disorderly hair pressed down, தண் பனி உறைக்கும் – when cool dew falls, புலரா ஞாங்கர் – when morning had not arrived there, மன்றப் பலவின் – of a jackfruit tree in the courtyard, மால் அரைப் பொருந்தி – leaning on the large trunk, Artocarpus heterophyllus, என் தெண் கண் மாக்கிணை தெளிர்ப்ப ஒற்றி – beat the clear eyes on my dark/huge kinai drum, இருங்கலை ஓர்ப்ப – black/large stag/male monkey listened (Avvai Duraisamy interprets கலை as a stag), இசைஇ – playing music/singing (அளபெடை), காண்வர – beautiful to see, கருங்கோல் குறிஞ்சி அடுக்கம் – mountain ranges with kurinji with black stems, Strobilanthes Kunthiana, பாடப் புலிப் பல் தாலி – chains with tiger tooth pendants, புன்தலைச் சிறாஅர் – youngsters with dried heads, children with scanty hair on their heads (சிறாஅர் – அளபெடை), மான் கண் மகளிர்க்கு ஆன்றோர் – husbands of women with deer like eyes, அகன் துறைச் சிலைப்பாற் பட்ட – fell to bows on the wide shore, முளவுமான் கொழுங்குறை – fatty meat of porcupine, விடர் முகை அடுக்கத்து – ranges with clefts and caves, சினை முதிர் சாந்தம் – mature branches of sandalwood, புகர் முக வேழத்து மருப்பொடு – along with tusks of elephants with spotted faces, மூன்றும் இருங்கேழ் வயப் புலி வரி அதள் குவைஇ – he heaped these three on  bright colored striped skins of mighty tigers (குவைஇ – அளபெடை), விருந்து இறை நல்கும் நாடன் – the king who gives to visitors, எங்கோன் கழல் தொடி ஆஅய் அண்டிரன் போல வண்மையும் உடையையோ – are you generous like my king Āy Andiran wearing whirling bracelets (ஆஅய் – அளபெடை), ஞாயிறு கொன் விளங்குதியால் விசும்பினானே – O sun who shines uselessly in the sky (கொன் – பயன் இன்மை, விளங்குதியால் – ஆல் அசைநிலை, விசும்பினானே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 375, பாடியவர்: உறையூர் ஏணிச்சேரி முடமோசியார், பாடப்பட்டோன்: ஆய் அண்டிரன், திணை: பாடாண், துறை: வாழ்த்தியல்
அலங்கு கதிர் சுமத்த கலங்கல் சூழி,
நிலை தளர்வு தொலைந்த ஒல்கு நிலைப் பல் கால்
பொதியில் ஒரு சிறை பள்ளியாக,
முழா அரைப் போந்தை அரவாய் மா மடல்
நாரும் போழும் கிணையோடு சுருக்கி,  5
ஏரின் வாழ்நர் குடி முறை புகாஅ,
ஊழ் இரந்து உண்ணும் உயவல் வாழ்வைப்
புரவு எதிர்ந்து கொள்ளும் சான்றோர் யார் எனப்
பிரசம் தூங்கும் அறாஅ யாணர்,
வரையணி படப்பை நன்னாட்டுப் பொருந!  10
பொய்யா ஈகைக் கழல் தொடி ஆஅய்!
யாவரும் இன்மையின் கிணைப்பத் தவாது,
பெரு மழை கடல் பரந்தாஅங்கு யானும்
ஒரு நின் உள்ளி வந்தனென்; அதனால்
புலவர் புக்கில் ஆகி நில வரை  15
நிலீஇயர் அத்தை நீயே! ஒன்றே
நின்னின்று வறுவிது ஆகிய உலகத்து,
நிலவன்மாரோ புரவலர்! துன்னிப்
பெரிய ஓதினும் சிறிய உணராப்
பீடின்று பெருகிய திருவின்
பாடில் மன்னரைப் பாடன்மார் எமரே.  20

Puranānūru 375, Poet Uraiyur Ēnicheri Mudamōsiyār sang to Āy Andiran, Thinai: Pādān, Thurai: Vālthiyal
My bed is on one side of a common ground
where there are many sagging posts that are
ruined like the broken muddied reservoir on
which grass spears float.  I go to the settlement of
those who live by their plow, carrying my packed
kinai drum tied with fiber and tender shoots
of saw-edged fronds from the palmyra palms with
drum-like trunks.  I was thinking about who the
wise generous men would be, who would help me get
out of my pitiful life.

O Āy donning whirling bracelets, and unfailing in
charity!  O Lord of a fine country where honeycombs
hang in mountain groves with unlimited prosperity!
I came here to you, like clouds that go to the ocean
for water, since there is nobody else to nurture kinai
drummers like me, so that we may not suffer in
poverty.

May you live until this earth lives, as protection for poets!
May there be no poets who look for patrons, in this world
that will be empty without you!  May those like me
not sing to the wealthy with no pride, who don’t understand
even a little bit, even if we sing standing right near them!

Notes:  Puranānūru 127, 128, 129, 130, 131, 132, 133, 134, 135, 136, 240, 241, 374and 375 were written for this king, who was born in the Vēlir clan.  Āy was one of the seven great donors, who were small-region kings.   The seven are Kāri, Ori, Pēkan, Āy, Nalli, Pāri and Athikan – Athikan is Athiyamān, who is mentioned as Ezhini (his clan name) in Puranānūru 158.  This poet wrote Puranānūru 13, 127-135, 241, 374 and 375.  யாணர் – புதிதுபடற் பொருட்டே யாணர்க் கிளவி (தொல்காப்பியம், உரியியல் 83).

Meanings:  அலங்கு கதிர் சுமத்த – carrying moving grass spears, கலங்கல் சூழி – muddied water reservoir, நிலை தளர்வு – shape ruined, தொலைந்த – lost, ஒல்கு நிலை – loosened state, பல் கால் – many columns, பொதியில் – in a common ground, ஒரு சிறை – on one side, பள்ளியாக – as bed, முழா அரை – trunk, போந்தை – palmyra tree, Borassus flabellifer, அரவாய் – saw toothed, மா மடல் – huge leaves/fronds, நாரும் – fiber, போழும் – tender shoots, கிணையோடு சுருக்கி – tied with the kinai drum, packed with the kinai drum, ஏரின் வாழ்நர் குடி முறை – settlement/village of those who live plowing, புகாஅ ஊழ் இரந்து உண்ணும் – pleading and getting food that they give according to tradition (புகாஅ – அளபெடை), உயவல் வாழ்வை – pitiful life, புரவு எதிர்ந்து கொள்ளும் சான்றோர் யார் என – thinking ‘who are the wise men who undertake helping/protecting those in need’, பிரசம் தூங்கும் – honeycombs hang, அறாஅ யாணர் – unlimited prosperity (அறாஅ – அளபெடை), வரையணி படப்பை – groves on the mountains, நன்னாட்டுப் பொருந – O lord of a fine country, பொய்யா ஈகை – unfailing charity, கழல் தொடி ஆஅய் – Āy wearing loose bracelets (ஆஅய் – அளபெடை), யாவரும் இன்மையின் – without anybody (to provide), கிணைப்ப – – when we hit the kinai drums, தவாது – without staying and getting ruined, பெரு மழை கடல் பரந்தாஅங்கு – like how large clouds go to the ocean (பரந்தாஅங்கு – அளபெடை), யானும் ஒரு நின் உள்ளி வந்தனென் – I too came thinking about you, அதனால் – so, புலவர் புக்கில் ஆகி – as shelter for poets, நில வரை நிலீஇயர் – may you live till this earth lives (நிலீஇயர் – அளபெடை, இயர் வியங்கோள் வினைமுற்று விகுதி, verb ending with a command), அத்தை – அசைநிலை, an expletive, நீயே ஒன்றே நின்னின்று வறுவிது ஆகிய உலகத்து – in this world which will become empty without you, நிலவன்மாரோ புரவலர் – in this world may there be no poets who look for patrons (நிலவன்மாரோ – ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive), துன்னிப் பெரிய ஓதினும் – even if sung next to them, சிறிய உணரா – not understanding even a little bit, பீடின்று – without pride, பெருகிய திருவின் – with great wealth, பாடில் மன்னரைப் பாடன்மார் எமரே – may those like me not sing about kings with no pride (பாடன்மார் – மார் ஈற்று முற்றுச் சொல் எதிர்மறைப் பொருட்டு, எமரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 376, பாடியவர்: புறத்திணை நன்னாகனார், பாடப்பட்டோன்: ஓய்மான் நல்லியக்கோடன், திணை:பாடாண், துறை: இயன் மொழி
விசும்பு நீத்தம் இறந்த ஞாயிற்றுப்
பசுங்கதிர் மழுகிய சிவந்து வாங்கு அந்தி
சிறு நனி பிறந்த பின்றைச் செறி பிணிச்
சிதாஅர் வள்பின் என் தடாரி தழீஇப்,
பாணர் ஆரும் அளவை, யான் தன்  5
யாணர் நல் மனைக் கூட்டு முதல் நின்றனென்,
இமைத்தோர் விழித்த மாத்திரை ஞெரேரெனக்
குணக்கு எழு திங்கள் கனை இருள் அகற்றப்
பண்டு அறிவாரா உருவோடு என் அரைத்
தொன்றுபடு துளையொடு பரு இழை போகி,  10
நைந்து கரை பறைந்த என் உடையும் நோக்கி,
“விருந்தினன் அளியன் இவன்” எனப் பெருந்தகை
நின்ற முரற்கை நீக்கி, நன்றும்
அரவு வெகுண்டன்ன தேறலொடு சூடு தருபு,
நிரயத்தன்ன என் வறன் களைந்து அன்றே 15
இரவினானே ஈத்தோன் எந்தை;
அன்றை ஞான்றினொடு இன்றின் ஊங்கும்,
இரப்பச் சிந்தியேன் நிரப்படு புணையின்
உளத்தின் அளக்கும் மிளிர்ந்த தகையேன்;
நிறைக் குளப் புதவின் மகிழ்ந்தனெனாகி,  20
ஒரு நாள் இரவலர் வரையா வள்ளியோர் கடைத்தலை
ஞாங்கர் நெடுமொழி பயிற்றித்
தோன்றல் செல்லாது, என் சிறு கிணைக் குரலே.

Puranānūru 376, Poet Purathinai Nannākanār sang for Ōymān Nalliyakōdan, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi
A little while after the brief twilight time when the rays
of the sun which crossed the huge expanse became dull,
curved down and turned red, I embraced my thadāri drum
that is tightly laced with pieces of leather straps, and stood
near a grain silo in his prosperous fine palace, as the bards
were eating food.  In a blinking instant, the moon rose up
in the east and darkness vanished.  Those who knew me in
the past did not recognize me.  The crushed garment around
my waist had old holes and stains and its threads were frayed.

The noble man saw me and said, “Here is a new guest, and he
deserves our compassion.” He took the cymbals from my hand
and gave me roasted meat.  He also gave me clear liquor so
strong like an enraged snake.  He banished my hellish poverty
right there, on that night.  I was happy that my lord was like
a raft that helped me cross the sea of misery!

I who understand what exists in the minds of others,
would never think of begging today or even in the future.  Instead,
I will be happy like the sluices through which water flows from
a full reservoir.  My small kinai drum will never appear at the
doors of other generous men who grant gifts to the needy, repeating
praises again and again!

Notes:  Puranānūru 176 and 376 were written for this king by this poet.   This king also goes by the name Ōymān Nalliyāthan.  He is the king in Sirupānātruppadai.  இமைத்தோர் (7) – ஒளவை துரைசாமி உரை – இமைத்த கண்.  நின்ற முரற்கை நீக்கி (13) – ஒளவை துரைசாமி உரை – என் கையில் நின்ற தாளத்தைத் தான் வாங்கிக் கொண்டு.  யாணர் – புதிதுபடற் பொருட்டே யாணர்க் கிளவி (தொல்காப்பியம், உரியியல் 83).  நனி – உறு தவ நனி என வரூஉம் மூன்றும் மிகுதி செய்யும் பொருள என்ப (தொல்காப்பியம், உரியியல் 3).  சிறு நனி – அணி மாண் சிறுபுறம் காண்கம், அகநானூறு 261 – சிறு நனி ஏகு, அகநானூறு 301 – பிரிந்தோர் உள்ளுபு நினைதல் சிறு நனி ஆன்றிகம், ஐங்குறுநூறு 180 – சிறு நனி வரைந்தனை கொண்மோ, கலித்தொகை 12 – சிறு நனி நீ துஞ்சி ஏற்பினும், புறநானூறு 247 – சிறு நனி தமியள் ஆயினும் இன்னுயிர் நடுங்கும், புறநானூறு 376 – அந்தி சிறு நனி பிறந்த பின்றை, புறநானூறு 381 – சிறு நனி ஒருவழிப் படர்க என்றோனே.

Meanings:  விசும்பு – sky, நீத்தம் – expanse, ocean-like space, இறந்த ஞாயிற்றுப் பசுங்கதிர் மழுகிய – the sun’s tender rays became feeble after it passed through the sky, சிவந்து வாங்கு அந்தி – twilight appearing curved with redness, சிறு நனி பிறந்த பின்றை – after very little time has passed, செறி பிணிச் சிதாஅர் வள்பின் என் தடாரி தழீஇ – embracing my thadāri drum tightly tied with old straps, embracing my thadāri drum tightly tied with frayed pieces of straps (சிதாஅர் – துண்டான, அளபெடை), பாணர் ஆரும் அளவை – when bards were eating, யான் தன் யாணர் நல் மனைக் கூட்டு முதல் நின்றனென் – I stood near the base of the grain silo is his lovely flourishing palace, இமைத்தோர் விழித்த மாத்திரை – in an eye-blinking instant, ஞெரேரென – rapidly, குணக்கு எழு திங்கள் கனை இருள் அகற்ற – the moon rose in the east and removed darkness, பண்டு அறிவாரா உருவோடு – with a figure not recognizable by those who knew me in the past, என் அரை – on my waist, தொன்றுபடு துளையொடு – old with holes, பரு இழை போகி – thick threads ruined, நைந்து கரை பறைந்த என் உடையும் நோக்கி – looked at my crushed stained clothes (பறைந்த – கிழிந்த), விருந்தினன் அளியன் இவன் – he is a new person who deserves pity, என – thus, பெருந்தகை நின்ற முரற்கை நீக்கி – the great man took the cymbals from my hand (முரற்கை = தாளம், implied as cymbals (கைத்தாளம்) which are musical instruments that keeps beat), நன்றும் – greatly, அரவு வெகுண்டன்ன – like a snake in rage, தேறலொடு – with clear liquor, சூடு தருபு – he gave me roasted meat, நிரயத்து அன்ன என் வறன் களைந்து – he removed my poverty that was like hell (நிரயத்து – நிரயம், அத்து சாரியை), அன்றே இரவினானே – at night on the same day (அன்றே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive, இரவினானே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), ஈத்தோன் எந்தை – my lord gave, அன்றை ஞான்றினொடு – from that day onward, இன்றின் ஊங்கும் இரப்பச் சிந்தியேன் – I do not think about begging to today and even later (இன்றின் ஊங்கும் – இன்றும் இனிமேலும்), நிரப்படு புணையின் – like a boat that can carry one past misery (புணையின் – இன் ஒப்புப்பொருளில் வந்தது.  ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு), உளத்தின் அளக்கும் மிளிர்ந்த தகையேன் – I am able to measure other minds, நிறைக் குளப் புதவின் மகிழ்ந்தனென் ஆகி – I will be happy like that of sluices from full lakes with overflowing water (புதவின் – இன் ஒப்புப்பொருளில் வந்தது, ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு) , ஒரு நாள் – one day, இரவலர் வரையா வள்ளியோர் கடைத்தலை – at the doors of the donors who give gifts to the needy, ஞாங்கர் – there, நெடுமொழி பயிற்றி – uttering praises, uttering praises repeatedly, தோன்றல் செல்லாது – will not appear, என் சிறு கிணைக் குரலே – the sounds of my small kinai drum (குரலே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 377, பாடியவர்: உலோச்சனார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் இராசசூயம் வேட்ட பெருநற்கிள்ளி, திணை: பாடாண், துறை: வாழ்த்தியல்
பனி பழுனிய பல் யாமத்துப்
பாறுதலை மயிர் நனைய,
இனிது துஞ்சும் திருநகர் வரைப்பின்,
இனையல் அகற்ற என் கிணை தொடாக் குறுகி,
“அவி உணவினோர் புறங்காப்ப,  5
அற நெஞ்சத்தோன் வாழ நாள்” என்று,
அதற்கொண்டு வரல் ஏத்திக்,
கரவு இல்லாக் கவி வண் கையான்
வாழ்க எனப் பெயர் பெற்றோர்
பிறர்க்கு உவமம் தான் அல்லது,  10
தனக்கு உவமம் பிறர் இல் என
அது நினைத்து மதி மழுகி,
அங்கு நின்ற எற் காணூஉச்
“சேய் நாட்டுச் செல் கிணைஞனை!
நீ புரவலை எமக்கு” என்ன,  15
மலை பயந்த மணியும், கடறு பயந்த பொன்னும்,
கடல் பயந்த கதிர் முத்தமும்,
வேறுபட்ட உடையும், சேறுபட்ட தசும்பும்,
கனவில் கண்டாங்கு, வருந்தாது நிற்ப,
நனவின் நல்கியோன் நசை சால் தோன்றல்;  20
நாடு என மொழிவோர் “அவன் நாடு” என மொழிவோர்;
வேந்து என மொழிவோர் “அவன் வேந்து” என மொழிவோர்;
புகர் நுதல் அவிர் பொற் கோட்டு யானையர்,
கவர் பரிக் கச்சை நன்மான்
வடி மணி வாங்கு உருள,  25
கொடி மிசை நல் தேர்க் குழுவினர்,
கதழ் இசை வன்கணினர்
வாளின் வாழ்நர், ஆர்வமொடு ஈண்டிக்,
கடல் ஒலி கொண்ட தானை
அடல் வெங்குருசில் மன்னிய நெடிதே.  30

Puranānūru 377, Poet Ulōchanār sang for Chozhan Rasasooyam Vētta Perunar Killi, Thinai: Pādān, Thurai: Vālthiyal
My disheveled hair was soaking wet from the heavy
dew that fell all night.  To remove my poverty, I went
to his palace where he was sleeping sweetly, beat my
kinai drum, and said, “May you be protected by the
celestials who eat ritual food!  May you live for long!”
He welcomed me.  Because he is charitable without
end and does not hide what he owns, he cannot be
compared to others who poets have praised, nor can
others be compared to him.  I was bewildered thinking
about it.

He saw me standing there and said,
“Kinai drummer who goes to other countries.  You are
in my care now,” and gave me sapphire from the mountains,
gold from the forests, and sparkling pearls from the sea,
various clothes and pots filled with liquor.   He gave me
all this as I stood there without sorrow, and it seemed like
a dream to me as his majesty showered gifts with kindness.
Those choosing the best country, choose his.  Those who would
name a king, name him.  May he live for long, the king who desires
battles, with his men who ride elephants with spotted foreheads
and bright tusks covered with gold, horsemen on decorated
horses with varying gaits, brave men on fine chariots with flags,
curved wheels and beautiful bells, who are fast, famed and living
by their swords!

Notes:  Ulōchanār, a poet from the Chozha country, wrote Puranānūru 258, 274 and 377.  Neythal songs are his specialty.  He wrote poems in Kurunthokai, Natrinai and Akanānūru.  He praised Periyan, a small-region king who ruled in Poraiyar in Akanānūru 100 and Natrinai 131.  There is speculation that he hailed from that coastal area of Chozha country and that is the reason for his Neythal landscape poems.     Puranānūru 16, 367 and 377 were written for this king.  This king’s name is derived from the fact that he performed rituals.   Chozhan Rāsasooyam Vētta Perunarkilli, Cheraman Māvenkō and Pandiyan Kānapēreyil Kadantha Ukkira Peruvazhuthi were great friends.  Avvaiyār sang to the three of them in 367.  பல் யாமத்து (1) – ஒளவை துரைசாமி உரை – உலகத்தில் கழியும் இடையாமம் இரண்டும் ‘பல் யாமம்’ எனப்பட்டன.  கதழ் – கதழ்வும் துனைவும் விரைவின் பொருள் (தொல்காப்பியம், உரியியல் 19).  தொடா (4) – செய்யா என்னும் வாய்பாட்டு வினையெச்சம்.  எதிர்மறைச் சொல்போல் காணப்படினும் உடன்பாட்டுப் பொருள் தருவது.

Meanings:  பனி பழுனிய பல் யாமத்து – during the night’s various phases with heavy dew, during many nights with heavy dew, பாறுதலை மயிர் நனைய – disorderly hair on the head has become wet, இனிது துஞ்சும் – sleeping sweetly, திருநகர் வரைப்பின் – within the limits of the rich palace, இனையல் அகற்ற – to remove my sorrow, என் கிணை தொடாக் குறுகி – I went there beating my kinai drum, அவி உணவினோர் – those who eat sacrificial food (the thevars), புறங்காப்ப – protecting, அற நெஞ்சத்தோன் – the man with a righteous heart, வாழ நாள் என்று – praised that he live for long, அதற்கொண்டு வரல் ஏத்தி – after that he welcomed me who went, கரவு இல்லாக் கவி வண் கையான் – the one who gives abundantly without hiding his wealth, வாழ்க எனப் பெயர் பெற்றோர் – the wise people who got gifts praised him, பிறர்க்கு உவமம் தான் – he is an example to others (kings), அல்லது தனக்கு உவமம் பிறர் இல் என – others are not examples for him, அது நினைத்து மதி மழுகி – intelligence blunted thinking about it, bewildered thinking about it, அங்கு நின்ற எற் காணூஉ – on seeing me stand there (காணூஉ – அளபெடை), சேய் நாட்டுச் செல் கிணைஞனை – oh kinai drummer who goes to distant countries (கிணைஞனை – கிணைஞனாகிய நீ, ஐ முன்னிலையை விளக்கி நின்றது), நீ புரவலை எமக்கு என்ன – saying ‘you are protected by me’, மலை பயந்த மணியும் – gems (sapphire) yielded by the mountains, கடறு பயந்த பொன்னும் – gold from the forests, கடல் பயந்த கதிர் முத்தமும் – sparkling pearls provided by the ocean, வேறுபட்ட உடையும் – different clothes (new), சேறுபட்ட தசும்பும் – pots with liquor, கனவில் கண்டாங்கு – like they were seen in a dream, வருந்தாது நிற்ப நனவின் நல்கியோன் – he gave as I stood there without sorrow, நசை சால் தோன்றல் – the noble man who is very kind, the king who is very kind, நாடு என மொழிவோர் அவன் நாடு என மொழிவோர் – those who analyze and say which is the best country say that his country is the best, வேந்து என மொழிவோர் அவன் வேந்து என மொழிவோர் – those who analyze kings say that he is the best among kings, புகர் நுதல் – spotted forehead, அவிர் பொற் கோட்டு யானையர் – those riding on elephants with bright golden tusks – had gold rings on tusks, கவர் பரி – desirable rapid trotting, கச்சை நன்மான் – fine horses with cloth around their bodies, வடி மணி – beautiful bells, cast bells, ringing bells, வாங்கு உருள – curved and rolling wheels, கொடி மிசை – flags above, நல் தேர்க் குழுவினர் – men on fine chariots, கதழ் இசை – fast fame, வன்கணினர் வாளின் வாழ்நர் – brave/harsh men who live by the sword, ஆர்வமொடு ஈண்டி – gathered together eagerly, கடல் ஒலி கொண்ட தானை – army as loud as the ocean, அடல் வெங்குருசில் – the king who desires battles, மன்னிய நெடிதே – may he live with stability for a long time (நெடிதே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 378, பாடியவர்: ஊன்பொதி பசுங்குடையார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் செருப்பாழி எறிந்த இளஞ்சேட் சென்னி, திணை: பாடாண், துறை: இயன் மொழி
தென் பரதவர் மிடல் சாய,
வட வடுகர் வாள் ஓட்டிய,
தொடையமை கண்ணித், திருந்து வேல் தடக்கைக்,
கடுமா கடைஇய விடு பரி வடிம்பின்,
நல் தார்க் கள்ளின் சோழன் கோயில்,  5
புதுப் பிறை அன்ன சுதை செய் மாடத்துப்
பனிக் கயத்து அன்ன நீள் நகர் நின்று, என்
அரிக்கூடு மாக் கிணை இரிய ஒற்றி,
எஞ்சா மரபின் வஞ்சி பாட,
எமக்கென வகுத்த அல்ல மிகப்பல  10
மேம்படு சிறப்பின் அருங்கல வெறுக்கை
தாங்காது பொழிதந்தோனே; அது கண்டு
இலம்பாடு உழந்த என் இரும்பேர் ஒக்கல்
விரல் செறி மரபின செவித் தொடக்குநரும்,
செவித் தொடர் மரபின விரற் செறிக்குநரும்,  15
அரைக்கமை மரபின மிடற்றி யாக்குநரும்,
மிடற்றமை மரபின அரைக்கி யாக்குநரும்,
கடுந்தெறல் இராமன் உடன் புணர் சீதையை
வலித்தகை அரக்கன் வெளவிய ஞான்றை
நிலஞ்சேர் மதர் அணி கண்ட குரங்கின்  20
செம்முகப் பெருங்கிளை இழைப் பொலிந்தாஅங்கு,
அறாஅ அருநகை இனிது பெற்றிகுமே,
இருங்கிளைத் தலைமை எய்தி,
அரும் படர் எவ்வம் உழந்ததன் தலையே.

Puranānūru 378, Poet Oonpothi Pasunkudaiyār sang for Chozhan Cheruppāli Erintha Ilanchētchenni, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi
He ruined the strength of the southern fishermen,
and drove away the Vadukars with swords,
Chozhan who wears a lovely garland, carries a perfect
spear, dons an elegantly strung head strand, is rich in
liquor, and spurs his swift horse.

I stood at his pond-like mansion with moon-like plaster,
and beat my dark kinai drum with sharp sounds and sang
songs in vanji mode in a traditional manner.  He gave
me many splendid precious jewels that awed me.
When my large family saw that, they took the finger
ornaments and put them on their ears, put the ear jewels
on their fingers, those meant for the waist on their
necks, and those meant for the necks on their waists.
They were like a huge family of monkeys with gaping red
mouths scooping up the beautiful ornaments that fell to
the ground, when the mighty demon snatched away enraged
Raman’s wife Seethai.  Heading a large family and thinking
about removing their great sorrow, I was very happy along
with them when our poverty and distress were removed.

Notes:  Puranānūru 10, 203, 370 and 378 were written by this poet.  This king goes by the names சோழன் பாமுளூரெறிந்த நெய்தலங்கானல் இளஞ்சேட் சென்னி, சோழன் நெய்தலங்கானல் இளஞ்சேட் சென்னி and சோழன் செருப்பாழி எறிந்த இளஞ்சேட் சென்னி.  பதிற்றுப்பத்து 70 – மா உடற்றிய வடிம்பு.  வடுகர் (2) – ஒளவை துரைசாமி உரை – தொண்டை நாட்டுத் திருவேங்கடத்திற்கு வடக்கில் உள்ள நாட்டவராதலால் வடுகர் எனப்பட்டனர், பொ. வே. சோமசுந்தரனார் உரை அகநானூறு 213 – வடுகர் தெலுங்கர்.   இரும்பேர் ஒக்கல் – நச்சினார்க்கினியர் உரை, பொ. வே. சோமசுந்தரனார் உரை – பொருநராற்றுப்படை 61, சிறுபாணாற்றுப்படை 139, 144, பெரும்பாணாற்றுப்படை 25, 470, மலைபடுகடாம் 157 – கரிய பெரிய சுற்றம், ஒளவை துரைசாமி உரை – புறநானூறு பாடல்கள் 69, 150, 370, 378, 390, 391, 393, 394, 396 – மிக்க பெரிய சுற்றத்தார், மிகப் பெரிய சுற்றம், புறநானூறு 320 – கரிய பெரிய சுற்றத்தார், பொ. வே. சோமசுந்தரனார் உரை, இரா. வேங்கடாசலம் பிள்ளை, ந. மு. வேங்கடசாமி நாட்டார் உரை – அகநானூறு 301 – மிகப் பெரிய சுற்றத்தார்.  பரிவடிம்பின் (4) – பொ. வே. சோமசுந்தரனார் உரை – குதிரையைச் செலுத்துவதற்கு என்று காலில் இடப்பட்ட பரிவடிம்பு என்னும் காலணியையும்.  இலம்பாடு – இலம்பாடு ஒற்கம் ஆயிரண்டும் வறுமை (தொல்காப்பியம், உரியியல் 64).  தட – தடவும் கயவும் நளியும் பெருமை (தொல்காப்பியம், உரியியல் 24).

Meanings:  தென் பரதவர் மிடல் சாய – strength of southern fishermen/coastal people ruined, வட வடுகர் வாள் ஓட்டிய – drove away those on the north with swords, drove away Andhra warriors with swords, தொடையமை கண்ணி – well strung  head strand, திருந்து வேல் – perfect spear, தடக் கை – large hands, கடுமா கடைஇய விடு பரிவடிம்பின் – with spurs to goad his fast horses (கடைஇய – அளபெடை), நல் தார்க் கள்ளின் சோழன் – Chozhan wearing a fine garland and owning liquor, கோயில் – palace, புதுப் பிறை அன்ன – like a new moon, சுதை செய் மாடத்து – at a mansion which had plaster on its walls, பனிக் கயத்து அன்ன – long like a cool pond (கயத்து  – கயம், அத்து சாரியை), நீள் நகர் – huge house, நின்று என் அரிக்கூடு மாக் கிணை இரிய ஒற்றி – stood there and beat on my dark kinai drum with rhythmic sounds, எஞ்சா மரபின் வஞ்சி பாட – sang in Vanji mode according to strong tradition – it is about unrestrained attack, எமக்கென வகுத்த அல்ல – made not just for us, மிகப்பல மேம்படு சிறப்பின் அருங்கல வெறுக்கை தாங்காது பொழிதந்தோனே – he gave me precious jewels and great wealth that I could not endure (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), அது கண்டு – on seeing, இலம்பாடு உழந்த – suffering with nothing, என் இரும்பேர் ஒக்கல் – my very large family (இரும்பேர் – ஒருபொருட்பன்மொழி), விரல் செறி மரபின செவித் தொடக்குநரும் – took the ones for the fingers and put them on their ears, செவித் தொடர் மரபின விரற் செறிக்குநரும் – those who put on their fingers what needs to be worn on the ears, அரைக்கு அமை மரபின – what should be worn on waists, மிடற்றி யாக்குநரும் – they wore on their necks, மிடற்றமை மரபின அரைக்கு யாக்குநரும் – put what was meant for the necks on their waists, கடுந்தெறல் இராமன் உடன் புணர் சீதையை – Seethai who was the wife of Raman of great wrath, Seethai who was the wife of the invincible Raman, வலித்தகை அரக்கன் வெளவிய ஞான்றை – when the mighty demon seized her, நிலஞ்சேர் மதர் அணி கண்ட குரங்கின் – of monkeys which saw the beautiful jewels which hit the ground, செம்முகப் பெருங்கிளை – large family with red face, இழைப் பொலிந்தாஅங்கு – like how they glowed with jewels (பொலிந்தாஅங்கு – அளபெடை), அறாஅ அரு நகை இனிது பெற்றிகுமே – we attained endless great joy (அறாஅ – அளபெடை), இருங்கிளைத் தலைமை எய்தி – heading the large family, அரும் படர் எவ்வம் உழந்ததன் தலையே – due to thinking about their great sorrow (தலையே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 379, பாடியவர்: புறத்திணை நன்னாகனார், பாடப்பட்டோன்: ஓய்மான் வில்லியாதன், திணை: பாடாண், துறை: பரிசில்
யானே பெறுக அவன் தாள் நிழல் வாழ்க்கை;
அவனே பெறுக என் நா இசை நுவறல்;
நெல் அரி தொழுவர் கூர் வாள் மழுங்கின்
பின்னை மறத்தோடு அரியக் கல் செத்து,
அள்ளல் யாமைக் கூன் புறத்து உரிஞ்சும்  5
நெல் அமல் புரவின் இலங்கை கிழவோன்
வில்லியாதன் கிணையேம் பெரும!
“குறுந்தாள் ஏற்றைக் கொழுங்கண் அவ்விளர்
நறு நெய் உருக்கி நாள் சோறு ஈயா,
வல்லன் எந்தை, பசி தீர்த்தல்” எனக்  10
கொன்வரல் வாழ்க்கை நின் கிணைவன் கூறக்,
கேட்டதற் கொண்டும் வேட்கை தண்டாது
விண் தோய் தலைய குன்றம் பிற்பட
நசை தர வந்தனென் யானே, வசை இல்
தாயிறூஉங் குழவி போலத்  15
திருவுடைத் திரு மனையது தோன்று கமழ் புகை
வருமழை மங்குலின் மறுகுடன் மறைக்கும்,
குறும்பு அடு குண்டு அகழ் நீள் மதில் ஊரே.

Puranānūru 379, Poet Purathinai Nannakanār sang to Ōymān Villiyāthan, Thinai: Pādān, Thurai: Parisil
I heard from one of your kinai drummers, “May I
receive life protected by his feet!  May he
receive praise from my tongue!  We are the kinai
drummers of Villiyāthan, lord of Ilangai, where
the fields are dense with paddy, and the reapers
who harvest it, when their sharp sickles become
dull, look around for a stone because they want to
keep cutting, end up whetting the blades on
humped backs of field tortoises lying around in the
marshes.  Our lord, our father, relieves our hunger
daily, feeding us rice cooked with fatty pieces of fine
meat of short-legged boars and fragrant ghee.”

Since I heard his words, I have come here passing
mountains whose summits touch the sky, with a
desire that is not restrained, like an infant that runs
to its mother for milk.
I came to your town where fragrant smoke from your
rich palace wafts into the streets like clouds that bring
rain, with tall walls and deep a moat surrounding the fort.

Notes:  Puranānūru 176, 376, 379, 381 and 384 were written by this poet.  This is the only poem written for this king, who was an heir of Ōymān Nalliyakōdan.  கொன்வரல் (11) – ஒளவை துரைசாமி உரை – கொன் = விடியற்காலம், விடியலில்  போந்து துயிலெடை நிலை பாடுவது கிணைப் பொருநன் கடனாதலின் ‘கொன்வரல் வாழ்க்கை நின் கிணைவன்’ என்றார், உ. வே. சாமிநாதையர் உரை – விடியற்காலத்தில் வந்து வாசித்ததால் உண்டாகிய செல்வம்.  ஈயா – ஈந்து என்பது பொருள்.  செய்யா என்னும் வாய்பாட்டு வினையெச்சம்.  எதிர்மறைச் சொல்போல் காணப்படினும் உடன்பாட்டுப் பொருள் தருவது.  கொன் – அச்சம் பயம் இலி காலம் பெருமை என்று அப் பால் நான்கே கொன்னைச் சொல்லே (தொல்காப்பியம், இடையியல் 6).

Meanings:  யானே பெறுக அவன் தாள் நிழல் வாழ்க்கை – may I receive a life at his feet, may I receive a life under his protection, அவனே பெறுக என் நா இசை – may he receive praise from my tongue, நுவறல் – utterance, நெல் அரி தொழுவர் – workers who reap paddy, கூர் வாள் மழுங்கின் – if their sharp swords/sickles become blunt, பின்னை – after that, மறத்தோடு – with strength, அரிய – to cut, கல் செத்து – thinking/regarding it as a stone, அள்ளல் யாமைக் கூன் புறத்து உரிஞ்சும் – they sharpen on the backs of hump-backed tortoises in the mud, நெல் அமல் புரவின் – with land with paddy fields dense with paddy grass (அமல் – செறிந்த), இலங்கை கிழவோன் – lord of Vilangai, வில்லியாதன் – Villiyāthan, கிணையேம் – we are his kinai drummers, பெரும – O lord, குறுந்தாள் ஏற்றை – short legged male (boars), கொழுங்கண் அவ்விளர் – thick pieces of fine meat with fat (விளர் = வெண்மை, மென்மை), நறு நெய் உருக்கி – melt fragrant ghee, நாள் சோறு ஈயா வல்லன் – he is capable of giving us rice daily (ஈயா – ஈந்து, கொடுத்து), எந்தை – our father, our lord, பசி தீர்த்தல் – ending hunger, என – thus, in this manner, கொன்வரல் வாழ்க்கை – early morning living with a tradition of singing, நின் கிணைவன் கூற – uttered by your kinai drummer, கேட்டதற் கொண்டும் – once I heard, வேட்கை தண்டாது – with unabated desire, விண் தோய் தலைய குன்றம் பிற்பட – leaving behind mountains with sky touching tops, நசை தர வந்தனென் யானே – I came here with desire, வசை இல் தாயிறூஉங் குழவி போல – like an infant who runs to its faultless mother for milk, திருவுடைத் திரு மனையது தோன்று கமழ் புகை – fragrant smoke that appears in your wealthy palace, வருமழை மங்குலின் – like the clouds that bring rain, மறுகு உடன் மறைக்கும் – hiding the streets, குறும்பு அடு – next to the fort, குண்டு அகழ் – deep moat, நீள் மதில் ஊரே – town with tall walls (ஊரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 380, பாடியவர்: கருவூர்க் கதப்பிள்ளை, பாடப்பட்டோன்: நாஞ்சில் வள்ளுவன், திணை: பாடாண், துறை: இயன் மொழி – பாடலின் சில பகுதிகள் கிடைக்கவில்லை
தென் பவ்வத்து முத்துப் பூண்டு,
வட குன்றத்துச் சாந்தம் உரீஇ,
. . . . . . . ங்கடல் தானை
இன்னிசைய விறல் வென்றித்,
தென்னவர் வய மறவன்  5
மிசைப் பெய்த நீர் கடல் பரந்து முத்தாகுந்து,
நாறிதழ்க் குளவியொடு கூதளம் குழைய,
தேறுபெ. . . . . . . . த்துந்து
தீஞ் சுளைப் பலவின் நாஞ்சில் பொருநன்;
துப்பு எதிர்ந்தோர்க்கே உள்ளாச் சேய்மையன்;  10
நட்பு எதிர்ந்தோர்க்கே அங்கை நண்மையன்
வல் வேல் சாத்தன் நல்லிசையல்ல,
……..சிலைத் தார்ப் பிள்ளையஞ் சிறாஅர்;
அன்னன் ஆகன்மாறே இந்நிலம்
இலம்படு காலை ஆயினும்,  15
புலம்பல் போயின்று பூத்த என் கடும்பே.

Puranānūru 380, Poet Karuvūr Kathappillai sang for Nānjil Valluvan, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi – Parts of this poem are missing
He is wearing pearls from the southern ocean.
He is smeared with sandal from the northern
mountains………the powerful warrior of the
southern Pandiyan, with his army like an ocean,
victorious and sweetly famous.  Water falling from
above spreads through the ocean and turns into pearls.
Wild jasmine with fragrant petals and koothalam flowers
flourish…….The Lord of Nānjil where jackfruit trees
flourish bearing fruits with sweet segments!

To those who oppose his might, he is at an unthinkable
distance.  To those with friendship,
he’s close like the palms of their hands.  The glory of
Sāthan of strong bow…………….. young children wearing
garlands that are like bows.   Since he is of such nature,
even when people in this land suffer, the sorrow of my
family has ended and they have received gold flowers.

Notes:  There was a belief that water droplets fell into open oysters and turned into pearls.  This is the only poem written by this poet.  Puranānūru 137, 138, 139, 140 and 380 were written for this small-region king.   There are 33 poems in which lines are missing.  உந்து (ஆகுந்து) – உம் உந்தாகும் இடனுமார் உண்டே (தொல்காப்பியம், இடையியல் 44).

Meanings:  தென் பவ்வத்து முத்துப் பூண்டு – wearing a pearl strand with pearls from the southern sea, வட குன்றத்துச் சாந்தம் உரீஇ – wearing sandal paste from the northern mountain (உரீஇ – அளபெடை). .. . ங்கடல் தானை – ocean like army, இன்னிசைய – with great fame, விறல் வென்றித் தென்னவர் வய மறவன் – Māran who is a warrior leader of Pāndiyars who are victorious, மிசைப் பெய்த நீர் – like the waters that fell from above, கடல் பரந்து – spread in the ocean, முத்து ஆகுந்து – they become pearls (ஆகுந்து – உம் ஈற்றுப் பெயரெச்சம் உந்து ஆயிற்று), நாறிதழ்க் குளவியொடு – along with wild jasmine with fragrant petals, Millingtonia hortensis, கூதளம் குழைய தேறுபெ – koothalam mixed (with wild jasmine), Convolvulus, three-lobed nightshade. . . . த்துந்து தீஞ் சுளைப் பலவின் நாஞ்சில் பொருநன் – Lord of Nānjil where jackfruit trees flourish with fruits with sweet segments, துப்பு எதிர்ந்தோர்க்கே – those who opposed his strength, உள்ளாச் சேய்மையன் – he is in an unthinkable distance, நட்பு எதிர்ந்தோர்க்கே – to those with friendship (எதிர்ந்தோர்க்கே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), அங்கை நண்மையன் – he is closer than the palms of their hands, வல் வேல் சாத்தன் – Sāthan with strong lance, நல்லிசையல்ல – other than his fine fame, . . . சிலைத் தார் – bow-like curved garlands, பிள்ளையஞ் சிறாஅர் – young children (சிறாஅர் – அளபெடை), அன்னன் ஆகன்மாறே – since he is of that nature (ஆகன்மாறே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive, மாறு ஏதுப்பொருள் (காரணப் பொருள்) தரும் இடைச்சொல்), இந்நிலம் இலம்படு காலை ஆயினும் – even when people in this country suffer from poverty, புலம்பல் போயின்று – their sorrow went away, பூத்த என் கடும்பே – my relatives who became happy, my relatives who got gold flowers (கடும்பே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 381, பாடியவர்: புறத்திணை நன்னாகனார், பாடப்பட்டோன்: கரும்பனூர் கிழான், திணை: பாடாண், துறை: இயன் மொழி
ஊனும் ஊணும் முனையின், இனிதெனப்
பாலிற் பெய்தவும் பாகிற் கொண்டவும்,
அளவுபு கலந்து மெல்லிது பருகி
விருந்துறுத்து ஆற்றி இருந்தனெம் ஆகச்,
“சென்மோ பெரும எம் விழவுடை நாட்டு” என  5
யாம் தன் அறியுநமாகத், தான் பெரிது
அன்பு உடைமையின் எம் பிரிவு அஞ்சித்,
“துணரியது கொளாஅ வாகிப் பழம் ஊழ்த்துப்
பயம் பகர்வு அறியா மயங்கு அரில் முது பாழ்ப்
பெயல் பெய்தன்ன செல்வத்து ஆங்கண்,  10
ஈயா மன்னர் புறங்கடைத் தோன்றிச்
சிதாஅர் வள்பின் சிதர்ப் புறத் தடாரி
ஊன் சுகிர் வலந்த தெண் கண் ஒற்றி,
விரல் விசை தவிர்க்கும் அரலை இல் பாணியின்,
இலம்பாடு அகற்றல் யாவது? புலம்பொடு  15
தெருமரல் உயக்கமும் தீர்க்குவெம்; அதனால்
இரு நிலம் கூலம் பாறக் கோடை
வரு மழை முழக்கு இசைக்கு ஓடிய பின்றைச்
சேயை ஆயினும் இவணை ஆயினும்,
இதற்கொண்டு அறிநை! வாழியோ கிணைவ!  20
சிறு நனி ஒருவழிப் படர்க” என்றோனே எந்தை,
ஒலி வெள் அருவி வேங்கட நாடன்,
உறுவரும் சிறுவரும் ஊழ் மாறு உய்க்கும்
அறத் துறை அம்பியின் மான மறப்பின்று,
இருங்கோள் ஈராப் பூட்கைக்  25
கரும்பனூரன் காதல் மகனே.

Puranānūru 381, Poet Puranthinai Nannākanār sang for Karumpanūr Kizhān, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi
When we were tired of eating meat and rice along
with dishes cooked with milk and sugar syrup
in the right proportions, enjoying his hospitality
and having no hunger, we said to him, “Lord,
we are leaving for our country with festivals!”

Because of his kindness, he feared our leaving.
He said, “If you appear at the gates of kings
with wealth that is not beneficial to others,
like clusters of ripe fruits that are not plucked, and
like rain that is wasted on entangled bushes in the
wasteland, and play perfectly your thadāri drum
with bits of flesh on its clear eyes, its sides worn down
and the straps frayed, with rapid and perfect rhythm,
will it end your poverty?  I will end the distress of those
who wander in pain.  So, in summer when the vast land is
ruined and after the clouds that roar have ended rainfall,
whether you are far away or nearby, think about this
a little bit.  May you live long, O drummer!”

These are the words that he uttered, my lord who reigns
over Vēnkadam where white waterfalls roar.  He is the
beloved son of the lord of Karumpanūr.  In his charity,
he is like a boat that carries the great and the lowly
alike between shores.  He shows strong determination
and is a man of unyielding noble principles.

Notes:  Puranānūru poems 381 and 384 were written for this leader.   Puranānūru 176, 376, 379, 381 and 384 were written by this poet.  ஒளவை துரைசாமி உரை – கரும்பனூர் தொண்டை நாட்டூர்.  இப்போது கரும்பூர் என வழங்குகிறது.  பாலிற் பெய்தவும் பாகிற் கொண்டவும் (2) – ஒளவை துரைசாமி உரை – பாற்பெய்து சமைத்த பாயசம் போல்வனவும் வெல்லப்பாகுகொண்டு மிக்க இனிப்புச்சுவை கனிந்த பண்ணியாரங்களும் உண்பது கூறுவான், ‘பாலிற் பெய்தவும் பாகிற் கொண்டவும்’ என்றான்.  இலம்பாடு – இலம்பாடு ஒற்கம் ஆயிரண்டும் வறுமை (தொல்காப்பியம், உரியியல் 64).  நனி – உறு தவ நனி என வரூஉம் மூன்றும் மிகுதி செய்யும் பொருள என்ப (தொல்காப்பியம், உரியியல் 3).  சிறு நனி – அணி மாண் சிறுபுறம் காண்கம், அகநானூறு 261 – சிறு நனி ஏகு, அகநானூறு 301 – பிரிந்தோர் உள்ளுபு நினைதல் சிறு நனி ஆன்றிகம், ஐங்குறுநூறு 180 – சிறு நனி வரைந்தனை கொண்மோ, கலித்தொகை 12 – சிறு நனி நீ துஞ்சி ஏற்பினும், புறநானூறு 247 – சிறு நனி தமியள் ஆயினும் இன்னுயிர் நடுங்கும், புறநானூறு 376 – அந்தி சிறு நனி பிறந்த பின்றை, புறநானூறு 381 – சிறு நனி ஒருவழிப் படர்க என்றோனே.  தெருமரல் – அலமரல் தெருமரல் ஆயிரண்டும் சுழற்சி (தொல்காப்பியம், சொல் 310).

Meanings:  ஊனும் ஊணும் முனையின் – hating meat and rice, இனிதெனப் பாலில் பெய்தவும் பாகில் கொண்டவும் – sweetly made pouring milk and sugar syrup, அளவுபு கலந்து – mixed in the right proportions, மெல்லிது பருகி – delicately mixing and drinking, விருந்து உறுத்து – as guests with hospitality, ஆற்றி இருந்தனெம் ஆக – we were here without hunger (ஆற்றி – பசி நீங்கி), சென்மோ பெரும – we are leaving O lord (மோ – தன்மை அசைநிலை, an expletive of the first person), எம் விழவுடை நாட்டு – to our country with festivals, என – in this manner, யாம் தன் அறியுநம் ஆக – when we announced to him, தான் பெரிது அன்பு உடைமையின் – because of great kindness, எம் பிரிவு அஞ்சி – fearing our departure, துணரியது கொளாஅ ஆகிப் பழம் – fruits growing in clusters and not taken, ஊழ்த்து – ripened, பயம் பகர்வு அறியா – not knowing to share, மயங்கு அரில் – tangled plants, entangled bushes, முது பாழ்ப் பெயல் பெய்தன்ன – like rain that falls on old ruined land, செல்வத்து – with wealth, ஆங்கண் – there, ஈயா மன்னர் புறங்கடைத் தோன்றி – appearing at the gates of kings who do not give, சிதாஅர் வள்பின் – with straps that are frayed (சிதாஅர் – அளபெடை), சிதர்ப் புற – sides worn down sides, scratched sides, தடாரி – thadāri drum, ஊன் சுகிர் வலந்த – with torn meat surrounding, with bits of meat surrounding, தெண் கண் ஒற்றி – beat on its clear eyes, விரல் விசை தவிர்க்கும் – with fingers rapidly keeping rhythm, அரலை இல் பாணியின் – with faultless rhythm, இலம்பாடு அகற்றல் யாவது – how will it remove poverty, புலம்பொடு தெருமரல் உயக்கமும் தீர்க்குவெம் – we will end the sorrow of those who are suffering, அதனால் – so, இரு நிலம் கூலம் பாற – this big land ruined without grains and legumes, கோடை – summer, வரு மழை முழக்கு இசைக்கு – with  the roaring sounds of clouds (இசைக்கு – இசையுடன், வேற்றுமை மயக்கம்), ஓடிய பின்றை – after leaving, சேயை ஆயினும் இவணை ஆயினும் – whether you are far away or nearby, இதற்கொண்டு அறிநை – know this, வாழியோ கிணைவ – may you live long O kinai drummer, சிறு நனி ஒருவழிப் படர்க என்றோனே – ‘think a little bit more and act in a manner’ he said (என்றோனே- ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), எந்தை – my lord, ஒலி வெள் அருவி வேங்கட நாடன் – the ruler of Vēnkadam with loud white waterfalls, உறுவரும் சிறுவரும் ஊழ் மாறு உய்க்கும் – who takes them whether they are ordinary or great, அறத் துறை அம்பியின் மான – like a boat that is virtuous, மறப்பின்று – without forgetting, இருங்கோள் – great determination, great strength, ஈரா – not attracted and moved away, பூட்கை – noble principles, கரும்பனூரன் காதல் மகனே – the beloved son of the lord of Karumpanūr (மகனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 382, பாடியவர்: கோவூர் கிழார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் நலங்கிள்ளி, திணை: பாடாண், துறை: கடை நிலை
கடற்படை அடல் கொண்டி,
மண்டுற்ற மலிர் நோன் தாள்,
தண் சோழ நாட்டுப் பொருநன்,
அலங்கு உளை அணி இவுளி
நலங்கிள்ளி நசைப் பொருநரேம்;  5
பிறர்ப் பாடிப் பெறல் வேண்டேம்;
அவற் பாடுதும் அவன் தாள் வாழிய என
நெய் குய்ய ஊன் நவின்ற
பல் சோற்றான், இன் சுவைய,
நல்குவனின் பசித் துன்பு அற 10
என்ப நின் பொருநர் பெரும அதற்கொண்டு
முன் நாள் விட்ட மூது அறி சிறாஅரும்
யானும் ஏழ் மணியங்கேழ் அணி உத்திக்
கட்கேள்விக் கவை நாவின்,
நிறன் உற்ற அராஅப் போலும்  15
வறன் ஒரீஇ, வழங்கு வாய்ப்ப
விடுமதி அத்தை கடுமான் தோன்றல்!
நினதே முந்நீர் உடுத்த இவ் வியன் உலகு, அறிய;
எனதே கிடைக் காழ் அன்ன தெண் கண் மாக்கிணை
கண்ணகத்து யாத்த நுண் அரிச் சிறு கோல்  20
எறிதொறும் நுடங்கியாங்கு நின் பகைஞர்
கேட்டொறும் நடுங்க, ஏத்துவென்
வென்ற தேர் பிறர் வேத்து அவை யானே.

Puranānūru 382, Poet Kōvūr Kizhār sang to Chozhan Nalankilli, Thinai: Pādān, Thurai: Kadai Nilai
O lord!  Youngsters who sang to you before,
and I, have come on hearing your bards sing,
“The warrior lord of cool Chozha country, who
has gained tributes through his great efforts
going into the ocean with his murderous army,
is Nalankilli whose horses have pretty plumes
that sway.  We are his desired bards.  We do not
desire to sing to others for gifts.  May his deeds
endure for long!   Go to him to end your hunger.
He’ll give you many dishes of rice with meat
and ghee seasoned with spices, and sweet foods.”

O lord of swift horses!  Grant us gifts and let us
go, so that we may cast off our poverty, like a
colored snake with lifted bright gems, glowing
spots, forked tongue and eyes for ears, that casts
is skin, and give to others.  It is well known
that this wide world surrounded by oceans
is yours.  Mine is this dark kinai drum with an
eye, clear like a pith stem.

Whenever I sing in the courts of other kings about
the chariots you conquered, they tremble like
the eye of this drum that quivers whenever it is
hit by a small stick as it creates fine, sharp sounds.

Notes:  Puranānūru 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 45, 68, 225, 382 and 400 were written for this Chozha king.   This king wrote Puranānūru 73 and 75.  Kōvūr Kizhār wrote Puranānūru 31-33, 41, 44-47, 68, 70, 308, 373, 382, 386 and 400.  மதி – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26).  முந்நீர் – ஒளவை துரைசாமி உரை புறநானூறு 9 – ஆற்று நீரும், ஊற்று நீரும் மழை நீரும் உடைமையான் முந்நீர் என்று பெயராயிற்று.  நச்சினார்க்கினியர் உரை பெரும்பாணாற்றுப்படை 441 – நிலத்திற்கு முன்னே உண்டாக்கிய நீர், மண்ணை படைத்தலும் காத்தலும் அழித்தலுமாகிய நீர்.  கட்கேள்வி (14) – ஒளவை துரைசாமி உரை – கண்ணில் பொருந்திய செவி, பாம்பின் கட்பொறியே செவிப் புலனையும் உடையதென்பது பண்டையோர் கொள்கை.

Meanings:  கடற்படை அடல் – defeating/killing with an army in the ocean, கொண்டி – tributes brought, மண்டுற்ற – close, மலிர் நோன் தாள் – great mighty effort, தண் சோழ நாட்டுப் பொருநன் – cool Chozha country war lord, அலங்கு உளை அணி இவுளி – horses with pretty swaying plumes, நலங்கிள்ளி நசைப் பொருநரேம் – we are the desired bards of Nalankilli, பிறர்ப் பாடிப் பெறல் வேண்டேம் – we do not desire to sing to others for gifts, அவற் பாடுதும் – we will sing just for him, அவன் தாள் வாழிய என – may his efforts live long, நெய் குய்ய ஊன் நவின்ற பல் சோற்றான் – with many kinds of rice cooked with ghee and spices and meat, இன் சுவைய – with sweet taste, நல்குவனின் பசித் துன்பு அற – he will give for your hunger to end, என்ப நின் பொருநர் – so say your bards, பெரும – O lord, அதற்கொண்டு – and so, நின் முன் நாள் விட்ட – you gave and sent before, மூது அறி சிறாஅரும் – the youngsters who knew the past tradition, யானும் – and myself, ஏழ் மணியங்கேழ் – uplifted bright gems, அணி உத்தி – pretty spots, கண் கேள்வி – its eyes for ears, கவை நாவின் – with a forked tongue, நிறன் உற்ற அராஅப் போலும் – like a snake with color that peeled its skin (நிறம் என்பதன் போலி, அராஅ – அளபெடை), வறன் ஒரீஇ – remove poverty (ஒரீஇ – அளபெடை), வழங்கு வாய்ப்ப – for us to give to others, விடுமதி அத்தை – please give us gifts and let us go (மதி – முன்னிலையசை, an expletive of the second person, அத்தை – அசைநிலை, an expletive), கடுமான் தோன்றல் – O greatness with swift horses (கடுமான் – பண்புத்தொகை), நினதே முந்நீர் உடுத்த இவ் வியன் உலகு அறிய – everyone knows that this world surrounded by ocean belongs to you, எனதே – mine, கிடைக் காழ் அன்ன – like pith stems, நெட்டி, Aeschynomene aspera,  தெண் கண் – clear eye, மாக்கிணை – dark kinai drum, கண்ணகத்து – on its eye, யாத்த – tied, நுண் அரி சிறு கோல் எறிதொறும் நுடங்கியாங்கு – like the trembling of the drum eye whenever it is struck with a small stick, நின் பகைஞர் கேட்டொறும் நடுங்க ஏத்துவென் – I will praise for your enemies to tremble whenever they hear, வென்ற தேர் – chariots you conquered, பிறர் வேத்து அவை – in the courts of other kings, யானே – me (யானே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 383, பாடியவர்: மாறோக்கத்து நப்பசலையார், பாடப்பட்டோன்: அவியன், திணை: பாடாண், துறை: கடை நிலை – பாடலின் சில பகுதிகள் கிடைக்கவில்லை 
ஒண் பொறிச் சேவல் எடுப்ப ஏற்றெழுந்து,
தண் பனி உறைக்கும் புலரா ஞாங்கர்,
நுண் கோல் சிறு கிணை சிலம்ப ஒற்றி,
நெடுங்கடை நின்று பகடு பல வாழ்த்தித்
தன் புகழ் ஏத்தினெனாக என் வலத்து  5

இடுக்கண் இரியல் போக ஊன் புலந்து
அருங்கடி வியன் நகர்க் குறுகல் வேண்டிக்,
கூம்புவிடு மென் பிணி அவிழ்த்த ஆம்பல்
தேம் பாய் உள்ளது அம் கமழ் மடர் உளப்,
பாம்பு உரி அன்ன வடிவின, காம்பின்  10
கழைபடு சொலியின் இழை அணிவாரா
ஒண் பூங்கலிங்கம் உடீஇ, நுண் பூண்
வசிந்து வாங்கு நுசுப்பின், அவ்வாங்கு உந்திக்
கற்புடை மடந்தை தற்புறம் புல்ல,
மெல்லணைக் கிடந்தோன்  15
எற் பெயர்ந்த நோக்கி . . . . .
. . . . அதற்கொண்டு,
அழித்துப் பிறந்தனென் ஆகி அவ்வழிப்
பிறர் பாடு புகழ் பாடிப் படர்பு அறியேனே;
குறு முலைக்கு அலமரும் பால் ஆர் வெண்மறி  20
நரை முக ஊகமொடு உகளும் வரை அமல். . .
. . . . . . குன்று பல கெழீஇய
கான் கெழு நாடன் நெடுந் தேர் அவியன் என
ஒருவனை உடையேன் மன்னே, யானே
அறான் எவன் பரிகோ வெள்ளியது நிலையே.  25

Puranānūru 383, Poet: Mārōkkathu Nappasalaiyār sang for Aviyan, Thinai: Pādān, Thurai: Kadai Nilai – Parts of this poem are missing
I was awakened by a rooster with bright spots,
when it was not yet dawn and cold dew fell.
For my great sorrow to be removed, I stood at his
tall gate, beat my small kinai drum with a thin stick,
praised his oxen and lauded his glory.  My body was
thin.  He bade me to get close to him in his huge palace
with heavy protection, offered me a bowl of liquor
topped with honey that appeared like a white
waterlily opening its buds delicately.  He dressed me
in perfectly woven fine flowery clothes resembling
snake skins and bamboo sheath.  He was lying on his
soft bed, and his wife hugged him from the back,
a virtuous woman with fine ornaments on her curving,
lighting-like waist and beautifully curved navel.
He looked toward my direction………..
After that, like I died and was reborn again,
I do not consider going to others and singing their
praises.

I have as my lord, Aviyan who owns tall chariots,
and a country with many mountains dense with bamboo
where a white baby goat drinks from its mother’s small
teat and romps around with a white-faced monkey,
who does not sway from being charitable.

I don’t worry any more about the position of Venus!

Notes:  This is the only poem written for this small region king.  This female poet from Mārōkam town which is near Korkai, wrote Puranānūru 37, 39, 126, 174, 226, 280 and 383.  There are 33 poems in which lines are missing.

Meanings:  ஒண் பொறிச் சேவல் எடுப்ப – woke up by a rooster with bright spots, ஏற்றெழுந்து – rose up from bed, தண் பனி உறைக்கும் – when cold dew falls, புலரா ஞாங்கர் – at a time when it was not yet morning there, நுண் கோல் சிறு கிணை சிலம்ப ஒற்றி – striking my small kinai drum with a small stick creating sounds, நெடுங்கடை நின்று – stood at his tall gate, பகடு பல வாழ்த்தி – praised his oxen, தன் புகழ் ஏத்தினெனாக – I praised his fame, என் வலத்து இடுக்கண் இரியல் போக – for my strong sorrow to leave me, ஊன் புலந்து – making the body become thin, அருங்கடி வியன் நகர் – large palace with great protection, குறுகல் வேண்டி – he desired for me to get near, கூம்புவிடு மென் பிணி அவிழ்த்த ஆம்பல் – a white waterlily that opened its closed/pointed buds delicately, தேம் பாய் உள்ளது – with honey spreading (தேம் தேன் என்றதன் திரிபு), அம் கமழ் – beautiful fragrance, மடர் உள – poured in a bowl, பாம்பு உரி அன்ன – like snake skin, வடிவின – similar looking, காம்பின் கழைபடு சொலியின் – like the sheath in bamboo stalks (சொலியின் – இன் ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு, ஒப்புப் பொருளில் வந்தது), இழை அணிவாரா – unable to see the rows of  threads, perfectly woven, ஒண் பூங்கலிங்கம் உடீஇ – wore on me bright pretty clothes, wore on me bright clothes with flower designs (உடீஇ – அளபெடை), நுண் பூண் – fine ornaments, வசிந்து வாங்கு நுசுப்பின் – with a curved waist that is like lightning, அவ்வாங்கு உந்தி – beautifully curved navel, கற்புடை மடந்தை – virtuous woman, தற் புறம் புல்ல – hugged him from back, மெல்லணைக் கிடந்தோன் – lying on a soft bed, எற் பெயர்ந்த நோக்கி – looked in my direction, . . . . .. . . . அதற்கொண்டு – after that, அழித்துப் பிறந்தனென் ஆகி – like I died and was born again, அவ்வழிப் பிறர் பாடு புகழ் பாடிப் படர்பு அறியேனே – I do not consider going to others and singing their praises, குறு முலைக்கு – for the tiny teats, அலமரும் – swirls around, fidgety, பால் ஆர் வெண்மறி – white baby goat that drinks white milk, நரை முக ஊகமொடு – with a white-faced monkey, உகளும் – leaps around, வரை அமல் – dense with bamboo (அமல் – செறிந்த), . . .. . . . . . குன்று பல கெழீஇய கான் கெழு நாடன் – lord of a country with forests and many mountains (கெழீஇய – அளபெடை), நெடுந் தேர் அவியன் என ஒருவனை உடையேன் மன்னே யானே – I have Aviyan who owns tall chariots (மன்னே – மன் ஒழியிசைப் பொருளில் வந்த இடைச்சொல், a particle which implies suggestion, ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), அறான் எவன் பரிகோ வெள்ளியது நிலையே – I do not worry about the position of Venus (நிலையே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 384, பாடியவர்: புறத்திணை நன்னாகனார், பாடப்பட்டோன்: கரும்பனூர் கிழான், திணை: பாடாண், துறை: கடை நிலை
மென்பாலான் உடன் அணைஇ,
வஞ்சிக் கோட்டு உறங்கு நாரை
அறைக் கரும்பின் பூ அருந்தும்
வன்பாலான் கருங்கால் வரகின்
அரிகால் கருப்பை அலைக்கும் பூழின்  5
அங்கண் குறுமுயல் வெருவ அயல
கருங்கோட்டு இருப்பைப் பூ உறைக்குந்து
விழவு இன்றாயினும் உழவர் மண்டை
இருங்கெடிற்று மிசையொடு பூங்கள் வைகுந்து;
கரும்பனூர்க் கிணையேம் பெரும!  10
நெல் என்னாம் பொன் என்னாம்
கனற்றக் கொண்ட நறவு என்னும்
மனை மன்னா அவை பலவும்
யான் தண்டவும், தான் தண்டான்,
நிணம் பெருத்த கொழுஞ் சோற்றிடை,  15
மண் நாணப் புகழ் வேட்டு,
நீர் நாண நெய் வழங்கிப்,
புரந்தோன் எந்தை, யாம் எவன் தொலைவதை
அன்னோனை உடையேம் என்ப இனி வறட்கு
யாண்டு நிற்க வெள்ளி மாண்டக  20
உண்ட நன்கலம் பெய்து நுடக்கவும்
தின்ற நண்பல் ஊஉன் தோண்டவும்,
வந்த வைகல் அல்லது,
சென்ற எல்லைச் செலவு அறியேனே.

Puranānūru 384, Poet Purathinai Nannākanār sang to Karumpanūr kizhān, Thinai: Pādān, Thurai: Kadai Nilai
We are the drummers of the lord of Karumpanūr,
where storks flock together in the land
with paddy fields, sleep on the branches of vanji
trees, and eat flowers from mature sugarcanes.
In the forested land, quails chase rats that
live among the stubble of dark-stemmed millet
and little hares run in fear, while flowers drop
off the black branches of Iruppai trees.
Even when there are no festivals, there is liquor
with flowers, and big pieces of keliru fish is
served with food in the bowls of farmers.

O greatness!  What is rice to us?  What is gold,
or liquor that heats the body?
Though I lack them, he has abundant quantities.
He has spread his fame so wide that those on earth
are embarrassed.  He pours ghee more freely than
water on my rice cooked meat with abundant fat.
He is our lord who protects us.  Since we have him, let
Venus stand where it may, though it brings drought!
I will know no other days other than those on which
the fine leaves we have eaten from were folded and
thrown away still with food, and we removed the
bits of meat wedged between our teeth!

Notes:  Puranānūru poems 381 and 384 were written for this leader.   Puranānūru 176, 376, 379, 381 and 384 were written by this poet.  புறநானூறு 386 – யாண்டும் நிற்க வெள்ளி.  புறநானூறு 166 – நீர் நாண நெய் வழங்கியும்.  உண்ட நன்கலம் (21) – ஒளவை துரைசாமி உரை – உணவு உண்டற்குப் பரப்பப்படும் இலையும் நன்கலமாதலின், நன்கலம் எனப்பட்டது.  உந்து (உறைக்குந்து, வைகுந்து) – உம் உந்தாகும் இடனுமார் உண்டே (தொல்காப்பியம், இடையியல் 44).

Meanings:  மென்பாலான் – in the delicate fertile land, உடன் அணைஇ – flocking together (அணைஇ – அளபெடை), வஞ்சிக் கோட்டு உறங்கு நாரை – pelicans/storks/cranes that sleep on the branches of vanji trees, Salis tetrasperma – P.L. Sami, Salis purpurea – R. Panchavarnam, அறைக் கரும்பின் பூ அருந்தும் – they eat the flowers of mature sugarcane, வன்பாலான் – in the forest land, mullai land, கருங்கால் வரகின் – of millet with dark colored stems, அரிகால் – stubble, கருப்பை அலைக்கும் – attacking rats, பூழின் – காடையினால், due to the quails, அங்கண் குறுமுயல் – tiny hares with beautiful eyes (குறுமுயல் – பண்புத்தொகை), வெருவ – they fear and move away, அயல – nearby, கருங்கோட்டு இருப்பைப் பூ உறைக்குந்து – iruppai with black branches drop flowers, South Indian Mahua, Indian Butter Tree (உறைக்குந்து – உம் ஈற்றுப் பெயரெச்சம் உந்து ஆயிற்று), விழவு இன்றாயினும் – even when no festivals, உழவர் மண்டை – in the bowls of farmers, இருங்கெடிற்று மிசையொடு – big pieces of keliru fish with food, Marones cavasius, பூங்கள் வைகுந்து – filled with liquor with flowers, வைகும் (வைகுந்து – உம் ஈற்றுப் பெயரெச்சம் உந்து ஆயிற்று), கரும்பனூர்க் கிணையேம் – we are kinai drummers of the lord of Karumpanūr, பெரும  – O greatness, நெல் என்னாம் பொன் என்னாம் – what is rice and gold to us, கனற்றக் கொண்ட நறவு என்னும் – liquor that heats the body (நறவு – நறா நற என்றாகி உகரம் ஏற்றது), மனை மன்னா அவை பலவும் – what is not in the house (my house), யான் தண்டவும் – I lack, தான் தண்டான் – he does not lack, நிணம் பெருத்த – with abundant fat, கொழுஞ் சோற்றிடை – in the fatty rice meal, மண் நாணப் புகழ் வேட்டு – desiring fame that those on earth are embarrassed, நீர் நாண நெய் வழங்கி – poured ghee more freely than water (for water to be ashamed), புரந்தோன் – the man who protects, எந்தை – my lord, யாம் எவன் தொலைவதை – how can we suffer, அன்னோனை உடையேம் – since we have him, என்ப – அசைநிலை, an expletive, இனி வறட்கு – now for drought, யாண்டு நிற்க வெள்ளி – may the silver planet/Venus stand there, மாண்டக – with esteem, உண்ட நன்கலம் – fine leaves on which we ate, பெய்து நுடக்கவும் – folding and throwing away, தின்ற – ate, நண்பல் ஊஉன் தோண்டவும் – and digging out the bits of meat wedged between our teeth (நண்பல் – இரு பற்களின் இடை, ஊஉன் – அளபெடை), வந்த வைகல் அல்லது சென்ற எல்லைச் செலவு அறியேனே – I will know no other days other than these days (அறியேனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 385, பாடியவர்: கல்லாடனார், பாடப்பட்டோன்: அம்பர் கிழான் அருவந்தை, திணை: பாடாண், துறை: வாழ்த்தியல்
வெள்ளி தோன்றப் புள்ளுக் குரல் இயம்ப,
புலரி விடியல் பகடு பல வாழ்த்தித்
தன் கடைத் தோன்றிற்றும் இலனே; பிறன் கடை
அகன் கண் தடாரிப் பாடு கேட்டு அருளி
வறன் யான் நீங்கல் வேண்டி, என் அரை  5
நிலந்தினச் சிதைந்த சிதாஅர் களைந்து,
வெளியது உடீஇ என் பசி களைந்தோனே,
காவிரி அணையும் தாழ் நீர்ப் படப்பை
நெல் விளை கழனி அம்பர் கிழவோன்
நல் அருவந்தை; வாழியர், புல்லிய  10
வேங்கட விறல் வரைப் பட்ட
ஓங்கல் வானத்து உறையினும் பலவே.

Puranānūru 385, Poet Kallādanār sang for Ampar Kizhān Arunvanthai, Thinai: Pādān, Thurai: Vālthiyal
At dawn hours when Venus appeared and birds sang,
I did not appear at his gate to praise his many oxen.
But when he heard the music of my thadāri drum with
its wide eye sounding at the doorway of another,
he was gracious to me, had the torn clothes worn on
my waist ruined by the earth removed, and gave me
white clothes to wear.  He removed my poverty.

May the lord of Ampar with paddy fields, where Kāviri’s
water flows into the low-lying groves, may that fine man
Aruvanthai live for many more years than the raindrops
falling from the high sky on Pulli’s victorious Vēnkadam!

Notes:  Puranānūru 23, 25, 371, 385 and 391 were written by this poet.  This is the only poem written for this leader.  வெள்ளி தோன்ற:  புறநானூறு 385 – வெள்ளி தோன்றப் புள்ளுக் குரல் இயம்ப புலரி விடியல், புறநானூறு 397 – வெள்ளியும் இரு விசும்பு ஏர்தரும் புள்ளும் உயர் சினைக் குடம்பைக் குரல் தோற்றினவே பொய்கையும் போது கண் விழித்தன பையச் சுடரும் சுருங்கின்று ஒளியே பாடெழுந்து இரங்கு குரல் முரசமொடு வலம்புரி ஆர்ப்ப இரவுப் புறங்கண்ட காலைத் தோன்றி, புறநானூறு 398 – மதி நிலாக் கரப்ப வெள்ளி ஏர்தர வகை மாண் நல் இல், பொருநராற்றுப்படை 72 – வெள்ளி முளைத்த நள்ளிருள் விடியல்.

Meanings:  வெள்ளி தோன்ற – as the silver planet/Venus appeared, புள்ளுக் குரல் இயம்ப – birds sang, birds tweeted, புலரி விடியல் – early morning, பகடு பல வாழ்த்தி – praising his many oxen, தன் கடைத் தோன்றிற்றும் இலனே – even when I didn’t appear at his gate (இலனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), பிறன் கடை – door of another man, அகன் கண் தடாரிப் பாடு கேட்டு – on hearing the sounds of my thadāri drum with wide eye, அருளி – was gracious, வறன் யான் நீங்கல் வேண்டி – desiring for my poverty to be removed, என் அரை – my waist, நிலம் தின – ruined by the earth, சிதைந்த சிதாஅர் – torn clothes (சிதாஅர் – அளபெடை), களைந்து வெளியது உடீஇ – removed and gave me white ones to wear (உடீஇ – அளபெடை), என் பசி களைந்தோனே – he removed my poverty (களைந்தோனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), காவிரி அணையும்  தாழ் நீர்ப் படப்பை – groves with low lying water near river Kāviri, நெல் விளை கழனி அம்பர் கிழவோன் – the lord of Ampar with paddy growing fields, நல் அருவந்தை வாழியர் – may he live long, the good Aruvanthai, புல்லிய வேங்கட விறல் வரைப் பட்ட – created in the victorious/mighty Vēnkadam Mountain of Pulli, ஓங்கல் வானத்து உறையினும் பலவே – many more than the raindrops that fall from the tall skies (பலவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 386, பாடியவர்: கோவூர் கிழார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் குளமுற்றத்துத் துஞ்சிய கிள்ளிவளவன், திணை: பாடாண், துறை: வாழ்த்தியல்
நெடுநீர நிறை கயத்துப்
படுமாரித் துளி போல,
நெய் துள்ளிய வறை முகக்கவும்,
சூடு கிழித்து வாடு ஊன் மிசையவும்,
ஊன் கொண்ட வெண்மண்டை 5
ஆன் பயத்தான் முற்று அழிப்பவும்,
வெய்து உண்ட வியர்ப்பு அல்லது
செய் தொழிலான் வியர்ப்பு அறியாமை
ஈத்தோன் எந்தை, இசை தனது ஆக;
வயலே நெல்லின் வேலி நீடிய கரும்பின் 10
பாத்திப் பன்மலர்ப் பூத் ததும்பின்று
புறவே புல் அருந்து பல் ஆயத்தான்,
வில் இருந்த வெங்குறும்பின்று;
கடலே கால் தந்த கலன் எண்ணுவோர்
கானல் புன்னைச் சினை அலைக்குந்து 15
கழியே சிறு வெள் உப்பின் கொள்ளை சாற்றி,
பெருங்கல் நன்னாட்டு உமண் ஒலிக்குந்து,
அன்ன நன் நாட்டுப் பொருநம் யாமே,
பொராஅப் பொருநரேம்;
குணதிசை நின்று குடமுதற் செலினும், 20
குடதிசை நின்று குணமுதற் செலினும்
வடதிசை நின்று தென்வயின் செலினும்,
தென்திசை நின்று குறுகாது நீடினும்,
யாண்டும் நிற்க வெள்ளி; யாம்
வேண்டியது உணர்ந்தோன் தாள் வாழியவே.

Puranānūru 386, Poet Kōvūr Kizhār sang for Chozhan Kulamutrathu Thunjiya Killivalavan, Thinai: Pādān, Thurai: Vālthiyal
He gave us to eat, fried foods with splattering ghee
drops, like drops of rain showering down on a pond
brimming with water, and meat roasted on skewers.
In white bowls with meat, he poured cow’s milk
up to the top and it overflowed.  Other than the sweat
from eating hot food, we knew nothing of the sweat
of work.  Our lord gave, desiring to obtain fame.

His fields are full of flowers that bloom among the
patches of sugarcane that are fences for the paddy
fields, and in his forests where cattle herds graze,
there are fierce fortresses with warriors with bows.
People stand in the seashore groves and count the
ships brought by the wind, and punnai tree branches
are swayed by the waves.  In the salt pans, there are
prosperous salt merchants who leave for fine countries
with tall mountains, to shout out the prices of their
white, small-grained salt.

We are war bards of such a fine country.
Let Venus rise in the east and move west, or let it rise
in the west and move east, or let it rise in the north
and move south, or let it appear in the south and
remain there without moving!
May his efforts prosper, he who knows what we want!

Notes:  Puranānūru poems 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 46, 69, 70, 226, 227, 228, 373, 386, 393 and 397 were written for this Chozha king.   He wrote Puranānūru 173.  Kōvūr Kizhār wrote Puranānūru 31-33, 41, 44-47, 68, 70, 308, 373, 382, 386 and 400.  He hailed from Kōvūr town in Thondai Nadu.  It is presently in Chengalpattu district.  384 – யாண்டு நிற்க வெள்ளி.  நெய் துள்ளிய வறை (3) – ஒளவை துரைசாமி உரை – நெய்யில் வருவல்களைப் பொரிக்குமிடத்து அது துள்ளித் துளிக்குமாதலின் அதனைச் செய்யும் வறுவலை ‘நெய் துள்ளிய வறை’ என்றார்.  நெய்யில் வறுத்த வறையின்கண் நெய்த்துளிகள் நிறைந்திருப்பது பற்றி இவ்வாறு கூறினாரெனினும் அமையும்.  பொராஅ பொருநரேம் (19) – ஒளவை துரைசாமி உரை – பொருநருள்ளும் யாங்கள் போர் உடற்றும் பொருநர் அல்லேம்.  பொருநர் போர்செய்யும் மறவர்க்கும் போர்க்கள ஏர்க்களங்களைப் பாடும் பொருநர்க்கும் பொதுப் பெயராகலின், போர்செய்யும் பொருநரை நீக்குதற்கு ‘பொருநம் யாம் என்றார்.  ‘பொராஅப் பொருநரேம்’ என்றார்.  உந்து (அலைக்குந்து, ஒலிக்குந்து) – உம் உந்தாகும் இடனுமார் உண்டே (தொல்காப்பியம், இடையியல் 44).

Meanings:  நெடுநீர – with abundant water, நிறை கயத்து – in the full ponds, படுமாரித் துளி போல – like rain drops that fall, நெய் துள்ளிய – with jumping droplets of ghee/oil, with splattering drops of ghee/oil, வறை – fried food,  முகக்கவும் – to take, to eat, சூடு கிழித்து – torn roasted meat with skewers, pierced roasted meat with skewers, வாடு ஊன் – roasted meat, மிசையவும் – to eat, ஊன் கொண்ட – with meat, வெண்மண்டை – white bowls, ஆன் பயத்தான் முற்று அழிப்பவும் – cow’s milk was poured to the full and overflowing, வெய்து உண்ட வியர்ப்பு அல்லது – other than sweat from eating hot food, செய் தொழிலான் வியர்ப்பு அறியாமை – there was no sweating from working, ஈத்தோன் எந்தை – our lord who gave, இசை தனது ஆக – the fame was his, வயலே நெல்லின் வேலி நீடிய கரும்பின் பாத்தி – patches of sugarcane that grew like fences to paddy fields, பன் மலர்ப் பூ – many flowers have bloomed, ததும்பின்று – were abundant, புறவே – forest mullai land (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), புல் அருந்து – grazing and eating grass (ஆர்ந்து என்பது அருந்து என வந்தது), பல் ஆயத்தான் – with many cattle herds, வில் இருந்த – where bows were kept, where there are warriors with bows, வெங்குறும்பின்று – with fierce forts, கடலே – கடல்சார்ந்த நெய்தற் பகுதி, seashore land (ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), கால் தந்த கலன் எண்ணுவோர் – those counting the ships brought by the winds in the ocean (கலன் – கலம் என்பதன் போலி), கானல் – groves, புன்னைச் சினை – branches of the laurel tree, Calophyllum inophyllum, Mast wood Tree, அலைக்குந்து – swayed by waves (அலைக்குந்து – உம் ஈற்றுப் பெயரெச்சம் உந்து ஆயிற்று), கழியே – salt pans, சிறு வெள் உப்பின் கொள்ளை சாற்றி – calling out the prices of small white grains of salt, பெருங்கல் நன்னாட்டு – in the fine country with huge mountains, உமண் – salt merchants, ஒலிக்குந்து அன்ன – like their prosperity (ஒலிக்குந்து – உம் ஈற்றுப் பெயரெச்சம் உந்து ஆயிற்று), நன் நாட்டுப் பொருநம் யாமே – we are war bards of that fine country (யாமே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), பொராஅ பொருநரேம் – we are war bards and not porunars who are warriors who battle (பொராஅ – அளபெடை), குண திசை நின்று குடமுதல் செலினும் – even if it rises in the east and moves to the west (முதல் – கண், இடம், முதல் ஏழாவதன் உருபு), குடதிசை நின்று குணமுதல் செலினும் – even if it goes from the west to the east,  வட திசை நின்று தென்வயின் செலினும் – even if it rises in the north and moves to the south, தென் திசை நின்று குறுகாது நீடினும் – even if it rises in the south and does not move away from there for a long time, யாண்டும் நிற்க வெள்ளி – let Venus stay anywhere, யாம் வேண்டியது உணர்ந்தோன் – the one who knows what we desire, தாள் வாழியவே – may his efforts prosper (வாழியவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 387, பாடியவர்: குன்றுகட்பாலியாதனார், பாடப்பட்டோன்: சேரமான் சிக்கற்பள்ளித் துஞ்சிய செல்வக்கடுங்கோ வாழியாதன், திணை: பாடாண், துறை: வாழ்த்தியல்  – பாடலின் சில பகுதிகள் கிடைக்கவில்லை
வள் உகிர வயல் ஆமை
வெள் அகடு கண்டன்ன,
வீங்கு விசிப் புதுப் போர்வைத்
தெண் கண் மாக் கிணை இயக்கி, என்றும்
மாறுகொண்டோர் மதில் இடறி,  5
நீறு ஆடிய நறுங்கவுள,
பூம்பொறிப் பணை எருத்தின,
வேறு வேறு பரந்து இயங்கி,
வேந்துடை மிளை அயல் பரக்கும்
ஏந்து கோட்டு இரும் பிணர்த் தடக்கைத்,  10
திருந்து தொழிற் பல பகடு
பகைப் புல மன்னர் பணி திறை தந்து, நின்
நகைப் புலவாணர் நல்குரவு அகற்றி,
மிகப் பொலியர் தன் சேவடி அத்தை என்று
யாஅன் இசைப்பின், நனி நன்று எனாப்  15
பல பிற வாழ்த்த இருந்தோர் தன் கோன்……
மருவ இன்நகர் அகன் கடைத்தலைத்
திருந்து கழல் சேவடி குறுகல் வேண்டி,
வென்று இரங்கும் விறன் முரசினோன்
என் சிறுமையின் இழித்து நோக்கான்,  20
தன் பெருமையின் தகவு நோக்கிக்
குன்று உறழ்ந்த களிறு என்கோ?
கொய் உளைய மா என்கோ?
மன்று நிறையும் நிரை என்கோ?
மனைக் களமரொடு களம் என்கோ?  25
ஆங்கு அவை கனவு என மருள வல்லே நனவின்
நல்கியோனே நசை சால் தோன்றல்,
ஊழி வாழி பூழியர் பெருமகன்,
பிணர் மருப்பு யானைச் செருமிகு நோன் தாள்
செல்வக்கடுங்கோ வாழியாதன்,  30
ஒன்னாத் தெவ்வர் உயர்குடை பணித்து இவண்
விடுவர் மாதோ, நெடிதோ நில்லாப்
புல் இலை வஞ்சிப் புற மதில் அலைக்கும்
கல்லென் பொருநை மணலினும், ஆங்கண்
பல் ஊர் சுற்றிய கழனி  35
எல்லாம் விளையும் நெல்லினும் பலவே.

Puranānūru 387, Poet Kundrukatpāliyāthanār sang for Cheraman Chikkarpalli Thunjiya Selvakkadunkō Vāzhiyāthan, Thinai: Pādān, Thurai: Vālthiyal – Parts of this poem are missing
He is the leader of men who will praise me
thinking that it is very good, if I beat my dark
kinai drum with clear eyes, its newly stretched
large cover tied with straps, looking like the
white stomach of a sharp-clawed field tortoise,
and sing to him, “You ended the poverty of poets
in need who brought you joy, giving them the
tributes humbly given to you by enemy kings with
many skilled bull elephants, that spread through
the protective forests of kings and break down
enemy fortress walls, their fragrant cheeks
covered with fine dust, their huge necks with
flowery spots, their tusks lifted and their trunks
coarse.   May your handsome feet glow!”

……………In the large courtyard of his huge palace
that was sweet to approach, my king bade me to
advance toward his handsome feet with perfect
warrior anklets, he who owns a victorious drum
that roars.  Not looking down on my smallness,
my king looked fitting his pride and honor,
and gave me bull elephants that were like hills,
horses with trimmed manes, herds of cattle
filling his courtyard, fields with farmers – all
so quickly, that even though it was real,
it felt like a dream.  He is the king filled with
great love, the lord of Pūzhiyar.

He is Selvakkadunkō Vāzhiyāthan, owning elephants
with tusks and rough trunks, who put great
efforts in battles, whose enemies with tall umbrellas
bow and offer the necessary tributes.  May he live long,
for more days than the number of sands on the shores
of the loud Porunai River that laps the outer walls of Vanji
city, and more days than the grains of rice that grow in all
the fields surrounding the many towns!

Notes:    This is the only poem written by this poet, who is from the town Kundrukat in the Kozhikōdu area of Kerala.  The present name for the town is Pālikunnu.  This king also goes by the name Selvakkadunkō Vazhiyāthan for whom Kapilar wrote Pathitruppathu poems 61-70 and Puranānūru 8 and 14.  There are 33 poems in which lines are missing.  என்கோ – என்கு தன்மை ஒருமை வினைமுற்று, first person singular verb ending, ஓ அசைநிலை, an expletive.  ஆ மன்றத்தில் புகுதல்: அகநானூறு 14 – கன்று பயிர் குரல மன்று நிறை புகுதரும், அகநானூறு 63 –  கன்று காணாது புன்கண்ண செவி சாய்த்து மன்று நிறை பைதல் கூரப் பல உடன் கறவை, அகநானூறு 64 – மன்று நிறை புகுதரும் ஆ, அகநானூறு 253 – கன்றுடைப் பெரு நிரை மன்று நிறை தரூஉம், கலித்தொகை 119 – கன்று அமர் விருப்பொடு மன்று நிறை புகுதர, புறநானூறு 387 – மன்று நிறையும் நிரை, குறிஞ்சிப்பாட்டு 217 – ஆன் கணம் கன்று பயிர் குரல மன்று நிறை புகுதர.  புல் இலை வஞ்சி (33) – சிறிய இலைகளையுடைய வஞ்சிக் கொடி இல்லாது வஞ்சி என்ற ஊர் (வஞ்சி – இன்றைய கரூர்), வெளிப்படை.  மணலினும் பலவே:  அகநானூறு 93 – தண் ஆன்பொருநை மணலினும் பலவே, புறநானூறு 9- நன்னீர்ப் பஃறுளி மணலினும் பலவே, புறநானூறு 43 – எக்கர் இட்ட மணலினும் பலவே, புறநானூறு 55 – வடு ஆழ் எக்கர் மணலினும் பலவே, புறநானூறு 136 – நுண் பல மணலினும் ஏத்தி, புறநானூறு 363 – இடு திரை மணலினும் பலரே, புறநானூறு 387 – கல்லென் பொருநை மணலினும், மதுரைக்காஞ்சி 236 – திரை இடு மணலினும் பலரே, மலைபடுகடாம் 556 – வடு வாழ் எக்கர் மணலினும் பலரே.  நனி – உறு தவ நனி என வரூஉம் மூன்றும் மிகுதி செய்யும் பொருள என்ப (தொல்காப்பியம், உரியியல் 3).

Meanings:  வள் உகிர வயல் ஆமை – field tortoises with sharp claws (உகிர – குறிப்பு வினைமுற்று), வெள் அகடு கண்டன்ன – looking like the white stomach, வீங்கு விசி – large and tight, புதுப் போர்வை – new cover, தெண் கண் மாக் கிணை – dark kinai drum with clear eyes, இயக்கி – beating, என்றும் – always, மாறுகொண்டோர் மதில் இடறி – destroying the fortress walls of enemies who oppose, நீறு ஆடிய – dust spread, நறுங்கவுள – with fragrant cheeks, பூம்பொறி – flowery spots, பணை எருத்தின – with thick necks, வேறு வேறு பரந்து இயங்கி – spreading in different directions, வேந்துடை மிளை அயல் பரக்கும் – spread among the protective forests of kings, ஏந்து கோட்டு – lifted tusks, இரும் பிணர் – dark rough, தடக்கை – large trunks, திருந்து தொழிற் பல பகடு – owning bull elephants that do perfect jobs, பகைப் புல மன்னர் பணி திறை தந்து – tributes giving humbly by enemy kings, நின் நகை – giving you happiness, புலவாணர் நல்குரவு அகற்றி – remove the sorrow of poets in need, மிகப் பொலியர் தன் சேவடி அத்தை – may your handsome feet glow greatly (அத்தை – அசைநிலை, an expletive), என்று யாஅன் இசைப்பின் – when I sang in this manner (யாஅன்- அளபெடை), நனி நன்று எனாப் பல பிற வாழ்த்த – others praise many times that it is very good, இருந்தோர் – those there, தன் கோன் – their king,……., மருவ இன் – sweet to approach, நகர் அகன் கடைத்தலை – at the entry gate area of the huge mansion, திருந்து கழல் சேவடி குறுகல் வேண்டி – desiring for me to reach his handsome feet with perfect war anklets, வென்று இரங்கும் விறன் முரசினோன் – the man who owns a victorious drum which roars, என் சிறுமையின் இழித்து நோக்கான் – he did not look down at my smallness, தன் பெருமையின் தகவு நோக்கி – fitting his pride and honor he looked, குன்று உறழ்ந்த களிறு – bull elephants that are like hills (உறழ் – உவம உருபு, a comparison word), என்கோ – will I say, கொய் உளைய மா – horses with trimmed tufts, என்கோ – will I say, மன்று நிறையும் நிரை – my king’s courtyard is filled with herds of cattle, என்கோ – will I say, மனைக் களமரொடு களம் – fields and field workers who work from their homes, என்கோ – will I say, ஆங்கு அவை கனவு என மருள வல்லே நனவின் நல்கியோனே – he gave them quickly in real in what felt like a dream awing me (ஆங்கு – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), நசை சால் தோன்றல் – lord with great kindness, ஊழி வாழி பூழியர் பெருமகன் – may the king of Pūzhiyar live forever, பிணர் – rough, மருப்பு யானை – elephants with tusks, செருமிகு – in many battles, நோன் தாள் – great efforts, செல்வக்கடுங்கோ வாழியாதன் – Selvakkadunkō Vāzhiyāthan, ஒன்னாத் தெவ்வர் – disagreeable enemies, உயர் குடை – tall umbrellas, பணித்து – humbling, இவண் – here, விடுவர் – they will send, மாதோ – மாது, ஓ அசைநிலைகள், expletives, நெடிதோ நில்லா – not waiting for long, புல் இலை வஞ்சிப் புற மதில் அலைக்கும் – hit the outer walls of Vanji city which is the Vanji city which does not have leaves, Salis tetrasperma – P.L. Sami, Salis purpurea – R. Panchavarnam), கல்லென் – loud, noisy, பொருநை மணலினும் – more days than the number of sands of River Porunai shore (ஆன் பொருநை ஆறு), ஆங்கண் – there, பல் ஊர் சுற்றிய கழனி எல்லாம் விளையும் நெல்லினும் பலவே – more days than the number of rice grains that grow in the fields around the many cities (பலவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 388, பாடியவர்: மதுரை அளக்கர் ஞாழலார் மகனார் மள்ளனார், பாடப்பட்டோன்: சிறுகுடி கிழான் பண்ணன், திணை: பாடாண், துறை: இயன் மொழி
வெள்ளி தென் புலத்து உறைய விளை வயல்
பள்ளம் வாடிய பயன் இல் காலை
இரும் பறைக் கிணைமகன் சென்றவன், பெரும் பெயர்
சிறுகுடி கிழான் பண்ணன் பொருந்தித்,
தன் நிலை அறியுநன் ஆக அந்நிலை  5
இடுக்கண் இரியல் போக உடைய
கொடுத்தோன் எந்தை கொடை மேந்தோன்றல்
நுண்ணூல் தடக்கையின் நா மருப்பாக,
வெல்லும் வாய்மொழிப் புல்லுடை விளை நிலம்
பெயர்க்கும் பண்ணற் கேட்டிர் அவன்  10
வினைப் பகடு ஏற்றம் எழீஇக் கிணைத் தொடா,
நாள்தொறும் பாடேன் ஆயின், ஆனா
மணி கிளர் முன்றில் தென்னவன் மருகன்,
பிணி முரசு இரங்கும் பீடு கெழு தானை
அண்ணல் யானை வழுதி  15
கண்மாறிலியர் என் பெருங்கிளைப் புரவே.

Puranānūru 388, Poet Mathurai Alakkar Gnālalār Makanār Mallanār sang for Sirukudi Kizhān Pannan, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi
When Venus was in the south, the fields
were wilted and water levels were low in
the canals, and a kinai drummer with a large
drum reached the greatly famous Pannan of
Sirukudi and let him know of his situation.
My lord gave whatever he had and made his
sorrow go away.

His Greatness is generous.  Listen to me
singing about Pannan.  He gives away fertile
fields where rice grows, to poets whose victorious
honest words are elephants, knowledge of books
are huge trunks, and tongues are tusks.

If I do not sing the praises of his plowing oxen
and water-drawing equipment as I beat my kinai
drum, if I don’t sing every day, may the heir of
southern kings in whose front gates bells were hung
for those in need, Vazhuthi, owning a brave army with
noble elephants and roaring, well-tied drums,
not shower his graces and protect my large clan!

Notes:  This is the only poem written by this poet.  Poems 173 and 388 were written for this leader, who was from Sirukudi.  Sirukudi is a town in the Chozha country, situated on the banks of Kaviri. வெள்ளி திசை மாறினும்: புறநானூறு 35 – இலங்கு கதிர் வெள்ளி தென்புலம் படரினும், புறநானூறு 117 – தென் திசை மருங்கின் வெள்ளி ஓடினும், புறநானூறு 388 – வெள்ளி தென் புலத்து உறைய, புறநானூறு 389 – வெண்பொன் போகுறு காலை, மதுரைக்காஞ்சி 108 – வரும் வைகல் மீன் பிறழினும், பட்டினப்பாலை 1- வயங்கு வெண்மீன் திசை திரிந்து தெற்கு ஏகினும்.  புறநானூறு 70 – கைவள் ஈகைப் பண்ணன் சிறுகுடி, அகநானூறு 54 – தனக்கென வாழாப் பிறர்க்கு உரியாளன் பண்ணன் சிறுகுடி.  ஏற்றம் (11) – ச. வே. சுப்பிரமணியன் உரை – நீர் இறைக்கும் கருவி.  தொடா (11) – செய்யா என்னும் வாய்பாட்டு வினையெச்சம்.  எதிர்மறைச் சொல்போல் காணப்படினும் உடன்பாட்டுப் பொருள் தருவது.  தட – தடவும் கயவும் நளியும் பெருமை (தொல்காப்பியம், உரியியல் 24).

Meanings:  வெள்ளி தென் புலத்து உறைய – when the silver planet/Venus was in the south, விளை வயல் பள்ளம் வாடிய – wilted fields with plants and irrigation canals low with water, பயன் இல் காலை – at a time when there were no yields, இரும் பறைக் கிணைமகன் சென்றவன் – a kinai drummer with a big drum went, பெரும் பெயர் சிறுகுடி கிழான் பண்ணன் பொருந்தி – reached famous Pannan of Sirukudi, தன் நிலை அறியுநன் ஆக – he let him know of his situation, அந்நிலை – at that time, இடுக்கண் இரியல் போக – for sorrow to be removed, உடைய கொடுத்தோன் எந்தை – our lord gave what he had, கொடை மேந்தோன்றல் – greatness who is generous, நுண்ணூல் – fine learning, fine books, தடக்கையின் – as large trunks, நா மருப்பாக – tongues as tusks, வெல்லும் வாய்மொழி – victorious truthful words, புல்லுடை விளை நிலம் – fertile fields with paddy, பெயர்க்கும் – he gifts, பண்ணன் கேட்டிர் – listen to me singing about Pannan, அவன் வினைப் பகடு ஏற்றம் எழீஇ – praising his working oxen and water-drawing equipment, கிணைத் தொடா – beating my kinai drum (கிணைத் தொடா – கிணைப் பறையைத் தொட்டு), நாள்தொறும் பாடேன் ஆயின் ஆனா – if I don’t sing every day without a break, மணி கிளர் முன்றில் – front gate with many bells (முன்றில் – இல்முன்), தென்னவன் மருகன் – heir of southern kings, Pandiyars, பிணி முரசு இரங்கும் – tied drums roar, பீடு கெழு தானை அண்ணல் யானை வழுதி – Pandiyan with brave/proud army with noble elephants, கண்மாறிலியர் – may he not shower his graces, என் பெருங்கிளைப் புரவே – the protection of my large clan (புரவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 389, பாடியவர்: கள்ளில் ஆத்திரையனார், பாடப்பட்டோன்: நல்லேர் முதியன், திணை: பாடாண், துறை: இயன் மொழி
“நீர் நுங்கின் கண் வலிப்பக்,
கான வேம்பின் காய் திரங்கக்,
கயம் களியும் கோடை ஆயினும்,
ஏலா வெண்பொன் போகுறு காலை,
எம்மும் உள்ளுமோ பிள்ளை அம் பொருநன்!”  5
என்று ஈத்தனனே, இசை சால் நெடுந்தகை;
இன்று சென்று எய்தும் வழியனும் அல்லன்;
செலினே காணா வழியனும் அல்லன்;
புன்தலை மடப்பிடி இனையக் கன்று தந்து
குன்றக நல்லூர் மன்றத்துப் பிணிக்கும்  10
கல் இழி அருவி வேங்கடங் கிழவோன்,
செல்வுழி எழாஅ நல்லேர் முதியன்!
ஆதனுங்கன் போல நீயும்
பசித்த ஒக்கல் பழங்கண் வீட
வீறு சால் நன்கலம் நல்குமதி பெரும!  15
ஐது அகல் அல்குல் மகளிர்
நெய்தல் கேளன்மார், நெடுங்கடையானே.

Puranānūru 389, Poet Kallil Āthiraiyār sang for Nallēr Muthiyan, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi
He who said, “Remember me, young bard,”
when tender palmyra nungu with water had turned
hard, neem fruits in the forest had withered and
shrunk, ponds turned into sludge in summer, and
Venus moved to the south in ill omen,
gave abundant gifts, the noble man of great fame.

Today he is not where one can reach him, nor at
any place that one can see him, Āthanunkan, lord
of Vēnkadam Mountains with roaring waterfalls,
where a captured elephant calf is tied up in the
public grounds of a fine town on a hill, and his naive,
mother with scanty hair on her head suffers in pain.

You Nallēr Mutiyan who can control yourself!
You too, like Āthanunkan should give us precious jewels
to remove the sorrow of my suffering family!
May your women with pretty, wide loins never hear the
sounds of funeral neythal drums at their lofty gates!

Notes:  Vēnkadam Mountains belonged to this small-region king.  This is the only poem written for him. His ancestors were Pulli and Āthanunkan. This poet wrote Puranānūru 175 and 389.  ஏலா வெண்பொன் (4) –  ஒளவை துரைசாமி உரை – வெள்ளியாகிய மீனுக்கு வெளிப்படை, பேராசிரியர் கு.வெ. பாலசுப்ரமணியன் விளக்கம் – ஏலா என்றால் இயலாத என்ற பொருள்.   இயலாத வெள்ளி.  நகராத வெள்ளி.  வெண்பொன் என்பது தான் வெளிப்படை.  வெள்ளி திசை மாறினும்: புறநானூறு 35 – இலங்கு கதிர் வெள்ளி தென்புலம் படரினும், புறநானூறு 117 – தென் திசை மருங்கின் வெள்ளி ஓடினும், புறநானூறு 388 – வெள்ளி தென் புலத்து உறைய, புறநானூறு 389 – வெண்பொன் போகுறு காலை, மதுரைக்காஞ்சி 108 – வரும் வைகல் மீன் பிறழினும், பட்டினப்பாலை 1- வயங்கு வெண்மீன் திசை திரிந்து தெற்கு ஏகினும்.  மதி – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26).

Meanings:  நீர் நுங்கின் கண் வலிப்ப – tender nungu/palmyra seeds had turned hard, Borassus flabellifer, கான வேம்பின் காய் திரங்க – fruits from the forest neem trees had withered/dried, Azadirachta indica, கயம் களியும் கோடை ஆயினும் – even when ponds had turned to sludge in summer, ஏலா வெண்பொன் போகுறு காலை – when the silver planet/Venus that does not move from its position goes to the south, எம்மும் உள்ளுமோ – you remember us (மோ – முன்னிலையசை, an expletive of the second person), பிள்ளை அம் பொருநன் – O young war bard, என்று – thus, ஈத்தனனே – he gave, இசை சால் – great fame, நெடுந்தகை – noble man, இன்று சென்று எய்தும் வழியனும் அல்லன் – today he is not where you can reach him, செலினே காணா வழியனும் அல்லன் – nor any place that you can see him if you go (செலினே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), புன்தலை – parched head, head with sparse hair, மடப்பிடி இனைய – causing the naive mother to suffer, causing the naïve female elephant to suffer, கன்று தந்து – brought a calf, குன்றக -in the mountains, நல்லூர் மன்றத்துப் பிணிக்கும் – they tie in the common grounds of a fine town, கல் இழி அருவி வேங்கடங்கிழவோன் – Lord of Vēnkadam with waterfalls flowing down the mountains, செல்வுழி எழாஅ – not going where the mind goes (செல்வுழி =  செல் + உழி, உழி = ஏழாம் வேற்றுமை உருபு, எழாஅ – அளபெடை), நல்லேர் முதியன் – Nallēr Muthiyan, ஆதனுங்கன் போல – like Āthanunkan, நீயும் – you, பசித்த ஒக்கல் பழங்கண் வீட – to end the sorrow of my relatives, வீறு சால் – esteemed/special, நன்கலம் நல்குமதி பெரும – please give us precious jewels O greatness (மதி – முன்னிலையசை, an expletive of the second person), ஐது அகல் அல்குல் மகளிர் நெய்தல் கேளன்மார் – may your women with delicate wide loins never hear neythal drums, நெடுங்கடையானே – at your tall gates (கேளன்மார் – மார் ஈற்று முற்றுச் சொல் எதிர்மறைப் பொருட்டு, நெடுங்கடையானே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 390, பாடியவர்:  ஔவையார், பாடப்பட்டோன்: அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி, திணை: பாடாண், துறை: இயன் மொழி – பாடலின் சில பகுதிகள் கிடைக்கவில்லை 
அறவை நெஞ்சத்து ஆயர் வளரும்
மறவை நெஞ்சத்து ஆய் இலாளர்,
அரும்பு அலர் செருந்தி நெடுங்கான் மலர் கமழ்
விழவணி வியன் களம் அன்ன முற்றத்து,
ஆர்வலர் குறுகின் அல்லது காவலர்  5
கனவினும் குறுகாக் கடியுடை வியன் நகர்
மலைக் கணத்து அன்ன மாடம் சிலம்ப, என்
அரிக்குரல் தடாரி இரிய ஒற்றிப்
பாடி நின்ற பன்னாள் அன்றியும்,
சென்ற ஞான்றைச் சென்று படர் இரவின்  10
வந்ததற் கொண்டு நெடுங்கடை நின்ற
புன்தலைப் பொருநன் அளியன் தான் எனத்
தன் உழைக் குறுகல் வேண்டி, என் அரை
முது நீர்ப் பாசி அன்ன உடை களைந்து,
திரு மலர் அன்ன புது மடிக் கொளீஇ,  15
மகிழ்தரல் மரபின் மட்டே அன்றியும்,
அமிழ்து அன மரபின் ஊன் துவை அடிசில்
வெள்ளி வெண்கலத்து ஊட்டல் அன்றி,
முன்னூர்ப் பொதியில் சேர்ந்த மென் நடை
இரும்பேர் ஒக்கல் பெரும் புலம்பு அகற்ற,  20
அகடு நனை வேங்கை வீ கண்டன்ன
பகடுதரு செந்நெல் போரொடு நல்கிக்
“கொண்டி பெறுக” என்றோனே, உண் துறை
மலை அலர் அணியும் தலைநீர் நாடன்
கண்டால் கொண்டு மனை திருந்தடி வாழ்த்தி,  25
. . . . . . . . . . . . . . .
வான் அறியல என்பர் அடுபசி போக்கல்
அண்ணல் யானை வேந்தர்
உண்மையோ அறியலர் காண்பு அறியலரே.

Puranānūru 390, Poet Avvaiyār sang for Athiyamān Nedumān Anji, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi – Parts of this poem are missing
I entered his town with great protection, where other
than those with friendships cannot imagine to enter
even in their dreams, stood in his courtyard which was
like a large festivity ground with fragrances of cherunthi
and other flowers from a huge forest inhabited by cattle
herders with righteous hearts and others of great valor
who live in small houses.  I sang and drummed hard on
my sharp-toned thadāri drum, and the sound roared
in the palace buildings that were like mountain ranges.

I did not have to stand there for many days.  On that night,
he bade me to approach him, “War bard with parched hair
who is at my tall gate in a pitiful state,” he addressed me.
He removed my old garment that was like moss in stagnant
water, and replaced it with new, folded, flower-like pretty
clothes.  He gave joy-giving liquor according to tradition and
nectar-like tasty food with meat dishes in a white silver bowl.

For my large family in anguish, barely able to walk, that was
staying in the town’s common grounds, he gave heaps of fine
paddy, the color of vēngai flowers, plowed by oxen, the lord of
the country where drinking water reservoirs with abundant
water get flowers from the mountain.

If he sees you, he’ll take you home and feed you.
Sing the praises of his handsome feet.  Those who say,
“The clouds ignore our suffering!” do not know the king
owning elephants, who drives away distressing hunger.
They have not seen him!

Notes:  Puranānūru 87-95, 97-101, 103, 104, 206, 208, 231, 232, 235, 315 and 390 were written for this king.  Except for 208, which was written by Perunchithiranār, the rest were written by the poet Avvaiyār.  Avvaiyār and King Athiyamān Nedumān Anji were great friends.  Avvaiyār wrote Puranānūru poems 87-104, 140, 187, 206, 231, 232, 235, 269, 286, 290, 295, 311, 315, 367, 390 and 392.  There was only one Avvaiyār in the entire Sangam literature.  Athiyamān was one of the great seven vallals.   There are 33 poems in which lines are missing.  இரும்பேர் ஒக்கல் – நச்சினார்க்கினியர் உரை, பொ. வே. சோமசுந்தரனார் உரை – பொருநராற்றுப்படை 61, சிறுபாணாற்றுப்படை 139, 144, பெரும்பாணாற்றுப்படை 25, 470, மலைபடுகடாம் 157 – கரிய பெரிய சுற்றம், ஒளவை துரைசாமி உரை – புறநானூறு பாடல்கள் 69, 150, 370, 378, 390, 391, 393, 394, 396 – மிக்க பெரிய சுற்றத்தார், மிகப் பெரிய சுற்றம், புறநானூறு 320 – கரிய பெரிய சுற்றத்தார், பொ. வே. சோமசுந்தரனார் உரை, இரா. வேங்கடாசலம் பிள்ளை, ந. மு. வேங்கடசாமி நாட்டார் உரை – அகநானூறு 301 – மிகப் பெரிய சுற்றத்தார்.  ஆய் இல் (2) – ஒளவை துரைசாமி உரை – ஆய்ந்த இல், சிறு இல்லம், பொருள் இன்மையால் சிறுமையுற்ற இல்லம் என்றவாறு.  தலைநீர் (24) –  ஒளவை துரைசாமி உரை – மலையினின்றி இழிதரும் நீர் முதற்கண் மலை அடியிற்கிடந்த நாட்டிற் பாயுங்கால் அதன் புதுமை குன்றாமை பற்றித் தலைநீர் எனப்பட்டது.

Meanings:  அறவை நெஞ்சத்து ஆயர் – cattle herders with righteous hearts, வளரும் மறவை நெஞ்சத்து ஆய் இலாளர் – those with valor in their hearts who are from small houses (ஆய் இலாளர் – ஆய் இல்லாளர்), அரும்பு அலர் செருந்தி நெடுங்கான் – huge forest with cherunthi flowers in bloom, Ochna squarrosa, panicled golden-blossomed pear trees in blossom, மலர் கமழ் விழவணி வியன் களம் அன்ன முற்றத்து – in the courtyard that is like a huge festivity field with fragrant flowers, ஆர்வலர் குறுகின் – friends are able to go, அல்லது காவலர் கனவினும் குறுகாக் கடியுடை வியன் நகர் – huge house that is not approachable by other kings even in their dreams, மலைக் கணத்து அன்ன மாடம் சிலம்ப – resounded in the mansions that are like mountains (கணத்து – கணம், அத்து சாரியை), என் அரிக்குரல் தடாரி இரிய ஒற்றி – beat my thadāri drum with sharp tones, beat my thadāri drum with rhythmic sounds, பாடி நின்ற பன்னாள் அன்றியும் – I didn’t have to stand there singing for many days, சென்ற ஞான்றை – on the day that I went, சென்று படர் இரவின் வந்ததற் கொண்டு – he came at that night, நெடுங்கடை நின்ற – stood near the tall gate, புன்தலைப் பொருநன் அளியன் தான் என – the bard with a head with parched/scanty hair is pitiful, தன் உழைக் குறுகல் வேண்டி – desiring for me to come close to him, என் அரை – my waist, முது நீர்ப் பாசி அன்ன உடை களைந்து – he removed the clothes which were like moss in stagnant water, duckweed, திரு மலர் அன்ன புது மடிக் கொளீஇ – gave me new folded flower-like beautiful clothes (கொளீஇ – அளபெடை), மகிழ்தரல் மரபின் மட்டே அன்றியும் – not only happiness-giving liquor according to tradition, அமிழ்து அன மரபின் ஊன் துவை அடிசில் – nectar-like dishes made with meat (அன – இடைக்குறை, உவம உருபு, a comparison word), வெள்ளி வெண்கலத்து ஊட்டல் – he fed me from a bright silver bowl, அன்றி முன்னூர்ப் பொதியில் சேர்ந்த – staying in the common grounds in town, மென் நடை – weak walk, இரும்பேர் ஒக்கல் – very large group of relatives (இரும்பேர் – ஒருபொருட்பன்மொழி), பெரும் புலம்பு அகற்ற – to remove the great despair, அகடு நனை – insides soaked, வேங்கை வீ கண்டன்ன – like the yellow kino flowers, Pterocarpus marsupium, பகடுதரு செந்நெல் போரொடு நல்கி – gave me heaps of fine paddy that was plowed by oxen, கொண்டி பெறுக என்றோனே – ‘take these things that are fit to be taken’ he said (கொண்டி – கொள்ளத்தக்க பொருட்கள், என்றோனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), உண்துறை மலை அலர் அணியும் தலைநீர் நாடன் – lord of the country where drinking water reservoirs with abundant water get flowers from the mountains, கண்டால் – if he sees you, கொண்டு மனை – taking to his home, திருந்தடி வாழ்த்தி – sing the praises of his handsome/perfect feet. . . . . . . . . . .வான் அறியல என்பர் – they say that the clouds do not care, அடுபசி போக்கல் அண்ணல் – the lord who removes distressing hunger, யானை வேந்தர் – king with elephants, உண்மையோ அறியலர் – they do not know the truth (உண்மையோ – ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive), காண்பு அறியலரே – they do not know that he exists (அறியலரே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 391, பாடியவர்: கல்லாடனார், பாடப்பட்டோன்: பொறையாற்றுகிழான், திணை: பாடாண், துறை: கடை நிலை – பாடலின் சில பகுதிகள் கிடைக்கவில்லை 
தண் துளி பல பொழிந்து எழிலி இசைக்கும்
விண்டு அனைய விண் தோய் பிறங்கல்
முகடு உற உயர்ந்த நெல்லின் மகிழ்வரப்
பகடுதரு பெரு வளம் வாழ்த்திப், பெற்ற
திருந்தா மூரி பரந்து படக் கெண்டி,  5
அரியல் ஆர்கையர் உண்டு இனிது உவக்கும்
வேங்கட வரைப்பின் வட புலம் பசித்தென,
ஈங்கு வந்து இறுத்த என் இரும்பேர் ஒக்கல்
தீர்கை விடுக்கும் பண்பின் முது குடி
நனந்தலை மூதூர் வினவலின்………..  10
முன்னும் வந்தோன் மருங்கிலன் இன்னும்
அளியன் ஆகலின் பொருநன் இவன் என
நின் உணர்ந்து அறியுநர் என் உணர்ந்து கூறக்,
காண்கு வந்திசின் பெரும, மாண்தக
இரு நீர்ப் பெருங்கழி நுழை மீன் அருந்தும் 15
துதைந்த தூவியம் புதாஅஞ் சேக்கும்
ததைந்த புன்னைச் செழு நகர் வரைப்பின்,
நெஞ்சு அமர் காதல் நின் வெய்யோளொடு
இன் துயில் பெறுக தில் நீயே வளஞ் சால்
துளி பதன் அறிந்து பொழிய 20
வேலி ஆயிரம் விளைக நின் வயலே.

Puranānūru 391, Poet Kallādanār sang to Poraiyātrukizhān, Thinai: Pādān, Thurai: Kadai Nilai – Parts of this poem are missing
I came here with my huge clan since the Vēnkadam Hills
have dried up, where once cool raindrops fell with roaring
clouds, heaps of paddy were as high as mountain summits
touching the skies, oxen provided happiness and great
prosperity, huge pieces of meat were chopped up and served,
and those who drank liquor were in bliss.

With the tradition of not leaving, we are here in this
huge, ancient town whose clans are traditional, and since
you ask……… Men who understand you, those aware of me
said to you, “He’s the same man who came here before.
He is a poor bard worthy of your pity!”

I have come to see you, O Greatness!   You live in a wealthy
mansion surrounded by punnai trees, on which cranes with
dense feathers stay after eating fish in the vast, dark
backwaters.  May you sleep sweetly with your beloved wife
who is in your heart!   May your fields yield abundantly
thousands of measures of vēlis, as rains fall at the right time
and nourish your fields!

Notes:  This is the only poem written for this coastal town leader.  Puranānūru 23, 25, 371, 385 and 391 were written by this poet.  There are 33 poems in which lines are missing.  இரும்பேர் ஒக்கல் – நச்சினார்க்கினியர் உரை, பொ. வே. சோமசுந்தரனார் உரை – பொருநராற்றுப்படை 61, சிறுபாணாற்றுப்படை 139, 144, பெரும்பாணாற்றுப்படை 25, 470, மலைபடுகடாம் 157 – கரிய பெரிய சுற்றம், ஒளவை துரைசாமி உரை – புறநானூறு பாடல்கள் 69, 150, 370, 378, 390, 391, 393, 394, 396 – மிக்க பெரிய சுற்றத்தார், மிகப் பெரிய சுற்றம், புறநானூறு 320 – கரிய பெரிய சுற்றத்தார், பொ. வே. சோமசுந்தரனார் உரை, இரா. வேங்கடாசலம் பிள்ளை, ந. மு. வேங்கடசாமி நாட்டார் உரை – அகநானூறு 301 – மிகப் பெரிய சுற்றத்தார்.  சின் – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26, சின் என்பது இசின் என்பதன் முதற்குறை – ச. பாலசுந்தரம் உரை), அவற்றுள், இகுமும் சின்னும் ஏனை இடத்தொடும் தகு நிலை உடைய என்மனார் புலவர் (தொல்காப்பியம், இடையியல் 27).  நனந்தலை – அகன்ற இடம், நனம் – நனவே களனும் அகலமும் செய்யும் (தொல்காப்பியம் உரியியல் 80).

Meanings:  தண் துளி – cool raindrops, பல பொழிந்து – dropped many, rained many, எழிலி இசைக்கும் – clouds roar, விண்டு அனைய – like mountains, விண் தோய் – touching the sky, பிறங்கல் – tall heaps that are like small mountains, முகடு உற உயர்ந்த நெல்லின் – with tall heaps of paddy with peaks, மகிழ்வர – providing happiness, பகடுதரு – brought by the work of oxen, பெரு வளம் – great prosperity, வாழ்த்திப் பெற்ற – praised and obtained, திருந்தா மூரி – big pieces of meat, பரந்து படக் கெண்டி – spread and chopped, அரியல் – liquor, ஆர்கையர் – those who drink, உண்டு – drink, இனிது உவக்கும் – are happy, வேங்கட வரைப்பின் – within the limits of the Vēnkadam Hills, வட புலம் – northern land, பசித்தென – since the land dried out, ஈங்கு வந்து இறுத்த – came here and are staying, என் இரும்பேர் ஒக்கல் – my very huge clan (இரும்பேர் – ஒருபொருட்பன்மொழி), தீர்கை விடுக்கும் பண்பின் – with the tradition of not leaving, முது குடி – ancient clan, நனந்தலை – huge, மூதூர் – ancient town, வினவலின் – since you ask,………. முன்னும் வந்தோன் – he came here before, மருங்கிலன் – he has nothing, இன்னும் அளியன் ஆகலின் – since he still has nothing, பொருநன் – war bard, இவன் என நின் உணர்ந்து அறியுநர் – the people who know you know who I am, என் உணர்ந்து கூற – understand about me and speak, காண்கு வந்திசின் – I came to see you (சின் – தன்மை அசைச் சொல், an expletive of the first person), பெரும – O lord (விளி, an address_,  மாண்தக – with greatness, இரு நீர்ப் பெருங்கழி நுழை மீன் அருந்தும் – enters the dark huge backwaters and eats fish, துதைந்த தூவியம் – densely feathered bird, புதாஅஞ் சேக்கும் –  beautiful crane/stork reaches, ததைந்த புன்னை -a  dense laurel tree, Calophyllum inophyllum, Mast wood Tree, செழு நகர் வரைப்பின் – in the limits of your wealthy mansion, நெஞ்சு அமர் காதல் நின் வெய்யோளொடு – with your beloved wife who is in your heart, இன் துயில் பெறுக தில் நீயே – may you sleep sweetly (தில் – விழைவின்கண் (விருப்பத்தின்கண்) வந்த இடைச்சொல், a particle which implies desire), வளம் சால் – prosperity filled, துளி – raindrops, பதன் அறிந்து – knowing the right time, பொழிய – rains falling, வேலி ஆயிரம் – thousands of measures of vēlis, விளைக நின் வயலே – may your fields yield abundantly (வயலே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 392, பாடியவர்: ஔவையார், பாடப்பட்டோன்: அதியமான் நெடுமான் அஞ்சி மகன் பொகுட்டெழினி, திணை: பாடாண், துறை: கடை நிலை
மதி ஏர் வெண்குடை அதியர் கோமான்,
கொடும்பூண் எழினி நெடுங்கடை நின்று, யான்
பசலை நிலவின் பனிபடு விடியல்
பொரு களிற்று அடிவழியன்ன, என் கை
ஒரு கண் மாக் கிணை ஒற்றுபு “கொடாஅ 5
உருகெழு மன்னர் ஆர் எயில் கடந்து,
நிணம்படு குருதிப் பெரும்பாட்டு ஈரத்து
அணங்குடை மரபின் இருங் களந்தோறும்,
வெள்வாய்க் கழுதைப் புல் இனம் பூட்டி,
வெள்ளை வரகும் கொள்ளும் வித்தும்  10
வைகல் உழவ! வாழிய பெரிது” எனச்
சென்று யான் நின்றனெனாக, அன்றே
ஊருண் கேணிப் பகட்டு இலைப் பாசி
வேர் புரை சிதாஅர் நீக்கி, நேர் கரை
நுண்ணூல் கலிங்கம் உடீஇ, உண்ம் எனத் 15
தேள் கடுப்பு அன்ன நாள்படு தேறல்
கோள்மீன் அன்ன பொலங்கலத்து அளைஇ,
ஊண் முறை ஈத்தல் அன்றியும் கோள் முறை
விருந்து இறை நல்கியோனே, அந்தரத்து
அரும் பெறல் அமிழ்தம் அன்ன  20
கரும்பு இவண் தந்தோன் பெரும் பிறங்கடையே.

Puranānūru 392, Poet Avvaiyār sang for Athiyamān Nedumān Anji’s son Pokuttu Ezhini, Thinai: Pādān, Thurai: Kadai Nilai
At dawn when dew fell and a pale moon was in the sky,
I stood at the lofty gate of Ezhini, the king of Athiyar wearing
curved ornaments and owning a moon-like umbrella, played
my one-eyed, dark  kinai drum, which is like the foot of a
large battle elephant, and sang,
“You have defeated fearsome kings who refused to pay
tributes and in the vast terrifying battlefields soaked with
blood and fat, you have yoked dull-colored donkeys with
white mouths and seeded white millet and horsegram that
are unfit for people to eat, that you plow every day!
May you live long”.

As I stood right there, he removed my torn clothes, rags like
the roots of duckweeds with showy leaves growing in the
town’s drinking water reservoir, and dressed me in clothes
made with fine thread, with an elegant border,
urged me to drink, and poured aged liquor as strong as the
sting of a scorpion, in a dish as gold as the bright planets,
and gave me more food according to hospitable tradition,
that great heir of those who brought us sugarcane, precious
to obtain like divine nectar, from the land beyond.

Notes:  Avvaiyār wrote Puranānūru poems 96, 102 and 392 for this king, the son of Athiyamān Nedumān Anji.  In poem 158, Athiyamān has been referred to, as Ezhini, their clan name.  Avvaiyār wrote Puranānūru poems 87-104, 140, 187, 206, 231, 232, 235, 269, 286, 290, 295, 311, 315, 367, 390 and 392.   There was only one Avvaiyār in the entire Sangam literature.  புறநானூறு 99 – கரும்பு இவண் தந்தும் நீர் அக இருக்கை ஆழி சூட்டிய தொல் நிலை மரபின் நின் முன்னோர், புறநானூறு 392 – கரும்பு இவண் தந்தோன் பெரும் பிறங்கடையே.  வெள்ளை வரகும் கொள்ளும் (9) – மக்கள் உண்ண ஆகாத கவடியும் கொள்ளும்.  வெள்ளை வரகு என்பது கவடி.

Meanings:  மதி ஏர் வெண்குடை – moon-like white umbrella, அதியர் கோமான் – king of Athiyar, கொடும் பூண் எழினி – Ezhini with curved jewels, நெடுங்கடை நின்று – stood at this tall gate, யான் – I, பசலை நிலவின் – of the pale moon, பனிபடு விடியல் – at dawn when dew fell, பொரு களிற்று அடிவழி அன்ன – like the footprint of a battle elephant, என் கை ஒரு கண் மாக் கிணை ஒற்றுபு – my hands beat the single eyes of a dark/large kinai drum, கொடாஅ – refusing to give tributes (அளபெடை), உருகெழு மன்னர் – fearsome kings, ஆர் எயில் கடந்து – conquered the difficult forts, நிணம்படு குருதி – blood with fat, பெரும்பாட்டு ஈரத்து – in the place with great wetness due to the flowing blood, அணங்குடை மரபின் – in the fierce tradition, இருங்களந்தோறும் – in all the vast battlefields, வெள்வாய்க் கழுதை – donkeys with white mouths, புல் இனம் பூட்டி – yoked a herd of dull colored animals, வெள்ளை வரகும் கொள்ளும் வித்தும் – seeded white millet and horse-gram, வைகல் – every day, உழவ – O one who plows (விளி, an address), வாழிய பெரிது எனச் சென்று யான் நின்றனெனாக – when I went there praising him saying ‘May you live for long’ and stood, அன்றே – right there, ஊருண் கேணி – town’s drinking water reservoir, பகட்டு இலைப் பாசி – duckweed/moss with showy leaves, வேர் புரை – like roots (புரை – உவம உருபு, a comparison word), சிதாஅர் நீக்கி – removed my torn clothes (சிதாஅர் – இசை நிறை அளபெடை), நேர் கரை – straight border, நுண்ணூல் கலிங்கம் உடீஇ – wore on me cloth woven with fine thread (உடீஇ – அளபெடை), உண்ம் – you drink, என – thus, தேள் கடுப்பு அன்ன – like scorpion sting, நாள்படு தேறல் – aged liquor, கோள்மீன் அன்ன – like the planets, பொலங்கலத்து – in a gold bowl அளைஇ – poured, ஊண் முறை ஈத்தல் – gave food according to the right method, அன்றியும் – not only that, கோள் முறை விருந்து இறை – according to hospitable tradition, நல்கியோனே – he gave, அந்தரத்து – from a place that is beyond, அரும் பெறல் – difficult to obtain (அரும் பெறல் – பெறல் அரும் – பெறுவதற்கு அரிய), அமிழ்தம் அன்ன – like nectar, கரும்பு இவண் தந்தோன் – the one who brought sugarcane here, பெரும் பிறங்கடையே – the great heir (பிறங்கடையே – வழித்தோன்றல், ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 393, பாடியவர்: நல்லிறையனார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் குளமுற்றத்துத் துஞ்சிய கிள்ளிவளவன், திணை: பாடாண், துறை: கடை நிலை
பதி முதல் பழகாப் பழங்கண் வாழ்க்கைக்
குறு நெடுந்துணையொடும் கூர்மை வீதலின்,
குடி முறை பாடி, ஒய்யென வருந்தி,
அடல் நசை மறந்த எம் குழிசி மலர்க்கும்
கடன் அறியாளர் பிற நாட்டு இன்மையின்,  5
வள்ளன்மையின் எம் வரைவோர் யார் என
உள்ளிய உள்ளமொடு உலை நசை துணையா,
உலகம் எல்லாம் ஒரு பாற் பட்டென,
மலர் தார் அண்ணல் நின் நல் இசை உள்ளி,
ஈர்ங்கை மறந்த என் இரும்பேர் ஒக்கல்  10
கூர்ந்த எவ்வம் விடக், கொழு நிணம் கிழிப்பக்,
கோடைப் பருத்தி வீடு நிறை பெய்த
மூடைப் பண்டம் மிடை நிறைந்தன்ன,
வெண் நிண மூரி அருள நாளுற
ஈன்ற அரவின் நாவுருக் கடுக்கும் என்  15
தொன்றுபடு சிதாஅர் துவர நீக்கிப்,
போது விரி பகன்றைப் புது மலர் அன்ன
அகன்று மடி கலிங்கம் உடீஇச், செல்வமும்
கேடு இன்று நல்குமதி பெரும! மாசு இல்
மதி புரை மாக் கிணை தெளிர்ப்ப ஒற்றி,  20
ஆடுமகள் அல்குல் ஒப்ப வாடிக்
கோடை ஆயினும், கோடா ஒழுக்கத்துக்
காவிரி புரக்கும் நன்னாட்டுப் பொருந!
“வாய்வாள் வளவன் வாழ்க”, எனப்
பீடு கெழு நோன் தாள் பாடுகம் பலவே.  25

Puranānūru 393, Poet Nalliraiyanār sang to King Chozhan Kulamutrathu Thunjiya Killivalavan, Thinai: Pādān, Thurai: Kadai Nilai
My life has been one of suffering right from
the start though I have never gotten used to it.
Since my sharpness of mind is ruined, along with
that of my wife who has been with me for a long
time, we lead a life of suffering.  I sing in different
places according to tradition.

O lord wearing a flower garland who has the wealth
of the entire world!  We came here thinking
of you, since there are no generous persons in other
countries who can turn our empty pots that have
forgotten cooking.  I came to you with my very big clan
which has not had their hands wet with food, so that
our sorrow can end.

You should tear fatty meat and offer them in chunks,
with fat like summer’s cotton that is carded
and packed dense in sacks. You should strip me of my
old clothes that are torn like the tongue of a snake that
has laid new eggs and clothe me in a broad garment
with folds like the petals of fresh pakandrai flowers that
have opened from buds.  You should also grant me
wealth in a faultless manner, O greatness!

O Lord of a good country where Kāviri yields without
fail, even if it is hot summer when everything has
withered, like a tired dancing girl!

We will drum clear notes on the dark kinai drum that
is like the full moon and utter, “Long live
Valavan whose sword never fails,” and sing again
and again of your proud, mighty feet!

Notes:   This is the only poem written by this poet.  Puranānūru poems 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 46, 69, 70, 226, 227, 228, 373, 386, 393 and 397 were written for this Chozha king.   He wrote Puranānūru 173.  பொருநராற்றுப்படை 248 – காவிரி புரக்கும் நாடு கிழவோனே.  இரும்பேர் ஒக்கல் – நச்சினார்க்கினியர் உரை, பொ. வே. சோமசுந்தரனார் உரை – பொருநராற்றுப்படை 61, சிறுபாணாற்றுப்படை 139, 144, பெரும்பாணாற்றுப்படை 25, 470, மலைபடுகடாம் 157 – கரிய பெரிய சுற்றம், ஒளவை துரைசாமி உரை – புறநானூறு பாடல்கள் 69, 150, 370, 378, 390, 391, 393, 394, 396 – மிக்க பெரிய சுற்றத்தார், மிகப் பெரிய சுற்றம், புறநானூறு 320 – கரிய பெரிய சுற்றத்தார், பொ. வே. சோமசுந்தரனார் உரை, இரா. வேங்கடாசலம் பிள்ளை, ந. மு. வேங்கடசாமி நாட்டார் உரை – அகநானூறு 301 – மிகப் பெரிய சுற்றத்தார்.  மதி – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26).  குறு நெடுந் துணை (2) – ஒளவை துரைசாமி உரை – குறுமை இளமையும் நெடுமை காலமும் குறித்து நின்றன.

Meanings:  பதி முதல் – from the start, பழகா – not getting used, பழங்கண் வாழ்க்கை – life of suffering, குறு நெடுந் துணையொடும் – with my wife who has been with me for a long time since young age, கூர்மை வீதலின் – since mental sharpness has been ruined, குடி முறை பாடி – singing in different towns according to tradition, ஒய்யென வருந்தி – with rapid distress (ஒய்யென – விரைவுக்குறிப்பு), அடல் நசை மறந்த எம் குழிசி – our pots which have forgotten the desire to cook, மலர்க்கும் – turn them the right way to be able to cook again (the pots are empty and their top sides are facing the ground), கடன் அறியாளர் – those who know that it is their duty to give, பிற நாட்டு இன்மையின் – since they are not in other countries, வள்ளன்மையின் – due to generosity, எம் வரைவோர் யார் – who is going to be generous, என – thus, உள்ளிய உள்ளமொடு – with a thinking mind, உலை – sorrow, நசை துணையா – with desire as a partner, உலகம் எல்லாம் ஒரு பாற் பட்டென – like the entire earth’s wealth was on one side, மலர் தார் அண்ணல் – O greatness with flower garland, நின் நல் இசை உள்ளி – thinking of your fine fame, ஈர்ங்கை மறந்த என் இரும்பேர் ஒக்கல் – my very big clan which has forgotten wet hands (இரும்பேர் – ஒருபொருட்பன்மொழி), கூர்ந்த எவ்வம் விட – for our great sorrow to end, கொழு நிணம் – fatty meat, கிழிப்ப – tearing, கோடைப் பருத்தி – summer’s cotton, வீடு நிறை பெய்த – carded and stuffed, மூடைப் பண்டம் மிடை நிறைந்தன்ன – like the fully stuffed sacks, வெண் நிண மூரி அருள – give us white fatty meat to eat, நாளுற ஈன்ற அரவின் நாவுருக் கடுக்கும் – like the tongue of snake that has new eggs, என் தொன்றுபடு சிதாஅர் துவர நீக்கி – removing my old torn clothes totally (சிதாஅர் – அளபெடை), போது விரி – buds opened, பகன்றைப் புது மலர் அன்ன – like fresh pakandrai flowers, Operculina turpethum, Indian jalap, அகன்று – wide, மடி – folded, கலிங்கம் உடீஇச் செல்வமும் – give me clothes to wear and wealth (உடீஇ – அளபெடை), கேடு இன்று – without fault, நல்குமதி பெரும – please give O lord (மதி – முன்னிலையசை, an expletive of the second person), மாசு இல் மதி புரை – like the moon without blemish (புரை – உவம உருபு, a comparison word), மாக் கிணை – dark/large kinai drum, தெளிர்ப்ப ஒற்றி – strike it clearly, ஆடுமகள் ஆடி ஓல்கல் ஒப்ப – like a dancing girl who is tired after dancing, வாடிக் கோடை ஆயினும் – even if it is dry summer, கோடா ஒழுக்கத்துக் காவிரி புரக்கும் – Kāviri protects yielding without failing, நன்னாட்டுப் பொருந – O lord of a fine country, வாய்வாள் வளவன் – Valavan with an unfailing sword, வாழ்க என – as ‘you may live long’, பீடு கெழு நோன் தாள் பாடுகம் பலவே – let us sing many songs praising his proud strong effort, let us sing many songs praising his proud strong feet (பலவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 394, பாடியவர்: கோனாட்டு எறிச்சலூர் மாடலன் மதுரைக் குமரனார், பாடப்பட்டோன்: சோழிய ஏனாதி திருக்குட்டுவன், திணை: பாடாண், துறை: கடை நிலை
சிலை உலாய் நிமிர்ந்த சாந்துபடு மார்பின்,
ஒலி கதிர்க் கழனி வெண்குடைக் கிழவோன்,
வலி துஞ்சு தடக்கை வாய்வாள் குட்டுவன்,
வள்ளியன் ஆதல் வையகம் புகழினும்,
உள்ளல் ஓம்புமின், உயர் மொழிப் புலவீர்!  5
யானும் இருள் நிலாக் கழிந்த பகல் செய் வைகறை,
ஒரு கண் மாக் கிணை தெளிர்ப்ப ஒற்றிப்
பாடு இமிழ் முரசின் இயல் தேர்த் தந்தை
வாடா வஞ்சி பாடினேன் ஆக,
அக மலி உவகையொடு அணுகல் வேண்டிக்  10
கொன்று சினந் தணியாப் புலவு நாறு மருப்பின்
வெஞ்சின வேழம் நல்கினன்; அஞ்சி
யான் அது பெயர்த்தனென் ஆகத், தான் அது
சிறிதென உணர்ந்தமை நாணிப் பிறிதும் ஓர்
பெருங்களிறு நல்கியோனே; அதற்கொண்டு  15
இரும்பேர் ஒக்கல் பெரும் புலம்பு உறினும்
‘துன்னரும் பரிசில் தரும்’ என
என்றும் செல்லேன், அவன் குன்று கெழு நாட்டே.

Puranānūru 394, Poet Chōnattu Erichalūr Madalan Mathurai Kumaranār sang for Chōzhiya Ēnāthi Thirukkuttuvan, Thinai: Pādān, Thurai: Kadai Nilai
O poet of eloquent words!  Even though the
world praises Kuttuvan with mighty, large hands
and unfailing sword, the lord of Venkudai city with
paddy fields with luxuriant grains, whose
sandal-rubbed chest is lifted by archery practice,
who is very charitable, do not think of going to him.

I went at dawn when darkness and the moon left,
beat my black, one-eyed kinai drum softly and sang
vanji invasion songs in praise of his father who rode
a fine chariot and owned roaring drums.  With great
happiness, and wanting me to be close to him, he gave
me a male elephant with flesh-stinking tusks, which
was enraged even after killing, and I backed off in fear.
Thinking it was small, embarrassed, he gave me a
larger male elephant.
Since then, even though my big clan suffers greatly,
I do not go to his country with hills for fear of
getting from him gifts that are difficult to approach.

Notes:  This king was of Chera lineage, and his ancestors had ‘Kuttuvan’ as part of their names.  He ruled Kutta Nadu.   This is the only poem written for him.  This poet wrote Puranānūru poems 54, 61, 167, 180, 197 and 394.  இரும்பேர் ஒக்கல் – நச்சினார்க்கினியர் உரை, பொ. வே. சோமசுந்தரனார் உரை – பொருநராற்றுப்படை 61, சிறுபாணாற்றுப்படை 139, 144, பெரும்பாணாற்றுப்படை 25, 470, மலைபடுகடாம் 157 – கரிய பெரிய சுற்றம், ஒளவை துரைசாமி உரை – புறநானூறு பாடல்கள் 69, 150, 370, 378, 390, 391, 393, 394, 396 – மிக்க பெரிய சுற்றத்தார், மிகப் பெரிய சுற்றம், புறநானூறு 320 – கரிய பெரிய சுற்றத்தார், பொ. வே. சோமசுந்தரனார் உரை, இரா. வேங்கடாசலம் பிள்ளை, ந. மு. வேங்கடசாமி நாட்டார் உரை – அகநானூறு 301 – மிகப் பெரிய சுற்றத்தார்.  தட – தடவும் கயவும் நளியும் பெருமை (தொல்காப்பியம், உரியியல் 24).

Meanings:  சிலை உலாய் நிமிர்ந்த – lifted by bow practice (உலாய் – பயிற்சி), சாந்துபடு மார்பின் – with a chest with sandal paste, ஒலி கதிர்க் கழனி – field with heavy spears of grain, வெண்குடைக் கிழவோன் – lord of Venkudai city, வலி துஞ்சு தடக்கை – large hands with might residing, வாய்வாள் குட்டுவன் – Kuttuvan with a never failing sword, வள்ளியன் ஆதல் – since he is charitable, – வையகம் புகழினும் – even though the world might praise, உள்ளல் ஓம்புமின் – protect against thinking, avoid thinking (மின் – முன்னிலைப் பன்மை வினைமுற்று விகுதி, a verbal plural suffix of the second person), உயர் மொழிப் புலவீர் – O poets with eloquent words, யானும் – I, இருள் நிலாக் கழிந்த பகல் செய் வைகறை – early morning at day break when darkness and moon ended, ஒரு கண் மாக் கிணை தெளிர்ப்ப ஒற்றி – beating delicately my one-eyed black/huge kinai drum, பாடு இமிழ் முரசின் – with royal drums that roared, இயல் தேர்த் தந்தை – his father who rode a fine chariot, வாடா வஞ்சி பாடினேன் ஆக – as I sang of vanji songs – about invasions (வாடா வஞ்சி – வஞ்சிப்பாட்டுக்கு வெளிப்படை), அக மலி உவகையொடு – with great inner happiness, அணுகல் வேண்டி – for me to be close to him, கொன்று – killed, சினந்தணியா – anger not reduced, புலவு நாறு மருப்பின் – with tusks with flesh stink, வெஞ்சின வேழம் நல்கினன் – he gave me an elephant with rage, அஞ்சி யான் அது பெயர்த்தனென் – I became afraid and moved, ஆகத் தான் அது சிறிதென உணர்ந்தமை – thinking that it was too small, நாணி – embarrassed, பிறிதும் ஓர் பெருங்களிறு நல்கியோனே – he gave me a much larger bull elephant (நல்கியோனே- ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), அதற்கொண்டு இரும்பேர் ஒக்கல் – very large numbers of relatives (இரும்பேர் – ஒருபொருட்பன்மொழி), பெரும் புலம்பு உறினும் – even if we suffered greatly, துன்னரும் பரிசில் தரும் என – that he gives gifts that we cannot go near, என்றும் செல்லேன் – so I never went back forever, அவன் குன்று கெழு நாட்டே – to his country with hills (நாட்டே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 395, பாடியவர்: மதுரை நக்கீரர், பாடப்பட்டோன்: சோழநாட்டு பிடவூர்கிழார் மகன் பெருஞ்சாத்தன், திணை: பாடாண், துறை: கடை நிலை – பாடலின் சில பகுதிகள் கிடைக்கவில்லை
மென்புலத்து வயல் உழவர்
வன்புலத்துப் பகடு விட்டுக்,
குறுமுயலின் குழைச் சூட்டொடு
நெடு வாளைப் பல் உவியல்,
பழஞ் சோற்றுப் புகவு அருந்திப்  5
புதல் தளவின் பூச் சூடி,
அரில் பறையால் புள் ஓப்பி
அவிழ் நெல்லின் அரியல் ஆருந்து,
மனைக் கோழிப் பைம்பயிரின்னே,
கானக் கோழிக் கவர் குரலொடு  10
நீர்க்கோழிக் கூப்பெயர்க்குந்து;
வேய் அன்ன மென் தோளால்
மயில் அன்ன மென் சாயலார்
கிளி கடியின்னே,
அகல் அள்ளல் புள் இரீஇயுந்து;  15
ஆங்கப் பல நல்ல புலன் அணியும்
சீர் சான்ற விழுச் சிறப்பின்
சிறுகண் யானைப் பெறல் அரும் தித்தன்
செல்லா நல்லிசை உறந்தைக் குணாது,
நெடுங்கை வேண்மான் அருங்கடிப் பிடவூர்  20
அறப் பெயர்ச் சாத்தன் கிளையேம் பெரும!
முன் நாள் நண்பகல் சுரன் உழந்து வருந்திக்,
கதிர் நனி சென்ற கனையிருள் மாலைத்
தன் கடைத் தோன்றி, என் உறவு இசைத்தலின்,
தீங்குரல்………கின் அரிக்குரல் தடாரியொடு,  25
ஆங்கு நின்ற எற் கண்டு
சிறிதும் நில்லான் பெரிதும் கூறான்,
அருங்கலம் வரவே அருளினன் வேண்டி
ஐயென உரைத்தன்றி நல்கித் தன் மனைப்
பொன் போல் மடந்தையைக் காட்டி, “இவனை  30
என் போல் போற்று” என்றோனே அதற்கொண்டு
அவன் மறவலேனே; பிறர் உள்ளலேனே;
அகன் ஞாலம் பெரிது வெம்பினும்,
மிக வானுள் எரி தோன்றினும்,
குள மீனொடும் தாள் புகையினும்,  35
பெரும் செய் நெல்லின் கொக்கு உகிர் நிமிரல்
பசுங்கண் கருனைச் சூட்டொடு மாந்த
விளைவு ஒன்றோ வெள்ளம் கொள்க என
உள்ளதும் இல்லதும் அறியாது,
ஆங்கு அமைந்தன்றால் வாழ்க அவன் தாளே.  40

Puranānūru 395, Poet Mathurai Nakkeerar sang for Chozhanāttu Pidavūr Kizhārmakan Perunchāthan, Thinai: Pādān, Thurai: Kadai Nilai – Parts of this poem are missing
Lord, we are drummers of Sāthan, he who is famous
for his virtues and hails from Pidavūr, ruled by the
Vēlir king with long arms, a well-protected city that
lies east of Uranthai, that city of faultless fame
ruled by great Thithan with abundant wealth, owner of
small-eyed elephants, he whose favor is hard to gain.

In Pidavūr, farmers from agricultural land let their
oxen graze on forest land, and eat many dishes made with
roasted pieces of small hares and long vālai fish pieces,
along with old rice, drink filtered liquor made from
cooked rice, adorn themselves with thalavam flowers from
the bushes, and beat their parai drums sharply, chasing
away birds.  Women as gentle as peacocks with arms like
bamboo, chase parrots from their fields, and cause marsh
birds to fly away.  A house hen calls softly, a forest fowl
answers with attractive calls and a waterfowl calls back.

At mid-day yesterday, I was wandering with sorrow in the
dry forest, suffering from heat. When the sun’s intense
rays were gone and pitch darkness arrived in the evening,
my with sweet-voiced…….I appeared at his door with my
sharp-toned thadāri drum and announced my arrival.  On
seeing me there, without any delay and without many words,
with desire, he gave me precious ornaments, and spoke just
a few words.  He turned to his wife, as lovely as Thirumakal,
and said to her, “Take care of him like you take care of me.”
Therefore, I will not forget him.  I will not think of others.

Long live his efforts, he who gives without limits without
considering what he does or does not have!  Even if comets
appear in the sky and the kulam star and the thāl star burn
even if the world is very hot and parched, people eat fresh
vegetables and roasted pieces of meat, along with rice as long
as claws of storks yielded by large fields, which has been
praised by the wise.

Notes:  This is the only poem written for this leader.  This is the only poem written by this poet.  There are 33 poems in which lines are missing.  There are 33 poems in which lines are missing.  The phrase கொக்கு உகிர் நிமிரல் occurs in Puranānūru 395, 398 and Natrinai 258, to describe rice.  ஆருந்து (8) – ஒளவை துரைசாமி உரை – ஆரும் – ஆருந்து என உம்மை உந்தாயிற்று.  உந்து (ஆருந்து, கூப்பெயர்க்குந்து) – உம் உந்தாகும் இடனுமார் உண்டே (தொல்காப்பியம், இடையியல் 44).  நனி – உறு தவ நனி என வரூஉம் மூன்றும் மிகுதி செய்யும் பொருள என்ப (தொல்காப்பியம், உரியியல் 3).

Meanings:  மென்புலத்து வயல் உழவர் – the farmers from the agricultural lands, வன்புலத்துப் பகடு விட்டு – allow their oxen to graze on forest land, குறுமுயலின் குழைச் சூட்டொடு – along with well roasted small hares, நெடு வாளை – long scabbard fish, Trichiurus haumela, பல் உவியல் – many dishes, பழஞ் சோற்றுப் புகவு அருந்தி – ate food along with old rice, புதல் தளவின் பூச் சூடி – wearing wild jasmine flowers from bushes, golden jasmine, செம்முல்லை, அரில் பறையால் புள் ஓப்பி – chased birds with parai drums beaten intermittently, அவிழ் நெல்லின் அரியல் ஆருந்து – drank filtered liquor made from cooked rice (ஆருந்து – ஆரும், உம் ஈற்றுப் பெயரெச்சம் உந்து ஆயிற்று), மனைக் கோழிப் பைம்பயிரின்னே – to the soft calls of a house hen (பைம்பயிரின்னே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), கானக் கோழிக் கவர் குரலொடு – with the forest fowl’s attractive sounds, நீர்க்கோழிக் கூப்பெயர்க்குந்து – waterfowl calls, Gallinulinae (கூப்பெயர்க்குந்து – கூப்பிடுதலைச் செய்யும், உம் ஈற்றுப் பெயரெச்சம் உந்து ஆயிற்று), வேய் அன்ன மென் தோளால் – with bamboo-like delicate arms, மயில் அன்ன மென் சாயலார் – women with peacock-like delicate looks, கிளி கடியின்னே – since they guard against parrots, since they chase away  parrots (கடியின்னே – ஏகாரம் அசை), அகல் அள்ளல் புள் இரீஇயுந்து – birds fly away from the vast marshy land (இரீஇயுந்து – இரீஇயும், உம் ஈற்றுப் பெயரெச்சம் உந்து ஆயிற்று, அளபெடை), ஆங்கப் பல நல்ல புலன் அணியும் – many nice fertile lands are there, சீர் சான்ற – with greatness, விழுச் சிறப்பின் – with splendid wealth, சிறுகண் யானை – small eyed elephants, பெறல் அரும் தித்தன் – Thithan whose favor is hard to obtain, செல்லா நல்லிசை – fine fame that cannot be lost, உறந்தைக் குணாது – to the east of Uranthai, நெடுங்கை வேண்மான் – the Vēnmān with long arms, அருங்கடிப் பிடவூர் – Pidavūr that is well protected, அறப் பெயர்ச் சாத்தன் – famous for his righteousness, கிளையேம் – we are close to him, we are his bards, பெரும – O lord,  முன் நாள் – yesterday, நண்பகல் – midday, சுரன் உழந்து வருந்தி – walking with sorrow in the dry forest, struggling and sad in the wasteland (சுரன் – சுரம் என்பதன் போலி), கதிர் நனி சென்ற – sun’s abundant rays had gone, கனையிருள் மாலை – thick darkness in the evening, தன் கடைத் தோன்றி – appeared at his gate, என் உறவு இசைத்தலின் – since I announced myself, தீங்குரல் – sweet sounds….. கின் அரிக்குரல் தடாரியொடு – with a thadāri drum with sharp tones, with a thadāri drum with rhythmic sounds, ஆங்கு நின்ற எற் கண்டு on seeing me who was there, சிறிதும் நில்லான் – he did not stop even a little bit, பெரிதும் கூறான் – he did not say much, அருங்கலம் வரவே அருளினன் – he gave me precious jewels (அருளினன் – முற்றெச்சம்), வேண்டி – with desire, ஐயென உரைத்தன்றி நல்கி – other than saying a few words, தன் மனைப் பொன் போல் மடந்தையைக் காட்டி – pointing to his wife who was like gold/Thirumakal, இவனை என் போல் போற்று – take care of him like you take care of me, என்றோனே – he said (என்றோனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), அதற்கொண்டு – after that, அவன் மறவலேனே – I have not forgotten him (மறவலேனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), பிறர் உள்ளலேனே – I do not think of others (உள்ளலேனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), அகன் ஞாலம் பெரிது வெம்பினும் – even if this vast world becomes very hot, மிக வானுள் எரி தோன்றினும் – even if many comets appear on the sky, குள மீனொடும் – with the pond shaped star, with the pond shaped constellation, தாள் புகையினும் – even if the star called thāl burns, பெரும் செய் நெல்லின் – with rice from large fields, கொக்கு உகிர் நிமிரல் – long like stork’s claws, பசுங்கண் கருனைச் சூட்டொடு மாந்தி – eating poriyal cooked with fresh vegetables with roasted meat (பசுங்கண் கருனை – பசிய துண்டுகளாகிய பொரியல்), விளைவு ஒன்றோ வெள்ளம் கொள்க என – may there be harvest like floods (ஒன்றோ – ஓகாரம் அசைநிலை, an expletive), உள்ளதும் இல்லதும் அறியாது – not knowing what is there or not there, ஆங்கு – there, அமைந்தன்றால் வாழ்க அவன் தாளே – long live the efforts of the one who gave without limit, long live the feet of the one who gave without limit (அமைந்தன்றால் – ஆல் அசைநிலை, an expletive, தாளே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 396, பாடியவர்: மாங்குடி கிழார், பாடப்பட்டோன்: வாட்டாற்று எழினியாதன், திணை: பாடாண், துறை: கடை நிலை – பாடலின் சில பகுதிகள் கிடைக்கவில்லை
கீழ் நீரான் மீன் வழங்குந்து;
மீ நீரான் கண் அன்ன மலர் பூக்குந்து;
கழி சுற்றிய விளை கழனி
அரிப் பறையால் புள் ஓப்புந்து;
நெடுநீர் தொகூஉம் மணல் தண் கால்  5
மென் பறையால் புள் இரியுந்து;
நனைக் கள்ளின் மனைக் கோசர்
தீந்தேறல் நறவு மகிழ்ந்து,
தீங்குரவைக் கொளைத் தாங்குந்து;
உள்ளிலோர்க்கு வலி ஆகுவன்,  10
கேளிலோர்க்குக் கேள் ஆகுவன்
கழுமிய வென்வேல் வேளே,
வள நீர் வாட்டாற்று எழினியாதன்
கிணையேம் பெரும!
கொழுந்தடிய சூடு என்கோ?  15
வள நனையின் மட்டு என்கோ?
குறுமுயலின் நிணம் பெய்தந்த
நறு நெய்ய சோறு என்கோ?
திறந்து மறந்து கூட்டு முதல்
முகந்து கொள்ளும் உணவு என்கோ?  20
அன்னவை பல பல . . .
. . . . வருந்திய
இரும்பேர் ஒக்கல் அருந்து எஞ்சிய
அளித்து உவப்ப ஈத்தோன் எந்தை;
எம்மோர் ஆக்கக் கங்கு உண்டே;  25
மாரி வானத்து மீன் நாப்பண்,
விரி கதிர வெண்திங்களின்
விளங்கித் தோன்றுக அவன் கலங்கா நல்லிசை!
யாமும் பிறரும் வாழ்த்த, நாளும்
நிரை சால் நன் கலம் நல்கி,  30
உரை செலச் சுரக்க அவன் பாடல் சால் வளனே.

Puranānūru 396, Poet Mānkudi Kizhār sang to Vāttrāttru Ezhiniyathan, Thinai: Pādān, Thurai: Kadai Nilai – Parts of this poem are missing
Lord, we are the drummers of Ezhiniyathan who reigns
in Vāttrāttru, where fish dart under water, flowers
that look like eyes bloom above water, birds fly with
delicate wings in the cool wind, and parai drums
are beaten with rhythm to chase birds in the fields
surrounded by brackish water, and Kōsars who have liquor
aged with flowers in their home, drink strained sweet
liquor and are delighted and perform kuravai dances sweetly.

He is a Vēlir with a victorious spear!
He is strength to those without courage.  He’s a relative
to those without relatives.  How can I state his generosity?
Our king gives us roasted fatty meat.  Our king gives us
flower liquor.  Our king gives fragrant rice with
ghee and fatty pieces of hare meat.  The food granary is
left open for us to take more food.  And he gave much more.
My sad large clan could eat in happiness and have food
left over.  There are no limits to his generosities with
those like me.   He is my lord.   May his flawless good name
shine like the white moon that spreads its rays amidst
stars in the sky with clouds!  May his renown grow through
rich songs, he who grants many fine ornaments!

Notes:  This is the only poem written for this small region ruler.  There were towns in both the Pandiya country and Chozha country with the name Vāttrāru.  Puranānūru 24, 26, 313, 335, 372 and 396 were written by this poet, who goes by the names Mānkudi Maruthanār, Mathurai Kānchi Pulavar and Mānkudi Kizhār.  There are 33 poems in which lines are missing.  இரும்பேர் ஒக்கல் – நச்சினார்க்கினியர் உரை, பொ. வே. சோமசுந்தரனார் உரை – பொருநராற்றுப்படை 61, சிறுபாணாற்றுப்படை 139, 144, பெரும்பாணாற்றுப்படை 25, 470, மலைபடுகடாம் 157 – கரிய பெரிய சுற்றம், ஒளவை துரைசாமி உரை – புறநானூறு பாடல்கள் 69, 150, 370, 378, 390, 391, 393, 394, 396 – மிக்க பெரிய சுற்றத்தார், மிகப் பெரிய சுற்றம், புறநானூறு 320 – கரிய பெரிய சுற்றத்தார், பொ. வே. சோமசுந்தரனார் உரை, இரா. வேங்கடாசலம் பிள்ளை, ந. மு. வேங்கடசாமி நாட்டார் உரை – அகநானூறு 301 – மிகப் பெரிய சுற்றத்தார்.  என்கோ – என்கு தன்மை ஒருமை வினைமுற்று, first person singular verb ending, ஓ அசைநிலை, an expletive, பொ. வே. சோமசுந்தரனார் உரை – சொல்வேனா, அசைநிலையாகக் கோடலும் உண்டு.  உண்டே (25) – ஆ, ஏ, ஓ, அம்முன்றும் வினா – தொல்காப்பியம், எழுத்ததிகாரம் 32, எ யா முதலும் ஆ ஓ ஈற்றும் ஏ இரு வழியும் வினாவாகும்மே – நன்னூல், எழுத்தியல் 67.  உந்து (வழங்குந்து, பூக்குந்து, ஓப்புந்து, இரியுந்து, தாங்குந்து) – உம் உந்தாகும் இடனுமார் உண்டே (தொல்காப்பியம், இடையியல் 44).

Meanings:  கீழ் நீரால் மீன் வழங்குந்து – fish swim under water (நீர்க் கீழ் என்பது கீழ் நீரென வந்தது, வழங்குந்து – வழங்கும், உம் ஈற்றுப் பெயரெச்சம் உந்து ஆயிற்று), மீ நீரால் – above the water, கண் அன்ன மலர் பூக்குந்து –  flowers that are like eyes blossom (பூக்குந்து – பூக்கும், உம் ஈற்றுப் பெயரெச்சம் உந்து ஆயிற்று), கழி சுற்றிய விளை கழனி – mature fields surrounded by brackish waters, அரிப் பறையால் புள் ஓப்புந்து – birds are chased with parai drums that are beaten intermittently (ஓப்புந்து – ஓட்டப்படும், உம் ஈற்றுப் பெயரெச்சம் உந்து ஆயிற்று), நெடுநீர் தொகூஉம் மணல் – sand on the shores of abundant water (தொகூஉம் – அளபெடை), தண் கால் – cold wind, மென் பறையால் புள் இரியுந்து – birds with delicate wings move away (இரியுந்து – இரியும் – உம் ஈற்றுப் பெயரெச்சம் உந்து ஆயிற்று), நனைக் கள்ளின் மனைக் கோசர் – Kōsars owning liquor with buds/flowers in their homes, தீந்தேறல் நறவு மகிழ்ந்து – drink sweet filtered liquor and are happy (நறவு – நறா நற என்றாகி உகரம் ஏற்றது), தீங்குரவைக் கொளைத் தாங்குந்து – perform sweet kuravai dances to music (தாங்குந்து – உம் ஈற்றுப் பெயரெச்சம் உந்து ஆயிற்று), உள்ளிலோர்க்கு வலி ஆகுவன் – he is strength to those who have no courage, கேளிலோர்க்குக் கேள் ஆகுவன் – he is relative to those without relatives, கழுமிய – involved with other armies (கழுமிய – கலந்த), வென் வேல் வேளே – Vēlir of an army with victorious spears (வேளே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), வள நீர் – abundant water, வாட்டாற்று எழினியாதன் – Vāttrāttru Ezhiniyathan who is strength to those who are weak, கிணையேம் – we are his kinai drummers, பெரும – O lord, கொழுந்தடிய சூடு – the roasted fatty meat pieces (கொழுவிய துண்டமாகிய சூட்டிறைச்சியை), என்கோ – will I say, வள நனையின் மட்டு – rich liquor with flowers, என்கோ – will I say, குறுமுயலின் நிணம் பெய்தந்த நறு நெய்ய சோறு – fragrant rice with ghee and fatty meat of small hares, என்கோ – will I say, திறந்து – opened, மறந்து – forgot, கூட்டு முதல் முகந்து கொள்ளும் உணவு – food taken from a granary, என்கோ – will I say, அன்னவை பல பல – and much more. . .. . . . வருந்திய இரும்பேர் ஒக்கல் – sad very large clan (இரும்பேர் – ஒருபொருட்பன்மொழி), அருந்து எஞ்சிய அளித்து உவப்ப – can eat and give away excess and be happy, ஈத்தோன் – the man who gave, எந்தை – my lord, எம்மோர் ஆக்கக் கங்கு உண்டே – are there any limits when it comes to people like me in need, there are no limits when it comes to people like me in need , மாரி வானத்து மீன் நாப்பண் – in the midst of the stars in the sky with clouds, விரி கதிர வெண்திங்களின் விளங்கித் தோன்றுக – may he appear bright like the white moon that spreads it rays (திங்களின் – இன் ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு, ஒப்புப் பொருளில் வந்தது), அவன் கலங்கா நல்லிசை – his unspoiled fine renown, யாமும் பிறரும் வாழ்த்த – me and others praise, நாளும் நிரை சால் நன் கலம் நல்கி – gives every day rows of fine ornaments, உரை செலச் சுரக்க – his renown to increase, அவன் பாடல் சால் வளனே – may his wealth praised by poets be abundant (வளனே – வளன் வளம் என்பதன் போலி, ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 397, பாடியவர்: எருக்காட்டூர்த்தாயங் கண்ணனார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் குளமுற்றத்துத் துஞ்சிய கிள்ளிவளவன், திணை: பாடாண், துறை: பரிசில் விடை, கடை நிலை விடை
வெள்ளியும் இரு விசும்பு ஏர்தரும்; புள்ளும்
உயர் சினைக் குடம்பைக் குரல் தோற்றினவே;
பொய்கையும் போது கண் விழித்தன; பைபயச்
சுடரும் சுருங்கின்று ஒளியே; பாடெழுந்து
இரங்கு குரல் முரசமொடு வலம்புரி ஆர்ப்ப  5
இரவுப் புறங்கண்ட காலைத் தோன்றி,
எஃகு இருள் அகற்றும் ஏமப் பாசறை,
வைகறை அரவம் கேளியர்! பல கோள்
செய் தார் மார்ப! எழுமதி துயில்!” எனத்
தெண்கண் மாக்கிணை தெளிர்ப்ப ஒற்றி  10
நெடுங்கடைத் தோன்றியேனே அது நயந்து
‘உள்ளி வந்த பரிசிலன் இவன்’ என,
நெய்யுறப் பொரித்த குய்யுடை நெடுஞ்சூடு,
மணிக்கலன் நிறைந்த மணநாறு தேறல்,
பாம்பு உரித்தன்ன வான் பூங்கலிங்கமொடு,  15
மாரியன்ன வண்மையின் சொரிந்து,
வேனில் அன்ன என் வெப்பு நீங்க,
அருங்கலம் நல்கியோனே; என்றும்
செறுவில் பூத்த சேயிதழ்த் தாமரை
அறு தொழில் அந்தணர் அறம் புரிந்து எடுத்த  20
தீயொடு விளங்கும் நாடன், வாய்வாள்
வலம்படு தீவின் பொலம் பூண் வளவன்;
எறி திரைப் பெருங்கடல் இறுதிக்கண் செலினும்,
தெறு கதிர்க் கனலி தென் திசைத் தோன்றினும்,
என்னென்று அஞ்சலம் யாமே வென்வேல்  25
அருஞ்சமம் கடக்கும் ஆற்றல் அவன்
திருந்து கழல் நோன்தாள் தண் நிழலேமே.

Puranānūru 397, Erukkattūr Thāyankannanār sang for Chozhan Kulamutrathu Thunjiya Killivalavan, Thinai: Thurai: Parisil Vidai, Kadai Nilai Vidai
I appeared at the tall gate of the guarded battle camp
with my dark kinai drum and sang, “Venus has risen in
the vast sky, birds in their nests on tall tree branches have
started to sing, ponds have opened their flowers like eyes,
the moon’s light has faded slowly, music sounds of a
roaring drum and right-whorled conch have appeared,
and remaining darkness has ended.  O king on whose
chest rests a garland with many braids!  Wake up from
your sleep!
Liking that, he understood that I had come for gifts and gave
me pieces of meat seasoned with spices and dripping with
ghee, fine white clothes resembling a snake’s skin, fragrant
liquor poured to the full in a jeweled cup, and precious gems
to free me of distress that burned like summer’s heat.

He’s from a country where lotus flowers with red petals
bloom in fields near fires lit by Brahmins who perform their
six duties with desire.  Valavan wears gold ornaments that
he took from an island with his unfailing sword.
Even if the huge ocean with waves should end or the sun with
its hot rays appears in the south, we will not fear and worry
about what we would do.
We rest in the cool shade of his strong feet with perfect
anklets, the man who has the power to win with his victorious
spear in difficult battles!

Notes:   This is the only poem written by this poet.  Puranānūru poems 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 46, 69, 70, 226, 227, 228, 373, 386, 393 and 397 were written for this Chozha king.  He wrote Puranānūru 173.  வெள்ளி தோன்ற:  புறநானூறு 385 – வெள்ளி தோன்றப் புள்ளுக் குரல் இயம்ப புலரி விடியல், புறநானூறு 397 – வெள்ளியும் இரு விசும்பு ஏர்தரும் புள்ளும் உயர் சினைக் குடம்பைக் குரல் தோற்றினவே பொய்கையும் போது கண் விழித்தன பையச் சுடரும் சுருங்கின்று ஒளியே பாடெழுந்து இரங்கு குரல் முரசமொடு வலம்புரி ஆர்ப்ப இரவுப் புறங்கண்ட காலைத் தோன்றி, புறநானூறு 398 – மதி நிலாக் கரப்ப வெள்ளி ஏர்தர வகை மாண் நல் இல், பொருநராற்றுப்படை 72 – வெள்ளி முளைத்த நள்ளிருள் விடியல்.  மதி – மியா இக மோ மதி இகும் சின் என்னும் ஆவயின் ஆறும் முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம்.  சொல்லதிகாரம்.  இடையியல் 26).

Meanings:  வெள்ளியும் இரு விசும்பு ஏர்தரும் – Venus/silver planet has risen in the dark/vast sky, புள்ளும் உயர் சினைக் குடம்பைக் குரல் தோற்றினவே – birds in their nests on the tall tree branches began to sing (தோற்றினவே – செய்யலுற்றன, தோற்றுவித்தன, ஏகாரம் அசை), பொய்கையும் போது கண் விழித்தன – ponds were opening their flowers that appeared like eyes, பைபயச் சுடரும் சுருங்கின்று ஒளியே – very slowly the moon’s light faded (பைபய – பையப்பைய பைபய என மருவியது, ஒளியே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), பாடெழுந்து – music arose, இரங்கு குரல் முரசமொடு வலம்புரி ஆர்ப்ப – roaring royal drums and right-whorled conch shells, இரவுப் புறங்கண்ட காலைத் தோன்றி – appearing when night ended and morning appeared, எஃகு இருள் அகற்றும் – removing remaining slight darkness, ஏமப் பாசறை – protected battle camp, வைகறை அரவம் கேளியர் – listen to the sounds of dawn, பல கோள் செய் தார் மார்ப – O king with a chest with a garland with many braids, எழுமதி துயில் என – you wake up from your sleep (மதி – முன்னிலையசை, an expletive of the second person), தெண் கண் மாக்கிணை தெளிர்ப்ப ஒற்றி – beating my black kinai drum with clear eyes, நெடுங்கடைத் தோன்றியேனே – I appeared at his tall gate (தோன்றியேனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), அது நயந்து – liking that, உள்ளி வந்த பரிசிலன் இவன் என – thinking that he came asking for gifts, நெய்யுறப் பொரித்த குய்யுடை நெடுஞ்சூடு – well-seasoned with spices big pieces of meat roasted with ghee dripping, மணிக்கலன் நிறைந்த – filled in a jeweled cup, மண நாறு தேறல் – fragrant liquor, பாம்பு உரித்தன்ன வான் பூங்கலிங்கமொடு – along with fine white clothes which were like snake skins, மாரியன்ன வண்மையின் சொரிந்து – gave abundantly like the rain, வேனில் அன்ன என் வெப்பு நீங்க அருங்கலம் நல்கியோனே – he gave precious ornaments to free me of anguish which was like summer’s heat (நல்கியோனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), என்றும் – always, செறுவில் பூத்த – blooms in the fields, சேயிதழ்த் தாமரை – lotus with red petals, அறு தொழில் அந்தணர் – Brahmins who perform six duties, அறம் புரிந்து எடுத்த தீயொடு விளங்கும் நாடன் – the lord of the flourishing country where fires are lit to perform righteous duties with desire, வாய்வாள் – unfailing swords, வலம்படு தீவின் – victorious in an island, பொலம் பூண் வளவன் – Valavan with gold ornaments, எறி திரைப் பெருங்கடல் இறுதிக்கண் செலினும் – even if it is the end of the huge ocean with moving waves, தெறு கதிர்க் கனலி தென் திசைத் தோன்றினும் – even if the sun with scorching rays appeared in the south, என்னென்று அஞ்சலம் யாமே – we will not fear thinking that it is something bad (யாமே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), வென் வேல் – victorious spears, அருஞ்சமம் கடக்கும் ஆற்றல் – ability to win harsh battles, அவன் திருந்து கழல் நோன் தாள் தண் நிழலேமே – we are in the cool shade of his strong feet with perfect anklets (நிழலேமே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 398, பாடியவர்: திருத்தாமனார், பாடப்பட்டோன்: சேரமான் வஞ்சன், திணை: பாடாண், துறை: கடை நிலை – பாடலின் சில பகுதிகள் கிடைக்கவில்லை
மதி நிலாக் கரப்ப வெள்ளி ஏர்தர,
வகை மாண் நல் இல் . . . . .
பொறி மலர் வாரணம் பொழுது அறிந்து இயம்ப,
பொய்கைப் பூ முகை மலரப் பாணர்
கைவல் சீறியாழ் கடன் அறிந்து இயக்க,  5
இரவுப் புறம்பெற்ற ஏம வைகறைப்
பரிசிலர் வரையா விரை செய் பந்தர்
வரிசையின் இறுத்த வாய்மொழி வஞ்சன்,
நகைவர் குறுகின் அல்லது பகைவர்க்குப்
புலியினம் மடிந்த கல் அளை போலத்  10
துன்னல் போகிய பெரும் பெயர் மூதூர்,
மதியத்து அன்ன என் அரிக்குரல் தடாரி
இரவுரை நெடுவார் அரிப்ப வட்டித்து,
உள்ளி வருநர் கொள் கலம் நிறைப்போய்!
தள்ளா நிலையை ஆகியர் எமக்கு என  15
என் வரவு அறீஇச்
சிறிதிற்குப் பெரிது உவந்து,
விரும்பிய முகத்தனாகி, என் அரைத்
துரும்புபடு சிதாஅர் நீக்கித் தன் அரைப்
புகை விரிந்தன்ன பொங்கு துகில் உடீஇ,  20
அழல் கான்றன்ன அரும் பெறல் மண்டை,
நிழல்காண் தேறல் நிறைய வாக்கி,
யான் உண அருளல் அன்றியும், தான் உண்
மண்டைய கண்ட மான் வறைக் கருனை,
கொக்கு உகிர் நிமிரல் ஒக்கல் ஆர,  25
வரை உறழ் மார்பின் வையகம் விளக்கும்
விரவு மணி ஒளிர்வரும் அரவு உறழ் ஆரமொடு,
புரையோன் மேனிப் பூந்துகில் கலிங்கம்
உரை செல அருளியோனே
பறை இசை அருவிப் பாயல் கோவே.  30

Puranānūru 398, Poet Thiruthāmanār sang for Cheraman Vanjan, Thinai: Pādān, Thurai: Kadai Nilai – Parts of this poem are missing
The bright moonlight ended and Venus was rising,
and in many fine houses…….a rooster with spots,
aware of the time, was crowing, buds have opened in
the ponds, and bards play music with their chosen
small yāzhs as early dawn arrives and night ends.

I drummed my sharp-toned thadāri drum resembling
the moon, its eyes clear sounding, and its straps
long, its message pleading, in the ancient city of
great fame where Vanjan of honest words was seated
in a pavilion with unending scents.  It is a very famous
ancient town where friends can enter, but to enemies
it is like a mountain cave where many tigers sleep.

I sang, “One who fills abundantly the bowls of those who
come to you in need!  May you be shelter that will never
disappear!”  Knowing that I had come, he showed his joy
and he was happy for my few words.  He stripped the dirty,
torn clothes off my waist and dressed me in a fine garment
that was like his own clothing that appeared like smoke.
He poured clear liquor which reflected the face, to the
full, into a cup that appeared to emit flame.  To me and
my family, he gave venison to eat along with rice as long
as a stork’s claw, the same food that he ate.  To
spread his fame, he gave me a pearl strand that resembled
a snake, glowing with many gems that lay on his chest
which was like a mountain.  He gave me lovely clothing
that was covering his body, the lord of Pāyal Mountain
where cascading waterfalls resound like drums.

Notes:    This is the only poem written by this poet.  This is the only poem written for this Chera king, who was also known by the name Anjan.  There are 33 poems in which lines are missing.  The description of rice as long as a stork’s claw can be seen in Natrinai 258.  வெள்ளி தோன்ற:  புறநானூறு 385 – வெள்ளி தோன்றப் புள்ளுக் குரல் இயம்ப புலரி விடியல், புறநானூறு 397 – வெள்ளியும் இரு விசும்பு ஏர்தரும் புள்ளும் உயர் சினைக் குடம்பைக் குரல் தோற்றினவே பொய்கையும் போது கண் விழித்தன பையச் சுடரும் சுருங்கின்று ஒளியே பாடெழுந்து இரங்கு குரல் முரசமொடு வலம்புரி ஆர்ப்ப இரவுப் புறங்கண்ட காலைத் தோன்றி, புறநானூறு 398 – மதி நிலாக் கரப்ப வெள்ளி ஏர்தர வகை மாண் நல் இல், பொருநராற்றுப்படை 72 – வெள்ளி முளைத்த நள்ளிருள் விடியல்.  பறை இசை அருவி:  புறநானூறு 126 – பறை இசை அருவி முள்ளூர்ப் பொருநர், புறநானூறு 229 – பறை இசை அருவி நல் நாட்டுப் பொருநன், புறநானூறு 398 – பறை இசை அருவிப் பாயல் கோவே, பதிற்றுப்பத்து 70 – இழும் என இழிதரும் பறைக் குரல் அருவி.   கைவல் சீறியாழ் (5) – ஒளவை துரைசாமி உரை – கை தேர்ந்த சிறிய யாழ், இரா. இளங்குமரன் உரை – செயல் திறம் மிக்க சிறிய யாழ்.  வட்டித்தல் – ஒளவை துரைசாமி உரை – இசைத்தல், சிறுகோல் கொண்டு அதன் தலை வட்டமிடச் சுற்றியடித்தல் பற்றி ‘வட்டித்து’ என்றார். வட்டம் என்ற பெயர் அடியாகப் பிறந்த வினை.

Meanings:  மதி நிலாக் கரப்ப – the bright moon hid, வெள்ளி ஏர்தர – as Venus rose, வகை மாண் நல் இல் – varied fine houses. . . . .பொறி மலர் வாரணம் – rooster with spots, பொழுது அறிந்து இயம்ப –  crowing knowing that it is the right time, பொய்கைப் பூ முகை மலர – buds in the ponds bloom into flowers, பாணர் கைவல் சீறியாழ் கடன் அறிந்து இயக்க – bards play with their chosen small lutes at the right time, bards play with their lutes with abilities at the right time, இரவுப் புறம்பெற்ற ஏம வைகறை – confusing dawn when night leaves, பரிசிலர் – those who came for gifts, வரையா விரை – never ending fragrance, செய் பந்தர் – created pavilion (பந்தர் – பந்தல் என்பதன் போலி), வரிசையின் இறுத்த – knew their worth and gave accordingly, வாய்மொழி வஞ்சன் – Vanjan who was truthful in words, நகைவர் குறுகின் – friends could approach, அல்லது பகைவர்க்கு – but to enemies, புலியினம் மடிந்த கல் அளை போல – like a mountain cave where tigers sleep, துன்னல் போகிய – unable to reach, unable to get near, பெரும் பெயர் மூதூர் – very famous ancient town, மதியத்து அன்ன – like the moon (மதியத்து – மதியம், அத்து சாரியை), என் அரிக்குரல் தடாரி – with my sharp-toned thadāri drum, with my thadāri drum with rhythmic sounds,  இரவுரை – இரத்தல் குறிப்பு, signs of pleading, நெடுவார் – long straps, அரிப்ப – creating sharp tones, creating rhythmic sounds, வட்டித்து – played music, உள்ளி வருநர் கொள் கலம் நிறைப்போய் – O you who showers abundantly in the bowls of those who come to you, தள்ளா நிலையை ஆகியர் எமக்கு – may you provide unending shelter for us, may you provide unending stability for us, என என் வரவு அறீஇ – knowing about my arrival (அறீஇ – அளபெடை), சிறிதிற்குப் பெரிது உவந்து – greatly happy for my few words, விரும்பிய முகத்தனாகி – he with a desired face, என் அரைத் துரும்புபடு சிதாஅர் நீக்கி – removed the dirty shredded clothes on my waist (சிதாஅர் – அளபெடை)t, தன் அரை – his body, புகை விரிந்தன்ன பொங்கு துகில் உடீஇ – wore on me fine garment that was like spread smoke (உடீஇ – அளபெடை), அழல் கான்றன்ன – like emitting flame, அரும் பெறல் மண்டை – in a precious bowl (அரும் பெறல் – பெறல் அரும் – பெறுவதற்கு அரிய), நிழல்காண் தேறல் – clear liquor on which reflection could be seen, நிறைய வாக்கி – poured to the full, யான் உண – for me to drink (உண உண்ண என்பதன் விகாரம்), அருளல் அன்றியும் – not just showing his kindness, தான் உண் மண்டைய – from his eating bowl, கண்ட – with pieces, மான் வறைக் கருனை – fried venison, venison and karunai yams, Elephant foot yam, கொக்கு உகிர் நிமிரல் – rice grains as long as a stork’s claws, ஒக்கல் ஆர – relatives to eat, வரை உறழ் மார்பின் – with a mountain like chest (உறழ் – உவம உருபு, a comparison word), வையகம் விளக்கும் – splendid in the world, விரவு மணி ஒளிர்வரும் – is bright with many gems, அரவு உறழ் ஆரமொடு – pearl strand like a snake (உறழ் – உவம உருபு, a comparison word), புரையோன் – the great man, மேனிப் பூந்துகில் கலிங்கம் – fine beautiful clothing covering the body, clothing with flower patterns covering the body, உரை செல – his fame to spread, அருளியோனே – he was gracious, பறை இசை அருவிப் பாயல் கோவே – the king of Pāyal where waterfalls come down roaring like drums (கோவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 399, பாடியவர்: ஐயூர் முடவனார், பாடப்பட்டோன்: தாமான் தோன்றிக்கோன், திணை: பாடாண், துறை: பரிசில் விடை
அடுமகள் முகந்த அளவா வெண்ணெல்
தொடி மாண் உலக்கைப் பருஉக் குற்று அரிசி
காடி வெள் உலைக் கொளீஇ நீழல்
ஓங்கு சினை மாவின் தீங்கனி நறும் புளி
மோட்டு இரு வராஅல் கோட்டு மீன் கொழுங்குறை,  5
செறுவின் வள்ளை, சிறு கொடிப் பாகல்,
பாதிரி யூழ் முகை அவிழ் விடுத்தன்ன
மெய் களைந்து இனனொடு விரைஇ………
மூழ்ப்பப் பெய்த முழு அவிழ்ப் புழுக்கல்,
அழிகளிற் படுநர் களியட வைகின்,  10
பழஞ்சோறு அயிலும் முழங்கு நீர்ப் படப்பைக்
காவிரிக் கிழவன் மாயா நல்லிசைக்
கிள்ளிவளவன் உள்ளி அவன் படர்தும்,
செல்லேன் செல்லேன் பிறர் முகம் நோக்கேன்
நெடுங்கழைத் தூண்டில் விடு மீன் நொடுத்துக்  15
கிணைமகள் அட்ட பாவற் புளிங்கூழ்
பொழுது மறுத்துண்ணும் உண்டியேன், அழிவு கொண்டு,
ஒரு சிறை இருந்தேன்; என்னே இனியே
அறவர் அறவன், மறவர் மறவன்,
மள்ளர் மள்ளன் தொல்லோர் மருகன்,  20
இசையிற் கொண்டான், நசையமுது உண்க என
மீப் படர்ந்து இறந்து வன் கோல் மண்ணி
வள் பரிந்து கிடந்த என் தெண்கண் மாக் கிணை
விசிப்புறுத்து அமைந்த புதுக் காழ்ப் போர்வை,
அலகின் மாலை ஆர்ப்ப வட்டித்துக்,  25
கடியும் உணவு என்னக் கடவுட்கும் தொடேன்
கடுந்தேர் அள்ளற்கு அசாவா நோன் சுவல்
பகடே அத்தை யான் வேண்டி வந்தது என
ஒன்றியான் பெட்டா அளவை, அன்றே
ஆன்று விட்டனன் அத்தை, விசும்பின்  30
மீன் பூத்தன்ன உருவப் பன்னிரை
ஊர்தியொடு நல்கியோனே, சீர் கொள
இழுமென இழிதரும் அருவி
வான் தோய் உயர் சிமைத் தோன்றிக் கோவே.

Puranānūru 399, Aiyur Mudavanār sang for Thāmān Thōndrikōn, Thinai: Pādān, Thurai: Parisil Vidai
I am on my way to see Killivalavan of unending great fame,
the lord of the Kāviri River,
where fields are filled with water, and farm workers eat rice
from white paddy that was not measured by a female cook,
that was pounded with a large pestle with a ring, its husks
removed, looking like the mature buds of pāthiri flowers
that just opened, and cooking in a bright pot with fermented
gruel, with vallai leaves from fields, fatty big pieces of sharks,
large pieces of dark varāl fish, fragrant tamarind and sweet
ripe mangoes growing on tall branches that provide shade.
Those who work with haystacks eat old rice in the morning, if
they are intoxicated drinking happily the previous day.

I will not leave him.  I will not.  I will not look at other faces.
I, who eats food at improper times, ate the watery sour gruel given
by a drummer woman who sold fish that she caught with a long pole.

I was standing with despair on one side. “Why are you standing here?
He is taken by your fame, the righteous of righteous, brave of the
brave and warrior of warriors, who is the heir of great ancients.  You
will be asked to take wealth you desire,” I was told.

I cleaned my rod, tied fresh straps to my clear-sounding dark
kinai drum since the old straps were ruined, tied tightly a new strong
leather cover, and beat my drum creating music that was like an
endless garland.  I did not worship the god residing in my drum since
that god will not accept my food offerings before worship.  I did not
have time for that.  I wanted to go and get an oxen from the king of
Thōndri.

Even before I expressed my desire for strong-necked oxen that could
drag fast chariots through mud, he gave generously.  He gave me herds
of cattle looking like the many stars that blossom in the sky, along with
many carts, the king of Thōndri Mountain whose soaring summits
touch the sky and its waterfalls come down with rhythmic roaring sounds.

Notes:   This is the only poem written for this ruler, who ruled Thōndri Mountain, which has not been identified.  His given name was Thamān.  Aiyur Mudavanār wrote Puranānūru 51, 228, 314 and 399.  பெட்டா – பெள் என்னும் பகுதியின் அடியாகப் பிறந்த எதிர்மறைப் பெயரெச்சம்.  பொருநராற்றுப்படை 73 – ஒன்றியான் பெட்டா அளவை.  கடியும் உணவு என்னக் கடவுட்கும் தொடேன் (26) – ஒளவை துரைசாமி உரை – கிணைக் கண் உறையும் தெய்வத்திற்கு வழிபாடு ஆற்றக் கருதியவழிப் பெறற்குரிய உணவைப் பெறுவது தாழ்க்குமெனக் கருதி அத் தெய்வத்தையும் வழிபடாது.  ‘கடியும் உணவு என்னக் கடவுட்கும் தொடேன்’ என்பதற்கு, என்னவும் என உம்மை தொக்கதாகக் கொண்டு, வழிபடாத வழித் தெய்வம் உணவு பெறாதவாறு கடியும் என்று எம்மிற் சான்றோர் சொல்லியிருப்பதாகவும் விரையச் செல்வது குறித்துக் கடவுட்கும் வழிபாடு ஆற்றாது செல்வேன் என்று உரைப்பினுமாம்.  அறிஞர் கு. வே. பாலசுப்ரமணியன் விளக்கம் – கிணை பழுதுபட்டது.  வார் அறுந்தது.  கண் சிதைந்தது.  இதனை பழுதுப் பார்த்துச் செப்பம் செய்த பின் இக் கிணையில் உறையும் தெய்வத்தை இக் கருவி கொண்டே இசைத்து வழிபடல் முறை; வழிபட்ட பின் சமைத்த திருவமுதைப் படைக்க வேண்டும். அனால் இவற்றுக்கெல்லாம் நேரமில்லை தாமான் தோன்றிக்கோனிடம் சென்று அவன் புகழை கிணையில் இசைத்து. பகடு பெற்றாக வேண்டும்.  எனவே தெய்வத்தைப் பராவுதலைவிட்டு திருவமுது மட்டும் படைத்து செல்லலாம்.  தெய்வம் அதனை ஏலாது அவ்வுணவை நீக்கும்.  கடி = வரைவு, நீக்குதல்.  கடி என் கிளவி வரைவே கூர்மை காப்பே புதுமை விரைவே விளக்கம் மிகுதி சிறப்பே அச்சம் முன்தேற்று ஆயீர் ஐந்தும் மெய்ப்படத் தோன்றும் பொருட்டு ஆகும்மே (தொல்காப்பியம், உரியியல் 85).

Meanings:  அடுமகள் – a female cook, முகந்த – taken அளவா வெண்ணெல் – white rice paddy that was not measured, தொடி மாண் உலக்கை – large pestle with ring, பருஉ  – thick, குற்று அரிசி – pounded rice, காடி – fermented gruel, வெள் உலைக் கொளீஇ – cooked in a bright pot (கொளீஇ – அளபெடை), நீழல் ஓங்கு சினை – tall branches casting shadows (நீழல் – நிழல் என்பதன் நீட்டல் விகாரம்), மாவின் தீங்கனி – sweet mangoes, நறும் புளி – fragrant and sour, fragrant tamarind, மோட்டு இரு வராஅல் – large black murrel fish, murrel fish, Slacate nigra, Ophiocephalus punctatus, Ophiocephalus marulius (வராஅல் – அளபெடை), கோட்டு மீன் – horned sharks, கொழுங்குறை – fatty meat pieces, செறுவின் வள்ளை – vallai greens growing in the fields, Creeping bindweed, Ipomaea aquatic, சிறு கொடிப் பாகல் – bittermelon from a small vine, பாதிரி யூழ் முகை அவிழ் விடுத்தன்ன – like the mature buds of trumpet flowers opening, பாதிரி, Stereospermum chelonoides, மெய் களைந்து இனனொடு விரைஇ – removed the husk and mixed with many (விரைஇ – அளபெடை), …… – missing lines, மூழ்ப்பப் பெய்த – poured to cover, முழு அவிழ்ப் புழுக்கல் – fully cooked rice, அழிகளில் படுநர் – those who work with haystacks, களியட வைகின் – if they drink happily and relax, பழஞ்சோறு அயிலும் – they eat old rice, முழங்கு – roaring, நீர்ப் படப்பை – groves with abundant water, காவிரிக் கிழவன் – lord of Kāviri, மாயா நல்லிசை – unending great fame, unspoiled great fame, கிள்ளிவளவன் உள்ளி – thinking about Killivalavan, அவன் படர்தும் – I am going to him, செல்லேன் செல்லேன் – I will not leave him, பிறர் முகம் நோக்கேன் – I will not look at other faces, நெடுங்கழைத் தூண்டில் விடு மீன் நொடுத்து – sold the fish caught with a long bamboo pole, கிணைமகள் –  a woman who plays the kinai drum, அட்ட பாவற் புளிங்கூழ் – watery tamarind gruel cooked (பாவல் – பரவுதல், இங்கு நீர்ப் பரவிய என்ற பொருள்), பொழுது மறுத்து உண்ணும் உண்டியேன் – I eat in an untimely manner, அழிவு கொண்டு ஒரு சிறை இருந்தேன் – I was sad on one side, என்னே இனியே – why are you here, அறவர் அறவன் – righteous among the righteous, மறவர் மறவன் – brave among those who are brave, மள்ளர் மள்ளன் – a warrior among warriors, தொல்லோர் மருகன் – heir of ancients, இசையிற் கொண்டான் – he is taken by your fame, நசையமுது உண்க – take the wealth that you desire, என – thus, மீப் படர்ந்து – thinking about it further, இறந்து – went, வன் கோல் மண்ணி – cleaned the strong rod, வள் பரிந்து கிடந்த என் தெண்கண் மாக் கிணை – my dark kinai drum with clear eyes that was lying around with broken straps, விசிப்புறுத்து – tied tightly, அமைந்த புதுக் காழ்ப் போர்வை – new strong cover, அலகின் மாலை – like an endless garland, ஆர்ப்ப – with loud sounds, வட்டித்து – created music, surrounded (அதிர வட்டித்து – Aka 218-5 ), கடியும் உணவு என்னக் கடவுட்கும் தொடேன் – I did not worship the god in my drum since that god will not accept food before prayers which would cause me to delay (தொடேன் – தொடுத்தலைச் செய்யேன்), கடுந்தேர் அள்ளற்கு அசாவா நோன் சுவல் பகடே – energetic oxen with strong nape which can drag fast carts through mud, அத்தை – அசைநிலை, யான் வேண்டி வந்தது என – that I came desiring, ஒன்று யான் பெட்டா அளவை – even before I asked that with desire, அன்றே ஆன்று விட்டனன் – he gave generously right away, அத்தை – அசைநிலை, an expletive, விசும்பின் மீன் பூத்தன்ன – like the stars that appeared in the sky, உருவ – beautiful, பன் நிரை – rows of cattle herds, ஊர்தியொடு நல்கியோனே – he gave along with carts (நல்கியோனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive), சீர் கொள – with rhythm, இழுமென இழிதரும் அருவி வான் தோய் உயர் சிமைத் தோன்றிக் கோவே – the lord of Thōndri Mountain with towering summits where waterfalls cascade down with roars (இழுமென – ஒலிக்குறிப்பு, கோவே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)

புறநானூறு 400, பாடியவர்: கோவூர் கிழார், பாடப்பட்டோன்: சோழன் நலங்கிள்ளி, திணை: பாடாண், துறை: இயன் மொழி – பாடலின் சில பகுதிகள் கிடைக்கவில்லை
மாக விசும்பின் வெண்திங்கள்
மூவைந்தான் முறை முற்றக்,
கடல் நடுவண் கண்டன்ன என்
இயம் இசையா மரபு ஏத்திக்,
கடைத் தோன்றிய கடைக் கங்குலான்  5
பலர் துஞ்சவும் தான் துஞ்சான்,
உலகு காக்கும் உயர் கொள்கை
கேட்டோன் எந்தை என் தெண் கிணைக் குரலே;
கேட்டதற் கொண்டும் வேட்கை தண்டாது,
தொன்றுபடு சிதாஅர் மருங்கு நீக்கி,  10
மிகப் பெருஞ் சிறப்பின் வீறு சால் நன்கலம்
. . . . . . . . . . லவான
கலிங்கம் அளித்திட்டு என் அரை நோக்கி
நாரரி நறவின் நாள் மகிழ் தூங்குந்து;
போதறியேன், பதிப் பழகவும்  15
தன்பகை கடிதல் அன்றியும், சேர்ந்தோர்
பசிப்பகை கடிதலும் வல்லன் மாதோ;
மறவர் மலிந்ததன் . . . . .
கேள்வி மலிந்த வேள்வித் தூணத்து,
இருங்கழி இழிதரும் ஆர்கலி வங்கம்  20
தேறு நீர்ப் பரப்பின் யாறு சீத்து உய்த்துத்
துறைதொறும் பிணிக்கும் நல்லூர்,
உறைவின் யாணர் நாடு கிழவோனே.

Puranānūru 400, Poet Kōvūr Kizhār sang for Chozhan Nalankilli, Thinai: Pādān, Thurai: Iyan Mozhi – Parts of this poem are missing
I was beating my drum that looked like the moon
that grew for fifteen days, set in the midst of the
dark ocean, and sang his glory.  Though many were
asleep in the last phase of night, he was not sleeping,
my lord of high principles, protector of the world.

He heard the beats of my kinai drum with clear sounds,
and without reducing his kindness, stripped me of the old
torn clothes that covered my body and gave me new clothes
to wear.  Looking with joy at my waist with new clothes,
he gave me very precious, fine jewels and liquor that was
strained with fiber.  I was happy and not even aware of the
time I spent in his town.

Not only can he drive away enemies, he can also drive away
that hunger enemy from those who come to him in need.
Full of warriors…pillars where Vedic rituals are performed.
He is the lord of a sweet, rich country with wealthy towns,
where rivers with clear water are maintained well so
that ocean-plying ships can come up through the vast
backwaters.

Notes:  Puranānūru 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 45, 68, 225, 382 and 400 were written for this Chozha king.   This king wrote Puranānūru 73 and 75.  Kōvūr Kizhār wrote Puranānūru 31-33, 41, 44-47, 68, 70, 308, 373, 382, 386 and 400. He hailed from Kōvūr town in Thondai Nadu.  It is presently in Chengalpattu district.   There are 33 poems in which lines are missing.  யாணர் – புதிதுபடற் பொருட்டே யாணர்க் கிளவி (தொல்காப்பியம், உரியியல் 83).  இசையா – இசைத்து என்பது பொருள். செய்யா என்னும் வாய்பாட்டு வினையெச்சம்.  எதிர்மறைச் சொல்போல் காணப்படினும் உடன்பாட்டுப் பொருள் தருவது.  உந்து (தூங்குந்து) – உம் உந்தாகும் இடனுமார் உண்டே (தொல்காப்பியம், இடையியல் 44).

Meanings:  மாக விசும்பின் வெண்திங்கள் – the white moon in the sky (மாக விசும்பு – இருபெயரொட்டு), மூவைந்தால் முறை முற்ற – with fifteen day maturity (மூவைந்தால் – ஆல் – நிலை, an expletive ), கடல் நடுவண் கண்டன்ன – like seen in the midst of the ocean, என் இயம் இசையா மரபு ஏத்தி – I beat my drum and sang his praises, கடைத் தோன்றிய கடைக் கங்குலான் பலர் துஞ்சவும் – even though many were sleeping in the last phase of night, தான் துஞ்சான் – he did not sleep, உலகு காக்கும் உயர் கொள்கை – high principle of protecting the world, கேட்டோன் – he listened, எந்தை – my lord, என் தெண் கிணைக் குரலே – the clear sounds of my kinai drum, கேட்டதற் கொண்டும் – after listening, வேட்கை தண்டாது – without reducing his kindness, தொன்றுபடு சிதாஅர் மருங்கு நீக்கி – removed the old torn clothes on my waist, removed the old torn clothes from my sides (சிதாஅர் – அளபெடை), மிகப் பெருஞ் சிறப்பின் வீறு சால் நன்கலம் – very special bright precious jewels. . . . . . . . . . லவான கலிங்கம் அளித்திட்டு – gave silk clothes and made me wear them, என் அரை நோக்கி – looked at my waist, நாரரி நறவின் நாள் மகிழ் தூங்குந்து – gave me liquor strained through fiber and I was joyous every day (தூங்குந்து – உம் ஈற்றுப் பெயரெச்சம் உந்து ஆயிற்று), போதறியேன் பதிப் பழகவும் – I do not remember how much time I spent in his town, தன் பகை கடிதல் அன்றியும் – not only can he drive away enemies, சேர்ந்தோர் – those who come to him, பசிப்பகை கடிதலும் வல்லன் – he is capable of driving away the enemy called hunger, மாதோ – மாது, ஓ அசைநிலைகள், expletives, மறவர் மலிந்த – full of warriors, தன் – his. . . . .கேள்வி மலிந்த வேள்வித் தூணத்து – with pillars where many Vedic rituals are performed, இருங்கழி இழிதரும் ஆர்கலி வங்கம் – ocean plying ships that come through the vast backwaters, தேறு நீர்ப் பரப்பின் யாறு சீத்து – cleaning up the clear river water in the vast channels, உய்த்து – செலுத்தி, directing, sending, துறைதொறும் – in all the shores, பிணிக்கும் நல்லூர் – fine towns which are there, உறைவு இன் யாணர் நாடு கிழவோனே – the king of a sweet prosperous country (கிழவோனே – ஏகாரம் அசைநிலை, an expletive)